PL184812B1 - Wyrób chłonny - Google Patents

Abstract

1 . W y ró b c h lo n n y o o g o ln ie p o d l u / n y m k szta lcie oraz o k ie slo n e j d lu go sci i s z e ro k o s c i, z a w ie ra ja c y przed ni p lat ta lio w y , ty ln y p lat ta lio w y o ra z c z e sc p o s r e d n ia la c z a c a ze s o b a p rz e d n i i ty ln y plat ta lio w y , w k to re g o sk lad w c h o d z a p o n a d to w a rs tw a p o d k la d o w a z p a r a p rz e c iw le g ly c h po- p rz e c z n ie , b o c z n y c h m a rg in eso w b r z e g o w y c h , z któ ry ch k az d y z a o p a trz o n y je st w e w k le s ly od z e w n a trz k o n c o w y kontur krawedzi bocznej um ieszczony w w yznaczonych o b s z a - rach o tw o r o w n a nogi w cz esc i p o s re d n ie j k a z d e g o z b o - c z n y c h m a rg in e s o w b rz e g o w y c h . p r z y c z y m k a z d y w klesly k o n tu r k ra w ed zi b o c z n e j b ie g n ie n a o k ie s lo n e j, w y bran ej d lu g o sci w z d lu z w y m ia r u w z d lu z n e g o w y ro b u , przepusz- czalna dla cieczy warstwe go rna po laczon a nakladkow o z war- stwa podkladow a o raz w'klad chlonny um ieszczony przekladko- w o p o m ie d z y w arstw a g o rn a a w a rs tw a po d k la d o w a , wyrób zawiera takze od d zieln a elastyczna i m arszczona wr tawke nozna, polaczona z w yrobem w zdluz kazdego z wyznaczonych obsza- row otw orow na nogi, p rzy czym kazda w stawka nozna wystaje poza spinajac przec iw leg le o d d a lo n e od siebie o dp ow ied nie czesci jednego z wkleslych konturow k raw'edzi bocznej w arstwy podkladowej. z n a m ie n n y ty m , ze w staw ka nozna (19) wykazuje sztywnosc kompozytu co najmniej row na okolo 5 m g 1 nie przekra- czajaca okolo 250 mg, p rzy cz y m kazda w staw ka nozna (19) w vstaje p o p rz e c z m e poza o d p o w i a d a ja c y jej k o n c o w y kon- un (15) k rawedzi bocznej w arstwy podkladowej (30) na o d le - glosc o d s te p u w y n o s z a c a co n a jm n ie j 9 m m , co najm niej w o b rebie k ro k o w e g o o b s z a r u (18 ) w y r obu F IG .1 PL PL PL

Description

Wynalazek dotyczy wyrobu chłonnego, w szczególności zaopatrzonego w jeden lub więcej elastycznych obwodowych marginesów brzegowych. Wynalazek dotyczy zwłaszcza wyrobu zawierającego wyodrębniony, elastyczny układ zabezpieczający w tych swoich częściach, które są opaskami przylegającymi do nóg i/lub talii.

Znane są wyroby chłonne, takie jak pieluchy jednorazowego użytku, które projektuje się z różnymi typami elastycznych pasków taliowych i elastycznych pasków na nogi lub mankietów na nogi. W wyrobach tego typu znajdują się również dodatkowe, elastyczne klapy zabezpieczające lub barierowe w nożnych i/lub taliowych sekcjach wyrobu. W niektórych konstrukcjach wyrobów znajdują się rozciągliwe pokrycia zewnętrzne złożone z elastomerowego materiału wstęgowego, takiego jak laminat spajany podczas rozciągania, w którego skład wchodzi warstwa włókniny W innych typowych konstrukcjach znajdują się oddzielne elastomerowe lub meelastomerowe płaty boczne połączone z krawędziami bocznymi warstwy podkładkowej lub zewnętrznej warstwy pokryciowej, zaopatrzone w układy mocujące i paski mocujące połączone z płatami bocznymi w celu zamocowania wyrobu na użytkowniku.

Jednakże wyroby z typowymi układami klap barierowych w obszarach opasek bocznych i taliowych wymagają dalszych ulepszeń Przykładowo, w znanych rozwiązaniach trudno jest zachować prawidłowość działania klap barierowych kiedy wyrób znajduje się na użytkowniku. Nawet kiedy klapy barierowe są wykonane z materiału elastomerowego lub w inny sposób uelastycznionego, trudno jest utrzymać kontakt pomiędzy ruchomą krawędzią klapy barierowej a ciałem użytkowników, oraz trudno jest niezawodnie utrzymywać klapę w stanie gotowym do skutecznego odbierania i magazynowania moczu i fekaliów. W rezultacie stale poszukuje się ulepszonych struktur zabezpieczających w nożnych i taliowych obszarach wyrobów chłonnych

W amerykańskim opisie patentowym nr 4,704,116, ujawniono konstrukcję klapy zabezpieczającej do wyrobu chłonnego. Inne rodzaje klap zabezpieczających ujawniono w opisie patentowym US nr 208,816, zatytułowanym WYRÓB CHŁONNY Z ULEPSZONYM ROZPROWADZANIEM WYDALANYCH CIECZY.

Wyrób chłonny o ogólnie podłużnym kształcie oraz określonej długości i szerokości, zawierający przedni płat taliowy, tylny płat taliowy oraz część pośrednią łączącą ze sobą przedni i tylny płat taliowy, w którego skład wchodzą ponadto warstwa podkładowa z parą przeciwległych poprzecznie, bocznych marginesów brzegowych, z których każdy zaopatrzony jest we wklęsły od zewnątrz końcowy kontur krawędzi bocznej umieszczony w wyznaczonych obszarach otworów na nogi w części pośredniej każdego z bocznych marginesów brzegowych, przy czym każdy wklęsły kontur krawędzi bocznej biegnie na określonej, wybranej długości wzdłuz wymiaru wzdluznego wyrobu, przepuszczalną dla cieczy warstwą górną połączoną nakładkowo z warstwą podkładową oraz wkład chłonny umieszczony przekładkowo pomiędzy warstwą górną a warstwą podkładową, wyrób zawiera także oddzielną, elastyczną i marszczoną wstawkę

184 812 nożną połączoną z wyrobem wzdłuż każdego z wyznaczonych obszarów otworów na nogi, przy czym każda wstawka nożna wystaje poza spinając przeciwległe, oddalone od siebie odpowiednie części jednego z wklęsłych konturów krawędzi bocznej warstwy podkładowej, odznacza się według wynalazku tym, że wstawka nożna wykazuje sztywność kompozytu co najmniej równą około 5 mg i nie przekraczającą około 250 mg, przy czym każda wstawka nożna wystaje poprzecznie poza odpowiadający jej końcowy kontur krawędzi bocznej warstwy podkładowej na odległość odstępu wynoszącą co najmniej 9 mm, co najmniej w obrębie krokowego obszaru wyrobu.

Korzystnie każda ze wstawek nożnych jest połączona ze zwróconą ku ciału powierzchnią warstwy górnej, zaś każdy z wklęsłych od zewnątrz, końcowych konturów krawędzi bocznych ma wymiar podłużny usytuowany wzdłuż co najmniej około 20% całkowitej długości wyrobu, ponadto każda wstawka nożna ma postać mostka spinającego co najmniej około 20% całkowitej długości wyrobu.

Korzystnie każdy z bocznych marginesów brzegowych warstwy podkładowej wyznacza jej płaszczyznę oraz każda ze wstawek nożnych wystaje poza odpowiadający jej wklęsły końcowy kontur krawędzi bocznej warstwy podkładowej i jest usytuowana w obrębie płaszczyzny odpowiedniego bocznego marginesu brzegowego warstwy podkładowej.

Korzystnie wstawka nożna zawiera nieprzepuszczalną dla cieczy warstwę barierową warstwę materiału włókienniczego połączona swoją powierzchnią czołową z warstwą barierową oraz liczne oddzielne, usytuowane wzdłużnie elementy elastomerowe, umieszczone przekładkowo pomiędzy warstwą barierową a warstwą materiału włókienniczego w postaci elastomerowego kompozytu, marszczonego w kierunku podłużnym.

Korzystnie elementy elastomerowe są przymocowane do co najmniej jednej z warstw, warstwy barierowej i/lub warstwy z materiału włókienniczego, za pomocą, kleju rozmieszczonego w postaci wybranego wzoru.

Korzystnie elementy elastomerowe są przymocowane do co najmniej jednej z warstw, warstwy barierowej i/lub warstwy z materiału włókienniczego, za pomocą wielu pojedynczych pasków kleju, przy czym każdy z pojedynczych pasków kleju jest usytuowany w odstępie od bezpośrednio z nim sąsiadującego paska kleju oraz każdy pojedynczy pasek kleju mocuje, korzystnie, jeden z elementów elastomerowych do co najmniej jednej z warstw, warstwy barierowej i warstwy z materiału włókienniczego.

Korzystnie pomiędzy sąsiednimi elementami elastomerowymi jest zachowany odstęp wynoszący co najmniej około 2 mm.

Korzystnie pomiędzy sąsiednimi elementami elastomerowymi jest zachowany odstęp nie większy niż około 13 mm.

Korzystnie wstawka nożna z elementami elastomerowymi wykazuje elastyczne naprężenie kompozytu wynoszące co najmniej około 50 gramów siły w stanie rozciągniętym do długości stanowiącej 90% jej długości w stanie płaskim.

Korzystnie wstawka nożna z elementami elastomerowymi wykazuje elastyczne naprężenie kompozytu wynoszące nie więcej niż około 300 gramów siły w stanie rozciągniętym do długości stanowiącej 90% jej długości w stanie płaskim.

Korzystnie każda wstawka nożna ma szerokość poprzeczną wynoszącą co najmniej około 13 mm.

Korzystnie każda wstawka nożna jest połączona z wyrobem za pomocą, elementu mocującego wstawkę, utrzymującego wstawkę nożną w położeniu równoległym do płaszczyzny odpowiadającego jej bocznego marginesu brzegowego warstwy podkładowej.

Korzystnie w skład elementu mocującego wstawkę wchodzi element mocujący krawędź wyrobu, mocujący wstawkę nożną do wyrobu w sąsiedztwie odpowiadającego jej wklęsłego od zewnątrz końcowego konturu krawędzi bocznej warstwy podkładowej wzdłuż całej długości końcowego konturu krawędzi bocznej, wewnątrz którego wstawka nożna i końcowy kontur krawędzi bocznej są współbieżne.

Korzystnie warstwa podkładowa zawiera obszar krokowy o szerokości w kroku, która jest nie większa niz około 11,5 cm, zaś wkład chłonny ma szerokość w kroku nie większą niż około 7,6 cm, co stanowi co najmniej około 55% szerokości w kroku warstwy podkładowej,

184 812 ponadto każda ze wstawek nożnych jest połączona z co najmniej jedną spośród warstw, warstwą górną i/lub warstwą podkładową, zaś element mocujący wstawkę biegnie wzdłuż każdego z wyznaczonych obszarów otworu na nogi, przy czym element mocujący wystawkę jest usytuowany w odstępie od podłużnej krawędzi bocznej wkładu chłonnego, nie większym niż około 1,3 cm, mierzonym co najmniej w obrębie krokowego obszaru wyrobu, ponadto każda wstawka nożna, korzystnie, wystaje poza spinając mostkowo przeciwległe, usytuowane w odstępie od siebie części odpowiadającego jej, jednego z wklęsłych końcowych konturów krawędzi bocznej warstwy podkładowej.

Korzystnie w skład wstawki nożnej wchodzi wiele oddzielnych, usytuowanych podłużnie elementów elastomerowych, które są rozstawione poprzecznie, na zewnątrz, w odstępie od warstwy podkładowej.

Korzystnie rozstawione poprzecznie elementy elastomerowe są usytuowane oddzielnie od warstwy podkładowej.

Korzystnie wyrób zawiera ponadto parę elastycznych i marszczonych, umieszczonych przeciwległe poprzecznie i usytuowanych wzdłużnie klap zabezpieczających połączonych z co najmniej jedną spośród warstw, warstwą górną i/lub warstwą podkładową, przy czym każda z klap zabezpieczających ma część ruchomą krawędzi oraz w zasadzie nieruchomą część krawędziową usytuowaną bliższym końcem w sąsiedztwie jednego z elastycznych obszarów otworów na nogi, przy czym w skład każdej klapy zabezpieczającej wchodzą nieprzepuszczalną dla cieczy warstwą barierową, warstwa z materiału włókienniczego połączona z warstwą barierową i zwróconą do mej swoją powierzchnią czołową oraz liczne oddzielne, usytuowane podłużnie elementy elastomerowe, umieszczone przekładkowo pomiędzy warstwą barierową a warstwą z materiału włókienniczego w postaci elastomerowego kompozytu, który jest marszczony w kierunku podłużnym, przy czym w skład każdej klapy zabezpieczającej wchodzi co najmniej jeden z elementów elastomerowych przymocowany do niej w miejscu, które jest w pobliżu ruchomej krawędzi klapy zabezpieczającej.

Korzystnie w skład każdej klapy zabezpieczającej wchodzi co najmniej jeden bazowy element elastomerowy przymocowany do niej w miejscu znajdującym się pomiędzy częścią ruchomej krawędzi a jej nieruchomą częścią krawędziową, który jest oddalony o nie więcej mz około 8 mm od tej nieruchomej części krawędziowej klapy zabezpieczającej, co najmniej w obrębie krokowego obszaru wyrobu

Korzystnie co najmniej jeden bazowy element elastomerowy jest przymocowany w bezpośrednim sąsiedztwie nieruchomej części krawędziowej klapy zabezpieczającej.

Korzystnie każda klapa zabezpieczająca ma sztywność kompozytu wynoszącą co najmniej około 10 mg.

Korzystnie każda klapa zabezpieczająca ma sztywność kompozytu nie większą niz około 250 mg.

Korzystnie elementy elastomerowe są przymocowane do co najmniej jednej z warstw, warstwy barierowej i/lub warstwy z materiału włókienniczego, za pomocą kleju rozmieszczonego w wybranym układzie.

Korzystnie elementy elastomerowe są przymocowane do co najmniej jednej z warstw, warstwy barierowej i/lub warstwy z materiału włókienniczego, za pomocą wielu pojedynczych, usytuowanych podłużnie pasków kleju, przy czym każdy z pojedynczych pasków kleju jest usytuowany w odczepie od bezpośrednio z nim sąsiadującego paska kleju, mocując, korzystnie, jeden z elementów elastomerowych do co najmniej jednej z warstw, warstwy barierowej i/lub warstwy z materiału włókienniczego.

Korzystnie wkładka nożna jest połączona z klapą zabezpieczającą tworząc oddzielny element wstawkowo-klapowy połączony z co najmniej jedną z warstw, warstwą podkładową i/lub warstwą górną, wzdłuz każdego z wyznaczonych obszarów otworów na nogi, przy czym każda klapa zabezpieczająca jest integralnie uformowana zjedna z sekcji wstawki nożnej tworząc kompozyt wstawkowo-klapowy, w którym, każda sekcja klapy zabezpieczającej ma nieruchomą część krawędziową znajdującą się bliższą częścią w sąsiedztwie jednego z elastycznych bocznych marginesów brzegowych oraz ma, elastyczną i marszczoną, dalszą część ruchomą krawędzi, ponadto w skład każdego elementu wstawkowo-klapowego wchodzi nieprzepuszczalna dla

184 812 cieczy warstwa barierowa, warstwa z materiału włókienniczego, usytuowana współbieżnie z warstwą barierową, połączoną z tą warstwą barierową i zwrócona do niej swoją powierzchnią czołową oraz liczne oddzielne, rozmieszczone wzdłużnie elementy elastomerowe umieszczone przekładkowo pomiędzy warstwą barierową a warstwą z materiału włókienniczego, w postaci elastomerowego kompozytu wstawkowo-klapowego, który jest marszczony w kierunku podłużnym, przy czym każda wstawka nożna wystaje poza spinając przeciwległe, oddalone od siebie odpowiednie części jednego z wklęsłych konturów krawędzi bocznej warstwy podkładowej stanowiąc elastyczny i marszczony margines boczny wyrobu.

Korzystnie w skład każdej sekcji klapy zabezpieczającej wchodzi co najmniej jeden z elementów elastomerowych przymocowany do sekcji klapy zabezpieczającej w miejscu znajdującym się w pobliżu części, ruchomej krawędzi sekcji klapy zabezpieczającej oraz zawiera co najmniej jeden bazowy element elastomerowy przymocowany do sekcji klapy zabezpieczającej w miejscu znajdującym się pomiędzy częścią ruchomą krawędzi a nieruchomą częścią krawędziową oddalonym o nie więcej niż około 8 mm od tej nieruchomej części krawędziowej sekcji klapy zabezpieczającej.

Korzystnie każdy z wklęsłych od zewnątrz, końcowych konturów krawędzi bocznych ma wymiar wzdłużny, który jest umieszczony wzdłuż co najmniej około 20% całkowitego wymiaru wzdłużnego wyrobu, oraz każda sekcja wstawki nożnej ma postać mostka spinającego co najmniej około 20% całkowitej długości wyrobu.

Korzystnie każdy z bocznych marginesów brzegowych warstwy podkładowej wyznacza jej płaszczyznę, zaś każda z sekcji wstawek nożnych wystaje poza odpowiedni dla niej wklęsły od zewnątrz końcowy kontur krawędzi bocznej w obrębie płaszczyzny odpowiadającego jej bocznego marginesu brzegowego warstwy podkładowej.

Korzystnie kompozyt wstawkowo-klapowy jest przymocowany do tego wyrobu za pomocą linu mocowania mającej w przybliżeniu kształt litery H, przy czym podłużne części końcowe sekcji wstawki nożnej są przymocowane i ułożone wzdłuż płaszczyzny warstwy podkładowej a podłużne części końcowe sekcji klapy zabezpieczającej są przymocowane i ułożone wzdłuż płaszczyzny warstwy górnej.

Zalety rozwiązania według wynalazku dotyczącego wyrobu o podłużnym kształcie z określonym wymiarem długościowym oraz poprzecznym wymiarem bocznym, zawierającego przedni płat taliowy, tylny płat taliowy i część pośrednią łączącą przedni piat taliowy z tylnym płatem taliowym, w którego skład wchodzi warstwa podkładkowa z parą poprzecznych, leżących naprzeciwko siebie bocznych marginesów brzegowych, każdy z konturem bocznej krawędzi końcowej, takim jak kontur zwróconej na zewnątrz, wklęsłej, bocznej krawędzi końcowej, umieszczonym w wyznaczonych obszarach otworu na nogi w każdym z bocznych marginesów brzegowych, przy czym każdy kontur krawędzi bocznej ma określoną długość wzdłuż wymiaru wzdłużnego wyrobu wynikają z faktu, iż przepuszczalna dla płynów warstwa górna jest połączona w sposób nakładkowy z warstwą podkładową, a wkład chłonny znajduje się pomiędzy warstwą górną, a warstwą podkładową, zaś wzdłuż każdego z wyznaczonych obszarów otworowych na nogi znajduje się połączona z wyrobem, oddzielna, elastyczna wstawka nożna. Wstawka ta jest skonstruowana w taki sposób, że wybiega poza i łączy przeciwległe, odsunięte od siebie części odpowiedniego, jednego z konturów krawędzi bocznej warstwy podkładowej.

Szczególne, zalety rozwiązania polegają na tym, że w skład wyrobu wchodzi para elastycznych, lezących na przeciwległych bokach i biegnących w kierunku podłużnym klap zabezpieczających, które są połączone z co najmniej jedną spośród warstw, podkładową, i/lub górną. Każda klapa zabezpieczająca może mieć ruchomą część krawędziową, oraz nieruchomą krawędź usytuowaną w pobliżu jednego z elastycznych otworów na nogi, przy czym każda z klap zabezpieczających może również zawierać w zasadzie nieprzepuszczalną dla cieczy warstwę barierową i warstwę włókninową połączoną z warstwą barierową w ten sposób, ze lezy na niej zwrócona do niej swoją powierzchnią czołową. Ponadto pomiędzy warstwą barierową a warstwą włókninową korzystnie, znajdują się liczne oddzielne, biegnące podłużnie elementy elastomerowe, w wyniku czego powstaje elastyczny kompozyt, który może marszczyć się w przyblizemu w kierunku podłużnym. W skład każdej klapy zabezpieczającej

184 812 wchodzi co najmniej jeden z elementów elastomerowych przymocowanych do niej w miejscu znajdującym się w pobliżu jej ruchomej krawędzi.

W skład wyrobu według wynalazku, korzystnie wchodzi oddzielna klapa-wstawka, która jest połączona z co najmniej jedną spośród warstw, podkładkową i/lub górną, wzdłuż każdego z wyznaczonych obszarów otworowych na nogi, oraz zawiera nożną część wstawkową i zabezpieczającą część klapy. Każda wstawkowa część nożna jest tak skonstruowana, że wybiega poza i łączy swój odpowiedni kontur krawędzi bocznej warstwy podkładkowej, oraz każda wstawkowa część nożna stanowi elastyczny i marszczący się zewnętrzny boczny margines brzegowy wyrobu. Kolejna zaleta wynalazku polega na tym, że każdą zabezpieczającą część klapową formuje się jako integralną część jednej z wstawkowych części nożnych uzyskując kompozyt złożony z wstawki i klapy. Każda z klapowych części zabezpieczających ma w zasadzie nieruchomą krawędź usytuowaną w pobliżu jednego z elastycznych bocznych marginesów brzegowych, oraz jest zaopatrzona w elastyczną i marszczoną, dalszą, ruchomą część krawędziową W skład każdej wstawki klapy wchodzi w zasadzie nieprzepuszczalna dla cieczy warstwa barierowa oraz warstwa włókninowa, która jest w zasadzie współbieżna z warstwą barierową i jest połączona z warstwą barierową w ten sposób, że leży na niej zwrócona do niej swoją powierzchnią czołową. Pomiędzy warstwą barierową klapy wstawkowej a warstwą tkaninową klapy wstawkowej znajduje się wiele podłużnie biegnących elementów elastomerowych, w wyniku czego powstaje elastyczny kompozyt klapy wstawkowej, który może się w zasadzie marszczyć w kierunku podłużnym.

Rozwiązanie wyrobu chłonnego według wynalazku, zaopatrzonego w klapy barierowe może bardziej niezawodnie i bardziej skutecznie zachowywać otwarte położenie podczas noszenia założonego wyrobu chłonnego. Ponadto, klapa może być podtrzymywana w układzie otwartym, co pozwala na unikanie nadmiernego podrażnienia skóry użytkownika. Sposób rozmieszczenia poszczególnych części składowych w połączeniu z parametrami roboczymi, takimi jak regulowana sztywność i regulowane połączenie przegubowe klapy barierowej zapewniają lepszą strukturę chłonną, która cechuje się mniejszymi przeciekami i zapewnia użytkownikowi większa wygodę.

Przedmiot wynalazku w przykładach wykonania przedstawiono na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia wyrób chłonny według wynalazku, w rzucie z góry, częściowo w przekroju, fig. 2 - elastyczny zespół taliowy układ klap barierowych według wynalazku, w przekrój u wzdłuż podłużnej linii środkowej wyrobu, kiedy część klapowa lub kieszeniowa jest w stanie płaskim nie skurczonym, schematycznie, w przekroju, w stanie rozłożonym na części, fig. 3 elastyczny zespół taliowy oraz taliowy układ klap barierowych według wynalazku, kiedy część klapowa lub kieszeniowa jest w stanie skurczonym i otwartym, schematycznie, w przekroju, w stanie rozłozonym, na części, fig. 4 - sekcję paska taliowego wyrobu według wynalazku, w rzucie z góry, w powiększeniu, fig. 5 - sekcję paska taliowego wyrobu w innym przykładzie wykonania według wynalazku z karbem uformowanym w podkładkowej części paska taliowego, w rzucie z góry, w powiększeniu, fig. 6 - wyrób według wynalazku w kolejnym przykładzie wykonania z podwojonymi grupami elastycznych nitek w sekcji kieszeniowej układu klap barierowych według wynalazku, w rzucie z góry, częściowo w przekroju, fig. 7 - wyrób w następnym przykładzie wykonania według wynalazku z przeciwległą poprzecznie parą wstawek nożnych, w rzucie z góry, częściowo w przekroju, fig 8 jedną ze wstawek nożnych w krokowej części wyrobu, w stanie rozłożonym na części, w przekroju poprzecznym, schematycznie, fig 9 - wyrób w innym przykładzie wykonania według wynalazku z przeciwległą poprzecznie parą wstawek nożnych i przeciwległą poprzecznie parą laminatowych klap zabezpieczających, w rzucie z góry, częściowo w przekroju poprzecznym, fig. 10 - jedną ze wstawek nożnych i sąsiadującą z nią klapę, w krokowej części wyrobu, schematycznie, w stanie rozłożonym na części, w przekroju poprzecznym, fig. 11 - w kolejnym przykładzie wykonania wyrób według wynalazku z przeciwległą poprzecznie parą kombinowanych i zintegrowanych klap wstawkowych, w rzucie z góry, częściowo w przekroju, fig. 12 - jedną z klap ze wstawką w krokowej części wyrobu, w stanie rozłozonym na części, schematycznie, w przekroju poprzecznym.

184 812

Wyrób chłonny według wynalazku zaopatrzony jest w elastyczny układ zabezpieczający, zwłaszcza do wyrobów chłonnych jednorazowego użytku. Wyroby te można umieszczać na ciele lub w pobliżu ciała użytkownika z zadaniem wchłaniania i zatrzymywania różnych odchodów wydalanych z ciała, oraz wyrzuca się je po ograniczonym okresie używania. Wyroby tego rodzaju nie są przeznaczone do prania ani regenerowania w jakikolwiek sposób do ewentualnego wykorzystania. Wynalazek stosuje się głównie do wyrobów pieluchowych, ale rozumie się samo przez się, ze stosuje się go również do innych wyrobów, takich jak czepki, fartuchy chirurgiczne, zasłony, pokrowce, odzież dla osób dorosłych nie panujących nad wydalaniem, podpaski higieniczne, spodenki sportowe dla dzieci i podobne.

Wynalazek opisano w różnych przykładach wykonania. Rozumie się samo przez się, ze alternatywne konstrukcje według wynalazku mogą zawierać wszelkie kombinacje obejmujące jedną lub więcej różnorodnych przykładów wykonania i aspektów wynalazku.

Na figurze 1, 2 i 3 przedstawiono przykład wykonania wyrobu, takiego jak pielucha 10, o podłużnym kształcie i określonym wymiarze wzdłuznym 26, oraz poprzecznym wymiarze bocznym 24, z przednią częścią płata taliowego 12, tylną częścią płata taliowego 14, pośrednią częścią 16, która łączy przednią i tylną część płata taliowego, oraz parą przeciwległych poprzecznie elastycznych bocznych marginesów brzegowych 20. W skład wyrobu wchodzi warstwa podkładowa 30, przepuszczalna dla cieczy warstwa górna 28 połączona w układzie nakładkowym z warstwą podkładową. Wkład chłonny 32 znajduje się pomiędzy warstwą górną a warstwą podkładową, a elastyczny, taliowy element kieszeniowy 80 może być połączony z co najmniej jedną spośród warstw, podkładową i górną, wzdłuż co najmniej jednego końcowego marginesu brzegowego 22 wyrobu.

W skład przedstawionego przykładu wykonania wyrobu wchodzą przeciwległe podłużnie elastyczne końcowe marginesy brzegowe 22 oraz para przeciwległych poprzecznie elastycznych bocznych marginesów brzegowych 20. Elastyczny, taliowy element kieszeniowy 80 jest połączony z co najmniej jedną spośród warstw, podkładową i górną, wzdłuz co najmniej jednego końcowego marginesu brzegowego 22 wyrobu. Pokazany taliowy element kieszeniowy 80 zawiera wydłużoną część kołnierzową 82 i wydłużoną część kieszeniową 84. Kieszeniowa część 84 taliowego elementu kieszeniowego 80 zawiera w zasadzie nieruchomą część krawędziową 102 przymocowaną do wyrobu, oraz elastyczną, marszczoną, ruchomą część krawędziową 104, która znajduje się w pewnej odległości w kierunku podłużnym od nieruchomej części krawędziowej 102. W skład części kieszeniowej wchodzi również w zasadzie nieprzepuszczalna dla cieczy barierowa warstwa kieszeniowa 106, oraz tkaninowa warstwa kieszeniowa 108, połączona z barierową warstwą, kieszeniową w taki sposób, ze jest zwrócona do niej swoją powierzchnią czołową. Pomiędzy barierową warstwą kieszeniową 106 a tkaninową warstwą kieszeniową 108 znajduje się wiele oddzielnych, poprzecznie biegnących, elastycznych elementów kieszeniowych 110, tworząc elastyczny, taliowy kompozyt kieszeniowy 112, który w' zasadzie może marszczyć się w kierunku poprzecznym.

Z wyrobem, z jednym, lub z obu przeciwległymi poprzecznie obszarami końcowymi 72 co najmniej jednej z części taliowych, przedniej i tylnej, jest połączony element mocujący 40. Z każdym z elementów mocujących może być związany współpracujący płat boczny, który może być skonstruowany jako element nieelastyczny, albo tez może to być element elastycznie rozciągliwy co najmniej wzdłuz poprzecznego wymiaru 24 wyrobu.

Jak widać na fig. 7 i 8, wyrób, taki jak pielucha 10. ma biegnący poprzecznie, poprzeczny wymiar 24, biegnący podłużnie, podłużny wymiar 26, przeciwległe poprzecznie boczne marginesy brzegowe oraz przeciwległe podłużnie końcowe marginesy brzegowe. Reprezentatywna pielucha 10 ma przednią część 12 płata foliowego, tylną lub plecową część 14 płata taliowego. oraz pośrednią część 16, która łączy przednią i tylną część płata taliowego. W skład wyrobu wchodzi warstwa podkładowa 30 z poprzeczną szerokością i podłużną długością. W skład warstwy podkładowej wchodzi również para przeciwległych poprzecznie bocznych marginesów brzegowych 20. każdy z wybranym konturem krawędzi bocznej, takim jak pokazany wklęsły na zewnątrz, końcowym konturem 15 krawędzi bocznej, znajdującym się w wyznaczonych obszarach 17 otworu na nogę lub opaski nożnej w pośredniej części każdego z bocznych marginesów· brzegowych. Każdy wklęsły końcowy kontur 15 krawędzi

184 812 bocznej ma określoną długość 54 wzdłuż długościowego wymiaru wyrobu. Porowata, przepuszczalna poprzecznie szerokość i mierzoną podłużnie długość, oraz jest połączona z warstwa podkładowa 30 w taki sposób, że na niej leży. Wkład chłonny 32 chłonnego znajduje się pomiędzy warstwą podkładową 30 a warstwą górną 28 i jest z nimi połączony czynnościowo. Z wyrobem, wzdłuz każdego wyznaczonego obszaru 17 otworu na nogi, jest połączona oddzielna, elastyczna i marszczona wstawką nożną 19, która to wstawka nożna 19 jest zaprojektowana w taki sposób, że wybiega poza i obok wklęsłych końcowych konturów 15 krawędzi bocznej warstwy podkładowej 30, tworząc elastyczny nożny margines brzegowy co najmniej w pośredniej części wyrobu. Ponadto każda wstawka nożna 19 jest zaprojektowana w taki sposób, ze łączy przeciwległe, oddalone od siebie na pewną odległość części 21 i 23 związanego z nimi jednego z wklęsłych końcowych konturów 15 krawędzi bocznej warstwy podkładowej 30. W konkretnych układach, każda ze wstawek nożnych 19 jest przymocowana funkcjonalnie do wewnętrznej, zwróconej ku ciału powierzchni warstwy górnej 28 oraz, alternatywnie, może być przymocowana funkcjonalnie do zewnętrznej powierzchni warstwy podkładowej 30. Opcjonalnie, wstawka nożna może być przymocowana funkcjonalnie do skierowanej do wewnątrz powierzchni warstwy podkładowej, albo też może znajdować się pomiędzy warstwą górną 28 a warstwą podkładową 30.

Kolejne przykłady wykonania wyrobu według wynalazku zapewniana wyrób chłonny, w którym warstwa podkładowa 30 może mieć obszar krokowy o szerokości 31, która jest bardzo mała Korzystnie, szerokość części krokowej warstwy podkładowej może wynosić nie więcej niz 11,5 cm Według wynalazku wkład chłonny 32 jest wykonany tak, że jego szerokość w części krokowej jest również bardzo mała. Korzystnie, obszar krokowy wkładu chłonnego może mieć szerokość 33, która może być nie większa niż około 7,6 cm, a ponadto, szerokość części krokowej wkładu chłonnego może być równa co najmniej około 55 procent (%) szerokości krokowej 31 warstwy podkładowej 30. Każda oddzielna, elastyczna i marszczona wstawka nożna 19 może być połączona z co najmniej jedną spośród warstw, górną i podkładową, za pomocą wstawki mocującej w postaci elementu 172 mocującego, który biegnie wzdłuż każdego z wyznaczonych obszarów otworów na nogi. Każdy element 172 mocujący może znajdować się w pewnej odległości, nie większej niż około 1,3 cm, od wyznaczonej, leżącej bliżej i w sąsiedztwie, podłużnie biegnącej krawędzi bocznej wkładu chłonnego 32, co najmniej przy pomiarze w krokowym obszarze 18 wyrobu. Każda wstawka nożna jest zaprojektowana w taki sposób, że wybiega poza i łączy ze sobą przeciwległe, znajdujące się w pewnej odległości od siebie, części 21 i 23 odpowiedniego jednego z wklęsłych konturów krawędzi bocznych warstwy podkładowej. Różne aspekty i układy wynalazku mogą zapewniać charakterystyczne kombinacje miękkości, układania się na ciele, mniejsze zbijanie się wyrobu w kłębek pomiędzy nogami użytkowników, mniejsze zaczerwienienie skóry użytkowników oraz lepsze zabezpieczenie przed przeciekami.

Na figurze 1 przedstawiono pieluchę 10 w przykładzie wykonania według wynalazku w odpowiednim rzucie, w stanie płaskim i nie skurczonym (tj. bez wszystkich elastycznych elementów marszczących i kurczących). Części konstrukcji częściowo usunięto w celu wyraźniejszego ukazania wnętrza konstrukcji pieluchy 10, oraz ta powierzchnia pieluchy, która styka się z użytkownikiem, jest zwrócona ku osobie patrzącej na rysunek. Zewnętrzne krawędzie pieluchy wyznaczają obwód z podłużnie biegnącymi marginesami brzegowymi 20 krawędzi bocznych, oraz poprzecznie biegnącymi marginesami brzegowymi 22 krawędzi bocznych. Krawędzie boczne wyznaczają otwory na nogi w pielusze, i, opcjonalnie, mogą być krzywoliniowe i profilowane. Krawędzie końcowe pokazano jako prostoliniowe, ale, opcjonalnie, mogą być również krzywoliniowe.

W skład pieluchy 10 wchodzi typowo porowata, przepuszczalna dla cieczy warstwa górna 28, w zasadzie nieprzepuszczalna dla cieczy warstwa podkładowa 30, wkład chłonny 32 umieszczony pomiędzy warstwą górną a warstwą podkładową, część 46 rozprowadzająca porcje cieczy, oraz elastyczne elementy, takie jak elastyczne elementy nożne 34 i elastyczne elementy taliowe 42 Część rozprowadzająca jest połączona przepływowo z wkładem chłonnym, natomiast w skład wkładu chłonnego wchodzi część retencyjna 48. Warstwę górną 28, warstwę podkładową 30, wkład chłonny 32, część rozprowadzającą 46 oraz elastyczne elementy 34 i 42

184 812 można połączyć w zespół uzyskując różnorodne pieluchy o dobrze znanych budowach. Ponadto w skład pieluchy może również wchodzić układ barierowych klap nożnych, takich jak klapy zabezpieczające 62.

Jak widać na figurze, warstwa górna 28 i warstwa podkładowa 30 mogą być w zasadzie współbieżne, i mogą mieć wymiary podłużne i poprzeczne, które są w zasadzie większe niż odpowiednie wymiary układu chłonnego 32. Warstwa górna 28 jest związana i leży na warstwie podkładowej 30, wyznaczając w ten sposób obwód pieluchy l0. W obszarach piatów taliowych znajdują się te górne części pieluchy 10, które po jej założeniu na użytkownika, w całości lub częściowo pokrywają lub okrążają talię lub środkowo dolną część korpusu użytkownika. Pośredni obszar 16 leży pomiędzy obszarami płatów taliowych 12 i 14 łącząc je ze sobą, oraz znajduje się w nimi obszar krokowy 18, w którego skład wchodzi ta część pieluchy 10, która, po zalozemu pieluchy przez użytkownika, znajduje się pomiędzy jego nogami i pokrywa dolną część korpusu użytkownika. Zatem, obszar krokowy jest tym obszarem, w którym zazwyczaj występują powtarzalne wypływy płynów do pieluchy albo innego wyrobu chłonnego jednorazowego użytku

Warstwa górna 28 ma powierzchnię zwróconą ku ciału, która jest podatna, dająca poczucie miękkości i niedrażniąca skóry użytkownika. Ponadto warstwa górna 28 może być mmej hydrofitowa niż część retencyjna 48 i jest na tyle porowata, że przepuszcza ciecze, pozwalając im przenikać przez siebie. Odpowiednie do tego celu warstwy górne 28 można wytwarzać z szerokiego asortymentu materiałów, takich jak porowate pianki, pianki siatkowe, perforowane folie z tworzyw sztucznych, włókna naturalne (na przykład włókna z drzew lub bawełny), włókna syntetyczne (na przykład włókna poliestrowe lub polipropylenowe) albo kombinowane włókna naturalne ze sztucznymi. Zadaniem warstwy górnej 28 jest zazwyczaj odizolowanie skóry użytkownika od cieczy znajdujących się we wkładzie chłonnym 32. Warstwę górną 28 można wytwarzać z różnych tkanin i włóknin. Przykładowo, warstwę górną można wytwarzać z formowanej ze stopu lub spajanej podczas przędzenia wstęgi z włókien poliolefinowych. Warstwa górna może być również wykonana ze spajanej, gręplowanej wstęgi z włókien naturalnych i/lub syntetycznych.

Dla celów niniejszego opisu, termin „wstęga włókninowa” oznacza wstęgę z materiału, który formuje się bez stosowania splotów używanych w procesach tkania lub dziania. Termin „materiał włókienniczy” stosuje się do wszystkich tkanych, dzianych i włókninowych wstęg włóknistych

Materiały włókiennicze na warstwę górną mogą być wykonane z materiałów w zasadzie hydrofobowych i w zasadzie mezwilzalnych, a materiał hydrofobowy może być ewentualnie obrabiany za pomocą środka powierzchniowo czynnego lub inną techniką nadającą mu odpowiedni poziom zwilżalności i hydrofilowości. W konkretnym przykładzie wykonania wynalazku, warstwa górna 28 może być włókninowym materiałem polipropylenowym spajanym podczas przędzenia, złozonym z włókien o numeracji ciężarowej denier 2,8-3,2, z których wytwarza się wstęgę o gramaturze około 20 gsm (g/m²) i gęstości około 0,13 g/cm³ Materiał ten można poddać obróbce powierzchniowej za pomocą wybranych ilości środka powierzchniowo czynnego, na przykład około 0,28% środka powierzchniowo czynnego TRITON Χ-102. Środek powierzchniowo czynny można nanosić technikami konwencjonalnymi, takimi jak natryskiwanie, drukowanie, malowanie pędzlem lub podobnymi.

Materiał powierzchniowo czynny, taki jak konwencjonalny środek zwilżający, można nanosić na środkową część warstwy górnej 28 w celu nadania jej większej zwilżalności, w porównaniu z pozostałą częścią warstwy górnej 28. W konkretnych układach, szerokość sekcji środkowej w kierunku poprzecznym może być w przybliżeniu równa lub mniejsza niz szerokość w kierunku poprzecznym części rozprowadzającej 46. W alternatywnych układach, szerokość części środkowej może być w zasadzie równa lub mniejsza niż odstęp w kierunku poprzecznym pomiędzy parą przylepnych pasków stosowanych do przymocowania klap zabezpieczających 62 do warstwy górnej 28 i do uformowania odpornej na przecieki szczelnej warstwy barierowej na warstwie podkładowej 30.

Obrobioną za pomocą środka powierzchniowo czynnego warstwę środkową można w przybliżeniu wycentrować względem podłużnej linii środkowej pieluchy, i może ona biec

184 812 wzdłuz w zasadzie całej długości warstwy górnej. Alternatywnie, obrobiona za pomocą środka powierzchniowo czynnego część środkowa może być skonstruowana w taki sposób, żeby biegła wzdłuz tylko z góry określonej części długości warstwy górnej.

W skład różnorodnych przykładów wykonania wynalazku mogą wchodzić elastyczne, barierowe klapy nożne, takie jak pokazane klapy zabezpieczające 62. W skład pokazanych konfiguracji wchodzą, na przykład, dwie klapy zabezpieczające 62, które są połączone ze zwróconą ku ciału powierzchnią warstwy górnej 23. Odpowiednie do tego celu konstrukcje i rozwiązania klap zabezpieczających 62 są znane ze stanu techniki.

Tego typu klapy zabezpieczające można mocować do warstwy górnej 28 wzdłuz biegnących podłużnie nieruchomych obszarów kłap, takich jak nieruchome krawędzie 64. W skład ruchomej krawędzi 66 każdej klapy zabezpieczającej 62 wchodzi elastyczny element klapowy w postaci elementu elastomerowego 68, który może zawierać jedną (lub więcej) pojedynczą nitkę z materiału elastomerowego. Przykładowo, można zastosować wiele elastycznych nitek ułożonych w pewnych odstępach od siebie, oddzielnie, w przybliżeniu równolegle, a odpowiednia elastyczna nitka może być wykonana, na przykład, z elastomeru LYCRA o grubości 470 decyteksów. Alternatywnie, elastyczne nitki mogą być wykonane z elastomerowego włókna poliuretanowego GLOSPAN S7 o numeracji ciężarowej 700 denier. Elastyczny element elastomerowy 63 łączy się z ruchomą, krawędzią klapy zabezpieczającej 62 w stanie elastycznie skurczonym tak, ze skurczenie jego elastycznych składników marszczy i skraca krawędź klapy zabezpieczającej. W rezultacie, ruchoma krawędź każdej klapy zabezpieczającej wykazuje skłonność do ustawiania się w pewnym odstępie od zwróconych ku ciału powierzchni warstwy górnej 28 i/lub rozprowadzającej wydalane ciecze części 46 w przybliżeniu do położenia stojącego i prostopadłego, zwłaszcza w krokowej części pieluchy. W pokazanym przykładzie wykonania, na przykład, ruchoma krawędź klapy 66 zabezpieczającej jest połączona z elastycznymi elementami klapy poprzez częściowe podwojenie materiału klapy i częściowe załozenie go na siebie, co wystarcza do otoczenia elastycznych elementów elastomerowych 68 klapy.

Do przeciwległych poprzecznie, podłużnie biegnących obszarów warstwy górnej 28 jest przymocowana co najmniej para barierowych klap zabezpieczających 62, i połączone obszary warstwy górnej znajdują się w przybliżeniu w pobliżu przeciwległych poprzecznie obszarów krawędzi bocznych środkowej części warstwy górnej 28. Połączone obszary warstwy górnej znajdują się w przybliżeniu wewnątrz, poprzecznie, elastycznych opasek nożnych wyrobu pieluchowego 10. ale można je również umieścić na zewnątrz elastycznych opasek nożnych.

W różnych konfiguracjach wynalazku, odpowiednie klapy barierowe, takie jak klapy zabezpieczające 62 i klapy taliowe 84. można, na przykład, wykonać z materiału włóknistego podobnego do materiału, z jakiego jest wykonana warstwa górna 28, albo podobnego do materiału, z jakiego jest wykonana rozprowadzająca wydalane płyny część 46. Można również do tego celu stosować inne typowe materiały, takie jak folie polimerowe. W innych aspektach wynalazku, barierowe klapy są wykonane z materiału przepuszczalnego tylko dla gazów, takich jak powietrze z otoczenia. W skład alternatywnych przykładów wykonania wynalazku mogą również wchodzić klapy barierowe, które są wykonane z materiału odpornego na przepływ przez siebie roztworów wodnych, takich jak mocz. Przykładowo, klapy barierowe można wytwarzać z laminatu złozonego z materiału spajanego podczas przędzenia - materiału przędzonego ze stopu - materiału spajanego podczas przędzenia (SMS). Na przykład, w pokazanymi rozwiązaniu barierowe klapy można wykonać z materiału SMS o gramaturze około 25 g/m² (około 0,75 uncji/jard²). Warstwy z materiału spajanego podczas przędzenia są złozone z włókien polipropylenowych, a warstwa przędzona ze stopu z włókien polipropylenowych przędzonych ze stopu.

W różnorodnych przykładach wykonania według wynalazku, w których wybrane materiały lub składniki, takie jak barierowe klapy zabezpieczające 62 i/lub 84, konfiguruje się w taki sposób, zeby były przepuszczalne dla gazów, a jednocześnie były wytrzymałe i miały ograniczoną przepuszczalność dla roztworów wodnych Materiał odporny na ciecze może mieć budowę, która jest w stanie wytrzymać, w zasadzie bez przepuszczania, ciśnienie hydrauliczne o wartości co najmniej około 45 cm słupa wody Odpowiednią techniką nadającą się

184 812 do wyznaczania wytrzymałości materiału na wnikanie płynów, jest metoda podana w Federal Test Method Standard FTMS 191, Method 5514, z dnia 31 grudnia 1968.

Warstwa podkładowa 30 może być wykonana z materiału przepuszczalnego dla cieczy, ale. korzystnie, powinna zawierać materiał o budowie w zasadzie nieprzepuszczalnej dla płynów. Przykładowo, typową warstwę podkładową można wytwarzać z cienkiej folii z tworzywa sztucznego, albo innego giętkiego materiału nieprzepuszczalnego dla cieczy. Takie „giętkie materiały są podatne i łatwo dostosowują się do ogólnych kształtów i konturów ciała użytkownika. Warstwa podkładowa 30 może pomagać w zapobieganiu zwilzaniu przez odchody znajdujące się we wkładzie chłonnym 32 takich wyrobów, jak prześcieradła i odziez wierzchnia, które stykają się z pieluchą 10.

W konkretnych przykładach wykonania wynalazku, warstwa podkładowa 30 jest folią polietylenową, o grubości od około 0,012 mm (0,5 mila) do około 0,051 mm (2,0 mila). Na przykład, w pokazanym przykładzie wykonania warstwa podkładowa jest folią o grubości około 0,032 mm (około 1,25 mila). Alternatywne konstrukcje warstwy podkładowej mogą zawierać tkaninową lub włókninową wstęgę włóknistą, którą całkowicie lub częściowo wykonano albo obrobiono tak, żeby nadać jej odpowiednią nieprzepuszczalność dla cieczy w wybranych obszarach, tych które sąsiadują albo znajdują się w pobliżu, wkładu chłonnego. Przykładowo, podobna do materiału odziezowego warstwa podkładowa może być wykonana ze spajanego podczas przędzenia polipropylenowego materiału o gramaturze 0,5 około 17 g/m² (uncji/jard²) laminowanego i termicznie spojonego z folią poliprop;yli^ino^<ą której grubość zmniejszono poprzez rozciąganie do około 0,015 mm (0,0006 cala), o gramaturze około 14.5 g/m2. Zazwyczaj warstwa podkładowa 30 stanowi zewnętrzną pokrywę wyrobu. Jednakże w skład wyrobu może również wchodzić oddzielny zewnętrzny element pokryciowy, który dodaje się do warstwy podkładowej.

W skład warstwy podkładowej 30 może również wchodzić mikroporowaty materiał „przepuszczalny dla gazów”, który umożliwia ucieczkę par z wkładu chłonnego 32, a jednocześnie uniemożliwia przepływ przez warstwę podkładową płynnych odchodów. Przykładowo, w skład warstwy podkładowej może wchodzić mikroporowata folia polimerowa lub włóknina powleczona lub w inny sposób obrobiona w celu nadania jej odpowiedniego poziomu nieprzepuszczalności dla cieczy. Przykładowo, odpowiednią do tego celu folią mikroporowatą jest materiał PMP-1 lub folia poliolefinowa xKO-8044. Warstwę podkładową można również gofrować lub w inny sposób nadawać jej matowe wykończenie powierzchni w celu uzyskania bardziej estetycznego i przyjemnego wyglądu.

Wymiary warstwy podkładowej 30 wynikają zazwyczaj z wymiarów wkładu chłonnego 32 oraz wybranej konstrukcji pieluchy. Przykładowo, warstwa podkładowa 30 może mieć kształt litery T, kształt litery I albo zmodyfikowany kształt klepsydry i może rozciągać się poza końcowe krawędzie wkładu chłonnego 32 na wybraną odległość, taką jak odległość w zakresie od około 1.3 centymetra do około 2,5 centymetra (około 0,5 do 1,0 cala), dzięki czemu uzyskuje się boczne marginesy brzegowe 20.

Warstwę górną 23 i warstwę podkładową 30 łączy się ze sobą lub wiąże w sposób zapewniający funkcjonalność. W stosowanym tu znaczeniu, termin „związany” obejmuje takie konfiguracje, w których warstwa górna 28 jest bezpośrednio połączona z warstwą podkładową 30 poprzez przymocowanie warstwy górnej 28 bezpośrednio do warstwy podkładowej 30, oraz konfiguracje, w których warstwa górna 28 jest połączona z warstwą podkładową 30 poprzez przymocowanie warstwy górnej 28 do elementów pośrednich, które z kolei są przymocowane do warstwy podkładowej 30. Warstwa górna 28 i warstwa podkładowa 30 mogą być przymocowane bezpośrednio do siebie w wybranych obszarach, takich jak obszary wzdłuż obwodu pieluchy, za pomocą elementów mocujących (nie pokazanych), takich jak klej, spoiny ultradźwiękowe, spoiny termiczne lub inne elementy łączące powszechnie znane w technice. Przykładowo, do łączenia warstwy górnej 28 z warstwą podkładową 30 można zastosować jednorodną ciągłą warstwę kleju, wzorzystą warstwę kleju, naniesioną natryskowo wzorzystą warstwę kleju lub układ oddzielnych linii, wirów lub plamek kleju konstrukcyjnego. Łatwo zauwazyć. ze opisane powyżej elementy mocujące można również zastosować do łączenia ze sobą różnych innych części składowych opisywanego tu wyrobu

184 812

W przedstawionym przykładzie wykonania wynalazku, warstwa górna 28 jest usytuowana i przymocowana do warstwy podkładowej 30 w taki sposób, że jest zwrócona do niej swoją powierzchnią czołową, co ma na celu utrzymanie pomiędzy obu tymi warstwami, czyli warstwą podkładową i warstwą górną, części retencyjnej 48 i części rozprowadzającej 46. Boczne obszary brzegowe warstwy górnej 28 są połączone funkcjonalnie z bocznymi obszarami brzegowymi warstwy podkładowej 30. Każdy z przymocowanych bocznych obszarów brzegowych warstwy górnej i warstwy podkładowej znajduje się poprzecznie na zewnątrz swojego, odpowiedniego, związanego obszaru krawędzi bocznej części rozprowadzającej 46. W konkretnych układach wynalazku, warstwa górna 28 może zawierać przymocowane końcowe obszary brzegowe, które znajdują się podłużnie na zewnątrz końcowych obszarów krawędziowych części 48 i/lub części rozprowadzającej 46. Podobnie, warstwa podkładowa 30 może zawierać przymocowane końcowe obszary brzegowe, które mogą znajdować się podłużnie na zewnątrz końcowych obszarów krawędziowych części retencyjnej i/lub części rozprowadzającej.

Elastyczne elementy elastomerowe 34 znajdują się w pobliżu obwodu pieluchy 10 wzdłuż każdej z podłużnych krawędzi bocznych w postaci marginesów brzegowych 20. Elastyczne elementy elastomerowe 34 mogą być połączone z jedną lub z obu warstwami, górną i podkładową, zapewniając w ten sposób elastyczne obrzeża boczne wyrobu pieluchowego, oraz można je skonstruować w taki sposób, żeby naciągały i trzymały pieluchę 10 na nogach użytkownika, stanowiąc elastyczne opaski nożne lub mankiety nożne. W pobliżu jednej lub obu krawędzi końcowych pieluchy 10 mogą również znajdować się elastyczne elementy taliowe 42, stanowiące elastyczne opaski taliowe

Elastyczne elementy elastomerowe 34 i taliowe 42 są przymocowane do pieluchy 10 w stanie elastycznego skurczu tak, ze w normalnym układzie beznaprężeniowym, te elastyczne elementy skutecznie obkurczają pieluchę 10. Elastyczne elementy można przymocować w stanie elastycznego skurczu na kilka sposobów: na przykład, elastyczne elementy można naciągnąć i przymocować dc pieluchy, która nie jest skurczona. Alternatywnie, można skurczyć pieluchę 10, na przykład plisując ją, a następnie mocując do niej elastyczne elementy będące w stanie swobodnym, albo nierozciągniętym Do marszczenia elementu odzieżowego można również zastosować jeszcze inne środki, na przykład termokurczliwy materiał elastyczny.

W przykładzie wykonania pokazanym na fig. 1, elastyczne elementy elastomerowe 34 biegną w przybliżeniu wzdłuż całej długości pośredniego obszaru 16 pieluchy 10. Alternatywnie, elastyczne elementy elastomerowe 34 mogą biec wzdłuż całej długości pieluchy 10, albo na każdym innym odcinku zapewniającym układ elastycznie kurczliwych linii odpowiedni do konkretnej konstrukcji pieluchy. Elastyczne elementy 34 i 42 mogą mieć dowolną spośród wielu możliwych konfigurację. Przykładowo, szerokość poszczególnych elastycznych elementów elastomerowych 34 może zmieniać się w zakresie od 0,25 mm (0,01 cala) do 25 milimetrów (1,0 cala) lub ponad. Elastyczne elementy mogą składać się z pojedynczych nitek materiału elastycznego, albo tez mogą zawierać kilka równoległych albo merównoległych nitek elastycznego materiału, oraz elastyczne elementy można nakładać w sposób prostoliniowy lub krzywoliniowy W przypadku stosowania wielu nitek, poszczególne nitki można zaprojektować w taki sposób, zeby zapewniały w przybliżeniu równomierne siły sprężyste, albo tez można je zaprojektować tak, żeby siły sprężyste były różne. Przykładowo, poszczególne nitki mogą mieć różne średnice lub inne wymiary, albo też mogą być ułożone z różnymi stopniami wydłużenia w celu uzyskania pewnego gradientu lub innych zmian w elastycznych naprężeniach. Tam, gdzie nitki nie są równoległe, dwie z nich lub więcej mogą przecinać się ze sobą albo w inny sposób łączyć się w ramach elastycznego elementu. Elastyczne elementy można mocować do pieluchy w dowolny znany sposób Przykładowo, elastyczne elementy można spajać ultradźwiękowo, termicznie i pod naciskiem, stosując różnorodne układy spom albo przyklejać do pieluchy 10 za pomocą wybranych klejów topliwych lub innych, nakładanych w różnych wzorach Przykładowo, można stosować natryskiwane lub wirowe rozmieszczenie kleju

W konkretnych przykładach wykonania wynalazku, na przykład, w skład elastycznych elementów nożnych elastomerowych 34 może wchodzić warstwa nośna, do której mocuje się

184 812 pogrupowany zestaw elastycznych elementów złożonych z wielu pojedynczych elastycznych nitek. Elastyczne nitki mogą przecinać się ze sobą, albo łączyć, albo też mogą być zupełnie oddzielne od siebie W skład pokazanego arkusza nośnego może wchodzić, na przykład, folia 0 grubości 0,002 cm wykonana z megofrowanego materiału polipropylenowego. Pokazane elastyczne nitki mogą być wykonane, na przykład, z elastomeru LYCRA. Grubość każdej z elastycznych nitek mieści się zazwyczaj w zakresie około 624-1050 decyteksów (dtx), a korzystnie, wynosi około 940 decyteksów w przykładzie wykonania wynalazku, w którym zastosowano trzy nitki na każdy elastyczny pasek nożny Ponadto elastyczne elementy nożne 34 mogą być w zasadzie prostoliniowe, ale opcjonalnie również krzywoliniowe. Przykładowo, krzywoliniowe elementy elastyczne można wygiąć do wewnątrz ku podłużnej linii środkowej pieluchy. W konkretnych przykładach wykonania, krzywizna elastycznych elementów może, ale nie musi, być skonfigurowana lub rozmieszczona symetrycznie względem, poprzecznej linii środkowej pieluchy. Krzywizna krzywoliniowych elementów elastycznych może być wygięta do wewnątrz lub na zewnątrz, może to być krzywizna typu wklęsłego, a środek elastycznego elementu w kierunku podłużnym może być przesunięty na wybraną odległość ku przedniemu lub tylnemu paskowi tałiowemu pieluchy, w celu uzyskania pożądanego dopasowania i wyglądu.

W typowych wyrobach stosuje się różne konstrukcje klap barierowych w ich obszarach pasków taliowych i/lub nożnych. Przykładowo, w wyrobach tych, w ich części taliowej wzdłuż kierunku poprzecznego, znajduje się zazwyczaj wstawiony jedno- lub wielowarstwowy kawałek materiału, takiego jak folie polimerowe i laminaty folii z włókninami, który stanowi klapę lub zaporę taliową Jednakże materiały te zachowują się zazwyczaj w podobny sposób. Po naciągnięciu tych materiałów, mają one skłonność do przewężania się, co zmniejsza ich efektywne szerokości. W miarę przewęzania wykazują one skłonność do tworzenia stosunkowo dużych fałd lub bruzd, biegnących w przybliżeniu wzdłuż kierunku rozciągania Skutkiem obecności takich fałd może być zapadanie się klap barierowych, zwłaszcza klap taliowych, na siebie, a tym samym, zmniejszanie zdolności do pozostawania w stanie otwartym w celu odbierania i zatrzymywania odchodów. Ponadto, typowe materiały kurcząc się wykazują skłonność do zmniejszania sztywności całkowitej, a to zmniejszenie aktywności kompozytu może ponownie spowodować złożenie się klap na siebie lub zapadnięcie, co zmniejsza ich skuteczność.

Stwierdzono, że konkretne konstrukcje klap barierowych, takie jak laminaty z pojedynczymi lub oddzielnymi elastycznymi nitkami, mogą być tymi strukturami, które wyeliminują wady rozwiązań dotychczasowych Po rozciągnięciu, w laminatach według wynalazku z nitkami w zasadzie nie występuje efekt niepożądanego fałdowania podczas poprzecznego rozciągania, jaki można typowo obserwować w poprzek płaszczyzny barierowej klapy zabezpieczającej i wzdłuz zamierzonego kierunku rozciągania. Korzystnie, intensywność rozciągnięcia nie przekracza wielkości wydłużenia, przy jakim łączono elastyczne nitki z laminatem. Po całkowitym, rozciągnięciu i wydłużeniu, zawierający nitki laminat może leżeć w zasadzie płasko. W miarę jak zawierający nitki laminat odpręża się i elastycznie kurczy, mogą w nim pojawić się drobne fałdy o odpowiedniej wielkości i w odpowiednich odstępach, których bruzdy lub doliny są w przybliżeniu zestrojone i biegną w zasadzie prostopadle do kierunku skurczu. Drobne fałdy mogą intensyfikować sztywność struktury klap i mogą poprawiać jej zdolność do utrzymywania się w stanie otwartym i dzięki temu odbierania odchodów. W zawierających nitki laminatach według wynalazku w zasadzie wyeliminowano występowanie przewężeń podczas rozciągania. Ponadto, istotny wpływ na parametry materiałów stosowanych w strukturach barierowych, takich jak pokazano w strukturach zapór taliowych i/lub klap zabezpieczających, ma geometria samych laminatów z nitkami. Wprowadzenie nitek może również wpłynąć na funkcjonalność różnych układów warstw. Stwierdzono jednak, że konwencjonalne typy materiałów lub rodzin materiałów nie nadają się na barierowe konstrukcje klap o odpowiedniej skuteczności i niezawodności. Odkryto, że parametry i skuteczność konstrukcji klapy barierowej zależą od konkretnej kombinacji właściwości i zachowania się materiałów używanych do składania i budowania kompozytowych klap zabezpieczających barierowych Przykładowo, wprowadzenie klap wykonanych z folii poliuretanowej lub laminatu foliowego w pasek taliowy wyrobu, oraz umieszczenie klapy wykonanej z laminatu włókninowego SMS (spajany podczas przędzenia - formowany

184 812 ze stopu - spajany podczas przędzenia) w pasku taliowym wyrobu me zapewniało w sposób niezawodny wystarczająco skutecznej barierowej struktury klap. Istotne znaczenie ma dodatkowe konfigurowanie materiałów ze szczególnym uwzględnieniem właściwości fizycznych, a jedną z pożądanych właściwości fizycznych jest sztywność klapy.

Odpowiednią sztywność barierowej klapy zabezpieczającej można uzyskać na różne sposoby. Przykładowo, do mających tu wpływ czynników należą gramatura materiałów, z jakich są wykonane klapy, sztywność lub moduł sprężystości poszczególnych składników, obecność kleju dodanego do warstw w klapie, wzór rozmieszczenia i rozkład nałożonego kleju, obecność zgrzein lub spoin ultradźwiękowych, liczba i wydłużenie poszczególnych elastycznych nitek zastosowanych w klapie o strukturze barierowej, geometria rozmieszczenia nitek w barierowej klapie zabezpieczającej, obecność i zestrojenie fałd w klapie barierowej, oraz liczba warstw składowych wprowadzonych w barierową klapę zabezpieczającą.

Wracając do fig. 1, 2 i 3, w skład wyrobu według wynalazku może wchodzić warstwa podkładowa 30 z poprzecznie rozciągającym się wymiarem szerokościowym i podłużnym wymiarem wzdłużnym. W skład wyrobu może również wchodzić porowata, przepuszczalna dla cieczy warstwa górna 28, która ma również określoną szerokość i długość. Warstwa górna jest połączona nakładkowo z warstwą podkładową 30 w taki sposób, że jest zwrócona do niej swoją powierzchnią czołową, oraz pomiędzy warstwą podkładową 30 a warstwą górną 28 znajduje się, połączony z nimi funkcjonalnie, wkład chłonny 32.

W pokazanym wyrobie pieluchowym 10 znajduje się taliowa kieszeń 80, w której skład może wchodzić biegnąca poprzecznie i podłużnie kołnierzowa sekcja 82, oraz rozciągająca się poprzecznie i podłużnie klapa barierowa lub sekcja kieszeniowa 84. Sekcja kołnierzowa może być połączona, na przykład, ze zwróconą ku ciału powierzchnią warstwy górnej 28. Klapowa lub kieszeniowa sekcja 84 kieszeni taliowej 80 zawiera w zasadzie nieruchomą część krawędziową 102, która jest przymocowana do wyrobu wzdłuż i w bezpośrednim sąsiedztwie granicy sekcji kołnierzowej 82, oraz zawiera elastyczną, marszczoną, ruchomą część krawędziową 104, znajdującą się w pewnej wybranej odległości w kierunku podłużnym od nieruchomej części krawędziowej 102. W ten sposób sekcja kieszeniowa stanowi roboczą zaporę taliową i konstrukcję klapy taliowej W skład sekcji kieszeniowej wchodzi również w zasadzie nieprzepuszczalna dla cieczy kieszeniowa warstwa barierowa 106, oraz kieszeniowa warstwa włóknista 108, która jest połączona z kieszeniową warstwą barierową w taki sposób, że jest zwrócona do niej swoją powierzchnią czołową Materiał włóknisty na kieszeń, może być wykonany, na przykład, z tkaniny lub włókniny, a w pokazanym rozwiązaniu warstwa z tego materiału jest wykonana, korzystnie, z włókniny Pomiędzy kieszeniową warstwą barierową 106 a kieszeniową warstwą materiałową 108 znajdują się, połączone z nimi funkcjonalnie, różne oddzielne, rozciągające się poprzecznie elastyczne elementy kieszeniowe 110, tworzące razem elastyczny kompozyt kieszeniowy 112, który marszczy się w przyblizemu wzdłuż poprzecznej szerokości 24 i jest elastycznie rozciągliwy, co najmniej wzdłuż tego poprzecznego. W skład pokazanego rozwiązania wchodzą elastyczne elementy, biegnące w przybliżeniu równolegle do siebie, ale opcjonalnie elementy te mogą też być rozmieszczone w inny sposób oddzielnie i w innym układzie względem siebie. Korzystnie, warstwa materiału włóknistego 108 jest wykonana w taki sposób, że można ja umieszczać na skórze użytkownika, chociaż, opcjonalnie, warstwa barierowa 106 może być przeznaczona do umieszczania bezpośrednio w sąsiedztwie skóry użytkownika

W konkretnym, aspekcie wynalazku, w skład części kołnierzowej 82 kieszeniowego elementu taliowego 80 może wchodzić w zasadzie nieprzepuszczalna dla cieczy kołnierzowa warstwa barierowa 114, oraz kołnierzowa warstwa materiałowa 116, która jest połączona funkcjonalnie i przymocowana do kołnierzowej warstwy barierowej w taki sposób, że jest zwrócona do niej swoją powierzchnią czołową Materiał włóknisty kołnierza może być wykonany, na przykład, z tkaniny lub włókniny, natomiast w pokazanym przykładzie wykonania, warstwa materiałowa jest wykonana, korzystnie, z włókniny. Pomiędzy kołnierzową warstwą, barierową 114 a kołnierzową warstwą materiałową 116 znajduje się wiele oddzielnych, rozciągających się poprzecznie, elastycznych elementów kołnierzowych 118, połączonych z tym warstwami funkcjonalnie, tworząc elastyczny kompozyt kołnierzowy 120, który jest marszczony poprzecznie

184 812 za pomocą elastycznych elementów kołnierzowych i jest elastycznie rozciągliwy co najmniej wzdłuż wymiaru poprzecznego 24 W skład pokazanego rozwiązania wchodzą elastyczne elementy, biegnące w przybliżeniu równolegle do siebie, ale opcjonalnie elementy te mogą też być rozmieszczone w inny sposób oddzielme i nie muszą być do siebie równoległe. Korzystnie, warstwa materiału włóknistego 116 jest wykonana w taki sposób, że można ją umieszczać na skórze użytkownika, chociaż, opcjonalnie, warstwa barierowa 114 może być przeznaczona do umieszczania bezpośrednio w sąsiedztwie skóry użytkownika. Konkretne układy sekcji kołnierzowej 82 można skonstruować i rozwiązać w taki sposób, żeby kończyły się w przybliżeniu w tym samym miejscu, co związany z mmi margines brzegowy 20 krawędzi końcowej wyrobu.

W konkretnych konfiguracjach wynalazku, takich jak układy pokazane na fig. 2 i 3, sekcja kieszeniowa 84 taliowego elementu kieszeniowego 80 może stanowić integralną część sekcji kołnierzowej 82 taliowego elementu kieszeniowego. W takich rozwiązaniach konstrukcyjnych, kieszeniowa warstwa barierowa 106 stanowi integralną część kołnierzowej warstwy barierowej 114, tworząc kombinowaną, kołmerzowo-kieszonkową warstwę barierową, a materiałowa warstwa kieszeniowa 108 stanowi integralną część materiałowej warstwy kołnierzowej 116, tworząc kombinowaną kołnierzowo-kieszeniową warstwę materiałową. W skład przedstawionego rozwiązania konstrukcyjnego wchodzi ponadto kołnierzowo-kieszeniową warstwa barierowa, w przybliżeniu współbieżna z kołnierzowo-kieszeniową warstwą materiałową.

W innych rozwiązaniach konstrukcyjnych w przykładach wykonania wynalazku, elastyczne elementy 118 w sekcji kołnierzowej 82 są oddalone od najbliższych elastycznych elementów 110 w sekcji kieszeniowej 84 na zadaną odległość graniczną 122, będąca, odległością odstępu, wynoszącą co najmniej około 2 mm. W konkretnych aspektach, odległość odstępu, jaka jest graniczna odległość rozdziału wynosi co najmniej około 8 mm, a opcjonalnie co najmniej około 16 mm. Odległość odstępu jest wielkością oddzielenia umożliwiającą skutecznie elastycznym elementom kołnierzowym działanie w zasadzie oddzielnie od elastycznych elementów kieszeniowych. W związku z tym, marszczenie realizowane przez elastyczne elementy kołnierzowe można w zasadzie oddzielić od marszczenia realizowanego przez elastyczne elementy kieszeniowe.

Na figurach 2 i 4 przedstawiono rozwiązania, w których paski mocujące 36 usytuowane na przeciwległych poprzecznie bokach pieluchy 10 są, korzystnie, w zasadzie zestrojone pozycyjnie wzdłuz centralnej, poprzecznej linii 130. W konkretnych przykładach wykonania wynalazku, linia centrująca 130 w zasadzie pokrywa się, i leży wewnątrz przestrzeni granicznej 122, która oddziela zespół elastycznych elementów 110 sekcji kieszeniowej od zespołu elastycznych elementów 118 sekcji kołnierzowej wewnątrz taliowego elementu 118 sekcji kołnierzowej wewnątrz taliowego elementu kieszeniowego 80. W pożądanych konfiguracjach, dalsza krawędź końcowa 105 sekcji kieszeniowej może być zestrojona pozycyjnie z centralną linią sił 130, która powstaje podczas działania siły naprężającej F na paski mocujące, albo też może leżeć stosunkowo blisko tej linii. Mając dalszą krawędź w przybliżeniu zestrojoną z limą sił 130, można rozciągnąć roboczo sekcję kieszeniową 84, a zwłaszcza jej ruchoma część krawędziową 104, oraz można spowodować, że sekcja kieszeniowa będzie odstawała od wyrobu W szczególności, można bardziej skutecznie zmusić sekcję kieszeniową do odstawania od zwróconej ku ciału powierzchni warstwy górnej 28 podczas stosowania, a tym samym do utworzenia kieszeniowej lub taliowej struktury klapowej skuteczniejszej pod względem chwytania płynów ustrojowych i odchodów. Ponadto, klapowa struktura taliowej sekcji kieszeniowej 84 może bardziej skutecznie utrzymywać styczność z ciałem w szerokim zakresie ruchów wykonywanych przez użytkownika, oraz może stanowić lepszy element uszczelniający w obszarze ruchomej części krawędziowej 104.

Na figurze 2 pokazano inny przykład wykonania wynalazku, obejmujący konstrukcję, w której jeden z elastycznych elementów 110 w sekcji kieszeniowej 84 znajduje się najbliżej w zasadzie nieruchomej części końcowej 102. Ponadto taki sąsiedni element elastyczny znajduje się pomiędzy w zasadzie nieruchomą krawędzią części krawędziowej 102 a ruchomą częścią krawędziową 104 sekcji kieszeniowej, i w pewnej odległości od w zasadzie nieruchomej części krawędziowej 102 sekcji kieszeniowej, równej bliższej odległości odstępu 124,

184 812 która wynosi najmniej około 2 mm, a opcjonalnie nie mniej niż około 4 mm. W następnych przykładach wykonania wynalazku, bliższa odległość odstępu 124 jest nie większa niż około 13 mm, a opcjonalnie jest nie większa niż około 8 mm. Prawidłowy dobór odległości odstępu 124 może dopomóc sekcji kieszeniowej 84, zwłaszcza jej ruchomemu obszarowi krawędziowemu, zachować otwarte położenie w pewnej odległości od górnej warstwy wyrobu. Jeżeli odległość ta jest zbyt mała, otwieranie sekcji kieszeniowej może zawodzić. Jeżeli natomiast odległość ta jest za dużą, sekcja kieszeniowa może me być odpowiednio odporna na zapadanie się.

Na figurach 1, 2 i 3, sekcja kieszeniowa 84 taliowego elementu kieszeniowego 80 może być przymocowana do wyznaczonego obszaru wyrobu, takiego jak warstwa górna 28, za pomocą obszaru mocowania 126 W pokazanym rozwiązaniu konstrukcyjnym, element mocujący 126 wybiega poza obszar graniczny 122, mocując sekcję kołnierzową 82 do warstwy górnej. Opcjonalnie, element mocujący 126 może być w zasadzie ograniczony do przestrzeni granicznej 122, co najmniej wewnątrz pewnej części przestrzeni granicznej 122, która leży poprzecznie w środkowej części wyrobu, oraz oddzielny element mocujący może mocować sekcję kołnierzową 82 do wyrobu. W związku z tym, obszar mocowania 126 może funkcjonalnie stanowić w zasadzie nieruchoma część krawędziowa 102 sekcji kieszeniowej 84. Ponadto sekcja kieszeniowa 84 taliowego elementu kieszeniowego 80 ma przeciwległe poprzecznie sekcje końcowe 128, które są przymocowane w taki sposób, że leżą w zasadzie płasko na warstwie górnej 28. W rezultacie kieszeniowa sekcja 84 taliowego elementu kieszeniowego może być przymocowana do warstwy górnej 28 za pomocą łącznika zblizonego kształtem do litery U (fig. 1, 4 i 6).

Jak widać na fig. 5, konkretne konstrukcje wyrobu według wynalazku mogą mieć warstwę podkładową 30 wykonaną z co najmniej jedną podłużną końcową krawędzią 94 paska taliowego, w którym jest uformowany, rozciągający się do wewnątrz, obszar policzkowy 96. Kołnierzowa sekcja 82 taliowego elementu kieszeniowego 80 jest zaprojektowana i skonstruowana w taki sposób, że rozpina się w poprzek obszaru policzkowego 96 Ponadto obrzeżowe części krawędziowe warstwy podkładowej 30, bezpośrednio sąsiadujące z sekcją policzkową, można funkcjonalnie połączyć i przymocować do odpowiednich części sekcji kołnierzowej

W różnorodnych przykładach wykonania wynalazku, obszar policzkowy 96 paska taliowego może mieć różnorodne kształty i wymiary. Obszar policzkowy może mieć kształt krzywoliniowy, prostoliniowy lub kombinacje tych kształtów. Korzystnie, obszar policzowy 96 paska taliowego może być w zasadzie wycentrowany poprzecznie w skierowanym poprzecznie obszarze środkowym warstwy podkładowej 30. W różnych rozwiązaniach konstrukcyjnych wynalazku, poprzeczny wymiar obszaru policzkowego 96 jest me większy niż około 80% całkowitej poprzecznej szerokości wyrobu, i stanowi, korzystnie, nie mniej niż około 40% całkowitej poprzecznej szerokości wyrobu, dając w wyniku lepsze parametry Ponadto poprzeczny wymiar sekcji policzkowej 96 me może być mniejszy niż około 10% całkowitej poprzecznej szerokości wyrobu, a bardziej korzystnie nie mniej niż 20% całkowitej szerokości poprzecznej wyrobu, zapewniając w ten sposób większa wygodę użytkownika i lepsze trzymanie odchodów. W jeszcze innym aspekcie, podłużny lub głębokościowy wymiar obszaru policzkowego 96 jest w przedziale wartości od około 2-15% dla całkowitej długości całego wyrobu. Na przykład· w wyrobie typu pieluchy, maksymalna podłużna wielkość obszaru policzkowego 96 może mieć swoją maksymalną podłużną wielkość w kierunku do wewnątrz wynoszącą co najmniej około 9 mm Alternatywnie, wielkość obszaru policzkowego 96 mierzona w kierunku do wewnątrz wynosi co najmniej około 12,5 mm, a opcjonalnie co najmniej około 15 mm. W innych rozwiązaniach konstrukcyjnych, wielkość obszaru policzkowego 96 jest me większa niz około 65 mm. Alternatywnie, maksymalna rozciągłość do wewnątrz może być nie większa niż około 55 mm, a opcjonalnie może być nie większa niz około 45 mm Podczas mierzenia wymiarów obszaru policzkowego 96, wyrób umieszcza się w jego w przyblizeniu płaskim, nie skróconym stanie, w zasadzie bez elastycznych elementów marszczonych w pasku taliowym.

Na figurach 2 i 3 pokazano jeden elastyczny element kieszeniowy 110 umieszczony maksymalnie blisko w sąsiedztwie krawędzi końcowej 105 ruchomej części krawędziowej 104 w sekcji kieszeniowej 84, i w pewnym, odstępie 107 od krawędzi końcowej, wynoszącym nie więcej niż około 13 mm. Alternatywnie, ta odległość odstępu od krawędzi wynosi me więcej

184 812 niż około 7 mm, a opcjonalnie jest nie większa niż około 1 mm. W kolejnym aspekcie, krawędź końcowa 105 jest w zasadzie nie złożona. W szczególności, końcowa część krawędziowa sekcji kieszeniowej me jest założona na siebie tak, żeby otoczyła i zamknęła co najmniej jeden lub więcej elastycznych elementów kieszeniowych. Położenie elastycznych elementów w pobliżu dalszej krawędzi końcowej 105 może dopomóc w zachowaniu otwartego położenia sekcji kieszeniowej 84 w poprzek w zasadzie całkowitej szerokości sekcji kieszeniowej. W rezultacie, sekcja kieszeniowa może lepiej zapewnić funkcjonalną barierową strukturę zaporową.

Istnieje również możliwość zaprojektowania różnych rozwiązań według wynalazku w celu uzyskania sekcji kołnierzowej i kieszeniowej, odpowiednio 82 i 84, o odpowiednich sztywnościach W szczególności, jedna z sekcji, kołnierzowa lub kieszeniowa w postaci kompozytu, albo obie, może mieć sztywność wynoszącą co najmniej około 5 mg. Alternatywnie, dla zapewnienia lepszych parametrów, sztywność kompozytu może wynosić co najmniej około 15 mg, a opcjonalnie może wynosić co najmniej około 30 mg. W innych aspektach wynalazku, sztywność jednej z sekcji, kołnierzowej lub kieszeniowej w postaci kompozytu, albo obu, może być me większa niż około 250 mg. Alternatywnie, dla zapewnienia lepszych parametrów, sztywność może być nie większa niż około 200 mg, a opcjonalnie, może być nie większa niż około 170 mg. W tych przypadkach, w których sztywność jest za mała, sekcja kieszeniowa może być nadmiernie wrażliwa na zapadanie się. Natomiast w tych przypadkach, w których sztywność jednej spośród sekcji, kieszeniowej lub kołnierzowej, jest za duża, może powodować nadmierne podrażnienia skóry użytkowników.

Sztywności różnych elementów i sekcji wyrobu według wynalazku można wyznaczać metodą według TAPPI T543-om-94, za pomocą testera Gurley Digital Stiffness. W związku z tym, wartości sztywności różnych sekcji wyrobu, takich jak taliowy element kieszeniowy 80, są sztywnościami zginania Sztywności te można wyrażać w miligramach (mg), które odpowiadają Standardowym Jednostkom Gurleya miligramom siły. Dla celów niniejszego wynalazku, oś, wokół której działa się na próbkę momentem podczas badania sztywności, jest osią zginania, która jest w przybliżeniu równoległa do kierunku elastycznego rozciągania i marszczenia poprowadzoną przez odpowiednie elastyczne elementy, takie jak elastyczne elementy 110 i/lub 118. Na przykład w przypadku badania sztywności kompozytu kieszeniowej sekcji 84, oś zginania próbki testowej kieszeniowej sekcji biegnie wzdłuż linii, którą można w przybliżeniu poprowadzić wzdłuż poprzecznego wymiaru 24 wyrobu, kiedy sekcja kieszeniowa była pierwotnie montowana w wyrobie. W przypadku jednej spośród sekcji taliowego elementu kieszeniowego 80, kołnierzowej 82 lub kieszeniowej 84, albo obu, warstwę barierową mogą stanowić folie polimerowe lub materiały włókiennicze o małej przepuszczalności cieczy, oraz ich kombinacje. W skład folii polimerowych mogą, na przykład, wchodzić folie poliolefinowe, poliestrowe, poliamidowe i podobne. Materiałami włókninowymi mogą być materiały typu włóknina spajana podczas przędzenia- włóknina przędzona ze stopu - włóknina spajana poć kalandrowane materiały włókninowe i podobne O ile chodzi o przepływ cieczy przez grubość takich materiałów, to warstwa barierowa jest skonstruowana w taki sposób, zeby wytrzymywała ciśnienie cieczy w stopniu wystarczającym do zapewnienia skutecznej bariery przed przepływem takich cieczy, jak mocz

Przykładowo, warstwa barierowa może być wykonana z formowanej techniką wylewania, gofrowanej folii o grubości 0,015 mm (0,0006 cala), takiej jak CT (XEM400.1), lub formowanej rozdmuchowo folii o grubości 0,010 mm (0,0004 cala), takiej jak XSF-367. Warstwa barierowa mozą być również wykonana z rozciąganej, w celu zmniejszenia grubości, folii o grubości 0,0089 mm (0,00035 cala), takiej jak XP1024A

O ile chodzi o jedną z sekcji taliowego elementu kieszeniowego, kołnierzową 82 lub kieszeniową 84, albo o obie, to warstwy 103 i/lub 116 z materiału włókienniczego mogą być wykonane z materiału włókninowego o małej gramaturze złozonego z włókien o małej numeracji ciężarowej w skali denier. Przykładami takich włókninowych matenałów włókienniczych są polipropylenowe materiały spajane podczas przędzenia, dwuskładnikowe polipropylenowo-polietylenowe materiały spajane podczas przędzenia, materiały przędzone ze stopu, materiały typu SMS, gręplowane wstęgi spajane przedmuchowo za pomocą powietrza, spajane punktowo wstęgi spajane-gręplowane, i podobne

184 812

Przykładowo, warstwa z materiału włókienniczego może składać się ze spajanego podczas przędzenia materiału polipropylenowego o gramaturze 17 gsm (0,5 uncji/jard²) z włókien o numeracji ciężarowej według denier poniżej około 4 den. Alternatywnie, w skład warstwy włókienniczej mogą wchodzić włókna o numeracji ciężarowej według denier poniżej około 3 den, a opcjonalnie włókna o wartościach denier poniżej około 2,5 den.

Jeden lub oba elastyczne elementy kieszeniowe 110 i elastyczne elementy kołnierzowe 118, mogą być wykonane z nitek z naturalnych lub syntetycznych materiałów elastomerowych, takich jak naturalne lub syntetyczne kauczuki. W konkretnych aspektach wynalazku, elastyczne elementy mogą być złozone z nitek o numeracji ciężarowej w skali denier nie mniejszej niż około 100 denier. Alternatywnie, numeracja ciężarowa elastycznych elementów może wynosi w skali denier nie mniej niż około 280 den, a opcjonalnie nie mniej niż 360 denier. W innych aspektach wynalazku, elastyczne elementy mogą zawierać nitki o numeracji ciężarowej w skali denier nie większej niż około 1920 denier. Alternatywnie, numeracja ciężarowa w skali denier elastycznych elementów może wynosić nie więcej niż około 1140 den, a opcjonalnie nie więcej rnz około 560 den. Przykładowo, elastyczne elementy kieszeniowe 110 i/lub elastyczne elementy kołnierzowe 118 mogą zawierać elastycznie nitki GLOSPAN S7 o numeracji ciężarowej 360 denier.

W celu wyprodukowania sekcji kołnierzowej i kieszeniowej taliowego elementu kieszeniowego 80, elastyczne elementy kieszeniowe i/lub elastyczne elementy kołnierzowe można wydłużyć o 25-350 procent (w stosunku do długości tych elastycznych elementów w stanie nierozciągniętym) przed ich wmontowaniem w taliowy element kieszeniowy, uzyskując w wyniku kompozyt kieszeniowy 112 i/lub kompozyt kołnierzowy 120 Przykładowo, elastyczne elementy kołnierzowe 118 można skonfigurować tak, żeby miały wydłużenie równe 150 procent, a elastyczne elementy kieszeniowe 110 tak, żeby ich wydłużenie wynosiło około 175 procent.

Liczbę elastycznych nitek oraz odległości pomiędzy nimi można dobierać i projektować w taki sposób, żeby uzyskać odpowiednie parametry. Przykładowo, elementy elastyczne można skonfigurować wybiórczo w taki sposób, zeby zapewnić pożądane funkcje uszczelniające względem skóry użytkownika, a jednocześnie unikać nadmiernego jej podrażnienia i zaczerwienienia.

W szczególnych aspektach wynalazku, liczba elastycznych nitek w każdej z sekcji, kołnierzowej 82 i/lub kieszeniowej 84, może wynosić co najmniej około 2, i alternatywnie co najmniej około 3. W dalszych aspektach wynalazku, liczba elastycznych nitek w każdej z sekcji, kołnierzowe) i/lub kieszeniowej, może być nie większa niż około 25. Alternatywnie, liczba elastycznych nitek w każdej z sekcji może być nie większa niż około 20, i opcjonalnie, liczba ta może być nie większa niż 15. Laminaty z za dużą liczbą nitek wzdłuż wielkości sekcji kieszeniowej mogą, co jest niepożądane, powodować, że konstrukcje klap będą leżały na warstwie górnej wyrobu zamknięte i w zasadzie płaskie, natomiast laminaty mające za mało nitek mogą nadmiernie zapadać się i składać na siebie. Odpowiednia liczba nitek, odpowiednie odstępy pomiędzy nitkami, odpowiednie wydłużenie nitek, oraz odpowiednie odstępy nitek od nieruchomych i ruchomych krawędzi sekcji kieszeniowej zależą od właściwości fizycznych poszczególnych elementów laminatu, jak również od wymiarów klap.

W innych aspektach wynalazku, elastyczne elementy sekcji kołnierzowej 82 i/lub sekcji kieszeniowej 84 mogą być oddalone na odległość 132, która wynosi co najmniej około 2 mm. Alternatywnie, odległość 132 pomiędzy elastycznymi elementami może wynosić co najmniej około 3 mm, a opcjonalnie może wynosić co najmniej około 4 mm. W dalszych aspektach, odległość 132 pomiędzy elastycznymi elementami w sekcji kołnierzowej 82 i/lub sekcji kieszeniowej 84 może wynosić nie więcej niż około 13 mm. Alternatywnie, dla zapewnienia odpowiedniej regulacji działania struktury klap barierowych, odległość 132 pomiędzy elastycznymi elementami może być nie większa niż około 11 mm, a opcjonalnie może być nie większa niz około 8 mm.

Dla zapewnienia dalszej regulacji struktur klap barierowych, takich jak kieszeniowa sekcja 84, elastyczne elementy kieszeniowe 110 mogą być równomiernie oddalone od siebie w poprzek całej szerokości warstwy (wzdłuż wymiaru, który jest w zasadzie prostopadły do wymiaru rozciągania elastycznego elementu), albo też mogą być pogrupowane w dyskretne i wyodrębnione zespoły funkcjonalne. Przykładowo, na fig 6 przedstawiono reprezentatywnie laminat z więcej niz jedną grupą funkcjonalną elastycznych elementów kieszeniowych 110

184 812

Takie wielokrotne grupy można umieszczać w jednej z sekcji takowego elementu kieszeniowego 80, kieszeniowej lub kołnierzowej, albo w obu, w celu kontroli działania klapy barierowej oraz w celu intensyfikacji parametrów.

W konkretnych przykładach wykonania wynalazku, elastyczne elementy kołnierzowe 118 można skonstruować w taki sposób, żeby uzyskać kołnierzową siłę ściągającą, a elastyczne elementy kieszemowe można zaprojektować tak, żeby uzyskać kieszeniową siłę ściągającą. W konkretnym przykładzie wykonania wynalazku, siłę ściągającą działającą na elastyczne elementy kołnierzowe projektuje się tak, żeby była stosunkowo większa niż siła ściągająca działająca na elastyczne elementy kieszeniowe Jak przedstawiono, na przykład na fig. 1 i 4, elastyczne elementy kołnierzowe mogą być dłuższe, albo w inny sposób większe, albo bardziej ściągnięte, niz elastyczne elementy kieszeniowe. Taki układ może zapewnić pożądany skurcz względny sekcji takowego elementu kieszeniowego 80, kołnierzowej i kieszeniowej, względem siebie, kiedy kieszeń taliowa jest montowana funkcjonalnie w gotowy wyrób, oraz może pomóc w utrzymaniu sekcji kieszeniowej 84 w pożądanym stanie otwartym, kiedy jest na użytkowniku.

W zalecanym przykładzie wykonania wynalazku, elastyczne elementy taliowego obszaru kołnierzowego, taliowego obszaru kieszeniowego, albo obu tych obszarów, można funkcjonalnie naprężyć strefowo, jak pokazano na fig. 1 i 4. Korzystnie, naprężenia strefowe konfiguruje się w taki sposób, żeby w zasadzie odgraniczyć marszczenie się środkowego, poprzecznie centralnego obszaru taliowego elementu kieszeniowego. Naprężanie strefowe można zrealizować na różne sposoby. Przykładowo, klej albo inny element spajający można nanieść tylko w tych obszarach, w których kurczenie się elastycznych elementów ma służyć do marszczenia kompozytu klapy zabezpieczającej. W tych obszarach, w których nie ma takich spoin, pozostałe elastyczne elementy mogą się kurczyć w zasadzie bez marszczenia kompozytu klapy Alternatywnie, do funkcjonalnego wyłączenia elastycznych elementów w tych obszarach, w których elastyczne kurczenie nie jest pożądane, można zastosować inne techniki, takie jak spajanie ultradźwiękowe.

Elastomerowe elementy 110 i/lub 118 według zalecanego przykładu wykonania mogą być przymocowane do jednej z, albo obu, odpowiednich warstw barierowych i materiałowych za pomocą odpowiednich środków mocujących, takich jak wybrane wzory kleju lub inne typy spoin. Przykładowo, klej można nanieść techniką natryskiwania go w postaci nieciągłych kropli lub włókienek, i/lub można też nanieść go w przybliżeniu w formie ciągłych linii kleju według wybranego wzoru, na przykład w postaci linii spiralnych. Alternatywnie, elastyczne elementy 110 i/lub 118 można mocować do co najmniej jednej z warstw barierowych i materiału włókienniczego za pomocą wielu pojedynczych, podłużnie biegnących pasków kleju. Każdy pojedynczy pasek kleju jest odsunięty od pasków z mm sąsiadujących na pewną odległość, oraz każdy pojedynczy pasek kleju jest wykonany w taki sposób, żeby można było za jego pomocą połączyć w zasadzie jeden spośród pojedynczych elementów elastomerowych z co najmniej jedną z warstw barierowych 134 i warstw 136 z materiału włókienniczego. Na przykład, w pokazanych rozwiązaniach, paski kleju można ułożyć w zasadzie równolegle do siebie

Na figurach 1 do 4 widać, ze kieszeniową sekcję 84 elementu taliowego 80 można skonfigurować w taki sposób, żeby rozpinała i rozciągała się nad zwróconymi do wewnątrz i ku ciału powierzchniami podłużnie rozciągających się klap zabezpieczających 62. Korzystnie, ruchome części krawędziowe 104 sekcji kieszeniowej 84 nie są w zasadzie połączone ani przymocowane do bardziej odległych ruchomych krawędzi 66 klap zabezpieczających 62 w celu zmniejszenia oddziaływania pomiędzy elastycznymi klapami zabezpieczającymi 62 a elastyczną sekcją kieszeniową 84. Ponadto, pożądane jest podzielenie na strefy elastycznego naprężenia działającego na elastyczne elementy elastomerowe 68 zastosowane do uelastycznienia klap zabezpieczających 62. W szczególności, elastyczne naprężenie w klapach zabezpieczających jest w zasadzie ograniczone do podłużnej sekcji środkowej każdej z klap zabezpieczających. W związku z tym, w końcowych obszarach każdej z klap zabezpieczających, zwłaszcza w końcowych obszarach sąsiadujących w zasadzie z sekcją kieszeniową 84, w zasadzie nie ma elastycznego naprężenia wywieranego przez elastyczne elementy elastomerowe 68. Bardziej oddalone ruchome krawędzie 66 mogą być również przymocowane do warstwy górnej 28 za pomocą odpowiednich elementów mocujących,

184 812 w celu dalszego odizolowania tych bardziej oddalonych ruchomych krawędzi 66 klap zabezpieczających od działania i otwierania sekcji kieszeniowej 84

Wspomniane powyżej strefowe naprężanie klap zabezpieczających 62 można uzyskać różnymi sposobami. Przykładowo, można wyłączyć z funkcjonalnego działania elastyczną kurczliwość elastycznych elementów elastomerowych 68 w odpowiednich obszarach końcowych klap zabezpieczających 62, na przykład za pomocą elementów mechanicznych, ultradźwiękowych lub obróbki termicznej, które „wyłączają” lub w inny sposób niwelują elastyczność lub kurczliwość w wybranych obszarach. Alternatywnie, elastycznych elementów elastomerowych 68 w końcowych obszarach klap zabezpieczających 62 można w zasadzie nie mocować do materiału klap zabezpieczających. W związku z tymi, elastyczne elementy elastomerowe w końcowych obszarach klap zabezpieczających 62 mogą elastycznie kurczyć się w zasadzie nie wywierając naprężenia marszczącego na końcowe obszary klap zabezpieczających 62. W dalszych konfiguracjach, bardziej oddalone obszary końcowe klap zabezpieczających 62 można w zasadzie całkowicie unieruchomić, na przykład poprzez funkcjonalne przymocowanie obszarów końcowych do górnej warstwy 28 za pomocą kleju, spoin ultradźwiękowych lub innego mechanizmu mocującego.

Na figurach 7 i 8 widać, że każdy z elastycznych elementów taliowych można, alternatywnie, zaopatrzyć w wyodrębnione wstawkowe elementy wstawki nożnej 19. W szczególności, wyrób według wynalazku można wykonać w taki sposób, żeby każda z wstawek nożnych 19 łączyła się bezpośrednio lub pośrednio z wyznaczoną sekcją zwróconej do wewnątrz i ku ciału powierzchni warstwy górnej 28. Opcjonalnie, wstawka nożna może być połączona bezpośrednio lub pośrednio z wyznaczonym obszarem powierzchni warstwy podkładowej 30. W szczególności, każda wstawka nożna jest połączona wzdłuż przypisanego do niej, wklęsłego na zewnątrz, końcowego konturu 15 krawędzi bocznej, a każdy z konturów krawędzi bocznej może mieć wymiar 54 w kierunku podłużnym, który, korzystnie, biegnie całkowicie przez obszar krokowy 18, i która może rozciągać się wzdłuż co najmniej około 20 procent całkowitej długości 180 wyrobu. W dalszych przykładach wykonania, wymiar 54 w kierunku podłużnym może wynosić co najmniej około 30 procent, alternatywnie może wynosić co najmniej około 40 procent, a opcjonalnie może dochodzić do 100 procent całkowitej długości 180 wyrobu w kierunku podłużnym.

Każda wstawka nożna 19 może mieć długość 178 rozciągającą się wzdłuż co najmniej około 20 procent całkowitej długości 180 wyrobu. W innych przykładach wykonania, w celu poprawy efektywności, każda wstawka nożna 19 może rozciągać się wzdłuż co najmniej około 30 procent, a alternatywnie wzdłuż co najmniej około 40 procent: podłużnej długości 180 wyrobu. W razie potrzeby, w celu dalszego usprawnienia szczelności i własności ochronnych wyrobu, każda wstawka nożna 19 może rozciągać się na odcinku, który może dochodzić do 100 procent całkowitej długości podłużnej wyrobu Alternatywnie, dla uzyskania odpowiednich parametrów, każda wstawka nożna 19 może rozciągać się wzdłuż odcinka, który stanowi nie więcej niż około 80 procent, a opcjonalnie nie więcej niż około 70 procent całkowitej długości podłużnej wyrobu

Ponadto, każda wstawka nożna 19 może rozpinać się w poprzek odpowiedniego wklęsłego końcowego konturu 15 krawędzi bocznej warstwy podkładowej 30 wzdłuż odcinka 182, który stanowi co najmniej około 20 procent podłużnej długości 180 wyrobu. W innych przykładach wykonania, dla zapewnienia poprawy skuteczności, każda wstawka nożna 19 może rozpinać się w poprzek odpowiedniego dla niej wklęsłego końcowego konturu 15 krawędzi bocznej warstwy podkładowej 30 wzdłuż odcinka 182, który stanowi co najmniej około 30 procent podłużnej całkowitej długości 180 wyrobu, a alternatywnie stanowi co najmniej około 40 procent długości 180 podłużnej wyrobu. W razie potrzeby, dla zapewnienia dodatkowej szczelności i własności ochronnych wyrobu, każda wstawka nożna 19 może rozpinać się wzdłuz odcinka stanowiącego do 100 procent całkowitej podłużnej długości wyrobu. Alternatywnie, w celu uzyskania odpowiednich parametrów i zapewnienia ekonomiczności, każda wstawka nożna 19 może rozpinać się wzdłuz odcinka, który stanowi nie więcej niż około 80 procent, a opcjonalnie me więcej mz 70 procent całkowitej podłużnej wielkości wyrobu.

W szczególnych przykładach wykonania wynalazku, wstawki nożne 19 umieszcza się w taki sposób, żeby w zasadzie unikać przecinania się z miejscami, w których znajdują się

184 812 taliowe elementy kieszeniowe 80. W związku z tym, wstawki nożne 19 można projektować w taki sposób, żeby kończyły się w miejscach znajdujących się w pewnej odległości od końcowych krawędzi sekcji kieszeniowych 84 taliowych elementów kieszeniowych.

Na figurze 8 widać, że każdy boczny margines brzegowy warstwy podkładowej 30 ma ogólnie swoją, płaszczyznę, oraz każda wstawka nożna 19 jest zaprojektowana w taki sposób, że biegnie obok i wychodzi poza odpowiedni dla niej wklęsły końcowy kontur 15 krawędzi bocznej warstwy podkładowej 30 na wybraną odległość wystawania 184, oraz jest rozmieszczona w taki sposób, że leży w zasadzie wewnątrz i w zasadzie równolegle do płaszczyzny odpowiedniego dla niej marginesu brzegowego 20 warstwy podkładowej 30.

W różnorodnych rozwiązaniach konstrukcyjnych wynalazku, każda wstawka nożna 19 może zawierać w zasadzie nieprzepuszczalną dla cieczy warstwę barierową 134, włókninową warstwę 136 z materiału włókienniczego i wiele oddzielnych, biegnących podłużnie elementów elastomerowych 138 umieszczonych przekładkowo pomiędzy warstwą barierową 134 wstawki a warstwą 136 z materiału włókienniczego dla uzyskania elastomerowego kompozytu, który marszczy się w zasadzie w kierunku podłużnym. W konkretnych rozwiązaniach konstrukcyjnych, warstwa barierowa 134 i warstwa 136 z materiału włókienniczego mogą być w zasadzie współbieżne. Elementy elastomerowe 133 można rozmieszczać w dowolnym odpowiednim układzie lub konfiguracji, na przykład równolegle, nie równolegle, prostoliniowo, krzywoliniowo lub kombinując ze sobą te układy. Korzystnie, warstwa 136 z materiału włókienniczego jest skonstruowana w taki sposób, żeby można ją było umieszczać na skórze użytkownika, chociaż do umieszczania na skórze użytkownika można też opcjonalnie przeznaczyć warstwę barierową 134. Warstwa barierowa 134 wstawki może być wykonana z różnorodnych materiałów, takich jak folie polimerowe, materiały włókiennicze lub ich kombinacje ze sobą, o stosunkowo małej przepuszczalności dla cieczy wodnych. Folie polimerowe mogą być wykonane, na przykład, z tworzyw poliolefinowych, poliestrowych, poliamidowych i podobnych. Materiały włókiennicze mogą być tkaninami lub włókninami, przy czym materiałami włókninowymi mogą być materiały typu materiał spajany podczas przędzenia materiał przędzony ze stopu - materiał spajany podczas przędzenia (SMS), materiały przędzone ze stopu, kalandrowane materiały włókninowe i podobne. O ile chodzi o przepływ cieczy przez grubość takich materiałów, to warstwa barierowa 134 jest skonstruowana w taki sposób, żeby wytrzymywała ciśnienie cieczy w stopniu wystarczającym do zapewnienia skutecznej bariery przed przepływem takich cieczy, jak mocz.

W szczególności, warstwa barierowa 134 wstawki może być wykonana z formowanej techniką wylewania, gofrowanej folii o grubości 0,015 mm (0,0006 cala), takiej jak CT (XEM400.1) lub formowanej rozdmuchowo folii o grubości 0,010 mm (0,0004 cala), takiej jak XSF-367. Warstwa barierowa 134 może być również wykonana z rozciąganej, w celu zmniejszenia grubości, folii o grubości 0,0089 mm (0,00035 cala), takiej jak XP1024A.

Warstwę 136 z materiału włókienniczego można wykonać z różnorodnych materiałów, takich jak materiały włókninowe o małej gramaturze z włókien o niskiej numeracji ciężarowej w skali denier. Przykładami takich włókninowych materiałów włókienniczych są polipropylenowe materiały spajane podczas przędzenia, dwuskładnikowe polipropylenowo-polietylenowe materiały spajane podczas przędzenia, materiały przędzone ze stopu, materiały typu SMS, gręplowane wstęgi spajane przedmuchowo za pomocą powietrza, spajane punktowo wstęgi spajane-gręplowane, i podobne.

W pożądanych rozwiązaniach konstrukcyjnych, warstwa 136 z materiału włókienniczego może mieć gramaturę nie mniejszą niż około 3,4 g/m² (około 0,1 uncji/jard²). Alternatywnie, gramatura ta może być nie mniejsza niż około 10,2 g/m2 (około 0,3 uncje/jard²), a opcjonalnie może być nie mniejsza niż około 13,6 g/m2 (około 0,4 uncje/jard2). W innych przykładach wykonania, warstwa 136 z materiału włókienniczego może mieć gramaturę nie większa niż około 272 g/m2 (około 8 uncji/jard²). Alternatywnie, gramatura ta może być nie większa niż około 136 g/m2 (około 4 uncje/jard²), a opcjonalnie nie większa niż około 34 g/m² (około 1 uncja/jard²).

Przykładowo, warstwa wstawki nożnej 19 wykonana z materiału włókienniczego może być zrobiona z włókniny złożonej z włókien polipropylenowych, gdzie numer ciężarowy

184 812 denier jest nie większy niż około 4 denier, a gramatura materiału włókienniczego wynosi około 17 g/m² (około 0,5 uncji/jard²). Alternatywnie, numer ciężarowy denier warstwy z materiału włókienniczego może być nie większy niż około 3 denier, a opcjonalnie nie większy niż około 2,5 denier.

W konkretnych przykładach wykonania wynalazku, wstawka nożna 19 może mieć sztywność kompozytu me mniejsza niż około 5 mg. Alternatywnie, sztywność kompozytu może być nie mniejsza niż około 10 mg, a opcjonalnie może być nie mniejsza niż około 15 mg. W innych przykładach wykonania wynalazku, wstawka nożna 19 może mieć sztywność kompozytu, która jest nie większa niż około 250 mg. Alternatywnie, sztywność kompozytu może być nie większa niż około 200 mg, a opcjonalnie nie większa niz około 170 mg.

Dla celów niniejszego wynalazku, sztywność kompozytu wstawki nożnej 19 określa się w odniesieniu do poprzecznego wymiaru wyrobu. Sztywność wyznacza się w odniesieniu do momentu zginania, który przykłada się wokół osi zginania, która jest w przybliżeniu zestrojona wzdłuż podłużnego wymiaru 26 wyrobu.

W dalszych aspektach wynalazku, elastyczne elementy elastomerowe 138 wstawki nożnej 19 są mocowane do co najmniej jednej warstwy barierowej 134 i warstwy 136 z materiału włókienniczego za pomocą kleju rozmieszczonego w wybranym układzie. W konkretnych rozwiązaniach konstrukcyjnych, elastyczne elementy elastomerowe 138 są mocowane za pomocą wielu pojedynczych pasków kleju. Każdy pojedynczy pasek kleju jest odsunięty od pasków bezpośrednio z nim sąsiadujących na pewną odległość, oraz każdy pojedynczy pasek kleju jest wykonany w taki sposób, żeby można było za jego pomocą połączyć w zasadzie jeden spośród pojedynczych elementów elastomerowych 138 z co najmniej jedną z warstw barierowych 134 i/lub warstwa 136 z materiału włókienniczego.

W innych przykładach wykonania wynalazku, sąsiednie elementy elastomerowe 138 mogą być oddalone na odległość 139, która jest me mniejsza niż około 2 mm. Alternatywnie, odległość 139 może być nie mniejsza niż około 3 mm, a opcjonalnie może być nie mniejsza niz około 4 mim. W dalszych aspektach wynalazku, odległość 139 pomiędzy sąsiednimi elementami elastomerowymi 138 może wynosić nie więcej niż około 13 mm. Alternatywnie, odległość ta może być nie większa niż około 11 mm, a opcjonalnie może być nie większa niż około 8 mm

Elementy elastomerowe 138 w każdej wstawce nożnej 19 można skonfigurować w taki sposób, żeby po rozciągnięciu wstawki nożnej 19 do długości stanowiącej 90 procent jej długości w stanie, w którym jest w zasadzie płaska i nie skurczona, elastyczne naprężenie kompozytu było nie mniejsze niż około 50 gramów siły. Alternatywnie, dla zapewnienia lepszej kombinacji wygody i szczelności, elastyczne naprężenie kompozytu może być nie mniejsze niż około 75 gramów siły, a opcjonalnie może być nie mniejsze niż około 100 gramów siły W innych przykładach wykonania wynalazku, elastomerowe elementy 138 w każdej wstawce nożnej 19 można skonfigurować w taki sposób, żeby po rozciągnięciu wstawki nożnej do długości stanowiącej 90 procent jej długości w stanie, w którym jest w zasadzie płaska i me skurczona, elastyczne naprężenie kompozytu było nie większe niż około 300 gramów siły. W alternatywnych przykładach wykonania, dla zapewnienia lepszej kombinacji wygody i szczelności, elastyczne naprężenie kompozytu może być me większe niż około 250 gramów siły, a opcjonalme może być me większe niz około 200 gramów siły.

W różnych przykładach wykonania wynalazku, szerokość poprzeczna 186 każdej wstawki nożnej 19 może być nie mniejsza niz około 13 min Alternatywnie, szerokość poprzeczna wstawki nożnej może być nie mniejsza niż około 19 mm, a opcjonalme nie mniejsza niż 25 nimi W dalszych wykonaniach wynalazku, szerokość poprzeczna 186 każdej wstawki nożnej 19 może być nie większa niz około 104 mm. Alternatywnie, szerokość poprzeczna wstawki nożnej może być nie większa niż około 76 mm, a opcjonalnie nie większa niz około 51 mm.

W zalecanych przykładach wykonania, każda wstawka nożna 19 może rozciągać się poprzecznie poza odpowiedni dla mej kontur 15 krawędzi bocznej warstwy podkładowej 30 na odległość odstępu 184 wynosząca co najmniej około 3 mm. Alternatywnie, odległość odstępu może być nie mniejsza niż około 6 mm, a opcjonalnie może być nie mniejsza niz około 9 mm, co najmniej w obrębie krokowego obszaru 18 wyrobu W innych przykładach

184 812 wykonania wynalazku, każda wstawka nożna 19 wybiega poprzecznie poza odpowiedni dla niej kontur 15 krawędzi bocznej warstwy podkładowej 30 na odległość odstępu nie większą niż około 51 mm. Alternatywnie, dla zapewnienia lepszej wygody i szczelności, odległość odstępu 184 może być nie większa niż około 35 mm, a opcjonalnie może być nie większa niż około 20 mm, co najmniej w obrębie krokowego obszaru 18 wyrobu.

W różnorodnych konfiguracjach wstawki nożnej 19 można zastosować wiele oddzielnych, biegnących podłużnie elastomerowych elementów, które znajdują się w pewnych dyskretnych odstępach poprzecznych na zewnątrz od warstwy podkładowej, co najmniej w ob.rębie krokowego obszaru 18 wyrobu Można w zasadzie unikać bezpośredniego łączenia takich poprzecznie rozstawionych elementów elastomerowych warstwą podkładową 30 oraz można również w zasadzie unikać stosowania bezpośredniego marszczenia tej warstwy podkładowej w jej obszarze krokowym.

Jak widać na fig. 7 i 8, każda wstawka nożna 19 jest połączona z wyrobem, zwłaszcza ze zwróconą ku ciału powierzchnią warstwy górnej 28, za pomocą elementu mocującego 172 wstawki, który trzyma wstawkę nożną 19 równolegle do płaszczyzny, określonej ogólnie przez odpowiedni dla niego boczny margines brzegowy warstwy podkładowej 30. W szczególności, element mocujący 172 wstawki zawiera element mocujący wyrobu, który mocuje wstawkę nożną 19 do wyrobu w sąsiedztwie odpowiedniego dla niej wklęsłego na zewnątrz konturu 15 krawędzi bocznej warstwy podkładowej 30 wzdłuż w zasadzie całej długości konturu krawędzi bocznej, w obrębie którego wstawka nożna 19 jest współbieżna z odpowie-dnim dla niej konturem 15 krawędzi bocznej W konkretnych aspektach wynalazku, mocowanie każdej wstawki nożnej do wyrobu w zasadzie kończy się w miejscu znajdującym się poprzecznie na zewnątrz struktury wkładu chłonnego 32, co najmniej w obrębie krokowego obszaru 18 wyrobu. W związku z tym, mocowanie wstawki nożnej do krokowej części wyrobu w zasadzie kończy się w miejscu znajdującym się poprzecznie na zewnątrz części retencyjnej 48 Ponadto, mocowanie wstawki nożnej do krokowej części wyrobu może w zasadzie kończyć się w miejscu znajdującym się poprzecznie na zewnątrz płata owijającego 70 Na przykład w pokazanych rozwiązaniach konstrukcyjnych, element mocujący 172 wstawki nożnej ma w przybliżeniu kształt litery U, której dolna część biegnie w przybliżeniu podłużnie, a oba ramiona litery U biegną w przybliżeniu poprzecznie Pokazany kształt litery U jest kątowy, ale w razie potrzeby może być inny niż kątowy.

W skład różnych konfiguracji wynalazku mogą wchodzić dwie lub więcej współpracujące wstawki nożne 19, takie jak pokazana, przeciwległa poprzecznie para wstawek nożnych. W zalecanych przykładach wykonania wstawki nożne 19 mogą być w stosunku do siebie równolegle lub nierównoległe, i każda z nich może prosta i/lub krzywoliniowa.

W innym przykładzie wykonania wynalazku, w skład każdej wstawki nożnej 19 wchodzą liczne, co najmniej dwa, oddzielne, podłużnie biegnące elementy elastomerowe 138, które są odsunięte poprzecznie na zewnątrz od konturu 15 krawędzi bocznej warstwy podkładowej 30 na pewną odległość, co najmniej w obrębie krokowego obszaru 18 wyrobu. W zalecanych rozwiązaniach konstrukcyjnych należy w zasadzie unikać laminowania poprzecznie rozstawionych elementów elastomerowych z warstwą podkładową 30 albo z innym połączonym z nią bezpośrednio lub pośrednio elementem, unikając w ten sposób w zasadzie bezpośredniego marszczenia warstwy podkładowej, co najmniej w obrębie krokowego obszaru 18 wyrobu.

Na figurach 9 do 10 pokazano różne przykłady wykonania wynalazku w odniesieniu do wyrobu chłonnego, takiego jak pielucha 10, mająca wymiar podłużny 26, wymiar poprzeczny 24, przedni piat taliowy 12, tylny płat takowy 14. Pośrednia część 16, łącząca przedni i tylny płat taliowy ze sobą, oraz parę elastycznych, przeciwległych poprzecznie obszarów 17 z otworami na nogi W skład wyrobu wchodzi warstwa podkładowa 30, oraz przepuszczalna dla cieczy warstwa górna 28 połączona nakładkową z warstwą podkładową. Pomiędzy warstwą górną 28 a warstwy podkładową 30 znajduje się osadzona tam przekładniowo struktura wkładu chłonnego 32, oraz co najmniej z jedną z warstw, podkładową lub górną, jest połączona para elastycznych i marszczonych, przeciwległych poprzecznie i biegnących podłużnie klap zabezpieczających 62 W skład każdej z klap zabezpieczających 62 wchodzi ruchoma część krawędziowa 66 i nieruchoma część krawędziowa 64, znajdująca się w pobliżu jednego z elastycznych

184 812 obszarów 17 otworów na nogi, co najmniej w obrębie krokowego obszaru 18 wyrobu. W konkretnych przykładach wykonania wynalazku, w skład każdej z klap zabezpieczających 62 może wchodzić w zasadzie nieprzepuszczalna dla płynów warstwa barierowa 61 oraz warstwa 63 z materiału włókienniczego połączona nakładkowo z warstwą barierową w taki sposób, że jest zwrócona do niej swoją powierzchnią czołową. Pomiędzy warstwą barierową 61 a warstwą 63 z materiału włókienniczego może znajdować się wiele oddzielnych, poprzecznie biegnących elementów elastomerowych 68, w wyniku czego otrzymuje się elastomerowy kompozyt 65, który marszczy się w zasadzie w kierunku podłużnym W konkretnych przykładach wykonania, warstwa barierowa 61 i warstwa 63 materiału włókienniczego mogą być w przybliżeniu współbieżne Korzystnie, warstwa 63 z materiału włókienniczego jest skonstruowana w taki sposób, żeby można ją było umieszczać na skórze użytkownika, chociaż do umieszczania na skórze użytkownika można też opcjonalnie przeznaczyć warstwę barierową 61.

W zalecanych przykładach rozwiązań konstrukcyjnych klap zabezpieczających 62, warstwa barierowa 61 może być wykonana z dowolnego z materiałów nadających się na warstwę barierową 134 wstawek nożnych 19. Podobnie, warstwa 63 z materiału włókienniczego, wchodząca w skład klap zabezpieczających 62, może być wykonana z dowolnego materiału nadającego się do wytwarzania warstwy 136 z materiału włókienniczego stosowanej we wstawkach nożnych.

W skład każdej klapy zabezpieczającej 62 wchodzi co najmniej jeden element elastomerowy 68 przymocowany do niej w miejscu znajdujących się w pobliżu jej ruchomej krawędzi 66. W konkretnych rozwiązaniach, do klapy zabezpieczającej jest przymocowany co najmniej jeden element elastomerowy 68 w miejscu, w którym znajduje się jej w zasadzie nieruchoma krawędź 64.

Jak przedstawiono na fig. 10, w skład każdej klapy zabezpieczającej 62 może wchodzić co najmniej jeden główny, bazowy element elastomerowy 68b, który jest przymocowany do niej w takim miejscu, które znajduje się pomiędzy ruchoma krawędzią 66a w zasadzie nieruchomą krawędzią 64 klapy zabezpieczającej, i jest odsunięty na odległość 166, która jest nie większa niż około 8 mm od nieruchomej krawędzi 64 klapy zabezpieczającej, co najmniej w obrębie krokowego obszaru 18 wyrobu. W konkretnych rozwiązaniach konstrukcyjnych, ten co najmniej jeden główny bazowy element elastomerowy 68b może być przymocowany w zasadzie w bezpośrednim sąsiedztwie nieruchomej krawędzi 64 klapy zabezpieczającej 62. W konkretnych rozwiązaniach wynalazku, każda klapa zabezpieczająca 62 ma sztywność kompozytu co najmniej około 5 mg, w odniesieniu do poprzecznego wymiaru wyrobu Dla celów mniejszego wynalazku, sztywność klapy zabezpieczającej 62 określa się w odniesieniu do momentu zginania, który przykłada się wokół osi zginania, która jest w przybliżeniu zestrojona wzdłuż podłużnego wymiaru 26 wyrobu. Korzystnie, dla zapewnienia lepszych parametrów, sztywność kompozytu jest nie mniejsza niż około 10 mg, a alternatywnie jest nie mniejsza niż około 15 mg. W dalszych przykładach wykonania wynalazku, sztywność kompozytu klapy zabezpieczającej może być nie większa niż około 250 mg Alternatywnie, dla zapewnienia lepszych parametrów, sztywność kompozytu może być nie większa niż około 200 mg, a opcjonalnie, może być nie większa niż około 170 mg. W tych przypadkach, w których sztywność kompozytu klapy zabezpieczającej 62 jest za mała, klapa ta może być nadmiernie wrażliwa na zapadanie się. Natomiast w tych przypadkach, w których sztywność klapy zabezpieczającej jest za duża, może powodować nadmierne podrażnienia skóry użytkowników

Elastomerowe elementy 68 klapy zabezpieczającej 62 mogą być przymocowane do co najmniej jednej z warstw, odpowiednio warstwy barierowej 61 i warstwy 63 z materiału włókienniczego, za pomocą odpowiednich elementów mocujących, takich jak klej nanoszony w wybranym układzie lub inne typy spajania Przykładowo, klej można nanieść techniką natryskiwania go w postaci nieciągłych kropli lub włókienek, i/lub można też nanieść go w' przybliżeniu w' fomne ciągłych linii kleju według wybranego wzoru, na przykład w postaci linii spiralnych. Alternatywnie, elastomerowe elementy 63 można mocować do co najmniej jednej z warstw barierowej 61 i warstwy 63 z materiału włókienniczego za pomocą wielu pojedynczych, podłużnie biegnących pasków kleju Każdy pojedynczy pasek kleju

184 812 jest odsunięty od pasków z nim sąsiadujących na pewną odległość, oraz każdy pojedynczy pasek kleju jest wykonany w taki sposób, żeby można było za jego pomocą połączyć w zasadzie jeden spośród pojedynczych elementów elastomerowych 68 z co najmniej jedną z warstw barierową i z materiału włókienniczego. Na przykład, w pokazanych rozwiązaniach, paski kleju można ułożyć w zasadzie równolegle do siebie.

W konkretnych przykładach wykonania wynalazku, sąsiednie elementy elastomerowe 68 mogą być oddalone na odległość 60, która wynosi co najmniej około 2 mm. Alternatywnie, odległość pomiędzy elastomerowymi elementami 68 może wynosić nie mniej niż około 3 mm, a opcjonalnie może wynosić nie mniej niż około 4 mm. W innych aspektach, odległość 60 pomiędzy sąsiednimi elastomerowymi elementami 68 może wynosić nie więcej niż około 13 mm. Alternatywnie, dla zapewnienia odpowiedniej efektywności, odległość pomiędzy sąsiednimi elementami elastomerowymi 63 może być nie większa niż około 11 mm, a opcjonalnie może być me większa niz około 8 mm.

W zalecanych rozwiązaniach konstrukcyjnych, każda klapa zabezpieczająca 62 może mieć wymiar poprzeczny 58 wynoszący co najmniej około 13 mm. Ponadto każda klapa 62 może mieć wymiar podłużny 59, który jest w zasadzie równy całkowitej łącznej długości 180 (fig 7) wyrobu. Alternatywnie, każda klapa zabezpieczająca 62 może mieć długość, która jest mniejsza niż całkowita, łączna długość wyrobu, oraz można zastosować krótsze klapy zabezpieczające rozmieszczone strefowo w wybranych miejscach wzdłuż wyznaczonej części całej długości wyrobu Przykładowo, długość klapy zabezpieczającej może być w zasadzie ułożona centralnie wzdłuz długości wyrobu, albo też może być ułożona z pewnym odstępem ku przedniemu lub tylnemu płatowi taliowemu wyrobu. Opcjonalnie, każda klapa zabezpieczająca 62 może mieć długość, która jest w zasadzie równa lub mniejsza niż całkowita, łączna długość struktury wkładu chłonnego 32, oraz można zastosować stosunkowo krótszą klapę zabezpieczającą strefową rozmieszczaną w wybranych miejscach wzdłuż wyznaczonej części całej długości struktury wkładu chłonnego.

Klapy zabezpieczające 62 są przymocowane funkcjonalnie do wyznaczonych sekcji wyrobu, takich jak przeciwległe poprzecznie sekcje warstwy górnej 28, za pomocą odpowiednich elementów mocujących 67 Na przykład w pokazanych rozwiązaniach konstrukcyjnych elementy do licowania klap zabezpieczających 62 mogą być podobne do tych, jakie zastosowano w taliowym elemencie kieszeniowym 80 i wstawkach nożnych 19. Elementy mocujące mają w przybliżeniu kształt litery U, której dolna część biegnie w przybliżeniu podłużnie, a oba ramiona litery U biegną w przybliżeniu poprzecznie. Pokazany kształty litery U jest kątowy, ale w razie potrzeby może być inny niż kątowy.

Jak widać na fig 11 i 12, inne rozwiązania według wynalazku mogą zapewnić wyrób chłonny, taki jak pielucha 10, mająca wymiar podłużny 26, wymiar poprzeczny 24, przedni płat taliowy 12, tylny płat taliowy 14, oraz pośrednia część 16, łącząca przedni i tylny płat taliowy ze sobą. W skład wyrobu wchodzi warstwa podkładowa 30 z parą przeciwległych poprzecznie bocznych marginesów brzegowych Każdy boczny margines brzegowy ma wybrany kontur końcowy krawędzi bocznej, taki jak widoczny w formie wklęsłej na zewnątrz, przy czym końcowy kontur 15 krawędzi bocznej, znajduje się w wyznaczonych obszarach 17 na nogi w pośredniej części każdego z bocznych marginesów brzegowych. Każdy wklęsły końcowy kontur 15 krawędzi bocznej ma wybraną rozciągłość podłużną (długość) wzdłuz długościowego wymiaru wyrobu. Przepuszczalna dla cieczy warstwa górna 28 jest połączona z warstwą podkładową 30 nakladkowo, w taki sposób, że jest zwrócona do niej swoją powierzchnią czołową, oraz pomiędzy warstwą górną 28 a warstwą podkładową 30 znajduje się, połączony z nimi funkcjonalnie, wkład chłonny 32 Co najmniej z jedną spośród warstw, podkładową lub górną, jest połączony, wzdłuz każdego z wyznaczonych obszarów 17 na nogi, oddzielny element wstawkowo-klapowy 140. W skład elementu wstawkowo-klapowego 140 wchodzi sekcja wstawki nożnej 142 oraz sekcja klapy zabezpieczającej 144 Każda sekcja 142 wstawki, nożnej jest zaprojektowana w taki sposób, ze wychodzi poza i spina w poprzek odpowiedni dla niej, wklęsły od zewnątrz, końcowy kontur 15 krawędzi bocznej warstwy podkładowej 30, a każda sekcja wstawki nożnej 142 stanowi elastyczny i marszczony zewnętrzny boczny margines brzegowy wyrobu Korzystnie, każda sekcja 144 klapy zabezpieczającej

184 812 stanowi integralną część albo jest integralnie przymocowana do jednej z sekcji wstawki nożnej 142, w wyniku czego uzyskuje się kompozyt wstawkowo-klapowy 146. Każda sekcja klapy zabezpieczającej 144 ma w zasadzie nieruchomą, krawędź 64 usytuowaną bliższym końcem w sąsiedztwie jednego z elastycznych bocznych marginesów brzegowych, oraz ma elastyczną i marszczoną dalszą, część ruchomą krawędzi 66. W skład każdego elementu wstawkowo-klapowego 140 wchodzi w zasadzie nieprzepuszczalna dla płynów warstwa barierowa 174 oraz włókninowa warstwa 176 z materiału włókienniczego, która jest w zasadzie współbieżna z warstwą barierową 174. Warstwa 176 z materiału włókienniczego jest połączona z warstwą barierową nakładkowo, w taki sposób, ze jest zwrócona do niej swoją powierzchnią czołową. Pomiędzy wstawkowo-klapkową warstwą barierową 174 a wstawkowo-klapową warstwą 176 z materiału włókienniczego znajdują się osadzone tam przekładkowe podłużnie biegnące elastomerowe elementy 68 i 138, tworząc elastomerowy lub w inny sposób elastyczny kompozyt wstawkowo-klapowy 146, który marszczy się w kierunku podłużnym.

W innych rozwiązaniach konstrukcyjnych według wynalazku, elastyczne elementy elastomerowe 68 w sekcji klapy zabezpieczającej 144 znajdują się w pewnej zadanej odległości granicznej 164 od elastycznych elementów elastomerowych 138 wstawki we wstawkowej sekcji wstawki nożnej 142, stanowiącej odległość odstępu wynoszącą, co najmniej około 2 mm W konkretnych rozwiązaniach, odległość odstępu, jaką stanowi odległość graniczna, wynosi co najmniej około 8 mm, a opcjonalnie wynosi co najmniej 16 mm. Odległość odstępu stanowi wielkość odstępu skutecznie umożliwiającą działanie elastycznych elementów elastomerowych 68 klap zabezpieczających w zasadzie oddzielnie od elastycznych elementów elastomerowych 133 we wstawkach. W związku z tym, marszczenie, jakie zapewniają elastyczne elementy elastomerowe klap zabezpieczających można w zasadzie oddzielić od marszczenia realizowanego przez elastyczne elementy elastomerowe wstawki.

W elementach wstawkowo-klapowych 140, warstwa barierowa 174 może być wykonana z dowolnego z materiałów nadających się na warstwę barierowa 134 we wstawkach nożnych 19. Podobnie, warstwa 176 z materiału włókienniczego elementów wstawkowo-klapowych może być wykonana z dowolnego z materiałów nadających się do formowania warstwy 136 z materiału włókienniczego we wstawkach nożnych. W pokazanych rozwiązaniach konstrukcyjnych, warstwa barierowa i warstwa z materiału włókienniczego są w zasadzie współbieżne, ale nie muszą być współbieżne. Korzystnie, warstwa 176 z materiału włókienniczego jest zaprojektowana w taki sposób, żeby można ją było umieszczać na skórze użytkownika, chociaż do umieszczania na skórze użytkownika można też opcjonalnie przeznaczyć warstwę barierową 174.

W konkretnych rozwiązaniach konstrukcyjnych wynalazku, w skład każdej sekcji klapy zabezpieczającej 144 wchodzi co najmniej jeden element elastomerowy 68, który jest przymocowany do niej w takim miejscu, które znajduje się w pobliżu części ruchomej krawędzi 66 sekcji klapy zabezpieczającej, oraz co najmniej jeden główny, bazowy element elastomerowy 68b, który jest przymocowany do sekcji klapy zabezpieczającej w takim miejscu, które znajduje się pomiędzy częścią ruchomą krawędzi 66 a nieruchomą krawędzią 64, i jest odsunięty na odległość 166, która jest nie większa niż około 8 mm od nieruchomej krawędzi 64 sekcji klapy zabezpieczającej 144. W pożądanych rozwiązaniach konstrukcyjnych, bazowy element elastomerowy może być przymocowany pomiędzy częścią ruchoma krawędzi 66 a nieruchomą krawędzią, 64, i usytuowany w zasadzie w bezpośrednim sąsiedztwie nieruchomej krawędzi 64 sekcji klapy zabezpieczającej 144

Jak przedstawiono na rysunku, wyrób według wynalazku można skonfigurować w taki sposób, żeby każdy elementów wstawkowo-klapowych 140 był połączony bezpośrednio lub pośrednio ze zwróconą do wewnątrz, wyznaczoną, skierowaną ku ciału powierzchnią warstwy górnej 28. Każdy element wstawkowo-klapowy 140 może mieć długość 163 biegnącą wzdłuz co najmniej około 20 procent całkowitej długości 180 (fig 7) wyrobu W innych przykładach wykonania, w celu poprawy skuteczności, każdy element wstawkowo-klapowy 140 może rozciągać się wzdłuż co najmniej około 30 procent, a alternatywnie co najmniej około 40 procent podłużnego wymiaru 180 wyrobu W razie potrzeby, w celu zapewnienia lepszego uszczelnienia i własności ochronnych wyrobu, każdy

184 812 element wstawkowo-klapowy 140 może rozciągać się wzdłuz długości 168, która może wynosić do 100 procent całkowitej długości wyrobu.

Alternatywnie, w celu poprawy parametrów, każdy element wstawkowo-klapowy może rozciągać się wzdłuż długości, która jest nie większa niż około 80 procent, a opcjonalnie nie większa niż około 70 procent całkowitej długości wyrobu.

Każda wstawkowa sekcja wstawki nożnej 142 elementu wstawkowo-klapowego 140 może rozpinać się w poprzek odpowiedniego wklęsłego końcowego konturu 15 krawędzi bocznej warstwy podkładowej wzdłuż odcinka 182, który stanowi co najmniej około 20 procent całkowitej długości 180 wyrobu. W innych konfiguracjach, dla zapewnienia poprawy skuteczności, każda sekcja wstawkowa może rozpinać się w poprzek odpowiedniego dla niej wklęsłego końcowego konturu 15 krawędzi bocznej warstwy podkładowej wzdłuż odcinka 182, który stanowi co najmniej około 30 procent a alternatywnie co najmniej około 40 procent długości całkowitej 180 wyrobu. W razie potrzeby, dla zapewnienia dodatkowej szczelności i własności ochronnych wyrobu, każda sekcja wstawki nożnej 142 może rozpinać się wzdłuż odcinka stanowiącego do 100 procent całkowitej długości wyrobu. Alternatywnie, w celu uzyskania odpowiednich parametrów i zapewnienia ekonomiczności, każda sekcja wstawki nożnej może rozpinać się wzdłuż odcinka, który stanowi nie więcej niż około 80 procent, a opcjonalnie me więcej niż 70 procent całkowitej długości wyrobu.

W konkretnych przykładach wykonania wynalazku, elementy wstawkowo-klapowe 140 są skonfigurowane w taki sposób, żeby w zasadzie nie mogły się przecinać w miejscach, w których znajdują się taliowe elementy kieszeniowe 80. W związku z tym, elementy wstawkowo-klapowe 140 są projektowane w taki sposób, żeby kończyły się w miejscach, znajdujących się w odstępach w pewnej odległości od końcowych krawędzi sekcji kieszeniowych 84 taliowych elementów kieszeniowych.

Łatwo można zauważyć, że sekcja wstawki nożnej 142 elementu wstawkowo-klapowego 140 może zawierać różnorodne struktury opisane już wcześniej w odniesieniu do wstawki nożnej 19. Ponadto, łatwo można zauważyć, że sekcja klapy zabezpieczającej 144 elementu wstawkowo-klapowego 140 może zawierać różnorodne konfiguracje i struktury opisane juz w odnie-sieniu do klap zabezpieczających 62.

Jak juz opisano wcześniej w kontekście innych elementów składowych wyrobu, każdy element wstawkowo-klapowy 140 może mieć podłużny wymiar całkowity, który jest w zasadzie równy całkowitej, łącznej długości wyrobu. Alternatywnie, każdy element wstawkowo-klapowy może mieć długość, która jest mniejsza niż całkowita, łączna długość wyrobu, oraz można zastosować stosunkowo krótsze elementy wstawkowo-klapowe rozmieszczane strefowo w wybranych miejscach wzdłuż wyznaczonych części całkowitej długości wyrobu. Opcjonalnie, każdy element wstawkowo-klapowy 140 może mieć długość całkowitą, która jest w przyblizemu równa lub mniejsza niż całkowita, łączna długość struktury wkładu chłonnego 32, oraz można zastosować stosunkowo krótsze klapy zabezpieczające rozmieszczane strefowo w wybranych miejscach wzdłuż wyznaczonych części całkowitej długości struktury wkładu chłonnego 32.

W celu dalszego sterowania działaniem sekcji wstawkowo-klapowej, korzystnie sekcji klapy zabezpieczającej 144, wzdłuż całej szerokości warstwy (zdefiniowanej jako wymiar, który jest w przybliżeniu prostopadły do wymiaru rozciągania elastycznego elementu) można równomiernie rozmieścić elastyczne elementy klapowe, albo też elementy te można pogrupować w dyskretne i wyodrębnione zespoły funkcjonalne. Podobnie jak w konfiguracjach opisanych w odniesieniu do innych elementów składowych wyrobu, takich jak sekcje składowe taliowego elementu kieszeniowego 80, można rozmieścić w sekcji wstawkowej lub w sekcji klapowej, albo w obu, elementu wstawkowo-klapowego 80 wiele grup elastycznych elementów z zadaniem sterowania działaniem zespołu wstawkowo-klapowego i intensyfikowania jego parametrów

W dalszych aspektach wynalazku, elastyczne elementy w sekcji wstawki nożnej 142, w sekcji klapy zabezpieczającej 144, albo w obu tych sekcjach, mogą być funkcjonalnie naprężane strefowo w układach podobnych do opisanych w odniesieniu do innych elementów składowych wyrobu, takich jak taliowy element kieszeniowy 80 lub klapy zabezpieczające 62.

184 812

Korzystnie, naprężanie strefowe konfiguruje się w taki sposób, żeby w zasadzie ograniczyć elastyczne marszczenie do środkowej, podłużnie centralnej sekcji elementu wstawkowoklapowego 140 Strefowe naprężanie można uzyskać różnymi sposobami. Przykładowo, klej lub inny element mocujący można nanieść tylko na te obszary, w których marszczące się elastyczne elementy mają celowo marszczyć kompozyt klapy. W tych obszarach, w których nie ma spoin, pozostałe elementy elastyczne mogą kurczyć się w zasadzie nie powodując marszczenia kompozytu klapy. Alternatywnie, do funkcjonalnego wyłączenia elastycznych elementów elastomerowych z działania, w tych obszarach, w których marszczenie nie jest pożądane, można zastosować inne techniki, na przykład zgrzewanie ultradźwiękowe.

Na figurach 11 i 12 pokazano możliwość zastosowania w rozwiązaniu według wynalazku elementu wstawkowo-klapowego 144 przymocowanego do wyrobu za pomocą elementu mocującego o linii mocowania 154 w układzie zbliżonym do litery H. Element mocujący w kształcie litery H zawiera podłużnie biegnącą poprzeczkę 156 oraz w zasadzie poprzecznie biegnące nóżki złożone z segmentów nóżkowych 160 i segmentów mocujących 162. Segmenty nózkowe 160 są zbudowane w ten sposób, że mocują funkcjonalnie podłużne sekcje końcowe 150 sekcji wstawki nożnej 142 tak, zęby leżała wzdłuż płaszczyzny w przybliżeniu wyznaczonej przez boczne marginesy brzegowe warstwy podkładowej 30. Ponadto, nóżkowe segmenty mocujące 162 mocują funkcjonalnie podłużne części końcowe 152 sekcji klapy zabezpieczającej 144 w taki sposób, żeby leżała wzdłuż płaszczyzny w przybliżeniu wyznaczonej przez warstwę górną 28. W szczególnych przykładach wykonania wynalazku, poprzeczka każdego elementu mocującego w kształcie litery H znajduje się poprzecznie na zewnątrz struktury wkładu chłonnego 32, co najmniej w krokowym obszarze 18 wyrobu W związku z tym, podłużna poprzeczka elementu mocującego w kształcie litery H znajduje się poprzecznie na zewnątrz części, retencyjnej 48, co najmniej w krokowej części wyrobu, ponadto, podłużna poprzeczka elementu mocującego może być poprzecznie na zewnątrz warstwy owijającej 70, co najmniej w obrębie krokowej części wyrobu.

W różnych rozwiązaniach konstrukcyjnych wyrobu, w celu uzyskania pieluchy 10, pomiędzy warstwą górną 28, a warstwą podkładową 30, znajduje się, i jest z mmi funkcjonalnie połączony, wybrany wkład chłonny, taki jak struktura wkładu chłonnego 32. Wkład chłonny ma taką budowę, że jest ogólnie ściśliwy, podatny na odkształcenia, nie drażni skóry użytkowników, i jest w stanie wchłonąć i zatrzymać w sobie płynne odchody. Należy rozumieć, ze dla celów niniejszego wynalazku, w skład wkładu chłonnego może wchodzić pojedynczy, integralny kawałek materiału, albo, alternatywnie, wiele pojedynczych oddzielnych kawałków materiału, które są połączone ze sobą funkcjonalnie. W przypadku kiedy struktura wkładu chłonnego składa się z pojedynczego, w zasadzie integralnego kawałka materiału, materiał ten może mieć wymagane cechy strukturalne, utworzone w jego wybranych obszarach, rozmieszczonych w pewnych odległościach od siebie. W przypadku kiedy struktura wkładu chłonnego składa się z wielu kawałków, kawałki te można skonfigurować w formie dyskretnych warstw lub innych kształtów i postaci, różnych charakterem od warstwowego. Ponadto, poszczególne kawałki mogą być współbieżne lub niewspółbieżne, w zależności od wymagań stawianych wyrobowi. Zaleca się jednak, żeby każdy pojedynczy kawałek był rozmieszczony tak, żeby bezpośrednio stykał się funkcjonalnie wzdłuż co najmniej części swoich granic z co najmniej jednym innym sąsiednim kawałkiem struktury chłonnej. Korzystnie, każdy kawałek jest połączony z sąsiednią częścią struktury chłonnej za pomocą odpowiednich spoin i/lub mechanizmu chaotycznego przeplatania włókien, na przykład techniką spawania ultradźwiękowego lub klejenia, albo tez techniką mechanicznego bądź hydraulicznego igłowania.

W pokazanych przykładach wykonania, struktura wkładu chłonnego 32 ma strefę odbierania płynów, strefę docelową oraz profilowane, krzywoliniowe obrzeże, zwłaszcza wzdłuz jej krawędzi bocznych. Dwie, w przybliżeniu lustrzane, wygięte do wewnątrz, krawędzie boczne tworzą węzszą sekcję środkową, która nadaje się do umieszczania w krokowej części ciała użytkownika W pokazanej strukturze wkładu chłonnego 32, w skład jej przedniej części wchodzą dwa, rozstawione poprzecznie obszary skrzydłowe oraz obszar centralny Strefa docelowa obejmuje obszar, w którym zazwyczaj występują powtarzalne wypływy cieczy na strukturę wkładu chłonnego 32 Po nałożeniu pieluchy, obszary skrzydłowe przyjmują taki

184 812 układ, że w zasadzie przylegają do boków talii i korpusu użytkownika, natomiast obszar centralny jest uformowany w taki sposób, ze przylega w zasadzie do środkowej części talii i korpusu użytkownika

Można produkować wkłady chłonne 32 o różnorodnych wymiarach i kształtach (przykładowo, prostokątne, trapezowe, w kształcie litery T, w kształcie litery I, w kształcie klepsydry, ltp.) oraz z różnorodnych materiałów. Wymiary i pojemność chłonna struktury wkładu chłonnego 32 powinny być dobrane do wielkości użytkownika, dla jakiego są przeznaczone, natomiast pojemność chłonna powinna zależeć od zamierzonego przeznaczenia wyrobu chłonnego Ponadto, wymiary i pojemność chłonną wkładu chłonnego 32 można zmieniać, dostosowując je do planowanych użytkowników, począwszy od niemowląt a skończywszy na osobach dorosłych. Ponadto stwierdzono, że dzięki wynalazkowi, można również zmieniać gęstości i/lub gramatury odpowiednich części, części rozprowadzającej 46 i części retencyjnej 48, a także ich stosunki względem siebie. W konkretnym przykładzie wykonania wynalazku, struktura wkładu chłonnego ma pojemność chłonną co najmniej około 300 gm syntetycznego moczu. Alternatywnie, w celu poprawy parametrów, struktura wkładu chłonnego może mieć pojemność chłonną co najmniej około 400 gm syntetycznego moczu.

Do wytwarzania elementów składowych struktury wkładu chłonnego 32 można zastosować różne typy zwilżalnych, hydrofilowych materiałów włóknistych. Przykładami odpowiednich do tego celu włókien są włókna naturalne złożone z materiału zwilżalnego z natury rzeczy, takiego jak włókna celulozowe, włókna syntetyczne złożone z celulozy i jej pochodnych, takie jak sztuczny jedwab; włókna nieorganiczne złożone z materiału zwilzalnego z natury rzeczy, takie jak włókna szklane; włókna syntetyczne wykonane ze zwilżalnych z natury rzeczy polimerów termoplastycznych , takich jak w szczególności włókna poliestrowe lub poliamidowe; oraz włókna syntetyczne złożone z niezwilżalnych polimerów termoplastycznych, takich jak włókna polipropylenowe, które hydrolizuje się za pomocą odpowiednich środków. Włókna takie można hydrolizować, obrabiając je, na przykład, za pomocą krzemionki, za pomocą materiału o odpowiednich właściwościach hydrofilowych takiego, który nie daje się łatwo usunąć z włókien, albo otaczając niezwilżalne włókna hydrofobowe osłonką z polimeru hydrofilowego podczas, albo po uformowaniu włókna. Dla celów mniejszego wynalazku, zakłada się, że można również stosować wybrane mieszanki wspomnianych powyżej różnych typów włókien.

W stosowanym tu znaczeniu, termin „hydrofilowy” oznacza włókna lub powierzchnie włókien, które są zwilzane przez stykające się z nimi ciecze wodne. Stopień zwilżenia materiałów można, z kolei, opisać w kategoriach kątów zwilżania i napięć powierzchniowych dla danych cieczy i matenalów Do pomiarów zwilżalności konkretnych materiałów włóknistych lub ich mieszanek albo materiałów włóknistych stosowanych na część rozprowadzającą 46 można zastosować urządzenie CAHN, SFA-222 Surface Force Analyzer System, albo dowolne inne równoważne. Włókna mierzone za pomocą tego urządzenia, uznaje się za „zwilżalne” lub hydrofilowe jeżeli kąty zwilżania wynoszą poniżej 90°, natomiast za „niezwilżalne” lub hydrofobowe, jeżeli kąty zwilżania wynoszą powyżej 90°.

W skład części retencyjnej 48 może wchodzić osnowa z włókien hydrofilowych, taka jak wstęga z celulozy suszonej w płatkach (fluff), zmieszanej z cząstkami materiału o wysokiej chłonności. W konkretnych rozwiązaniach, w skład części retencyjnej 48 może wchodzić mieszanka cząstek formujących superchłonne hydrożele oraz syntetycznych włókien polimerowych wytwarzanych techniką przędzenia ze stopu, albo mieszanką superchłonnych cząstek ze współformowanym materiałem włóknistym złożonym z mieszanki włókien naturalnych i/lub syntetycznych włókien polimerowych Cząstki superabsorbentu można w zasadzie jednorodnie mieszać z włóknami hydrofitowymi, albo można je mieszać w sposób niejednorodny. Przykładowo, stężenia cząstek superchłonnych można rozmieścić w taki sposób, że tworzy się ich ciągły gradient w głównej części grubości (kierunek ,,z”) struktury wkładu chłonnego, przy czym mniejsze stężenia są w tej części struktury chłonnej, która znajduje się bliżej ciała, natomiast stosunkowo większe w tej części, która jest zwrócona na zewnątrz Cząstki superabsorbentu mogą być rozmieszczone w zasadzie w dyskretnej warstwie wewnątrz matrycy z włókien hydrofilowych albo też mogą być rozmieszczone w postaci dyskretnych, oddzielnych obszarów kieszeniowych

184 812 materiału superchłonnego. Ponadto, w różnych miejscach wewnątrz albo wzdłuż matrycy z włókien można umieścić wybiórczo dwa lub więcej różnych typów materiałów superchłonnych.

W skład materiału o wysokiej chłonności mogą wchodzić chłonne materiały żelujące, takie jak superabsorbenty. Chłonne materiały żelujące mogą być materiałami i polimerami naturalnymi, syntetycznymi lub modyfikowanymi Ponadto, chłonne materiały żelujące mogą być materiałami nieorganicznymi, takimi jak silikażel, albo związkami organicznym, takimi jak sieciowane polimery. Termin „sieciowany” dotyczy wszelkich środków do skutecznego przekształcania materiałów, które są rozpuszczalne w wodzie, w materiały które są nierozpuszczalne w wodzie, ale natomiast pęcznieją pod wpływem wody. Do tego typu środków należą, na przykład, chaotyczne splatanie fizyczne, domeny krystaliczne, wiązania kowalentne, kompleksy i asocjacje jonowe, asocjacje hydrofilowe, takie jak wiązania wodorowe oraz asocjacje hydrofobowe lub siły Van der Waalsa.

Przykładami syntetycznych chłonnych polimerowych materiałów żelujących są sole metali alkalicznych i amonowe polikwasu akrylowego oraz polikwas metakrylowy, poli(akryloamidy) i poh(winylo etery), kopolimery bezwodnika maleinowego z eterami winylowymi oraz alfa olefiny, poh(wmylo pirolidon), poh(wmylo morfolinon), polialkohol winylowy oraz ich mieszanki i kopolimery Kolejnymi polimerami nadającymi się na struktury chłonne są naturalne i modyfikowane naturalne polimery, takie jak hydrolizowana skrobia szczepiona akrylonitrylem, skrobia szćżepiona kwasem akrylowym, metyloceluloza, karboksymetyloceluloza, hydroksypropyloceluloza, oraz naturalne gumy, takie jak alginiany, żywica ksantanowa, żywica z grochodrzewa i podobne Według wynalazku można również stosować mieszanki naturalnych albo całkowicie lub częściowo syntetycznych polimerów chłonnych. Mogą być również stosowane inne, odpowiednie do tego celu chłonne materiały żelujące.

Syntetycznymi chłonnymi materiałami żelującymi są zazwyczaj kserożele, które po zwilżeniu przekształcają się w hydrożele. Jednakże termin „hydrożel” powszechnie stosuje się również do obu form tego materiału, zarówno zwilżonej jak i niezwilżonej.

Jak już wspomniano wcześniej, materiał o wysokiej chłonności stosowany w części retencyjnej 48 ma na ogół postać dyskretnych cząstek. Cząstki te mogą mieć dowolny pożądany kształt, na przykład spiral lub półspiral, sześcianów, pręcików, wielościanów, itp. Według wynalazku można również stosować kształty o dużym stosunku wymiaru największego do najmniejszego, takie jak igły, płatki lub włókna. W części retencyjnej 48 można również stosować konglomeraty cząstek z chłonnych materiałów żelujących.

Zaleca się stosowanie cząstek o średnich wymiarach od około 20 mikrometrów do około 1 milimetra W stosowanym tu znaczeniu, termin „wymiar cząstki” oznacza średnią ważoną z najmniejszego wymiaru poszczególnych cząstek.

Odpowiednie do tego celu materiały o dużej chłonności mogą mieć również konkretne charakterystyki Pojemności Chłonnej (czasami nazywanej „AC”), Odkształcenia pod Obciążeniem (czasami określanego „OUL”) oraz Wskaźnika Przesiąkania (czasami określanego „WI”).

W konkretnym przykładzie wykonania wynalazku, chłonna część retencyjna 48 zawiera matrycę złożoną z włókien w zasadzie hydrofitowych z rozmieszczonym w nich materiałem o wysokiej chłonności. Dla maksymalizacji parametrów, z równoczesnym utrzymaniem możliwie cien.kiego wyrobu chłonnego, istotne znaczenie mogą mieć wybrane polimery superchłonne o ulepszonych właściwościach chłonnych W celu uzyskania lepszych parametrów, cząstki materiału superchłonnego można dobrać w taki sposób, żeby wartość chłonności pod obciążeniem (AUL) utrzymać w przedziale około 25-40, oraz uzyskać Pojemność Chłonną (AC) w zakresie około 32-48. Wskaźnik odbierania cieczy przez materiał superchłonny jest w zakresie około 3-15 g/g (gram cieczy na gram materiału superchłonnego) wciągu 30 sekund wchłaniania pod obciążeniem, 6,5-21 g/g w ciągu 5 minut wchłaniania pod obciążeniem oraz 25-40 g/g w ciągu 60 minut wchłaniania pod obciążeniem.

Odpowiedni sposób wyznaczania wartości AUL szczegółowo opisano w amerykańskim opisie patentowym nr 5,147,343

184 812

Przykładem superchłonnego polimeru nadającego się do stosowania w niniejszym wynalazku jest polimer SANWET IM 3900. Innymi, odpowiednimi do tego celu superabsorbentami mogą być polimer DOW DRYTECH 2035LD lub polimer FAVOR SAB 87 OM.

Matrycą włókien hydrofitowych wchodzących w skład części retencyjnej 48 może być warstwa celulozowej pulpy drzewnej fluff, a cząstki polimeru superchłonnego można rozłozyć wewnątrz matrycy z włókien hydrofitowych. Włókna hydrofilowe i cząstki o wysokiej chłonności można stosować w proporcji wagowej włókna do cząstek me większej niż około 75 25, alternatywnie nie większej niż około 70:30, a opcjonalnie nie większej niż około 55'45. W dalszych przykładach wykonania wynalazku, stosunek wagowy włókien do cząstek jest nie mniejszy niż około 25'75, korzystnie, nie mniejszy niż około 30:70, a najlepiej, nie mniejszy niż około 45:55 Tego typu stosunki włókien do cząstek mogą być szczególnie pożądane w strefie docelowej struktury wkładu chłonnego. W szczególnych przykładach wykonama według wynalazku, warunkiem uzyskania odpowiednich parametrów jest stosunek wagowy włókien do cząstek nie większy niż około 65:35 i nie mniejszy niż około 50:50.

Włókna hydrofilowe oraz cząstki o wysokiej chłonności mogą dawać średnią gramaturę kompozytu w zakresie około 400 gsm. I znowu taka gramatura jest szczególnie pożądana w strefie docelowej wkładu chłonnego. W pewnych rozwiązaniach według wynalazku, warunkiem uzyskania odpowiednich parametrów jest średnia gramatura kompozytu w zakresie około 500-800 gsm, a korzystniej w zakresie 550-750 gsm.

W celu uzyskania odpowiednio cienkiego wyrobu w różnych konfiguracjach wyrobu chłonnego według wynalazku, część retencyjną 48 można skonfigurować tak, żeby jej grubość z uwzględnieniem objętości nie była większa niż około 0,6 cm. Dla uzyskania poprawy efektów, korzystnie, grubość z uwzględnieniem objętości jest nie większa niż około 0,53 cm, a najbardziej korzystnie, jest me większa niz około 0,5 cm. Grubość z uwzględnieniem objętości wyznacza się pod ciśnieniem utwierdzającym 1,38 kPa (0,2 psi).

Gęstość części retencyjnej 48 lub innego elementu składowego wyrobu chłonnego można obliczyć na podstawie gramatury i grubości. Na przykład w odniesieniu do pieluch, wagę i grubość mierzy się na świeżo rozpakowanych, niezłożonych i suchych pieluchach pod ciśnieniem utwierdzającym 1,38 kPa (0,2 psi). Do wyznaczania grubości potrzebnej do obliczenia gęstości można stosować typowe urządzenia pomiarowe.

W pokazanych przykładach wykonania wynalazku, dla uzyskania odpowiednich korzyści, w skład chłonnej części retencyjnej 48 wchodzą 4-22 gramy pulpy drzewnej fluff, korzystnie około 8-18 gramów pulpy fluff, a bardziej korzystnie około 12-14 gramów pulpy fluff. Pulpa drzewna stanowi nośnik i matryce dla cząstek polimeru superchłonnego lub innego materiału o wysokiej chłonności. Część retencyjna 48 może zawierać około 7-12 gramów polimeru superchłonnego, a w pokazanym przykładzie wykonania zawiera około 8 gramów polimeru superchłonnego. W retencyjnej części 48 stosuje się polimer superchłonny wystarczający do zapewnienia odpowiedniej całkowitej pojemności chłonnej wynoszącej co najmniej około 300 gm syntetycznego moczu Przykładowo, średniej wielkości pielucha dla niemowląt o wadze około 7-13 kg (16-28 funtów), może zazwyczaj mieć całkowitą pojemność retencyjną około 400 gramów syntetycznego moczu

Celulozę fluff i cząstki superabsorbentu można wybiórczo umieszczać w odpowiednich strefach części retencyjnej 45 Przykładowo, gramatura celulozy fluff może zmieniać się w poprzek wymiaru szerokościowego części retencyjnej 48. Alternatywnie, stosunkowo dużą ilość celulozy fluff można umieścić w przedniej sekcji części retencyjnej w pobliżu końca przedniego płata taliowego W pokazanym przykładzie wykonania, większość materiału superchłonnego może być rozmieszczona za obszarem środkowym części retencyjnej 43, który rozciąga się wzdłuż długościowego wymiaru części retencyjnej i ma szerokość około 8,9-11,4 cm (około 3,5-4,5 cala) Ponadto, w celu zmniejszenia ilości materiału superchłonnego w pobliżu bocznych i końcowych krawędzi części retencyjnej, można go rozmieścić strefowo w wybrany sposób Zmniejszona ilość materiału superchłonnego przy krawędziach części retencyjnej może polepszyć utrzymanie cząstek superchłonnych wewnątrz matrycy z włókien celulozy fluff w części retencyjnej 48 Punktowe, strefowe rozmieszczenie materiału superchłonnego można uzyskać sposobem i za pomocą uiządzema znanego z amerykańskiego opisu patentowego nr 5,028,224.

184 812

W konkretnym przykładzie wykonania wynalazku, w celu poprawy parametrów, zwłaszcza w przypadku wyrobów dla niemowląt płci męskiej, wkład chłonny 32 może mieć w przybliżeniu kształt litery T, gdzie poprzeczka odpowiada w przybliżeniu przedniej części takowej wyrobu chłonnego W pokazanych przykładach wykonania, na przykład, część retencyjna, w przekroju przez skrzydłową sekcję przedniego obszaru taliowego wyrobu, ma szerokość w kierunku poprzecznym około 22,9 cm (około 9,0 cali), w najwęższej części sekcji krokowej szerokość ta wynosi około 8 cm (około 3,5 cala), a w obszarze tylnego płata taliowego około 11,4 cm (około 4,5 cala)

Całą strukturę wkładu chłonnego 32, albo każdą zjej poszczególnych części, takiej jak część retencyjna, można dodatkowo owinąć w kopertę z hydrofilowej wstęgi o wysokiej wytrzymałości na mokro, taka jak bibuła o wysokiej wytrzymałości na mokro lub wstęga z włókien syntetycznych. Taka wstęga owijająca może również zwiększyć spójność struktury wkładu chłonnego podczas używania Wstęgę tę można odpowiednio spoić, na przykład za pomocą kleju, z wkładem chłonnym 32 oraz z innymi elementami składowymi struktury wyrobu.

Ze względu na wysokie stężenia cząstek superchłonnych, albo innego materiału o wysokiej chłonności, w części retencyjnej 48, mogą zwiększyć się trudności z utrzymaniem tych cząstek o wysokiej chłonności wewnątrz części retenecyjnej oraz ograniczaniem ruchu lub migracji superabsorbentu na zwróconą ku ciału stronę pieluchy W celu poprawy trzymania materiału superchłonnego, wkład chłonny 32 można zaopatrzyć w ulepszone owinięcie, takie jak płat owijający 70, który umieszcza się bezpośrednio w sąsiedztwie i wokół części retencyjnej 48 Korzystnie, płat owijający jest warstwą materiału chłonnego, która pokrywa główną powierzchnię, zwróconą ku ciału i zwróconą na zewnątrz, części retencyjnej, i korzystnie otacza w zasadzie wszystkie krawędzie obwodowe części retencyjnej, tworząc wokoło w zasadzie kompletną kopertę. Alternatywnie, płat owijający może stanowić owinięcie chłonne, które pokrywa główne powierzchnie, zwróconą ku ciału i zwróconą na zewnątrz, części retencyjnej, oraz otacza w zasadzie tylko poprzeczne krawędzie boczne części retencyjnej. W związku z tym, zarówno prostoliniowe jak i zwrócone do wewnątrz krzywoliniowe części poprzecznych krawędzi bocznych płata owijającego będą zamknięte wokół części retencyjnej. W takim rozwiązaniu jednakże, krawędzie końcowe arkusza owijającego mogą nie być całkowicie zamknięte wokół końcowych krawędzi części retencyjnej w obszarach piatów taliowych wyrobu.

W skład owinięcia chłonnego 70 może wchodzić wieloelementowy płat owijający z oddzielną warstwą owijającą od strony ciała oraz oddzielną warstwą owijającą powierzchnię zewnętrzną każda rozciągająca się na wszystkich albo na niektórych krawędziach obwodowych części retencyjnej 48, jak pokazano na fig. 1. Taka konfiguracja płata owijającego może, na przykład, ułatwić tworzenie w zasadzie pełnego uszczelnienia i zamknięcia wokół obwodowych krawędzi części retencyjnej 48. W tylnym płacie taliowym pokazanej pieluchy, owinięcie chłonne może być również skonfigurowane w taki sposób, żeby rozciągało się na większej odległości od obwodu części retencyjnej, nadając w ten sposób nieprzezroczystość i wytrzymałość tylnym częściom skrzydłowym pieluchy. Na przykład w pokazanym przykładzie wykonania warstwa zwrócona ku ciału i warstwa zwrócona na zewnątrz owinięcia chłonnego 70 wybiegają na co najmniej około 1,3 cm (1/2 cala) poza obwodowe krawędzie części retencyjnej, wskutek czego powstaje wystający na zewnątrz, kołnierzowy obszar spajania, na którym można całkowicie lub częściowo łączyć obwód zwróconej ku ciału części owinięcia chłonnego z obwodem zwróconej na zewnątrz części owinięcia chłonnego.

Warstwy owinięcia chłonnego 70, zwrócone ku ciału i zwrócone na zewnątrz, mogą być wykonane w zasadzie z tego samego materiału, albo tez mogą być wykonane z różnych matenałów. Przykładowo, zwrócona na zewnątrz warstwa płata owijającego może być wykonana z matenału o stosunkowo małej gramaturze i stosunkowo dużej porowatości, takiego jak bibułka celulozowa wytrzymała na mokro wykonana z pulpy z drewna miękkiego. Zwrócona ku ciału warstwa piata owijającego może zawierać jeden ze wspomnianych poprzednio matenałów na płaty owijające, o stosunkowo małej porowatości. Zwrócona ku ciału warstwa o małej porowatości może lepiej zapobiegać migracji cząstek superabsorbentu ku skórze użytkownika, natomiast warstwa

184 812 zwrócona na zewnątrz o dużej porowatości i malej gramaturze może przyczynić się do zmniejszenia kosztów i ułatwienia przetwarzalności wkładu chłonnego.

W celu zapewnienia spajania ze sobą części owinięcia chłonnego 70, zwróconej ku ciału i zwróconej na zewnątrz, na wyznaczone obszary spajania owinięcia chłonnego nanosi się techniką drukowania klej, na przykład NATIONAL STARCH 72-3723, na przykład na urządzeniach typu rotograwiurowego. W przypadku alternatywnych rozwiązań konstrukcyjnych, w których owiniecie chłonne jest wykonane ze wstęg z włóknin z włókien przędzonych ze stopu, obwodowe połączenie warstw owinięcia, zwróconej ku ciału i zwróconej na zewnątrz, można zrealizować w procesie kalandrowania na gorąco, uzyskując szczelny obszar w postaci paska biegnącego wokół obwodu części retencyjnej 48.

Ze względu na konieczność zachowania cienkiej części retencyjnej 48 oraz z powodu wysokich stężeń superabsorbentu wewnątrz części retencyjnej, wskaźniki odbierania cieczy przez samą część retencyjną, mogą być za niskie, albo też mogą być niezadowalające w przypadku wielokrotnych porcji cieczy wydalanych do wkładu chłonnego. Jednakże dodanie porowatej, przepuszczalnej dla cieczy warstwy materiału rozprowadzającego może, korzystnie, poprawić całkowitą szybkość odbierania kompozytowej struktury wkładu chłonnego. Część rozprowadzająca 46 jest zazwyczaj mniej hydrofilowa niż część retencyjna 48, i ma funkcjonalny poziom gęstości i gramatury umożliwiający szybkie gromadzenie i chwilowe zatrzymywanie porcji cieczy, a następnie transportowanie jej z miejsca, w którym została wydalona, oraz w zasadzie całkowite odprowadzanie cieczy do innych części struktury wkładu chłonnego 32, zwłaszcza do części retencyjnej 48. Tego typu konfiguracja może pomóc w zapobieganiu powstawaniu kałuż i zbieraniu się cieczy na części wyrobu chłonnego znajdującej się przy skórze użytkownika, zmniejszając w ten sposób odczuwanie przez niego wilgoci.

Do wytwarzania części rozprowadzającej 46 można stosować różne tkaniny i włókniny. Przykładowo, część rozprowadzająca może być warstwą złożoną ze wstęgi z włókien przędzonych ze stopu albo z włókien poliolefinowych spajanych podczas przędzenia. Warstwa rozprowadzająca może być również spajaną wstęgą gręplowaną lub wstęgą formowaną pneumatycznie wykonaną z włókien naturalnych lub syntetycznych. Spajana wstęga gręplowana może być, na przykład, wstęgą gręplowaną spajaną proszkowo, wstęgą gręplowaną spajaną za pomocą promieniowania podczerwonego albo też wstęgą gręplowaną spajaną przedmuchowo za pomocą powietrza Wstęgi gręplowane spajane za pomocą promieniowania podczerwonego, albo przedmuchowo za pomocą powietrza, mogą zawierać, opcjonalnie, mieszankę różnych włókien, przy czym długości włókien w ramach wybranych wstęg włóknistych mogą być w zakresie około 2,54-7,62 cm (1,0-3,0 cala). Część rozprowadzająca może być wykonana z materiału w zasadzie hydrofobowego, a materiał hydrofobowy, opcjonalnie, może być obrobiony za pomocą środka powierzchniowo czynnego lub mną techniką, nadającą mu odpowiedni poziom zwilżalności i hydrofilowości.

W skład przykładowej pieluchy 10 może wchodzić część rozprowadzająca 46, która jest umieszczona w bezpośredniej styczności przepływowej z sąsiednią chłonną częścią retencyjną 48. Jak widać na przykładzie wykonania, część rozprowadzająca 46 może być skonfigurowana w taki sposób, zeby można ją było umieszczać w sąsiedztwie zwróconej na zewnątrz, zewnętrznej części warstwy górnej 28. Opcjonalnie, część rozprowadzającą można umieszczać w sąsiedztwie zwróconej do wewnątrz i ku ciału powierzchni warstwy górnej 28. W pokazanej konfiguracji część rozprowadzająca jest połączona funkcjonalnie z warstwą górną za pomocą odpowiednio rozmieszczonego kleju, na przykład w postaci spiralnych linii. Ponadto część rozprowadzająca może być połączona funkcjonalnie ze zwróconą ku ciału warstwą płata owijającego 70 za pomocą kleju rozmieszczonego w typowy sposób Ilość nanoszonego kleju powinna wystarczyć do zapewnienia odpowiednich poziomów spadania, ale powinna być na tyle mała, zeby nie blokowała nadmiernie przepływa cieczy z warstwy górnej przez część rozprowadzająca r przez warstwę owijająca

Cześć retencyjna 43 jest połączona przepływowo z częścią rozprowadzającą 46 tak, że odbiera ciecze wypływające z części rozprowadzającej oraz zatrzymuje je i magazynuje W pokazanych przykładach wykonania w skład części rozprowadzającej 46 wchodzi oddzielna warstwa umieszczona na innej oddzielnej warstwie zawierającej część retencyjną w wyniku czego tworzy się układ dwuwarstwowy. Zadaniem części rozprowadzającej jest

184 812 szybkie gromadzenie i chwilowe zatrzymywanie wydalanych cieczy, transportowanie takich cieczy z miejsca ich początkowego kontaktu oraz rozprowadzanie cieczy do innych partu części rozprowadzającej, a następnie w zasadzie całkowite odprowadzanie takich cieczy do warstwy lub warstw zawierającej część retencyjną 48.

W pokazanym, przykładzie wykonama części rozprowadzającej w zasadzie me ma chłonnego materiału żelującego. Jednakże część rozprowadzająca 46 może zawierać bardzo małe ilości cząstek materiału żelującego w celu ułatwienia jej odbierania początkowego strumienia cieczy, ale ilość ta me powinna być za duża. Jednakże, jeżeli w strefie docelowej znajduje się nadmierna ilość cząsteczkowego chłonnego materiału żelującego, cząstki te mogą powodować, ze struktura chłonna zatrzymuje i utrzymuje niedopuszczalnie duże ilości cieczy. Ponadto, może to w niedopuszczalny sposób pogarszać warunki transportu cieczy ze strefy docelowej do innych sekcji struktury wkładu chłonnego 32, zwłaszcza do części retencyjnej 48 Jak już wspomniano, warstwa rozprowadzająca 46 może być warstwą uformowaną oddzielnie, która leży w pobliżu zwróconej na zewnątrz powierzchni warstwy górnej 28 pomiędzy częścią retencyjną 48 a warstwą górną 28. Zatem część rozprowadzająca 46 nie musi stanowić całej grubości wkładu chłonnego 32. Opcjonalnie, część retencyjna może zawierać obszary gniazdowe, które w całości lub częściowo otaczają część rozprowadzającą 46, albo też część retencyjna może znajdować się poniżej części rozprowadzającej Układ, w którym w części retencyjnej 48 znajdują się gniazda, korzystnie zwiększa pole styczności i komunikację przepływową pomiędzy częścią retencyjną a częścią rozprowadzającą 46. Rozumie się jednak samo przez się, ze część rozprowadzającą 46 można skonstruować w taki sposób, żeby przechodziła przez całą grubość struktury wkładu chłonnego 32 tak, żeby kapilarny przepływ cieczy do części retencyjnej 48 występował głównie na boki, w kierunku (X-Y).

Cześć rozprowadzająca 46 może mieć dowolny pożądany kształt zgodny z wymaganiami stawianymi wkładowi chłonnemu 32 z punktu widzenia chłonności. Do odpowiednich do tego celu kształtów należą, na przykład, kołowy, prostokątny, trójkątny, trapezowy, podłużny, dwuteowy, klepsydrowy lub owalny. Zalecanymi kształtami części rozprowadzającej są te, które zwiększają pole powierzchni kontaktowej do komunikacji przepływowej pomiędzy częścią rozprowadzającą 46 a częścią retencyjną 48 tak, żeby została w pełni wykorzystana względna różnica właściwości kapilarnych występujących pomiędzy tymi częściami. Na przykład, w pewnych rozwiązaniach, część rozprowadzająca 46 może mieć kształt zbliżony do prostokątnego.

W różnych przykładach wykonania wynalazku, część rozprowadzająca 46 może rozciągać się wzdłuz całej długości części retencyjnej 48, albo też może biec tylko wzdłuż pewnej części jej długości. W tych przypadkach, w których część rozprowadzająca biegnie tylko na pewnej części długości części rozprowadzającej, część rozprowadzająca może być wybiórczo umieszczona w dowolnym miejscu wzdłuż wkładu chłonnego 32. Przykładowo, część rozprowadzająca 46 może działać bardziej skutecznie, kiedy jest przesunięta ku przedniemu płatowi taliowemu wyrobu i jest wycentrowana poprzecznie względem przedniej sekcji wkładu chłonnego 32. Zatem część rozprowadzająca 46 może być w przybliżeniu wycentrowana względem podłużnej linii środkowej wkładu chłonnego 32, i umieszczona w przybliżeniu w centralnymi obszarze przedniej sekcji wkładu chłonnego 32.

W innych rozwiązaniach według wynalazku, końcowe krawędzie części rozprowadzającej 46 mogą być odsunięte w kierunku podłużnym ku środkowi od końcowych krawędzi sekcji retencyjnej 48 W konkretnych konfiguracjach wynalazku, odpowiednia, stosunkowo blisko sąsiadująca przednia krawędź części rozprowadzającej 46 może być odsunięta na z góry żądaną dyskretną odległość od krawędzi końcowej przedniego piata taliowego części retencyjnej 48. .,

Stwierdzono, że skuteczny materiał włókienniczy na część rozprowadzającą może wyróżniać się szczególnymi parametrami Do parametrów tych należą na przykład, przepuszczalność, porowatość, pole powierzchni na objętość pustych przestrzeni (SA/W), sprężystość podczas ściskania oraz pojemność nasycenia. Do następnych parametrów mogą należeć takie jak matryca spajania, która pomaga w stabilizacji struktury wymiarów porów, oraz hydrofilowość Matryca spajania oraz mieszanie włókien o różnej numeracji

184 812 ciężarowej denier może korzystnie zapewniać i w zasadzie utrzymywać odpowiednią strukturę wymiarów porów.

Dodatkowe szczegółowe informacje na temat materiałów na część rozprowadzającą oraz odpowiednie techniki wyznaczania wspomnianych powyżej parametrów, podano w amerykańskim opisie patentowym nr 206,986 oraz w amerykańskim opisie patentowym nr seryjny 206,069.

W zalecanych przykładach wykonania wynalazku, materiał na część rozprowadzającą 46 może zawierać włókna naturalne, włókna syntetyczne, takie jak syntetyczne włókna polimerowe, oraz ich kombinacje. Materiał włóknisty, na przykład, może być wykonany z włókien poholefmowych, a w szczególnych konfiguracjach, włókna te mogą być włóknami dwuskładnikowymi. Przykładowo, w skład dwuskładnikowej części włóknistej każdego z opisanych materiałów włóknistych mogą wchodzić, na przykład, dwuskładnikowe włókna polipropylenowopohetylenowe Ponadto włókna dwuskładnikowe mogą być karbikowane, płasko albo spiralnie.

W pokazanym przykładzie wykonania wyrobu, boczne elementy panelowe 56 są oddzielnymi elementami, które są połączone funkcjonalnie i przymocowane do przeciwległych poprzecznie sekcji końcowych tylnego płata taliowego warstwy podkładowej 30. W szczególności, każda panela boczna jest przymocowana tak, że odbiega od odpowiedniej krawędzi końcowej warstwy podkładowej. Panele boczne mogą być wykonane z materiału w zasadzie nie elastomerowego, takiego jak folie polimerowe, tkaniny, włókniny lub podobne, a także z ich kombinacji W szczególnych rozwiązaniach według wynalazku, panele boczne są wykonane z materiału elastycznego, takiego jak laminat spajany podczas rozciągania (SBL), laminat spajany podczas przewężania (NBL), folia elastomerowa, elastomerowy materiał piankowy lub podobne. Przykłady odpowiednich wstęg z włókien elastomerowych przędzonych ze stopu obejmują na przykład ujawnione w opisie patentowym nr US 4,663,220. Przykłady kompozytowych materiałów włóknistych zawierających co najmniej jedną warstwę włókniny przymocowaną do elastycznej warstwy włóknistej ujawniono w europejskim opisie patentowym nr EP 0110 010 Przykłady materiałów typu NBL ujawniono w amerykańskim opisie patentowym nr 5,225,992.

Przykłady wyrobów zawierających elastyczne panele boczne i wybiórczo skonfigurowane paski mocujące ujawniono w amerykańskim opisie patentowym nr 68,615 T. Różnorodne techniki formowania odpowiednich elementów mocujących ujawniono w opisie do patentu Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5,399,219, w amerykańskim opisie patentowym nr 286,086, w zgłoszeniu patentowym nr US 08/415/383 oraz w zgłoszeniu patentowym nr US 08/415,382

W skład elementu mocującego może wchodzić oddzielny pasek wzmacniający 88, który jest wykonany z materiału wzmacniającego i/lub usztywniającego, i jest przymocowany techniką laminowania do wyznaczonej pierwszej powierzchni każdego z panelowych elementów bocznych 56 w jego zewnętrznym obszarze. Widoczny pasek wzmacniający biegnie wzdłuż w zasadzie całej długości zewnętrznej części końcowej elementu panelowego 56. Ponadto, pasek wzmacniający ma długość, która jest większa niż wymiar długościowy elementów mocujących 44 na przeznaczonej do mocowania na użytkowniku części 98 paska mocującego 38. Pasek wzmacniający 88, może być wykonany z, na przykład, taśmy abhezyjnej, w której skład może wchodzić podłoże wykonane z folii polimerowej, na przykład z folii polipropylenowej.

Na taśmie abhezyjnej do odpowiedniego paska wzmacniającego 88 może znajdować się wyznaczona powierzchnia abhezyjna oraz leząca naprzeciwko powierzchnia mocująca. Na powierzchni abhezyjnej znajduje się i jest po niej rozprowadzony odpowiedni materiał abhezyjny, który ma słabą przyczepność do typowych klejów samoprzylepnych, natomiast na powierzchni mocującej znajduje się odpowiedni mechanizm mocujący, taki jak warstwa kleju konstrukcyjnego Klej konstrukcyjny służy do mocowania paska wzmacniającego 88 do wyznaczonej sekcji gotowego wyrobu W szczególności, pasek taśmy abhezyjnej można funkcjonalnie spoić i przymocować technika laminowania do zewnętrznego obszaru elementu panelowego 56 wzdłuz pierwszej powierzchni elementu panelowego Widoczny pasek taśmy abhezyjnej może być skonfigurowany w taki sposób, że jego końcowe krawędzie zewnętrzne kończą się razem i są w zasadzie współbieżne z zewnętrzną krawędzią elementu panelowego 56 Ponadto, szerokość taśmy abhezyjnej wzdłuz poprzecznego kierunku 24 jest, korzystnie,

184 812 równa lub większa niz szerokość elementów mocujących 44 znajdujących się w mocowanym do użytkownika obszarze 38 paska mocującego 36.

W skład pokazanego elementu mocującego wchodzi komplementarna, leżąca naprzeciwko siebie para pasków mocujących 36, stanowiących mechanizm utrzymujący wyrób na użytkowniku. W skład każdego z pasków mocujących wchodzi podłoże 86 paska, które może być wykonane z różnych materiałów podłożowych. Przykładowo, w pokazanym przykładzie wykonania podłoże paska może być wykonane z folii polimerowej, na przykład z folii polipropylenowej Alternatywnie, w skład wstęgi mocującej może wchodzić tkanina lub włóknina, na przykład włóknina spajana podczas przędzenia.

Na przedstawionym podłożu 86 paska znajduje się wyznaczona powierzchnia mocująca i leząca naprzeciwko powierzchnia użytkownika, oraz wybrany środek mocujący, który znajduje się na powierzchni mocującej podłoża paska. Środek mocujący może być klejem, materiałem kohezyjnym, współpracującym elementem zespołu sprzęgowego, łącznikiem mechanicznym, zatrzaskami, szpilkami lub sprzączkami i podobnymi, jak również ich kombinacją. Przykładowo, do środków mocujących mogą należeć haczyki (np. z główkami grzybkowymi) lub pętelki, będące elementami składowymi łącznika haczykowo-pętelkowego. W pokazanej konfiguracji, środki mocujące stanowią warstwę kleju podkładowego rozprowadzoną po wyznaczonej powierzchni mocującej, a elementem mocującym jest przylepny pasek mocujący. Pasek mocujący może być skonstruowany w taki sposób, ze przywiera, w sposób rozłączany, do odpowiedniej strefowej łatki osadczej 92, która jest przymocowana do przedniego płata taliowego pieluchy, stanowiąc przylepny, wielokrotnie rozłączalny, układ mocujący.

W klejowych środkach mocujących, warstwa kleju głównego może służyć do funkcjonalnego laminowania i mocowania wyznaczonego fabrycznie obszaru wiązania 39 paska mocującego 36 z zewnętrznym obszarem elementu panelowego 56 wzdłuż wyznaczonej drugiej powierzchni elementu panelowego Do trwałego mocowania paska mocującego do elementu panelowego można alternatywnie stosować inne typy środków łączących, takie jak spoiny termiczne, spoiny ultradźwiękowe, szycie mechaniczne, zszywki i podobne, a także kombinacje tych elementów. Przykładowo, w celu zapewnienia wybranego spojenia pomocniczego można zastosować spoiny ultradźwiękowe.

Na figurze 1 widać, że w skład paska mocującego 36 wchodzi przymocowana fabrycznie sekcja 39, która zachodzi zakładkowo na zewnętrzną krawędź elementu panelowego 56, i wybiega poza element panelowy, stanowiąc łączony przez użytkownika obszar paska mocującego W konkretnych przykładach wykonania wynalazku, na pasku mocującym może być stosunkowo szeroka sekcja łączona przez użytkownika wraz ze stosunkowo wąską sekcją pośrednią. Sekcja pośrednia znajduje się pomiędzy sekcjami paska mocującego, sekcją łączoną przez użytkownika a sekcją mocowaną fabrycznie. W następnym, aspekcie wynalazku, na pasku mocującym 36 może opcjonalnie znajdować się pasek na palec. Pasek na palec może być w zasadzie elementem nie mocowanym, oraz może stanowić obszar, który można łatwo chwycić bez zanieczyszczenia lub innego niekorzystnego oddziaływania na środki mocujące.

W celu zapewnienia funkcjonalnego układu mocowania do różnych konfiguracji wynalazku, można stosować różne typy i rozwiązania sprzęgowych mechanicznych środków mocujących.

Poniżej przedstawiono przykłady ułatwiające głębsze zrozumienie wynalazku. Przykłady te należy traktować jako reprezentatywne, natomiast nie mają na celu ograniczenia zakresu wynalazku

Przykłady eksperymentalne

Przykład 1. Każda próbka była wykonana z folii poliuretanowej klasy MP 1982 P o grubości 0,0254 mm (1,0 mila). Folia elastomerowa miała nieodpowiednią, małą wartość sztywności, niższą od skali aparatury badawczej

Przykład 2 Próbki pobrano z pieluch PAMPERS Stretch. Pieluchy miały klapę taliową i do badań pobrano próbki klap taliowych. Wymiary każdej klapy taliowej były za małe do przeprowadzenia jej badania jako pojedynczego kawałka materiału W rezultacie w każdej próbce badawczej, materiał klapy taliowej przymocowano do sekcji łączących płata wykładzinowego pieluchy i płata tylnego pieluchy Należy sądzić, że przymocowanie dodatkowych

184 812 warstw materiału wykładzinowego pieluchy i materiału podkładowego zwiększa całkowitą, sztywność każdej próbki badawczej. W rezultacie należy sądzić, że rejestrowane sztywności były wyższe niż wartości, które by zmierzono gdyby testy przeprowadzono na próbkach złożonych z samego materiału kłap taliowych. Klapa taliowa w każdej próbce z przykładu 2 była wykonana z trzywarstwowego laminatu elastomerowego. W skład tego laminatu wchodziła jedna warstwa folii (kopolimer polietylenu z polioctanem winylu z wypełniaczem zTiO₂) umieszczona przekładkowo pomiędzy dwiema warstwami włókniny polipropylenowej - warstwy te spojono termicznie ze sobą Próbki miały bardzo małe sztywności.

Przykład 3 Próbki pobrano z określonego rodzaju pieluch. W skład pieluch wchodziła wewnętrzna, stykająca się z ciałem warstwa o stosunkowo dużym, wydłużonym, centralnym otworze zwykłym lub przelotowym. Do marszczenia obszarów krawędziowych warstwy wewnętrznej służyły biegnące podłużnie elastyczne elementy elastomerowe, które sąsiadowały z krawędziami bocznymi otworu. Stwierdzono, że materiał warstwy wewnętrznej usytuowanej w pobliżu przeciwległych podłużnie krawędzi końcowych otworu miał budowę przypominającą parę klap taliowych. W zastosowanych pieluchach było dostatecznie dużo matenału do wycięcia z nich próbek na tyle dużych, żeby można było przeprowadzić badania sztywności. Próbki można było pobrać tak jakby je wycinano z półwyrobu i miały wymiary 2,54 cm (1 cal) długości na 1,27 cm (1/2 cala) szerokości. Każda próbka była materiałem włókninowym z gręplowanej i spajanej polipropylenowej wstęgi. Sztywności próbek były bardzo małe

Przykład 4: Każda próbka była laminatem folii polietylenowej SF20 o grubości około 0,0089 mm (0,00035 cala). W skład laminatu wchodziło 12 nitek elastomeru LYCRA o grubości 470 dtex (decyteksów) przymocowanych w stanie rozciągniętym przy wydłużeniu około 260%, przy czym 5 nitek znajdowało się w sekcji kieszeniowej 84, a 7 nitek w sekcji kołnierzowej 82. Połączono folie z elastycznymi nitkami i przymocowano do dwuskładnikowej polipropylenowo-pohetylenowej wstęgi z włókien spajanych podczas przędzenia, mającej gramaturę około 20,4 g/m²; 0,6 uncji/jard', za pomocą 6,5 g/m2 kleju FINDLEY H2096 nakładanego aplikatorem do rozpylania tworzyw w stanie stopionym. Próbki były reprezentatywne dla taliowych elementów kieszeniowych nadających się do wynalazku.

Przykład 5' Każda próbka była laminatem folii polietylenowej SF20 o grubości około 0,0089 mm (0/00035 cala). W skład laminatu wchodziło 12 nitek elastomeru LYCRA o grubości 470 dtex (decyteksów) przymocowanych w stanie rozciągniętym przy wydłużeniu około 260%, przy czym 7 nitek znajdowało się w sekcji kieszeniowej, a 5 nitek w sekcji kołnierzowej. Folię wraz z elastycznymi nitkami przyklejono do dwuskładnikowej polipropylenowo-polietylenowej wstęgi z włókien spajanych podczas przędzenia, mającej gramaturę około 20,4 g/m' (0,6 uncji/jard²), za pomocą 6,5 g/m' kleju FINDLEY H2096 nakładanego aplikatorem do rozpylania tworzyw w stanie stopionym. Próbki były reprezentatywne dla taliowych elementów kieszeniowych nadających się według wynalazku.

Przykład 6: Każda próbka była laminatem folii polietylenowej ΧΕΜ400.1 o grubości około 0,015 mm (0,0006 cala) W skład laminatu wchodziło 6 nitek z GLOSPAN S7 o numeracji ciężarowej 360 denier, przy czym 2 nitki z sekcji kieszeniowej były mocowane przy wydłużeniu około 175%, a 4 nitki z sekcji kołnierzowej przy wydłużeniu około 150%. Folię wraz z elastycznymi nitkami przyklejono do dwuskładnikowej polipropylenowo-połietylenowej wstęgi z włókien spajanych podczas przędzenia, mającej gramaturę około 20,4 g/m² (0,6 uncji/jard²), za pomocą 5 g/nf kleju FINDLEY H9214 nakładanego aplikatorem wirowym. Próbki były reprezentatywne dla taliowych elementów kieszeniowych nadających się do wynalazku.

Przykład 7 Każda próbka była laminatem folii polietylenowej ΧΕΜ400.1 o grubości około 0,015 mm (0,0006 cala). W skład laminatu wchodziło 6 nitek z GLOSPAN S7 o numeracji ciężarowej 360 denier, przy czym 2 nitki z sekcji kieszeniowej były mocowane przy wydłużeniu około 200%, a 4 nitki z sekcji kołnierzowej przy wydłużeniu około 150%. Folię wraz z elastycznymi nitkami przyklejono do polipropylenowej wstęgi z włókien spajanych podczas przędzenia, mającej gramaturę około 20,4 g/m' (0,6 uncji/jard'), za pomocą 5 g/m' kleju FINDLEY H9214 nakładanego aplikatorem wirowym. Próbki były reprezentatywne dla taliowych elementów kieszeniowych nadających się do wynalazku

184 812

Przykład 8: Każda próbka była laminatem folii polipropylenowej XSF184 o grubości około 0,0089 mm (0,00035 cala). W skład laminatu wchodziło 6 nitek z GLOSPAN S7 o numeracji ciężarowej 490 denier, przy czym 2 nitki z sekcji kieszeniowej były mocowane przy wydłużeniu około 200%, a 4 nitki z sekcji kołnierzowej przy wydłużeniu około 150%. Folię wraz z elastycznymi nitkami przyklejono do polipropylenowo/ polietylenowej wstęgi z włókien spajanych podczas przędzenia, mającej gramaturę około 20,4 g/m² (0,6 uncji/jard²), za pomocą kleju FIMDLEY h2096 przy użyciu techniki powlekania nitek. Próbki były reprezentatywne dla takowych elementów kieszeniowych nadających się do wynalazku.

Wartości sztywności Gurleya dla przykładów 1-8 zebrano w tabeli 1.

Podczas badań warunki w pomieszczeniu były standardowe i wynosiły około 23°C (73°F) i 501 wilgotności względnej. Odpowiednim urządzeniem do przeprowadzenia pomiarów jest urządzenie Gurley Digital Stiffness, Model 4171-D lub równoważne. Procedura prowadzenia badań była zgodna z TAPPI T543 om-94. Sztywności i Gurleya z przykładów 1 oraz 4 do 8 odnosiły się do próbek pobranych z surowców dostarczonych z opisanych folii lub warstw.

Powyżej przedstawiono szczegółowo wynalazek, ale łatwo zauważyć, ze można w nim wprowadzać różne zmiany i modyfikacje bez odchodzenia od jego istoty. Wszystkie takie zmiany i modyfikacje uważa się za mieszczące się w zakresie ochrony wynalazku, określonym w załączonych zastrzeżeniach.

Claims (28)

1. Wyrób chłonny o ogólnie podłużnym kształcie oraz określonej długości i szerokości, zawierający przedni płat taliowy, tylny płat taliowy oraz część pośrednią łączącą ze sobą przedni i tylny płat taliowy, w którego skład wchodzą ponadto warstwa podkładowa z parą przeciwległych poprzecznie, bocznych marginesów brzegowych, z których każdy zaopatrzony jest we wklęsły od zewnątrz końcowy kontur krawędzi bocznej umieszczony w wyznaczonych obszarach otworów na nogi w części pośredniej każdego z bocznych marginesów brzegowych, przy czym każdy wklęsły kontur krawędzi bocznej biegnie na określonej, wybranej długości wzdłuż wymiaru wzdłużnego wyrobu, przepuszczalną dla cieczy warstwę górną połączoną nakładkowo z warstwą podkładową oraz wkład chłonny umieszczony przekładkowo pomiędzy warstwą górną a warstwą podkładową, wyrób zawiera także oddzielną, elastyczną i marszczoną wstawkę nożną, połączoną z wyrobem wzdłuż każdego z wyznaczonych obszarów otworów na nogi, przy czym każda wstawka nożna wystaje poza spinając przeciwległe, oddalone od siebie odpowiednie części jednego z wklęsłych konturów krawędzi bocznej warstwy podkładowej, znamienny tym, że wstawka nożna (19) wykazuje sztywność kompozytu co najmniej równą około 5 mg i nie przekraczającą około 250 mg, przy czym każda wstawka nożna (19) wystaje poprzecznie poza odpowiadający jej końcowy kontur (15) krawędzi bocznej warstwy podkładowej (30) na odległość odstępu wynoszącą co najmniej 9 mm, co najmniej w obrębie krokowego obszaru (18) wyrobu.

2. Wyrób chłonny według zastrz. 1, znamienny tym, że każda ze wstawek nożnych (19) jest połączona ze zwróconą ku ciału powierzchnią warstwy górnej (28), zaś każdy z wklęsłych od zewnątrz, końcowych konturów (15) krawędzi bocznych ma wymiar podłużny (182) usytuowany wzdłuż co najmniej około 20% całkowitej długości (180) wyrobu, ponadto każda wstawka nożna (19) ma postać mostka spinającego co najmniej około 20% całkowitej długości wyrobu.

3. Wyrób chłonny według zastrz. 2, znamienny tym, że każdy z bocznych marginesów brzegowych (20) warstwy podkładowej (30) wyznacza jej płaszczyznę oraz każda ze wstawek nożnych (19) wystaje poza odpowiadający jej wklęsły końcowy kontur (15) krawędzi bocznej warstwy podkładowej (30) i jest usytuowana w obrębie płaszczyzny odpowiedniego bocznego marginesu brzegowego (20) warstwy podkładowej (30).

4. Wyrób chłonny według zastrz. 1, znamienny tym, że wstawka nożna (19) zawiera nieprzepuszczalną dla cieczy warstwę barierową (134), warstwę (136) materiału włókienniczego połączoną swoją powierzchnią czołową z warstwą barierową oraz liczne oddzielne, usytuowane wzdłużnie elementy elastomerowe (138), umieszczone przekładkowo, pomiędzy warstwą barierową (134) a warstwą (136) z materiału włókienniczego w postaci elastomerowego kompozytu, marszczonego w kierunku podłużnym.

5. Wyrób chłonny według zastrz. 4, znamienny tym, że elementy elastomerowe (138) są przymocowane do co najmniej jednej z warstw, warstwy barierowej (134) i/lub warstwy (136) z materiału włókienniczego, za pomocą kleju rozmieszczonego w postaci wybranego wzoru.

6. Wyrób chłonny według zastrz. 5, znamienny tym, że elementy elastomerowe (138) są przymocowane do co najmniej jednej z warstw, warstwy barierowej (134) i/lub warstwy (136) z materiału włókienniczego, za pomocą wielu pojedynczych pasków kleju, przy czym każdy z pojedynczych pasków kleju jest usytuowany w odstępie od bezpośrednio z nim sąsiadującego paska kleju oraz każdy pojedynczy pasek kleju mocuje, korzystnie, jeden z elementów elastomerowych (138) do co najmniej jednej z warstw, warstwy barierowej (134) i warstwy (136) z materiału włókienniczego

7 Wyrób chłonny według zastrz. 4, znamienny tym, ze pomiędzy sąsiednimi elementami elastomerowymi (138) jest zachowany odstęp wynoszący co najmniej około 2 mm.

184 812

8. Wyrób chłonny według zastrz. 4, znamienny tym. ze pomiędzy sąsiednimi elementami elastomerowymi (138) jest zachowany odstęp nie większy niż około 13 mm.

9. Wyrób chłonny według zastrz. 1, znamienny tym, że wstawka nożna (19) z elementami elastomerowymi (138) wykazuje elastyczne naprężenie kompozytu wynoszące co najmniej około 50 gramów siły w stanie rozciągniętym do długości stanowiącej 9θ% jej długości w stanie płaskim.

10. Wyrób chłonny według zastrz. 1, znamienny tym, że wstawka nożna (19) z elementami elastomerowymi (138) wykazuje elastyczne naprężenie kompozytu wynoszące nie więcej niz około 300 gramów siły w stanie rozciągniętym do długości stanowiącej 90% jej długości w stanie płaskim.

11. Wyrób chłonny według zastrz. 4, znamienny tym, że każda wstawka nożna (19) ma szerokość poprzeczną (186) wynoszącą co najmniej około 13 mm.

12. Wyrób według zastrz. 4, znamienny tym, że każda wstawka nożna (19) jest połączona z wyrobem za pomocą elementu (172) mocującego wstawkę, utrzymującego wstawkę nożną (19) w położeniu równoległym do płaszczyzny odpowiadającego jej bocznego marginesu brzegowego (20) warstwy podkładowej (30).

13. Wyrób chłonny według zastrz. 12, znamienny tym, że w skład elementu (172) mocującego wstawkę wchodzi element mocujący krawędź wyrobu, mocujący wstawkę nożną (19) do wyrobu w sąsiedztwie odpowiadającego jej, wklęsłego od zewnątrz, końcowego konturu (15) krawędzi bocznej warstwy podkładowej (30) wzdłuż całej długości końcowego konturu (15) krawędzi bocznej, wewnątrz którego wstawka nożna (19) i końcowy kontur (15) krawędzi bocznej są współbieżne.

14. Wyrób chłodny według zastrz. 1, znamienny tym, ze warstwa podkładowa (30) zawiera obszar krokowy o szerokości (31) w kroku, która jest nie większa niż około 11,5 cm, zaś wkład chłonny (32) ma szerokość (33) w kroku nie większa niż około 7,6 cm, co stanowi co najmniej około 55% szerokości (31) w kroku warstwy podkładowej (30), ponadto każda ze wstawek nożnych (19) jest połączona z co najmniej jedną spośród warstw, warstwą górną (26) i/lub warstwą podkładową (30), zaś element mocujący (172) wstawkę biegnie wzdłuż każdego z wyznaczonych obszarów (17) otworu na nogi, przy czym element mocujący (172) wstawkę jest usytuowany w odstępie od podłużnej krawędzi bocznej wkładu chłonnego (32), nie większym niz około 1,3 cm, mierzonym co najmniej w obrębie krokowego obszaru (18) wyrobu, ponadto każda wstawka nożna (19), korzystnie, wystaje poza spinając mostkowo przeciwległe, usytuowane w odstępie od siebie części odpowiadającego jej, jednego z wklęsłych końcowych konturów (15) krawędzi bocznej warstwy podkładowej (30).

15. Wyrób chłonny według zastrz. 4, znamienny tym, że w skład wstawki nożnej (19) wchodzi wiele oddzielnych, usytuowanych podłużnie elementów elastomerowych (138), które są rozstawione poprzecznie, na zewnątrz, w odstępie od warstwy podkładowej (30).

16. Wyrób chłonny według zastrz. 15, znamienny tym, że rozstawione poprzecznie elementy elastomerowe (130) są usytuowane oddzielnie od warstwy podkładowej (30).

17. Wyrób chłonny według zastrz. 1, znamienny tym, ze zawiera ponadto parę elastycznych i marszczonych, umieszczonych przeciwległe poprzecznie i usytuowanych wzdłużnie klap zabezpieczających (62) połączonych z co najmniej jedną spośród warstw, warstwą górną (28) i/lub warstwą podkładową (30), przy czym każda z klap zabezpieczających (62) ma część ruchomą krawędzi (66) oraz w zasadzie nieruchomą część krawędziową (64) usytuowaną blizszym końcem w sąsiedztwie jednego z elastycznych obszarów otworów na nogi, przy czym w skład każdej klapy zabezpieczającej (62) wchodzą nieprzepuszczalna dla cieczy warstwa barierowa (61). warstwa (63) z materiału włókienniczego połączona z warstwą barierową (61) i zwrócona do niej swoją powierzchnią czołową oraz liczne oddzielne, usytuowane podłużnie elementy elastomerowe (68) umieszczone przekładkowo pomiędzy warstwą barierową (61) a warstwą (63) z materiału włókienniczego w postaci elastomerowego kompozytu, który jest marszczony w kierunku podłużnym, przy czym w skład każdej klapy zabezpieczającej (62) wchodzi co najmniej jeden z elementów elastomerowych (68) przymocowany do niej w miejscu, które jest w pobliżu ruchomej krawędzi (66) klapy zabezpieczającej (62).

184 812

18. Wyrób chłonny według zastrz. 17, znamienny tym, że w skład każdej klapy zabezpieczającej (62) wchodzi co najmniej jeden bazowy element elastomerowy (68b) przymocowany do niej w miejscu znajdującym się pomiędzy częścią ruchomej krawędzi (66) a jej nieruchomą częścią krawędziową (64), który jest oddalony o nie więcej niż około 8 mm od tej nieruchomej części krawędziowej (64) klapy zabezpieczającej (62) co najmniej w obrębie krokowego obszaru (18) wyrobu.

19. Wyrób chłonny według zastrz. 18, znamienny tym, że co najmniej jeden bazowy element elastomerowy (68b) jest przymocowany w bezpośrednim sąsiedztwie nieruchomej części krawędziowej (64) klapy zabezpieczającej (62).

20 Wyrób chłonny według zastrz. 17, znamienny tym, że każda klapa zabezpieczająca (62) ma sztywność kompozytu wynoszącą co najmniej około 10 mg.

21. Wyrób chłonny według zastrz. 20, znamienny tym, że każda klapa zabezpieczająca (62) ma sztywność kompozytu nie większą niż około 250 mg.

22 Wyrób chłonny według zastrz. 17, znamienny tym, że elementy elastomerowe (68) są przymocowane do co najmniej jednej z warstw, warstwy barierowej (61) i/lub warstwy (63) z materiału włókienniczego, za pomocą klej u rozmieszczonego w wybranym układzie.

23 Wyrób chłonny według zastrz. 17, znamienny tym, że elementy elastomerowe (68) są przymocowane do co najmniej jednej z warstw, warstwy barierowej (61) i/lub warstwy (63) z materiału włókienniczego, za pomocą wielu pojedynczych, usytuowanych podłużnie pasków kleju, przy czym każdy z pojedynczych pasków kleju jest usytuowany w odstępie od bezpośrednio z nim sąsiadującego paska kleju, mocując, korzystnie, jeden z elementów elastomerowych (68) do co najmniej jednej z warstw, warstwy barierowej (61) i/lub warstwy (63) z materiału włókienniczego.

24. Wyrób chłonny według zastrz 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 6, albo 7, albo 8, albo 9, albo 10, albo 11, albo 12, albo 13, albo 14, albo 15, albo 16, albo 17, albo 18, albo 19, albo 20, albo 21, albo 22, albo 23, znamienny tym, że wkładka nożna (19) jest połączona z klapą zabezpieczającą (62) tworząc oddzielny element wstawkowo-klapowy (140) połączony z co najmniej jedną z warstw, warstwą podkładową (30) i/lub warstwą górną (28), wzdłuż każdego z wyznaczonych obszarów (17) otworów na nogi, przy czym każda klapa zabezpieczająca (62) jest integralnie uformowana z jedną z sekcji wstawki nożnej (19) tworząc kompozyt wstawkowo-klapowy (146), w którym każda sekcja klapy zabezpieczającej (62) ma nieruchomą część krawędziową (64) znajdującą się bliższą częścią w sąsiedztwie jednego z elastycznych bocznych marginesów brzegowych oraz ma, elastyczną i marszczoną dalszą część ruchomą krawędzi (66), ponadto w skład każdego elementu wstawkowo-klapowego (140) wchodzi nieprzepuszczalna dla cieczy warstwa barierowa (174), warstwa (176) z materiału włókienniczego, usytuowana współbieżnie z warstwą barierową (174), połączona z tą warstwą barierową i zwróconą do niej swoją powierzchnią czołową oraz liczne oddzielne, rozmieszczone wzdłużnie elementy elastomerowe (68, 138) umieszczone przekładkowo pomiędzy warstwą barierową (174) a warstwą (176) z materiału włókienniczego, w postaci elastomerowego kompozytu wstawkowo-klapowego (146), który jest marszczony w kierunku podłużnym, przy czym każda wstawka nożna wystaje poza spinając przeciwległe, oddalone od siebie odpowiednie części jednego z wklęsłych konturów krawędzi bocznej warstwy podkładowej (30) stanowiąc elastyczny i marszczony margines boczny wyrobu.

25 Wyrób chłonny według zastrz. 24, znamienny tym, że w skład każdej sekcji klapy zabezpieczającej (62) wchodzi co najmniej jeden z elementów elastomerowych (68) przymocowany do sekcji klapy zabezpieczającej (144) w miejscu znajdującym się w pobliżu części ruchomej krawędzi (66) sekcji klapy zabezpieczającej (62) oraz zawiera co najmniej jeden bazowy element elastomerowy (68b) przymocowany do sekcji klapy zabezpieczającej (62) w miejscu znajdującym się pomiędzy częścią ruchomą krawędzi (66) a nieruchomą częścią krawędziową (64) oddalonym o nie więcej niż około 8 mm od tej nieruchomej części krawędziowej (64) sekcji klapy zabezpieczającej (62).

26 Wyrób chłonny według zastrz. 24, znamienny tym, że każdy z wklęsłych od zewnątrz, końcowych konturów (15) krawędzi bocznych ma wymiar wzdłużny, który jest umieszczony wzdłuż co najmniej około 20% całkowitego wymiaru wzdłużnego wyrobu, oraz

184 812 każda sekcja wstawki nożnej (142) ma postać mostka spinającego co najmniej około 20% całkowitej długości (180) wyrobu.

27. Wyrób chłonny według zastrz. 26, znamienny tym, że każdy z bocznych marginesów brzegowych warstwy podkładowej (30) wyznacza jej płaszczyznę, zaś każda z sekcji wstawek nożnych (142) wystaje poza odpowiedni dla niej wklęsły od zewnątrz końcowy kontur (15) krawędzi bocznej w obrębie płaszczyzny odpowiadającego jej bocznego marginesu brzegowego warstwy podkładowej (30).

28. Wyrób chłonny według zastrz. 24, znamienny tym , że kompozyt wstawkowoklapowy (144) jest przymocowany do tego wyrobu za pomocą linii mocowania (154) mającej w przybliżeniu kształt litery H, przy czym podłużne części końcowe sekcji wstawki nożnej (142) są przymocowane i ułożone wzdłuż płaszczyzny warstwy podkładowej (30) a podłużne części końcowe sekcji klapy zabezpieczającej (62) są przymocowane i ułożone wzdłuż płaszczyzny warstwy górnej (28).