PL188605B1 - Urządzenie do plombowania i jednoczesnego blokowania pokrywy przyrządu rozdzielczego zabezpieczającego - Google Patents

Abstract

1 Urzadzenie do plombowania 1 jednoczesnego blokowania pokrywy przyrzadu rozdzielczego zabezpie- czajacego, zwlaszcza zabezpieczajacego odlacznika obcia- zenia NN, w którym w pokrywie jest tak umieszczona co najmniej jedna wkladka bezpiecznikowa z elementami trzymajacymi, ze pokrywa i wkladki zabezpieczajace wspólnie sa odciagane od czesci dolnej przyrzadu, przy czym ruchliwa czesc plombujaca, utrzymana przez pokry- we, jest umieszczalna w przyporze z elementem aretuja- cym zamocowanym do czesci dolnej przyrzadu, a przez otwór do plombowania w czesci plombujacej i otwór w pokrywie, lezacy w jednej linii z nimi, jest przetykany drut plombujacy, znamienne tym, ze w scianie zewnetrznej (4) pokrywy (2) jest umieszczony co najmniej jeden otwór (5) z przesuwna oslona (6) z co najmniej jednym otworem (11) do sprawdzania i, ze czesc plombujaca (10) jest uksztal- towana jako dzwignia plombujaca, wychylna wobec pokry- wy (2), która ma co najmniej jeden z trzech konców oddzia- lywujacych (22, 23, 24), a mianowicie dzwignie uruchamia- jaca (22) z otworem (30) do plombowania, rygiel (23), który jest umieszczony w przyporze z elementem aretujacym (27), uksztaltowanym jako nosek aretujacy, zebro bloku- jace (24), które jest umieszczane w przyporze z jednym koncem (26) przesuwnej oslony (6) Fig 3 PL PL PL

Description

Wynalazek dotyczy urządzenia do plombowania i jednoczesnego mechanicznego blokowania pokrywy przyrządu rozdzielczego zabezpieczającego, zwłaszcza zabezpieczającego odłącznika obciążenia NN, w którym w pokrywie jest tak umieszczona co najmniej jedna wkładka bezpiecznikowa z elementami trzymającymi, że pokrywa i wkładki bezpiecznikowe wspólnie są odciągane od części dolnej przyrządu, przy czym ruchliwa część plombująca, utrzymywana przez pokrywę, jest umieszczana w przyporze z elementem aretującym, zamocowanym do części dolnej obudowy, a przez otwór do plombowania w części plombującej i otwór w pokrywie, leżący z nim w jednej linii, jest przetykany drut plombujący.

Takie urządzenie jest znane z opisu DE 36 39 670 Al. Za pomocą takiego urządzenia jest możliwe plombowanie i jednoczesne mechaniczne zabezpieczenie pokrywy w elektrycznym przyrządzie, aby uniemożliwić omyłkowe mechaniczne otworzenie. Pokrywa takiego przyrządu nie może być otwierana przez laików lub innych użytkowników końcowych, ponieważ także w budynkach mieszkalnych są umieszczone elektryczne przyrządy podobnego rodzaju, w których plombowanie pokrywy powinno być rozpoznane.

Przy opisanym powyżej urządzeniu chodzi w pierwszej linii o takie ulepszenie, żeby kołek plombujący i inne części urządzenia były nie do zgubienia, także w stanie po odblokowaniu.

Z drugiej strony jest życzenie odbiorców końcowych, aby bez otwierania pokrywy był dostęp z zewnątrz do elementów prowadzących prąd przyrządu, aby przykładowo podczas pracy narzędzie przyblizyć do elementu mocującego wkładkę bezpiecznikową, przykładowo łącznika chwytalnego i badać potencjał jednej płytki chwytakowej lub napięcie pomiędzy obydwoma płytkami chwytakowymi. Te środki, a także odejmowalne osłony dla elementów prowadzących napięcie nie są przewidziane przy urządzeniu plombującym wspomnianego rodzaju. Nie było to możliwe, ponieważ przepisy bezpieczeństwa pozwalają na sprawdzanie, a przez to i na dostęp do elementów prowadzących prąd bez otwierania okienka tylko w określonych warunkach.

Z drugiej strony przyrządy rozdzielcze zabezpieczające tak rozwinięty się, że jest możliwy dostęp narzędzia do elementów przyrządów prowadzących prąd. Przy tym zwraca się uwagę, że kołki sprawdzające mają znormalizowaną średnicę, przykładowo <2,5 mm. W ramach odpowiedniej klasy ochrony jest dzięki temu zapewnione bezpieczeństwo, że przyrządy o wymiarach większych od średnicy 2,5 mm nie mogą być wprowadzone w otwory w pokrywie. Dlatego przy przyrządach rozdzielczych znajdujących się w handlu są przewidziane przesuwalne tarcze prześwitujące z otworem tak, że w położeniu zamknięcia tarczy otwór jest zamknięty, a w położeniu kontrolnym użytkownik za pomocą kołka próbnika może docierać do odnośnego elementu przyrządu. Przez przesuwanie okienka otwór może być umieszczony z położenia zamknięcia do położenia badania i odwrotnie. W przyrządach rozdzielczych wyposażonych w takie okienko przesuwne nie było mechanicznego blokowania pokrywy, a plombowanie było możliwe tylko w określonych warunkach, zwłaszcza okienko przesuwne w swoim położeniu zamknięcia nie było blokowane, po tym gdy już było w położeniu kontrolnym.

Znawca nie mógł rozpoznać żadnych możliwości zapewnienia tych warunków, a zwłaszcza ustawienia pokrywy na części dolnej przyrządu, ponieważ pojedyncze rozwiązania nie mogły być ze sobą sensownie połączone.

Wprawdzie juz próbowano zabezpieczyć pokrywę przyrządu rozdzielczego na jego części dolnej wraz z przesuwanym okienkiem, to jednak to zabezpieczenie odbywało się przede wszystkim przez drut plombujący. Znawca wiedział z normy DIN, ze blokowanie pokrywy do części dolnej musi odbywać się poza drutem plombującym przez oddzielny rygiel, ponieważ drut plombujący nie powinien spełniać funkcji mechanicznej. Takie mechaniczne blokowanie ważnych części w połączeniu z okienkiem przesuwnym nie było dotychczas możliwe, zwłaszcza za pomocą zastępczego technicznego nakładu.

Zadaniem wynalazku jest opracowanie urządzenia do plombowania i blokowania pokrywy do przyrządu rozdzielczego zabezpieczającego, w którym jednocześnie jest możliwy dostęp narzędzia do sprawdzania, przy zamkniętej pokrywie, elementów prowadzących napięcie.

Zadanie to zostało rozwiązane według wynalazku dzięki temu, że w ścianie zewnętrznej pokrywy jest umieszczony co najmniej jeden otwór z przesuwną osłoną z co najmniej jednym otworem do sprawdzania i, że część plombująca jest ukształtowana jako dźwignia plombującą, wychylna wobec pokrywy, która ma co najmniej jeden z trzech końców oddziaływujących,

188 605 a mianowicie dźwignię uruchamiającą z otworem do plombowania; rygiel, który jest umieszczany w przyporze z elementem aretującym, ukształtowanym jako nosek aretujący; żebro blokujące, które jest umieszczane w przyporze z jednym końcem przesuwnej osłony.

Przykładowo mogą być stosowane dwie wzajemnie równolegle umieszczone dźwignie plombujące, których działanie jest rozdzielone i przykładowo jedna ma jedno działanie, np. jako dźwignia uruchamiająca, a druga dwa działania, np. rygiel i żebro blokujące.

Najpierw przez specjalnie ukształtowaną część plombującą, mianowicie wychylną dźwignię plombującą według wynalazku, jest możliwe usytuowanie w ścianie zewnętrznej pokrywy przesuwnej osłony, którą może być prześwitujące okienko. Przez trzy końce oddziaływujące jedno- lub wieloczęściowej dźwigni plombującej osiąga się jednocześnie wszystkie zalety, które przy tradycyjnych przyrządach rozdzielczych były spełnione tylko częściowo. Dzięki dźwigni plombującej według wynalazku jest możliwe za pomocą narzędzia, przykładowo śrubokręta uruchamianie dźwigni blokującej i umieszczanie otworu do plombowania w jednej linii z otworem w pokrywie; a podczas drugiego działania plombującej za pomocą rygla pewne blokowanie względnie ustalanie pokrywy na części dolnej przyrządu tak, że użytkownik w tym położeniu dźwigni plombującej nie może odciągnąć pokrywy od części dolnej; a poza plombowaniem, uruchamianiem i aretowaniem została stworzona za pomocą dźwigni plombującej możliwość blokowania w jednym położeniu przesuwnej osłony i tylko w drugim położeniu przesuwanie osłony.

Stosunkowo proste jest wytwarzanie wspomnianej dźwigni plombującej, gdy jest ona ukształtowana wychylnie wobec pokrywy i ma dzięki temu położenie zamknięte i położenie sprawdzania.

Tylko w położeniu sprawdzania osłona jest tak przesuwana, że kołek sprawdzający może być umieszczony przez otwór na prowadzącym napięcie elemencie przyrządu. Tylko w położeniu sprawdzania rygiel jest odłączony od noska aretującego, który jest umieszczony na części dolnej przyrządu tak, że tylko w tym położeniu pokrywa może być odciągnięta, względnie odchylona od części dolnej, a w położeniu sprawdzania dochodzi tylko wtedy, gdy drut do plombowania jest wyciągnięty z otworu w dźwigni uruchamiającej.

Dzięki temu w technicznie prosty sposób zostało osiągnięte potrójne działanie, bez potrzeby umieszczania w przyrządzie rozdzielczym przestrzennych lub technicznie nakładczych środków.

Jako szczególnie korzystne okazało się, gdy dźwignia plombująca jest ukształtowana jako zasadniczo płaska część, której oddziaływujące końce tworzą trójkąt, leżący zasadniczo w jednej płaszczyźnie. Przy tym szczególnie jest korzystne, gdy dźwignia do plombowania jest wykonana z tworzywa sztucznego. Za pomocą nieznacznej ilości materiału można osiągnąć wysokie bezpieczeństwo, także wtedy, gdy grubość dźwigni do plombowania wynosi korzystnie 1-5 mm, uprzywilejowanie 1,5-3 mm, a przy praktycznie bardzo korzystnej postaci wykonania wynosi 2 mm. Przeprowadzając linie przez oddziaływujące końce, to znaczy przez zewnętrzny wolny koniec dźwigni uruchamiającej, zewnętrzny wolny koniec rygla i zewnętrzny wolny koniec elementu ustawiającego osiąga się wspomniany trójkąt (w widoku z góry na płaski bok dźwigni plombującej), przy czym przy ryglu zakłada się, że także jego oddziaływujący koniec znajduje się w głównej płaszczyźnie dźwigni blokującej.

W uprzywilejowanej postaci wykonania rygiel wystaje w rodzaju bloku, w przybliżeniu prostopadle z głównej płaszczyzny zasadniczo płaskiej części.

Kształt trójkąta wynika tutaj z rzutu oddziaływujących końców na wyobrażalną płaszczyznę. Można rozpoznać, że taka dźwignia do plombowania, zwłaszcza wtedy, gdy jest wykonana wtryskowe z tworzywa sztucznego, jest łatwo wytwarzana. Poza tym okazało się, że istotnie płaska dźwignia do plombowania, także wtedy, gdy jako pojedynczy wyjątek rygiel trochę bocznie wystaje z płaszczyzny głównej, może być łatwo montowana. Także montaż przyrządu rozdzielczego zabezpieczającego, którego wytwarzanie jest tym korzystniejsze im prostsze są pojedyncze kroki, a także montaż oddzielnych części, jest łatwy, przykładowo jak montaż dźwigni do plombowania.

Korzystne jest według wynalazku, gdy w środku dźwigni plombującej jest usytuowany otwór łożyskowy dla przechwycenia do najmniej jednego czopa łożyskowego, umieszczonego na ściance pokrywy i, że korzystnie dźwignia uruchamiająca jest zaopatrzona na zewnątrz

188 605 w nacięcie i na linii, wychodzącej od niego do wewnątrz poprzez otwór do plombowania, jest zaopatrzona w występ zatrzaskowy.

Także te środki służą do prostego ukształtowania bardzo funkcjonalnej dźwigni plombującej. Zamiast skomplikowanego ukształtowania łożyska obrotowego według wynalazku jest przewidziany tylko jeden otwór łożyskowy w przybliżeniu w środku dźwigni do plombowania. W niego wchodzi czop obrotowy lub z dwóch stron dwa czopy obrotowe, przez co dźwignia do plombowania może się wychylać wokół tych czopów. Ten ruch wychylania jest szczególnie korzystnie wywoływany dzięki temu, ze za pomocą narzędzia, które jest ukształtowane podobnie do próbki lub wkrętaka i z przodu jest ostre i które wchodzi w nacięcia, można wychylać dźwignią plombującą wokół otworu łożyskowego o pożądany kąt, przykładowo 3°-40°, korzystnie 5°-20°. To wychylenie jest możliwe, ponieważ dźwignia uruchamiająca przebiega na odcinku łuku blisko powierzchni ściany zewnętrznej pokrywy, gdy dźwignia plombująca jest wychylona. Dźwignia uruchamiająca, wystająca od środka na zewnątrz, przebiega przy tym pomiędzy dwoma równoległymi ściankami, które rozciągają się w przybliżeniu prostopadle do ściany zewnętrznej pokrywy. Będzie to następnie bliżej wyjaśnione. Jeżeli w jednej ściance, wzdłuż łuku o mniejszym promieniu są umieszczone w odstępie dwa otwory, to występ zatrzaskowy może w jednym położeniu, przykładowo położeniu plombowania, wskakiwać w jeden otwór, podczas gdy on po wychyleniu dźwigni plombującej w drugie położenie, przykładowo położenie sprawdzaniu, wskakuje w drugi otwór.

Dalej według wynalazku w dźwigni plombującej są usytuowane dwie szczeliny, połączone z otworem łożyskowym i umieszczone wzajemnie w postaci L, z których pierwsza szczelina rozciąga się od otworu łożyskowego w przybliżeniu do środka dźwigni uruchamiającej.

Jeżeli przeciągnie się linię od osi wychylnej otworu łożyskowego do oddziaływującego końca dźwigni uruchamiającej, gdzie przykładowo jest umieszczony otwór do plombowania lub promieniowo dalej na zewnątrz jest umieszczone nacięcie, wtedy w przybliżeniu wzdłuż tej myślowej linii rozciąga się pierwsza szczelina, w danym wypadku pod kątem 3°-10° lub 5°-7° do niej. Dzięki temu na stronie zwróconej do żebra blokującego pozostaje mocna, masywna część dźwigni plombującej, podczas gdy na przeciwległej stronie zewnętrznej jest utworzony łącznik sprężysty. On rozciąga się równolegle do pierwszej szczeliny i równolegle do linii, która łączy z jednej strony dźwignię uruchamiającą z ryglem z drugiej strony. Łącznik sprężysty powinien być w przybliżeniu sztywny w kierunku poprzecznym do linii pomiędzy końcem dźwigni uruchamiającej a końcem rygla i jednocześnie w płaszczyźnie głównej dźwigni plombującej, podczas gdy łącznik pozwala na sprężynujący ruch, prostopadły do płaszczyzny głównej. Wolny koniec łącznika sprężystego pozostawia wolną drugą szczelinę.

Wolny koniec łącznika sprężystego może dlatego poruszać w przód i/lub w tył wobec tej drugiej szczeliny, prostopadle do płaszczyzny głównej dźwigni plombującej. Jest to sprężysta możliwość ruchu łącznika. Ta możliwość ruchu jest jeszcze ułatwiona dzięki temu, że łącznik sprężysty w tych obszarach, w których rozciąga się równolegle do pierwszej szczeliny, jest w połowie tak gruby jak pozostały materiał dźwigni plombujący, a więc przykładowo jest gruby tylko 1 mm w stosunku do wspomnianej grubości 2 mm specjalnego wykonania.

W obszarze otworu łożyskowego łącznik sprężysty ma jeszcze raz częściowo osłabiony obszar końcowy, mianowicie zukosowanie nabiegowe. Ono jest tak umieszczone, że wolny koniec łącznika sprężystego na stronie odwróconej od żebra blokującego jest cieńszy od końca zwróconego do żebra i przez to do otworu łożyskowego. To zukosowanie nabiegowe oddziaływuje przy montażu dźwigni do plombowania, gdy jest ona umieszczana na pokrywie - wsuwana pomiędzy czopy obrotowe. Następnie wolny koniec łącznika sprężystego musi być przesunięty w stronę kierunku montażu. Kierunek montażu jest kierunkiem drugiej szczeliny w kierunku do otworu łożyskowego, a boczne przesunięcie jest prostopadłe do płaszczyzny głównej dźwigni plombującej. Dzięki temu jest osiągnięte, że z jednej strony dźwignia plombująca z łącznikiem sprężystym i zukosowaniem nabiegowym może być wytwarzana z prostych narzędzi do formowania wtryskowego, a z drugiej strony jest możliwe ustalenie dźwigni plombującej pomiędzy czopami obrotowymi, ponieważ po przejściu zukosowania nabiegowego przez czopy obrotowe, które są umieszczone w otworach łożyskowych, łącznik sprężysty ponownie sprężyście powraca w pierwotne położenie. Dzięki temu łącznik sprężysty dźwigni plombującej jest unieruchomiony w przestrzeni, przewidzianej w pokrywie dla tej

188 605 dźwigni, bez jej wypadnięcia. Co najmniej jeden z czopów obrotowych styka się następnie z łącznikiem sprężystym i przeszkadza jego wyślizgnięciu wzdłuż drugiej szczeliny.

Korzystne jest według wynalazku także, gdy rygiel wystaje z płaszczyzny głównej dźwigni plombującej i jest ukształtowany jako część w rodzaju bloku. Tak zwana płaszczyzna główna wyobrażalnie leży na płaskim elemencie lub płaskiej części dźwigni plombującej. Na końcu przeciwległym do dźwigni uruchamiającej znajduje się żebro, prostopadłe do płaszczyzny głównej, na którego części ukształtowanej w postaci bloku jest umieszczony rygiel. Ten rygiel jest tak ukształtowany, że on może być przesuwany za nosek aretujący, gdy dźwignia plombująca jest wychylona do położenia zamknięcia lub położenia aretowania. Gwałtowne próby odciągania pokrywy od części dolnej przyrządu lub wychylanie przez ciągnienie rozbijają się na przyporze rygla z noskiem aretującym, zamocowanym do części dolnej przyrządu. Siły występujące przy niedozwolonych próbach w celu silnego rozerwania pokrywy, leżą na dźwigni plombującej, zasadniczo w tej płaszczyźnie głównej, w której dźwignia plombująca może przeciwstawić tym siłom nadzwyczaj duży opór. Boczne wyłamanie rygla nie jest możliwe, ponieważ on jest prowadzony w kierunku do boku albo przez części pokrywy lub przez elementy części dolnej przyrządu i dzięki temu jest utrzymywany.

W korzystnym dalszym ukształtowaniu wynalazku przesuwna osłona jest ukształtowana jako prześwitujące okienko, które korzystnie jest zakrzywione w dopasowaniu do kształtu ściany zewnętrznej pokrywy.

Ponieważ przyrządy rozdzielcze według wynalazku są często umieszczane przez lub za licznikiem, to otwierania pokrywy nie mogą podejmować laicy lub inni użytkownicy końcowi. Fazy LI, L2 i L3 znajdują się ogólnie jako trzy wkładki zabezpieczające, umieszczone jedna nad drugą w przypadku listew rozłączników lub obok siebie w przypadku odłączników obciążenia. Ściana przednia pokrywy, zwrócona do użytkownika, ukształtowana jako okno prześwitujące (wziernik), pozwala na rozpoznanie z zewnątrz stanu pracy i uniemożliwia dostęp do jakichkolwiek elementów przyrządu prowadzących napięcie od zewnątrz, bez otwierania pokrywy, chyba że świadomie zostanie przesunięty wziernik. Ten ruch przesuwania, a przez to przesuwanie otworów sprawdzających, które korzystnie mogą być umieszczone na tarczy widocznej jest przy innych urządzeniach zabezpieczających znany. Te zalety mogą być również osiągnięte w przyrządzie według wynalazku za pomocą prostych środków.

Ściana zewnętrzna pokrywy jest ogółem prawie płaska. Zależnie od gustownego ukształtowania przyrządu ściana zewnętrzna może posiadać krzywizny i wtedy osłona jest odpowiednio ukształtowana z krzywizną, a mimo to przesuwna. Przy tym dla wszystkich trzech faz LI, L2 i L3 może być przewidziany pojedynczy wziernik lub trzy wzierniki, dla każdej fazy. Takie ukształtowanie dla jednego lub dla trzech wzierników jest również odpowiednie dla płaskiej jak i zakrzywionej ściany zewnętrznej.

Korzystne jest według wynalazku, gdy oś czopów obrotowych, umieszczonych w otworze łożyskowym dźwigni plombującej, przebiega równolegle do osi wychylnej pokrywy, a dźwignia plombująca jest prowadzona pomiędzy dwoma, równoległym i w przybliżeniu prostopadłym ściany zewnętrznej pokrywy, ściankami.

Poprzednio była już omówiona, w połączeniu z łącznikiem sprężystym, postać wykonania, w której dwa czopy obrotowe są umieszczone w otworze łożyskowym, aby utrzymać wychylnie dźwignią plombującą. Przy tym w pokrywie jest przestrzeń, utworzona przez dwie ścianki, umieszczone w odstępie od siebie i wzajemnie równolegle, które przebiegają w przybliżeniu prostopadle do ściany zewnętrznej pokrywy. Od jednej ścianki rozciąga się w prawidłowym odstępie od ściany zewnętrznej pokrywy i prostopadle od tej ścianki jeden czop obrotowy, a z przeciwległej ścianki odpowiednio drugi czop obrotowy, przy czym oba czopy obrotowe nie stykają się ze sobą, lecz mają odstęp od siebie, który pozwala na przeprowadzenie łącznika sprężystego i korzystnie także wolnego końca łącznika sprężystego z zukosowaniem nabiegowym. Przez te dwa czopy obrotowe jest istotnie ułatwiony montaż dźwigni plombującej. Funikcjonowanie jest szczególnie korzystne, gdy osie wychylne dźwigni plombującej i pokrywy przy otwieraniu i zamykaniu wzajemnie przebiegają równolegle.

Żebro blokujące dźwigni plombującej wystaje w przybliżeniu prostopadle z jednej strony od linii, łączącej koniec rygla z dźwignią uruchamiającą tak, że żebro blokujące jest ukształtowane stosunkowo wąsko, przykładowo 2-10 mm, korzystnie 3-5 mm, a mimo to

188 605 przenosi znaczne siły blokujące. Na wolnym końcu żebra blokującego zachodzi przypór blokujący z przesuwną osłoną, przykładowo krawędzią wziernika. Jeżeli chce się ją przesunąć z siłą, to wtedy należy nacisnąć wziernik zasadniczo równolegle do rozciągłości wzdłużnej żebra blokującego. Nie jest to jednak możliwe bez nakładu niszczącej siły. Bezpieczeństwo przyrządu według wynalazku jest dlatego ponownie podwyzszone.

Korzystne jest także według wynalazku, gdy część rygla w postaci bloku jest zaopatrzona w prowadnicę boczną. Było już powiedziane, że rygiel za pomocą elementu aretującego, to znaczy noska aretującego może być umieszczany w przyporze, gdy jest osiągnięte położenie zamykania dźwigni blokującej. Przy tym nosek aretujący jest zamocowany na części dolnej lub z nią jest ukształtowany jednoczęściowe. Jeżeli teraz wspomniana część jest zaopatrzona w prowadnicę boczną, to rygiel dźwigni plombującej nie może ześlizgnąć się z noska aretującego także wtedy, gdy pokrywa będzie zrywana z siłą. Jest widoczne, że wszystkie użyte środki zapewniają wysoki stopień bezpieczeństwa tak, że za pomocą urządzenia według wynalazku przesuwna osłona może być przesuwana tak, że przy zamkniętej pokrywie części prowadzące prąd mogą podlegać elektrycznemu sprawdzaniu. Jednocześnie jest możliwe aretowanie pokrywy, plombowanie stanu zamknięcia i blokowanie przesuwnej osłony.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia częściowo w przekroju widok z boku przyrządu zabezpieczającego z widoczną dźwignią plombująca w położeniu zamknięcia, fig. 2 -widok podobny do fig. 1, tylko dźwignia plombująca i wziernik są umieszczone w położeniu sprawdzania, fig. 3 - powiększony widok z fig. 1, przy czym dźwignia plombująca i wziernik ponownie są w położeniu zamknięcia, fig. 4 - powiększony widok z fig. 2, przy czym rygiel jest w położeniu otwarcia a wziernik jest przesunięty, fig. 5 - widok z fig. 4, przy czym przesuwna osłona, ukształtowana jako wziernik jest przesunięta do położenia sprawdzania, fig. 6 - widok prostopadły na pokrywę ze ścianami oddzielającymi fazy, wybranie z trzema wkładkami bezpiecznikowymi i widok na szczelinę w przesłonie, a fig. 7 - powiększony wycinek przekroju poprzecznego przez dźwignie plombującą z drutem do plombowania i równoległymi ściankami pokrywy z czopami obrotowymi.

Część dolna 1 przyrządu rozdzielczego zabezpieczającego, którego pokrywa 2 jest umieszczona wychylnie na osi 3. Pokrywa 2 ma zakrzywioną ścianę zewnętrzną 4 z otworem 5, który jest zamykany przez przesuwną osłonę 6, ukształtowaną jako wziernik. Po lewej stronie fig. 1 do 5, a więc po przeciwległej stronie do osi 3 jest umieszczona przesłona 7 połączona ze ścianą zewnętrzną 4 tworząc jej przedłużenie. Pod nią są widoczne uchwyty 8 i ściana oporowa 9 pokrywy 2.

Pomiędzy przednią częścią ściany zewnętrznej 4 pokrywy 2, to znaczy lewej na fig. 1 do 5 i graniczącą połową przesłony 7 przed ściana oporową 9, jest utworzona wąska przestrzeń dla dźwigni plombującej 10. W przesuwnej osłonie 6, zwanej dalej wziernikiem, który jest również zakrzywiony jak ściana zewnętrzna 4 pokrywy 2 - jest usytuowany otwór do sprawdzania 11. W pokazanym na fig. 1, 3 i 4 położeniu zamkniętym wziernika 6 znajduje się on nad suwakiem blokującym 12, który jest pokazany w widoku z góry na fig. 6 w postaci wydłużonej z hakami 13 i służy do blokowania wkładek bezpiecznikowych, które nie są bliżej przedstawione. Wsunięcie kołka sprawdzającego w przestrzeń pod wziernikiem 6 w tym położeniu zamknięcia nie jest możliwe tylko wtedy, gdy położenie wziernika 6, przedstawione na fig. 2 i 5 pozwala na dostęp od zewnątrz poprzez otwór 5 i otwór sprawdzający 11 do elementów prowadzących prąd, przykładowo łącznika 14 wkładki bezpiecznikowej 15.

W przesłonie 7 na pokrywie 2 (fig. 6) rozciąga się poprzecznie wydłużona szczelina 16, które na fig. 1 do 5 i 7 jest przedstawiona w przekroju. Z nią jest połączona szczelina poprzeczna 17, która rozciąga się równolegle do ścian bocznych części dolnej 1 i bocznych ścianek pokrywy 2 i równolegle do osi wzdłużnych 18 wkładek bezpiecznikowych 15.

Ściany 19 rozdzielające fazy pomiędzy trzema przestrzeniami dla wkładek bezpiecznikowych, znajdującymi się pod otworem 5, przebiegają również równolegle do tych osi wzdłużnych 18. Płaszczyzna główna 20 dźwigni plombującej 10, pokazana linią kreskową na fig. 7 leży również równolegle do osi wzdłużnych 18. Dlatego też szczelina poprzeczna 17 rozciąga się również w tym kierunku i poprzecznie do wzdłużnej szczeliny 16 dla przyjęcia drutu do plombowania 21. Można rozpoznać na zakrzywionej zewnętrznej powierzchni prze8

188 605 słony 7, ze szczelina poprzeczna 17 rozciąga się po łuku około 25-30°, aby można było poruszać przy wychyleniu w tę i z powrotem dźwignią uruchamiająca. 22 dźwigni plombującej 10.

Dźwignia plombująca 10 ma naprzeciwko dźwigni uruchamiającej 22 rygiel 23. Poprzecznie do linii łączącej dźwignią uruchamiającą 22 i rygiel 23 rozciąga się żebro blokujące 24, którego wolny koniec 25 może blokować wziernik 6, jak to przykładowo pokazuje fig. 1 i 3. Przednia krawędź 26 wziernika 6 (fig. 4) jest w przyporze z tym wolnym końcem 25.

Na osłonie zabezpieczającej lub na części dolnej 1 jest zamocowany element aretujący, ukształtowany jako nosek aretujący 27, za pomocą którego jest aretowany rygiel 23, jak to pokazują fig. 1 i 3.

Linia łączącą 28, pokazana na fig. 5, przebiega od rygla 28 do dźwigni uruchamiającej 22 dźwigni plombującej 10 i patrząc na nią można rozpoznać nacięcie 29 w dźwigni uruchamiającej 22 i poniżej niego w kierunku do rygla 23, w odstępie otwór 30 do plombowania w dźwigni plombującej 10, a jeszcze dalej występ zatrzaskowy 31. Otwór 32 pasujący do otworu 30 w dźwigni uruchamiającej 10 znajduje się w pokrywie 2, jak pokazano na fig. 7, w równoległych ściankach 34 i 35 po stronie przesłony 7 i jest przeznaczony do przyjęcia drutu plombującego 21.

Zwraca się ponownie uwagę na płaszczyznę główną 20 dźwigni uruchamiającej 10 według fig. 1 do 5, z której wynika, iż bezpieczne jest umieszczenie w środku dźwigni plombującej 10 otworu łożyskowego 36. Za pomocą tego otworu łożyskowego 36 są połączone dwie szczeliny 37, 38, umieszczone wzajemnie w postaci L. Pierwsza prosta szczelina 37, leżąca w przybliżeniu równolegle do wspomnianej linii łączącej 28, rozpoczyna się w otworze łożyskowym 36 i kończy w odstępie od występu zatrzaskowego 31, przy czym ten odstęp jest w przybliżeniu równy odstępowi pomiędzy występem zatrzaskowym 31 a otworem 30 do plombowania lub pomiędzy otworem 30 a wcięciem 29 w dźwigni plombującej 10. Druga prosta szczelina 38 rozciąga się w przybliżeniu prostopadle do pierwszej szczeliny 37 i przez te dwie szczeliny 37, 38 w postaci L jest utworzony łącznik sprężysty 39. On rozciąga się równolegle do pierwszej szczeliny 37 i może wykonywać prostopadle do płaszczyzny głównej 20 sprężyście obciążone ruchy, to znaczy w kierunku patrzenia na fig. 1 do 5, podczas gdy on w płaszczyźnie głównej 20 jest sztywny. Przez drugą szczelinę 38 jest utworzony wolny koniec 40 łącznika sprężystego 39, które może wobec płaszczyzny głównej 20 osiągać dużą amplitudę przy ruchach łącznika sprężystego 39.

W obszarze wewnętrznego końca pierwszej szczeliny 37, a więc tego końca, który jest przeciwległy do otworu łożyskowego 36, rozpoczyna się łącznik sprężysty 39, który ma przewężenie materiałowe. Początek łącznika sprężystego 39 jest zaznaczony kreskową linią 41. Od tej linii 41 aż do wolnego końca 40 dźwignia plombująca 10 jest cieńsza, a przez to i łącznik sprężysty 39 jest w połowie tak gruby jak pozostały materiał dźwigni plombującej 10. Jeżeli ona jest wykonana z tworzywa sztucznego o grubości 2 mm, to łącznik sprężysty ma grubość 1 mm.

W obszarze wolnego końca 40 łącznik sprężysty 39 ma dalszy osłabiony obszar końcowy, mianowicie ścięcie nabiegowe 42, które jest tak usytuowane, ze wolny koniec 40 łącznika sprężystego 39 na stronie odwróconej od żebra blokującego 24 jest cieńszy od końca, zwróconego do żebra 34 a także do otworu łożyskowego 36. To zukosowanie nabiegowe 42 oddziaływuje przy montażu dźwigni plombującej 10, gdy jest ona osadzana w pokrywie 2.

Pośrednio lub bezpośrednio na ściankach 4 pokrywy 2 jest umieszczona para czopów obrotowych 43, 43', w przypadku gdy pokrywa 2 jest wytwarzana wtryskowe (fig. 7). Czop obrotowy 43 jest ukształtowany na pierwszej ściance bocznej 44, podczas gdy na przeciwległej i równoległej do niej umieszczone ścianki 34 pokrywy 2, przeciwległy czop obrotowy 43' jest tak ukształtowany, że pomiędzy nimi pozostaje odstęp a (fig. 7), który pozwala na przejście łącznika sprężystego 39, względnie zukosowania najazdowego 42.

Na figurze 7 oś 45 przechodzi przez czopy obrotowe 43, 43' i przez otwór łożyskowy

36. Ta oś 45 jest na fig. 3 i 5 oznaczona jako punkt krzyżowy.

Podczas gdy dźwignia uruchamiająca 22 i żebro blokujące 24 leżą zasadniczo na płaskiej, równej części dźwigni plombującej 10 i dzięki temu także w płaszczyźnie głównej 20, to rygiel 23 wystaje z tej płaszczyzny głównej 20, jak to można rozpoznać z fig. 7. Jest widoczna listwa łącząca 46, która wystaje prostopadle z płaszczyzny głównej 20 i łączy część

188 605 blokującą 47 rygla 23, odstającą bocznie z płaszczyzny głównej 20. Dzięki temu nosek aretujący 27, który jest zamocowany na pokrywie lub jak w postaci wykonania na osłonie, ma swoją płaszczyznę pozą płaszczyzną główną 20 dźwigni plombującej 10 i jest w przyporze z ryglem 23, mianowicie z jego częścią 47. Właściwy przypór zachodzi przez hakową część, która jest widoczna na fig. 1 do 5, z na fig. 7 przebiega powyżej kreskowej linii 48. Prowadnica boczna 49 utrzymuje nosek aretujący 27 w kierunku poprzecznym, prostopadłym do płaszczyzny głównej 20.

Poszczególne położenia pracy dźwigni plombującej 10 są pokazane na fig. 1 i 3. Można rozpoznać, jak żebro blokujące 24, uniemożliwia przesuw wziernika 6 na lewo i do przodu tak, że otwór do sprawdzania 11 jest utrzymywany zamknięty przez suwak blokujący 12, znajdujący się z tyłu. Jednocześnie rygiel 22 jest w przyporze z noskiem aretującym 27 tak, że nie możliwe wyciągnięcie pokrywy 2 w kierunku obrotu wskazówek zegara wokół osi wychylnej 3. Drut plombujący 21, pokazany na fig. 7 jest przetknięty przez otwór 30 w dźwigni plombującej 10 i sąsiadujące ścianki boczne 33 i 34 pokrywy 2 tak, że jest osiągnięte zaplombowanie. Aby wychylić, poprzez osadzenie ostrza wkrętaka w nacięciu 29, dźwignię uruchamiającą 22 dźwigni plombującej 10 w kierunku ruchu wskazówek zegara wokół osi wychylnej 45, do położenia przedstawionego na fig. 4, jest dopiero możliwe po usunięciu drutu plombującego 21. Jeżeli wtedy dźwignia plombująca 10 osiągnie położenie sprawdzania, bez możliwości natychmiastowego sprawdzania, gdy wziernik 6 znajduje się jeszcze w położeniu zamknięcia. Wziernik 6 może być przesunięty dopiero wtedy, gdy żebro blokujące 24 znajduje się poza przyporem z krawędzią przednią 26 wziernika 6. Pokrywa 2 może być odchylona od części dolnej 1, gdy nosek aretujący znajduje się również poza przyporem z ryglem 23.

Jeżeli wziernik 6 jest przesunięty do położenia sprawdzania, które jest pokazane na fig. 2 do 5, to przyrządem sprawdzającym możną sprawdzać elementy prowadzące prąd w przyrządzie rozdzielczym.

Claims (9)

1. Urządzenie do plombowania i jednoczesnego blokowania pokrywy przyrządu rozdzielczego zabezpieczającego, zwłaszcza zabezpieczającego odłącznika obciążenia NN, w którym w pokrywie jest tak umieszczona co najmniej jedna wkładka bezpiecznikowa z elementami trzymającymi, że pokrywa i wkładki zabezpieczające wspólnie są odciągane od części dolnej przyrządu, przy czym ruchliwa część plombująca, utrzymana przez pokrywę, jest umieszczalna w przyporze z elementem aretującym zamocowanym do części dolnej przyrządu, a przez otwór do plombowania w części plombującej i otwór w pokrywie, leżący w jednej linii z nimi, jest przetykany drut plombujący, znamienne tym, że w ścianie zewnętrznej (4) pokrywy (2) jest umieszczony co najmniej jeden otwór (5) z przesuwną osłoną (6) z co najmniej jednym otworem (11) do sprawdzania i, że część plombująca (10) jest ukształtowana jako dźwignia plombująca, wychylna wobec pokrywy (2), która ma co najmniej jeden z trzech końców oddziaływujących (22, 23, 24), a mianowicie dźwignię uruchamiającą (22) z otworem (30) do plombowania; rygiel (23), który jest umieszczony w przyporze z elementem aretującym (27), ukształtowanym jako nosek aretujący; żebro blokujące (24), które jest umieszczane w przyporze z jednym końcem (26) przesuwnej osłony (6).

2. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że dźwignia plombująca (10) jest ukształtowana jako zasadniczo płaska część, której końce oddziaływujące (22, 23, 24) tworzą trójkąt, leżący zasadniczo w jednej płaszczyźnie (20).

3. Urządzenie według zastrz. 1 albo 2, znamienne tym, że w środku dźwigni plombującej (10) jest usytuowany otwór łożyskowy (36) dla przechwycenia co najmniej jednego czopa łożyskowego (43, 43'), umieszczonego na ściance (4) pokrywy (2) i, że korzystnie dźwignia uruchamiająca (22) jest zaopatrzona na zewnątrz w nacięcie (29) i na linii (28) , wychodzącej od niego do wewnątrz poprzez otwór (30) do plombowania, jest zaopatrzona w występ zatrzaskowy (31).

4. Urządzenie według zastrz. 3, znamienne tym, że w dźwigni plombującej (10) są usytuowane dwie szczeliny (37, 38), połączone z otworem łożyskowym (36) i umieszczone wzajemnie w postaci L, z których pierwsza szczelina (37) rozciąga się od otworu łożyskowego (36) w przybliżeniu do środka dźwigni uruchamiającej (22).

5. Urządzenie według zastrz. 1 albo 2, znamienne tym, że rygiel (23) wystaje z płaszczyzny głównej (20) dźwigni plombującej (10) i jest ukształtowany jako część (47) w postaci bloku.

6. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że przesuwna osłona (6) jest ukształtowana jako prześwitujące okienko, które korzystnie jest zakrzywione w dopasowaniu do kształtu ściany zewnętrznej (4) pokrywy (2).

7. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że osie (45) czopów obrotowych (43, 43'), umieszczonych w otworze łożyskowym (36) dźwigni plombującej (10), przebiegają równolegle do osi wychylnej pokrywy (2), a dźwignia plombująca (10) jest prowadzoną pomiędzy dwoma, równoległym i w przybliżeniu prostopadłym do ściany zewnętrznej (4) pokrywy (2), ściankami (34, 44).

8. Urządzenie według zastrz. 1 albo 2. znamienne tym, że żebro blokujące (24) dźwigni plombującej (10) wystaje w przybliżeniu prostopadle z jednej strony od linii (28), łączącej koniec rygla (23) z dźwignią uruchamiającą (22).

9. Urządzenie według zastrz. 5, znamienne tym, że część (47) rygla (23) jest zaopatrzona w prowadnicę boczną (49).