PL190557B1 - Urządzenie do pobierania próbek biologicznych oraz kapsuła do pobierania próbek biologicznych - Google Patents

Abstract

1. U rzadzenie do pobieran ia próbek bio logicznych zaw ierajace co najm niej je d n o wieczko kapsuly oraz co najm niej je d e n po- jem nik, z n a m ie n n e ty m , ze urzadzenie posiada elem ent (10, 14), który je s t w stanie pom iescic co najm niej je d n o w ieczko (23, 28, 37, 41, 52, 56, 64, 90) kapsuly, drugi elem ent (13, 16), który je s t w stanie pom iescic co najm niej je d e n pojemnik (17, 22, 35, 40, 45, 50, 57, 60, 76, 8 6 ) oraz ma uklad m echaniczny laczacy w ram ach jednej operacji w ieczko kapsuly i pojem nik w kapsule, z jednoczesnym pobraniem próbki przez w ieczko kapsuly i/lub przez pojem nik, przy czym kapsula zaw iera co najm niej je d n a lub kilka czesci (59, 63), korzystnie odd ziela- nych przy pobieraniu próbek tak, aby pozostaly one ja k o oznakow anie w tkance organizm u i/lub zaw iera co najm niej je d e n elem ent skla- dow y (85, 89) kapsuly, przy czym po zlaczeniu kapsuly ten co najm niej je d e n elem ent sklado- wy (85, 89) kapsuly tw orzy kolczyk uszny. FIG 1 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie do pobierania próbek biologicznych oraz kapsuła do pobierania próbek biologicznych.

Przed pobieraniem i obróbką próbek biologicznych stawiane są bardzo różnorodne wymagania. Dotyczą one ilości, czystości, niezawodności, a w niektórych przypadkach nawet szybkości, z jaką pobierane są próbki. Nowe, szybkie metody analizy czynią koniecznym uproszczenie pobierania próbek, aby można było obniżyć koszty całej analizy. Wysokie wymagania, wskutek pobierania dużych ilości próbek, stawiane są również przed logistyką takiego sposobu pobierania.

Duże ilości analiz biologicznych mają znaczenie w medycynie, badaniach naukowych, hodowli, kontroli jakościowej i technice ochrony środowiska. We wszystkich tych dziedzinach wymagania, stawiane przed systemem pobierania próbek, wyznaczają takie parametry jak, liczba pobieranych próbek, stopień centralizacji analizy, to znaczy, czy punktowo pobierane próbki obrabia się w dużej ilości w miejscu, w którym musi następować efektywne sortowanie z kierowaniem do procesu analizy, przy czym z takiej sytuacji wynika inny wymóg co do znakowania próbek, niż ma to miejsce w przypadku zdecentralizowanej analizy tej samej liczby próbek, ilość danych przetwarzanych do celów analizy, stopień wykształcenia personelu, który pobiera próbki, cena rzeczywista analizy oraz cena, jaką może mieć analiza, mierzona w odniesieniu do wartości badanego organizmu, tolerancja pobierania próbek i systemu analizy w odniesieniu do błędów, nakłady związane z pobraniem indywidualnej próbki, a także ilość i równomierność objętości próbki, którą należy pobrać lub napełnić w ramach jednego pobrania.

Zależnie od zastosowania niektóre z powyższych punktów mają większe lub mniejsze znaczenie.

Stan techniki w zakresie pobierania próbek medycznych zmienia się w znacznym stopniu zależnie od zastosowania. W zasadzie można rozróżnić biopsje oraz proste próbki krwi, moczu lub śliny.

190 557

Znane są różne, w tym także zautomatyzowane, postaci igieł do biopsji, na przykład ujawnione w amerykańskim opisie patentowym nr 5,526,822, wszystkie one jednak są przeznaczone do pobierania niewielkich próbek w trudnych warunkach chirurgicznych. Urządzenia te wymagają znacznego stopnia przeszkolenia personelu. Poza tym muszą one być po użyciu sterylizowane, zaś próbki oddzielnie pakowane i znakowane. W związku z tym wszystkie tego typu urządzenia do biopsji, znane ze stanu techniki, są skonstruowane dla pewnych szczególnych zastosowań i nie spełniają innych stawianych przed nimi wymagań.

Przy pobieraniu próbek śliny, śluzu lub ropy istnieje wariant, polegający na tym, że właściwy element do pobierania próbek, często na przykład wacik lub tampon, jest zamocowany bezpośrednio w wieczku przyszłego pojemnika na próbkę, jak ujawniono w niemieckim opisie patentowym nr DE 32 47 719 Al. Po pobraniu próbki wieczko skręca się lub łączy zatrzaskowo z pustym pojemnikiem, wskutek czego wacik lub tampon znajduje się wewnątrz pojemnika. Pojemniki te są z reguły opatrzone samoprzylepnym kodem kreskowym.

W celu przeprowadzenia badań genetycznych dla hodowli bydła, co wykonuje się do dnia dzisiejszego jedynie w niewielkim zakresie, pobiera się próbkę tkanki, umieszczając w pojemniku kilka korzeni włosowych danego osobnika. Pojemnik z próbką zostaje zamknięty i opisany ręcznie kodem liczbowym i konkretną datą. Metoda ta nie stanowi zadowalającego rozwiązania, jako że przy dużym pogłowiu znaczna ilość czynności wiąże się z istotną czasochłonnością. W praktyce okazuje się, że, jeżeli osoba pobierająca próbki nie ma bezpośredniego związku z przeprowadzaną analizą względnie nie jest specjalnie przeszkolona, wówczas mogą wystąpić nieregulamości w odniesieniu do ilości próbek, ich zanieczyszczenia, a nawet mogą się zdarzyć kapsuły z błędną zawartością lub w ogóle puste. Krowy mleczne i bydło przeznaczone do produkcji mięsnej podlegają różnym przepisom, które narzucają przeprowadzanie okresowych badań znormalizowanych. W ramach tych badań weterynarz pobiera miedzy innymi próbki krwi. Niektóre badania specjalne nie wymagają obecnie pobierania próbek krwi i mogą być przeprowadzane teoretycznie na podstawie bardzo małej próbki tkanki.

Łatwy do wykonania sposób pobierania próbek tkanki pozwala hodowcom bydła rzeźnego i tucznego zmniejszyć koszty obsługi weterynaryjnej.

Od dnia 1 stycznia 1998 na obszarze Europy rejestracja bydła polega na tym, że każdy osobnik w ciągu pierwszego miesiąca życia jest zaopatrywany w dwa kolczyki uszne, każdy na jednym uchu. Na obu kolczykach zapisany jest kraj pochodzenia (na przykład DE dla Niemiec, GB dla Anglii i temu podobne) zwierzęcia oraz składający się z ciągu cyfr numer rejestracyjny. W wielu wypadkach poza numerem stosuje się również kod kreskowy. Pojedyncze zabezpieczenie przed zgubieniem i niewłaściwym wykorzystaniem stanowi fakt, że każde zwierzę ma dwa kolczyki uszne o identycznym zestawie danych. Z uwagi na wielkość kolczyków usznych ulegają one często oderwaniu, wskutek czego na zwierzęciu pozostaje tylko jeden kolczyk. Nowy kolczyk z odpowiednim kodem trzeba zamówić w Związku Hodowców Bydła. W przypadku bydła srokatego sporządza się rysunek układu łat danego zwierzęcia. Rysunek ten zostaje później zastąpiony polaroidowym zdjęciem zwierzęcia. Ponieważ jednak do produkcji mięsnej stosuje się głównie bydło gniade, w istotnych przypadkach nie ma tej dodatkowej kontroli.

Numery kolczyków usznych i układy łat są rejestrowane w księdze trzody danego landu. Prowadzone były także próby ze wszczepianymi podskórnie urządzeniami odbiorczo-nadawczymi. Jednak w trakcie życia urządzenia te mogą się przemieszczać w ciele zwierzęcia, w związku z czym nie można ich znaleźć przy uboju i znajdują się na zakończenie dopiero w wyrobach gotowych, na przykład w kiełbasie.

W dziedzinie ochrony roślin jako pierwsze zastosowanie należałoby tu wymienić diagnostykę chorób infekcyjnych w przypadku roślin o dużym znaczeniu dla gospodarki.

Do chwili obecnej nie ma systemu, który pozwoliłby na skuteczne pobieranie i jednoznaczne znakowanie milionów próbek oraz ich scentralizowaną obróbkę. Obecnie wszystkie próbki są pobierane ręcznie, co najwyżej za pomocą kleszczy, a następnie przy użyciu pesety lub ręcznie umieszczane w oznakowanym naczyniu. Ilości pobranej tkanki nie są stałe, w związku z czym każdy etap dalszej obróbki próbek wymaga interwencji, co może prowadzić do zaistnienia błędów. Ponieważ procesy presymptomatyczne wydają się często uciążliwe, zachodzi obawa, że pobrane próbki będą często umyślnie fałszowane, jeżeli ich wynik nie

190 557 jest bezpośrednio wykorzystywany. Rolnik może nawet obawiać się strat wynikłych ze zniszczenia całego zboża. Dlatego też określone zostały okoliczności umyślnego oszustwa. Jeżeli mimo to ma być wprowadzony system presymptomatyczny, wówczas konieczna jest jego kontrola. Im tańszy ma być taki sposób, tym bardziej kontrola taka musi być realizowana za pomocą zautomatyzowanej techniki.

Dla badań uprawowych niezbędne są ogromne ilości próbek. Przy uprawie rośliny należy znaczyć, zaś próbki muszą zapewniać możliwość dokładnego ustalenia ich położenia. Sposoby te wymagają wyjątkowych nakładów organizacyjnych. Ponieważ są one obecnie w dużej mierze wykonywane ręcznie, obsługa upraw pociąga za sobą znaczne zwiększenie personelu. Stanowi to zasadniczy składnik kosztów w uprawie nowych gatunków.

Rozwój roślin modyfikowanych genetycznie stanowi dla hodowcy wyjątkowo dużą inwestycję. Oczywiście każdy hodowca chciałby zabezpieczyć prawnie rezultaty swoich wysiłków przed nieuprawnionym kopiowaniem. W teorii istnieje dla takich działań prawna podstawa. Mimo to pewne zabezpieczenie polega na dokonywaniu kontroli. Handel ziarnem siewnym jest powszechny. Można sobie wyobrazić, że wielkie ilości próbek losowych muszą pokonać duże odległości, aby przejść przez takie kontrole. Każda pojedyncza próbka musi w takim systemie być przyporządkowana jednoznacznie określonemu źródłu pochodzenia.

Kolejny problem, spowodowany dopiero nowoczesną biotechnologią, stanowi kontrola ziarna siewnego i produktów rolnych pod względem manipulacji genetycznych. Konsumenci życzą sobie w wielu wypadkach takiej kontroli i na razie istnieją mechanizmy regulujące tego typu kontrole. Od strony technicznej kontrola taka wymaga, poza wyjątkowo szybką i tanią analizą, również bardzo dobrej logistyki przy pobieraniu próbek i ich rejestracji.

Wraz z rozwojem w dziedzinie właściwej analizy DNA rozpowszechnione i tanie zastosowanie tych wiele obiecujących technik wymaga ulepszonego sposobu postępowania, logistyki, urządzeń oraz, ogólnie rzecz biorąc, znacznie wyższego stopnia zautomatyzowania. Sposób według wynalazku zawiera urządzenia i szczegółową koncepcję logistyki oraz przekazywania danych i administrowania nimi, pozwalające na przezwyciężenie tych problemów. Gwałtowny rozwój w dziedzinie analizy próbek biologicznych stał się możliwy dopiero dzięki niezbędnemu wsparciu logistycznemu.

Istnieją nieliczne sposoby i urządzenia dotyczące dziedziny niniejszego wynalazku. Tak na przykład bydło jest wprawdzie rejestrowane, jednak nie ma miejsca jednoczesne pobieranie próbek tkanki, aby na ich podstawie sporządzić genetyczny odcisk palca, co pozwoliłoby w istotnej mierze zwiększyć zabezpieczenie przed fałszerstwem.

Znane jest urządzenie, za pomocą którego można seryjnie przeprowadzać biopsje u ludzi. Potrzebę opracowania nowych środków technicznych w tej dziedzinie określają nowe opracowania w dziedzinie analizy próbek biologicznych. Za pomocą spektrometrii masowej DNA, można przeprowadzić z dużą czułością pojedynczą analizę w czasie krótszym niż jedna sekunda. Stawia to dotychczas nieistniejące wymagania w zakresie wydajności pobierania próbek oraz obchodzenia się z próbkami już pobranymi. Sposób i urządzenia do pobierania biologicznych próbek tkanek można z małymi zmianami zastosować do pobierania tkanek ludzkich lub roślinnych. Według wynalazku zaproponowano sposób i urządzenia, które umożliwiły rozwiązanie problemów występujących w znanych obecnie rozwiązaniach w dotychczas nieznanym stopniu.

Dotychczasowy stan techniki w zakresie analizy próbek biologicznych umożliwia coraz bardziej efektywną obróbkę wyjątkowo dużych ilości próbek. Nowoczesna diagnostyka medyczna, medycyna sądowa, wspomagana genetycznie uprawa roślin, kontrole jakościowe materiału biologicznego i genetyczne wytwarzanie rodowodu ludzi i zwierząt są w coraz większym stopniu przeprowadzane na ogromnych ilościach próbek. W związku z tym stawiane są wyjątkowo wysokie wymagania odnośnie pobierania próbek i zarządzania nimi. Zwłaszcza rozwój coraz tańszej analityki DNA stwarza możliwości zastosowań, które dotychczas nie były interesujące dla rynku z uwagi na ich koszty. Dzięki temu technologia DNA rozpowszechniła się nawet w zastosowaniach rolniczych. Chodzi tutaj o pobieranie próbek i przetwarzanie danych w odniesieniu do milionów próbek biologicznych. Należy opracować nowe normy, mające na celu wyeliminowanie pomyłek oraz umyślnego zafałszowania wyników. Nowoczesne technologie DNA są na tyle czułe, że trzeba wykluczyć zanieczyszczenia.

190 557

Choroby przenoszone na ludzi z pożywienia powodują powstanie nowych wymagań odnośnie pobierania próbek celem kontroli pochodzenia. Dotychczas kontroli tej starano się unikać ze względów ekonomicznych. Nie istnieje sposób ani urządzenie, które byłoby w stanie sprostać wymaganiom, stawianym w związku z nowoczesnymi zastosowaniami analizy próbek biologicznych. Według stanu techniki pobieranie milionów próbek biologicznych jest nieopłacalne. W jeszcze mniejszym stopniu takie ilości próbek mogą być pobierane przez urządzenia przy wykluczeniu zanieczyszczeń. W dniu dzisiejszym przy pobieraniu dużych ilości próbek nie można wykluczyć zamiany próbek wskutek ludzkiej nieuwagi. Poza tym stan techniki umożliwia rejestrowanie i obróbkę wszystkich danych, istotnych dla bardzo dużych ilości próbek oraz ich przeróbki, wyłącznie przy pomocy personelu o dużej liczebności. Ponadto wszystkie istniejące systemy pobierania próbek opierają się na woli personelu, aby czynność tę przeprowadzić prawidłowo i na temat każdej próbki dostarczyć rzetelnych informacji.

Jak opisano w stanie techniki, od dnia 1 stycznia 1998 bydło jest oznaczane w całej Europie dwoma kolczykami usznymi. Kolczyki uszne mogą być fałszowane i za ich pomocą nie można stwierdzić, czy zakupiony na końcu produkt pochodzi również od zwierzęcia, które zostało wpisane w dokumentach przewozowych. Właśnie od wybuchu epidemii gąbczastej encefalopatii bydlęcej (BSE, choroby wściekłych krów) wymagana jest ścisła kontrola pochodzenia mięsa. Niestety w rzeczywistości jest tak, że prawie każde ogniwo łańcucha mięsnego (pomijając detalistę i konsumenta) mą w pewnych warunkach interes w tym, aby obejść istniejące mechanizmy kontrolne.

Istnieje zatem potrzeba wyeliminowania wad, wskazanych wyraźnie w powyższym opisie stanu techniki i opracowania sposobu i urządzenia, które umożliwiałyby pobieranie próbek biologicznych w dużych ilościach sztuk, uniemożliwiając jednocześnie poprzez daleko idącą automatyzację właściwego pobierania próbek ich fałszowanie, poprzez umyślne nadużycie lub zamianę próbek wskutek ludzkiej nieuwagi, oraz sprzężone z pobieraniem, bezpośrednie rejestrowanie danych próbek za pomocą urządzenia.

Urządzenie do pobierania próbek biologicznych zawierające co najmniej jedno wieczko kapsuły oraz co najmniej jeden pojemnik według wynalazku charakteryzuje się tym, że urządzenie posiada element, który jest w stanie pomieścić co najmniej jedno wieczko kapsuły, drugi element, który jest w stanie pomieścić co najmniej jeden pojemnik oraz ma układ mechaniczny łączący w ramach jednej operacji wieczko kapsuły i pojemnik w kapsułę, z jednoczesnym pobraniem próbki przez wieczko kapsuły i/lub przez pojemnik, przy czym kapsuła zawiera co najmniej jedną lub kilka części, korzystnie oddzielanych przy pobieraniu próbek tak, aby pozostały one jako oznakowanie w tkance organizmu i/lub zawiera co najmniej jeden element składowy kapsuły, przy czym po złączeniu kapsuły ten co najmniej jeden element składowy tworzy kolczyk uszny.

Korzystnie, urządzenie ma układ mechaniczny do przeciskania i/lub przestrzeliwania części kapsuły za pomocą pewnego rodzaju trzpienia udarowego przez tkankę po przystawieniu urządzenia do tkanki i uruchomieniu mechanizmu spustowego.

Korzystnie, urządzenie zawiera co najmniej jeden magazynek do załadowywania, pojedynczych lub połączonych w łańcuchy wieczek pojemników i części oznakowań, a także układ mechaniczny do przesuwania, poprzez uruchomienie mechanizmu spustowego, elementów składowych kapsuły wspólnie wewnątrz magazynka o jedną pozycję w kierunku mechanizmu pobierania próbek.

Korzystnie, urządzenie zawiera mechanizm dociskający pobierającą próbkę część kapsuły do tkanki ruchem odcinającym przy przystawianiu urządzenia do tkanki i po uruchomieniu mechanizmu spustowego, a następnie łączący pojemnik z wieczkiem kapsuły w kapsułę.

Korzystnie, urządzenie zawiera mechanizm obejmujący mechanizm spustowy i mechanizm prowadzący ruchem zdrapującym pobierającą próbkę część kapsuły przy przystawianiu urządzenia do tkanki i po uruchomieniu mechanizmu spustowego, a następnie łączący pojemnik z wieczkiem kapsuły w kapsułę.

Korzystnie, urządzenie zawiera mechanizm obejmujący mechanizm spustowy i mechanizm prowadzący pobierającą próbkę część kapsuły podczas zgniatania ze sobą pobierającej próbkę części kapsuły i tkanki, przy przystawianiu urządzenia do tkanki i po uruchomieniu mechanizmu spustowego, a następnie łączący pojemnik z wieczkiem kapsuły w kapsułę.

190 557

Korzystnie, prowadząca pojemnik część urządzenia i prowadząca wieczko kapsuły część urządzenia są mocno dociśnięte z przeciwnych stron do tkanki, zaś znajdujący się po obu strondcn mechanizm, korzystnie, wykorzystuje część wieczka kapsuły do pobrania próbki, przy czym urządzenie zawiera śrubę regulacyjną i/lub analogiczne urządzenie, regulującą wywierany nacisk i odstęp pomiędzy prowadzącą pojemnik częścią urządzenia i prowadzącą wieczko częścią urządzenia.

Korzystnie, urządzenie zawiera układ mecnanicuby układający wieczko kapsuły z magazynka na osi trzpienia spustowego, zaś pojemnik z magazynka po stronie celu urządzenia.

Korzystnie, urządzenie zawiera zespół do wprowadzania danych i/lub wysyłania danych i/lub jest połączone z takim urządzeniem.

Korzystnie, urządzenie zawiera układ mecnaniczby i/lub układ elektroniczny do automatycznego wczytywania danych, takich jak numer seryjny pojemnika kapsuły lub kilku, połączonych w łańcuch pojemników kapsuł i/lub informacje o organizmie, z którego pobierana jest próbka i/lub inne informacje, dotyczące pobierania próbki.

Korzystnie, urządzenie zawiera numeryczną lub alfanumeryczną klawiaturę i/lub urządzenie do odbioru lub do odczytu danych.

Korzystnie, urządzenie zawiera wyświetlacz, na którym wyświetlane są dane, wczytane i dostarczone przez urządzenie.

Korzystnie, urządzenie ma mechanizm spustowy zaopatrzony w inny blokujący układ mechamczny wyposażony w układ zwalniający, zwalniany jedynie poprzez uprzednie wprowadzenie lub potwierdzenie danych.

Korzystnie, urządzenie zawiera układ elektroniczny do asocjowania wprowadzonych lub wczytanych automatycznie numerów seryjnych kapsuł i wprowadzonych lub wczytanych automatycznie informacji o organizmie, z którego pobrana została próbka, oraz innych informacji, dotyczących pobierania danej próbki i zapisywania tych adbycn razem z informacjami dotyczącymi asocjacji na nośniku danych.

Korzystnie, urządzenie zawiera nośnik danych zainstalowany na stałe w urządzeniu i/lub odłączamy od niego.

Korzystnie, urządzenie zawiera układ elektroniczny do bezprzewodowego przekazywania zapamiętanych danych i/lub ich odbierania, za pomocą, którego wszystkie zapamiętane dane i informacje są poprzez asocjację tych danych przekazywane bezprzewodowo, ewentualnie' również dane są odbierane bezprzewodowo.

Korzystnie, urządzenie zawiera interfejs do tworzenia połączeń kablowych urządzenia w celu przekazywania hanyzn, za pomocą którego można utworzyć połączenie kablowe od urządzenia lub do urządzenia celem przekazywania danych.

Korzystnie, urządzenie zawiera mechanizm do pobierania próbki i jednoczesnego umieszczania na organizmie odpowiedniego oznazzenia składającego się albo z prostego znakowania farbą, folii samoprzylepnej, przywierającej plakietki i/lub samoprzylepnego lub zakotwionego na stałe w tkance urządzenia, służącego jako nośnik kodu kreskowego, odczytywanego i/lub zapisywalnego obwodu scalonego, paska magnetycznego, trabspobdera, nadajnika, kodu liczbowego, kodu literowego lub porównywalnego kodu lub systemu nośników informacji lub prostego oznakowania farbą.

Korzystnie, urządzenie ma układ mechanicuby zwalniający urządzenie tylko przy jednoczesnym odbiorze sygnału trabsponaera.

Korzystnie urządzenie zawiera pojemnik, który ma taką konstrukcje, że po zamknięciu wieczkiem kapsuły jest otwierany ponownie jedynie przy pozostawieniu wihoczbycn zmian.

Korzystnie, części kapsuły zawierają odczynniki, potrzebne do dalszej obróbki próbki.

Kapsuła do pobierania próbek biologicznych zawierająca pojemnik i wieczko kapsuły według wynalazku charakteryzuje się tym, że zawiera co najmniej jeden element lub kilka elementów składowych, które można oddzielić przy pobieraniu próbki, aby pozostały one jako oznakowanie w tkance organizmu.

Korzystnie, kapsuła zawiera element składowy kapsuły pobierający próbkę poprzez przeciskanie, przestrueliwaniz, zdrapywanie, odcinanie, pruestrzeliwanie prowadzone, wyrywanie włosów lub wykonywanie ruchu igły do biopsji.

190 557

Korzystnie, kapsuła zawiera co najmniej kilka identycznych elementów składowych kapsuły połączonych ze sobą w łańcuch, tworząc paski lub pierścienie, które korzystnie są ładowane do magazynka i/lub analogicznej części urządzenia w postaci zespołów, zawierających więcej niż jedną taką część kapsuły, przy czym kierunek, w którym te paski lub pierścienie złożone z kilku takich zespołów są ładowane do urządzenia, jest wyznaczony przez oznakowanie, umieszczone tylko w jednym miejscu takiego paska lub pierścienia, zaś numery seryjne wszystkich, połączonych w łańcuch części kapsuł są jednoznacznie zdefiniowane przez tylko ten jeden numer seryjny.

Korzystnie, numer seryjny, umieszczony na pasku lub pierścieniu, ma postać odczytywalną automatycznie przez przeznaczone do tego celu urządzenie względnie musi zostać odczytany przez samego użytkownika i wprowadzony ręcznie do przeznaczonego do tego celu urządzenia.

Korzystnie, kapsuła zawiera miejsce, pozwalające na przekłucie igłą, trzpieniem, rurką lub porównywalnymi elementami, na przykład przez przegrodę.

Korzystnie, jedna z części kapsuły, pozostająca w tkance organizmu, z którego została pobrana próbka, zawiera co najmniej jeden element spośród kodu kreskowego, odczytywalnego i/lub zapisywalnego obwodu scalonego, paska magnetycznego, transpondera, nadajnika, kodu liczbowego, kodu literowego lub porównywalnego kodu lub systemu nośników informacji lub prostego oznakowania farbą lub podobnego.

Korzystnie, wieczko kapsuły stanowiące element pobierający próbkę ma po stronie odwrotnej do próbki otwór, szczelinę i/lub podobny element do łączenia z prowadnicą.

Korzystnie, pobierająca próbkę część kapsuły ma po stronie odwrotnej do próbki wgłębienia do dociskania i/lub zgniatania przy pobieraniu próbki tkanki przez odcięcie przy dociskaniu i zgniataniu elementu pobierającego próbkę do tkanki i/lub przez zdrapanie przy ukośnym prowadzeniu tego elementu pod naciskiem.

Korzystnie, wieczko kapsuły ma po stronie odwrotnej do próbki wystającą końcówkę do łatwego wyjmowania z pojemnika przy pozostawieniu śladu na kapsule.

Korzystnie, wieczko kapsuły zawiera po stronie skierowanej do próbki co najmniej jedną szczelinę, otwór lub wgłębienie do pobierania tkanki.

Korzystnie, wieczko kapsuły jest zaopatrzone w szczeliny i jest częściowo stożkowe dla łatwego ścinania lub odcinania niewielkiej próbki bez pobierania dalszego materiału.

Korzystnie, pojemnik ma taką konstrukcję, że po zamknięciu wieczkiem kapsuły jest otwierany ponownie jedynie przy pozostawieniu widocznych zmian.

Korzystnie, pojedyncze lub połączone w łańcuch pojemniki mająjeden numer seryjny.

Korzystnie, części kapsuły zawierają odczynniki, potrzebne do dalszej obróbki próbki.

Kapsuła do pobierania próbek biologicznych zawierająca pojemnik i wieczko kapsuły według wynalazku charakteryzuje się tym, że zawiera co najmniej jeden element składowy tworzący po jej złączeniu kolczyk uszny’.

Korzystnie, kapsuła zawiera element składowy kapsuły pobierający próbkę poprzez przeciskanie, przestrzeliwanie, zdrapywanie, odcinanie, przestrzeliwanie prowadzone, wyrywanie włosów lub wykonywanie ruchu igły do biopsji.

Korzystnie, kapsuła zawiera co najmniej kilka identycznych elementów składowych kapsuły połączonych ze sobą w łańcuch, tworząc paski lub pierścienie, które korzystnie są ładowane do magazynka i/lub analogicznej części urządzenia w postaci zespołów, zawierających więcej niż jedną taką część kapsuły, przy czym kierunek, w którym te paski lub pierścienie złożone z kilku takich zespołów są ładowane do urządzenia, jest wyznaczony przez oznakowanie, umieszczone tylko w jednym miejscu takiego paska lub pierścienia, zaś numery seryjne wszystkich, połączonych w łańcuch części kapsuł są jednoznacznie zdefiniowane przez tylko ten jeden numer seryjny.

Korzystnie, numer seryjny, umieszczony na pasku lub pierścieniu, ma postać odczytywalną automatycznie przez przeznaczone do tego celu urządzenie, względnie musi zostać odczytany przez samego użytkownika i wprowadzony ręcznie do przeznaczonego do tego celu urządzenia.

Korzystnie, kapsuła zawiera miejsce, pozwalające na przekłucie igłą, trzpieniem, rurką lub porównywalnymi elementami, na przykład przez przegrodę.

190 557

Korzystnie, jedna z części kapsuły, pozostająca w tkance organizmu, z którego została pobrana próbka, zawiera co najmniej jeden element spośród kodu kreskowego, odczytywalnego i/lub zapisywalnego obwodu scalonego, paska magnetycznego, transpondera, nadajnika, kodu liczbowego, kodu literowego lub porównywalnego kodu lub systemu nośników informacji lub prostego oznakowania farbą lub podobnego.

Korzystnie, pozostający w tkance kolczyk uszny jest usuwalny jedynie przy pozostawieniu widocznych uszkodzeń na kolczyku lub organizmie.

Korzystnie, wieczko kapsuły stanowiące element pobierający próbkę ma po stronie odwrotnej do próbki otwór, szczelinę i/lub podobny element do łączenia z prowadnicą.

Korzystnie, pobierająca próbkę część kapsuły ma po stronie odwrotnej do próbki wgłębienia do dociskania i/lub zgniatania przy pobieraniu próbki tkanki przez odcięcie przy dociskaniu i zgniataniu elementu pobierającego próbkę do tkanki i/lub przez zdrapanie przy ukośnym prowadzeniu tego elementu pod naciskiem.

Korzystnie, wieczko kapsuły ma po stronie odwrotnej do próbki wystająca końcówkę do łatwego wyjmowania z pojemnika przy pozostawieniu śladu na kapsule.

Korzystnie, wieczko kapsuły zawiera po stronie skierowanej do próbki co najmniej jedna szczelinę, otwór lub wgłębienie do pobierania tkanki.

Korzystnie, wieczko kapsuły jest zaopatrzone w szczeliny i jest częściowo stożkowe do łatwego ścinania lub odcinania niewielkiej próbki bez pobierania dalszego materiału.

Korzystnie, pojemnik ma taką konstrukcję, że po zamknięciu wieczkiem jest otwierany ponownie jedynie przy pozostawieniu widocznych zmian.

Korzystnie, pojedyncze lub połączone w łańcuch pojemniki mająjeden numer seryjny.

Korzystnie, części kapsuły zawierają odczynniki, potrzebne do dalszej obróbki próbki.

Zaletą rozwiązania według wynalazku jest opracowanie po raz pierwszy urządzenia i sposobu jego stosowania, które umożliwią rozwój logistyki dla celów obróbki bardzo dużych ilości próbek, przy czym opracowany sposób służy, w szczególności do pokonania problemów logistycznych występujących przy pobieraniu, rejestrowaniu i przetwarzaniu dużych ilości próbek.

Kolejna zaleta rozwiązania polega na tym, że sposób użytkowania urządzenia według wynalazku umożliwia rozwiązanie powyższego zadania tak, że stosuje się urządzenie do pobierania próbek, które załadowuje się elementami składowymi kapsuły, załadowaną częścią kapsuły pobiera się próbkę tkanki, pobierającą próbkę część kapsuły łączy się, poprzez pobranie lub podczas, lub po właściwym pobraniu, z co najmniej jedną inną częścią kapsuły w trwale zamkniętą całość w postaci kapsuły, w której to kapsule można przeprowadzić następne etapy obróbki. Ponadto użyte do pobrania próbki urządzenie jest w stanie odczytywać samodzielnie oznakowanie pojemników względnie odbierać tę informację od użytkownika i przetwarzać ją, a dane dotyczące identyczności pobieranej próbki zbiera się automatycznie lub ręcznie, zaś dane dotyczące numeracji pojemników dobiera się automatycznie, za pomocą urządzenia pobierającego, do danych dotyczących próbki, natomiast dane dotyczące numeru pojemnika umieszcza się na wspólnym nośniku danych, zapamiętane dane przekazuje się do urządzenia analizującego za pomocą bezpośredniego przekazywania danych z urządzenia pobierającego lub urządzenia dodatkowego, lub poprzez transport oddzielanego nośnika danych.

Przy użyciu urządzenia według wynalazku pobieranie próbek tkanki przeprowadza się poprzez przeciskanie, przestrzeliwanie, zdrapywanie, odcinanie, przestrzeliwanie prowadzone lub wyrywanie włosów przy użyciu jednej lub kilku części kapsuły·. W jednym z wariantów realizacji użytkownik urządzenia musi przed każdym pobraniem próbki lub przed ciągiem pobrań próbek wprowadzić lub potwierdzić dane, aby spowodować zwolnienie urządzenia. Ta cecha, w połączeniu z innymi istotnymi etapami sposobu, sprawia, że wszystkie operacje, niezbędne do pobrania próbki i oznaczenia, są tak sprzężone ze sobą, że żadnej z tych operacji nie można wykonać oddzielnie. Niektóre elementy urządzenia zapewniają przy tym skuteczne zabezpieczenie przed błędami względnie umyślnym fałszerstwem przy realizacji sposobu.

Tak na przykład, w trakcie lub po właściwym pobraniu próbki, przeprowadza się oznaczenie organizmu, z którego pobiera się próbkę. Poza tym oznaczenia nie można usunąć po jego umieszczeniu na organizmie, względnie można je usunąć wyłącznie poprzez jego zniszczenie lub uszkodzenie, względnie uszkodzenie organizmu. Oznaczenie to może służyć jako nośnik np. kodu kreskowego, odczytywalnego i/lub zapisywalnego obwodu scalonego, paska

190 557 magnetycznego, transpondera, nadajnika, kodu liczbowego, kodu literowego lub porównywalnego kodu lub systemu nośników informacji lub prostego oznakowania farbą, pod jednym tylko warunkiem, że powstanie bardzo trudno rozdzielny, logiczny i ściśle udokumentowany związek pomiędzy pobraną próbką i organizmem, z którego ją pobrano. Oznaczenia nie można przy tym usunąć bez jego uszkodzenia względnie bez uszkodzenia samego organizmu, zaś próbką nie można manipulować bez uszkodzenia kapsuły.

W ten sposób spełnione zostały, nieosiągalne przez dotychczasowy stan techniki, wysokie wymagania w zakresie pobierania próbek, rejestracji i zabezpieczenia przed fałszerstwem oraz w zakresie logistyki.

Do realizacji tego celu zaproponowane zostało w szczególności urządzenie, którego główna zaleta wynika z faktu, że ma ono jeden element, który jest w stanie pomieścić jedno lub kilka wieczek dla pojemników (wieczek kapsuł), ponadto ma drugi element, który jest w stanie pomieścić jeden lub kilka pojemników, oraz ma układ mechaniczny, który w ramach jednej operacji łączy wieczko kapsuły i pojemnik w kapsułę, z jednoczesnym pobraniem próbki biologicznej albo przez wieczko kapsuły, albo przez pojemnik.

Szczególną wydajność wykonywanego za pomocą urządzenia procesu pobierania osiąga się poprzez zastosowanie procesów automatycznych i półautomatycznych, które charakteryzują się w zasadzie tym, że urządzenie ma układ mechaniczny, który po przystawieniu urządzenia do tkanki i uruchomieniu mechanizmu spustowego przeciska lub przestrzeliwuj e część kapsuły za pomocą pewnego rodzaju trzpienia udarowego przez tkankę tak, że na drodze przez tkankę pobierana jest próbka tkanki, zaś element pobierający próbkę w trakcie tego samego ruchu jest łączony z drugą częścią kapsuły w zamkniętą kapsułę. Eliminuje to ręczne zamykanie, stanowiące odrębną operację. Ponadto nakłady związane z załadowaniem urządzenia ulegają zminimalizowaniu, jeżeli zawiera ono jeden lub więcej magazynków, do których mogą być załadowane, pojedyncze lub połączone w łańcuchy, wieczka, pojemniki i części oznakowań, oraz ma układ mechaniczny, który poprzez uruchomienie mechanizmu spustowego przesuwa elementy składowe kapsuły wspólnie wewnątrz magazynka o jedną pozycję w kierunku mechanizmu pobierania próbek. Poza tym za pomocą układu mechanicznego wieczka z magazynka układane są na osi trzpienia spustowego, zaś pojemniki z magazynka po stronie celu urządzenia.

Duże możliwości dostosowania urządzenia do najróżniejszych zastosowań osiągane są wówczas, gdy urządzenie ma mechanizm, który w pierwszym etapie, przy przystawianiu urządzenia do tkanki i po uruchomieniu mechanizmu spustowego, dociska pobierającą próbkę część kapsuły do tkanki tak, że próbka tkanki jest pobierana wskutek ruchu odcinającego, lub w pierwszym etapie, przy przystawianiu urządzenia do tkanki i po uruchomieniu mechanizmu spustowego, prowadzi pobierającą próbkę część kapsuły po tkance tak, że próbka tkanki jest pobierana wskutek ruchu zdrapującego, lub w pierwszym etapie, przy przystawianiu urządzenia do tkanki i po uruchomieniu mechanizmu spustowego, prowadzi pobierającą próbkę część kapsuły po tkance, z jednoczesnym zgnieceniem elementu pobierającego próbkę, tak, że wyrywane są włosy, zaś w następnym etapie tego samego ruchu lub po ponownym uruchomieniu mechanizmu spustowego łączy w kapsułę element pobierający próbkę z drugą częścią kapsuły.

Ponieważ pobierane są próbki tkanek najróżniejszych rodzajów, a co za tym idzie, mające różne wytrzymałości i grubości, prowadząca pojemnik część urządzenia i prowadząca wieczko część urządzenia mogą być tak silnie dociśnięte z przeciwnych stron do tkanki, że znajdujący się po obu stronach mechanizm może wykorzystać część kapsuły do pobrania próbki, zaś tak wywierany nacisk i odstęp pomiędzy prowadzącą pojemnik częścią urządzenia i prowadzącą wieczko częścią urządzenia może być regulowany za pomocą śruby regulacyjnej lub analogicznego urządzenia.

Wyjątkowo istotne problemy logistyczne, które występują przy pobieraniu, rejestracji, oznaczaniu, wysyłaniu i obróbce bardzo dużych ilości próbek, zostały rozwiązane za pomocą szeregu nowych cech wynalazku. Po pierwsze, znaczne uproszczenie rejestracji osiągane jest dzięki temu, że urządzenie ma możliwość wprowadzania danych i/lub wysyłania danych względnie jest połączone z takim urządzeniem. Może nim być numeryczna lub alfanumeryczna klawiatura i/lub urządzenie do odbioru lub do odczytu danych. Dlatego też urządzenie charakteryzuje się tym, że ma układ mechaniczny i/lub elektroniczny, za pomocą, którego wczy190 557 tywane są automatycznie dane, jak numer seryjny pojemnika lub kilku, połączonych w łańcuch pojemników i/lub informacje o organizmie, z którego pobierana jest próbka i/lub inne informacje, dotyczące pobierania próbki.

Za pomocą wyświetlacza można wyświetlać dane, wczytane i dostarczone przez urządzenie. Wszystkie tak wprowadzone dane dotyczące kapsuły i organizmu oraz wszystkie inne dane, istotne dla pobierania i obróbki próbek, można dopasować do siebie, jeżeli urządzenie ma możliwość asocjowania wprowadzonych lub wczytanych automatycznie numerów seryjnych kapsuł i wprowadzonych lub wczytanych automatycznie informacji o organizmie, z którego pobrana została próbka, oraz innych informacji, dotyczących pobierania danej próbki i zapisywania tych danych razem z informacjami dotyczącymi asocjacji na nośniku danych.

Posługiwanie się pobranymi próbkami zostaje w decydującym stopniu uproszczone, jeżeli nośnik danych jest zainstalowany na stałe w urządzeniu lub jest odłączany od niego. To sprawia, że możliwości przekazywania danych są na tyle elastyczne, że spełnione są w wystarczającym stopniu wymagania w zakresie elastyczności i efektywności. W zasadzie spełnienie tych wymagań osiągane jest dzięki temu, że urządzenie zawiera układ elektroniczny, za pomocą, którego wszystkie zapamiętane dane i informacje są poprzez asocjację tych danych przekazywane bezprzewodowo, ewentualnie również dane są odbierane bezprzewodowo. Poza tym w jednym z wariantów urządzenie może mieć interfejs, za pomocą, którego można utworzyć połączenie kablowe od urządzenia lub do urządzenia celem przekazywania danych.

Istotną zaletę rozwiązania według wynalazku stanowi fakt, że definiuje on po raz pierwszy techniczne rozwiązania w zakresie wymagań, stawianych przed skutecznie zabezpieczoną przed fałszerstwami rejestracją organizmów. Urządzenie z kolei jako jedyne jest w stanie te wymagania spełnić. Można to uzasadnić istotną nowością urządzenia oraz stosowanej w urządzeniu kapsuły.

Przykładowo, w ramach urządzenia spustowy układ mechaniczny jest blokowany za pomocą drugiego układu mechanicznego, zwalnianego jedynie poprzez uprzednie wprowadzenie lub potwierdzenie danych. Dzięki temu, a mianowicie w wyniku testu zgodności przeprowadzanego przez urządzenie z danymi, narzucona jest konieczność prawidłowego wprowadzenia danych. W połączeniu z pobieraniem próbki można ponadto umieszczać na organizmie oznakowanie, składające się albo z prostego znakowania farbą, folii samoprzylepnej, przywierającej plakietki lub samoprzylepnego lub zakotwionego na stałe w tkance urządzenia, służącego jako nośnik, na przykład, kodu kreskowego, odczytywalnego i/lub zapisywalnego obwodu scalonego, paska magnetycznego, transpondera, nadajnika, kodu liczbowego, kodu literowego lub porównywalnego kodu lub systemu nośników informacji lub prostego oznakowania farbą.

Aby nie można było wprowadzić nieprawidłowych danych organizmu, na podstawie, których pobierana byłaby próbka z innego organizmu, w jednym z wariantów urządzenie ma układ mechaniczny, który zwalnia urządzenie tylko przy jednoczesnym odbiorze sygnału transpondera.

Szczególne właściwości rozwiązania przejawiają się również w użyciu specjalnych kapsuł. Kapsuła taka charakteryzuje się tym, że jeden z jej elementów składowych nadaje się do zastosowania jako element pobierający przy pobieraniu próbek biologicznych. Element składowy kapsuły jest stosowany do pobierania próbki tkanki poprzez przeciskanie, przestrzeliwanie, zdrapywanie, odcinanie, przestrzeliwanie prowadzone, wyrywanie włosów lub wykonywanie ruchu igły do biopsji. Ładowanie urządzenia elementami składowymi kapsuły ulega uproszczeniu, jeżeli jeden lub kilka identycznych elementów składowych takiej kapsuły jest połączonych ze sobą w łańcuch, powstające paski lub pierścienie złożone z części kapsuły mogą być ładowane do magazynka lub analogicznej części urządzenia w postaci zespołów, zawierających więcej niż jedną taką część kapsuły, kierunek, w którym te paski lub pierścienie złożone z kilku takich zespołów, są ładowane do urządzenia, jest wyznaczony przez oznakowanie, umieszczone tylko w jednym miejscu takiego paska lub pierścienia, oraz numery seryjne wszystkich, połączonych w łańcuch części kapsuł są jednoznacznie zdefiniowane przez tylko ten jeden numer seryjny. Cechy te można oczywiście wykorzystać tylko wówczas, gdy kapsuła, co stanowi element istoty rozwiązania, charakteryzuje się tym, że numer seryjny, umieszczony na pasku lub pierścieniu, ma postać odczytywalną automatycznie przez przezna14

190 557 czone do tego celu urządzenie względnie musi zostać odczytany przez samego użytkownika i wprowadzony ręcznie do przeznaczonego do tego celu urządzenia.

Dla niektórych zastosowań niezbędne jest również, aby równocześnie z pobieraniem próbki na organizmie pozostawiane było oznakowanie. Oznakowanie to ma przyczyniać się do zabezpieczenia rozwiązania przed fałszerstwami. Kapsuła zawiera jedną lub więcej części, które można oddzielić, aby pozostały one jako oznakowanie w tkance organizmu, z którego została pobrana próbka. Z jednego lub kilku wspomnianych elementów składowych kapsuły można po jej złączeniu utworzyć kolczyk uszny, który można usunąć wyłącznie pozostawiając widoczne uszkodzenia albo na kolczyku, albo na organizmie. Poza tym cześć kapsuły, pozostająca w tkance organizmu, z którego została pobrana próbka, może zawierać kod kreskowy, odczytywalny i/lub zapisywalny obwód scalony, pasek magnetyczny, transponder, nadajnik, kod liczbowy, kod literowy lub porównywalny kod lub system nośników informacji lub proste oznakowanie farbą lub podobne.

Zabezpieczenie rozwiązania przed fałszerstwami jest bardziej skuteczne, jeżeli pojedyncze lub połączone w łańcuch pojemniki mają numer seryjny, umieszczany już przy ich wytwarzaniu lub później. W ten sposób można zawsze sprawdzić, czy numer seryjny zniknął z systemu, czy też pojawił się w nim kilkakrotnie. Poza tym po zamknięciu wieczkiem kapsułę można ponownie otworzyć lub dotrzeć do jej zawartości, jedynie pozostawiając widoczne zmiany. Zatem po prawidłowym (wymuszonym przez sposób) wprowadzeniu danych i pobraniu próbki nie jest już możliwe jej sfałszowanie lub zamiana.

Dalsza obróbka próbki, zawierająca procesy, w które dla uzyskania wysokiej wydajności trzeba jak najbardziej płynnie włączyć kapsuły, ulega uproszczeniu, jeżeli kapsuła ma miejsce, umożliwiające przekłucie igłą, trzpieniem, rurką lub porównywalnymi elementami, na przykład przegrody. Dzięki temu nie jest potrzebne jakiekolwiek otwieranie. Jeden z wariantów kapsuły może charakteryzować się tym, że części kapsuły są napełniane odczynnikami potrzebnymi do dalszej obróbki próbki. Jeżeli w ramach kolejnego etapu obróbki konieczne miałoby być otwieranie kapsuł, wówczas wieczko kapsuły może mieć po stronie odwrotnej do próbki końcówkę do łatwiejszego wyjmowania z pojemnika, jednak nie bez pozostawiania śladów na kapsule.

Ogólnie rzecz biorąc, kapsuła musi posiadać kilka cech, wynikających z urządzenia według wynalazku. Przykładowo element pobierający próbkę ma po stronie odwrotnej do próbki jedną lub kilka szczelin, otworów lub wgłębień do umieszczenia tkanki. Przedstawione poniżej własności opisują jednak tylko niektóre możliwości wykonania wynalazku. Zakres ochrony powinien obejmować bardziej ogólne i istotne cechy, zaś cechy kapsuły nie powinny przez to ulec ograniczeniu.

Przykładowo wieczko kapsuły jako element pobierający próbkę może mieć po stronie odwrotnej do próbki otwór, szczelinę lub podobny element do unieruchomienia prowadnicy. Jeden z wariantów rozwiązania, poza urządzeniem, obejmuje także kapsuły, charakteryzujące się tym, że pobierająca próbkę część kapsuły ma po stronie odwrotnej do próbki wgłębienia, które służą do tego, by element pobierający próbkę, po pierwsze tak docisnąć do tkanki i zgnieść, że próbka tkanki zostanie pobrana poprzez odcięcie lub wariantowo, tak prowadzić ukośnie i z naciskiem po tkance, że próbka tkanki zostanie pobrana poprzez zdrapanie. Wieczko kapsuły może być przy tym również zaopatrzone w szczeliny i częściowo stożkowe, aby dwa lub więcej ostrzy przy dotknięciu badanego osobnika było w niego łatwo wkłuwane, a następnie ściskane wskutek stożkowego kształtu, a co za tym idzie, ścinana lub odcinana była niewielka próbka i nie była przy tym pobierana dalsza ilość materiału.

Wynalazek dotyczy w szczególności rozwiązań urządzeń, za pomocą, których pobierane są próbki biologiczne. Jednocześnie z pobieraniem próbek możliwe jest gromadzenie danych przez elektroniczną jednostkę pamięci.

Przedmiot wynalazku, w przykładach wykonania przedstawiono na załączonym rysunku, na którym fig. 1 przedstawia urządzenie do pobierania próbek pracujące w sposób w pełni zautomatyzowany, fig. 2 - urządzenie w innym, uproszczonym przykładzie wykonania w postaci prostego urządzenia mechanicznego do pobierania próbek biologicznych, fig. 3 - kapsułę do pobierania próbki w drodze przeciskania, fig. 4 - kapsułę do pobierania próbki na zasadzie przestrzeliwania, fig.5 - kapsułę do pobierania próbki na zasadzie prowadzonego przestrzeli190 557 wania, fig. 6 - kapsułę do pobierania próbki na zasadzie przekłuwania ostrzem, fig. 7 - kapsułę do pobierania próbek na zasadzie odrywania, fig. 8 - kapsułę działającą na takiej zasadzie jak na fig. 7 (odrywania) w innym wariancie, fig. 9 - kapsułę do pobierania próbek na zasadzie biopsji, fig. 10 - kapsułę do pobierania próbek przez zdzieranie lub zdrapywanie, fig. 11 - kapsułę do pobierania próbek jak na fig. 10 w innym przykładzie wykonania, fig. 12 - pasek z pojemnikami, fig. 13 - wieczko kapsuły w kształcie kołowo-symetrycznym, fig. 14 - ukształtowanie wieczka kapsuły i pojemnika, za pomocą których można jednocześnie pobrać próbkę i zamocować kolczyk uszny, fig. 15 - przeciwzlemebt dla wieczka kapsuły z fig. 14, fig. 16 (a-d) - sposób stosowania urządzenia do pobierania próbki z jednoczesnym zamocowaniem kolczyka usznego, schematycznie, fig. 17 - wiezuko kapsuły, które najpierw pobiera próbkę, a następnie tworzy ostre zakończenie i w jak najmniejszym stopniu uszkadza tkankę, przez którą przechodzi, fig. 18 - wieczko kapsuły z fig. 17 w innym przykładzie wykonania, fig. 19 - wieczko z fig. 17 w innym wariancie wykonania, fig. 20 - wieczko z fig. 17 po pobraniu próbki tkanki w przyporządkowanej kapsule, fig. 21 - działanie elementu pobierającego próbki tj. wieczka z fig. 17, fig. 22 - urządzenie przenośne do wprowadzania danych jako moduł dodatkowy dla urządzenia z fig. 2, fig. 23 - stację bazową urządzenia do wprowadzania danych z fig. 22, za pomocą której można przekazywać dane, fig. 24 - schemat graficzny przebiegu sposobu badania identyczności próbek mięsa, fig. 25 - pojemnik i wieczko kapsuły w kombinacji z mocowanym automatycznie przy pobieraniu próbki znaczkiem identyfikacyjnym, jakie stosuje się obecnie dla bydła, przy czym w znaczek wbudowany jest kodowany nadajnik trabspobaerowy oraz fig. 26 - prueciwzlement dla elementu z fig. 25 z nadajnikiem transponderowym.

Urządzenie do pobierania próbek biologicznych w zalecanym przykładzie wykonania według wynalazku służy do zestawienia dwóch elementów składowych kapsuły próbnej (wieczka i pojemnika). Elementy składowe kapsuły próbnej są tak ukształtowane, że po zamknięciu kapsuły próbka tkanki znajduje się wewnątrz kapsuły. Zapis danych próbki pociąga za sobą rejestrację każdej próbki. Odnośnie ukształtowania elementów składowych kapsuły próbnej zaproponowano szereg wariantowych przykładów wykonania. Warianty te umożliwiają na przykład pobieranie próbki biologicznej poprzez wycinanie próbki tkanki w ten sposób, że część kapsuły przekłuwa organizm (fig. 3-5). Ponadto element składowy kapsuły może być pruestrzellwaby przez organizm (fig. 17-20). Kolejny wariant polega na tym, że element składowy kapsuły zdrapuje z powierzcnbl próbkę tkanki, którą następnie umieszcza się w pojemniku (fig. 10-11). Próbkę tkanki można również odciąć (fig. 7-8). Możliwe są także warianty, które działają na zasadzie igły do biopsji (fig. 6-9). Korzystny sposób stosowania urządzenia według wynalazku odnosi się do rejestracji bydła, w ramach której jednocześnie z mocowaniem kolczyka usznego następuje pobieranie próbki biologicznej w celu sporządzenia genetycubego odcisku palca (fig. 14-16, fig. 25-26). Na fig. 24 widać, w jaki sposób może przebiegać kontrola próbki mięsa, polegająca na tym, że wyniki genetycznego odcisku palca próbki mięsa porównuje się z genetycznym odciskiem palca zwierzęcia.

Stosowanie urządzenia według wynalazku umożliwia bardzo szybkie pobieranie kolejnych próbek. Ponieważ elementy składowe kapsuły próbnej stosuje się tylko raz, nie występują tu problemy zabiecuysucueń, nie zachodzi również potrzeba sterylizacji. Do tego dochodzi zabezpieczenie systemu przed oszustwem, polegające na tym, że pobieranie próbki jest sprzężone z bezpośrednim zapisem danych odpowiedniego osobnika. Poprzez automatyczne pobieranie próbek biologicznych i jednoczesną rejestrację osiągana jest nieporównywalna prędkość pobierania próbek. Stwarza to również możliwości w zakresie połączenia tego sposobu z bardzo szybkimi metodami abalityzubymi. Możliwe jest rozwiązanie, w którym wariant urządzenia ukazany na fig. 1 zostanie zastosowany w pogotowiu i na sali operacyjnej, aby próbki tkanki można było szybko dostarczyć do analizy laboratoryjnej. Inne zastosowania, które wymagają prostego, a co za tym idzie, taniego pobierania próbek, znajdujemy w uprawie roślin i kontroli ich jakości. Przykład wykonania urządzenia z fig. 1 stosuje się zwłaszcza w celu pobierania i rejestrowania biologicznych próbek tkanki z liści.

Na fig. 1 ukazany jest techniczny przykład wykonania, w pełni zautomatyzowanego mezhabiczbie, urządzenia do pobierania próbek w dużych ilościach sztuk. Urządzenie składa się w zasadzie z jednostki mechanicznej i jednostki elektronicznej. Układ mechaniczny urządzenia działa na zasadzie wstrzeliwania względnie nakłuwania lub wycinania, przy czym właści16

190 557 wa jego zaleta zawiera się w tym, że próbkę pobiera się za pomocą wieczka i w tej samej operacji roboczej łączy się ją z pojemnikiem w zamkniętą na stałe kapsułę. Ten rodzaj pobierania próbek pozwala na absolutne pozbawienie zanieczyszczeń, a jednocześnie w przypadku organizmów żywych jest całkowicie sterylny. Podane tu jako przykład urządzenie ma być stosowane do pobierania próbek u zwierząt. Próbkę tkanki pobiera się tutaj przy przekłuwaniu obrzeża ucha. Urządzenie ma trzpień spustowy 7, którego siła strzału pochodzi od znajdującej się w urządzeniu sprężyny spustowej. Siła strzału sprężyny może być regulowana za pomocą nakrętki, radełkowej 6. Regulacja sprężyny umożliwia zatem uwzględnienie oporu, jaki stawia materiał biologiczny przy przekłuwaniu. W wyniku uruchomienia spustu 12 następuje zwolnienie sprężyny spustowej, naprężonej uprzednio przez cofnięty trzpień spustowy 7. Trzpień spustowy uderza teraz z odpowiednio ustawioną siłą w znajdującą się w urządzeniu igłę strzałową, przed którą, wskutek naciągnięcia trzpienia spustowego za pomocą magazynka 10 w uchwycie 11 załadowane zostało wieczko. Pod działaniem kinetycznej energii trzpienia spustowego igła strzałowa wraz ze znajdującym się przed nią wieczkiem jest przestrzeliwana przez materiał biologiczny, zaś wieczko wraz ze znajdującą się w nim próbką jest wciskane w znajdujący się w magazynku 3 pojemnik, tworząc w ten sposób zamkniętą na stałe kapsułę w magazynku 3 po stronie uchwytu oporowego 9. Sprężyna zwrotna na igle strzałowej zapewnia natychmiastowe wycofanie igły z osobnika badanego, aby zapobiec skaleczeniu, spowodowanego jego cofnięciem się. Magazynek 3 pojemników jest przy każdym ponownym naciągnięciu sprężyny spustowej przestawiany automatycznie przez układ mechaniczny o pozycję odpowiadającą jednemu pojemnikowi. Przegub 13 pomiędzy właściwym urządzeniem i uchwytem oporowym 9 można przechylić o 90° do dołu, ułatwiając dostęp do urządzenia w celu włożenia przeznaczonej do pobrania tkanki. Kolejny istotny aspekt spełnia wbudowany w urządzenie układ elektroniczny, składający się tu przykładowo z alfanumerycznego wyświetlacza 1, na przykład wskaźnika na ciekłych kryształach, numerycznej lub alfanumerycznej klawiatury 2 do wprowadzenia danych i potwierdzenia, nośnika 5 do zapamiętywania danych, na przykład karty chipowej z dodatkowym paskiem magnetycznym, oraz czytnika 4 kodu kreskowego. Szczególną cechę urządzenia stanowi przy tym celowa kombinacja układu elektronicznego oraz istotnego dla bezpieczeństwa mechanizmu blokującego układ mechaniczny, która to kombinacja wyklucza zamianę próbek. Przeznaczony do załadowania do magazynka 3 pasek pojemników (fig. 12) jest oznakowany umieszczoną z jednej strony paska chorągiewką z ciągłą numeracją w postaci kodu kreskowego, odczytywanego przed włożeniem za pomocą czytnika 4 kodu kreskowego. Układ elektroniczny urządzenia uruchamia włożoną uprzednio w kieszeń nośnik danych w postaci karty chipowej 5 i zapamiętuje odczytany numer kodu kreskowego. Pasek pojemników (fig. 12) można włożyć do magazynka tylko w jednym kierunku, powodując załadowanie urządzenia. To z kolei narzuca określoną kolejność pobierania. Po załadowaniu urządzenia paskiem pojemników układ elektroniczny blokuje spust 12 i wzywa poprzez wyświetlacz do zapisu numeru, jednoznacznie identyfikującego jednego z osobników badanych. Numer ten może stanowić przykładowo hodowlany numer rejestracyjny bydła. Wprowadzanie tego numeru odbywa się poprzez klawiaturę. Dodatkowo jest on wyświetlany na wyświetlaczu. Po potwierdzeniu na klawiaturze jest on zapamiętywany na karcie chipowej stanowiącej nośnik danych 5 dla pierwszej z pobieranych próbek, zaś układ elektroniczny odbezpiecza spust 12.

Wyświetlacz 1 wzywa do pobrania próbki. Po pobraniu próbki przez obsługę układ elektroniczny blokuje spust 12, zaś na wyświetlaczu pojawia się wezwanie do potwierdzenia udanego pobrania próbki. Za pomocą klawiatury pytanie to jest potwierdzane poprzez wciśnięcie określonego klawisza lub kasowane poprzez wciśnięcie innego klawisza. Informacja ta jest również przekazywana przez układ elektroniczny urządzenia do karty chipowej. Po ponownym cofnięciu trzpienia spustowego 7 z magazynka 10 wieczek załadowane zostaje automatycznie nowe wieczko, zaś magazynek 3 pojemników przesuwa się o jedną pozycję i opisany powyżej proces elektronicznego zapisu danych, względnie zwalniania urządzenia, zaczyna się na nowo. Opisany cykl powtarza się aż do napełnienia wszystkich, znajdujących się na pasku (fig. 12) pojemników - w tym przypadku 16 sztuk - po czym urządzenie należy załadować nowymi wieczkami, nowym paskiem pojemników oraz nową kartą chipową stanowiącą nośnik danych 5. Dzięki jednoznacznemu przyporządkowaniu danych na karcie pamięciowej za

190 557 pomocą zapamiętanego kodu kreskowego i kodu kreskowego paska pojemników zarówno pasek pojemników, jak też kartę chipową można razem lub osobno przesłać, na przykład pocztą, do dalszej analizy w laboratorium.

Na fig. 2 ukazany jest prostszy przykład wykonania urządzenia według wynalazku w postaci prostego układu mechanicznego w kształcie zbliżonym do kleszczy, jaki nadawałby się przykładowo do pobierania mniejszej ilości próbek i nie wymaga istnienia bezpośredniej możliwości wpisywania danych. Jednym z możliwych zastosowań jest pobieranie próbek biologicznych z roślin. Kleszcze składają się w zasadzie z czterech głównych elementów. Szczególna cecha polega na specjalnym ukształtowaniu lewej i prawej szczęki 16 i 14 kleszczy. Prawa szczęka kleszczy ma specjalny trzpień do nasadzenia wieczka kapsuły. Lewa szczęka 16 kleszczy jest zaopatrzona w otwór, przeznaczony do umieszczenia pojemnika 17 na próbkę. Obie połowy 21 i 22 kleszczy tworzą jednocześnie uchwyty i są połączone ze sobą wspólnym środkiem obrotu 18. Sprężyna 19 wokół środka obrotu 18 służy do ponownego rozwarcia kleszczy. Szczególne ukształtowanie obu połówek kleszczy oraz ich połączenie ze szczękami 16 i 14 umożliwia równoległe zamykanie i otwieranie szczęk. W celu pobrania próbki kleszcze załadowuje się wieczkiem 15 i pojemnikiem 17. Gdy próbny materiał biologiczny 67 znajduje się pomiędzy obiema szczękami, ściśnięcie połówek kleszczy powoduje równoległe zamknięcie szczęk. Próbka jest wycinana z materiału próbnego przez wieczko 15 i służący jako matryca pojemnik 17. Całkowite zamknięcie kleszczy powoduje połączenie wieczka z pojemnikiem w zamkniętą na stałe kapsułę, zawierającą wewnątrz próbkę. Otwarcie kleszczy sprawia, że trzpień szczęki 14 wychodzi z wieczka. Po całkowitym otwarciu kleszczy połączoną w całość kapsułę można łatwo wyjąć ze szczęki celem przekazania jej do dalszej analizy.

Na fig. 3 ukazana jest kapsuła, za pomocą której można pobierać próbki w drodze wycinania, przy czym pojemnik 22 służy wówczas jako matryca, zaś wieczko 23 jako stempel. Pojemnik jest zaopatrzony w małe wybranie 24 w dnie, służące jako ewentualne miejsce wkłucia igły, aby w ten sposób przykładowo wprowadzać lub pobierać ciecze. Wieczko kapsuły jest zaopatrzone na spodzie w ostrą krawędź zewnętrzną 25, która ma ułatwiać odcinanie tkanki i poprzez wgłębienie 26 gwarantuje minimalną wielkość próbki. Okrągły rowek 27 w pojemniku i pasujący doń przeciwelement w wieczku zapobiegają niepożądanemu otwarciu zamkniętej kapsufy.

Na fig. 4 ukazana jest kapsuła, za pomocą, której można pobierać próbki na zasadzie wstrzeliwania, przy czym wieczko 28 jest za pomocą przyporządkowanego mu urządzenia przestrzeliwane przez materiał próbny i wyłapywane przez pojemnik 29. Wieczko 28 jest zaopatrzone w zakończone stożkowo ostrze, które zmniejsza opór przy przechodzeniu przez materiał i ułatwia wprowadzanie próbki do pojemnika, a także w cylindryczne wgłębienie 30, w którym zbierana jest próbka tkanki. Zakończony ostrą krawędzią rowek 31 w pojemniku i wieczku kapsuły tworzą zatrzaskowe zamknięcie, zapobiegające niedozwolonemu otwarciu zamkniętej kapsuły.

Na fig. 5 ukazana jest kapsuła, za pomocą, której możną pobierać próbki na zasadzie prowadzonego strzału, przy czym wieczko 32 jest przestrzeliwane przez materiał próbny za pomocą urządzenia przy użyciu prowadnicy, połączonej poprzez nasadkę 33 i wgłębienie 34 na tylnym końcu kapsuły z prowadnicą. Wgłębienie 34 może również służyć jako miejsce wkłucia igły, zaś nasadka 33 do automatycznego wyjmowania wieczka kapsuły. Pojemnik 35 jest zaopatrzony w przegrodę 36, którą może przykładowo stanowić wpuszczony kawałek gumy.

Na fig. 6 ukazana jest kapsuła, za pomocą, której można pobierać próbki tkanki w ten sposób, że wieczko 37 jest wbijane na krótką chwilę uderzeniowo ostrzem 38, korzystnie za pomocą urządzenia, i bezpośrednio potem wyciągane. Małe ilości badanej tkanki osadzają się przy tym na haku oporowym 39, po czym wieczko kapsuły łącznie z próbką tkanki można wprowadzić do pojemnika 40 i zamknąć.

Na fig. 7 widoczna jest kapsuła, za pomocą, której można pobierać próbkę poprzez jej odcięcie. Odbywa się to w ten sposób, że wieczko 41 wykonuje za pomocą odpowiedniego urządzenia, które mocuje wieczko na nasadce 42, promieniowy ruch od stanu otwartego do zamkniętego. W chwili, gdy znajdujący się z przodu, ostry występ 43 zostanie przeciągnięty wzdłuż krawędzi otwarcia pojemnika 44, następuje odcięcie próbki tkanki.

190 557

Na fig. 8 przedstawiona jest kapsuła, za pomocą, której można pobierać próbki podobnie do fig. 7, na zasadzie ich odcinania, przy czym można tu w razie potrzeby zrezygnować z dodatkowego urządzenia. Pojemnik 45 i przyporządkowane mu wieczko 46 stanowią jedną część i są połączone ze sobą przegubem 47. Promieniowy ruch odbywa się wokół przegubu i może być wykonywany ręcznie.

Na fig. 9 ukazana jest kapsuła, mająca budowę zbliżoną do igły do biopsji. Pobierająca próbkę część 48, która jest zamknięta z jednej strony, zaś z drugiej strony ma tnącą, ostrą krawędź 49, może być albo przeprowadzona przez badany materiał przy użyciu odpowiedniego urządzenia, albo też może być wkłuta w badanego osobnika i ponownie wyciągnięta. Po pobraniu próbki pobierająca ją część 48 jest wprowadzana do pojemnika 50 lub zamykana wieczkiem 51.

Na fig. 10 widoczna jest kapsuła, za pomocą, której można pobierać próbki poprzez ich zdzieranie lub zdrapywanie, przy czym wieczko 52 jest za pomocą odpowiedniego urządzenia lub ręcznie prowadzone pod pewnym naciskiem wzdłuż wybranej powierzchni badanego osobnika. Cząstki tkanki są przy tym zabierane przez paski lub ząbki 54 i gromadzone. Zawierające materiał próbny wieczko 52 można następnie wprowadzić w pojemnik 53 aż do ogranicznika 55, zamykając go w ten sposób na stałe.

Na fig. 11 przedstawiona jest kapsuła, która umożliwia pobieranie próbek na zasadzie zdzierania lub zdrapywania, analogicznie do kapsuły z fig. 10, z tą jednak różnicą, że wieczko 56, służące do pobierania próbek, jest prowadzone pazurkami 58 ruchem promieniowym po badanym osobniku, po czym jest wkładane do pojemnika 57.

Na fig. 12 widoczny jest pasek pojemników, zaopatrzony w dołączoną chorągiewkę z kodem kreskowym.

Na fig. 13 ukazane jest inne możliwe ukształtowanie wieczka w postaci kołowo-symetrycznej dla przypadku, gdy zamiast prostokątnego magazynka półkowego zastosowany jest magazynek bębenkowy.

Na fig. 14 przedstawiony jest kolejny przykład ukształtowania pojemnika i wieczka w kombinacji z mocowanym automatycznie przy pobieraniu próbek oznakowaniem, na przykład z wbudowanym w znaczek, kodowanym transponderem. W tym celu stosuje się wykonany metodą wtrysku pojemnik 60, na którym zawieszona jest, połączona małymi żebrami 61, tarcza 59, podobna do tarczy zębatej z uzębieniem wewnętrznym 62. Tarcza ta pełni rolę głowicy wstrzeliwanej.

Na fig. 15 ukazany jest przeciwelement dla fig. 4 z transponderem 66 i nasadką w kształcie nitu rurkowego. Cylindryczna część nasadki ma wgłębienie w postaci kołowo-symetrycznego rowka 65, w który wskakuje uzębienie 62 głowicy wstrzeliwanej, tworząc w ten sposób jedną całość. Wieczko 64 jest wykonywane oddzielnie, a następnie wkładane w rurkowy element po stronie tarczy, w związku z czym oba elementy tworzą całość. Korzystną możliwość zastosowania tej kombinacji części kapsuły i części przeznaczonych do znakowania stanowi przykładowo masowe pobieranie próbek w celu znakowania bydła poprzez użycie genetycznego odcisku palca. Znaczek, mocowany automatycznie przy pobieraniu próbki (fig. 14, 15) wraz z numerem identyfikacyjnym, umożliwia dzięki transponderowi 66 jednoznaczne przyporządkowanie sztuki bydła i próbki. Ponadto znaczek mógłby zastąpić typowe kolczyki uszne, stosowane do znakowania bydła, jako że numer identyfikacyjny transpondera można odczytywać bezdotykowe.

Na fig. 16 ukazane jest schematycznie, w jaki sposób można wykorzystać całkowicie zautomatyzowane urządzenie według wynalazku z fig. 1 lub proste urządzenie mechaniczne przedstawione na fig. 2. Na fig. 16a widać zawarte w urządzeniu elementy wraz z leżącą pomiędzy nimi tkanką do pobrania próbki. Na fig. 16b widać, podobnie jak na fig. 15, w jaki sposób stempel jest przebijany przez tkankę, po czym zatrzaskuje się w przeciwuchwycie w postaci działającej jak łeb nitu tarczy z fig. 14 i w tym samym etapie właściwy pojemnik 60 jest oddzielany od tarczy 59 i unieruchamiany w przeciwuchwycie. W wyniku przekłucia badanego osobnika tkanka znajduje się w pustej części z fig. 15. Na fig. 16c tkanka w pustej części jest za pomocą małego trzpienia, prowadzonego przez stempel, wyprowadzana dalej z urządzenia, przy czym trzpień przesuwa widoczne na fig. 15 wieczko 64 przez pustą część znaczka (fig. 15), wciskając tym samym fragment tkanki do pojemnika 60 i zamykając go

190 557 jednocześnie wieczkiem 64, w wyniku czego oba elementy tworzą trwałą całość. Na fig. lód ukazany jest odsunięty ponownie od urządzenia stempel i trzpień oraz zamocowany znaczek z ewentualnym kodem 66, a także zamknięta kapsuła z zawartą w niej próbką tkanki.

Na fig. 17 ukazane jest wieczko, przeznaczone do pobierania próbek, którego szczególna cecha zawiera się w głębokiej szczelinie 68, wskutek czego przednia część elementu pobierającego składa się z dwóch, zbiegających ku sobie pod ostrym kątem, półkoli 69. Dolny koniec szczeliny ma postać otworu 70. Celem skutecznego zamocowania w pojemniku wieczko jest zaopatrzone w rowek 71, który ma kształt wgłębienia, aby przeznaczona do badań tkanka nie ulegała niepotrzebnemu uszkodzeniu.

Na fig. 18 widoczne jest wieczko, którego działanie jest analogiczne do wieczka z fig. 17, z tą różnicą, że ma ono dwie, tępo zakończone szczeliny 72, w związku z czym powstają cztery, zbiegające ku sobie pod ostrym kątem, ćwiartki.

Na fig. 19 widoczny jest inny wariant wykonania fig. 17. Zastosowane są tu trzy szczeliny 73, z których każda ma kształt trapezu 74, w związku z czym powstaje sześć części, zbiegających ku sobie pod ostrym kątem.

Na fig. 20 przedstawione jest wieczko z fig. 17 po pobraniu próbek, zawierające pobraną tkankę 77, przy czym wieczko, stanowiące element pobierający 75, jest wprowadzone do pojemnika 67.

Na fig. 21 ukazana jest w poszczególnych etapach od a) do f) zasada działania elementu pobierającego próbki, uwidocznionego na fig. 17 do 19. W etapie a) element pobierający widoczny jest na krótko przed zetknięciem z materiałem próbnym. Można sobie wyobrazić, że element ten został w jakiejkolwiek formie przyspieszony i posiada teraz energię kinetyczną, względnie jest równomiernie wsuwany od tyłu przez drążek prowadzący. W etapie b) widać, w jaki sposób ostrza elementu pobierającego są wkłuwane w materiał, wskutek czego pomiędzy nimi unoszona jest określona ilość materiału. W etapie c) odbywa się właściwe pobranie próbki. Obie połowy elementu pobierającego są dociskane do siebie przez materiał próbny, zgniatając znajdującą się pomiędzy nimi próbkę. W etapie d) widać, że element pobierający wskutek ściśnięcia ostrzy przechodzi przez tkankę, nie pobierając dalszej jej ilości. W etapach e) i f) widać, że element pobierający pod wpływem braku nacisku otwiera się ponownie od przodu, uwalniając tym samym pobraną próbkę. Zalety tej metody pobierania próbek zawiera się w tym, że miejsce pobrania próbki nawet po przejściu przez całą tkankę jest ściśle określone, zaś pobrana ilość może być zawsze utrzymywana na stałym poziomie.

Na fig. 22 ukazane jest przenośne urządzenie do wprowadzania danych z pamięcią wewnętrzną. Urządzenie to może stanowić przykładowo dodatkowy moduł dla przedstawionych na fig. 2 kleszczy do pobierania próbek, co pozwala uzyskać w efekcie zwarty podzespół dla bardziej złożonych urządzeń do pobierania próbek, jakie przedstawiono na fig. 1. Numeryczna lub alfanumeryczna klawiatura 79 umożliwia użytkownikowi wprowadzanie danych, na przykład hodowlanego numeru rejestracyjnego w przypadku bydła lub innych danych, charakterystycznych dla próbki. Wyświetlacz 78 na ciekłych' kryształach pozwala użytkownikowi na kontrolę wprowadzania danych oraz ich potwierdzenia za pomocą klawiatury 79. Ponadto wyświetlacz na ciekłych kryształach prowadzi użytkownika przez zaprogramowaną w urządzeniu procedurę do odczytu i zapisu danych. Jednostka zasilająca 81 jest odpowiedzialna za zasilanie prądowe urządzenia do wprowadzania danych i może być zaopatrzona opcjonalnie w baterie lub akumulatory. Odczyt zapamiętanych wewnętrznie danych następuje za pomocą interfejsu 80 poprzez włożenie w stację bazową. Dodatkowo do interfejsu można podłączyć przystawkę elektroniczną, umożliwiającą połączenie urządzenia do wprowadzania danych z radiotelefonem.

Na fig. 23 uwidoczniona jest stacja bazowa, zasilana prądem sieciowym przez kabel 83. Wbudowany w stację bazową modem jest połączony przez kabel telefoniczny 84 z gniazdkiem telefonicznym i umożliwia przekazywanie danych do innego banku danych. Wbudowana ładowarka pozwala przy użyciu akumulatorów na ładowanie urządzenia do wprowadzania danych. Modem w stacji bazowej pozwala ponadto na wgrywanie do pamięci urządzenia nowych procedur zapisu danych, charakterystycznych dla danego użytkownika, a także sprawdzanie urządzenia.

190 557

Na fig. 24 przedstawiony jest schemat graficzny, który przedstawia zasadę wykazywania identyczności pomiędzy próbką z badanego osobnika (na przykład wołu) oraz pobraną próbką mięsa (pochodzącą na przykład z rzeźni lub ze sprzedaży). Próbka badanego osobnika, która znajduje się w pojemniku, została pobrana za pomocą urządzenia. Badany osobnik otrzymuje od urządzenia oznakowanie z kodem. Dane odnośnie charakterystycznych cech osobnika oraz kod oznakowania i pozycja pojemnika z próbką na pasku pojemników są zapamiętywane przez urządzenie na nośniku danych i przesyłane pocztą do banku danych względnie przesyłane bezpośrednio modemem przez telefon lub radiotelefon do banku danych. Pasek z próbką jest przesyłany pocztą do analizy, tam poddawany analizie, zaś wyniki analizy są przesyłane do banku danych. Pobrana próbka mięsa przechodzi tę samą procedurę. Bank danych pozwala wówczas na jednoznaczne wykazanie identyczności, a zatem stwierdzenie, czy produkt mięsny odpowiada zgodnie z deklaracją danemu osobnikowi, czy też nie.

Na fig. 25 ukazany jest kolejny przykład ukształtowania pojemnika i wieczka w połączeniu z nakładanym automatycznie przy pobieraniu próbek oznakowaniem, jakie stosowano dotychczas dla bydła, z wbudowanym w element oznaczenia kodowanym transponderem. Wykonany przykładowo metodą wtrysku pojemnik 86 jest zamocowany małymi żebrami 87 na tarczy 85. Tarcza 85 ma wewnętrzne uzębienie 88, podobnie do tarczy zębatej, pełniącej rolę głowicy wstrzeliwanej.

Na fig. 26 widoczny jest przeciwelement, odpowiadający fig. 25 z transponderem 92 i rurkową nasadką. Cylindryczna część nasadki ma wgłębienie w kształcie kołowo-symetrycznego rowka 91, w które wskakuje uzębienie 88 głowicy wstrzeliwanej, tworząc tym samym jedną całość. Wieczko 90 jest wykonywane oddzielnie, a następnie wkładane w rurkowy element po stronie tarczy, w związku z czym oba elementy tworzą całość. Korzystną możliwość zastosowania tej kombinacji części kapsuły i części przeznaczonych do znakowania stanowi przykładowo masowe pobieranie próbek w celu znakowania bydła poprzez użycie genetycznego odcisku palca i jednoczesnego znakowania za pomocą kolczyka usznego oraz odpowiedniego zapisu w rejestrze hodowlanym. Znaczek, mocowany automatycznie przy pobieraniu próbki (fig. 25, 26) wraz z numerem identyfikacyjnym, umożliwia dzięki transponderowi 92 jednoznaczne przyporządkowanie sztuki bydła i próbki. Ponadto znaczek mógłby zastąpić typowe kolczyki uszne, stosowane do znakowania bydła, jako że numer identyfikacyjny transpondera można odczytywać bezdotykowo.

Możliwa zasada działania urządzenia przedstawionego na fig. 25, 26 jest identyczna z zasadą ukazaną i opisaną powyżej w odniesieniu do fig. 16. Obrazuje ona, w jaki sposób można wykorzystać całkowicie zautomatyzowane urządzenie (fig. 1) lub proste urządzenie mechaniczne (fig. 2).

Elementy urządzenia oraz kapsuły przedstawione na rysunku w wielu przykładach wykonania oraz w różnych wariantach i zestawieniach zostały oznaczone następującymi oznaczeniami cyfrowymi, które zostały wyszczególnione poniżej dla jasności wynalazku: 1 wyświetlacz na ciekłych kryształach, 2 klawiatura numeryczna lub alfanumeryczna, 3 magazynek pojemników, 4 czytnik kodu kreskowego, 5 karta chipowa, 6 nakrętka radełkowa, 7 trzpień spustowy, 8 komora, 9 uchwyt oporowy, 10 magazynek wieczek, 11 uchwyt, 12 spust, 13 przegub, 14 szczęka kleszczy z trzpieniem, 15 wieczko kapsuły, 16 szczęka kleszczy z otworem, 17 pojemnik, 18 środek obrotu, 19 sprężyna, 20 lewy uchwyt kleszczy, 21 prawy uchwyt kleszczy, 22 pojemnik, 23 wieczko kapsuły, 24 wybranie, 25 ostra krawędź zewnętrzna, 26 wgłębienie, 27 rowek, 28 wieczko kapsuły, 29 pojemnik, 30 wgłębienie, 31 rowek o ostrych krawędziach, 32 wieczko kapsuły, 33 nasadka, 34 wgłębienie, 35 pojemnik, 36 przegroda, 37 wieczko kapsuły, 38 ostrze, 39 hak oporowy, 40 pojemnik, 41 wieczko kapsuły, 42 nasadka, 43 zbieżny pod ostrym kątem występ, 44 pojemnik, 45 pojemnik, 46 wieczko kapsuły, 47 przegub, 48 element pobierający próbkę, 49 krawędź tnąca, 50 pojemnik, 51 wieczko kapsuły, 52 wieczko kapsuły, 53 pojemnik, 54 paski lub ząbki, 55 ogranicznik, 56 wieczko kapsuły, 57 pojemnik, 58 pazurki, 59 tarcza z uzębieniem wewnętrznym, 60 pojemnik, 61 żebro, 62 uzębienie, 63 tarcza z cylindryczną nasadką 64 wieczko kapsuły, 65 rowek, 66 transponder, 67 tkanka próbna (ucho), 68 szczelina, 69 półkole, 70 otwór, 71 rowek, 72 dwie szczeliny, 73 trzy szczeliny, 74 kształt trapezowy, 75 element pobierający próbkę, 76 pojemnik, 77 pobrana tkanka, 78 wyświetlacz na ciekłych kryształach, 79 klawiatura, 80 interfejs, 81 jednostka zasi190 557 łająca, 82 stacja bazowa, 83 kabel sieciowy, 84 kabel telefoniczny, 85 tarcza względnie znaczek z uzębieniem wewnętrznym, 86 pojemnik, 87 żebro, 88 uzębienie, 89 tarcza względnie znaczek z cylindryczną nasadką, 90 wieczko kapsuły, 91 rowek oraz 92 transponder.

Jedno z najbardziej aktualnych zastosowań urządzenia według wynalazku stanowi pierwszy etap metody, mającej na celu rejestrację i kontrolę wszystkich zwierząt użytkowych. Przeznaczone do opatentowania urządzenie stanowi istotny element składowy tej metody. Schemat potokowy rozwiązania jest przedstawiony na fig. 24. Wynika z niego także rola urządzenia według wynalazku.

Związek hodowców lub inna, powołana do kontroli pochodzenia organizacja zamawia u producenta pojemnika według wynalazku określoną ilość pojemników, które dostarcza się opatrzone jednoznacznie numerami seryjnymi. Producent pojemników zapamiętuje elektronicznie numery seryjne oraz to, do kogo zostały dostarczone pojemniki. Jeden numer seryjny może być przy tym przykładowo 10-pozycyjny, co umożliwia wyprodukowanie do 80 miliardów pojemników bez obawy, że jeden numer seryjny znajdzie się w obiegu dwukrotnie (każdy numer seryjny oznacza pasek zawierający co najmniej 8 pojemników). Kontrolująca organizacja sprowadza dla siebie samej lub dla poszczególnych gospodarstw względnie kontrolerów mleka (dotyczy to Niemiec, w innych państwach kontrola należy do innych organizacji) określoną liczbę urządzeń do pobierania próbek.

Osoba kontrolująca, wyposażona w te urządzenia, odwiedza gospodarstwa rolne regionu, zobowiązane prawnie do meldowania wszystkich narodzonych sztuk bydła. Związek hodowców przyznaje każdemu gospodarstwu, które zgłosiło narodziny, odpowiedni numer w księdze hodowlanej, który zostaje przekazany osobie pobierającej próbki. Kontrolerzy wyposażeni w pojemniki, urządzenia i numery rejestracyjne przeprowadzają na każdej sztuce następującą procedurę. Urządzenie zostaje załadowane pojemnikami i wieczkami. Każdy pojemnik może przy tym składać się z dwóch elementów składowych, pojemnika właściwego oraz kolczyka usznego. W tym przypadku również wieczko kapsuły składa się z dwóch części, czyli wieczka właściwego, które bierze jednocześnie udział w pobierani próbek, oraz drugiej części kolczyka usznego. W korzystnym wariancie sposobu pojemniki dostarcza się w postaci pasków lub pierścieni, na których znajduje się szereg takich pojemników. Pojemniki te są tak złączone w jeden pasek, że nie można ich oddzielić bez widocznego uszkodzenia paska. Wieczka można dostarczać albo pojedynczo, albo w postaci pasków lub pierścieni. Ponieważ są one podczas pobierania próbek oddzielane od paska lub pierścienia, nie jest konieczne, aby w stanie dostawy były one z nimi zgrzane na stałe. Jeżeli wieczka są dostarczane w postaci pasków lub pierścieni, wówczas ma to na celu głównie ułatwienie posługiwania się nimi przy ładowaniu urządzenia. Jedną z obu części kolczyka usznego może być albo opatrzona numerem seryjnym (na przykład bezpośrednio numerem rejestracyjnym), albo może zawierać taki numer w postaci nadajnika lub transpondera. Jeżeli urządzenie według wynalazku zostanie załadowane pojemnikami i wieczkami według wynalazku wraz z kolczykami usznymi, wówczas ma miejsce następujący proces: urządzenie odczytuje automatycznie numer seryjny. Na fig. 12 ukazany jest możliwy wariant paska pojemników, w którym kod kreskowy jest zamocowany na pasku w postaci chorągiewki w taki sposób, że określony jest kierunek ładowania. Za pomocą jednego numeru oznaczone są jednoznacznie wszystkie pozostałe pojemniki na pasku. Następnie urządzenie wzywa do wpisania dokładnego oznaczenia osobnika. Urządzenie może przy tym być tak zaprogramowane, że zapis nieodpowiadający właściwej formie wywoła natychmiastowy komunikat błędu. W tym przypadku nie można przeprowadzić pobrania próbki, ponieważ urządzenie nie zostanie odblokowane. Urządzenie może poza tym, przy użyciu innych programów, przeprowadzać test zgodności zapisu. Przykładowo określone egzemplarze urządzenia, stosowane jedynie lokalnie w określonych regionach, mogą przyjmować jedynie określone, używane tylko w tych regionach kody. Można na przykład zaprogramować, że wyprodukowane w Niemczech urządzenie będzie przyjmowało jedynie hodowlane numery rejestracyjne z oznaczeniem DE dla odblokowania pobierania próbek.

Jeżeli pojemniki i wieczka są dostarczone łącznie z częściami kolczyków usznych, wówczas urządzenie musi być w stanie każdemu kolczykowi przyporządkować jednoznaczne oznakowanie. Korzystny przykład wykonania polega na tym, że część kolczyka usznego jest zaopatrzona w transponder.

190 557

Zawiera on informację dla dokładnie jednego numeru, który jest przyporządkowany numerowi pojemnika. Urządzenie może tę informację odczytać, po czym następuje automatyczne przyporządkowanie numeru kolczyka usznego numerowi seryjnemu i pozycji pojemnika, który właśnie jest załadowany. Taka asocjacja może być wykorzystana do mechanicznego zwalniania urządzenia w celu pobrania próbki. W ten sposób wykluczona jest sytuacja, w której pobranie próbki odbędzie się bez jednoczesnego zamocowania kolczyka usznego.

Opisane etapy sposobu prowadzą do następującej sytuacji: w urządzeniu są zebrane informacje odnośnie dokładnego oznakowania pojemnika, numeru danego zwierzęcia oraz hodowlanego numeru rejestracyjnego, nadawanego przykładowo przez związek hodowców. Informacje te są zapamiętywane nierozłącznie względem urządzenia. Dopiero wówczas, gdy wykonane są wszystkie te czynności, urządzenie sygnalizuje, że może nastąpić pobranie próbki. Gotowość ta może być sygnalizowana znakiem świetlnym, akustycznym lub innym równoważnym.

Właściwe pobranie próbki w korzystnym wariancie rozwiązania (fig. 1) przeprowadza się mechanicznie. W różnych wariantach urządzenie można przed pobraniem próbki naciągnąć, po czym zwolnić za pomocą spustu, względnie uruchomić mechanicznie na zasadzie przycisku lub kontynuować pobieranie próbki z napędem silnikowym. W jednym z wariantów urządzenia pasek próbek jest wprowadzany w urządzenie do określonego punktu, zaś po każdym pobraniu próbki załadowane zostaje nowe wieczko (z oznakowaniem), natomiast pasek pojemników zostaje przesunięty o jedną pozycje, w związku z czym wieczko znajduje się w jednej linii z trzpieniem wycinającym. Zwolnienie mechaniczne ma zatem dwa skutki. Trzpień wycinający zostaje wprowadzony we wgłębienie wieczka, po czym wraz z próbką tkanki zostaje przepchnięty przez tkankę do pojemnika, a następnie po cofnięciu trzpienia wycinającego kapsuła zostaje załadowana obiema częściami. Urządzenie jest zablokowane dla pobierania dalszych próbek do chwili wprowadzenia nowego zestawu danych. Wgniatanie wieczka do pojemnika pociąga za sobą takie jego zamknięcie, że pojemnika nie można już otworzyć bez widocznego uszkodzenia. Dzięki temu znajdująca się w pojemniku próbka tkanki jest nierozdzielnie stowarzyszona z hodowlanym numerem rejestracyjnym i numerem kolczyka usznego. Ogranicza to w znacznym stopniu możliwości dokonania nadużyć. Częścią innego etapu jest badanie paska kapsuł (z tkanką) pod względem ewentualnych uszkodzeń. Producent (a zatem również placówka analityczna) wie, w jakich zestawach wysłane zostały pojemniki. Oddzielenie pojedynczych pojemników od paska jest zatem oczywiste. Po napełnieniu kompletnego paska pojemników wyjmuje się go z urządzenia, po czym jest on gotowy do wysyłki. Paski są przy tym bardzo wytrzymałe, a jednocześnie elastyczne. Kapsuły są zamknięte wodoszczelnie, w związku z czym nawet nieumyślne upuszczenie do wody nie ma wpływu na próbkę.

Kontroler mleka (w Niemczech) napełnia w ten sposób w określonym czasie pewną liczbę pasków z kapsułami. Zebrane próbki są w regularnych odstępach pakowane i wysyłane.

Przekazywanie danych, które są zapamiętane w urządzeniu, może odbywać się na różne sposoby, zależnie od struktury organizacyjnej regionu, landu lub związku. Korzystnym przykładem jest gromadzenie danych na karcie chipowej. Na karcie tej znajduje się dający się odczytywać i zapisywać, chip elektroniczny, z którego można pobrać wszelkie informacje dotyczące określonej liczby próbek. Jeżeli pojemność chipu zostanie wyczerpana, wówczas urządzenie blokuje dalsze pobieranie próbek. Po całkowitym zapisaniu chipu względnie po zapisaniu na nim minimalnej ilości pobrań, kartę chipową można wyjąć z urządzenia i przesłać oddzielnie lub razem z napełnionymi paskami kapsuł. Dodatkowo na chipie można umieścić numer seryjny urządzenia, informacje dotyczące pobierającej próbki osoby oraz dokładną datę pobrania. Chip można poza tym tak zablokować tajnym numerem, że da się on zapisać jedynie przez zarejestrowane urządzenie przy użyciu zarejestrowanych numerów pojemników. Poza tym każde pobranie karty z urządzenia mogłoby blokować dalsze zapisywanie karty aż do nowego zwolnienia przez centralną placówkę analityczną, co daje dodatkowy mechanizm kontrolny.

Zamiast korzystania z przesyłanej karty chipowej można również zastosować jeden z następujących wariantów. Urządzenie może być przez interfejs podłączone do komputera, za pomocą, którego przekazuje się udokumentowane dane o pobraniach próbek. Urządzenie może

190 557 być zaopatrzone w algorytm kodowy, który zapamiętuje wszystkie dane w taki sposób, że można je zinterpretować wyłącznie za pomocą odpowiedniego kodu, znanego tylko centralnej placówce analitycznej. Wyklucza to możliwość jakiejkolwiek manipulacji zapamiętanymi informacjami, ponieważ ich treść nie może być odczytana. Wraz z informacjami dotyczącymi próbek, oznakowań, hodowlanych numerów rejestracyjnych i badanych organizmów, istnieje możliwość zapamiętania danych dotycuącycn daty, osoby pobierającej próbki i innych kodów zabezpieczających. Takie urządzenie uniemożliwia użytkownikowi dostęp do wpisanych i wygenerowanych w urządzeniu danych. Z komputera wszystkie dane można przesłać połączeniem modemowym do stacji odbiorczej. Również samo urządzenie można bezpośrednio lub przez odpowiednie połązuebie kablowe połączyć z siecią telefoniczną. W tym przypadku za pomocą numerycznej klawiatury urządzenia można wybrać dowolną stację odbiorczą. Rozwiązanie to może być zrealizowane również bezpośrednio, poprzez podłączenie urządzenia do ruchomej sieci radiowej. W ten sposób wszystkie dane można przesyłać bezpośrednio i w dowolnej chwili.

Transfer danych przez połączenie internetowe pozwala tanio, z wielu miejsc na całym świecie, przesyłać do placówki centralnej wszystkie dane lub tylko dane na temat użytych numerów seryjnych pojemników, które to dane umożliwiają przeprowadzenie testu zgodności dla całego systemu. Test taki przeprowadza się w ten sposób, że każde urządzenie wysyła w regularnych odstępach numery seryjne wykorzystanych pojemników. Można wówczas sprawdzić, czy numery seryjne powtarzają się lub są używane w miejscach, dla których nie zostały przewidziane. Ponieważ jedynie placówka centralna (na przykład producent) dysponuje informacją, które numery seryjne zostały wyprodukowane i który ciąg będzie produkowany w przyszłości (numery te nie muszą być kolejne, lecz mogą być uporządkowane według tajnego systemu), istnieje szerokie zabezpieczenie sposobu przed manipulacjami lub fałszerstwem pojemników. Ogranizua to możliwość złamania zabezpieczeń systemu przed fałszerstwem.

Przykład zastosowania urządzenia według wynalazku do rejestrowania bydła.

Opisane urządzenie do pobierania próbek biologlcubycn według wynalazku zostaje przygotowane w ten sposób, że dane osobnika, z którego ma być pobrana próbka, wprowadza się do urządzenia za pomocą klawiatury. Odblokowuje to urządzenie do pobrania próbki. Z ucha krowy pobiera się za pomocą urządzenia próbkę tkanki poprzez wstrzelenie z jednoczesnym pozostawieniem znaczka. Na znaczku znajduje się nośnik danych (kod liczbowy i literowy, kod kreskowy, trabspobder lub karta chipowa). Dane te doprowadza się do danych zapisanych. Po pobraniu próbki z kilku różnych osobników materiał próbny jest wyjmowany wraz z kapsułami z urządzenia i przesyłany na miejsce analizy. Tam ustala się genotyp na podstawie DNA próbki. Można to wykonać za pomocą spektrometrii masowej lub metod konwebcjobalbycn. Genetyczny odcisk palca jest kierowany do księgi hodowlanej.

Przykład zastosowania urządzenia według wynalazku do rejestrowania koni.

Opisane urządzenie do pobierania próbek biologicznych według wynalazku zostaje przygotowane w ten sposób, że dane osobnika, z którego ma być pobrana próbka, wprowadza się do urządzenia za pomocą klawiatury. Odblokowuje to urządzenie do pobrania próbki. Za pomocą urządzenia wyrywa się kilka włosów (poprzez delikatne szczotkowanie konia). Urządzenie przekazuje korzenie włosów do kapsuły. Po pobraniu próbki z kilku koni pasek z kapsułami wyjmuje się z urządzenia i przesyła do analizy. Tam ustala się genotyp na podstawie DNA próbki.

Przykład zastosowania urządzenia według wynalazku do rejestracji świń.

Opisane urządzenie do pobierania próbek biologicznych według wynalazku zostaje przygotowane w ten sposób, że dane osobnika, z którego ma być pobrana próbka, zapisuje się na oficjalnym formularzu z kodem (kodem kreskowym), odpowiadającym kodowi na pasku kapsuł. Odblokowuje to urządzenie do pobrania próbki. Próbka tkanki jest pobierana poprzez wgniatanie z jednoczesnym pozostawieniem zbαcuka. Na znaczku znajduje się nośnik danych (kod liczbowy i literowy, kod kreskowy, transponder lub karta chipowa). Po pobraniu próbki z kilku różnych osobników pasek z kapsułami jest wyjmowany z urządzenia i przesyłany na miejsce analizy. Tam ustala się genotyp na podstawie DNA próbki.

190 557

Przykład zastosowania urządzenia do pobierania próbek biologicznych według wynalazku u ludzi.

Przed wycięciem złośliwej narośli chirurg pobiera próbki narosłej tkanki i tkanki z nią sąsiadującej.

Urządzenie w tym przypadku jest tak skonstruowane, że tkankę chwyta się mechanizmem szczypcowym i odrywa. Narzędzie szczypcowe jest zamykane, tworząc kapsułę z próbką. Korzystne może okazać się umieszczenie w części kapsuły odczynników do dalszej obróbki (na przykład proteinazy K, aby naruszyć nietknięte komórki i wprowadzić do nich proteiny). Jednocześnie z pobraniem próbki urządzenie nanosi liczbę na miejsce pobrania próbki (strumieniem tuszu) względnie pozostawia inne oznakowanie w miejscu pobrania próbki. Próbki, znajdujące się w zawieszonych na pasku kapsułach, są kierowane od szybkiej analizy, na przykład ustalania genotypu za pomocą PCR w mikrosystemie oraz spektrometrii masowej opartej na analizie czasu przelotu. W ciągu 15 minut chirurg otrzymuje wyniki analizy i może podjąć decyzję, ile tkanki wokół nowotworu zostało zaatakowanych przez komórki rakowe. Pozwala to zminimalizować plastyczne skutki wycięcia.

Przykład wykonania wynalazku w dziedzinie wspomaganej wskaźnikami uprawy roślin.

Krzyżowanie gatunku dzikiego z rośliną użytkową ma na celu przeniesienie genów rośliny dzikiej, odpowiadających za żądaną własność, na przykład odporność na szkodniki, na roślinę użytkową. Wiadomo, że odporność jest przenoszona przez kilka różnych genów roślin dzikich. Znane są najczęściej tylko wskaźniki genetyczne, znajdujące się na chromosomach bardzo bliskich odpowiednim genom, jednak nie są związane z samymi genami lub ich dokładną lokalizacją w genomie rośliny. Te wskaźniki genetyczne istnieją w wielu allelomorfach (rozróżnialne molekularnie wersje tego samego wskaźnika w różnych osobnikach). Wiadomo, które wersje sprzężonych z genami wskaźników istnieją w roślinach dzikich i roślinach użytkowych. Znanych jest kilka setek różnych wskaźników roślin dzikich i użytkowych, które można wykorzystać do uprawy.

Krzyżowanie rośliny dzikiej z rośliną użytkową prowadzi do wytworzenia populacji złożonej z tysięcy roślin, z których tylko niektóre zawierają żądaną kombinację wskaźników; a co za tym idzie, również genów. Poza tym rośliny te mają indywidualnie zróżnicowane procentowe udziały genów rośliny dzikiej. Roślina dzika dysponuje szeregiem przeszkadzających własności, jak niewielka wydajność lub mniejsza odporność na suszę. Należy teraz zidentyfikować rośliny, które, poza odpowiedzialnymi za odporność miejscami w genomie, mają najmniejszy udział genomu rośliny dzikiej. Tylko te będą dalej używane w następnym pokoleniu.

Zastosowanie urządzenia według wynalazku rozwiązałoby ten problem przykładowo w podany poniżej sposób.

Urządzenie jest tak ukształtowane, że jednocześnie z każdym pobraniem próbki mały (średnica < 1 cm), elastyczny plastikowy znaczek z bieżącym numerem przebijany jest przez liść, z którego pobiera się próbkę. Plastikowy znaczek można również nakleić ręcznie podczas procesu pobierania (zależnie od ilości). Urządzenie pobierające zlicza każde pobranie, zna zatem w każdej chwili bieżący numer i może go pokazać na wyświetlaczu. Przy nieautomatycznym mocowaniu znaczka osoba obsługująca może zatem stale kontrolować, czy numer, który jest (lub został) zamocowany, odpowiada numerowi, jaki urządzenie pobierające przyporządkowuje danemu pojemnikowi. Ponieważ element pobierający próbkę stanowi część kapsuły, każde pobranie przebiega tak, że nie jest pobierany materiał z innych roślin, co mogłoby prowadzić do przekłamań w przeprowadzanych później procesach analitycznych o wysokiej czułości. Pojemniki i elementy pobierające próbki są w tym wariancie dostarczane przykładowo w postaci długich łańcuchów pojedynczych elementów lub w postaci elementów umieszczonych w magazynkach, które przed rozpoczęciem pracy ładuje się do urządzenia. Pozwala to na pobieranie kolejno dużych ilości próbek na otwartym polu, bez konieczności ponownego ładowania urządzenia. Właściwe pobieranie próbki przeprowadza się tak, że osoba obsługująca wprowadza liść w przeznaczoną do tego celu komorę urządzenia (poruszając przy tym wyłącznie urządzeniem, co wykonuje się ręcznie), po czym zwalniając urządzenie przeciska się wieczko przez liść do pojemnika. Wieczko odrywa określoną ilość tkanki liścia, która znajduje się w pojemniku, zamkniętym bezpośrednio wskutek opisanego procesu. Na190 557 pełnione kapsuły można bezpośrednio, na przykład w określonych porcjach, wyjmować z urządzenia i zbierać w specjalnej torbie. W jednym miejscu dostarczonej jednostki próbnej zamocowany jest kod. Oznacza to, że jeżeli pojemniki są dostarczane w postaci zestawu zawierającego 24 jednostki (na przykład paski złożone z 24, trwale ze sobą połączonych naczyń), wówczas numer seryjny, którego pozycja na pasku wyznacza również kierunek, którym pasek jest wprowadzany do urządzenia, charakteryzuje jednoznacznie 24 kolejne naczynia. Numer seryjny jest tak dobrany, aby z prawdopodobieństwem sięgającym pewności żaden użytkownik nie spotkał się dwa razy z tym samym numerem.

W przykładowym zastosowaniu oznacza to, że po bezkonkurencyjnie szybkim pobraniu i oznakowaniu próbek gromadzi się centralnie ogromna ilość pojemników. Mają one postać pasków, zawierających 8, 16 lub 24 pojemniki, które to paski na podstawie numeru seryjnego można rozdzielić na 96-pozycyjny lub 384-pozycyjny format płytki do mikromiareczkowania. Format ten jest znormalizowany w biologii molekularnej. Numery seryjne pasków można odczytywać automatycznie. Urządzenie analizujące wie przy tym dokładnie, w którym miejscu płytki znajduje się określona próbka.

Dane dotyczące rośliny (w tym najprostszym przypadku numer, którym oznaczona została roślina, ale również dowolne inne informacje, jak na przykład miejsce posadzenia rośliny) znajdują się początkowo jeszcze w urządzeniu lub przy nim. Jeden z wariantów polega na tym, że urządzenie jest poprzez kabel połączone z komputerem, sterującym urządzeniem analizującym lub oceniającym dane po analizie. Dane są poprzez znajdujący się w urządzeniu interfejs przegrywane na komputer. Może on dzięki temu każdej próbce w formacie 96- lub 3 84-pozycyjnym przyporządkować dokładnie odpowiadające jej informacje.

Po przeprowadzonej centralnie analizie należy ustalić dokładnie numer (a zatem również miejsce pochodzenia) roślin, które najczęściej odpowiadają żądanemu genotypowi. W przypadku, gdy umieszczenie numeru jest realizowane przez urządzenie, podczas całego procesu nie zachodzi ręczna ingerencja w przesyłanie danych, co minimalizuje podatność na błędy i pracochłonność sposobu. Opisane rozwiązanie, w którym wykorzystuje się zaproponowany sposób wraz z odpowiednim urządzeniem, oznacza zatem obniżenie kosztów.

Przykład zastosowania urządzenia według wynalazku w kontroli epidemiologicznej zwierząt użytkowych.

Przyjęto założenie, że również w przyszłości, pomimo wszelkich kontroli, wśród zwierząt będą się rozprzestrzeniać choroby zakaźne. Właśnie w przypadku takiej choroby, jak BSE, w której należy zapobiegać spożywaniu mięsa zarażonych zwierząt, konieczne są szybkie testy dla ogromnych ilości pojedynczych zwierząt. Poza tym w czasie epidemii należy kontrolować import i eksport zwierząt użytkowych. Oznacza to, że służby celne i straż graniczna muszą być w stanie pobierać próbki od dużej ilości zwierząt, następnie rejestrować je bez zatrudniania dużego personelu, po czym przesyłać je do analizy. Dokładna kontrola nie może być jednak długotrwała, ponieważ w przypadku psujących się towarów powodowałaby straty ekonomiczne dla hodowców zwierząt.

Przypadkiem, w którym rozwiązanie według wynalazku mogłoby znaleźć zastosowanie, było realne zagrożenie związane z sytuacją zaistniałą pod koniec lat 80 w Wielkiej Brytanii. Całe pogłowie bydła dużego kraju (na kontynencie europejskim lub amerykańskim w grę wchodziłyby o wiele większe liczby) należało w jak najkrótszym czasie przetestować na obecność choroby. Każde chore zwierzę mogło pociągnąć za sobą wiele ofiar śmiertelnych, z drugiej zaś strony ani nie można było zatrzymać obróbki zwierząt użytkowych, ani też nie można było pozostawić wszystkich zwierząt bez uboju. W przypadku Republiki Federalnej Niemiec oznaczałoby to przetestowanie dużej części pogłowia wynoszącego 16 milionów sztuk. W przypadku świń lub drobiu liczby te byłyby jeszcze wyższe. Na razie opracowano wiele obiecujący, szybki test na BSE, zaś dla innych niebezpiecznych chorób istnieją już takie dowody. W przedstawionym przypadku mający szeroki zasięg test pogłowia zwierząt sprowadzałby się głównie do logistyki pobierania próbek oraz administrowania nimi. Testy są użyteczne, jeżeli dokładnie identyfikują zarażone zwierzęta. Przedstawiony sposób jest w stanie rozwiązać ten problem. Jeżeli wyposaży się przykładowo ogromną liczbę weterynarzy w urządzenia oraz zapewni się dla takich przypadków zapasowe dostawy pojemników, można wówczas praktycznie bez działań logistycznych lub administracyjnych przeprowadzić takie

190 557 kompletne monitorowanie. Należy jedynie zagwarantować, że każdy weterynarz ma określony zakres kompetencji i że w zakres ten wchodzi pogłowie z danego obszaru. Takie kompetencje są w przypadku większości hodowli regulowane od dawna istniejącymi przepisami. W przypadku epidemii weterynarze musieliby w jak najkrótszym czasie pobrać próbki od wszystkich zwierząt ze swego obszaru kompetencji. Wariant urządzenia odpowiadałby przy tym w przybliżeniu urządzeniu przedstawionemu na fig. 1. Próbka tkanki zawiera również dostateczną ilość krwi, co pozwala praktycznie we wszystkich przypadkach zastąpić właściwe, znacznie bardziej skomplikowane pobieranie krwi. Weterynarz musi przed pobraniem próbki wpisać kod danego zwierzęcia. W przypadku najbardziej nowoczesnego, korzystnego wariantu sposobu kod ten byłby wpisywany automatycznie nawet na podstawie pozostawionego przy pierwotnym pobieraniu próbki (w celu sporządzenia genetycznego odcisku palca) kolczyka usznego (zawierającego transponder). Szczególna zaleta tego wynalazku polega na tym, że próbkę można pobrać jedynie wówczas, gdy jednocześnie z pobraniem próbki odebrany zostanie sygnał transpondera. Sygnał ten identyfikuje jednoznacznie zwierzę i zostaje, wraz z innymi istotnymi danymi, przyporządkowany przez urządzenie kapsule, przy czym użytkownik nie ma możliwości oddziaływania na ten proces względnie jego pominięcia. W ten sposób można wykluczyć sytuację, w której wczytany zostanie hodowlany numer rejestracyjny chorego zwierzęcia, a następnie pobrana zostanie próbka innego, w tym przypadku zdrowego zwierzęcia. Istotną zaletę wynalazku stanowi kombinacja kapsuł według wynalazku. Dzięki zastosowaniu tylko raz używanych elementów pobierających zminimalizowane zostaje ryzyko przenoszenia chorób. Sterylizacja urządzenia jest związana ze znacznymi nakładami i musiałaby być wykonywana z dużą starannością. Urządzenie według wynalazku rozwiązuje te problemy w najprostszy sposób.

W sytuacji kryzysowej każdy z weterynarzy może pobrać dziennie setki próbek, bez konieczności ich opisywania lub sortowania. Na koniec dnia próbki można wysłać dla centralnej placówki analitycznej. Dane dotyczące próbek są wysyłane albo na oddzielanym od urządzenia nośniku danych, razem z kapsułami, albo też przekazywane oddzielnie przez telefon lub internet. W każdym przypadku próbki można bezpośrednio i w sposób całkowicie zautomatyzowany włączyć do procesu analitycznego. Również asocjacja wyników z próbkami i zidentyfikowanymi za ich pomocą zwierzętami może odbywać się w pełni automatycznie. Pomijając większą niezawodność pobierania i analizy, sposób według wynalazku stanowi również skuteczne narzędzie kontroli epidemiologicznej. Dzięki wyjątkowo szybkiemu przepływowi danych w postaci elektronicznej można zidentyfikować zarażone hodowle oraz drogi rozprzestrzeniania się choroby, co jest warunkiem zwalczenia epidemii i zminimalizowania szkód.

190 557

190 557

190 557

190 557

190 557

190 557

190 557

190 557

190 557

A

190 557

FIG 2!

b)

e) f)

190 557

Fig 23

190 557

FIG 24

190 557

FIG. 25

FIG. 26

190 557

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz. Cena 6,00 zł.

Claims (50)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Urządzenie do pobierania próbek biologicznych zawierające co najmniej jedno wieczko kapsuły oraz co najmniej jeden pojemnik, znamienne tym, że urządzenie posiada element (10, 14), który jest w stanie pomieścić co najmniej jedno wieczko (23, 28, 37, 41, 52, 56, 64, 90) kapsuły, drugi element (13, 16), który jest w stanie pomieścić co najmniej jeden pojemnik (17, 22, 35, 40, 45, 50, 57, 60, 76, 86) oraz ma układ mechaniczny łączący w ramach jednej operacji wieczko kapsuły i pojemnik w kapsułę, z jednoczesnym pobraniem próbki przez wieczko kapsuły i/lub przez pojemnik, przy czym kapsuła zawiera co najmniej jedną lub kilka części (59, 63), korzystnie oddzielanych przy pobieraniu próbek tak, aby pozostały one jako oznakowanie w tkance organizmu i/lub zawiera co najmniej jeden element składowy (85, 89) kapsuły, przy czym po złączeniu kapsuły ten co najmniej jeden element składowy (85, 89) kapsuły tworzy kolczyk uszny.
2. 2. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że ma układ mechaniczny do przeciskania i/lub przestrzeliwania części kapsuły za pomocą pewnego rodzaju trzpienia udarowego przez tkankę po przystawieniu urządzenia do tkanki i uruchomieniu mechanizmu spustowego.
3. 3. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że zawiera co najmniej jeden magazynek (10) do załadowywania, pojedynczych lub połączonych w łańcuchy wieczek (64, 90) pojemników (60) i części oznakowań, a także układ mechaniczny do przesuwania, poprzez uruchomienie mechanizmu spustowego, elementów składowych kapsuły wspólnie wewnątrz magazynka o jedną pozycję w kierunku mechanizmu pobierania próbek.
4. 4. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że zawiera mechanizm dociskający pobierającą próbkę część kapsuły do tkanki ruchem odcinającym przy przystawianiu urządzenia do tkanki i po uruchomieniu mechanizmu spustowego, a następnie łączący pojemnik (60, 86) z wieczkiem (64, 90) kapsuły w kapsułę.
5. 5. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że zawiera mechanizm obejmujący mechanizm spustowy i mechanizm prowadzący ruchem zdrapującym pobierającą próbkę część kapsuły przy przystawianiu urządzenia do tkanki i po uruchomieniu mechanizmu spustowego, a następnie łączący pojemnik (60, 86) z wieczkiem (64, 90) kapsuły w kapsułę.
6. 6. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że zawiera mechanizm obejmujący mechanizm spustowy i mechanizm prowadzący pobierającą próbkę część kapsuły podczas zgniatania ze sobą pobierającej próbkę części kapsuły i tkanki, przy przystawianiu urządzenia do tkanki i po uruchomieniu mechanizmu spustowego, a następnie łączący pojemnik (60, 86) z wieczkiem (64, 90) kapsuły w kapsułę.
7. 7. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że prowadząca pojemnik (60) część urządzenia i prowadząca wieczko (64, 90) kapsuły część urządzenia są mocno dociśnięte z przeciwnych stron do tkanki, zaś znajdujący się po obu stronach mechanizm, korzystnie, wykorzystuje część wieczka kapsuły do pobrania próbki, przy czym urządzenie zawiera śrubę regulacyjną i/lub analogiczne urządzenie, regulującą wywierany nacisk i odstęp pomiędzy prowadzącą pojemnik (60) częścią urządzenia i prowadzącą wieczko (64, 90) częścią urządzenia.
8. 8. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że zawiera układ mechaniczny układający wieczko (64, 90) kapsuły z magazynka (3) na osi trzpienia spustowego, zaś pojemnik z magazynka po stronie celu urządzenia.
9. 9. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że zawiera zespół do wprowadzania danych i/lub wysyłania danych i/lub jest połączone z takim urządzeniem.
10. 10. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że zawiera układ mechamezny i/lub układ elektroniczby do automatycznego wczytywania dabycn, takich jak numer seryjny pojemnika kapsuły lub kilku, połączonych w Sdńcucn pojemników kapsuł i/lub informacje o organizmie, z którego pobierana jest próbka i/lub inne informacje, dotyczące pobierania próbki.

    190 557
11. 11. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że zawiera numeryczną lub alfanumeryczną klawiaturę (2, 79) i/lub urządzenie do odbioru lub do odczytu danych.
12. 12. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że zawiera wyświetlacz, na którym wyświetlane są dane, wczytane i dostarczone przez urządzenie.
13. 13. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że mechanizm spustowy jest zaopatrzony w inny blokujący układ mechaniczny wyposażony w układ zwalniający, zwalniany jedynie poprzez uprzednie wprowadzenie lub potwierdzenie danych.
14. 14. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że zawiera układ elektroniczny do asocjowania wprowadzonych lub wczytanych automatycznie numerów seryjnych kapsuł i wprowadzonych lub wczytanych automatycznie informacji o organizmie, z którego pobrana została próbka, oraz innych informacji, dotyczących pobierania danej próbki i zapisywania tych danych razem z informacjami dotyczącymi asocjacji na nośniku danych.
15. 15. Urządzenie według zastrz. 14, znamienne tym, że zawiera nośnik danych zainstalowany na stałe w urządzeniu i/lub odłączalny od niego.
16. 16. Urządzenie według zastrz. 14, znamienne tym, że zawiera układ elektroniczny do bezprzewodowego przekazywania zapamiętanych danych i/lub ich odbierania, za pomocą którego wszystkie zapamiętane dane i informacje są poprzez asocjację tych danych przekazywane bezprzewodowo, ewentualnie również dane są odbierane bezprzewodowo.
17. 17. Urządzenie według zastrz. 14, znamienne tym, że zawiera interfejs (80) do tworzenia połączeń kablowych urządzenia w celu przekazywania danych, za pomocą którego można utworzyć połączenie kablowe od urządzenia lub do urządzenia celem przekazywania danych.
18. 18. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że zawiera mechanizm do pobierania próbki i jednoczesnego umieszczania na organizmie odpowiedniego oznaczenia składającego się albo z prostego znakowania farbą, folii samoprzylepnej, przywierającej plakietki i/lub samoprzylepnego lub zakotwionego na stałe w tkance urządzenia, służącego jako nośnik kodu kreskowego, odczytywalnego i/lub zapisywalnego obwodu scalonego, paska magnetycznego, transpondera (92), nadajnika, kodu liczbowego, kodu literowego lub porównywalnego kodu lub systemu nośników informacji lub prostego oznakowania farbą.
19. 19. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że ma układ mechaniczny zwalniający urządzenie tylko przy jednoczesnym odbiorze sygnału transpondera (92).
20. 20. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że pojemnik (60) ma taką konstrukcję, że po zamknięciu wieczkiem (64, 90) kapsuły jest otwierany ponownie jedynie przy pozostawieniu widocznych zmian.
21. 21. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że części kapsuły zawierają odczynniki, potrzebne do dalszej obróbki próbki.
22. 22. Kapsuła do pobierania próbek biologicznych zawierająca pojemnik i wieczko kapsuły, znamienna tym, że zawiera co najmniej jeden element lub kilka elementów składowych (59, 63), które można oddzielić przy pobieraniu próbki, aby pozostały one jako oznakowanie w tkance organizmu.
23. 23. Kapsuła według zastrz. 22, znamienna tym, że zawiera element składowy kapsuły pobierający próbkę poprzez przeciskanie, przestrzeliwanie, zdrapywanie, odcinanie, przestrzeliwanie prowadzone, wyrywanie włosów lub wykonywanie ruchu igły do biopsji.
24. 24. Kapsuła według zastrz. 22, znamienna tym, że zawiera co najmniej kilka identycznych elementów składowych kapsuły połączonych ze sobą w łańcuch, tworząc paski lub pierścienie, które korzystnie są ładowane do magazynka i/lub analogicznej części urządzenia w postaci zespołów, zawierających więcej niż jedną taką część kapsuły, przy czym kierunek, w którym te paski lub pierścienie złożone z kilku takich zespołów są ładowane do urządzenia, jest wyznaczony przez oznakowanie, umieszczone tylko w jednym miejscu takiego paska lub pierścienia, zaś numery seryjne wszystkich, połączonych w łańcuch części kapsuł są jednoznacznie zdefiniowane przez tylko ten jeden numer seryjny.
25. 25. Kapsuła według zastrz. 24, znamienna tym, że numer seryjny, umieszczony na pasku lub pierścieniu, ma postać odczytywalną automatycznie przez przeznaczone do tego celu urządzenie względnie musi zostać odczytany przez samego użytkownika i wprowadzony ręcznie do przeznaczonego do tego celu urządzenia.

    190 557
26. 26. Kapsuła według zastrz. 22, znamienna tym, że zawiera miejsce, pozwalające na przekłucie igłą, trzpieniem, rurką lub porównywalnymi elementami, na przykład przez przegrodę.
27. 27. Kapsuła według zastrz. 22, znamienna tym, że jedna z części kapsuły, pozostająca w tkance organizmu, z którego została pobrana próbka, zawiera co najmniej jeden element spośród kodu kreskowego, odczytywalnego i/lub zapisywalnego obwodu scalonego, paska magnetycznego, transpondera, nadajnika, kodu liczbowego, kodu literowego lub porównywalnego kodu lub systemu nośników informacji lub prostego oznakowania farbą lub podobnego.
28. 28. Kapsuła według zastrz. 22, znamienna tym, że wieczko kapsuły stanowiące element pobierający próbkę ma po stronie odwrotnej do próbki otwór, szczelinę i/lub podobny element do łączenia z prowadnicą.
29. 29. Kapsuła według zastrz. 22, znamienna tym, że pobierająca próbkę część kapsuły ma po stronie odwrotnej do próbki wgłębienia do dociskania i/lub zgniatania przy pobieraniu próbki tkanki przez odcięcie przy dociskaniu i zgniataniu elementu pobierającego próbkę do tkanki i/lub przez zdrapanie przy ukośnym prowadzeniu tego elementu pod naciskiem.
30. 30. Kapsuła według zastrz. 22, znamienna tym, że wieczko (64, 90) kapsuły ma po stronie odwrotnej do próbki wystającą końcówkę do łatwego wyjmowania z pojemnika przy pozostawieniu śladu na kapsule.
31. 31. Kapsuła według zastrz. 22, znamienna tym, że wieczko (64, 90) kapsuły zawiera po stronie skierowanej do próbki co najmniej jedną szczelinę, otwór lub wgłębienie do pobierania tkanki.
32. 32. Kapsuła według zastrz. 22, znamienna tym, że wieczko (64, 90) kapsuły jest zaopatrzone w szczeliny i jest częściowo stożkowe dla łatwego ścinania lub odcinania niewielkiej próbki bez pobierania dalszego materiału.
33. 33. Kapsuła według zastrz. 22, znamienna tym, że pojemnik (60) ma taką konstrukcję, że po zamknięciu wieczkiem (64, 90) kapsuły jest otwierany ponownie jedynie przy pozostawieniu widocznych zmian.
34. 34. Kapsuła według zastrz. 22, znamienna tym, że pojedyncze lub połączone w łańcuch pojemniki mają jeden numer seryjny.
35. 35. Kapsuła według zastrz. 22, znamienna tym, że części kapsuły zawierają odczynniki, potrzebne do dalszej obróbki próbki.
36. 36. Kapsuła do pobierania próbek biologicznych zawierającą pojemnik i wieczko kapsuły, znamienna tym, że zawiera co najmniej jeden element składowy (85, 89) tworzący po jej złączeniu kolczyk uszny.
37. 37. Kapsułą według zastrz. 36, znamienna tym, że zawiera element składowy kapsuły pobierający próbkę poprzez przeciskanie, przestrzeliwanie, zdrapywanie, odcinanie, przestrzeliwanie prowadzone, wyrywanie włosów lub wykonywanie ruchu igły do biopsji.
38. 38. Kapsuła według zastrz. 36, znamienna tym, że zawiera co najmniej kilka identycznych elementów składowych kapsuły połączonych ze sobą w łańcuch, tworząc paski lub pierścienie, które korzystnie są ładowane do magazynka i/lub analogicznej części urządzenia w postaci zespołów, zawierających więcej niż jedną taką część kapsuły, przy czym kierunek, w którym te paski lub pierścienie złożone z kilku takich zespołów są ładowane do urządzenia, jest wyznaczony przez oznakowanie, umieszczone tylko w jednym miejscu takiego paska lub pierścienia, zaś numery seryjne wszystkich, połączonych w łańcuch części kapsuł są jednoznacznie zdefiniowane przez tylko ten jeden numer seryjny.
39. 39. Kapsuła według zastrz. 38, znamienna tym, że numer seryjny, umieszczony na pasku lub pierścieniu, ma postać odczytywalną automatycznie przez przeznaczone do tego celu urządzenie względnie musi zostać odczytany przez samego użytkownika i wprowadzony ręcznie do przeznaczonego do tego celu urządzenia.
40. 40. Kapsuła według zastrz. 36, znamienna tym, że zawiera miejsce, pozwalające na przekłucie igłą, trzpieniem, rurką lub porównywalnymi elementami, na przykład przez przegrodę.
41. 41. Kapsuła według zastrz. 36, znamienna tym, że jedna z części kapsuły, pozostająca w tkance organizmu, z którego została pobrana próbka, zawiera co najmniej jeden element spośród kodu kreskowego, odczytywalnego i/lub zapisywalnego obwodu scalonego, paska magnetycznego, transpondera, nadajnika, kodu liczbowego, kodu literowego lub porównywalnego kodu lub systemu nośników informacji lub prostego oznakowania farbą lub podobnego.

    190 557
42. 42. Kapsuła według zastrz. 36, znamienna tym, że pozostający w tkance kolczyk uszny jest usuwalny jedynie przy pozostawieniu widocznych uszkodzeń na kolczyku lub organizmie.
43. 43. Kapsuła według zastrz. 36, znamienna tym, że wieczko kapsuły (64, 90) stanowiące element pobierający próbkę ma po stronie odwrotnej do próbki otwór, szczelinę i/lub podobny element do łączenia z prowadnicą.
44. 44. Kapsuła według zastrz. 36, znamienna tym, że pobierająca próbkę część kapsuły ma po stronie odwrotnej do próbki wgłębienia do dociskania i/lub zgniatania przy pobieraniu próbki tkanki przez odcięcie, przy dociskaniu i zgniataniu elementu pobierającego próbkę do tkanki i/lub przez zdrapanie przy ukośnym prowadzeniu tego elementu pod naciskiem.
45. 45. Kapsuła według zastrz. 36, znamienna tym, że wieczko (64, 90) kapsuły ma po stronie odwrotnej do próbki wystającą końcówkę do łatwego wyjmowania z pojemnika przy pozostawieniu śladu na kapsule.
46. 46. Kapsuła według zastrz. 36, znamienna tym, że wieczko (64, 90) kapsuły zawiera po stronie skierowanej do próbki co najmniej jedną szczelinę, otwór lub wgłębienie do pobierania tkanki.
47. 47. Kapsuła według zastrz. 36, znamienna tym, że wieczko (64, 90) kapsuły jest zaopatrzone w szczeliny i jest częściowo stożkowe do łatwego ścinania lub odcinania niewielkiej próbki bez pobierania dalszego materiału.
48. 48. Kapsuła według zastrz. 36, znamienna tym, że pojemnik (60) ma taką konstrukcję, że po zamknięciu wieczkiem (64, 90) jest otwierany ponownie jedynie przy pozostawieniu widocznych zmian.
49. 49. Kapsuła według zastrz. 36, znamienna tym, że pojedyncze lub połączone w łańcuch pojemniki mają jeden numer seryjny.
50. 50. Kapsuła według zastrz. 36, znamienna tym, że części kapsuły zawierają odczynniki, potrzebne do dalszej obróbki próbki.