PL183940B1 - Zbiornik z okładziną wewnętrzną i/lub zewnętrzną - Google Patents

Abstract

1. Zbiornik z okladzina wewnetrzna i/lub zewnetrzna, zawierajacy sciane zbiornika, za- mocowana do niej dwusciankowa okladzine z usztywnionego poprzez wysycenie zywica podwójnego materialu runowego, w którym warstwa górna i warstwa dolna sa polaczone ze soba za pomoca utrzymujacych je we wzajem- nym odstepie zeber utworzonych z nici runo- wych, oraz zewnetrzna warstwe laminatu, znamienny tym, ze zebra (7, 8) okladziny (2) tworza rozciagajace sie liniowo w jednym kierunku przegrody (10) pomiedzy warstwa górna (4) i warstwa dolna (5), z których to przegród (10) kazda sklada sie z duzej liczby umieszczonych obok siebie nici runowych (6), przy czym przegrody (10) o malych wysoko- sciach od 2,5 do 3,5 mm i wiekszych od nich wzajemnych odstepach od 5 do 8 mm przebie- gaja równolegle do siebie i wraz z warstwa górna (4) i warstwa dolna (5) ograniczaja po- szczególne puste przestrzenie kanalowe (11). FIG. 1 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest zbiornik z dwuściankową okładziną wewnętrzną i/lub zewnętrzną, zawierający ścianę zbiornika, zamocowaną do niej dwuściankową okładzinę z usztywnionej poprzez wysycenie żywicą podwójnego materiału runowego, w którym warstwa górna i warstwa dolna są połączone ze sobą za pomocą utrzymujących je we wzajemnym odstępie żeber utworzonych z nici runowych, oraz zewnętrzną warstwę laminatu.

183 940

Zaletą tego typu ścian zbiorników z okładzinąjest lepsza odporność na korozję, ponadto w zbiornikach takich istnieje możliwość kontroli przecieków w dwuściankowej okładzinie, tak że w przypadku przecieku można w dużej mierze zapobiec zanieczyszczeniu środowiska.

Aby w razie przecieku dwuściankowa okładzina mogła wytrzymać ewentualne ciśnienie po wewnętrznej lub zewnętrznej stronie ściany zbiornika, musi ona charakteryzować się wystarczaj ącą wytrzymałością na ściskanie i ścinanie. Z drugiej strony wytrzymałość okładziny na ścinanie nie może być zbyt wysoka, aby zapobiec niepełnemu przyleganiu i/lub odłączeniu się okładziny od ściany zbiornika.

Celem wynalazku jest dostarczenie zbiornika z dwuściankową okładziną wewnętrzną i/lub zewnętrzną który jest odporny na przecieki i który można łatwo i szybko zaopatrzyć w okładzinę.

Zbiornik z okładziną wewnętrzną i/lub zewnętrzną, zawierający ścianę zbiornika, zamocowaną do niej dwuściankową okładzinę z usztywnionego poprzez wysycenie żywicą podwójnego materiału runowego, w którym warstwa górna i warstwa dolna są połączone ze sobą za pomocą utrzymujących je we wzajemnym odstępie żeber utworzonych z nici runowych, oraz zewnętrzną, warstwę laminatu, według wynalazku charakteryzuje się tym, że żebra okładziny tworzą rozciągające się liniowo w jednym kierunku przegrody pomiędzy warstwą górną i warstwą dolną, z których to przegród każda składa się z dużej liczby umieszczonych obok siebie nici runowych, przy czym przegrody o małych wysokościach od 2,5 do 3,5 mm i większych od nich wzajemnych odstępach od 5 do 8 mm przebiegają równolegle do siebie i wraz z warstwą górną i warstwą dolną ograniczają poszczególne puste przestrzenie kanałowe.

Korzystnie przegrody są w większej części zamknięte przez osadzone w utwardzonej żywicy żebra.

Korzystnie poszczególne puste przestrzenie kanałowe są połączone ze sobą nad przegrodami.

Korzystnie warstwę górną i warstwę dolną stanowi tkanina ze skrzyżowanymi nićmi wątku i osnowy, zaś nici runowe są związane w warstwie górnej i warstwie dolnej tak, że utworzone z nich opasanie obejmuje każdorazowo po pięć do siedmiu nici wątku.

Korzystnie warstwa górna i warstwa dolna oraz nici runowe są wykonane z włókien o wysokiej wytrzymałości, zwłaszcza włókien szklanych.

Korzystnie okładzina, składająca się z pojedynczych wstęg, stykających się ze sobą w postaci szwu na górnej powierzchni zbiornika, jest zamocowana na ścianie zbiornika za pomocą kurczliwej żywicy.

Korzystnie warstwę laminatu stanowi laminat z żywicy wzmocnionej włóknem szklanym.

Korzystnie okładzina jest zamocowana na ścianie zbiornika obrobionej wstępnie za pomocą szorstkowania.

Korzystnie pomiędzy ścianą zbiornika i okładziną znajduje się warstwa pośrednia.

Korzystnie warstwę pośrednią stanowi utwardzony laminat z żywicy wzmocnionej włóknem szklanym.

Korzystnie warstwa górna i warstwa dolna są wykonane z tkaniny o tak dobranej gęstości, że na centymetr kwadratowy przypada mniej nici wątku niż nici osnowy.

Korzystnie warstwa laminatu jest pokryta warstwą zewnętrzną.

W ten sposób uzyskano zbiornik z dwuwarstwową okładziną wewnętrzną i/lub zewnętrzną, która przy niewielkiej grubości ścianki spełnia wymagania w zakresie zabezpieczenia przed przeciekami. W porównaniu do znanych dwuściankowych okładzin z podwójnego materiału runowego gęstość runa i wysokość żeber są znacznie mniejsze, czego następstwem jest mniejsza wytrzymałość na ścinanie. Jeżeli jednak konstrukcja według wynalazku jest zastosowana w połączeniu z liniowo przebiegającymi przegrodami, wówczas otrzymuje się optymalną okładzinę dla ścian zbiorników.

Zastosowany podwójny materiał runowy jest płaski, co sprawia, że koszty jego wytwarzania są niskie. Pomimo płaskości wyeliminowane jest napełnienie, niezbędnej do kontroli przecieków, pustej przestrzeni pomiędzy warstwą górną i warstwą dolną przy wysycaniu utwardzalną żywicą. Żywica zalewa zatem jedynie żebra, tak że wzdłuż liniowego układu umieszczonych obok siebie nici runowych mogą powstać w dużym stopniu zamknięte prze4

183 940 grody. Te wysycone żywicą przegrody zapewniają wystarczającą wytrzymałość płaskiego podwójnego materiału runowego na ścinanie, przy czym nawet wówczas, gdy przegrody są w większej części zamknięte, zachowana jest wystarczająca przepuszczalność, która umożliwia wykrywanie przecieków, zwłaszcza za pomocą sprężonego powietrza.

Gdy warstwę górną i warstwę dolną stanowi tkanina, w której nici runowe są związane tak, że utworzone z nich opasania obejmują po pięć do siedmiu nici wątku, można, zależnie od doboru grubości nici, regulować odstępy pomiędzy, żebrami względnie przegrodami, a co za tym idzie, szerokość pustych przestrzeni kanałowych.

Jako materiał włóknisty na warstwę górną i warstwę dolną oraz nici runowe zalecane są włókna o wysokiej wytrzymałości, zwłaszcza włókna szklane.

Zamocowanie podwójnego materiału runowego na ścianie zbiornika odbywa się korzystnie za pomocą żywicy, która może być zbrojona włóknem szklanym i w postaci laminatu wzmacniać z obu stron podwójną tkaninę.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schematycznie fragment ściany zbiornika według pierwszego przykładu wykonania wynalazku, przy czym od góry pominięta jest częściowo górna warstwa laminatu i górna warstwa podwójnego materiału runowego, fig. 2 - fragment związania podwójnego materiału runowego ściany zbiornika według fig. 1, zaś fig. 3 - fragment ściany zbiornika w drugim przykładzie wykonania wynalazku, przy czym od góry pominięta jest częściowo górna warstwa laminatu i górna warstwa podwójnego materiału runowego.

Figura 1 ukazuje fragment ściany 1 mającego w ogólności cylindryczny kształt zbiornika do przechowywania produktów płynnych i sypkich, zwłaszcza środków chemicznych i petrochemicznych produktów masowych. Po zewnętrznej lub po wewnętrznej stronie ściany 1 zbiornika zamocowana jest dwuściankowa okładzina 2. Zamocowanie jest korzystnie zrealizowane poprzez związanie utwardzalną żywicą, zwłaszcza utwardzalną żywicą reaktywną, na przykład żywicą poliestrową. Wykonana zwłaszcza ze stali ściana 1 zbiornika może być obrobiona poprzez szorstkowanie, zwłaszcza metodą piaskowania. Zszorstkowana ściana 1 zbiornika poprawia przyczepność okładziny 2.

Dwuściankowa okładzina 2 zawiera usztywniony utwardzalną żywicą podwójny materiał runowy 3, którym w postaci jednej lub kilku, ułożonych obok siebie taśm, wyłożona jest w kierunku promieniowym lub wzdłużnym ściana 1 zbiornika.

Podwójny materiał runowy 3 stanowi nie przycięta tkanina wielowarstwowa z warstwą górną 4 i warstwą dolną 5, połączonymi ze sobą i utrzymywanymi w odstępie względem siebie przez nici runowe 6 (porównaj fig. 2), które są prowadzone naprzemiennie pomiędzy warstwą, górną 4 i warstwą dolną 5, tworząc tam żebra 7, 8. Poprzez nasycenie utwardzalną żywicą warstwa górna 4, warstwa dolna 5 i żebra 7, 8 są usztywnione, tworząc element konstrukcyjny.

Nici runowe 6 są przy tym tak związane w warstwie górnej 4 i warstwie dolnej, że pomiędzy każdymi dwoma sąsiednimi żebrami 7 i 8, utworzonymi przez nici runowe 6 przy krzyżowaniu między warstwą górną 4 i warstwą dolną 5, znajduje się odcinek A o długości od 5 do 8 mm. Jeżeli podwójny materiał runowy stanowi korzystnie tkanina ze skrzyżowanymi nićmi wątku 9 i nićmi osnowy 8 (nie przedstawionymi na fig. 2), wówczas długość odcinka A można dobrać poprzez takie związanie nici runowych 6, że w warstwie górnej 4 i warstwie dolnej 5 utworzone z nici runowych 6 opasanie obejmuje każdorazowo po pięć do siedmiu nici wątku 9). Na fig. 2 przedstawione jest opasanie, obejmujące po pięć nici wątku 9. Korzystnie tkanina stanowiąca podwójny materiał runowy podwójny ma dwa systemy osnowy z nici runowych 6, które na zmianę wchodzą w warstwę górną 4 i warstwę dolną 5. Gęstość nie wysyconej żywicą warstwy górnej 4 i warstwy dolnej 5 można ustalić za pomocą liczby nici osnowy i nici wątku 9, przypadających na centymetr kwadratowy. Jeżeli warstwa 5 górna 4 i warstwa dolna 5 mają być bardziej luźne, aby jakkolwiek przeciek w ścianie 1 zbiornika mógł być jak najszybciej wykazany, wówczas na jednym centymetrze kwadratowym można rozmieścić mniej nici wątku niż nici sczepiających. Na przykład przy 10 niciach sczepiających na centymetr kwadratowy przypada tylko 9 lub 9,5 nici wątku. Warstwa górna i warstwa dolna są wówczas w pewnej mierze nieszczelne.

183 940

Wysokość żeber 7, 8 wynosi jedynie 2,5 do 3,5 mm. Nici runowe 6 są ponadto tak powiązane obok siebie, że utworzone żebra 7, 8 tworzą liniowe i wzajemnie równoległe przegrody 10, które wraz z warstwą górną 4 i warstwą dolną 5 ograniczają poszczególne puste przestrzenie kanałowe 11. Wysokość żeber 7, 8, a zatem także przegród 10, jest w związku z tym mniejsza niż szerokość odstępów pomiędzy przegrodami. Odstępy pomiędzy przegrodami mogą być dwukrotnie większe niż wysokość przegród 10.

Żebra 7, 8 wzdłuż przegród 10 są korzystnie tak osadzone w utwardzonej żywicy, że są w większej części zamknięte. Warstwa górna 4 i warstwa dolna 5 tworzą w ten sposób dwie, położone w odstępie względem siebie i usztywnione ścianki, pomiędzy którymi znajduje się przestrzeń, tylko częściowo wypełniona również usztywnionymi przegrodami 10, a poza tym w zasadzie pusta.

Jako materiał na warstwę górną 4, warstwę dolną 5 i nici runowe 6 oraz żebra 7, 8 służą włókna o wysokiej wytrzymałości, na przykład włókna szklane, włókna węglowe i włókna aramidowe. Zastosowane włókna mogą mieć przy tym postać włókien staplowych, uprzędzionych do postaci przędzy, lub mono- względnie multifilamentów.

Okładzina 2 może być wreszcie, jedno- lub obustronnie, wzmocniona i osłonięta warstwą 12, 13 laminatu z korzystnie wzmocnionego włóknem szklanym tworzywa sztucznego. Górna warstwa 12 laminatu może być pokryta warstwą zewnętrzną, dzięki czemu uzyskuje się wyjątkowo gładką powierzchnię zewnętrzną, która dodatkowo może powodować uszczelnienie. Dolna warstwa 13 laminatu może tworzyć warstwę pośrednią między ścianą 1 zbiornika i okładziną 2, która stanowi dodatkowy element konstrukcji ściany 1 zbiornika, wydłużając tym samym czas życia zbiornika.

W celu umieszczenia okładziny 2 na ścianie 1 zbiornika można w promieniowym kierunku zbiornika ułożyć jedną lub kilka taśm tkaniny podwójnej tak, że na górnej powierzchni zbiornika utworzony zostanie szew. Alternatywnie układanie może odbywać się w kierunku wzdłużnym zbiornika. Puste przestrzenie kanałowe 11 mogą przy tym kończyć się w obszarze szwu lub połączenia i w tym miejscu łączyć się ze sobą tak że nawet przy daleko idącym zamknięciu przegród 10 różne puste przestrzenie kanałowe są połączone ze sobą, dzięki czemu kontrola przecieków może rozciągać się na całą okładzinę. Jeżeli przegrody 10 nie są całkowicie zamknięte poprzez wysycenie żywicą, wówczas puste przestrzenie kanałowe 11 mogą łączyć się ze sobą także nad przegrodami 10.

Do wysycenia żywicą podwójnej tkaniny służy utwardzalna żywica reaktywna, na przykład nienasycone poliestry, epoksydy, winyloestry, fenole, poliuretany, silikony, poliimidy lub poliamidoimidy. Do tego celu nadają się również żywice utwardzane promieniami ultrafioletowymi.

Kontrolna przecieków odbywa się w okładzinie 2 za pomocą znanych systemów kontroli przecieków.

Drugi przykład wykonania według fig. 3 różni się od opisanego powyżej jedynie tym, że okładzina 2 jest zamocowana bezpośrednio do ściany 1 zbiornika. Brakuje tutaj pośredniej dolnej warstwy 13 laminatu według fig. 1. Poza tym oba przykłady wykonania odpowiadają sobie wzajemnie.

183 940

10

⁷ 8

FIG. 1

Departament Wydawnictw UP RP Nakład 50 egz. Cena 2,00 zł.

Claims (12)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Zbiornik z okładziną wewnętrzną i/lub zewnętrzną, zawierający ścianę zbiornika, zamocowaną do niej dwuściankową okładzinę z usztywnionego poprzez wysycenie żywicą podwójnego materiału runowego, w którym warstwa górna i warstwa dolna są połączone ze sobą za pomocą utrzymujących je we wzajemnym odstępie żeber utworzonych z nici runowych, oraz zewnętrzną warstwę laminatu, znamienny tym, że żebra (7, 8) okładziny (2) tworzą rozciągające się liniowo w jednym kierunku przegrody (10) pomiędzy warstwą górną (4) i warstwą dolną (5), z których to przegród (10) każda składa się z dużej liczby umieszczonych obok siebie nici runowych (6), przy czym przegrody (10) o małych wysokościach od 2,5 do 3,5 mm i większych od nich wzajemnych odstępach od 5 do 8 mm przebiegają równolegle do siebie i wraz z warstwą górną (4) i warstwą dolną (5) ograniczają poszczególne puste przestrzenie kanałowe (11).
2. 2. Zbiornik według zastrz. 1, znamienny tym, że przegrody (10) są w większej części zamknięte przez osadzone w utwardzonej żywicy żebra (7,8).
3. 3. Zbiornik według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że poszczególne puste przestrzenie kanałowe (11) są połączone ze sobą nad przegrodami (10).
4. 4. Zbiornik według zastrz. 1, znamienny tym, że warstwę górną (4) i warstwę dolną (5) stanowi tkanina ze skrzyżowanymi nićmi wątku i osnowy (9), zaś nici runowe (6) są związane w warstwie górnej (4) i warstwie dolnej (5) tak, że utworzone z nich opasanie obejmuje każdorazowo po pięć do siedmiu nici wątku (9).
5. 5. Zbiornik według zastrz. 1, znamienny tym, że warstwa górna (4) i warstwa dolna (5) oraz nici runowe (6) są wykonane z włókien o wysokiej wytrzymałości, zwłaszcza włókien szklanych.
6. 6. Zbiornik według zastrz. 1, znamienny tym, że okładzina (2), składająca się z pojedynczych wstęg, stykających się ze sobą w postaci szwu na górnej powierzchni zbiornika, jest zamocowana na ścianie (1) zbiornika za pomocą kurczliwej żywicy.
7. 7. Zbiornik według zastrz. 1, znamienny tym, że warstwę (12) laminatu stanowi laminat z żywicy wzmocnionej włóknem szklanym.
8. 8. Zbiornik według zastrz. 1, znamienny tym, że okładzina (2) jest zamocowana na ścianie (1) zbiornika obrobionej wstępnie za pomocą szorstkowania.
9. 9. Zbiornik według zastrz. 1, znamienny tym, że pomiędzy ścianą (1) zbiornika i okładziną (2) znajduje się warstwa pośrednia (13).
10. 10. Zbiornik według zastrz. 9, znamienny tym, że warstwę pośrednią (13) stanowi utwardzony laminat z żywicy zbrojonej włóknem szklanym.
11. 11. Zbiornik według zastrz. 1, znamienny tym, że warstwa górna (4) i warstwa dolna (5) są wykonane z tkaniny o tak dobranej gęstości, że na centymetr kwadratowy przypada mniej nici wątku niż nici osnowy.
12. 12. Zbiornik według zastrz. 1 albo 7, znamienny tym, że warstwa (12) laminatu jest pokryta warstwą zewnętrzną.