PL186879B1 - Nowe pochodne oksadiazolu środek farmaceutyczny, zastosowanie nowych pochodnych oksadiazolu, nowe związki wyjściowe i sposób wytwarzania nowych pochodnych oksadiazolu - Google Patents

Nowe pochodne oksadiazolu środek farmaceutyczny, zastosowanie nowych pochodnych oksadiazolu, nowe związki wyjściowe i sposób wytwarzania nowych pochodnych oksadiazolu

Info

Publication number
PL186879B1
PL186879B1 PL97328633A PL32863397A PL186879B1 PL 186879 B1 PL186879 B1 PL 186879B1 PL 97328633 A PL97328633 A PL 97328633A PL 32863397 A PL32863397 A PL 32863397A PL 186879 B1 PL186879 B1 PL 186879B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
phenyl
compound
alkyl
general formula
thienyl
Prior art date
Application number
PL97328633A
Other languages
English (en)
Other versions
PL328633A1 (en
Inventor
Alexander R. Mackenzie
Anthony Wood
Robert John Bass
Original Assignee
Pfizer Res & Dev
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Application filed by Pfizer Res & Dev filed Critical Pfizer Res & Dev
Publication of PL328633A1 publication Critical patent/PL328633A1/xx
Publication of PL186879B1 publication Critical patent/PL186879B1/pl

Links

Classifications

    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C07ORGANIC CHEMISTRY
    • C07DHETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D413/00Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, at least one ring having nitrogen and oxygen atoms as the only ring hetero atoms
    • C07D413/02Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, at least one ring having nitrogen and oxygen atoms as the only ring hetero atoms containing two hetero rings
    • C07D413/04Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, at least one ring having nitrogen and oxygen atoms as the only ring hetero atoms containing two hetero rings directly linked by a ring-member-to-ring-member bond
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P1/00Drugs for disorders of the alimentary tract or the digestive system
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P13/00Drugs for disorders of the urinary system
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P25/00Drugs for disorders of the nervous system
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P25/00Drugs for disorders of the nervous system
    • A61P25/28Drugs for disorders of the nervous system for treating neurodegenerative disorders of the central nervous system, e.g. nootropic agents, cognition enhancers, drugs for treating Alzheimer's disease or other forms of dementia
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C07ORGANIC CHEMISTRY
    • C07DHETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D413/00Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, at least one ring having nitrogen and oxygen atoms as the only ring hetero atoms
    • C07D413/14Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, at least one ring having nitrogen and oxygen atoms as the only ring hetero atoms containing three or more hetero rings
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C07ORGANIC CHEMISTRY
    • C07DHETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D417/00Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, at least one ring having nitrogen and sulfur atoms as the only ring hetero atoms, not provided for by group C07D415/00
    • C07D417/02Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, at least one ring having nitrogen and sulfur atoms as the only ring hetero atoms, not provided for by group C07D415/00 containing two hetero rings
    • C07D417/04Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, at least one ring having nitrogen and sulfur atoms as the only ring hetero atoms, not provided for by group C07D415/00 containing two hetero rings directly linked by a ring-member-to-ring-member bond

Landscapes

  • Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Organic Chemistry (AREA)
  • Health & Medical Sciences (AREA)
  • Engineering & Computer Science (AREA)
  • Bioinformatics & Cheminformatics (AREA)
  • General Health & Medical Sciences (AREA)
  • Veterinary Medicine (AREA)
  • Medicinal Chemistry (AREA)
  • Nuclear Medicine, Radiotherapy & Molecular Imaging (AREA)
  • Pharmacology & Pharmacy (AREA)
  • Life Sciences & Earth Sciences (AREA)
  • Animal Behavior & Ethology (AREA)
  • Chemical Kinetics & Catalysis (AREA)
  • Public Health (AREA)
  • General Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Biomedical Technology (AREA)
  • Neurology (AREA)
  • Neurosurgery (AREA)
  • Urology & Nephrology (AREA)
  • Hospice & Palliative Care (AREA)
  • Psychiatry (AREA)
  • Pharmaceuticals Containing Other Organic And Inorganic Compounds (AREA)
  • Plural Heterocyclic Compounds (AREA)
  • Hydrogenated Pyridines (AREA)
  • Nitrogen And Oxygen Or Sulfur-Condensed Heterocyclic Ring Systems (AREA)

Abstract

1 . N ow e pochodne oksadiazolu o ogólnym wzorze (I) w którym R oznacza C1 -C6 -alkil, chlorowco-(C1-C 6 -alkil), C3-C7-cykloalkil, C2-C6- alkinyl, hydroksy-(C2-C6-alkinyl), fenyl, naftyl, tienyl, pirydyl, tiazolil lub benzotiazolil; R 2 oznacza atom wodoru lub C 1-C4-alkil; R 3 oznacza fenyl ewentualnie podstawiony 1 lub 2 pod- stawnikami niezaleznie wybranymi z grupy obejmujacej atom chlorowca, hydroksyl i C1-C4- alkoksyl, benzofuranyl, tienyl, 2 ,3 -dihydrobenzofuranyl lub C4-C7-cykloalkil; a Y oznacza wiazanie bezposrednie, -CH2-, -(CH2)2- lub -CH2O-; a takze ich farmaceutycznie dopuszczal- ne sole. PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku są nowe pochodne oksadiazolu, środek farmaceutyczny, zastosowanie nowych pochodnych oksadiazolu, nowe związki wyjściowe i sposób wytwarzania nowych pochodnych oksadiazolu.
Związki według wynalazku są antagonistami receptorów muskarynowych, selektywnie oddziaływującymi na miejsca występowania receptorów muskarynowych w mięśniach gładkich, a nie działającymi na miejsca występowania receptorów muskarynowych w mięśniu sercowym, a przy tym nie wykazującymi znaczącego działania przeciwhistaminowego. Tak więc te związki są użyteczne w leczeniu chorób związanych ze zmienioną ruchliwością i/lub napięciem mięśni gładkich, które znajdują się np. w jamie brzusznej, tchawicy i pęcherzu moczowym. Do takich chorób należą np. zespół drażliwej okrężnicy, uchyłkowatość, nietrzymanie moczu, skurcz przełyku i przewlekła choroba obturacyjna dróg oddechowych.
Te związki są także użyteczne jako środki polepszające funkcje poznawcze, a zatem w leczeniu chorób związanych z pogorszeniem pamięci, takich jak choroba Alzheimera i zaburzenia pamięci związane z wiekiem.
186 879
Wynalazek dotyczy nowych pochodnych oksadiazolu o ogólnym wzorze I:
w którym R1 oznacza Cj-Cć-alkil, chlorowco-( Cj-Có-alkil), C3-C7-cykloalkil, C2-C6-alkinyl, hydroksy-(C2-C6-alkinyl), fenyl, naftyl, tienyl, pirydyl, tiazolil lub benzotiazolil; R2 oznacza atom wodoru lub Cj-C^alkil; R3 oznacza fenyl ewentualnie podstawiony 1 lub 2 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej atom chlorowca, hydroksyl i Cj-Cb-alkoksyl, benzofuranyl, tienyl, 2,3-dihydrobenzofuranyl lub C4-C7-cykloalkil; a Y oznacza wiązanie bezpośrednie, -CH2-, (CH20- lub -CH2O-; a także ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli.
Atom chlorowca oznacza atom chloru, bromu, fluoru lub jodu.
Korzystnymi grupami alkilowymi są metyl i etyl. Korzystnymi grupami alkoksylowymi są metoksyl i etoksyl. Korzystnymi atomami chlorowca są atomy chloru, bromu i fluoru. Korzystnymi grupami cykloalkilowymi są cyklobutyl, cyklopentyl i cykloheksyl, a zwłaszcza cyklobutyl. Korzystną grupą, alkinylową jest etynyl. Korzystnymi grupami hydroksy^C^-C),alkinylowymi) są HO-CIfC^C- i HO((CH2)4(CsC(. Korzystnymi grupami chlorowcoalkilowymi sątrifluorometyl i pentafluoroetyl.
Korzystne są związki o wzorze I, w którym Ri oznacza fenyl lub naftyl, a R3 oznacza fenyl ewentualnie podstawiony 1 lub 2 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej atom chlorowca, hydroksyl i Cj^-alkoksyl, a zwłaszcza gdy Ri oznacza fenyl lub naftyl, a R3 oznacza fenyl, fluorofenyl, dichlorofenyl, hydroksyfenyl lub metoksyfenyl.
Korzystne są również związki o wzorze I, w którym Ri oznacza tienyl, pirydyl, tiazolil lub benzotiazolil, a r3 oznacza tienyl.
Korzystne są także związki o wzorze I, w którym Ri oznacza Cj-Ce-alkil, pentafluoroetyl, C4(C6(Cykloalkil, etynyl, (C=C(CH2OH, -CsC-(CH2)4OH, fenyl, naftyl, tienyl, pirydyl, tiazolil lub benzotiazolil.
Szczególnie korzystne są te związki o wzorze (I), w którym R oznacza atom wodoru lub CH3.
Do innej korzystnej grupy związków należą związki o wzorze I, w którym R3 oznacza fenyl ewentualnie podstawiony J lub 2 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej atom chlorowca, hydroksyl i Cj-CT-alkoksyl, 2,3(dihydrobenzofuranyl, C-rCfcyldoalkil lub tienyl.
Szczególnie korzystne są związki o wzorze (I), w którym Y oznacza wiązanie bezpośrednie, -CH2- lub -CH2O-.
Konkretnymi szczególnie korzystnymi związkami są3((1(cyklobutylo-1(fenylo-1(hydro( ksymetylo)-5-[4-( 1 (benzylopiperydynylo)]-1,2,4-oksadiazol i (+)-3-( 1 -cyklobutylod-fenylo-1 (hydrokssynetylo--5-[4-(1(benzylopiperydynylo)](1,2,4(Oksadiazol.
Środek farmaceutyczny według wynalazku zawiera substancję czynną i farmaceutycznie dopuszczalny rozcieńczalnik lub nośnik, a cechą tego środka jest to, że jako substancję czynną zawiera nową pochodną oksadiazolu o ogólnym wzorze (I), w którym R , R , R i Y mają wyżej podane znaczenie.
Nowe pochodne oksoksadiazolu o ogólnym wzorze (I), zdefiniowane powyżej, oraz ich farmaceutycznie dopuszczalne sole są przeznaczone do stosowania jako lek. Są one użyteczne zwłaszcza w leczeniu nietrzymania moczu i zespołu drażliwej okrężnicy.
Wynalazek dotyczy również zastosowania nowych pochodnych oksadiazolu o ogólnym wzorze (I), zdefiniowanych powyżej, oraz ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli do wytwarzania leku do leczenia zespołu drażliwej okrężnicy, uchyłkowatości, nietrzymania moczu, skurczu przełyku i przewlekłej choroby obturacyjnej dróg oddechowych.
186 879
Ponadto wynalazek dotyczy nowych związków wyjściowych o ogólnym wzorze (II)
O
R (Π) w którym C(R2)YR3 oznacza atom wodoru lub fenylo-C1-C4-alkil.
Związki te stosuje się w sposobie wytwarzania związków o wzorze (I).
Zgodny z wynalazkiem sposób wytwarzania nowych pochodnych oksadiazolu o ogólnym wzorze (I), w którym R1 R2, r3 i Y mają wyżej podane znaczenie, oraz ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli polega na tym, że związek o ogólnym wzorze (II), w którym r2, R3 i Y mają znaczenie podane dla wzoru (I), poddaje się reakcji z odczynnikiem Grignarda, odczynnikiem bioorganicznym lub odczynnikiem ceroorganicznym o ogólnym wzorze R]MgHal, R^.i lub R1CeCl2, gdzie Hal oznacza Cl lub Br, a R1 ma wyżej podane znaczenie, w odpowiednim rozpuszczalniku organicznym; po czym ewentualnie produkt o wzorze (I) przeprowadza się w farmaceutycznie dopuszczalną sól.
Korzystnie stosuje się reagent o wzorze R’MgBr lub R*Li, gdzie R1 ma wyżej podane znaczenie.
W szczególnym przypadku wytwarzania 3-(1-cyklobutylo-1-fenylo-1-hydroksymetylo)-5[4-(1-benzylopiperydynylo)]-1,2,4-oksadiazolu, bromek cyklobutylomagnezowy poddaje się reakcji z 3-benzoilo-5-[4-(1-benzylopiperydynylo)]-1,2,4-oksadiazolem, po czym powstały związek ewentualnie rozdziela się na jego enancjomery (+) i (-), przy czym korzystnie rozdzielanie prowadzi się metodą HPLC.
Gdy w reakcji ze związkiem o wzorze (II) stosuje się odczynnik litoorganiczny lub ceroorganiczny, reakcję prowadzi się zazwyczaj w niskiej temperaturze, to jest w 0°C lub niższej, a korzystnie w około -78°C.
Jako rozpuszczalnik organiczny korzystnie stosuje się tetrahydrofuran.
Korzystnymi odczynnikami Grignarda są bromki magnezu.
Odczynniki Grignarda można wytworzyć in situ, to jest drogą wkroplenia halogenku o wzorze R*Hal do zawiesiny wiórków magnezowych w rozpuszczalniku organicznym, takim jak eter dietylowy, z taką szybkością, aby utrzymać łagodne wrzenie w warunkach powrotu skroplin. Po mieszaniu w temperaturze pokojowej przez około 30 minut otrzymany roztwór zawierający odczynnik Grignarda wkrapla się do roztworu ketonu (13) w odpowiednim rozpuszczalniku organicznym, zazwyczaj w temperaturze od 0° do -20°C.
Produkt można wyodrębnić z mieszaniny reakcyjnej znanymi sposobami.
Inny zgodny z wynalazkiem sposób wytwarzania nowych pochodnych oksadiazolu o ogólnym wzorze (I), w którym R1 R, R3 i Y mają wyżej podane znaczenie, oraz ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli polega na tym, że związek o ogólnym wzorze (III)
(Ul) w którym R1 ma wyżej podane znaczenie, lub jego sól z zasadą poddaje się reakcji, albo (a) ze związkiem o ogólnym wzorze (IV)
Q-CH(R2)-Y-R3 (IV)
186 879
9 · w którym Q oznacza grupę odszczepiającą się, a R , R i Y mają wyżej podane znaczenie, albo (b) z aldehydem lub ketonem o ogólnym wzorze (V)
R3-Y-C-R2
II
3 0 W w którym R , RJ i Y mają wyżej podane znaczenie, w obecności środka redukującego i w rozpuszczalniku organicznym, po czym ewentualnie produkt o wzorze (I) przeprowadza się w farmaceutycznie dopuszczalną sól.
Jako rozpuszczalnik korzystnie stosuje się tetrahydrofuran, a reakcję zazwyczaj prowadzi się w temperaturze pokojowej.
Korzystnie w sposobie (a) stosuje się związek o wzorze (IV), w którym Q oznacza tosyloksyl, mesyloksyl, trifluorometanosulfonyloksyl, Cl lub Br, a w sposobie (b) jako środek redukujący stosuje się triacetoksyborowodorek sodu lub cyjanoborowodorek sodu.
W przypadku gdy w sposobie (a) stosuje się związek o wzorze (III) w postaci wolnej zasady, reakcję zazwyczaj prowadzi się w obecności akceptora kwasu, przy czym jako akceptor kwasu korzystnie stosuje się wodorowęglan sodu lub etylodiizopropyloaminę.
Związki wyjściowe (II) można wytworzyć zgodnie ze znanymi sposobami, np. następująco:
CO2h
NH2CH2COPh, ->
karbonytodiimidazol
COCH3 azotyn sodu/HOAc azotyn sodu/HOAc
coch3
186 879
Alternatywna droga do związków pośrednich (IIA) to następująca synteza, w której TBDMS to t-butylodimetylosilil:
PhCH(OH)C =N
TBDMS-C1
->
Imidazol, nitryl kwasu migdałowego
OTBDMS I
Ph-CH-C =N
Chlorowodorek hydroksyloaminy, K2CO3
OTBDMS
Ph-CH-C- NH2
NOH
Związki o wzorze (III) można wytworzyć usunąwszy grupę benzylową ze związków o wzorze (I), w którym grupa -CH(R2)-Y-R3 oznacza benzyl, zazwyczaj drogą reakcji odpowiedniego chloromrówczanu, np. chloromrówczanu 1-chloroetylu, w odpowiednim rozpuszczalniku organicznym, np. w dichlorometanie lub toluenie, korzystnie w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin.
186 879
Do farmaceutycznie dopuszczalnych soli związku o wzorze (I) należą addycyjne sole z kwasami, takie jak chlorowodorek, bromowodorek, fluorowodorek, siarczan lub wodorosiarczan, fosforan lub wodorofosforan, octan, besylan, cytrynian, fumaran, glukonian, mleczan, maleinian, mesylan, bursztynian i winian. Obszerniejszą listę farmaceutycznie dopuszczalnych soli można znaleźć np. w the Journal of Pharmaceutical Sciences, Vol. 66, nr 1, styczeń 1977, str. 1 - 19, Te sole można wytworzyć znanym sposobem, np. przez zmieszanie roztworu wolnej zasady i kwasu w odpowiednim rozpuszczalniku, np. w etanolu, i wyodrębnienie tej addycyjnej soli drogą strącania lub drogą odparowania roztworu.
Związki (I) mogą zawierać jedno lub większą liczbę centrów optycznie czynnych i zakresem wynalazku są objęte zarówno postacie rozdzielone, jak i nierozdzielone. Postacie rozdzielone można otrzymać z zastosowaniem znanych środków, np. wysokosprawnej chromatografii cieczowej z użyciem chiralnej fazy stacjonarnej lub drogą rozdzielania chemicznego przez wytworzenie odpowiednich soli lub pochodnych.
Selektywność związków o wzorze (I) jako antagonistów receptorów muskarynowych można mierzyć w następujący sposób.
Samce świnek morskich uśmiercono i po usunięciu jelita krętego, tchawicy, pęcherza moczowego i prawego przedsionka zawieszono je w roztworze soli fizjologicznej pod naprężeniem początkowym 1 g, w 32°C, przy czym kąpiel napowietrzano mieszaniną 95% O2 i 5% CO2. Skurcze jelita krętego, pęcherza moczowego i tchawicy rejestrowano z użyciem przetwornika izotonicznego (jelito kręte) lub izometrycznego (pęcherz i tchawica). Częstotliwość skurczów spontanicznie bijącego prawego przedsionka określano na podstawie skurczów rejestrowanych izometrycznie.
Krzywe dawka-reakcja w próbach z użyciem albo acetylocholiny (jelito kręte), albo karbacholu (tchawica, pęcherz moczowy i prawy przedsionek) wyznaczono zastosowawszy czas kontaktu 1-5 minut dla każdej dawki agonisty, aż do osiągnięcia reakcji maksymalnej. Naczynie z kąpielą opróżniano z kąpieli i ponownie napełniano roztworem soli fizjologicznej zawierającym najniższą możliwą dawkę badanego związku. Pozwalano by nastąpiło wyrównoważenie tkanki w obecności związku w ciągu 20 minut, po czym powtarzano wyznaczanie krzywej dawka agonisty-reakcja do uzyskania maksymalnej reakcji. Naczynie z kąpielą opróżniano z kąpieli i ponownie napełniano roztworem soli fizjologicznej zawierającym badany związek w innym stężeniu, po czym powtarzano powyższą procedurę. Na ogół w odniesieniu do każdej tkanki oceniano cztery stężenia badanego związku.
Określano stężenie badanego związku, przy którym trzeba było podwoić stężenie agonisty dla uzyskania oryginalnej reakcji (wartość pA2 - Arunlakshana i Schild (1959), Brit. J. Pharmacol., 14, 48 - 58). Z użyciem powyższej techniki analitycznej określono selektywność antagonistów receptorów muskarynowych względem tkanek.
Działanie przeciw skurczowi oskrzeli wywołanemu przez agonistę albo przeciw kurczliwości jelit i pęcherza moczowego w porównaniu ze zmianami częstości akcji serca określono u uśpionego psa. Działanie przy podawaniu doustnym oceniono u przytomnego psa, określając wpływ związków na np. częstość akcji serca, średnicę tęczówki i ruchliwość jelit.
Powinowactwo związku do miejsc występowania receptorów cholinergicznych oceniono u myszy po podaniu dożylnym lub dootrzewnowym. Tak więc określono dawkę, przy której ulegała zdwojeniu średnica tęczówki, a także dawkę hamującą o 50% reakcję ślinienia się i drżenia po dożylnym podaniu oksotremoryny.
W przypadku podawania ludziom w celach terapii lub profilaktyki chorób związanych ze zmienioną ruchliwością i/lub napięciem mięśni gładkich, takich jak zespól drażliwej okrężnicy, uchyłkowatość, nietrzymanie moczu, skurcz przełyku i przewlekła choroba obturacyjna dróg oddechowych, doustna dawka związku będzie zwyle wynosić 3,5 - 350 mg dziennie u przeciętnego dorosłego pacjenta (70 kg). Talk więc przeznaczone dla typowego dorosłego pacjenta poszczególne tabletki lub kapsułki będą zazwyczaj zawierać 1 - 250 mg substancji czynnej, w odpowiednim farmaceutycznie dopuszczalnym podłożu lub nośniku, przy czym będzie się stosować dawki pojedyncze lub wielokrotne, raz lub kilka razy dziennie. Pojedyncze dawki dożylne będą zwykle wynosić 0,35 - 35 mg. W praktyce lekarz określi rzeczywistą dawkę najodpowiedniejszą dla danego pacjenta, przy czym będzie się ona zmieniać w zależności od wieku, wagi i reakcji danego pa10
186 879 cjenta. Powyższe dawki podano przykładowo dla przeciętnego przypadku i mogą one oczywiście w poszczególnych przypadkach być wyższe lub niższe, co jest objęte zakresem wynalazku.
Przy stosowaniu u ludzi związku o wzorze (I) według wynalazku można podawać same, lecz na ogół podaje się je w mieszaninie z farmaceutycznie dopuszczalnymi nośnikami dobranymi w zależności od przewidzianej drogi podawania i zgodnie ze standardową praktyką farmaceutyczną. Przykładowo można je podawać doustnie w postaci tabletek zawierających takie zarobki jak skrobia lub laktoza, albo w kapsułkach lub gałkach, same lub w mieszaninie z zarobkami, względnie w postaci eliksirów, roztworów lub zawiesin zawierających środki smakowo-zapachowe lub barwiące. Można je także wstrzykiwać pozajelitowo, np. dożylnie, domięśniowo lub podskórnie. W przypadku podawania pozajelitowego najlepiej stosuje się je w postaci wodnego roztworu, który może zawierać inne substancje, np. tyle soli lub glukozy, by nadać roztworowi izotoniczność z krwią.
Syntezę związków o wzorze (I) i pewnych związków pośrednich w niej stosowalnych ilustrują następujące odpowiednio przykłady i przepisy.
Czystość związków monitorowano rutynowo metodą chromatografii cienkowarstwowej z użyciem płytek powleczonych Merck Kieselgel 60 F254, Widma 'H NMR rejestrowano z użyciem spektrometrów Bruker AC-300 i Varian Unity 300, przy czym te widma w każdym przypadku były zgodne z założoną budową. Wartości przesunięcia chemicznego podano w częściach na milion (δ) względem tetrametylosilanu, z użyciem znanych przyjętych skrótów dla głównych pików, np. singlet (s), dublet (d), dublet dubletów (dd), tryplet (t), kwartet (q), multiplet (m) i szeroki (b). LRMS oznacza widmo masowe niskiej rozdzielczości. Temperatura pokojowa wynosiła 20 - 25°C.
Przepis 1
Kwas 1-Acetylopiperydyno-4-karboksylowy /OH /OH ‘N
Kwas piperydyno-4-karboksylowy (208 g, 1,63 mola) rozpuszczono w bezwodniku octowym i otrzymany roztwór ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin i w atmosferze azotu przez 48 godzin. Pozwolno by zawartość kolby ochłodziła się, a następnie zatężono ją pod zmniejszonym ciśnieniem i otrzymano bladożółty olej, który zestalił się po odstawieniu. Po rekrystalizacji z propan-2-olu otrzymano związek tytułowy w postaci białawej substancji stałej (160 g, 0,94 mola, 58%), t.t = 164-166°C (IPA-octan etylu), δι (300 MHz; CDCl 3) 1,7 (2H, m), 2,0 (2H, m), 2,2 (3H, s), 2,6 (1H, m), 2,85 (1H, m),
3,2 (1H, m), 3,8 (1H, m) i 4,4 (1H, m).
Przepis 2
1-Acetylopiperydyno-4-(2-okso-2-fenyloetylo)karboksyamid
186 879
W atmosferze azotu i w trakcie mieszania do zawiesiny kwasu 1-acetylopiperydyno-4karboksylowego (200,0 g, 1,17 mola) w bezwodnym dichlorometanie dodano porcjami w temperaturze pokojowej karbonylodiimidazolu (CDI) (212,0 g, 1,31 mola) [uwaga, wydzielanie się CO2]. Otrzymany roztwór mieszano w temperaturze pokojowej i atmosferze azotu przez 2 godziny. Dodano chlorowodorku α-aminoacetofenonu (210 g, 1,22 mola), a następnie trietyloaminy (170 cm3, 1,20 mola), w wyniku czego zaszła słaba reakcja egzotermiczna. Otrzymaną mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej i atmosferze azotu przez noc. Zawartość kolby następnie przemyto wodnym roztworem kwasu solnego (2 litry, 2M) i zdejonizowaną wodą (2 x 1 litr), wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci pomarańczowej substancji stałej (300 g, 1,04 mola, 79%), Rf 0,15 (95:5 CH2Cl2:MeOH), t.t. 161-162°C; Óh (300 MHz; CDO3) 1,7 (2H, m), 1,9 (2H, m), 2,1 (3H, s), 2,5 (1H, m), 2,7 (1H, t), 3,1 (1H, t), 3,9 (1H, d), 4,6 (1H, d), 4,8 (2H, d), 6,6 (1H, s), 7,5 (2H, m), 7,6 (1H, m) i 7,9 (2H, d).
Przepis 3
-Benzoilo-5 -[4-( 1 -acetylopiperydynylo)] -1,2,4-oksadiazol
W trakcie łagodnego ogrzewania l-acetylopiperydyno-4-(2-okso-2-fenyloetylo)karboksyamid (294 g, 1,02 mola) rozpuszczono w lodowatym kwasie octowym (1,5 litra). Następnie wkroplono w ciągu 2 godzin w trakcie łagodnego chłodzenia na łaźni lód-woda roztwór wodorku sodu (100 g) w zdejonizowanej wodzie (120 cm3). Otrzymaną mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez 144 godziny dodając co 48 godzin dalsze ilości wodorku sodu (100 g) w zdejonizowanej wodzie (120 cm3). Następnie zawartość kolby przepłukano azotem i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano stalą pozostałość, którą rozpuszczono w dichlorometanie (2,5 litra) i przemyto kolejno zdejonizowaną wodą (500 cm3), wodnym roztworem wodorotlenku sodu (200 cm3, 10% wag./obj.) i zdejonizowaną wodą (500 cm ). Otrzymaną frakcję organiczną wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci bladożółtej substancji stałej. (231 g, 0,77 mola, 77%), Rf 0,26 (95:5 ChkChMeOH), t.t. - 97-100°C, Óh (300 MHz; CDCl3) 1,9 (2H, m), 2,1 (3H, s), 2,2 (2H, m), 2,9 (1H, t), 3,3 (2H, m), 3,9 (1H, d), 4,5 (1H,
d), 7,5 (2H, t), 7,6 (1H, t) i 8,2 (2H, d); m/z (LRMS) 322 (MNa4), 317 (MNH4+) i 300 (MH+).
Przepis 4
Chlorowodorek 3-benzoilo-5-(4-piperydynylo)-1,2,4-oksadiazolu
186 879
3-Benzoilo-5-[4-(1-acetylopiperydynylo)]-i,2,4-oksadiazol (230 g, 0,77 mola) rozpuszczono w metanolu nasyconym HCl (2,5 litra) i całość ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez 24 godziny. Pozwolono by zawartość kolby ochłodziła się i dodano stężonego kwasu solnego (10 cm3). Mieszaninę reakcyjną ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin jeszcze przez 20 godzin i po tym okresie czasu analiza metodą TLC nie wykazała obecności materiału wyjściowego. Pozwolono by zawartość kolby ochłodziła się na łaźni lód-aceton, a wytrąconą białą substancję stałą odsączono i przemyto octanem etylu, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy (175 g, 0,58 mola, 75%), t.t. = 224-227°C, δη (300 MHz; CDCty) 2,1 (2H, m), 2,3 (2H, m), 3,1 (2H, m), 3,3 (2H, m), 3,6 (1H, m), 7,6 (2H, m), 7,8 (1H, m) i 9,1 (1H, s); m/z (LRMS) 258 (MH+).
Przepis 5
3-Benzoilo-5-[4-(1-benzyiopiperydynylo)j-1,2,4-okssdiazoi
Do mieszaniny chlorowodorku 3-benzoilo-5-(4-piperydynylo)-1,2, 4-oksadiazolu (165 g, 0,56 mola) i węglanu potasu w postaci stałej (194 g, 1,40 mola) w butan-2-onie (1,6 litra) dodano bromku benzylu (67 cm3, 0,56 mola). W atmosferze azotu zawartość kolby mieszano w temperaturze pokojowej przez 48 godzin. Następnie dodano zdejonizowanej wody (1,3 litra) i mieszaninę mieszano intensywnie przez i godzinę. Zebrano warstwę organiczną, a warstwę wodną wyekstrahowano octanem etylu (500 cm3). Połączone warstwy organiczne wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i zatężono, w wyniku czego otrzymano bladożółty olej. Po chromatografii rzutowej (i kg krzemionki „Kieselgel 60”) z elucją 8 % metanolem w dichlorometanie otrzymano bezbarwny olej, który poddano destylacji azeotropowej z toluenem, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci białej substancji stałej (177 g, 0,51 mola, 91 %), Rf 0,6 (95:5 C^Cty MeOH), t.t. = 67-69°C, δ,., (300 MHz; CDC-3) 2,1 (6H, m), 2,9 (2H, d), 3,1 (1H, m), 3,6 (2H, s), 7,3 (5H, m), 7,5 (2H, t), 7,7 (1H, t) i 8,3 (2H, d); m/z (LRMS) 348 (MH+).
Przepis 6
2-t-Butylodimetylosiloksyfenyloacetonitryl
Nitryl kwasu migdałowego (50 g, 0,38 mola) i imidazol (64 g, 0,94 mola) rozpuszczono w DMF (100 cm3), a potem otrzymany roztwór ochłodzono na łaźni lód-woda. Następnie dodano porcjami w ciągu 20 minut chlorku t-butylodimetylosililu (68 g, 0,45 mola). Zawartość kolby ogrzano do 35°C i mieszano w tej temperaturze przez 18 godzin. Mieszaninę reakcyjną ochłodzono, a następnie rozdzielono ją między octan etylu (3 x 100 cm ) i zdejonizowaną wodą (100 cm3). Połączone frakcje organiczne przemyto solanką (100 cm3), wysuszono nad bezwodnym siarczanem magnezu i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano surowy produkt w postaci żółtego oleju. Po chromatografii rzutowej (600 g krzemionki „Kieselgel 60”) z elucją 20% dichlorometanem w pentanie otrzymano związek tytu186 879 łowy w postaci oleju (77 g, 0,31 mola, 82 %), Óh (300 MHz; CDCl3) 0,1 (3H, s), 0,2 (3H, s), 1,0 (9H, s), 5,5 (1H, s) 17,4 (5H, m).
Przepis 7 a-t-Butylodimetylosiloksybenzyloamidoksym
Do mieszaniny 2-t-butylodimetylosiloksyfenyloacetonitrylu (45 g, 0,18 mola) i chlorowodorku hydroksyloaminy (25 g, 0,36 mola) w etanolu (450 cm3) dodano węglanu potasu w postaci stałej (54 g, 0,39 mola) i otrzymaną mieszaninę ogrzewano w atmosferze azotu i w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez 2 godziny. Pozwolono by zawartość kolby ochłodziła się i zatężono ją pod zmniejszonym ciśnieniem. Otrzymaną pozostałość rozdzielono między dichlorometan (3 x 150 cm3) i zdejonizowaną wodą (100 cm3). Połączone frakcje organiczne przemyto solanką (100 cm3), wysuszono nad bezwodnym siarczanem magnezu i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci żółtej substancji stałej (53,2 g, 0,18 mola, 100%), Óh (300 MHz; CDCl 3) 0,1 (3H, s), 0,2 (3H, s), 1,0 (9H, s), 4,8 (2H, bs), 5,3 (1H, bs), 7,3 (3H, m) i 7,5 (2H, m).
Przepis 8
3- (a-t-Butylodimetylosiloksybemylo)-5-[4-(1-benzylopiperyd;yiylo)]-1,2,4-oksadiazol
W THF (400 cm3) rozpuszczono a-t-butylodimetylosiloksybenzyloamidoksym (53,2 g, 0,18 mola) i dodano sproszkowane sita 4A (10 g). Otrzymaną mieszaninę ogrzewano w atmosferze azotu i w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez 15 minut, a następnie ochłodzono na łaźni lodowej. Doano porcjami wodorku sodu (80 g, 60% dyspersja, 0,2 mola) i pozwolono by zawartość kolby ogrzała się powoli do temperatury pokojowej dla kontrolowania wydzielania się gazu. Gdy wydzielanie się wodoru ustało wkroplono roztwór N-benzylopiperydyno^-karboksylanu etylu (45 g, 0,18 mola) w THF (125 cm ). Zawartość kolby mieszano w temperaturze pokojowej przez 30 minut, a następnie w atmosferze azotu całość ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez 1,5
Μ
J86 879 godziny. Po ochłodzeniu mieszaninę reakcyjną rozdzielono między octan etylu (2 x 200 cm3) i zdejonizowaną wodą (200 cm3). Połączone frakcje organiczne przemyto solanką (W0 cm3), wysuszono nad bezwodnym siarczanem magnezu i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci oleju zabarwionego na brązowo (62 g, 043 mola, 72%), δη (300 MHz; CDCl 3) 04 (3H, s), 0,2 (3H, s), 00 (9H, s), 2,0 (6H, m), 2,9 (3H, m), 3,5 (2H, s), 6,0 0H, s), 7,3 (8H, m) 7,5 (2H, m).
Przepis 9
STa-Hydroksybenzyłoj-S-^T 1(benzylopiperydynylo)j-1,2,4(oksadiazol
W trakcie mieszania do roztworu 3([α(t-butylodimeeylosSloksybemηyo--5-[4-(J benzylopipeprydjyiyk>)]-02,4-oksadiazolu (62 g, 0,J3 mola) w THF (200 cm3) wkroplono w 0°C fluorek tetrabutyloamoniowy (237 cm3, JM w THF). Pozwolono by otrzymana mieszanina ogrzała się do temperatury pokojowej i całość mieszano jeszcze przez 30 minut. Zawartość kolby rozdzielono między octan etylu (3 x 200 cm3) i zdejonizowaną wodą (200 cm3), a potem połączone frakcje organiczne przemyto solanką (100 cm3), wysuszono nad bezwodnym siarczanem magnezu i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci żółtej substancji stałej (45,0 g).
Stwierdzono dla C21H23N3O2 · J2 H2O C,70,5; H,6,5; N,H,8;
obliczono C, 70,4; H, 6,8; Ν, Π,7%;
δκ (300 MHz; CDCl3) 2,0 (6H, m), 2,9 (4H, m), 3,5 (2H, s), 5,9 QH, d) i 7,3 Q0H, m);
m/z (LRMS) 350 (MH+).
Przepis 10
3(BenzoilO(5([4(( 1(benzylopiperydynylo)](1,2,4(oksadiazol
W trakcie mechanicznego mieszania do roztworu 3((α(hydrcO^ί^^^^t^I^;^^z^llO^^^^('^^^1( benzylopiperydynylojj-J^U-oksadiazolu (45,0 g, 0,J9 mola) w bezwodnym THF (300 cm ) dodano porcjami w temperaturze pokojowej w ciągu 2 godzin ditlenku manganu (206 g, 2,37 mola). Otrzymaną mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 45 minut, a następnie przesączono ją przez złoże „Arbocel” i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano lepką substancję stałą. Tę pozostałość rozpuszczono ponownie w minimalnej ilości gorącego eteru diizopropylowego i otrzymany roztwór przesączono, a następnie ochłodzono go na łaźni lód-woda, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci beżowej krystalicznej substancji stałej (26 g, 75 mmoli, 58%). Ten związek był identyczny pod wszystkimi względami ze związkiem wytworzonym zgodnie z przepisem 5.
186 879
Przepis 11
-(1,1 -Difenylo-1 -hydro ksymetylo)-5-(4-piperydynylo)-1,2,4-oksadiazol
Podczas mieszania w atmosferze azotu do roztworu 3-(1, 1-difenylo-1-hydroksymetylo)5-[4-(1-benzylopiperydynylo)]-1,2,4-oksadiazolu (1,00 g, 2,30 mmola) w bezwodnym dichlorometanie (10 cm3) wkroplono w 0°C chloromrówczan a-chloroetylu (0,27 cm3, 2,5 mmola). Otrzymany roztwór mieszano w 0°C przez 40 minut, a następnie zatężono go pod zmniejszonym ciśnieniem. Otrzymaną pozostałość rozpuszczono w metanolu (20 cm3), a potem ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez 40 minut. Pozwolono by zawartość kolby ochłodziła się, a potem zatężono ją pod zmniejszonym ciśnieniem i rozdzielono między dichlorometan (100 cm3) i nasycony wodny roztwór wodorowęglanu sodu (50 cm3). Frakcję orgamczną wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu, a następnie zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Po chromatografii rzutowej (25 g krzemionki „Kieselgel 60”) z elucją 5 do 15% metanolem w dichlorometanie otrzymano związek tytułowy w postaci białej piany (0,68 g, 2,0 mmola, 80%), Rf 0,05 (90:10 C^CUMeOH), Óh (300 MHz; CDCl3) 1,9 (2H, m), 2,2 (2H, m), 2,8 (2H, t), 3,1 (1H, m), 3,3 (2H, m), 4,2 (1H, b) i 7,4 (10H, m); m/z (LRMS) 336 (MH+).
Przepis 12
3-(1-Cykłobutylo-i-fenyło-1 -hydr^l^:^;y^i^^l^o)-5-(4-pipe^d;^j^^o)-1,2,4-oksadiazol
W trakcie mieszania do roztworu 3-(1-cyklobutylo-i-fenylo-i-hydrokssτnetylo)-5-[4-(ibtnzylopiperydynylo)]-i,2,4-oksadiazolu (852 g, 21,0 mmola) w bezwodnym toluenie (100 cm3) wkroplono chloromrówczan a-chloroetylu (3,30 g, 23,0 mmola). Otrzymaną mieszaninę ogrzewano w atmosferze azotu i temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez 90 minut. Pozwolono by zawartość kolby ochłodziła się i mieszaninę reakcyjną zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Otrzymaną pozostałość rozpuszczono w metanolu (50 cm3) i ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez 40 minut. Pozwolono by zawartość kolby ochłodziła się, a potem zatężono ją pod zmniejszonym ciśnieniem i rozdzielono między dichlorometan (100 cm3) i nasycony wodny roztwór wodorowęglanu sodu (50 cm3). Frakcję organiczną wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Po chromatografii rzutowej (25 g krzemionki „Kieselgel 60”) z elucją 5 do 15% metanolem w dichlorometanie otrzymano związek tytułowy w postaci białej piany (1,63 g, 5,2 mmola, 23%), óh (300 MHz; CDCI3) 1,1 (6H, m), 2,0 (4H, m), 2,1 (4H, m),
3,1 (1H, 20m), 3,2 (2H, m), 3,3 (tH, m), 7,3 (3H, m) i 7,5 (2H, d); m/z (LRMS) 315 (MH+).
186 879
Przykład 1
3-(1, 1 -Difenylo-1-dcdΓoksocnetySon-5-[4-(1-benzciopiperydynySo)]-1,2,4-oksadiazoi
W atmosferze azotu i w trakcie mieszania do roztworu 3-benzoilo-5-[4-(1-benzylopiperydynylo)] -1,2,4-okoadiazolu (3,0 g, 8,6 mmola) w bezwodnym tetradydrofuranie (40 cm3) wkroplono w -78°C fenylolit (5,0 cm3; 1,8M roztwór w hykiodeksanie, 9,0 mmola). Pozwolono by otrzymany roztwór ogrzał się do temperatury pokojowej w ciągu 2 godzin, a następnie rozdzielono go między octan etylu (3 x 50 cm3) i solankę (20 cm3). Połączone frakcje organiczne wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Po cdromatografii rzutowej (30 g krzemionki „Kieselgel 60”) z elucją35% octanem etylu w deksanie otrzymano związek tytułowy (2,9 g, 6,8 mmola, 76%), Rf 0,8 (octan etylu),
Stwierdzono dla C27H27N3O2 · 1/4 H2O C, 75,45; Hf, 6,4; N, 9,8;
obliczono C, 75,4; Hi, 6,4-5; N, 9,8%, δπ (300 MHz; CDCb) 2,0 (6H, m), 2,9 (2H, m), 3,5 (2H, s), 3,7 (1H, s) i 7,3 (15H, m);
m/z (LRMS) 426 (MH+).
Przykład 2
3-( 1 -n-Butylo-1-fenylo-1 - dydroksymety lo)-5-[4-( 1 -benzylopiperydynylo)]-1,2,4-okoadiazol
Ten związek tytułowy wytworzono sposobem podobnym do opisanego w przykładzie 1 drogą podstawienia butylolitu (2,5M roztwór w deksanie, 1,1 równoważnika molowego) zamiast fenylolitu, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy.
Stwierdzono dla C25H31N3O2 C, 73,5; Η -7,8 - 9,-10,0;
obliczono C,74,4; H -7,7 - 19, 10,4%, δκ (300 MHz; CDCl3) 0,8 (3H, m), 1,3 (4H, m), 2,1 (8H, m), 2,9 (3H, m), 3,2 (1H, s),
3,5 (2H, m), 7,3 (8 H, m) i 7,5 (2H, d); m/z (LRMS) 406 (MH+).
Przykład 3
3-[1-(2-Tienylo-1-fenyio-1-dydrolksynetySo)-5-[4-(1-benzclopiperydynylo)]-1,2,4-okoadiazol
186 879
W atmosferze azotu i w trakcie mieszania do roztworu tiofenu (0,3 cm3, 3,0 mmola) w bezwodnym tetrahydrofuranie (30 cm3) wkroplono w -78°C n-butylolit (1,3 cm3; 2,5M roztwór w heksanie, 3,25 mmola) i otrzymany roztwór mieszano w -78°C przez 10 minut w celu otrzymania 2-tienylolitu. Dodano w jednej porcji roztworu 3-benzo.ilo-5-[4-(lbenzylopiperydynylo)]-1,2,4-oksadiazolu (1,0 g, 2,9 mmola) w bezwodnym tetrahydrofuranie (10 cm3) i otrzymaną mieszaninę mieszano w -78°C przez 1 godzinę. Następnie usunięto łaźnię chłodzącą i pozwolono by zawartość kolby ogrzała się do temperatury pokojowej w ciągu 1 godziny. Mieszaninę reakcyjną rozdzielono między octan etylu (3 x 50 cm3) i solankę (20 cm3). Połączone frakcje organiczne wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Po chromatografii rzutowej (30 g krzemionki „Kieselgel 60”) z elucją 40% octanem etylu w heksanie otrzymano związek tytułowy (0,83 g, 1,9 mmola, 66%).
Stwierdzono dla C25H25N3O2S · 1/4 H2O C, 68,6; H, 5,93 N, N,5;
obliczono C, 68,9; H , 5,9 , N, 9,6%;
Óh (300 MHz; CDCl3) 2,1 (6H, m), 2,9 (3H, m), 3,5 (2H, s), 3,95 (1H, s), 6,9 (2H, m),
7,3 (9H, m) i 7,5 (2H, m); m/z (LRMS) 432 (MH+).
Przykłady 4-9
Zestawione w tabeli przykładowe związki o poniższym wzorze ogólnym otrzymano drogą reakcji 3-benzoilo-5-[4-(1-benzylopiperydynylo)]-1.2,4-oksadiazolu z odpowiedmm środkiem litoorganicznym zastosowawszy sposób podobny do sposobu opisanego w przykładzie 3.
Przykład Prekursor litoorganiczny R1 LRMS Analiza/ÓH (300 MHz; CDCh)
1 2 3 4 5
4 2-bromopirydyna 0 427 (MH+) Stwierdzono C, 72,2; H, 6,2; N, 12,9; C26H26N4O2 · 1/4 ©O obliczono C, 72,5; H, 6,2: N, 13,0%, óh (300 MHz; CDCh) 2,0 (6H, m), 2,9 (3H, m), 3,5 (2H, s), 6,65 (1H, s), 7,3 (8H, m), 7,45 (3H, m), 7,7 (1H, t) i 8,6 (1H, d).
5 4-bromopirydyna 427 (Mi 1) Stwierdzono C, 73,3; H,6,1; N, 13,2; C26H 26N4O2 obliczono C, 73,2; H, 6,1; N, 13,1%; Óh (300 MHz; CDCI3) 2,0 (6H, m), 2,9 (3H, m), 3,5 (2H, s), 4,0 (1H, s), 7,3 (12H, m) i 8,5 (2H, d).
6 tiazol '-N 433 (MH+ Stwierdzono C, 66,1; H, 5,5; N, 12,8; ©H^N^S · 14 H2O obliczono C, 66,0; H, 5,65; N, 12,8%; Óh (300 MHz; CDCh) 2,0 (6H, m), 2,9 (3H, m), 3,5 (2H, s), 4,8 (1H, s), 7,3 (9H, m), 7,6 (2H, d) i 7,8 (1H, d).
186 879 ciąg dalszy
1 2 3 4 5
7 benzotiazol 484 (MH+) Stwierdzono C, 69,9; H, 5,8; N, 11,1; C28H26N4O2S obliczono C, 69,7; H, 5,4; N, 11,6%; δη (300 MHz; CDCh) 2,0 (6H, m), 2,9 (3H, m), 3,5 (2H, s), 5,0 (1H, s), 7,3 (10H, m), 7,7 (2H, d), 7,85 (1H, d) i 8,05 (1H, d).
8 alkohol propargilowy ΟΗχ/^^ 404 (MH+) Stwierdzono C 69,1; H, 6,2; N, 9,7; C24H25N3O3 · 3/4 H2O obliczono C, 69,1; H, 6,4; N, 10,1%; δ„ (300 MHz; CDCh) 2,0 (6H, m), 2,9 (3H, m), 3,5 (2H, s), 4,4 (2H, s), 7,3 (8H, m) i 7,7 (2H, d).
9 5-heksyn-i-ol 446 (MH+) Stwierdzono C, 72,1; H, 7,0; N, 9,4; C2H3,N3Oj · 1/4 H2O obliczono C, 72,1; H, 7,05; N, 9,3%; δΜ (300 MHz; CDCh) 1,7 (6H, m), 2,0 (7H, m), 2,4 (2H, t), 2,9 (3H, m), 3,5 (2H, s), 3,7 (2H, t), 7,3 (8H, m) i 7,7 (2H, d).
Przykład 10
3-(i-Cyklobuty)o-1-fenylo-i-hydroksymetylo)-5-[4-( 1 -benzylopiperydynylo)] -1,2,4oksadiazol
Do zawiesiny wiórków magnezowych (5,7 g, 0,23 mola) w bezwodnym eterze dietylowym (50 cm3) wkroplono bromek cyklobutylu (21,7 cm3, 0,23 mola) z taką szybkością, aby utrzymać łagodne wrzenie w warunkach powrotu skroplin. Następnie otrzymaną mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 30 minut, a potem w atmosferze azotu i w -10°C wkroplono ją w trakcie mieszania do roztworu 3-benzoilo-5-[4-(1-benzylopiperydynylo)]-1,2,4oksadiazolu (40,0 g, 0,115 mola) w eterze dietylowym (400 cm3) i tetrahydrofuranie (100 cm3). Pozwolono by otrzymana mieszanina ogrzała się do temperatury pokojowej w ciągu 2 godzin. Następnie zawartość kolby ochłodzono i ostrożnie dodano nasyconego wodnego roztworu chlorku amonu (30 cm3). Dodano zdejonizowanej wody (500 cm3), a następnie mieszaninę wyekstrahowano octanem etylu (2 x 200 cm3). Połączone frakcje organiczne wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Po chromatografii rzutowej (500 g krzemionki „Kieselgel 60”) z elucją 40-70% octanem etylu w pentanie otrzymano związek tytułowy (31,5 g, 0,78 mola, 68 %).
Stwierdzono dla C25H29N3O2 · 1/4 H2O C, 73,0; H, 7,4; N, 10,1;
obliczono C, ,3,5; Hi, 7,3; N, 10,3%;
δ(, (300 MHz; CDCl3) 1,9 (12H, m), 2,9 (3H, m), 3,2 (1H, s), 3,3 (1H, m), 3,5 (2H, s),
7,3 (8H, m) i 7,5 (2H, d); m/z (LRMS) 403 (MH+). Po HPLC (kolumna „Chiralpak AD”, 2,5 x 25 cm) z elucją 20% izopropanolem, 0,06% kwasem trifluorooctowym, 0,03% dietyloaminą
186 879 w heksanie przy 7 cm3/minutę otrzymano (-)-3-(1-cyklobutylo-1-fenylo-1-hydroksymetylo)-5-[4(1-b^nzylopip^r^<^;y^^]^o)]-1,2,4-oksadiazol. [α]ο - 48°, c 0,1, dichlorometan; i (+)-3-(1-cyklobutylo-1-fenykl-1-hydroks}TOetyto)-5-[4-(1-benzy-lopiperydynylo)]-02,4-oks.adiazol. [α]ο + 51°, c 0,1, dichlorometan.
Stwierdzono dla C25H29N3O2 C,74,3; H, 7,2; N, 10,4;
obliczono C, 74,4; H, 7,2; N, 10,4%.
Przykłady 11 -15
Zestawione w tabeli przykładowe związki o poniższym wzorze ogólnym otrzymano drogą reakcji 3-benzoilo-5-[4-(1-benzylopiperydynyto)]-1,2,4-oksadrazolu z odpowiednim odczynnikiem Gringarda zastosowawszy sposób podobny do sposobu opisanego w przykładzie 10.
Przykład R1 LRMS Analiza/δ, (300 MHz; CDCl·,)
11 cyklopentyl 418 (MH+) Stwierdzono C, 74,9; H, 7,7; N, 10,0; C26H31N3O2 obliczono C, 74,8; H, 7,5; N, 10,1%; δ, (300 MHx; CDCh) 1,4 (2H, m), 1,6 (6H, m), 2,05 (6H, m), 2,9 (4H, m), 3,2 (1H, s), 3,5 (2H, s), 7,3 (8H, m) i 7,6 (2H, d).
12 cykloheksyl 432 (MH+) Stwierdzono C, 74,3; H, 7,5; N, 9,55; C27H33N3O2·· 1/4 H^O obliczono C, 74,4; H, 7,7; N, 9,6%; δ,(300 MHz; CDCl·,) 1,05 (3H, m), 1,15 (3H, m), 1,5 (3H, m), 1,7 (2H, m), 2,1 (6H, m), 2,0 (3H, m), 3,2 (1H, s), 3,5 (2H, s), 7,3 (8H, m) i 7,6 (2H, d).
13 2 -naftyl 475 (MH+) Stwierdzono C, 77,7; H, 5,9; N, 8,8; C3,H24N^^2 obliczono C, 78,3; H, 6,2; N, 8,8%; δ, (300 MHz; CDCh) 2,0 (6H, m), 2,9 (3H, m), 3,5 (2H, s), 3,9 (1H, s), 7,3 (5H, m), 7,4 (3H, m) i 7,9 (4H, m).
14 pentaflu- -oroetyl 468 (MH+) Stwierdzono C, 59,1; H, 4,7; N, 9,0; C23H22N3O2F5 obliczono C, 59,1; H, 4,7; N, 8,9%; δ, (300 MHz; CDCh) 2,0 (6H, m), 2,9 (3H, m), 3,5 (2H, s), 4,4 (1H, s), 7,3 (5H, m), 7,4 (3H, m) i 7,9 (2H, m).
15 etynyl 374 (MH+) Stwierdzono C, 73,2; H, 6,5; N, 10,9; C23H23N3O2 ·· 1/20 H2O obiiczono C, 73,3; H, 6,2; N, 11,1% δ, (300 MHz, CDCI3) 2,0 (6H, m), 2,9 (4H, m), 3,5 (2H, s), 3,9 (1H, b), 7,3 (8H, m) i 7,8 (2H, m)
Przykład 16
3-(1, 1 -Difenylo-1 -hydroksymetylo)-5- {4-[1-(4-fluorofenylometylo)piperydynylo] 1 -1,2,4oksadiazol
OH
186 879
W trakcie mieszania do roztworu 3-(1,1-difenylo-1-hydroksymetylo)-5-(4-piperydynylo)-1,2,4-oksadiazolu (0,20 g, 0,6 nmola) i chlorku 4-fluorofenylometylu (0,075 cm3, 0,6 mmola w bezwodnym dimetyloformamidzie (1 cm3) dodano stałego wodorowęglanu sodu (0,20 g). W atmosferze azotu otrzymaną mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 24 godziny, a następnie rozdzielono ją między octan etylu (3 x 20 cm3) i nasycony wodny roztwór węglanu sodu (20 cm3). Połączone frakcje organiczne wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Po chromatografii rzutowej (40 g krzemionki „Kieselgel 60”) z elucją 30-50% octanem etylu w heksanie otrzymano związek tytułowy (0,07 g, 0,16 mmola, 26%).
Stwierdzono dla C27H26N3O2F C, 72,6; Hi, 5,95; N, 9,4;
obliczono C,73,l; H, 5,9; N, 9,5%, óh (300 MHz; CDCl 3) 2,1 (6H, m), 2,9 (3H, m), 3,5 (2H, s), 3,75 (1H, s), 6,95 (2H, d) i 7,4 (12H, m); m/z (LRMS) 444 (MH+).
Przykłady 17 i 18
Zestawione w tabeli przykładowe związki o poniższym wzorze ogólnym otrzymano drogą reakcji 3-(1,1-difenylo-1-hydroksymetylo)-5-(4-piperydynylo)-1,2,4-oksadiazolu z odpowiednim halogenkiem alkilu zastosowawszy sposób podobny do sposobu opisanego w przykładzie 16.
Przykład Falogenek alkilu R4 LRMS Analiza/ÓH (300 MHz; CDCl3)
17 chlorek 3,4-dichloro-benzylu 494 (MH+), 496 (MH+) 498 (MH+) Stwierdzono C, 65,5; H, 4,9; N, 8,6; C27H25NAO2 obliczono C, 65,6; H, 5,1; N, 8,7%; Óh (300 MHz; CDCb) 2,1 (6 H, m), 2,9 (3H, m), 3,5 (2H, s), 3,75 (1H, s), 7,1 (1H,d) i 7,4 (12H,m).
18 5-(2-bromoetylo)-2,3- -dihydrobenzofuran ęcr 482 (MH+) Stwierdzono C, 74,9; H, 6,5; N, 8,6; C30H31N3O3 obliczono C, 74,8; H, 6,6; N, 8,7%; Óh (300 MHz; CDCl 3) 2,1 (6H, m), 2.5 (2H, m), 2,7 (2H, m), 3,0 (3H, m), 3,2 (2H, t), 3,9 (1H, s), 4.5 (2H, t), 6,7 (1H, d), 6,9 (1H, d), 7,0 (1H, s) i 7,4 (10H, m).
Przykład 19
3-(1-Cyklobutylo-1-fenylo-1 -hydrołkyynetylo)-5-{4-[1-(4-metoksybenzylo)piperydynylo]} 1,2,4-oksadiazol
J86 879
2J
W trakcie mieszania w atmosferze azotu i w temperaturze pokojowej do roztworu 3-(lcyklobutylO(1(fenylo-1(hydrok!symetylo)(5((4(piperydynylo)(1,2,4(OkSaLdiazolu (0,J6 g, 0,5 mmola) w bezwodnym tetrahydrofuranie (J5 cm3) dodano kwasu octowego (0,04 g, 0,6 mmola). Następnie dodano 4-metoksybenzaldehydu (0,082 g, 0,6 mmola) i triacetoksyborowodorku sodu (0,2J2 g, 00 mmola), a potem otrzymaną mieszaninę mieszano w atmosferze azotu i temperaturze pokojowej przez 6 godzin. Zawartość kolby rozdzielono między dichlorometan (J00 cm3) i nasycony wodny roztwór wodorowęglanu sodu. Frakcję organiczną wydzielono, wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano brązowy olej. Po chromatografii rzutowej (krzemionki „Kieselgel 60”) z elucją 30-50% octanem etylu w heksanie otrzymano związek tytułowy (0J25 g, 0,28 mmola, 56%),
Stwierdzono dla C26H31N3O3 · J/3 H2O C, C 14, H, '7225 ; N, 8,6;
obliczono C, C 07, H, 7,2; N, 9,6%, δκ (300 MHz; CDCl3) 06-2,2 (UH, m), 3,2 (H, s), 3,3 HH, t), 3,4 (2H, s), 3,8 (3H, s),
6,95 (3H, m), 7,3 (4H, m) i 7,5 (2H, m); m/z (LRMS) 434 (MH+).
Przykłady 20-25
Zestawione w tabeli przykładowe związki o poniższym wzorze ogólnym otrzymano drogą reakcji 3((Jccyklobutylo(1(fenylO(1(hydroksymetylo)(5((4(piperydynylo)(1,2,4(Oksadiazolu z odpowiednim aldehydem zastosowawszy sposób podobny do sposobu opisanego w przykładzie J9.
Przykład Aldehyd R4 LRMS Analiza/δκ (300 MHz; CDCh)
1 2 3 4 5
20 4(hydroksy( -benzaldehyd 420 (MH+) Stwierdzono C, 70,0 H, 6,9; N, 9,8; C25H21N3O3 · J2 H2O obliczono C, 70,J; H, 7,J; N, 9,7%; δκ (300 MHz; CDCl3) 08-23 (J2H, m), 2,9 (3H, m) 3J 0H, s), 3,3 OH, t), 3,4 (2H, s), 6,7 (2H, d), 7J (2H, d), 7,2 (3H, m) i 7,5 (2H, d).
21 cykloheksa -nokarboksy -aldehyd cr 409 (MH+) Stwierdzono C, 7h3;H, 8,6; N, 9,8; C25H35N3O2 · 3/20 CH2Cl 2 obliczono C, 705; H, 8,4; N, 9,95%; δκ (300 MHz; CDCl3) 0,8 (2H, m), U (3H, m), (20H, m), 2,9 (3H, m), 34 OH, s), 3,3 OH, t), 74 (3H, m) i 7,5 (2H,d).
22 tiofenol- -karboksy- -aldehyd 4J0 (MH+) Stwierdzono C, 67,3; H, 6,7; N, J0,2; C23H27N 3O2S obliczono C, 67,5; H, 6,6; N, J0,3%; δκ (300 MHz; CDCl3) (UH, m), 2,9 (3H, m), 34 (JH, s), 3,3 (JH, t), 3,8 (2H, s), 6,9 (2H, m), 7,2 (4H, m) i 7,5 (2H, d).
23 fenylo- -acetaldehyd PT 4J8 (MH+) Stwierdzono C, 74,9; H, 7,5; N, 9,9; C26H31N3O2 obliczono C, 74,8; H, 7,4 ; N, WJ %; δκ (300 MHz; CDCl3) J^J 02H, m), 2,6 (2H, m), 2,8 (2H, m), 2,9 (3H, m), 3,J OH, s), 3,3 (JH, t), 7,2 (3H, m), 7,3 (5H, m) i 7,5 (2H, d).
186 879 ciąg dalszy
1 2 3 4 5
24 3,4-dichloro- -benzaldehyd r 472 (MH+) Stwierdzono C, 60,6; H, 5,4; N, 7,2; C25H27N 3O2Cl2 obliczono C, 60,3; H, 5,5; N, 8,3 %; óh (300 MHz; CDCl3) 1,8-2,1 (12H, m), 2,9 (3H, m), 3,1 (1H, s), 3,3 (1H, t), 3,4 (2H, s), 7,0-7,6 (8H, m).
25 2,3 -dihydro-benzolhlfurano-5-karbo-ksyaldehyd 446 (MH+) Stwierdzono C, 72,2; H, 7,0; N, 9,0; C27H31N3O3 · 1-4 H2O obliczono C, 72,1; H, 7,1; N, 9,4%; Óh (300 MHz; CDCb) I, 8-2,1 (10H, m), 2,9 (2H, m), 3,1 (2H, m), 3,3 (1H, m), 3,4 (2H, s), 4,5 (2H, t), 6,7 (1H, d), 7,0 (1H, d), 7,2 (1H, s), 7,2 (1H, s), 7,3 (3H, m) i 7,5 (2H, d).
OT
Przykład 26
3-(i-Cyklobutylo-i-fenylo-i-hydroOsymetylo) -5-{4-[i-(2-fenoksyetylo)piperydynylo]}124-oksadiazol
W atmosferze azotu do roztworu 3-(i-cyklobutylo-i-fenylo-i-hydroksymety·lo)-5-(4pipemlynyloU^^-oksadiazolu (0,16 g, 0,5 mmola) w bezwodnym tetrahydrofuranie (15 cm3) dodano w temperaturze pokojowej 2-fenoksybromottanu (0,10 g, 0,5 mmola). Dodano etylodiizopropyloaminy (0,13 g, 1,0 mmola) i otrzymany roztwór mieszano w temperaturze pokojowej przez 10 dni. Zawartość kolby rozdzielono między octan etylu (3 x30 cm3) i nasycony wodny roztwór wodorowęglanu sodu (10 cm3). Połączone ekstrakty organiczne wysuszono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Po chromatografii rzutowej (krzemionka „Kieselgel 60”) z elucją 3% metanolem w dichlorometanie otrzymano związek tytułowy (0,022 g, 0,05 mmola, 10%), Óh (300 MHz; CDCl3) 1,6-2,2 (10H, m), 2,3 (2H, t), 2,8 (2H, t), 2,9 (1H, m), 3,0 (2H, m), 3,2 (1H, s), 3,3 (1H, q), 4,1 (2H, t), 6,9 (3H, m), 7,3 (5H, m) i 7,5 (2H, m); m/z (LRMS) 434 (MH+).
Przykład 27
3-( 1 -Cyklobutylod-f enylo-1 -hydroksymetylo)-5-{4-[i-(α-metylobtnzyΊo)piptrydynylo]} 1,2,4-oksadiazol
186 879
Powyższy związek otrzymano drogą reakcji 3-(1-cykiobuty-lo-1-fenyło-1-dydroksymetylo)-5-(4-piperydynylo)-1;2;4-oksadiazolu z bromkiem a-mety^enzy^ zastosowawszy sposób podobny do sposobu opisanego w przykładzie 26.
Stwierdzono dla C26H31N3O2 · 1/3 H2O C, 7 3,8; H, 7,4; 94-^^^;
obliczono C,7 3,88 H, 7,5; N, 9,9%, δ, (300 MHz; CDO3) 1,3 (3H, s), 1,6-2,2 (12H, m), 2,8 (2H, m), 3,0 (1H, m), 3,2 (1H,
s), 3,3 (1H, t), 3,5 (1H, m), 7,2 (8H, m) i 7,5 (2H, m); m/z (LRMS) 419 (Mh+).
186 879
Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz. Cena 4,00 zł.

Claims (21)

  1. Zastrzeżenia patentowe
    1. Nowe pochodne oksadiazolu o ogólnym wzorze (!) w którym R1 oznacza Ci-C-alkU, chloro wco-(Ci-C6-alkil), C3-C7-cykloalkil, C2-C6-alkinyl, hydroksy-(C2-Cć-alkinyl), fenyl, naftyl, tienyl, pirydyl, tiazolil lub benzotiazolil; R2 oznacza atom wodoru lub Ci-C4-alkil; R3 oznacza fenyl ewentualnie podstawiony 1 lub 2 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej atom chlorowca, hydroksyl i Ci-C4-alkoksyl, benzofuranyl, tienyl, 2,3-dihydrobenzofuranyl lub C4-C7-cykloalkil; a Y oznacza wiązanie bezpośrednie, -CH2-, -(CH2)2- lub -CH2 O-; a także ich farmaceutycznie dopuszczalne sole.
  2. 2. Związek według zastrz. 1, w którym Ri oznacza fenyl lub nafityl, a r3 oznacza fenyl ewentualnie podstawiony i lub 2 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej atom chlorowca, hydroksyl i C1-C4-alkoksyl.
  3. 3. Związek według zastrz. 2, w którym Ri oznacza fenyl lub naftyl, a R3 oznacza fenyl, fluorofenyl, dichlorofenyl, hydroksyfenyl lub metoksyfenyl.
  4. 4. Związek według i, w którym Ri oznacza tienyl, pirydyl, tiazolil lub benzotiazolil, a R3 oznacza tienyl.
  5. 5. Związek według zastrz. i, w którym Ri oznacza Ci-C6-alkil, pentafluoroetyl, C4-Cćcykloalkil, etynyl, -C=C-CH2OH, -CsC^C^^OH, fenyl, naftyl, tienyl, pirydyl, tiazolil lub benzotiazolil.
  6. 6. Związek według i albo 2, albo 4, albo 5, w którym R2 oznacza atom wodoru lub CH3.
  7. 7. Związek według zastrz. i, w którym r3 oznacza fenyl ewentualnie podstawiony i lub 2 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej atom chlorowca, hydroksyl i CiC4-alkoksyl, 2,3-dihydrobenzofuranyl, C4-C7-cykloalkil lub tienyl.
  8. 8. Związek według i albo 2, albo 4, albo 5, w którym Y oznacza wiązanie bezpośrednie, -CH2- lub -CH2 O-. .
  9. 9. Związek według zastrz. i, który stanowi 3-(i-cyklobutylo-i-fenylo-i-hydroksymetylo)-5- [4-( i -benzylopiperydynylo)] -1,2,4-oksadi^;o 1 lub (+)-3 -(i -cyklobutylo-i-fenylo-1 hydroksymetylo)-5-[4-(1 -benzyl opiperydynylotyl^G-oksadiiz/ol.
  10. 10. Środek farmaceutyczny zawierający substancję czynną i farmaceutycznie dopuszczalny rozcieńczalnik lub nośnik, znamienny tym, że jako substancję czynną zawiera nową pochodną oksadiazolu o ogólnym wzorze (I), zdefiniowaną w zastrz. 1, lub jej farmaceutycznie dopuszczalną sól.
  11. 11. Nowe pochodne oksadiazolu o ogólnym wzorze (I), zdefiniowane w zastrz. 1, oraz ich farmaceutycznie dopuszczalne sole do stosowania jako lek.
  12. 12. Zastosowanie nowych pochodnych o ogólnym wzorze (I), zdefiniowanych w zastrz. i, oraz ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli do wytwarzania leku do leczenia zespołu drażliwej okrężnicy, uchyłkowatości, nietrzymania moczu, skurczu przełyku i przewlekłej choroby obturacyjnej dróg oddechowych.
    186 879
  13. 13. Nowe związki wyjściowe o ogólnym wzorze (II) w którym C(R )YR3 oznacza atom wodoru lub fenylo-C1-C4-alkil.
  14. 14. Sposób pytwarzimia nowycn pochochiych oLscdiokolu o ogóio-on wn^ome (I), ze kló rym R - oznacza Ci-Ce-alkil, cdlorowco-(Ci-C6-alkil), C3-C7-cykloalkil, C2-C6-alkinyl, dydroksy-(C2-C6-alkinyl), fenyl, naftyl, tienyl, pirydyl, tiazolil lub benzotiazolil; R2 oznacza atom wodoru lub Ci-C4-alkil; r3 oznacza fenyl ewentualnie podstawiony 1 lub 2 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej atom cdlorowca, dydrokoyl i C1-C4alkoksyl, benzofiranyl, tienyl, 2,3-didydrobenzofnranyl lub C4-C7-cykloalkil; a Y oznacza wiązanie bezpośrednie, -CH2-, -(CHh- lub -CH2O-; oraz icd farmaceutycznie dopuszczalnycd ooli, znamienny tym, że związek o ogólnym wzorze (II) k
    R (Π) w którym R , R i Y mają wyżej podane znaczenie, poddaje się reakcji z odczynnikiem Grignarda, odczynnikiem litoorganicznym lub odczynnikiem ceroorgani.cznym o ogólnym wzorze RiMgHal, R*Li lub R2CeCl2, gdzie Hal oznacza Cl lub Br, a Rma wyżej podane znaczenie, w odpowiednim rozpuszczalniku organicznym; po czym ewentualnie produkt o wzorze (I) przeprowadza oię w farmaceutycznie dopuszczalną oól.
  15. 15. Sposób według zaotrz. 14, znamienny tym, że stosuje oię reagent o wzorze R*MgBr lub R*Li, gdzie R1 ma znaczenie podane w zastrz. 14.
  16. 16. Sposób według zastrz. 15, znamienny tym, że w przypadku wytwarzania 3-(1hyklobutyln-1-fenylo-1 -dydroksymetylo)-5-[4-(1 -tenzcllopipercdCmylo)]-l,2,4-oksadi^^nllUi bromek cyklobutylomagnezowy poddaje się reakcji z 3-benzoilo-5-[4-(1-benzylopiperydynylo)]-1,2,4oksadiazolem, po czym powstały'’ związek ewentualnie rozdziela się na jego enancjomery (+) i (-).
  17. 17. Sposób według zastrz. 16, znamienny tym, że rozdzielanie prowadzi się metodą HPLC.
  18. 18. Sposób wytwarzania nowycd pocdodnycd oksadiazolu o ogólnym wzorze (I), w którym R1 oznacza CrCfr-alkii, hdlorowhO-(Cl-C6-alkii), C3-C7-cykloalkil, C2-C6-alkinyl, dydroksy-(C2-C6-alkinyl), fenyl, naftyl, tienyl, pirydyl, tiazolil lub benzotiazolil; R2 oznacza atom wodoru lub C1-C4-alkil; R3 oznacza fenyl ewentualnie podstawiony 1 lub 2 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej atom cdlorowca, dydro^l i C1-C4alkoksyl, benzofuranyl, tienyl, 2,3-didydrnbenzofuranyi lub Có-Có-cykloalkil; a Y oznacza wiązanie bezpośrednie, -CH2-, ((CH2L- lub -CH2O-; oraz icd farmaceutycznie dopuszczalnycd soli, znamienny tym, że związek o ogólnym wzorze (III)
    186 879 , . <ΙΠ) w którym R ma wyżej podane znaczenie, lub jego sól z zasadą poddaje się reakcji, albo (a) ze związkiem o ogólnym wzorze (IV)
    Q-CH(R2)-Y-R3 (IV) w którym Q oznacza grupę odszczepiającą się, a R2, r3 i Y mają wyżej podane znaczenie, albo (b) z aldehydem lub ketonem o ogólnym wzorze (V) r3-y-c-r2
    II o
    (V) w którym R , R i Y mają wyżej podane znaczenie, w obecności środka redukującego i w rozpuszczalniku organicznym, po czym ewentualnie produkt o wzorze (I) przeprowadza się w farmaceutycznie dopuszczalną sól.
  19. 19. Sposób według zastrz. 18, znamienny tym, że w sposobie (a) stosuje się związek o wzorze (IV), w którym Q oznacza tosyloksyl, mesyloksyl, trifluorometanosulfonyloksyl, Cl lub Br, a w sposobie (b) jako środek redukujący stosuje się triacetoksyborowodorek sodu lub cyjanoborowodorek sodu.
  20. 20. Sposób według zastrz. 18 albo 19, znamienny tym, że w sposobie (a) stosuje się związek o wzorze (III) w postaci wolnej zasady, a reakcję prowadzi się w obecności akceptora kwasu.
  21. 21. Sposób według zastrz. 20, znamienny tym, że jako akceptor kwasu stosuje się wodorowęglan sodu lub etylodiizopropyloaminę.
PL97328633A 1996-02-22 1997-02-04 Nowe pochodne oksadiazolu środek farmaceutyczny, zastosowanie nowych pochodnych oksadiazolu, nowe związki wyjściowe i sposób wytwarzania nowych pochodnych oksadiazolu PL186879B1 (pl)

Applications Claiming Priority (2)

Application Number Priority Date Filing Date Title
GBGB9603755.1A GB9603755D0 (en) 1996-02-22 1996-02-22 Therapeutic agents
PCT/EP1997/000525 WO1997030994A1 (en) 1996-02-22 1997-02-04 Oxa- and thia-diazole muscarinic receptor antagonists

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL328633A1 PL328633A1 (en) 1999-02-15
PL186879B1 true PL186879B1 (pl) 2004-03-31

Family

ID=10789217

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL97328633A PL186879B1 (pl) 1996-02-22 1997-02-04 Nowe pochodne oksadiazolu środek farmaceutyczny, zastosowanie nowych pochodnych oksadiazolu, nowe związki wyjściowe i sposób wytwarzania nowych pochodnych oksadiazolu

Country Status (43)

Country Link
US (1) US5977142A (pl)
EP (1) EP0885218B1 (pl)
JP (1) JP3148252B2 (pl)
KR (1) KR100315934B1 (pl)
CN (1) CN1089340C (pl)
AP (1) AP751A (pl)
AR (1) AR005916A1 (pl)
AT (1) ATE200899T1 (pl)
AU (1) AU712230B2 (pl)
BG (2) BG102699A (pl)
BR (1) BR9707733A (pl)
CA (1) CA2247164C (pl)
CO (1) CO4650040A1 (pl)
CZ (1) CZ292650B6 (pl)
DE (1) DE69704701T2 (pl)
DK (1) DK0885218T3 (pl)
DZ (1) DZ2181A1 (pl)
ES (1) ES2156357T3 (pl)
GB (1) GB9603755D0 (pl)
GR (1) GR3036032T3 (pl)
HK (1) HK1018274A1 (pl)
HN (1) HN1997000020A (pl)
HR (1) HRP970098B1 (pl)
HU (1) HUP9900501A3 (pl)
ID (1) ID16642A (pl)
IL (1) IL125413A (pl)
IS (1) IS4803A (pl)
MY (1) MY129729A (pl)
NO (1) NO313414B1 (pl)
NZ (1) NZ331039A (pl)
OA (1) OA10838A (pl)
PE (1) PE42798A1 (pl)
PL (1) PL186879B1 (pl)
PT (1) PT885218E (pl)
RU (1) RU2162848C2 (pl)
SK (1) SK283461B6 (pl)
TN (1) TNSN97039A1 (pl)
TR (1) TR199801644T2 (pl)
TW (1) TW492961B (pl)
UA (1) UA61068C2 (pl)
WO (1) WO1997030994A1 (pl)
YU (1) YU35698A (pl)
ZA (1) ZA971513B (pl)

Families Citing this family (17)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
US6107313A (en) * 1998-10-02 2000-08-22 Combichem, Inc. Dopamine receptor antagonists
GB0510141D0 (en) * 2005-05-18 2005-06-22 Addex Pharmaceuticals Sa Novel compounds B3
GB0510139D0 (en) * 2005-05-18 2005-06-22 Addex Pharmaceuticals Sa Novel compounds B1
GB0516313D0 (en) 2005-08-08 2005-09-14 Argenta Discovery Ltd Azole derivatives and their uses
WO2008017827A2 (en) * 2006-08-08 2008-02-14 Argenta Discovery Limited Azole and thiazole derivatives and their uses
WO2008023157A1 (en) * 2006-08-21 2008-02-28 Argenta Discovery Limited Nitrogen containing heterocyclic compounds useful as m3-receptor modulators
WO2008096093A1 (en) * 2007-02-06 2008-08-14 Argenta Discovery Ltd. Oxazole and thiazole derivatives and their uses
GB0702416D0 (en) * 2007-02-07 2007-03-21 Argenta Discovery Ltd New combination
GB0702382D0 (en) * 2007-02-07 2007-03-21 Argenta Discovery Ltd New salt
GB0702385D0 (en) * 2007-02-07 2007-03-21 Argenta Discovery Ltd New combination
GB0702414D0 (en) * 2007-02-07 2007-03-21 Argenta Discovery Ltd Oxazole and thiazole derivatives and their uses 2
KR20090119757A (ko) * 2007-02-07 2009-11-19 아젠터 디스커버리 리미티드 무스카린성 m3 길항제의 나파디실레이트 염
JP2010519193A (ja) * 2007-02-15 2010-06-03 アージェンタ ディスカバリー リミテッド M3ムスカリン受容体としての複素環式誘導体
WO2009098453A1 (en) * 2008-02-06 2009-08-13 Astrazeneca Ab Azonia bicycloalkanes as m3 muscarinic acetylcholin receptor antagonists
US8263623B2 (en) 2008-07-11 2012-09-11 Pfizer Inc. Triazol derivatives useful for the treatment of diseases
WO2010018352A1 (en) * 2008-08-12 2010-02-18 Argenta Discovery Limited Heterocyclic compounds used in the treatment of diseases where enhanced m3 receptor activation is implicated
JP2014065387A (ja) * 2012-09-25 2014-04-17 Showa Corp 自動二輪車の車高調整装置

Family Cites Families (5)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
NZ219646A (en) * 1986-03-27 1990-10-26 Merck Sharp & Dohme Oxadiazole derivatives of azacyclics for treating cns disorders
IL88846A0 (en) * 1988-01-08 1989-07-31 Merck Sharp & Dohme Lipophilic oxadiazoles,their preparation and pharmaceutical compositions containing them
US5043345A (en) * 1989-02-22 1991-08-27 Novo Nordisk A/S Piperidine compounds and their preparation and use
JPH07502529A (ja) * 1991-12-31 1995-03-16 藤沢薬品工業株式会社 アセチルコリンエステラーゼ阻害およびムスカリン様のアゴニスト活性を有するオキサジアゾール誘導体
TW360653B (en) * 1995-03-01 1999-06-11 Janssen Pharmaceutica Nv A oxadiazole compound having colon motility stimulating properties, its preparation process and its pharmaceutical composition

Also Published As

Publication number Publication date
KR100315934B1 (ko) 2002-03-21
NO983871L (no) 1998-08-21
PT885218E (pt) 2001-08-30
SK283461B6 (sk) 2003-08-05
UA61068C2 (en) 2003-11-17
CZ267898A3 (cs) 1999-08-11
AU712230B2 (en) 1999-11-04
HUP9900501A2 (hu) 1999-06-28
JPH11504051A (ja) 1999-04-06
ID16642A (id) 1997-10-23
ES2156357T3 (es) 2001-06-16
NO983871D0 (no) 1998-08-21
HRP970098A2 (en) 1999-04-30
HUP9900501A3 (en) 2001-02-28
MY129729A (en) 2007-04-30
OA10838A (en) 2001-08-13
EP0885218B1 (en) 2001-05-02
HK1018274A1 (en) 1999-12-17
IS4803A (is) 1998-07-21
GR3036032T3 (en) 2001-09-28
PE42798A1 (es) 1998-08-18
ZA971513B (en) 1998-08-21
BR9707733A (pt) 1999-07-27
EP0885218A1 (en) 1998-12-23
HN1997000020A (es) 1997-06-05
DE69704701D1 (de) 2001-06-07
HRP970098B1 (en) 2001-12-31
CA2247164A1 (en) 1997-08-28
TW492961B (en) 2002-07-01
US5977142A (en) 1999-11-02
ATE200899T1 (de) 2001-05-15
KR19990087143A (ko) 1999-12-15
TNSN97039A1 (fr) 2005-03-15
DK0885218T3 (da) 2001-05-28
DZ2181A1 (fr) 2002-12-01
IL125413A (en) 2002-09-12
NZ331039A (en) 1999-10-28
AU1601497A (en) 1997-09-10
AR005916A1 (es) 1999-07-21
BG63971B1 (bg) 2003-08-29
JP3148252B2 (ja) 2001-03-19
SK112398A3 (en) 2000-04-10
BG102699A (en) 1999-09-30
YU35698A (sh) 1999-07-28
CN1211981A (zh) 1999-03-24
AP751A (en) 1999-07-12
CZ292650B6 (cs) 2003-11-12
PL328633A1 (en) 1999-02-15
NO313414B1 (no) 2002-09-30
DE69704701T2 (de) 2001-08-16
GB9603755D0 (en) 1996-04-24
AP9700930A0 (en) 1997-04-30
WO1997030994A1 (en) 1997-08-28
CO4650040A1 (es) 1998-09-03
RU2162848C2 (ru) 2001-02-10
CA2247164C (en) 2004-11-16
CN1089340C (zh) 2002-08-21
IL125413A0 (en) 1999-03-12
TR199801644T2 (xx) 1998-11-23

Similar Documents

Publication Publication Date Title
PL186879B1 (pl) Nowe pochodne oksadiazolu środek farmaceutyczny, zastosowanie nowych pochodnych oksadiazolu, nowe związki wyjściowe i sposób wytwarzania nowych pochodnych oksadiazolu
US6060469A (en) Spiro-piperidine derivatives and their use as tachykinin antagonists
DE69634806T2 (de) Substituierte heterocyclische Verbindungen, Verfahren zu ihrer Herstellung und diese Verbindungen enthaltende pharmazeutische Zusammensetzungen
EP2462139B1 (en) Sphingosine-1-phosphate receptor agonists
WO1991010650A1 (en) Piperidine and pyrrolidine derivatives
EP1963288A1 (de) Substituierte oxazol-derivate mit analgetischer wirkung
DE69007126T2 (de) Muscarin-rezeptor-antagonisten.
US5422358A (en) Muscarinic receptor antagonists
US5486527A (en) Anticholinergic agents
US5932594A (en) Muscarinic receptor antagonists
WO1991010651A1 (en) Anticholinergic agents
EP0505379B1 (en) Muscarinic receptor antagonists
US5256672A (en) 6,7-dihydro-3-phenyl-1,2-benzisoxazol-4(5H)-one, composition and use
MXPA98006839A (en) Antagonists oxadiazol and tiadiazol of the muscarin receiver

Legal Events

Date Code Title Description
LAPS Decisions on the lapse of the protection rights

Effective date: 20050204