PL177899B1 - Pielucha - Google Patents

Abstract

1. Pielucha, posiadajaca czesc przednia, czesc tylna oraz lezaca pomiedzy nimi czesc krokowa za-- wierajaca rdzen chlonny polaczony z nieprzepusz-- czalna dla plynów warstwa spodnia i przepuszczalna dla plynów warstwa wierzchnia, która podczas uzyt- kowania lezy w poblizu ciala uzytkownika, i w której znajduje sie otwór, usytuowany w tylnej i krokowej czesci pieluchy i posiadajacy przednia krawedz, tylna krawedz oraz dwie krawedzie boczne, przy czym war- stwa wierzchnia jest nie zamocowana do rdzenia chlon- nego co najmniej w obszarze otworu oraz warstwa wierzchnia zawiera montowane w stanie rozciagnietym elastyczne sciagacze, znamienna tym, ze umieszczone w warstwie wierzchniej (9 , 9' , 9") dwa elastyczne sciaga- cze (20, 2 1, 20', 2 1', 20", 2 1" ’ ) biegna rozbieznie wzgle- dem siebie od przedniej krawedzi (16, 1 6', 16") otworu (15, 15' , 15") w kierunku tylnej krawedzi (19, 19', 19") otworu (15, 15", 15") i po przeciwleglych stronach otwo- ru (15, 15', 15") w warstwie wierzchniej (9, 9', 9"). PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest pielucha. Bardziej szczegółowo wynalazek dotyczy pieluch typu majtkowego, „majtek treningowych” lub wkładów ochronnych dla osób nie panujących nad wydalaniem.

Ze stanu techniki znana jest pielucha posiadająca część przednią, część tylną oraz leżącą pomiędzy nimi część krokową, zawierającą rdzeń chłonny połączony z warstwą spodniąz materiału nieprzepuszczalnego dla płynów oraz warstwą wierzchnią z materiału przepuszczalnego dla płynów, leżącą podczas użytkowania bliżej ciała użytkownika, w której znajduje się otwór usytuowany w tylnej i krokowej części pieluchy oraz montowane w stanie rozciągniętym elastyczne ściągacze, i która me jest przymocowana do rdzenia chłonnego co najmniej w obszarze wspomnianego otworu.

Pieluchy, w których warstwie wierzchniej znajduje się otwór, są znane z opisu patentowego AU-A-45217/85, EP-A2-0,357,296 oraz EP-A2-0,486,006. Mają one zapobiegać drażnieniu skóry użytkownika w wyniku stykania się z nią odchodów, na przykład kału. Według tej publikacji, uzyskano to dzięki temu, że w miarę kurczenia się elastycznych ściągaczy, znajdujących się w warstwie wierzchniej, odkształca się rdzeń chłonny do postaci przypominającej basen, a równocześnie warstwa wierzchnia oddala się od dna basenu i tworzy pokrywkę lub wieczko na ten basen. Jednym z problemów występujących w pieluchach tego typu jest to, że otwór w warstwie, wierzchniej musi być tak duży i usytuowany w taki sposób, żeby gwarantował spadanie odchodów na rdzeń chłonny. Spadnięcie odchodów na warstwę wierzchnią grozi poważnym ryzykiem przecieków i podrażnieniem skóry.

Celem wynalazku jest zmniejszenie ryzyka osadzania się odchodów na jednej stronie otworu w warstwie wierzchniej.

Pielucha posiadająca część przednią, część tylną, oraz leżącąpomiędzy nimi część krokową zawierającąrdzeń chłonny połączony z nieprzepuszczalną dla płynów warstwą spodnią i przepuszczalną dla płynów warstwą wierzchnią, która podczas użytkowania leży w pobliżu ciała użytkownika, i w której znajduje się otwór, usytuowany w tylnej i krokowej części pieluchy i posiadający przednią krawędź, tylną krawędź oraz dwie krawędzie boczne, przy czym warstwa wierzchnia jest nie zamocowana do rdzenia chłonnego co najmniej w obszarze otworu oraz warstwa wierzchnia zawiera montowane w stanie rozciągniętym elastyczne ściągacze, według wynalazku charakteryzuje się tym, że umieszczone w warstwie wierzchniej dwa elastyczne ściągacze biegną rozbieżnie względem siebie od przedniej krawędzi otworu w kierunku tylnej krawędzi otworu i po przeciwległych stronach otworu w warstwie wierzchniej. Dzięki temu, po nałożeniu pieluchy boczne krawędzie otworu utrzymująsię w pewnej odległości od siebie, zachowując zamierzoną szerokość otworu.

Korzystnie, rozbieżne ku tyłowi elastyczne ściągacze w warstwie wierzchniej biegną wzdłuż krawędzi bocznych otworu.

Korzystnie, elastyczne ściągacze w warstwie wierzchniej biegną w kierunku podłużnym pieluchy, zasadniczo od miejsca przedniego mocowania warstwy wierzchniej w pielusze do miejsca tylnego mocowania warstwy wierzchniej w pielusze.

Korzystnie, dwa elastyczne ściągacze biegnące wzdłuż krawędzi bocznych otworu biegną dalej do części przedniej pieluchy i przecinają się ze sobą w punkcie znajdującym się w części krokowej, leżącym przed przednią krawędzią otworu i punktem wydalania kału.

Korzystnie, dwa elastyczne ściągacze w warstwie wierzchniej biegną rozbieżnie względem siebie, od przedniej krawędzi otworu w części krokowej do części przedniej.

Korzystnie, odległość pomiędzy krawędziami bocznymi otworu w warstwie wierzchniej, w miejscu wydalania kału, wynosi 3 do 6 cm.

177 899

Korzystnie, połączony z warstwą wierzchnią rdzeń chłonny zawiera element główny w kształcie klepsydry oraz dwa elementy boczne, usytuowane poprzecznie na zewnątrz elementu głównego na jego odpowiednich bokach i w zakrzywionym obszarze elementu głównego.

Korzystnie, rdzeń chłonny jest umieszczony pomiędzy warstwą spodnią a przepuszczalną dla płynów wewnętrzną warstwą osłaniającą.

Korzystnie, elastyczne ściągacze w warstwie wierzchniej są przymocowane do warstwy wierzchniej na całej jej długości.

Korzystnie, elastyczne ściągacze są przymocowane do warstwy wierzchniej wyłącznie na swoich odpowiednich końcach i bezpośrednio przed przednią krawędzią otworu.

Korzystnie, warstwa wierzchnia jest przymocowana do pozostałych części pieluchy na całej długości jej krawędzi przedniej i tylnej oraz warstwa wierzchnia jest również przymocowana do elementu głównego rdzenia chłonnego, względnie do wewnętrznej warstwy osłaniającej, otaczającej element główny, w centralnym, biegnącym podłużnie obszarze mocowania, który rozciąga się od miejsca przedniego mocowania warstwy wierzchniej do punktu znajdującego się w pewnej odległości od przedniej krawędzi otworu, przy czym odległość ta jest większa niż 2 cm w stanie rozciągniętym warstwy wierzchniej.

Przedmiot wynalazku w przykładach wykonania jest przedstawiony na rysunku, na którym: fig. 1 przedstawia pierwszy przykład wykonania pieluchy według wynalazku, schematycznie, w rzucie perspektywicznym, widzianej skośnie z góry; fig. 2 - pieluchę z fig. 1, schematycznie, w widoku z góry, w stanie płaskim; fig. 3 - pieluchę z fig. 1, w przekroju poprzecznym, schematycznie; fig. 4 - warstwę spodnićii rdzeń chłonny pieluchy z fig. 1 w raucie odpowiadającym rzutowi z fig. 2; fig. 5 - drugi przykład wykonania pieluchy według wynalazku, w rzucie odpowiadającym rzutowi z fig. 2; oraz fig. 6 i 7 - trzeci przykład wykonania pieluchy według wynalazku w rzucie odpowiadającym odpowiednim rzutom z fig. 2 i 3.

Pielucha pokazana na fig. 1 do 4 zawiera zespół rdzenia chłonnego 1, w którego skład wchodzi element główny 2 w kształcie klepsydry oraz dwa elementy boczne 3, 4. Element główny 2 składa się z dwóch warstw 5,6, z których górna warstwa 5, a także elementy boczne 3, 4, zawierają formowanąna sucho spulchmonącelulozę, natomiast dolna warstwa 6 zawiera zwojowy materiał chłonny zawierający materiał arkuszowy formowany, na sucho, zawierający

5-100% włókien celulozowych o gęstości objętościowej 0,2-1,0 g/cm³ i gramaturze pomiędzy 30 a 2000 g/m², formowany poprzez prasowanie wstęgi zawierającej włókna celulozowe bez późniejszego rozwłókniania i formowania materiału spulchnionego. Jak widać na fig. 4, dolna warstwa 6 ma kształt prostokątny i ciągnie się tylko pod częścią górnej warstwy 5.

Zespół rdzenia chłonnego 1 znajduje się pomiędzy zewnętrzną warstwą osłaniającą lub warstwą spodnią 7 z materiału nieprzepuszczalnego dla płynów, takiego jak na przykład polietylen, a wewnętrzną, przepuszczalną dla płynów, warstwą osłaniającą 8, wykonaną, korzystnie, z materiału włókninowego. Korzystnie, warstwa osłaniająca 8 i warstwa spodnia 7 mają identyczne kształty i są ze sobą złączone w tych miejscach, które leżą na zewnątrz rdzenia chłonnego 1. Jak najlepiej widać na fig. 4, elementy boczne 3,4 są nieco przesunięte poprzecznie na zewnątrz w stosunku do elementu głównego 2 i warstwy 7,8 sąze sobązłączone w szczelinach, pomiędzy elementem głównym 2, a elementami bocznymi 3, 4.

W skład pieluchy wchodzi również warstwa wierzchnia 9 o kształcie identycznym z kształtem osłaniających warstw 7,8, przymocowana do wspomnianych warstw 7, 8 wzdłuż krawędzi pieluchy, tak że jest niezależna od rdzenia chłonnego 1, tj. nie jest do niego przymocowana. Jak widać na fig. li 2, w skład pieluchy wchodzą elastyczne paski na nogi w postaci elastycznych elementów 10, 11, biegnących wzdłuż bocznych krawędzi części krokowej 13 i na pewnych odcinkach części przedniej 12 i części tylnej 14 pieluchy. W pokazanym przykładzie wykonania elastyczne elementy 10, 11 zawierają cztery elastyczne nitki osadzone w stanie rozciągniętym pomiędzy warstwą wierzchnią9, a wewnętrzną warstwą osłaniającą 8 i z nimi złączone. Rozumie się samo przez się, że nożne elastyczne elementy 10,11 mogą składać się z większej lub mniejszej niż cztery liczby nitek, oraz że można stosować również inne typy elastycznych elementów, takie jak tasiemki lub wstążki, paski z materiałów foliowych o właściwościach ela177 899 stycznych, etc. Rozumie się również samo przez się, że elastyczne elementy 10, 11 można wkładać zamiennie również pomiędzy warstwę spodnią7, a wewnętrznąwarstwę osłaniaj ącą8.

W warstwie wierzchniej 9 znajduje się otwór 15 usytuowany symetrycznie w stosunku do podłużnego kierunku pieluchy. Przednia krawędź 16 tego otworu znajduje się pomiędzy punktem zwilżania, a punktem wydalania kału. Punktem zwilżania określa się to miejsce pieluchy, w które jest wydalany przez użytkownika mocz, o ile pielucha jest prawidłowo umieszczona na użytkowniku, a punktem wydalania kału określa się, odpowiednio, to miejsce pieluchy, w które należy się spodziewać wydalania kału, również o ile pielucha jest odpowiednio umieszczona na użytkowniku, tj. te obszary, które leżąnaprzeciwko otworu cewki moczowej i odbytu użytkownika, z uwzględnieniem normalnych odchyłek w budowie anatomicznej użytkownika związanych z zakresami wymiarowymi użytkownika, do których dobiera się wymiary pieluchy. Krawędzie boczne 17,18otworu l5 rozbiegają się w kierunku części tylnej 14 pieluchy, natomiast tylna krawędź 19 otworu 15 ma kształt łuku i znajduje się w części tylnej 14 pieluchy, w niewielkiej odległości od tylnego końca rdzenia chłonnego 1.

Dwie elastyczne nitki tworzące elastyczne ściągacze 20,21 sąprzymocowane w stanie rozciągniętym do warstwy wierzchniej 9 i biegną od przodu części przedniej 12 pieluchy do tyłu części tylnej 14 pieluchy. Ściągacze 20,21 zbiegają się od części przedniej 12 do przedniej krawędzi 16 otworu 15, a następnie biegną wzdłuż jego krawędzi bocznych 17,18 do punktów leżących w zasadzie przyjego tylnej krawędzi 19. W pokazanym przykładzie wykonania ściągacze 20,21 znaj duj ą się pomiędzy warstwą wierzchnią 9, a wąskimi paskami włókniny (nie pokazanymi), przymocowanymi do nitek 20, 21 i warstwy wierzchniej 9 za pomocą kleju lub innych, odpowiednich do tego celu elementów. W pokazanym na rysunku przykładzie wykonania, paski te biegną na całej długości ściągaczy, a zatem sąprzymocowane do warstwy wierzchniej 9 na całej swojej długości. Nie Jest to Jednak bezwzględnie konieczne, ponieważ odpowiedni efekt można wystarczająco dobrze uzyskać w przypadku przymocowania ściągaczy 20, 21 do warstwy wierzchniej na ich odpowiednich końcach i na obu bokach przedniej krawędzi.

W jednym z wariantów wynalazku, włókninowe paski mocuje się do warstwy wierzchniej 9 na ich odpowiednich krawędziach, tak że powstająw nich kanały prowadzące dla ściągaczy 20,21. W przypadku takiego przykładu wykonania wystarczy przymocować ściągacze 20, 21 do warstwy wierzchniej 9 na końcach tych kanałów. Przykładowo, Jeżeli włókninowe paski biegną wzdłuż całej długości elastycznych ściągaczy 20,21, wystarczy przymocować końce ściągaczy 20, 21 do warstwy wierzchniej 9. Zaleca się, żeby ściągacze 20,21 biegły swobodnie w kanałach prowadzących, co najmniej wzdłuż krawędzi otworu 15.

W warstwach wierzchnich, w których nie ma kanałów prowadzących w obszarze przed otworem 15, włókninowe paski mogą stanowić element warstwy wierzchniej 9, uformowany poprzez podłożenie warstwy wierzchniej 9 podczas wycinania otworu 15. W takim przypadku można zrezygnować z oddzielnych pasków włókninowych przed otworem 15, wskutek czego ściągacze będą biegły swobodnie pomiędzy przednimi punktami ich mocowania do warstwy wierzchniej 9, a końcami kanałów przy przedniej krawędzi otworu 15. Jak się okaże, możliwe jest również mocowanie nitek do warstwy wierzchniej wzdłuż całej tej Jej części, która biegnie przed otworem, na przykład stosując oddzielne paski włókninowe.

Na figurze 2 pokazano pieluchę rozłożonąw stanie płaskim, w jakim znajduje się podczas produkcji, kiedy to przytrzymuje się ją rozciągniętą, przeciwdziałając siłom sprężystości, wywieranym przez elastyczne ściągacze. Po uwolnieniu gotowej pieluchy, elastyczne ściągacze 10, 11,201 21 starają się skurczyć do stanu nie naprężonego lub swobodnego, odkształcając pieluchę do postaci pokazanej na fig. li 3.

Skurcz elastycznych ściągaczy 20, 21 powoduje zbiegnięcie się, a tym samym skrócenie, warstwy wierzchniej 9. W celu umożliwienia warstwie wierzchniej 9 skracania, element główny 2 zespołu rdzenia chłonnego 1 zakrzywia się równocześnie z odchylaniem się elementów bocznych 3, 4 ku górze wokół elementów zawiasowych, ukształtowanych przez osłaniające warstwy 7,8, które są złączone w szczelinach uformowanych pomiędzy odpowiednimi elementami bocznymi 3, 4, a ele6

1771899 mentem głównym 2. Zatem elastyczne ściągacze 20, 21 są elementami utrzymującymi warstwę wierzchnią 9 w pewnej odległości od rdzenia chłonnego 1.

W związku z tym należy wspomnieć, że na fig. 1 pokazano pieluchę nie obciążoną, a zatem w innym stanie niż znajduje się po założeniu. Jak się okaże, kształt przyjmowany przez pieluchę podczas używania będzie zależał od budowy anatomicznej użytkownika, a jej wymiary dobiera się tak, że elastyczne ściągacze 20, 21 będą w normalnych warunkach lekko rozciągnięte po jej założeniu użytkownikowi. Jednakże długość pieluchy jest taka, że duża część fałdy lub zakładki warstwy wierzchniej 9 zachowuje się po założeniu pieluchy użytkownikowi tak, że nawet po założeniu rdzeń chłonny 1 będzie znajdował się w pewnej odległości od warstwy wierzchniej 9 na większej części swojej długości.

Zatem, pomiędzy rdzeniem chłonnym 1 a warstwą wierzchnią9 powstaje przestrzeń na odchody, na przykład kał, w której utrzymuje się je z dala od skóry. Należy ponadto zapewnić osadzanie się odchodów właśnie w tej przestrzeni, a nie na warstwie wierzchniej 9, a zatem rozumie się samo przez się, że wymiary i położenie otworu 15 mają decydujące znaczenie, zwłaszcza w odniesieniu do miejsca wydalania kału. Stwierdzono, że w miejscu wydalania kału odległość pomiędzy krawędziami bocznymi 17, 18 otworu 15 powinna wynosić co najmniej 3 cm, oraz że przednia krawędź 16 otworu 15 powinna znajdować się co najmniej 1 cm, a korzystnie 2 cm, przed miejscem wydalania kału, przy czym długość przedniej krawędzi 16 powinna wynosić co najmniej 2 cm. Ponieważ elastyczne ściągacze 20, 21 wywierają sprężystą siłę zarówno w kierunku podłużnym jak i poprzecznym pieluchy po jej nałożeniu, przednia krawędź 16 otworu 15 i jego krawędzie boczne 17, 18 rozciągają się na zewnątrz, tak że zapewniają zachowanie wspomnianych odległości podczas używania pieluchy.

W celu uzyskania silnego efektu rozciągającego, końce ściągaczy 20,21 leżą, korzystnie, na tym samym poziomie co krawędzie boczne rdzenia chłonnego 1, w zasadzie w kierunku poprzecznym.

Oprócz ściągania warstwy wierzchniej 9, elastyczne ściągacze 20,21 pełnią również zadania uszczelniające, ściśle przylegając do ciała użytkownika po nałożeniu przez niego pieluchy. Takie rozwiązanie znacznie zmniejsza ryzyko wypływania wydalonego moczu wzdłuż warstwy wierzchniej 9. To, że elastyczne ściągacze 20,21 biegną wzdłuż krawędzi bocznych 17,18 otworu 15, również znacznie zmniejsza ryzyko zmiany położenia otworu 15 wskutek działania na pieluchę sił zewnętrznych, na przykład podczas poruszania się użytkownika. Dodatkową zaletę stanowi to, że podczas działania na rdzeń chłonny 1 sił zewnętrznych, a tym samym jego dociskania do ciała użytkownika, odchody z większą trudnością mogą przepływać nad krawędziami otworu 15 I na warstwę wierzchnią 9. W celu uzyskania tego typu efektu uszczelniającego, stwierdzono, że odległość pomiędzy krawędziami bocznymi 17,18 otworu 15 w środku punktu wydalania kału nie powinna być większa niż 6 cm, a korzystnie, powinna być mniejsza niż 5 cm. Korzystnie, długość przedniej krawędzi 16 otworu 15 nie powinna przekraczać 4 cm.

Z punktu widzenia chłonności, elementy boczne 3, 4 nie są spojone z pozostałą częścią rdzenia chłonnego 1 i stanowią element zabezpieczający, który wchłania płyn po nasyceniu elementu głównego 2 lub niemożliwości, z tych czy innych względów, wchłaniania przez niego wydalanych płynów. Oprócz tego, elementy boczne 3, 4 przyczyniają się również do stabilizacji basenu, powstającego w efekcie zbiegania się warstwy wierzchniej 9 I zapobiegają stykaniu się całego rdzenia chłonnego 1 z ciałem użytkownika w przypadku działania na pieluchę obciążeń zewnętrznych, jak opisano dalej.

Na figurze 5 przedstawiono drugi przykład wykonania pieluchy według wynalazku, w rzucie odpowiadającym rzutowi z fig. 2. Te elementy pieluchy, które są identyczne z elementami pokazanymi na fig. 2, oznaczono takimi samymi numerami identyfikacyjnymi, ale z dodatkiem znaku primowania. W przypadku pieluchy pokazanej na fig. 5, elastyczne ściągacze 20, 21 krzyżują się ze sobą przed otworem 15'w warstwie wierzchniej 9, a przedni koniec otworu 15'jest punktowy. Zatem otwór 15' ma punktową krawędź przednią. Pod Innymi względami budowa pieluchy z fig. 5 jest taka sama, jak pieluchy pokazanej na fig. 1 do 4.

ΓΠ 899

Krzyżujące się elastyczne ściągacze 2(7, 21' nadają warstwie wierzchniej 9 znakomite właściwości uszczelniające. Punkt przecięcia elastycznych ściągaczy 20', 21', powinien leżeć pomiędzy punktem zwilżania a punktem wydalania kału, przy czym odległościom pomiędzy krawędziami otworu 15' w punkcie wydalania kału stawia się takie same wymagania jak tym odległościom, które narzucono w stosunku do otworu 15 w pielusze z fig. 1-4. W związku z tym, punkt przecięcia powinien leżeć stosunkowo blisko punktu zwilżania, co oznacza trudności podczas nakładania pieluchy według pokazanego przykładu wykonania chłopcom, ponieważ pomiędzy elastycznymi ściągaczami 29, 21' powinna być pewna odległość na mosznę. Naturalnie, w zakresie wynalazku leży możliwość modyfikacji biegu ściągaczy 29,21'w obszarze punktu zwilżania, w sposób zapewniający miejsce na mosznę.

Pokazany na fig. 5 przykład wykonania jest bardzo korzystny z produkcyjnego punktu widzenia, ponieważ umożliwia znacznie łatwiejsze układanie ściągaczy 29, 21' niż w pielusze według przykładu wykonania z fig. 1 do 4. Z tego względu czasami stosowanie przecinających się, elastycznych ściągaczy 29,21'przy otworze 15'w warstwie wierzchniej 9' według przykładu wykonania pokazanego na fig. 1 do 4 może okazać się korzystniejsze, nawet pomimo tego, że punkt przecięcia ściągaczy 2921' leży wtedy w punkcie zwilżania, albo przed nim, oraz pomimo tego, że rozwiązanie to nadaje ściągaczom 29, 21'w przedniej części krokowej 13'części pieluchy funkcje uszczelniające. W związku z tym należy wspomnieć, że można pozwolić krawędziom bocznym otworu 15', a tym samym ściągaczom 29,21' zbiegającym się ku części tylnej 14', na bieg pod większym kątem względem siebie, co zwiększa odległość pomiędzy ściągaczami 29,21' a krawędziami bocznymi, w miejscu wydalania kału.

Na figurach 6 i 7 przedstawiono trzeci przykład wykonania pieluchy według wynalazku. Pokazane na tych figurach elementy pieluchy oznaczono takimi samymi symbolami identyfikacyjnymi jak stosowano, odpowiednio, na fig. 2 i 3, ale z dodatkiem znaku podwójnego primowania.

Różnica pomiędzy przykładem wykonania pokazanym na fig. 6 i 7, a przykładem wykonania z fig. 1 do 4 polega na tym, że warstwa wierzchnia 9' jest połączona z wewnętrzną warstwą osłaniającą 8' za pomocą wielu dyskretnych punktów mocowania 22, rozmieszczonych wzdłuż podłużnej osi symetrii pieluchy. Zapewnia to lepszą styczność pomiędzy warstwą wierzchnią 9' a leżącym pod spodem rdzeniem chłonnym w tej części pieluchy, w której odbiera ona mocz. Jednakże nie można dopuścić żeby ten obszar mocowania dochodził zbyt blisko do przedniej krawędzi 16'otworu 15', ponieważ w razie takiej sytuacj i odległość pomiędzy warstwą wierzchnią 9”, a elementem głównym 2'przy przedniej krawędzi 16', po zbiegnięciu się warstwy wierzchniej 9' podczas jej przechodzenia od stanu płaskiego do stanu zakrzywionego, będzie za mała. Stwierdzono, że odległość ta powinna być większa niż 2 cm, a korzystnie większa niż 3 cm. Rozumie się samo przez się, że warstwę wierzchnią 9* można mocować do wewnętrznej warstwy osłaniającej 8' w inny sposób niż za pomocą dyskretnych punktów mocowania 22, na przykład za pomocą ciągłych pasków kleju, a nie dyskretnych kropek, albo techniką zgrzewania liniowego, a nie punktowego. Jednakże, korzystnie, obszar mocowania powinien mieć tylko małą rozciągłość w kierunku poprzecznym, tak, żeby nie wpływał w znaczniejszy sposób na zakrzywienie rdzenia chłonnego.

Rozumie się samo przez się, że pokazane i opisane przykłady wykonania można modyfikować w zakresie niniejszego wynalazku. Na przykład, można zmieniać kształt i wymiary otworu, zwłaszcza tylnej części otworu na zewnątrz punktu wydalania kału. Ponadto, elastyczne ściągacze 20, 21 w przedniej części warstwy wierzchniej 9 nie muszą stanowić przedłużenia ściągaczy 20, 21 biegnących wzdłuż krawędzi bocznych 17, 18 otworu 15, ale mogą mieć postać oddzielnych elementów i można z nich ewentualnie zrezygnować w tych przykładach wykonania, w których krawędzie boczne 17,18 otworu 15 zbiegająsię do punktu. Jednakże zaleca się, żeby skracanie warstwy wierzchniej 9 w wyniku kurczenia się elastycznych ściągaczy 20,21 w kierunku podłużnym rozkładało się po całej warstwie wierzchniej 9, między innymi w celu odpowiedniego naprężenia elastycznych ściągaczy 20,21, w związku z czym nie zaleca się stosowania przykładów wykonania bez elastycznych ściągaczy 20, 21 przed otworem 15. Zaleca się

1ΊΊ 899 również, żeby elastyczne ściągacze 20, 21 biegły w przybliżeniu od miejsca przedniego mocowania warstwy wierzchniej 9 w pielusze do miejscajej tylnego mocowania. Naturalnie, ściągacze 20,21 w warstwie wierzchniej 9 mogą składać się z innych niż pojedyncze nitki elementów elastycznych, na przykład mogą mieć postać elastycznych taśm, pasków lub wielu równoległych do siebie nitek.

Wynalazek można również zastosować do pieluch o innej konfiguracji niż pokazane, na przykład o innej budowie rdzenia chłonnego. W związku z tym należy wspomnieć, że pod stosowanym w niniejszym dokumencie terminem „pielucha” należy również rozumieć pieluchy typu majtkowego lub „majtki treningowe” oraz wkłady ochronne dla osób nie panujących nad wydalaniem. W związku z tym, zakres wynalazku ograniczają wyłącznie podane na wstępie zastrzeżenia.

177 899

177 899 /23-¹

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz.

Cena 2,00 zł.

Claims (11)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Pielucha, posiadająca część przednią, część tylną oraz leżącąpomiędzy nimi część krokową zawierającą rdzeń chłonny połączony z nieprzepuszczalną dla płynów warstwą spodnią i przepuszczalną dla płynów warstwą wierzchnią, która podczas użytkowania leży w pobliżu ciała użytkownika, i w której znajduje się otwór, usytuowany w tylnej i krokowej części pieluchy i posiadający przednią krawędź, tylną krawędź oraz dwie krawędzie boczne, przy czym warstwa wierzchnia jest nie zamocowana do rdzenia chłonnego co najmniej w obszarze otworu oraz warstwa wierzchnia zawiera montowane w stanie rozciągniętym elastyczne ściągacze, znamienna tym, że umieszczone w warstwie wierzchniej (9,9, 9) dwa elastyczne ściągacze (20,2120', 21', 20, 21) biegną rozbieżnie względem siebie od przedniej krawędzi (16,16', 16) otworu (15,15', 15) w kierunku tylnej krawędzi (19,19', 19) otworu (15, l5', 15) i po przeciwległych stronach otworu (15, 15', 15) w warstwie wierzchniej (9,9', 9).
2. 2. Pielucha według zastrz. 1, znamienna tym, że rozbieżne ku tyłowi elastyczne ściągacze (20,21,20, 21', 20, 21), w warstwie wierzchniej (9,9', 9), biegną wzdłuż krawędzi bocznych (17,18,17', 18', 17, 18) otworu (15,15', 15).
3. 3. Pielucha według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że elastyczne ściągacze (20,21,20, 21', 20, 21), w warstwie wierzchniej (9,9', 9), biegną w kierunku podłużnym pieluchy, zasadniczo od miejsca przedniego mocowania warstwy wierzchniej (9,9', 9) w pielusze do miejsca tylnego mocowania warstwy wierzchniej (9, 9', 9) w pielusze.
4. 4. Pielucha według zastrz. 3, znamienna tym, że dwa elastyczne ściągacze (20', 21) biegnące wzdłuż krawędzi bocznych (17', 18') otworu (15') biegną dalej do części przedniej (12') pieluchy i przecinają się ze sobą w punkcie znajdującym się w części krokowej (130, leżącym przed przednią krawędzią (16') otworu (15') i punktem wydalania kału.
5. 5. Pielucha według zastrz. 3, znamienna tym, że dwa elastyczne ściągacze (20,21, 20, 21, 20, 21), w warstwie wierzchniej (9,9', 9), biegną rozbieżnie względem siebie od przedniej krawędzi (16,16', 16) otworu (15,15', 15) w części krokowej (13,13', 13) do części przedniej (12,12', 12).
6. 6. Pielucha według zastrz. 4 albo 5, znamienna tym, że odległość pomiędzy krawędziami bocznymi (1*7,18,17', 18', 17, 18) otworu (15,15', 15), w warstwie wierzchniej (9, 9', 9), w miejscu wydalania kału wynosi 3 do 6 cm.
7. 7. Pielucha według zastrz. 6, znamienna tym, że połączony z warstwąwierzchnią (9) rdzeń chłonny (1) zawiera element główny (2) w kształcie klepsydry oraz dwa elementy boczne (3,4) usytuowane poprzecznie na zewnątrz elementu głównego (2), na jego odpowiednich bokach i w zakrzywionym obszarze elementu głównego (2).
8. 8. Pielucha według zastrz. 7, znamienna tym, że rdzeń chłonny (1) jest umieszczony pomiędzy warstwą spodnią (7) a przepuszczalną dla płynów wewnętrznąwarstwą osłaniającą (8).
9. 9. Pielucha według zastrz. 6, znamienna tym, że elastyczne ściągacze (20, 21, 20, 21', 20, 21), w warstwie wierzchniej (9,9', 9), są przymocowane do warstwy wierzchniej (9,9', 9) na całej jej długości.
10. 10. Pielucha według zastrz. 6, znamienna tym, że elastyczne ściągacze (20, 21, 20, 21', 20, 21) sąprzymocowane do warstwy wierzchniej (9,9', 9) wyłącznie na swoich odpowiednich końcach i bezpośrednio przed przednią krawędzią (16,16', 16) otworu (15,15', 15).
11. 11. Pielucha według zastrz. 9 albo 10, znamienna tym, że warstwa wierzchnia (9) jest przymocowana do pozostałych części pieluchy na całej długości jej krawędzi przedniej i tylnej oraz warstwa wierzchnia (9) jest również przymocowana do elementu głównego (2) rdzenia chłonnego, względnie do wewnętrznej warstwy osłaniającej (8) otaczającej element główny (2), w centralnym, biegnącym podłużnie obszarze mocowania (22), który rozciąga się od miejsca przedniego mocowania warstwy wierzchniej (9) do punktu znajdującego się w pewnej odległości od prze1ΊΊ 899 dniej krawędzi (16) otworu (15*), przy czym odległość ta jest większa niż 2 cm w stanie rozciągniętym warstwy wierzchniej (9).

    * * *