PL176454B1

PL176454B1 - Środek do rozjaśniania włosów i sposób wytwarzania środka do rozjaśniania włosów

Info

Publication number: PL176454B1
Application number: PL94302869A
Authority: PL
Inventors: Jean-Marie Millequant; Caroline Tricaud; Anne Gaboriaud
Original assignee: L'oreal; Oreal
Priority date: 1993-04-05
Filing date: 1994-04-01
Publication date: 1999-05-31
Also published as: HU9400954D0; EP0619113A3; FR2703588B1; DE69403839T2; DE69403839D1; BR9401382A; EP0619113A2; US6274125B1; JPH06305943A; ES2102782T3; EP0619113B1; HUT68227A; ATE154510T1; JP2628456B2; DK0619113T3; CA2119684A1; FR2703588A1

Abstract

1. SRODEK DO ROZJASNIANIA WLOSÓW ZAWIERAJACY JAKO SKLADNIK TWORZACY PROSZEK, CO NAJMNIEJ NADTLENOWA POCHODNA, SRODEK SILNIE ALKALICZNY I DODATKI, W POSTACI GRANULATU ZAWIERAJACEGO WSZYSTKIE SKLADNIKI SRODKA ORAZ SPOIWO, ZNAMIENNY TYM, ZE JAKO SPOIWO ZAWIERA GLIKOL POLIPROPYLENOWY O MASIE CZASTECZKOWEJ OD 200 DO 10000, A WIELKOSC CZASTEK GRANULATU WYNOSI OD 65 DO 800 Μ M . 14. SPOSÓB WYTWARZANIA SRODKA DO ROZJASNIANIA WLOSÓW ZAWIERAJACEGO JAKO SKLADNIKI TWORZACE PROSZEK CO NAJMNIEJ NADTLENOWA POCHODNA, SRODEK SILNIE ALKALICZNY I DODATKI, ZNAMIENNY TYM, ZE WYTWARZA SIE RUCHOME ZLOZE WSZYSTKICH SPROSZKOWANYCH SUBSTANCJI MIESZANINY PODDAWANEJ GRANULO- WANIU DO WIELKOSCI CZASTEK 65 DO 800 Μ M , I EWENTUALNIE ZAWIERAJACEJ JAKO DODATEK SRODEK SMARUJACY I NA RUCHOME ZLOZE NATRYSKUJE SIE GLIKOL POLIPROPYLENOWY O MASIE CZASTECZEK OD 200 DO 10000 ROZPUSZCZONY W ROZPUSZCZALNIKU, EWENTUALNIE WYMIESZANY Z CO NAJMNIEJ JEDNYM GLIKOLEM C2 LUB C 4 POLI-ALKILENOWYM, PO CZYM ROZPUSZCZALNIK USUWA SIE. PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest środek do rozjaśniania włosów w postaci granulatu opartego na nadtlenowych pochodnych i sposób wytwarzania środka do rozjaśniania włosów.

Znany jest sposób rozjaśniania włosów za pomocą pasty uzyskanej w wyniku zmieszania w czasie nakładania na włosy środka rozjaśniającego opartego na pochodnych nadtlenowych z wodą lub, jeszcze lepiej, z nadtlenkiem wodoru. Znany środek rozjaśniający zawiera pochodną nadtlenową, zazwyczaj nadsiarczan lub nadboran sodowy, potasowy lub amonowy, a czasami sól kwasu nadtlenokarboksylowe-go lub nadtlenek,np. baru lub strontu. Takie znane środki zawierają również silnie alkaliczne składniki takie jak metakrzemiany, fosforany lub węglany metali alkalicznych lub ziem alkalicznych; mogą one również zawierać inne dodatki: środki regulujące uwalnianie tlenu w czasie mieszania z nadtlenkiem wodoru, takie jak węglan lub tlenek magnezu; środki powierzchniowo czynne takie jak siarczany alkoholi tłuszczowych, alkilosiarczany i alkilobenzenosulfoniany; środki zagęszczające takie jak pochodne celulozy, np. karboksymetyloceluloza, skrobia i jej pochodne, żywica guar, żywica ksantanowa i alginiany; błękitne lub fioletowe środki barwiące i środki zapachowe. Takie środki rozjaśniające opisano np. w pracy The science od hair care, C. Zviak, Marcel Dekker Inc., 1986, 225-226.

Środek rozjaśniający stosuje się zazwyczaj w postaci proszku o drobnych cząstkach, co zapewnia łatwe i szybkie rozpuszczanie w nadtlenku wodoru. Jednakże takie środki w postaci proszków wykazują szereg wad. Po pierwsze środki sproszkowane zawierają proszki o różnych gęstościach pozornych, tak że w czasie manipulowania i przechowywania następuje w nich rozdział składników, przy czym składniki cięższe zbierają się do dolnej części opakowania, w którym znajduje się środek, a składniki lżejsze wjego górnej części; w efekcie w czasie pobierania środka z opakowania w celu wymieszania go z nadtlenkiem wodoru, porcje środka pobrane z górnej części opakowania i te, które pobrano z dolnej części, różnią się składem, a więc i zdolnością rozjaśniającą. Po drugie środki sproszkowane wydzielają w czasie manipulowania płyty zawierające pochodne nadtlenowe i w związku z tym powodują silne podrażnienie płuc.

W celu rozwiązania tych problemów zaproponowano stosowanie środków rozjaśniających w postaci granulowanej.

W zgłoszeniu patentowym WO nr 92/03120 zaproponowano granulowanie nadsiarczanu i mieszanie go z ewentualnie granulowanymi cząstkami różnych innych składników środka. Granulację nadsiarczanu można przeprowadzić w wyniku rozpylania i suszenia wodnego roztworu nadsiarczanu zawierającego ewentualnie środki powierzchniowo czynne lub rozpuszczalne w wodzie środki zagęszczające, albo natryskując roztwór środka powierzchniowo czynnego lub środka zagęszczającego na ruchome złoże stałego nadsiarczanu. Stwierdzono, że sposób taki ebminując tworzenie się podrażniającego pyłu nadsiarczanowego nie rozwiązuje jednak problemu rozwarstwiania się cząstek różnych składników środka rozjaśniającego.

W opisie patentowym francuskim nr 2 044 324 zaproponowano łączne granulowanie składników środka rozjaśniającego za pomocą spoiwa, pobwinylopirolidonu lub glukozy,

176 454 rozpuszczonych w wodnym, wodno-alkoholowym lub alkoholowym ośrodku. Rozwiązany zostaje w ten sposób problem rozdzielania się różnych składników środka rozjaśniającego, gdyż różne składniki znajdują się w tej samej granulce. Stwierdzono jednak, że przy zastosowaniu samego poliwinylopirolidonu jako spoiwa uzyskuje się twarde, ale kruche granulki, które przy powtarzającym się pocieraniu tworzą drobny pył, który może przedostawać się do atmosfery, zwłaszcza w czasie stosowania. Ponadto uzyskuje się duże granulki o wielkości w zakresie 1-6 mm, co znacznie wydłuża czas rozpuszczania i powoduje, że po wymieszaniu z nadtlenkiem wodoru otrzymuje się pastę zawierającą granulki przez dłuższy okres czasu, której nanoszenie jest nieprzyjemne; ponadto po naniesieniu takiej pasty na włosy istnieje niebezpieczeństwo nierównomiernego i niepowtarzalnego rozjaśniania. Aby poprawić właściwości użytkowe granulek według opisu patentowego francuskiego nr 2 044 324 próbowano rozdrabniać je, z tym, że w czasie rozdrabniania tworzą się pyły powodujące podrażnienie. Na dodatek rozdrabnianie powoduje wzrost kosztów produkcji granulek.

Według wynalazku nieoczekiwanie stwierdzono, że stosując określone spoiwo, a konkretnie glikol polipropylenowy o określonej masie cząsteczkowej, ewentualnie wymieszany z co najmniej jednym glikolem polialkilenowym zawierającym grupę C2 lub C4 alkilenową, o określonej masie cząsteczkowej, uzyskuje się granulki praktycznie nie tworzące pyłu przy pocieraniu. Na dodatek granulacja umożliwia uzyskanie z większą wydajnością granulek o wielkości cząstek w zakresie od 65 do 800 wm, które łatwo rozpuszczają się w nadtlenku wodoru, tak że powstaje jednorodna pasta o konsystencji kremu, którą łatwo nakłada się na włosy. Dodatkowo należy zaznaczyć, że granulki o wielkości ponad 800 wg można rozdrabniać tak, że nie tworzą się przy tym pyły powodujące podrażnienie.

Przedmiotem wynalazku jest środek do rozjaśniania włosów zawierającyjako składnik tworzący proszek, co najmniej nadtlenową pochodną, środek silnie alkaliczny i dodatki, w postaci granulatu zawierającego wszystkie składniki środka oraz spoiwo charakteryzujący się tym, że jako spoiwo zawiera glikol polipropylenowy o masie cząsteczkowej od 200 do 10000, a wielkość cząstek granulatu wynosi od 65 do 800 /wm.

Korzystnie masa cząsteczkowa glikolu polipropylenowego wynosi od 2000 do 8000.

Według wynalazku jako spoiwo zastosować można glikol polipropylenowy, sam lub w mieszaninie z niewielką ilością co najmniej jednego glikolu polialkilenowego zawierającego grupę C2 lub C4 alkilenową (poniżej określanego jako glikol C2 lub C4 polialkilenowy) o masie cząsteczkowej od 200 do 30000; w związku z tym jako glikol polialkilenowy stosować można glikol polietylenowy i/lub glikol polibutylenowy. Masa cząsteczkowa glikolu polietylenowego wynosi korzystnie od 200 do 4000, a masa cząsteczkowa glikolu polibutylenowego wynosi korzystnie od 200 do 30000.

Według wynalazku całkowita zawartość spoiwa (samego glikolu polipropylenowego lub mieszaniny glikolu polipropylenowego z jednym albo kilkoma glikolami C2 lub C4 polialkilenowymi) korzystnie stanowi nie więcej niż 25% wagowych w stosunku do całkowitej wagi środka. Zawartość glikolu polipropylenowego wynosi korzystnie od 10 do 20% wagowych w stosunku do całkowitej wagi środka. Zawartość glikoli C2 lub C4 polialkilenowych wymieszanych z glikolem polipropylenowym korzystnie nie przekracza 5% wagowych w stosunku do całkowitej wagi środka.

Według wynalazku granulowany środek musi zawierać cząstki o wielkości od 65 do 800 μτη. Jeśli bowiem wielkość ceąstek przekracza 800 μ m, wy stępują trudności w rozpuszczaniu się granulek w nadtlenku wodoru i rozpuszczanie nie może przebiec do końca; uzyskana pasta zawiera grudki i nie jest jednorodna. Gdy środek zawiera cząstki o wielkości poniżej 65 ,m, w czasie manipelowania środkiem rozjaśniającym w postaci granulowanej tworzą się drażniące pyły.

Według wynalazku stwierdzono również, że łatwiejsze rozpuszczanie w nadtlenku wodoru uzyskuje się w przypadku granulowanych środków zawierających co najmniej jeden środek smarujący z grupy pochodnych celulozy, korzystnie sól sodową karboksymetylocelulozy lub hydroksypropylometylocelulozę i ich mieszaniny, i/lub co najmniej jeden środek smarujący z grupy stearynianów metali alkalicznych, metali ziem alkalicznych lub stearynianów polioli i ich mieszaniny. Jako stearyniany polioli korzystnie stosuje się stearynian

176 454 glikolu lub stearynian gliceryny. Korzystnie stosuje się mieszaninę stearynianu potasu i stearyniany gliceryny. W obecności jednego lub więcej środków smarujących granulki są mniej twarde i mniej kruche. Zawartość pochodnej (pochodnych) celulozy jako środka smarującego wynosi dogodnie 1 -10% wagowych w stosunku do całkowitej wagi środka, a korzystnie 2 - 6%; zawartość stearynianu (stearynianów) dogodnie wynosi 0,1-5% wagowych w stosunku do całkowitej wagi środka, a korzystnie 0,2 - 1%; całkowita zawartość środka smarującego wynosi dogodnie 1 - 10% wagowych w stosunku do całkowitej wagi środka.

Innym przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania środka do rozjaśniania włosów zawierającego jako składniki tworzące proszek co najmniej nadtlenową pochodną, środek silnie alkaliczny i dodatki, charakteryzujący się tym, że wytwarza się ruchome złoże wszystkich sproszkowanych składników mieszaniny poddawanej granulowaniu zawierającej, ewentualnie środek smarujący jako dodatek i na ruchome złoże natryskuje się glikol polipropylenowy o masie cząsteczek od 200 do 10000 rozpuszczony w rozpuszczalniku, ewentualnie wymieszany z co najmniej jednym glikolem C2 lub C4 polialkilenowym, po czym rozpuszczalnik usuwa się.

Sposób taki umożliwia wytwarzanie granulek o bardziej równomiernej wielkości cząstek, a zwłaszcza eliminuje tworzenie się drobnych cząstek o wielkości poniżej 65 μη.. Ilość granulek o wielkości ponadt 800 μm może być niewielka, z tym, że jeśli powstaną one w znacznej ilości, to można je ponownie rozdrobnić bez tworzenia się drażniącego pyłu. Uzyskanie cząstek o pożądanej wielkości zapewnia regulacja czasu granulacji. Odpowiedni czas granulacji wynosi od 3 do 15 minut.

Jako rozpuszczalnik zastosować można dowolny rozpuszczalnik kompatybilny ze spoiwem, w którym spoiwo to jest rozpuszczone. Należy jednak unikać stosowania ośrodka wodnego (np. wody lub mieszanin wodno-alkoholowych), gdyż obecność wody może zainicjować rozkład nadtlenowych pochodnych, a ponadto, w przypadku gdy środek rozjaśniający zawiera pochodne amonowe (np. nadsiarczan amonowy), może to doprowadzić do uwalniania się amoniaku. Korzystny rozpuszczalnik stanowi C1-C4 alkanol, chlorek metylenu lub etylenu albo mieszaniny takich związków. Korzystnie rozpuszczalnik usuwa się w wyniku ogrzewania i/lub pod zmniejszonym ciśnieniem.

Ruchome złoże sproszkowanej mieszaniny, na które natryskuje się roztwór spoiwa, może być dowolnym ruchomym złożem wykorzystywanym w granulacji; może to być złoże uzyskane w zbiorniku z wykorzystaniem mieszadeł, zwłaszcza łopatek lub bijaków, złoże uzyskane w obracającym się bębnie lub złoże uzyskane na drodze fluidyzacji przy pomocy strumienia doprowadzanego gazu, takie jak złoże fluidalne.

Sproszkowaną mieszaninę korzystnie homogenizuje się przez granulacją (natryśnięciem roztworu spoiwa). Taką homogenizację można przeprowadzić w dodatkowej mieszarce lub w ruchomym złożu przed natryskiwaniem. Jeśli np. granulację przeprowadza się w zbiorniku, to wszystkie sproszkowane składniki mieszanki wprowadza się do zbiornika i mieszaninę homogenizuje się mieszając zawartość zbiornika przed natryśnięciem roztworu spoiwa, przy czym mieszanie kontynuuje się, w razie potrzeby w zmodyfikowanych warunkach, tak aby utrzymać granulowaną mieszankę w postaci ruchomego złoża w czasie natryskiwania i granulowania. Gdy granulację przeprowadza się w złożu fluidalnym, sproszkowaną mieszankę przeznaczoną do granulowania można zhomogenizować mieszając ją w dodatkowym zbiorniku przed wprowadzaniem mieszanki do granulatora ze złożem fluidalnym.

Granulację prowadzić można w sposób nieciągły lub ciągły.

Gdy jest to niezbędne, po granulacji oddziela się z jednej strony drobne cząstki o wymiarach poniżej 65 μπι, które można zawrócić, a z drugiej strony cząstki o wielkości ponad 800 μπι, które rozdrabnia się bez powstawania drażniących pyłów; produkt uzyskany po rozdrabnianiu i rozdzieleniu wprowadza się, w zależności od wielkości cząstek, do sproszkowanej mieszaniny lub do produktu gotowego.

Podane niżej przykłady ilustrujące wynalazek pozwalają lepiej 'zrozumieć istotę wynalazku.

176 454

Przykład yl iii.

1) Wytwarzanie granulatów

Zastosowano granulator ROTO 50 P włoskiej firmy ZANCHETTA & C, zawierający 50-litrowy zbiornik z pokrywą wyposażoną w obracające się noże i dyszę natryskową i z trójłopatkowym mieszadłem w dnie, płaszcz i pompę próżniową oraz układ do przechylania zbiornika o 190°.

Do zbiornika wprowadzono 13,5 kg sproszkowanej mieszanki przeznaczonej do granulowania. Skład mieszanki przeznaczonej do granulowania podano poniżej w pierwszych 11 wierszach w tabeli 1. Mieszankę homogenizowano przez 5 minut za pomocą trójłopatkowego mieszadła obracającego się z szybkością 200 obrotów/minutę i noży obracających się z szybkością 1000 obrotów/minutę. Noże zatrzymano, a mieszanie kontynuowano za pomocą trójłopatkowego mieszadła po doprowadzeniu jego szybkości do 160 obrotów/minutę.

W tym czasie przygotowano roztwór glikolu polipropylenowego (PPG) o masie cząsteczkowej 2000 lub 6000 odpowiednio w przykładzie I i II, w dichlorometanie; roztwór ten uzyskano w wyniku zmieszania 1,5 kg PPG z 1 litrem rozpuszczalnika.

Po zatrzymaniu noży, jak to zaznaczono powyżej, roztwór PPG natryśnięto na złoże cząstek w granulatorze, tak aby do sproszkowanej mieszanki wprowadzić 1,5 kg PPG.

Po zakończeniu natryskiwania szybkość trójłopatkowego mieszadła doprowadzono do 200 obrotów/minutę, a obroty noży nastawiono na 1200 obrotów/minutę, aż, do uzyskania skokowego wzrostu poboru mocy przez silniki mieszadeł, odpowiadającego zakończeniu granulacji.

Włączono pompę próżniową, granulator przechylono o 90° (tak że oś zbiornika znalazła się w prawie poziomym położeniu) i płaszcz ogrzano w celu uzyskania w złożu granulatu temperatury nie przewyższającej 40°C i usunięcia rozpuszczalnika.

2) Badania uzyskanego granulatu

Po zakończeniu usuwania rozpuszczalnika przeprowadzono następujące próby:

a) Pomiar wielkości cząstek w aparacie kalibracyjnym FC włoskiej firmy ZANCHETTA & C.

b) Badanie rozpuszczania granulek g granulowanego proszku rozjaśniającego umieszczono w naczyniu nie wykonanym z metalu. Dodano 10 g 30% objęt. nadtlenku wodoru i całość wymieszano za pomocą łopatki do uzyskania pasty. Czas rozpuszczania określono na podstawie obserwacji uzyskanej pasty nieuzbrojonym okiem, przy czym maksymalny czas obserwacji wynosi 30 minut.

c) Pomiar lotności

Porcje po 10 g granulowanego proszku z różnych próbek odważono do szklanych naczyń.

Próbki mieszano w identyczny sposób wykonując 3 pełne cykle od niskiej do wysokiej szybkości i odwrotnie, po czym powstałą chmurę pyłu oceniano wzrokowo z uwzględnieniem gęstości chmury, jej trwałości i wielkości cząstek o zawiesinie. Ustalono skalę lotności od 0 do 5, przy czym 0 odpowiada proszkowi nielotnemu, a 5 proszkowi o dużej lotności.

Wyniki różnych prób podano poniżej w 3 ostatnich rzędach tabeli 1.

Tabela 1

Materiały wyjściowe	Przykład I	Przykład II
l	2	3
Nadsiarczan potasowy	45	45
Nadsiarczan sodowy	7,5	7,5
Bezwodny metakrzemian sodowy	11	11
Chlorek amonowy	5	5
Kwas etylenodiaminotetraoctowy	1	1
Żywica guar	1	1
Krzemionka hydrofitowa	3	3

176 454

Tabela 1 (ciąg dalszy)

1	2	3
Mieszanina stearynianu glicerylu i stearynianu potasowego (93/7 wag.)	0,5	0,5
Sól sodowa karboksymetylocelulozy	1,7	1,7
Tlenek tytanu	0,5	0,5
Krzemionka koloidalna	13,8	13,8
PPG (masa cząsteczkowa = 2 000)	10	-
PPG (masa cząsteczkowa = 6 000)	-	10
Średnia wielkość cząstek (wm)	200	200
Czas rozpuszczania (minuty)	6	5
Lotność	0,5	0,5

P r z y k ł a d y III i IV (porównawcze).

Przeprowadzono próby porównawcze granulowania proszków w sposób opisany w przykładach I i II, ale stosując jako sproszkowane spoiwo poliwinylopirolidon (PVP) i glikol polietylenowy (PEG) odpowiednio w przykładach III i IV. Uzyskane granulki poddano takim samym badaniom jak w przykładach I i II. Składy granulowanych środków w % wag. i wyniki badań podano poniżej w tabeli 2.

Tabela 2.

Materiały wyjściowe	Przykład III	Przykład IV
Nadsiarczan potasowy	40	50
Nadsiarczan sodowy	9	7,5
Bezwodny metakrzemian sodowy	10	10,8
Chlorek amonowy	5	1
Kwas etylenodiaminotetraoctowy	2	1
Żywica guar	-	1
Krzemionka hydrofilowa	-	3
PVP (masa cząsteczkowa - 40 000)	12	-
PEG (masa cząsteczkowa = 400)	-	12
Sól sodowa karboksymetylocelulozy	5	-
Mieszanina stearynianu glicerylu i stearynianu potasowego (93/7 wag.)	-	0,5
Krzemionka koloidalna	17	10,2
Średnia wielkość cząstek (wm)	> 1000	65 -1000
Czas rozpuszczania (minuty)	>60	30
Lotność	1	1,5

Próby te wykazują, że przy zastosowaniu spoiwa innego niż PPG uzyskuje się dłuższy czas rozpuszczania, wielkość cząstek jest za duża lub wykazuje zbyt duży rozrzut, a zdolność do tworzenia się pyłu jest względnie wysoka.

176 454

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz. Cena 2,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Środek do rozjaśniania włosów zawierający jako składnik tworzący proszek, co najmniej nadtlenową pochodną, środek silnie alkaliczny i dodatki, w postaci granulatu zawierającego wszystkie składniki środka oraz spoiwo, znamienny tym, że jako spoiwo zawiera glikol polipropylenowy o masie cząsteczkowej od 200 do 10000, a wielkość cząstek granulatu wynosi od 65 do 800 μιη.
2. Środek według zastrz. 1, znamienny tym, że masa cząsteczkowa glikolu polipropylenowego wynosi od 2000 do 8000.
3. Środek według zastrz. 1, znamienny tym, że jako spoiwo oprócz glikolu polipropylenowego zawiera co najmniej jeden glikol polialkilenowy zawierający grupę C₂ lub C₄alkilenową.
4. Środek według zastrz. 3, znamienny tym, że jako glikol C₂ polialkilenowy zawiera glikol pojietylenowy o masie cząsteczkowej od 200 do 4000.
5. Środek według zastrz. 3, znamienny tym, że jako glikol C₄ polialkilenowy zawiera glikol polibutylenowy o masie cząsteczkowej od 200 dło 30000.

(
6. Środek według zastrz. 3, znamienny tym, że całkowita zawartość spoiwa nie przek6acza 25% wegowych w stosunku do całkowitej wagi środka.
7. Środek według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera glikol polipropylenowy w ilości 10 - 20% wagowych w stosunku do całkowitej wagi środka.
8. Środek według zastrz. 3, znamienny tym, że zawiera co najmniej jeden lub więcej glikoli pślialkilokokych w ilości nie przekraczaj ącej 5 % wagowych w stosunku do całkowitej wagi środka.
9. Środek według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera co najmniej jeden dodatek, którym co najmniej jeden środek smarujący wybrany z grupy obejmującej pochodne celulozy, stearyniany i ich mieazanio^k.
10. Środek według zastrz. 9, znamienny tym, że jako pochodną celulozy zawiera pochodną celulozy wybraną 2 grupy obejmującej sól sodową karboksymetylżtelulżzy, łiydroksypropylometylocelulozę i ich mieszmnir^;/.
11. Środek według zastrz. 9, znamienny tym, że zawiera pochodną celulozy w ilości

1-10% wagokyc^k w stosunku do całkowitej wagjśrodka. '
12. Środek według zastrz. 9, znamienny tym, że jako stearynian zawiera stearynian wybrany z grupy obejmującej stearyniany metali alkalicznych, stearyniany metali ziem alkalicznych, stearyniany polioli i ich mieszaniny.
13. Środek według zastrz. 9, znamienny tym, że zawiera stearynian w ilości 0,1-5% wagowych w gtżaunku do całkowitej wagi środka.
14. Sposób wytwarzania środka do rozjaśniania włosów zawierajątogż jako składniki tworzące proszek co najmriioj nadtⁱenżką pochodną, środek sUnie alkaliczny i dodatki, znamienny tym, że wytwarza się ruchome złoże wszystkich sproszkowanych substancji mieszaniny poddawaj granulowaniu do wizlkości cz^ystkk 65 do 800 μητ i ewontuarnio zawierającej jako dodatek środek smarujący i na ruchome złoże natryskuje się glikol polipropylenowy o masie cząsteczek od 200 do 10000 rozpuszczony w rozpuszczalniku, ewentualnie wymieszany z co najmniej jednym glikolem C₂ lub C₄ poli-alkilenowym, po czym rozpuszczalnik usuwa się.
15. Sposób według zastrz. 14, znamienny tym, że jako rozpuszczalnik stosuje się rozpuszczalnik wybrany z grupy obejmującej Ci-C₄ alkanole, chlorek metylenu, chlorek etylenu i ich mieszaniny.

176 454
16. Sposób według zastrz. 14, znamienny tym, że wszystkie sproszkowane składniki podlegające granulacji po wymieszaniu homogenizuje się przed granulacją.
17. Sposób według zastrz. 14, znamienny tym, że ruchome złoże granulowanej mieszaniny wytwarza się w zbiorniku za pomocą co najmniej jednego mieszadła lub w obracającym się bębnie.
18. Sposób według zastrz. 14, znamienny tym, że ruchome złoże uzyskuje się na drodze fluidyzacji strumieniem doprowadzanego gazu.
19. Sposób według zastrz. 14, znamienny tym, że rozpuszczalnik usuwa się w wyniku ogrzewania i/lub pod zmniejszonym ciśnieniem.