PL192570B1 - Sposób wytwarzania stabilizowanych koloidami ochronnymi kopolimerów związków winyloaromatycznych z 1,3 - dienami - Google Patents

Sposób wytwarzania stabilizowanych koloidami ochronnymi kopolimerów związków winyloaromatycznych z 1,3 - dienami

Info

Publication number
PL192570B1
PL192570B1 PL340914A PL34091498A PL192570B1 PL 192570 B1 PL192570 B1 PL 192570B1 PL 340914 A PL340914 A PL 340914A PL 34091498 A PL34091498 A PL 34091498A PL 192570 B1 PL192570 B1 PL 192570B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
weight
copolymers
polymerization
dispersion
dienes
Prior art date
Application number
PL340914A
Other languages
English (en)
Other versions
PL340914A1 (en
Inventor
Thomas Bastelberger
Reinhard Haerzschel
Peter Weitzel
Theo Mayer
Peter Ball
Original Assignee
Wacker Chemie Ag
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Application filed by Wacker Chemie Ag filed Critical Wacker Chemie Ag
Publication of PL340914A1 publication Critical patent/PL340914A1/xx
Publication of PL192570B1 publication Critical patent/PL192570B1/pl

Links

Classifications

    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C08ORGANIC MACROMOLECULAR COMPOUNDS; THEIR PREPARATION OR CHEMICAL WORKING-UP; COMPOSITIONS BASED THEREON
    • C08FMACROMOLECULAR COMPOUNDS OBTAINED BY REACTIONS ONLY INVOLVING CARBON-TO-CARBON UNSATURATED BONDS
    • C08F236/00Copolymers of compounds having one or more unsaturated aliphatic radicals, at least one having two or more carbon-to-carbon double bonds
    • C08F236/02Copolymers of compounds having one or more unsaturated aliphatic radicals, at least one having two or more carbon-to-carbon double bonds the radical having only two carbon-to-carbon double bonds
    • C08F236/04Copolymers of compounds having one or more unsaturated aliphatic radicals, at least one having two or more carbon-to-carbon double bonds the radical having only two carbon-to-carbon double bonds conjugated
    • C08F236/10Copolymers of compounds having one or more unsaturated aliphatic radicals, at least one having two or more carbon-to-carbon double bonds the radical having only two carbon-to-carbon double bonds conjugated with vinyl-aromatic monomers
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C08ORGANIC MACROMOLECULAR COMPOUNDS; THEIR PREPARATION OR CHEMICAL WORKING-UP; COMPOSITIONS BASED THEREON
    • C08FMACROMOLECULAR COMPOUNDS OBTAINED BY REACTIONS ONLY INVOLVING CARBON-TO-CARBON UNSATURATED BONDS
    • C08F2/00Processes of polymerisation
    • C08F2/12Polymerisation in non-solvents
    • C08F2/16Aqueous medium
    • C08F2/20Aqueous medium with the aid of macromolecular dispersing agents

Landscapes

  • Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Chemical Kinetics & Catalysis (AREA)
  • Medicinal Chemistry (AREA)
  • Polymers & Plastics (AREA)
  • Organic Chemistry (AREA)
  • Health & Medical Sciences (AREA)
  • Polymerisation Methods In General (AREA)
  • Addition Polymer Or Copolymer, Post-Treatments, Or Chemical Modifications (AREA)
  • Processes Of Treating Macromolecular Substances (AREA)
  • Emulsifying, Dispersing, Foam-Producing Or Wetting Agents (AREA)
  • Compositions Of Macromolecular Compounds (AREA)
  • Adhesives Or Adhesive Processes (AREA)
  • Lining Or Joining Of Plastics Or The Like (AREA)

Abstract

1. Sposób wytwarzania stabilizowanych koloidami ochronnymi kopolimerów zwi azków winy- loaromatycznych z 1,3-dienami w postaci ich wodnych dyspersji polimerowych lub w postaci re- dyspergowalnych w wodzie proszków, w procesie polimeryzacji emulsyjnej mieszaniny zawieraj a- cej co najmniej jeden zwi azek winyloaromatyczny i co najmniej 1,3-dien, w obecno sci koloidu ochronnego i ewentualnego suszenia otrzymanej w ten sposób dyspersji polimerów, znamienny tym, ze 2 do 90% wagowych ilo sci koloidu ochronnego wprowadza si e do procesu polimeryzacji przed zainicjowaniem reakcji polimeryzacji a reszt e wdozowuje si e po zainicjowaniu reakcji polime- ryzacji przy czym stosuje si e mieszanin e zawieraj ac a 20-80% wagowych zwi azków winyloaroma- tycznych i 20-80% wagowych 1,3-dienów i mieszanina ta mo ze zawiera c ewentualnie jeszcze dal- sze monomery i ilo sc procent wagowych sumuje si e ka zdorazowej do 100% wagowych i reakcj e polimeryzacji prowadzi si e korzystnie w obecno sci cz esciowo zmydlonego poli(octanu winylu) o stopniu hydrolizy 80-95% molowych i lepko sci wed lug Höpplera wynosz acej 1-30 mPas. PL PL PL

Description

Opis wynalazku
Wynalazek dotyczy sposobu wytwarzania stabilizowanych koloidami ochronnymi kopolimerów związków winyloaromatycznych z 1,3 - dienami. Stabilizowane koloidami ochronnymi polimery mają przede wszystkim w postaci ich wodnych dyspersji lub w postaci proszków redyspergowalnych w wodzie, różnorodne zastosowanie np. jako środki powlekające lub środki klejące dla najróżniejszych podłoży.
Polimery, które przy wytwarzaniu w wodnych mediach np. w procesie emulsyjnej polimeryzacji są stabilizowane emulgatorami mają przy ich stosowaniu skłonność ze względu na cząstki emulgatora do zwiększonego pochłaniania wody i cechują się przykładowo jako środki klejące obniżoną siłą wiązania.
Te wady mogą być przezwyciężone wyłącznie przez stabilizowanie układu polimerycznego za pomocą koloidów ochronnych. Stabilizowane koloidami ochronnymi wodne dyspersje polimerów lub stabilizowane koloidami ochronnymi proszki polimerów bazują dotychczas przede wszystkim na homopolimerach estrów winylowych lub kopolimerach estrów winylowych, zwłaszcza na poli(octanie winylu) lub kopolimerach octanu winylu i etylenu.
Jest to tym uzasadnione, że koloidy ochronne w porównaniu do emulgatorów rozwijają w zasadzie słabsze działanie stabilizujące i tym samym do tej pory całkowite zastąpienie emulgatorów przez koloidy ochronne prowadziło do wytworzenia zadawalających produktów tylko przy stosowaniu względnie hydrofilowych polimerów jak wyżej omówione.
W szeregu zastosowań korzystnymi są jednakże polimery o charakterze hydrofobowym. Przykładem ich są kopolimery styren-butadien. Takie polimery wymagają jednakże skutecznej stabilizacji w procesie polimeryzacji.
Dlatego na ogół kopolimery styrenu z butadienem wytwarzane są w obecności emulgatorów w fazie wodnej.
W przypadku zastosowania kopolimerów styrenu z butadienem, stabilizowanych emulgatorami, hydrofobowe własności kopolimerów częściowo kompensują się, ze względu na obecność emulgatora o hydrofilowym charakterze.
Zwłaszcza przy zastosowaniu polimerów w postaci ich redyspergowalnych proszków dla polepszenia własności zapraw murarskich, stanowiących główną dziedzinę zastosowania proszków redyspergowalnych, receptury muszą pozostawać stabilne w ciągu pewnego czasu i nie mogą w znaczącym stopniu zmieniać swojej konsystencji przerobowej (stabilność cementu), ponieważ nie można żądać aby użytkownik w ciągu krótkiego czasu musiał mieszać tę nową mieszaninę.
W przemyś le betonu i zapraw odgrywają przy tym znaczną rolę mechaniczne własności takie jak wytrzymałość na ściskanie, porowatość i związana z porowatością-zawartość powietrza w porach.
Jeżeli jest zbyt wiele porów wypełnionych powietrzem, wówczas znacznie obniża się wytrzymałość na ściskanie, jeżeli natomiast jest zbyt mało takich porów względnie nie ma ich wcale w zaprawie lub betonie, wówczas materiał budowlany nie jest dostatecznie odporny na cykle zamarzania-odmarzania.
Hydraulicznie wiążący układ uszlachetniony proszkiem dyspersyjnym powinien jeszcze dodatkowo charakteryzować się lepszą przyczepnością w stosunku do układów nieuszlachetnionych.
Z publikacji WO-A 96/17891 znane są redyspergowalne w wodzie proszki dyspersyjne na bazie kopolimerów styrenu z butadienem.
Proszki otrzymuje się w procesie polimeryzacji emulsyjnej w obecności emulgatorów. Przed suszeniem dodawane są jeszcze do dyspersji monosacharydy, poliwinylopirolidon i ewentualnie emulgator.
Z publikacji WO-A96/20963 znany jest sposób wytwarzania redyspergowalnych w wodzie proszków polimerów na bazie polimerów styren/butadien, przy czym polimery wytwarza się dwuetapowo, w obecności emulgatora z wytworzeniem polimerów rdzeniowo-łupinowych i suszy rozpyłowo.
Publikacja WO-A96/41825 dotyczy dyspersyjnych proszków na bazie polimerów rdzeniowo-łupinowych, przy czym łupina zawiera komonomer z funkcją sacharydową i komonomer dający się sieciować, do kowalencyjnego wiązania łupiny z rdzeniem. Proszki te obok względnie kosztownego wytwarzania redyspergowalnych proszków posiadają wyżej omawiane wady kopolimerów styrenbutadien stabilizowanych emulgatorami i w związku z tym mogą mieć niezadawalające własności dla zastosowań technicznych, zwłaszcza zdolność przerobu ze względu na stabilność cementu.
PL 192 570 B1
Publikacja WO-A97/15603 dotyczy stabilizowanych koloidami ochronnymi emulsyjnych polimerów sprzężonych dienów, przy czym w celu poprawy działania koloidów ochronnych do polimeryzacji dodaje się merkaptosilany.
Wadą tego postępowania jest to, że do polimeryzacji obok koloidu ochronnego wprowadza się również i emulgator i przede wszystkim niezbędny dodatek merkaptosilanu, który w wielu zastosowaniach ze względu na obniżanie stopnia sieciowania jednostek butadienowych, nie jest pożądany i podraża sposób wytwarzania.
Opis EP-A 538571 dotyczy sposobu wytwarzania dyspersji stabilizowanych koloidami ochronnymi polimerów na bazie polimerów z udziałem więcej niż 50% styrenu i/lub estrów kwasu akrylowego lub metakrylowego, przy czym wprowadzany w celu stabilizacji poli(alkohol winylowy) wprowadzany jest razem i reakcja prowadzona jest w obecności specjalnego układu wskaźników w celu nastawienia hydrofilowości i lepkości.
W przykł adach wskazano na wytwarzanie stabilnych dyspersji ze styrenu, akrylanu butylu i akrylamidu. Wadą tego postę powania jest to, ż e kopolimeryzacja styrenu i butadienu tym sposobem nie prowadzi do otrzymania stabilnych dyspersji.
Z opisu patentowego EP-B 62106 znany jest sposób wytwarzania stabilizowanych poli(alkoholem winylowym) dyspersji polimerów na bazie styrenu i/lub jednostek estrów kwasu akrylowego lub metakrylowego, w temperaturze najczęściej ponad 65°C, w obecności organicznych inicjatorów lub związków nadtlenkowych siarki w którym dozuje się główną ilość monomerów. Ten sposób nie dotyczy wytwarzania kopolimerów styren-butadien.
W opisie patentowym US-A 5200459 opisano sposób wytwarzania stabilizowanych poli(alkoholem winylowym) mieszanych polimerów butadienu, który przeprowadzano w obecności rozpuszczalnika mieszającego się z wodą w celu zapewnienia stabilności dyspersji.
Opis patentowy DE-A-4212768 dotyczy sposobu wytwarzania dyspersji tworzyw sztucznych m.in. dyspersji kopolimerów styren-butadien, w którym nie stosuje się dodatku emulgatora, a w zamian proces prowadzi się w obecności makromonomeru dającego się kopolimeryzować, na bazie produktu sieciowania polialkilenoglikoli i kwasu maleinowego lub fumarowego.
W opisie US-A-4299903 wskazano, że mo ż na wytwarzać wolną od emulgatora żywicę na bazie polimeru styren-butadien w procesie kopolimeryzacji w obecności czynnika kontrolującego („charge control agent”) z grupy czwartorzędowych soli amoniowych lub związków alkilopirydyniowych.
Tak więc zadaniem wynalazku było dostarczenie sposobu wytwarzania stabilizowanych koloidami ochronnymi kopolimerów związków winyloaromatycznych i 1,3-dienów, bez dodatku dalszych środków pomocniczych do stabilizowania polimeryzowalnego wsadu, przy czym produkty procesu zwłaszcza przy zastosowaniu ze środkami hydraulicznie wiążącymi wykazują w pełni zadawalającą cementową stabilność.
Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania stabilizowanych koloidami ochronnymi kopolimerów związków winyloaromatycznych z 1,3-dienami w postaci ich wodnych dyspersji polimerowych lub w postaci redyspergowalnych w wodzie proszków, w procesie polimeryzacji emulsyjnej mieszaniny zawierającej co najmniej jeden związek winyloaromatyczny i co najmniej 1,3-dien, w obecności koloidu ochronnego i ewentualnego suszenia otrzymanej w ten sposób dyspersji polimerów, charakteryzujący się tym, że 2 do 90% wagowych ilości koloidu ochronnego wprowadza się do procesu polimeryzacji przed zainicjowaniem reakcji polimeryzacji a resztę wdozowuje się po zainicjowaniu reakcji polimeryzacji, przy czym stosuje się mieszaninę zawierającą 20-80% wagowych związków winyloaromatycznych i 20-80% wagowych 1,3-dienów i mieszanina ta może zawierać ewentualnie jeszcze dalsze monomery i ilość procent wagowych sumuje się każdorazowo do 100% wagowych i reakcję polimeryzacji prowadzi się korzystnie w obecności częściowo zmydlonego poli(octanu winylu) o stopniu hydrolizy 80-95% molowych i lepkości według Hopplera wynoszącej 1-30 mPas.
Odpowiednimi związkami winyloaromatycznymi są styren i metylostyren, korzystnie styren. Przykładami 1,3-dienów są 1,3-butadien i izopren, zwłaszcza 1,3-butadien. Tak więc korzystnie kopolimeryzuje się styren z 1,3-butadienem.
Jako koloidy ochronne stosuje się korzystnie jeden lub więcej koloidów z grupy częściowo zmydlonych lub całkowicie zmydlonych poli(octanów winylu), częściowo zmydlonych hydrofobowanych poli(octanów winylu), poliwinylopirolidon, skrobie, celulozy, karboksymetylocelulozy, metylocelulozy, hydroksyetylocelulozy i hydroksypropylocelulozy, proteiny, kwas poliakrylowy lub polimetakrylowy, poliakryloamid, polimetakryloamid, kwasy poliwinylosulfonowe, melaminoformaldehydosulfoniany,
PL 192 570 B1 naftalenoformaldehydosulfoniany, kopolimery styrenu i kwasu maleinowego i eterów winylowych i kwasu maleinowego, dekstryny.
Do polimeryzacji stosuje się z reguły mieszaninę 20-80% wagowych związków winyloaromatycznych i 20-80% wagowych 1,3-dienów, przy czym mieszanina ta może zawierać ewentualnie jeszcze dalsze monomery i ilość procent wagowych sumuje się każdorazowo do 100% wagowych. Mogą być ewentualnie jeszcze w ilości 30% wagowych (w odniesieniu do całkowitego ciężaru fazy monomerów) kopolimeryzowane, dalsze dające się kopolimeryzować ze związkami winyloaromatycznymi i 1,3-dienami, monomery jak etylen, chlorek winylu, ester kwasu akrylowego lub metakrylowego alkoholi zawierających 1-15 atomów węgla lub estry winylowe rozgałęzionych lub nierozgałęzionych kwasów karboksylowych.
Ewentualnie można poddać jeszcze kopolimeryzacji 0,05-10% wagowych w odniesieniu do całkowitego ciężaru mieszaniny monomerów, pomocniczych monomerów z grupy obejmującej etylenowo nienasycone kwasy mono- i dikarboksylowe, etylenowo nienasycone amidy kwasów karboksylowych nitryle, mono- lub diestry kwasów fumarowego i maleinowego, etylenowo nienasycone kwasy sulfonowe albo ich sole, sieciujące, wielokrotnie etylenowo nienasycone komonomery, sieciujące kopolimery z funkcją epoksydową, kopolimery z funkcją krzemową, komonomery z ugrupowaniami hydroksylub CO-.
Przykładami pomocniczych monomerów są etylenowo nienasycone kwasy mono- i dikarboksylowe, korzystnie kwas akrylowy, kwas metakrylowy, kwas maleinowy, kwas fumarowy; etylenowo nienasycone amidy kwasów karboksylowych i nitryle, korzystnie akryloamid i akrylonitryl; mono- lub diestry kwasów fumarowego i maleinowego takie jak estry dietylowe lub diizopropylowe jak również bezwodnik kwasu maleinowego, etylenowo nienasycone kwasy sulfonowe albo ich sole, korzystnie kwas winylosulfonowy, kwas 2-akryloamido-2-metylopropanosulfonowy.
Dalszymi przykładami są zdolne do wstępnego sieciowania komonomery takie jak wielokrotnie etylenowo nienasycone komonomery na przykład adypinian diwinylowy, maleinian diallilowy, metakrylan allilowy lub cyjanuran triallilowy lub zdolne do następczego sieciowania komonomery na przykład: kwas akryloamidoglikolowy/AGA/, ester metylowy kwasu metakryloamidoglikolowego/MAGME/, N-metyloloakryloamid/NMA/, N-metylolometakryloamid, N-metyloloallilokarbaminian, eter alkilowy jak izobutoksyeter lub ester N-metyloloakryloamidu.
Odpowiednie są również komonomery z funkcjami epoksydowymi takie jak metakrylan glicydylu lub akrylan glicydylu.
Dalszymi przykładami są komonomery z funkcjami krzemowymi z wyłączeniem merkaptosilanów takie jak akryloksypropylotri/alkoksy/silan i metakryloksy-propylotri-/alkoksy/silan, winylotrialkoksysilan oraz winylometylodialkoksysilan przy czym mogą one zawierać jako ugrupowania alkoksylowe na przykład reszty etoksy- i etoksypropylenoglikoloeterowe. Wymienić można również monomery z ugrupowaniem hydroksy- lub CO- na przykł ad ester hydroksyalkilu kwasu metakrylowego i kwasu akrylowego taki jak akrylan lub metakrylan hydroksyetylowy, akrylan lub metakrylan hydroksypropyIowy lub akrylan lub metakrylan hydroksybutylowy jak również związki takie jak amid diacetonoakrylowy i akrylan lub metakrylan acetyloacetoksyetylu.
Wyboru monomeru względnie składu wagowego komonomerów dokonuje się tak, aby temperatura zeszklenia Tg mieściła się na ogół w zakresie od -50°C do +50°C, korzystnie -20°C do +40°C.
Temperaturę zeszklenia Tg produktu polimeryzacji można określić w znany sposób metodą różnicowej kalorymetrii skaningowej /DSC/. Wartość Tg można także w przybliżeniu obliczyć na podstawie równania Foxa. według T. G. Foxa, Bull. Am. Physics Soc. tom 1, 3, strona 123 /1956/ obowiązuje zależność: 1/Tg = x1/Tg1 + x2/Tg2 + ... + xn/Tgn, gdzie xn oznacza ułamek masowy /% wagowy dzielony przez 100/ monomeru n, a Tgn oznacza temperaturę zeszklenia w stopniach Kelvina homopolimeru monomeru n. Wartości Tg homopolimerów są zebrane w książce „Polymer Handbook 2. wydanie, J. Wiley and Sons, New York (1975).
Stabilizowane koloidem ochronnym polimery wytwarzane są w procesie polimeryzacji emulsyjnej, przy czym temperatura polimeryzacji wynosi 40°C do 100°C, zwłaszcza 60°C do 90°C.
W przypadku polimeryzacji gazowych komonomerów takich jak etylen lub chlorek winylu moż na również pracować pod ciśnieniem, na ogół wynoszącym 5 · 105 do 100 · 105 Pa.
Polimeryzacja jest inicjowana za pomocą stosowanych w polimeryzacji emulsyjnej inicjatorów polimeryzacji lub układów inicjujących redox.
PL 192 570 B1
Odpowiednimi organicznymi inicjatorami są na przykład wodoronadtlenki takie jak wodoronadtlenek III-rzęd. butylu, nadtlenopiwalan III-rzęd. butylu, wodoronadtlenek kumenu, monowodoronadtlenek izopropylobenzenu lub związki azowe takie jak azobisizobutyronitryl.
Odpowiednimi inicjatorami nieorganicznymi są sole sodowe, potasowe lub amonowe kwasu nadtlenodisiarkowego.
Wymienione inicjatory stosowane są w zasadzie w ilości 0,05 - 3% wagowych, w odniesieniu do całkowitego ciężaru monomerów.
Jako inicjatory redox stosuje się układy złożone z wymienionych inicjatorów w połączeniu ze środkami redukującymi.
Odpowiednimi środkami redukującymi są siarczyny lub wodorosiarczyny metali alkalicznych i amonowe na przykł ad siarczyn sodu, pochodne kwasu sulfoksylowego takie jak formaldehydosulfoksylany cynku lub metali alkalicznych na przykład hydroksymetanosulfinian sodu i kwas askorbinowy.
Ilość środka redukującego wynosi korzystnie 0,01 do 5% wagowych, w odniesieniu do całkowitego ciężaru monomerów.
W celu regulacji ciężaru czą steczkowego mog ą być dodawane podczas polimeryzacji substancje regulujące.
Substancje te są zazwyczaj stosowane w ilości 0,01 - 5,0% wagowych, w odniesieniu do monomerów poddawanych polimeryzacji i wprowadzane są oddzielnie względnie także w mieszaninie z komponentami reakcyjnymi.
Przykładami tych substancji są n-dodecylomerkaptan, III-rzęd.-dodecylomerkaptan, kwas merkaptopropionowy, ester metylowy kwasu merkaptopropionowego, izopropanol i aldehyd octowy. Wsad polimeryczny stabilizowany jest za pomocą koloidów ochronnych, przy czym nie stosuje się emulgatorów.
Odpowiednimi koloidami ochronnymi są całkowicie lub częściowo zmydlone poli(octany winylu) Odpowiednie są również częściowo zmydlone, hydrofobowane poli(octany winylu) przy czym hydrofobowanie może być prowadzone przykładowo w procesie kopolimeryzacji z octanem izopropenylu, etylenu lub estrów winylowych nasyconych α-rozgałęzionych kwasów monokarboksylowych o 5-11 atomach węgla. Dalszymi przykładami są: poliwinylopirolidony, polisacharydy w postaci rozpuszczalnej w wodzie jak skrobie (amyloza i amylopektyna), celulozy i ich pochodne karboksymetylowe, metylowe, hydroksyetylowe i hydroksypropylowe; proteiny jak kazeina lub kazeiniany, proteiny sojowe, żelatyna, ligninosulfoniany, syntetyczne polimery jak kwas poliakrylowy lub polimetakrylowy, kopolimery estrów akrylowych lub metakrylowych z jednostkami komonomerycznymi zawierającymi funkcję karboksylową, poliakryloamid, polimetakryloamid, kwasy poliwinylosulfonowe i ich rozpuszczalne w wodzie kopolimery; melaminoformaldehydosulfoniany, naftalenoformaldehydosulfoniany, kopolimery styrenu i kwasu maleinowego i eterów winylowych i kwasu maleinowego, dekstryna i żółta dekstryna.
Korzystnymi są wymienione częściowo zmydlone poli(octany winylu) i częściowo zmydlone, hydrofobowane poli(octany winylu). Szczególnie korzystne są częściowo zmydlone poli(octany winylu) o stopniu hydrolizy wynoszącym 80-95% molowych i lepkości Hopplera (4% wodny roztwór, DIN 53015, metoda Hopplera w 20°C) wynoszącej 1 do 30 mPas, zwłaszcza 2 do 15 mPas.
Koloidy ochronne stosowane są w reakcji polimeryzacji na ogół w łącznej ilości 1 do 15% wagowych w odniesieniu do całkowitej wagi monomerów, przy czym część koloidu ochronnego jest wprowadzona przed zainicjowaniem reakcji polimeryzacji a pozostała część jest wdozowywana po zainicjowaniu reakcji polimeryzacji.
Na ogół wprowadza się 2-90% wagowych, zwłaszcza 30 do 85 wagowych ilości koloidu ochronnego (każdorazowo w odniesieniu do całkowitej ilości koloidu) a resztę wdozowywuje.
Dla wprowadzonej ilości koloidu ochronnego istotą jest ilość wprowadzonego monomeru. Wprowadzanie i dozowanie ilości koloidu ochronnego są tak sterowane aby stosunek koloidu ochronnego w odniesieniu do ilości wprowadzonego monomeru wynosił 0,1:1 do 0,9:1.
Podczas procesu polimeryzacji monomer i koloid ochronny są w ten sposób dozowane, aby całkowita ilość koloidu ochronnego po zakończeniu polimeryzacji wynosiła 1-15% wag. w odniesieniu do całkowitej wagi monomeru.
Monomery mogą być wprowadzane razem, razem dozowane lub wprowadzane porcjami a reszta dozowana po zainicjowaniu polimeryzacji.
Korzystnie wprowadza się 10 - 25% wagowych w odniesieniu do całkowitego ciężaru monomerów a resztę dozuje się.
PL 192 570 B1
Dozowanie monomerów może być przeprowadzane oddzielnie (w przestrzeni i czasie) lub można dozować je wszystkie do dozowanych komponentów lub mogą być dozowane po częściowym wstępnym zemulgowaniu. W celu zainicjowania polimeryzacji można wprowadzić całą ilość inicjatorów termicznych lub część wprowadzić i część dozować lub tylko je dozować.
W celu usunięcia reszty monomerów po zakończeniu polimeryzacji mogą być zastosowane znane metody dopolimeryzowania inicjowane katalizatorem redox.
Reszta lotnych monomerów może być również usuwana przy zastosowaniu procesu destylacji, korzystnie pod zmniejszonym ciśnieniem i ewentualnie przez przepuszczanie lub przeprowadzanie inertnych gazów nośnych takich jak powietrze, azot lub para wodna.
Otrzymane sposobem według wynalazku wodne dyspersje zawierają 30-75% wag., korzystnie 40-65% wag. substancji stałych.
W celu wytworzenia zdolnych do redyspergowania w wodzie proszków polimerycznych suszy się dyspersje, przykładowo w złożu fluidalnym, przez wymrażanie lub metodą rozpyłową.
Korzystnie suszy się dyspersje metodą rozpyłową, ewentualnie po dodaniu dalszych koloidów ochronnych. Suszenie rozpyłowe prowadzi się w zwykłych urządzeniach do rozpylania, przy czym rozpylanie może odbywać się za pomocą dysz rozpyłowych jedno-, dwu- lub wielomateriałowych.
Temperaturę na wejściu wybiera się na ogół z zakresu 55-100°C, korzystnie 70-90°C, w zależności od urządzenia, temperatury Tg żywicy i pożądanego stopnia wysuszenia.
Całkowita ilość koloidu ochronnego przed etapem suszenia powinna wynosić korzystnie co najmniej 10% wag., w odniesieniu do ilości polimeru.
W celu zagwarantowania redyspergowalności jest w zasadzie pożądanym dodanie do dyspersji przed jej suszeniem dalszego koloidu ochronnego jako substancji pomocniczej w procesie rozpylania. W zasadzie stosuje się te pomocnicze substancje w iloś ci 5-25% wag., w odniesieniu do skł adników polimerowych tej dyspersji.
Odpowiednimi środkami pomocniczymi w procesie suszenia są częściowo zmydlone poli(octany winylu), poliwinylopirolidony, polisacharydy w postaci rozpuszczalnej w wodzie jak skrobie (amyloza i amylopektyna), celulozy i ich pochodne karboksymetylowe, metylowe, hydroksyetylowe i hydroksypropylowe; proteiny jak kazeina lub kazeiniany, proteiny sojowe, żelatyna, ligninosulfoniany, syntetyczne polimery jak kwas poliakrylowy lub polimetakrylowy, kopolimery estrów akrylowych lub metakrylowych z jednostkami komonomerycznymi zawierającymi funkcję karboksylową, poliakryloamid, polimetakryloamid, kwasy poliwinylosulfonowe i ich rozpuszczalne w wodzie kopolimery; melaminoformaldehydosulfoniany, naftalenoformaldehydosulfoniany, kopolimery styrenu i kwasu maleinowego i eterów winylowych i kwasu maleinowego.
Korzystnymi są wymienione, częściowo zmydlone poli(octany winylu) o stopniu hydrolizy wynoszącym 80-95% molowych i lepkości według Hopplera 1-30 mPas, które mogą być modyfikowane jednostkami octanu izopropenylu lub jednostkami estrów winylowych.
Wielokrotnie okazał się pożądanym w procesie rozpylania dodatek do 1,5% wag. w odniesieniu do polimeru bazowego, środka przeciwpieniącego.
W celu podwyższenia stabilności przy składowaniu, przez poprawę odporności na zbrylanie, zwłaszcza w przypadku proszków o niskiej temperaturze zeszklenia można łączyć otrzymane proszki ze środkami antyzbrylającymi (antyspiekającymi), zwłaszcza w ilości do 30% wag. w odniesieniu do całkowitego ciężaru składników polimerowych. Przykładami środków antyzbrylających są węglany wapnia względnie węglany magnezu, talk, gips, kwas krzemowy, krzemiany o wielkości cząstek zwłaszcza w zakresie 10 nm do 10 μm.
W celu poprawy własności technicznych dla zastosowań technicznych mogą być dodawane przy rozpylaniu dalsze dodatki.
Dalszymi składnikami dyspersji polimerów stosowanymi w korzystnych postaciach wykonania są przykładowo pigmenty, napełniacze, stabilizatory piany, środki hydrofobizujące.
Proszki polimerowe stabilizowane, redyspergowalne w wodzie mogą być stosowane w typowych dla nich dziedzinach zastosowania. Podane poniżej przykłady bliżej objaśniają wynalazek.
P r z y k ł a d 1
W autoklawie z mieszadłem, o pojemności około 5 litrów umieszczono 1110 ml dejonizowanej wody, 655g 20% wagowo wodnego roztworu częściowo zmydlonego poli(octanu winylu) o stopniu hydrolizy 88% molowych, lepkości Hopplera 4% roztworu równej 4 mPas ( DIN 53015, sposób według Hopplera w 20°C).
PL 192 570 B1
Wartość pH nastawiono na 4,0 do 4,2 za pomocą 10% wag. kwasu mrówkowego.
Następnie przeprowadzono ewakuację, przepłukano azotem, ponownie przeprowadzono ewakuację i zassano mieszaninę złożoną ze 112 g styrenu, 168 g 1,3-butadienu i 8 g III-rzęd. dodecylomerkaptanu. Po podgrzaniu do temperatury 80°C zainicjowano proces polimeryzacji przez jednoczesne wprowadzenie dwu roztworów katalizatora, z których pierwszy składał się ze 110 g dejonizowanej wody i 15,5 g 40% wodnego roztworu wodorotlenku III-rzęd. butylu a drugi składał się ze 116 g dejonizowanej wody i 13 g formaldehydosulfoksylanu sodu, przy czym dozowanie roztworów obu katalizatorów prowadzono z jednakową prędkością doprowadzania wynoszącą 18 ml/h.
Po zapoczątkowaniu reakcji rozpoczęto dozowanie dodatku mieszaniny złożonej z 951 g 1,3-butadienu, 634 g styrenu i 9 g III-rzęd. dodecylomerkaptanu w ilości 5,3 g/min. Jednocześnie wdozowano 245 g 20% wag. wodnego roztworu częściowo zmydlonego poli(octanu winylu) o stopniu hydrolizy wynoszącym 88% molowych i lepkości Hopplera 4% roztworu wynoszącej 4 mPas (DIN 53015, metoda według Hopplera o temperaturze 20°C) w ilości 0,82 g/min. Po zakończeniu doprowadzenia monomerów i poli(alkoholu winylowego) prowadzono polimeryzację jeszcze przez 2 godziny w temperaturze 80°C przy niezmienionej szybkości dopływu roztworu inicjatora. W końcu skończono doprowadzenie roztworu inicjatora i ochłodzono.
Otrzymano stabilną, gruborozdrobnioną (Caulker LS 230; Dw=2,54 μm) i wolną od koagulatu dyspersję, która przy zawartości stałych substancji równej 49,4% miała lepkość wiskozymetru Brookfielda w 20°C przy 20 obrotach/min) 270 mPas. 400 części węglowych dyspersji połączono z 200 częściami wagowymi 10,3% wag roztworu poli(alkoholu winylowego) (częściowo zmydlony poli(octan winylu) o stopniu hydrolizy 88% molowych, lepkości 4% roztworu 13 mPas), 0,84 częściami wagowymi środka odpieniającego i 135 częściami masowymi wody i dokładnie wymieszano. Dyspersję rozpylono przez rozpyłową dyszę pneumatyczną. Jako środek do rozpylania stosowano powietrze sprężone do ciśnienia 4 · 105Pa, a utworzone krople wysuszono we współprądzie z ogrzanym do 124°C powietrzem. Otrzymany suchy proszek zmieszano z 10% handlowego środka przeciw zbrylaniu (mieszanina złożona z węglanu wapniowo-magnezowego i wodorokrzemianu magnezu).
P r z y k ł a d 2
Wytwarzanie dyspersji prowadzono analogicznie jak w przykładzie 1, przy czym wprowadzono łącznie 900 g 20% wodnego roztworu częściowo zmydlonego poli(octanu winylu) o stopniu hydrolizy 88% mol, lepkości według Hopplera 4% roztworu wynoszącej 4 mPas, z czego 468 g wodnego roztworu polialkoholu winylowego umieszczono w reaktorze ciśnieniowym a pozostałe 432 g tak jak opisano w przykładzie 1 wdozowano podczas polimeryzacji. Otrzymano stabilną, wolną od koagulatu gruborozdrobnioną dyspersję (Coulter LS 230; Dw=2,73 μm), która przy zawartości substancji stałych równej 49,9% posiadała lepkość 260 mPas (lekkość Brookfielda, 20°C, 20 obr/min).
Środki stosowane dla wytworzenia proszku dyspersyjnego odpowiadały środkom z przykładu 1.
P r z y k ł a d 3
Wytwarzanie dyspersji prowadzono analogicznie jak w przykładzie 1, przy czym wprowadzono łącznie 900 g 20% wag. wodnego roztworu częściowo zmydlonego poli(octanu winylu) o stopniu hydrolizy 88% mol, lepkości według Hopplera 4% roztworu wynoszącej 4 mPas, z czego 281 g wodnego roztworu poli(alkoholu winylowego) umieszczono w reaktorze ciśnieniowym a pozostałe 619 g tak jak opisano w przykładzie 1 wdozowano podczas polimeryzacji. Otrzymano stabilną, wolną od koagulatu gruborozdrobnioną dyspersję (Coulter LS 230; Dw=2,63 μm), która przy zawartości substancji stałych równej 49,8% posiadała lepkość 18400 mPas (lepkość Brookfielda, 20°C, 20 obr/min). Wszystkie pozostałe środki stosowane przy wytwarzaniu odpowiadały środkom z przykładu 1.
P r z y k ł a d 4
Wytwarzanie dyspersji prowadzono analogicznie jak w przykładzie 1, przy czym wprowadzono łącznie 900 g 20% wag. wodnego roztworu częściowo zmydlonego poli(octanu winylu) o stopniu hydrolizy 88% mol, lepkości według Hopplera 4% roztworu wynoszącej 4 mPas, z czego 720 g wodnego roztworu poli(alkoholu winylowego) umieszczono w reaktorze ciśnieniowym a pozostałe 180 g tak jak opisano w przykładzie 1 wdozowano podczas polimeryzacji. Otrzymano stabilną, wolną od koagulatu gruborozdrobnioną dyspersję (Coulter LS 230; Dw=2,60 μm), która przy zawartości substancji stałych równej 49,0% posiadała lepkość 300 mPas (lepkość Brookfielda, 20°C, 20 obr/min).
Wszystkie pozostałe środki stosowane przy wytwarzaniu odpowiadały środkom z przykładu 1.
PL 192 570 B1
P r z y k ł a d 5
Wytwarzanie dyspersji prowadzono analogicznie jak w przykładzie 1, przy czym wprowadzono łącznie 1000 g 20% wag. wodnego i roztworu żółtej dekstryny (Avedex 35), z czego 500 g umieszczono w reaktorze ciśnieniowym a pozostałe 500 g tak jak opisano w przykładzie 1 wdozowano podczas polimeryzacji. Otrzymano stabilną, wolną od koagulatu gruborozdrobnioną dyspersję (Coulter LS 230; Dw=2,80 μm), która przy zawartości substancji stałych równej 49,8% posiadała lepkość 310 mPas (lepkość Brookfielda, 20°C, 20 obr/min).
Wszystkie pozostałe środki stosowane przy wytwarzaniu odpowiadały środkom z przykładu 1.
P r z y k ł a d 6
Wytwarzanie dyspersji prowadzono analogicznie jak w przykładzie 1, przy czym wprowadzono 37 g kwasu akrylowego i łącznie 1000 g 20% wag. wodnego roztworu hydroksypropylocelulozy (Klucel L) czego 500 g umieszczono w reaktorze ciśnieniowym a pozostałość 500 g tak jak opisano w przykładzie 1 wdozowano podczas polimeryzacji. Otrzymano stabilną, wolną od koagulatu rozdrobnioną dyspersję (Coulter LS 230; Dw=2,74 μm), która przy zawartości substancji stałych równej 48,0% posiadała lepkość 420 mPas (lepkość Brookfielda, 20°C, 20 obr/min).
Wszystkie pozostałe środki stosowane przy wytwarzaniu odpowiadały środkom z przykładu 1.
P r z y k ł a d 7
Wytwarzanie dyspersji prowadzono analogicznie jak w przykładzie 1, przy czym wprowadzono 37 g kwasu akrylowego i łącznie 1000 g 20% wag. wodnego roztworu skrobi (Nylgum) z czego 500 g umieszczono w reaktorze ciśnieniowym a pozostałe 500 g tak jak opisano w przykładzie 1 wdozowano podczas polimeryzacji. Otrzymano stabilną, wolną od koagulatu gruborozdrobnioną dyspersję (Coulter LS 230; Dw=2,86 μm), która przy zawartości substancji stałych równej 48,4% posiadała lepkość 520 mPas (lepkość Brookfielda, 20°C, 20 obr/min).
Wszystkie pozostałe środki stosowane przy wytwarzaniu odpowiadały środkom z przykładu 1.
P r z y k ł a d porównawczy 1
Wytwarzanie dyspersji prowadzono analogicznie jak w przykładzie 1, przy czym całą ilość tj. 900 g 20% wag. wodnego roztworu częściowo zmydlonego poli(octanu winylu) o stopniu hydrolizy 88 mol, lepkości według Hopplera 4% roztworu wynoszącej 4 mPas, umieszczono w reaktorze ciśnieniowym. Wszystkie pozostałe środki stosowane przy wytwarzaniu odpowiadały środkom z przykładu 1. Otrzymano stabilną, wolną od koagulatu gruborozdrobnioną dyspersję (Coulter LS 230; Dw=2,57um), która przy zawartości substancji stałych równej 49,3% posiadała lepkość 275 mPas (lepkość Brookfielda, 20°C, 20 obr/min).
Wytwarzanie proszku dyspersyjnego było analogiczne j przykładzie 1.
P r z y k ł a d porównawczy 2
Wytwarzanie dyspersji prowadzono analogicznie jak w przykładzie 1, przy czym całą ilość tj. 900 g 20% wag. wodnego roztworu częściowo zmydlonego poli(octanu winylu) o stopniu hydrolizy 88% mol, lepkości według Hopplera 4% roztworu wynoszącej 4 mPas, wdozowano do reaktora ciśnieniowego. Wszystkie pozostałe środki stosowane przy wytwarzaniu odpowiadały środkom z przykładu 1.
Otrzymano nie w pełni spolimeryzowaną, bogatą w koagulat bardzo gruborozdrobnioną dyspersję (Coulter LS 230; Dw=4,37 μm), która przy zawartości substancji stałych równej 32,1% posiadała lepkość 75 mPas (lepkość Brookfielda, 20°C, 20 obr/min).
Wytwarzanie proszku dyspersyjnego było analogiczne jak w przykładzie 1.
P r z y k ł a d porównawczy 3
Wytwarzanie dyspersji prowadzono analogicznie jak w przykładzie 1, przy czym całą ilość (900 g) 20% wag. wodnego roztworu częściowo zmydlonego poli(octanu winylu) o stopniu hydrolizy 88% mol, lepkości według Hopplera 4% roztworu wynoszącej 4 mPas, jak również całą ilość styrenu, 1,3-butadienu i dodecylomerkaptanu wdozowano do reaktora ciśnieniowego.
Wszystkie pozostałe środki stosowane przy wytwarzaniu odpowiadały środkom z przykładu 1.
Otrzymano nie w pełni spolimeryzowaną, bogatą w koagulat bardzo gruborozdrobnioną dyspersję (Coulter LS 230; Dw=3,72 m), która przy zawartości substancji stałych równej 26,1% posiadała lepkość 63 mPas (lepkość Brookfielda, 20°C, 20 br/min).
PL 192 570 B1
Redyspergowalność błony polimerowej
Z dyspersji z wyżej omówionych przykładów wytworzono na płytkach szklanych błonki o grubości 0,2 mm i suszono je w ciągu 15 minut w temperaturze 105°C.
W celu sprawdzenia redyspergowalnoś ci bł ony nanoszono w temperaturze pokojowej za pomocą pipety każdorazowo kroplę wody na homogeniczne miejsce poddawanej badaniu błony i po 60 sekundach oddziaływania kropli wody rozcierano opuszką palca to miejsce tak długo, aż na miejscu tym na płytce szklanej nie będzie już błonki; błonka rozpadła się na kawałki lub pozostała w całości.
Redyspergowalność błony polimerowej oceniono następującej skali ocen:
Ocena 1: Błonka redysperguje się natychmiast po lekkim roztarciu lub redysperguje samodzielnie.
Ocena 2: Błonka redysperguje się przez rozcieranie, możliwe są małe dające się redyspergować kawał ki bł onki.
Ocena 3: Błonka redysperguje się tylko przez silne rozcieranie z tworzeniem kawałków błonki.
Ocena 4: Błonka nie redysperguje się przez dłuższe, silniejsze rozcieranie, lecz rozpada się na kawałki.
Określenie osiadania proszków (osiadanie w rurze). W celu określenia osiadania proszków redysperguje się każdorazowo 50 g dyspersji proszku w 50 ml wody, po czym rozcieńcza się do zawartości substancji stałej wynoszącej 0,5% i rurę zaopatrzoną w podziałkę napełnia się 100 ml tej redyspersji i mierzy osiadanie po 1 godz.
Określenie odporności na sklejanie.
W celu określenia odporności na sklejanie napełniono proszkiem dyspersyjnym rurę żelazną (średnica 5 cm) z zaśrubowaniem, po czym obciążono metalowym stemplem (waga 3 kg). Po obciążeniu utrzymywano całość w suszarce przez 16 godzin w temperaturze 50°C. Po ochłodzeniu do temperatury pokojowej usuwano proszek z rury i określano jakościowo odporność na zbrylanie przez zgniatanie.
Odporność na zbrylanie klasyfikowano w następujący sposób:
- b. dobra odporność na sklejanie
- dobra odporność na sklejanie
- zadowalają ca odporność na sklejanie
- brak odpornoś ci na sklejanie; proszek po zgnieceniu już nie jest sypki.
Określanie zawartości powietrza w zaprawie.
Wymieszano DIN-zaprawę według DIN 1164 o niżej podanej recepturze o współczynniku woda - cement W/Z = 0,45 i o współ czynniku tworzywo sztuczne - cement K/Z= 0,15 cement portlandzki PZ - 35F 900 g znormalizowany piasek 2700 g odpieniacz silikonowy S - 860 7,2 g (Firmy Wacker Chemie) proszek dyspersyjny 135 g woda 405 g
Zawartość powietrza określono według normy DIN 18555 (część 2) Określenie stabilności cementu.
Sporządzono mieszaninę cementu według następującej receptury:
cement portlandzki 82,5 g kalcyt (CaCO3 10-40mm) 75,0 g piasek kwarcowy (200-500mm) 142,0 g proszek dyspersyjny 14,5 g woda 85,0 g
Zdolność do przerobu mieszaniny cementowej była zauważalna po ponad 2 godzinach i oceniona jakościowo.
PL 192 570 B1
Wyniki badań zestawiono w tabeli 1.
Przykład Zdolność redyspergowania błonki Osiadanie w rurze 1 h [cm] Odporność na sklejanie Zawartość powietrza w zaprawie Stabilność cementu
1 Ocena 1 0.1 2 6% 2 h
2 Ocena 1 0.1 2 4% 2 h
3 Ocena 4 0.2 2 5% 2 h
4 Ocena 2 0.3 2 5% 1,5 h
5 Ocena 1 0.2 2 7% 2 h
6 Ocena 1 0.1 2 6% 2 h
7 Ocena 2 0.3 2 5% 2 h
por. 1 Ocena 4 0.4 2 - 15 min
por. 2 Ocena 4 1.1 3 - 15 min
por. 3 Ocena 4 3.1 3 15 min
Dzięki sposobowi według wynalazku są udostępnione proszki dyspersyjne także na bazie kopolimerów hydrofobowych komonomerów takich jak styren i butadien, przy czym prace te odznaczają się bardzo dobrą zdolnością do redyspergowania (osiadanie w rurze) i bardzo dobrymi własnościami w zastosowaniach technicznych (stabilność cementu). Jeżeli w procesie polimeryzacji emulsyjnej umieści się w reaktorze całkowitą ilość koloidu ochronnego lub całkowitą ilość koloidu ochronnego wdozuje się otrzymuje się proszek dyspersyjny, który charakteryzuje się zarówno niezadawalającą zdolnością do redyspergowania jak również niezadawalającymi własnościami dla zastosowań technicznych.

Claims (5)

1. Sposób wytwarzania stabilizowanych koloidami ochronnymi kopolimerów związków winyloaromatycznych z 1,3-dienami w postaci ich wodnych dyspersji polimerowych lub w postaci redyspergowalnych w wodzie proszków, w procesie polimeryzacji emulsyjnej mieszaniny zawierającej co najmniej jeden związek winyloaromatyczny i co najmniej 1,3-dien, w obecności koloidu ochronnego i ewentualnego suszenia otrzymanej w ten sposób dyspersji polimerów, znamienny tym, ż e 2 do 90% wagowych ilości koloidu ochronnego wprowadza się do procesu polimeryzacji przed zainicjowaniem reakcji polimeryzacji a resztę wdozowuje się po zainicjowaniu reakcji polimeryzacji przy czym stosuje się mieszaninę zawierającą 20-80% wagowych związków winyloaromatycznych i 20-80% wagowych 1,3-dienów i mieszanina ta może zawierać ewentualnie jeszcze dalsze monomery i ilość procent wagowych sumuje się każdorazowej do 100% wagowych i reakcję polimeryzacji prowadzi się korzystnie w obecnoś ci częściowo zmydlonego poli(octanu winylu) o stopniu hydrolizy 80-95% molowych i lepkości według Hopplera wynoszącej 1-30 mPas.
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że kopolimeryzuje się styren z 1,3-butadienem.
3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że jako koloidy ochronne stosuje się jeden lub więcej koloidów z grupy częściowo zmydlonych lub całkowicie zmydlonych poli(octanów winylu) częściowo zmydlonych hydrofobowanych poli(octanów winylu), poliwinylopirolidon, skrobie, celulozy, karboksymetylocelulozy, metylocelulozy, hydroksyetylocelulozy i hydroksypropylocelulozy, proteiny, kwas poliakrylowy lub polimetakrylowy, poliakryloamid, polimetakryloamid, kwasy poliwinylosulfonowe, melaminoformaldehydosulfoniany, naftalenoformaldehydosulfoniany, kopolimery styrenu i kwasu maleinowego i eterów winylowych i kwasu maleinowego, dekstryny.
PL 192 570 B1
4. Sposób według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienny tym, że można poddać jeszcze kopolimeryzacji 0,05-10% wagowych w odniesieniu do całkowitego ciężaru mieszaniny monomerów, pomocniczych monomerów z grupy obejmującej etylenowo nienasycone kwasy mono- i dikarboksylowe, etylenowo nienasycone amidy kwasów karboksylowych i nitryle, mono- lub diestry kwasów fumarowego i maleinowego, etylenowo nienasycone kwasy sulfonowe albo ich sole, sieciujące, wielokrotnie etylenowo nienasycone komonomery, sieciujące kopolimery z funkcją epoksydową, kopolimery z funkcją krzemową, komononery z ugrupowaniami hydroksy- lub CO-.
5. Sposób według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienny tym, że dyspersję suszy się metodą suszenia rozpyłowego, ewentualnie po dodaniu dalszych koloidów ochronnych.
PL340914A 1997-12-02 1998-11-19 Sposób wytwarzania stabilizowanych koloidami ochronnymi kopolimerów związków winyloaromatycznych z 1,3 - dienami PL192570B1 (pl)

Applications Claiming Priority (2)

Application Number Priority Date Filing Date Title
DE19753422 1997-12-02
PCT/EP1998/007446 WO1999028360A1 (de) 1997-12-02 1998-11-19 Verfahren zur herstellung von schutzkolloidstabilisierten vinylaromat-1.3-dien-copolymerisaten

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL340914A1 PL340914A1 (en) 2001-03-12
PL192570B1 true PL192570B1 (pl) 2006-11-30

Family

ID=7850496

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL340914A PL192570B1 (pl) 1997-12-02 1998-11-19 Sposób wytwarzania stabilizowanych koloidami ochronnymi kopolimerów związków winyloaromatycznych z 1,3 - dienami

Country Status (12)

Country Link
US (1) US6590022B1 (pl)
EP (1) EP1036101B1 (pl)
JP (1) JP3361321B2 (pl)
KR (1) KR100354450B1 (pl)
AT (1) ATE204308T1 (pl)
BR (1) BR9814718A (pl)
CZ (1) CZ289699B6 (pl)
DE (1) DE59801231D1 (pl)
ES (1) ES2162491T3 (pl)
HU (1) HU224408B1 (pl)
PL (1) PL192570B1 (pl)
WO (1) WO1999028360A1 (pl)

Families Citing this family (14)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
DE19853450C2 (de) * 1998-11-19 2000-11-23 Wacker Chemie Gmbh Verwendung von Schutzkolloid-stabilisierten Vinylaromat-1,3-Dien-Mischpolymerisaten zur Modifizierung von Gipswerkstoffen oder von Werkstoffen auf Calciumcarbonat-Basis
DE19929008A1 (de) * 1999-06-24 2001-01-11 Wacker Polymer Systems Gmbh Verfahren zur Herstellung von in Wasser redispergierbaren Vinylaromat-Mischpolymerisat- Redispersionspulvern
DE19956326A1 (de) * 1999-11-23 2001-05-31 Bayer Ag Verfahren zur Herstellung von Polymeren auf Basis von 1,3-Dienen
ATE321079T1 (de) * 1999-12-21 2006-04-15 Omnova Solutions Inc Polyvinylalkoholcopolymerzusammensetzung
DE19962568C2 (de) 1999-12-23 2002-06-20 Wacker Polymer Systems Gmbh Verfahren zur Herstellung von Polyvinylalkohol-stabilisierten 1,3-Dien-(Meth)acrylsäureester-Mischpolymerisaten
DE10132614A1 (de) 2001-07-05 2003-01-16 Polymerlatex Gmbh & Co Kg Verfahren zur Herstellung von schutzkolloidstabilisierten, emulgatorfreien, wässrigen Dispersionen
DE10248619A1 (de) * 2002-10-18 2004-04-29 Bayer Ag Verfahren zur Herstellung pulverförmiger Wirkstoff-Formulierungen mit kompressiblen Fluiden
DE10322788A1 (de) * 2003-05-19 2004-12-09 Basf Ag Verfahren zur Herstellung von Polymerpulvern
US9062143B2 (en) 2008-02-08 2015-06-23 Dow Global Technologies Llc Water-redispersible polymer powder
JP5379181B2 (ja) * 2010-04-20 2013-12-25 ダウ グローバル テクノロジーズ エルエルシー 低カルボキシル化スチレンブタジエンベースのラテックスから製造された再分散可能なポリマー粉体
JP5403829B2 (ja) 2010-06-15 2014-01-29 ダウ グローバル テクノロジーズ エルエルシー 乾燥混合配合物のためのスチレンブタジエンベースのラテックスから製造された再分散可能なポリマー粉体組成物
EP2567985B1 (en) * 2011-09-07 2016-11-09 Trinseo Europe GmbH Polymer latex with improved mechanical properties and process for preparing said polymer latex
KR102323951B1 (ko) * 2017-12-22 2021-11-09 주식회사 엘지화학 그라프트 공중합체의 제조방법 및 열가소성 수지 조성물
EP3699143A1 (en) * 2019-02-25 2020-08-26 United Biopolymers, S.A. Alkaline hydro binding compatibilizer agent on the basis of poly(vinyl alcohol) and the method for the production and its use

Family Cites Families (12)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
US3714100A (en) * 1970-09-03 1973-01-30 Union Oil Co Crosslinkable vinyl acetate latices
US4299903A (en) 1980-07-03 1981-11-10 Xerox Corporation Emulsion polymerization process for dry positive toner compositions employs charge control agent as wetting agent
DE3111602A1 (de) * 1981-03-24 1982-10-07 Wacker-Chemie GmbH, 8000 München Copolymerisate erhoehter wasserfestigkeit, verfahren zu ihrer herstellung und ihre verwendung
DE3922784A1 (de) 1989-07-11 1991-01-17 Synthomer Chemie Gmbh Verfahren zur herstellung waessriger, dextrinhaltiger polymerisatdispersionen
US5200459A (en) 1991-05-31 1993-04-06 Lord Corporation Stable butadiene heteropolymer latices
DE4134672A1 (de) 1991-10-19 1993-04-22 Huels Chemische Werke Ag Verfahren zur herstellung von schutzkolloidstabilisierten, emulgatorfreien, waessrigen kunststoffdispersionen
DE4212768A1 (de) 1992-04-16 1993-10-21 Huels Chemische Werke Ag Verfahren zur Herstellung von wäßrigen Polymerdispersionen
FR2727976A1 (fr) 1994-12-09 1996-06-14 Rhone Poulenc Chimie Poudres redispersables dans l'eau de polymeres filmogenes prepares a partir de monomeres a insaturation ethylenique
FR2729150A1 (fr) 1995-01-06 1996-07-12 Rhone Poulenc Chimie Poudres redispersables dans l'eau de polymeres filmogenes a structure "coeur/ecorce"
FR2735134B1 (fr) 1995-06-09 1997-07-11 Rhone Poulenc Chimie Poudres redispersables dans l'eau de polymeres filmogenes a structure coeur/ecorce
US5830934A (en) 1995-10-27 1998-11-03 Reichhold Chemicals, Inc. Colloidally stabilized emulsion polymer
DE19837856A1 (de) * 1998-08-20 2000-02-24 Wacker Chemie Gmbh Schutzkolloidstabilisierte Polymer-Zusammensetzungen

Also Published As

Publication number Publication date
EP1036101A1 (de) 2000-09-20
US6590022B1 (en) 2003-07-08
BR9814718A (pt) 2000-10-03
DE59801231D1 (de) 2001-09-20
HUP0101260A3 (en) 2002-10-28
KR100354450B1 (ko) 2002-09-28
EP1036101B1 (de) 2001-08-16
JP2001525427A (ja) 2001-12-11
PL340914A1 (en) 2001-03-12
CZ289699B6 (cs) 2002-03-13
HUP0101260A2 (hu) 2001-08-28
ATE204308T1 (de) 2001-09-15
WO1999028360A1 (de) 1999-06-10
ES2162491T3 (es) 2001-12-16
HU224408B1 (hu) 2005-08-29
CZ20002073A3 (cs) 2000-09-13
KR20010032476A (ko) 2001-04-25
JP3361321B2 (ja) 2003-01-07

Similar Documents

Publication Publication Date Title
JP4617287B2 (ja) ポリビニルアルコールで安定化されたラテックスの製造方法
US6300403B1 (en) Method for producing polymers stabilized with protective colloids
US7744694B2 (en) Use of redispersion powder compositions with accelerated-setting action
US7388047B2 (en) Redispersible powders comprising pozzolanic components
US6576698B1 (en) Process for the preparation of vinyl ester/(meth)acrylate copolymers
EP2341084A1 (en) Redispersible polymer powders stabilized with protective colloid compositions
KR100440703B1 (ko) 연속 에멀젼중합에 의한 보호콜로이드 안정화 폴리머의 제조방법
US8217109B2 (en) Protective-colloid-stabilized polymers in the form of their aqueous dispersions or of their water-redispersible powders
US7863370B2 (en) Dispersion powders stabilized by polyvinyl alcohol protective colloids
US6710113B2 (en) Process for preparing two-phase polymers in the form of their aqueous dispersions and water-redispersible powders
US6734246B2 (en) Polyvinylacetal-grafted polymers
PL192570B1 (pl) Sposób wytwarzania stabilizowanych koloidami ochronnymi kopolimerów związków winyloaromatycznych z 1,3 - dienami
US20050250899A1 (en) Use of copolymers stabilized with a protective colloid in cement-free or low-cement coating materials
US6605663B1 (en) Process for preparing polyvinyl alcohol-stabilized polymers
US6632869B2 (en) Process for preparing polymer dispersions with a high solids content
US9926232B2 (en) Process for producing water-redispersible polymer powder compositions having cationic functionality
US9580591B2 (en) Use of hybrid copolymers as protective colloids for polymers
JP2007533785A (ja) 変性されたポリビニルアルコールを含有するポリマー組成物

Legal Events

Date Code Title Description
RECP Rectifications of patent specification
LAPS Decisions on the lapse of the protection rights

Effective date: 20121119