PL179053B1 - Urządzenie zamykające z zamkiem bębenkowym i kluczem płaskim - Google Patents

Abstract

Urządzenie zamykające z zamkiem bębenkowym i kluczem płaskim, przy czym zamek bębenkowyma obracalny w korpusie bębenek z kanałem kluczowym i prowadnice z zastawkami, umieszczone w przybliżeniu prostopadle do osi wzdłużnej bębenka i równolegle do szerokiego boku kanału kluczowego, które sązaopatrzone w zabieraki, które wys^^ją do kanału kluczowego, a klucz płaski na każdym szerokim boku ma co najmniej jeden rowek prowadzący, w który przy kluczu wsuniętym w kanał kluczowy wchodzą zastawki, a klucz płaski i co najmniej jedna z zastawek ma magnetyczne elementy, znamienne tym, że rowek prowadzący (15,16) na szerszym boku (13,14) klucza (2) ma co najmniej jeden obszar (51) o rozszerzonej szerokości rowka, w którym przy kluczu (2) całkowicie wetkniętym w kanał kluczowy (6) bębenka (3) jest umieszczony co najmniejjeden zabierak (12', 12"), a pomiędzy tym zabierakiem (12', 12") a co najmniej jedną ścianąboczną (22,23,24,25) rowka prowadzącego (15,16)jest utworzonaprzestrzeń pośrednia (42,48), z tym, że magnes trwały (44,45), umieszczony w brodzie (21) klucza (2) i magnetyczny element (46), umieszczony w zastawce (18), współpracujący z magnesem trwałym (44, 45), tworzą dodatkowy element ustawiający (27), do ustalania przynależnej zastawki (18) w położeniu odblokowania, przy czym w tym położeniu odblokowania pomiędzy zabierakiem (12") zastawki (18) a obydwiema ścianami bocznymi (22, 23) rowka (48) jest utworzona przestrzeń pośrednia (47), pozostałe

Description

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie zamykające z zamkiem bębenkowym i kluczem płaskim.

Urządzenie zamykające z zamkiem bębenkowym i kluczem płaskim jest znane z opisu US-B-3 264 852 lub z opisu EP-B-0 008310. Przy tym na dwustronnym kluczu płaskim, na tej części, która jest wtykana w zamek, na obu jego szerokich bokach są umieszczone rowki prowadzące. Te rowki prowadzące przebiegają w postaci krzywej i tworzą prowadnicę i obszar ustalania dla zabieraka, którego częścią są zastawki blokujące w zamku.

Zastawki blokujące są umieszczone w prowadnicach bębenka w zamku, przy czym te prowadnice przebiegają w przybliżeniu prostopadle do osi zamka i równolegle do szerokich boków kanału kluczowego. Zastawki blokujące są w prowadnicach swobodnie ruchome i nie obciążone sprężyną. Końce zastawek blokujących przy zablokowanym zamku wchodzą w otwory w korpusie i przenikają dzięki temu powierzchnię podziałową, pomiędzy bębenkiem a korpusem w zamku. Zabieraki zastawek blokujących, wystające do kanału kluczowego, mają jednakowe wymiary jak rowki prowadzące na kluczu. One są zatem prowadzone za pomocą rowków prowadzących przymusowo w obu kierunkach, przez co jest możliwe dokładne ustawianie zastawek blokujących w położeniu odblokowania. Przy wetknięciu klucza w kanał kluczowy zabieraki wchodzą w tor krzywizny i zastawki są przesuwane w swoich prowadnicach, aż przy całkowicie wsuniętym kluczu osiągną położenie odblokowania. Przy kluczach płaskich dwustronnych na każdym szerokim boku klucza znajdują się dwa rowki prowadzące, przy czym normalnie tylko jeden rowek na każdym szerokim boku współpracuje z zabierakami w zamku. Drugi rowek jest zastosowany, aby również kluczem obróconym o 180° można było otwierać zamek.

Za pomocą małych obrabiarek jest możliwe dokładne kopiowanie kluczy, stosowanych w tych znanych urządzeniach zamykających, a także dokładne kopiowanie rowków prowadzących na szerokich bokach. Tego rodzaju obrabiarki znalazły szerokie zastosowanie w punktach serwisowych jako maszyny specjalne, przez co jest możliwe względnie proste kopiowanie kluczy. Przez to jednak zwiększone zostało niebezpieczeństwo, że nieuprawnione osoby wejdą w posiadanie klucza oryginalnego, z którego mogą wykonać kopie, a użytkownik klucza oryginalnego nie ma żadnego rozpoznania o istnieniu kopii klucza. Za pomocą tej kopii klucza mogą być następnie otwierane urządzenia zamykające bez potrzeby oddziaływania siłą lub innymi środkami. Przy układach zamków z dużą ilością zamków i kluczy istnieje także niebezpieczeństwo, że przez kopiowanie kluczy oryginalnych będą wykonane klucze wtórne, które nie mają wymaganej dokładności. Przez to jest uszkadzany zamek i dochodzi do zakłóceń w działaniu zamka. Takie skopiowane klucze nie mogą być rozpoznane przez użytkowników i dlatego nie są usuwane z systemu.

Z opisu FR-A-2 572 117 jest znane urządzenie zamykające, które ma co najmniej jedną zastawkę, której zabierak w kierunku szerokości rowka na kluczu ma wymiar, który jest mniejszy od szerokości rowka. Zwykle rowek prowadzący na kluczu na całej szerokości ma jednakową szerokość. Aby zastawki o zmniejszonych wymiarach móc umieścić w położeniu odblokowania na kluczu jest umieszczony magnes, a zabierak lub cześć zastawki jest utworzona z materiału magnetycznego. Dzięki sile magnesu na kluczu, zabierak jest ciągniony lub dociskany do jednej z powierzchni bocznych rowka prowadzącego na kluczu i przez to zastawki są ustalone w położeniu odblokowania. Uruchomienie tego rodzaju urządzenia zamykającego za pomocą kopiowanego klucza jest co prawda utrudnione, ale w wielu przypadkach jest możliwe. Przez umieszczenie dodatkowej siły magnetycznej od zewnątrz można zastawki

179 053 z magnetycznym zabierakiem w każdym przypadku ustawić prawidłowo i zamek może być odblokowany. Także to urządzenie zamykające wymaga dlatego podwyższonych wymagań co do ochrony kopiowania klucza a bezpieczeństwo tego rodzaju urządzeń zamykających nie jest wystarczające.

Zadaniem wynalazku, przy zachowaniu systemu, opisanego w US-B-32 64 852, z nie obciążonymi sprężyną zastawkami blokującymi, jest stworzenie możliwości ustawiania zastawek w położeniu odryglowanym zamka, odsprzężonym od kształtu rowków prowadzących na kluczu, a także zapewnienie, aby samo bezpośrednie identyczne kopiowanie rowków klucza nie wystarczało, aby otworzyć zamek za pomocą kopiowanego klucza. Ponadto samo kopiowanie klucza i przez to otwieranie urządzeń zamykających za pomocą kopiowanego powinno być w dalekim stopniu uniemożliwione.

Zadanie to zostało rozwiązane dzięki temu, że rowek prowadzący na szerszym boku klucza ma co najmniej jeden obszar o rozszerzonej szerokości rowka, w którym przy kluczu całkowicie wetkniętym w kanał kluczowy bębenka jest umieszczony co najmniej jeden zabierak, a pomiędzy tym zabierakiem a co najmniej jedną ścianą boczną rowka jest utworzona przestrzeń pośrednia z tym, że magnes trwały umieszczony w brodzie klucza i magnetyczny element umieszczony w zastawce, współpracujący z magnesem trwałym, tworzą dodatkowy element ustawiający do ustalania nie przynależnej zastawki w położeniu odblokowania, przy czym w tym położeniu odblokowania pomiędzy zabierakiem zastawki a obydwoma ścianami bocznymi rowka jest utworzona przestrzeń pośrednia a pozostałe zabieraki są w styku z powierzchniami bocznymi rowka prowadzącego, a w obszarach ustawiania rowka prowadzącego te pozostałe zabieraki i przynależne zastawki są ustalone w położeniu odblokowania.

Według wynalazku co najmniej druga zastawka jest wyposażona w drugi dodatkowy element ustawiający, który składa się z elementu kodującego na stronie tylnej zastawki i dwuczęściowego elementu blokującego, który jest umieszczony pomiędzy stroną tylną zastawki a korpusem i jest przesuwny w osi w przybliżeniu prostopadle do osi wzdłużnej bębenka.

Ten element blokujący jest utworzony z dwóch części, pomiędzy którymi jest utworzona powierzchnia podziałowa, a druga cześć za pomocą końca, skierowanego do osi wzdłużnej bębenka, przylega do strony tylnej przynależnej zastawki, a element kodujący na stronie tylnej zastawki jest utworzony przez powierzchnię ustawiającą z szeregiem dodatkowych kodowań dla drugiego położenia blokowania i otwarcia dodatkowego elementu ustawiającego, a powierzchnia podziałowa, pomiędzy pierwszą i drugą częścią elementu ustawiającego zbiega się z linią podziału, pomiędzy bębenkiem a korpusem.

Korzystnie dodatkowe kodowanie na powierzchni ustawiającej składa się korzystnie z zagłębień lub z wzniesień albo z kombinacji zagłębień i wzniesień i, że na powierzchni ustawiającej jest umieszczonych szereg otworów, które tworzą kodowanie dla drugiej części dodatkowego elementu blokującego.

Zgodnie z wynalazkiem co najmniej jeden rowek na szerokim boku klucza ma różne obszary działania, a mianowicie obszary ustawiania i obszary ustawiania wstępnego o określonej wstępnie szerokości oraz co najmniej jeden obszar swobodny o poszerzonej szerokości, przy czym w kierunku od wejścia do końca rowka, przed każdym obszarem swobody jest umieszczony obszar ustawiania wstępnego i, że w obszarze swobody jest umieszczony magnetyczny element, a materiał całego pozostałego klucza nie jest magnetyczny.

Korzystnie magnetyczny element jest utworzony z magnesu trwałego.

W urządzeniu zamykającym według wynalazku, przy całkowicie wetkniętym w kanał kluczowy kluczu płaskim, co najmniej jedna zastawka nie jest utrzymywana w położeniu odblokowania przez rowek prowadzący. Istnieje dodatkowy element ustawiający do ustawiania zastawki w położeniu odblokowania i jej utrzymywania. Ten dodatkowy element ustawiający przynosi zaletę, że zabieraki, połączone z zastawkami blokującymi w każdym przypadku nie musza być prowadzone przymusowo przez rowki prowadzące w kluczu. Rowki prowadzące na kluczu mają dlatego rozszerzony obszar, w którym pomiędzy ścianami bocznymi rowka

179 053 i zabieraka istnieją przestrzenie pośrednie. Przy całkowicie wetkniętym kluczu co najmniej jeden zabierak znajduje się w tym rozszerzonym obszarze rowka, a zastawki blokujące muszą być dlatego ustawiane w tym obszarze przez element ustawiający. Jeżeli brak tego elementu ustawiającego to zastawki nie mogą być umieszczone w tym położeniu odblokowania. Jest to także wtedy, gdy klucz ma dokładnie skopiowane rowki prowadzące, ale zamek, względnie klucz nie ma dodatkowego elementu ustawiającego. Dzięki temu jest znacznie utrudnione zastosowanie kopiowanych kluczy z rowkami prowadzącymi na szerokich bokach. Jeżeli dodatkowy element ustawiający jest utworzony z magnesu stałego, umieszczonego w brodzie klucza i magnetycznego elementu, umieszczonego w zastawce, to musi być również utworzony dodatkowo odpowiedni element magnetyczny w kluczu. Takie naśladownictwo nie jest jednak możliwe na zwykłych kopiarkach. Dalsza zaleta polega na tym, że dodatkowy element ustawiający może być utworzony przez dodatkowe kodowanie na stronie tylnej zastawki i przynależnego dwuczęściowego elementu blokującego. To dodatkowe kodowanie umożliwia ustawianie zabieraka zastawki w rozszerzonym obszarze rowka prowadzącego na kluczu, bez styku zabieraka z powierzchniami bocznymi rowka. Taki układ umożliwia dodatkowe zaciemnienie położenia otwarcia zastawek blokujących i utrudnia rozpoznanie działania pomiędzy kluczem według wynalazku a zamkiem. Przy układzie co najmniej jednego dodatkowego elementu ustawiającego w połączeniu z elementem magnetycznym i co najmniej jednego dodatkowego elementu ustawiającego z kodowaniem na stronie tylnej zastawki, osiąga się kombinację, w której zamek bębenkowy nie może być odryglowany za pomocą kopiowanego klucza także przy doprowadzeniu dodatkowych sił magnetycznych lub innych środków do rozpruwania zamka. Na kluczu nie jest widoczne, czy rozszerzonemu obszarowi rowka prowadzącego jest przyporządkowana zastawka z drugim elementem ustawiającym, na stronie tylnej. Dzięki temu także jest polepszone zabezpieczenie urządzenia zamykającego według wynalazku.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia uproszczony przekrój wzdłużny przez zamek według stanu techniki, i z widokiem wprowadzanego w kanał kluczowy klucz, fig. 2 - przekrój poprzeczny przez urządzenie zamykające według wynalazku z dodatkowym elementem ustawiającym, a fig. 3 widok klucza z rowkami, ukształtowanymi według wynalazku i umieszczonymi magnesami trwałymi.

Znane ze stanu techniki (opis US-B 3 264 852) urządzenie zamykające, przedstawione na fig. 1, składa się z zamka bębenkowego 1 i klucza płaskiego 2, w przedstawionym przykładzie płaskiego klucza dwustronnego. Przedstawiony w uproszczeniu zamek bębenkowy 1 zawiera bębenek 3, który jest obracalny w korpusie 4 i tulei 5, który otacza cały zamek bębenkowy 1 jako płaszcz. W bębenku 3 jest wykonany kanał kluczowy 6 o prostokątnym przekroju poprzecznym. W ten kanał kluczowy 6 jest wprowadzana broda 21 klucza 2. Na szerokich bokach 13, 14 płaskiego klucza dwustronnego 2 są wy frezowane tory prowadzące w postaci rowków 15, 16, które służą do ustawiania elementów zamykających w zamku bębenkowym 1. Ponieważ przy kluczu 2 chodzi o klucz dwustronny, to na niewidocznym szerokim boku 14 rowek 15 znajduje się u dołu, rowek 16 na górze.

W odniesieniu do osi symetrii 56 klucza 2 jednakowo ukształtowane rowki 15, 16 po obu szerokich bokach 13, 14 leżą przeciwległe diagonalnie. W bębenku 3, w przedstawionym przykładzie wykonania na każdym szerokim boku, 8, 9 kanału kluczowego 6 jest umieszczonych pięć zastawek 10 tak, że osiąga się dziesięć elementów zamykających. Te zastawki 10 są umieszczone w prowadnicach 11 bębenka 3 i przesuwnie poprzecznie do osi wzdłużnej 7 zamka 1. Na tylnym końcu bębenka 3 istnieją nie przedstawione, ale znane elementy sprzęgające, które współdziałają z również nie przedstawionymi elementami zamykającymi, np. zamkiem drzwiowym.

Figura. 2 pokazuje przekrój poprzeczny przez zamek bębenkowy 1, mianowicie w obszarze dwóch prowadnic 11, umieszczonych z obu stron kanału kluczowego 6. W tych obu prowadnicach 11 sąumieszczone nie znormalizowane zastawki 10 według fig. 1, lecz

179 053 zmienione według wynalazku zastawki 17 i 18. W przedstawionym położeniu bębenka 3 w korpusie 4 prowadnice 11 współpracują z otworami 42, 43 w korpusie 4 tak, że zastawki 17, 18 oraz inne zastawki 10 mogąbyć przesuwane w kierunku osi 57, 58. W tym położeniu klucz 2 może być wyciągany z kanału kluczowego 6 lub do niego wsuwany. Zabieraki 12, 12', 12, połączone z zastawki 17, 18, 10 postępują za przebiegiem rowków prowadzących 15 i 16 na szerokich bokach 13 i 14 klucza 2, przy czym końce zastawek 17, 18, 10 wchodzą w obszar otworów 42, 43. Przy wyciągniętym kluczu końce zastawek 17, 18, 10 wchodzą w otwory 42 i 43 w korpusie 4 i blokują bębenek 3 przed przekręceniem. W położeniu przedstawionym na fig. 2 zastawki 17 i 18 mogą obracać bębenek 3 w korpusie 4, to znaczy zastawki 17, 18 znajdują się w swoim położeniu odblokowanym, ponieważ żaden koniec nie wystaje poza linią podziału 40 pomiędzy bębenkiem 3 a korpusem 4. Zastawki 10, umieszczone w zaniku 1 znajdują się również w swoim położeniu odblokowania, przy czym tych nie przedstawionych na fig. 2, zastawkach 10 zabieraki 12 są prowadzone w rowkach 15, 16 z obu stron klucza 2 i są ustawione przez rowki prowadzące. Zabieraki 12 zastawek 10 pozostająprzy tym w styku ze ścianami bocznymi 22, 23 rowków 15, względnie ścian bocznych 24, 25 rowka 16, jest to przeciwieństwo do zabieraków 12' i 12, które sąbezstykowe.

Rowki 15, 16 na szerokich bokach 13, 14 brody 21 klucza 2 mają różne obszary działania. W obszarze przekroju brody 21 przedstawionym na fig. 2, szerokość rowków 15, 16 jest powiększona i tworzy tak zwany obszar swobody 51. W tym rozszerzonym obszarze swobody 51 rowków 15, 16 szerokość rowków 15, 16 jest większa od wymiarów zabieraka 12', 12. Pomiędzy zabierakami 12', 12 wchodzącymi w rowki 15, 16, a co najmniej jedną ścianą boczna 22, 23, rowka 15, względnie 24, 25 rowka 16, jest utworzona przestrzeń pośrednia 47, względnie 48. Zabieraki 12', 12 w tym rozszerzonym obszarze swobody 51 rowków 15, 16 nie są prowadzone przez same rowki, lecz przez dodatkowe elementy ustawiające 26, 27 do ustawiania zastawek 17 i 18 w położeniu odblokowania.

Pierwsza możliwość utworzenia dodatkowego elementu ustawiającego jest przedstawiona po prawej stronie fig. 2, za pomocą zastawki 18. Obok zabieraka 12' w zastawce 18 jest umieszczony magnetyczny element 46, który współpracuje z magnesem trwałym 44, zabudowanym w brodzie 21 klucza 2. W przedstawionym przykładzie wykonania magnes trwały 44 na brodzie 21 ciągnie magnetyczny element 46 w zastawce 18 do góry, przez co zabierak 12 jest ściągany do ściany bocznej 23 rowka 15. W tym położeniu zastawka 18 jest dokładnie ustalona w położeniu odryglowania. Gdyby na brodzie 21 klucza 2 nie było żadnego magnesu trwałego 44, to zastawka 18 opadłaby do dołu, a zabierak 12 zetknąłby się ze ścianą boczną 22 rowka 15. W tym położeniu dolny koniec zastawki 18 wchodziłby w otwór 43 i bębenek 3 byłby blokowany w korpusie 4 przed obrotem. Magnes trwały 44 i magnetyczny element 46 mogą także tak współpracować, że magnes trwały 44 zastawki 18 jest utrzymywany w określonym położeniu przez magnetyczny element 46, bez dotykania zabieraka 12 z jedną ze ścian bocznych 22, 23 rowka 15. Przy tym w rowku 15 jest umieszczony obszar ustawiania wstępnego, który przy wsuwaniu klucza 2 w kanał kluczowy 6 przesuwa zastawki do położenia odblokowania a następnie przy przejściu w dalszy obszar swobody 51 rowka 15 magnes trwały 44 utrzymuje zastawki w ich położeniu odblokowania i ustala. W tym położeniu zastawka 18 jest dokładnie ustalona w położeniu odblokowania. Przy tym rodzaju wykonania zastawki 18 blokują bębenek 3 wobec korpusu 4, gdy na brodzie 21 klucza 2 nie ma magnesu trwałego 44 lub gdy nie jest on prawidłowo ustawiony.

Możliwość utworzenia na zastawce 17 drugiego dodatkowego elementu ustawiającego, jest przedstawiona na lewej połowie fig. 2. Pomiędzy zastawką 17 a korpusem 4 jest umieszczony dodatkowy element blokujący 29. Ten element blokujący 29 jest dwuczęściowy i składa się z pierwszej części 30, która jest umieszczona w otworze 34 w korpusie 4 i drugiej części 31, która jest umieszczona w otworze 35 w bębenku 3. W przedstawionym położeniu otwarcia zamka 1, względnie w położeniu bębenka 3 w korpusie 4, w którym klucz 2 może być wsunięty, osie 32 obu otworów 34 i 35 zbiegają się. W tym położeniu oba otwory 34 i 35 tworzą wspólny otwór prowadzący, w który mogą wsuwać się w tę i z powrotem części 30 i 31

179 053 elementu blokującego 29 pomiędzy korpusem 4 i bębenkiem 3. Pierwsza część 30 jest ukształtowana w postaci garnka i przez sprężynę naciskową 60 jest przesuwana w kierunku zastawki 17. Druga część 31 ma odsądzenie, które współpracuje z odsądzeniem w otworze stopniowym 35. Pomiędzy obydwoma częściami 30 i 31 jest utworzona powierzchnia podziałowa 33, wzdłuż której obie części 30 i 31 są wzajemnie przesuwane. Odsądzony koniec 36 drugiej części 31, skierowany do osi wzdłużnej 7 zamka 1 przylega do strony tylnej 19 zastawki 17. Jako strona tylna 19 zastawki 17 jest przy tym oznaczona ta strona zastawki 17, która jest odwrócona od kanału kluczowego 6. Ta strona tylna 19 jest wyposażona w powierzchnię ustawiającą 37, w której jest umieszczony element kodujący 28, w postaci zagłębień 39 i wzniesień 38. Koniec 36 jest ukształtowany odpowiednio do kształtu boków zagłębień 39 i w przedstawionym przykładzie wykonania ma kształt ostrza. Jeżeli zastawki 17 są przesuwane w kierunku swoich osi wzdłużnych 57, względnie równolegle do szerokich boków 8,9 kanału kluczowego 6, to koniec 36 drugiej części 31 wskakuje w zagłębienia 39 lub pomiędzy wzniesienia 38. Zagłębienie 39, obok pierwszego zewnętrznego wzniesienia 38 na powierzchni ustawiającej 37 zastawki 17, po wyciągnięciu klucza 2 z zamka 1 utrzymuje przy tym zastawki 17 w położeniu blokowania, w którym koniec zastawki 17 wchodzi w otwór 42 korpusu 4. Zastawka 17, przedstawia na fig. 2, jest pokazana w położeniu otwarcia, to znaczy nie wchodzi ona w otwór 42 w korpusie 4. Zastawka 17 jest w tym położeniu utrzymywana w otworze 41, względnie w zagłębieniu 39 przez drugą część 31 elementu blokującego 29. Powierzchnia podziałowa 32 pomiędzy obydwoma częściami 30 i 31 leży przy tym na linii podziału 40 pomiędzy bębenkiem 3 a korpusem 4. Jeżeli żadne inne zastawki 10, 18 nie są zagłębione w otworze 42,43 korpusu 4, to bębenek 3 może obracać się.

W przedstawionym położeniu odblokowania zastawki 17 zabierak 12' również znajduje się w obszarze swobody 51 rowka 16. W przedstawionym położeniu odblokowania zastawka 17 jest ustawiona w obszarze ustawiania wstępnego, umieszczonym bezpośrednio przed obszarem swobody 51 rowka 16 i utrzymywana w tym położeniu przez dodatkowy element blokujący 29. Dla ustawienia zastawki 17 w położeniu odblokowania nie jest zatem potrzebny żaden magnes trwały, lecz to ustawianie następuje przez dodatkowy element ustawiający 26 na stronie tylnej 19 zastawki 17.

Takie umieszczenie dodatkowego elementu ustawiającego 26 korzystnie dodatkowo jest przyporządkowane do elementu ustawiającego 27, ustawianego magnesami, jak to jest przedstawione na prawej stronie fig. 2. Dzięki temu nadzwyczaj trudno jest rozpoznać za pomocą klucza, jak zamek został zakodowany i które zastawki przez dodatkowe ustawienie magnesem są utrzymywane w położeniu odblokowania. Nie można tego rozpoznać na rozszerzonym obszarze swobody 51 rowków 15, 16 w kluczu 2, ponieważ przy całkowicie wetkniętym kluczu w te obszary swobody 51 może wchodzić także zabierak 12' zastawek 17, które mogą być wyposażone w dodatkowy element ustawiający 26, jak to jest przedstawione po lewej stronie fig. 2.

Figura 3 pokazuje brodę 21 klucza 2 stanowiącego klucz dwustronny, w którym na niewidocznym szerokim boku 14 klucza 2 znajduje się u dołu rowek 15 a rowek 16 na górze. Rowki 15, 16 mają na całej swojej długości od wejścia 52 na wierzchołku 61 klucza 2 aż do swojego końca 53 różne obszary działania. W przedstawionym przykładzie wykonania chodzi o obszary ustawiania 49, obszary ustawiania wstępnego 50, 55 oraz obszary swobody 51, 50. W obszarach ustawiania 49 i obszarach ustawiania wstępnego 50 szerokość rowków 15, 16 odpowiada wymiarom zabieraków 12, 12' i 12, które wchodzą w te rowki 15, 16. W obszarach swobody 51, 59 szerokość rowków 15, 16 jest poszerzona, to znaczy ona jest większa od wymiarów zabieraków 12, 12' i 12. W obszarze swobody 51 rowka 16 zabierak 12'jest zaznaczony linią punktowo-kreskową i jest widoczne, że w tym obszarze swobody 51 zabierak 12' nie styka się ze ścianą boczną 24, ani ze ścianą boczną 25. Pomiędzy zabierakiem 12' a co najmniej jedną ścianą boczną 24, 25 istnieje przestrzeń pośrednia 47. Przed każdym rozszerzonym obszarem swobody 51 rowka 16, względnie obszarze swobody 59 rowka 15, patrząc w kierunku obszaru ustawiania wstępnego 50, 55, jest umieszczony początek 52 rowków 15, 16.

179 053

W tym obszarze ustawiania wstępnego 50, 55 zabieraki 12, 12' i 12 sąumieszczone w położeniu odblokowania i ustalone przez opisany na fig. 2 dodatkowy element ustalający 26 i 27.

Na kluczu 2 pomiędzy rowkami 15, 16 sąumieszczone dwa magnetyczne elementy 44 i 45 w postaci magnesu trwałego, przy czym tylko tylny magnes trwały 44 ustawia zastawkę 18 z magnetycznym elementem 46. Zastawka 18 znajduje się przy tym równolegle do szerokiego boku 14 klucza 2. Magnesy trwałe 44, 45 są korzystnie przykryte tak, że ich ustawienie w brodzie klucza 21 nie może być wizualnie rozpoznane. Materiał klucza 2 w znany sposób nie jest magnetyczny, przy czym bardzo często jest stosowany mosiądz twardy. Klucz wyposażony według wynalazku ma charakterystyczny kształt rowków 15, 16, które odróżniają się w ten sposób od dotychczasowych stosowanych rowków na kluczu. Jeżeli magnesy 44, 45 są umieszczone widzialnie to osiąga się dodatkowe cechy odróżniające. Przez dokładne kopiowanie rowków 15, 16 nie osiąga się jednak klucza 2, który umożliwiałby otwieranie zamka 1 według wynalazku, wyposażonego w dodatkowe elementy ustawiające 26, 27. Dzięki temu nieupoważnione kopiowanie kluczy tego rodzaju jest znacznie utrudnione, ponieważ muszą być jeszcze umieszczone magnesy w prawidłowym miejscu i we właściwy sposób. Jest to jednak za pomocą dzisiaj stosowanych obrabiarek niemożliwe i wymaga znacznego dodatkowego nakładu.

Dzięki temu można osiągnąć podwyższone bezpieczeństwo odpowiedniego systemu zamykającego, ponieważ niepowołane kopiowanie kluczy może być przeprowadzone za pomocą znacznego nakładu. Jednocześnie system zamek/klucz według wynalazku jest wyposażony w ulepszone zastawki 17, które na stronie tylnej 19 mają dodatkowe kodowanie, co dodatkowo utrudnia kopiowanie.

179 053

179 053

Fig. 3

179 053

Fig.2

179 053

FIG. 1

21 15 22 23 8 1211 5 1 6 7

56 16 24 25 10 3 4 54

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz. Cena 4,00 zł.

Claims (7)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Urządzenie zamykające z zamkiem bębenkowym i kluczem płaskim, przy czym zamek bębenkowy ma obracalny w korpusie bębenek z kanałem kluczowym i prowadnice z zastawkami, umieszczone w przybliżeniu prostopadle do osi wzdłużnej bębenka i równolegle do szerokiego boku kanału kluczowego, które są zaopatrzone w zabieraki, które wystają do kanału kluczowego, a klucz płaski na każdym szerokim boku ma co najmniej jeden rowek prowadzący, w który przy kluczu wsuniętym w kanał kluczowy wchodzą zastawki, a klucz płaski i co najmniej jedna z zastawek ma magnetyczne elementy, znamienne tym, że rowek prowadzący (15,16) na szerszym boku (13,14) klucza (2) ma co najmniej jeden obszar (51) o rozszerzonej szerokości rowka, w którym przy kluczu (2) całkowicie wetkniętym w kanał kluczowy (6) bębenka (3) jest umieszczony co najmniej jeden zabierak (12', 12), a pomiędzy tym zabierakiem (12', 12) a co najmniej jedną ścianą boczną (22, 23, 24, 25) rowka prowadzącego (15, 16) jest utworzona przestrzeń pośrednia (42, 48), z tym, że magnes trwały (44, 45), umieszczony w brodzie (21) klucza (2) i magnetyczny element (46), umieszczony w zastawce (18), współpracujący z magnesem trwałym (44, 45), tworzą dodatkowy element ustawiający (27), do ustalania przynależnej zastawki (18) w położeniu odblokowania, przy czym w tym położeniu odblokowania pomiędzy zabierakiem (12) zastawki (18) a obydwiema ścianami bocznymi (22, 23) rowka (48) jest utworzona przestrzeń pośrednia (47), pozostałe zabieraki (12) są w styku z powierzchniami bocznymi (22, 23, 24, 25) rowka prowadzącego (15,16), a w obszarach ustawiania (49) rowka prowadzącego (15,16) te pozostałe zabieraki (12) i przynależne zastawki (10) są ustalone w położeniu odblokowania.
2. 2. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że co najmniej druga zastawka (17) jest wyposażona w drugi dodatkowy element ustawiający (26), który składa się z elementu kodującego (28) na stronie tylnej (19) zastawki (17) i dwuczęściowego elementu blokującego (29), który jest umieszczony pomiędzy stroną tylną (19) zastawki (17) a korpusem (4) i jest przesuwany w osi (32) w przybliżeniu prostopadle do osi wzdłużnej (7) bębenka (3).
3. 3. Urządzenie według zastrz. 3, znamienne tym, że element blokujący (29) jest utworzony z dwóch części (30,31), pomiędzy którymi jest utworzona powierzchnia podziałowa (33), a druga część (31) za pomocą końca (36), skierowanego do osi wzdłużnej (7) bębenka (3), przylega do strony tylnej (19) przynależnej zastawki (17), a element kodujący (28) na stronie tylnej (19) zastawki (17) jest utworzony przez powierzchnię ustawiającą (37) z szeregiem dodatkowych kodowań (38, 39) dla drugiego położenia blokowania i otwarcia dodatkowego elementu ustawiającego (26), a powierzchnia podziałowa (33), pomiędzy pierwszą i drugą częścią (30, 31) elementu ustawiającego (29) zbiega się z linią podziału (40), pomiędzy bębenkiem (3) a korpusem (4).
4. 4. Urządzenie według zastrz. 3, znamienne tym, że dodatkowe kodowania na powierzchni ustawiającej (37) składa się korzystnie z zagłębień (39) lub z wzniesień (38) albo z kombinacji zagłębień (39) i wzniesień (38).
5. 5. Urządzenie według zastrz. 4, znamienne tym, że na powierzchni ustawiającej (37) jest umieszczonych szereg otworów (41), które tworzą kodowanie dla drugiej części (31) dodatkowego elementu blokującego (29).
6. 6. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że co najmniej jeden rowek (15, 16) na szerokim bloku (13,14) klucza (2) ma różne obszary działania, a mianowicie obszary ustawiania (49) i obszary ustawiania wstępnego (50, 55) o określonej wstępnie szerokości, oraz co najmniej jeden obszar swobody (51) o poszerzonej szerokości, przy czym w kierunku od wejścia (52) do końca (53) rowka (15,16), przed każdym obszarem swobody (51) jest umieszczony

   179 053 obszar ustawiania wstępnego (50, 55) i, że w obszarze swobody (51) jest umieszczony magnetyczny element (44,45), a materiał całego pozostałego klucza (2) nie jest magnetyczny.
7. 7. Urządzenie według zastrz. 6, znamienne tym, że magnetyczny element (44, 45) jest utworzony z magnesu trwałego.

   * * *