PL189048B1

PL189048B1 - Zastosowanie podstawionych 1,4,2-oksatiazyn oraz ich jedno-i dwutlenków jako dodatków do podwyższania szybkości erozji samopolerujących się farb przeciwporostowych

Info

Publication number: PL189048B1
Application number: PL97331429A
Authority: PL
Inventors: Pieter Sijbren Stienstra; Marcel Vos
Original assignee: Sigma Coatings Bv
Priority date: 1996-08-07
Filing date: 1997-08-07
Publication date: 2005-06-30
Also published as: JP2000515906A; PL331429A1; PT823462E; EP0823462A1; AU3942997A; GR3033305T3; AU727547B2; TR199900248T2; DE69701246D1; US6444732B1; RU2190000C2; EP0823461A1; NO990515L; WO1998005719A1; DK0823462T3; CA2263410A1; KR100493977B1; KR20000029808A; NO990515D0; NZ334043A

Abstract

1. Zastosowanie podstawionych 1,4,2-oksatiazyn oraz ich jedno- i dwutlenków jako dodatków do pod- wyzszania szybkosci erozji samopolerujacych sie farb przeciwporostowych, w których to oksatiazynach podstawnik w polozeniu 3 oznacza (a) fenyl; fenyl zawierajacy 1 do 3 podstawników wybranych nieza- leznie sposród grupy obejmujacej hydroksyl, chloro- wiec, C 1 -C 1 2 alkil, C5-C6 cykloalkil, trójchlorowcome- tyl, fenyl, C 1-C5 alkoksyl, C 1-C5 alkilotio, czterowodo- ropiranyloksyl, fenoksyl, C1-C4 alkilokarbonyl, feny- lokarbonyl, C 1 -C4 alkilosulfmyl, karboksyl lub jego sole metali alkalicznych, C1-C4 alkiloksykarbonyl, C 1 -C4 alkiloaminokarbonyl, fenyloaminokarbonyi, toliloaminokarbonyl, morfolinokarbonyl, amino, nitro, cyjano, dwuoksolanyl lub C 1-C4 alkiloksyiminometyl; naftyl; p iryd yn yl; fu ra n yl; a lb o t ie n y l lu b fura- nyl zawierajacy 1 do 3 podstawników wybranych niezaleznie sposród grupy obejmujacej C1-C4 alkil, C 1 -C4 alkiloksyl, C 1 -C4 alkilotio, chlorowiec, cyjano, formyl, acetyl, benzoil, nitro, C 1-C4 alkiloksykarbonyl, fenyl, fenyloaminokarbonyi i C 1 -C4 alkiloksyiminome- tyl; albo (b) podstawnik o ogólnym wzorze 1, w któ- rym X oznacza tlen lub siarke; Y oznacza azot, CH lub grupe C(C1 -C4 alkoksy); zas pierscien ........................ Wzór 1 PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest nowe zastosowanie podstawionych 1,4,2-yksatiazyn oraz ich jedno- i dwutlenków, jako dodatków do podwyższania szybkości erozji samypylanujących się farb przeciwpyrostywmch, zwłaszcza okrętowych farb przaciwpynystywych.

Kompozycje farb pnzeciwporostywmch (stosowanych zwłaszcza do ochrony kadłubów statków) zawierają środki wiążące, będące kopolimerami, z których (podczas hydrolizy) są uwalniane btocyśy. Te kopolimery, pozostałe po utracie biocydów, są dostatecznie rozpuszczalne w wodzie, i ulegają wymyciu z powierzchni. Powolne rozpuszczanie kopolimerów pomaga utrzymać gładką powierzchnię powłoki, stąd też farbom tym nadano nazwę „samopolerujących się”. Utrzymanie gładkiej powierzchni stanowi istotny problem, wiadomo bowiem, że chropowatość powłoki silnie wpływa na prędkość oraz zużycie paliwa.

Kompozycje samopolerujących się farb zawierają zwykle polimanyczne środki wiążące, które wprowadzają grupy trójalkilocmnokarbokeylanowe do szkieletu polimerów, poprzez zastosowanie komynomerów trójalkilocyno(met)akrylanowych. Hydroliza na powierzchni uwalnia toksynę tnójalkilocynywą, nadającą właściwości pnzeciwporystywe, i pozostawia bardziej hydrofitowy szkielet, który może rozpuszczać się w morskiej wodzie, wzmagając właściwości samopolarująca.

189 048

Pierwsze samopolerujące się farby przeciwporostowe bazowały na kopolimerach, zawierających duże ilości kopolimerów trójalkilocyno(met)akrylanowych. Przykładowo, z opisu GB-A-1457590 jest znana kompozycja (farba), w której kopolimer tworzący warstewkę zawiera od 50 do 80% wagowych trójorganocynowej soli olefinowo nienasyconego kwasu karboksylowego. Ujawniona kompozycja zawiera także hydrofobowy opóźniacz organiczny, służący do spowalniania prędkości wymiany jonowej między wodą morską i tym kopolimerem.

Stosowanie farb z cyną jest jednakże szkodliwe dla środowiska. Stężenia toksyn mogą narastać na tyle, aby wpływać na życie w portach, a nawet w przestrzeniach międzywręgowych. Ponadto, przedostanie się cyny do łańcucha pokarmowego jest szkodliwe dla ludzi.

Z powyższego względu próbowano zmniejszyć zawartość komonomeru z cyną. Doprowadziło to jednak do obniżenia rozpuszczalności pozostającego szkieletu, ujemnie wpływając na właściwości samo polerujące. Sytuacja uległa więc całkowitemu odwróceniu w porównaniu z wczesnym okresem stosowania samopolerujących się farb przeciwporostowych.

Celem wynalazku jest podwyższenie właściwości samopolerujących farb przeciwporostowych.

Według wynalazku podstawione 1,4,2-oksatiazyny oraz ich jedno- i dwutlenki stosuje się jako dodatki do podwyższania szybkości erozji samopolerujących się farb przeciwporostowych, w których to oksatiazynach podstawnik w położeniu 3 oznacza (a) fenyl; fenyl zawierający 1 do 3 podstawników wybranych niezależnie spośród grupy obejmującej hydroksyl, chlorowiec, C1-C12 alkil, C5-C6 cykloalkil, trójchlorowcometyl, fenyl, C1-C5 alkoksyl, C1-C5 alkilotio, czterowodoropiranyloksyl, fenoksyl, C1-C4 alkilokarbonyl, fenylokarbonyl, C1-C4 alkilosulfmyl, karboksyl lub jego sole metali alkalicznych, C1-C4 alkiloksykarbonyl, C1-C4 alkiloaminokarbonyl, fenyloaminokarbonyi, toliloaminokarbonyl, morfolinokarbonyl, amino, nitro, cyjano, dwuoksolanyl lub C1-C4 alkiloksyiminometyl; naftyl; pirydynyl; tienyl; furanyl; albo tienyl lub furanyl zawierający 1 do 3 podstawników wybranych niezależnie spośród grupy obejmującej C1-C4 alkil, C1-C4 alkiloksyl, C1-C4 alkilotio, chlorowiec, cyjano, formyl, acetyl, benzoil, nitro, C1-C4 alkiloksykarbonyl, fenyl, fenyloaminokarbonyi i C1-C4 alkiloksyiminometyl; albo (b) podstawnik o ogólnym wzorze 1, w którym X oznacza tlen lub siarkę; Y oznacza azot, CH lub grupę C(Cp-C4 alkoksy); zaś pierścień sześcioczłonowy może zawierać jeden podstawnik C1-C4 alkilowy; drugi podstawnik wybrany spośród grup C1-C4 alkilowych lub benzylowy występuje ewentualnie w położeniu 5 lub 6; które to dodatki stosuje się w ilości 0,5 do 9,9% wagowych w odniesieniu do całkowitej wagi suchej masy kompozycji samopolerującej się farby przeciwporostowej.

Korzystnie, dodatek stosuje się w ilości 1 do 8% wagowych w odniesieniu do całkowitej wagi suchej masy kompozycji samopolerującej się farby przeciwporostowej, a zwłaszcza w ilości 2 do 4% wagowych.

Korzystnie, jako dodatek stosuje się dwutlenek 3-(3,4-dwuchlorofenylo)-5,6-dwuwodoro-1,4,2-oksatiazyny.

Korzystnie, kompozycja samopolerującej się farby zawiera (1) kopolimer trójalkilocyno(met)akrylanowy;

(2) dodatek podwyższający szybkość erozji.

Korzystnie, kompozycja samopolerującej się farby zawiera (1) kopolimer trójalkilocyno(met)akiylanowy;

(2) dwutlenek 3-(3,4-dwuchlorofenylo)-5,6-dwuwodoro-1,4,2-oksatiazyny, jako dodatek podwyższający szybkość erozji.

Korzystnie, kompozycja samopolerującej się farby zawiera (1) pierwszy składnik, wybrany z jednego lub większej liczby składników bazujących na kalafonii;

(2) kopolimer jako środek wiążący;

(3) przynajmniej jeden trudno rozpuszczalny pigment metalonośny;

(4) dodatek podwyższający szybkość erozji.

(2) kopolimer jako środek wiążący;

189 048 (3) przynajmniej jeden trudno rozpuszczalny pigment metalonośny;

(4) dwutlenek 3-(3,4-dwuchlorofenylo)-5,6-dwuwodoro-1,4,2-oksatiazyny, jako dodatek podwyższający szybkość erozji.

(2) hydrofilowy środek wiążący;

(3) przynajmniej jeden trudno rozpuszczalny pigment metalonośny;

(4) dodatek podwyższający szybkość erozji.

(2) hydrofilowy środek wiążący;

(3) przynajmniej jeden trudno rozpuszczalny pigment metalonośny;

(4) dwutlenek 3-(3,4-dwuchlorofenylo)-5,6-dwuwodoro-l,4,2-oksatiazyny, jako dodatek podwyższający szybkość erozji.

Korzystnie, kompozycja samopolerującej się farby zawiera (1) (ko)polimer na bazie akrylanu miedzi (2) ewentualnie jeden lub większą liczbę składników bazujących na kalafonii;

(3) przynajmniej jeden trudno rozpuszczalny pigment metalonośny;

(4) dodatek podwyższający szybkość erozji.

(3) przynajmniej jeden trudno rozpuszczalny pigment metalonośny;

Korzystnie, kompozycja samopolerującej się farby, jako przynajmniej 25% wagowych trudno rozpuszczalnych pigmentów metalonośnych, zawiera tlenek miedziawy.

Powyżej określone pochodne 1,4,2-oksatiazyny są znane z publikacji WO-A-95C5739. Publikacja ta ujawnia stosowanie tych pochodnych 1,4,2-oksatiazyny, w ilości 1C-75% (w odniesieniu do całkowitej suchej masy kompozycji), jako środków do zwalczania bakterii, grzybów, glonów, itp.

Nieoczekiwanie stwierdzono, że pochodne 1,4,2-oksatiazyny, stosowane w ilości C,5 do 9,9% wagowych (w odniesieniu do całkowitej wagi suchej masy kompozycji samopolerującej się farby przeciwporostowej) stanowią dodatki podwyższające właściwości smnopolerujące farb przeciwporostowych. Farby te nie tylko cały czas wykazują prawidłowe działanie przeciwporostowe, ale także z podwyższoną skutecznością dają gładką powierzchnię na powierzchni tych farb.

Uzyskane efekty są nieoczekiwane zwłaszcza z uwagi na fakt, że stosowane oksatiazyny (ujawnione w WO-A-9505739) wykazują bardzo niską rozpuszczalność w wodzie, która - jak dotychczas uważano - powinna wywierać ujemny wpływ na właściwości samopolerujące się farby przeciwporostowej.

Kompozycje samopolerujących się farb zawierają zwykle stosowane składniki oraz dodatek podwyższający prędkość erozji farby (stanowiący przynajmniej jeden związek według WO-A-95C5739), w ilości od C,5 do 9,9% wagowych, w odniesieniu do całkowitej wagi suchej masy kompozycji samopolerującej się farby przeciwporostowej.

Stosowane kopolimery trójalkilocyno(met)alkrylanowe są znane specjalistom w tej dziedzinie techniki (opis GB-A-145759C).

Hydrofilowe środki wiążące, nadające się do stosowania w kompozycjach farb przeciwporostowych, również są znane specjalistom w danej dziedzinie (przykładowo, kopolimery ujawnione w opisach EP-A-289481 oraz EP-A-526441).

Jako (ko)polimery na bazie akrylanu miedzi są stosowane znane środki (przykładowo, ujawnione w US-A-5236493).

189 048

Składnik kompozycji określony jako „kalafonia” oznacza produkt otrzymany w wyniku zbierania wycieków żywicy z powierzchniowych nacięć, wykonywanych na drzewach określonych gatunków. Kalafonię określa się zazwyczaj jako produkt, otrzymywany z sosen; podobne produkty obejmują żywice kopalne Kongo, damara, kauri i manila. Inne sposoby wytwarzania kalafonii obejmują rozpuszczanie kalafonii drzewnej z pni sosnowych po wyrębie lasu albo oczyszczanie produktów ubocznych z procesu Krafta wytwarzania papieru w celu wytworzenia kalafonii smolej owej.

Korzystnie, stosuje się kalafonię pochodzenia sosnowego, chociaż podobne produkty można również rozważać pod warunkiem, że wykazują one podobną równowagę hydrofilowo-lipofilną.

Głównym składnikiem kalafonii (około 80% wagowych) jest kwas abietynowy, zwany również kwasem sylwinowym (Chemical Abstracts Service Registry Number: 514-10-3), który można stosować zamiast kalafonii.

Korzystnymi składnikami na bazie kalafonii są: sama kalafonia, jej pochodne miedziowe lub cynkowe, zwane tu dalej żywiczanem miedziowym i żywiczanem cynkowym, inne sole żywiczanowe o porównywalnej rozpuszczalności, albo ich mieszaniny. Sole te wytwarza się znanymi sposobami, najczęściej przez reakcję podwójnej wymiany z węglanami, tlenkami, wodorotlenkami lub hydroksywęglanami tych metali (albo in situ, albo w osobnej reakcji). W niektórych przypadkach przekształcanie kwasu abietynowego w jego sole może polepszać takie właściwości, jak temperatura topnienia, twardość, trwałość, odporność na wodę lub odporność na rozpuszczalniki.

Kompozycje farb zawierają również przynajmniej jeden trudnorozpuszczalny pigment metalonośny; mogą one dodatkowo zawierać jeden lub większą liczbę pigmentów, które są w wysokim stopniu nierozpuszczalne w morskiej wodzie, i/lub inne biocydy.

Przykładami metalonośnych pigmentów, trudnorozpuszczalnych w morskiej wodzie, są: tiocyjanian miedziawy, tlenek miedziawy, tlenek cynku, octan miedziowy, meta-arsenian albo chromian cynku. Farby te korzystnie zawierają przynajmniej jeden metalonośny pigment, wybrany spośród tlenku cynku, tlenku miedziawego, tiocyjanianu miedziawego i pigmentów. Pigmenty te wykazują taką rozpuszczalność w morskiej wodzie, że cząstki tych pigmentów nie utrzymują się na powierzchni farb. Pigmenty te powodują całkowitą gładkość, którą względny ruch morskiej wody wywołuje na warstewce farby, zmniejszając do minimum miejscową erozję i korzystnie usuwając narośle utworzone podczas nakładania farby. Można używać mieszaniny trudnorozpuszczalnych pigmentów, przy czym najkorzystniejsze są mieszaniny tlenku cynku, który najskuteczniej powoduje stopniowe rozpuszczanie się farby, z tlenkiem miedziawym i/lub tiocyjanianem miedziawym, które to związki są bardziej skutecznymi biocydami okrętowymi, przy czym wymienione mieszaniny korzystnie zawierają przynajmniej 25% wagowych tlenku miedziawego i/lub tiocyjanianu miedziawego, zaś bilansuje je tlenek cynku.

Kompozycje farb mogą dodatkowo zawierać pigmenty, które są w wysokim stopniu nierozpuszczalne w morskiej wodzie, takie jak dwutlenek tytanu lub tlenek żelazowy. Takie wysoce nierozpuszczalne pigmenty można stosować w ilościach do 40% wagowych w odniesieniu do całkowitej zawartości pigmentowych składników tych farb. Wprawdzie te wysoce nierozpuszczalne pigmenty działają opóźniająco na rozpuszczanie tych farb, ale są w wysokim stopniu pożądane, gdyż są bardzo ekonomiczne. Stosowanie dodatkowych ilości takich wysoce nierozpuszczalnych pigmentów, pozwalających na utrzymanie dobrych właściwości samopolerujących, stanowi zatem dodatkową zaletę niniejszego wynalazku.

Stosunek pigmentu do polimeru jest zazwyczaj taki, aby dawał objętościowe stężenie pigmentu wynoszące przynajmniej 25%, korzystnie przynajmniej 35%, w suchej warstewce farby. Górną granicę stężenia pigmentu stanowi krytyczne objętościowe stężenie pigmentu. Stwierdzono, przykładowo, że farby zawierające objętościowe stężenia pigmentu wynoszące około 50%, bardzo skutecznie działają wygładzająco w morskiej wodzie, zapobiegając obrastaniu.

Przykłady

Wytworzono kompozycje farb przeciwporostowych zawierające dodatki podwyższające szybkość erozji farby.

189 048

Skład poszczególnych kompozycji podano w tabelach 1 i 2, przy czym przykłady I-IV ilustrują kompozycje zawierające dodatek podwyższający szybkość erozji według wynalazku, zaś przykłady A i B ilustrują kompozycje porównawcze.

Samopolerujące właściwości kompozycji, tj. szybkość erozji farby przeciwporostowej, badano w sposób niżej podany.

Krążki stalowe o średnicy 20 cm najpierw powlekano warstewką o grubości 220 pm (w stanie suchym) dostępnej w handlu farby przeciwkorozyjnej na bazie smoły węglowej i żywicy epoksydowej. Następnie nakładano farbę przeciwporostową w postaci dwóch warstewek o całkowitej grubości około 250 pm (w stanie suchym). Krążki te obracano w zbiorniku wypełnionym ciągle odnawianą morską wodą o temperaturze 20°C; obwodowa prędkość krążków wynosiła około 31 km/godzinę (17 węzłów). Pomiary grubości przeprowadzano, po 7 tygodniach przechowywania, w 15 różnych miejscach odległych o 9 cm od każdego środka krążka, przez okres 177 dni. Obliczono średnie prędkości erozji.

W tabeli 1 poniżej podano skład badanych kompozycji, w częściach objętościowych z wyłączeniem rozpuszczalników, oraz średnią szybkość erozji dla poszczególnych kompozycji.

Tabela 1

PRZYKŁADY	I	II	III	IV	A	B
Kalafonia	31,4	31,7	32,4	35,5	31,7	32,4
Środek wiążący*	15,4	15,7	16,1	17,6	15,7	16,1
Olej epoksydowany	5,0	5,1	5,2	5,7	5,1	5,2
Tlenek miedziawy	24	26	27	16	6	27
Tlenek cynku	3,0	5,5	6,0	9,0	5,5	6,0
Talk	3,0	3,0	3,0	3,0	3,0	3,0
TiO₂	3,0	3,0	3,0	3,0	3,0	3,0
Bentonit	3,0	3,0	3,0	3,0	3,0	3,0
Dodatek podwyższający szybkość erozji farby**	11,0	5,5	2,8	5,5	5,5	2,8
Szybkość erozji (pm/miesiąc)	11	10	10	9	5	5

* Jako środek wiążący stosowano we wszystkich kompozycjach (tj. według przykładów I-IV oraz A i B) kopolimer chlorku winylowego i eteru winyloizobutylowego, dostępny w handlu pod nazwą Laroflex MP 45 (Laroflex jest handlową nazwą, pochodzącą z firmy BASF).

** Jako dodatek podwyższający szybkość erozji farby stosowano:

- dwutlenek 3-(3,4-dwuchlorofenylo)-5,6-dwuwodoro-1,4,2-oksatiazyny (tj. oksatiazynę według WO-A9505739, w której n=2, R|=H, zaś R=3,4-dwuchlorofenyl), w kompozycjach według przykładów I-IV,

- diuron, w kompozycjach według przykładów porównawczych A i B.

189 048

Skład wagowy kompozycji według przykładów I-IV oraz A i B podano w tabeli 2.

Tabela 2

PRZYKŁADY	1	II	III	IV	A	B
Kalafonia	7,5	7,1	7,1	9,0	7,1	7,1
Środek wiążący	13,3	12,5	12,5	15,8	12,5	12,5
Olej epoksydowany	1,9	1,8	1,9	2,4	1,8	1,9
Tlenek miedziawy	56,0	55,9	56,4	39,1	55,9	56,4
Tlenek cynku	6,6	11,3	12,0	20,9	11,3	12,0
Talk	3,2	3,0	2,9	3,4	3,0	2,9
TiO2	4,8	4,4	4,3	4,9	4,4	4,3
Bentonit	1,9	1,8	1,8	2,0	1,8	1,8
Dodatek podwyższający szybkość erozj i farby	4,8	2,2	1,1	2,5	2,2	1,1
Całkowita sucha masa	100	100	100	100	100	100
Rozpuszczalniki	28,7	26,7	25,9	32,5	26,7	25,9

Rozpuszczalniki zawierały 1,25% wagowych (w przeliczeniu na całkowitą suchą masę) etanolu oraz mieszaninę ksylenu i ketonu metyloizyamylywago w stosunku wagowym 3:1.

Wzór 1

Departament Wydawnictw UP RP Nakład 50 egz.

Cena 2,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Zastosowanie podstawionych 1,4,2-oksatiazyn oraz ich jedno- i dwutlenków jako dodatków do podwyższania szybkości erozji samopolerujących się farb przeciwporostowych, w których to oksatiazynach podstawnik w położeniu 3 oznacza (a) fenyl; fenyl zawierający 1 do 3 podstawników wybranych niezależnie spośród grupy obejmującej hydroksyl, chlorowiec, C1-C12 alkil, C5-C6 cykloalkil, trójchlorowcometyl, fenyl, C1-C5 alkoksyl, C1-C5 alkilotio, czterowodoropiranyloksyl, fenoksyl, C1-C4 alkilokarbonyl, fenylokarbonyl, C1-C4 alkilosulfinyl, karboksyl lub jego sole metali alkalicznych, C1-C4 alkiloksykarbonyl, C1-C4 alkiloaminokarbonyl, fenyloaminokarbonyl, toliloaminokarbonyl, morfolinokarbonyl, amino, nitro, cyjano, dwuoksolanyl lub C1-C4 alkiloksyiminometyl; naftyl; pirydynyl; tienyl; furanyl; albo tienyl lub furanyl zawierający 1 do 3 podstawników wybranych niezależnie spośród grupy obejmującej C1-C4 alkil, C1-C4 alkiloksyl, C1-C4 alkilotio, chlorowiec, cyjano, formyl, acetyl, benzoil, nitro, C1-C4 alkiloksykarbonyl, fenyl, fenyloaminokarbonyi i C1-C4 alkiloksyiminometyl; albo (b) podstawnik o ogólnym wzorze 1, w którym X oznacza tlen lub siarkę; Y oznacza azot, CH lub grupę ('((C-Cd alkoksy); zaś pierścień sześcioczłonowy może zawierać jeden podstawnik C1-C4 alkilowy; drugi podstawnik wybrany spośród grup C1-C4 alkilowych lub benzylowy występuje ewentualnie w położeniu 5 lub 6; które to dodatki stosuje się w ilości 0,5 do 9,9% wagowych w odniesieniu do całkowitej wagi suchej masy kompozycji samopolerującej się farby przeciwporostowej.

(2) hydrofitowy środek wiążący;

(2) kopolimer jako środek wiążący;

(2) dwutlenek 3-(3,4-dwuchlorofenylo)-5,6-d^,wuwodoro-1,4,2-oksatiazyry, jako dodatek podwyższający szybkość erozji.

(2) dodatek podwyższający szybkość erozji.

2. Zastosowanie według zastrz. 1, znamienne tym, że dodatek stosuje się w ilości 1 do 8% wagowych w odniesieniu do całkowitej wagi suchej masy kompozycji samopolerującej się farby przeciwporostowej.

(3) przynajmniej jeden trudno rozpuszczalny pigment metatonośny;

(3) przynajmniej jeden trudno rozpuszczalny pigment metalonośny;

(3) przynajmniej jeden trudno rozpuszczalny pigment metatonośny;

(3) przynajmniej jeden trudno rozpuszczalny pigment metalonośny, (4) dwutlenek 3-(3,4-d\vuchkoroftmyk))-5,6-dwu\vodoro-1,4,2-oksatiazyny, jako dodatek podwyższający szybkość erozji.

(3) przynajmniej jeden trudno rozpuszczalny pigment metalonośny;

3. Zastosowanie według zastrz. 2, znamienne tym, że dodatek stosuje się w ilości 2 do 4% wagowych w odniesieniu do całkowitej wagi suchej masy kompozycji samopolerującej się farby przeciwporostowej.

(4) dwutlenek 3-(3,4-dwuchtorofenyto)-5,6-dwuwodoro-1,4,2-yksatiazyny, jako dodatek podwyższający szybkość erozji.

(4) dodatek podwyższający szybkość erozji.

(4) dwutlenek 3-(3,4-dwuchlorofenyto)-5,6-dwuwodoro-1,4,2-oksatiazyny, jako dodatek podwyższający szybkość erozji.

(4) dodatek podwyższający szybkość erozji.

4. Zastosowanie według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienne tym, że jako dodatek stosuje się dwutlenek 3-(3,4-d\vuchlorofenylo)-5,6-dwuwodoro-1,4,2-oksatiazyriy.

5. Zastosowanie według zastrz. 1, znamienne tym, że kompozycja samopolerującej się farby zawiera (1) kopolimer trójalkilocyno^e^akrylanowy;

6. Zastosowanie według zastrz. 5, znamienne tym, że kompozycja samopolerującej się farby zawiera (1) kopolimer trójalkIlocyynoimeOakrylaiKwy'·;

7. Zastosowanie według zastrz. 1, znamienne tym, że kompozycja samopolerującej się farby zawiera (1) pierwszy składnik, wybrany z jednego lub większej liczby składników bazujących na kalafonii;

8. Zastosowanie według zastrz. 7, znamienne tym, że kompozycja samopolerującej się farby zawiera (1) pierwszy wkladnik, d^krawy brjndne go hib więbswej liczby składników bazujayych na kalafonii;

189 048 (2) kopolimer jako środek wiążący;

9. Zastosowanie według wastrz. kznamienne tym. że kompozycja szmopolamjpcej siją farby zawiera (1) pierwszy składnik, wybrany z jednego lub większej liczby składników bazujących na kalafonii;

10. Zastosowanie według zastrz. 9, znamienne tym, że kompozycja samypylenującej się farby zawiera (1) pierwszy składnik, wybrany z jednego lub większej liczby składników bazujących na kalafonii;

11. Zastosowanie według zastrz. 1, znamienne tym, że kompozycja samopolanującej się farby zawiera (1) (ko)pylimar na bazie akrylanu miedzi (2) ewentualnie jeden lub większą liczbę składników bazujących na kalafonii;

12. Zastosowanie według zastrz. 11, znamienne tym, że kompozycja samopylerującaj się farby zawiera (1) (ko)pylimen na bazie akrylanu miedzi (2) ewentualnie jeden lub większą liczbę składników bazujących na kalafonii;

13. Zastosowanie według zastrz. 7 albo 8, albo 9, albo 10, albo 11, albo 12, znamienne tym, że kompozycja samopolerującej się farby, jako przynajmniej 25% wagowych trudno rozpuszczalnych pigmentów matatonośnyeh, zawiera tlenek miedzi^wy^.