PL180009B1 - Zawór, zwlaszcza do urzadzen inhalacyjnych i sposób wytwarzania zaworu,zwlaszcza do urzadzen inhalacyjnych PL PL PL PL PL PL PL PL PL - Google Patents

Abstract

1 . ZAWÓR, ZWLASZCZA DO URZADZEN INHALACYJNYCH, Z KORPUSEM, — TAKIM JAK ZBIORNIK DYSTANSOWY, W KTÓREGO SKLAD WCHODZI OBUDOWA ZAWIERAJACA PIERWSZA CZESC MONTOWANA W OTWORZE WYLOTOWYM KOR- PUSU URZADZENIA INHALACYJNEGO, ORAZ DRUGA CZESC, NA KTÓREJ JEST MONTOWANY USTNIK LUB MASKA NA TWARZ, PRZY CZYM W OBU CZESCIACH, PIERWSZEJ I DRUGIEJ, ZNAJDUJE SIE KANAL INHALACYJNY, ZAS W DRUGIEJ CZESCI KANAL WYDECHOWY, PRZY CZYM OBA TE KANALY SA USYTUOWANE ODDZIELNIE I OBOK SIEBIE, A PONADTO ZAWÓR ZAWIERA DWIE MEMBRANY, Z KTÓRYCH PIERWSZAJEST USYTUOWANA W KANALE INHALACYJNYM, ZAS DRU- GA MEMBRANA JEST OKRAGLA I PLASKA I ZAMOCOWANA Z JEDNEJ STRONY DO OBUDOWY, ZNAMIENNY TYM, ZE DRUGA MEMBRANA (26) MA KSZTALT PLASKIEJ TARCZY I JEST ZAMOCOWANA ZA POMOCA CO NAJMNIEJ JEDNEGO, KORZYSTNIE DWÓCH TRZPIENI ZABEZPIECZAJACYCH (28) USYTUOWANYCH OBOK SIEBIE I NA JEJ OBRZEZU DO SCIANKI KOLNIERZA (21) DRUGIEJ CZESCI (6) OBUDOWY (2) PRZY CZYM W KOLNIERZU (21) ZNAJDUJE SIE CO NAJ- MNIEJ JEDEN, KORZYSTNIE DWA OTWORY (32), W KTÓRYCH SA UMIESZCZONE TRZPIENIE ZABEZPIECZAJACE (28) ZAS PIERWSZA MEMBRANA (12) JEST ZA- MOCOWANA W KANALE INHALACYJNYM (8) POPRZEZ POLACZENIE PIER- WSZEJ CZESCI (4) Z DRUGA CZESCIA (6) OBUDOWY (2). 13. SPOSÓB WYTWARZANIA ZAWORU, ZWLASZCZA DO URZADZEN INHA- LACYJNYCH, ZNAMIENNY TYM, ZE KRAWEDZ (14) PIERWSZEJ MEMBRANY (12) WKLADA SIE W ZAGLEBIENIE (22) KANALU INHALACYJNEGO (8), DRUGA MEMBRANE (26) UMIESZCZA SIE W KANALE WYDECHOWYM (24) ZAS TRZPIENIE ZABEZPIECZAJACE (28) I KOLNIERZE (30) WKLADA SIE W OTWORY (32) TAK, ZE WYSTAJA POZA NIE, PO CZYM LACZY SIE ZE SOBA NA ZASADZIE WZAJEMNEGO SPRZEZENIA PIERWSZA CZESC (4) I DRUGA CZESC (6). FIG. 1 PL PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest zawór, zwłaszcza do urządzeń inhalacyjnych i sposób wytwarzania zaworu, zwłaszcza do urządzeń inhalacynych. Zawór ten jest łączony ze zbiornikiem, tak zwanym zbiornikiem dystansowym.

Podczas leczenia chorób oskrzelowych, na przykład bronchitów i astmy, u małych dzieci i niemowląt występuje problem podawania im leków techniką inhalacyjną. Zwłaszcza bardzo trudne jest przeprowadzanie inhalacji niemowlętom i aplikowanie im określonych środków leczniczych we właściwy sposób. Dotyczy to przypadków, na przykład, astmy u małych dzieci, takich jak niemowlęta w wieku od 6 miesięcy do 4,5 - 5 lat. Poza tym rodzice chcieliby, żeby urządzenia tego typu były możliwie proste w obsłudze.

Osoby cierpiące na choroby oskrzelowe, takie jak astma, mają ograniczoną pojemność płuc i ograniczoną wydolność oddychania. Jest to tym bardziej oczywiste w przypadku takich pacjentów jak małe dzieci lub niemowlęta.

W związku z tym bardzo ważne jest, żeby urządzenie przeznaczone dla małych dzieci lub niemowląt było skonstruowane w sposób umożliwiający zmniejszenie siły inhalacyjnej i pojemności, niezbędnych do wdychania wymaganej ilości substancji. Ważne jest również, że objętość wdechu jest mała i żeby przestrzeń martwa, to jest przestrzeń pomiędzy wylotem zbiornika dystansowego /wlotem do zaworu oraz wylotem z zaworu a ustnikiem/ maskąna twarz była możliwie mała. Chodzi o eliminację a przynajmniej minimalizację zjawiska ponownego wdychania powietrza wydychanego, na przykład CÓ₂.

W związku z tym ważne jest, żeby zawór w zbiorniku dystansowym, usytuowany w jego otworze wylotowym, był skonstruowany w sposób zapewniający możliwie małe opory i minimalną przestrzeń martwą oraz żeby działał w wymagany sposób, również w przypadku małych sił inhalacyjnych.

Znane jest kilka różnych urządzeń do inhalacyjnego leczenia małych dzieci i niemowląt. Większość z nich stanowią urządzenia stacjonarne, które trzeba ustawiać w szpitalach, które są drogie i skomplikowane. Urządzenia te są często wyposażone w pompy doprowadzające strumień powietrza do inhalacji niemowlęcia, co oznacza, że niemowlę w ogóle nie musi wytwarzać żadnej siły. Urządzenia te sąbardzo dobre. Jednakże urządzenia stacjonarne mająmnóstwo wad z punktu widzenia użytkownika oraz, w przypadku małych dzieci i niemowląt, również z punktu widzenia rodziców. Ponieważ pojemność inhalacyjna niemowlęcia jest ograniczona, więc aplikowanie leku jest czasochłonne, co oczywiście jest również niewygodne.

Znane dotychczas urządzenia są wyposażone w zawory zwrotne uniemożliwiające przenikanie wydychanego powietrza do korpusu zbiornika dystansowego. Warunkiem otwarcia tych zaworów jest istnienie pewnego przepływu inhalacyjnego a małe dziecko lub niemowlę nie jest w stanie wytworzyć wymaganego strumienia inhalacyjnego powodującego otwarcie takiego zaworu we właściwy sposób.

W opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5 012 803 ujawniono zbiornik dystansowy z cienką przeponą z tworzywa sztucznego lub materiału elastomerowego usytuowaną w kanale inhalacyjnym i działąjącąjak zawór inhalacyjny oraz zawór wydechowy usytuowany w masce na twarz o specjalnej konstrukcji. Nie podjęto żadnych specjalnych kroków w celu

180 009 minimalizacji martwej przestrzeni w zaworze i urządzenie to nie jest przeznaczone dla małych dzieci ani niemowląt.

W opisie patentowym GB nr 2 230 456 ujawniono zbiornik dystansowy dla małych dzieci. Znajduje się w nim zawór inhalacyjny i zawór wydechowy. W zaworze inhalacyjnym znajduje się tarcza dociskana sprężyną do położenia zamkniętego, w którym opiera się o pierścieniowe gniazdo. Zawór ma obudowę, w której skład wchodzi pierwsza część przystosowana do montowania na otworze wylotowym korpusu urządzenia inhalacyjnego, oraz drugą część, na której można montować ustnik lub maskę na twarz, przy czym we wspomnianych częściach, pierwszej i drugiej, znajduje się otwór stanowiący kanał inhalacyjny i dwie membrany.

Można również stosować inne typy zaworów inhalacyjnych, na przykład zawory z przeponą stożkową. Zawór inhalacyjny powinien być skonstruowany w taki sposób, żeby otwierał się natychmiast po spadku ciśnienia po wylotowej stronie poniżej wartości ciśnienia po wlotowej stronie, przy czym powinno to następować przy małej różnicy tych ciśnień. Zawór wydechowy zawiera tarczę umocowaną wewnątrz cylindrycznej komory.

Znane dotychczas zawory mają kilka wad. Są one wykonane z kilku części skomplikowanych w montażu i drogich w produkcji. W zaworze ujawnionym we wspomnianym powyżej opisie GB 2 230 456 zarówno zawór inhalacyjny jak i wydechowy są zamontowane w tej samej komorze. W konstrukcji tej nie zastosowano żadnych środków minimalizujących martwą przestrzeń. Przeciwnie, ze względu na konstrukcję w postaci oddzielnego zaworu wydechowego usytuowanego w tej samej komorze z zaworem inhalacyjnym, martwa przestrzeń jest jeszcze większa. Ponadto zawór inhalacyjny zawiera umieszczoną centralnie tarczę przesuwającą się osiowo podczas inhalacji. Tarcza zaworu zatrzymuje drobne cząstki znajdujące się w strumieniu inhalowanej substancji i zmniejsza ilość inhalowanej substancji a także przyczynia się do pokrycia zaworu osadem. Ponadto, położenie zaworu wydechowego wewnątrz komory inhalacyjnej powoduje zatrzymanie w komorze inhalacyjnej wilgoci zawartej w wydychanym powietrzu, w wyniku czego drobne cząstki znajdujące się w strumieniu wdychanego powietrza przywierajądo ścian komory. Zmniejszenie ilości wdychanej substancji trzeba skompensować, co można zrobić zwiększając dawkę i przedłużając czas inhalowania dziecka. Oczywiście, rozwiązania te nie są pożądane w przypadku małych dzieci i niemowląt. Ponadto, w znanych urządzeniach zawory są skomplikowane do demontażu i czyszczenia.

Celem wynalazku jest zawór, zwłaszcza do urządzeń inhalacyjnych.

Celem wynalazku jest sposób wytwarzania zaworu, zwłaszcza do urządzeń inhalacyjnych.

Zawór, zwłaszcza do urządzeń inhalacyjnych z korpusem, takim jak zbiornik dystansowy, w którego skład wchodzi obudowa zawierająca pierwszą część montowaną w otworze wylotowym korpusu urządzenia inhalacyjnego, oraz drugą część, na której jest montowany ustnik lub maska na twarz, przy czym w obu częściach, pierwszej i drugiej, znajduje się kanał inhalacyjny, zaś w drugiej części kanał wydechowy, przy czym oba te kanały sąusytuowane oddzielnie i obok siebie, a ponadto zawór zawiera dwie membrany, z których pierwsza jest usytuowana w kanale inhalacyjnym, zaś druga membrana jest okrągła i płaska i zamocowana z jednej strony do obudowy według wynalazku charakteryzuje się tym, że druga membrana ma kształt płaskiej tarczy i jest zamocowana za pomocąco najmniej jednego, korzystnie dwóch trzpieni zabezpieczających usytuowanych obok siebie i na jej obrzeżu do ścianki kołnierza drugiej części obudowy przy czym w kołnierzu znajduje się co najmniej jeden, korzystnie dwa otwory, w których są umieszczone trzpienie zabezpieczające zaś pierwsza membrana jest zamocowana w kanale inhalacyjnym poprzez połączenie pierwszej części z drugą częścią obudowy.

Korzystnie pierwsza membrana ma kształt cylindra z krawędzią i jest przecięta dwiema płaszczyznami tworzącymi ścianki stykającymi się ze sobą pod kątem 60°, zaś na linii styku jest umieszczony otwór o zmiennym prześwicie, dociśnięty do położenia zamknięcia zaś otwierany siłą wdechu.

Korzystnie pierwsza membrana zawiera trzy ścianki, które są nachylone ku sobie i spotykająsię w punkcie, w którym znajduje się otwór o zmiennym prześwicie, dociśnięty do położenia zamknięcia, zaś otwierany siłą wdechu.

180 009

Korzystnie pierwsza membrana jest uformowana z materiału wybranego spośród silikonu, kauczuku etylenowo-propylenowego lub chloroprenu.

Korzystnie środki pierwszej membrany mają grubość od 0,15 mm do 0,20 mm.

Korzystnie pierwsza część i druga część obudowy jest uformowana z polisulfonu.

Korzystnie w ściance kanału inhalacyjnego w drugiej części obudowy znajduje się zagłębienie, w którym jest umieszczona krawędź pierwszej membrany.

Korzystnie trzpienie zabezpieczające są zaopatrzone w kołnierze, zaś otwory kołnierza składają się z dwóch części o różnych średnicach, w których są umieszczone, odpowiednio, trzpienie zabezpieczające i kołnierze, przy czym kołnierz jest umieszczony w części otworu o mniejszej średnicy, zaś końcowa część trzpienie zabezpieczającego jest umieszczona w części otworu o większej średnicy.

Korzystnie za pierwszą membraną w kanale inhalacyjnym drugiej części jest umieszczona perforowana ścianka z otworami.

Korzystnie druga membrana jest zamocowana ruchomo pomiędzy pierwszym położeniem osadzenia w gnieździe kołnierz a drugim położeniem wychylonym z tego gniazda.

Korzystnie króciec łączący pierwszej części jest całkowicie umieszczony w odpowiedniej części zbiornika dystansowego zaś końcowa część drugiej części jest całkowicie umieszczona w odpowiedniej części maski na twarz lub ustnika.

Korzystnie zawór jest przymocowany do zbiornika dystansowego o objętości 150 do 500 ml, korzystnie 250 ml.

Sposób wytwarzania zaworu zwłaszcza do urządzeń inhalacyjnych, według wynalazku charakteryzuje się tym, że krawędź pierwszej membrany wkłada się w zagłębienie kanału inhalacyjnego, drugą membranę umieszcza się w kanale wydechowym zaś trzpienie zabezpieczające i kołnierze wkłada się w otwory tak, że wystająpoza nie, po czym łączy się ze sobą na zasadzie wzajemnego sprzężenia pierwszą część i drugą część.

Korzystnie dwie części łączy się ze sobą na wcisk.

Korzystnie dwie części łączy się ze sobą zatrzaskowe.

Przedmiot wynalazku jest przedstawiony na rysunku, na którym fig. 1,2,3,4 przedstawiają poszczególne elementy składowe zaworu według wynalazku w stanie rozłożonym i tak fig. 1 przedstawia część pierwszą zaworu, w przekroju poprzecznym; fig. 2 - pierwszą membranę zaworu; fig. 3 - drugą część zaworu, w przekroju poprzecznym; fig. 4 - drugą membranę w widoku z boku; fig. 5 - zawór, według wynalazku, w stanie zmontowanym; fig. 6 - pierwszą membranę zamontowaną w kanale inhalacyjnym i drugą membranę zamontowaną w kanale wydechowym zaworu, w rzucie bocznym; fig. 7 - pierwszą membranę, w rzucie bocznym; fig. 8 - pierwszą membranę z fig. 7, w innym rzucie bocznym; fig. 9 - drugą membranę z trzpieniem zabezpieczającym, w rzucie bocznym.

Zawór według wynalazku ma obudowę 2 złożoną z dwóch części: pierwszej części 4 i drugiej części 6, które można łączyć ze sobą. Pierwsza część 4 jest mocowana w wylotowym końcu urządzenia inhalacyjnego posiadającego korpus, na przykład tak zwany zbiornik dystansowy. Korzystnie, zbiornik dystansowy jest skonstruowany w sposób umożliwiający jego stosowanie przez małe dzieci i ma pojemność od 150 do 500 ml, korzystnie 250 ml, ale oczywiście może mieć dowolną zalecaną objętość i postać. Króciec łączący 5 pierwszej części 4 jest mocowany do zbiornika dystansowego, i korzystnie, jest skonstruowany w taki sposób, że można go całkowicie włożyć w odpowiednią część zbiornika dystansowego. Ponadto końcowa część 7 drugiej części 6 jest montowana w ustniku lub masce na twarz, i korzystnie, jest skonstruowana w taki sposób, że można ją całkowicie wkładać w odpowiednią część maski na twarz lub ustnika. Dzięki takiemu skonstruowaniu części końcowych, które całkowicie wchodzą w odpowiednie części zbiornika dystansowego i w maskę na twarz lub ustnik, zminimalizowano martwąprzestrzeń w urządzeniu. Druga część końcowa drugiej części 6 służy do łączenia z pierwszą częścią 4 i ma większe pole powierzchni przekroju poprzecznego niż pierwsza część 4.

W pierwszej części 4, i drugiej części 6 znajduje się otwór tworzący kanał inhalacyjny 8 po połączeniu ze sobą obu części 4,6. W zalecanym przykładzie wykonania kanał inhalacyjny 8 jest

180 009 usytuowany wzdłuż osi centralnej Χ-Χ pierwszej części 4, ale oś Χ-Χ jest równoległa i przesunięta względem centralnej osi drugiej części 6. Dzięki przesunięciu otworu, w drugiej części 6 powstaje część 10 wystająca poza przedłużenie pierwszej części 4 po połączeniu obu części 4,6.

W tej części kanału inhalacyjnego 8, która znajduje się w drugiej części 6, jest usytuowana pierwsza membrana 12. Pierwsza membrana 12 stanowi zawór inhalacyjny i jest ukształtowana w ten sposób, że może ją otwierać strumień wdychanego powietrza płynący przez kanał inhalacyjny 8 podczas inhalacji.

Jak pokazano na fig. 7 i 8, membrana 12 ma krawędź 14 na jednym końcu głównego korpusu 16. Główny korpus 16 ma postać cylindra przeciętego dwiema płaszczyznami tworzącymi ścianki 18a i 18b. Obie ścianki 18a i 18b tworzą ze sobą kąt wynoszący w przybliżeniu 60°. W kącie pomiędzy dwiema ścianami 18a, i 18b powstaje linia, w której jest umieszczony otwór 20, jak widać na fig. 7 i 8. Krawędź 14 wchodzi w zagłębienie 22 w ściance kanału inhalacyjnego 8 drugiej części 6 zaworu. Po połączeniu ze sobąpierwszej części 4 i drugiej części 6 krawędź 14 membrany 12 wchodzi w zagłębienie 22, gdzie jest blokowana przez krawędź końcową pierwszej części 4 zaworu.

Istotne znaczenie z punktu widzenia działania zaworu ma wykonanie membrany 12 z miękkiego i giętkiego materiału. Zwłaszcza ścianki membrany 12 muszą być giętkie, co oznacza, że muszą być możliwie cienkie ze względu na to, że otwór 20 w membranie 12 musi się otwierać nawet przy bardzo małych ciśnieniach powietrza. Membrana 12 w zaworze inhalacyjnym jest skonstruowana w taki sposób, żeby otwierała się przy ciśnieniach powietrza nieco powyżej 0 Pa.

W zalecanym przykładzie wykonania membrana jest wykonana z silikonu, kauczuku etylenowo-propylenowego lub chloroprenu¹, co nie wyklucza jednak stosowania dowolnego innego odpowiedniego materiału o podobnych właściwościach, to znaczy miękkiego i giętkiego materiału.

W zalecanej konstrukcji zaworu stosuje się cienkąperforowaną ściankę 38 umieszczoną w kanale inhalacyjnym 8 w drugiej części 6. W perforowanej ściance 38 znajdują się liczne otwory 40 do przepływu powietrza.Perforowana ścianka 38 pełni rolę ścianki ochronnej zapobiegającej uszkodzeniu membrany 12 w razie dostania się do kanału inhalacyjnego 8 obcego obiektu. Jest ona również ścianką ochronną dla użytkownika zapewniającą to, że membrana 12 nie może wpaść do ust ani do płuc użytkownika w razie oderwania się. Perforowana ścianka 38 ma postać siatki lub kratki.

Poniżej opisano działanie membrany 12 w celu wyjaśnienia znaczenia wyboru materiału i grubości ścianki dla zmniejszenia oporów podczas inhalacji, co jest jednym z głównych celów wynalazku. W trakcie wdechu powietrze płynie kanałem inhalacyjnym 8 i przez membranę 12. Przepływ powietrza powoduje oddzielenie od siebie ścianek 18a i 18b, co powoduje otwarcie otworu 20 i umożliwia to, że powietrze wpływa do ustnika lub maski na twarz, w której znajduje się otwór wylotowy zaworu. Dla materiałów stosowanych w zalecanym przykładzie wykonania, grubość ścianek zaworu wynosi, korzystnie, 0,15-0,2 mm, natomiast w razie stosowania innych materiałów, grubość ścianek może być inna, dobrana pod kątem optymalizacji działania zaworu.

W drugiej części 6 zaworu znajduje się kolejny otwór, co pokazano na fig. 5, fig. 6. Otwór ten znajduje się w sąsiedztwie kanału inhalacyjnego 8 i w tej części drugiej części 6, która wystaje poza przedłużenie pierwszej części 4. Drugi otwór działa tak jak kanał wydechowy 24 i biegnie od części końcowej 7 drugiej części 6 do otoczenia.

Jak pokazano na fig. 5, w kanale wydechowym 24 znajduje się druga membrana 26 stanowiąca zawór wydechowy. Korzystnie, druga membrana 26 jest w zasadzie płaska i okrągła oraz jest wyposażona w co najmniej jeden, korzystnie dwa, trzpienie zabezpieczające 28, usytuowane w sąsiedztwie siebie i w pobliżu drugiej membrany 26. Zawór wydechowy w zalecanym przykładzie wykonania jest skonstruowany w taki sposób, żeby otwierał się przy ciśnieniu powietrza około 30-40 Pa.

W zalecanym przykładzie wykonania trzpienie zabezpieczające 28 są usytuowane w zasadzie prostopadle do płaszczyzny membrany 26 i są zaopatrzone na końcach, jak widać na fig. 9. w kołnierze 30. Zadaniem kołnierzy 30 jest ustalanie położenia drugiej membrany 26. Korzystnie,

180 009 membrana 26, trzpienie zabezpieczające 28 i kołnierze 30 są wykonane z tego samego materiału. Wspomniany materiał powinien być miękki i giętki, przy czym dla uproszczenia produkcji zaworu według wynalazku pierwsza i druga membrana są wykonane z tego samego materiału.

W sąsiedztwie kanału wydechowego 24 w drugiej części 6 zaworu znajduje się co najmniej jeden, a korzystnie dwa otwory 32, w których są umieszczone trzpienie zabezpieczające 28. Otwory 32 mają dwie części, jedną o średnicy odpowiadającej średnicy trzpieni zabezpieczających 28, a druga o średnicy odpowiadającej średnicy kołnierzy 30.

Za pomocą trzpieni zabezpieczających 28 i kołnierzy 30 jest montowana druga membrana 26. Kiedy montuje się drugą membranę 26 w kanale wydechowym 24, to trzpienie zabezpieczające 28 z kołnierzami 30 wkłada się w otwory 32 w taki sposób, żeby kołnierze 30 wystawały poza otwory 32. Dzięki temu kołnierze 30 uniemożliwiają wypadanie membrany 26.

Podczas łączenia różnych części zaworu ze sobą najpierw wkłada się na miejsce pierwszą membranę 12 i drugą membranę 26. Pierwszą membranę 12 wkłada się w zagłębienie 22 w drugiej części 6 zaworu, a drugą membranę 26 montuje się w sposób opisany wcześniej. Następnie łączy się ze sobąpierwszą część 4 i drugą część 6. W zalecanym przykładzie wykonania obie części 4,6 łączy się zatrzaskowo. W drugiej części 6 znajduje się kołnierz 36, a w pierwszej części 4 występ 34. Podczas łączenia tych części ze sobą kołnierz 36 części 6 zatrzaskuje się na występie 34 części 4 łącząc trwale obie części 4,6 ze sobą.

Możliwe jest również łączenie obu części 4,6 metodą wciskania na etapie produkcji zaworu. W tym przypadku w jednej części znajduje się końcówka o kształcie umożliwiającym jej wkładanie w odpowiednią część końcową drugiej części. Obie te części można również skręcać ze sobą sprzęgając je gwintami znajdującymi się w odpowiednich częściach pierwszej i drugiej części, albo sklejając lub zgrzewając.

Jednakże istotną sprawąjest unikanie podczas łączenia ze sobą obu części tworzenia krawędzi lub zagłębień w kanale inhalacyjnym lub wydechowym, na których podczas pracy zaworu mogłyby osadzać cząstki substancji, wilgoć i kurz. Ułatwia to również czyszczenie zaworu, które można po prostu przeprowadzić przepuszczając wodę, lub dowolną inną, odpowiednią ciecz myjącą, przez oba kanały zaworu.

W zalecanym przykładzie wykonania obie części zaworu wytwarza się z tworzywa sztucznego, które nadaje się do formowania wtryskowego. Zalecanym materiałem jest polisulfon.

Oczywiście, zawór według wynalazku można modyfikować w ramach załączonych zastrzeżeń.

Zatem membrany w zaworze inhalacyjnym i zaworze wydechowym mogą mieć inne postacie i mogąbyć inaczej skonstruowane. W zalecanym przykładzie wykonania membrana w zaworze inhalacyjnym jest wykonana z dwóch skośnych ścianek 18a i 18b oraz ma otwór biegnący wzdłuż linii, wzdłuż której spotykająsię obie te płaszczyzny, jak widać na fig. 8. Membrana może być również wykonana z trzech ścianek biegnących skośnie względem siebie i m że mieć centralny otwór usytuowany w tym miejscu, w którym płaszczyzny te spotykają się ze sobą. Konstrukcja ta odpowiada konstrukcji biologicznego zaworu w sercu.

Ponadto, kanał wydechowy oraz znajdująca się w nim membrana mogą mieć kształt półksiężyca i mogąbyć usytuowane wokół kanału inhalacyjnego. Taka konstrukcja daje większy zawór i kanał wydechowy zmniejszając równocześnie wielkość obudowy zaworu.

180 009

Fig. 6

180 009

180 009

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz.

Cena 2,00 zł.

Claims (15)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Zawór, zwłaszcza do urządzeń inhalacyjnych, z korpusem, takim jak zbiornik dystansowy, w którego skład wchodzi obudowa zawierająca pierwszą część montowaną w otworze wylotowym korpusu urządzenia inhalacyjnego, oraz drugą część, na której jest montowany ustnik lub maska na twarz, przy czym w obu częściach, pierwszej i drugiej, znajduje się kanał inhalacyjny, zaś w drugiej części kanał wydechowy, przy czym oba te kanały są usytuowane oddzielnie i obok siebie, a ponadto zawór zawiera dwie membrany, z których pierwsza jest usytuowana w kanale inhalacyjnym, zaś druga membrana jest okrągła i płaska i zamocowana z jednej strony do obudowy, znamienny tym, że druga membrana (26) ma kształt płaskiej tarczy i jest zamocowana za pomocą co najmniej jednego, korzystnie dwóch trzpieni zabezpieczających (28) usytuowanych obok siebie i na jej obrzeżu do ścianki kołnierza (21) drugiej części (6) obudowy (2) przy czym w kołnierzu (21) znajduje się co najmniej jeden, korzystnie dwa otwory (32), w których są umieszczone trzpienie zabezpieczające (28) zaś pierwsza membrana (12) jest zamocowana w kanale inhalacyjnym (8) poprzez połączenie pierwszej części (4) z drugączęścią(6) obudowy (2).
2. 2. Zawór według zastrz. 1, znamienny tym, że pierwsza membrana (12) ma kształt cylindra z krawędzią (14) i jest przecięta dwiema płaszczyznami tworzącymi ścianki (18a, 18b) stykającymi się ze sobą pod kątem 60°, zaś na linii styku jest umieszczony otwór (20) o zmiennym prześwicie, dociśnięty do położenia zamknięcia zaś otwierany siłą wdechu.
3. 3. Zawór według zastrz. 1, znamienny tym, że pierwsza membrana (12) zawiera trzy ścianki, które są nachylone ku sobie i spotykają się w punkcie, w którym znajduje się otwór o zmiennym prześwicie, dociśnięty do położenia zamknięcia, zaś otwierany siłą wdechu.
4. 4. Zawór według zastrz. 1, znamienny tym, że pierwsza membrana (12) jest uformowana z materiału wybranego spośród silikonu, kauczuku etylenowo-propylenowego lub chloroprenu.
5. 5. Zawór według zastrz. 2 albo 3, albo 4, znamienny tym, że ścianki (18a, 18b) pierwszej membrany (12) mają grubość od 0,15 mm do 0,20 mm.
6. 6. Zawór według zastrz. 1, znamienny tym, że pierwsza część (4) i druga część (6) obudowy (2) jest uformowana z polisulfonu.
7. 7. Zawór według zastrz. 1, znamienny tym, że w ściance kanału inhalacyjnego (8) w drugiej części (6) obudowy (2) znajduje się zagłębienie (22), w którym jest umieszczona krawędź (14) pierwszej membrany (12).
8. 8. Zawór według zastrz. 1, znamienny tym, że trzpienie zabezpieczające (28) są zaopatrzone w kołnierze (30), zaś otwory (32) kołnierza (21) składają się z dwóch części o różnych średnicach, w których są umieszczone, odpowiednio, trzpienie zabezpieczające (28) i kołnierze (30), przy czym kołnierz (30) jest umieszczony w części otworu (32) o mniejszej średnicy, zaś końcowa część trzpienia zabezpieczającego (28) jest umieszczona w części otworu (32) o większej średnicy.
9. 9. Zawór według zastrz. 7, znamienny tym, że za pierwsząmembraną(12) w kanale inhalacyjnym (8) drugiej części (6) jest umieszczona perforowana ścianka (38) z otworami (40).
10. 10. Zawór według zastrz. 1, znamienny tym, że druga membrana (26) jest zamocowana ruchomo pomiędzy pierwszym położeniem osadzenia w gnieździe kołnierza (21), a drugim położeniem wychylonym z tego gniazda.
11. 11. Zawór według zastrz. 1, znamienny tym, że króciec łączący (5) pierwszej części (4) jest całkowicie umieszczony w odpowiedniej części zbiornika dystansowego zaś końcowa część (7) drugiej części (6) jest całkowicie umieszczona w odpowiedniej części maski na twarz lub ustnika.
12. 12. Zawór według zastrz. 1, znamienny tym, że jest przymocowany do zbiornika dystansowego o objętości 150 do 500 ml, korzystnie 250 ml.

    180 009
13. 13. Sposób wytwarzania zaworu, zwłaszcza do urządzeń inhalacyjnych, znamienny tym, że krawędź (14) pierwszej membrany (12) wkłada się w zagłębienie (22) kanału inhalacyjnego (8), drugą membranę (26) umieszcza się w kanale wydechowym (24) zaś trzpienie zabezpieczające (28) i kołnierze (30) wkłada się w otwory (32) tak, że wystająpoza nie, po czym łączy się ze sobą na zasadzie wzajemnego sprzężenia pierwszą część (4) i drugą część (6).
14. 14. Sposób według zastrz. 13, znamienny tym, że dwie części (4,6) łączy się ze sobą na wcisk.
15. 15. Sposób według zastrz. 13, znamienny tym, że dwie części (4,6) łączy się ze sobą zatrzaskowe.

    * * *