PL181368B1 - Maszyna do podbijania toru oraz sposób podbijania toru za pomoca tej maszyny PL PL PL PL PL - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest także sposób podbijania podkładów za pomocą powyższej maszyny. W dalszej treści opisu, w niektórych przypadkach dla uproszczenia, zamiast określenia maszyna do podbijania użyto również skrótowego określenia - podbijarka.

Z amerykańskiego opisu patentowego nr 5 379 700 znana jest maszyna do podbijania, przeznaczona specjalnie do podbijania torów rozgałęźnych. Zawiera ona wielopodkładowy agregat podbijający, dodatkową maszynę do podbijania z jednopodkładowym agregatem podbijającym. Bezpośrednio przed eksploatacją maszyny, dodatkowa podbijarka odsprzęgania jest i napędzana niezależnie za pomocą własnego napędu jezdnego. Za pośrednictwem podbijarki ubijane są podsypki podkładów, zarówno w torze głównym jak i torze rozgałęźnym, w których szybko i bez trudności mogą wchodzić podbijarki do tłucznia. Podkłady nie podbite przez wielopodkładowy agregat podbijający są w końcu podbite dodatkową niezależną jezdną podbijarką bez potrzeby podnoszenia toru. Dzięki takiej kombinacji istnieje również możliwość podbijania torów rozgałęźnych przy użyciu jednego wydajnego wielopodkładowego agregatu podbijającego.

Również z amerykańskiego opisu patentowego nr 3 744 428 znana jest maszyna do podbijania podkładów, składająca się z dwóch ram umieszczonych jedna za drugą w kierunku wzdłużnym maszyny, przy czym każdej z tych ram przyporządkowany jest jeden wielopodkładowy agregat podbijający. Następny w kierunku roboczym, agregat podbijający jest ułożyskowany przesuwnie wzdłuż maszyny. Podbijanie wykonane jest w ten sposób, że po podbiciu dwóch sąsiednich podkładów przez przedni wielopodkładowy agregat podbijający, cała maszyna przesuwa się do przodu o łącznie cztery podkłady, pozostawiając za sobą dwa podkłady. Podkłady nie podbite przez przedni wielopodkładowy agregat podbijający, zostają w końcu podbite przez następny wielopodkładowy agregat podbijający. Zgodnie z jedną z wersji wykonania przedstawionych na fig. 7, znane jest również przyporządkowanie każdej z ram podbijarki dwóch jednopodkładowych agregatów podbijających zamiast jednego wielopodkładowego agregatu podbijającego. Takie jednopodkładowe agregaty oddalone są wzajemnie od siebie o odległość odpowiadającą rozstawowi podkładów. Dla wyrównania różniących się między sobą rozstawów podkładów, każdy agregat podbijający jest ułożyskowany przesuwnie na ramie maszyny w jej kierunku wzdłużnym. Dalsze podbijarki z dwoma wielopodkładowymi agregatami podbijającymi znane są z amerykańskich opisów patentowych 4 224 874, 3 595 170 oraz 3 494 297.

Celem niniejszego wynalazku jest opracowanie maszyny do podbijania podkładów, typu opisanego we wstępie, za pomocą której uzyskuje się dokładną i trwałą geometrię toru w połączeniu ze szczególnie wysoką wydajnością podbijania.

Zgodnie z niniejszym wynalazkiem, dla wyżej wymienionej maszyny do podbijania podkładów, cel ten został osiągnięty w swej istocie dzięki temu, że obydwa podbijaki dwóch wielopodkładowych agregatów wzajemnie ze sobą sąsiadujących w kierunku wzdłużnym maszyny, są od siebie oddalone na odległość odpowiadającą odległości pomiędzy podkładami. Agregat do podnoszenia i regulacji toru jest umieszczony pomiędzy dwoma wielopodkładowymi podbijającymi agregatami, przy czym te obydwa agregaty są zamocowane do ramy roboczej przebiegającej w kierunku wzdłużnym maszyny. Tylna część ramy roboczej jest wsparta na torze za pośrednictwem jezdnego podwozia

181 368 szynowego, natomiast jej przedni koniec jest wsparty na ramie podbijarki przesuwnie poziomo wzdłuż maszyny za pomocą napędu przestawiania.

Rozwiązanie zgodnie z niniejszym wynalazkiem umożliwia uzyskanie znacznego wzrostu wydajności w wyniku korzystnego wprowadzenia do eksploatacji sprawdzonych już przez wiele lat w praktyce agregatów podbijających bez potrzeby ich zmiany konstrukcyjnej, a także osiągnięcie dokładnej i trwałej geometrii toru. Specjalne oddalenie od siebie wielopodkładowych agregatów podbijających o określoną odległość stanowi na tyle idealne rozwiązanie, że z jednej strony nie występują już żadne konstrukcyjne problemy względnie wzajemne zakłócenia wynikające ze zbyt bliskiego ich rozmieszczenia, zaś z drugiej strony nie będą występować problemy z ustaleniem i zachowaniem geometrii toru. Obecnie bowiem tor jest podnoszony do założonego położenia przez agregat podnoszący, i jednocześnie podbijany na obszarze co najmniej czterech podkładów dla osiągnięcia na tym odcinku jego trwałego geometrycznie ułożenia, co ma tę cechę a zarazem zaletę, że pomimo nie podbicia w tej fazie środkowego podkładu pomiędzy dwoma wielopodkładowymi podbijającymi agregatami, tor zachowuje nadal dokładną geometrię po następnej resztkowej fazie podbijania tego środkowego podkładu jednopodkładowym podbijającym agregatem. Maszyna do podbijanią może być skonstruowana w szczególnie prosty sposób, bowiem ogranicza się tylko do posiadania jednopodkładowego podbijającego agregatu, bez uzupełniającego wyposażenia.

Niniejszy wynalazek dotyczy również maszyny do podbijania toru charakteryzującej się tym, że ma dodatkową podbijarkę, przeznaczoną do niezależnej jazdy przy użyciu swojego własnego napędu, wyposażoną w jednopodkładowy podbijający agregat, któiy można regulować pionowo za pomocą napędu do podbijania pojedynczego podkładu, przy czym podbijarki można połączyć razem za pomocą sprzęgającego urządzenia dla wspólnego przejazdu w inne miejsce.

Taka maszyna posiada również tę korzystną cechę, że jako dodatkowych podbijarek do wykonywania podbijania resztkowego można użyć także niewielkich podbijarek znajdujących się już w eksploatacji. Ponadto, ze względu na wzajemnie niezależną możliwość jazdy, można wykorzystać optymalnie wyższą wydajność w poprzedzającym podbijaniu podstawową maszyną z wielopodkładowymi agregatami, nie zwracając uwagi na podbijanie resztkowe czy też wykańczające.

Wynalazek dotyczy także sposobu podbijania toru, w którym jest podbijana grupa podkładów w pierwszej fazie lub cyklu roboczym, w stosunku do kierunku pracy maszyny, natomiast pozostałe podkłady pozostawione w pierwszym cyklu są podbijane w dalszym, kolejnym cyklu roboczym. Sposób zgodny z niniejszym wynalazkiem, polega w swej istocie na tym, że pierwszy cykl roboczy określony jako podbijanie grupowe obejmuje obszar podkładów zawierający łącznie co najmniej pięć kolejnych podkładów, przy czym po wykonaniu pionowej i bocznej korekcji geometrii toru, najpierw podbija się jednocześnie tylko grupę podkładów bezpośrednio poprzedzających podkład środkowy jak również grupę podkładów znajdujących się bezpośrednio z drugiej strony za tym podkładem. Natomiast, w następnym cyklu roboczym określonym jako podbijanie resztkowe jest podbijany podkład środkowy, który w danym obszarze podkładów nie został podbity podczas podstawowego podbijania grupowego.

Dwustopniowy sposób podbijania według niniejszego wynalazku zapewnia szczególnie wysoką wydajność, przy czym podbijanie resztkowe ogranicza się do minimum tak, aby uniknąć możliwego ujemnego wpływu na skorygowaną geometrię toru. Szczególnie korzystny jest również fakt, że w wyniku pozostawienia środkowego podkładu jako nie podbitego podczas podstawowego podbijania grupowego, pomiędzy co najmniej dwoma podbitymi podkładami po każdej stronie, jest zabezpieczona i zachowana optymalna korekcja geometrii toru dokonana już w pierwszym podstawowym cyklu podbijania.

Przedmiot niniejszego wynalazku jest niżej opisany szczegółowiej według przykładów uwidocznionych na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia widok boczny układu maszyny, składającej się z wyprzedzającej podbijarki w kierunku roboczym, obejmującej dwa wielopodkładowe agregaty podbijające oraz następną w kolejności podbijarkę dodatkową fig. 2 i 3 przedstawiają w powiększeniu przedni względnie tylny odcinek układu maszyny zgodnie

181 368 z fig. 1, fig. 4 przedstawia wariant ramy roboczej stanowiącej konstrukcję nośną agregatu podbijającego, fig. 5 - pokazuje inny przykład wykonania podbijarki w widoku z boku, przy czym dodatkową podbijarkę skonstruowano jako pojazd w postaci doczepnego wagonu, fig. 6 - pokazuje inny przykład wykonania podbijarki w częściowym widoku z boku, przy czym obydwie podbijarki są połączone razem za pomocą napędu przestawiania wzdłużnego, oraz fig. 7 przedstawia częściowy widok z boku podbijarki w innym przykładzie wykonania.

Uwidoczniony na fig. 1 układ maszyny 1 do podbijania podkładów 22 toru 2 składa się z wyprzedzającej podbijarki 4, w stosunku do kierunku roboczego oznaczonego strzałką 3, oraz następującej po niej dodatkowej podbijarki 5. Obydwie podbijarki 4 i 5 do podbijania podkładów są połączone rozłącznie w jeden układ maszyny za pomocą sprzęgającego urządzenia 6.

Podbijarka 4 przeznaczona do jazdy na podwoziach szynowych 11, którą można również określić jako podbijarkę główną lub podstawową posiada ramę 10 składającą się z dwóch części 8, 9, połączonych razem za pomocą przegubu 7 i z kabin operatorów 12, zainstalowanych po obydwóch końcach tej ramy. Zespół napędowy 13 zapewniający zasilanie energią różne napędy, znajduje się w tylnej części 9 ramy 10 podbijarki, którą skonstruowano w postaci wagonu doczepnego. Pomiędzy obydwoma podwoziami szynowymi 11, stanowiącymi konstrukcję nośną mostkowej części 8 ramy 10 podbijarki, jest zainstalowana rama robocza 14 przebiegająca w kierunku wzdłużnym maszyny. Tylna część wspomnianej ramy roboczej wsparta jest bezpośrednio na torze 2 za pośrednictwem jezdnego podwozia szynowego 15, podczas gdy przedni koniec 16 jest ułożyskowany w łożysku 17 ramy 10 podbijarki, tak aby mógł on przesuwać się poziomo w kierunku wzdłużnym. To przesuwanie ramy roboczej 14 w ramie podbijarki 4 jest realizowane za pomocą napędu przestawiania 66. Do ramy roboczej 14 są zamocowane dwa wielopodkładowe podbijające agregaty 18, 19 rozmieszczone jeden za drugim w kierunku wzdłużnym maszyny, z których każdy jest skonstruowany w takiej postaci aby można podbijać jednocześnie dwa bezpośrednio sąsiadujące ze sobą podkłady 22.

Jak wyraźnie wynika z powiększonego rysunku według fig. 2, każdy wielopodkładowy podbijający agregat 18, 19 posiada cztery podbijające narzędzia 21 po każdej wzdłużnej stronie maszyny, usytuowane jedno za drugim w kierunku wzdłużnym maszyny i wyposażone w podbijaki 20, do jednoczesnego podbijania dwóch bezpośrednio sąsiadujących ze sobą podkładów 22. Podbijające narzędzia 21, które dzięki napędowi wibracji 23 można wprawiać w drganią mogą być wzajemnie do siebie dosuwane za pomocą odpowiednich własnych napędów dosuwu 24. Każda para podbijaków 20 przynależnych do podbijających narzędzi 21, w fazie początkowej przed realizacją czynności podbijających i przesuwających jest od siebie oddalona o odległość a pomiędzy podkładami. Obydwa podbijaki 20 dwóch wielopodkładowych podbijających agregatów 18, 19 wzajemnie ze sobą sąsiadujących w kierunku wzdłużnym maszyny, są od siebie w podobny sposób oddalone na odległość a pomiędzy podkładami 11, oczywiście w odniesieniu do swego położenia istniejącego przed rozpoczęciem podbijania. Za pomocą napędu 25 dokonuje się pionowej regulacji obydwóch wielopodkładowych podbijających agregatów 18,19.

Pomiędzy obydwoma wielopodkładowymi podbijającymi agregatami 18, 19 jest zamocowany do roboczej ramy 14 agregat 27 do podnoszenia i regulacji toru, który za pomocą napędów 26 może być przestawiany pionowo i poprzecznie. Również w tym rejonie jest umieszczony przestawnie w pionie czujnikowy organ 29 systemu odniesienia 30, współpracujący z czujnikowymi rolkami 28 toczącymi się po torze 2. Czujnikowy organ 29 jest podłączony za pośrednictwem pomiarowego czujnika 31 poprzez naprężony drut do linii odniesienia 32 systemu odniesienia 30. Drugi agregat 27 do podnoszenia i regulacji toru, jest umieszczony wyprzedzająco przed wielopodkładowym podbijającym agregatem 19 w odniesieniu do roboczego kierunku maszyny 4.

W ramie 10 maszyny nad jezdnym podwoziem szynowym 15 roboczej ramy 14 jest zabudowana kabina operatora 33 z centralnym sterującym urządzeniem 34 do sterowania obydwóch wielopodkładowych podbijających agregatów 18, 19 i obydwóch agregatów 27 do podnoszenia i regulacji toru. Ciągły roboczy przesuw ramy 10 maszyny, zapewnia jezdny

181 368 napęd 35. Dla oznaczenia podkładów 22 nie podbitych jednocześnie po pierwszym cyklu podbijania grupowego obydwoma wielopodkładowymi podbijającymi agregatami 18, 19, przewidziano urządzenie cechujące 36, które w połączeniu z podkładowym czujnikiem 37 dokonuje oznaczenia na przykład farbą natryskową te nie podbite jeszcze podkłady.

Jak uwidoczniono na fig. 3, dodatkowa podbijarka 5 jest osadzona na ramie 39 maszyny wspartej na jezdnych podwoziach szynowych 38.Rama ta pomiędzy dwoma jezdnymi podwoziami szynowymi 38 jest zagięta do góry, z graniczną płaszczyzną obrysu 40 nachyloną pod pewnym kątem w stosunku płaszczyzny toru. Nachylenie tej płaszczyzny obrysu 40 jest tego rodzaju, że jej odległość do górnej krawędzi szyny 41 na jednym końcu 42 ramy 39 zapewniającym połączenie z podbijarką 4 wynosi maksymalnie 3,5 metra, natomiast na drugim przeciwległym końcu odległość ta maksymalnie wynosi 2 metry.

Pomiędzy obydwoma jezdnymi szynowymi podwoziami 38 dodatkowej podbijarki 5 z własnym napędem jezdnym 54, przewidziano umieszczenie jedynie jednopodkładowego podbijającego agregatu 43 oraz kabiny operatora 44 z sterującym urządzeniem 45. Kabina operatora 44 jest umieszczona, podobnie jak jednopodkładowy podbijający agregat 43, poniżej odcinka 46 ramy 39 maszyny skonstruowanej w ten sposób, że ma zagięcie wznoszące się do góry i odpowiednie nachylenie względem płaszczyzny toru. Jednopodkładowy podbijający agregat 43 dodatkowej podbijarki 5, który przesuwa się w pionie za pomocą napędu 47 jest wyposażony w podbijarki 48, dosuwane do siebie tak, aby można podbić pojedynczy podkład 22. Do dodatkowej podbijarki 5 jest również podłączony detektor 49, umożliwiający automatyczną detekcję ocechowanego podkładu 50. Na tylnym końcu dodatkowej podbijarki 5, w kierunku roboczym, jest usytuowana zamiatarka szczotkowa 52, regulowana w pionie i obracana za pomocą napędu 51 oraz zawierająca usytuowany poprzecznie przenośnik taśmowy 53. Zasilanie energią różnych napędów oraz napędu jezdnego 54 zapewnia silnik 55.

W dalszej części zostanie bliżej wyjaśniony sposób działania opisanego układu maszyny 1.

Układ maszyny 1, z dodatkową podbijarką 5 sprzężoną z podstawową podbijarką 4, wykonującą grupowe podbijanie podkładów jest w całości transportowany po szynach na miejsce jego zastosowania. Po dojechaniu do tego miejsca, następuje odłączenie dodatkowej podbijarki 5 od podstawowej podbijarki 4.Wykorzystując podbijarkę 4 w kierunku roboczym, rama 10 maszyny wykonuje ciągły ruch do przodu dzięki pracy napędu jezdnego 35, podczas gdy jej wewnętrzna rama robocza 14 wraz z wielopodkładowymi podbijającymi agregatami 18, 19 przesuwa się krokowo do przodu od jednego miejsca podbijania do drugiego miejsca, dzięki przerywanej pracy napędu przestawiania 66. Kiedy tylko rama robocza 14 zatrzyma się w danym miejscu, następuje jednoczesne obniżenie obydwóch wielopodkładowych podbijających agregatów 18, 19, dzięki pracy napędów 25, w celu podbicia dwóch par podkładów jednocześnie, pomiędzy którymi leży środkowy podkład 22, nie podbity w trakcie tego podbijania grupowego.

Bezpośrednio przed wykonaniem pierwszego podstawowego cyklu podbijania grupowego następuje przeprowadzenie wszelkich koniecznych korekcji geometrii toru dzięki użyciu obydwu agregatów do podnoszenia i regulacji toru 27 we współpracy z systemem odniesienia 30. Po jednoczesnym podbiciu łącznie czterech podkładów 22, następuje ponowne podniesienie obydwóch wielopodkładowych podbijających agregatów 18, 19, które wraz z ramą roboczą 14, zostają przesunięte do przodu za pośrednictwem napędu przestawiania 66 o odległość równą pięciokrotnej odległości a pomiędzy podkładami, co oznaczono strzałką 56 na fig. 2 rysunku. Tutaj po obniżeniu obydwóch wielopodkładowych podbijających agregatów 18, 19 rozpoczyna się ponownie opisany cykl podbijania przez jednoczesne podbijanie łącznie czterech kolejnych podkładów 22.

Wraz z obniżeniem obydwóch wielopodkładowych podbijających agregatów 18, 19, zostaje włączony podkładowy czujnik 37, pracujący najlepiej w sposób bezstykowy, przeznaczony do zliczania podkładów. Kiedy tylko środkowy podkład 22, który nie został podbity podczas wspomnianego wyżej podbijania, znajdzie się w pobliżu urządzenia cechującego 36, następuje automatyczne jego zadziałanie. Nie podbity podkład 22 zostaje tym samym pomalowany natryskowo farbą celem jego oznakowania. W tym względzie można naturalnie

181 368 przewidzieć użycie wszelkich innych znanych rodzajów cechowania podkładów, na przykład za pomocą odpowiedniego magnesowania okolicy szyny przyporządkowanej podkładowi 22, lub w podobny sposób. Oczywiście, ocechowanie podkładu można również dokonać bezpośrednio w obszarze pomiędzy obydwoma wielopodkładowymi podbijającymi agregatami 18,19.

Natychmiast po zarejestrowaniu ocechowania danego podkładu przez operatora znajdującego się w kabinie 44, następuje zatrzymanie dodatkowej podbijarki 5 i wycentrowanie jednopodkładowego podbijającego agregatu 43 nad ocechowanym podkładem. Po zadziałaniu napędów 47 obydwóch jednopodkładowych podbijających agregatów 43 przyporządkowanych każdej szynie 57 toru 2, jest podejmowana druga faza zwana podbijaniem resztkowym dla podkładu 22 nie podbitego podczas podbijania grupowego. Podbijanie resztkowe zostaje zakończone kiedy jest osiągnięte ciśnienie podbijania, odpowiednio zaprogramowane w urządzeniu sterującym 45 i zarejestrowane w napędach dosuwu 58 podbijaków 48. Ponieważ podczas podbijania resztkowego nie następuje podniesienie toru 2, to w żadnym przypadku nie jest wywierany ujemny wpływ na geometrię toru, która została skorygowana podczas wyprzedzającego podbijania grupowego przy podbijaniu jednocześnie czterech podkładów 22. Alternatywnie, można zastosować również automatyczne zatrzymanie mchu maszyny w przód gdy detektor 49 zarejestrował ocechowanie podkładu.

Niżej są przedstawione opisy dalszych przykładów wykonania, gdzie dla elementów o tym samym działaniu przyjęto dla uproszczenia te same liczbowe odnośniki jakich użyto dla objaśnienia konstrukcji według fig. 1 do 3.

Wariant wykonania przedstawiony jest na fig. 4 różni się od poprzedniego wariantu wykonania tym, że rama robocza 14 jest wsparta na torze 2 na obydwóch końcach za pomocą własnych jezdnych podwozi szynowych 15. Względne przesunięcie pomiędzy ramą 10 maszyny oraz ramą roboczą 14 dokonywane jest po zadziałaniu napędu przestawiania 66 we współpracy z napędem jezdnym 59 podwozia szynowego 15.

Jak widać z fig. 5 podbijarka 4 według innego przykładu wykonania, składa się z dwóch ram 10, 39, połączonych wzajemnie za pomocą przegubu 60, przy czym rama 39 w postaci wagonu doczepnego, kolejno jest wyposażona w jednopodkładowy podbijający agregat 43 tworzący dodatkową podbijarkę 5. Jednopodkładowy podbijający agregat 43 jest ułożyskowany przesuwnie na prowadnicach 61 przebiegających poziomo i w kierunku wzdłużnym maszyny, oraz jest podłączony do napędu 62 przestawiania wzdłużnego. Obydwa wielopodkładowe podbijające agregaty 18, 19, przeznaczone w danym przypadku do jednoczesnego podbijania dwóch podkładów 22, umieszczone są bezpośrednio na ramie 10 maszyny.

Podstawowa podbijarka 4 lub układ maszyny 1 przesuwa się krokowo od jednego miejsca podbijania do drugiego miejsca, przy czym odległość pomiędzy kolejno następującymi miejscami podbijania odpowiada pięciokrotnej wielkości a pomiędzy podkładami. Podczas jednoczesnego podbijania czterech podkładów 22 w pierwszej fazie za pomocą obydwóch wielopodkładowych podbijających agregatów 18, 19 to jest podczas podbijania grupowego, wykonuje się równolegle za pomocą następnego jednopodkładowego podbijającego agregatu 43 podbijanie resztkowe, w drugiej fazie pojedynczego podkładu, który nie został podbity podczas podbijania grupowego. Bezpośrednio przed podbijaniem, następuje automatyczne wycentrowanie jednopodkładowego podbijającego agregatu 43 nad podkładem przeznaczonym do podbijania. Można to uzyskać za pomocą drogomierza 63, podłączonego do urządzenia sterowania 34, który automatycznie rozpoczyna pomiar przebytej drogi wraz z obniżeniem obydwóch wielopodkładowych podbijających agregatów 18, 19.

Przedstawiona na fig. 6 podbijarka 4 lub układ maszyny 1 jest wyposażona w napęd przestawiania 64 jako urządzenie sprzęgające pomiędzy dwoma ramami 10, 39 maszyny. Za pośrednictwem tego napędu przesuwu, można nieznacznie zmieniać odległość pomiędzy wielopodkładowymi podbijającymi agregatami 18, 19 z jednej strony, oraz jednopodkładowym podbijającym agregatem 43 z drugiej strony, tak ażeby umożliwić wycentrowanie tego ostatniego nad pojedynczym podkładem przeznaczonym do podbijania. Każdy wielopodkładowy podbijający agregat 18, 19 jest zaopatrzony w trzy pary podbijaków 20 do jednoczesnego podbijania trzech podkładów 22 bezpośrednio sąsiadujących ze sobą w kierunku wzdłużnym maszyny. Cały układ maszyny 1 przesuwany jest krokowo, przebywając odległość równą

181 368 siedmiokrotnej wielkości a rozstawu podkładów. Oczywiście, istniałaby również możliwość kombinacji dwupodkładowego agregatu podbijającego z trójpodkładowym agregatem podbijającym tak, aby utworzyć wielopodkładowy podbijający agregat 18, 19.

W końcu na fig. 7 jest przedstawiony dalszy wariant podbijarki 4 do podbijania podkładów lub układ maszyny 1, w której dodatkowo podbijarka 5 ma ramę 39 skonstruowaną postaci doczepnego wagonu. Rama dodatkowej podbijarki 4 jest ułożyskowana przesuwnie kierunku wzdłużnym na tylnym odcinku ramy 10 za pomocą napędu przestawiania 65.

181 368

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz. Cena 2,00 zł

Claims (21)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Maszyna do podbijania toru, zwłaszcza większej liczby podkładów, składająca się z ramy wspartej na jezdnych podwoziach szynowych, z dwóch wielopodkładowych podbijających agregatów rozmieszczonych kolejno jeden pod drugim w kierunku wzdłużnym maszyny przeznaczonych do podbijania co najmniej dwóch podkładów, zjednego agregatu do podnoszenia i regulacji toru, a także z systemu odniesienia umożliwiającego korekcje geometrii toru, przy czym wzajemną odległość pomiędzy podkładami określono jako odstęp pomiędzy dwoma podbijakami dosuwanymi do siebie za pośrednictwem napędu dosuwu każdego z wielopodkładowych podbijających agregatów, które to podbijaki w ich położeniu wyjściowym dla podbijania podkładów sąsiadują ze sobą w kierunku wzdłużnym maszyny, znamienna tym, że obydwa podbijaki (20) dwóch wielopodkładowych podbijających agregatów (18, 19) wzajemnie ze sobą sąsiadujących w kierunku wzdłużnym maszyny, są od siebie oddalone na odległość odpowiadającą odległości (a) pomiędzy podkładami, a agregat (27) do podnoszenia i regulacji toru jest umieszczony pomiędzy dwoma wielopodkładowymi podbijającymi agregatami (18, 19), przy czym te obydwa wielopodkładowe podbijające agregaty są zamocowane do ramy roboczej (14) przebiegającej w kierunku wzdłużnym maszyny, a tylna część tej ramy jest wsparta na torze (2) za pośrednictwem jezdnego podwozia szynowego (15), natomiast jej przedni koniec (16) jest wsparty na ramie (10) podbijarki (4) przesuwnie poziomo wzdłuż maszyny za pomocą napędu przestawiania (66).
2. 2. Maszyna według zastrz. 1, znamienna tym, że drugi agregat (27) do podnoszenia i regulacji toru, jest umieszczony wyprzedzająco przed wielopodkładowym podbijającym agregatem (19) w odniesieniu do kierunku roboczego maszyny (4).
3. 3. Maszyna według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że pomiędzy obydwoma wielopodkładowymi podbijającymi agregatami (18, 19) jest umieszczony na torze (2) przestawny w pionie czujnikowy organ (29) współpracujący z czujnikowymi rolkami (28), poprzez pomiarowy czujnik (31) i linie odniesienia (32) systemu odniesienia (30). '
4. 4. Maszyna według zastrz. 1, znamienna tym, że rama robocza (14) jest wsparta obydwoma końcami na torze (2) za pomocą odpowiednich jezdnych podwozi szynowych (15).
5. 5. Maszyna według zastrz. 1, znamienna tym, że ma dodatkową podbijarkę (5) osadzoną na ramie (39) podłączonej przegubowo do ramy (10) podbijarki (4) i wspartej drugostronnie na jezdnym podwoziu szynowym (38), przy czym dodatkowa podbijarka (5) jest wyposażona w regulowany pionowo jednopodkładowy podbijający agregat (43) do podbijania pojedynczego podkładu (22).
6. 6. Maszyna według zastrz. 5, znamienna tym, że podbijarce (4) i dodatkowej podbijarce (5) przyporządkowane są własne napędy jezdne (35, 54) dla uzyskania wzajemnie niezależnej jazdy oraz tym, że obydwie podbijarki (4, 5) dla wspólnego przejazdu w inne miejsce są ze sobą wzajemnie połączone za pomocą sprzęgającego urządzenia (6).
7. 7. Maszyna według zastrz. 6, znamienna tym, że dodatkowa podbijarka (5) osadzona na ramie (39) jest połączona przegubowo za pomocą przegubu (60) do ramy (10) podbijarki (4).
8. 8. Maszyna według zastrz. 7, znamienna tym, że przegub (60) jest przesuwny w kierunku wzdłużnym maszyny za pomocą napędu przestawiania (65).
9. 9. Maszyna według zastrz. 5, znamienna tym, że jednopodkładowy podbijający agregat (43) dodatkowej podbijarki (5) jest ułożyskowany przesuwnie w ramie (39) na prowadnicach (61) przebiegających poziomo i w kierunku wzdłużnym maszyny oraz jest podłączony do napędu (62) przestawiania wzdłużnego.
10. 10. Maszyna według zastrz. 5 albo 9, znamienna tym, że napęd (47) pionowego przestawiania jednopodkładowego podbijającego agregatu (43) i napęd (62) przestawienia wzdłużnego, są automatycznie zasilane za pomocą centralnego sterującego urządzenia (34).
11. 11. Maszyna według zastrz. 1, znamienna tym, że ma urządzenie cechujące (36) do oznaczania podkładu (22).

    181 368
12. 12. Maszyna według zastrz. 11, znamienna tym, że urządzeniu cechującemu (36) jest przyporządkowany podkładowy czujnik (37) do prowadzenia automatycznego cechowania podkładu.
13. 13. Maszyna według zastrz. 5, znamienna tym, że dodatkowej podbijarce (5) jest przyporządkowany detektor (49) do automatycznej detekcji ocechowanego podkładu i rozpoczęcia czynności podbijania.
14. 14. Maszyna według zastrz. 5, znamienna tym, że rama (39) dodatkowej podbijarki (5) jest ograniczona górną płaszczyzną obrysu (40) której odległość do górnej krawędzi szyny (41) w obszarze jednego końca (42) ramy (39) zapewniającego połączenie z podbijarką (4) wynosi maksymalnie 3,5 metrą a natomiast w obszarze drugiego naprzeciwległego końca wynosi maksymalnie 2 metry.
15. 15. Maszyna według zastrz. 5, znamienna tym, że w kierunku roboczym tylnemu końcowi dodatkowej podbijarki (5) jest przyporządkowana obrotowa zamiatarka szczotkowa (52) z napędem (51).
16. 16. Maszyna według zastrz. 14 albo 15, znamienna tym, że pomiędzy obydwoma jezdnymi podwoziami szynowymi (38) dodatkowej podbijarki (5), są przewidziane jedynie jednopodkładowy szynowy agregat (43) i kabina operatora (44), przy czym kabina operatora (44) i jednopodkładowy szynowy agregat (43) są umieszczone poniżej zagiętego do góry odcinka (46) ramy (39).
17. 17. Maszyna do podbijania większej liczby podkładów, składająca się z ramy wspartej na jezdnych podwoziach szynowych, z dwóch wielopodkładowych podbijających agregatów rozmieszczonych kolejno jeden pod drugim w kierunku wzdłużnym maszyny przeznaczonych do podbijania co najmniej dwóch podkładów, z jednego agregatu do podnoszenia i regulacji toru, a także z systemu odniesienia umożliwiającego korekcje geometrii toru, przy czym wzajemną odległość pomiędzy podkładami określono jako odstęp pomiędzy dwoma podbijakami dosuwanymi do siebie za pośrednictwem napędu dosuwu każdego z wielopodkładowych podbijających agregatów, które to podbijaki w ich położeniu wyjściowym dla podbijania podkładów sąsiadują ze sobą w kierunku wzdłużnym maszyny, znamienna tym, że zawiera dodatkową podbijarkę (5) do samodzielnej jazdy, z własnym napędem jezdnym (54) oraz z napędem (47) do pionowego przestawiania jednopodkładowego podbijającego agregatu (43) przeznaczonego do podbijania pojedynczego podkładu (22), przy czym obydwie podbijarki (4, 5) mogą być łączone razem za pomocą sprzęgającego urządzenia (6) dla wspólnego przejazdu w inne miejsce.
18. 18. Sposób podbijania toru, według którego podbija się grupę podkładów w pierwszym cyklu roboczym w stosunku do kierunku pracy maszyny, natomiast pozostałe podkłady pozostawione w pierwszym cyklu są podbijane w dalszym kolejnym cyklu roboczym za pomocą maszyny, znamienny tym, że pierwszy cykl roboczy określony jako podbijanie grupowe obejmuje łącznie co najmniej pięć kolejnych podkładów, przy czym po wykonaniu pionowej i bocznej korekcji geometrii toru, najpierw podbija się jednocześnie tylko grupę podkładów bezpośrednio poprzedzających środkowy podkład, jak również grupę podkładów znajdujących się bezpośrednio za tym podkładem, natomiast w następnym cyklu roboczym określonym podbijaniem resztkowym jest podbijany podkład, który w danym obszarze podkładów nie został podbity podczas podstawowego podbijania grupowego.
19. 19. Sposób według zastrz. 18, znamienny tym, że korekcja geometrii toru jest przeprowadzana tylko w połączeniu z podbijaniem grupowym.
20. 20. Sposób według zastrz. 18 albo 19, znamienny tym, że jednopodkładowy podbijający agregat, poddaje się automatycznie wycentrowaniu nad podkładem przeznaczonym do podbijania w zależności od odległości przebytej drogi przez jazdę maszyny do przodu, po czym jest obniżany do wykonania cyklu podbijania.
21. 21. Sposób według zastrz. 18 albo 19, znamienny tym, że zakończenie podbijania resztkowego rejestruje się automatycznie po osiągnięciu wstępnie dobranego ciśnienia podbijania.

    * * *

    181 368

    Przedmiotem niniejszego wynalazku jest maszyna do podbijania toru, zwłaszcza do jednoczesnego podbijania większej liczby podkładów kolejowych, składająca się z ramy wspartej na jezdnych podwoziach szynowych, dwóch w danym przypadku, wielopodkładowych agregatów podbijających rozmieszczonych kolejno jeden po drugim w kierunku wzdłużnym maszyny, przeznaczonych do jednoczesnego podbijania co najmniej dwóch podkładów, z jednego agregatu do podnoszenia i regulacji toru, a także z systemu odniesienia umożliwiającego wykonanie korekcji geometrii toru. Wzajemną odległość pomiędzy podkładami określono jako odstęp pomiędzy dwoma podbijakami dosuwanymi do siebie za pośrednictwem napędu dosuwu, każdego z wielopodkładowych agregatów podbijających, które to podbijaki w ich położeniu wyjściowym do podbijania podkładów sąsiadują ze sobą wzajemnie w kierunku wzdłużnym maszyny.