PL189926B1

PL189926B1 - Maszyna górnicza i sposób urabiania kopalin

Info

Publication number: PL189926B1
Application number: PL99346583A
Authority: PL
Inventors: Merle R. Mullet; Rex A. Hummel
Original assignee: Holmes Limestone Co
Priority date: 1998-09-14
Filing date: 1999-09-07
Publication date: 2005-10-31
Also published as: BR9913710A; CA2343912A1; DE19983532T1; CZ2001922A3; ZA200101834B; CA2343912C; EA200100242A1; CN1318129A; AU5909699A; CZ295042B6; US6270163B1; UA67794C2; WO2000015947A1; EA002315B1; CO5021177A1; CN1204331C; AU767573B2; WO2000015947A9; PL346583A1

Abstract

1 . Maszyna górnicza do polaczonych operacji wyrebu, wycinania otworu wstep- nego i powrotnego wyrebu, materialu znaj- dujacego sie w pokladach podziemnych, znamienna tym, ze zawiera: ruchomy kor- pus glówny, skrzydlo rozciagajace sie do przodu ruchomego korpusu glównego, ze- spól nozowy z mozliwoscia umieszczania go w sasiedztwie konca skrzydla, przy wycina- niu otworu wstepnego w materiale, kiedy to skrzydlo jest ustawione w jednej linii z kie- runkiem ruchu korpusu glównego, polacze- nie przegubowe pomiedzy korpusem glów- nym i skrzydlem, dla orientowania skrzydla pod katem do kierunku ruchu korpusu glów- nego, oraz mechanizm jezdny do przemiesz- czania zespolu nozowego wzdluz skrzydla, przy wyrebie materialu w sasiedztwie skrzy- dla, podczas powrotnego wyrebu materialu. PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest maszyna górnicza i sposób urabiania kopalin. Niniejszy wynalazek ogólnie dotyczy sposobu urabiania i urządzenia do urabiania minerałów, takich jak węgieł kamienny, z pokładów podziemnych. A szczególniej, niniejszy wynalazek odnosi się do sposobu i do urządzenia, do prowadzenia robót w wysokiej ścianie i do operacji podziemnego urabiania kopalin z pokładów minerałów, w sposób wysoce efektywny, bezpieczny i przy niewielkich kosztach. Jeszcze dokładniej, niniejszy wynalazek dotyczy sposobu i urządzenia, do prowadzenia robót w wysokiej ścianie i do operacji podziemnego urabiania kopalin, przy stosowaniu których właściwie cały pokład minerału może być odzyskiwany. Może być dokonywane wybiórcze zapadanie się gruntu w urabiany pokład, a urządzenie i sposób do wykonywania operacji są relatywnie proste i jednocześnie pozwalające na wysokie tempo produkcji.

Stan techniki

Sprzęt górniczy stał się od dawna kluczem do pomyślnie, pod względem ekonomicznym, prowadzonych operacji górniczych. Pierwotnie przedsiębiorstwa górnicze węgla kamiennego skupiały się głównie na podziemnym urobku w grubszych pokładach. Przy znacznym wyczerpywaniu się grubych pokładów i w dodatku przy koncentrowaniu się na bezpieczeństwie i wpływie takiego górnictwa na zdrowotność, w ostatnich latach została zwrócona większa uwaga na pozyskiwanie węgla kamiennego z cieńszych pokładów, zarówno w operacjach prowadzonych odkrywkowo jak i przy podziemnym urabianiu. Dla osiągania lepszej ekonomiczności górnicy kopalni odkrywkowych zdejmowali tak wiele nadkładu jak było to ekonomicznie uzasadnione dla danej grubości pokładu węgla kamiennego, a wtedy penetrowali podziemie świdrami ziemnymi w odsłoniętej wysokiej ścianie, odzyskując dodatkowe tony bez ponoszenia kosztów na usuwanie nadkładu. Aż do niedawna te świdry ziemne to były okrągłe przenośniki śrubowe służące do podziemnych penetracji ograniczonych do krótkich odległości. Pojawienie się górnika używającego podziemnej maszyny górniczej do pracy w wysokiej ścianie, pracującej w sposób ciągły na przedzie układu przenośników, pozwoliło na znaczne usprawnienie robót przy głębokich penetracjach. Głównymi wadami we wszystkich operacjach górniczych stosujących przenośniki śrubowe i prowadzonych w wysokich ścianach, były lokalne opadania stropu pokładu, oraz pozostawianie wystarczającej przestrzeni pomiędzy otworami dla zapobieżenia zapadaniu się całego górotworu. Pozostawianie węgla, w ilości wystarczają189 926 cej do zapobiegania zapadaniu się, jest skrajnie nieefektywne, a przy tym, z powodu, że w węglu pozostająpo operacjach górniczych konkretne wnęki, występują możliwości późniejszego osiadania gruntu w wywierconych otworach w sposób niekontrolowany i nieplanowany. Wyżej wymieniona nieefektywność tradycyjnego górnictwa w wysokich ścianach jest szczególnie znacząca w sytuacjach, gdzie powierzchnia pokładu biegnie ciągiem krzywoliniowym, tak że tylko skrajne małe fragmenty pokładu mogą być odzyskiwane kiedy są wykorzystywane rozstawione powierzchniowo otwory.

Przez całe lata robiono wysiłki by poprawić ilości odzysku możliwe do osiągnięcia przez urządzenia górnicze służące do pracy w wysokiej ścianie. Pod tym względem rozwinięte zostały różne konstrukcje głowic nożowych zmierzające do usprawnienia akcji wyrębu. Były także postępy w udoskonalaniu systemów napędowych i niezawodności wyposażenia, tak by zredukować przestoje w pracy wyposażenia górniczego pracującego w wysokiej ścianie.

Były także robione wysiłki z wykorzystywaniem jednostek górniczych pracujących w wysokiej ścianie poza tradycyjnymi zastosowaniami, przy wykonywaniu wyższych i szerszych wykopów. Pod tym względem rozwinięte zostały głowice nożowe o większych średnicach, razem z większymi silnikami, z powiększonymi prędkościami przenośników i z wymaganym sprzężonym z nimi sprzętem. Innym bardziej wyrafinowanym podejściem był rozwój wyposażenia, które początkowo wycina tradycyjny otwór, a wtedy kontynuuje się rozwiercanie otworu do nieznacznie większych wymiarów. W tym ostatnim względzie, otwór jest wykonywany poziomo, zwykle przy użyciu tradycyjnego urządzenia wycinającego. W większości przypadków, przy wymiarze otworu tylko nieznacznie powiększonym przez głowice nożowe rozwiercające, te jednostki górnicze pracujące w wysokiej ścianie wyrąbują istotnie większe ilości minerałów podczas fazy wstępnej. Z tego względu, zostały rozwinięte rozmaite typy noży do działań rozwiercających, które są normalnie schowane podczas tradycyjnego wyrębu, a następnie wystawiane podczas powrotnych operacji wyrębu (to jest przy wycofywaniu się ze ściany). W innych przypadkach, główne narzędzie tnące może być podparte przegubowo, lub minimalnie odchylane w inny sposób w bok od otworu wykonanego we wstępnej fazie, po to by prowadzić powrotny wyrąb przez rozwiercanie otworu.

Te złożone maszyny do wycinania i do rozwiercania osiągają tylko drugorzędne wyniki w zakresie postępu w powiększaniu wydajności, w porównaniu ze złożonością działań i z niewygodami, jakie za sobą ciągną. W większości przypadków głowice nożowe do operacji rozwiercania są zwykle umiejscawiane na maszynie z tyłu, za głowicami nożowymi do wstępnej fazy. To oczywiście daje możliwość wystąpienia zawału stropu, co może zakleszczyć pod ziemią wyposażenie górnicze. W rezultacie tego, często są stosowane ograniczenia przy rozszerzaniu wyrębu wykonywanego poprzez głowice nożowe rozwiercające, tak żeby zminimalizować możliwość zawału stropu. Układy te mają także wady nawet wtedy, gdy są wycinane okrągłe otwory, często pozostają tam problemy osiadania po latach, po zakończeniu działań górniczych. Zatem, postępy w zakresie wyposażenia górniczego do pracy w wysokiej ścianie, w większości dokonane w ostatnich latach, wymagały udoskonaleń w istniejącym wyposażeniu i w stosowanych metodach.

Istota wynalazku

Dlatego też celem niniejszego wynalazku jest przedstawić maszynę górniczą i proces technologiczny, wraz z ustanowieniem zdalnego systemu urabiania z całkowitym osiadaniem, które są szczególnie użyteczne w odniesieniu do podziemnych operacji górniczych w wysokiej ścianie. Innym celem niniejszego wynalazku jest przedstawienie takiej maszyny górniczej i takiego procesu technologicznego, w których wchodzenie w pokład węgla kamiennego odbywa się przez wycinanie względnie niewielkiego i wąskiego, prostokątnego otworu, który jest przez to niepodatny na przypadkowy zwał, podczas fazy wstępnej operacji górniczych. Innym celem niniejszego wynalazku jest przedstawienie takiej maszyny górniczej i takiego procesu technologicznego, w których skrzydła o konkretnej długości są wystawiane do przeprowadzania wyrębu podczas prowadzonej powrotnej operacji urabiania. Innym celem niniejszego wynalazku jest przedstawienie maszyny górniczej, która wykorzystuje parę sąsiadujących z sobą, zamontowanych pionowo głowic nożowych, które wycinają stosunkowo wąski, kwadratowy lub prostokątny otwór, podczas wchodzenia w pokład minerału. Dalszym celem

189 926 niniejszego wynalazku jest przedstawienie maszyny górniczej, w której głowice nożowe, wykorzystywane we wstępnej fazie, są zamontowane ruchomo na parze skrzydeł, z umieszczaniem ich przy skraju prowadzących skrzydeł podczas prowadzonej powrotnej operacji wyrębu. Jeszcze innym celem wynalazku jest przedstawienie takiej maszyny górniczej, w której głowice tnące przemieszczają się wzdłuż skrzydeł podczas rozszerzania się skrzydeł do pozycji powrotnego wycinania, a więc podczas prowadzonej powrotnej operacji wyrębu. Jeszcze dalszym celem wynalazku jest przedstawienie takiej maszyny górniczej, w której każde skrzydło zawiera przenośnik śrubowy, który transportuje urobione minerały z pokładu do przenośnika śrubowego w głównym korpusie maszyny, który w połączeniu z odpowiednio wydłużającym się urządzeniem przenoszącym, transportuje urobione minerały na powierzchnię ziemi.

Jeszcze dalszym celem niniejszego wynalazku jest przedstawienie maszyny górniczej, w której szerokość wyrębu, podczas fazy prowadzonego powrotnego wyrębu, zbliża się do długości dwóch skrzydeł. Dalszym celem niniejszego wynalazku jest przedstawienie maszyny górniczej, w której, podczas fazy powrotnego wyrębu, po każdym cyklu wyrębu prowadzonego wzdłuż krawędzi prowadzącej skrzydeł, następuje przemieszczanie się skrzydeł w kierunku prowadzonego powrotnego wyrębu, które jest w przybliżeniu równe średnicy głowic tnących. Jeszcze innym celem niniejszego wynalazku jest przedstawienie takiej maszyny górniczej, w której te same dwie głowice nożowe są różnie pozycjonowane i sterowane, dla wykonywania wyrębu podczas zarówno operacji wejściowych maszyny jak i operacji prowadzonego powrotnego wyrębu. Jeszcze innym celem niniejszego wynalazku jest przedstawienie takiej maszyny górniczej, która pozwala w istocie na zupełny odzysk pokładu węgla kamiennego, niezależnie od warunków terenowych, co nie jest możliwe przy tradycyjnej maszynerii stosowanej do pracy w wysokiej ścianie.

Innym celem niniejszego wynalazku jest przedstawienie maszyny górniczej do pracy w wysokiej ścianie, która pozwala na całkowite osiadanie, co nie jest możliwe przy istniejących jednostkach górniczych pracujących w wysokiej ścianie. Innym celem niniejszego wynalazku jest przedstawienie podziemnej maszyny górniczej, która nie wymagając obecności robotników w strefie osiadania, pozwala na odzyskiwanie dużo cieńszych pokładów niż istniejące systemy zupełnego odzysku. Innym celem niniejszego wynalazku jest przedstawienie takiej maszyny górniczej, w której głowice nożowe i skrzydła pracują w bliskim sąsiedztwie dla pozostawiania niewyciętych minerałów w złożu i ustanowienia szlakowej części dla maszyny podczas fazy powrotnego urabiania, tym samym minimalizując możliwości zawału lub opadań stropu, wskutek tego jest to w efekcie strefa osłaniana, w miejscu gdzie były minerały, poprzedzająca całkowite osiadanie, które jest wywoływane przez narażoną na to maszynę.

Jeszcze innym celem niniejszego wynalazku jest przedstawienie maszyny górniczej, która wycina minimum minerałów podczas fazy wstępnej, podczas gdy wykorzystuje czujniki do gromadzenia informacji odnośnie topografii pokładu. Ta informacja może być wtedy używana do ustawiania i do lokalizacji trybu pracy przy powrotnym urabianiu, może służyć do maksymalizacji pozycjonowania wewnątrz pokładu, tak by był osiągany pełny odzysk przy braniu pod uwagę zmian w topografii, które występują podczas trybu powrotnego urabiania kiedy odbywa się odzyskiwanie ogromnej większości materiału. Dalszym celem niniejszego wynalazku jest przedstawienie takiej maszyny górniczej, w której jest możliwe sterowane wycofywanie i rozszerzanie skrzydeł podczas powrotnego urabiania, w celu zmieniania szerokości wyrębu dla dostosowywania się do wygiętej wysokiej ściany, tak by iść w ślad za konturem górotworu, co nie jest możliwe przy maszynie ze sztywno ustaloną szerokością. To rozszerzanie i wycofywanie jest także pożądane w celu pozostawienia wysokiej ściany w stanie nienaruszonym jak maszynę wyciąga się z otworu. Jeszcze innym celem niniejszego wynalazku jest przedstawienie takiej maszyny górniczej, która może być zbudowana z przystosowaniem do optymalizowania osiągów w różnych wysokościach pokładów i przy różnych szerokościach wyrębu, odpowiednio do poszczególnych warunków geologicznych.

Jeszcze dalszym celem niniejszego wynalazku jest przedstawienie takiej maszyny górniczej, która używa bocznych zaciskaczy dla przemieszczania jednostki urabiającej i podawania wyposażenia, do i z pokładu, wymagając przy tym tylko ułamka rozmiaru dla wystającego z otworu na zewnątrz wyposażenia wsporczego, w porównaniu do konwencjonalnych maszyn

189 926 górniczych służących do pracy w wysokiej ścianie, których ciężar musi być odpowiedni do wprawiania w ruch wyposażenia przy wprowadzaniu go do otworu, i wyprowadzaniu go z otworu. Zaciskacze boczne są możliwe do zastosowania, ponieważ minerały, najbliższe wcześniej wyrobionemu otworowi, nie będą urabiane aż do wystąpienia fazy powrotnego urabiania, co odbywa się po odejściu zaciskaczy, konwencjonalne metody muszą natomiast pozostawiać pomiędzy otworami wystarczająco duże podpory do podpierania stropu. Jeszcze dalszym celem niniejszego wynalazku jest przedstawienie takiej maszyny górniczej, która wymaga minimalnej ilości operatorów i jest względnie tania w porównaniu z konwencjonalnymi maszynami do pracy w wysokiej ścianie, posiadającymi porównywalne charakterystyki górnicze.

W ogólności, niniejszy wynalazek rozważa kombinowaną maszynę górniczą, służącą do wstępnego urabiania i powrotnego wyrębu materiału znajdującego się w pokładach podziemnych, zawierającą: ruchomy korpus główny, skrzydło rozciągające się na przedzie ruchomego korpusu głównego, zespół nożowy z możliwością pozycjonowania go w sąsiedztwie końca skrzydła, służący do wycinania wstępnego otworu w materiale, wtedy gdy skrzydło jest ustawione w jednej linii z kierunkiem ruchu korpusu głównego, przegubowe połączenie pomiędzy korpusem głównym i skrzydłem, dla orientowania skrzydła pod kątem do kierunku ruchu korpusu głównego, oraz mechanizm jezdny, służący do przemieszczania zespołu nożowego wzdłuż skrzydła, dla wyrębu materiału w sąsiedztwie skrzydła podczas powrotnego wyrębu materiału.

Niniejszy wynalazek rozważa również sposób urabiania minerałów znajdujących się w pokładzie podziemnym, umiejscawiający maszynę górniczą posiadającą zamontowany na skrzydle zespół nożowy, która: przemieszcza we wstępnym otworze zespół nożowy wzdłużnie względem skrzydła, rozpościera skrzydło kątowo w poszerzającym wykopie wykonanym przez zespół nożowy, kolejno powtarza przemieszczanie zespołu nożowego wzdłużnie względem skrzydła dla wykonywania dalszego wyrębu poszerzającego wstępny otwór, rozpościera skrzydło kątowo w poszerzonych wykopach, dopóki skrzydło nie zostanie przemieszczone kątowo o wymagany kąt, rozpoczyna realizację powrotnych przyrostów przemieszczania wstecz maszyny górniczej i skrzydła przy powrotnym urabianiu, dla dalszych postępujących wyrębów dokonywanych przez zestaw nożowy wzdłuż skrzydeł, przy których jest dokonywane powrotne urabianie, wykonywane na szerokości przekraczającej szerokość wstępnego otworu.

Krótki opis rysunku

Przedmiot wynalazku zostanie uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia częściowo schematyczny widok rzutu poziomego z góry, przykładowego urządzenia według koncepcji niniejszego wynalazku, przedstawiony w odniesieniu do otworu znajdującego się w podziemnym pokładzie minerału, oraz pokazuje ogólne rozmieszczenie, fig. 2 - rzut pionowy z boku, częściowo schematyczny, urządzenia górniczego z fig. 1, pokazujący dodatkowe cechy ogólnego rozmieszczenia, fig. 3 - powiększony fragmentaryczny przekrój wzdłuż linii 3-3 urządzenia na fig. 1, przedstawiający skrzydło, zespół jezdny, ramię wsporcze, oraz głowicę nożową, fig. 4 - powiększony fragmentaryczny przekrój, wzdłuż linii 4-4 na fig. 1 urządzenia górniczego z fig. 1, przedstawiający szczegóły współzależności pomiędzy skrzydłami i układami jezdnymi, fig. 5 - fragmentaryczny przekrój urządzenia górniczego z fig. 1, wzdłuż linii 5-5 na fig. 1, przedstawiający szczegóły współzależności pomiędzy ruchomym korpusem głównym i skrzydłami, fig. 6 - przekrój urządzenia górniczego z fig. 1, wykonany wzdłuż linii 6-6 na fig. 1, z odsłoniętymi fragmentami pokazującymi szczegóły współzależności pomiędzy korpusem głównym i skrzydłami, fig. 7 - przekrój urządzenia górniczego z fig. 1, wykonany wzdłuż linii 3-3 na fig. 1, przedstawiający szczegóły mechanizmu sterowania rozpościeraniem skrzydła, figury od 8A do 8D - schematyczną instrukcję kolejności operacji mechanizmu sterowania rozpościeraniem skrzydła, przy przemieszczaniu skrzydła od pozycji złożonej do pozycji otwartej, fig. 9 - rzut pionowy z tyłu, maszyny górniczej z fig. 1, w przekroju wzdłuż linii 9-9 na fig. 2, przedstawiający szczegóły korpusu głównego i przenośników śrubowych, fig. 10 - rzut boczny pionowy, zmieniającej się kolejno formy konstrukcji skrzydła zaprojektowanego z przeznaczeniem do pracy przy sterowaniu urządzeniem górniczym w pionie, w ślad za falowaniem pokładu minerału, fig. 11 - rzut pionowy, podobny do tego z fig. 4, pokazujący zmieniającą się kolejno formę konstrukcji skrzydła z fig. 10,

189 926 a w szczególności ruchomą spodnią płytę, przy sterowaniu urządzeniem górniczym, fig. 12 - rzutu pionowy, podobny do tego z fig. 7, pokazujący zmieniającą się kolejno formę konstrukcji skrzydła z fig. 10, a w szczególności elementy sterowania ruchomą spodnią płytą, przy sterowaniu urządzeniem górniczym, figury od 13A do 13L - schematyczną, ilustrację kolejności operacji maszyny górniczej z fig. 1, podczas cyklów operacyjnych, wstępnego urabiania i powrotnego urabiania, pokładu minerałów.

Przykłady wykonania

Na figurach 1 i 2 maszyna górnicza, według koncepcji niniejszego wynalazku, jest oznaczona ogólnie odnośnikiem liczbowym 20. Jak pokazano, maszyna górnicza 20 jest przedstawiona w operacyjnym odniesieniu do wyciętego otworu H, we wstępnej fazie pracy przy typowej wysokości urabiania ściany. Dla celów orientacyjnych, maszyna górnicza 20 jest przedstawiona jako kontynuująca pracę w wyciętym otworze H, w kierunku od strony prawej do lewej, tak jak przedstawiono na figurach 1 i 2.

Maszyna górnicza 20 posiada, jako główną część składową, zespół korpusu głównego ogólnie oznaczony odnośnikiem liczbowym 21, który sprzęga się z przenośnikami wybiegającymi na powierzchnię ziemi. Zespół korpusu głównego 21 posiada, jako główny człon strukturalny, pomost 22, który może być członem o kształcie odwróconej w dół litery U, tak jak to najlepiej jest widoczne na fig. 9. Pomost 22 niesie na swej górnej powierzchni zamocowaną na nim obudowę 23, która może być także o konfiguracji odwróconej w dół litery U. Nawiązując jeszcze do figur 1, 2 i 9, obudowa 23 zamyka w sobie zespół napędowy korpusu głównego, ogólnie oznaczony odnośnikiem liczbowym 25. Jak pokazano, zespół napędowy korpusu głównego 25 posiada parę, wysuwających się na przód i wycofujących się, cylindrów 26 i 27, które są dogodnie umieszczone w pozycji równoległej do siebie, we wzajemnym ułożeniu bok przy boku. Wysuwające się na przód i wycofujące się cylindry 26 i 27, każdy z nich, posiadają ślepy koniec 28 przymocowany do pomostu 22, oraz koniec trzpieniowy 29, który pracuje w taki sposób jak opisano tutaj niżej.

Jak przedstawiono na figurach 1, 2 i 9, zespół korpusu głównego 21 zawiera również dwa mechanizmy zaciskowe korpusu głównego, ogólnie oznaczone odnośnikami liczbowymi 35 i 36. Jak widać, mechanizmy zaciskowe korpusu głównego 35 i 36 zawierają w sobie powiększone płyty zaciskające 37, które rozciągają się po bokach, po każdej stronie zespołu korpusu głównego 21. Płyty zaciskające zespołu głównego 37 są przymocowane do, jednego lub więcej, cylindrów zaciskających 38, które są przytwierdzone do obudowy 23 za pomocą śrub 39 z łbami walcowymi z gniazdem. Jak to najlepiej widać na fig. 9, cylindry zaciskające 38 są selektywnie uruchamiane przy przemieszczaniu płyt zaciskających 37 i wprowadzaniu ich we współpracę, oraz wyprowadzaniu ich ze współpracy, z wyciętym prostokątnym otworem H, wykonanym przez maszynę górniczą 20 w znany sposób, przy przemieszczaniu zespołu korpusu głównego 21 przyrostowymi krokami, do wewnątrz i na zewnątrz wyciętego otworu H.

Nawiązując teraz do figur 1, 2, 5 i 9, zespół korpusu głównego 21 zawiera układ przenośnika korpusu głównego, ogólnie oznaczony odnośnikiem liczbowym 40. Układ 40 przenośnika korpusu głównego ma wydłużoną rynnę 41, która może być ogólnie prostokątna w przekroju poprzecznym. Jak przedstawiono, rynna 41 jest wpasowana do wewnątrz ukształtowanego w literę U pomostu 22, z możliwością ruchu względnego względem pomostu 22 i obudowy 23, wzdłuż zespołu korpusu głównego 21.

Wewnątrz rynny 41 układu 40 przenośnika korpusu głównego, zamontowane są dwa przenośniki śrubowe 42, 43, które rozciągają się właściwie na długości rynny 41. Przenośniki śrubowe 42, 43 mają korzystnie wały 44 i 45 przenośników śrubowych, które są wsparte na wspornikach 46 mających w sobie łożyska 47 (fig. 5), umieszczonych korzystnie w sąsiedztwie końców i, jak byłoby to konieczne, w odstępach na całej długości wałów 44, 45. Wały 44, 45 przenośnika śrubowego mają na sobie spiralne łopatki 48, które mogą być każdej konstrukcji, z wielu różnych znanych w przemyśle. Wały 44, 45 przenośnika śrubowego są napędzane przez odpowiednie silniki 49 przenośnika śrubowego, jeden lub więcej, przy transportowaniu węgla kamiennego, lub innych minerałów, do tyłu wzdłuż zespołu korpusu głównego 21, co się odbywa z lewa na prawo, jak pokazano na rysunku na figurach 1 i 2. Docenione będzie, że dodatkowe jednostki przenośnikowe

189 926 (nie pokazane), które mogą być takie same jak, lub podobne do, układu 40 przenośnika korpusu głównego, mogą być powiązane z rynną 41 najbliższymi silnikami 49 przenośników śrubowych, dla transportowania urobionego materiału do powierzchni gdzie wycięty otwór H rozpoczyna się, jak maszyna górnicza 20 kontynuuje podziemny ruch postępując wzdłuż pokładu minerałów.

Rozmieszczony na przedzie główny zespół 21 maszyny górniczej 20, znajdujący się w przykładowym wyciętym otworze H, stanowi para zespołów skrzydeł z głowicami nożowymi, ogólnie oznaczonych odnośnikami liczbowymi 50 i 50'. Jak widać to z góry i w głębi wyciętego otworu H na fig. ł, zespół lewego skrzydła z głowicami nożowymi jest oznaczony odnośnikiem liczbowym 50, a zespół prawego skrzydła z głowicami nożowymi jest oznaczony odnośnikiem liczbowym 50'. Zespoły skrzydeł z głowicami nożowymi, 50 i 50', mogą być o identycznej konfiguracji, z wyjątkiem tego, że każdy z nich jest zbudowany w istocie jako odbicie zwierciadlane drugiego. Zatem, następujące dalej rozważanie, obejmuje budowę obu zespołów skrzydeł z głowicami nożowymi, 50 i 50', chociaż ukierunkowane jest szczególnie na lewy zespół skrzydła nożowego 50. Nawiązując teraz do figur od 1 do 6, zespół skrzydła nożowego 50 posiada ramę 51, w kształcie litery L otwartej na zewnątrz. Jak pokazano, rama 51 ma pionowy człon 52 i dolny poziomy człon 53.

Dostępny od dołu uformowanej w kształt litery L ramy 51, znajdujący się w pobliżu złącza pionowego członu 52 i poziomego członu 53, jest usytuowany układ przenośnika w skrzydle, ogólnie oznaczony odnośnikiem liczbowym 55. Układ 55 przenośnika w skrzydle ma skrzydłowy przenośnik śrubowy 56, który rozciąga się konkretnie na całej długości, uformowanej w kształt litery L ramy 51. Skrzydłowy przenośnik śrubowy 56 posiada wał 57 skrzydłowego przenośnika śrubowego 57 rozciągający się na długości poza oba krańce skrzydłowego przenośnika śrubowego 56, oraz jest zamontowany z możliwością obracania się względem przedniego stojaka wsporczego 59 i tylnego stojaka wsporczego 60, przytwierdzonych do ramy 51.

Będzie więc docenione, że ruch obrotowy skrzydłowego przenośnika śrubowego 56 układu 55 przenośnika w skrzydle, w kierunku zaznaczonym na figurach od 3 do 5, służyłby do transportowania luźnego materiału w wyciętym otworze H, od przodu do tyłu skrzydła nożowego w zespole 50 z głowicami nożowymi, w przestrzeni ograniczonej przez uformowaną w kształt litery L ramę 51. Dalej będzie docenione, że wyrąbany materiał wprowadzany w jakimś miejscu na długości układu 55 przenośnika skrzydłowego, od zewnątrz układu 55 przenośnika w skrzydle, będzie transportowany w tył wewnątrz uformowanej w kształt litery L ramy 51, do tyłu zespołu skrzydła nożowego 50.

Układ 55 przenośnika skrzydłowego jest współzależny z, i napędzany przez, przenośnikowy mechanizm połączenia sprzęgającego, ogólnie oznaczony odnośnikiem liczbowym 65. Przenośnikowy mechanizm połączenia sprzęgającego 65 składa się z krótkiego segmentu przenośnika śrubowego 66, który jest połączony swymi końcami z wałem 57 skrzydłowego przenośnika śrubowego i z wałem 44 przenośnika śrubowego korpusu głównego, poprzez uniwersalne złącza 67 i 68, odpowiednio.

Będzie więc docenione, że silnik 49 przenośnika śrubowego może napędzać zarówno układ 40 przenośnika korpusu głównego jak i układ 55 przenośnika skrzydłowego 55, na skutek połączenia ich przez przenośnikowy mechanizm sprzęgający 65. Zrozumiane zostanie również, że odpowiednio rozmieszczone uniwersalne złącza 67, 68 przenośnikowego mechanizmu sprzęgającego 65, zespołu skrzydła nożowego 50, mogą być przemieszczane kątowo względem zespołu korpusu głównego 21, podczas gdy wciąż jest zapewniony ruch obrotowy przenośników śrubowych 42 i 66. Dalej, segment przenośnika śrubowego 66, znajdujący się na przenośnikowym mechanizmie sprzęgającym 65, dokonuje przenoszenia wyrąbanego materiału, z układu 55 przenośnika skrzydłowego do układu 40 przenośnika korpusu głównego, a następnie wyrąbany materiał przemieszcza się wewnątrz rynny 41, tak że przesuwa się on w tył, do tyłu maszyny górniczej 20.

Zespół skrzydła nożowego 50 jest ruchomy na pewnej odległości wzdłużnie, oraz kątowo, względem zespołu 21 korpusu głównego 21, dzięki zespołowi przegubu ogólnie oznaczonemu odnośnikiem liczbowym 70, tak jak to widać najlepiej na figurach 2, 5 i 6. Zespół przegubu 70 posiada płytę napędzającą 71, która jest przymocowana do końca trzpienia 29, wysuwającego się na przód i wycofującego się cylindra 26 zespołu napędowego 25 korpusu

189 926 głównego, oraz do rynny 41 przenośnikowego układu 40 korpusu głównego. Płyta napędzająca 71 posiada przymocowane do niej, wystające w przód, przestawione w bok ramię 72, w którym jest zamontowana oprawa łożyska kulistego 73. Zespół skrzydła nożowego 50 posiada wystającą z boku pomocniczą ramę 74 z rozstawionymi równolegle ramionami 75 i 76, które mają na sobie trzpień 77 z czopem kulistym, współpracującym z oprawą łożyska kulistego 73 znajdującą się w przestawionym w bok ramieniu 72 płyty napędzającej 71. Docenione będzie, że połączenie sprzęgające pomiędzy czopem kulistym 78 i oprawą łożyska kulistego 73 pozwala na konkretny zakres ruchu kątowego w bok, zespołu skrzydła nożowego 50 względem zespołu korpusu głównego 21. W dodatku, czop kulisty 78 i oprawa łożyska kulistego 73, pozwalają na drugorzędny zakres ruchu kątowego w pionie, zespołu skrzydła nożowego 50 względem zespołu korpusu głównego 21.

Zespół skrzydła nożowego 50 posiada nożowy zestaw jezdny, oznaczony ogólnie odnośnikiem liczbowym 80, umieszczony ogólnie wewnątrz uformowanej w kształt liteiy L ramy 51, powyżej układu 55 przenośnika skrzydłowego. Nawiązując do figur od 1 do 6, łącznie, nożowy zestaw jezdny 80 posiada ramę zestawu jezdnego 81 posiadającą odnogę poziomą 81 i odnogę pionową 83, które ogólnie są ustawione równolegle do członu poziomego 53 i członu pionowego 52, uformowanej w kształt litery L ramy 51, odpowiednio (fig. 4). Rama zestawu jezdnego 81 jest ruchoma wzdłużnie, wzdłuż całej konkretnej długości uformowanej w kształt litery L ramy 51, zespołu skrzydła nożowego 50, na parze rozstawionych, rozmieszczonych w poziomie szyn, mianowicie na górnej szynie 84 i dolnej szynie 85. Jak przedstawiono, szyny 84, 85 są uformowane w kształt litery V, ułożone w konfiguracji odwróconej, a wchodząc we współpracę zazębiają się one odpowiednio z posiadającymi rowki kołami, górnym 86 i dolnym 87, ramy zestawu jezdnego 81. Jak to najlepiej widać na figurach 3 i 4, rama zestawu jezdnego 81 ma parę rozstawionych w poziomie górnych kół 86 i parę dolnych kół 87, z których wszystkie są zamocowane na ramie zestawu jezdnego 81 z możliwością swobodnego obrotu na sworzniach 88. Zatem, rama zestawu jezdnego 81 jest zamontowana z przeznaczeniem do przesuwu w poziomie i jest pozycjonowana wzdłużnie na uformowanej w kształt litery L ramie 51 zespołu skrzydła nożowego 50.

Rama zestawu jezdnego 81 jest selektywnie pozycjonowana wzdłuż szyn 84, 85 przez zespół napędzający, ogólnie oznaczony odnośnikiem 90. Zespół napędzający 90 zawiera nieciągły (odcinkowy) łańcuch napędzający 91 posiadający jeden koniec przymocowany do wspornika zamocowania 92 pierwszego końca łańcuchowego, oraz drugi koniec przymocowany do wspornika zamocowania 93 drugiego końca łańcuchowego, oba z tych wsporników są sztywno przymocowane do pionowej odnogi 83 ramy zestawu jezdnego 81. Łańcuch napędzający 91 jest przewleczony wokół luźnego koła łańcuchowego 94 zamontowanego w pobliżu przedniego końca uformowanej w kształt litery L ramy 51 zespołu skrzydła nożowego 50. Łańcuch napędzający 91 jest również przewleczony wokół napędowego koła łańcuchowego 95, które jest przytwierdzone do uformowanej w kształt litery L ramy 51 w pobliżu tyłu, lub przy tylnym końcu szyn, zespołu skrzydła nożowego 50. Napędzające koło łańcuchowe 95 jest zamontowane na wale 96 silnika 97 napędzającego zestaw jezdny (patrz fig. 6). Silnik 97 napędzający zestaw jezdny jest silnikiem nawrotnym, który może być pobudzany energią do przemieszczania ramy zestawu jezdnego 81, z wybraną prędkością i w wybranym kierunku, wzdłuż szyn 84, 85 przymocowanych do uformowanej w kształt litery L ramy 51 zespołu skrzydła nożowego 50.

Nożowy zestaw jezdny 80 ma na sobie zamocowany działający zespół nożowy, ogólnie oznaczony odnośnikiem liczbowym 100, który jest najlepiej widoczny na figurach od 1 do 4. Zespół nożowy 100 posiada głowicę nożową 101, która jak pokazano zawiera dwa ustawione w jednej linii z osią, zorientowane pionowo bębny 102. Powierzchnia zewnętrzna bębnów 102 ma na sobie liczne, rozstawione osiowo i obwodowe, głowice nożowe 103, które są zaprojektowane do dokonywania wyrębu minerału z pokładu, wyrębu odpadów, oraz do tym podobnych działań napotykanych w operacjach górniczych. Bębny 102 są wprawiane w ruch obrotowy przez silniki hydrauliczne 104 umieszczone wewnątrz zamkniętych przestrzeni bębnów 102. Bębny 102 mają, znajdujące się osiowo na zewnątrz, kołpaki 105, które są zamocowane bez możliwości obracania się na wieloklinach wałów 106 silników hydraulicznych 104. Zatem docenione będzie, że bębny 102 mogą być selektywnie wprawiane w ruch obrotowy przez silniki

189 926 hydrauliczne 104, z wymaganą, prędkością, dla optymalizowania operacji wyrębu dokonywanego przez głowice nożowe 103 znajdujące się na bębnach 102. Silniki hydrauliczne 104 mogą korzystnie być silnikami nawrotnymi, takimi że pozwalają na ruch obrotowy bębnów 102 w obu kierunkach, w zależności od wykorzystywanych technik wyrębu, oraz pozwalają na krótkie nawroty, w uzasadnionym kierunku ruchu bębnów 102 głowicy nożowej 101, w przypadku chwilowego zakleszczenia się bębnów 102 pod wpływem ilości, lub treści, materiału podlegającego wyrębowi w założonym czasie.

Na każdej głowicy 101 jest umieszczone, pomiędzy bębnami 102 obudów, wydłużone ramię wycinające 110. Ramię wycinające 110 ma zamontowane na sobie, rozciągające się przeciwnie kołnierze 111, do których są przymocowane śrubami 112 silniki hydrauliczne 104. Kołnierze 111 mają także osadzone na nich łożyska 113, znajdujące się na zewnątrz nich, na których obracają się bębny 102, gdy są uaktywniane przez silniki hydrauliczne 104. Docenione będzie, że zespół nożowy 100 i jego współzależność od ramienia wycinającego 110, są tylko przykładowo wybrane z różnorodnych typów cylindrycznych głowic tnących, które są znane w przemyśle. Każda z różnorodnych konstrukcji cylindrycznych głowic nożowych mogłaby być wykorzystana, jeśli tylko ma właściwe rozmiary i jest odpowiednio napędzana.

Kraniec ramienia wycinającego 110, przeciwległy do głowicy nożowej 101, jest zamocowany przegubowo do ramy zestawu jezdnego 81. Jak pokazano, ramię wycinające 110 jest zamocowane na sworzniu przegubu 114 bez możliwości obracania się (fig. 3). Sworzeń przegubu 114 przechodzi przez fragment ramy zestawu jezdnego 81 i ma koło zębate 115, zamocowane na sobie bez możliwości obrotu. Tak więc będzie docenione, że ruch obrotowy koła zębatego 115 zapewnia, równorzędny kątowo, ruch obrotowy ramienia wycinającego 110 wokół sworznia przegubu 114. Koło zębate 115 jest zazębione z zębnikiem 116. Zębnik 116 jest zamontowany na wale 117 siłownika obrotowego 118, zamocowanego na ramie zestawu jezdnego 81. Zatem będzie zauważone, że pobudzany energią siłownik obrotowy 118 dokonuje kątowego przemieszczania głowicy nożowej 101 wokół sworznia przegubu 114, spowodowanego działaniem wału 117 i zębnika 116. Pod tym względem, głowica nożowa 101 może być obracana od pozycji, znajdującej się konkretnie w jednej linii z uformowaną w kształt litery L ramą 51 zespołu skrzydła nożowego 50, jak pokazano na figurach 1 i 2, do pozycji właściwie prostopadłej do niej, jak przedstawiono na przykład na fig. 13D.

Nawiązując teraz do figur 4 i 7, każdy z zespołów skrzydeł 50 i 50' ma zespół zaciskający skrzydło, ogólnie oznaczony odnośnikiem liczbowym 120. Lewy zespół skrzydła nożowego 50 ma zespół zaciskający skrzydło 120, a zespół skrzydła nożowego 50' ma zespół zaciskający skrzydło 120', oba z nich są umieszczone na boku znajdującym się we wnętrzach, lub w środku pod spodem, zespołów skrzydeł nożowych 50, 50', oraz, podobnie jak inne części składowe zespołów skrzydeł nożowych 50, 50', są one w istocie identyczne, za wyjątkiem tego, że każdy z nich jest lustrzanym odbiciem drugiego, i że pewne elementy są przestawione w bok dla zapobieżenia zakłóceniom. Zespół zaciskający skrzydło 120 jest przeznaczony do podtrzymywania zespołu skrzydła nożowego 50 w wybranej pozycji, podczas gdy nożowy zestaw jezdny 80 jest przemieszczany wzdłuż szyn 84, 85 dla zwiększenia rozciągłości wyciętego otworu H w sposób, który jest tutaj potem wyszczególniony. Zespół zaciskający skrzydło 120 zawiera tylny cylinder zaciskający 121, który uaktywnia tylną górną płytę zaciskającą 122 i tylną dolną płytę 123. Będzie zatem docenione, że uaktywnianie tylnego cylindra zaciskającego 121 przemieszcza tylną górną płytę zaciskającą 122 zakleszczając ją na górze wyciętego otworu H, oraz tylną dolną płytę zaciskającą 123 zakleszczając ją na dole wyciętego otworu H.

Zespół zaciskający skrzydło 120 zawiera także przedni górny cylinder zaciskający 124, który napędza przednią górną płytę zaciskającą 125 przemieszczając ją od wycofanej pozycji narysowanej linią ciągłą, do pozycji zakleszczenia 125' u góry wyciętego otworu H. Przedni dolny cylinder zaciskający 126 ma na sobie przednią dolną płytę zaciskającą 127 i przemieszcza ją od wycofanej pozycji narysowanej linią ciągłą na fig. 7, do pozycji wystawionej 127' stykającej się z dolną powierzchnią wyciętego otworu H. Cylindry zaciskające, przedni górny 124 i przedni dolny 126, są przymocowane do pionowego członu 52 uformowanej w kształt litery L ramy 51 zespołu skrzydła nożowego 50. Tylny cylinder zaciskający 121 jest zamontowany w sposób opisywany tutaj potem.

189 926

Nawiązując teraz szczególnie do figur 4, 7 i 8A, pozycjonowanie kątowe każdego z zespołów skrzydeł 50 i 50' względem zespołu korpusu głównego 21, jest dokonywane przez zespół rozpościerania skrzydła, ogólnie oznaczony odnośnikiem liczbowym 130, działający w powiązaniu z zespołem zaciskającym skrzydło 120. Zespół rozpościerania skrzydła 130 zawiera obracający się wał 131, który przemieszcza się w licznych rozstawionych łożyskach 132 przymocowanych do członu pionowego 52 uformowanej w kształt litery L ramy 51. Jak widać, wał 131 jest w rzeczywistości zamontowany pionowo na ramie 51 i jest selektywnie, pod względem kierunku, obracany przez siłownik obrotowy 133 pokazany jako zamontowany w miejscu pośrednim na długości wału 131. Górny cylinder rozpościerania 134 i dolny cylinder rozpościerania 135, które, jak pokazano na fig. 7, są zorientowane właściwie prostopadle do wału 131 i są w istocie poziome, są operatywnie współzależne od wału 131 zespołu rozpościerania skrzydła 130. Koniec trzpienia każdego z cylindrów rozpościerania 134, 135, jest przymocowany za pomocą obejmy zaciskowej 136 do wału 131, tak że wał 131 obracany przez siłownik obrotowy 133 przekręca go. Ślepe końce cylindrów 134, 135 mają wystające ucho 137, przez które są przesadzone wałki 138 mające możliwość swobodnego obrotu w oprawach rolkowych 139 po każdej ze stron ucha 137. Ślepe końce cylindrów 134, 135 są przytrzymywane, z możliwością uwalniania, w uformowanych w kształt litery L wspornikach 140, które są zamontowane na wewnętrznej powierzchni pionowego członu 52 uformowanej w kształt litery L ramy 51 zespołu skrzydła nożowego 50' (patrz figury 7 i 8A). W ten sposób, cylindry rozpościerania 134, 135 są połączone wzajemnie pomiędzy dwoma zespołami skrzydeł nożowych 50 i 50', podczas części ich sekwencji operacyjnej, jak zostało to tutaj potem bardziej uszczegółowione. Cylindry rozpościerania, górny 134 i dolny 135, pozostają w płaszczyźnie pionowej podczas bocznego ruchu poziomego, ponieważ tylny cylinder zaciskający 121 jest przytwierdzony zarówno do górnego cylindra rozpościerania 134 jak i do dolnego cylindra rozpościerania 135, na przykład spoinami 141 wykonanymi spawaniem. Synchronizacja cylindrów' 134, 135 zapewniona jest przez połączenie równoległobokowe utworzone przez wał 131 i tylny cylinder zaciskający 121.

Przykładowe możliwości manipulowania zespołami skrzydeł nożowych 50, 50', ze szczególnym odniesieniem do zespołu skrzydła nożowego 50, są przedstawione w postaci kolejno następujących po sobie schematycznych widoków rzutów z góry, na figurach od 8A do 8D. Na fig. 8A zespoły skrzydeł nożowych 50 i 50' są przedstawione obok siebie, ustawione liniowo równolegle i w linii z zespołem korpusu głównego 21. Przygotowane do rozpoczęcia rozpościerania zespołu skrzydła nożowego 50, przedni górny cylinder zaciskający 124 i przedni dolny cylinder zaciskający 126, zespołu skrzydła nożowego 50' są uaktywniane do ich pozycji zaciskającej. W dalszym omawianiu, odnoszącym się do figur od 8A do 8D, będzie przyjęte we wszystkich przypadkach, że przedni dolny cylinder zaciskający 126 jest uaktywniany do pozycji zaciskającej, lub do pozycji wycofanej, przy każdorazowym uaktywnianiu przedniego górnego cylindra zaciskającego 124 do pozycji zaciskającej, lub do pozycji wycofanej, z odniesieniem do obu zespołów skrzydeł nożowych 50, 50'. Przedni górny cylinder zaciskający 124 i tylny cylinder zaciskający 121 zespołu skrzydła nożowego 50, są uaktywniane do wycofanej pozycji trzpienia.

W tym czasie, cylindry rozpościerania 134, 135 są uaktywniane do przekręcania zespołu skrzydła nożowego 50 wokół zespołu przegubowego 70. Jak przedstawiono na fig. 8B, to uaktywnienie cylindrów rozpościerania 134, 135 wytwarza taki prześwit pomiędzy zespołami skrzydeł nożowych 50, 50', że dostarcza wystarczającej przestrzeni dla następnych kolejnych etapów operacyjnych. Ponieważ trzpienie cylindrów rozpościerania 134, 135 są całkowicie wystawione, jak konkretnie przedstawiono to na fig. 8B, z rolkami 139 współpracującymi z uformowanym w kształt litery L wspornikiem 140 zespołu skrzydeł nożowych 50', a przedni cylinder 124 jest dociśnięty, siłownik obrotowy 133 jest pobudzany energią do wywoływania ruchu obrotowego cylindrów rozpościerania 134, 135 względem wału 131, w kierunku przeciwnym do ruchu zegara. To powoduje, że rolki 139 przy ślepym końcu cylindrów rozpościerania 134, 135, oddzielają się od ich uformowanych w kształt litery L wsporników 140 i przemieszczają się torem łukowym, jak przedstawiono to na fig. 8C. Cylindry rozpościerania 134, 135 są uaktywniane do wycofywania trzpienia jednocześnie z uruchamianiem siłownika

189 926 obrotowego 133, w celu zapobieżenia wchodzeniu w kolizję rolek 139 z ramą 51 zespołu skrzydła nożowego 50'.

Działanie cylindrów nożowych 134 i 135 powodujące wycofywanie się tłokowych trzpieni, podczas gdy cylindry rozpościerania 134, 135 są obracane wokół wału 131 przez uaktywniony siłownik obrotowy 133, trwa dopóki położenie części składowych zespołu skrzydła nożowego 50, takie jak przedstawione na fig. 8D, nie zostanie osiągnięte. W tym punkcie, trzpienie cylindrowe cylindrów rozpościerania 134, 135 są rzeczywiście wycofane, a cylindry rozpościerania 134, 135 są zorientowane w rzeczywistości prostopadle do ramy 51 zespołu skrzydła nożowego 50. Chociaż ukierunkowanie takie jak na fig. 8d jest pożądane w pewnych okolicznościach, może być jednak odpowiednia inna orientacja cylindrów rozpościerania 134, 135, tak żeby uzyskać ułożenie względem linii ustawienia korpusu głównego 21 bardziej zbliżone do równoległego. Następnie, tylny cylinder zaciskający 121 jest uaktywniany do pozycji zaciskającej przy przednim górnym cylindrze zaciskającym 124 uaktywnionym do pozycji zaciskającej, dla wykonywania operacji wyrębu przez zespół nożowy 100, wzdłuż zespołu skrzydła nożowego 50. Po zakończeniu operacji wyrębu, przedni górny cylinder zaciskający 124 jest uaktywniany do pozycji wycofania, tak że cylindry rozpościerania 134, 135 mogą być uaktywniane do wysuwania się z nich trzpieni tłokowych, dla przemieszczenia zespołu skrzydła nożowego 50 do bardziej rozpostartej kątowo pozycji, to jest do miejsca, od którego może być wyrąbywany materiał przez zespół nożowy 100. Na kolejno następujące po sobie powtarzanie wyrębu i przemieszczania, począwszy od miejsca na fig. 8D, pozwala jakiś pożądany zakres odchylania kątowego zespołu skrzydła nożowego 50 względem zespołu korpusu głównego 21.

W celu dokonania pionowych regulacji maszyny górniczej 20 podczas fazy wstępnej, dla lepszego postępowania za profilem pokładu minerału i dla utrzymywania kierunku wyciętego otworu H wyśrodkowanego w pokładzie minerału, mogą być korzystnie wykorzystywane zmodyfikowane zespoły skrzydeł nożowych 150 i 150', przedstawione na figurach od 10 do 12. Sterowanie ku górze i w dół, zespołów skrzydeł nożowych 150 i 150', jest dokonywane przy zmodyfikowanej ramie 151 uformowanej w kształt litery L, Tak jak w przypadku zespołów skrzydeł nożowych 50 i 50', struktury są identyczne, za wyjątkiem tego, że każda jest lustrzanym odbiciem drugiej, a więc tylko zespół skrzydła nożowego 150 będzie tutaj dalej opisywany.

Zasadniczo, uformowana w kształt litery L rama 151 jest strukturą dwuczęściową, posiadającą pionowy człon 152 z dolnym skrajem, który jest rozwidlony przez przymocowaną płytę ustalacza 153 dla uformowania rozciągającego się w pionie rowka 154. Rowek 154 obejmuje uformowaną w kształt litery L spodnią płytę 155, posiadającą odnogę poziomą 156 podobną do poziomego członu 53 zespołu skrzydła nożowego 50. Odnoga pionowa 157 jest wpasowana w rowek 154 uformowany pomiędzy członem pionowym 152 i płytą ustalacza 153. Spodnia płyta 155 jest zamocowana wewnątrz rowka 154, w pobliżu tylnego końca zespołu skrzydła nożowego 150, przy pomocy sworznia przegubu 160, tak że spodnia płyta 155 ma możliwość obrotu w pobliżu tego miejsca, unosząc przedni koniec spodniej płyty 155. Zakres pionowego przemieszczania przedniego końca spodniej płyty 155 może być kontrolowany przez jeden, lub więcej, przelotowych sworzni 162, które przechodzą przez człon pionowy 152 uformowanej w kształt litery L ramy 151, przez rowek 154, oraz przez płytę ustalacza 153. Przelotowe sworznie 162 przechodzą również przez pionową szczelinę 163 w pionowej odnodze 157 spodniej płyty 155, tak że spodnia płyta 155 może być przemieszczana w pionie na długości szczelin 163, obracając się wokół sworznia przegubu 160. Położenie w pionie przedniego końca spodniej płyty 155 może być selektywnie sterowane przez kierujący w dół cylinder 165 posiadający swój ślepy koniec przymocowany do trzpienia górnego 166, który jest przytwierdzony do pionowego człona 152 uformowanej w kształt litery L ramy 151, a jego koniec trzpieniowy jest przymocowany do trzpienia dolnego 167, który jest przytwierdzony do pionowej odnogi 157 spodniej płyty 155.

Zespół skrzydła nożowego 150 jest pokazany na figurach od 10 do 12 liniami ciągłymi, w jego normalnej pozycji pracy. Jak pokazano, kierujący w dół cylinder 165 posiada swój trzpień wystawiony ze spodniej płyty 155, wyciągany w dół, tak że sworznie przelotowe 162 wchodzą we współpracę z górą szczelin 163. W tym położeniu odnoga pozioma 156 spodniej płyty 155 jest w istocie prostopadła do końców członu pionowego 152 ramy 151. Uaktywnię14

189 926 nie ściągającego w dół cylindra 165, do wycofywania jego trzpienia, unosi spodnią płytę 155 przy jej przednim końcu, podnosząc odnogę poziomą 156 do położenia 156' oznaczonego linią dwupunktową, jak to najlepiej widać na fig. 11. To powoduje kierowanie ku dołowi zespołu skrzydła nożowego 150', dla utrzymywania zespołu nożowego 100 w wybranym położeniu, wewnątrz pokładu minerału, który jest nachylony w dół.

W celu uzyskania skierowania zespołu skrzydła nożowego 150 ku górze, przedni dolny cylinder zaciskający 126 może być uaktywniony do wystawiania przedniej dolnej płyty zaciskającej 127, z pozycji wycofanej oznaczonej linią cią^ł^ na fig. 12, do pozycji wystawania 127', która znajduje się poniżej odnogi poziomej 156 spodniej płyty 155. W tyin przypadku, przednia górna płyta zaciskająca 125 uruchamiana przez przedni górny cylinder zaciskający 124, nie jest uaktywniana i ma pozwalać na kierowanie ku górze, lub na odchylanie, zespołu skrzydła nożowego 150, podczas gdy przednia płyta zaciskająca 127 jest wystawiona do pozycji 127' (patrz fig. 12). Ponieważ podczas kierowania ku górze zespołu skrzydła nożowego 150 przednia dolna płyta zaciskowa 127 jest utrzymywana jako wystająca, płyta zaciskająca 127 może mieć podwinięty w górę brzeg prowadzący 128 i podwinięty w górę brzeg tylny 129, dla zabezpieczenia przedniej płyty zaciskającej 127 przed zakopywaniem się w, lub zaczepianiem o, dolną powierzchnię wyciętego otworu H. Tak więc, zespoły skrzydeł nożowych 150, 150' mogą być sterowane w dół lub ku górze, przy optymalizacji podążania za pokładem minerału, w oparciu o informacje pochodzące z wcześniej wyciętych otworów H, lub pochodzące z jednoczesnego wycinania otworu H, albo podczas powrotnego wyrębu, w oparciu o informacje pochodzące ze wstępnej fazy operacji urabiania.

Przykładowy ciąg operacyjny, dla sposobu urabiania minerałów wykorzystującego maszynę gómiczą20, jest schematycznie przedstawiony na figurach od 13A do 13L.

Maszyna górnicza 20 jest pokazana jako wykonująca w wysokiej ścianie W wycięty otwór H, którego przebieg jest zdefiniowany przez powierzchnię gruntu.

Jak widać z przeglądu widoku w rzucie głównym, maszyna górnicza 20 jest przedstawiona na fig. 13A przy rozpoczynaniu wejścia w wysoką ścianę W. Zespoły nożowe 100, znajdujące się na każdym zespole skrzydła nożowego 50, 50', są wprawiane w ruch obrotowy zgodnie i przeciwnie z ruchem zegara, odpowiednio, jak jest to widoczne na przedstawionym rzucie z góry. Układy przenośników skrzydłowych 55 zespołów skrzydeł nożowych 50, 50', znajdują się początkowo w otwartej przestrzeni, osadzają urobione minerały na zewnątrz wysokiej ściany W, jak pokazano na fig. 13A.

Maszyna górnicza 20 postępuje do przodu, podążając przy tym w ślad za pokładem minerału, i wykonuje wycięty otwór H za pomocą postępujących w przód zespołów skrzydeł nożowych 50, 50' z mechanizmami zaciskającymi 35, 36 wchodzącymi we współpracę z bokami wyciętego otworu H, jak przedstawiono na fig. 13B. Kiedy zostaje zakończone wydłużanie otworu, przez wysuwane w przód i wycofywane cylindry 26, 27 zespołu napędzania korpusu głównego 25, mechanizmy zaciskające 35, 36 są wycofywane ze współpracy z wyciętym otworem H, a zespół korpusu głównego 21 maszyny górniczej 20 jest podciągany do przodu przez wycofujące się, wysuwane w przód i wycofywane cylindry 26, 27, ciągnące zespół korpusu głównego 21 do miejsca znajdującego się w bliskim sąsiedztwie zespołów skrzydeł nożowych 50, 50', jak przedstawiono na fig. 13C.

Mechanizmy zaciskające 35, 36 są wtedy rozpierane i wprowadzane we współpracę ze ścianami W wyciętego otworu H, i przygotowywane do dalszego postępowania na przód zespołów skrzydeł nożowych 50, 50', tak żeby zespoły nożowe 100 wykonywały dalsze wycinanie postępując w przód do wnętrza pokładu minerału. Jak przedstawiono na fig. 13B, przy zespole korpusu głównego 21 znajdującym się wewnątrz wyciętego otworu H, wyrąbane minerały są wyładowywane do tyłu maszyny górniczej 20 przez układ przenośnika skrzydłowego 40, po to by je wyładować na zewnątrz wysokiej ściany W. Ponieważ maszyna górnicza 20 dalej kontynuuje wchodzenie w pokład minerału od wysokiej ściany W, jak pokazano na fig. 13C, dodatkowe długości przenośnika mogą być podłączane, w sposób dobrze znany w technice, dla kontynuowania wyładowywania wyrąbanego materiału na zewnątrz wysokiej ściany W.

Skoro wycięty otwór H osiągnął pożądaną głębokość w pokładzie minerału, mechanizmy zaciskające 35, 36 są rozpierane do wchodzenia we współpracę z wyciętym otworem H, dla cza189 926 sowego utrzymywania w miejscu maszyny górniczej 20, jak to przedstawiono na fig. 13D. W tym czasie, przy kontynuacji działania wycinającego przez zespoły nożowe 100, siłowniki obrotowe 118 ramion wycinających 110 są uaktywniane do odchylania zespołów nożowych 100, od pozycji ustawienia w jednej linii z zespołami skrzydeł nożowych 50, 50', jaką pokazano na fig. 13C, do pozycji ustawienia prostopadłego względem zespołów skrzydeł nożowych 50, 50', jaką pokazano na fig. 13D.

Następnie, zespoły 90 napędzające zestawy jezdne, nożowych zestawów jezdnych 80, są uaktywniane do przemieszczania zestawów nożowych 100 wzdłużnie po zespołach skrzydeł nożowych 50, 50', lub od ich przodu do ich tyłu, dla osiągnięcia położenia przedstawionego na fig. 13E. Podczas rozszerzającego wyrębu, pierwotnie wyciętego wstępnego otworu H, zespoły nożowe 100, 100 kontynuują gromadzenie wyrąbanych minerałów, transportując ich przez układy przenośnika skrzydłowego 55 i przez układ przenośnika korpusu głównego 40, dla odkładania ich na zewnątrz wysokiej ściany W, jak już poprzednio opisywano.

Jak tylko ten rozszerzający wyrąb jest dokonany, zespoły nożowe 100 są wycofywane do ich pozycji ustawienia w jednej linii z zespołami skrzydeł nożowych 50, 50', przez uaktywnienie nożowego zestawu jezdnego 80 i przez odchylenie ramion wycinających 110, 110. W tym czasie, jest rozpoczynane rozpościeranie zespołów skrzydeł nożowych 50, 50', dla dokonania kątowego przemieszczenia zespołów skrzydeł nożowych 50, 50' względem zespołu korpusu głównego 21, dzięki zespołom przegubowym 70. Zapoczątkowanie kątowego rozdzielania, pomiędzy zespołem skrzydła nożowego 50 i zespołem skrzydła nożowego 50', jest dokonywane przez uaktywnienie cylindrów rozpościerania 134, 135 zespołu rozpościerania skrzydła 130, we współdziałaniu z każdym z zespołów skrzydeł nożowych 50, 50', przy częściach składowych zespołu zaciskającego skrzydło 120 ustawionych w takiej pozycji jak rozpatrywano tutaj powyżej w powiązaniu z opisem figur od 8A do 8D. Przy zespole nożowym 100 kontynuującym wyrąb, jak przedstawiono na fig. 13F, zespół skrzydła nożowego 50 jest przemieszczany kątowo względem zespołu skrzydła nożowego 50'.

Jak pokazano na fig. 13G, zespół rozpościerania skrzydła 130 zespołu skrzydła nożowego 50 jest odłączony od zespołu skrzydła nożowego 50', podczas gdy zespół nożowy 100 jest przemieszczany, od miejsca ustawienia w jednej linii z zespołem skrzydła nożowego 50 do pozycji prostopadłej do niego, a następnie przemieszczany wzdłuż długości zespołu skrzydła nożowego 50, jak przedstawiono na fig. 13G, dla dokonywania dalszego wyrębu rozszerzającego wycięty wstępnie otwór H. To przemieszczanie może być odpowiednio powtarzane dopóki zespół rozpościerania skrzydła 130 współdziałający z zespołem skrzydła nożowego 50, nie zostanie przestawiony prostopadle do niego, przez uaktywniony siłownik obrotowy 133, osiągając usytuowanie przedstawione na fig. 13H. Szczegóły dotyczące etapów pozycjonowania i uaktywniania zespołu 120 zaciskającego skrzydło są rozważane tutaj powyżej, w związku z opisywaniem figur 8C i 8D. Powtarzające się ciągi czynności, zespołu 120 zaciskającego skrzydło i zespołu rozpościerania skrzydła 130, przy przerywanym przemieszczaniu zespołu nożowego 100 wzdłuż zespołu skrzydła nożowego 50, mogą być stosowane dla osiągnięcia każdego wymaganego stopnia kątowego umiejscowienia zespołu skrzydła nożowego 50, względem zespołu skrzydła nożowego 50'.

Następnie można dokonywać stopniowanego kątowego przemieszczania zespołu skrzydła nożowego 50', w sposób dopiero co opisywany przy zespole skrzydła nożowego 50, przy kolejno następujących po sobie etapach wyrębu realizowanych przez zespół nożowy 100, kontynuując każdorazowo kątowe uaktywnianie zespołu skrzydła nożowego 50', dopóki zespoły skrzydeł nożowych 50 i 50' nie zostaną rozstawione pod takimi samymi kątami względem wzdłużnej osi zespołu korpusu głównego 21 maszyny górniczej 20. Jak tylko zostanie osiągnięta pozycja przedstawiona na fig. 131, rozpoczyna się operacja powrotnego wyrębu w jej postaci najbardziej produktywnej, w której w pełni rozszerzony obszar, ograniczony przez zespoły skrzydeł nożowych 50, 50', jest urabiany przez maszynę górniczą 20 powtarzającą stopniowo etapy działania w taki sposób jak ma to miejsce przy wycinaniu wstępnego otworu H. Podczas operacji powrotnego wyrębu, mechanizmy zaciskające 35, 36 zespołu korpusu głównego 21, jak i tylne górne płyty zaciskające 122 zespołu zaciskania skrzydła 120, są wprowadzone w działanie. W tym czasie, zespoły skrzydeł nożowych 50 i 50' są przemieszczane w głąb wysokiej ściany W przez uaktywnianie, wysuwanych w przód i wycofywanych cylin16

189 926 drów 26, 27 zespołu napędzającego korpusu głównego 25, do wycofywania swych trzpieni tłokowych, oraz przez zsynchronizowane wydłużanie trzpieni tłokowych cylindrów rozpościerania 134, 135, górnego i dolnego, zespołów skrzydeł nożowych 50 i 50', w obszarze uprzednio oczyszczonym przez zespoły nożowe 100 zespołów skrzydeł nożowych 50 i 50'. Jest wykonywane zwalnianie i przemieszczanie mechanizmów zaciskających 35, 36 zespołu korpusu głównego 21 i wydłużanie wystawienia trzpieni tłokowych, wysuwanych w przód i wycofywanych cylindrów 26, 27 zespołu napędzającego korpusu głównego 25. Następnie, przygotowywając się do powtórzenia przemieszczania zespołów nożowych 100 wzdłuż długości zespołów skrzydeł nożowych 50 i 50' i do powrotu do pozycji przedstawionej na fig. 131, zespoły zaciskające skrzydło 120 i mechanizmy zaciskające 35, 36 są uaktywniane do pozycji zaciskania. Ta kolejność, wyrębu i postępowania wstecz, wykonywana przez zespoły skrzydeł nożowych 50 i 50' rozstawione kątowo, tak jak przedstawiono na fig. 131, jest powtarzana przez cały czas trwania operacji powrotnego wyrębu, albo przez konkretną część tej operacji, wykonywanej przez maszynę górniczą 20 podczas pracy w wysokiej ścianie W.

W przypadkach gdzie jest wymagane pozostawianie wysokiej ściany W w stanie właściwie nienaruszonym, może być wykonywane powiększane zamykanie przyrostowe, albo może być zmniejszane rozstawienie kątowe zespołów skrzydeł nożowych 50 i 50'. W takich przypadkach może być wykorzystywana procedura przedstawiona na figurach od 13J do 13L. Zespoły nożowe 100 są zawracane tylko na części długości zespołów skrzydeł nożowych 50 i 50' i jest następnie dokonywany wyrąb tylko na części długości zespołów skrzydeł nożowych 50 i 50', jak pokazano na fig. 13J.

Następnie, zespół korpusu głównego 21 może być wyciągany stopniowo z wyciętego otworu H, tak że jest wtedy wykonywany równomierny węższy wyrąb. Będzie docenione, że w tych okolicznościach, trzymające tylne płyty zaciskające 122, 123, wprowadzone we współpracę z górą i z dołem wyciętego otworu H, podczas gdy zespół napędzający 25 zespołu korpusu głównego wycofuje tłoki wysuwanych w przód i wycofywanych cylindrów 26, 27, tym samym powodują to, że wycofywane zespoły skrzydeł nożowych 50 i 50' dążą do przemieszczania się kątowo do wewnątrz, jak można to zobaczyć porównując figury od 13 J do 13K. W następstwie osiągnięcia położenia według fig, 13K, można zaprzestać kontynuacji ruchu obrotowego przez zespoły nożowe 100, i może być wyłączony zespół napędzający 90 zestawu jezdnego, tak żeby zespoły nożowe 100 mogły być przemieszczane wzdłuż zespołów skrzydeł nożowych 50 i 50'. Tylne płyty zaciskające 122 są wycofywane z kontaktu z wyciętym otworem H, a wzajemne współdziałanie zespołów nożowych 100 i węgla kamiennego powoduje dalsze kątowe schodzenie się zespołów skrzydeł nożowych 50 i 50'. W miarę jak odbywa się schodzenie zespołów skrzydeł nożowych 50 i 50' do ich pierwotnie równoległej pozycji, siłowniki obrotowe 133 zespołów rozpościerania skrzydła 130 są uaktywniane do powrotu zespołów rozpościerania skrzydła do ich pierwotnej pozycji, co przedstawiono na fig. 13L.

Pomimo że powyżej został tutaj opisany przykładowy ciąg operacyjny dla wstępnego i powrotnego wyrębu, specjaliści w dziedzinie uznają że wielka ilość odmian i wielka ilość zmian tego ciągu operacyjnego może być wprowadzana przy wykorzystywaniu elastyczności operacyjnej opisywanej tutaj maszyny górniczej 20, bez wychodzenia poza dziedzinę niniejszego wynalazku. Na przykład, kierunek obrotu zespołów nożowych 100 może być odwrócony podczas niektórych, lub podczas wszystkich, operacji wyrębu, w stosunku do tego przedstawionego na fig. od 12A do 12L. Dalej, mogłyby być wykorzystywane różniące się kolejne działania rozmaitych elementów zespołów skrzydeł nożowych 50 i 50', w zależności od struktury pokładu minerału i w zależności od budowy sąsiednich podziemnych pokładów, oraz w zależności od innych czynników wpływających na działanie. Również otwór wstępny może być wycinany przez inną maszynę, a maszyna górnicza 20 dostarczałaby działań związanych z operacjami wyrębu rozszerzającego i wyrębu powrotnego.

189 926 /06 r\

189 926

IZ-3'

I HL' i ri—7

110“ i 7

l·—	1 z \ » ] \ z	r-d / \ ; ^v'--' i 1 ---
lJi.	Mliii UH Ί

189 926 c4

189 926

FIG, 6

189 926

FiG. 8B

189 926

FIC. 80

189 926

2θ

189 926

ISJ

189 926

!ΟΟ

FIG. Ι3Ε / «η>

\W\W\J ψΧ' Χ₇, ^υ» Fig. 13f

189 926

FIG. I3J

189 926

/o o

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz. Cena 6,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Maszyna górnicza do połączonych operacji wyrębu, wycinania otworu wstępnego i powrotnego wyrębu, materiału znajdującego się w pokładach podziemnych, znamienna tym, że zawiera: ruchomy korpus główny, skrzydło rozciągające się do przodu ruchomego korpusu głównego, zespół nożowy z możliwością umieszczania go w sąsiedztwie końca skrzydła, przy wycinaniu otworu wstępnego w materiale, kiedy to skrzydło jest ustawione w jednej linii z kierunkiem ruchu korpusu głównego, połączenie przegubowe pomiędzy korpusem głównym i skrzydłem, dla orientowania skrzydła pod kątem do kierunku ruchu korpusu głównego, oraz mechanizm jezdny do przemieszczania zespołu nożowego wzdłuż skrzydła, przy wyrębie materiału w sąsiedztwie skrzydła, podczas powrotnego wyrębu materiału.
2. Maszyna górnicza według zastrz. 1, znamienna tym, że głowica nożowa jest głowicą nożową bębnową.
3. Maszyna górnicza według zastrz. 2, znamienna tym, że głowica nożowa bębnowa posiada pionową oś obrotu.
4. Maszyna górnicza według zastrz. 2, znamienna tym, że głowica nożowa bębnowa wytwarza kanciasty otwór wstępny.
5. Maszyna górnicza według zastrz. 1, znamienna tym, że wymieniona głowica nożowa jest częścią zespołu nożowego posiadającego zestaw jezdny służący do przemieszczania zespołu nożowego wzdłuż skrzydła.
6. Maszyna górnicza według zastrz. 5, znamienna tym, że zawiera ramię wycinające niosące na sobie zespół nożowy, tak zamontowane, że jeździ ono po szynach przytwierdzonych do, i rozciągających się wydłuż, skrzydła.
7. Maszyna górnicza według zastrz. 6, znamienna tym, że zestaw jezdny jest selektywnie napędzany przez silnik napędzający zamontowany na skrzydle.
8. Maszyna górnicza według zastrz. 1, znamienna tym, że skrzydło ma przenośnik skrzydłowy służący do przenoszenia materiału, wyrąbanego przez zespół nożowy, do korpusu głównego.
9. Maszyna górnicza według zastrz. 8, znamienna tym, że korpus główny ma przenośnik korpusu głównego służący do przejmowania materiału, i do odprowadzania przejętego materiału, z przenośnika skrzydłowego.
10. Maszyna górnicza według zastrz. 9, znamienna tym, że zawiera przenośnikowy mechanizm połączenia sprzęgającego, powiązany z przenośnikiem skrzydłowym i z przenośnikiem korpusu głównego przez uniwersalne złącza, przez co jest umożliwione kątowe rozpościeranie skrzydła względem korpusu głównego.
11. Maszyna górnicza według zastrz. 1, znamienna tym, że skrzydło ma skrzydłowy zespół zaciskający służący do selektywnego zakotwiczania w materiale, i do zwalniania, skrzydła.
12. Maszyna górnicza według zastrz. 11, znamienna tym, że skrzydłowy zespół zaciskający zawiera cylindry zaciskające, przedni i tylny, a każdy z nich przemieszcza płyty zaciskające, górną i dolną.
13. Maszyna górnicza według zastrz. 1, znamienna tym, że skrzydło ma zespół rozpościerania skrzydła służący do orientowania skrzydła pod wybranymi kątami względem korpusu głównego.
14. Maszyna górnicza według zastrz. 13, znamienna tym, że skrzydłowy zespół zaciskający zawiera przynajmniej jeden cylinder rozpościerający, zamocowany z możliwością przekręcania się wokół skrzydła, służący do umiejscawiania, selektywnie przemieszczanego kątowo, skrzydła.
15. Maszyna górnicza według zastrz. 14, znamienna tym, że jeden koniec cylindra rozpościerającego jest przytwierdzony do wału przegubu zamontowanego na skrzydle, oraz tym, że cylinder zaciskający selektywnie kotwiczy cylinder rozpościerający.

189 926
16. Maszyna górnicza według zastrz. 1, znamienna tym, że dalej zawiera drugie skrzydło, równolegle ułożone do skrzydła, kiedy oba są ustawione w jednej linii z korpusem głównym.
17. Maszyna górnicza według zastrz. 16, znamienna tym, że drugie skrzydło jest połączone przegubowo z korpusem głównym, dla orientowania drugiego skrzydła pod kątem do kierunku ruchu korpusu głównego, w przeciwnym kierunku kątowym do kierunku orientacji skrzydła.
18. Maszyna górnicza według zastrz. 16, znamienna tym, że zawiera układ do utrzymywania podczas powrotnego wyrębu, skrzydła i drugiego skrzydła, przemieszczonych pod równymi kątami.
19. Maszyna górnicza według zastrz. 16, znamienna tym, że skrzydło i drugie skrzydło są oddzielnie pojedynczo pozycjonowane i sterowane.
20. Maszyna górnicza według zastrz. 1, znamienna tym, że zespół nożowy zawiera głowicę nożową bębnową posiadającą silnik zamontowany w niej i przeznaczony do wprawiania w ruch obrotowy głowicy nożowej bębnowej.
21. Sposób urabiania kopalin znajdujących się w podziemnych pokładach, znamienny tym, że obejmuje następujące etapy: wycinanie wstępnego otworu zespołem nożowym zamontowanym na skrzydle poprzedzającym zespół korpusu głównego, przemieszczanie zespołu nożowego wzdłuż skrzydła, dla dokonania wyrębu rozszerzającego wstępny otwór, w obszarze przylegającym do skrzydła, rozpościeranie skrzydła kątowo w wycięciu rozszerzającym, wykonanym przez zespół nożowy, kolejne powtarzanie przemieszczania zespołu nożowego, wzdłuż skrzydła, dla dokonywania dalszego wyrębu rozszerzającego otwór wstępny, oraz rozpościeranie skrzydła kątowo, w wyciętym rozszerzeniu, dopóki skrzydło nie przemieści się kątowo o wymagany kąt, rozpoczęcie realizacji powrotnych przyrostów przemieszczania wstecz, zespołu korpusy głównego i skrzydła, dokonywanych kolejno przy postępującym wyrębie wykonywanym przez zespół nożowy prowadzony wzdłuż skrzydeł, dokonywanie powrotnego wyrębu na szerokości przewyższającej szerokość wstępnego otworu.
22. Sposób według zastrz. 21, znamienny tym, że dalej obejmuje orientowanie zespołu nożowego współliniowo, wzdłużnie z skrzydłem, na czas wykonywania wyciętego otworu wstępnego.
23. Sposób według zastrz. 21, znamienny tym, że dalej obejmuje prostokątne formowanie wyciętego otworu wstępnego, przy wykorzystywaniu cylindrycznej głowicy nożowej wprowadzanej w ruch obrotowy wokół pionowej osi.
24. Sposób według zastrz. 21, znamienny tym, że dalej obejmuje wycofywanie skrzydła kątowo, zmierzające do ustawienia go w jednej linii z zespołem korpusu głównego, poprzedzające zakończenie powrotnego wyrębu, przez co obszar wejściowy pozostaje w rzeczywistości nienaruszony.
25. Sposób według zastrz. 21, znamienny tym, że dalej obejmuje przekręcanie zespołu nożowego dla doprowadzenia go do ułożenia współliniowego z skrzydłem, towarzyszące przemieszczaniu zespołu nożowego wzdłuż skrzydła.
26. Sposób według zastrz. 21, znamienny tym, że dalej obejmuje wykorzystywanie pary skrzydeł, każde z zamontowanym na nim zespołem nożowym.
27. Sposób według zastrz. 26, znamienny tym, że dalej obejmuje orientowanie każdego z zespołów nożowych współliniowo, wzdłużnie z jemu właściwym skrzydłem, na czas wycinania otworu wstępnego. , . .
28. Sposób według zastrz. 26, znamienny tym, że dalej obejmuje rozpościeranie skrzydeł, w przeciwnych kierunkach kątowych, poprzedzające rozpoczęcie realizacji powrotnych przyrostów przemieszczania wstecz.
29. Sposób według zastrz. 28, znamienny tym, że dalej obejmuje wywieranie siły przez układ dźwigniowy mechanizmu rozpościerania, jednego z skrzydeł na drugie z skrzydeł, dla rozpoczęcia powstawania rozwarcia pomiędzy skrzydłami.
30. Sposób według zastrz. 26, znamienny tym, że dalej obejmuje pełne rozpościeranie pary skrzydeł, poprzedzające rozpoczęcie realizacji powrotnych przyrostów przemieszczania wstecz.
31. Maszyna górnicza do połączonych operacji wyrębu, wycinania otworu wstępnego i powrotnego wyrębu, materiału znajdującego się w pokładach podziemnych, znamienna tym, że zawiera: ruchomy korpus główny, skrzydło rozciągające się z ruchomego korpusu

189 926 głównego, pierwszy zespół nożowy umieszczony na korpusie głównym, przeznaczony do wycinania wstępnego otworu w materiale, kiedy to skrzydło jest ustawione w jednej linii z kierunkiem ruchu korpusu głównego, połączenie przegubowe pomiędzy korpusem głównym i skrzydłem, dla orientowania skrzydła pod kątem do kierunku ruchu korpusu głównego, oraz drugi zespół nożowy przeznaczony do wyrębu materiału w sąsiedztwie skrzydła, podczas powrotnego wyrębu materiału.
32. Sposób urabiania kopalin znajdujących się w podziemnych pokładach, znamienny tym, że obejmuje następujące etapy: wycinanie otworu wstępnego w podziemnym pokładzie, umieszczanie maszyny górniczej, posiadającej zamontowany na skrzydle zespół nożowy, w otworze wstępnym, przemieszczanie zespołu nożowego, wzdłuż skrzydła, dla dokonania wyrębu rozszerzającego otwór wstępny, w obszarze przylegającym do skrzydła, rozpościeranie skrzydła kątowo w wycięciu rozszerzającym, wykonanym przez zespół nożowy, kolejne powtarzanie przemieszczania zespołu nożowego, wzdłuż skrzydła, dla dokonywania dalszego wyrębu rozszerzającego otwór wstępny, oraz rozpościeranie skrzydła kątowo, w wyciętym rozszerzeniu, dopóki skrzydło nie przemieści się kątowo o wymagany kąt, rozpoczęcie realizacji powrotnych przyrostów przemieszczania wstecz, maszyny górniczej, przy postępującym wyrębie wykonywanym przez zespół nożowy prowadzony wzdłuż skrzydeł, dokonywanie powrotnego wyrębu na szerokości przewyższającej szerokość wstępnego otworu.

Dziedzina techniki