PL191368B1

PL191368B1 - Sposób i system zarządzania dostępem do danych

Info

Publication number: PL191368B1
Application number: PL332798A
Authority: PL
Inventors: Kunihiko Miwa; Hiroya Kobayashi; Norishige Morimoto
Original assignee: Ibm; International Business Machines Corporation
Priority date: 1996-10-16
Filing date: 1997-08-12
Publication date: 2006-05-31
Also published as: EP0942418A1; HK1021588A1; WO1998016926A1; US6034931A; MY127838A; EP0942418A8; CN1126098C; EP0942418A4; US6351439B1; PL332798A1; TW311999B; CN1233340A

Abstract

1. Sposób zarzadzania dostepem do danych przez wykorzystanie informacji zarzadzajacej, zawierajacej wiele bitów wstawionych do danych poprzez transfor- macje danych bez zmiany ilosci danych, znamienny tym, ze po zdefiniowaniu wielu zbiorów obszarów da- nych w danych dla wielu bitów, które maja byc wsta- wione do danych, a kazdy z obszarów danych w kaz- dym zbiorze ma co najmniej jeden piksel i obszary danych w kazdym zbiorze maja wysoka korelacje wza- jemna cech charakterystycznych, porównuje sie warto- sci cech charakterystycznych pomiedzy obszarami danych w kazdym zbiorze i wstawia sie jeden bit z wielu bitów w kazdym zbiorze obszarów danych przez wyra- zenie bitu jako funkcji porównania wartosci cechy cha- rakterystycznej i wartosci bitu, po czym wydziela sie wiele bitów informacji zarzadzajacej, wstawionej do danych poprzez porównanie wartosci cech charaktery- stycznych pomiedzy obszarami danych w wielu zdefi- niowanych zbiorach i zarzadza sie dostepem do tych danych zgodnie z wydzielona informacja zarzadzajaca. PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest sposób i system zarządzania dostępem do danych, w których wykorzystuje się informację zarządzającą osadzona w danych.

Wraz z rozpowszechnieniem technik multimedialnych, coraz bardziej popularne stają się systemy obsługi informacji cyfrowej, takie jak cyfrowe dyski wideo (DVD), cyfrowe kamery wideo (DVC), cyfrowe nadawanie satelitarne oraz internet. Ponadto następuje ciągły rozwój urządzeń, które mogą przetwarzać i przesyłać bardzo duże ilości danych multimedialnych z dużą szybkością. Jednak rozwój urządzeń zależy głównie od liczby zastosowań i atrakcyjnej zawartości, jak na przykład filmy fabularne. Bez względu na to, jak dobre będą urządzenia, rozpowszechnianie ich będzie utrudnione, o ile nie zostanie rozpowszechniona duża ilość materiałów, które będą zachęcać klientów do kupna.

Obecnie problemem staje się ochrona dzieł. Na przykład cyfrowe dyski wideo są wystarczające dla zrealizowanego sprzętowo rozpowszechniania filmów fabularnych, jednak dla zapewnienia ochrony zawartości, na przykład filmów, szczególnie przed nielegalnym kopiowaniem, nie zostały przedstawione sposoby, które mogłyby zadowolić dostawców zawartości. Jest tak, dlatego, że chociaż można łatwo kopiować i zmieniać dane zawartości, nie zapewnia się efektywnej metody zapobiegania takiej czynności. Tak, więcw obecnym stanie nie można rozpowszechniać na tych nośnikach dużo atrakcyjnych materiałów. W rzeczywistości, ponieważ nie rozwiązano tych problemów z prawem autorskim, cyfrowe kamery wideo sprzedawano tylko wyłączne urządzenia do fotografowania. Tak, więc efektywne chronienie dzieł cyfrowych jest niezbędne dla dalszego rozpowszechniania multimediów i oczekuje się rozwoju takich technik chroniących oraz utworzenia znormalizowanych standardów.

Jedną ze znanych prób kontrolowania kopiowania zawartości cyfrowej takiej jak muzyka, jest dostosowanie sygnału systemu zarządzenia generowaniem kopii (CGMS) w cyfrowej taśmie audio (DAT). Sygnał CGMS stanowią dwa bity danych, reprezentujące następujące warunki kopiowania.

Sygnał CGMS

Warunki kopiowania zakazanie kopiowania kopiowanie bez ograniczeń kopiowanie jednokrotne

W tym znanym sposobie zapisuje się dwa bity danych w ustalonym miejscu formatu danych. Gdy wykonuje się kopiowanie danych, sygnał CGMS jest wykrywany w odbiorniku. Jeżeli zawartość sygnału reprezentuje zakazanie kopiowania, odbiornik zatrzymuje kopiowanie zawartości. Jednak to zapisane miejsce łatwo określa sięi zapisuje się w nim inną zawartość, więc użytkownicy mogą łatwo zastąpić zawartość tego sygnału, a więc zgodnie ze znana techniką trudno jest skutecznie zapobiegać nielegalnemu kopiowaniu zawartości.

Sposób według wynalazku charakteryzuje się tym, że po zdefiniowaniu wielu zbiorów obszarów danych w danych dla wielu bitów, które maja być wstawione do danych, a każdy z obszarów danych w każdym zbiorze ma, co najmniej jeden piksel i obszary danych w każdym zbiorze mają wysoką korelację wzajemna cech charakterystycznych, porównuje się wartości cech charakterystycznych pomiędzy obszarami danych w każdym zbiorze i wstawia się jeden bit z wielu bitów w każdym zbiorze obszarów danych przez wyrażenie bitu jako funkcji porównania wartości cechy charakterystycznej i wartości bitu, po czym wydziela się wiele bitów informacji zarządzającej, wstawionej do danych poprzez porównanie wartości cech charakterystycznych pomiędzy obszarami danych w wielu zdefiniowanych zbiorach i zarządza się dostępem do tych danych zgodnie z wydzieloną informacją zarządzającą.

Korzystnie w trakcie zarządzania dostępem zmienia się zarządzanie dostępem do danych zgodnie z rodzajem nośnika do przechowywania danych.

Korzystnie jako nośnik stosuje się nośnik ROM, RAM albo R.

Korzystnie jako informację zarządzającą stosuje się informację sterującą przechowywaniem danych, odbiorem danych, odtwarzaniem danych, interferencją wyjścia danych, historią kopiowania danych albo modyfikacją informacji zarządzającej.

Korzystnie w trakcie zarządzania dostępem, po zarządzeniu dostępem do danych zgodnie z informacją zarządzającą, wstawia się, oddzielnie od informacji zarządzającej, informację dodatkową zarządzania dostępem do danych w tych danych, a przez informację zarządzającą i informację dodatkową zarządzą się późniejszym dostępem do danych.

PL 191 368 B1

Korzystnie w trakcie zapisywania danych zarządzających na nośniku pamięciowym, określa się w tych danych obszar osadzania, w którym jest wstawiona informacja zarządzająca do sterowania dostępem do tych danych, po czym w oparciu o regułę osadzania, zgodnie, z którą zawartość wstawianych danych odpowiada stanowi obszaru osadzania, steruje się stanem obszaru osadzania zgodnie z informacją zarządzającą, przez co wstawia się informację zarządzającą do tych danych oraz zapisuje się wstawiane dane z informacją zarządzającą na nośniku.

System według wynalazku charakteryzuje się tym, że do źródła danych cyfrowych jest dołączony układ zmiany informacji zarządzającej do porównywania wartości cech charakterystycznych pomiędzy obszarami danych w każdym zbiorze i wstawiania jednego bitu z wielu bitów w każdym zbiorze obszarów danych przez wyrażenie bitu jako funkcji porównania wartości cechy charakterystycznej i wartości bitu, do którego jest dołączony układ wydzielania wielu bitów informacji zarządzającej, wstawionej do danych, dołączony także do źródła danych cyfrowych, a do układu wydzielania jest dołączona sekcja wyjściowa zarządzania dostępem do danych zgodnie z wydzieloną informacją zarządzającą.

Korzystnie sekcja wyjściowa zarządzania dostępem zawiera sterownik do zmiany zarządzania dostępem do danych zgodnie z rodzajem nośnika do przechowywania danych.

Korzystnie nośnikiem jest nośnik ROM, RAM albo R. Zaletą wynalazku jest zapewnienie kontroli dostępu do danych i skutecznego zapobiegania nielegalnemu dostępowi do danych i tym podobnych. Zarządzanie dostępem według wynalazku nie jest ograniczone do określonej techniki ukrywania danych, lecz można stosować dowolną technikę, która zapewnia wstawianie informacji poprzez transformację danych bez zmiany ilości danych.

Przedmiot wynalazku jest przedstawiony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia sieć działań procedury zapisu danych nośnikowych na nośniku danych, fig. 2 - schemat wyjaśniający ukrywanie i wyciąganie danych z zastosowaniem techniki PBC (kodowanie bloku pikseli), fig. 3 - schemat wyjaśniający osadzanie danych przy użyciu techniki PBC w przypadku, gdy jeden piksel stanowi blok pikseli, fig. 4 - sieć działań procedury zarządzania odtwarzaniem danych zapisanych na nośniku, fig. 5 - schemat blokowy systemu zarządzającego dostępem do danych i wyprowadzaniem danych, fig. 6 -schemat układu obrazów w standardzie MPEG, fig. 7- schemat stanu makrobloków ułożonych w obraz B, a fig. 8 - schemat blokowy systemu zarządzania dostępem do danych według innego przykładu wykonania.

Figura 1 przedstawia sieć działań procedury (autorską) zapisu danych na nośniku danych. Dane, takie jak obraz, głos i oprogramowanie, są zapisywane na nośniku DVD-ROM zgodnie z następującą procedurą. Dane będące danymi analogowymi są przekształcane na dane cyfrowe przez wykonanie konwersji analogowo-cyfrowej (krok 11). Te przekształcone dane cyfrowe są kompresowane na przykład metodą według standardu MPEG (krok 12). Te skompresowane dane są następnie kodowane i szyfrowane (krok 13) . Na końcu dane nośnikowe są modulowane (krok 14) dla zapisania na nośniku DVD-ROM.

W tym przykładzie wykonania wynalazku informacja zarządzająca jest osadzona w danych przed, podczas albo po kompresji i następnie są one zapisywane w urządzeniu na nośniku DVD-ROM. Gdy systemy mają dostęp do danych zapisanych na nośniku DVD-ROM, informację zarządzającą stosuje się do ograniczenia dostępu do danych i systemy są kontrolowane na podstawie tejinformacji zarządzającej. W tym przykładzie wykonania informacja zarządzająca do zarządzania kopiowaniem danych będzie opisana przykładowo. Informacja zarządzająca reprezentuje odnośny stan na dwóch bitach, tak jak poniżej.

Stan Zawartość informacji zarządzającej zakazanie kopiowania 11 kopiowanie bez ograniczeń 00 (albo brak danych) kopiowanie jednokrotne 10

Osadzanie informacji zarządzającej w danych wykonuje się na przykład pomiędzy konwersją analogowo-cyfrową (krok 11) i kompresją standardu MPEG (krok 12) (albo po kompresji). To osadzenie można wykonać techniką zwaną ukrywaniem danych.

Tutaj zostanie przykładowo opisana technika kodowania bloku pikseli (PBC), która jest zarówno sposobem osadzania informacji zarządzającej, która staje się obiektem ukrycia w pewnych danych, jak i na odwrót, sposobem wyciągania osadzonych danych.

PL 191 368 B1

Gdy stosuje się technikę PBC w ukrywaniu danych i wyciąganiu danych, dane są przetwarzane zgodnie z ustaloną regułą konwersji. Ogólnie w pewnym obrazie cechy pierwotne, takie jak wartości pikseli dla dwóch sąsiednich pikseli, mają wysoką wzajemną korelację. Na przykład, jeżeli w części obrazu istnieje obraz „lasu”, sąsiednie piksele mają bardzo podobny kolor zielony i mają wysoką wzajemną korelację. Dlatego, gdyby te wartości pikseli zastąpiono jedną drugą, takie zastąpienie trudno byłoby dostrzec wzrokowo. Tak, więc nawet jeżeli manipuluje się wartościami pikseli o wysokiej korelacji według pewnej reguły konwersji, w zasadzie nie wystąpi degradacja.

W świetle tej cechy, jeden bit danych ukrywa się przez określenie jako blok pikseli (czyli obszar do osadzenia) obszaru obrazu mającego przynajmniej jeden piksel i również przez celowe sterowanie cechami sąsiedniego bloku pikseli, na podstawie pewnej reguły konwersji. Dane są wyrażane przez wynik porównania cech sąsiednich bloków pikseli. Również gdy dane są wyciągane, wyciąga się je według reguły wyciągania, określonej na podstawie tej reguły konwersji.

Informację bitową wyraża się przez wzajemne zastąpienie wartości charakterystycznych (na przykład wartości jasności) dwóch sąsiednich bloków pikseli zgodnie z następującą regułą konwersji.

Reguła konwersji:

bit 1: przypadek gdy wartość charakterystyczna jednego bloku pikseli (PB1) jest większa niż drugą (PB2) bit 0: przypadek gdy wartość charakterystyczna jednego bloku pikseli (PB1) jest mniejsza niż druga (PB2).

Ponadto informację bitową wyciąga się przez porównanie wartości charakterystycznych (na przykład wartości jasności) dwóch sąsiednich bloków pikseli zgodnie z poniższą regułą wyciągania odpowiadającą wspomnianej regule konwersji.

Reguła wyciągania:

Przypadek gdy wartość charakterystyczna jednego bloku pikseli (PB1) jest większa niż druga (PB2): bit 1

Przypadek gdy wartość charakterystyczna jednego bloku pikseli (PB1) jest mniejsza niż druga (PB2): bit 0.

Figura 2 to schemat wyjaśniający, jak przeprowadza się ukrywanie i wyciąganie danych przy użyciu techniki PBC. Blok pikseli PB1 albo PB2 można określić na przykład jako zbiór wielu pikseli, jak 3x3 piksele, przy czym można również określić pojedynczy piksel jako jeden blok pikseli. Ponieważ sąsiednie bloki pikseli mają wysoką korelację, degradacja obrazu nie będzie odczuwana w stopniu, który można byłoby rozpoznać wizualnie, nawet gdyby pozycje sąsiednich bloków pikseli zostałyby zastąpione jedna drugą (fig. 2(a)). Należy rozważyć przypadek, gdy pozycjami bloków pikseli oryginalnego obrazu są pozycje pokazane na fig. 2 (b). Najpierw pikseli i jako wynik załóżmy, że wartość charakterystyczna PB1 jest większa niż PB2. Gdy dane 1 zostaną ukryte w oryginalnym obrazie, wartości charakterystyczne bloków pikseli spełniają już warunek danych 1 w regule konwersji, więc wartości charakterystycznych tych bloków nie zastępuje się jedna drugą. Z drugiej strony, przy wyciąganiu danych, reguła wyciągania określa, że przypadek taki, że wartość charakterystyczna PB1 jest większa niż wartość PB2, to dane 1, więc wyciągane są dane 1.

Dodatkowo, gdy dane 0 zostaną ukryte w oryginalnym obrazie, relacja pomiędzy wartościami charakterystycznymi bloków pikseli w oryginalnym obrazie nie spełnia warunku danych 0 w regule konwersji, więc wartości charakterystyczne bloków pikseli zastępuje się jedna drugą. Jednak tego zastąpienia nie można zauważyć wizualnie. Gdy dane są wyciągane, dane 0 wyciąga się z relacji wartości charakterystycznych tych bloków zgodnie z regułą wyciągania.

Wartość charakterystyczna może obejmować wartość odnoszącą się do pierwotnej cechy i wartość odnoszącą się do drugorzędnej cechy bloku pikseli (czyli obszaru do osadzenia), poza wspomnianą wartością jasności. Cecha pierwotna to bezpośredni parametr wartości piksela, taki jak jasność albo chrominancja bloku pikseli. Również cechę drugorzędną uzyskuje się z cechy pierwotnej, tak jak wartość reprezentującą naturę statystyczną, wartość przeciętna albo wartość dyspersyjna wspomnianych parametrów.

W dodatku należy zauważyć, że bloki pikseli, które stają się obiektami PBC, nie zawsze ograniczają się do sąsiednich bloków. Wartość charakterystyczna bloku pikseli będzie w dalszej części opisywana przykładowo wraz z wartością jasności, która jest cechą pierwotną i wartością dyspersyjną, która jest cechą drugorzędną.

Najpierw opisany zostanie przypadek, gdy za wartość charakterystyczną bloku pikseli przyjmuje się wartość jasności. Ponieważ większość obrazów naturalnych ma bardzo wysoką korelację pomiędzy

PL 191 368 B1 sąsiednimi pikselami, zastąpienie ich jeden drugim nie spowoduje znaczącej degradacji obrazu. Fig. 3 to diagram wyjaśniający osadzanie danych sześciobitowych w sześciu blokach pikseli zgodnie z techniką PBC w przypadku gdy jeden piksel odpowiada blokowi pikseli.

W przypadku gdy stosuje się bloki zawierające względnie dużą liczbę pikseli dla poprawienia odporności na edycję albo kompresję obrazu, jeżeli zastępuje się wzajemnie wartości jasności pomiędzy blokami pikseli, na obrazie mogą wystąpić zakłócenia takie jak paski. Stąd rozważa się sposób, który wykorzystuje wartość dyspersyjną jasności pikseli jako wartość charakterystyczną.

Gdy cechę wartości jasności bloku pikseli rozkłada się na wartość przeciętną h i wartość dyspersyjną d, wpływ na obraz może być mniejszy w przypadku gdy w blokach pikseli przeciętna wartość h pozostaje taka samai zastępuje się tylko wartość dyspersyjną niż w przypadku gdy po prostu zastępuje się wartość przeciętną. Dlatego możliwe staje się ukrycie informacji poprzez transformację danych bez zmiany ilości danych przez wykorzystanie tej cechy, biorąc za wartość charakterystyczną bloku pikseli wartość dyspersyjną d i zastępując tę wartość dyspersyjną zgodnie ze wspomnianą regułą konwersji.

Jeżeli chodzi o fig. 2 (c), należy rozważyć przypadek, gdy blok pikseli PB1 ma wartość przeciętną h1 i wartość dyspersyjną d1, a blok pikseli PB2ma wartość przeciętną h2 i wartość dyspersyjną d2. Gdy ukrywany jest bit 1, d1 jest mniejsze niż d2, więc nie spełnia to warunku bitu l w regule konwersji. Dlatego zastępuje się tylko wartości dyspersyjne d1 i d2 jedna drugą pomiędzy obydwoma blokami pikseli. Jest to równoważne wymianie rozmiarów konfiguracji rozkładów bez zmiany wartości przeciętnych h wartości charakterystycznych pikseli w blokach.

Zatem w trakcie osadzania danych przy użyciu wspomnianej techniki ukrywania danych najpierw określa się obszar osadzania, w którym osadza się informacją zarządzającą we wspomnianych danych. Następnie wykonuje się regułę konwersji, powodując, że zawartość danych do osadzenia odpowiada stanowi (charakterystyce) regionu osadzania i bezpośrednio kontroluje się stan (charakterystykę) regionu osadzania zgodnie z informacją zarządzającą w odniesieniu do reguły konwersji. Dzięki tej bezpośredniej kontroli informację zarządzającą można osadzić w danych. Kontrolując bezpośrednio oryginalne dane przeprowadza się osadzenie informacji zarządzającej złączanej z oryginalnymi danymi. Dlatego, ponieważ oddzielenie i zmiana wyłącznie informacji zarządzającej są trudne, można efektywnie przeprowadzić zarządzanie dostępem do danych.

Dostęp do danych z informacją zarządzającą osadzoną techniką ukrywania danych i zachowywanych na urządzeniu DVD-ROM przy użyciu wspomnianego sposobu uzyskuje się zgodnie z następującą procedurą. Najpierw odczytuje się dane z urządzenia DVD-ROM. Odczytane dane, jak opisano w związku z fig. 1, są modulowane sygnałem (w kroku 14) po skompresowaniu danych z osadzoną informacją zarządzającą (w kroku 11) przy użyciu MPEG i również po zakodowaniu i zaszyfrowaniu danych nośnikowych (w kroku 12).

Figura 4 przedstawia sieć działań procedury zarządzania sposobem dostępu do danych. Najpierw dane z osadzoną informacją zarządzającą dostarcza się do systemu dostępu. Źródło danych obejmuje na przykład nośniki pamięci, jak DVD-ROM i CD-ROM, łączność taką jak internet albo nadawanie satelitarne. Dostarczone dane są demodulowane (w kroku 41) i dekodowane (w kroku 42). Jeżeli dane zostały skompresowane przy użyciu techniki zgodnej ze standardem MPEG, są dekompresowane (krok 43).

Informacja zarządzająca osadzona w danych zostaje wyciągnięta i jeżeli potrzeba, zawartość informacji zarządzającej zostaje zmodyfikowana i w danych osadza się ponownie tylko wymaganą modyfikację.

Aby wyciągnąć informację zarządzającą z danych wprowadzonych do urządzenia nagrywającego, wykorzystuje się wspomniany proces wyciągania, który jest jednym ze sposobów ukrywania danych. Najpierw określa się z odczytanych danych obszar osadzania, w którym osadzono informację zarządzającą. Następnie, odnosząc się do reguły wyciągania, w której powoduje się, że stan obszaru osadzania odpowiada zawartości danych, wyciąga się informację umożliwiającą kopiowanie zgodnie ze stanem obszaru osadzania. Teraz, jeżeli wyciągnięta informacja zarządzająca to dane 00, umożliwia się kopiowanie danych zgodnie ze wspomnianą regułą. Ponadto, jeżeli wyciągnięta informacja zarządzająca to dane 11, oznacza to, że kopiowanie danych nośnikowych jest zakazane. W tym przypadku kontroluje się system dostępu, tak że kopiowanie danych zostaje zakazane. Dane 10 oznaczają, że kopiowanie danych nośnikowych jest dopuszczone pod pewnym warunkiem (tylko raz). Oznacza to, że umożliwia się kopiowanie realizowane na podstawie danych na oryginalnym nośniku DVD-ROM, ale dalsze kopiowanie na podstawie skopiowanych danych zostaje zakazane.

PL 191 368 B1

W tym przypadku system dostępu kontroluje się tak, że kopiowanie danych jest dopuszczalne tylko raz, i ponadto wymaga się uniemożliwienia kopiowania danych na podstawie danych skopiowanych. Ponieważ jest ważne, aby późniejsze kopiowanie, na podstawie danych skopiowanych z oryginału, zostało zakazane, gdy kopiowany jest oryginał, warunek kopiowania wskazany przez informację zarządzającą osadzoną w oryginalnych danych jest zmieniany z danych 10 (kopiowanie jednokrotne) na dane 11 (kopiowanie zakazane) i następnie jest wyprowadzany jako sygnał wyjściowy. Ponieważ dane jako ten sygnał wyjściowy mają osadzoną informacją zarządzającą wskazującą warunek „zakazania kopiowania”, danych nie można kopiować dalej na podstawie skopiowanych danych. Dodatkowo, istnieje opcja dołączania bitów wskazujących historię jednokrotnego kopiowania. W późniejszej kontroli odtwarzania zasadnicze jest ustalenie, czy jest to kopia legalna, czy kopia nielegalna.

Figura 5 przedstawia schemat blokowy systemu zarządzającego dostępem dla danych przechowywanych na urządzeniu DVD-ROM. Urządzenie DVD-ROM 51 w układzie dostarczania danych 61 przechowuje dane, w których osadzono informację zarządzającą techniką ukrywania danych, jak opisano wyżej. Dane, odczytywane z urządzenia DVD-ROM 51 przez czytnik 52 w układzie dostarczania danych 61, są przetwarzane przez demodulator 53, dekoder kryptograficzny 54 i dekoder MPEG 55, z których wszystkie stanowią system przetwarzania sygnału 62. W konsekwencji uzyskuje się zdekompresowane dane cyfrowe.

Układ wyciągania informacji narządzającej 56 określa obszar osadzania, w którym osadzono informację zarządzającą, ze zdekompresowanych danych cyfrowych, które są wyjściem dekodera MPEG 55 (albo bezpośrednio z danych MPEG) i wyciąga również informację zarządzającą zgodnie ze stanem obszaru osadzania w odniesieniu do reguły wyciągania, w której powoduje się, że stan obszaru osadzania odpowiada zawartości danych do wyciągnięcia. Przetwornik cyfrowo-analogowy 57 przekształca dane cyfrowe, z których usunięto informację zarządzającą, na sygnał analogowy. Ponadto stosuje się układ zmiany informacji zarządzającej 58 do zmieniania zawartości informacji zarządzającej tak jak potrzeba. Należy tutaj zauważyć, że informację zarządzająca można wyciągać albo przed albo po dekompresji PMEG.

Przetwornik cyfrowo-analogowy 57 w systemie przetwarzania sygnału 62 przekształca dane cyfrowe, z których usunięto informację zarządzającą, na sygnał analogowy i wyprowadza analogowy sygnał odtwarzania (na przykład standardu NTSC). Dodatkowo, sygnał interferencyjny generowany przez generator sygnału interferencyjnego 60 (na przykład systemy APS taki jak sygnał Macrovision) jest nakładany selektywnie na analogowy sygnał odtwarzania prze wyłącznik 59 w sekcji wyjściowej 63. Wyłącznik 59 jest sterowany sygnałem sterującym z układu wyciągania informacji zarządzającej 56. Sekcja wyjściowa 63 wyprowadza analogowy sygnał odtwarzania albo sygnał nałożony jako analogowy sygnał wyjściowy.

W tym systemie układ wyciągania informacji zarządzającej 56 wyprowadza sygnał sterujący, aby wyłączyć wyłącznik 59, gdy informacja zarządzająca wyciągnięta przez układ wyciągania informacji zarządzającej 56 umożliwia kopiowanie danych. W tym przypadku sygnału interferencyjnego nie nakłada się na analogowy sygnał odtwarzania i analogowy sygnał wyjściowy jest wyprowadzany taki jakim jest.

Gdy natomiast informacja zarządzająca zakazuje kopiowania danych, układ wyciągania informacji zarządzającej 56 wyprowadza sygnał sterujący, aby włączyć wyłącznik 59. W tym przypadku sygnał interferencyjny generowany przez generator sygnału interferencyjnego 60 jest nakładany na sygnał analogowy, który został wyprowadzony z przetwornika cyfrowo-analogowego 57. Gdy zamierza się wyświetlić obraz filmu na monitorze na podstawie sygnału, na który nałożony jest sygnał interferencyjny, zwykłe obrazy filmu mogą być wyświetlone na monitorze bez zakłócenia przez sygnał interferencyjny z powodu charakterystyki monitora. Jednak jeżeli zamierza się nagrać obrazy filmu przy użyciu cyfrowego magnetowidu z analogowa końcówką wejściową, są one zakłócone przez sygnał interferencyjny i nie można nagrać zwykłych obrazów filmu. Dlatego można efektywnie zapobiec kopiowaniu danych, ponieważ obrazy filmu mogą zostać odtworzone z sygnału z nałożonym sygnałem interferencyjnym, ale nie mogą zostać przekształcone na postać cyfrową do nagrania. Należy zauważyć, że jeżeli informacja zarządzająca to „kopiowanie jednokrotne” na urządzeniu nagrywającym, układ zmieniający informację zarządzającą 58 zmienia informację zarządzającą odczytanych danych na „kopiowanie zakazane” gdy jest ona nagrywana i osadza ją w danych gdy jest zapisywana na następny nośnik. Tak więc można później efektywnie zapobiegać kopiowaniu danych na podstawie skopiowanych danych.

PL 191 368 B1

Co więcej, dodatkowo do podstawowej informacji zarządzającej, można zastosować dodatkową informację do bardziej szczegółowego sterowania kopiowaniem (duplikacją) i odtwarzaniem. Umożliwia to elastyczne sprawowanie kontroli zależnie od typu nośnika zapisu/odtwarzania (jak typ ROM, RAM albo R).

Stan

Nośnik	Nośnik	Nośnik	Informacja	Informacja
odtwarzania	odtwarzania	zapisu	zarządzająca	dodatkowa
Typ ROM	RAM/R	RAM/R
Odtwarzanie	Odtwarzanie	Kopiowanie:	11	0
: OK.	: NIE	NIE
Odtwarzanie	Odtwarzanie	Kopiowanie:	11	1
: OK	: NIE	NIE
Odtwarzanie	Odtwarzanie	Kopiowanie:	00	0
: OK	: OK	OK
Odtwarzanie	Odtwarzanie	Kopiowanie:	00	1
: OK	: OK.	OK
nie dotyczy	Odtwarzanie	Kopiowanie:	10	0
	: OK	NIE
nie dotyczy	Odtwarzanie	Kopiowanie:	10	1
	: OK	NIE

w dodatkowej informacji wskazuje, że nie przeprowadza się kopiowania, natomiast 1, że kopiowanie przeprowadza się raz. Dodatkowo „nie dotyczy” dla nośnika odtwarzania o typie ROM oznacza, że taka kombinacja nie istnieje. Tak więc kontrolę kopiowania/odtwarzania można elastycznie przeprowadzać bardziej szczegółowo bez kasowania/modyfikowania podstawowej informacji zarządzającej przy użyciu jednobitowej informacji wskazującej, czy kopiowanie jest przeprowadzane raz, czy nie, dodatkowo do informacji danych 11 (bezwarunkowe zakazanie kopiowania), 10 (kopiowanie jednokrotne) i 00 (kopiowanie dopuszczone bezwarunkowo). Dodatkową informację można osadzić tym samym sposobem, co dane osadzone poprzednio (informacja zarządzająca), albo innym sposobem, aby zwiększyć bezpieczeństwo. W alternatywnym przykładzie wykonania dodatkowa informacja może mieć układ zapewniający różnorodne kontrolowanie przy użyciu pewnej liczby bitów, zamiast jednego bitu. W każdym przypadku można to zrealizować podobnie nie odchodząc od zakresu niniejszego wynalazku.

Ponadto informacja zarządzająca nie ogranicza się do informacji ograniczającej kopiowanie. Jest oczywiste, że niniejszy wynalazek można stosować również dla różnych informacji zarządzających takich jak system sterujący. Na przykład informacja zarządzająca może być również następującą informacją umożliwiającą odtwarzanie.

(typ nośnika = RAM)

Stan Zawartość informacji zarządzającej

Zakazanie odtwarzania 11

Odtwarzanie bez ograniczeń 00

Możliwość jednokrotnej regeneracji 10

Gdy informacja umożliwiająca odtwarzanie umożliwia odtwarzanie danych, systemem steruje się tak, aby umożliwić odtwarzanie danych. Ponadto gdy informacja umożliwiająca odtwarzanie zakazuje odtwarzania danych, systemem steruje się tak, aby dane nie były wyprowadzane z systemu.

Poza tą wspomnianą informacją, informacja zarządzająca może być terminem serwisowym, który określa okres czasu, dla którego dane nośnikowe mogą być regenerowane albo nagrywane, informacją identyfikacyjną dla odtwarzania zawartości nośnika, kluczem dysku albo kluczem tytułu. Wszystkie te informacje są danymi, które stają się potrzebne przy uzyskiwaniu dostępu do danych.

Jako drugi przykład wykonania opisana jest inna technika ukrywania danych. Należy zauważyć, że ten przykład wykonania różni się od wspomnianego wyżej tym, że osadzanie informacji zarządzającej wykonuje się podczas kodowania MPEG, a wyciąganie wykonuje się podczas dekodowania MPEG.

PL 191 368 B1

W standardzie MPEG stosuje się predykcję w przód z poprzedniego odtwarzanego obrazu, predykcję w tył z przyszłego odtwarzanego obrazu i predykcję dwukierunkową przy zastosowaniu predykcji w przód oraz w tył.

Figura 6 wyjaśnia stan kolejności obrazów w standardzie MPEG. W celu zrealizowania predykcji dwukierunkowej, standard MPEG określa trzy rodzaje ramek obrazu: obraz I, obraz P i obraz B.

Obraz Ijest tutaj obrazem przetwarzanym przez kodowanie wewnątrzramkowe (kodowanie wewnętrzne) i wszystkie makrobloki w tym obrazie są przetwarzane przez kodowanie wewnętrzne (wewnątrzramkowe kodowanie predykcyjne). Obraz P to obraz przetwarzany przez wewnątrzramkowe kodowanie predykcyjne w przód, a w niektórych przypadkach niektóre makrobloki w tym obrazie są przetwarzane przez kodowanie wewnętrzne. Ponadto obraz B jest obrazem przetwarzanym przez dwukierunkowe wewnątrzramkowe kodowanie predykcyjne. Makrobloki w obrazie B koduje się w zasadzie przez predykcję w przód, predykcję w tył albo predykcję dwukierunkową, ale w niektórych przypadkach stosuje się także kodowanie wewnętrzne. Ekran kodowany na całej powierzchni przez kodowanie wewnętrzne jest obrazem I, a obrazy Ioraz P koduje się w tej samej kolejności co oryginalny obraz ruchomy. Natomiast jeżeli chodzi o obraz B, przetwarzane są obrazy Ioraz P, a następnie koduje się obraz B, który wprowadza się pomiędzy przetworzone obrazy.

Obszar osadzania, w którym osadzona jest informacja zarządzająca, to makroblok w obrazie B, można osadzić jeden bit informacji w jednym makrobloku. Dlatego gdy dane komunikatu to wiele bitów, istnieje potrzeba przeprowadzenia procesu osadzania w odniesieniu do makrobloków, których liczba odpowiada liczbie bitów. Fig. 7 pokazuje stan makrobloków rozmieszczonych na obrazie B. Makroblok jest kodowaną jednostką. Dla każdego makrobloku przeprowadza się kompensację ruchu względem bloku jasności 16 pikseli x 16 pikseli, a kompresję informacji na podstawie czasowej korelacji ekranu wykonuje się jako sposób predykcji interramkowej przy użyciu kompensacji ruchu względem jednostki makrobloku.

Makrobloki w obrazie B można sklasyfikować na cztery następujące grupy jako typy predykcji.

Makroblok wewnętrzny (makroblok predykcji wewnątrzramkowej) to makroblok kodowany tylko przez informację o samym ekranie bez przeprowadzania predykcji wewnątrzramkowej.

Makroblok predykcji w przód to makroblok, który jest kodowany predykcją w przód w odniesieniu do poprzedniego obrazu I albo P (ramki odniesienia). W szczególności, pobiera się obszar kwadratowy 16 pikseli x 16 pikseli, który jest najbardziej podobny wśród poprzednich ramek odniesienia i ten makroblok zawiera informację o błędzie predykcyjnym (AP), który jest różnicą względem pobranej ramki kwadratowej i również zawiera informację o przestrzennym położeniu względnym (wektorze ruchu). Błąd predykcyjny AP jest tutaj wyrażony jako różnica pomiędzy jasnością i różnicą kolorów uzyskaną dla 16 pikseli x 16 pikseli. Należy zauważyć, że kryterium wyboru podobnego obszaru kwadratowego zależy od koderów.

Makroblok predykcji w tył to makroblok, który jest kodowany predykcją w tył w odniesieniu do przyszłych ramek odniesienia w kolejności wyświetlania. Pobiera się obszar, który jest najbardziej podobny wśród przyszłych ramek odniesienia i ten makroblok zawiera informacje o błędzie predykcyjnym (ΔΝ), który jest różnicą względem pobranego obszaru i również zawiera informację o przestrzennym położeniu względnym (wektorze ruchu).

Makroblok predykcji dwukierunkowej to makroblok, który jest kodowany predykcją dwukierunkową w odniesieniu do poprzednich i przyszłych ramek odniesienia. Pobiera się obszar, który jest najbardziej podobny wśród poprzednich ramek odniesienia i obszar, który jest najbardziej podobny wśród przyszłych ramek odniesienia i ten makroblok zawiera informację o błędzie predykcyjnym ^N + (P)/2), który jest różnicą względem średniej (na piksel) tych dwóch obszarów i zawiera również informację o przestrzennym położeniu względnym (dwóch wektorach ruchu) pomiędzy nimi.

Aby osadzić dane komunikatu, przynajmniej jeden makroblok, który poddaje się procesowi osadzania, trzeba najpierw określić w obrazie B. Można go na przykład zdefiniować jako odnośne makrobloki (obszary osadzania), które istnieją pomiędzy pierwszą linią i trzecią liniąobrazu B, albo można go zdefiniować jako cały makroblok pewnej ramki. Oprócz uprzedniego zdefiniowania makrobloku jako formatu w ten sposób, można go także wyznaczyć przez zastosowanie algorytmu, który generuje sekwencję pozycji. Następnie, dla określonych makrobloków, które są osadzane, osadza się jeden bit danych w jednym makrobloku, na podstawie reguły osadzania. Ta reguła osadzania jest taka, że powoduje odpowiadanie informacji bitowej typowi predykcyjnemu makrobloku. Na przykład istnieje następująca reguła.

PL 191 368 B1

Reguła osadzania:

Bit informacji Typ predykcji do osadzenia wewnątrzramkowej makrobloku bit „1” makroblok predykcji dwukierunkowej (reprezentowany przez B) bit „0” makroblok predykcji w przód (reprezentowany przez P) albo makroblok predykcji w tył (reprezentowany przez N)

Na przykład należy rozważyć przypadek, gdy osadza się bity informacji zarządzającej 1010. Cztery bity danych są osadzane w czterech obszarach osadzania rozmieszczonych od lewego pierwszego makrobloku pierwszej linii pokazanej na fig. 7 do czwartego makrobloku. Na początku, pierwszy bit danych to 1, więc typ predykcji lewego makrobloku (pierwszego obszaru osadzania) określa się jako predykcję dwukierunkową (B) zgodnie ze wspomnianą regułą osadzania. Błąd predykcji w tym przypadku staje się błędem predykcji, który jest różnicą względem średniej obszaru, który jest najbardziej podobny wśród poprzednich ramek odniesienia i obszaru, który jest najbardziej podobny wśród przyszłych ramek odniesienia. Następny bit danych to 0.

Dlatego typ predykcji drugiego makrobloku (drugiego obszaru osadzania) to albo makroblok predykcji w przód (P) albo makroblok predykcji w tył (N) zgodnie z regułą osadzania. W tym przypadku aby zmniejszyć degradację obrazu, porównuje się błąd predykcji w predykcji w przód i błąd predykcji w predykcji w tył, aby wybrać typ, którego błąd predykcji jest mniejszy. W przykładzie z fig. 3, ponieważ błąd predykcji w predykcji w przód jest mniejszy niż błąd w predykcji w tył, wybiera się predykcję w przód (P) dla drugiego makrobloku. Podobną procedurę stosuje się kolejno dla trzeciego obszaru osadzania i czwartego obszaru osadzania.

W konsekwencji, ustalonym typem predykcji trzeciego makrobloku staje się predykcja dwukierunkowa (B), a typem predykcji czwartego makrobloku jest predykcja w tył (N), ponieważ błąd predykcji w predykcji w tył jest mniejszy. W ten sposób typy predykcji interramek obszarów osadzania od pierwszego do czwartego to BPBN i osadza się w tych obszarach cztery bity danych 1010 (czyli informację zarządzającą 1010) poprzez transformację danych bez zmiany ilości danych.

Teraz zostanie opisany sposób wyciągania informacji zarządzającej, którą osadzono we wspomnianej procedurze. W przypadku wyciągania informacji zarządzającej, trzeba najpierw podać informację określającą makroblok, w którym osadzono informację zarządzającą. Ta informacja określająca może zostać podana przez zewnętrzną jednostkę. Możliwe jest również uprzednie osadzenie informacji określającej w samych danych. Dodatkowo w przypadku gdy pozycja obszaru osadzania jest standardowa albo jeżeli algorytm generowania sekwencji pozycji jest znany, można wyciągnąć dane komunikatu.

Następnie z typu predykcji określonego obszaru odwołując się do zasady wyciągania. Ta zasada wyciągania to zasada, w której typ predykcji makrobloku ma odpowiadać informacji bitowej i trzeba podać tę regułę wyciągania jako informację kiedy wykonuje się wyciąganie. Zasada ta jest taka jak poniżej. Należy zauważyć, że odnośna zależność pomiędzy typem predykcji i informacją bitową jest taka sama jak we wspomnianej regule osadzania.

Reguła wyciągania:

Typ predykcji wewnątrzramkowej makrobloku Typ predykcji wewnątrzramkowej wewnątrzramkowej makrobloku Makroblok predykcji w przód (reprezentowany przez P) albo makroblok predykcji w tył

Bit informacji do wyciągnięcia bit „1” bit „0”

Zostanie opisany przypadek, gdy informację zarządzającą osadzono tak jak pokazuje fig. 7. Jak opisano poprzednio, bity informacji zarządzającej zostały z założenia osadzone w obszarach osadzania od lewego pierwszego makrobloku pierwszej linii pokazanej na fig. 3 do czwartego makrobloku. Ponieważ typ predykcji lewego makrobloku to predykcja dwukierunkowa (B), wyciąga się bit 1 odwołując się

PL 191 368 B1 do wspomnianej reguły wyciągania. Typ predykcji drugiego makrobloku to predykcja w przód (P), więc wyciąga się bit 0 zgodnie z regułą wyciągania. Stosując kolejno tę sama procedurę dla innych makrobloków, wyciąga się sekwencyjnie bit 1 i bit 0. W konsekwencji z tych obszarów wyciąga się bity informacji zarządzającej 1010.

Według tego przykładu wykonania typ predykcyjny makrobloku i osadzony bit wyznacza się tak, że odpowiadają jeden drugiemu, gdy obraz ruchomy jest kodowany. Dlatego informację zarządzającą można osadzić w obrazie ruchomym bez istotnego wpływu na efektywność kompresji obrazu ruchomego i również bez powodowania istotnej degradacji w jakości obrazu. Dodatkowo, bardzo trudno jest usunąć osadzoną w ten sposób informację zarządzającą z obrazu ruchomego. Ponadto, ponieważ ilość informacji do osadzenia jest prawie niezależna od zawartości obrazu, możliwe jest efektywne osadzenie danych komunikatu.

Z powyższego opisu wynika, że zgodnie z wynalazkiem informację zarządzającą osadza się w danych przy użyciu techniki ukrywania danych albo podobnej, która osadza dane poprzez transformację bez zmiany ilości danych i gdy uzyskuje się dostęp do danych (regeneruje je albo nagrywa), zaś system zarządzania dostępem do danych jest kontrolowany na podstawie informacji zarządzającej. Dlatego niniejszy wynalazek nie ogranicza się do opisanego powyżej sposobu ukrywania danych i można go zastosować dla wielu innych sposobów.

Na koniec zostanie podany opis systemu zarządzania dostępem do danych pokazanego na fig. 8. Wspomniana informacja zarządzająca reprezentuje trzy stany na dwóch bitach, natomiast opisany tutaj przykład wykonania w zasadzie ma na celu podawanie trzech stanów systemowi za pomocą jednobitowej informacji zarządzającej. W tym celu system z tego przykładu wykonania zawiera sterownik 81, który wykrywa w jakim stanie dane są dostarczane do systemu i steruje wyjściem systemu zależnie od stanu. Zespół dostarczania danych 82 służy do dostarczania danych z osadzoną informacją zarządzającą i zawiera na przykład optyczny system do odczytywania danych z nośnika DVD-ROM, oraz obwód do przechwytywania danych z internetu do systemu. Informacja zarządzająca jest tutaj reprezentowana przez informację jednobitową, której odnośny bit wskazuje następującą informację.

Informacja zarządzająca:

stan Zawartość informacji zarządzającej

Kopiowanie zakazane 1

Kopiowanie dozwolone 0

Dane dostarczone z układu dostarczania danych 82 są przetwarzane przez system przetwarzania sygnału 83, który wykonuje demodulację, deszyfrowanie, konwersję cyfrowo- analogową i tym podobne. Układ wyciągania informacji zarządzającej 84 określa obszar osadzania, w którym osadzona jest informacja zarządzająca, z danych uzyskanych poprzez przetwarzanie przez system przetwarzania sygnału 83 i wyciąga informację zarządzającą zgodnie ze stanem obszaru osadzania odwołując się do reguły wyciągania zgodnie z zawartością danych dla wyciągnięcia stanu obszaru osadzania. Układ wyciągania informacji zarządzającej 84 wyprowadza sygnał sterujący zgodnie z wyciągniętą informacją. Sygnał sterujący służy do sterowania selekcji wyjściowej 85, która zgodnie z zawartością sygnału sterującego nakłada sygnał interferencyjny generowany selektywnie przez generator sygnału interferencyjnego 86 na sygnał wyjściowy i je wyprowadza. Gdy informacja zarządzająca to bit 0 (kopiowanie dozwolone), wtedy wyłącznik w sekcji wyjściowej 85 jest wyłączany, aby wyprowadzić dane. Natomiast gdy informacja zarządzająca to bit 1 (kopiowanie zakazane), wtedy wyłącznik jest włączany, aby nałożyć sygnał interferencyjny na dane i je wyprowadzić. Ponieważ działanie jest w zasadzie takie samo, jak elementów systemu pokazanych na fig. 5, nie są opisywane dalsze szczegóły.

Sterownik 81 jest połączony z zespołem dostarczania danych 82 i kontroluje, w jakim stanie dane są dostarczane do systemu. Następnie nawet gdy informacja zarządzająca to bit 0 lub gdy umożliwia kopiowanie danych, sterownik 81 steruje sekcją wyjściową 85, tak że wyłącznik w sekcji wyjściowej 85 jest włączany zależnie od stanu dostarczonego wyniku, aby wyprowadzić sygnał nałożony. Tak więc wymusza się zakaz kopiowania danych, mimo że sama informacja zarządzająca umożliwia kopiowanie danych.

Określony stan dostarczania danych jest ustalany przez nadzór, na przykład, „gdy dane są przechwytywane do systemu dostępu poprzez nośnik zapisowy, w kopiowaniu, zarówno gdy załadowany nośnik zapisowy jest typu tylko do odczytu, jaki i typu z możliwością zapisu”. Typ nośnika zapisowego można łatwo ustalić, ponieważ może być rozpoznany w obszarze bez możliwości manipulacji

PL 191 368 B1 (obszarze wprowadzającym) nośnika zapisowego przez system poprzez sprzęt. Gdy zamierza się przeprowadzić kopiowanie danych w stanie, w którym dane są dostarczane z nośnika zapisowego tylko do odczytu, sterownik 81nie wymusiłby wyłączenia wyłącznika. Tak więc system dostępu działa po umożliwieniu skopiowania wyciągniętej informacji zarządzającej i danych, o ile informacja zarządzająca umożliwia kopiowanie. Natomiast gdy zamierza się skopiować dane w stanie, w którym dane są dostarczane z nośnika zapisowego o możliwości ponownego zapisu, sterownik 81 włącza wyłącznik bez względu na zawartość informacji zarządzającej. Tak więc nie można skopiować danych z nośnika zapisowego o możliwości ponownego zapisu.

Na ogół, gdy zapobiega się nielegalnemu kopiowaniu albo manipulacji znanej albo ważnej zawartości, dostawca zawartości przechowuje ją i rozpowszechnia na nośniku ROM. Dlatego stan dostarczania w stanie ROM oznacza, że dane można uważać za oryginał, a nie za dane skopiowane. Natomiast gdy dane dostarcza się jako RAM albo R w większości przypadków dane można uważać za dane już skopiowane na nośniku RAM albo R. Dlatego o ile dane przechowywane w ROM uważa się za oryginał, a dane na nośnikach RAM albo R za dane skopiowane, można efektywnie zapobiec dalszemu kopiowaniu skopiowanych danych albo nielegalnemu kopiowaniu dostarczając taką funkcję w systemie. W konsekwencji nawet przy jednobitowej informacji zarządzającej, która może reprezentować tylko dwa stany, „kopiowanie dozwolone albo zakazane”, system ustala zgodnie ze stanem dostarczania, czy dane to oryginał, czy nie, tak więc systemowi można w zasadzie zapewnić trzeci stan „możliwości jednokrotnego kopiowania”.

Ponieważ informacja zarządzająca do osadzenia może być reprezentowana przez jeden bit, zamiast dwóch bitów, nie trzeba brać pod uwagę sekwencji układu bitowego zamiast rozmiaru informacji zarządzającej. Jeżeli zawartość informacji różni się dla układu bitów 01 i 10 gdy informacja zarządzająca ma dwa bity, przy wyciąganiu informacji trzeba brać pod uwagę ich kolejność. Jednak nie jest to konieczne gdy jest to jeden bit. Dlatego uzyskuje się znacznie większą dokładność w wyciąganiu informacji.

Stan dostarczania do kontrolowania może obejmować przypadek „gdy dane są przechwytywane poprzez łącze albo są nadawane, bez względu na to, czy system jest podłączony do sieci przy kopiowaniu”, dodatkowo do wspomnianego przypadku. W tym przypadku, jeżeli dane są w połączeniu z siecią przy kopiowaniu, dane są uważane za oryginał. Jednak jeżeli dane nie są w połączeniu z siecią przy kopiowaniu, są uważane za dane skopiowane ponownie z danych skopiowanych, przechowywanych w miejscu innym niż sieć (na przykład nośnik ROM we własnym systemie). Dlatego dla kopiowania poprzez sieć, wystarczy zezwolić na kopiowanie pod warunkiem, że dane są podłączone do sieci. Ponadto można rozważać różne sposoby, wraz z kontrola czasu dostarczania danych.

Jak opisano wyżej, dostawca osadza warunek dostępu dla odbiornika zawartości do dostarczenia jako informacje zarządzającą w samej zawartości i publicznie rozpowszechnia zawartość. System dostępu, który odbiera zawartość, zawiera funkcję, która wyciąga informację zarządzającą osadzoną w zawartości i kontroluje dostęp do zawartości zgodnie z warunkiem stanu określonym przez informację zarządzającą. Dlatego system odbiorczy może efektywnie zakazać dostępu do zawartości przez odbiornik, w szczególności nielegalnego kopiowania zawartości przez odbiornik.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Sposób zarządzania dostępem do danych przez wykorzystanie informacji zarządzającej, zawierającej wiele bitów wstawionych do danych poprzez transformację danych bez zmiany ilości danych, znamienny tym, że po zdefiniowaniu wielu zbiorów obszarów danych w danych dla wielu bitów, które mają być wstawione do danych, a każdy z obszarów danych w każdym zbiorze ma co najmniej jeden piksel i obszary danych w każdym zbiorze mają wysoką korelację wzajemną cech charakterystycznych, porównuje się wartości cech charakterystycznych pomiędzy obszarami danych w każdym zbiorze i wstawia się jeden bit z wielu bitów w każdym zbiorze obszarów danych przez wyrażenie bitu jako funkcji porównania wartości cechy charakterystycznej i wartości bitu, po czym wydziela się wiele bitów informacji zarządzającej, wstawionej do danych poprzez porównanie wartości cech charakterystycznych pomiędzy obszarami danych w wielu zdefiniowanych zbiorach i zarządza się dostępem do tych danych zgodnie z wydzieloną informacją zarządzającą.
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że w trakcie zarządzania dostępem zmienia się zarządzanie dostępem do danych zgodnie z rodzajem nośnika do przechowywania danych.

PL 191 368 B1
3. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że jako nośnik stosuje się nośnik ROM, RAM albo R.
4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że jako informację zarządzającą stosuje się informację sterującą przechowywaniem danych, odbiorem danych, odtwarzaniem danych, interferencją wyjścia danych, historią kopiowania danych albo modyfikacją informacji zarządzającej.
5. Sposób według zastrz. 4, znamienny tym, że w trakcie zarządzania dostępem, po zarządzeniu dostępem do danych zgodnie z informacją zarządzającą, wstawia się, oddzielnie od informacji zarządzającej, informację dodatkową zarządzania dostępem do danych w tych danych, a przez informację zarządzającą i informację dodatkową zarządza się późniejszym dostępem do danych.
6. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że w trakcie zapisywania danych zarządzających na nośniku pamięciowym, określa się w tych danych obszar osadzania, w którym jest wstawiona informacja zarządzająca do sterowania dostępem do tych danych, po czym w oparciu o regułę osadzania, zgodnie z którą zawartość wstawianych danych odpowiada stanowi obszaru osadzania, steruje się stanem obszaru osadzania zgodnie z informacją zarządzającą, przez co wstawia się informację zarządzającą do tych danych oraz zapisuje się wstawiane dane z informacją zarządzającą na nośniku.
7. System zarządzania dostępem do danych ze wstawioną informacją zarządzającą zawierającą wiele bitów w wielu zbiorach obszarów danych, znamienny tym, że do źródła danych cyfrowych jest dołączony układ zmiany (58) informacji zarządzającej do porównywania wartości cech charakterystycznych pomiędzy obszarami danych w każdym zbiorze i wstawiania jednego bitu z wielu bitów w każdym zbiorze obszarów danych przez wyrażenie bitu jako funkcji porównania wartości cechy charakterystycznej i wartości bitu, do którego jest dołączony układ wydzielania (56) wielu bitów informacji zarządzającej, wstawionej do danych, dołączony także do źródła danych cyfrowych, a do układu wydzielania (56) jest dołączoną sekcja wyjściowa (63) zarządzania dostępem do danych zgodnie z wydzieloną informacją zarządzającą.
8. System według zastrz. 7, znamienny tym, że sekcja wyjściowa (63) zarządzania dostępem zawiera sterownik (81) do zmiany zarządzania dostępem do danych zgodnie z rodzajem nośnika do przechowywania danych.
9. System według zastrz. 8, znamienny tym, że nośnikiem jest nośnik ROM, RAM albo R.