PL179190B1 - Osnowa niewulkanizowana, zwlaszcza stanowiaca pólprodukt dla produkcji radialnej,przekladkowej opony pneumatycznej PL PL - Google Patents

Abstract

1. Osnowa niewulkanizowana, zwlaszcza sta- nowiaca pólprodukt dla produkcji radialnej, przekladkowej opony pneumatycznej w ksztalcie cylindrycznym, zawierajaca przekladke o okreslonej szerokosci i posiadajaca pare zakonczen, których wzajemna odleglosc od siebie okresla dlugosc przekladki, przy czym przekladka zawiera niewul- kanizowana gume, wzmocniona kordami, ulozony- mi pod katem zawartym pomiedzy 65° a 90° wzgledem dlugosci przekladki, znamienna tym, ze zawiera co najmniej dwa elementy dolaczone do przekladki (20), wybrane z grupy obejmujacej zwie- nczenie (30), pasek ochronny obrzeza opony (60), wykladzine (50), scianke boczna (70), tasme bialej sciany (80), tasme pokrycia (90) i gumowa tasme ra- mienia (40), przy czym przekladka (20) oraz co naj- mniej dwa elementy dolaczone do przekladki posiadaja wspólne konce (12, 14) sklejone ze soba, ponadto konce te sa polaczone ze soba wzdluz plaskiej powierzchni (P), przechodzacej przez wy- rób w poprzek szerokosci osiowej ( W ) wyrobu i równoleglej do kordów (22) przekladki (20). FI G- 1 PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest osnowa niewulkanizowana, zwłaszcza stanowiąca półprodukt dla produkcji radialnej przekładkowej opony pneumatycznej, stosowanej głównie w samochodach osobowych, lekkich ciężarówkach, średnich ciężarówkach, konstrukcjach rolniczych, konstrukcjach poruszających się po bezdrożach i innych, przy czym osnowa w stanie niewulkanizowanym jest uformowana w kształt cylindryczny.

Znana jest pneumatyczna opona, wytwarzana jako konstrukcja laminatowa o ogólnie toroidalnym kształcie, zawierająca drutówki, bieżnik, wzmocnienie pasowe i osnowę. Opona jest wykonywana z gumy, tkaniny i stali. Najczęściej wykorzystywane technologie produkcyjne obejmują montaż wielu składników opony, wykonanych z płaskich taśm lub arkuszy materiału. Każdy element jest umieszczany na bębnie konstrukcyjnym i przycinany do odpowiedniej długości tak, że końce elementu stykają się lub przekrywąją, tworząc połączenie.

W pierwszym etapie montażu znanej opony osnowa zawiera jedną lub kilka przekładek, parę ścianek bocznych, parę zwieńczeń, wewnętrzną wykładzinę (w przypadku opony bezdętkowej), parę pasków ochronnych obrzeża opony i ewentualnie parę gumowych taśm ramienia. Pierścieniowe rdzenie drutówki mogą być dodawane podczas pierwszego etapu budowy opony, zaś przekładka lub przekładki mogą być owinięte wokół rdzeni drutówki, tworząc przekładki wygięte ku górze.

Składowe osnowy (z wyjątkiem rdzeni drutówki) są zwykle łączone albo „na styk“, albo „na zakładkę“. W połączeniu „na styk“ końce elementu stykają się, ale nie przekrywąją się, natomiast w połączeniu „na zakładkę“ końce przekrywąją się.

Taki półprodukt jest formowany w kształt cylindryczny w pierwszym etapie montażu.

Cylindryczna osnowa jest rozszerzana w kształt toroidalny po zakończeniu pierwszego etapu

179 190 budowy opony, w wyniku którego powstaje taki cylindryczny półprodukt. Pasy wzmacniające i bieżnik są dodawane do półproduktu podczas drugiego etapu budowy opony, który może być wykonywany na tym samym bębnie konstrukcyjnym lub stanowisku roboczym.

Podczas rozszerzania osnowy, połączone i niewulkanizowane elementy osnowy opony są poddawane naprężeniom rozciągającym.

W przypadki przekładek, korzystniejsze są połączenia „na zakładkę“, gdyż połączenia pozostają nienaruszone, podczas gdy połączenia „na styk“ mają tendencję do pękania lub rozrywania się. Nawet w przypadku dobrej przyczepności połączenia „na zakładkę“, kordy w pobliżu połączenia są rozciągane, co wynika z przekrycia dwóch warstw kordów w połączeniu. To lokalne rozciągnięcie wytwarza niejednorodność, którą wyraźnie widać na obrazach wytworzonych przy pomocy wiązek promieniowania X lub ultradźwiękowych.

Dla uniknięcia powstawania niejednorodności opony, dotychczas dążyło się do tego, aby połączenia różnych elementów nie leżały, w tym samym miejscu obwodu opony. Takie rozproszenie połączeń na obwodzie opony miało poprawić ogólną trwałość osnowy, mierzoną jako maksymalna wytrzymałość opony na rozerwanie. Uważano również, że jednorodność opony można poprawić, jeśli te nieciągłości są równo rozmieszczone wzdłuż obwodu osnowy.

Celem wynalazku jest opracowanie opony i osnowy z licznymi elementami, mającymi wspólną linię połączeń, o zwiększonej wytrzymałości na rozerwanie, przy zredukowaniu niejednorodności wynikających z połączeń.

Znana jest też z amerykańskiego opisu patentowego nr US 3,237,673 (L.H. 41755) przekładka opony w kombinacji z wykładziną, przy czym wykładzina i przekładka mają tę samą szerokość i są przycięte poprzez przekładkę i wykładzinę w celu uzyskania wspólnych dla nich powierzchni połączeń.

Osnowa niewulkanizowana, zwłaszcza stanowiąca półprodukt dla produkcji radialnej, przekładkowej opony pneumatycznej w kształcie cylindrycznym zawierająca przekładkę o określonej szerokości i posiadającą parę zakończeń, których wzajemna odległość od siebie określa długość przekładki, przy czym przekładka zawiera niewulkanizowaną gumę, wzmocnioną kordami, ułożonymi pod kątem zawartym pomiędzy 65° a 90° względem długości przekładki, według wynalazku charakteryzuje się tym, że zawiera co najmniej dwa elementy dołączone do przekładki, wybrane z grupy obejmującej zwieńczenie, pasek ochronny obrzeża opony, wykładzinę, ściankę boczną, taśmę białej ściany, taśmę pokrycia i gumową taśmę ramienia, przy czym przekładka oraz co najmniej dwa elementy dołączone do przekładki posiadają wspólne końce sklejone ze sobą, ponadto końce te są połączone ze sobą wzdłuż płaskiej powierzchni P, przechodzącej przez wyrób w poprzek szerokości osiowej W wyrobu i równoległej do kordów przekładki.

Korzystnie, płaska powierzchnia jest pochylona pod kątem 0 zawierającym się w granicach od 60° do 90° względem płaszczyzny NP przechodzącej przez przekładkę, równoległej do kordów oraz prostopadłej do przekładki.

Korzystnie, płaska powierzchnia P jest pochylona pod kątem 0 równym około 80°.

Korzystnie, co najmniej dwa elementy dołączone do przekładki obejmująjedną wykładzinę i dwie ścianki boczne.

Zaletę osnowy niewulkanizowanej według wynalazku stanowi fakt, że przedstawiona orientacja połączenia zapewnia, że zakończenia mają duże pola powierzchni, które po sklejeniu znacznie zwiększają wytrzymałość złącza. Korzystnie dla wydajności produkcji i dla jakości produktu jest, jeśli przekładka i każdy z elementów wymienionych powyżej w ilościach potrzebnych dla wykonania osnowy, są połączone wzdłuż opisanej powyżej płaskiej powierzchni. Jeśli jednak osnowa ma zawierać dwie lub więcej przekładek wzmocnionych kordami, przy czym kordy w sąsiednich przekładkach są ułożone pod kątami niedokładnie normalnymi do długości, wówczas przynajmniej jedna z tych przekładek musi być laminowana do osnowy w oddzielnej operacji.

Wynalazek w przykładzie wykonania jest przedstawiony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia przekrój poprzeczny połówki osnowy według wynalazku, widziany wzdłuż linii 1-1

179 190 z fig. 2A przed nadaniem osnowie kształtu cylindrycznego (na nieprzedstawionym bębnie konstrukcyjnym opony), fig. 2A - widok z góry fragmentu wewnętrznej powierzchni osnowy z dołączonymi elementami według wynalazku, fig. 2B - widok z góry fragmentu zewnętrznej powierzchni osnowy z dołączonymi elementami, przy czym widoki na fig. 2A i fig. 2B są nieco pochylone, fig. 3 - powiększony widok z boku jednego z zakończeń osnowy, widziany wzdłuż linii 3-3 z fig. 2A, fig. 4 - powiększony widok przeciwnego zakończenia osnowy, widziany wzdłuż linii 4-4 z fig. 2A, fig. 5 - widok fragmentu osnowy, pokazujący połączenia osnowy przed jej rozciągnięciem do kształtu toroidalnego, fig. 6 - widok fragmentu osnowy, pokazujący połączenie po nadaniu osnowie kształtu cylindrycznego, fig. 7A i 7B - widoki perspektywiczne osnowy, założonej na cylindryczny bęben konstrukcyjny, fig. 7C - przekrój poprzeczny osnowy po rozciągnięciu i nadaniu kształtu toroidalnego, fig. 7D - przekrój poprzeczny opony, wykonanej z osnową według wynalazku, fig. 8A - urządzenie użyte do formowania i montażu osnowy bez zwieńczenia, fig. 8B - urządzenie użyte do formowania i montażu osnowy ze zwieńczeniem.

W opisie użyto następujących określeń o podanych poniżej definicjach.

„Zwieńczenie oznacza wypełniacz elastomerowy, umieszczony radialnie ponad drutówkę i między przekładkami a przekładką wygiętą ku górze.

„Osiowy i „osiowo oznacza linie i kierunki, które są równoległe do osi obrotu opony.

„Drutówka oznacza część opony, zawierającą pierścieniowy element rozciągający, owinięty przez przekładki wzmocnione kordami i ukształtowany odpowiednio do obręczy koła z lub bez innych elementów wzmacniających, takich jak wczepy opony, zagłębienia, zwieńczenia, wzmocnienia bieżnika i paski ochronne obrzeża opony.

„Konstrukcja pasowa oznacza przynajmniej dwie pierścieniowe warstwy lub przekładki z równoległymi kordami, tkaninowymi lub nietkaninowymi, leżące pod bieżnikiem, nie zamocowane do drutówki, w których kąty skierowanych w lewo i prawo kordów są w zakresie od 17° do 21° wględem równikowej płaszczyzny opony.

„Obwodowy oznacza linie lub kierunki rozciągające się wzdłuż obwodu powierzchni pierścieniowego bieżnika, prostopadle do kierunku osiowego.

„Osnowa oznacza niewulkanizowany laminat, wykonany z materiału na przekładki opony i z innych elementów opony, przycięty do długości odpowiedniej dla połączenia, lub już połączony, tworzący cylindryczny lub toroidalny kształt. Do szkieletu konstrukcyjnego mogą być dodane inne elementy przed wulkanizacją, dla utworzenia odlewanej opony.

„Paski ochronne obrzeża opony odnoszą się do wąskich pasków materiału, umieszczanych na zewnątrz drutówki dla ochrony warstw kordu przed obręczą, wyginających się nad obręczą i dla dodatkowego uszczelniania opony.

„Kord oznacza jedno ze wzmacniających włókien, kabli lub plecionek, z których złożone są przekładki w oponie.

„Płaszczyzna równikowa EP oznacza płaszczyznę prostopadłą do osi obrotu opony i przechodzącą przez środek bieżnika opony.

„Wykładzina wewnętrzna oznacza warstwę lub warstwy z elastomeru lub innego materiału, które tworzą wewnętrzną powierzchnię opony bezdętkowej i które utrzymują wpompowany do opony czynnik.

„Przekładka oznacza ciągłą warstwę okrytych gumą, równoległych kordów.

„Radialny i „radialnie oznacza kierunki radialne do lub od osi obrotu opony.

„Radialna opona przekładkowa oznacza pasowo lub obwodowo ograniczoną oponę, w której przekładki kordowe, które rozmieszczone są od drutówki do drutówki, są ułożone tak, że kord tworzy kąty między 65° a 90° względem równikowej płaszczyzny opony.

„Wysokość przekroju oznacza radialną odległość od nominalnej średnicy obręczy koła do zewnętrznej średnicy opony w płaszczyźnie równikowej opony.

„Szerokość przekroju oznacza maksymalną odległość liniową, równoległą do osi opony między zewnętrznymi elementami ścian bocznych opony, w 24 godziny po napompowaniu

179 190 opony do ciśnienia normalnego, ale bez obciążania opony, bez uwzględniania poszerzenia ścian bocznych w wyniku naklejania nalepek, dekoracji lub taśm ochronnych.

„Ramię“ oznacza górną część bocznej ścianki, tuż poniżej krawędzi bieżnika.

„Gumowa taśma ramienia“ oznacza wzmocnienie elastomerowe, umieszczane w rejonie ramienia osnowy.

„Ścianka boczna“ oznacza elastomerową część opony między bieżnikiem a drutówką.

„Bieżnik“ oznacza element gumowy, który po nałożeniu na osnowę opony, zawiera tę część opony, która przeznaczona jest do kontaktu z drogą, kiedy opona jest normalnie napompowana i normalnie obciążona.

„Szerokość bieżnika“ oznacza długość łuku powierzchni bieżnika w kierunku osiowym, to jest w płaszczyźnie równoległej do osi obrotu opony.

Osnowa niewulkanizowana 10 opony pneumatycznej według wynalazku, stanowiąca półprodukt dla produkcji radialnej, przekładkowej opony pneumatycznej 100 zawiera przekładkę 20 posiadającą określoną szerokość, parę zakończeń 12, 14 których odległość od siebie określa długość przekładki, przy czym przekładka zawiera niewulkanizowaną gumę, wzmocnioną kordami 22, ułożonymi pod kątem zawartym między 65° a 90° względem długości przekładki 20 oraz co najmniej dwa elementy dołączone do przekładki i wybrane z grupy zawierającej: zwieńczenie, pasek ochronny obrzeża opony, wykładzina, ścianka boczna, taśma białej ściany, taśma pokrycia i gumowa taśma ramienia. Przekładka i elementy posiadają wspólne końce, sklejone ze sobą przy czym ich końce są połączone ze sobą wzdłuż płaskiej powierzchni, przechodzącej przez wyrób w poprzek szerokości osiowej wyrobu i równoległej do kordów przekładki.

Przekładka według wynalazku ma określoną szerokość, parę zakończeń, przy czym odległość między zakończeniami określa długość przekładki. Przekładka jest wykonana z niewulkanizowanej gumy, wzmocnionej kordami, przy czym kordy są ułożone pod kątem między 65° a 90° względem długości przekładki.

Przekładka i elementy są laminowane ze sobą.

Korzystnie płaska powierzchnia jest pochylona pod katem 0 mniejszym niż 90° i większym niż 60° względem płaszczyzny przechodzącej przez przekładkę, równoległej do kordów oraz prostopadłej do przekładki.

W korzystnym przykładzie wykonania wynalazku płaska powierzchnia jest pochylona pod kątem Θ, równym około 80°, zaś elementy dołączone do przekładki korzystnie obejmują wykładzinę i dwie ścianki boczne.

Na fig. 1, 2 i 3 przedstawiono półprodukt wykonany według niniejszego wynalazku. Półproduktem jest niewulkanizowana osnowa 10 pneumatycznej przekładki opony radialnej 100.

Figura 1 przedstawia niewulkanizowaną osnowę 10 według wynalazku jako płaską strukturę laminatową, mającą pierwsze i drugie zakończenia wzdłużne i zawierającą wiele elementów składowych, przy czym, jak widać, wszystkie elementy są albo arkuszami, albo taśmami materiałów o takiej samej długości. Wszystkie elementy są precyzyjnie umieszczone obok siebie.

Figura 1 przedstawia przekładkę 20 osnowy według wynalazku, wzmocnioną równoległymi kordami 22, które są zanurzone w niewulkanizowanej gumie 24 i które są ułożone pod kątem 65° do 90° względem długości L w korzystnym przykładzie wykonania pod kątem 90°, który jest użyty dla kordów opony, posiadającej tylko jedną przekładkę, rozciągającą się od drutówki do drutówki. Przekładka 20 ma szerokość W_p i długość L. Przekładka 20 posiada parę wygiętych ku górze części 26, rozmieszczonych na jej bocznych krawędziach. Do zewnętrznej powierzchni 21 przekładki 20 dołączona jest para zwieńczeń 30. Zwieńczenia 30 są rozmieszczone na przekładce w rejonie wygiętym ku górze 26 i są owijane wokół drutówki, a w późniejszym etapie montażu wystają ponad drutówką. Korzystnie, użyty element rozciągający drutówki jest typu drutówki kablowej.

179 190

Do wewnętrznej powierzchni 23 przekładki 20 w kierunku do osi od zwieńczeń 30, jest dołączona para gumowych taśm 40 ramienia, stanowiących gumowe wzmocnienie w części 27 ramienia osnowy 10.

Do przekładki 20 dołączona jest wykładzina 50, która znajduje się ponad gumowymi taśmami 40 ramienia. Wykładzina 50 tworzy nieprzepuszczalną dla powietrza barierę dla radialnie wewnętrznej komory powietrznej opony bezdętkowej. Wykładziny są zwykle wykonywane z gumy halobutylowej. Wykładzina 50 ma szerokość osiową mniejszą niż przekładka 20, przy czym szerokość wykładziny jest wystarczająca dla zapewnienia przejścia wykładziny radialnie na zewnątrz drutówek, podczas formowania opony w kształt toroidalny i utworzenia w ten sposób szczelnej komory między oponą 100 a kołem po zamontowaniu.

Pasek ochrony 60 jest usytuowany przy każdej krawędzi bocznej 51, 52 wykładziny 50. Pasek ochronny jest przymocowany do wykładziny 50, do wewnętrznej powierzchni 23 przekładki 20 i nieco przykrywa ścianę boczną 70. Pasek 60 jest ustawiany osiowo w celu zapewnienia wzmocnienia mocną gumą między oponą a felgą koła i jest odpowiednio rozmieszczony w rejonie drutówki uformowanej opony.

Ścianka boczna 70 jest dołączona do przekładki i usytuowana po bokach na zewnątrz bocznych krawędzi 29 przekładki 20. Boczna ścianka 70 jest nieco przekryta przez pasek ochronny 60.

W celu wykonania na boku opony białych napisów lub białego boku, mogą być dodane do materiału osnowy 10A taśma 80 białej ściany lub taśma przykrywająca 90, jak pokazano na figurach 8A i 8B.

W korzystnym przykładzie wykonania wynalazku tam, gdzie stosowana jest niekablowa drutówka w konstrukcji opony, dodawane jest zwieńczenie 30 w późniejszym etapie procesu formowania, jak pokazano w urzędzeniu 200 na fig. 8A. Pozwala to na zwijanie materiału osnowy 10A w duże rolki 210 bez szkody dla wystających elementów zwieńczeń. Alternatywnie, w przypadkach, gdy stosowane są zwieńczenia 30 i kablowa drutówka, korzystne jest połączenie urządzeń 200 do montażu osnów z fig. 8B w jedną lub kilka maszyn do produkcji opon bez konieczności nawijania materiału osnowy 10A na szpule 210. Pozwala to na wykonywanie zwieńczeń osnów 10 wolnych od ewentualnych uszkodzeń wywołanych przez przekładanie i przechowywanie.

Powyższy opis osnowy obejmuje wszystkie elastomerowe składniki, potrzebne do wykonania niewulkanizowanej osnowy 10 opony bezdętkowej i jest uważany za najkorzystniejszy przykład wykonania wynalazku, gdyż umożliwia zastosowanie najbardziej wydajnego sposobu produkcji osnowy 10 opony radialnej. Jak wspomniano poprzednio, konstruktorzy opony powinni zdecydować, aby zwieńczenia 30 były dodawane w późniejszym etapie wykonywania opony dla ułatwienia stosowania różnych konstrukcji drutówki takich jak drutówki heksagonalne lub taśmowe.

Według wynalazku półprodukt w postaci niewulkanizowanej osnowy zawiera jedną przekładkę 20 i co najmniej dwa elementy, wybrane z opisanej powyżej grupy elementów, przy czym wszystkie te elementy są łączone w tym samym miejscu, jak opisano poniżej.

Na fig. 2A i 2B uwidoczniono odpowiednio pierwsze zakończenie 12 i drugie zakończenie 14 niewulkanizowanej osnowy 10, zanim zostanie ona uformowana w kształt cylindryczny i połączona zakończeniami 12 i 14. Oba zakończenia 12, 14 są przycięte wzdłuż osiowo lub poprzecznie poprowadzonej, linii prostej, równoległej do kordów 22 przekładki 20. Powierzchnie przecięcia w postaci zakończeń 12, 14 odchylają się lekko na kordach 22 od płaskiej powierzchni P. To minimalne odchylenie powstaje, kiedy element tnący jest lekko odchylany w celu przejścia przez kordy nie uszkadzając ich. Prostoliniowe przecięcia tworzą pierwszą powierzchnię lub zakończenie 12 i drugą powierzchnię lub zakończenie 14. Powierzchnie zakończeń 12 i 14 (jak najlepiej widać na fig. 3-6) są pochylone według wynalazku pod kątem Θ, mniejszym niż 90° względem normalnej płaszczyzny NP, prostopadłej do przekładki 20 i równoległej do kordów 22 w tej przekładce. Dla uzyskania dostatecznie dużego pola powierzchni zakończeń 12, 14, a dzięki temu uzyskania wytrzymałego połączenia,

179 190 korzystne jest zapewnienie kąta pochylenia Θ większego niż 60°. W korzystnym wykonaniu wynalazku kąt 0 jest równy około 80°. Wykonano kilka opon z osnową przyciętą pod kątem 0 równym 82°. Tak wysoki kąt pozwala uzyskać duże pole powierzchni klejonego połączenia, kiedy oba zakończenia 12, 14 są łączone ze sobą na bębnie konstrukcyjnym, jak pokazano na fig. 5. Na fig. 7A, uwidoczniono zakończenia 12, 14 zawierające delikatne wzniesienia lub wypukłości 81 oraz zagłębienia lub rowki 82, które powstają podczas cięcia laminatu 10. Te nasmarowane powierzchnie dodatkowo zwiększają przyczepność powierzchni w złączu.

Niewulkanizowana osnowa 10 według wynalazku jest przedstawiona na fig. 7A, owinięta wokół bębna konstrukcyjnego 5, zaś część osnowy jest pokazana przed połączeniem zakończeń. Zakończenia 12 i 14 osnowy mają dwie pochylone, płaskie powierzchnie, leżące w płaszczyznach P. Zakończenia 12 i 14 są połączone ze sobą wzdłuż płaszczyzny P, jak widać na rysunku fig. 7B.

Sposób wytwarzania osnowy 10 według wynalazku polega na tym, że materiał na osnowę 10A, jest wykonany przez urządzenie 200, przedstawione na fig. 8A lub 8B i może być zwinięty w ciągłą rolkę 210, zanim zostanie pocięty w stanie przed montażem. Przechowywany w dużych rolkach 210, materiał na osnowę 10A następnie cięty jest na odcinki o dokładnej długości L za pomocą specjalnej aparatury tnącej. Przycięta na odpowiednią długość osnowa 10 jest następnie formowana w kształt cylindryczny, jak opisano poniżej.

Na fig. 5 i 6 przedstawiono sposób łączenia za sobą zakończeń osnowy po przycięciu osnowy na odpowiednią długość i owinięciu wokół cylindrycznego bębna konstrukcyjnego. Chociaż zakończenia pierwsze i drugie mają prawie identyczne powierzchnie łączące, stwierdzono doświadczalnie, że połączenie osnowy powinno być lekko przekrywające się, jak widać w powiększeniu na fig. 6. Korzystne przekrycie jest takie, że co najmniej jeden kord 22 jest ułożony radialnie, a jeszcze korzystniej jeśli dwa kordy są ułożone radialnie. Ta cecha, połączona z pochylonymi powierzchniami 12, 14, pozwala, aby osnowa 10, przy rozszerzeniu, rozciągała się dokładnie na połączeniu. W efekcie, przekrywające się kordy 22 są odciągnięte z powrotem do jednorodnego ustawienia z pozostałymi kordami 22 w przekładce 20. Po wulkanizacji, opony zawierające niewulkanizowaną osnowę wykonaną według wynalazku prześwietlano promieniami X, badano ultradźwiękami lub polerowano aż do kordów przekładki, w celu optycznego wykrycia połączenia przekładki. Uzyskane połączenie jest praktycznie niewykrywalne dla doświadczonego personelu. Kordy 22 są ułożone w jednakowych odstępach i pod każdym względem osnowa wydaje się być pozbawiona połączenia.

Na fig. 7C osnowa według wynalazku jest pokazana w przekroju poprzecznym, po rozszerzeniu do kształtu toroidalnego. Sposób wytwarzania opony radialnej z użyciem osnowy według wynalazku polega na tym, że przed rozszerzaniem, na cylindryczną osnowę nakładane są pierścieniowe drutówki 120 i wygięte ku górze brzegi oraz boczne ścianki są owijane nad rdzeniami drutówek i są przyszywane do przekładki 20. Następnie osnowa jest rozszerzana do kształtu toroidalnego, jak pokazano na fig. 7C.

Na fig. 7D przedstawiony jest przekrój poprzeczny gotowej opony zawierającej osnowę według wynalazku. Gotowa opona 100 po zmontowaniu i wulkanizacji, posiada osnowę 10, wzmocnione pasy 110, pierścieniowe drutówki 120 i bieżnik 130. Wszystkie elementy osnowy 10 mają wspólne połączenie. Czasami, ponieważ tkanina przekładkowa ma skończoną długość, osnowa może posiadać także dodatkowe połączenie z przekrywaniem końców przekładki. Korzystnie, należy zapewnić podczas wykonywania gotowej opony, aby osnowa 10, dodatkowe przekładki, jeśli są potrzebne, pasy wzmacniające 110 i bieżnik 130 miały swoje połączenia rozłożone na obwodzie, jak to jest zwykle praktykowane.

Opisany powyżej wynalazek nie tylko umożliwia bardziej wydajną produkcję opon, ale także pozwala, aby opony posiadały dużo większąjednorodność i wytrzymałość.

Opony 100 wykonane z zastosowaniem osnowy według wynalazku były testowane na wytrzymałość na rozerwanie dla porównania z oponami o takiej samej konstrukcji, wykonanymi tradycyjnie. Doświadczalne opony miały zwykle większą wytrzymałość na rozerwanie

175) 190 w stosunku do opon wykonanych tradycyjnie. Przy pozostałych jednakowych czynnikach, uważa się, że osnowa 10 wykonana według wynalazku jest mocniejsza.

Testy jednorodności wykazały, że opony 100 wykonane według niniejszego wynalazku zachowuje się lepiej pod względem wygody jazdy oraz przenoszonych drgań.

Radialna, przekładkowa opona pneumatyczna 100 zawierająca osnowę 10 niewulkanizowaną według niniejszego wynalazku ma kształt toroidalny, zawiera bieżnik 130, co najmniej dwie przekładki pasowe 110, w których kąty ustawienia kordów są przeciwnie zorientowane względem płaszczyzny równikowej opony 100. Przekładki pasowe są zorientowane pod kątem z zakresu od 17° do 30°. Opona ma niewulkanizowaną osnowę 10, zawierającą jedną przekładkę z kordami ułożonymi radialnie i co najmniej dwa inne elementy osnowy, korzystnie wszystkie elementy osnowy są połączone ze sobą wzdłuż jednej powierzchni lub płaszczyzny podczas wykonywania osnowy 10 jako półproduktu. Korzystnie, jeśli dodatkowe przekładki, pasy i bieżnik mają połączenia swoich końców oddalone na obwodzie od połączenia osnowy 10.

Podczas wykonywania radialnych, przekładkowych opon, stwierdzono, że kąty rozmieszczenia kordów w sąsiednich przekładkach w wieloprzekładkowych konstrukcjach opon korzystnie powinny być zorientowane przeciwnie względem płaszczyzny równikowej. Z tego powodu korzystne jest montowanie dodatkowych przekładek na osnowie opony w oddzielonym etapie w zakładzie produkcyjnym opony, jeśli przy wykonywaniu opony używa się więcej niż jedną przekładkę. W wielu typach opon, szczególnie w oponach wzmocnionych kordem stalowym stosuje się tylko jedną przekładkę 20. W tych przypadkach, osnowa 10 może być wzmocniona rdzeniami drutówek 120, pasami 110 i bieżnikiem 130 dla skompletowania opony 100.

179 190

FIG-2B

179 190

179 190

FIG-2A

179 190

NP NP

FIG-6

179 190

FIG-7A

FIG-7B

179 190

FIG-7C

179 190

100

FIG-7D

179 190

179 190

FIG-8B •—205

205Α

215

179 190

FIG-1

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz.

Cena 4,00 zł.

Claims (4)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Osnowa niewulkanizowana, zwłaszcza stanowiąca półprodukt dla produkcji radialnej, przekładkowej opony pneumatycznej w kształcie cylindrycznym, zawierająca przekładkę o określonej szerokości i posiadającą parę zakończeń, których wzajemna odległość od siebie określa długość przekładki, przy czym przekładka zawiera niewulkanizowaną gumę, wzmocnioną kordami, ułożonymi pod kątem zawartym pomiędzy 65° a 90° względem długości przekładki, znamienna tym, że zawiera co najmniej dwa elementy dołączone do przekładki (20), wybrane z grupy obejmującej zwieńczenie (30), pasek ochronny obrzeża opony (60), wykładzinę (50), ściankę boczną (70), taśmę białej ściany (80), taśmę pokrycia (90) i gumową taśmę ramienia (40), przy czym przekładka (20) oraz co najmniej dwa elementy dołączone do przekładki posiadają wspólne końce (12,14) sklejone ze sobą, ponadto końce te są połączone ze sobą wzdłuż płaskiej powierzchni (P), przechodzącej przez wyrób w poprzek szerokości osiowej (W) wyrobu i równoległej do kordów (22) przekładki (20).
2. 2. Osnowa według zastrz. 1, znamienna tym, że płaska powierzchnia jest pochylona pod kątem (0) zawierającym się w granicach od 60° do 90° wględem płaszczyzny (NP) przechodzącej przez przekładkę (20), równoległej do kordów (22) oraz prostopadłej do przekładki (20).
3. 3. Osnowa według zastrz. 2, znamienna tym, że płaska powierzchnia (P) jest pochylona pod kątem (Θ) równym około 80°.
4. 4. Osnowa według zastrz. 1, znamienna tym, że co najmniej dwa elementy dołączone do przekładki (20) obejmująjedną wykładzinę (50) i dwie ścianki boczne (70).