PL190901B1 - Materiał chłonny do stosowania w wyrobie chłonnym, wyrób chłonny i wkład chłonny do stosowania w wyrobie chłonnym - Google Patents

Abstract

1. Material chlonny do stosowania w wyrobie chlonnym takim jak pielucha, wyrób ochronny dla osób nie panujacych nad wydalaniem, podpaska higieniczna, lub podobny, znamienny tym, ze mate- rial chlonny zawiera material nosny (50, 60) z powlo- ka (51, 61) z polimeru termoczulego wybranego sposród: etylo-hydroksyetylo celulozy (EHEC), akry- loamidów, takich jak poli-n-izopropylo akryloamid (PNIPAM), poli-n-n-metakryloamid i poli-n-n-dwuetylo akryloamid, glikoli polietylenowych i kopolimerów z ich udzialem oraz polimerów rozgalezionych z blo- kami tlenku etylenu, który to polimer ma temperature metnienia pomiedzy 28°C i 35°C, a korzystnie po- miedzy 32°C i 34°C, przy czym w temperaturze wyz- szej od temperatury metnienia polimer jest niechlon- ny, natomiast ma dobre wlasciwosci chlonne w tem- peraturze nizszej niz temperatura metnienia. PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest materiał chłonny do stosowania w wyrobie chłonnym, wyrób chłonny i wkład chłonny do stosowania w wyrobie chłonnym. Wyrobem chłonnym jest pielucha, wyrób ochronny dla osób nie panujących nad wydalaniem, podpaska higieniczna lub podobny.

W skład takich wyrobów chłonnych jak pieluchy, wyroby ochronne dla osób nie panujących nad wydalaniem, podpaski higieniczne, wyroby ochronne na łóżka, pokrycia foteli lub podobne, wchodzi na ogół wkład chłonny złożony z jednej lub kilku warstw materiału chłonnego. Zazwyczaj w skład materiału chłonnego wchodzi spulchniona masa celulozowa. Po zmoczeniu takiego wkładu chłonnego, obszar wkładu chłonnego, w który najpierw uderza płyn, wchłania w zasadzie cały ten płyn. W rezultacie miejsce to jest nasycone płynem i po pojawieniu się następnych jego porcji wkład chłonny nie ma już wystarczającej zdolności do wchłonięcia wszystkich wydalanych płynów ustrojowych. W rezultacie płyn ten wypływa na powierzchnię wyrobu i wycieka przez jego krawędzie.

W celu eliminacji takiego przeciekania zaproponowano formowanie wkładu chłonnego z różnego typu układami obszarów w stanie sprasowanym, co zwiększa zdolność wyrobu do rozprowadzania płynów. Przykładem takiego układu obszarów w stanie sprasowanym są rowki biegnące w podłużnym kierunku wyrobu. Drobniejsze kapilary w sprasowanych częściach wkładu chłonnego transportują ciecz lepiej niż części otaczające wkładu chłonnego, co umożliwia uzyskanie w ten sposób pewnego stopnia drenażu cieczy ze zwilżonego początkowo obszaru wkładu chłonnego. Jednakże transport cieczy zależy od działania kapilar, co jest procesem powolnym, a to często oznacza niezupełne i niedostateczne drenowanie zmoczonego miejsca.

Innym sposobem zmniejszenia ryzyka przeciekania występującego w wyniku nasycenia płynem zmoczonego początkowo obszaru wkładu chłonnego jest zwiększenie ilości materiału chłonnego w obszarze odbierania płynu. Co prawda istnieje możliwość zwiększenia w ten sposób ochrony wyrobu przed przeciekaniem, ale rozwiązanie takie ma nadal wiele wad. W przypadku materiału chłonnego złożonego ze spulchnionej masy celulozowej skutkiem zwiększenia ilości materiału chłonnego jest duży i gruby wyrób w obszarze odbierania płynu. Ponieważ obszar odbierania płynu w wyrobach chłonnych nakładanych na ciało powinien znajdować się w krokowej części noszącej go osoby, pomiędzy jej nogami, taki gruby i duży wyrób może być odczuwany przez tę osobę jako niewygodny. Ponadto trudno jest ukryć wyrób o dużej objętości pod zwykłym ubraniem, co oznacza, że zwłaszcza osoby dorosłe niechętnie nakładają takie wyroby, ponieważ odczuwają je jako krępujące.

Alternatywnym sposobem zwiększania pojemności chłonnej obszaru odbierania płynów jest stosowanie materiałów określanych jako superchłonne, tj. polimerów zdolnych do wchłaniania płynów w ilościach odpowiadających kilkukrotnej ich własnej wadze. Takie materiały superchłonne wchłaniają płyn dzięki chemicznemu wiązaniu go w żel. Po wchłonięciu płyn ten pozostaje w żelu i nie jest dalej transportowany. W rezultacie takie materiały superchłonne wprowadzone w strukturę chłonną znacznie zmniejszają rozprowadzanie płynu w strukturze i przyczyniają się do słabego wykorzystania materiału chłonnego znajdującego się w pewnej odległości od obszaru, w który początkowo uderza wydalany płyn ustrojowy.

Ponadto, koncentracja materiału chłonnego w początkowo zmoczonym obszarze wyrobu chłonnego oznacza pozostawanie tego płynu w ścisłej styczności z ciałem użytkownika. Z tego względu taki wyrób może być odczuwany jako mokry i niewygodny w noszeniu po zmoczeniu, nawet jeżeli jego pojemność chłonna nie została jeszcze całkowicie wykorzystana. Inną wadą związaną z cieczą pozostającą w sąsiedztwie ciała użytkownika jest drażnienie przez wilgotny wyrób skóry użytkownika.

Jednym z celów wynalazku jest umożliwienie kierowania i regulowania wchłaniania i rozprowadzania płynu w wyrobie chłonnym takiego typu, o jakim mowa we wstępie. Kolejnym celem wynalazku jest uzyskanie wyrobu chłonnego silnie zabezpieczonego przed przeciekami, w którym w większym stopniu wykorzystuje się potencjalne możliwości chłonne. Celem wynalazku jest również materiał chłonny umożliwiający uzyskanie regulowanego wchłaniania i rozprowadzania cieczy w wyrobie chłonnym.

Materiał chłonny do stosowania w wyrobie chłonnym takim jak pielucha, wyrób ochronny dla osób nie panujących nad wydalaniem, podpaska higieniczna, lub podobny, według wynalazku charakteryzuje się tym, że materiał chłonny zawiera materiał nośny z powłoką z polimeru termoczułego wybranego spośród: etylo-hydroksyetylo celulozy (EHEC), akryloamidów, takich jak poli-n-izopropylo akryloamid (PNIPAM), poli-n-n-metakryloamid i poli-n-n-dwuetylo akryloamid, glikoli polietylenowych i kopolimerów z ich udziałem oraz polimerów rozgałęzionych z blokami tlenku etylenu, który to polimer

PL 190 901 B1 ma temperaturę mętnienia pomiędzy 28°C i 35°C, a korzystnie pomiędzy 32°C i 34°C, przy czym w temperaturze wyższej od temperatury mętnienia polimer jest niechłonny, natomiast ma dobre właściwości chłonne w temperaturze niższej niż temperatura mętnienia. Korzystnie polimer termoczuły jest pochodną celulozy, taką jak etylo-hydroksyetylo celuloza.

Korzystnie polimerem termoczułym jest akryloamid, taki jak poli-n-izopropylo akryloamid (PNIPAM), poli-n-n-metakryloamid oraz poli-n-n-dwuetylo akryloamid.

Korzystnie polimerem termoczułym jest glikol polietylenowy albo inny polimer rozgałęziony, w którego skład wchodzą bloki tlenku etylenu.

Korzystnie materiał chłonny ma postać spojonej albo niespojonej maty włóknistej.

Korzystnie materiał nośny zawiera materiał superchłonny w postaci cząstek takich jak płatki, włókna, ziarna, granulki lub podobne.

Korzystnie materiał nośny zawiera spulchnione włókna celulozowe.

Korzystnie materiał nośny zawiera niechłonne włókna hydrofobowe.

Wyrób chłonny, taki jak pielucha, wyrób ochronny dla osób nie panujących nad wydalaniem, podpaska higieniczna lub podobny, w którego skład wchodzi wkład chłonny otoczony częściowo przepuszczalną dla cieczy warstwą pokryciową, według wynalazku charakteryzuje się tym, że wkład chłonny zawiera materiał chłonny zawierający materiał nośny z powłoką z polimeru termoczułego wybranego spośród: etylo-hydroksyetylo celulozy (EHEC), akryloamidów, takich jak poli-n-izopropylo akryloamid (PNIPAM), poli-n-n-metakryloamid i poli-n-n-dwuetylo akryloamid, glikoli polietylenowych i kopolimerów z ich udziałem oraz polimerów rozgałęzionych z blokami tlenku etylenu, który to polimer ma temperaturę mętnienia pomiędzy 28°C i 35°C, a korzystnie pomiędzy 32°C i 34°C, przy czym w temperaturze wyższej od temperatury mętnienia polimer jest niechłonny, natomiast ma dobre właściwości chłonne w temperaturze niższej niż temperatura mętnienia.

Korzystnie warstwa pokryciowa zawiera przepuszczalną dla cieczy warstwę i nieprzepuszczalną dla cieczy warstwę, które są ze sobą połączone wokół wkładu chłonnego, a wkład chłonny zawiera pierwszą warstwę chłonną umieszczoną najbliżej przepuszczalnej dla cieczy warstwy i głównie składającą się z materiału nośnego powleczonego polimerem termoczułym, oraz drugą warstwę chłonną usytuowaną najbliżej nieprzepuszczalnej dla cieczy warstwy i składającą się głównie z materiału chłonnego bez powłoki termoczułej.

Korzystnie wkład chłonny zawiera warstwę chłonną z podłużnymi paskami, gdzie paski składające się głównie z materiału nośnego powleczonego polimerem termoczułym są rozmieszczone na przemian z paskami składającymi się głównie materiału chłonnego bez powłoki termoczułej.

Korzystnie wyrób zawiera dwie części końcowe i część krokową usytuowaną pomiędzy częściami końcowymi, zaś materiał nośny powleczony polimerem termoczułym znajduje się głównie w części krokowej wyrobu.

Wkład chłonny do stosowania w wyrobie chłonnym takim jak pielucha, wyrób ochronny dla osób nie panujących nad wydalaniem, albo podpaska higieniczna, w którym wkład chłonny ma powierzchnię odbierającą ciecz, która w wyrobie chłonnym ma być zwrócona ku użytkownikowi, według wynalazku charakteryzuje się tym, że w obszarze na odbierającej ciecz powierzchni znajduje się warstwa, albo powłoka z polimeru termoczułego wybranego spośród: etylo-hydroksyetylo celulozy (EHEC), akryloamidów, takich jak poli-n-izopropylo akryloamid (PNIPAM), poli-n-n-metakryloamid i poli-n-n-dwuetylo akryloamid, glikoli polietylenowych i kopolimerów z ich udziałem oraz polimerów rozgałęzionych z blokami tlenku etylenu, który to polimer ma temperaturę mętnienia pomiędzy 28°C i 35°C, a korzystnie pomiędzy 32°C i 34°C, przy czym w temperaturze wyższej od temperatury mętnienia polimer jest niechłonny, natomiast ma dobre właściwości chłonne w temperaturze niższej niż temperatura mętnienia.

Dzięki termoczułej powłoce na materiale chłonnym według wynalazku temperatura środowiska otaczającego materiał chłonny determinuje zdolność materiału chłonnego do wchłaniania. Grubość powłoki można użyć do regulowania właściwości chłonnych materiału chłonnego, przy czym, odpowiednio, może to być grubość od pojedynczej warstwy polimeru termoczułego do grubej powłoki.

W przypadku używania takiego materiału chłonnego w wyrobie chłonnym przeznaczonym do wchłaniania płynów ustrojowych temperatura płynu dochodzącego do wyrobu chłonnego determinuje, czy płyn ten będzie, czy też nie będzie wchłonięty. Dzięki temu materiał termoczuły może być takiego typu, który jest materiałem niechłonnym w temperaturze wyższej od temperatury mętnienia, ale chłonnym w temperaturze niższej od temperatury mętnienia, albo na odwrót. W obu przypadkach temperatura mętnienia powinna być nieco niższa od temperatury ciała zdrowego człowieka, w pierwszym

PL 190 901 B1 przypadku, korzystnie, o 2-7°C poniżej, a najbardziej korzystnie 2-3°C poniżej. W drugim przypadku temperatura mętnienia może być o kilka stopni mniejsza, co umożliwia wchłanianie przez dłuższy okres płynów ustrojowych o spadającej temperaturze.

W związku z tym, temperatura mętnienia powinna być pomiędzy 28°C a 35°C, a korzystnie pomiędzy 32°C a 34°C.

Termoczułymi polimerami o odpowiednich właściwościach są, na przykład, pochodne celulozy, takie jak etylo-hydroksyetylo celuloza (EHEC). Innymi, odpowiednimi do tego celu, polimerami są akryloamidy, takie jak poli-n-izopropylo akryloamid (PNIPAM), poli-n-n-metakryloamid, poli-n-n-propylo metakryloamid oraz poli-n-n-dwuetylo akryloamid. Inną dużą rodziną polimerów o temperaturach w pobliżu zakresu temperatur odpowiednich do celów wynalazku są glikole polietylenowe i kopolimery z ich udziałem. Można również używać polimery rozgałęzione z blokami tlenku etylenu.

Materiał nośny będący składnikiem materiału chłonnego może być w całości lub częściowo z włókien spulchnionej celulozy lub z materiału superchłonnego w takiej postaci jak płatki, włókna, ziarna, granulki lub podobne.

Ponadto pokryty powłoką materiał chłonny może zawierać kombinację materiału superchłonnego i włókien spulchnionej celulozy, albo inne włókna chłonne, takie jak bawełna, wiskoza lub podobne. Według wynalazku, istnieje ponadto możliwość powlekania niechłonnych, hydrofobowych włókien polimerem termoczułym. Materiał chłonny tego typu nie ma, korzystnie, zdolności chłonnej po jego pierwszym zmoczeniu przez płyn ustrojowy, natomiast będzie zdolny do wchłaniania małych ilości resztkowego płynu po spadku jego temperatury poniżej temperatury mętnienia polimeru. Materiał tego typu można używać na przepuszczalne dla cieczy warstwy odbierające i dystansowe pomiędzy warstwą pokryciową a wkładem chłonnym wyrobu chłonnego, albo może być elementem składowym przepuszczalnej dla cieczy warstwy pokryciowej wyrobu. Nawet jeżeli włóknista struktura jest stosunkowo hydrofobowa, po zmoczeniu włókien mogą zatrzymać się pomiędzy nimi małe ilości cieczy. Zaletą takiego używania materiału według wynalazku w pobliżu powierzchni wyrobu chłonnego jest możliwość znacznej poprawy suchości powierzchni wyrobu pomiędzy okresami wydalania cieczy.

Materiał chłonny można wytwarzać w postaci spojonej lub luźnej maty z włókien, w postaci struktury wielowarstwowej o różnorodnych właściwościach warstw składowych i/lub różnych właściwościach chłonnych.

Przedmiot wynalazku w przykładach wykonania uwidoczniono na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia pieluchę według pierwszego przykładu wykonania wynalazku, fig. 2 - pieluchę z fig. 1 w przekroju płaszczyzną II-II, fig. 3 - wyrób ochronny dla osób nie panujących nad wydalaniem w drugim przykładzie wykonania według wynalazku, fig. 4 - element ochronny dla osób nie panujących nad wydalaniem z fig. 3, w przekroju płaszczyzną IV-IV, fig. 5 i fig. 6 - materiał chłonny pokryty polimerem termoczułym, w przekroju, fig. 7 - wkład chłonny z powłoką z polimeru termoczułego oraz fig. 8 - wkład chłonny z fig. 7 w przekroju.

W skład pieluchy 1 pokazanej na fig. 1 i 2 wchodzi przepuszczalna dla cieczy pokryciowa warstwa 2, która ma być zwrócona podczas używania ku użytkownikowi, nieprzepuszczalna dla cieczy pokryciowa warstwa 3, która podczas używania ma być zwrócona z dala od użytkownika, oraz wkład chłonny 4, otoczony tymi dwoma pokryciowymi warstwami 2, 3, którego zadaniem jest odbieranie i wchłanianie płynów ustrojowych, wydalanych na pieluchę podczas jej używania. Pokryciowe warstwy 2, 3 wychodzą poza wkład chłonny 4 dookoła niego i są ze sobą połączone w obszarze wystających części 5 za pomocą, na przykład, kleju lub techniką zgrzewania termicznego albo ultradźwiękowego.

Pielucha 1 ma zasadniczo wydłużony kształt, przy czym jej przednia i tylna część 6, 7 są szersze, a pośrednia część krokowa 8 jest węższa. W związku z tym przednia część 6 jest tą częścią pieluchy 1, która po jej nałożeniu ma być zwrócona ku przodowi użytkownika, natomiast tylna część 7 pieluchy 1 jest tą jej częścią, która jest zwrócona ku tyłowi użytkownika. Ponadto pielucha 1 ma dwie podłużne, zakrzywione w sposób wklęsły krawędzie boczne 9, 10 oraz przednią krawędź 11 i tylną krawędź 12.

Pielucha 1 jest wyrobem takiego typu, który mocuje się podczas używania w taki sposób, żeby otaczała dolną część tułowia użytkownika podobnie jak majtki. W tym celu istnieje taśmowa klapka 13, 14 wystająca z każdej krawędzi bocznej 9, 10 wzdłuż tylnej krawędzi 12 pieluchy. Taśmowe klapki 13, 14 służą do współdziałania z obszarem odbierającym 15 znajdującym się na nieprzepuszczalnej dla cieczy pokryciowej warstwie 3 na przedniej części 6 pieluchy 1. Obszar odbierający 15 ma pewien typ wzmocnienia, na przykład w formie dodatkowej warstwy z tworzywa sztucznego, albo powłoki naniesionej na nieprzepuszczalną dla cieczy pokryciową warstwę 3.

PL 190 901 B1

Można sobie również wyobrazić używanie innego rodzaju elementów mocujących w pielusze 1, takich jak guziki i dziurki do nich, haftki i oczka, zatrzaski, łączniki haczykowo-pętelkowe lub podobne.

W skład pieluchy 1 wchodzą ponadto nałożone w stanie naprężonym, podłużne elastyczne elementy 16, 17 ułożone w sposób przypominający literę V, przy czym wierzchołek litery V jest skierowany ku przedniej krawędzi 11 pieluchy 1, a jej dwa ramiona ku tylnej krawędzi 12 pieluchy 1. Elastyczne elementy 16, 17 kształtują pieluchę 1 do ciała użytkownika i tworzą elastyczne elementy wokół nóg podczas jej używania. W ten sposób elastyczne elementy 16, 17 służą do trzymania bocznych krawędzi 9, 10 pieluchy w styczności z nogami użytkownika w celu uniemożliwienia podczas używania pieluchy tworzenia się szczelin pomiędzy nią a ciałem użytkownika, którymi mogłyby wyciekać z niej płyny ustrojowe.

W skład wkładu chłonnego 4 pieluchy 1 wchodzi pierwsza warstwa chłonna 18 usytuowana bezpośrednio wewnątrz przepuszczalnej dla cieczy pokryciowej warstwy 2, oraz druga warstwa chłonna 19 usytuowana bezpośrednio wewnątrz nieprzepuszczalnej dla cieczy pokryciowej warstwy 3. Pierwsza warstwa chłonna 18 ma kształt prostokąta i jest nieco mniejsza niż druga warstwa chłonna 19, która ma kształt zbliżony do pieluchy 1. Pierwsza warstwa chłonna 18 znajduje się w tym obszarze pieluchy, na który podczas jej używania ma być najpierw wydalany płyn ustrojowy. Oczywiście, dla wynalazku nie ma istotnego znaczenia kształt warstw chłonnych. Inne kształty i wymiary są również możliwe do zastosowania.

Pierwsza warstwa chłonna 18 składa się głównie, albo całkowicie, z materiału chłonnego według wynalazku. W związku z tym, pierwsza warstwa chłonna 18 może zawierać spulchnioną masę celulozową, albo inne włókna hydrofilowe po odpowiedniej obróbce, dzięki której uzyskują powłokę z polimeru termoczułego.

Alternatywnie, w skład pierwszej warstwy chłonnej 18 może wchodzić mieszanka chłonnego lub niechłonnego materiału włóknistego, który zawiera materiał superchłonny z powłoką z polimeru termoczułego. Przykładami takich materiałów włóknistych, które mogą służyć jako materiały nośne dla materiału superchłonnego, są typowe warstwy ze spulchnionej masy celulozowej, różne typy spajanych materiałów włóknistych, tak zwane materiały włókninowe, spajane lub nie spajane watoliny lub podobne. Ponadto w skład materiału nośnego może wchodzić oczywiście włóknista mata z włókien hydrofitowych z powłoką z polimeru termoczułego.

Przykładami termoczułych polimerów, które można używać do powlekania materiałów superchłonnych i innych typów materiałów chłonnych są pochodne celulozy, takie jak etylo-hydroksyetylo celuloza (EHEC), poli-n-izopropylo akryloamid (PNIPAM) oraz glikole polietylenowe. Dla uzyskania zamierzonego efektu, temperatura mętnienia polimeru termoczułego musi być w pobliżu, a korzystnie nieco poniżej, temperatury ciała zdrowego człowieka. W związku z tym, temperatura mętnienia Cp powinna wynosić od 28°C do 35°C, a korzystnie od 32°C do 34°C. W temperaturze powyżej temperatury mętnienia wymienione polimery tracą właściwości chłonne, natomiast w temperaturze poniżej temperatury mętnienia mają dobrą zdolność chłonną. W rezultacie materiały chłonne z powłoką z polimeru termoczułego tego typu nie są w stanie wchłonąć ostatnio wydalonych płynów ustrojowych, kiedy temperatura płynu ustrojowego jest wyższa od temperatury mętnienia. Skoro tylko temperatura płynu ustrojowego spadnie poniżej temperatury mętnienia polimeru termoczułego, polimer zaczyna wchłaniać ciecz. Równocześnie materiał chłonny wewnątrz powłoki staje się dostępny do wchłaniania płynów ustrojowych. Wchłanianie to trwa do chwili wydalenia nowej porcji cieczy, co powoduje ponowny wzrost temperatury powyżej temperatury mętnienia polimeru termoczułego i wstrzymanie wskutek tego transportu cieczy do materiału chłonnego wewnątrz polimeru termoczułego.

Ciecz wchłonięta już przez materiał chłonny powleczony polimerem termoczułym pozostaje wewnątrz materiału chłonnego i nie może z powrotem przenikać przez polimer termoczuły, kiedy nie jest on w swoim stanie chłonnym. W odróżnieniu od tego, zdolność chłonna polimeru termoczułego jest odwracalna, skutkiem czego po spadku temperatury polimer rozpoczyna wchłanianie i podczas niego lekko pęcznieje. Po wzroście temperatury podczas ponownego zwilżania powyżej temperatury mętnienia, polimer kurczy się i wydala ciecz wchłoniętą w niższej temperaturze.

Korzystnie gęstość pierwszej warstwy chłonnej 18 jest większa niż gęstość drugiej warstwy chłonnej 19, przy czym zadaniem tej warstwy jest umożliwienie szybkiego przepływu przez siebie płynów ustrojowych do drugiej warstwy chłonnej 19.

Druga warstwa chłonna 19 może składać się z dowolnego typowego materiału chłonnego nadającego się do takiego celu, takiego jak spulchniona celuloza, chłonna włóknina, warstwy bibułki, lub podobne.

PL 190 901 B1

Dzięki różnicom własności, obie warstwy chłonne 18, 19 pełnią różne zadania. Zatem, pierwsza warstwa chłonna 18 służy jako warstwa odbiorcza cieczy, która jest wydalana do pieluchy 1. Pierwsza warstwa chłonna 18 powinna być w stanie szybko odbierać duże ilości cieczy podczas krótkich okresów czasu, tj. powinna mieć dużą chwilową zdolność chłonną cieczy. Warstwa 18 powinna ponadto być w stanie zatrzymywać ciecz do czasu jej stopniowego wchłonięcia przez drugą warstwę chłonną 19. Druga warstwa chłonna 19 stanowi warstwę magazynującą i rozprowadzającą ciecz. Ciecz, która zostanie wchłonięta przez drugą warstwę chłonną 19, jest odprowadzana dalej przez kapilarną strukturę tej warstwy z tego jej obszaru, który został zwilżony jako pierwszy. W ten sposób nowa ciecz może stopniowo być wchłaniana z pierwszej warstwy chłonnej 18.

Po wydaleniu w pieluchę 1 płynu ustrojowego, płyn ten najpierw przepływa przez przepuszczalną dla cieczy pokryciową warstwę 2 do pierwszej warstwy chłonnej 18. Po wydaleniu z użytkownika płyn ustrojowy ma temperaturę zbliżoną do ciała, tj. od 35°C do 37°C. W takiej temperaturze polimer termoczuły jest niechłonny, wskutek czego główna część płynu ustrojowego może przepływać przez pierwszą warstwę chłonną 18 i może być wchłaniana przez drugą warstwę chłonną 19.

Ponieważ płyn ustrojowy ochładza się, więc jego temperatura spada poniżej temperatury mętnienia polimeru termoczułego i ta część płynu ustrojowego, która nie została odprowadzona z pierwszej warstwy chłonnej 18 do drugiej warstwy chłonnej 19, może być wchłonięta przez materiał chłonny powleczony polimerem termoczułym z pierwszej warstwy chłonnej 18. W ten sposób pierwsza warstwa chłonna 18 jest skutecznie opróżniana z pozostałej cieczy i jej struktura siatkowa jest w stanie przyjąć nową ilość wydalanej cieczy. Równocześnie zmniejsza się groźba, że pozostała ciecz w pierwszej warstwie chłonnej 18 mogłaby być z powrotem przetłoczona ku ciału użytkownika. W ten sposób można utrzymywać skórę użytkownika w stanie w zasadzie suchym nawet po zwilżeniu pieluchy 1, w wyniku czego w mniejszym lub większym stopniu eliminuje się groźbę podrażnienia skóry lub innej niewygody z powodu wilgotnej powierzchni pieluchy.

Widoczny na fig. 3 i 4 wyrób ochronny dla osób nie panujących nad wydalaniem, zawiera przepuszczalną dla cieczy pokryciową warstwę 32, nieprzepuszczalną dla cieczy pokryciową warstwę 33, oraz wkład chłonny 34 znajdujący się pomiędzy pokryciowymi warstwami 32, 33. Przepuszczalną dla cieczy pokryciową warstwę 32 stanowi, na przykład, warstwa włóknistego materiału włókninowego, tak zwanego materiału włókninowego, albo perforowana folia z tworzywa sztucznego, materiał siatkowy lub podobny. Nieprzepuszczalną dla cieczy pokryciową warstwę 33 może tworzyć nieprzepuszczalna dla cieczy folia z tworzywa sztucznego, warstwa włókniny powleczona materiałem barierowym dla cieczy, albo dowolna inna warstwa giętkiego materiału odporna na przenikanie cieczy. W zasadzie korzystne jest, jeżeli nieprzepuszczalna dla cieczy pokryciowa warstwa 33 ma pewną przewiewność, tj. umożliwia przepływ przez siebie pary wodnej. Obie pokryciowe warstwy 32, 33 mają nieco większą rozciągłość w płaszczyźnie niż wkład chłonny 34 i wychodzą na pewną odległość poza niego na całym jego obwodzie. Pokryciowe warstwy 32, 33 są ze sobą połączone w obszarze wystających części 35, na przykład za pomocą kleju albo techniką zgrzewania, na przykład termicznego lub ultradźwiękowego.

Na zewnątrz nieprzepuszczalnej dla cieczy pokryciowej warstwy 33 znajduje się element mocujący 36 w postaci dwóch poprzecznych obszarów kleju samoprzylepnego. Przed użyciem, element mocujący 36 pokrywa się odpowiednio za pomocą odłączalnej warstwy pokryciowej, nie pokazanej na figurze, wykonanej z papieru obrobionego za pomocą środka antyadhezyjnego, folii z tworzywa sztucznego lub podobnego materiału. Zamiast widocznego układu kleju w postaci dwóch poprzecznych stref przylepnych można stosować różnorodne układy kleju, takie jak jeden lub więcej podłużnych obszarów, kropki, powłoka całkowita, itp. Alternatywnie, można stosować inne typy elementów mocujących, takie jak powierzchnie mocujące haczykowo-pętelkowe, zatrzaski, paski, specjalne majtki lub podobne.

Wyrób ochronny 30 dla osób nie panujących nad wydalaniem takiego typu jak widoczny na fig. 3 i 4 ma służyć głównie osobom o stosunkowo niewielkich kłopotach z panowaniem nad wydalaniem i dlatego ma takie wymiary, żeby można go było łatwo wkładać do środka pary zwykłych majtek. Wskutek tego element mocujący 36 służy do trzymania wyrobu ochronnego podczas używania na miejscu wewnątrz majtek.

Wyrób ochronny 30 dla osób nie panujących nad wydalaniem ma kształt zbliżony do klepsydry, z szerszymi częściami końcowymi 37, 38 i węższą częścią krokową 39 usytuowaną pomiędzy częściami końcowymi 37, 38. Część krokowa 39 jest tą częścią wyrobu ochronnego 30 dla osób nie panujących nad wydalaniem, która ma być zakładana w krocze użytkownika podczas używania i ma służyć jako powierzchnia odbierająca płyny ustrojowe wydalane przez użytkownika do wyrobu ochronPL 190 901 B1 nego 30. Ponadto wyrób ochronny 30 ma dwie poprzeczne zaokrąglone krawędzie końcowe 40, 41 oraz dwie podłużne krzywoliniowe krawędzie boczne 42, 43 biegnące pomiędzy krawędziami końcowymi 40, 41.

Wkład chłonny 34 jest podzielony na podłużne paski, gdzie rozmieszczone na przemian paski 44, 45 składają się, odpowiednio, głównie z typowego materiału chłonnego oraz głównie z materiału chłonnego powleczonego powłoką z polimeru termoczułego takiego typu, jaki opisano w odniesieniu do pieluchy 1 z fig. 1 i 2.

Wskutek tego paski 45, złożone głównie z typowego materiału chłonnego wykazują lepszą zdolność do rozprowadzania cieczy niż paski 44, które składają się głównie z materiału chłonnego z powłoką termoczułą. Transport cieczy odbywa się głównie w pierwszych wspomnianych paskach 45, podczas gdy drugie paski 44 służą głównie jako zbiorniki cieczy dla płynów ustrojowych, które nie zostały jeszcze rozprowadzone w strukturze chłonnej.

Na fig. 5 i 6 pokazano w przekroju poprzecznym, odpowiednio, ziarno 50 z materiału superchłonnego i włókno celulozowe 60, które zostały pokryte cienką warstwą 51, 61 polimeru termoczułego. Powłoka na materiale chłonnym stanowi warstwę barierową przed wchłanianiem w zakresie temperatur powyżej temperatury mętnienia polimeru termoczułego. W związku z tym, dzięki tej powłoce, istnieje możliwość uzyskania opóźnionego wchłaniania, regulowanego za pomocą temperatury cieczy dochodzącej do materiału chłonnego.

Powlekanie materiału chłonnego polimerem termoczułym można uzyskać różnorodnymi, dobrze znanymi technikami, takimi jak natryskiwanie lub obróbka materiału chłonnego w ciekłej zawiesinie.

Wkład chłonny 70 widoczny na fig. 7 i 8 jest przeznaczony do wkładania do środka typowej warstwy pokryciowej wyrobu chłonnego, na przykład pieluchy, podpaski higienicznej lub wyrobu ochronnego dla osób nie panujących nad wydalaniem. We wkładzie chłonnym 70 znajduje się barierowy obszar 71, który odpowiada tej części wkładu chłonnego, jaki podczas używania ma być zwilżany przez ciecz jako pierwszy. W barierowym obszarze 71 znajduje się cienka warstwa polimeru termoczułego według wynalazku nałożona na powierzchnię 72 wkładu chłonnego 70, która podczas używania jest zwrócona ku użytkownikowi. Kiedy we wkład chłonny 70 uderza płyn ustrojowy (na fig. 8 płyn ustrojowy oznaczono strzałkami), ciecz ta nie może wniknąć we wkład chłonny 70 w barierowym obszarze 71, natomiast zamiast tego jest zmuszona do przepływu w bardziej zewnętrzne części wkładu chłonnego 70. Po spadku temperatury płynu ustrojowego poniżej temperatury mętnienia polimeru termoczułego pojawia się jednak możliwość wchłonięcia pozostałej cieczy na powierzchni 72 wkładu chłonnego 70 przez barierowy obszar 71.

Dzięki barierowemu obszarowi 71 uzyskuje się ulepszone rozprowadzanie cieczy we wkładzie chłonnym 70, a tym samym wyższy stopień wykorzystania materiału chłonnego. Obszar 74 wkładu chłonnego 70 wewnątrz barierowego obszaru 71 może, korzystnie, zawierać materiał superchłonny 75, który, dzięki barierowemu obszarowi 71 na powierzchni 72 wkładu chłonnego 70 nie jest dostępny dla chwilowego wchłaniania płynów ustrojowych. W ten sposób płyny ustrojowe nie mogą początkowo być wiązane przez materiał superchłonny zanim nie dojdzie do rozprowadzenia cieczy do pozostałych części 73 struktury chłonnej. W związku z tym, materiał superchłonny jest dostępny do wchłaniania tylko po spadku temperatury płynów ustrojowych poniżej temperatury mętnienia polimeru termoczułego. Część cieczy jest również prowadzona przez siły włoskowate w strukturze chłonnej z zewnętrznych części z powrotem do obszaru 74 wewnątrz barierowego obszaru 71.

W jednym z przykładów wykonania wynalazku, powłoka barierowa jest co najmniej częściowo rozpuszczalna w roztworze, wskutek czego znika ona stopniowo po pierwszym zmoczeniu. Dzięki takiemu rozwiązaniu, stopniowo nie używana część wkładu chłonnego jest uwalniana do przyjmowania cieczy przed drugim lub trzecim zwilżeniem.

Wynalazku nie należy traktować jako ograniczonego do opisanych tu przykładów wykonania, ale trzeba zdawać sobie sprawę z tego, że istnieją możliwości jego dalszych zmian i modyfikacji bez wychodzenia poza zakres określony zastrzeżeniami patentowymi. Ponadto wszystkie możliwe kombinacje opisanych przykładów wykonania należy traktować jako objęte poniższymi zastrzeżeniami.

Claims (13)

1. Materiał chłońnydostosowania w wyrobie chłońnym takim jak pielucha, wyróbochronnydla osób nie panujących nad wydalaniem, podpaska higieniczna, lub podobny, znamienny tym, że materiał chłonny zawiera materiał nośny (50, 60) z powłoką (51, 61) z polimeru termoczułego wybranego spośród: etylo-hydroksyetylo celulozy (EHEC), akryloamidów, takich jak poli-n-izopropylo akryloamid (PNIPAM), poli-n-n-metakryloamid i poli-n-n-dwuetylo akryloamid, glikoli polietylenowych i kopolimerów z ich udziałem oraz polimerów rozgałęzionych z blokami tlenku etylenu, który to polimer ma temperaturę mętnienia pomiędzy 28°C i 35°C, a korzystnie pomiędzy 32°C i 34°C, przy czym w temperaturze wyższej od temperatury mętnienia polimer jest niechłonny, natomiast ma dobre właściwości chłonne w temperaturze niższej niż temperatura mętnienia.

2. Materiał według zastrz. 1, znamienny tym, że pollmer termoczuły jest pochodną celulozy, taką jak etylo-hydroksyetylo celuloza.

3. Materiał według z^^sr^.^. 1, znamienny t^r^, że pollmerem termoczułymjest akryloamid, taki jak poli-n-izopropylo akryloamid (PNIPAM), poli-n-n-metakryloamid oraz poli-n-n-dwuetylo akryloamid.

4. Matenał według zast:rz. 1, znamienny tym, że pollmerem termoczutym jess glll^t^l polletylenowy albo inny polimer rozgałęziony, w którego skład wchodzą bloki tlenku etylenu.

5. Materiał według zastrz. 1, znamienny tym, że materiał chłonny ma postać spojonej albo niespojonej maty włóknistej.

6. Matenał według zastrz. 1, znamienny tym. że materiał nośny zawiera matenał superchłonny w postaci cząstek takich jak płatki, włókna, ziarna, granulki lub podobne.

7. Matenał według zas^z. 1, tym, że matenał nośny zawiera spulchnione włókna celulozowe.

8. Materiał według zastrz. 1, znamienny tym, że matenał nośny zawiera niechłonne włókna hydrofobowe.

9. W^^r^(^t^cf^łł^mn^, taki j akpieeucha, wyrób ochhonny dla osóbnie panułącychnad wydalaniem, podpaska higieniczna lub podobny, w którego skład wchodzi wkład chłonny otoczony częściowo przepuszczalną dla cieczy warstwą pokryciową, znamienny tym, że wkład chłonny (4, 34) zawiera materiał chłonny zawierający materiał nośny (50, 60) z powłoką (51,61) z polimeru termoczułego wybranego spośród: etylo-hydroksyetylo celulozy (EHEC), akryloamidów, takich jak poli-n-izopropylo akryloamid (PNIPAM), poli-n-n-metakryloamid i poli-n-n-dwuetylo akryloamid, glikoli polietylenowych i kopolimerów z ich udziałem oraz polimerów rozgałęzionych z blokami tlenku etylenu, który to polimer ma temperaturę mętnienia pomiędzy 28°C i 35°C, a korzystnie pomiędzy 32°C i 34°C, przy czym w temperaturze wyższej od temperatury mętnienia polimer jest niechłonny, natomiast ma dobre właściwości chłonne w temperaturze niższej niż temperatura mętnienia.

10. Wyrób według zastrz. 9, znamienny tym. że warsswa pokryciowa zawiera przepuszczalną dla cieczy warstwę (2) i nieprzepuszczalną dla cieczy warstwę (3), które są ze sobą połączone wokół wkładu chłonnego (4), a wkład chłonny (4) zawiera pierwszą warstwę chłonną (18) umieszczoną najbliżej przepuszczalnej dla cieczy warstwy (2,) i głównie składająca, się z materiału nośnego (50, 60) powleczonego polimerem termoczułym, oraz drugą warstwę chłonną (19) usytuowaną najbliżej nieprzepuszczalnej dla cieczy warstwy (3) i składającą, się głównie z materiału chłonnego bez powłoki termoczułej.

11. Wyrób według zast:rz. 9, zn^i^i^^i^^ tym. że wkład chłonny (34) zawiera warsswę chłonną z podłużnymi paskami (44, 45), gdzie paski (44) składające się głównie z materiału nośnego (50, 60) powleczonego polimerem termoczułym są rozmieszczone na przemian z paskami (45) składającymi się głównie z materiału chłonnego bez powłoki termoczułej.

12. Wyrób według zassirz. 9 albo 10, albo 11, znamienny tym. że zawiera dwie częścć końcowe (6, 7, 37, 38) i część krokową (8, 39) usytuowaną pomiędzy częściami końcowymi (6, 7, 37, 38), zaś materiał nośny (50, 60) powleczony polimerem termoczułym znajduje się głównie w części krokowej (8, 39) wyrobu.

13. Wkład chtonny do stosowania w wyrobie chłonnym takim jak pielucha, wyrób ochronny dla osób nie panujących nad wydalaniem, albo podpaska higieniczna, w którym wkład chłonny ma powierzchnię odbierającą ciecz, która w wyrobie chłonnym ma być zwrócona ku użytkownikowi, znamienny tym, że w obszarze (71) na odbierającej ciecz powierzchni (72) znajduje się warstwa, albo powłoka z polimeru termoczułego wybranego spośród: etylo-hydroksyetylo celulozy (EHEC), akryloamidów, takich jak poli-n-izopropylo akryloamid (PNIPAM), poli-n-n-metakryloamid i poli-n-n-dwuetylo

PL 190 901 B1 akryloamid, glikoli polietylenowych i kopolimerów z ich udziałem oraz polimerów rozgałęzionych z blokami tlenku etylenu, który to polimer ma temperaturę mętnienia pomiędzy 28°C i 35°C, a korzystnie pomiędzy 32°C i 34°C, przy czym w temperaturze wyższej od temperatury mętnienia polimer jest niechłonny, natomiast ma dobre właściwości chłonne w temperaturze niższej niż temperatura mętnienia.