PL182440B1 - Urządzenie do karmienia, zwłaszcza do karmienia świń - Google Patents

Abstract

1. Urzadzenie do karmienia, zwlasz- cza do karmienia swin zawierajace pojem- nik z karma polaczony z rurowym trans- porterem doprowadzajacym karme do urzadzenia, przy czym w dolnej czesci po- jemnika z karma jest osadzony zespól do- zujacy zawierajacy w swojej dolnej czesci uchylnie zawieszona sekcje, znamienne tym, ze zespól dozujacy (9, 62) zawiera plyte (36, 48) przenoszaca karme, nad która jest umieszczony przemieszczalny po- przecznie element spychajacy (22, 44). F I G .1 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie do karmienia, zwłaszcza do karmienia świń.

Znane jest urządzenie do karmienia, zwłaszcza do karmienia świń, zawierające rurowy pojemnik z karmą połączony z rurowym transporterem doprowadzającym karmę do urządzenia. W dolnej części rurowego pojemnika z karmąjest osadzony zespół dozujący zawierający w swojej dolnej części uchylnie zawieszoną sekcję. Świnie mogą działać ryjem na uchylnie zawieszoną sekcję, uzyskując tym samym jedzenie.

Urządzenie do karmienia, zwłaszcza do karmienia świń, zawierające pojemnik z karmą połączony z rurowym transporterem doprowadzającym karmę do urządzenia, przy czym w dolnej części pojemnika z karmąjest. osadzony zespół dozujący zawierający w swojej dolnej części uchylnie zawieszoną sekcję, według wynalazku charakteryzuje się tym, że zespół dozujący zawiera płytę przenoszącą karmę, nad którą jest umieszczony przemieszczalny poprzecznie element spychający.

182 440

Korzystnie zespół dozujący zawiera uchylnie zawieszoną sekcję połączoną z prętem wieszakowym, który przechodzi przez element spychający.

Korzystnie element spychający jest w kształcie dzwonu.

Korzystnie pręt wieszakowy ma na jednym końcu element kulisty spoczywający w odpowiednim zagłębieniu w wieszaku, zaś na pręcie wieszakowym spoczywa element spychający.

Korzystnie pręt wieszakowy jest zawieszony w łożysku kulistym, którego jedna powierzchnia łożyskowa jest uformowana w elemencie spychającym i ma kształt wklęsłej powierzchni kulistej, zaś druga powierzchnia łożyskowa jest uformowana w płycie i ma kształt wypukłej powierzchni kulistej.

Korzystnie urządzenie dozujące zawiera przemieszczający się pionowo cylindryczny pierścień do regulacji wymiarów wylotu, który jest osadzony na wylocie pojemnika z karmą.

Korzystnie nad pojemnikiem z karmą jest umieszczona rura wyładowcza transportera rurowego, która jest skonstruowana w formie rury teleskopowej.

Korzystnie zespół dozujący jest osadzony w wylocie pojemnika z karmą, mającego korzystnie kształt lejka i podpartego na korycie do karmienia.

Korzystnie powierzchnie łożyskowe są cylindryczne.

Korzystnie uchylnie zawieszona sekcja ma kształt lejka.

Korzystnie uchylnie zawieszona sekcja jest zamkniętym elementem, który jest pełny bądź wydrążony i, korzystnie, kulisty.

Przedmiot wynalazku w przykładach wykonania uwidoczniono na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia stanowisko do karmienia w widoku z przodu, fig. 2 - zespół dozujący do automatycznego karmidła, w przekroju poprzecznym, fig. 3 - inny przykład wykonania zespołu dozującego według wynalazku, w przekroju poprzecznym, fig. 4 - przykład wykonania koryta, w przekroju poprzecznym, fig. 5 - koryto w rzucie z góry, fig. 6 - inny przykład wykonania automatycznego urządzenia do karmienia według wynalazku oraz fig. 7 - zespół dozujący do automatycznego urządzenia do karmienia ze stałą sekcją uchylną, w przekroju poprzecznym.

Stanowisko do karmienia pokazane na fig. 1 jest osadzone w rozdzielaczu 2 pomiędzy dwoma poidłami 8. W skład tego stanowiska wchodzi koryto 4, nad którym w środku znajduje się automatyczne urządzenie do karmienia 6, które świnie mogą uruchamiać ryjami, dozując karmę do koryta 4. Z każdej strony automatycznego urządzenia do karmienia 6 znajduje się poidło 8, również uruchamiane przez świnię ryjem i dawkujące wodę do picia.

W skład automatycznego urządzenia do karmienia 6 wchodzi rurowy pojemnik 10 na karmę, napełniany przez rurę wyładowczą 11 z rurowego transportera rozprowadzającego karmę po chlewni. Na dolnym końcu rurowego pojemnika 10 znajduje się zespół dozujący 9, który pokazano w powiększeniu na fig. 2.

Zespół dozujący 9 zawiera w swojej dolnej części uchylnie zawieszoną sekcję w postaci elementu w kształcie lejka 12 z wewnętrzną cylindryczną tuleją 14 na śrubę łączącą. 16. Lejek 12 jest osadzony na śrubie łączącej 16 w ten sposób, że tuleja 14 spoczywa na łbie śruby łączącej 16. Tuleja 14 jest połączona z lejkiem 12 za pomocą promieniowych rozporek 18, to jest lejek 12 jest otwarty w taki sposób, że karma może swobodnie przez niego spadać. Ewentualne zakleszczone w lejku 12 części karmy szybko rozpuszczają się pod działaniem na niego świni. W górnej części śruby łączącej 16 znajduje się gwint wewnętrzny, dzięki któremu można ją nakręcać na pręt wieszakowy 20. Nad śrubą łączącą 16, i na jej końcu, spoczywa element spychający 22 w kształcie dzwonu z otworem, przez który przechodzi pręt wieszakowy 20. Na górnej części pręta wieszakowego 20 znajduje się element kulisty 24 spoczywający w odpowiednim zagłębieniu w wieszaku 25 osadzonym w zespole dozującym 9. W skład wieszaka 25 wchodzi pierścień 26 oraz centralna część 28. Oba te elementy są połączone ramionami 30 tak, że nie stawiają przeszkód przepływowi karmy. Podobnie, ruchy zespołu dozującego 9 zapobiegają zatykaniu zespołu karmą albo rozpuszczają utworzone z niej zatory.

Nad lejkiem 12 znajduje się kołnierz 32, na którego dolnej stronie jest przykręcona, za pośrednictwem kołnierza 34, prowadząca i przenosząca płyta 36. Kołnierz 32 działa dodatkowo jako osłona uniemożliwiająca świni dostanie się do lejka 12 z góry, ale zmuszająca ją do uruchamiania go z boku. Płyta 36 jest połączona z kołnierzem 34 ramionami 38. Ponadto w otworze wylotowym znajduje się pierścień 40, który można podnosić albo opuszczać, re4

182 440 gulując w ten sposób wielkość szczeliny wyładowczej. Pierścień ten można przymocować śrubami przechodzącymi przez owalne otwory, co umożliwia mu wykonywanie ruchów w pionie. Otwory te mogą być skośne, co umożliwia dokładniejszą regulację.

Znajdująca się w rurowym pojemniku 10 karma spada do zespołu dozującego 9 przez końcówkę złączną 41 w kształcie lejka (fig. 1) i dalej w dół do uderzenia w zewnętrzną powierzchnię elementu spychającego 22, odchylającego ją na płytę 36, na której spoczywa. Kiedy Świnia uruchamia lejek 12 odchylając go w bok, np. w lewo na figurze, dolna krawędź elementu spychającego 22 przepycha karmę nad górną krawędzią płyty 36. Wskutek tego karma spada lejkiem 12 i dalej do koryta 4. Ruch elementu spychającego 22 w lewo powoduje dodatkowy przepływ karmy nad krawędzią wewnętrzną płyty 36. Po zwolnieniu nacisku świni na lejek 12, wraca on wahadłowo do swojego położenia wyjściowego, co powoduje przepchnięcie karmy nad górną krawędzią z drugiej strony i jej spadek wzdłuż lejka 12 do koryta 4. Wahadłowy ruch rozluźnia ewentualne zatory karmy w zespole dozującym 9 tak, że spada swobodnie do koryta 4.

Ilość doprowadzanej karmy można regulować za pomocą pierścienia 40, a także podnosząc lub opuszczając płytę 36, w razie takiej potrzeby, tak, że zwiększa się lub zmniejsza odległość pomiędzy nim a elementem spychającym 22. Ponadto można również podnosić lub opuszczać lejek 12.

Na fig. 3 pokazano przekrój poprzeczny innego przykładu wykonania zespołu dozującego 9 według wynalazku, gdzie główną różnicą w porównaniu z wcześniejszym przykładem wykonania jest sposób zawieszenia lejka 12. Podobnie jak powyżej, lejek 12 ma centralną cylindryczną tuleję 14 osadzoną na ramionach 18, a lejek 12 wisi na pręcie wieszakowym w postaci śruby 42 przechodzącej przez tuleję 14. Lejek 12 może odchylać się na boki, ponieważ jest zawieszony w łożysku kulistym. Jedna powierzchnia łożyskowa jest uformowana w elemencie spychającym 44 przymocowanym nakrętką do górnego końca śruby 42. Dolna strona elementu spychającego 44 jest wklęsłą powierzchnią kulistą i spoczywa na występie 46 z odpowiednio wypukłą powierzchnią kulistą na płycie 48. Należy zauważyć, że powierzchnie łożyskowe nie muszą być kuliste, ale mogą być również cylindryczne.

Płyta 48 jest przymocowana do kołnierza 54 za pomocą otwartej ramieniowej konstrukcji 50 z kołnierzem 52, podobnie do wcześniejszego przykładu wykonania. W skład zespołu dozującego 9 wchodzi również pierścień 40, którego wysokość można regulować, sterując w ten sposób wielkością otworu wylotowego.

Karma w rurowym pojemniku 10 na karmę spoczywa na płycie 48 i na elemencie spychającym 44. Po uruchomieniu lejka 12 tak, że odchyli się on, na przykład w lewo na rysunku, element spychający 44 z dość wysoką krawędzią 56 przepycha karmę nad krawędzią płyty 48. Karma spada do lejka 12 i lejkiem do koryta 4. Powrotne wychylenie lejka 12 powoduje przepchnięcie karmy nad drugą krawędzią płyty 48. Ruch ten powoduje równocześnie oczyszczenie powierzchni łożyskowych tak, że nie zakleszcza się na nich żadna karma.

Różnica pomiędzy obiema konstrukcjami polega na tym, że środek obrotu lejka 12 w przykładzie wykonania z fig. 2 znajduje się w rurze, natomiast środek obrotu w przykładzie wykonania z fig. 3 jest pod rurą - jego rzeczywiste położenie zależy od promienia krzywizny łożyska kulistego.

Jak widać na fig. 1, zespół dozujący 9, albo dokładniej dolna krawędź lejka 12, znajduje się dosyć wysoko nad korytem 4. W innym przykładzie wykonania pokazanym na fig. 4, lejek 12 wydłużono w taki sposób, że kończy się nieco nad dnem koryta 4 z karmą. W pokazanym przykładzie wykonania, koryto 4 ma pewien szczególny kształt, z płaskim zagłębieniem 58 pod każdym poidłem 8, połączonym z podobnie płaskim i większym zagłębieniem 60 pod wylotem automatycznego urządzenia do karmienia. Takie rozwiązanie zapewnia, że woda, której świnią nie wypiła, spływa do zagłębienia, a następnie kanałem do zagłębienia większego, w które spada karma i tam się ze sobą spotykają. Stwierdzono, że w ten sposób nowo narodzone warchlaki łatwiej uczą się picia z poidła 8. Wskutek małej odległości pomiędzy wylotem automatycznego urządzenia do karmienia a dnem koryta świnie wylizują karmę z wodą a nie jedzą jej z usypanego kopca, co uważa się za lepszy sposób karmienia.

182 440

Na fig. 6 pokazano jeszcze inny przykład wykonania urządzenia według wynalazku, gdzie zespół dozujący 62 jest przymocowany do wylotu pojemnika 64 z karmą, mającego kształt lejka, który jest osadzony na ramionach 66 na korycie 68. W tym przypadku ramiona 66 mogą mieć postać ścianek.

Na fig. 7 pokazano przykład wykonania zespołu dozującego 9 podobny do widocznego na fig. 2, z tą różnicą że zamiast uchylnie zawieszonej sekcji mającej kształt lejka 12 zastosowano zamknięty element 70, pełny lub wydrążony. W przykładzie wykonania z fig. 2 karma płynie lejkiem 12 i wypływa wylotem, natomiast w tym przykładzie wykonania karma zsuwa się w dół po zewnętrznej powierzchni zamkniętego elementu 70 i jest nieco silniej rozpylana na boki. Ponadto karma spływa w dół na ryj świni, co nie występuje w przypadku lejka 12. Wybór przykładu wykonania zależy od oczekiwanego efektu.

Regulacja ilości karmy dostarczanej rurowym transporterem może odbywać się w ten sposób, że rura wyładowcza 11 transportera rurowego jest skonstruowana jako rura teleskopowa, którą można zanurzać w pojemniku 10 z karmą głębiej lub płyciej, regulując w ten sposób znajdującą się w nim ilość karmy.

Istnieje również możliwość dodatkowej regulacji wypływającego strumienia karmy polegająca na wyposażeniu automatycznego urządzenia do karmienia 6 w elementy do regulacji odległości pomiędzy wylotem urządzenia do karmienia 6 a dnem koryta 4. Im krótsza odległość, tym słabszy strumień karmy i na odwrót.

Wynalazek zapewnia skuteczne i niezawodne automatyczne urządzenia do karmienia, które można stosować również do karmienia, w którym zwierzę wylizuje karmę. Ponadto urządzenie według wynalazku zapewnia młodym warchlakom możliwość nauczenia się picia wody z poidła.

182 440

FIG.7

182 440

182 440

FIG.1

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz.

Cena 2,00 zł.

Claims (11)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Urządzenie do karmienia, zwłaszcza do karmienia świń zawierające pojemnik z karmą połączony z rurowym transporterem doprowadzającym karmę do urządzenia, przy czym w dolnej części pojemnika z karmąjest osadzony zespół dozujący zawierający w swojej dolnej części uchylnie zawieszoną sekcję, znamienne tym, że zespół dozujący (9, 62) zawiera płytę (36, 48) przenoszącą karmę, nad którą jest umieszczony przemieszczalny poprzecznie element spychający (22, 44).
2. 2. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że zespół dozujący (9) zawiera uchylnie zawieszoną sekcję połączoną z prętem wieszakowym (20, 42), który przechodzi przez element spychający (22, 44).
3. 3. Urządzenie według zastrz. 2, znamienne tym, że element spychający (22) jest w kształcie dzwonu.
4. 4. Urządzenie według zastrz. 2, znamienne tym, że pręt wieszakowy (20) ma na jednym końcu element kulisty (24) spoczywający w odpowiednim zagłębieniu w wieszaku (25), zaś na pręcie wieszakowym (20) spoczywa element spychający (22).
5. 5. Urządzenie według zastrz. 2, znamienne tym, że pręt wieszakowy (42) jest zawieszony w łożysku kulistym, którego jedna powierzchnia łożyskowa jest uformowana w elemencie spychającym (44) i ma kształt wklęsłej powierzchni kulistej, zaś druga powierzchnia łożyskowa jest uformowana w płycie (48) i ma kształt wypukłej powierzchni kulistej.
6. 6. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że urządzenie dozujące (9) zawiera przemieszczający się pionowo cylindryczny pierścień (40) do regulacji wymiarów wylotu, który jest osadzony na wylocie pojemnika (10, 64) z karmą.
7. 7. Urządzenie według zastrz. 6, znamienne tym, że nad pojemnikiem (10, 64) z karmą jest umieszczona rura wyładowcza (11) transportera rurowego, która jest skonstruowana w formie rury teleskopowej.
8. 8. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że zespół dozujący (62) jest osadzony w wylocie pojemnika (64) z karmą, mającego korzystnie kształt lejka i podpartego na korycie (68) do karmienia.
9. 9. Urządzenie według zastrz. 5, znamienne tym, że powierzchnie łożyskowe są cylindryczne.
10. 10. Urządzenie według zastrz. 2, znamienne tym, że uchylnie zawieszona sekcja ma kształt lejka (12).
11. 11. Urządzenie według zastrz. 2, znamienne tym, że uchylnie zawieszona sekcja jest zamkniętym elementem (70), który jest pełny bądź wydrążony i, korzystnie, kulisty.