PL176209B1 - Tor dla ruchu kolejowego oraz sposób wzmacniania torów - Google Patents

Abstract

1. Tor dla ruchu kolejowego z przynajmniej dwiema szynami dla srodka transportu, które to szyny sa polaczone z elementami nosnymi, zwlaszcza podkladami, plytami nosnymi i tym podobnymi ele- mentami nawierzchni toru, a te z kolei spoczywaja za posrednictwem warstwy nasypowej i warstw zbroje- nia na duzej ilosci plyt glowicowych i/lub glowico- wych zakonczen elementów fundamentowych, umieszczonych w podlozu, przy czym otaczajace fun- damenty podloze zawiera warstwy o mniejszej nosno- sci, takie jak torf, made, warstwy sypkie, znamienny tyra, ze na plytach glowicowych (14) i/lub zakoncze- niach glowicowych spoczywa element kompozytowy z przynajmniej dwiema warstwami zbrojenia (9, 13) i wzmocniona przynajmniej spoiwem i/lub przynaj- mniej jedna warstwa zbrojenia mieszanina ziaren (11). Fig . 1 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest tor dla ruchu kolejowego z przynajmniej dwiema szynami dla środka transportowego oraz sposób wzmacniania torów. Ruch kolejowy stanowi dzięki swojej dużej pojemności dla transportu osób i towarów na średniej długości odcinkach, wyjątkowo racjonalną postać transportu. Do zwiększenia wydajności niezbędne jest zwiększenie prędkości z jednej i nacisku osiowego z drugiej strony. Dla uatrakcyjnienia transportu kolejowego, a zatem systemu kołowo-szynowego, a także magnetycznych kolejek napowietrznych, niezbędne jest zwiększenie nośności szynowej. Można w tym celu albo zbudować nowe odcinki, albo wzmocnić stare. Przy założeniu odpowiedniej nośności podłoża dla nasypów kolejowych trzeba jedynie wykonać odpowiednią nawierzchnię. Tego typu nawierzchnię można w zależności od wymagań wykonać przy użyciu tłucznia lub bez niego, przy czym decyzję należy podejmować w odniesieniu do konkretnego przypadku, a decydujący wpływ na niąma porównanie kosztów inwestycyjnych z kosztami utrzymania. Odcinki, które biegnąna podłożu o niewielkiej nośności, wymagają często zwiększenia nośności z powodu zwiększonego obciążenia, przy czym trzeba wówczas pozostawić do dyspozycji przynajmniej jeden odcinek dla utrzymani prowizorycznej eksploatacji.

Dla zwiększania nośności podłoża ewentualnie odprowadzania nacisków do warstw nośnych stosowane są od dawna pale. Pale takie pochodziły pierwotnie z produktów naturalnych, jak pnie modrzewiowe i tym podobne, a obecnie wykonywane są na przykład z betonu, stalobetonu, stali, żeliwa, a także z tworzywa sztucznego.

Przy budowie dróg pale zaleca się stosować w podporach mostów, przy czym wykorzystuje się tu pale z płytami głowicowymi, na których układa się siatkę, tkaninę, włókninę geotekstylną, polipropylenową, polietylenową, jutową, która z kolei zostaje obrzucona wypełnieniem i tym podobne. Materiał geotekstylny lub podobny powoduje rozkład naprężeń, umożliwiający bardziej równomierne obciążenie pali.

Również do budowy nasypów kolejowych na podatnym podłożu znane jest, na przykład z Global Contruction 1994, 147-150, stosowanie pali wyposażonych w płyty głowicowe, na których układ się wzmocnioną warstwę podstawową, zawierającą na przykład materiał geotekstylny, a na nią narzuca warstwę nasypową.

Zadaniem niniejszego wynalazku jest opracowanie toru dla ruchu kolejowego oraz sposobujego wzmacniania, który umożliwi planowanie torów na podłożach o niewielkiej nośności bez konieczności stosowania konstrukcj i mostowych, a przenoszone przez podłoże obciążenia impulsowe będą tłumione i rozkładane na dużej powierzchni. Następne zadanie wynalazku polega na tym, aby stosunkowo niewielkim kosztem przystosować tor do większych obciążeń, zapewniając przy tym możliwość pozostawienia jednego biegnącego równolegle toru do celów transportowych.

Zgodny z wynalazkiem tor do ruchu kolejowego z przynajmniej dwiema szynami dla środka transportowego, które połączone są elementami nośnymi, zwłaszcza podkładami, płytami nośnymi i tym podobnymi elementami nawierzchni toru, a te z kolei za pośrednictwem warstwy nasypowej i warstw zbrojenia spoczywają na dużej ilości płyt głowicowych i/lub innego typu głowicowych zakończeń elementów fundamentowych, umieszczonych w podłożu, przy czym otaczające fundamenty podłoże zawiera warstwy o mniejszej nośności, charakteryzuje się

176 209 według wynalazku tym, że na płytach głowicowych i/lub zakończeniach głowicowych spoczywa element kompozytowy, zawierający przynajmniej dwie warstwy zbrojenia i mieszaninę różnoziarnistą wzmocnioną przynajmniej spoiwem i/lub przynajmniej jedną warstwą zbrojenia.

Korzystnie płyty głowicowe i/lub zakończenia głowicowe spoczywająna elementach fundamentowych wbitych w podłoże, a płyta głowicowaj est połączona z elementem fundamentowym.

Płyta głowicowa może być wykonana ze stalobetonu, a element fundamentowy może stanowić pusty w środku pal, wypełniony częściowo zaprawą, zwłaszcza hydrauliczną i przynajmniej częściowo otoczony zaprawą.

Korzystnie między płytami głowicowymi umieszczona jest zagęszczona przynajmniej na ich grubości mieszanina różnoziarnista, a utwardzona mieszanina różnoziarnistajest utwardzona spoiwem hydraulicznym, zwłaszcza cementem.

Korzystnie przynajmniej jedna warstwa zbrojenia, zwłaszcza włóknina, tkanina, siatka, jest wykonana z tworzywa sztucznego na bazie poliolefin, zwłaszcza polipropylenu.

Korzystnie płaskie warstwy zbrojenia są połączone ze sobą, zwłaszcza metodą zgrzewania, w wyniku czego tworzy się warstwa zbrojenia, obejmująca dużą ilość płyt głowicowych lub zakończeń głowicowych, przy czym jedna warstwa zbrojeniowa spoczywa bezpośrednio na płytach głowicowych lub zakończeniach głowicowych, na niej natomiast leży elastyczna warstwa kompensacyjna, korzystnie z piasku, w której zachodzi przenoszenie sił z utwardzonej mieszaniny ziaren na fundamenty. Pola elementów fundamentowych są wykonane korzystnie z żeliwa sferoidalnego.

Elementy fundamentowe mogą być wykonane z części, łączonych ze sobą za pośrednictwem zakończeń i kielichów.

Korzystnie element kompozytowy zawiera powyżej utwardzonej mieszaniny różnoziarnistej kolejną warstwę mieszaniny różnoziarnistej o mniejszej wytrzymałości na naciski niż utwardzona mieszania ziaren, przy czym element kompozytowy może zawierać górną i dolnąwarstwę zbrojenia z geotworzyw, które to warstwy otaczają element kompozytowy i sąpołączone ze sobą w kierunku skarpy nasypu na zasadzie połączenia siłowego.

Korzystnie rzut szyn w kierunku działania siły ciężkości pokrywa się z płytami głowicowymi, zwłaszcza z palami.

Zgodny z wynalazkiem sposób wzmacniania torów z przynajmniej dwoma pasami ruchu o przynajmniej dwóch szynach, przy czym między dwoma pasami ruchu umieszczona jest zapobiegając przesuwowi poprzecznemu ścianka szczelna, a nawierzchnia toru i część nasypowa pierwszego pasa są przynajmniej częściowo zdemontowane i ponownie ustawione, polega w zasadzie na tym, że po rozebraniu części nasypowej, w podłożu umieszcza się, zwłaszcza przy pomocy wbijania, pale, przy czym w trakcie wbijania przez pustą przestrzeń pali do podłoża przetłacza się zaprawę, następnie na górnych zakończeniach pali układa się płyty głowicowe, znajdująca się między nimi ziemnia jest zagęszczana, po czym umieszcza się płaski element kompozytowy z przynajmniej dwiema warstwami zbrojenia i przynajmniej jedną warstwą, związanej spoiwem i/lub wyposażoną w przynajmniej jedną warstwę zbrojenia, mieszaninę różnoziamistą, na której układa się nasyp i nawierzchnię toru i na nowo mocuje się ściankę szczelną aby następnie w ten sam sposób rozebrać i ustawić następny pas ruchu, po czym wyciąga się ściankę szczelną.

Dzięki rozwiązaniu według wynalazku za pośrednictwem nawierzchni toru, tłuczniowej lub beztłuczniowej, dynamiczne obciążenia impulsowe przenoszone są na warstwę nasypową. Impulsy siłowe, przekazywane przez koła na szyny, a co za tym idzie, na nawierzchnię toru, ulegąjąwówczas wytłumieniu przez warstwę nasypową, przy czym element kompozytowy, wzmocniony przynajmniej dwiema warstwami zbrojenia, powoduje rozłożenie impulsów na dużą liczbę płyt głowicowych, natomiast wzmocniona warstwa mieszaniny różnoziarnistej umożliwia przenoszenie lokalnych maksimów naprężeń na dużą ilość płyt głowicowych, które ze swej strony powodują przeniesienie sił na fundamenty. Fundamenty z kolei przekazują wprowadzane w nie siły, zarówno przez wierzchołki, jak też wzdłuż płaszcza, do podłoża. Jako fundamenty można stosować np. pale wiercone, pale żwirowe, słupy tłuczniowe, pale wapienne oraz pale cemen176 209 towe (mixed in place), słupy betonowe, elementy ze ścian szczelinowych, słupy wykonywane metodą wtrysku wysokociśnieniowego (jet-grouting) itp. Dzięki temu, że element kompozytowy zawiera przynajmniej dwie warstwy zbrojenia, wyjątkowo skuteczne tłumienie dynamicznych obciążeń przez warstwę nasypową może być przy jednoczesnym wyrównaniu maksimów naprężeń przenoszone na pale, co dzięki rozłożeniu sił, skutecznie zapobiega przeciążeniu poszczególnych pali, ponieważ tworzy się struktura typu “sandwich”, dająca efekt wzmocnienia, umożliwiający wyjątkowo skuteczny rozkład sił przy zachowaniu niewielkich nakładów konstrukcyjnych.

Jeżeli fundamenty są wbijane w podłoże, wówczas można je umieścić także w glebie niejednorodnej, przy czym nośność pala można bardzo dokładnie określić na podstawie oporu wbijania. Nośność podłoża poprawia się ponadto poprzez jego zagęszczenie.

Jeżeli płyty głowicowe są połączone z fundamentami, wówczas ustawiając płytę głowicową odpowiednio do nośności podłoża, można spowodować dynamiczne samoczynne przenoszenie sił z warstwy nasypowej do fundamentów.

Jeżeli płyta głowicowa jest wykonana ze stalobetonu, wówczas w efekcie nośności jej masy można tłumić przekazywanie impulsów-, przy czym jednocześnie spełnione są wymagania odnośnie wymaganej wytrzymałości na naciski, a zbrojenie stalowe zapewnia wymaganą wytrzymałość na rozciąganie.

Jeżeli element fundamentowy jest wykonany jako pal pusty w środku i zawierający przynajmniej w części swego wnętrza zaprawę, zwłaszcza hydrauliczną, wówczas z jednej strony zwiększa się znaczenie opór tarcia pala w podłożu, a z drugiej strony, dzięki dobraniu odpowiedniej zaprawy, spełnione są wymagania w zakresie odporności pala na działanie korozji.

Jeżeli między płytami głowicowymi umieści się zagęszczonąprzynajmniej na ich grubości mieszaninę różnoziamistą, np. sypką ziemię, wówczas możliwe jest wyjątkowo równomierne przenoszenie sił przez wzmocnioną warstwę podłoża, tak ze między płytami głowicowymi nie ma przewieszeń.

Jeżeli wzmocniona mieszanina różnoziarnista zawiera spoiwo hydrauliczne, zwłaszcza cement, wówczas istnieje możliwość zwiększenia nośności ziemi, która gromadzi się np. przy rozbieraniu nasypu, jedynie poprzez dodatnie spoiwa.

Jeżeli przynajmniej jedna warstwa zbrojenia, np. włóknina, tkanina, siatka itp. jest wykonana z tworzywa stucznego na bazie poliolefin, zwłaszcza z polipropylenu, wówczas spełnione są wymagania w zakresie odporności chemicznej, a także własności mechanicznych.

Jeżeli płaskie warstwy zbrojenia są połączone ze sobą, zwłaszcza metodą zgrzewania, w wyniku czego powstaje zbrojenie, objemujące dużą liczbę płyt głowicowych, wówczas przenoszenie sił może następować na dużej powierzchni, przy czym maksima naprężeń sąprzenoszone za pośrednictwem dużej powierzchni na dużą ilość np. płyt głowicowych, a co za tym idzie, również na pale.

Jeżeli warstwa zbrojenia spoczywa bezpośrednio na płytach głowicowych lub zakończeniach głowicowych, a na niej umieszczona jest elastyczna warstwa kompensacyjna, np. z piasku, przez którą to warstwę przechodzą siły, przekazywane ze wzmocnionej warstwy podłoża do fundamentów, wówczas uzyskuje się strukturę, która z jednej strony umożliwia bezpośrednie skierowanie sił na płyty głowicowe, a zatem na pale, zapewniając jednocześnie z drugiej strony złagodzenie maksimów naprężeń dzięki obecności elastycznej warstwy kompensacyjnej, co pozwala w prosty sposób zapobiec lokalnym uszkodzeniom warstwy zbrojenia.

Jeżeli pale wykonane są z żeliwa sferoidalnego, wówczas uzyskuje się w efekcie elementy konstrukcyjne o dobrej odporności na korozję, przy czym jednocześnie można przewidzieć odpowiednie grubości ścianek, które zapewniają właściwą nośność również przy postępującej korozji, natomiast obecność sferoidalnego grafitu zabezpiecza pale przed uszkodzeniem w wyniku działania krótkotrwałych impulsów.

Jeżeli pale są wykonane z części, połączonych za pomocą wchodzących w siebie wzajemnie końcówek i kielichów, wówczas w podłoże można wbijać pale o dowolnej długości, przy czym części pali można łączyć albo poprzez klinowanie końcówek w kielichach, albo poprzez

176 209 skręcanie. Rozdzielenie ziemi przez kielich ułatwia wprowadzanie zakończenia następnej części pala, co zapewnia dobre połączenie między kielichem i końcówką.

Dodatkowo lub zamiast płyty głowicowej można poszerzyć zakończenie pala, co wymaga mniejszych nakładów konstrukcyjnych.

Jeżeli element kompozytowy zawiera powyżej wzmocnionej mieszaniny różnoziarnistej, następnąwarstwę mieszaniny o mniejszej wytrzymałości na naciski niż mieszanina utwardzona, wówczas powstaje struktura, powodująca szczególnie korzystny rozkład sił, przy czym maksima nacisków ulegają rozłożeniu i są przenoszone przez warstwy o różnej wytrzymałości, a działanie elementu kompozytowego jako tłumiącego naprężenia dynamiczne elementu typu “sandwich” jest wyjątkowo skuteczne.

Jeżeli górna i dolna warstwa zbrojenia elementu kompozytowego jest wykonana z geotworzyw, które otaczają element kompozytowy i są w kierunku skarpy nasypu połączone ze sobą siłowo, wówczas element typu “sandwich” może przenosić korzystnie również siły rozpierające, tak że w efekcie uzyskuje się stabilizację nie tyko w kierunku pionowym, lecz także poziomym.

Jeżeli w kierunku zgodnym z siłą ciężkości rzut szyn pokrywa się z płytami głowicowymi, zwłaszcza zaś z palami, wówczas moment obciążający płyty głowicowe lub pale jest wyjątkowo mały, tak że nawet w przypadku zaistnienia dużych obciążeń wzmocnione warstwy podłoża lub warstwy zbrojenia nie ulegają przedwczesnemu zniszczeniu.

Sposób według wynalazku gwarantuje, że pomimo ciasnego ułożenia sąsiednich pasów ruchu przebudowa jednego pasa nie wpływa w istotny sposób na pas pozostały, ponieważ wbicie pali w podłoże nie powoduje jego osłabienia, lecz wzmocnienie, przy czym ścianka szczelna jest w prosty sposób podparta nie tylko w kierunku rozciągania, lecz także w przeciwnym.

Stopniowe układanie płyt głowicowych, płaskich warstw zbroj enia i elementu kompozytowego umożliwia szybki montaż odcinków toru, przy czym materiał z rozebranego nasypu można łatwo wykorzystać ponownie do mieszaniny różnoziarnistej, dodając do niego spoiwa. Ścianka szczelna zajmuje niewiele miejsca, charakteryzując się zarazem wysoką nośnością, przy czym układanie jej nie wymaga użycia kosztownych narzędzi.

Przedmiot wynalazku został uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym: fig. 1 przedstawia nasyp kolejowy w przekroju, fig. 2 - rozmieszczenie pali w widoku z góry i fig. 3 - pal przedłużany.

Na figurze 1 w prawej części nasypu przedstawiona została koncepcja pierwotna, natomiast w jego lewej części wzmocniona postać wykonania nasypu. Przekrój nasypu jest poprowadzony prostopadle do toru, przy czym oba przekroje skrzyń wagonów 1 i 2 symbolizują dwa różne pasy ruchu z umieszczonymi na nich środkami transportu. Każdy pas ruchu 3, 4 posiada dwie szyny 5, które sąpołączone rozłącznie z podkładami 6. Podkłady spoczywająz kolei w warstwie tłucznia 7 o wielkości ziarna od 25 mm do 65 mm. Poniżej warstwy tłucznia przewidziano warstwę nasypową 8, złożoną z lokalnych mieszanin różnoziarnistych i zawierającą warstwę mrozoodporną. Poniżej warstwy nasypowej przewidziano warstwę zbrojenia 9, a mianowicie włókninę polipropylenową o wytrzymałości na zerwanie równej 100 KN/m. Średnia odległość górnej krawędzi szyn od włókniny polipropylenowej wynosi od 1,0 do 1,3 m. Poniżej włókniny polipropylenowej 9 znajduje się mieszanina różnoziarnista 10, utworzona z odzyskanych materiałów w rodzaju piasku. Grubość tej zagęszczonej warstwy wynosi 40 do 50 cm i nie posiada ona dającej się zmierzyć osiowej wytrzymałości na nacieki. Pod tą warstwą 10 znajduje się warstwa 11 ze wzmocnionej i stabilizowanej elementem mieszaniny różnoziarnistej, której wytrzymałość na naciski, mierzone zgodnie z DIN 18.136 na próbce cylindrycznej o stosunku wysokości do średnicy równym 2:1, wynosi od 1MN/m² do MN/m² po 28 dniach. Zamiast wzmocnienia cementowego można zastosować kolejną warstwę zbrojenia. Pod tą warstwą 11 o grubości 25 cm przewidziano warstwę 12 o grubości 5 cm zbudowanąz piasku, która to warstwa spoczywa na następnej włókninie polipropylenowej 13 o wytrzymałości na zerwanie równej 100 KN/m. Obie warstwy sąw niniejszym przykładzie układane razem, po czym górna warstwa o grubości 25 cm jest na miejscu utwardzana cementem. Ta włóknina polipropylenowa spoczywa ze swej strony na wykonanych ze stalobetonu płytach głowicowych 14 o wymiarach 100 x 125 x 25 cm. Między płyta176 209 mi głowicowymi umieszcza się zagęszczoną mieszaninę różnoziarnistą, np. ziemię 15. Między obydwoma pasami ruchu 3,4 wbijana jest ścianka szczelna 16, która jest unieruchamiana przy pomocy desek 17 i kotew 18, tak że zgodnie z fig. lewa część pierwotnego nasypu może być zdjęta, po czym przeprowadza się zgodnie z wynalazkiem wzmocnienie.

Warstwy zbrojenia 9 i 13 mogą być połączone ze sobą w kierunku skarpy nasypu A, co przedstawiono liniami przerywanymi, w efekcie czego element warstwowy działajak wyściólka, charakteryzująca się bardzo dobrą wytrzymałością na siły rozpierające.

Rozmieszczenie płyt głowicowych odpowiada fig. 2, przy czym rzędy płyt głowicowych 14 są tak ustawione, że płyty głowicowe, zwłaszcza zaś pale, znajdują się pod szynami 5. Średni odstęp między palami w kierunku jazdy wynosi 225 cm, prostopadle do kierunku jazdy 190 lub 185 cm, natomiast ich odległość od ścianki szczelnej 16 95 cm.

Pale 19, co widać szczególnie na fig. 3, składają się z pojedynczych elementów 19a i 19b i przechodząprzez warstwy gleby 20,21,22 i 23 o różnej nośności, jak mada, warstwy piasku itp. W trakcie osadzania pali tłoczona jest zaprawa cementowa, tak że pale, co zostało pokazane na przykładzie pala prawego, są otoczone z zewnątrz warstwą 24, składającą się z piasku i podłoża zmieszanego z zaprawą, co powoduje, że przekrój czynny pali jest większy niż ich przekrój geometryczny.

Jak pokazano na fig. 3, rury 19a i 19b posiadają zakończenia wierzchołkowe 25 i zakończenie kielichowe 26. Zakończenie 25 jest wprowadzane w kielich 26, tak że w trakcie osadzania pali następuje wzajemne zaklinowanie poszczególnych części pali, których długość wynosi z reguły 5 m. Zewnętrzna średnica pali wynosi 118 mm, natomiast grubość ich ścianek 8,5 mm. Na dolnym końcu przewidziano korek zamykający 27, który powoduje, że wprowadzana do wnętrza rury zaprawa może w trakcie osadzania pala wypływać przez otwory 28 i w ten sposób mieszać się z otaczającą pal ziemią, co powoduje istotne zwiększenie czynnej powierzchni pala. Tego typu zaprawa może ponadto skutecznie zmniejszyć zagrożenie żeliwa korozją.

Przy wzmacnianiu toru postępuje się w taki sposób, że między dwa pasy ruchu wbijana jest ścianka szczelna 16, którą następnie mocuje się przy pomocy desek 17 i kotew 18. Następnie usuwa się nawierzchnię toru, warstwę tłucznia i warstwę nasypową, a w razie potrzeby również część podłoża. Na odsłoniętej powierzchni układa się włókninę (nie przedstawioną na rysunku). Na to idzie zagęszczona warstwa nasypowa w celu uzyskania płaszczyzny roboczej. Następna operacja wymaga wbicia kolejnych pali, przy czym na obsadzone pale nasadza się płyty głowicowe. Między płytami głowicowymi umieszcza się ziemię, a następnie ją zagęszcza. Potem układa się włókninę polipropylenową 13, pokrytą warstwą piasku o grubości 30 cm. Górna jej część o grubości 25 cm jest mieszana z 5% dodatkiem cementu i odpowiednią ilością wody. Na tej warstwie układa się kolejną warstwę materiału odzyskanego na bazie piasku, na której to warstwie umieszcza się kolejną włókninę 9 z polipropylenu. Na tej włókninie układana jest następnie warstwa nasypowa, a na niej warstwa tłucznia i nawierzchnia toru.

Nawierzchnia toru może być nawierzchnią tłuczniową lub beztłuczniową. Warstwa 11 może być wykonana z chudego betonu. Zamiast włóknin można stosować również tkaninę, siatkę lub inne geotworzywa o analogicznych własnościach wytrzymałościowych i plastycznych.

Chociaż na fundamenty najbardziej zaleca się pale wbijane, można tutaj stosować również pale wiercone, pale żwirowe, wzmocnione zaprawą słupy tłuczniowe, słupy betonowe, elementy ze ścian szczelinowych, słupy wykonywane metodą wtryksu wysokociśnieniowego (jet-grouting), pale wapienne oraz pale cementowe (mixed in place).

176 209

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz.

Cena 2,00 zł.

Claims (16)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Tor dla ruchu kolejowego z przynajmniej dwiema szynami dla środka transportu, które to szyny sąpołączone z elementami nośnymi, zwłaszcza podkładami, płytami nośnymi i tym podobnymi elementami nawierzchni toru, a te z kolei spoczywaj ą za pośrednictwem warstwy nasypowej i warstw zbrojenia na dużej ilości płyt głowicowych i/lub głowicowych zakończeń elementów fundamentowych, umieszczonych w podłożu, przy czym otaczające fundamenty podłoże zawiera warstwy o mniejszej nośności, takie jak torf, madę, warstwy sypkie, znamienny tym, że na płytach głowicowych (14) i/lub zakończeniach głowicowych spoczywa element kompozytowy z przynajmniej dwiema warstwami zbrojenia (9,13) i wzmocnioną przynajmniej spoiwem i/lub przynajmniej jedną warstwą zbrojenia mieszaniną ziaren (11).
2. 2. Tor według zastrz. 1, znamienny tym, że płyty głowicowe (14) i/łub zakończenia głowicowe spoczywają na elementach fundamentowych (19) wbitych w podłoże.
3. 3. Tor według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że płyta głowicowa (14) jest połączona z elementem fundamentowym (19).
4. 4. Tor według zastrz. 1, znamienny tym, że płyta głowicowa (14) jest wykonana ze stalobetonu.
5. 5. Tor według zastrz. 2, znamienny tym, że element fundamentowy (19) stanowi pusty w środku pal, wypełniony częściowo zaprawą, zwłaszcza zaprawą hydrauliczną, przy czym pal jest przynajmniej częściowo otoczony zaprawą.
6. 6. Tor według zastrz. 1, znamienny tym, że między płytami głowicowymi (14) umieszczona jest zagęszczona przynajmniej na ich grubości mieszanina różnoziarnista (15).
7. 7. Tor według zastrz. 1, znamienny tym, że utwardzona mieszanina różnoziarnista (11) jest utwardzona spoiwem hydraulicznym, zwłaszcza cementem.
8. 8. Tor według zastrz. 1, znamienny tym, że przynajmniej jedna warstwa zbrojenia (9,13) zwłaszcza włóknina, tkanina, siarka, jest wykonana z tworzywa sztucznego na bazie poliolefin, zwłaszcza polipropylenu.
9. 9. Tor według zastrz. 1, znamienny tym, że płaskie warstwy zbrojenia (9,13) sąpołączone, ze sobą, zwłaszcza metodą zgrzewania, dla utworzenia warstwy zbrojenia, obejmującej dużą ilość płyt głowicowych (14) lub zakończeń głowicowych.
10. 10. Tor według zastrz. 1, znamienny tym, że jedna warstwa zbrojenia (13) spoczywa bezpośrednio na płytach głowicowych lub zakończenia głowicowych (14), na niej natomiast leży elastyczna warstwa kompensacyjna (12), korzystnie z piasku, w której zachodzi przenoszenie sił z utwardzonej mieszaniny ziaren (11) na fundamenty (19).
11. 11. Tor według zastrz. 5, znamienny tym, że pale są wykonane z żeliw sferoidalnego.
12. 12. Tor według zastrz. 2, znamienny tym, że elementy fundamentowe (19) są wykonane z części (19a, 19b), łączonych ze sobą za pośrednictwem zakończeń i kielichów.
13. 13. Tor według zastrz. 9, znamienny tym, że element kompozytowy zawiera powyżej utwardzonej mieszaniny różnoziarnistej (11) kolejną warstwę (10) mieszaniny różnoziarnistej o mniejszej wytrzymałości na naciski niż utwardzona mieszanina ziaren (11).
14. 14. Tor według zastrz. 9, znamienny tym, że element kompozytowy zawiera górną i dolną warstwę zbrojenia (9,13) z geotworzyw, które to warstwy otaczają element kompozytowy i są połączone ze sobą w kierunku skarpy nasypu na zasadzie połączenia siłowego.
15. 15. Tor według zastrz. 1, znamienny tym, że rzut szyn (5) w kierunku działania siły ciężkości pokrywa się z płytami głowicowymi (14), zwłaszcza z palami.
16. 16. Sposób wzmacniania torów, z przynajmniej dwoma pasami ruchu o przynajmniej dwóch szynach, przy czym między dwoma pasami ruchu umieszczona jest zapobiegająca przesuwowi poprzecznemu ścianka szczelna, a nawierzchnia toru i część nasypowa pierwszego pasa są przynajmniej częściowo zdemontowanie i ponownie ustawione, znamienny tym, że po roze176 209 braniu części nasypowej, w podłożu umieszcza się, zwłaszcza przy pomocy wbijania, pale, przy czym w trakcie wbijania przez pusta przestrzeń pali do podłoża przetłacza się zaprawę, następnie na górnych zakończeniach pali układa się płyty głowicowe (14), znajdującąsię między nimi mieszaniną różnoziarnistą, zagęszcza się, po czym umieszcza się płaski element kompozytowy z przynajmniej dwiema warstwami zbrojenia (9,13) i przynajmniej jedną warstwą (11) związanej spoiwem i/lub wyposażonej w przynajmniej jedną warstwę zbrojenia mieszaniny różnoziarnistej, na której układa się nasyp i nawierzchnię toru i na nowo mocuje się ściankę szczelną (16), aby następnie w ten sam sposób rozebrać i ustawić następny pas ruchu, po czym wyciąga się ściankę szczelną (16).