PL178959B1 - Sposób zaciskania pierscienia na gietkiej rurze PL PL PL PL PL PL - Google Patents

Abstract

1. Sposób zaciskania pierscienia na gietkiej ru- rze, w którym pierscien nasuwa sie na wolny koniec gietkiej rury nasunietej na sztywny, element rurowy, przy czym pierscien zawiera co najmniej jedna czesc „poddawana zaciskaniu”, której srednica jest wieksza od srednicy rury, za pomoca matrycy zaciskajacej zawierajaca osiowo usytuowana wneke zawierajaca czesc stozkowa, która rozszerza sie pomiedzy pier- wszym a drugim koncem, przy czym wneka na jednym koncu jest szeroko otwarta i jej srednica na tym koncu jest zasadniczo równa srednicy czesci rozszerzajacej sie na drugim jej koncu, znamienny tym, ze nasuwa sie matryce zaciskajaca (16,116) w taki sposób, ze co najmniej szeroki koniec (20,120) wneki (18,118) jest usytuowany wokól czesci (1 4 ,115b) pierscienia (14, 114) poddawanej zaciskaniu, a pierwszy koniec stoz- kowej czesci (18a, 118a) wneki (18,118) jest usytuo- wany poza rura (10,110), przed jej wolnym koncem (10a, 110a) utrzymujac osiowo jeden z dwóch ele- mentów stanowiacych pierscien (14, 114) i matryce zaciskajaca (16,116) dokonuje sie wzglednego osio- wego przesuniecia tych dwóch elementów w kierunku (F) do tylu, przesuwajac sie od wolnego konca (10a, 1 10a), rury (10,110) do drugiego konca. FIG. 1 PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób zaciskania pierścienia na giętkiej rurze.

Znanajest, na przykład dla wykonania układu łączącego z rurowąkońcówką szty wmą możliwość wciskania wolnego końca giętkiej rury, odpowiednio po zewnętrznej i wewnętrznej stronie rury, pomiędzy pierścień i sztywny, rurowy element, które są usytuowane osiowo.

Dla przeprowadzenia tego koniecznejest zastosowanie operacji zaciskania dla zmniejszenia średnicy pierścienia.

Ogólnie obecny wynalazek dotyczy sposobu zaciskania pierścienia nasuniętego na wolny koniec giętkiej rury nasuniętej na sztywny, rurowy element, przy czym pierścień ten zawiera co najmniej jedną część „poddawaną zaciskaniu”, której średnica jest większa od średnicy rury.

Sposób wprowadza matrycę zaciskającą zawierającą osiowo usytuowaną wnękę, zawierającączęść rozszerzającą się, która rozszerza się pomiędzy jednym a drugim końcem, przy czym wnęka ta na jednym końcu jest szeroko otwarta i jej średnica na tym końcu jest zasadniczo równa średnicy części rozszerzającej się na drugim jej końcu.

Zaciskanie osiowe jest popularnie stosowane przy pracy z rurami sztywnymi.

178 959

Opis patentowy USA nr 2 314 002 ujawnia sposób, który wykorzystuje zaciskanie osiowe dla zaciśnięcia pierścienia nasuniętego na wolny koniec giętkiej rury. Według tego sposobu matryca zaciskająca najpierw zostaje umieszczona wokół rury, a następnie jest przesuwana, na pierścieniu, w kierunku wolnego końca rury.

Z powodu konieczności umieszczania matrycy zaciskającej wokół rury, najmniejsza średnica osiowej wnęki jest co najmniej równa zewnętrznej średnicy rury. Pierścień, który jest także umieszczony wokół rury, ma średnicę wewnętrzną, którajest także co najmniej równa zewnętrznej średnicy rury. W wyniku tego, skuteczne zmniejszenie średnicy w czasie zaciskaniajest równe grubości pierścienia.

Tak więc, zmniejszenie średnicy może okazać się nie wystarczające dla zapewnienia dużej wytrzymałości układu rury, pierścienia i elementu rurowego.

Jedyny sposób zwiększenia amplitudy zaciskania, czyli spowodowanie, by zmniejszenie średnicy było większe, polega na zwiększeniu grubości pierścienia co niechybnie prowadzi do zwiększenia kosztów materiałowych i zwiększenia siły wymaganego zaciśnięcia.

Znanajest także inna możliwość przeprowadzenia zaciskania promieniowego, wykorzystująca narzędzie zaciskające zawierające wiele sektorów kątowych, ruchomych jedne względem drugich. Sposób ten nie daje satysfakcjonujących rezultatów, gdyż może powodować powstanie uszkodzeń zewnętrznych na zaciśniętej części, które mogą polegać nawet na wystąpieniu wzdłużnych fałd spowodowanych przez promieniowe przerwy rozdzielające sektory kątowe. Uszkodzenia te mogą powodować wystąpienie na rurze szkodliwych zgrubień naprzeciwko uszczelnienia.

Znany jest z amerykańskiego opisu patentowego nr 5 031 301 sposób zaciskania pierścienia na giętkiej rurze, którajest zamocowana na sztywnym elemencie rurowym. Przyrząd do zaciskania stanowi matryca mająca osiową wnękę. Najwęższa część wnęki jest umieszczona wokół rury i matrycę przesuwa się osiowo w kierunku od tylnego końca pierścienia w kierunku do przodu.

Znany jest z amerykańskiego opisu patentowego nr 3 726 122 sposób zaciskania tulei za pomocąmatrycy umieszczonej wokół giętkiej rury, którąto matrycę przesuwa się od tylnego końca tulei do jej przedniego końca.

Celem wynalazku jest sposób zaciskania pierścienia na giętkiej rurze.

Sposób zaciskania pierścienia na giętkiej rurze, w którym pierścień nasuwa się na wolny koniec giętkiej rury nasuniętej na sztywny, element rurowy, przy czym pierścień zawiera co najmniej jedną część „poddawaną zaciskaniu”, której średnicajest większa od średnicy rury, za pomocąmatrycy zaciskającej zawierającąosiowo usytuowanąwnękę zawierającączęść stożkową, która rozszerza się pomiędzy pierwszym a drugim końcem, przy czym wnęka na jednym końcu jest szeroko otwarta i jej średnica na tym końcu jest zasadniczo równa średnicy części rozszerzającej się na drugimjej końcu, według wynalazku charakteryzuje się tym, że nasuwa się matrycę zaciskającą w taki sposób, że co najmniej szeroki koniec wnęki jest usytuowany wokół części pierścienia poddawanej zaciskaniu, a pierwszy koniec stożkowej części wnęki jest usytuowany poza rurą, przedjej wolnym końcem utrzymując osiowojeden z dwóch elementów stanowiących pierścień i matrycę zaciskającą dokonuje się względnego osiowego przesunięcia tych dwóch elementów w kierunku do tyłu, przesuwając się od wolnego końca, rury do drugiego końca.

Korzystnie osiowe przesuwanie matrycy zaciskającej względem pierścienia zatrzymuje się zanim pierwszy koniec części rozszerzającej się osiągnie koniec części poddawanej zaciskaniu, najbardziej oddalony od wolnego końca rury.

Korzystnie pierścień utrzymuje się osiowo, a matrycę zaciskającą przesuwa się osiowo na zaciskanej części.

Korzystnie stosuje się matrycę zaciskającą złożoną z dwóch kokil, przy czym umieszczając matrycę wokół pierścienia kokile najpierw odsuwa się od siebie, dla utworzenia wystarczającego przejścia dla pierścienia, a następnie kokile zbliża się do położenia wokół pierścienia, aż przejście zostanie zlikwidowane.

178 959

Korzystnie w czasie zbliżania kokil do położenia wokół pierścienia przeprowadza się etap wstępnego zaciskania promieniowego obszaru końca zaciskanej części, najbliższego wolnego końca rury, na małej długości zaciskanej części.

Dzięki takiemu układowi zaciskanie nie jest ograniczone przez grubość pierścienia. Ponadto fakt, że przesuwanie jest dokonywane do tyłu umożliwia istotne poprawienie mechanicznej wytrzymałości połączenia układu rury, pierścienia i elementu rurowego, ze względu na zachowania materiału rury, który zazwyczaj stanowi kauczuk, w czasie operacji zaciskania.

W rzeczywistości część materiału tworzącego rurę jest wypychana w czasie zaciskania, co oznacza wystąpienie pełzania a następnie wypychania w kierunku przesuwu matrycy zaciskającej względem rury. Gdyby przesuwanie to odbywało się w kierunku wolnego końca rury, to wypychany materiał miałby tendencj ę do gromadzenia się w pobliżu tego wolnego końca. Ponieważ nie przewidziano żadnej pustej przestrzeni wewnątrz pierścienia, nadmiar materiału ulega pełzaniu w przeciwną stronę w taki sposób, że globalnie pełzanie jest pełzaniem do tyłu, czyli w kierunku przeciwnym do kierunku względnego przesuwania matrycy zaciskającej i pierścienia.

Okazuje się, że grubość giętkiej rury, z materiału typu kauczuku, zmienia się w sposób istotny w zależności od parametrów wytwarzania, a przedział tolerancji może być nawet rzędu milimetrów. Z powodu lokalnych zmian grubości, ilość materiału nadmiarowego, czyli ilość materiału, który lokalnie jest poddawany wypychaniu w wyniku pełzania, także istotnie zmienia się. W wyniku tego ściśnięcie materiału tworzącego rurę wewnątrz pierścienia także lokalnie w sposób istotny zmienia się. Aby pierścień był w stanie wytrzymać te zmiany bez odkształcenia i aby wytrzymałość na rozciąganie połączenia rury, pierścienia i elementu rurowego było zapewnione, grubość pierścienia musi być relatywnie duża.

Ponadto, w przypadku przesuwu w kierunku wolnego końca rury materiał, z którego wykonanajest rura ulega pełzaniu i jednocześnie silnym zmianom ciśnienia, co wpływa na jej właściwości mechaniczne.

W czasie zaciskania przy przesuwie do tyłu, według wynalazku, siły ściskające, które są wywierane na wolny koniec rury są w sposób ciągły rozłożone na całość obwodu w taki sposób, że żadna część rury nie jest mocno zgniatana ani ściskana. Poza tym zaciskanie odbywa się w sposób progresywny w kierunku osiowym począwszy od wolnego końca rury, a materiał, z którego wykonana jest rura ulega progresywnemu pełzaniu, co nie powoduje uszkadzania rury i zapewnia zachowanie pożądanych właściwości materiału uszczelniającego układ.

Zaciskanie jest więc dokonywane w sposób jednocześnie jednorodny i progresywny, przez co układ pierścienia i rury jest trwały i pewny, a ponadto rura nie zawiera żadnych zgrubień ani nagromadzeń materiału na końcu wciśniętym pomiędzy pierścień i sztywny element rurowy, ani żadnego obszaru słabszego, głównie w obszarze końca pierścienia oddalonym od wolnego końca rury. Połączenie jest zrealizowane w sposób pewny, nawet przy pierścieniu, którego grubość jest relatywnie mała.

Korzystnie, osiowe przesuwanie matrycy zaciskającej względem pierścienia zatrzymuje się zanim pierwszy koniec części rozszerzającej się osiągnie koniec części poddawanej zaciskaniu, który jest najbardziej oddalony od wolnego końca rury.

Tak więc tylna część pierścienia może być lekko rozszerzona i dzięki temu nie powoduje ryzyka uszkodzenia rury. Dla zapewnienia pewności i trwałości układów łączących są one poddawane coraz bardziej rygorystycznym testom wytrzymałościowym. Jeden z tych testów polega na wywołaniu oscylowania rury względem pierścienia. Fakt, że tylna część pierścienia jest rozszerzona umożliwia uniknięcie uszkodzenia rury, czy nawet jej przecięcia w czasie testu.

Przedmiot wynalazku jest przedstawiony na rysunku, na którym fig. 1 jest przekrojem podłużnym przedstawiającym pierścień nasunięty na wolny koniec giętkiej rury, sama rura jest nasunięta na sztywny element rurowy, podobniejak matryca zaciskająca, za pomocąktórej realizuje się sposób według pierwszego typu wykonania; fig. 2 i 3 przedstawiają kolejne etapy realizacji sposobu według wynalazku; fig. 4 jest widokiem podobnym do tego z fig. 1, na którym pokazanajest realizacja sposobu według innego wariantu wykonania; fig. 5 przedstawia realizację tego sposobu.

178 959

Na figurze 1 widocznajest giętka rura 10, której wolny koniec 10ajest nasunięty na sztywny element rurowy 12, natomiast pierścień 14 o kształcie cylindrycznym jest nasunięty na wolny koniec 10a.

Dla uproszczenia opisu cały czas koniec 10a giętkiej rury 10 będzie traktowany jako przedni koniec rury 10. Ponieważ figury zostały obcięte niewidoczny jest drugi koniec, znajdujący się z tyłu.

Na figurze 1 pierścień 14 jest przedstawiony przed zaciśnięciem, a jego średnica D jest większa od średnicy rury 10.

Na figurze 1 widoczna jest także matryca zaciskająca 16 zawierająca wnękę osiową 18. Wnęka 18 zawiera część stożkową 18a, która rozszerza się od pierwszego końca 19a o średnicy d' do drugiego końca 19b o średnicy d. Średnica d jest większa od średnicy D, która jest większa od średnicy d'. Po stronie pierwszego końca 19a części stożkowej 18a wnęka 18 stanowi część cylindryczną 18b o średnicy d', którajest zakończona wąskim, otwartym końcem 17. Z drugiej strony wnęka 18 zawiera szeroki, otwarty koniec, który w przedstawionym przykładzie zbiega się z drugim końcem 19b części stożkowej 18a, która ma kształt stożka ściętego.

Figura 1 przedstawia te różne elementy dokładnie przed rozpoczęciem operacji zaciskania w położeniu, w którym oś wnęki 18 pokrywa się z osią podłużną A giętkiej rury 10, a szeroko otwarty koniec 20 jest skierowany do tyłu.

Na figurze 1 widać także element 22 osiowo utrzymujący pierścień 14, i o który opiera się tylny koniec 14b pierścienia 14. Element 22 jest przedstawiony tylko w sposób schematyczny na fig. 1. Może on zawierać dwie szczęki, które są umieszczone wokół giętkiej rury 10 w taki sposób, że stykają się z tylnym końcem 14b pierścienia 14 dla utrzymania pierścienia 14 w czasie zaciskania.

Matrycę zaciskającą 14 umieszcza się w taki sposób, że co najmniej szeroki koniec 20 wnęki, 18 zostaje umieszczony wokół pierścienia 14 poddawanego zaciskaniu, natomiast pierwszy koniec ' 19a stożkowej części 18ajest usytuowany z przodu, poza przednim końcem 10arury 10,. Innymi słowy, matryca 16 jest przesuwana względem pierścienia 14 poddawanego zaciskaniu w kierunku wskazanym strzałkąF, to znaczy w kierunku od przedniego końca 10a rury 10 do jej tylnego końca, co najmniej do momentu, aż koniec 20 wnęki 18 będzie znajdował się na poziomie przedniego końca 14a pierścienia 14.

Zaciskanie właściwe rozpoczyna się gdy ściana wnęki 18 matrycy 16 styka się z zewnętrznym obwodem pierścienia 14.

Dla przeprowadzenia zaciskania, jak przedstawiają to fig. 2 i 3, matryca zaciskająca 16 jest przesuwana osiowo na pierścieniu 14 w kierunku wskazanym strzałkąF, to znaczy do tyłu.

Jest zrozumiałe, że w miarę przesuwania, gdy pierścień 14jest utrzymywany przez element utrzymujący 22, jego zewnętrzna średnica będzie stopniowo zmniejszała się do osiągnięcia wymiaru małej średnicy d' wnęki 18 matrycy 16. W tym czasie będzie dochodziło do stopniowego pełzania końca 10a giętkiej rury 10.

Pod koniec zaciskania uzyskuje się układ przedstawiony na fig. 3, gdzie pierścień 14 jest zaciśnięty na końcu 10a rury 10, i koniec 10a jest w trwały sposób wciśnięty pomiędzy sztywny element rurowy 12 i pierścień 14.

Jak przedstawiono na fig. 3 przedstawiającej koniec zaciskania, przesuwanie osiowe matrycy zaciskającej 16 względem pierścienia 14 korzystnie przerywa się zanim koniec mniejszej średnicy d' stożkowej części 18a wnęki 18 osiągnie tylny koniec 14b pierścienia 14, najbardziej oddalony od wolnego końca 10a rury 10. Tylny koniec 14b pierścienia 14 jest więc trochę rozszerzony, dzięki czemu nie powoduje uszkodzenia rury 10.

Ponadto, na figurach widać, że element rurowy 12 ma w pobliżu swojego tylnego końca promieniowe zgrubienie 13. Korzystnie, przerywa się zaciskanie zanim nastąpi całkowite zaciśnięcie pierścienia 14 na zgrubieniu 13. Zapewnia się w ten sposób pewne połączenie pomiędzy elementami układu łączącego, unikając lokalnego zgniecenia giętkiej rury 10 na zgrubieniu 13, co mogłoby pogorszyć jej właściwości mechaniczne.

178 959

Po zakończeniu zaciskania wystarczy oddzielić pierścień 14 od matrycy zaciskającej 16 przesuwając matrycę 16 w kierunku przeciwnym do kierunku wskazanego przez strzałkę F i odsunąć element utrzymujący 22.

Na figurze 1do 3, cylindryczny pierścień 14jest zaciśnięty prawie na całej swojej długości.

W pewnych przypadkach, jak pokazano na fig. 4 i 5, pożądane jest zaciśnięcie tylko części pierścienia. Na figurach tych elementy analogiczne do tych z fig. 1 do 3 są oznaczone przez te same odnośniki, ale zwiększone o 100.

Pierścień 114 posiada pierwszączęść 115a, która nie musi być zaciskana. Część 115a, która w przedstawionym przykładzie jest usytuowana z przodu poza przednią częścią 110a giętkiej rury 110, dzięki czemu służy jako miejsce usytuowania pierścieniowego połączenia uszczelniającego 117 lub może być wyposażona w element łączący dla sztywnej końcówki rurowej, do której pożądane jest dołączenie rury 110.

Tak więc zaciskaniujest poddawana tylko część 115b pierścienia 114. Część 115a stanowi osiową przeszkodę, która powoduje, że niemożliwe jest, w warunkach opisanych w odniesieniu do fig. 1 do 3, stosowanie matrycy zaciskającej 16 złożonej tylko zjednej części. Stosuje się więc matrycę zaciskaj ącą 116 złożoną z dwóch kokil 116a i 116b.

Dla umieszczenia matrycy 116 wokół pierścienia 114 kokile 116a i 116b sąnajpierw odsuwane od siebie, dla utworzenia wystarczającego przejścia dla pierścienia 114, lub bardziej precyzyjnie, dla przedniej części 115a pierścienia 114. Osiowe zaciskanie właściwe, w czasie którego matryca 116 jest przesuwana w kierunku wskazanym przez strzałkę F, rozpoczyna się po zbliżeniu dwóch kokil 116a, 116b do położenia wokół pierścienia 114, aż przejście zostanie zlikwidowane.

Gdy kokile 116a, 116b są tak połączone, w matrycy 116 powstaj e wnęka 118 zawierająca część stożkową 118a (w kształcie stożka ściętego) i część cylindryczną 118b o małej średnicy.

Wąski koniec 121 wnęki 118, usytuowany po przeciwnej stronie do jej szerokiego końca 129, jest otwarty. Umożliwia to, jak widać na fig. 5, umieszczenie matrycy 116 wokół części 115b do zaciśnięcia, pozostawiając pierwszą część 115a pierścienia 114 wystającą do przodu poza matrycę 116.

Zaciskanie części 115b jest realizowane w wyniku przesuwania matrycy 116 w kierunku wskazanym strzałką F, czyli umożliwiając jej przejście z położenia na początku zaciskania, przedstawionego za pomocąlinii przerywanych, do położenia na końcu zaciskania, przedstawionego za pomocą linii ciągłych. W czasie osiowego przesuwania matrycy zaciskającej 116 pierścień 114 jest utrzymywany osiowo za pomocąelementu zaciskającego 122. W przykładzie z fig. 4 i 5 element 122 zawiera szczęki, które stykają się z przednią częścią pierścienia 114. Dokładniej, szczęki elementu 122 są usytuowane wokół pierścienia 114, dokładnie z tyłu pierwszej części 115a pierścienia 114 i opierają się o zgrubienie 114'utrzymując pierścień 114 i blokując jego przesuw do tyłu w czasie zaciskania.

Na figurze 4 widać, że całość drugiej części 115b, usytuowanej z tyłu pierwszej części 115a pierścienia 114, przed zaciskaniem ma średnicę więksaąod średnicy, którąnależy uzyskać w wyniku operacji zaciskania. Przypadek ten dotyczy głównie obszaru w pobliżu przedniego końca 115c części 115b, bezpośrednio usytuowanego za pierwszą częścią 115a. Wynika z tego, że w czasie zbliżania kokil 116a, 116b do położenia wokół pierścienia 114 zanim nastąpi osiowe przesuwanie matrycy 116, przeprowadza się etap wstępny zaciskania promieniowego obszaru 115c, na małym odcinku długości zaciskanej części.

Korzystnie, jak widać na fig. 4 i 5, obszar 115c, który podaje się promieniowemu zaciskaniu wstępnemu, jest usytuowany z przodu, poza przednim końcem 110a giętkiej rury 10 w taki sposób, aby ewentualne niedogodności związane z operacją promieniowego zaciskania nie miały wpływu na rurę 112.

Można także tak zaprojektować układ, by średnica części pośredniej 115c była od razu mniejsza lub równa średnicy zaciskanej i wtedy nie byłby potrzebny żaden etap wstępnego zaciskania promieniowego.

178 959

Należy także zauważyć, że mimo iż w przykładach przedstawionych na rysunku, pierścień jest utrzymywany osiowo, a matrycajest przesuwana w kierunku przedstawionym przez strzałkę F, to możliwe jest przeprowadzenie zaciskania, gdy matryca będzie utrzymywana osiowo, a pierścień będzie przesuwany w kierunku przeciwnym do kierunku wskazanego przez strzałkę F. Istotne jest, by te dwa elementy, które stanowiąpierścień i matrycę, były przesuwane względem siebie w kierunku wskazanym przez strzałkę, to znaczy do tyłu wzdłuż części poddawanej zaciskaniu.

116a

FIG.4

FIG.5

178 959

19b

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz. Cena 2,00 zł.

Claims (5)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Sposób zaciskania pierścienia na giętkiej rurze, w którym pierścień nasuwa się na wolny koniec giętkiej rury nasuniętej na sztywny, element rurowy, przy czym pierścień zawiera co najmniej jedną część „poddawaną zaciskaniu”, której średnicajest większa od średnicy rury, za pomocąmatrycy zaciskającej zawierającą osiowo usytuowaną wnękę zawierającą część stożkową, która rozszerza się pomiędzy pierwszym a drugim końcem, przy czym wnęka na jednym końcu jest szeroko otwarta i jej średnica na tym końcu jest zasadniczo równa średnicy części rozszerzającej się na drugimjej końcu, znamienny tym, że nasuwa się matrycę zaciskającą (16,116) w taki sposób, że co najmniej szeroki koniec (20,120) wnęki (18,118) jest usytuowany wokół części (14, HSb) pierścienia (14,114) poddawanej zaciskaniu, a pierwszy koniec stożkowej części (18a, 118a) wnęki (18,118) jest usytuowany poza rurą(10,110), przedjej wolnym końcem (10a, 110a) utrzymując osiowo jeden z dwóch elementów stanowiących pierścień (14,114) i matrycę zaciskającą(16,116) dokonuje się względnego osiowego przesunięcia tych dwóch elementów w kierunku (F) do tyłu, przesuwając się od wolnego końca (10a, 110a), rury (10,110) do drugiego końca.
2. 2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że osiowe przesuwanie matrycy zaciskającej (16,116) względem pierścienia (14,114) zatrzymuje się zanim pierwszy koniec (19a) części rozszerzającej się (18a, 118a) osiągnie koniec (14b, 114b) części poddawanej zaciskaniu (14,115b), najbardziej oddalony od wolnego końca (10a, 110a) rury (10,110).
3. 3. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że pierścień (14,114) utrzymuje się osiowo, a matrycę zaciskającą (16,116) przesuwa się osiowo na zaciskanej części (14,115b).
4. 4. Sposób według zastrz. 3, znamienny tym, że stosuje się matrycę zaciskającą (116) złożoną z dwóch kokil (116a, 116b), przy czym umieszczając matrycę (116) wokół pierścienia kokile (116a, 116b) najpierw odsuwa się od siebie, dla utworzenia wystarczającego przejścia dla pierścienia (114), anastępnie kokile (116a,116b) zbliża się do położenia wokół pierścienia (114), aż przejście zostanie zlikwidowane.
5. 5. Sposób według zastrz. 4, znamienny tym, że w czasie zbliżania kokil (116a, 116b) do położenia wokół pierścienia (114) przeprowadza się etap wstępnego zaciskania promieniowego obszaru (115c) końca zaciskanej części (115b), najbliższego wolnego końca (110a) rury (110), na małej długości zaciskanej części.

   * * *