PL192330B1 - Wyrób chłonny - Google Patents

Abstract

1. Wyrób chlonny, zwlaszcza w postaci podpaski higie- nicznej lub wkladu ochronnego dla kobiet niepanujacych nad wydalaniem, dla lekkiego przypadku tej dolegliwosci, w którego sklad wchodzi wklad chlonny zamkniety pomie- dzy wewnetrznym platem oslonowym a zewnetrznym pla- tem oslonowym, który to wyrób chlonny ma sekcje przed- nia, sekcje tylna i sekcje srodkowa, przy czym w sklad wyrobu chlonnego wchodzi element usztywniajacy, który biegnie od sekcji tylnej wyrobu chlonnego, poprzez sekcje srodkowa tego wyrobu i wchodzi w jego sekcje przednia i jest umieszczony pomiedzy platami oslonowymi we- wnetrznym izewnetrznym oraz zawiera sekcje przednia, sekcje tylna i sekcje srodkowa, gdzie sekcja przednia i tylna elementu usztywniajacego sa szersze niz jego sekcja srodkowa, zas co najmniej niektóre czesci pozostalej czesci wyrobu chlonnego wystaja po obu stronach elementu usztywniajacego poprzecznie na zewnatrz poza ten ele- ment usztywniajacy i sa zakonczone w tylnej sekcji tego elementu, przy czym odleglosc pomiedzy bocznymi krawe- dziami elementu usztywniajacego, a krawedzia czesci pozo- stalej czesci wyrobu chlonnego, znajdujaca sie poprzecznie na zewnatrz od odpowiednich krawedzi bocznych elementu usztywniajacego, w tym obszarze jest zmienna, znamienny tym, ze element usztywniajacy (10, 110) ma w obszarze przejsciowym ……………………………………..................... PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Wynalazek dotyczy wyrobu chłonnego, zwłaszcza w postaci podpaski higienicznej lub w postaci ochrony dla kobiet niepanujących w niewielkim stopniu nad wydalaniem.

Znane są podpaski higieniczne i podobne wyroby chłonne, które powinny mieć podczas używania kształt przestrzenny dopasowany do kształtu ciała użytkowniczki. Wyroby tego typu na ogół wytwarza się i pakuje w stanie płaskim. Znane jest stosowanie podpasek higienicznych i podobnych wyrobów z elastycznymi elementami nadającymi im kształt trójwymiarowy po wyjęciu ich z odpowiednich opakowań. Takie elastyczne elementy komplikują proces produkcji i mogą spowodować trwałe zniekształcenie podpaski w paczce, a także są odpowiedzialne za otarcia skóry użytkowniczki. Istnieje zatem zapotrzebowanie na podpaski higieniczne zaopatrzone w inne niż elastyczne elementy, nadające podpaskom kształt trójwymiarowy.

Wkład chłonny podpaski higienicznej lub podobnego wyrobu chłonnego bywa również bardzo wrażliwy na odkształcanie się w niekontrolowany sposób podczas ruchów użytkownika. Ponieważ uda użytkowniczki ściskają wkład chłonny, więc jest on podatny na fałdowanie się lub pękanie i/lub podobnie są podatne na fałdowanie lub marszczenie się wewnętrzne płaty osłonowe. Takie osłabienia i fałdy znacznie zwiększają ryzyko przeciekania.

Innym problemem związanym z odkształcaniem się i zapadaniem się wkładu chłonnego jest możliwość odczuwania podpaski higienicznej jako elementu masywnego i niewygodnego w użyciu, przy czym krawędzie podpaski higienicznej lub ostre fałdy powstałe w wyniku wspomnianego zniekształcenia są odpowiedzialne za otarcia skóry użytkowniczki.

W amerykańskim opisie patentowym nr US 4,865,597 ujawniono wyrób chłonny z elementem wzmacniającym. Element wzmacniający jest sprężyście ściśliwy i przywraca wyrobowi chłonnemu jego początkowy kształt po jego poprzecznym ściśnięciu podczas używania.

W innych amerykańskich opisach patentowych nr US 5,991,150 i nr US 5,197,959 ujawniono wyroby chłonne z elementami reagującymi na poprzeczne siły ściskające poprzez kurczenie się w kierunku poprzecznym w celu utworzenia biegnącego podłużnie wybrzuszenia lub grzbietu na tych powierzchniach wyrobów, które stykają się z ciałem.

W amerykańskim opisie patentowym nr US-A-4,790,838 ujawniono podpaskę higieniczną wspomnianego powyżej typu, której nadaje się kształt trójwymiarowy za pomocą elastycznych elementów. Według tej znanej publikacji, te części płatów osłonowych, które leżą na zewnątrz krawędzi wkładu chłonnego zapewniają boczną szczelność podpaski, a równocześnie wspomniane części łącznie z dwiema wklęsłymi liniami ściskania w centralnej części wkładu chłonnego odkształcają wspomniany wkład podczas używania w kierunku poprzecznym tak, że powstaje centralna część w kształcie basenu. W przypadku podpaski tego typu istnieje poważne ryzyko powstania szczelin pomiędzy wkładem chłonnym, a skórą użytkownika w obszarze, w którym wypływa ciecz. Takie szczeliny wymuszają zdolność podpaski higienicznej do szybkiego odprowadzania cieczy z powierzchni jej odbioru, co może doprowadzić do odczuwania podpaski jako wilgotnej i nieprzyjemnej w dotyku. Ponadto trudne jest regulowanie wypływu cieczy, ponieważ istnieje poważne zagrożenie, że ciecz ta, zamiast wniknąć bezpośrednio we wkład chłonny, będzie płynęła po górnej powierzchni podpaski w kierunku jej najniższego punktu, który zależy od położenia ciała użytkownika. W przypadku takiej podpaski istnieje znaczne ryzyko pofałdowania się i osłabienia wkładu chłonnego ze względu na jego zniekształcenie będące skutkiem ruchów użytkownika.

Wyrób chłonny, zwłaszcza w postaci podpaski higienicznej lub wkładu ochronnego dla kobiet niepanujących nad wydalaniem, dla lekkiego przypadku tej dolegliwości, w którego skład wchodzi wkład chłonny zamknięty pomiędzy wewnętrznym płatem osłonowym, a zewnętrznym płatem osłonowym, który to wyrób chłonny ma sekcję przednią, sekcję tylną i sekcję środkową. Ponadto w skład wyrobu chłonnego wchodzi element usztywniający, który biegnie od sekcji tylnej wyrobu chłonnego, poprzez sekcję środkową tego wyrobu i wchodzi w jego sekcję przednią i jest umieszczony pomiędzy płatami osłonowymi wewnętrznym i zewnętrznym oraz zawiera sekcję przednią, sekcję tylną i sekcję środkową. Sekcja przednia i tylna elementu usztywniającego są szersze niż jego sekcja środkowa, zaś co najmniej niektóre części pozostałej części wyrobu chłonnego wystają po obu stronach elementu usztywniającego poprzecznie na zewnątrz poza ten element usztywniający i są zakończone w tylnej sekcji tego elementu. Odległość pomiędzy bocznymi krawędziami elementu usztywniającego a krawędzią części pozostałej części wyrobu chłonnego, znajdującą się poprzecznie na zewnątrz od odpowiednich krawędzi bocznych elementu usztywniającego, w tym obszarze jest zmienna. Wyrób chłonny

PL 192 330 B1 według wynalazku charakteryzuje się tym, że element usztywniający ma w obszarze przejściowym pomiędzy sekcją przednią, a sekcją środkową szerokość poniżej 4 cm, a ponadto wytrzymałość na rozciąganie sekcji przedniej i sekcji środkowej pozostałej części wyrobu chłonnego, które leżą poprzecznie na zewnątrz odpowiednich krawędzi bocznych elementu usztywniającego jest większa niż wytrzymałość tego elementu usztywniającego na zginanie w jego kierunku podłużnym, przy czym biegnące poprzecznie części wyrobu chłonnego stanowią jednocześnie klapki boczne wzdłuż krawędzi bocznych elementu usztywniającego, zaś przy wciskaniu tych klapek bocznych do wewnątrz, element usztywniający jest wykrzywiany podłużnie, uzyskując wklęsły od góry kształt, pasujący do kształtu ciała użytkownika.

Korzystnie, odległość pomiędzy odpowiednimi krawędziami części stanowiących klapki boczne pozostałej części wyrobu, która leży poprzecznie na zewnątrz elementu usztywniającego, a sąsiednimi krawędziami bocznymi elementu usztywniającego, wynosi w najwęższym przekroju elementu usztywniającego co najmniej 2 cm.

Korzystnie, wyrób zawiera wkład chłonny, który ma taki sam wymiar podłużny jak element usztywniający, zaś te części stanowiące klapki boczne wyrobu, które leżą poprzecznie na zewnątrz względem odpowiednich krawędzi bocznych elementu usztywniającego, są wyłącznie z połączonych ze sobą płatów osłonowych, wewnętrznego płata osłonowego oraz zewnętrznego płata osłonowego.

Korzystnie, element usztywniający jest z materiału chłonnego.

Korzystnie, element usztywniający jest z materiału niechłonnego i jest umieszczony najbliżej zewnętrznego płata osłonowego, który jest zwrócony na zewnątrz od ciała użytkownika po nałożeniu wyrobu.

Korzystnie,element usztywniający jest z materiału nieprzepuszczalnego dla cieczy.

Korzystnie, wyrób zawiera wkład chłonny zawierający płat z chłonnego, bardzo giętkiego materiału, który biegnie wokół obwodu elementu usztywniającego i wychodzi poza ten element usztywniający.

Korzystnie,element usztywniający ma w swojej sekcji środkowej i w częściach swojej sekcji tylnej zakrzywione ku górze podłużne krawędzie, które biegną od zewnętrznego płata osłonowego ku wewnętrznemu płatowi osłonowemu.

Korzystnie, element usztywniający ma cieńszy przekrój w obszarze przejściowym pomiędzy sekcją przednią a sekcją środkową tego elementu.

Korzystnie, od miejsca obszaru przejściowego pomiędzy sekcją przednią a sekcją środkową elementu usztywniającego, wchodząc nieco w sekcję tylną wyrobu, przebiega centralna stojąca część wchodząca w skład wkładu chłonnego.

Korzystnie, te części stanowiące klapki boczne wyrobu, które leżą poprzecznie na zewnątrz elementu usztywniającego są prostoliniowe w sekcji środkowej elementu usztywniającego.

Korzystnie, krawędzie tych części stanowiących klapki boczne wyrobu, które leżą poprzecznie na zewnątrz elementu usztywniającego w środkowej sekcji elementu usztywniającego są zakrzywione w kierunku ku odpowiednim krawędziom bocznym elementu usztywniającego, przy czym krawędzie tych części stanowiących klapki boczne wyrobu, które leżą poprzecznie na zewnątrz elementu usztywniającego znajdują się najdalej od odpowiednich krawędzi bocznych elementu usztywniającego w najwęższym przekroju tego elementu.

Zaleta rozwiązania według wynalazku polega na opracowaniu rozwiązania eliminującego powstawanie wspomnianych powyżej problemów.

Efekt ten osiągnięto według wynalazku za pomocą podpaski higienicznej opisanego powyżej typu, cechującej się tym, że w jej skład wchodzi element usztywniający, który rozciąga się od sekcji tylnej wyrobu chłonnego, poprzez sekcję środkową wspomnianego wyrobu i wchodzi w jego sekcję przednią, i który jest zamknięty pomiędzy płatami osłonowymi, i w skład którego wchodzi sekcja przednia, sekcja tylna i sekcja środkowa, gdzie sekcja przednia i tylna elementu usztywniającego są szersze niż jego sekcja środkowa, gdzie element usztywniający ma w miejscu przejściowym pomiędzy sekcją przednią a sekcją środkową szerokość poniżej 4 cm. Wyrób według wynalazku cechuje się ponadto tym, że co najmniej niektóre sekcje pozostałej części wyrobu po obu stronach elementu usztywniającego wychodzą poprzecznie na zewnątrz wspomnianego elementu, co najmniej w obszarze, który rozpoczyna się w przedniej sekcji elementu usztywniającego i kończy w tylnej sekcji wspomnianego elementu, zaś odległość pomiędzy bocznymi krawędziami elementu usztywniającego a krawędzią pozostałej części podpaski znajdującą się poprzecznie na zewnątrz od odpowiednich krawędzi bocznych elementu usztywniającego we wspomnianym obszarze zmienia się oraz wytrzymałość na rozciąganie tych sekcji pozostałej części pieluchy, które leżą poprzecznie na zewnątrz odpo4

PL 192 330B1 wiednich krawędzi bocznych elementu usztywniającego jest większa niż wytrzymałość elementu usztywniającego na zginanie w jego kierunku poprzecznym.

W pierwszym zalecanym przykładzie wykonania, odległość pomiędzy krawędzią tych części pozostałego fragmentu podpaski, które leżą poprzecznie na zewnątrz elementu usztywniającego, a sąsiednimi krawędziami bocznymi elementu usztywniającego, wynosi, w najwęższym jego przekroju, co najmniej 2 cm, oraz wkład chłonny ma tę samą rozciągłość co element usztywniający, w którym to przykładzie wykonania te części podpaski, które leżą poprzecznie na zewnątrz odpowiednich krawędzi bocznych elementu usztywniającego, są wykonane wyłącznie z połączonych ze sobą płatów osłonowych. W pierwszym wariancie, element usztywniający jest wykonany z materiału chłonnego. W drugim wariancie, element usztywniający jest wykonany z materiału niechłonnego i znajduje się bliżej tego zewnętrznego płata osłonowego, który podczas używania jest zwrócony na zewnątrz, tj. jest odwrócony od ciała użytkowniczki. Korzystnie, materiał usztywniający jest wykonany z materiału nieprzepuszczalnego dla cieczy. Krawędzie tych części wyrobu, które leżą poprzecznie na zewnątrz elementu usztywniającego są, korzystnie, prostoliniowe w pośredniej części elementu usztywniającego.

W drugim zalecanym przykładzie wykonania, w skład wkładu chłonnego wchodzi płat bardzo giętkiego materiału chłonnego, który biegnie wokół i poza zewnętrznym obwodem elementu usztywniającego oraz w środkowej części elementu usztywniającego i w częściach jego tylnej sekcji znajdują się podłużne krawędzie, które zakrzywiają się ku górze w kierunku od zewnętrznego płata osłonowego ku wewnętrznemu płatowi osłonowemu. Element usztywniający ma również cieńszy przekrój w miejscu przejścia pomiędzy jego sekcją przednią a środkową, zaś w skład wkładu chłonnego wchodzi stojąca sekcja centralna, która biegnie od miejsca przejścia pomiędzy sekcją przednią a środkową elementów usztywniających, i nieco wchodzi w tylną sekcję podpaski. Krawędzie tych sekcji podpaski, które leżą poprzecznie na zewnątrz elementu usztywniającego są, korzystnie, zakrzywione w środkowej sekcji wspomnianego elementu, w kierunku ku odpowiednim jego krawędziom bocznym, przy czym krawędzie tych sekcji podpaski, które leżą poprzecznie na zewnątrz elementu usztywniającego, znajdują się w najdalszej odległości od odpowiednich krawędzi bocznych elementu usztywniającego w jego najwęższym przekroju.

Przedmiot wynalazku w przykładach wykonania przedstawiono na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia wyrób chłonny w postaci podpaski w pierwszym przykładzie wykonania według wynalazku podpaski higienicznej w rzucie z góry, fig. 2 - wyrób w postaci podpaski z fig. 1 w przekroju poprzecznym płaszczyzną II-II, fig. 3 - wyrób w postaci podpaski z fig. 1 i 2 w rzucie perspektywicznym w widoku z góry, gdzie widać wciśnięte do wewnątrz płaty osłonowe, fig. 4 - wyrób chłonny według wynalazku w drugim przykładzie wykonania w postaci podpaski higienicznej w rzucie z góry, schematycznie, fig. 5 i 6 - wyrób z fig. 4 w przekrojach, odpowiednio, płaszczyznami V-V i VI-VI na fig. 4 oraz fig. 7 - wyrób w postaci podpaski z fig. 4 z wciśniętymi do środka krawędziami bocznymi podpaski, w rzucie z boku.

Wyrób chłonny w zalecanym przykładzie wykonania według wynalazku w postaci podpaski higienicznej widocznej na fig. 1-3 zawiera wkład chłonny 1 zamknięty pomiędzy dwoma płatami osłonowymi 2, 3. Patrząc z góry, wkład chłonny 1 ma kształt podobny do dziurki od klucza, w którym można wyróżnić sekcję przednią 4, sekcję środkową 5 oraz sekcję tylną 6. Sekcja środkowa 5 jest węższa niż sekcja przednia 4 i sekcja tylna 6, odpowiednio i ma swoją najwęższą część w miejscu przejścia do części przedniej 4. Najszersze części sekcji przedniej i tylnej pokazanej podpaski mają w przybliżeniu taką samą szerokość. Płaty osłonowe wewnętrzny 2 i zewnętrzny 3 są w przybliżeniu prostokątne z zaokrąglonymi krawędziami i mają szerokość, która jest nieco większa niż największa szerokość wkładu chłonnego. Te części płatów osłonowych, które leżą na zewnątrz krawędzi bocznych wkładu chłonnego 1, są ze sobą połączone, na przykład za pomocą kleju. Płaty osłonowe są przymocowane do wkładu chłonnego w tych swoich częściach, które zachodzą zakładkowo na wspomniany wkład. W wyniku takiej konstrukcji powstają klapki boczne 7, 8 z płata osłonowego, które biegną po obu stronach wkładu chłonnego 1 pomiędzy najszerszymi punktami jego sekcji przedniej 4 i sekcji tylnej 6.

W skład wkładu chłonnego 1 wchodzi płat lub warstwa 9 materiału chłonnego, na przykład spulchnionej celulozy z domieszką, albo bez, cząstek superabsorbentu lub innego materiału chłonnego takiego typu, jakiego używa się zazwyczaj w wyrobach chłonnych, a także zawiera element usztywniający 10. Płat chłonny 9 może składać się z kilku warstw. Element usztywniający może być wykonany z materiału chłonnego lub niechłonnego. W pokazanym przykładzie wykonania, element usztywniający 10 ma taką samą rozciągłość (długość) jak wkład chłonny 1 i jest wykonany z arkusza materiału polietylenowego o sztywności co najmniej około 400 MPa według DIN 53457.

PL 192 330 B1

Na spodniej powierzchni podpaski higienicznej znajduje się, typowo, przylepna powłoka 11, umożliwiająca mocowanie podpaski wewnątrz pary majtek lub spodenek. Przylepna powłoka 11 jest chroniona, zanim zostanie użyta, za pomocą abhezyjnej folii aluminiowej lub podobnej, i biegnie tylko w środkowej sekcji 5 podpaski.

Wewnętrzny płat osłonowy 2 leży, podczas używania, bliżej ciała użytkownika i z tego względu musi być przepuszczalny dla cieczy, tak, żeby wydalona ciecz mogła być wchłonięta przez wkład chłonny 1. Ten płat osłonowy powinien mieć miękką powierzchnię. Odpowiednim materiałem na wewnętrzny płat osłonowy 2 jest miękki, przyjazny dla skóry, bardzo giętki materiał takiego typu, jaki zazwyczaj stosuje się na materiał powierzchniowy w wyrobach chłonnych. Przykładami takich materiałów są perforowana folia z tworzywa sztucznego, tkaninowy materiał włóknisty, włókninowy materiał włóknisty, tj. materiał nietkany, siatki tekstylne lub z tworzywa sztucznego wytwarzane techniką dziania, szydełkowania, wyplatania, wytwarzania w formie lub podobnymi sposobami. Korzystnie, również zewnętrzny płat osłonowy 3 ma miękką powierzchnię i może, wygodnie, być wykonany z tego samego materiału co wewnętrzny płat osłonowy 2. Klapki boczne 7, 8, utworzone z płatów osłonowych, powinny mieć stosunkowo wysoką wytrzymałość na rozciąganie, a jednocześnie powinny być bardzo giętkie. Co najmniej jeden z płatów osłonowych powinien być z tego względu wykonany ze stosunkowo sztywnego materiału. Może również okazać się odpowiednie zapewnienie zewnętrznemu płatowi osłonowemu 3 nieprzepuszczalności dla cieczy, co najmniej w tych częściach, które wystają na zewnątrz wkładu chłonnego, albo poprzez odpowiedni dobór materiału albo/i poprzez nadanie co najmniej tym częściom hydrofobowości.

Najwęższa część sekcji środkowej 5 wkładu chłonnego ma szerokość w przedziale 1-4 cm, korzystnie, jej szerokość wynosi około 3 cm. Pomiary użytkowniczek podpasek higienicznych wykazały, że istnieje ograniczający miejsce krytyczny obszar w pachwinie, pomiędzy dwiema grupami mięśni biegnącymi od wnętrza podstawy miednicy w dół wzdłuż każdego uda. Nieoczekiwanie stwierdzono, że odległość pomiędzy tymi grupami mięśni w obszarze genitaliów zmienia się tylko w niewielkim stopniu pomiędzy poszczególnymi osobami o zupełnie innych figurach ciała i zupełnie różnych stopniach pulchności. Nawet pomimo tego, że na odległość pomiędzy udami użytkowniczek wpływa, oczywiście, tłuszcz, to odległość pomiędzy tymi grupami mięśni w kroku użytkowniczek jest w zasadzie taka sama bez względu na to, czy użytkowniczka jest szczupła, ma normalną wagę, czy też ma nadwagę. Stwierdzono, że odległość pomiędzy tymi grupami mięśni zmienia się pomiędzy wartościami 3 a 3,5 cm.

Przeprowadzone badania wykazały, że nieprzyjemności odczuwane przez użytkowniczkę w postaci nacisku lub obcierania o wewnętrzne powierzchnie ud zależą od tego, czy szerokość podpaski higienicznej w tym krytycznym obszarze jest znacznie większa od odległości pomiędzy wspomnianymi grupami mięśni. Stwierdzono również, że pod tym względem większość użytkowniczek odczuwa podpaskę higieniczną jako niewygodną, kiedy szerokość tego krytycznego obszaru przekracza podczas noszenia podpaski 4 cm. Ten krytyczny obszar rozciąga się od około 0,5 cm do 1,5 cm w podłużnym kierunku podpaski.

Podpaskę higieniczną stosuje się, albo nakłada, mocując ją najpierw w majtkach, albo bieliźnie, za pomocą powłoki klejowej 11. Następnie naciąga się majtki do położenia, w którym podpaska opiera się o ciało użytkowniczki. Podczas nakładania i po nałożeniu podpaski, dociska się klapki boczne 7, 8 dociska się w górę i do wewnątrz, tj. ku sobie, udami użytkowniczki. Skutek tego dociskania klapek bocznych 7, 8 do wewnątrz pokazano schematycznie na fig. 3. Jak widać na tej fig. 3, to dociskanie klapek bocznych 7, 8 do wewnątrz powoduje podłużne zakrzywianie się wkładu chłonnego tak, że uzyskuje się wklęsły ku górze kształt pasujący do kształtu ciała użytkowniczki. Siły wywierane na wkład chłonny działają w takim samym kierunku, w którym biegną zewnętrzne krawędzie klapek. Zatem na początkowym etapie dociskania klapek do wewnątrz, na wkład chłonny działają z obu stron siły rozciągające, które są skierowane ku sobie w najszerszych miejscach przedniej i tylnej sekcji podpaski, natomiast w końcowym etapie tego dociskania do wewnątrz tych klapek, siły te są skierowane skośnie do wewnątrz. Jak już wspomniano powyżej, wkład chłonny musi być stosunkowo sztywny ze względu na to, żeby nie mógł fałdować się ani zapadać pod wpływem tych sił.

Natomiast wkład chłonny nie musi być na tyle sztywny, żeby powodował, aby opór stawiany podłużnemu wyginaniu był większy niż wytrzymałość na rozciąganie albo wytrzymałość mechaniczna materiału, z którego są wykonane klapki boczne. Sztywność wkładu chłonnego wynika ze sztywności materiału w elemencie usztywniającym.

PL 192 330B1

Rozumie się samo przez się, że krzywizna wkładu chłonnego zależy od stopnia dociskania krawędzi klapek ku sobie po nałożeniu podpaski. Podpaskę można skonstruować w taki sposób, żeby miała odpowiedni promień krzywizny taki, żeby uzyskać trójwymiarowy kształt pasujący do ciała użytkowniczki, zmieniając szerokość przedniej i tylnej sekcji wkładu chłonnego.

Ponieważ szerokość wkładu chłonnego i elementu usztywniającego są, korzystnie, takie, żeby ich krawędzie nie stykały się z udami użytkowniczki, lub nogami, po nałożeniu podpaski, więc ryzyko ocierania przez te krawędzie skóry użytkowniczki jest bardzo małe. Dzięki temu opisana podpaska higieniczna jest odczuwana podczas noszenia jako bardzo wygodna.

Element usztywniający 10 w pokazanym przykładzie wykonania zawiera materiał nieprzepuszczalny dla cieczy. Jeżeli natomiast element usztywniający jest wykonany z materiału chłonnego, na przykład ze sztywnej pianki chłonnej lub rozwłóknionego na sucho płata materiału włóknistego o dużej gęstości i sztywności, takiego typu, jaki opisano w międzynarodowych publikacjach opisów patentowych nr WO 94/10953 i nr WO 94/10956, to trzeba w jakiś inny sposób zapewnić nieprzepuszczalne dla cieczy elementy zewnętrzne, na przykład formując zwrócone na zewnątrz płaty osłonowe z materiału nieprzepuszczalnego dla cieczy, na przykład z materiału z tworzywa sztucznego lub przepuszczalnego dla par materiału włókninowego. Alternatywnie, w pobliżu płata osłonowego 3 można umieścić przepuszczalny dla cieczy płat lub warstwę.

W zalecanym przykładzie wykonania, element usztywniający 10 ma taki sam kształt i wymiary jak płat chłonny 9. Nie jest to bezwzględnie konieczne, ponieważ wystarczy, żeby biegł on podłużnie od najszerszych części przedniej sekcji wkładu chłonnego do najszerszej części tylnej sekcji wspomnianego wkładu chłonnego.

Na figurach 4-7 przedstawiono drugi przykład wykonania wyrobu chłonnego w postaci podpaski higienicznej według wynalazku. Widoczna na tych figurach podpaska higieniczna zawiera wkład chłonny 101 zamknięty pomiędzy przepuszczalnym dla cieczy wewnętrznym płatem osłonowym 102 a nieprzepuszczalnym dla cieczy zewnętrznym płatem osłonowym 103. Płaty osłonowe i wkład chłonny mogą być wykonane z tego samego materiału co odpowiadające im elementy z przykładu wykonania opisanego w nawiązaniu do fig. 1-3, ale z tym ograniczeniem, że wkład chłonny 101 powinien być bardzo giętki i dlatego nie może być zbyt gruby. Patrząc z góry, wkład chłonny 101 ma kształt dziurki do klucza, która ma sekcję przednią 104, sekcję środkową 105 i sekcję tylną 106. Element usztywniający 110 znajduje się pomiędzy zewnętrznym płatem osłonowym 103 a wkładem chłonnym 101. Element usztywniający 110 również ma kształt dziurki do klucza z sekcją przednią 111, sekcją tylną 113 i sekcją środkową 112. Jak wyraźnie widać na fig. 4, sekcja środkowa elementu usztywniającego jest znacznie węższa niż sekcja środkowa wkładu chłonnego 101. Szerokość elementu usztywniającego w jego najwęższej sekcji w obszarze przejściowym pomiędzy sekcją przednią 111, a sekcją środkową 112, jest mniejsza niż 4 cm i wynosi, korzystnie około 3 cm. Te części płatów osłonowych wewnętrznego i zewnętrznego 102, 103 i wkładu chłonnego 101, które wystają na zewnątrz poprzecznie poza element usztywniający tworzą razem klapki boczne 107, 108.

Korzystnie, element usztywniający 110 jest wykonany z materiału z tworzywa sztucznego, na przykład z polietylenu, a sekcja środkowa 112 elementu usztywniającego ma kształt zakrzywiony ku górze, co wyraźnie widać na fig. 5. Ta skierowana ku górze krzywizna elementu usztywniającego biegnie od sekcji środkowej 112 do sekcji tylnej 113 i następnie rozszerza się kielichowo na końcu tylnej sekcji wspomnianego elementu. Zwrócona ku górze krzywizna elementu usztywniającego jest przystosowana do dopasowywania się do anatomii użytkowniczki. W rezultacie takiej konstrukcji sekcji środkowej elementu usztywniającego, wszystkie siły działające poprzecznie na podpaskę będą kompensowane wyginaniem się elementu usztywniającego i wkładu chłonnego 101 bez ryzyka fałdowania się, osłabiania lub zgniatania wspomnianego płata. Kiedy na podpaskę nie działa żadne obciążenie, jej przednia sekcja 111 będzie płaska.

Jak wynika z fig. 6, element usztywniający ma sekcję poprzeczną 109 o zmniejszonej grubości materiału, która to sekcja stanowi element zawiasowy, co opisano dalej.

W skład pokazanej na fig. 4-7 podpaski higienicznej wchodzi również oddzielny, wydłużony wkład chłonny 114, który rozciąga się od obszaru przejściowego pomiędzy sekcją przednią 104 a sekcją środkową 105 wkładu chłonnego 101 i wchodzi nieco w sekcję tylną 106, co widać na fig. 4. Wkład chłonny znajduje się na górnej powierzchni płata osłonowego 102, a jego końce są przymocowane do wspomnianego płata w pewien odpowiedni sposób. Wkład chłonny 114 w pokazanym przykładzie wykonania składa się z rdzenia chłonnego 115, na przykład ze spulchnionej celulozy umieszczonej w przepuszczalnej dla cieczy osłonie 116, na przykład w osłonie z materiału włókninowego.

PL 192 330 B1

Wkład 114 znajduje się symetrycznie względem osi A-A symetrii podłużnej i rozciąga się w kierunku poprzecznym na odcinku krótszym niż poprzeczna rozciągłość sekcji środkowej 112 elementu usztywniającego 110. Po nałożeniu podpaski higienicznej widocznej na fig. 4-7, wkład chłonny 114 będzie leżał w tym miejscu ciała użytkowniczki, w którym są wydalane ciecze, tj. w tym obszarze podpaski, na który jest wydalana ciecz, co zwiększa zabezpieczenie podpaski przed przeciekaniem.

Na figurze 7 pokazano rzut z boku podpaski z fig. 4-6 z klapkami bocznymi założonymi do góry, z których to klapek na figurze pokazano tylko klapkę 105. W wyniku istnienia elementu zawiasowego 109, przednia sekcja 111 elementu usztywniającego zagina się ku górze, ponieważ klapki boczne 107, 108 są wygięte ku górze i tworzą z pozostałą częścią elementu usztywniającego kąt na odcinku pokrywającym się z odcinkiem, na którym klapki są wygięte ku górze i na odcinku krawędzi klapek od bocznych krawędzi elementu usztywniającego. Taka podpaska higieniczna bardzo dobrze pasuje po nałożeniu do anatomii użytkowniczki.

Ze względu na konfigurację i kształt elementu usztywniającego 110 podczas jego używania, oraz ze względu na to, że klapki boczne 107, 108 biegną w miejscu zgięcia pomiędzy udami użytkowniczki a dolną częścią ciała, widoczną na fig. 4-7 podpaska higieniczna nie musi być mocowana do bielizny użytkowniczki, ani do majtek, żeby trzymała się na swoim miejscu po nałożeniu. Dotyczy to również podpaski higienicznej widocznej na fig. 1-3, co, w razie potrzeby, umożliwia rezygnację z powłoki klejowej 11.

Wygięte do góry klapki boczne 7, 8 oraz klapki boczne 107, 108 podpaski higienicznej zapobiegają bezpośredniemu stykaniu się ud użytkowniczki z krawędziami elementu usztywniającego, co zwiększa wygodę użytkowniczki. Wygięte ku górze klapki boczne zapobiegają również przeciekom przez krawędzie.

Rozumie się samo przez się, że pokazany przykład wykonania można modyfikować w zakresie wynalazku, zwłaszcza o ile chodzi o kształt i wymiary przedniej i tylnej sekcji elementu usztywniającego. Elementy usztywniające nie muszą być strukturami jednoczęściowymi, ale mogą składać się z kilku połączonych ze sobą elementów, które nie muszą być wykonane z tego samego materiału. W skład elementu usztywniającego mogą również wchodzić biegnące podłużnie i/lub poprzecznie pręty usztywniające, albo mogą w nim być obszary o większej lub mniejszej grubości. Zewnętrzne kontury klapek bocznych mogą być przystosowane do wymaganego stopnia wygięcia elementu usztywniającego. W skład klapek bocznych mogą również wchodzić oddzielne elementy, które są przymocowane, co najmniej na swoich końcach, do bocznych krawędzi przedniej i tylnej sekcji podpaski. Klapki boczne nie muszą również biec od najszerszych części przedniej i tylnej sekcji podpaski higienicznej. Ważną rzeczą pod tym ostatnim względem jest żeby odległość pomiędzy najwęższym przekrojem elementu usztywniającego a zewnętrzną krawędzią sąsiednich krawędzi klapek bocznych była na tyle duża, żeby uzyskać wymagane wygięcie elementu usztywniającego. Również płaty osłonowe nie muszą być przymocowane do elementu usztywniającego ani do wkładu chłonnego na całych ich odpowiednich powierzchniach, ale mogą być przymocowane wyłącznie do wkładu chłonnego wzdłuż stref krawędziowych biegnących wzdłuż konturów ciała. W zasadzie wystarcza umocowanie płatów osłonowych do wkładu chłonnego w dwóch miejscach w jego sekcji przedniej i tylnej. Kiedy płaty osłonowe na całej swojej długości wychodzą poza wkład chłonny, to może wystarczyć, żeby zamocować wyłącznie jeden z tych płatów, korzystnie, zewnętrzny płat osłonowy, do wkładu chłonnego. Kiedy wyrób jest wyrobem wielopłatowym, a element usztywniający zawiera materiał chłonny, to element ten nie musi znajdować się w pobliżu zewnętrznego płata osłonowego, ale zamiast tego może leżeć pomiędzy innymi płatami chłonnymi. Również najszersze części sekcji przedniej i tylnej wkładu chłonnego nie muszą mieć takich samych szerokości. W skład podpaski higienicznej według pierwszego opisanego przykładu wykonania wynalazku może, oczywiście, wchodzić stojący, wydłużony i usytuowany centralnie wkład chłonny. Centralny, wydłużony wkład chłonny nie musi być oddzielnym elementem, ale może zawierać, na przykład, uniesioną cześć materiału chłonnego zamkniętą pomiędzy płatami osłonowymi. Z tego względu wynalazek jest ograniczony wyłącznie przez poniższe zastrzeżenia.

Claims (12)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Wyrób chłonny, zwłaszcza w postaci podpaski higienicznej lub wkładu ochronnego dla kobiet niepanujących nad wydalaniem, dla lekkiego przypadku tej dolegliwości, w którego skład wchodzi wkład chłonny zamknięty pomiędzy wewnętrznym płatem osłonowym a zewnętrznym płatem osłonowym, który to wyrób chłonny ma sekcję przednią, sekcje tylną i sekcję środkową, przy czym w skład wyrobu chłonnego wchodzi element usztywniający, który biegnie od sekcji tylnej wyrobu chłonnego, poprzez sekcję środkową tego wyrobu i wchodzi w jego sekcję przednią i jest umieszczony pomiędzy płatami osłonowymi wewnętrznym i zewnętrznym oraz zawiera sekcję przednią, sekcję tylną i sekcję środkową, gdzie sekcja przednia i tylna elementu usztywniającego są szersze niż jego sekcja środkowa, zaś co najmniej niektóre części pozostałej części wyrobu chłonnego wystają po obu stronach elementu usztywniającego poprzecznie na zewnątrz poza ten element usztywniający i są zakończone w tylnej sekcji tego elementu, przy czym odległość pomiędzy bocznymi krawędziami elementu usztywniającego, a krawędzią części pozostałej części wyrobu chłonnego, znajdującą się poprzecznie na zewnątrz od odpowiednich krawędzi bocznych elementu usztywniającego, w tym obszarze jest zmienna, znamienny tym, że element usztywniający (10, 110) ma w obszarze przejściowym pomiędzy sekcją przednią (4', 111) a sekcją środkową (5', 112) szerokość poniżej 4 cm, a ponadto wytrzymałość na rozciąganie sekcji przedniej (4, 104) i sekcji środkowej (5, 105) pozostałej części wyrobu chłonnego, które leżą poprzecznie na zewnątrz odpowiednich krawędzi bocznych elementu usztywniającego (10, 110) jest większa niż wytrzymałość tego elementu usztywniającego (10, 110) na zginanie w jego kierunku podłużnym, przy czym biegnące poprzecznie części wyrobu chłonnego stanowią jednocześnie klapki boczne (7, 8, 107,108) wzdłuż krawędzi bocznych elementu usztywniającego (10, 110), zaś przy wciskaniu tych klapek bocznych (7, 8, 107, 108) do wewnątrz, element usztywniający (10, 110) jest wykrzywiany podłużnie, uzyskując wklęsły od góry kształt, pasujący do kształtu ciała użytkownika.
2. 2. Wyrób według zastrz. 1, znamienny tym, że odległość pomiędzy odpowiednimi krawędziami części stanowiących klapki boczne (7, 8, 107, 108) pozostałej części wyrobu, która leży poprzecznie na zewnątrz elementu usztywniającego (10, 110), a sąsiednimi krawędziami bocznymi elementu usztywniającego (10, 110) wynosi w najwęższym przekroju elementu usztywniającego co najmniej 2 cm.
3. 3. Wyrób według zastrz. 2, znamienny tym, że zawiera wkład chłonny (1), który ma taki sam wymiar podłużny jak element usztywniający (10), zaś te części stanowiące klapki boczne (7, 8) wyrobu, które leżą poprzecznie na zewnątrz względem odpowiednich krawędzi bocznych elementu usztywniającego (10), są wyłącznie z połączonych ze sobą płatów osłonowych, wewnętrznego płata osłonowego (2) oraz zewnętrznego płata osłonowego (3).
4. 4. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienny tym, że element usztywniający (10, 110) jest z materiału chłonnego.
5. 5. Wyrób według zastrz. 3, znamienny tym, że element usztywniający (10, 110) jest z materiału niechłonnego i jest umieszczony najbliżej zewnętrznego płata osłonowego (3, 103), który jest zwrócony na zewnątrz od ciała użytkownika po nałożeniu wyrobu.
6. 6. Wyrób według zastrz. 5, znamienny tym, że element usztywniający (10, 110) jest z materiału nieprzepuszczalnego dla cieczy.
7. 7. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że zawiera wkład chłonny (101, 114) zawierający płat z chłonnego, bardzo giętkiego materiału, który biegnie wokół obwodu elementu usztywniającego (110) i wychodzi poza ten element usztywniający.
8. 8. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 5, albo 6, znamienny tym, że element usztywniający (10, 110) ma w swojej sekcji środkowej (112) i w częściach swojej sekcji tylnej (113) zakrzywione ku górze podłużne krawędzie, które biegną od zewnętrznego płata osłonowego (103) ku wewnętrznemu płatowi osłonowemu (102).
9. 9. Wyrób według zastrz. 8, znamienny tym, że element usztywniający (110) ma cieńszy przekrój (109) w obszarze przejściowym pomiędzy sekcją przednią (111) a sekcją środkową (112) tego elementu.
10. 10. Wyrób według zastrz. 9, znamienny tym, że od miejsca obszaru przejściowego pomiędzy sekcją przednią (111) a sekcją środkową (112) elementu usztywniającego (110), wchodząc nieco w sekcję tylną (106) wyrobu, przebiega centralna stojąca część (114) wchodząca w skład wkładu chłonnego (1, 101).

    PL 192 330 B1
11. 11. Wyrób według zastrz. 1 albo 2 albo 3, znamienny tym, że te części stanowiące klapki boczne (7, 8) wyrobu, które leżą poprzecznie na zewnątrz elementu usztywniającego (10) są prostoliniowe w sekcji środkowej elementu usztywniającego.
12. 12. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że krawędzie tych części stanowiących klapki boczne (107, 108) wyrobu, które leżą poprzecznie na zewnątrz elementu usztywniającego (110) w środkowej sekcji elementu usztywniającego są zakrzywione w kierunku ku odpowiednim krawędziom bocznym elementu usztywniającego (110), przy czym krawędzie tych części stanowiących klapki boczne (107, 108) wyrobu, które leżą poprzecznie na zewnątrz elementu usztywniającego (110) znajdują się najdalej od odpowiednich krawędzi bocznych elementu usztywniającego (110) w najwęższym przekroju tego elementu.