PL184721B1

PL184721B1 - Szczecina, zwłaszcza do szczotek do zębów oraz sposób wytwarzania żyłki szczeciny

Info

Publication number: PL184721B1
Application number: PL96325520A
Authority: PL
Inventors: Georg Weihrauch
Original assignee: Pedex & Co Gmbh
Priority date: 1995-09-15
Filing date: 1996-08-22
Publication date: 2002-12-31
Also published as: DE19534368A1; IL123450A0; KR100444895B1; NZ330093A; AU709096B2; CZ293224B6; CZ70198A3; IN189448B; CA2231187C; PT850003E; CA2231187A1; ZA967761B; IL123450A; RO120234B1; EP0850003B1; PL325520A1; HU220973B1; US6163918A; EP0850003A1; NO314978B1

Abstract

1. Szczecina, zwlaszcza do szczotek do ze- bów, stanowiaca zespól wlosów z charakteryzujacej sie chropawa powierzchnia boczna cietej zylki, bedacej wytloczka z domieszkowanego termopla- stycznego tworzywa bazowego, znamienna tym, ze domieszke termoplastycznego tworzywa bazowego (11) stanowia usytuowane w tym tworzywie ziarna gra- nulatu (12) z tworzywa sztucznego o wyzszej, w porównaniu z termoplastycznym tworzywem bazowym (11), temperaturze topnienia. 10. Sposób wytwarzania zylki szczeciny, po- legajacy na ksztaltowaniu wstepnie stopionego ter- moplastycznego tworzywa bazowego na drodze domieszkowania i wytlaczania, znamienny tym, ze do plynnego termoplastycznego tworzywa ba- zowego (11), najpózniej podczas wytlaczania, wprowadza sie domieszke w postaci granulatu (12) z tworzywa sztucznego o wyzszej, w porównaniu z termoplastycznym tworzywem bazowym (11), temperaturze topnienia, po czym, rozciagajac wy- tloczke zylki (10), orientuje sie ziarna granulatu (12) i jednoczesnie stabilizuje sie zylke (10). FIG. 3 PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest szczecina, zwłaszcza do szczotek do zębów oraz sposób wytwarzania żyłki, szczeciny przeznaczonej do produkcji szczeciny, jak również przyrządów do czyszczenia przestrzeni międzyzębowych.

Szczecinę, którą uzyskuje się na drodze wytłaczania tworzywa termoplastycznego, stanowi zespół włosów z ciętej i zazwyczaj powierzchniowo gładkiej żyłki. W przypadku najczęściej spotykanych wyrobów/ szczotkarskich, szczeciny tego typu przejawiają swe działanie szczotkujące szczególnie poprzez wolne końce szczecin, które rozdrapują zabrudzoną powierzchnię i poprzez szczotkowanie oraz skrobanie usuwają brud. Poddane silniejszemu naciskowi, włosy szczeciny wyginają się i działają jedynie poprzez swe powierzchnie boczne. Posuwają się przy tym raczej ciągle i posuwiście po oczyszczanej powierzchni, działając na nią w sposób delikatny i mało skuteczny. Także w przypadku nanoszenia farby itp. za pomocą pędzla, szczeciny zaginają się tak, że z powierzchnią, na którą działają wchodzą w styczność nie tylko poprzez swe wolne końce, lecz również poprzez swe powierzchnie boczne. Dlatego też od dawna rozważano wykorzystanie powierzchni bocznych szczecin do skutecznego oddziaływania na obrabianą powierzchnię, w czego wyniku zaproponowano szczecinę z termoplastycznej nitki o chropowatej powierzchni bocznej.

Znane jest z opisu zgłoszenia patentowego wschodnio-niemieckiego DD-PS 32963 jak również amerykańskiego opisu US-2 642 705 rozwiązanie polegające na umieszczeniu na powierzchniach bocznych szczecin cząsteczek ciernych, w ten sposób, że zostają one zatopione w powierzchniowo nadtopionym materiale szczeciny. Metoda tego rodzaju jest bardzo kosztowna, a ponadto okazało się, że cząsteczki cierne mogą się obluzowywać,

184 721 w szczególności w następstwie występujących podczas użytkowania szczotki wygięć szczeciny. Ponadto tego rodzaju szczeciny są na tyle szorstkie, a przez to agresywne, że nie mogą w żadnym wypadku znaleźć zastosowania przy pielęgnacji ludzkiego ciała i zębów.

Znane jest także z wymienionego już opisu patentowego US-2 642 705, z opisu brytyjskiego GB-PS 1 327 329 a w szczególności z opisu niemieckiego DE-OS 20 37 674 rozwiązanie polegające na domieszaniu cząsteczek ciernych do materiału-tworzywa sztucznego szczecin. Zgodnie z opisem DE-OS 20 37 674 wykorzystuje się do tego nieorganiczne cząsteczki cierne z tlenku glinu, rozbitych włókien szklanych, cząsteczek azbestu lub materiału ceramicznego, a także cząsteczek diamentu, które charakteryzują się zdecydowanie większą twardością niż otaczający materiał-bazowe tworzywo sztuczne tak, że działanie cierne jest bardzo silne, co w wielu przypadkach zastosowania jest niepożądane. W wielu wypadkach wbudowuje się procentowo tak wiele cząsteczek ciernych, że dotykają względnie przenikają one powierzchnię boczną szczeciny. Ponadto z doświadczenia wiadomo, że z biegiem czasu tego rodzaju zatopione cząsteczki cierne zostają wskutek zużycia odsłonięte na powierzchni szczeciny, przez co wyraźnie zwiększa się szorstkość szczecin tak, że nie można ich używać do pielęgnacji jamy ustnej, ponieważ groziłoby to uszkodzeniem skóry, zębów lub śluzówki użytkownika. Do usuwania np. kamienia nazębnego z zębów lub brudu z podłogi albo ulicy, o wiele bardziej niż działanie szlifujące materiału ciernego potrzebne jest tzw. działanie czyszczące, które mogłoby zostać uzyskane dzięki ukształtowanej strukturze względnie topografii powierzchni. Tego rodzaju ukształtowana struktura powierzchni mogłaby zostać uzyskana w przypadku domieszania cząsteczek ściernych tylko wtedy, gdy będą to cząsteczki stosunkowo duże. Wprawdzie tego rodzaju szczecina ma wystarczające właściwości czyszczące. Jednak z powodu wystających na jej powierzchni dużych cząsteczek ciernych ma także dużą cierność. Ponadto w wyniku osadzenia dużych cząsteczek ciernych szczeciny stają się znacznie słabsze tak, ich wytrzymałość jest niewystarczająca.

Znane jest też z amerykańskich opisów patentowych US-PS 3 325 845 i 3 229 347 rozwiązanie polegające na szorstkowaniu powierzchni szczecin w ten sposób, że bokom szczecin zostaje nadana struktura. Szorstkość boków szczecin można uzyskać poprzez ich szlifowanie lub poprzez piaskowanie. Ujawnia się jednak przy tym wada polegająca na tym, że rozerwaniu ulegają w szczecinach skierowane wzdłużnie molekuły, a zatem szczeciny te zostają osłabione. Poza tym metoda ta jest bardzo kosztowna. Przy takiej obróbce powierzchnie stają się wystrzępione i włókniste, co stwarza zagrożenie odrywania się części materiału szczeciny. Okazało się, że niemożliwe jest osiągnięcie tym sposobem określonej topografii powierzchni.

W europejskim opisie patentowym EP-0 360 938 A1 zaproponowano zatopienie w materiale szczeciny środka porotwórczego, a poprzez spienienie tego środka - uzyskanie chropowatości powierzchni. Tworzące się w całym paśmie włókien komory i pęcherze powodująjednak znaczne zmniejszenie sztywności szczecin. Ponadto, z powodu rozdartych pęcherzy, powierzchnia boczna szczeciny jest nierówna i jednocześnie nie ma określonej głębokości struktury względnie topografii, która jest niezbędna dla efektywnego czyszczenia.

Celem wynalazku jest stworzenie takiej szczeciny, która ma z góry określoną topografię powierzchni i odpowiednie własności cierne, a przy tym zwiększone działanie czyszczące. Następnym celem jest sposób wytwarzania szczeciny o odpowiednio szorstkiej powierzchni bocznej.

Istota szczeciny według wynalazku polega na tym, że domieszkę termoplastycznego tworzywa bazowego, z którego są wykonane jej włosy, stanowią usytuowane w tym tworzywie ziarna granulatu z tworzywa sztucznego o podwyższonej, w stosunku do termoplastycznego tworzywa bazowego, temperaturze topnienia.

Korzystnym jest gdy ziarna granulatu są z tworzywa sztucznego o ścieralności co najwyżej równej ścieralności termoplastycznego tworzywa bazowego.

Korzystnym jest także gdy ziarna granulatu są z tworzywa sztucznego o twardości kulowej co najmniej równej twardości kulowej termoplastycznego tworzywa bazowego.

Również korzystnym jest gdy termoplastyczne tworzywo bazowe ma twardość kulową większą od twardości kulowej tworzywa ziaren granulatu.

184 721

Ponadto korzystnym jest gdy stężenie granulatu wynosi od 5% do 30% łącznej wagi żyłki.

Następnie korzystnym jest gdy wielkość ziaren granulatu zawiera się w przedziale od 10% do 50% średnicy żyłki.

Dalej korzystnym jest gdy ziarna granulatu mają kształt kulisty i/lub graniasty.

Także korzystnym jest gdy ziarna granulatu oraz otaczające je termoplastyczne tworzywo bazowe są wzajemnie zespojone, z przenikaniem struktur na granicy faz.

Również korzystnym jest gdy wyznaczony metodą „CIELab” poziom „L” wybarwienia termoplastycznego tworzywa bazowego, warunkujący jego przeświecalność i/lub przezroczystość, wynosi co najmniej 80, przy stosowanym świetle typu „D65”.

Istota sposobu według wynalazku polega na tym, że do wstępnie stopionego termoplastycznego tworzywa bazowego wprowadza się, najpóźniej podczas wytłaczania, domieszkę w postaci granulatu z tworzywa sztucznego o wyższej, w porównaniu z termoplastycznym tworzywem bazowym, temperaturze topnienia, po czym, rozciągając wytłoczkę żyłki, orientuje się ziarna granulatu i jednocześnie stabilizuje się żyłkę.

Korzystnym jest gdy domieszkowywane ziarna granulatu zatapia się całkowicie w termoplastycznym tworzywie bazowym.

Korzystnym jest także gdy rozciąganie żyłki prowadzi się w dwuetapowo, rozciągając ją wstępnie oraz orientując wstępnie ziarna granulatu w pierwszym etapie, a następnie, w drugim etapie, rozciągniętą wstępnie, prasowniczo płynną żyłkę schładza się aż do jej zestalenia, po czym, rozciągając ją ponownie, aż do zwielokrotnienia jej długości, ostatecznie orientuje się ziarna granulatu.

Następnie korzystnym jest gdy wprowadza się granulat z tworzywa sztucznego o ścieralności co najwyżej równej ścieralności termoplastycznego tworzywa bazowego.

Dalej korzystnym jest gdy wprowadza się granulat z tworzywa sztucznego o twardości kulowej co najmniej równej twardość kulowej termoplastycznego tworzywa bazowego.

Również korzystnym jest gdy wprowadza się granulat z tworzywa sztucznego o twardości kulowej mniejszej w porównaniu z twardością kulową termoplastycznego tworzywa bazowego.

Ponadto korzystnym jest gdy wprowadza się granulat w ilości od 5% do 30% łącznej wagi żyłki.

Także korzystnym jest gdy wprowadza się granulat o wielkości ziaren zawierającej się w przedziale od 10% do 50% średnicy żyłki.

Przy tym korzystnym jest gdy wprowadza się granulat o ziarnach w kształcie kulistym i/lub graniastym.

Korzystnym jest również gdy granulat uzyskuje się na drodze przycinania wytłoczki z tworzywa sztucznego.

Dalej również korzystnym jest gdy granulat uzyskuje się na drodze mielenia tworzywa sztucznego.

Następnie korzystnym jest także gdy uzyskane ziarna granulatu dodatkowo obrabia się powierzchniowo.

Równocześnie korzystnym jest gdy dodatkową obróbkę prowadzi się w sposób termiczny i/lub mechaniczny.

Dodatkowo korzystnym jest również gdy podczas wytłaczania żyłki nadtapia się powierzchniowo ziarna granulatu.

Przy tym korzystnym jest także gdy zespaja się ziarna granulatu z otaczającym je termoplastycznym tworzywem bazowym, przy wzajemnym przenikaniu struktur na granicy faz.

Również korzystnym jest gdy wstępnie stapia się termoplastyczne tworzywo bazowe, którego poziom „L” wybarwienia, wyznaczony metodą „CIELab”, wynosi co najmniej 80, przy stosowanym świetle typu „D65”.

Dalej korzystnym jest również gdy do termoplastycznego tworzywa bazowego i/lub do tworzywa sztucznego granulatu wprowadza się dodatkowo napełniacze.

Przedstawione wynalazki umożliwiają pełne wykorzystanie powierzchni bocznej szczecin, zwłaszcza w procesach mechanicznego oczyszczania zabrudzonych powierzchni, przy

184 721 czym szczególnie korzystne zastosowanie szczeciny z nitki o chropowatej powierzchni bocznej ma miejsce w przypadku szczotki do zębów lub też bezpośrednio samej nitki - do czyszczenia powierzchni międzyzębowych. Zastosowanie domieszki w postaci granulatu z tworzywa sztucznego powoduje, że uzyskane właściwości cierne chropowatej powierzchni są w pełni wystarczające dla potrzeb higieniczno - czyszczalniczych, a przy tym nie stwarzają zagrożenia uszkodzenia, czy też skaleczenia oczyszczanej równocześnie powierzchni dziąseł.

Bardzo korzystny okazał się również sposób według wynalazku, ponieważ umożliwia uzyskanie szczeciny o różnych, stosownych do przeznaczenia właściwościach ciernych jej powierzchni bocznych, poprzez regulację ilości, wielkości czy też ostrości krawędzi ziaren, domieszkowywanego granulatu, przy czym uzyskiwanie surowca wyjściowego do jego produkcji, np. poprzez przycięcie gotowej żyłki i ewentualną nieskomplikowaną obróbkę mechaniczną, stwarza dodatkowe korzyści, zarówno technologiczne jak i ekonomiczne. Okazało się, że jako granulatu można też używać charakteryzujących się wysoką odpornością termiczną tworzyw sztucznych, które ze względu na swą strukturę molekularną nie mogły być dotychczas używane do produkcji szczeciny, ponieważ techniczna wartość wytworzonego zgodnie z wynalazkiem materiału szczeciny jest tylko drugorzędnie uzależniona od materiału granulatu.

Wynalazek zostanie bliżej objaśniony na podstawie przykładowego wykonania pokazanego na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia żyłkę po wytłoczeniu, w przekroju wzdłużnym, fig. 2 - tę samą żyłkę po wstępnym rozciąganiu i zorientowaniu ziaren granulatu, zaś fig. 3 żyłkę po końcowym rozciąganiu i zorientowaniu.

Jako termoplastyczne tworzywo bazowe 11 użyto Poliamid 6.12. tj. nylon, którego parametry są następujące: temperatura topnienia 218°C, twardość kulowa 100 MPa, odporność na ścieranie dobra kl. „G” poziom „L” wybarwienia wg metody „CIELab” co najmniej 80, przy stosowanym świetle typu „D65”, zaś jako tworzywo sztuczne granulatu 12 użyto polisiarczek fenylenu o następujących parametrach: temperatura topnienia 260°C, twardość kulowa 190 MPa, odporność na ścieranie zadowalająca kl. „F”. Ponadto obydwa tworzywa zawierają następujące napełniacze: pigmenty barwnikowe oraz dodatki dezynfekujące, przy czym nylon zawiera dodatkowo poprawiający jego odporność na ścieranie fluorek sodu Na F.

Do stopionego termoplastycznego tworzywa bazowego 11 wprowadza się - podczas jego wytłaczania - domieszkę ziaren granulatu 12 w ilości 5% wagi żyłki 10, przy czym wielkość jego ziaren zawiera się w przedziale od 10% do 15% średnicy tej żyłki 10. Bezpośrednio po wytryśnięciu z filiery wytłaczarki, żyłka 10 ma w zasadzie równomierny na całej długości przekrój poprzeczny, zaś jej powierzchnia boczna 13 jest gładka, przy czym w termoplastycznym tworzywie bazowym 11 są zatopione w układzie nieregularnym liczne ziarna granulatu 12. Ziarna te mają częściowo kształt kulisty, a częściowo kształt sześcianu. Termoplastyczne tworzywo bazowe 11 utrzymuje swą plastyczność, podczas gdy ziarna granulatu 12 tworzą stałe, stabilne wtrącenia. Pojedyncze włókno, jakie stanowi żyłka 10, zostaje - po wytryśnięciu z filiery poddane wstępnemu orientowaniu przez rozciąganie, przez co jego przekrój poprzeczny ulega w wyniku zwężenia poprzecznego zmniejszeniu. Jednakże zwężenie to jest uzależnione od stężenia ziaren granulatu 12 tak, że przekroje poprzeczne, w których nie ma żadnych ziaren granulatu 12 lub występują one w niewielkiej ilości, ulegają silniejszemu zwężeniu poprzecznemu niż przekroje poprzeczne, w których znajduje się stosunkowo dużo ziaren tego granulatu. Prowadzi to do specyficznego uformowania żyłki 10, tak że na całej jej długości uzyskuje się nierównomierne, zróżnicowane kształty i wielkości przekrojów poprzecznych i w efekcie powierzchnia boczna 13 ulega pofałdowaniu. Po schłodzeniu żyłki 10 - aż do zestalenia termoplastycznego tworzywa bazowego 11 - zostaje ona poddana ponownemu orientowaniu przez rozciąganie i kilkukrotnemu wydłużeniu w stosunku do swej dotychczasowej długości. Dochodzi przy tym do dalszego zmniejszenia przekroju poprzecznego, co jest spowodowane dalszym zwężeniem poprzecznym, które także w tym przypadku jest uzależnione od ilości i rozkładu ziaren granulatu 12, a w wyniku tego zwiększa się ukształtowanie struktury powierzchni bocznej 13 żyłki 10. Można przy tym zauważyć, że tworząca się topografia powierzchni bocznej 13 zależna jest od kształtu ziaren granulatu 12. Przy użyciu np. granulatu kulistego powstaje topografia o łagodniejszych kształtach niż przy zastosowaniu granulatu w formie prostopadłościanów.

184 721

Ponieważ tworzywo granulatu 12 ma wyższą temperaturę topienia w porównaniu z tworzywem bazowym 11 można osiągnąć to, że ziarna granulatu 12 ulegną tylko w niewielkim stopniu nadtopieniu pod wpływem temperatury stopionego tworzywa bazowego 11 tak, że ziarna granulatu 12 będą podczas wytłaczania tkwić wprasowniczo płynnym tworzywie bazowym 11 - jako stałe wtrącenia.

Granulat 12 uzyskuje się poprzez podział wytłoczonej żyłki 10 na elementy o żądanej długości, po czym poddaje się go dalszej obróbce w celu usunięcia nierówności, zwłaszcza powstałych w wyniku przycinania stosunkowo ostrych krawędzi, które w wyniku zużycia się powierzchni bocznych 13 mogłyby wystąpić na zewnątrz. Usuwanie nierówności może być przeprowadzane metodą termiczną i/lub mechaniczną. Przy termicznym usuwaniu nierówności granulat 12 zostaje powierzchniowo nadtopiony tak, że ostre krawędzie opadają. Można też usunąć krawędzie poprzez poddanie ziaren granulatu 12 powierzchniowej obróbce w bębnach.

Można też ziarna granulatu 12 nadtopić podczas wytłaczania tak, że zespoją się one powierzchniowo z otaczającym je tworzywem bazowym 11, przy czym w zespojeniu tym będzie mieć miejsce wzajemne przenikanie struktur obydwu tworzyw, jednakże tylko na granicy faz.

Ponadto tworzywa bazowe 11 i granulatu 12 mogą być dodatkowo uzupełnione odpowiednimi napełniaczami w celu dalszej poprawy własności ciernych powierzchni bocznej 13 szczeciny, zwłaszcza gdy ilość domieszkowanego granulatu 12 jest ograniczona względami estetyczno-eksploatacyj nymi.

Dla określonych zastosowań musi istnieć gwarancja, że użytkownik szczecin o chropowatej powierzchni bocznej, rozpozna je jako takie i nie użyje ich w sposób omyłkowy. Można to w dalszym rozwinięciu wynalazku osiągnąć dzięki temu, że termoplastyczne tworzywo bazowe 11 będzie przeźroczyste lub przeświecające. Dzięki temu użytkownik będzie mógł dostrzec zatopiony granulat 12, który będzie mieć korzystnie inny kolor niż tworzywo bazowe 11. Także ze względów estetyczno-ostrzegawczych, różne pod względem kształtu, wielkości i działania typy granulatów mogą różnić się kolorem, będąc zatopione w przeźroczystym lub przeświecającym tworzywie bazowym 11.

Dla szczególnych przypadków zastosowania może mieć sens, aby granulat składał się z materiału twardszego niż termoplastyczne tworzywo bazowe. W takim wypadku tworzenie ukształtowanej struktury powierzchni będzie korzystnie wzmocnione i długotrwale zachowane. Możliwe jest także zastosowanie granulatu z takiego materiału, który jest bardziej miękki niż tworzywo bazowe. Powstanie w ten sposób bardziej podatne ukształtowanie struktury powierzchniowej, co ma sens szczególnie w przypadku urządzeń stykających się z obszarami wrażliwymi np. dziąseł lub przestrzeni międzyzębowych. W tym celu możliwe jest zastosowanie granulatu z materiału gumo-podobnego.

Wynalazek pośrednio dotyczy także szczotki do zębów, z dużą ilością skupionych w pęki szczecin, przy czym przynajmniej niektóre szczeciny ukształtowane są zgodnie z wynalazkiem. Aby móc daną szczotkę dopasować pod względem działania do wcześniej określonych warunków ramowych, można - zgodnie z wynalazkiem - łączyć te szczeciny ze szczecinami o innej konfiguracji i poddawać je wspólnie obróbce.

Znane jest też zastosowanie żyłki jako przyrządu do czyszczenia przestrzeni międzyzębowych, z wykorzystaniem jej - zgodnej z wynalazkiem - chropowatej powierzchni bocznej.

184 721

2'9IA ZF>1±

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz. Cena 2,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Szczecina, zwłaszcza do szczotek do zębów, stanowiąca zespół włosów z charakteryzującej się chropawą powierzchnią boczną ciętej żyłki, będącej wytłoczką z domieszkowanego termoplastycznego tworzywa bazowego, znamienna tym, że domieszkę termoplastycznego tworzywa bazowego (11) stanowią usytuowane w tym tworzywie ziarna granulatu (12) z tworzywa sztucznego o wyższej, w porównaniu z termoplastycznym tworzywem bazowym (11), temperaturze topnienia.
2. Szczecina według zastrz. 1, znamienna tym, że ziarna granulatu (12) są z tworzywa sztucznego o ścieralności co najwyżej równej ścieralności termoplastycznego tworzywa bazowego (11).
3. Szczecina według zastrz. 1, znamienna tym, że ziarna granulatu (12) są z tworzywa sztucznego o twardości kulowej co najmniej równej twardości kulowej termoplastycznego tworzywa bazowego (11).
4. Szczecina według zastrz. 1, znamienna tym, że termoplastyczne tworzywo bazowe (11) ma twardość kulową większą od twardości kulowej tworzywa ziaren granulatu (12).
5. Szczecina według zastrz. 1 albo 2 albo 3 albo 4, znamienna tym, że zawiera granulat (12) w korzystnej ilości od 5% do 30% łącznej wagi żyłki (10).
6. Szczecina według zastrz. 1 albo 2 albo 3 albo 4, znamienna tym, że wielkość ziaren granulatu (12) zawiera się w przedziale od 10% do 50% średnicy żyłki (10).
7. Szczecina według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, znamienna tym, że ziarna granulatu (12) mają kształt kulisty i/lub graniasty.
8. Szczecina według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, znamienna tym, że ziarna granulatu (12) oraz otaczające je termoplastyczne tworzywo bazowe (11) są wzajemnie zespojone, z przenikaniem struktur na granicy faz.
9. Szczecina według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, znamienna tym, że wyznaczany metodą „CIELab” poziom „L” wybarwienia termoplastycznego tworzywa bazowego (11), warunkujący jego przeświecalność i/lub przezroczystość, wynosi co najmniej 80, przy stosowanym świetle typu „D65”.
10. Sposób wytwarzania żyłki szczeciny, polegający na kształtowaniu wstępnie stopionego termoplastycznego tworzywa bazowego na drodze domieszkowania i wytłaczania, znamienny tym, że do płynnego termoplastycznego tworzywa bazowego (11), najpóźniej podczas wytłaczania, wprowadza się domieszkę w postaci granulatu (12) z tworzywa sztucznego o wyższej, w porównaniu z termoplastycznym tworzywem bazowym (11), temperaturze topnienia, po czym, rozciągając wytłoczkę żyłki (10), orientuje się ziarna granulatu (12) i jednocześnie stabilizuje się żyłkę (10).
11. Sposób według zastrz. 10, znamienny tym, że wprowadzając granulat (12) zatapia się całkowicie jego ziarna w termoplastycznym tworzywie bazowym (11).
12. Sposób według zastrz. 10, znamienny tym, że rozciąganie wytłoczki żyłki (10) prowadzi się dwuetapowo, rozciągając ją wstępnie oraz orientując wstępnie ziarna granulatu (12) w pierwszym etapie, a następnie, w drugim etapie, rozciągniętą, prasowniczo płynną żyłkę (10) schładza się, aż do jej zestalenia, po czym, rozciągając ją ponownie, aż do zwielokrotnienia jej długości, ostatecznie orientuje się ziarna granulatu (12).
13. Sposób według zastrz. 10, znamienny tym, że wprowadza się granulat (12) z tworzywa sztucznego o ścieralności co najwyżej równej ścieralności termoplastycznego tworzywa bazowego (11).
14. Sposób według zastrz. 10, znamienny tym, że wprowadza się granulat (12) z tworzywa sztucznego o twardości kulowej co najmniej równej twardości kulowej termoplastycznego tworzywa bazowego (11).

184 721
15. Sposób według zastrz. 10, znamienny tym, że wprowadza się granulat (12) z tworzywa sztucznego o twardości kulowej mniejszej niż twardość kulowa termoplastycznego tworzywa bazowego (11).
16. Sposób według zastrz. 10 albo 11, albo 13, albo 14, albo 15, znamienny tym, że wprowadza się granulat (12) w korzystnej ilości od 5% do 30% łącznej wagi żyłki (10).
17. Sposób według zastrz. 10 albo 11, albo 13, albo 14, albo 15, znamienny tym, że wprowadza się granulat (12) o wielkości ziaren zawierającej się w przedziale od 10% do 50% średnicy żyłki (10).
18. Sposób według zastrz. 10 albo 11, albo 13, albo 14, albo 15, znamienny tym, że wprowadza się granulat (12), którego ziarna mają kształt kulisty i/lub graniasty.
19. Sposób według zastrz. 10, znamienny tym, że granulat (12) uzyskuje się na drodze przycinania wytłoczki z tworzywa sztucznego.
20. Sposób według zastrz. 10, znamienny tym, że granulat (12) uzyskuje się na drodze mielenia tworzywa sztucznego.
21. Sposób według zastrz. 19 albo 20, znamienny tym, że uzyskane ziarna granulatu (12) dodatkowo obrabia się powierzchniowo.
22. Sposób według zastrz. 21, znamienny tym, że dodatkową obróbkę prowadzi się w sposób termiczny i/lub mechaniczny.
23. Sposób według zastrz. 10 albo 13, albo 14, albo 15, znamienny tym, że podczas wytłaczania żyłki (10) nadtapia się powierzchniowo ziarna granulatu (12).
24. Sposób według zastrz. 23, znamienny tym, że zespaja się ziarna granulatu (12) z otaczającym je termoplastycznym tworzywem bazowym (11), przy wzajemnym przenikaniu struktur na granicy faz.
25. Sposób według zastrz. 10, znamienny tym, że wstępnie stapia się termoplastyczne tworzywo bazowe (11), którego poziom „L” wybarwienia, wyznaczany metodą „CIELab”, wynosi co najmniej 80, przy stosowanym świetle typu „D65”.
26. Sposób według zastrz. 10, znamienny tym, że do termoplastycznego tworzywa bazowego (11) i/lub do tworzywa sztucznego granulatu (12) wprowadza się dodatkowo napełniacze.