PL182551B1

PL182551B1 - Zestaw elementów konstrukcyjnych do zabawy

Info

Publication number: PL182551B1
Application number: PL96312425A
Authority: PL
Inventors: Norbert Felgenhauer; Wolfgang Görlich; Peter Dziemballa
Original assignee: Brandstaetter Geobra
Priority date: 1995-01-23
Filing date: 1996-01-23
Publication date: 2002-01-31
Also published as: EP0722755B1; ES2147865T3; HUP9600134A2; ATE192348T1; DE59605079D1; US5827105A; HUP9600134A3; CZ293523B6; GR3034054T3; CZ19796A3; HU9600134D0; HU215973B; DE19501742A1; PL312425A1; EP0722755A1

Abstract

1 . Zestaw elem entów konstrukcyjnych do zabawy, w którym elem enty krajobrazow e zaw ieraja pow ierzchnie podstawy i co najm niej je d n a powierzchnie podporow a przeznaczona dla podstawy innego elem entu krajobrazo- wego, przy czym czesc elem entów krajobrazow ych z a - w iera co najm n iej po dw ie p o w ierzch n ie p o d porow e, i w kazdej pow ierzchni podporowej znajduje sie elem ent urzadzenia ryglujacego, przy czym w obszarze kazdej powierzchni podstawy jest przewidziany co najmniej jeden elem ent ryglujacy uzupelniajacy w stosunku do elem entu znajdujacego sie w kazdej powierzchni podpo- rowej, znam ienny tym, ze w kazdej powierzchni podpo- rowej (9, 10, 11, 12, 13, 14) elementu krajobrazowego (1, 2, 3) usytuowany jest otwór ryglujacy (15) a elementy (21) razem z otworem (15) stanow ia elem ent blokujacy (33), przy czym elem enty ryglujace (21) sa wychylne miedzy pozycja I, w której nie w ystaja poza pow ierzchnie podsta- wy (4, 5, 6) i pozycja II, w której element blokujacy (33) wy- staje ponad powierzchnie podstawy (4, 5, 6), a powierzchnie podporowe (9, 10, 11, 12, 13, 14) usytuowane sa ponad kazda powierzchnia podstawy (4, 5, 6) w odleglosci n x a odpowia- dajacej n-krotnosci siatki wysokosciowej ("a"), przy czym n jest liczba calkowita i wynosi n = 1,2, 3. FIG. 1 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest zestaw elementów konstrukcyjnych do zabawy, w którym elementy krajobrazowe zawierają powierzchnię podstawy i co najmniej jedną powierzchnię podporową przeznaczoną dla podstawy innego elementu krajobrazowego. Część elementów krajobrazowych zawiera co najmniej po dwie powierzchnie podporowe, i w każdej powierzchni podporowej znajduje się element urządzenia ryglującego, przy czym w obszarze każdej powierzchni podstawy jest przewidziany co najmniej jeden element ryglujący uzupełniający w stosunku do elementu znajdującego się w każdej powierzchni podporowej.

Istota wynalazku polega na tym, że w każdej powierzchni podporowej elementu krajobrazowego usytuowany jest otwór ryglujący a elementy ryglujące razem z otworem ryglującym stanowią element blokujący. Elementy ryglujące są wychylne między pozycją I, w której nie wystają poza powierzchnię podstawy, i pozycją II, w której w każdym przypadku element blokujący wystaje ponad powierzchnię podstawy, a powierzchnie podporowe usytuowane są ponad każdą powierzchnią podstawy w odległości n x a odpowiadającej n-krotności siatki wysokościowej, przy czym n jest liczbą całkowitą i wynosi n = 1,2,3.

Korzystnie, elementy krajobrazowe posiadające co najmniej dwie powierzchnie podporowe, zawierają co najmniej dwie części urządzenia blokującego, przy czym odległość tych części mierzona w płaszczyźnie poziomej jest zawsze identyczna.

W elementach krajobrazowych z co najmniej dwoma elementami ryglującymi, odległość tych elementów, mierzona w płaszczyźnie poziomej, jest identyczna i równa odległości części urządzenia blokującego.

Elementy krajobrazowe z co najmniej trzema powierzchniami podporowymi posiadają co najmniej jeden element urządzenia ryglującego, przy czym taki element urządzenia ryglującego w stosunku do dwóch pozostałych jest usytuowany w identycznej odległości mierzonej w płaszczyźnie poziomej .

Zestaw według wynalazku posiada co najmniej trzy elementy ryglujące, przy czym każdy element ryglujący jest usytuowany w identycznej odległości od pozostałych dwóch elementów ryglujących, mierzonej w płaszczyźnie poziomej.

Elementy ryglujące są zablokowane w pozycji I i pozycji II, w każdym elemencie krajobrazowym.

Dzięki temu, że elementy krajobrazowe są wykonane z powierzchniami podporowymi znajdującymi się w pewnej siatce wysokościowej, można zbudować bardzo zróżnicowane krajobrazy przy użyciu mało zróżnicowanych elementów krajobrazowych. Wzajemne usytuowanie dwóch elementów krajobrazowych jest dowolne, przy czym połączone są one trzecim elementem krajobrazowym. W ten sposób można kształtować dowolnie sztuczny krajobraz w miniaturze.

Szczególnie korzystne w związku z tym, jest to, że w powierzchniach podporowych przewidziane są powierzchnie blokujące z odpowiednio skonstruowanymi urządzeniami ryglującymi.

Przedmiot wynalazku został przedstawiony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia widok z góry elementu krajobrazowego z trzema powierzchniami podporowymi odpowiadający strzałce I na fig. 2, fig. 2 - widok z boku elementu krajobrazowego odpowiadający strzałce II na fig. 1 , fig . 3 - widok z dołu elementu krajobrazowego według fig. 1 i 2 odpowiadający strzałce III na fig. 2, fig. 4 - widok z góry elementu krajobrazowego z dwiema powierzchniami podporowymi odpowiadający strzałce IV na fig. 5, fig. 5 - widok z boku elementu krajobrazowego według fig. 4 odpowiadający strzałce 5 na fig. 4,

182 551 fig. 6 - widok z dołu elementu krajobrazowego według fig. 4 i 5 odpowiadający strzałce VI na fig. 5, fig. 7 - widok z góry elementu krajobrazowego z jedną powierzchnią podporową odpowiadający strzałce VII na fig. 8, fig. 8 - widok z boku elementu krajobrazowego według fig. 7 odpowiadający strzałce VIII na fig. 7, fig. 9 - widok z dołu elementu krajobrazowego według fig. 7 i 8 odpowiadający strzałce IX na fig. 8, fig. 10 - częściowy przekrój dwóch elementów ryglowanych za pomocą elementu ryglującego, fig. 11 - widok z boku elementu ryglującego odpowiadający strzałce XI na fig. 10 i fig. 12 - dwa wzajemnie zaryglowane elementy w widoku perspektywicznym.

Element krajobrazowy 1 przedstawiony na fig. 1 do 3 stanowi taką samą formację skalną, jak element 2 według fig. 4 do 6 i element krajobrazowy 3 według fig. 7 do 9. Zostało to przedstawione szczególnie sugestywnie na fig. 12. Każdy element 1, 2, 3, zawiera podstawę określającą płaszczyznę podstawy 4, względnie 5, względnie 6, która jest ukształtowana poprzez dolną obwodową krawędź 7, w każdym przypadku usytuowaną u dołu, w dużej części pustych elementów 1 względnie 2, względnie 3. Każdy element 1, 2, 3, zawiera dowolnie ukształtowane elementy kształtowe 8, które spełniają jedynie funkcje estetyczne, lub służą uatrakcyjnieniu zabawy. Takie elementy kształtowe 8 mogą nie tylko stanowić część skały, ale również przykładowo fragment łąki, stawu, lub wodospadu.

Element krajobrazowy 1 według fig. 1 do 3 zawiera trzy powierzchnie podporowe 9, 10, 11, które przebiegają równolegle do podstawy 4, i które w każdym przypadku usytuowane są na pewnej wysokości ponad podstawą 4, która odpowiada siatce wysokościowej a. Powierzchnia podporowa 9 jest usytuowana ponad podstawą 4 na wysokości a, powierzchnia 10 na wysokości 2a, podczas gdy powierzchnia 11 na wysokości 3a.

Element krajobrazowy 2 według fig. 4 do 6, zawiera dwie powierzchnie podporowe 12, 13, usytuowane na pewnej wysokości ponad powierzchnią podstawy 5 odpowiednio do siatki wysokościowej a. Powierzchnia podporowa 12 usytuowana jest na wysokości a ponad podstawą 5, podczas gdy powierzchnia 13 na wysokości 2a ponad podstawą 5. Również te powierzchnie podporowe są równoległe do podstawy 4.

Element krajobrazowy 3 zawiera jedną powierzchnię podporową 14, która również jest równoległa do podstawy 6 i jest usytuowana nad nią na wysokości a. Jest samo przez się zrozumiałe, że elementy krajobrazowe mogą zawierać cztery i więcej powierzchni podporowych, które w każdym przypadku usytuowane są na pewnej wysokości wynoszącej n xa od powierzchni podstawy 6, przy czym n jest liczbą całkowitą i wynosi n = 1, 2, 3.....

W każdej powierzchni podporowej 9 do 14 wykonany jest otwór ryglujący 15. Otwory ryglujące 15 elementu krajobrazowego 1 są rozmieszczone w widoku z góry według fig. 1 względnie w widoku z dołu według fig. 2 - w wierzchołkach (teoretycznego) trójkąta równobocznego 16, o boku b. Jak wynika to z definicji trójkąta równobocznego, trójkąt 16 jest również równokątny, a więc kąty wierzchołkowe c mają po 60°. Kiedy element krajobrazowy zawiera więcej niż trzy powierzchnie podporowe, i w związku z tym więcej niż trzy otwory ryglujące 15 oddalone są od dwóch innych otworów ryglujących w odległości b. Element krajobrazowy 2 z dwiema powierzchniami podporowymi 12, 13 zawiera dwa otwory ryglujące 15, które w każdym przypadku oddalone są od siebie o odległość b.

Elementy krajobrazowe 1, 2, 3 są puste i w pustych przestrzeniach 17, 18, 19, zawierają, w przekroju poprzecznym równoległym do powierzchni podstawy 4, elementy łożyskowe 20 w postaci litery U, służące do obrotowego ułożyskowania elementów ryglujących 21, które razem z otworami blokującymi 15 tworzą urządzenia blokujące. O ile w elemencie krajobrazowym 1 względnie 2, znajduje się więcej elementów ryglujących 21, usytuowane są one również w identycznej odległości d między sobą, która jest identyczna z wzajemną odległością b otworów ryglujących 15, to znaczy b = d. Gdy - jak w przypadku elementów krajobrazowych 1 2 - przewidziane są trzy elementy blokujące - tak samo jak otwory blokujące 15 w elemencie krajobrazowym 1, - są one rozmieszczone w wierzchołkach trójkąta równobocznego 22, który ma równe kąty wierzchołkowe e, które mają po 60°. Podczas gdy odległości b odnoszą się w każdym przypadku do osi 23 otworów ryglujących 15, to odległości d odnoszą się do równoległych do osi 23, i prostopadłych do powierzchni podstaw 4, 5, 6 osi 24 elementów ryglujących 21.

182 551

Przy możliwym ukształtowaniu elementu krajobrazowego z czterema, lub więcej elementami w stosunku do odległości d obowiązują reguły omówione powyżej dla elementów krajobrazowych z czterema lub więcej otworami blokującymi 15.

Jak to wynika z fig. 10 każdy element blokujący 21 ma przekrój poprzeczny zbliżony do litery U. Przy środkowej półce 25 uformowane są dwa elastyczne wzajemnie równolegle przebiegające ramiona 26. Każde ramię 26 wyposażone jest w otwór łożyskowy 27, które to otwory mają wspólną oś 28. Przy umieszczonych naprzeciw siebie bocznych ścianach każdego elementu łożyskowego 20 uformowane są wystające, i skierowane ku sobie obrotowe czopy walcowe 30, które w każdym przypadku zawierają oś obrotu 28. Ponieważ ramiona 26 są elastyczne, element ryglujący 21 może być tak zagłębiony, że w każdym przypadku, czopy obrotowe 30 wchodzą w otwory łożyskowe 27, jak to pokazano na fig. 10.

Przy ścianach bocznych 29 w każdym przypadku uformowane jest żebro ryglujące 31. W ramionach 26 elementów ryglujących 21 ukształtowane są wgłębienia ryglujące 32, które usytuowane są między sobą w odległości kątowej nie większej niż 90°. Wgłębienia ryglujące 32, dzięki elastycznym właściwościom ramion 26 mogą blokować żebra ryglujące 31. Dzięki takiemu ukształtowaniu możliwe jest to, że elementy ryglujące 21 mogą być zaryglowane elementami łożyskowymi 20 w pozycji pokazanej na fig. 10, w której oś 24 przebiega prostopadle do powierzchni podstawy 4, 5, 6, i w której również leży środkowa półka 25 w płaszczyźnie odpowiedniej podstawy 4 względnie 5, względnie 6. Mówiąc inaczej, element ryglujący 21 może być wychylany w ten sposób, że znika całkowicie w pustych przestrzeniach 17, względnie 18, względnie 19, jak również nie wystaje w dół z żadnej powierzchni podstawy 4, 5, 6. Przy środkowej ściance 25 każdego elementu ryglującego 21 uformowane są elementy blokujące 33 z wywiniętym na zewnątrz pierścieniem blokującym 34. Elementy blokujące 33 są rozdzielone wybraniami 35, tak że mogą być elastycznie formowane względem osi 24. Jak to wynika z fig. 10, otwory 15 zawierają podcięcie 36 dopasowane do elementów blokujących 33 z pierścieniami 34, tak że elementy blokujące 33 mogą być elastycznie zablokowane w otworach ryglujących 15. Rozłączenie zestawu możliwe jest poprzez wyciągnięcie elementów blokujących 33 z otworów ryglujących 15.

Na figurze 12 pokazana jest zabudowa pewnego krajobrazu wykonana z elementów krajobrazowych, przy czym przedstawione jest tu tylko połączenie dwóch elementów krajobrazowych 1 i 2. Przy tym na elemencie krajobrazowym 1 usytuowanym na podłożu 37 znajdują się wszystkie trzy elementu ryglujące 21 zaryglowane w przedstawiony wyżej sposób, tak że elementy blokujące 33 nie wystają w dół z płaszczyzny podstawy 4. Przy tym z elementu krajobrazowego 2, wystającego ponad powierzchnię podporową elementu krajobrazowego 1 wysunięty jest poprzez powierzchnię podstawy 5 element ryglujący 21, tak że jego element blokujący 33 może być ulokowany w otworze ryglującym 15 powierzchni podporowej 11. Obydwa elementy 1 i 2 są miedzy sobą połączone. Kiedy element krajobrazowy 2 będzie łączony jeszcze z nie pokazanym dalszym elementem krajobrazowym, wtedy odpowiednio, poprzez powierzchnię podstawy 5 musi być zainstalowany dalszy element ryglujący 21. W innym przypadku należy zastosować dwa elementy ryglujące 21 w pustej przestrzeni 18 elementu 2.

Jak jedynie zaznaczono na fig. 12 otwory ryglujące 15 potrzebne do przebudowy różnych elementów krajobrazu mogą być wykorzystane do osadzania w nich drzew, co zaznaczono za pomocą pnia drzewa 38. Dalej, na różnych elementach krajobrazowych można osadzić płytę 39, która na swojej dolnej stronie wyposażona będzie w elementy blokujące, odpowiadające pod względem ilości otworom ryglującym 15. Na takiej płycie mogą być przykładowo usytuowane domy.

Elementy krajobrazowe 1, 2, 3 jako elementy natury, i elementy sztucznie stworzone przez ludzi takie jak płyty 39 wykonane są z relatywnie trwałego tworzywa sztucznego. Elementy ryglujące 21 wykonane są ze stosunkowo elastycznego tworzywa sztucznego.

182 551

FIG. 11

182 551

FIG.2

FIG.1

FIG. 3

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz Cena 2,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Zestaw elementów konstrukcyjnych do zabawy, w którym elementy krajobrazowe zawierają powierzchnię podstawy i co najmniej jedną powierzchnię podporową przeznaczoną dla podstawy innego elementu krajobrazowego, przy czym część elementów krajobrazowych zawiera co najmniej po dwie powierzchnie podporowe, i w każdej powierzchni podporowej znajduje się element urządzenia ryglującego, przy czym w obszarze każdej powierzchni podstawy jest przewidziany co najmniej jeden element ryglujący uzupełniający w stosunku do elementu znajdującego się w każdej powierzchni podporowej, znamienny tym, że w każdej powierzchni podporowej (9,10, 11,12, 13, 14) elementu krajobrazowego (1, 2, 3) usytuowany jest otwór ryglujący (15) a elementy (21) razem z otworem (15) stanowią element blokujący (33), przy czym elementy ryglujące (21) są wychylne między pozycją I, w której nie wystają poza powierzchnię podstawy (4, 5, 6) i pozycją II, w której element blokujący (33) wystaje ponad powierzchnię podstawy (4, 5, 6), a powierzchnie podporowe (9, 10, 11, 12, 13, 14) usytuowane są ponad każdą powierzchnią podstawy (4, 5, 6) w odległości n x a odpowiadającej n-krotności siatki wysokościowej (a), przy czym n jest liczbą całkowitą i wynosi n = 12,3.
2. Zestaw według zastrz. 1, znamienny tym, że elementy krajobrazowe (1, 2) posiadające co najmniej dwie powierzchnie podporowe (9, 10, 11, 12, 13), zawierają co najmniej dwie części urządzenia blokującego usytuowane przy czym odległość tych części (b) mierzona w płaszczyźnie poziomej jest zawsze identyczna.
3. Zestaw według zastrz. 1, znamienny tym, że w elementach krajobrazowych z co najmniej dwoma elementami ryglującymi (21) odległość (d) tych elementów, mierzona w płaszczyźnie poziomej, jest identyczna i równa odległości (b).
4. Zestaw według zastrz. 2, znamienny tym, że elementy krajobrazowe (1, 2) z co najmniej trzema powierzchniami podporowymi (9, 10, 11) posiadają co najmniej jeden element urządzenia ryglującego, przy czym taki element urządzenia ryglującego w stosunku do dwóch pozostałych jest usytuowany w identycznej odległości (b) mierzonej w płaszczyźnie poziomej.
5. Zestaw według zastrz. 3, znamienny tym, że posiada co najmniej trzy elementy ryglujące (21), i że każdy element ryglujący (21) jest usytuowany w identycznej odległości od pozostałych dwóch elementów ryglujących (21), mierzonej w płaszczyźnie poziomej.
6. Zestaw według zastrz. 1 albo 3, albo 5, znamienny tym, że elementy ryglujące (21) są zablokowane w pozycji I i pozycji II, w każdym elemencie krajobrazowym (1, 2, 3).

Przedmiot wynalazku dotyczy zestawu elementów konstrukcyjnych do zabawy, obejmującego co najmniej częściowo zróżnicowane elementy krajobrazowe.

W licznych budowanych na podłożu układach przeznaczonych do zabawy, jak na przykład przy kolejkach elektrycznych, występują elementy, przy użyciu których możliwe jest stworzenie sztucznego krajobrazu. Wada takich elementów krajobrazowych polega na tym, że mogą być one dzielone tylko na powierzchni tworzącej krajobraz i nie pozwalają na rozwijającą wyobraźnię i wielostronną zabawę.

Z opisu zgłoszenia EP 0 269 798 A znany jest skrzynkowy zestaw budowlany do zabawy pozwalający na montaż zabawki w postaci masywu skalnego. Pojedyncze skrzynkowe elementy budowlane posiadają nieregularną strukturę powierzchni zewnętrznej i wyposażone są w czopy wtykowe i pasujące do nich wybrania, tak że połączenie wielu elementów tworzy sztuczny krajobraz w postaci masywu skalnego. Wtykowe układy złączne tego typu mają dwie wady. Po pierwsze czopy wtykowe wystają w kierunku do góry i mają wpływ na obniżenie estetyki zabawki w postaci masywu skalnego. Po drugie ograniczona jest sztywność

182 551 połączeń wtykowych, ponieważ mogą być one w prosty sposób rozłączone przy przyłożeniu niedużej siły.

Z opisu wzoru zdobniczego USA nr 332643 znany jest również zestaw elementów budowlanych do zabawy. W rozwiązaniu tym zastosowano powierzchnie powłokowe, które rozmieszczone są w różnych odległościach między sobą. Skrzynkowe elementy budowlane posiadają wystające ponad powierzchniami powłokowymi czopy wtykowe, służące do połączenia z innymi elementami. Wspomniane wyżej czopy wtykowe mają również niekorzystny wpływ na estetykę zabawki. Poza tym połączenia takie można rozłączyć w prosty sposób, co nie wpływa korzystnie na sztywność całej konstrukcji.