PL174332B1

PL174332B1 - Zraszacz

Info

Publication number: PL174332B1
Application number: PL94305706A
Authority: PL
Inventors: Shunji Matsumura; Keiichi Fujimoto; Hiroshi Ota
Original assignee: Sumitomo Chemical Co
Priority date: 1993-11-02
Filing date: 1994-11-02
Publication date: 1998-07-31
Also published as: FR2711929A1; GB2283441A; PL305706A1; ES2115473B1; US5803363A; ITRM940700A1; FR2711929B1; ITRM940700A0; GB2283441B; KR950013583A; SG45155A1; IT1275063B; ES2115473A1; CN1106618A

Abstract

1. Zraszacz cieczowy umieszczony prostopadle w odpowiednim miejscu obszaru przeznaczonego do zraszania ciecza, znamienny tym, ze zawiera rure wznosna umieszczona prostopadle w odpowiednim miejscu obszaru przeznaczonego do zraszania ciecza, sterczaca do góry, w zasadzie pólkulista glowice z licznymi dyszami umozliwiajacymi zraszanie ciecza odpowiedniego obszaru, zamontowana na górnym koncu rury wznosnej w sposób umozli wiajacy demontaz, oraz rure doprowadzajaca ciecz do dolnego konca rury wznosnej. PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest zraszacz, a zwłaszcza głowica do zraszacza. Istniejące zraszacze można również używać do ochrony zbiorów, drzew, etc przed mrozem.

Zraszaczy używa się dotychczas do rozpryskiwania wody na farmach lub w ogrodach warzywnych w celu podlewania warzyw, kwiatów, etc; na polach, albo w farmach szklarniowych, ogrodach, sadach, parkach z trawnikami, kwiatami, etc lub na drogach.

Generalnie, zraszacz stawia się prostopadle w środku podlewanego obszaru, a woda jest wyrzucana przez dyszę znajdującą się w obrotowej głowicy, po czym po wylocie z dyszy uderza w łopatkę osadzoną na głowicy, powodując siłą swojego uderzeniajej obrót w jednym kierunku, w wyniku czego jest rozpylana koncentrycznie w szerokim promieniu.

Głowica zraszacza o konwencjonalnej konstrukcji rozpyla wodę koncentrycznie (pierścieniowo) wokół znajdującego się w środku zraszacza. Sytuację tę przedstawiono na fig. 73, gdzie zraszanym obszarem jest pole zakrnskowann, znajdujące się w pewnej odległości od zraszacza

11. Niestety, głowica tego typu nie jest w stanie zraszać narożników obszaru o kształcie prostokątnym lub kwadratowym. Ponadto zraszacz o takiej konstrukcji może z powodzeniem zraszać obszary znajdujące się w pewnej odległości od niego, natomiast nie jest w stanie spryskiwać obszarów znajdujących się w jego pobliżu.

W związku z tym, warunkiem zraszania całego potrzebnego obszaru jest częściowe zachodzenie na siebie odpowiednich spryskiwanych pól, jak widać na fig. 74, gdzie zraszacze 11 rozmieicccono w taki scosCtb że zasięgg ich sspyłCiwgaia, zzlkretCkwane na ryyunku, częściowo zachodzą na siebie. W rezultacie pojawia się problem odpowiedniego rozmieszczenia zraszaczy w ^^^y^!^i^i''darreIy obszarze.

Kolejnym problemem jest to, ze w głowicy zraszacza o konwencjonalnej konstrukcji znajduje się dysza o średnicy ponad 2 mm, co wynika z konieczności uzyskania odpowiedniej siły udarowej, ale z kolei zwiększa krople rozpylanej wody. Inaczej mówiąc, powierzchnia zraszanego pola jest uderzana z dużą siła przez duże krople, co uniemożliwia delikatne rozpryskiwanie wody ze względu na ich odbijanie się, etc. Skutkiem udarowego rozpryskiwania wody po danej powierzchni może być, na przykład, wypłukiwanie zasianych ziaren z gleby albo odsłanianie korzeni, co rodzi poważne problemy ze wzrostem i rozwojem upraw.

Następny problem pojawia się podczas zraszania warzyw lub kwiatów rosnących na polach farmowych w redlinach lub drzew sadzonych w rzędach. W takich sytuacjach woda jest zawsze rozpryskiwana również w bruzdy między redlinami albo w obszary znajdujące się pomiędzy poszczególnymi rzędami drzew, a więc również w miejsca, których nie trzeba podlewać, co zwiększa ilość wody potrzebnej do podlewania. Innymi cłode, marnuje się duża ilość wody.

Podczas zraszania obszarów na terenach, które nie są płaszczyznami poziomymi, to jest na terenach pochyłych, odległość, na jaką lecą krople wody od zraszacza umieszczonego prostopadle w środku pochylonej płaszczyzny jest inna w obu kierunkach, w dół i w górę od zraszacza, co uniemożliwia równomierne rozprowadzanie wody po całej pochylonej płaszczyźnie. Ponadto krople wody wyrzucanej z dyszy ku górnej części pochyłej płaszczyzny uderzają w powierzchnię gleby, ponieważ głowica zraszacza jest z tej strony bliżej gleby. W rezultacie może pojawić się na przykład problem wypłukiwania zasianych ziaren, niszczenia liści lub łodyg albo odsłaniania korzeni, a to z kolei rodzi problemy ze w/iOstem roślin.

Kolejnym problemem jest to, że, jak to już wyjaśniono, zraszacz rozpyla wodę za pomocą obrotowej głowicy i zmianę zasięgu spryckiwania można uzyskać tylko poprzez zmianę ustawienia kątowego głowicy. Nie ma również możliwości zraszania wodą kilku obszarów. Jak z tego wynika, obszar zraszania musi mieć zawsze kształt wycinka kołowego lub

174 332 półokręgu ze zraszaczem w środku oraz można zmieniać tylko kątowy zakres działania głowicy. Ale zmiana zakresu kątowego wiąże się z trudnościami technicznymi, ponieważ, na przykład, wcześniej trzeba dokładnie zrównoważyć zakres kątowy obrotu głowicy i natężenie dopływu wody. Zatem jeżeli obszar spryskiwany wodą stanowi część obszaru znajdującego się wokół miejsca, w którym stoi zraszacz, na przykład, jeżeli zraszany obszar nie leży w całości wokół zraszacza to zraszacz umieszcza się z jednej strony (na przykład po zachodniej) albo kiedy zraszany wodą obszar znajduje się po obu stronach miejsca, w którym stoi zraszacz, ale daleko od niego, lub blisko, pojawia się problem skutecznego zraszania wodą tylko części obszaru tego typu.

Generalnie, takie uprawy jak rośliny strączkowe, ziemniaki, warzywa, zboża, liście herbaty, liście morwy, rośliny pastewne, etc, oraz drzewa owocowe, takie jak winogrona, drzewka pomarańczowe, etc, są wrażliwe na mróz, zwłaszcza na wczesne przymrozki jesienne lub późne mrozy wiosenne. Szron powstaje w wyniku zetknięcia się znajdującej się w powietrzu pary wodnej z powierzchnią gleby lub obiektów znajdujących się na ziemi, a następnie sublimacji. Zatem szkody spowodowane szronem powstają w wyniku załamania się pogody w związku z obniżeniem temperatury. Dotychczas szkodom tego typu, na przykład w parkach, w ogrodach herbacianych, w sadach morwowych, etc., zapobiegano poprzez: (1) sadzenie osłaniającego pasa drzewek mrozoodpornych; (2) osłanianie roślin folią z tworzywa sztucznego; (3) ogrzewanie albo mieszanie za pomocą wentylatorów powietrza w ogrodach, farmach, etc; (4) wytwarzanie dymu albo rozpylanie kropelek wody lub substancji mrozoodpornej, etc. Spośród wymienionych środków zapobiegawczych najłatwiejsze do realizacji jest rozpylanie kropelek wody, ponieważ wymaga stosunkowo najmniejszego zaangażowania siły roboczej, jest tanie w eksploatacji i wymaga małych nakładów kapitałowych. W związku z tym próbowano używać zraszaczy jako urządzeń zapobiegających szkodom w wyniku mrozu, ponieważ mogą one wstrzymać powstawanie szronu.

Niestety, woda z głowicy zraszacza o konstrukcji konwencjonalnej wylatuje z dyszy, uderza w łopatkę obracając tym samym głowicę zraszacza w wyniku działania siły udarowej, w związku z czym powstają tak duże kropelki, że nie mogą utworzyć w powietrzu zawiesiny utrzymującej się przez odpowiednio długi czas, i natychmiast spadają. Wskutek tego wymiana ciepła pomiędzy kropelkami wody a powietrzem jest niedostateczna. Jak już wspomniano, pole zraszane za pomocą głowicy tego typu ma kształt koncentryczny (pierścieniowy) i rozpościera się wokół zraszacza stanowiącego jego środek. W związku z tym woda może być rozpryskiwana w dużym zasięgu, natomiast nie można w ten sposób rozpylać jej w pobliżu zraszacza. Jak z tego wynika, woda nie jest rozpylana w całym obszarze zraszania w sposób równomierny, oraz istnieją obszary w różny sposób chronione przed mrozem. Głowice zraszaczy o konstrukcji konwencjonalnej słabo zapobiegają uszkodzeniom spowodowanym przez mróz.

Zraszacz o konstrukcji konwencjonalnej jest wyposażony w filtr uniemożliwiający zatykanie się urządzenia piaskiem, rdzą, pyłem, etc., umieszczony na wylocie z pompy doprowadzającej do niego wodę albo w rurze doprowadzającej wodę połączonej z wylotem pompy. Niestety, średnica wylotu z pompy lub rury doprowadzającej wodę połączonej z wylotem, w którym znajduje się filtr, jest tak mała, że filtr zastosowany w kanale przepływowym wody nie może mieć siatki bardzo gęstej. Jak z tego wynika, istnieją problemy z kropelkami o dużej średnicy, ograniczonym natężeniem przepływu wody oraz wczesnym zatykaniem się urządzenia piaskiem, rdzą, pyłem, etc.

Podczas stosowania konwencjonalnego zraszacza w parkach, kropelki wody wyrzucone z dyszy na łopatkę, są rozpylane ku górze, ponad głowicę, w wyniku czego osiadają na owocach, które tym samym są stale mokre. W rezultacie na ich powierzchni rozwijają się tak zwane organizmy patogenne, takie jak pleśnie na owocach, oraz rozpowszechniają bakterie patogenne, etc, co obniża jakość i wydajność produkcji owoców.

W konwencjonalnych zraszaczach, używanych w szklarniach warzywnych lub kwiatowych, należy zmniejszać kąt podniesienia dyszy w taki sposób, żeby kropelki wody wyrzucanej z dyszy nie uderzały w dach szklarni. Ogranicza to więc wysokość rozpylania. W związku z tym siła uderzenia kropelek wody w powierzchnię gleby, wyrzucanych z dyszy tego typu, jest tak duża, że odbijają się od niej, co uniemożliwia delikatne zraszanie. Innymi słowy, zraszacze o

174 332 konstrukcji konwencjonalnej nie mogą rozpylać wody bez uwzględnienia problemu tak zwanego ograniczenia wysokości zraszania. W związku z powyższym istnieje pilne zapotrzebowanie na głowicę zraszacza, która jest w stanie rozpylać wodę po całym obszarze o dowolnym kształcie i wielkości, i którą można z powodzeniem stosować w parkach, szklarniach warzywnych lub kwiatowych z tak zwanym ograniczeniem wysokości rozpylania.

Celem niniejszego wynalazku jest uzyskanie zraszacza nie mającego wspomnianych powyżej wad.

Następnym celem wynalazku jest uzyskanie zraszacza umożliwiającego delikatne rozpylanie cieczy, w zasadzie równomiernie po całym obszarze o dowolnym kształcie i wymiarach.

Kolejnym celem wynalazku jest uzyskanie zraszacza umożliwiającego rozpylanie cieczy, w zasadzie równomiernie po całym sprysłkwanym pochylonym obszarze, tj. po płaszczyźnie pochylonej.

Następnym celem wynalazkujest uzyskanie zraszacza umożliwiającego rozpylanie bardzo drobnych kropelek cieczy w zasadzie równomiernie po całym spryskiwanym obszarze, z równoczesnym tworzeniem zawiesiny kropelek cieczy w powietrzu, utrzymującej się przez dłuższy okres czasu, co zapewnia wystarczającą wymianę ciepła pomiędzy kropelkami cieczy i powietrzem, tc jest uzyskanie zraszacza zapobiegającego niszczeniu upraw przez mróz.

W związku z powyższym, opracowano zraszacz umieszczany prostopadle w odpowiednim miejscu obszaru spryskiwanego cieczą, zawierający:

(1) rurę wznośną umieszczaną prostopadle w odpowiednim obszarze spryskiwanym cieczą, (2) sterczącą ku górze, w zasadzie półkulistą, głowicę z licznymi dyszami umożliwiającymi rozpryskiwanie cieczy po wymaganym obszarze spryskiwania, zamontowaną na górnym końcu rury wznośnej w sposób umożliwiający jej demontaż, oraz (3) rurę doprowadzającą ciecz, podłączoną do dolnego końca rury wznośnej.

Według pierwszego aspektu wynalazku, głowica zraszacza jest skonstruowana w sposób umożliwiający ustawianie odpowiedniego zasięgu rozpylania cieczy poprzez wybór odpowiedniej kombinacji następujących parametrów: średnicy dysz, kąta ich podniesienia oraz ciśnienia cieczy; kąt podniesienia dysz można regulować w zakresie od 20° do poniżej 90°; średnicę dysz można regulować w zakresie od 0,1 mm do 2 mm; a ciśnienie cieczy w dyszach można regulować do odpowiedniej wartości za pomocą odpowiedniego urządzenia zainstalowanego na rurze doprowadzającej ciecz lub na rurze wznośnej.

Ponieważ zasięg spryskkwania można zmieniać za pomocą odpowiedniego doboru kombinacji takich parametrów jak średnica dyszy, kąt ich podniesienia oraz ciśnienie cieczy w dyszach, więc można tym samym regulować go w zależności od, na przykład, kształtu i wielkości spryskiwanego obszaru, co umożliwia w zasadzie równomierne rozpryskiwanie cieczy po całym spryskiwanym obszarze o dowolnym kształcie i wymiarach.

Regulacja kąta podniesienia dyszy w zakresie od 20° do poniżej 90°, umożliwia eliminację uderzania cieczy, wyrzucanej z dysz pod wybranym ciśnieniem, w powierzchnię gruntu na spr^y^sJ^kwanym obszarze. W związku z tym kropelki rozpryskiwanej cieczy nie odbijają się od gleby, co tym samym zapewnia delikatne rozpylanie cieczy.

Regulacja średnic dysz w zakresie od 0,1 mm do 2 mm, umożliwia zmniejszenie wyrzucanych z nich kropelek cieczy, a tym samym siły, z jaką uderzają w powierzchnię spryskiwanego obszaru. W związku z tym kropelki rozpryskiwanej cieczy nie odbijają się, co tym samym zapewnia delikatne rozpylanie cieczy.

W związku z tym, że na rurze doprowadzającej ciecz lub na mrze wznośnej jest zainstalowane urządzenie do regulacji ciśnienia cieczy do odpowiedniej wartości, istnieje wiele kombinacji średnic dysz i kąta ich podniesienia, które można zmieniać w razie zmiany zasięgu spryskiwania, na przykład, w zależności od kształtu i wymiarów spryskiwanego obszaru, a zatem można w lepszy sposób zapewnić w zasadzie równomierne spryskiwanie cieczą całego zraszanego obszaru o dowolnym kształcie i wymiarach.

Według drugiego aspektu wynalazku, w głowicy zraszacza znajdują się dysze biegnące wzdłuż wielu linii teoretycznych przecinających się w wierzchołku w zasadzie półkulistej

174 332 głowicy zraszacza i biegnących w zasadzie promieniowo po jej powierzchni, przy czym średnice dysz leżących na tych samych liniach teoretycznych zwiększają się w miarę wzrostu odległości dysz od wierzchołka.

W związku z tym, że istnieją liczne dysze usytuowane wzdłuż wielu linii teoretycznych przecinających się w wierzchołku w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza i biegnących w zasadzie promieniowo po jej powierzchni, więc istnieje możliwość odpowiedniego ustawiania zasięgu spryskiwania za pomocą położenia dyszy na powierzchni głowicy, oraz rozpylania wody w zależności od kształtu i wymiarów spryskiwanego obszaru poprzez zmianę rozkładu linii teoretycznych na powierzchni w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza.

Rosnąca wraz z odległością od wierzchołka głowicy średnica dysz leżących wzdłuż tych samych linii teoretycznych umożliwia w zasadzie równomierne rozpryskiwanie wody po całym spryskiwanym obszarze, dzięki czemu ciecz może zraszać w zasadzie równomiernie cały spryskiwany obszar o dowolnym kształcie i wymiarach. Ponadto większa sprawność zraszaczy według wynalazku od zraszaczy konwencjonalnych umożliwia zmniejszenie ich liczby na danym spryskiwanym obszarze.

Według trzeciego aspektu wynalazku, we w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza znajdują się dysze leżące wzdłuż pierwszych linii teoretycznych, stanowiących odpowiednie boki wieloboku otaczającego jej wierzchołek, przy czym pierwsze linie teoretyczne, stanowiące odpowiednie boki wieloboku, są zakrzywione ku wierzchołkowi w zasadzie półkulistej głowicy, patrząc na jej rzut główny poziomy od strony wierzchołka, a także dysze leżące wzdłuż drugich linii teoretycznych biegnących równolegle do pierwszych linii teoretycznych, ale przesunięte względem nich ku wierzchołkowi; wspomniany wielobok jest rombem; a dysze znajdujące się na tych samych liniach teoretycznych mają taką samą średnicę.

Rozmieszczenie wielu dysz na powierzchni w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza wzdłuż pierwszych linii teoretycznych, stanowiących odpowiednie boki wieloboku otaczającego wierzchołek głowicy, przy czym zespół ten, stanowiący odpowiednie boki wieloboku, jest zakrzywiony ku wierzchołkowi w zasadzie półkulistej głowicy, patrząc na jej rzut główny poziomy od strony wierzchołka, a także wzdłuż drugich linii teoretycznych biegnących równolegle do pierwszych linii teoretycznych, ale przesuniętych względem nich ku wierzchołkowi, umożliwia odpowiednią regulację zasięgu rozpryskiwania cieczy za pomocą położenia dysz na w zasadzie półkulistej głowicy, oraz rozpylanie cieczy w zależności od kształtu i wymiarów spryskkwanego obszaru, poprzez, na przykład, wybór kształtu wieloboku, to jest, rozkładu linii teoretycznych na powierzchni w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza. Zatem istnieje możliwość w zasadzie równomiernego rozpryskiwania cieczy po całym spryskiwanym obszarze o dowolnym kształcie i wymiarach, a ponadto większa sprawność zraszaczy według wynalazku od zraszaczy konwencjonalnych umożliwia zmniejszenie ich liczby na danym spryskiwanym obszarze.

W związku z tym, że wielobokiem jest romb, istnieje możliwość w zasadzie równomiernego rozpryskiwania cieczy po całym spryskiwanym obszarze w kształcie, na przykład, prostokąta lub kwadratu.

Dzięki równym średnicom dysz leżących na tych samych liniach teoretycznych istnieje możliwość bardziej równomiernego rozpryskiwania cieczy po całym spryskiwanym obszarze o dowolnym kształcie lub wymiarach.

Według czwartego aspektu wynalazku, w głowicy zraszacza znajdują się dysze lezące w paśmie wyznaczonym przez dwie linie spośród drugich linii teoretycznych, w przybliżeniu równoległe do pierwszej prostej teoretycznej przechodzącej przez wierzchołek w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza, patrząc na jej rzut główny poziomy od strony wierzchołka; po każdej stronie pierwszej prostej teoretycznej istnieje co najmniej jedno pasmo tego typu; pasmo to istnieje w zakresie kątów podniesienia od 0° do 85° od środka w zasadzie półkulistej głowicy patrząc na jej przekrój pionowy, tj. na przekrój poprzeczny przechodzący przez wierzchołek i pionowo do pierwszej prostej teoretycznej.

Liczne dysze znajdujące się w paśmie wyznaczonym przez dwie linie z drugich prostych teoretycznych, w przybliżeniu równoległe do pierwszej prostej teoretycznej przechodzącej przez wierzchołek w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza, patrząc na jej rzut główny poziomy od

174 332 strony wierzchołka, umożliwiają ustawianie odpowiedniego zasięgu rozpryskiwania cieczy za pomocą położenia dysz na powierzchni głowicy, oraz rozpylanie cieczy w zależności od kształtu i wymiarów zraszanego obszaru, poprzez, na przykład, zmianę układu pasma.

Dzięki temu, że dysze znajdują się we wspomnianym paśmie, rozpryskiwana ciecz nigdy nie dociera do miejsc, które nie mają być zraszane, co zmniejsza jej zużycie, a tym samym zmniejsza marnotrawstwo.

Co najmniej jedno pasmo po każdej stronie pierwszej prostej teoretycznej umożliwia równoczesne zraszanie cieczą z jednej głowicy dwóch zraszanych obszarów, co uzyskuje się umieszczając go prostopadle pomiędzy nimi.

Pasmo to istnieje w zakresie kątów wzniesienia od 0° do 85° od środka w zasadzie półkulistej głowicy, patrząc na jej przekrój pionowy, tj. na przekrój poprzeczny przechodzący przez wierzchołek głowicy pionowo do pierwszej prostej teoretycznej.

W miarę wzrostu kątów podniesienia dysz, siły, z jakimi uderzają krople cieczy w powierzchnię zraszanego obszaru, są mniejsze. W związku z tym istnieje możliwość delikatnego zraszania cieczą danego obszaru bez odbijania się jej kropelek od powierzchni gleby. W przypadku używania zraszacza według wynalazku do zraszania wodą obszarów pod drzewkami owocowymi, takich jak kratownice pod winoroślami, zaleca się stosowanie pasm o małych kątach podniesienia, korzystnie, w zakresie od 0° do 60°, przy czym istnieje również możliwość dalszego osłabienia sił uderzenia kropelek w powierzchnię gleby zraszanego obszaru poprzez dobór mniejszych średnic dysz w takim paśmie.

Według piątego aspektu niniejszego wynalazku, w głowicy zraszacza znajdują się dysze usytuowane w prostokątnej strefie wyznaczonej przez dwie pierwsze proste teoretyczne, w zasadzie równoległe do siebie, oraz dwie drugie proste teoretyczne, przecinające pierwsze proste teoretyczne w przybliżeniu pod kątem prostym, i w przybliżeniu równoległe do siebie, patrząc na rzut główny poziomy w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza od strony jej wierzchołka, znajdującego się w prostokątnej strefie; prostokątna strefa znajduje się w zakresie kątów podniesienia od 30° do poniżej 90° od środka półkulistej głowicy, patrząc na jej przekrój pionowy, tj. na przekrój płaszczyzną przechodzącą przez wierzchołek i biegnącą pionowo do pierwszych prostych teoretycznych, a także w zakresie kątów podniesienia od około 30° do poniżej 90° od środka półkulistej głowicy patrząc na jej przekrój pionowy, tj. na przekrój płaszczyzną przechodzącą przez wierzchołek i biegnącą pionowo do drugich prostych teoretycznych.

Liczne dysze usytuowane w prostokątnej strefie wyznaczonej przez dwie pierwsze proste teoretyczne, w zasadzie równoległe do siebie, oraz dwie drugorzędowe proste teoretyczne, przecinające pierwsze proste teoretyczne w przybliżeniu pod kątem prostym, i w przybliżeniu równoległe do siebie, patrząc na rzut główny poziomy w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza od strony jej wierzchołka, znajdującego się w prostokątnej strefie, umożliwiają rozpylanie cieczy z głowicy dokładnie ku górze, a tym samym w przybliżeniu równomiernie po całym potrzebnym spryskiwanym obszarze. Dzięki odpowiedniemu doborowi średnic dysz można zmniejszyć wymiary kropelek cieczy oraz tworzyć ich zawiesinę w powietrzu utrzymującą się przez dłuższy okres czasu, co umożliwia odpowiednią wymianę ciepła pomiędzy kropelkami cieczy a powietrzem, a tym samym skutecznie zapobiega niszczeniu upraw przez mróz. Innymi słowy, zraszacz według wynalazku może być skutecznie używany jako urządzenie do zapobiegania niszczeniu upraw przez mróz. Ponadto dzięki usytuowaniu dysz w prostokątnej strefie, ciecz nigdy nie będzie rozpylana bezpośrednio w dół od głowicy, co zmniejsza jej zużycie, a tym samym zmniejsza marnotrawstwo. Głowica zraszacza nie ma elementów ruchomych, dzięki czemu wyeliminowano większość kłopotów, awarii etc.

Dzięki temu, że prostokątna strefa znajduje się w zakresie kątów podniesienia od 30° do poniżej 90° od środka półkulistej głowicy, patrząc na jej przekrój pionowy, tj. na przekrój płaszczyzną przechodzącą przez wierzchołek i biegnącą pionowo do pierwszych prostych teoretycznych, a także w zakresie kątów podniesienia od około 30° do poniżej 90° od środka półkulistej głowicy patrząc na jej przekrój pionowy, tj. na przekrój płaszczyzną przechodzącą przez wierzchołek i biegnącą pionowo do drugich prostych teoretycznych, ciecz może być rozpylana z głowicy zraszacza bezpośrednio do góry tak delikatnie, że powstaje zawiesina jej

174 332 kropelek w powietrzu, utrzymująca się przez dłuższy okres czasu, co umożliwia bardziej skuteczną wymianę ciepła pomiędzy kropelkami cieczy a powietrzem.

Według szóstego aspektu niniejszego wynalazku, w głowicy zraszacza znajdują się dysze usytuowane w dwóch strefach dzielonych, podzielonych prostą teorety czną przechodzącą przez wierzchołek w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza, przy czym dysze znajdujące się w jednej z dwóch stref dzielonych są rozłożone gęściej w miarę wzrostu odległości od wierzchołka, natomiast dysze w drugiej ze stref dzielonych są rozłożone rzadziej w miarę wzrostu odległości od wierzchołka, albo w głowicy zraszacza znajdują się dysze usytuowane w strefie ograniczonej dwiema liniami drugich prostych teoretycznych, przecinającymi pierwszą prostą teoretyczną przechodzącą przez wierzchołek w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza w zasadzie pod kątem prostym i w zasadzie równolegle do siebie; z kolei wspomniana strefa jest dalej podzielona na dwie podstrefy za pomocą pierwszej prostej teoretycznej; każda z odpowiednich podzielonych podstref jest dalej podzielona na dwie części za pomocą elipsy teoretycznej, poprowadzonej za pomocą fragmentu linii pomiędzy dwoma przecięciami pierwszej prostej teoretycznej a dwoma liniami drugich prostych teoretycznych, jako linia górna; oraz łączne pole powierzchni otworów dysz w części znajdującej się na zewnątrz elipsy teoretycznej w jednej z podstref jest większe niż odpowiednie pole powierzchni otworów dysz w części znajdującej się wewnątrz elipsy teoretycznej, natomiast łączne pole powierzchni otworów dysz w części znajdującej się na zewnątrz elipsy teoretycznej w drugiej podstrefie jest mniejsze niż odpowiednie pole powierzchni otworów dysz w części znajdującej się wewnątrz elipsy teoretycznej.

Wskutek tego, że w głowicy zraszacza znajdują się dysze usytuowane w dwóch strefach dzielonych, podzielonych prostą teoretyczną przechodzącą przez wierzchołek w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza, przy czym dysze znajdujące się w jednej z dwóch stref dzielonych są rozłożone gęściej w miarę wzrostu odległości od wierzchołka, natomiast dysze w drugiej z dzielonych stref są rozłożone rzadziej w miarę wzrostu odległości od wierzchołka, w przypadku pochyłego obszaru zraszania, tj. w przypadku konieczności zraszania cieczą pochyłej płaszczyzny, głowica zraszacza musi być zamontowana na rurze wznośnej w taki sposób, żeby strefa dzielona z dyszami rozłożonymi gęściej w miarę wzrostu odległości od wierzchołka mogła być zwrócona ku dolnej stronie pochyłej płaszczyzny, dzięki czemu ilość cieczy zraszającej dolną cześć pochyłej płaszczyzny może być większa od ilości cieczy zraszającej jej część górną. Tego typu rozkład dysz umożliwia odpowiednią regulację zasięgu zraszania za pomocą położenia dysz na w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza, a tym samym w przybliżeniu równomierne zraszanie cieczą całego potrzebnego pochyłego obszaru zraszania.

Zmniejszenie wielkości kropelek cieczy poprzez odpowiedni dobór średnic dysz zmniejsza siły, z jakimi ciecz zraszająca uderza w powierzchnię gleby. Zatem kropelki cieczy nigdy nie uderzają w powierzchnię gleby gwałtownie, nawet po górnej stronie pochyłej płaszczyzny. Umożliwia to delikatne rozpryskiwanie cieczy bez odbijania się jej kropelek od powierzchni gleby, etc., oraz, na przykład, wyklucza wypłukiwanie zasianych nasion z gleby lub niszczenie liści bądź łodyżek, albo odsłanianie korzeni. W związku z tym nie ma groźby wstrzymania rozwoju roślin. Jak z tego wynika, zraszacz według niniejszego wynalazku jest w stanie zraszać cieczą płaszczyzny pochyłe.

Wskutek tego, że: w głowicy istnieją liczne dysze usytuowane w strefie ograniczonej dwiema liniami drugich prostych teoretycznych przecinającymi pierwszą prostą teoretyczną przechodzącą przez wierzchołek w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza w zasadzie pod kątem prostym i w zasadzie równolegle do siebie; wspomniana strefa jest dalej podzielona na dwie podstrefy za pomocą pierwszej prostej teoretycznej; każda z odpowiednich podzielonych podstref jest dalej podzielona na dwie części za pomocą elipsy teoretycznej, poprowadzonej za pomocą fragmentu linii znajdującego się pomiędzy dwoma przecięciami pierwszej prostej teoretycznej a dwoma liniami drugich prostych teoretycznych, jako linia górna; oraz łączne pole otworów dysz w części znajdującej się na zewnątrz elipsy teoretycznej w jednej z podstref jest większe niz odpowiednie pole otworów dysz w części znajdującej się wewnątrz elipsy teoretycznej, natomiast łączne pole otworów dysz w części znajdującej się na zewnątrz elipsy'teoretycznej w drugiej podstrefie jest mniejsze niż odpowiednie pole otworów dysz w części znajdującej się wewnątrz elipsy teoretycznej, w przypadku pochyłego obszaru zraszania, tj. w przypadku

174 332 konieczności zraszania cieczą pochyłej płaszczyzny, głowica zraszacza musi być zamontowana na rurze wznośnej w taki sposób, żeby podstrefa, w której łączne pole powierzchni otworów dysz w części znajdującej się na zewnątrz elipsy teoretycznej jest większe niż odpowiednie pole powierzchni otworów dysz w części znajdującej się wewnątrz elipsy teoretycznej, mogło być zwrócone ku dolnej stronie pochyłej płaszczyzny, dzięki czemu ilość cieczy zraszającej dolną cześć pochyłej płaszczyzny może być większa od ilości cieczy zraszającej jej cześć górną. Tego typu rozkład dysz umożliwia odpowiednią regulację zasięgu zraszania za pomocą położenia dysz na w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza, a tym samym w przybliżeniu równomierne zraszanie cieczą całego potrzebnego pochyłego obszaru.

Według siódmego aspektu niniejszego wynalazku, we w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza znajdują się dysze usytuowane na koncentrycznych liniach ze środkiem w jej wierzchołku, przy czym średnice dysz leżących na koncentrycznych liniach rosną w miarę wzrostu odległości od licznych linii teoretycznych biegnących w zasadzie promieniowo po powierzchni głowicy od jej wierzchołka; wspomnianymi liniami teoretycznymi są cztery linie, z których każda przecina linię z nią sąsiadującą pod kątem prostym; oraz łączne pole powierzchni otworów dysz leżących na koncentrycznych liniach na powierzchni w zasadzie półkulistej głowicy zwiększa się w miarę wzrostu odległości koncentrycznych linii od wierzchołka.

Zgodnie z powyższym, dysze leżą wzdłuż koncentrycznych linii, których środek znajduje się w wierzchołku w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza, a ich średnice zwiększają się w miarę wzrostu odległości od licznych linii teoretycznych biegnących po powierzchni głowicy w zasadzie promieniowo odjej wierzchołka. Innymi słowy, średnice dysz na każdej koncentrycznej linii nie są sobie równe, to jest, najmniejszą średnicę mają dysze znajdujące się najbliżej linii teoretycznych, a największe - dysze leżące najdalej od nich. Ponieważ średnice dysz są różne w zależności od ich odległości od linii teoretycznych, więc zasięg kropelek wyrzucanych z różnych dysz jest również różny. Umożliwia to dowolną zmianę kształtu zraszanego obszaru, który w przypadku stosowania zraszaczy konwencjonalnych był pierścieniowy. Oznacza to możliwość zraszania cieczą obszaru o dowolnym kształcie poprzez odpowiednią regulację średnic dysz na koncentrycznych liniach, a tym samym zraszanie cieczą w zasadzie całego obszaru o dowolnym kształcie i wymiarach. Innymi słowy, zraszacz według niniejszego wynalazku trzeba ustawiać prostopadle w zależności od kształtu zraszanego obszaru ponieważ umożliwia on zraszanie cieczą obszarów o różnych kształtach. Ponadto, większa sprawność zraszaczy według wynalazku od zraszaczy konwencjonalnych umożliwia zmniejszenie ich liczby na danym spryskiwanym obszarze.

Ponadto, liniami teoretycznymi są cztery linie, każda przecinająca sąsiadującą z nią linię pod kątem prostym. Dysze o równych średnicach, leżące wzdłuż 4 linii teoretycznych, oraz zwiększanie średnic dysz leżących na liniach koncentrycznych proporcjonalnie do odległości od linii teoretycznych, umożliwia równomierne zraszanie cieczą obszaru w kształcie kwadratu.

Wzrost łącznego pola powierzchni otworów dysz, leżących na powierzchni w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza wzdłuż koncentrycznych linii w miarę wzrostu odległości tych linii od wierzchołka, umożliwia uzyskanie równomiernej ilości cieczy na jednostkę pola powierzchni pomiędzy strefą znajdującą się na krótszej odległości, tj. strefą znajdującą się blisko zraszacza, a strefą znajdującą się na dalszej odległości, tj. strefą dalszą od zraszacza, a tym samym w zasadzie równomierne zraszanie całego potrzebnego obszaru.

Według ósmego aspektu niniejszego wynalazku, w głowicy zraszacza znajduje się element wstrzymujący zraszanie, przeznaczony do blokowania wyrzucania cieczy z dysz, które nie są potrzebne do zraszania danego obszaru, oraz element uszczelniający szczeliny pomiędzy elementem wstrzymującym zraszanie, a głowicą zraszacza.

Ciecz zraszająca może wylatywać tylko przez dysze nie zablokowane przez element wstrzymujący zraszanie, a tym samym może wypływać tylko przez odpowiednie dysze po zablokowaniu dysz niepożądanych za pomocą elementu wstrzymującego zraszanie, wskutek czego może skutecznie zraszać tylko pożądane strefy obszaru leżącego wokół zraszacza, to jest, nie może zraszać całego obszaru wokół zraszacza, na przykład, może zraszać tylko obszar znajdujący się z jednej strony zraszacza, albo tylko obszar leżący wokół zraszacza, ale z dala od niego lub w jego pobliżu.

174 332

Głowica zraszacza jest ściśle dopasowana za pomocą elementu uszczelniającego do elementu wstrzymującego zraszanie, wskutek czego nie ma pomiędzy nimi żadnych szczelin; w związku z tym, w razie wstrzymania zraszania przez element wstrzymujący, ciecz nie może pozostawać w szczelinach pomiędzy głowicą zraszacza a elementem wstrzymującym zraszanie ani nie może wyciekać przez nie na zewnątrz. Dzięki takiemu rozwiązaniu można uzyskać bardziej wydajne zraszanie przy mniejszym zużyciu cieczy.

Według dziewiątego aspektu niniejszego wynalazku, pomiędzy głowicą zraszacza a uchwytem mocującym znajduje się filtr, którego wielkość oczekjest mniejsza niż średnica dyszy, a pole robocze filtra większe niż pole przekroju poprzecznego rury wznośnej.

Większe pole robocze filtra od przekroju poprzecznego rury wznośnej umożliwia zwiększenie jego pola filtrującego, to jest, zwiększenie liczby oczek, zmniejszenie na nim spadku ciśnienia oraz zniesienie ograniczeń co do natężenia przepływu cieczy zraszającej. Dzięki takiemu rozwiązaniu zapobiega się przez dłuższy okres czasu zatykaniu filtra przez piasek, rdzę, pył, etc.

Doprowadzanie cieczy zraszającej do głowicy zraszacza za pomocą rury wznośnej podłączonej do uchwytu mocującego umożliwia równomierne działanie ciśnienia na całą głowicę, a tym samym równomierne zraszanie cieczą danego obszaru.

Według dziesiątego aspektu niniejszego wynalazku, we w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza znajdują się dysze leżące pod kątem podniesienia nie większym niż 27° w stosunku do jej środka, usytuowane na wielu liniach teoretycznych, biegnących po jej powierzchni od jej wierzchołka w przybliżeniu promieniowo, przy czym średnice dysz leżących na tych samych liniach teoretycznych zmniejszają się w miarę wzrostu odległości od wierzchołka, a łączne pole powierzchni otworów dysz o tym samym kącie podniesienia zmniejsza się w miarę zmniejszania się kąta podniesienia dysz.

We w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza znajdują się liczne dysze o kątach podniesienia nie większych niż 27° w stosunku dojej środka, leżące wzdłuż licznych linii teoretycznych biegnących w przybliżeniu promieniowo po powierzchni głowicy od jej wierzchołka. Generalnie, odległość zraszania cieczą wyrzucaną z dysz jest największa w przypadku dysz o kącie podniesienia 27° i zmniejsza się ze wzrostem lub zmniejszaniem się kątów podniesienia dysz. Umożliwia to odpowiednią regulację zasięgu zraszania poprzez odpowiedni dobór położenia dyszy w zakresie kątów podniesienia poniżej 21°, oraz zraszania kropelkami cieczy danego obszaru o dowolnym kształcie i wymiarach poprzez wybór odpowiedniego układu linii teoretycznych na powierzchni części półkulistej. Kąt podniesienia żadnej z dysz nie jest większy od 27°, kropelki cieczy nigdy nie lecą nad głowicę zraszacza. Ponadto średnice dysz lezących na tych samych liniach teoree.ycz.nych zmniejszają się ze wzrosteem odległości od wierzchołka, co umożliwia w zasadzie równomierne zraszanie całego obszaru cieczą. Jak z tego wynika, zraszacz według niniejszego wynalazku może być z powodzeniem stosowany w parkach lub farmach szklarniowych albo w ogrodach, w których występuje tak zwane ograniczenie wysokości zraszania. Przykładowo, w przypadku zraszania wodą parków zraszaczem według niniejszego wynalazku kropelki cieczy nigdy nie wylatują ponad głowicę, a tym samym nigdy nie osiadają na wiszących wysoko owocach, które dzięki temu są cały czas suche. W rezultacie znacznie ogranicza to zarażanie owoców tak zwanymi organizmami patogennymi oraz utrzymanie wysokiej jakości i wydajności produkcji owoców. W przypadku stosowania głowic według niniejszego wynalazku w zraszaczach używanych w farmach szklarniowych lub ogrodach, kropelki wody nigdy nie docierają ponad głowicę, bez uprzedniego uderzenia w sufit budynku. Jak z tego wynika, zraszanie wodą można wykonać bez konieczności uprzedniej analizy tak zwanego ograniczenia wysokości zraszania.

Ponadto łączne pole powierzchni otworów dysz o tym samym kącie podniesienia zmniejsza się wraz ze zmniejszaniem się kąta podniesienia. Umożliwia to uzyskanie równej ilości cieczy na jednostkę pola powierzchni w strefie o stosunkowo krótkim zasięgu zraszania, tj. strefie znajdującej się w pobliżu zraszacza, oraz w strefie o stosunkowo dużym zasięgu zraszania, tj. w strefie znajdującej się z dala od zraszacza. Rozwiązanie to umożliwia bardziej równomierne zraszanie cieczą całego pożądanego obszaru.

174 332

Zraszacz citc/owe umits/c/ony prostopadle w odpowiednim miejscu obszaru przeznaczonego do zraszania cieczą charakteryzuje się tym, że zawiera rurę wznośną umieszczoną prostopadle w odpowiednim miejscu obszaru oyzeznac/onngo do zraszania cieczą, sterczącą do góry, w zasadzie półkulistą głowicę z licznymi dyszami umożliwiającymi zraszanie cieczą odpowiedniego obszaru, zamontowaną na górnym końcu rury wznośnej w sposób umożliwiający demontaż, oraz rurę doprowadzającą ciecz do dolnego końca rury wznośnej.

Korzystnie, głowica zraszacza jest skonstruowana w sposób umożliwiający zadawanie odpowiedniego zasięgu zraszania cieczą poprzez dobór kombinacji takich parametrów jak średnice dysz, kąty podniesienia dysz oraz ciśnienia cieczy działającego na decze

Korzystnie, kąt podniesienia dyszy jest wybierany z przedziału wartości od 20° do poniżej 90°.

Korzystnie, średnica dyszy jest wybierana z przedziału wartości od 0,1 mm do 2 mm.

Kor/estnin, na rurze doprowadzającej ciecz lub na rurze wznośnej jest zamontowane urządzenie zmieniające ciśnienie cieczy, będące w stanie zmieniać ciśnienie cieczy do pożądanej wartości.

Korzystnie, w głowicy zraszacza znajdują się decze leżące wzdłuż licznych linii teoretycznych przecinających się w wierzchołku w zasadzie półkuli stej głowicy zyauzacza i biegnących w zasadzie promieniowo po powierzchni w zasadzie półkulistej głowicy zyas/acza, przy czym średnice dysz leżących wzdłuż tych samych linii teoretycznych zwiększają się w miarę wzrostu odległości dysz od wierzchołka.

Korzystnie, w głowicy zraszacza znajdują się deszt leżące wzdłuż pierwszych linii teoretycznych wyznaczonych przez odpowiednie boki winlobokn otaczającego wierzchołek w zasadzie półkuliitej głowicy zraszacza, przy czym wspomniane pierwsze linie teoretyczne, wyznaczone przez odpowiednie boki wieloboku, są zakrzywione ku w zasadzie półkulidtej głowicy /raczac/a, patrząc na rzut główny poziomy w zasadzie póJ^ku^^dtej głowicy zraszacza od strony wierzchołka, a także dyczn leżące wzdłuż drugich linii teoretycznych, biegnących równolegle do pierwszych linii teoretycznych, ale odsuniętych od pieydc/ych linii teoretycznych ku wierzchołkowi.

Korzystnie, wielobok jest rombem.

Korzystnie, decze znajdujące się na tych samych liniach teoretycznych mają takie same średnice

Korzystnie, w głowicy zraszacza znajdują się dysze leżące w carαfit pasmowej ograniczonej przez dwie drugie linie teoretyczne, w zasadzie równoległe do pierwszej prostej teoretycznej przechodzącej przez wierzchołek w zasadzie oółknlicteJ głowicy zrac/αc/a, patrząc na rzut główny poziomy w zasadzie półkul^tej głowicy zraszacza od strony wierzchołka.

Korzystnie, z każdej strony pierwszej prostej teoretycznej znajduje się co najmniej jedna strefa pasmowa.

Korzystnie, strefa pasmowa leży w or/tdziαle katów podniesienia od 0° do 85° od środka w zasadzie półkulEtej głowicy /raczac/a w przekroju pionowym głowicy zraszacza, przechodzącym przez wierzchołek i pionowo do oieydizej prostej teoretycznej.

Korzystnie, w głowicy zyac/aczα znajdują się dysze lezące w prostokątnej strefie ograniczonej dwiema pierwszymi prostymi teoretycznymi, w zasadzie równoległymi do siebie, oraz dwiema drugimi prostymi teoretycznymi, przecinającymi pierwsze proste teoretyczne w zasadzie pod kątem prostym, i w zasadzie równoległymi do siebie, patrząc na rzut główny poziomy w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza od strony wierzchołka w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza, przy czym wspomniany wierzchołek leży we wspomnianej prostokątnej strefie.

Korzystnie, prostokątna strefa leży w py/tdziale kątów podniesienia od 30° do poniżej 90° względem środka w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza w przekroju pionowym głowicy zraszacza, przechodzącym orze/ wierzchołek i pionowo do pierwszych prostych teoretycznych, a także w przedziale kątów podniesienia od 30° do poniżej 90° względem środka w zasadzie półkulistej głowicy /ras/acza w przekroju pionowym głowicy zraszacza, orztchod/ącym przez wierzchołek i pionowo do drugich prostych teoretycznych.

Korzystnie, w głowicy zraszacza znajdują się des/e lezące w dwóch dzielonych strefach w zasadzie półkul^tej głowicy zraszacza, podzielonych prostą teoretyczną przechodzącą przt/ wierzchołek w zasadzie oółkulictnj głowicy zraszacza, przy czym dyczn w jednej z dwóch stref

174 332 dzielonych są rozmieszczone gęściej w miar wzrostu odległości od wierzchołka, natomiast dysze w pozostałej strefie dzielonej są rozmieszczone rzadziej w miarę wzrostu odległości od wierzchołka.

Korzystnie, w głowicy zraszacza znajdują się dysze leżące w strefie ograniczonej dwiema drugimi liniami teoretycznymi przecinającymi pierwszą prostą teoretyczną, przechodzącą przez wierzchołek w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza, pod kątem prostym i w zasadzie równoległymi do siebie; strefa ta jest dalej podzielona na dwie podstrefy za pomocą pierwszej prostej teoretycznej; każda z odpowiednich dzielonych podstrefjest dalej podzielona na dwie podsekcje za pomocą elipsy teoretycznej poprowadzonej za pomocą odcinka linii pomiędzy dwoma pp-zecięciami pierwszej prostej teoretycznej a dwiema drugimi prostymi teoretyczny mi, jako linia od strony górnej; oraz łączne pole powierzchni otworów dysz w podsekcji leżącej na zewnątrz elipsy teoretycznej w jednej z podstrefjest większe niż odpowiednie pole powierzchni otworów dysz w podsekcji znajdujących się wewnątrz elipsy teoretycznej, natomiast łączne pole powierzchni otworów dysz w podsekcji leżącej na zewnątrz teoretycznej elipsy w pozostałej podstrefie jest mniejsze niż odpowiednie pole powierzchni otworów dysz znajdujących się w podsekcji leżącej wewnątrz elipsy teoretycznej.

Korzystnie, w głowicy zraszacza znajdują się dysze lezące wzdłuż linii koncentrycznych ze środkiem w wierzchołku w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza, oraz średnice dysz leżących wzdłuż linii koncentrycznych zwiększają się w miarę wzrostu odległości od licznych linii teoretycznych biegnących w zasadzie promieniowo od wierzchołka wzdłuż powierzchni w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza.

Korzystnie, liniami teoretycznymi są cztery linie, każda przecinająca sąsiadującą z nią linię pod kątem prostym.

Korzystnie, łączne pole powierzchni otworów dysz leżących wzdłuż linii koncentrycznych na powierzchni w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza rośnie w miarę wzrostu odległości linii koncentrycznych od wierzchołka.

Korzystnie, głowica zraszacza jest zaopatrzona w zespół wstrzymujący zraszanie, służący do wstrzymywania zraszania cieczą przez inne dysze niż te, które mają zraszać potrzebny obszar.

Korzystnie, głowica zraszaczajest wyposażona w element uszczelniający do uszczelniania szczelin pomiędzy zespołem wstrzymującym zraszanie a głowicą zraszacza.

Korzystnie, w głowicy zraszacza, pomiędzy głowicą zraszacza a uchwytem mocującym znajduje się filtr; wielkość oczek filtra jest mniejsza niż średnica dysz, a pole jego powierzchni roboczej jest większe od pola przekroju poprzecznego rury wznośnej.

Korzystnie, w głowicy zraszacza znajdują się dysze usytuowane pod kątami podniesienia dysz nie większymi niż 27° względem środka w zasadzie półkulistej głowicy i leżące wzdłuż licznych linii teoretycznych, biegnących w zasadzie promieniowo od wierzchołka w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza wzdłużjej powierzchni, przy czym średnice dysz leżących wzdłuż tych samych linii teoretycznych zmniejszają się w miarę wzrostu odległości od wierzchołka.

Korzystnie, łączne pole powierzchni otworków dysz usytuowanych pod takim samym kątem podniesienia zmniejsza się w miarę zmniejszania się kąta podniesienia dysz.

Przedmiot wynalazku przedstawiono w przykładzie wykonania na rysunku, na którym: fig. 1 przedstawia zraszacz według niniejszego wynalazku z głowicą zraszającą, w schematycznym rzucie pionowym; fig. 2 i 3 - głowica zraszacza według jednego z przykładów wykonania opartego na drugim aspekcie niniejszego wynalazku, odpowiednio w rzucie poziomym i pionowym; fig. 4 - rozkład natężenia przepływu wody zraszającej podczas testu zraszania wodnego przeprowadzonego za pomocą zraszacza z głowicą zraszającą według jednego z przykładów wykonania niniejszego wynalazku, opartego na pierwszym aspekcie niniejszego wynalazku; fig. 5,6,7 i 8 - rozkłady natężenia przepływu cieczy zraszającej stanowiące część wyników testu zraszania wodnego przeprowadzonego w taki sposób jak dla fig. 4; fig. 9 i 10, 11 i 12 - obszar zraszania podczas testu zraszania wodnego według fig. 4 do 8, odpowiednio, w schematycznych oraz szczegółowych rzutach poziomych; fig. 13 -rozkład natężenia przepływu wody zraszającej, stanowiący część wyników testu zraszania wodnego przeprowadzonego w taki sam sposób, jak pokazano na fig. 4; fig. 14 - profile rozkładu wody zraszającej w funkcji odległości od rury wznośnej;fig. 151 16-głowicazraszacza według niniejszego wynalazku wjednym z przykładów

174 332 wykonania opartego na aspekcie niniejszego wynalazku, odpowiednio, w rzucie głównym poziomym i pionowym; fig. 17 i 18 - zmodyfikowana głowica zraszacza z fig. 15 i 16, odpowiednio, w rzucie głównym poziomym i pionowym; fig. 19 - profile rozkładu wody zraszającej w zależności od odległości od rury wznośnej; fig. 20 i 21 - głowica zraszacza w jednym z przykładów wykonania opartego na czwartym aspekcie niniejszego wynalazku, w rzucie głównym poziomym; fig. 22 - główna część głowicy zraszacza z fig. 20, na której widać położenie strefy pasmowej, w przekroju pionowym; fig. 23 - profile rozkładu wody zraszającej w zraszanym obszarze głowicy zraszacza pokazanej na fig. 20, w funkcji odległości od rury wznośnej; fig. 24 i 25 - głowica zraszacza w jednym z przykładów wykonania według piątego aspektu niniejszego wynalazku, w rzucie głównym poziomym i rzucie pionowym; fig. 26 i 27 - jeden ze zmodyfikowanych rozkładów dysz na głowicy zraszacza z fig. 24 i 25, odpowiednio w rzucie głównym poziomym i rzucie pionowym; fig. 28 i 29 - zasadnicza część zraszacza z fig. 24 i 25, na której widać położenie prostokątnej strefy na głowicy zraszacza, w przekrojach pionowych; fig. 30 - profile rozkładu wody zraszającej w funkcji odległości od rury wznośnej; fig. 31 i 32 - głowica zraszacza w jednym z przykładów wykonania według szóstego aspektu niniejszego wynalazku, odpowiednio, w rzucie głównym poziomym i pionowym; fig. 33A i 33B - odpowiednio, model zraszania wodą pochylonej płaszczyzny za pomocą zraszacza zaopatrzonego w głowicę z fig. 31 i 32, w schematycznym rzucie głównym poziomym, oraz profile rozkładu wody zraszającej w funkcji odległości od rury wznośnej; fig. 34 - profile rozkładu wody zraszającej w funkcji odległości od rury wznośnej; fig. 35 i 36 - głowica zraszacza w jednym z przykładów wykonania według siódmego aspektu niniejszego wynalazku, w rzucie, odpowiednio, głównym poziomym i pionowym; fig. 37A i 37B - odpowiednio, cała powierzchnia obszaru zraszanego wodą za pomocą głowicy zraszacza z fig. 35 i 36, w rzucie głównym poziomym, oraz czwarta część zraszanego obszaru z fig. 37A w szczegółowym rzucie poziomym; fig. 38 i 39 - głowica zraszacza w jednym z przykładów wykonania według siódmego aspektu niniejszego wynalazku w rzutach, odpowiednio, głównym poziomym i pionowym; fig. 40 - obszar, który ma być zraszany wodą za pomocą głowicy zraszacza z fig. 38 i 39, w rzucie głównym poziomym; fig. 41 i 42 - głowica zraszacza w jednym z przykładów wykonania według ósmego aspektu niniejszego wynalazku, w rzucie, odpowiednio, głównym poziomym i pionowym; fig. 43A i 43 B - konstrukcja pokrywy głowicy zraszacza pokazanej na fig. 41 i 42, w rzucie, odpowiednio, perspektywicznym i głównym poziomym; fig. 44 - zraszany obszar pokrywany przez głowicę zraszacza z pokrywą z fig. 43A i 43B; fig. 45 - pokrywa głowicy o innej konstrukcji, w przekroju pionowym; fig. 46A i 46B- pokrywa głowicy o innej konstrukcji w rzucie, odpowiednio, perspektywicznym i głównym poziomym; fig. 47 - zraszany obszar pokrywany przez głowicę zraszacza z pokrywą z fig. 46A i 46B; fig. 48 - inny sposób połączenia pokrywy głowicy z głowicą, w częściowym przekroju pionowym; fig. 49 - inny sposób połączenia pokrywy głowicy z głowicą zraszacza, w częściowym przekroju pionowym; fig. 50 - kolejny sposób połączenia pokrywy głowicy z głowicą zraszacza, w przekroju pionowym; fig. 51A i 51B - odpowiednio, kolejny sposób połączenia pokrywy głowicy z głowicą zraszacza, w przekroju pionowym, oraz pokrywa głowicy z fig. 51 A, w rzucie perspektywicznym; fig. 52A, 52B, 52C i 52D - odpowiednio, kolejny sposób połączenia pokrywy głowicy z głowicą zraszacza w przekroju pionowym, głowica zraszacza z fig. 52A, w przekroju pionowym i poziomym, oraz pokrywa głowicy z fig. 52A, w przekroju poziomym; fig. 53A, 53B i 53C odpowiednio, kolejny wariant pokrywy głowicy, w rzucie perspektywicznym, oraz następne sposoby połączenia pokrywy głowicy z głowicą zraszacza, w częściowych przekrojach poziomych; fig. 54A i 54B - odpowiednio, kolejny wariant pokrywy głowicy, w nucie perspektywicznym, oraz następny sposób połączenia pokrywy głowicy z głowicą zraszacza, w częściowym przekroju poziomym; fig. 55 - wzajemne usytuowanie pokrywy głowicy, uszelnienia i głowicy zraszacza, w przekroju pionowym; fig. 56A i 56B - kolejny wariant głowicy zraszacza, odpowiednio, w rzucie perspektywicznym i głównym poziomym; fig. 57 - obszar zraszany za pomocą głowicy zraszacza z pokrywą z fig. 56Ai 56B; fig. 58Ai 58B- kolejny wariant pokrywy głowicy, odpowiednio, w rzucie perspektywicznym i głównym poziomym; fig 59 - obszar zraszany za pomocą głowicy zraszacza z fig. 58A i 58B; fig. 60 - głowica zraszacza w jednym z przykładów wykonania według dziewiątego aspektu mniejszego wynalazku, w przekroju pionowym; fig. 61

174 332 i 62 - główna część głowicy zraszacza w innym przykładzie wykonania według niniejszego wynalazku, w przekroju pionowym, oraz kształt filtra w głowicy zraszacza, w rzucie perspektywicznym; fig. 63 - filtr o innym kształcie według niniejszego wynalazku, w rzucie perspektywicznym; fig. 64 - zmodyfikowana głowica zraszacza w przekroju pionowym; fig. 65 i 66 głowica zraszacza w przykładzie wykonania według dziesiątego aspektu niniejszego wynalazku, odpowiednio, w rzucie głównym poziomym i pionowym; fig. 67 - zraszacz z głowicą z fig. 65 i 66 umieszczony prostopadle pod kratownicami z winoroślą, w schematycznym rzucie pionowym; fig. 68 - obszar zraszany za pomocą głowicy z fig. 65 i 66, w rzucie głównym poziomym; fig. 69 - profil rozkładu natrysku wody na zraszany obszar za pomocą głowicy z fig. 65 i 66, w zależności od odległości od rury wznośnej; fig. 70 - profil obrazujący zalezność kąta podniesienia dyszy głowicy zraszacza z fig. 65 i 66 od maksymalnej wysokości wyrzutu kropelek wody zraszającej; fig. 71 - zraszacz z konwencjonalną głowicą ustawiony prostopadle pod kratownicą z winoroślą, w schematycznym rzucie pionowym; fig. 72 - sposób ustawiania zraszaczy według niniejszego wynalazku w zraszanym obszarze w rzucie schematycznym; fig. 73 i 74 - odpowiednio, zraszany obszar i obszary częściowo pokrywające się ze sobą, uzyskane za pomocąjednego i kilku zraszaczy konwencjonalnych.

Poniżej przedstawiono szczegółowy opis niniejszego wynalazku ilustrowany przykładami wykonania i rysunkami. W opisie tym przedstawiono przykłady wykonania, w których cieczą zraszającą jest woda, to jest zraszacze cieczowe są zraszaczami wodnymi.

Przedstawiony w opisanych dalej przykładach wykonania, zraszacz wodny, będący wersją zraszacza cieczowego, składa się z rury wznośnej 11, zasilanej wodą dopływającą rurą dolotową 10. Rura wznośna jest ustawiona prostopadle w odpowi ednim miejscu na powierzchni gleby, która ma być zraszana, to jest w obrębie zraszanego obszaru. W górnej części rury wznośnej jest zamontowana za pomocą uchwytu mocującego 12 demontowalna głowica 1 zraszacza. Uchwyt 12 posiada część gwintowaną z gwintem wewnętrznym (nie pokazaną na rysunkach) pasującą do gwintowanej, z gwintem zewnętrznym, części 1b w głowicy zraszacza,jak pokazano na fig. 3.

Jak widać na fig. 2 i 3, głowica 1 zraszacza składa się ze sterczącej ku górze, w zasadzie półkulistej części 1a, części gwintowanej lb (z gwintem zewnętrznym) służącej do jej mocowania w uchwycie mocującym 12, oraz łącznika 1c, do łączenia półkulistej części la z częścią gwintowaną 1b. W stosowanym tu znaczeniu, termin w zasadzie półkulista oznacza, że pionowy przekrój części la (w przekroju płaszczyzną pionową prostopadłą do powierzchni rysunku fig. 2) ma kształt zbliżony do półkola albo do połówki elipsy.

Łącznik 1c ma kształt umożliwiający łatwe sprzęganie i rozsprzęgame głowicy 1 z uchwytem mocującym 12, na przykład, w kształcie ośmiokąta, patrząc znad głowicy, jak widać na fig. 2. W zbliżonej do półkuli części la znajdują się liczne dysze 2 do zraszania wodą powierzchni gleby, etc. Nie ma żadnych ograniczeń ani co do liczby dysz ani co do wielkości głowicy zraszacza.

Poniżej przedstawiono opis przykładu wykonania według pierwszego aspektu niniejszego wynalazku.

Jak widać na fig. 2, w głowicy 1 zraszacza, umocowanej za pomocą uchwytu mocującego 12 w górnej części nury wznośnej 11, znajdują się liczne dysze 2, przeznaczone do rozpylania wody. Zasięg zraszania kropelkami wody można regulować za pomocą odpowiednich kombinacji średnicy dysz, kąta ich podniesienia i ciśnienia wody w dyszach. Rurę wznośną 11 można ustawiać prostopadle w potrzebnym miejscu na powierzchni gleby, etc. (w zraszanym obszarze), ale, korzystnie, zaleca się ustawianie jej w jego środku lub narożu, co ułatwia wybór odpowiedniej kombinacji średnic dysz, kąta ich podniesienia oraz ciśnienia wody w dyszach.

Nie ma ograniczeń co do średnic dysz, ale, korzystnie, zaleca się dysze o średnicach od 0,1 mm do 2 mm. Wybór średnicy dyszy z powyższego przedziału wartości umożliwia zmniejszenie wyrzucanych z nich kropelek wody oraz zmniejszenie siły, zjaką uderzają w powierzchnię gleby zraszanego obszaru. Oznacza to możliwość delikatnego rozpylania wody bez odbijania się jej kropelek od powierzchni gleby. Natomiast zmniejszenie średnicy dysz poniżej 0,1 mm powoduje rozpylenie wody na tak drobne kropelki, ze tworzą one mgłę, co utrudnia zraszanie na dalsze odległości. Ponadto ilość wody przypadającej na jednostkę pola powierzchni jest tak mała, że uniemożliwia skuteczne zraszanie danego obszaru. Z drugiej strony, dysze o średnicach

174 332 większych niż 2 mm wyrzucają tak duże kropelki wody, że siła z jaką uderzają w powierzchnię gleby zraszanego obszaru, jest bardzo duża i pojawia się zjawisko ich odbijania od gleby, etc, co uniemożliwia delikatne zraszanie wodą.

Nie ma żadnych ograniczeń co do wielkości kąta podniesienia dysz, ale, korzystnie, zaleca się stosowanie kątów z przedziału wartości od 20° do poniżej 90°. Wybór kąta podniesienia dyszy z powyższego przedziału wartości eliminuje uderzanie kropelek zraszającej wody w powierzchnię gleby w zraszanym obszarze, spowodowane ciśnieniem wody w dyszach. Umożliwia to tym samym delikatne rozpylanie wody bez odbijania jej kropelek od powierzchni gleby, etc. W przypadku kąta podniesienia dyszy mniejszego od 20°, kropelki wody zraszającej uderzają w powierzchnię zraszanego obszaru wskutek działania ciśnienia wody w dyszach, co powoduje wzrost siły, z jaką uderzają w powierzchnię gleby w zraszanym obszarze, czemu towarzyszy odbijanie się ich od powierzchni gleby, etc. W rezultacie uniemożliwia to delikatne zraszanie wodą.

Generalnie, wiadomo, że siła oporu działającego na kropelki wody poruszające się w powietrzujest proporcjonalna do kwadratu ich prędkości, w związku z czym, przy stałej wartości ciśnienia wody i średnicy dyszy, największy zasięg kropelek wody zraszającej występuje w przypadku kąta podniesienia dysz wynoszącego około 30°, dokładnie 27°. W związku z tym, przy stałym ciśnieniu wody i średnicy dyszy, zasięg kropelek wody zraszającej jest ustalony, na przykład z zależności Y1/Y2 = 1,4 do 1,5, gdzie Y1 jest zasięgiem zraszania dla kąta podniesienia dyszy wynoszącym 30°, a Y2 jest zasięgiem zraszania dla kąta podniesienia dyszy wynoszącego 60°. Ponadto kropelki wody zraszającej mogą dolecieć dalej ze wzrostem średnicy dyszy 1 związanym z tym zmniejszeniem kąta zraszania, przy stałym ciśnieniu wody w dyszach i kącie podniesienia dysz. Ponadto kąt wyrzucania kropelek wody rośnie ze wzrostem zasięgu zraszania, co zwiększa zraszany obszar. Inaczej mówiąc, przy stałym ciśnieniu wody w dyszach i stałej średnicy dysz, wzrost kąta podniesienia dysz powoduje zmniejszenie zraszanego obszaru, co zwiększa ilość wody zraszającej na jednostkę pola powierzchni. Warunkiem utrzymania w przybliżeniu stałej ilości wody zraszającej na jednostkę pola powierzchni jest, na przykład, zastosowanie mniejszych dysz (o mniejszej średnicy) o kącie podniesienia 60° niż dysz o kącie podniesienia 30°.

Nie ma żadnych ograniczeń co do wielkości ciśnienia w dyszach. W przypadku bezpośredniego podłączenia zraszacza cieczowego, to jest rury wznośnej, na przykład, do zwykłej instalacji wodnej (wodociągu), ciśnienie wody wynosi od 1 do około 2 kG/cm2 W razie potrzeby ciśnienie wody w dyszach można zmieniać za pomocą urządzenia do zmiany ciśnienia, na przykład, za pomocą pompy, zaworu redukcyjnego, zasuwy, etc., umożliwiających zmianę jego wartości do odpowiedniego poziomu, na przykład od 1do 5 kG/cm2, korzystnie 1do 2 kG/cm2.

W związku z tym, że w razie potrzeby istnieje możliwość nastawienia zasięgu zraszania i kierunku lotu kropelek wody poprzez dobór odpowiedniej kombinacji takich parametrów jak średnica dysz, kąt ich podniesienia, kąt sektorowy (który zdefiniowano w dalszej części niniejszego opisu) oraz ciśnienie wody w dyszach, w zraszaczu cieczowym według niniejszego wynalazku można zmieniać zasięg zraszania w zależności od kształtu i wymiarów zraszanego obszaru, co umożliwia w zasadzie równomierne zraszanie wodą całego obszaru o dowolnym kształcie i wymiarach.

W przypadku zmiany ciśnienia wody w dyszach za pomocą pompy, etc, jak wspomniano powyżej, w celu zmiany zasięgu zraszania i kierunku wyrzucania kropelek wody w zależności od kształtu i wymiarów zraszanego obszaru, zwiększa się swoboda doboru kombinacji takich parametrów jak średnica dysz, kąty ich podniesienia oraz kąty sektorowe.

Sposób obliczeniowego i doświadczalnego doboru średnicy dysz i kąta ich podniesienia zostanie przedstawiony na konkretnych przykładach.

Załóżmy, że istnieją następujące warunki wyjściowe: obszar 1, który ma być zraszany wodą jest kwadratem o wymiarach 10 x 10 m, a rura wznośna 11 (fig. 1) jest ustawiona prostopadle w środku O zraszanego obszaru, jak pokazano na fig. 9. Ciśnienie wody w dyszach 2 w głowicy 1 zraszacza wynosi 2 kG/cm2.

Wystarczy zdefiniować średnice dysz i kąty ich podniesienia, umożliwiające zraszanie wodą jednej ósmej części zraszanego obszaru, tj. strefy ograniczonej bokami trójkąta OAB na

174 332 fig. 9, ponieważ po zdefiniowaniu średnic dysz i kątów ich podniesienia, umożliwiających zraszanie wodą całego obszaru ograniczonego bokami trójkąta OAB, można bardzo łatwo i od razu zdefiniować średnice dysz i kąty ich podniesienia, umożliwiające zraszanie całego potrzebnego obszaru.

Najpierw przeanalizujmy zraszanie wodą boku AB trójkąta OAB. Jak widać na fig. 10, bok AB podzielono na 5 równych odcinków, a następnie nastawiono zraszanie wodą za pomocą odpowiednich dysz otoczenia punktów A, B, C, D, E i F. Odległości od punktu O, w którym znajduje się rura wznośna (zraszacz), do odpowiednich punktów A do F są następujące: odległość OA = 5^2 = 7 m, odległość OB = 5 m, odległość OC = 6,4 m, odległość OD = 5,8 m, odległość OE = 5,4 m, a odległość OF = 5,1 m. Kąt ZAOB = 45°, ZAOC = 6°, ZAOD = 14°, ZAOE = 23° i ZAOF= 34°. W dalszym opisie odcinek OA przyjmuje się za podstawę, a wspomniane powyżej kąty pomiędzy pozostałymi odcinkami a odcinkiem OA definiuje się jako kąty sektorowe.

Następnie oblicza się kąty podniesienia dysz, umożliwiające zraszanie wodą otoczenia odpowiednich punktów A do F (w dalszej części opisu odpowiednie dysze oznaczono odpowiednimi literami a, b, c, d, e i f). Jak już wspomniano wcześniej, przy stałym ciśnieniu wody, największy zasięg mają kropelki wody wyrzucane z dyszy, której kąt podniesienia wynosi około 30°, a dokładnie 27°, w związku z czym kątowi podniesienia dyszy wyrzucającej wodę zraszającą do punktu A, leżącego najdalej od miejsca O, w którym znajduje się zraszacz, zadaje się wartość 30°.

Przeprowadzono testy na wyznaczanie średnicy dyszy a dla kąta jej podniesienia 30°, stwierdzając, że woda dolatuje w pobliże punktu A kiedy średnica dyszy a wynosi 0,7 mm.

Wiadomo, że przy stałej średnicy dyszy zasięg kropelek wody przy kącie podniesienia dyszy 30° wynosi 1,4 - 1,5 zasięgu kropelek wody przy kącie podniesienia dyszy równym 60°, podczas gdy stosunek odległości OA do odległości OB = 7/5 = 1,4. W związku z tym, w celu zraszania otoczenia punktu B średnica dyszy b powinna wynosić 0,7 mm, a kąt jej podniesienia 60°.

Po nadaniu średnicom i kątom podniesienia dysz a i b wspomnianych powyżej wartości, zasięg lotu kropelek wody z dyszy ustawionej pod kątem podniesienia równym 30° jest równy 7 m, a kropelek wody z dyszy ustawionej pod kątem 60° wynosi 5 m, to jest różnica tych wartości wynosi 2 m (= 7-5). Innymi słowy dla stałej średnicy dyszy, zmiana kąta jej podniesienia o 30° zmienia zasięg zraszania o 2 m. Jak z tego widać, w przypadku kiedy we wspomnianych powyżej warunkach zasięg zraszania wynosi aż 7 m do 5 m, warunkiem jego d^i^ócema o 10 cm jest zwiększenie kąta podniesienia dyszy o 1,5°. Na przykład, odległość OC (= 6,4 m) jest krótsza niż odległość OA (= 7 m) o 0,6 m, w związku z czym kąt podniesienia dyszy c, umożliwiający zraszanie wodą otoczenia punktu C, będzie wynosił 39° (= 30° + 6 x 1,5°). W podobny sposób można wyznaczyć kąty podniesienia dysz d, e i f, które będą wynosiły, odpowiednio, 48°, 54° i 58,5°. Założono, że średnice wszystkich dysz od c do f wynoszą 0,7 mm. Średnice, kąty sektorowe i kąty podniesienia dysz a do f podano w Tabeli 1.

Wspomniane powyżej badania, mające na celu wyznaczenie średnic, kątów sektorowych i kątów podniesienia dysz od a do f, przeprowadzono na głowicach zraszaczy wykonanych z technicznego tworzywa sztucznego składającego się z polimeru stopowego polioksyfenylenu (PPE) z poliamidem, i zawierającego 20% wagowo talku.

W testach zraszania wodą stosowano otwarte od góry pojemniki pomiarowe z denkami o wymiarach 16 cm x 16 cm i o wysokości 3,5 cm umieszczane w trójkątnej strefie OAB zraszanego obszaru (fig. 9) bardzo blisko jeden drugiego, bez szczeliny pomiędzy nimi. Czas zraszania wodą z głowicy zraszacza wynosił 10 minut. Po zakończeniu zraszania mierzono głębokość, to jest głębokość na 256 cm², wody złapanej przez odpowiednie pojemniki pomiarowe. W dalszym opisie objętość wody złapanej w jednym pojemniku pomiarowym w ciągu jednej gadziny, przeliczona na głębokość wody na godzinę, będzie nazywana intensywnością zraszania, przy czym wielkość ta będzie również określana objętością wody zraszającej na jednostkę pola powierzchni. Na przykład, w przypadku kiedy głębokość wody złapanej do jednego pojemnika pomiarowego w ciągu godziny wynosi 10 mm, intensywność zraszania dla tego pojemnika wynosi 10 mm.

174 332

Wyniki badań zraszania wodą, przeprowadzonych we wspomnianych powyżej warunkach, pokazano na fig.5 w postaci rozkładu intensywności zraszania, odpowiadającego rozkładowi wody zraszającej. Jak wyraźnie wynika z fig. 5, kropelki wody wyrzucone, na przykład, z dyszy a znajdują się w wąskiej strefie o szerokości około 50 cm leżącej wzdłuż odcinka OA, stanowiącego jej linię środkową, a ponadto, kropelki wody można wyrzucać z dysz od a do f na cały odcinek AB z intensywnością od 5 mm do 40.

Należy przeanalizować strefę trójkąta OAB, która nie jest zraszana z dysz od a do f, to jest strefę znajdującą się w pobliżu jego punktu O. Z opisanych powyżej testów zraszania wyraźnie wynika, że istnieje możliwość zraszania całej strefy od punktu O położenia zraszacza na odległość 5 m i większą, natomiast nie można zraszać strefy znajdującej się w odległości mniejszej niż 5 m od punktu O.

W celu skutecznego zraszania wodą strefy znajdującej się bliżej punktu O, poprowadzono przez punkt G, znajdujący się w odległości 5 m od punktu O, odcinek GH, równoległy do odcinka AB, co pokazano na fig. 11. Warunkiem odpowiedniego zraszania jest dolatywanie wody w otoczenie punktów I, J, K, L i M. leżących, odpowiednio, w miejscach przecięcia się odcinka GH z dwusiecznymi kątów ZAOC, ZCOD, ZDOE, ZEOF i ZFOB od odpowiednich dysz. Odległości od położenia O zraszacza do odpowiednich punktów I do M są następujące: odległość OI = 4,8 m, odległość OJ = 4,3 m, odległość OK = 3,9 m, odległość OL = 3,7 m, a odległość OM = 3,6 m. Ich kąty sektorowe są następujące: kąt sektorowy AO1 = 3°, kąt sektorowy AOJ = 10°, kąt sektorowy AOK = 19°, kąt sektorowy AOL = 29° oraz kąt sektorowy AOM = 40°.

Następnie oblicza się kąty podniesienia dysz, umożliwiające zraszanie wodą otoczenia odpowiednich punktów I do M, to jest dysz i, j, k, l i m. Jak już wspomniano wcześniej, przy stałym ciśnieniu wody i stałej średnicy dysz, w miarę wzrostu kąta podniesienia dysz, wyrzucane z nich kropelki wody padają w węższy obszar, w związku z czym warunkiem uzyskania w zasadzie stałej intensywności zraszania jest nadanie dyszom i do m średnicy 0,6 mm, która jest mniejsza niż średnice dysz a do f, wynoszące 0,7 mm.

Przeprowadzono badania mające na celu wyznaczenie kąta podniesienia dyszy i, o średnicy wynoszącej 0,6 mm. Stwierdzono, że warunkiem wyrzucania wody w pobliże punktu I jest ustawienie dyszy pod kątem 50°. Podczas wyznaczania kąta podniesienia dyszy m, której średnica wynosiła 0,6 mm, stwierdzono, że warunkiem zraszania pobliża punktu M jest ustawienie dyszy pod kątem 70°.

Po nadaniu średnicom i kątom podniesienia dysz i do m wspomnianych powyżej wartości, zasięg lotu kropelek wody z dyszy ustawionej pod kątem podniesienia równym 50° jest równy

4,8 m, a kropelek wody z dyszy ustawionej pod kątem 70° wynosi 3,6 m, to jest różnica zasięgu zraszania wynosi 1,2 m (= 4,8 - 3,6), a tym samym zmiana kąta podniesienia o 20° powoduje zmianę zasięgu zraszania o 1,2 m. Jak z tego widać, w przypadku kiedy we wspomnianych powyżej warunkach zasięg zraszania wynosi od 4,8 m do 3,6 m, warunkiem jego skrócenia o 10 cm jest zwiększenie kąta podniesienia dyszy o 1,7°. Na przykład, odległość OJ(= 4,3 m) jest krótsza niż odległość OI(= 4,8 m) o 0,5 m, w związku z czym kąt podniesienia dyszy j, umożliwiający zraszanie wodą otoczenia punktu J, będzie wynosił 50° + 5 x 1,7° = 58°. W podobny sposób można wyznaczyć kąty podniesienia dysz k, i 1, które będą wynosiły, odpowiednio, 65°, i 68° Założono, że średnice wszystkich dysz od c do f wynoszą 0,7 mm. Średnice, kąty sektorowe i kąty podniesienia dysz i do m podano w Tabeli 1.

Wyniki badań zraszania wodą w takich samych warunkach jak przedtem, polegających na zadawaniu średnic, kątów sektorowych i kątów podniesienia dysz i do m, jak wspomniano powyżej, przedstawiono na fig. 6 w postaci rozkładu intensywności zraszania. Jak wyraźnie wynika z fig. 6, kropelki wody wyrzucone, na przykład, z dyszy i znajdują się w wąskiej strefie o szerokości około 50 cm leżącej wzdłuż odcinka OI, stanowiącegojej linię środkową, a ponadto, kropelki wody można wyrzucać z dysz od i do m na cały odcinek GH z intensywnością od 5 mm do 40.

Na fig. 7 pokazano rozkład intensywności zraszania sporządzony przez nałożenie na siebie rozkładu intensywności zraszania (fig. 5), uzyskanego podczas testów zraszania wodą za pomocą dysz a do f, i rozkładu intensywności zraszania (fig. 6) uzyskanego podczas testów zraszania za pomocą dyszi do m. Intensywność zraszania w miejscach pokrywających się ze sobą, tj. rozkłady

174 332 intensywności zraszania, jest wartością uzyskaną w wyniku dodania do siebie dwóch wartości głębokości wody w odpowiednich pojemnikach pomiarowych. Jak wyraźnie widać z fig. 7, kropelki wody z dysz a do m docierają do całego obszaru znajdującego się w odległości co najmniej około 3 m od miejsca O usytuowania zraszacza z intensywnością zraszania od około 5 mm do około 40 mm

Należy jeszcze przeanalizować strefę trójkąta OAB nie zraszaną kropelkami wody z dysz a do m, to jest strefę znajdującą się dużo bliżej miejsca usytuowania zraszacza O w trójkącie OAB.

W związku z tym przeprowadzono w taki sam sposób jak powyżej badania mające na celu wyznaczenie średnic dysz, kątów sektorowych i kątów podniesienia dysz. Stwierdzono, że warunkiem zraszania wodą strefy leżącej bardzo blisko miejsca O usytuowania zraszaczajest nadanie średnicom, kątom sektorowym i kątom podniesienia dysz n i p do s takich wartości, jakie podano w Tabeli 1.

Tabela 1

Oznaczenie dyszy	Średnica dyszy (mm)	Kąt sektorowy (°) (Kąt od odcinka OA)	Kąt podniesienia dyszy <°)
a	0,7	0
b	0,7	45	6Q
c	0,7	6	39
d	0,7	14	48
e	0,7	23	54
f	0,7	34	58,5
i	0,6	3	50
j	0,6	10	58
k	0,6	19	65
1	0,6	29	68
m	0,6	40	70
n	0,5	5	70
P	0,5	22,5	75
q	0,5	38	80
r	0,4	15	80
s	0,4	30	85

Wyniki testów zraszania wodą, przeprowadzonych w takich samych warunkach jak powyżej i polegających na zadawaniu średnic, kątów sektorowych i kątów podniesienia dysz n i p do s, jak wspomniano powyżej, po nałożeniu rozkładu intensywności zraszania, uzyskanego podczas testów zraszania za pomocą dysz a do m (fig. 7) pokazano, odpowiednio, na fig. 4 i 8, jako rozkłady intensywności zraszania. Jak wyraźnie widać z fig. 4 i 8, całą powierzchnię trójkąta OAB można zrosić wodą za pomocą łącznie 16 dysz od a do n i p do s, z intensywnością zraszania od około 5 mm do około 40 mm. To jest, całą strefę, stanowiącą jedną ósmą powierzchni zraszanego obszaru 1, można delikatnie zrosić kropelkami wody za pomocą dysz a do s.

Na fig. 4 jest kilka stref pustych, tj. stref, dla których nie podano intensywności zraszania. Są to strefy, w których podczas badań nie mierzono intensywności zraszania, ale, oczywiście, można założyć, że były całkowicie zraszane kropelkami wody ponieważ pewna ich cześć płynie po powierzchni gleby w zraszanym obszarze i wnika w nią. Zakładając nawet pewne wahania intensywności zraszania w poszczególnych punktach, można przyjąć, że zraszanie wodą jednej ósmej części obszaru 1 w wyniku jej natryskiwania na cały trójkąt OAB, jak to ępisano powyżej, jest w zasadzie równomierne.

174 332

W podobnie prosty sposób, stosując opisaną powyżej procedurę określania średnic, kątów sektorowych i kątów podniesienia dysz a do n i p do s do pozostałych siedmiu stref ósemkowych zraszanego obszaru 1, można wyznaczyć średnice dysz, kąty sektorowe i kąty podniesienia dysz, umożliwiające zraszanie wodą całego obszaru 1. Ponieważ odcinki OA i OB trójkąta OaB są wspólnymi odcinkami trójkątów sąsiadujących ze sobą, oraz ponieważ kropelki wody z dysz a b mogą docierać w dostatecznej ilości w ich pobliże, jak widać na fig. 4, można zrezygnować z jednej z dysz o zachodzących na siebie obszarach zraszania, służącej do zraszania wodą tych odcinków. Jak z tego wynika, do w zasadzie równomiernego zraszania całego obszaru 1, to jest, zarówno tych jego części, które znajdują się blisko punktu O usytuowania zraszacza, jak i części znajdujących się w narożach zraszanego obszaru, potrzebne jest 120 dysz (= 16x8-8). .

Zasięg lotu kropelek wody można zwiększyć poprzez zwiększenie ciśnienia wody powyżej kG/cm², ale nie przy ciśnieniu poniżej 2 kG/cm². Jak z tego wynika, w razie potrzeby istnieje możliwość zmieniania zasięgu kropelek wody poprzez zmiany ciśnienia wody, tj. poprzez zmiany ciśnienia wody w dyszach za pomocą odpowiedniego urządzenia zmieniającego ciśnienie wody w pewnym zakresie, na przykład w przedziale od 1do 2 kG/cm2, takiego jak pompa, etc.

Przedstawiony powyżej opis dotyczy tylko zraszania wodą obszaru 1 w kształcie kwadratu o wymiarach 10 m x 10 m, ale można w ten sposób zraszać obszary o dowolnym kształcie, na przykład prostokątne lub wieloboczne, kołowe i eliptyczne. W niniejszym wynalazku wymiary zraszanego obszaru nie są czynnikiem ograniczającym. Czynnikiem ograniczającym nie są również kombinacje takich parametrów jak średnice i kąty podniesienia dysz a do n i p do s wyznaczone według opisanej powyżej procedury, co oznacza, ze możliwa jest każda inna kombinacja tych parametrów, na przykład, z uwzględnieniem objętości wody zraszającej na jednostkę pola powierzchni, etc.

W przedstawionym powyżej opisie, liczba dysz zraszających cały obszar trójkąta OAB, tj. strefę o wielkości jednej ósmej zraszanego obszaru 1, wynosi 16, co nie oznacza jakiegokolwiek ograniczenia ich liczby.

Poniżej opisano inny przykład zraszania otoczenia odcinka AB trójkąta OAB.

Otoczenie odcinka AB ma być zraszane wodą za pomocą 7 dysz, a nie 6 dysz a do f. Jak pokazano na fig. 12, odcinek AB podzielono na 6 równych pododcinków. Trzeba zraszać wodą otoczenia odpowiednich punktów A, B, T, U, V, W i Z za pomocą odpowiednich dysz. Odległości poszczególnych punktów A, B i T do X od miejsca O usytuowania zraszacza są następujące: odległość oA = 7 m, odległość OB - 5 m, odległość OT = 6,5 m, odległość OU = 6,0 m, odległość OV = 5,6 m, odległość OW = 5,3 m, a odległość OX = 5,1 m. Odpowiednie kąty sektorowe wynoszą: kąt sektorowy AOB = 45°, kąt sektorowy AOT = 4°, kąt sektorowy aOu =11°, kąt sektorowy AOV = 18°, kąt sektorowy AOW = 27° i kąt sektorowy AOX = 36°.

Kąty podniesienia dysz, umożliwiające zraszanie wodą otoczenia odpowiednich punktów A, B, T do X, to jest, odpowiednio, dysz a', b', t, u, v, w i x, obliczono w taki sam sposób jak powyżej. Kąty podniesienia dysz a', b', t do x wynoszą, odpowiednio, 30°, 60°, 37,5°, 45°, 51°, 55,5° i 58,5°. Średnice wszystkich dysz a' b' i t do x wynoszą 0,7 mm. Średnice, kąty sektorowe i kąty podniesienia dysz a', b' i t do x podano w tabeli 2.

Tabela 2

Oznaczenie dyszy	Średnica dyszy (mm)	Kąt sektorowy (°) (Kąt od odcinka OA)	Kąt podniesienia dyszy (°)
a'	0,7	0	30
b'	0,7	45	60
t	0,7	4	37,5
u	0,7	11	45
V	0,7	18	51
w	0,7	27	55,5
X	0,4	36	58,5

174 332

Wyniki testów zraszania wodą, przeprowadzonych w takich samych warunkach jak powyżej i polegających na zadawaniu średnicom, kątom sektorowym i kątom podniesienia dysz a', b' i t do x, wartości wspomnianych powyżej, pokazano na fig. 13, jako rozkłady intensywności zraszania. Jak wyraźnie widać z fig. 13, całą powierzchnię trójkąta OAB można zrosić wodą za pomocą dysz a' b' i t do x, z intensywnością zraszania od około 5 mm do około 40 mm. Z punktu widzenia produkcji rur wznośnych z głowicami zraszacza, to jest produkcji zraszaczy cieczowych, korzystna jest mała liczba dysz.

Istnieje również możliwość wyznaczenia optymalnych średnic dysz, kątów sektorowych i kątów podniesienia dysz poprzez wprowadzenie do komputera zmiennych wartości tych parametrów, a następnie przeanalizowanie zależności pomiędzy tymi czynnikami w aspekcie zasięgu zraszania, przed doświadczalnym, etc., wyznaczeniem średnic dysz, kątów sektorowych i kątów podniesienia dysz w zależności od kształtu i wymiarów zraszanego obszaru. Zatem istnieje łatwa możliwość wyznaczenia liczby dysz, ich średnic i kątów podniesienia oraz wartości ciśnienia wody w zależności od kształtu i wymiarów zraszanego obszaru, polegająca na zastosowaniu tzw. symulacji komputerowej, bez konieczności przeprowadzaniajakichkolwiek badań zraszania.

Poniżej opisano szczegółowo przykłady wykonania według drugiego aspektu niniejszego wynalazku:

Na fig. 2 widać liczne dysze 2 usytuowane na wielu liniach teoretycznych 9, przecinających się ze sobą w wierzchołku 3 półkulistej części la głowicy 1 zraszacza, i biegnących w przybliżeniu po jej powierzchni. Na fig. 2 zaznaczono podwójnymi kropkami tylko trzy linie teoretyczne, rezygnując z pokazania następnych. Średnice dysz 2, leżących na każdej z linii teoretycznych 9, muszą rosnąć w miarę wzrostu odległości dysz od wierzchołka 3, przy czym średnice kilku dysz 2 na każdej z linii teoretycznych 9 mogą być równe. Inaczej mówiąc, średnice najdalszych od wierzchołka 3 dysz 2 leżących wzdłuż każdej linii teoretycznej 9 musi być największe, natomiast średnice dysz znajdujących się bliżej wierzchołka są najmniejsze.

Układ linii teoretycznych 9 na głowicy 1 zraszacza z fig. 2, to jest, układ roboczy dysz 2, odnosi się do przypadku zraszania obszaru w kształcie kwadratu. Zatem układ dysz 2 nie jest zawsze taki jak pokazano na fig. 2.

W przedstawionych przykładach wykonania, średnice dysz 2, znajdujących się wewnątrz zamkniętej linii krzywej 8a, zaznaczonej linią kropkowaną, wynoszą 0,4 mm; średnice dysz, znajdujących się pomiędzy linią krzywą 8a, a zamkniętą linią krzywą 8b, wynoszą 0,5 mm; średnice dysz, znajdujących się pomiędzy zamkniętą linią krzywą 8b a zamkniętą linią krzywą 8c, wynoszą 0,6 mm; średnice dysz, znajdujących się pomiędzy zamkniętą linią krzywą 8c, a zamkniętą linią krzywą 8d, wynoszą 0,7 mm; natomiast średnice dysz, usytuowanych wywnętrz zamkniętych linii krzywych 8e, na fig. 2 wynoszą 0,8 mm. Oczywiście, pokazany na fig. 2 układ dysz 2 i ich średnic nie jest jedynym możliwym układem.

Przeprowadzono podobne do opisanych juz powyżej badania objętości wody zraszającej przypadającej na jednostkę pola powierzchni rozpylanej za pomocą głowicy zraszacza według drugiego aspektu niniejszego wynalazku, polegające na zadawaniu układu dysz i ich średnic w sposób pokazany na fig. 2. Warunki badań były następujące: półkulistą część la głowicy 1 zraszacza o średnicy 5 cm, natężenie przepływu wody około 17 l/min; oraz ciśnienie wody w dyszach 2 wynoszące około 2 kG/cm².

Ilość wody zraszającej, przypadającej na jednostkę pola powierzchni, zmienioną we wspomnianych powyżej warunkach, pokazano na fig. 14, gdzie na osi odciętych znajduje się odległość od rury wznośnej 11, na osi rzędnych objętość wody zraszającej, przypadającej na jednostkę pola powierzchni, krzywa (a) obrazuje objętość wody zraszającej przypadającą na jednostkę pola powierzchni według drugiego aspektu niniejszego wynalazku, a krzywa (b) obrazuje odpowiednią zależność dla porównawczej głowicy zraszacza. Porównawczą głowicę zraszacza sporządzono w takim samym układzie i w tych samych warunkach jak głowicę 1 zraszacza według wynalazku, z tym wyjątkiem, że w porównaniu z głowicą 1 zraszacza według wynalazku, jednakowe są średnice wszystkich dysz i łączne pole otworów dysz.

Jak wyraźnie wynika z fig. 14, głowica 1 zraszacza według wynalazku zrasza w zasadzie równomiernie cały zraszany obszar, natomiast głowica porównawcza zrasza dużą ilością wody

174 332 tylko strefę w pobliżu zraszacza, a objętość wody zraszającej przypadającej na jednostkę pola powierzchni maleje wraz ze wzrostem odległości od zraszacza. Jak z tego wynika, głowica porównawcza nie może zraszać równomiernie.

Poniżej opisano szczegółowo przykłady wykonania według trzeciego aspektu niniejszego wynalazku:

Na fig. 15, przedstawiającej rzut główny poziomy powierzchni oółknlistej części la widzianej z góry od strony wierzchołka 3 (rzut pionowy półkulisaeJ powierzchni 1a pokazano na fig. 16), widać liczne dysze 2a, leżące wzdłuż czterech, narysowanych linią kropkowaną, linii teoretycznych 9a, stanowiących cztery boki kwadratu, którym jest wielokąt otaczający wierzchołek 3, i zakrzywionych ku temu wierzchołkowi, oraz wzdłuż wielu linii teoretycznych 9b, narysowanych również linią kropkowaną, biegnących wzdłuż linii teoretycznych 9a, ale wewnętrznie względem nich w stronę wierzchołka 3.

Dys/n 2a leżące wzdłuż linii teoretycznych 9a lub 9b mają takie same średnice. Układ linii teoretycznych 9a i 9b na głowicy 1 zraszacza z fig. 15, to jest rozkład dysz 2a, dotyczy przypadku zraszania obszaru w kształcie kwadratu. Zatem rozkład dysz 2a, pokazany na fig. 15, nie jest jedynym możliwym układem.

Na fig. 15 deszn 2b leżą na okręgu teoretycznym 9c, narysowanym linią kropkowaną, ze środkiem w wierzchołku 3. Średnice dysz 2bi, które należą do zespołu dysz 2b, leżących w punktach przecięcia się okręgu teoretycznego 9c z liniami teoretycznymi 9a są najmniejsze, natomiast średnice dysz 2bo, znajdujących się najdalej od linii teoretycznych 9a, są największe. Średnice pozostałych dysz 2b stopniowo rosną w kierunku od dysz 2b1, do dysz 2b2. Pokazany na fig. 15 układ okręgu teoretycznego 9c na powierzchni głowicy 1 zraszacza, to jest rozkład i średnice dysz 2b, dotyczy przypadku zraszania obszaru w kształcie kwadratu. Zatem, pokazany na fig. 15 rozkład dysz 2b, nie jest jedynym możliwym układem.

Jak już wspomniano, warunkiem uzyskania w zasadzie stałej objętości wody zraszającej na jednostkę pola powierzchni na całym zraszanym obc/ayze jest uminszcznnin dysz 2b daleko od wierzchołka 3, to jest, wykonanie dysz 2b pod małymi kątami podniesienia, większymi niz dysze 2a znajdujące się w pobliżu wierzchołka 3, to jest wykonanie dysz 2a pod większymi kątami podniesienia. Ponadto, warunkiem zraszania wodą całego obszaru o dowolnym kształcie i wymiarach, jest odpowiedni dobór średnic dysz 2a i 2b w zależności od ich położeń, tj. od kątów podniesienia dysz i żądanego zasięgu zraszania.

Nie ma żadnych ograniczeń co do średnic dysz 2a, ale, korzystnie, zaleca się wartości w przedziale od 0, 1 mm do 2 mm.

W przykładach wykonania według trzeciego aspektu niniejszego wynalazku, średnice dysz 2a, na przykład dysz 2a leżących wzdłuż linii teoretycznych 9a wynoszą 0,7 mm, natomiast dysz 2a, leżących wzdłuż linii teoretycznych 9b, sąsiadujących z liniami teoretycznymi 9a, wynoszą 0,6 mm. To jest, średnice dysz 2a, lezących wzdłuż linii teoretycznych 9b, stopniowo maleją w kierunku od linii teoretycznych 29b, znajdujących się najdalej od wierzchołka 3, ku liniom teoretycznym 9b, znajdującym się najbliżej wierzchołka 3, i wynoszą odpowiednio 0,6 mm, 0,5 mm i 0,4 mm. Oczywiście, zarówno podany powyżej rozkład dysz 2a jak i ich średnice nie są jedynymi możliwymi

Nie ma żadnych ograniczeń co do średnic dysz 2b, ale, korzystnie, zaleca się wartości w przedziale od 0,1 mm do 2 mm. Zrobienie dysz 2b o średnicach z podanego powyżej przedziału wartości umożliwia bardziej równomierne zraczanin całego potrzebnego obszaru. Dysze 2b należy wykonywać z uwzględnieniem zastosowań, etc głowicy 1 zrac/acza, to jest zraszacza cieczowego. To jest, dysze 2b należy robić w półkulistej części 1a głowicy 1 zraszacza tylko w razie konieczności. Innymi słowy, w głowicy 1 zraszacza może nie być żadnej decze 2b.

W aktualnym przykładzie wykonania, średnice dysz 2b wynoszą: dla dysz 2bj 0,8 mm, a dla dysz 2b2 1,3 mm, natomiast średnice pozostałych dysz 2b mają coraz większe wartości z przedziału od 0,8 mm do 1,3 mm w kierunku od dysz 2b, do dysz 2b2. Oczywiście, zarówno podane powyżej rozmieszczenie jak i rozkład średnic dysz 2b nie są jedynymi możliwymi.

Nie ma żadnych ograniczeń co do wartości ciśnienia w głowicy 1 zraszacza, to jest w dyszach 2a i 2b, które można dobierać ze wspomnianego już wcześniej przedziału wartości, zmieniając je za pomocą urządzeń do zmiany ciśnienia wody.

174 332

W przytoczonym przykładzie wykonania głowica 1 zraszacza ma kształt wieloboku, w tym przypadku rombu. W poprzednim przykładzie wykonania zastosowano inny wielobok, a mianowicie kwadrat. Takie rozwiązanie umożliwia równomierne zraszanie obszaru prostokątnego, na przykład kwadratu.

Średnice dysz 2a, leżących na tej samej linii teoretycznej 9a lub 9b na głowicy 1 zraszacza według niniejszego przykładu wykonania, są takie same, co umożliwia w zasadzie bardziej równomierne zraszanie całego obszaru o dowolnym kształcie i wymiarach.

Nie ma żadnych ograniczeń co do tego, że wielobokiem musi być romb; może to być dowolny wielobok, na przykład trójkąt lub pięciokąt. Innymi słowy, kształt wieloboku należy dobierać w zależności od kształtu zraszanego obszaru. Nie ma również żadnych ograniczeń co do liczby teoretycznych linii 9a i 9b, a także co do położenia i liczby okręgów teoretycznych 9c, to jest co do rozmieszczenia dysz 2b.

Poniżej przedstawiono szczegółowy opis objętości wody zraszającej przypadającej na jednostkę pola powierzchni obszaru zraszanego za pomocą głowicy 1 zraszacza według niniejszego wynalazku.

W podobny sposób, jak tojuż opisano wcześniej, przeprowadzono badania zraszania wodą za pomocą głowicy 1 zraszacza posiadającej część półkulistą 1 a o średnicy 5 cm oraz tylko dysze 2a o średnicach i sposobie rozmieszczenia pokazanymi na fig. 17 i 18. To jest, w głowicy 1 zraszacza nie ma dysz 2b. Objętościowe natężenie przepływu wody wynosiło około 17 l/min, a jej ciśnienie około 2 kG/cm2. Rozkład pozycyjny i średnice dysz 2a z fig. 17 i 18 były takie same jak na fig. 15 i 16.

Wyniki pomiaru, we wspomnianych powyżej warunkach, objętości wody zraszającej na jednostkę pola powierzchni pokazano na fig. 19, gdzie grupa krzywych (a) obrazuje objętość wody zraszającej na jednostkę pola uzyskiwaną za pomocą głowicy 1 zraszacza, przy czym krzywa 1 obrazuje objętość wody zraszającej skierowanej ku środkom czterech boków kwadratowego obszaru zraszanego, krzywa 3 - objętość wody zraszającej skierowanej ku czterem narożnikom kwadratowego obszaru zraszanego, a krzywa 2 - objętość wody zraszającej skierowanej ku odcinkom leżącym pomiędzy środkami czterech boków, a czterema narożnikami kwadratowego zraszanego obszaru.

Zmierzono również objętości wody zraszającej na jednostkę pola powierzchni rozpylanej za pomocą głowicy porównawczej. Głowicę porównawczą sporządzono w takim samym układzie i warunkach jak pokazano na fig. 17 i 18, z tym wyjątkiem, że liczba dysz na każdej linii teoretycznej była taka sama, oraz średnice dysz w głowicy porównawczej dobrano w taki sposób, że łączna powierzchnia ich otworów była równa łącznej powierzchni otworów wszystkich dysz 2a w głowicy 1 według niniejszego wynalazku.

Objętości wody zraszającej najednostkę pola powierzchni rozpylanej za pomocą głowicy porównawczej zmieniają się w zależności od kierunku rozpylania, co obrazuje grupa krzywych (b) narysowanych liniami kropkowanymi na fig. 19, przy czym krzywa 4 obrazuje objętość wody zraszającej skierowanej ku środkom czterech boków kwadratowego obszaru zraszanego, krzywa 6 - objętość wody zraszającej skierowanej ku czterem narożnikom kwadratowego obszaru zraszanego, a krzywa 5 - objętość wody zraszającej skierowanej ku odcinkom leżącym pomiędzy środkami czterech boków, a czterema narożnikami kwadratowego zraszanego obszaru.

Jak wyraźnie widać na fig. 19, głowica 1 według niniejszego wynalazku zrasza cały kwadratowy obszar w zasadzie równomiernie, natomiast objętości wody zraszającej przypadającej na jednostkę pola powierzchni, rozpylanej za pomocą głowicy porównawczej zależą od kierunku zraszania. Ponadto głowica porównawcza rozpyla więcej wody na jednostkę pola powierzchni w strefie znajdującej się w pobliżu zraszacza, a mniej w miarę wzrostu odległości od zraszacza. Jak z tego wynika, głowica porównawcza nie jest w stanie zraszać równomiernie.

Poniżej opisano przykłady wykonania według czwartego aspektu niniejszego wynalazku:

Na fig. 20, przedstawiającej rzut główny poziomy powierzchni półkulistej części 1 a, w zasadzie półkulistej głowicy 1 zraszacza, widzianej z góry od strony wierzchołka 3 (jej rzut pionowy pokazano na fig. 21), znajdują się liczne dysze 2 rozmieszczone w strefach pasmowych 5, biegnących w zasadzie równolegle do pierwszej prostej teoretycznej 8, narysowanej linią

174 332 kropkowaną, przechodzącej przez wierzchołek 3 w zasadzie półkulistej głowicy 1. To jest, dysze 2 znajdują się w każdej ze stref pasmowych 5 i 5 leżących po obu stronach wzdłuż prostej teoretycznej 8. Na fig. 20, każdą strefę pasmową 5 ograniczają dwie drugorzędowe proste teoretyczne 9a i 9b, narysowane dwiema liniami kropkowanymi, w zasadzie równoległe do pierwszej prostej teoretycznej 8.

Jak widać na fig. 22, przedstawiającej przekrój poprzeczny poprowadzony pionowo do pierwszej prostej teoretycznej 8 przechodzącej przez wierzchołek 3, strefy pasmowe 5, znajdujące się pomiędzy drugimi prostymi teoretycznymi 9a i 9b, poprowadzono z zachowaniem następujących warunków: drugorzędowe proste teoretyczne 9a poprowadzono w pobliżu wierzchołka 3 w taki sposób, ze spełniony jest warunek 15° β α < 85°, gdzie a jest kątem podniesienia drugich prostych teoretycznych 9a względem środka lub środka symetrii O półkulistej części 1a, natomiast drugorzędowe proste teoretyczne 9b poprowadzono z dala od wierzchołka 3 w taki sposób, że spełniony jest warunek 0° < β < 60°, gdzie β jest kątem podniesienia drugich prostych teoretycznych 9b, przy czym równocześnie musi być spełniony warunek α < β. Jak z tego wynika, strefy pasmowe poprowadzono w przedziale kątów podniesienia drugich prostych teoretycznych względem środka O wynoszącym od 0° do 85°, korzystnie od 15° do 85°.

, W razie konieczności zraszania wodą różnych warzyw lub kwiatów rosnących na redlinach, albo drzew rosnących w rzędach, można zaoszczędzić na zużyciu wody nie zraszając obszarów niepotrzebnych, na przykład wolnych przestrzeni pomiędzy rzędami drzew, dzięki zastosowaniu stref pasmowych 5, spełniających wspomniane powyżej warunki. Umożliwia to zmniejszenie ilości wody zraszającej, a tym samym zmniejszenie marnotrawstwa wody. Ponadto, dzięki wyborowi kątów podniesienia dla stref pasmowych w zakresie 15° - 85°, można zmniejszyć siły uderzenia kropelek wody zraszającej w powierzchnię gleby w zraszanym obszarze. Umożliwia to zraszanie bez odbijania kropelek wody od powierzchni gleby, dzięki czemu przebiega ono delikatnie. W szczególności, kąty podniesienia stref pasmowych trzeba dobierać z uwzględnieniem, na przykład, wymiarów zraszanego obszaru, odległości zraszacza do zraszanego obszaru, średnicy dysz, etc.

Średnice dysz 2 znajdujących się w strefach pasmowych 5 zwiększają się w miarę wzrostu odległości od wierzchołka 3. Innymi słowy, dysze 2 można wykonać w taki sposób, żeby ich średnice stopniowo zwiększały się ze wzrostem odległości od wierzchołka 3, albo żeby średnice kilku sąsiadujących ze sobą dysz 2 były równe.

Pokazane na fig. 20 rozmieszczenie stref pasmowych 5 na głowicy 1, to jest rozkład dysz, odzwierciedla fakt, że zraszany obszar ma kształt prostokąta, to jest pasma. Zatem rozkład dysz pokazany na fig. 20 nie jest jedynym możliwym.

Średnice dysz w niniejszym przykładzie wykonania wynoszą, na przykład, 0,4 mm do 0,8 mm. W związku z tym, że strefa pasmowa 5 znajduje się z każdej strony pierwszej prostej teoretycznej 8 przechodzącej przez wierzchołek 3 głowicy 1, jedna głowica 1 może zraszać równocześnie dwie strefy. W tym celu, w razie potrzeby zraszania obszaru podzielonego na dwie strefy, zraszacz należy ustawić prostopadle pomiędzy dwiema strefami zraszania.

Dzięki poprowadzeniu stref pasmowych 5 w taki sposób, ze kąt podniesienia każdej z nich wynosi od 15° do 85°, a średnice dysz wynoszą od 0,4 mm do 0,8 mm, siły, z jakimi kropelki wody uderzają w powierzchnię gleby w zraszanym obszarze, są mniejsze, co umożliwia delikatniejsze zraszanie bez odbijania się ich od gleby. W związku z tym nie trzeba się dalej obawiać wypłukiwania zasianych nasion z gleby ani odsłaniania korzeni roślin przez wodę zraszającą, a tym samym opóźnienia ich wzrostu.

Poniżej opisano objętości wody zraszającej przypadające na jednostkę pola powierzchni, uzyskiwane za pomocą głowicy 1 w przykładzie wykonania według czwartego aspektu niniejszego wynalazku:

Zraszany obszar składał się z dwóch stref zraszania, obu w postaci równych prostokątów. Zraszacz umieszczono prostopadle w odpowiednim miejscu pomiędzy dwiema strefami zraszania. Zatem rozkład stref pasmowych 5, to znaczy rozmieszczenie dysz i rozkład ich średnic, dobrano w taki sam sposób jak na fig. 20. Średnica półkulistej części 1 a głowicy 1 wynosiła 5 cm, objętościowe natężenie przepływu wody zraszającej wynosiło 14 l/min, a ciśnienie wody w dyszach 2 wynosiło około 2 kG/cm2.

174 332

Pomiary zraszania przeprowadzono w taki sam sposóbjak opisano to wcześniej. Uzyskane wyniki przedstawiono na fig. 23, gdzie krzywa (a) obrazuje dane dla przykładu wykonania według wynalazku.

Zachowując te same warunki co powyżej, mierzono objętość wody zraszającej, przypadającą na jednostkę pola powierzchni, dla konwencjonalnego zraszacza wodnego z dyszami o łącznym polu powierzchni otworów równym łącznemu polu powierzchni otworów dysz 2 w głowicy 1 według niniejszego przykładu wykonania. Uzyskane wyniki obrazuje krzywa (b) na fig. 23.

Jak widać na fig. 23, głowica według niniejszego wynalazku jest w stanie zraszać odpowiednie strefy w zasadzie równomiernie, czego nie można powiedzieć o konwencjonalnej głowicy wodnej.

Przedstawiony powyżej przykład wykonania dotyczy głowicy 1 umożliwiającej równoczesne zraszanie dwóch stref, co nie oznacza, że liczba tych strefjest ograniczona tylko do dwóch.

Równoczesne zraszanie 3 strtif można osiągnąć za pomocą głowicy z trzema strefami. Natomiast w razie konieczności zraszania różnych warzyw lub kwiatów rosnących na redlinach lub prostoliniowych rzędów drzew, etc, zaleca się stosowanie co najmniej jednej strefy pasmowej po każdej stronie pierwszej prostej teoretycznej 8. W razie konieczności stosowania wielu stref pasmowych, nie ma specjalnych ograniczeń co do ich pozycyjnego usytuowania względem siebie.

Poniżej szczegółowo opisano przykłady wykonania według piątego aspektu niniejszego wynalazku:

Na fig. 24, przedstawiającej rzut główny poziomy powierzchni półkulistej części la w zasadzie półkulistej głowicy 1, w widoku od strony wierzchołka (na fig. 25 pokazano jej rzut pionowy), widać liczne dysze 2 rozmieszczone w postaci prostokątnej strefy 5 ograniczonej dwiema pierwszymi prostymi teoretycznymi 9a, narysowanymi limami kropkowanymi, w zasadzie równoległymi do siebie, oraz dwiema drugimi prostymi teoretycznymi 9b, narysowanymi również liniami kropkowanymi, przecinającymi pierwsze proste teoretyczne 9a i 9a pod kątem w zasadzie prostym. Wierzchołek 3 leży w prostokątnej strefie 5. Innymi słowy, dysze znajdują się w prostokątnej strefie 5 ograniczonej pierwszymi prostymi teoretycznymi 9a i drugimi prostymi teoretycznymi 9b. Jak widać na fig. 28, przedstawiającej pionowy przekrój głowicy płaszczyzną przechodzącą przez wierzchołek 3 i biegnącą pionowo do pierwszych prostych teoretycznych 9a, prostokątna strefa 5, to jest, pierwsze proste teoretyczne 9a, jest poprowadzona w taki sposób, że jest spełniony poniższy warunek.

Pierwsze proste teoretyczne 9a biegną w taki sposób, że ich kąty podniesienia α mierzone do środka lub środka symetrii O półkulistej części la mogą spełnić warunek 30° < α < 90°, korzystnie, 45° < α < 90°.

Ponadto, jak widać na fig. 29, na której przedstawiono pionowy przekrój głowicy zraszacza płaszczyzną przechodzącą przez wierzchołek 3 i biegnącą pionowo do drugich prostych teoretycznych 9b, prostokątna strefa 5, to jest drugorzędowe proste teoretyczne 9b jest poprowadzona w taki sposób, że jest spełniony poniższy warunek.

Drugorzędowe proste teoretyczne 9b biegną w taki sposób, ze ich kąty podniesienia β mierzone do środka lub środka symetrii O półkulistej części 1a mogą spełnić warunek 30° < oc < 90°, korzystnie, 45° < α < 90° Nie ma żadnych ograniczeń co do wzajemnych zależności pomiędzy wielkościami kątów α i β.

Wykonanie prostokątnej strefy 5 w taki sposób, żeby były spełnione wspomniane powyżej warunki, umożliwia stałe rozpylanie wody z głowicy zraszacza ku górze, a tym samym w zasadzie równomierne zraszanie całego potrzebnego obszaru. Ponadto, w związku z tym, że dysze 2 znajdują się w prostokątnej strefie 5, woda nigdy nie jest rozpylana z głowicy 1 ku dołowi. W szczególności, kąty podniesienia oo i β można dobierać w zależności od wymiarów zraszanego obszaru, średnicy dysz, odległości pomiędzy umieszczonymi prostopadle zraszaczami, etc.

Nie ma żadnych ograniczeń co do rozmieszczenia dysz 2 w prostokątnej strefie 5, to jest, sposób rozmieszczenia pokazany na fig. 24 i 25 nie jest sposobem jedynym. Na przykład, jak

174 332 widać nafig. 26 i 27, układ dysz 2 może być tak dobrany, że nie ma dysz w narożach prostokątnej strefy 5. Układ pokazany na fig. 26 i 27 nadaje się do zraszania wodą obszarów kołowych.

Nie ma żadnych ograniczeń co do średnic dysz 2, ale, korzystnie, zaleca się wartości od 0,1 mm do 2 mm, ponieważ umożliwia to rozpylanie mniejszych kropelek wody oraz tworzenie ich zawiesiny w powietrzu, utrzymującej się przez dłuższy okres czasu, co umożliwia odpowiednią wymianę ciepła pomiędzy nimi a powietrzem. Dysze 2 o średnicach mniejszych niż 0,1 mm rozpylają kropelki zbyt małe, a tym samym ilość wody zraszającej w ciągu godziny jest zbyt niska, w wyniku czego wymiana ciepła pomiędzy kropelkami wody a powietrzem jest niewystarczająca. Z drugiej strony, w przypadku średnic dysz powyżej 2 mm, rozpylone kropelki wody są zbyt duże i szybko opadają w dół. W rezultacie nie może powstać zawiesina kropelek wody w powietrzu utrzymującą się przez odpowiedni okres czasu. W przykładzie wykonania według niniejszego wynalazku, zastosowano dysze o średnicach od 0,4 mm do 0,8 mm, co nie oznacza, że są to jedyne możliwe wartości. Głowica 1 według niniejszego przykładu wykonania zapewnia zatem stałe rozpylanie wody ku górze kropelek wody, które tworzą w powietrzu zawiesinę utrzymującą się przez odpowiednio długi okres czasu, zapewniający dostateczną wymianę ciepła pomiędzy kropelkami wody a powietrzem.

Poniżej opisano objętość wody zraszającej z głowicy 1 przypadającą na jednostkowe pole powierzchni, oraz jej wpływ na zapobieganie niszczeniu upraw przez mrozy.

Zraszacz z głowicą 1 według niniejszego wynalazku ustawiono prostopadle w środku prostokątnego obszaru o wymiarach 10 m x 5 m. Zastosowano dysze 2 o średnicach i w układzie w postaci prostokątnej strefy 5, tak jak na fig. 24, przy czym średnica półkulistej części la w zasadzie sferycznej głowicy 1 wynosiła 5 cm, objętościowe natężenie przepływu wody wynosiło 12 1/min, a jej ciśnienie w dyszach 2 około 2 kG/cm².

Sposób przeprowadzenia badań zraszania był taki sam jak juz opisano wcześniej. Uzyskane wyniki przedstawiono na fig. 30, na której krzywa (a) obrazuje wyniki dla głowicy 1 według niniejszego wynalazku.

Równocześnie, w tych samych warunkach jak powyżej, ale z trzystopniowym zmianą kąta głowicy (to jest, pomiary wykonywano dla trzech różnych kątów), mierzono objętości wody zraszającej przypadającej na jednostkę pola powierzchni w przypadku zraszania za pomocą konwencjonalnego zraszacza z dyszą o całkowitym polu powierzchni otworu równym łącznemu polu powierzchni otworów dysz w głowicy 1 według niniejszego wynalazku. Uzyskane wyniki przedstawiono na fig. 30, na której grupa krzywych (b) obrazuje wyniki uzyskane za pomocą konwencjonalnego zraszacza wodnego, tj. każda z krzywych grupy (b) jest związana z mną zmianą kąta głowicy konwencjonalnego zraszacza widnego.

Jak widać na fig. 30, głowica ł zraszacza według niniejszego wynalazku jest w stanie w zasadzie równomiernie zraszać cały obszar, czego nie można powiedzieć o zraszaczu konwencjonalnym.

Efekt zapobiegania niszczeniu upraw przez mróz zbadano zraszając wodą ogród herbaciany w następujących warunkach.

Badania przeprowadzono w ogrodzie herbacianym w obszarze o wymiarach 10 m x 5 m (nazywanego dalej obszarem badawczym), w którego środku umieszczono zraszacz z głowicą 1 według niniejszego wynalazku, oraz w innym obszarze ogrodu herbacianego, o wymiarach 10 m x 5 m (nazywanego dalej obszarem porównawczym), w którego środku umieszczono zraszacz konwencjonalny. Oba wymienione obszary zraszano, w sposób ciągły, każdej nocy wodą w tych samych warunkach. W dniach spadku temperatury otoczenia poniżej -2°C w okresie pomiędzy północą a wczesnymi godzinami rannymi, badano po południu i porównywano ze sobą liście krzewów herbacianych oraz pączki liści w obu badanych obszarach, badawczym i porównawczym. Stwierdzono, że krzewy herbaciane rosnące w obszarze badawczym nie miały żadnych uszkodzeń spowodowanych mrozem i były w znakomitym stanie, natomiast krzewy rosnące w obszarze porównawczym zmieniły kolor na brązowy, albo zwiędły na nich niektóre liście lub paczki, co oznaczało, że w obszarze porównawczym zaobserwowano uszkodzenia krzewów herbacianych przez mróz, zwłaszcza w pobliżu zraszacza.

Ponadto zaobserwowano różnice przeciętnej temperatury nocnej pomiędzy obszarem badawczym a porównawczym, a mianowicie, przeciętna temperatura w nocy w obszarze

174 332 badawczym była wyższa niż odpowiednia temperatura w obszarze porównawczym. Jak widać z różnic temperatury, pomiędzy kropelkami wody rozpylonej za pomocą zraszacza według wynalazku, a powietrzem, występowała odpowiednia wymiana ciepła, czego nie można powiedzieć o wymianie ciepła pomiędzy kropelkami wody rozpylonymi zapomocąkonwencjonalnego zraszacza, a powietrzem. ’

Poniżej szczegółowo opisano przykłady wykonania według szóstego aspektu niniejszego wynalazku:

Na fig. 31, przedstawiającej rzut główny poziomy powierzchni półkulistej części la w zasadzie półkulistej głowicy 1 zraszacza, widziany od strony wierzchołka (jej rzut pionowy pokazano na fig. 32), widać liczne dysze 2 rozmieszczone w dwóch oddzielnych strefach w zasadzie półkulistej głowicy 1, podzielonych prostą teoretyczną 8, narysowaną linią kropkowaną, przechodzącą przez wierzchołek 3 w zasadzie półkulistej głowicy 1. Dysze 2, znajdujące się w jednej z dwóch oddzielnych stref, a mianowicie dysze w górnej strefie, leżącej nad pierwszą prostą teoretyczną 8 na fig. 31, są rozmieszczone gęściej w miarę wzrostu odległości od wierzchołka 3, natomiast dysze 2, znajdujące się w drugiej strefie, a mianowicie dysze w dolnej strefie, leżącej pod pierwszą prostą teoretyczną 8 na fig. 31, są rozmieszczone rzadziej w miarę wzrostu odległości od wierzchołka 3. A więc dysze 2 znajdują się w strefie 5 ograniczonej dwiema drugimi liniami teoretycznymi 9, przecinającymi pierwszą prostą teoretyczną 8, przechodzącą przez wierzchołek 3 w zasadzie półkulistej głowicy 1, w zasadzie pod kątem prostym i w zasadzie równolegle do siebie, jak narysowano linią kropkowaną; strefa 5 dzieli się dalej na dwie podstrefy za pomocą prostej teoretycznej 8; każda z odpowiednich podzielonych podstref jest dalej podzielona na dwie podsekcje za pomocą elipsy teoretycznej 6 poprowadzonej przez odcinek linii pomiędzy dwoma punktami przecięcia pierwszej prostej teoretycznej 8 i dwoma drugimi prostymi teoretycznymi 9, jako linia po stronie górnej. Na fig. 31 elipsę teoretyczną 6 narysowano linią kropkowaną. A więc strefa 5 dzieli się na 4 podsekcje 5a, 5b, 5c i 5d. Łączne pole powierzchni otworów dysz 2 znajdujących się w podsekcji 5a leżącej na zewnątrz elipsy teoretycznej 6 w jednej z podstref, tj. w górnej podstrefie ponad pierwszą prostą teoretyczną 8 na fig. 31, jest większe niż odpowiednie pole powierzchni otworów dysz w podsekcji 5b, leżącej wewnątrz elipsy teoretycznej 6, natomiast łączne pole powierzchni otworów dysz 2 znajdujących się w podsekcji 5d, leżącej na zewnątrz elipsy teoretycznej 6 w pozostałej podstrefie, tj. w dolnej podstrefie leżącej poniżej pierwszej prostej teoretycznej 8 na fig. 31, jest mniejsze niż odpowiednie pole powierzchni otworów w podsekcji 5c lezącej wewnątrz elipsy teoretycznej 6.

Nie ma żadnych ograniczeń co do zależności liczbowych pomiędzy łącznym polem powierzchni otworów dysz 2 w podsekcjach 5b i 5c, a także żadnych ograniczeń co do położeń drugich prostych teoretycznych 9 oraz stosunku linii górnych do mniejszej osi elipsy 6. Wierzchołek 3 może znajdować się poza st^t^fą 5.

Średnice dysz 2 znajdujących się w strefie 5 zwiększają się ze wzrostem odległości od wierzchołka 3. W związku z tym, średnice dysz 3 mogą stopniowo rosnąć ze wzrostem odległości od wierzchołka 3, przy czym średnice kilku sąsiadujących ze sobą dysz mogą być równe.

Układ dysz 2 w głowicy 1 pokazanej na fig. 31 stanowi przykład układu do zraszania obszaru kwadratowego. Zatem układ dysz 2 pokazany na fig. 31 jest jednym z wielu możliwych. Dopuszcza się stosowanie dowolnego układu dysz 2 pod warunkiem, że spełnia wspomniany powyżej warunek dotyczący łącznego pola powierzchni otworów dysz. W związku z tym istnieje możliwość dobierania układu dysz 2 z uwzględnieniem stopnia pochylenia i wymiarów pochylonego, zraszanego obszaru, średnic dysz 2, etc.

W przytoczonym przykładzie wykonania średnice dysz 2 wynoszą, na przykład, od 0,4 mm do 1,3 mm, ale nie ma żadnych ograniczeń co do wyboru innego układu dysz 2 i ich średnic niż podany powyżej.

, W razie konieczności zraszania wodą obszaru pochylonego, zraszacz należy umieścić prostopadle w taki sposób, żeby podsekcja 5a mogła być zwrócona ku dolnej części pochylonego obszaru, w wyniku czego ilość wody zraszającej dolną część pochylonego obszaru może być większa od ilości wody zraszającej jego część górną. Ponadto istnieje możliwość wyboru odpowiedniego zasięgu zraszania poprzez wykonanie dysz 2 w przytoczony powyżej sposób. Tym samym umożliwia to bardziej równomierne zraszanie potrzebnego, pochylonego obszaru.

174 332

W związku z tym, że poprzez odpowiedni dobór średnic dysz 2 możnazmniejszyć wielkość kropelek wody, a tym samym siłę, z jaką kropelki wody zraszającej uderzają w powierzchnię gleby pochylonego, zraszanego obszaru, istnieje możliwość bardziej delikatnego zraszania miejsc znajdujących się nawet w górnej części pochylonego obszaru, bez uderzania kropelek w powierzchnię gleby, to jest, bez ich odbijania się od niej. Zatem eliminuje się w ten sposób możliwość wypłukiwania zasianych nasion z gleby albo mszczenia liści lub łodyżek roślin, lub opóźniania wzrostu roślin. Tak więc, głowica 1 zraszacza według niniejszego wynalazku jest bardzo przydatna do zraszania obszarów pochylonych.

Poniżej szczegółowo przedstawiono dane na temat objętości wody zraszającej przypadającej na jednostkę pola powierzchni zraszanej przez głowicę 1 według niniejszego wynalazku:

Jak widać na fig. 33A, zraszany, pochylony obszar 15 miał kształt kwadratu o danych wymiarach. Rurę wznośną 11 zraszacza według niniejszego wynalazku umieszczono prostopadle w zasadzie w środku obszaru 15, z zadaniem zraszania wodą całego obszaru 15. Zastosowano układ dysz 2 taki jak w strefie 5, to jest rozmieszczenie i średnice dysz 2 według fig. 31, przy czym średnica półkulistej części 1a w zasadzie półkulistej głowicy 1 wynosiła 5 cm, objętościowe natężenie przepływu wody zraszającej wynosiło 17 l/min, a ciśnienie wody w dyszach 2 było równe około 2 kG/cm2.

Badania zraszania przeprowadzono w sposób podobny do już opisanego powyżej, a uzyskane wyniki pokazano na fig. 33B i 34, na których krzywe (a) obrazują wyniki uzyskane za pomocą zraszacza z głowicą 1 według niniejszego wynalazku. Jak widać na fig. 33B i 34, nie ma żadnej różnicy w objętości wody zraszającej przypadającej na jednostkę pola powierzchni w górnej i dolnej części zraszanego, pochyłego obszaru 15.

Jednocześnie w podobny sposób i w takich samych warunkach jak opisano powyżej, ale zmieniając trzystopniowo kąty zraszacza (to jest pomiary dokonywano dla trzech różnych kątów zraszacza) przeprowadzono badania konwencjonalnego zraszacza wodnego z dyszami o łącznej powierzchni otworów równej łącznej powierzchni otworów dysz w głowicy zraszacza według niniejszego wynalazku. Uzyskane wyniki przedstawiono na fig. 33B i 34 za pomocą grupy krzywych (b), przy czym każda krzywa (b) dotyczy innego kąta głowicy konwencjonalnego zraszacza wodnego. Stwierdzono różnicę w ilości wody zraszającej przypadającej na jednostkę pola powierzchni po górnej i dolnej stronie pochylonego obszaru 15, a mianowicie objętość wody zraszającej, przypadającej na jednostkę pola powierzchni po górnej stronie pochyłego obszaru 15 była większa niż po jego stronie dolnej.

Jak widać na fig. 33B i 34, głowica 1 zraszacza według niniejszego wynalazku jest w stanie zraszać w zasadzie równomiernie cały pochylony obszar 15, czego nie można powiedzieć o konwencjonalnym zraszaczu wodnym.

W przytoczonym powyżej przykładzie przedstawiono głowicę 1 zraszacza umożliwiającą zraszanie całego pochylonego obszaru w kształcie kwadratu, co jednak nie oznacza, ze może ona służyć tylko do zraszania pochyłych obszarów o pokazanym kształcie kwadratowym. Głowica 1 według niniejszego wynalazku może zraszać obszary o dowolnym potrzebnym kształcie, na przykład w kształcie wieloboków, w tym w kształcie prostokątów, kół, elips, etc. Kombinację układu i średnic dysz 2 można dobierać z uwzględnieniem stopnia pochylenia i wymiarów zraszanego, pochylonego obszaru, objętościowego natężenia przepływu wody zraszającej, etc.

Poniżej szczegółowo opisano przykłady wykonania według siódmego aspektu mniejszego wynalazku:

W pokazanym na fig. 35 i 36 pierwszym przykładzie wykonania dysze 2 leżą na koncentrycznych liniach ze środkiem w wierzchołku 3, w zasadzie półkulistej głowicy 1 zraszacza. Średnice dysz 2 leżących na tych samych liniach koncentrycznych, tj. o tym samym kącie podniesienia dysz względem środka półkulistej części 1a, są najmniejsze dla dysz znajdujących się najbliżej czterech linii teoretycznych 4, biegnących w zasadzie promieniowo po powierzchni półkulistej części 1a od wierzchołka 3 ku dołowi na odcinku kątowym 90° względem siebie, i rosną w miarę wzrostu odległości od linii teoretycznych 4. Średnice dysz 2 leżących na .koncentrycznych liniach rosną we w zasadzie stałym stosunku ze wzrostem odległości od linii teoretycznych 4. W związku z tym, średnice dysz 2 leżących wzdłuż albo najbliżej centralnych linii

174 332 teoretycznych 5, znajdujących się w równych odległościach od dwóch sąsiednich linii teoretycznych 4, są największe, natomiast maleją ze wzrostem odległości od centralnych linii teoretycznych 5, i są najmniejsze na, albo możliwie blisko linii teoretycznych 4. Ponadto, łączne pole powierzchni otworów dysz 2, leżących na tych samych liniach koncentrycznych, rośnie ze wzrostem odległości tych linii od wierzchołka 3, to jest, ze spadkiem kąta podniesienia dysz. W związku z tym, łączne pole powierzchni otworów dysz 2, leżących wzdłuż linii koncentrycznej znajdującej się najdalej od wierzchołka 3, jest większe niż odpowiednie pole dla dysz 2 leżących na linii koncentrycznej znajdującej się najbliżej wierzchołka 3. Łączne pole powierzchni otworów dysz leżących na linii koncentrycznej, znajdującej się w obszarze pośrednim, jest większe niż odpowiednie pole otworów dysz 2 znajdujących się bliżej wierzchołka 3, ale mniejsze iż odpowiednie poole powierzchni otworków dysz 2, znajdujących się dalej od wierzchołka 3.

Pokazany na fig. 35 układ linii teoretycznych 4 na powierzchni w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza, to jest, układ dysz 2, odzwierciedla przykład, w którym kształt zraszanego obszaru jest kwadratowy. Pokazany na fig. 35 układ dysz 2 jest jednym z wielu możliwych.

W przedstawionym pierwszym przykładzie wykonania średnice dysz 2 we w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza wybrano w następujący sposób:

Po pierwsze, należy opisać rejon ograniczony linią teoretyczną 4a i centrali linią teoretyczną 5a. Jak widać na fig. 35 oraz z Tabeli 3, na koncentrycznej linii a pod kątem podniesienia 27°, znajdującej się najdalej od wierzchołka 3, znajduje się 6 dysz 2, rozmieszczonych w zależności od kątów, określanych dalej jako kąty sektorowe, jakie powstają pomiędzy linią teoretyczną 4a, a każdym z odcinków biegnących od każdego ze środków dysz do wierzchołka 3.

W miarę wzrostu odległości od centralnej linii teoretycznej 4a, średnice dysz 2 wynoszą: 0,4 mm dla dyszy oti leżącej na kącie sektorowym 0°, czyli na linii teoretycznej 4a, 0,5 mm dla dyszy 02 leżącej na kącie sektorowym 9°, 0,6 mm dla dyszy o 3 leżącej na kącie sektorowym 18°, 0,7 mm dla dyszy 04 leżącej na kącie sektorowym 27°, 0,7 mm dla dyszy 05 leżącej na kącie sektorowym 36° oraz 0,8 mm dla dyszy o leżącej na kącie sektorowym 45°, czyli centralnej linii teoretycznej 5a.

W podobny sposób rozmieszczono 4 dysze 2 na innej linii koncentrycznej p pod kątem podniesienia 60°, znajdującej się w rejonie pośrednim; w kierunku od linii teoretycznej 4a ku centralnej linii teoretycznej 5a, średnice wynoszą: 0,4 mm dla dyszy βι leżącej pod kątem sektorowym 6°, 0,4 mm dla dyszy β2 leżącej pod kątem sektorowym 17°, 0,5 mm dla dyszy β3 leżącej pod kątem sektorowym 28° i 0,5 mm dla dyszy β4 leżącej pod kątem sektorowym 40°. Średnice dysz 2 znajdujących się na dalszej linii koncentrycznej y pod kątem podniesienia najbliższym wierzchołka 3, wynoszą: 0,3 mm dla dyszy γι lezącej pod kątem sektorowym 11° w pobliżu linii teoretycznej 4a, i 0,4 mm dla dyszy γ2 leżącej pod kątem sektorowym 33°, w pobliżu centralnej linii teoretycznej 5a. Taki sam jak powyżej układ dysz zastosowano na całej powierzchni półkulistej części 1a. Jak z tego wynika, istnieją 4 dysze Οι, 8 dysz 02, 8 dysz 03, 8 dysz 104 8 dysz 105, 4 dysze 106 8 dysz βι, 8 dysz β₂, 8 dysz β^, 8 dysz β₄, 8 dysz yi, 1 8 dysz γ Podany powyżej układ dysz 2 i rozkład ich średnic jest jednym z wielu możliwych.

Tabela 3

	Dysze 2	Kąt sektorowy (°)	Średnica (mm)	Łączna liczba
Linia koncentryczna 0	«1	0	0,4	4
(Kat podniesienia 27°)	02	9	0,5	8
	03	18	0,6	8
	0,	27	0.7	8
	05	36	0,7	8
	06	45	0.8	4
Linia koncentryczna β	β\|	6	0,4	8
(Kąt podniesienia 60°)	β	17	0,4	8
	β	28	0.5	8
	β,	40	0,5	8
Linia koncentryczna γ	γ.	11	0,3	8
(Kąt podniesienia 80°)	γ,	30	0,4	8

174 332

Wspomnianą powyżej głowicę 1 zraszacza zbadano na kwadratowym obszarze zraszania 6 o wymiarach 10 m x 10 m, pokazanym na fig. 37A. Badania przeprowadzono w taki sam sposób, jak już opisano wcześniej, umieszczając prostopadle zraszacz w środku zraszanego obszaru 6. Średnica półkulistej części 1 a wynosiła 5 cmi, objętościowe natężenie przepływu wody zraszającej wynosiło około 13 l/min, a ciśnienie wody w dyszach 2 było około 2 kG/cm2.

Uzyskane wyniki zostaną przedstawione dla czwartej części zraszanego obszaru 6, tj. dla zakreskowanego kwadratu abcd na fig. 37A. Wyniki te pokazano na fig. 37B, na której strefy zraszane dyszami αι, oznaczono αι, strefy zraszane dyszami 02 oznaczono 02, strefy zraszane dyszami 03 oznaczono 03, strefy zraszane dyszami 04 oznaczono 04, strefy zraszane dyszami α5 oznaczono 05, strefy zraszane dyszami 06 oznaczono 06, strefy zraszane dyszami β , oznaczono βι,, strefy zraszane dyszami β2 oznaczono β2, strefy zraszane dyszami β3 oznaczono β3, strefy zraszane dyszami β4 oznaczono β4, strefy zraszane dyszami γ, oznaczono γι, a strefy zraszane dyszami γ2 oznaczono γ2

Pozostałe części obszaru 6 poza kwadratem abcd, to jest pozostałe trzy czwarte jego powierzchni, można w podobny sposób zraszać wodą, w zasadzie równomiernie na całej powierzchni, za pomocą podobnych dysz 01 do 06, βι do β4 i γι do γ2. Zatem głowica 1 zraszacza według niniejszego wynalazku umożliwia zraszanie całego obszaru 6, tj. kwadratu aefg, w zasadzie równymi ilościami wody zraszającej przypadającej na jednostkę pola powierzchni.

W przytocz onym powyżej pierwszym przykładzie wykonania omówiono zraszanie obszaru w kształcie kwadratu, co nie oznacza jednak, że można w ten sposób zraszać tylko obszary kwadratowe; zraszacz tego typu można stosować do obszarów prostokątnych, dowolnych wielobocznych, kołowych, eliptycznych lub dowolnych innych, bez względu na kształt 1 wymiary. W związku z tym, można odpowiednio dobierać kombinacje układów dysz 2 i ich średnic z uwzględnieniem kształtu zraszanego obszaru, objętości wody zraszającej przypadaj ącej na jednostkowe pole powierzchni, etc.

Poniżej przedstawiono drugi przykład wykonania według siódmego aspektu niniejszego wynalazku, zilustrowany na fig. 38 do 40.

Jak widać na fig. 38 i 39, średnice dysz 2 i ich rozkład na powierzchni półkulistej części 1a są różne od przedstawionych w poprzednim przykładzie wykonania pokazanym na fig. 35 i 36, a mianowicie:

Średnice dysz 2 leżących na tych samych liniach koncentrycznych ze środkiem w wierzchołku 2 półkulistej części 1a, tj. na tych samych kątach podniesienia, są mniejsze w miejscach najbliższych dwóch linii teoretycznych 4a, w zasadzie biegnących po powierzchni półkulistej części 1 a od wierzchołka 3 w dół na odcinku kątowym 180° względem siebie, przy czym średnice te rosną ze wzrostem odległości od linii teoretycznych 4. Średnice dysz 2 znajdujących się na liniach koncentrycznych rosną w we w zasadzie stałym stosunku ze wzrostem odległości od linii teoretycznych 4. Zatem średnice dysz 2, znajdujących się na, albo najbliżej, centralnej linii teoretycznej 5, leżącej w równych odległościach od teoretycznych linii 4, są największe, natomiast średnice te zmniejszają się wraz ze wzrostem odległości od centralnych linii teoretycznych 5 i są najmniejsze na, lub najbliżej, linii teoretycznych 4. Ponadto łączne pole powierzchni otworów dysz 2, leżących na tych samych liniach koncentrycznych, zwiększa się ze wzrostem odległości linii koncentrycznych od wierzchołka 3, to jest, ze spadkiem kąta podniesienia.

Średnice dysz 2 wynoszą:

Najpierw zostanie opisany rejon ograniczony linią teoretyczną 4a 1 centralną linią teoretyczną 5a. Jak widać na fig. 38, na koncentrycznej linii a pod kątem podniesienia 27° znajduje się 11 dysz 2 na różnych kątach sektorowych. Średnice poszczególnych dysz 2 wynoszą: 0,4 mm dla dyszy 01, leżącej na kącie sektorowwm 0°, czyli na linii teoretycznej 4a, 0,4 mm dla dyszy 02 leżącej na kącie sektorowym 9°, 0,4 mm dla dyszy 03 lezącej na kącie sektorowym 18°, 0,4 mm dla dyszy 04 leżącej na kącie sektorowym 27°, 0,4 mm dla dyszy 05 leżącej na kącie sektorow'ym 36°, 0,4 mm dla dyszy 06 leżącej na kącie 45°, 0,5 mm dla dyszy 07, leżącej na kącie sektorowy 54°, 0,5 mm dla dyszy 08 leżącej na kącie sektorowwm 63°, 0,6 mm dla dyszy 09 leżącej na kącie sektorowym 18°, 0,7 mm dla dyszy 010 leżącej na kącie sektorowym 81 °, 0,8 mm dla dyszy 01 leżącej na centralnej linii teoretycznej 5a pod kątem s^l^t^t^^^r^^^wym 90°, wraz ze wzrostem odległości od linii teoretycznej 4a. W podobny sposób rozmieszczono 8 dysz 2

174 332 na innej linii koncentrycznej β pod kątem podniesienia 60°, w zalezności od kątów sektorowych. Średnice dysz 2, leżących w kierunku od linii teoretycznej 4a ku centralnej linii teoretycznej 5a, wynoszą: 0,4 mm dla dysz <i leżących pod kątem sektorowym 6°, 0,4 mm dla dyszy <2 leżącej pod kątem sektorowym 17°, 0,4 mm dla dyszy <3 leżącej pod kątem sektorowym 28°, 0,4 mm dla dyszy <4 leżącej pod kątem sektorowym 40°, 0,5 mm dla dysz <5 lezących pod kątem sektorowym 50°, 0,5 mm dla dysz <6 leżących pod kątem sektorowym 62°, 0,5 mm dla dyszy <7, leżącej pod kątem 73° oraz 0,5 mm dla dyszy <8 leżącej pod kątem sektorowym

84°. W podobny sposób wykonano 4 dysze na dalszej linii koncentrycznej γ pod kątem podniesienia 80° i na różnych kątach sektorowych. Średnice dysz 2 licząc od linii teoretycznej 4a ku centralnej linii teoretycznej 5a wynoszą: 0,3 mm dla dysz γι, na kącie sektorowym 11°, 0,3 mm dla dysz γ2 na kącie sektorowym 33°, 0,4 mm dla dysz 73 na kącie sektorowym 57°, oraz 0,4 mm dla dysz 74 na kącie sektorowym 79°. Taki sam jak powyżej układ pozycyjny dysz 2 oraz ich średnic zastosowano na całej powierzchni półkulistej części 1 a, w związku z czym na jej całej powierzchni znajduje się 4 x (11 dysz αι do otu, 8 dysz <1 do <8 i 4 dysze γι do γ4). Podany powyżej przykład rozmieszczenia dysz 2 i ich średnic jest jednym z wielu możliwych.

Zraszanie za pomocą głowicy według wspomnianego drugiego przykładu wykonania zbadano na rombowym obszarze zraszanym 7 pokazanym na fig. 40. Badania przeprowadzono w takich samych warunkach jak we wspomnianym pierwszym przykładzie wykonania. Stwierdzano, że głowica ta umożliwia równomierne zraszanie całego obszaru 7 w kształcie rombu w zasadzie równymi objętościami wody zraszającej przypadającej na jednostkę pola powierzchni. Zatem możliwe są takie same efekty i działanie jak we wspomnianym powyżej pierwszym przykładzie wykonania.

Poniżej przedstawiono szczegółowy opis przykładów wykonania według ósmego aspektu niniejszego wynalazku:

Układ dysz pokazanych na fig. 41, przedstawiającej rzut główny poziomy półkulistej części 1a, w zasadzie półkulistej głowicy 1 zraszacza, dotyczy zraszania obszaru w kształcie kwadratu, a tym samym układ dysz 2 z fig. 41 jest jednym z wielu możliwych. Na fig. 42 przedstawiono rzut pionowy półkulistej głowicy la z fig. 41. W niniejszym przykładzie wykonania średnice dysz wynoszą od 0,4 do 0,8 mm, co jednak nie oznacza, że wspomniany powyżej układ dysz 2 i ich średnic są jedynymi możliwymi

Jak widać nafig.41, w miejscach leżących w pobliżu części łączącej 1cgłowicy 1 zraszacza znajdują się progi 1d do sprzęgania z pokrywą 13 głowicy, będącą elementem wstrzymującym zraszanie. Tak więc, na głowicy 1 zraszacza znajduje się pokrywa 13 do zasłaniania części dysz 2. W pokrywie 13 znajdują się zagłębienia 13d, w które wchodzą progi 1d półkulistej części 1a. Po wprowadzeniu progów 1d do zagłębień 13d, pokrywa 13 głowicy sprzęga się z głowicą 1. Na zewnątrz strefy zasłanianej przez pokrywę 13 głowicy znajdują się rejony 13a otworków dysz, stanowiące fragmenty półkulistej części la głowicy 1 zraszacza. Woda może wylatywać tylko z dysz 2 znajdujących się w rejonach 13a.

W powyższym przykładzie wykonania, progi 1d znajdują się na głowicy 1 zraszacza, a zagłębienia 13d na pokrywie 13. Ich zadaniemjest sprzęganie pokrywy 13 z głowicą 1 zraszacza. Nie jest to jedyne możliwe rozwiązanie. Mianowicie, zagłębienia 13d mogą znajdować się w głowicy 1 a progi na pokrywie 13 W dalszej części opisu zostaną podane również inne przykłady procedury sprzęgania.

Jak widać na fig. 43A i 43b, kształt pokrywy 13 może być tak dobrany, żeby zasłaniała obwód w miejscu połączenia odpowiednika półkulistej części 1a (nie pokazanej na rysunkach) z odpowiednią częścią łączącą 1c (nie pokazaną na rysunkach). Progi 13e znajdują się w 4 miejscach nad pokrywie 13, natomiast zagłębienia są usytuowane w odpowiednich 4 miejscach na głowicy 1 (nie pokazanej na rysunkach) i możnaje wsuwać do zagłębień, co powoduje trwałe sprzężenie pokrywy z głowicą 1, uniemożliwiające ich przypadkowe rozłączenie.

Wspomniana powyżej pokrywa 13 służy do zasłaniania głowicy 1 z zewnątrz, ale nie tylko. Dopóki pokrywa 13 ma służyć do wstrzymywania rozpylania wody z konkretnych dysz 2, można ją umieszczać na wewnętrznej powierzchni głowicy 1, jak pokazano na fig. 45.

W przedstawionych powyżej przykładach wykonania pokrywa 13 jest ukształtowana w sposób umożliwiający zasłanianie centralnego, prostokątnego obszaru półkulistej części 1a, jak

174 332 pokazano na fig. 41, ale nie jest to jedyny kształt jaki można stosować. Inne przykłady kształtów przedstawiono szczegółowo w dalszej części opisu. Na przykład, pokrywa 13 może zasłaniać tylko połowę całej powierzchni głowicy 1 zrac/acza, jak pokazano na fig. 46A i 46b.

Poniżej opisano budowę połączenia pomiędzy pokrywą 13 a głowicą 1. W celu uproszczenia opisu, przedstawiono tylko pokrywę do zasłaniania połowy całego obszaru głowicy 1, jak wspomniano wcześniej i pokazano na fig. 46A i 46b.

Jak widać na fig. 48, jednym z elementów połączenia jest wyginana sprężyście część 13c stanowiąca pr/ndłużnnin dolnego końca pokrywy 13. W odpowiednich położeniach, w styczności z progami 13c, znajdują się progi 1 d, wsuwane w zagłębienia 13d. Po worowad/nniu progów 1d do zagłębień 13d i umieszczeniu na głowicy 1, pokrywa 13 może się z nią sprzęgnąć. W związku z tym, po popchnięciu z góry ku dołowi pokrywy 13, umieszczonej na zewnętrznej powierzchni głowicy 1, części wyginane 13c, w wyniku działania progów 1d, rozchylają się na zewnątrz. Dalsze popychanie pokrywy 13 ku dołowi powoduje wsunięcie się progów 1d w zagłębienia 13d i wygięte części 13c wracają do swojego pierwotnego położenia przed popchnięciem, co powoduje trwałe sprzężenie pokrywy 13 z głowicą 1 zraszacza.

Jedynym niezbędnym warunkiem jest taka konstrukcja progów 1d i zagłębień 13d, żeby oba wspomniane powyżej elementy, pokrywę 13 i głowicę 1, można było łączyć ze sobą w sposób umożliwiający rozłączanie. Zatem na głowicy 1 mogą znajdować się wspomniane powyżej części odkształcalne i zagłębienia, natomiast na pokrywie 13 zagłębienia.

Ponadto, jak widać na fig. 49, na części odkształcanej 13c pokrywy 13 mogą znajdować się progi 13e (patrz fig. 43A), natomiast na głowicy 1 zagłębienia 1e, w które wchodzą progi 13e. Ponadto na głowicy 1 można również w podobny sposób umieścić część odkształcaną i odpowiednie progi, natomiast w pokrywie 13 zagłębienia.

Zamiast konstrukcji pokazanej na fig. 48 można zastosować konstrukcję z fig. 50, w której na poziomym obwodzie półkulistej części 1 a, na poziomie umożliwiającym styczność z dolnym obszarem końcowym pokrywy 13, znajdują się progi 1f. W tym przypadku pokrywa 13 jest wykonana z materiału elastycznego i znajduje się w niej poziomy rowek 13f, w który mogą wchodzić progi 1f wzdłuż poziomego obwodu wewnętrznego dolnego obszaru końcowego pokrywy 13.

W konstrukcji pokazanej na fig. 50, dolny koniec pokrywy 13 rozszerza się po jej naciśnięciu z góry ku dołowi. Dalsze wciskanie pokrywy 13 w tym samym kierunku powoduje wcunięcit się progów 1f w poziomy rowek 13f. Z drugiej strony, pod działaniem siły skierowanej ku górze, dolny koniec pokrywy 13 ro/c/eyza się wskutek popychania go przez progi 1f, w wyniku czego progi te wysuwają się z rowka 13f, co umożliwia rozłączalne łączenie pokrywy 13 z ggow-ncą 1. Ponadto, w związku z tym, ze progi lf i poziomy rowek 13f znajdują się, odpowiednio, na obwodach głowicy 1 i pokrywy 13, pokrywę 13 można obracać podczas sprzęgania z głowicą 1. Również w tym przykładzie wykonania progi 13g można ulokować na obwodzie dolnego końca pokrywy 13, natomiast poziomy rowek 1g na obwodzie głowicy 1. Celem zapewnienia płynnego wsuwania poczczngólnech progów w poziomy rowek podczas nakładania pokrywy 13 na głowicę 1, w poziomym rowku można uformować odpowiednie pionowe rowki prowadzące, wprowadzające do niego poszczególne progi, co pokazano na fig. 52A, 52b, 52c i 52d, na których w głowicy 1 znajdują się pionowe rowki li krzyżujące się z poziomym rowkiem 1h pod kątem prostym. Po umieszczeniu pokrywy 13 na wewnętrznej powierzchni głowicy 1, progi 13h, znajdujące się na pokrywie 13, jak pokazano na fig. 52A i 52d, są odpowiednio prowadzone i płynnie przesuwają się w poziomych rowkach 1i. Na fig. 52B i 52c or/edsaawiono, odpowiednio, przekrój pionowy i poziomy głowicy 1, a na fig. 52D przekrój poziomy pokrywy 13.

W związku z tym, w konstrukcji pokazanej na fig. 52A do 52d, pokrywa 13 sprzęga się z głowicą 1 w następujący sposób:

Najpierw należy manipulować pokrywą 13 albo głowicą 1 w taki sposób, żeby progi 13h pr/esndałe się wzdłuz pionowych rowków 1i. Po dojściu progów 13h do końców pionowych rowków 1i, do poziomego rowka 1h, należy obrócić pokrywę 13 lub głowicę 1w prawo lub w lewo, co spowoduje wcunięcin się progów 13h w poziomy rowek 1h. Rozłączanie obu elementów należy przeprowadzić wykonując wspomniane powyżej czynności w odwrotnej kolejności.

174 332

Dzięki takiemu rozwiązaniu, rozłączenie głowicy 1 od pokrywy 13 po ich uprzednim sprzężeniu ze sobą jest niemożliwe, nawet w przypadku działania na głowicę przypadkowych sił skierowanych ku górze. Oba elementy, tzn. głowicę 1 i jej pokrywę 13, można bardzo łatwo sprzęgać ze sobą i rozłączać.

Ponadto, jak widać na fig. 53A i 53b, w kilku miejscach w zewnętrznym rejonie pokrywy 13 można zrobić małe pionowe rowki 13j, natomiast na wewnętrznej powierzchni głowicy 1 wchodzące w nie progi 1j. Po nałożeniu pokrywy 13 na głowicę 1, należy lekko przekręcić jedną z nich lub obie na raz. W rezultacie jeden z progów 1j na głowicy 1 może wysunąć się z jednego z małych pionowych rowków 13j i wskutek skręcania i przesuwania wsunąć do sąsiedniego pionowego rowka 13j, co przerywa dalsze skręcanie. Pod działaniem odpowiedniej siły obrotowej przyłożonej do pokrywy, głowicy lub do obu tych elementów jednocześnie, jeden z progów 1j może przemieścić się w pierwszych rowkach 13j i osadzić w jednym z nich. Umożliwia to osadzenie i umocowanie pokrywy 13 w odpowiednim położeniu w głowicy 1 i zablokowanie możliwości ewentualnego poślizgu. Ponadto, jak widać na fig. 53C, odległość pomiędzy progami 1j może być inna niż odległość pomiędzy pionowymi rowkami 13j.

W przypadku osadzania pokrywy 13 na zewnętrznej powierzchni głowicy 1, w wewnętrznym rejonie końcowym pokrywy 13 można zrobić pionowe progi, a na zewnętrznej powierzchni głowicy 1 progi 1j.

W odróżnieniu od wspomnianej powyżej konstrukcji, w zewnętrznym lub wewnętrznym rejonie końcowym pokrywy można zrobić progi 13k, a w głowicy 1, jak pokazano na fig. 54A i 54b, odpowiednie rowki 1k do tych progów.

Opisany powyżej sposób sprzęgania pokrywy 13 z głowicą 1 jest jednym z wielu możliwych.

Jak widać na fig. 55, pomiędzy pokrywą 13 a głowicą 1 można umieścić uszczelnienie 14 wypełniające szczeliny pomiędzy tymi elementami, co eliminuje ewentualne przecieki wody i podobne usterki. Szczelność pokrywy 13 względem głowicy 1 można poprawić za pomocą uszczelnienia 14. Dzięki temu, po zablokowaniu przez pokrywę zraszania po przejściu wody przez dysze, eliminuje się takie niedogodności jak zatrzymywanie wody w szczelinach pomiędzy głowicą 1, a pokrywą 13, oraz przecieki wody na zewnątrz przez szczeliny pomiędzy głowicą 1 a pokrywą, co z kolei umożliwia skuteczniejsze zraszanie za pomocą mniejszej ilości wody.

Uszczelnienie 14 można umieszczać pomiędzy pokrywą 13 a głowicą 1, nawet w przypadku instalowania pokrywy 13 wewnątrz głowicy 1, co uniemożliwia wyciekanie wody znajdującej się pomiędzy pokrywą 13 a głowicą 1 nawet przez dysze 2 zasłonięte pokrywą 13 lub jej zatrzymywanie pomiędzy głowicą 1 a pokrywą 13. Umożliwia to sprawniejsze zraszanie mniejszą ilością wody.

Poniżej szczegółowo opisano działanie pokrywy 13 podczas zraszania danego obszaru:

W przykładach wykonania według niniejszego wynalazku, pokrywa 13 jest instalowana na głowicy 1, jak to już opisano powyżej, zatem woda wypływa tylko przez te dysze 2 spośród znajdujących się w głowicy, które nie są zasłonięte przez pokrywę 13. Poprzez zmianę położenia lub kształtu pokrywy 13 i dobór dysz 2, które ma zasłaniać pokrywa 13, a tym samym blokować wypływ przez nie wody, można rozpylać wodę tylko przez wybrane dysze 2. Dzięki takiemu rozwiązaniu istnieje możliwość zraszania wodą tylko odpowiednich, wybranych strefzraszanego obszaru, tojest nie całego obszaru wokół zraszacza, ale, na przykład, strefy zraszania znajdującej się z jednej jego strony, na przykład z zachodniej, lub z dwóch stron, ale daleko lub blisko niego.

Na przykład, w przypadku pokrywy w kształcie pokazanym na fig. 41, 43a i 43b, woda jest rozpylana tylko z dysz znajdujących się w rejonach 13a z dyszami otwarty mi, leżącymi na zewnątrz prostokątnego obszaru centralnego półkulistej części la, w związku z czym przy prostopadłym ustawieniu zraszacza z pokryw 13 w pozycji 20 w zraszanym obszarze, jak pokazano na fig. 44, zraszanymi strefami są zakreskowane prostokątne pola leżące daleko od zraszacza.

W konstrukcji, w której progi 1d na głowicy 1 wchodzą w zagłębienia 13d w pokrywie 13, jak widać na fig. 48, pokrywy 13 nie można odłączyć od głowicy nawet działając na głowicę 1 przypadkową s iłąskieeowaaą ku oórzz. Umożliwia to trwałe ostate^e ottef zzrszzańa orra poprawę niezawodności działania zraszacza.

174 332

W konstrukcji, w której na obwodzie głowicy znajduje się poziomy rowek 1g, a w pokrywie wchodzące w niego progi 13g, jak widać na fig. 51 A, pokrywa 13 może obracać się po jej sprzężeniu z głowicą 1, co umożliwia zmianę rejonu 13a z otwartymi dyszami w zależności od potrzeb, bez rozłączania obu elementów, czyli głowicy 1 i pokrywy 13. Takie rozwiązanie umożliwia łatwą zmianę stref zraszania bez zmiany głowicy 1.

Ponadto, w przypadku konstrukcji takiego typu, jaki pokazano na fig. 53A, 53b i 53c oraz na fig. 54A i 54b, w których na głowicy 1 i pokrywie 13, albo na odwrót, znajdują się, odpowiednio, wydłużone pionowe progi i pionowe rowki, pokrywę 13 można osadzić w odpowicdmm położeniu, obracając zwyczajnie ją samą lub głowicę, albo równocześnie obie, o odpowiedni kąt, podczas sprzęgania ich ze sobą. Takie rozwiązanie jeszcze bardziej ułatwia zmianę położenia rejonu 13a pokrywy 13 z otwartymi dyszami, a tym samym zmianę strefy zraszania wodą bez zmiany głowicy 1. Ponadto, dzięki zablokowaniu możliwości obrócenia się pokrywy 13 lub głowicy 1 względem siebie, strefa zraszaniajest ustalona i stabilna, co umożliwia poprawę niezawodności zraszacza.

Pokazany na fig. 41, 43a i 43b kształt pokrywy 13 jest jednym z możliwych. Inne przykładowe kształty opisano poniżej.

Jak widać na fig. 46A i 46b, rejon 13a z otwartymi dyszami może znajdować się w części półkolistej, patrząc z góry. Po prostopadłym ustawieniu zraszacza z pokrywą 13 o tym kształcie w punkcie 21, jak pokazano na fig. 47, zraszany jest obszar, który na fig. 47 jest strefą zakreskowaną, czyli zraszany jest obszar znajdujący się po jednej stronie zraszacza.

W konstrukcjach pokazanych na fig. 56A i 56b, rejony 13a z dyszami otwartymi można umieścić na zewnątrz strefy w kształcie krzyża, patrząc z góry. Zraszacz ustawiony prostopadle w pozycji 22, jak pokazano na fig. 57, będzie zraszał obszary, które na fig. 57 są zakreskowane. Jak z tego wynika, woda będzie zraszała 4 strefy w kształcie kwadratów.

W konstrukcji pokazanej na fig. 58A i 58b, rejon 13a z otwartymi dyszami pokrywy 13 ma postać koncentryczną, patrząc z góry. Zraszacz z pokrywą tego typu ustawiony prostopadle w pozycji 23, jak pokazano na fig. 59, będzie zraszał obszary, które na fig. 59 są zakreskowane. Jak z tego wynika, woda będzie zraszała tylko kwadratowy obszar w pobliżu zraszacza.

Zmiana kształtu pokrywy 13 umożliwia zraszanie wodą tylko strefy lub stref o dowolnym odpowiednim kształcie, znajdujących się w dowolnej, potrzebnej odległości.

Poniżej opisano przykłady wykonania według dziewiątego aspektu niniejszego wynalazku.

Jak widać na fig. 60, pomiędzy głowicę 1 zraszacza a uchwyt mocujący 12 można zamontować filtr 16 z oczkami o mniejszych wymiarach niż średnice dysz 2 i większym polu roboczym niż pole przekroju poprzecznego rury wznośnej 11. Celem eliminacji przecieków wody, filtr 16 należy umieścić pomiędzy dwiema uszczelkami 14'.

W przykładach wykonania według niniejszego wynalazku, średnice dysz 2 wynoszą, na przykład, 0,4 mm do 0,8 mm, ale nie są to jedyne możliwe wartości.

Nie ma żadnych ograniczeń co do materiałów, z jakich można robić filtr 16. Przykładowo odpowiednimi materiałami do tego celu są metale i żywice syntetyczne. Metalami tymi mogą być, na przykład, stal nierdzewna, miedź, aluminium, etc, a żywicami syntetycznymi, na przykład, polietylen, polichlorek winylu, etc. W razie stosowania filtrów metalowych należy ich powierzchnię zabezpieczyć przed korozją. Wielkości oczek filtra 16 zależą od średnic dysz 2 i wynoszą, korzystnie, od 0,1 mm do 0,3 mm.

Nie ma żadnych specjalnych ograniczeń co do materiałów, z jakich mają być wykonane uszczelnienia 14', ale, korzystnie, zaleca się stosowanie do tego celu żywic syntetycznych, kauczuków syntetycznych, etc, na przykład żywic fluorowęglowych, żywic poliamidowych, etc.

We wspomnianej powyżej konstrukcji, pomiędzy głowicą 1 a uchwytem mocującym 12 znajduje się filtr 16, którego pole przekroju roboczego, to jest pole filtrowania, jest większe niż pole przekroju poprzecznego tury wznośnej 11. Innymi słowy, w filtrze 16 może być więcej oczek, co zmniejsza spadek ciśnienia, nie ogranicza w żaden sposób natężenia przepływu wody oraz zapobiega przez dłuższy czas zatykaniu się urządzenia piaskiem, rdzą, pyłem, glonami i ślimakami jeziorowymi, kijankami, etc.

174 332

Strumień wody z rury wznośnej 11 i podłączonego do niej uchwytu mocującego 12 płynie do głowicy 1 działając na nią ze stosunkowo równomiernym ciśnieniem we wszystkich kierunkach, co umożliwia równomierne zraszanie wodą całego potrzebnego obszaru.

Zgromadzony w urządzeniu piasek, rdzę, pył, etc., można łatwo usuwać odłączając głowicę 1 wraz z filtrem 16 od uchwytu mocującego 12.

Kształt filtru 16 nie musi być taki jak powyżej. Poniżej opisano filtry o innych kształtach.

Jak widać na fig. 61, można zastosować filtr 16 w kształcie półkuli wystającej ku głowicy 1 zraszacza, zaopatrzony dodatkowo w tarczę zbierającą 15, stanowiącą element gromadzący pod filtrem 16 piasek, rdzę, pył, etc. W środku tarczy zbierającej 15 znajduje się przelotowy otwór 15a, którym płynie woda. Piasek, rdza, pył, etc, wymieszane z wodą wpływają do filtra 16 otworem 15a z rury wznośnej (nie pokazanej na rysunku), w którym przemieszczają się w dół wzdłuż jego powierzchni ku szczelinie 15b pomiędzy tarczą zbierającą 15 a filtrem 16, i tam się zatrzymują. Konstrukcja tego typu sprawniej zapobiega możliwości zatkania filtra 16. Centralna część filtra 16 może mieć kształt półkuli, jak pokazano na fig. 62, albo połówki elipsoidy lub stożka, jak widać na fig. 63.

Zgromadzony piasek, rdzę, pył, etc można łatwo usunąć odłączając głowicę 1, filtr 16 i tarczę zbierającą 15 od uchwytu mocującego 12. Ponadto piasek, rdza, pył, etc, gromadzą się głównie z szczelinie 15b, skąd można je łatwo usunąć.

Jak widać na fig. 64, można zastosować filtr 16 w kształcie półkuli wystającej w kierunku uchwytu mocującego 12. Dzięki takiej konstrukcji, piasek, rdza, pył, etc, wpływające wraz z wodą z rury wznośnej 11 (nie pokazanej na tym rysunku) do filtra 16, płyną wewnątrz niego ku szczelinom 12 pomiędzy uchwytem mocującym 12 a filtrem 16, gdzie się osadzają. Rozwiązanie tego typu skuteczniej zapobiega możliwości zatkania filtra 16. Filtr 16 o konstrukcji tego typu może mieć kształt półkulisty, jak pokazano na fig. 62, albo połówki elipsoidy, skierowanych wypukłością ku dołowi, jak pokazano na fig. 64, albo stożkowy z ostrym wierzchołkiem w środku, jak pokazano na fig. 63, zwróconym ku dołowi.

Zgromadzony piasek, rdzę, pył, etc można łatwo usunąć odłączając głowicę 1 i filtr 1'6 od uchwytu mocującego 12. Ponieważ piasek, rdza, pył, etc, gromadzą się głównie z szczelinie 15b, więc można je łatwo stamtąd usunąć.

Poniżej opisano szczegółowo przykłady wykonania według dziesiątego aspektu niniejszego wynalazku.

Dysze 2 leżą pod kątami podniesienia względem środka półkulistej części 1 a nie większymi niż 27° wzdłuż licznych lin teoretycznych 4, biegnących w zasadzie promieniowo po powierzchni w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza, od jej wierzchołka 3. Średnice dysz 2 leżących na tych samych liniach teoretycznych 4 maleją w miarę wzrostu odległości od wierzchołka 3.

Pokazany na fig. 65 rozkład linii teoretycznych 4 na w zasadzie półkulistej głowicy 1, to jest układ dysz 2, dotyczy zraszania obszaru kwadratowego, i nie jest jedynym możliwym rozkładem tego typu.

Średnice dysz na półkulistej części 1a wybrano w sposób przedstawiony poniżej.

Najpierw zostanie opisany rejon ograniczony dwiema liniami teoretycznymi 4a i i 4f przecinającymi się pod kątem 45°. Kąty pomiędzy liniami teoretycznymi 4a a każdą z linii teoretycznych 4b do 4f są zdefiniowanymi już wcześniej kątami sektorowymi. Jak widać na fig. 65 i wynika z Tabeli 4, w półkulistej części la znajdują się dysze 2, każda pod kątem podniesienia równym od, 27° do 15°. Tym samym, pomiędzy liniami teoretycznym! 4a i 4f znajduje się 13 dysz 2. Średnice poszczególnych dysz 2 o kącie podniesienia 27° wynoszą: 0,4 mm dla dyszy α leżącej na kącie sektorowym 0°, czyli na linii teoretycznej 4a, 0,5 mm dla dyszy 02 leżącej na linii teoretycznej 4b na kącie si^l^l^i^irowym 9°, 0,6 mm dla dyszy 03 lezącej na linii teoretycznej 4c na kącie sektorowym 18°, 0,7 mm dla dyszy 04 leżącej na linii teoretycznej 4d na kącie sektorowym 27°, 0,7 mm dla dyszy 05 lezącej na linii teoretycznej 4e na kącie sektorowym 36°, oraz 0,8 mm dla dyszy 06 leżącej na linii teoretycznej 4f na kącie sektorowym 45°. Średnice dysz 2 leżących pod kątem podniesienia 15° wynoszą: 0,2 mm dla dysz β1 leżących na linii^f teoretycznej 4a pod kątem sektorowym 0°, 0,2 mm dla dyszy β2 leżącej na linii teoretycznej 4g pod kątem sektorowymi 6°, 0,2 mm dla dyszy β₃ leżącej na linii teoretycznej 4h

174 332 pod kątem sektorowym 12°, 0,3 mm dla dyszy β4 leżącej na linii teoretycznej 4i pod kątem sektorowym 20°, 0,3 dla dysz β5 leżących na linii teoretycznej 4j pod kątem sektorowym 28°, 0,3 mm dla dysz β6 leżących na linii teoretycznej 4k pod kątem sektorowym 36° oraz 0,4 mm dla dyszy βγ leżącej na linii teoretycznej 4f pod kątem sektorowym 45°. Taki sam jak powyżej układ pozycyjny dysz 2 oraz ich średnic zastosowano na całej powierzchni półkulistej części 1a, w związku z czym na jej całej powierzchni znajdują się 4 dysze αι, 8 dysz α2, 8 dysz α3, 8 dysz α4, 8 dysz α 5, 4 dysze α6, 4 dysze β1, 8 dysz β2, 8 dysz β3, 8 dysz β4, 8 dysz β5, 8 dysz β6 i 4 dysze β7. Podany powyżej przykład rozmieszczenia dysz 2 i ich średnic jest jednym z wielu możliwych.

Tabela 4

	Oznaczenie dysz 2	Kąt sektorowy (°)	Średnica (mm)	Łączna liczba dysz
	α 1	0	0,4	4
	α₂	9	0,5	8
Kąt podniesienia dyszy:	α3	18	0,6	8
27°	α4	27	0,7	8
	α5	36	0,7	8
	α₆	45	0,8	4
	β.	0	0,2	4
	β2	6	0,2	8
Kąt podniesienia dyszy:	β₃	12	0,2	8
60°	β4	20	0,3	8
	β₅	28	0,3	8
	β₆	36	0,3	8
	β7	45	0,4	4

Badania głowicy 1 zraszacza przeprowadzono w taki sarn sposób, jak to już żpizanż wcześniej, umieszczając prostopadle zraszacz z głowicą 1 według niniejszego wynalazku w środku kwadratowego pola 6, jak aż0dydąo na fig. 68, o wymiarach 10 m x 10 m. Średnica półOulizteJ części 1a wynosiła 5 cm, objętościowe natężenie przepływu wody około 11 l/min, a ciśnienie wody w dyszach 2 około 2 kG/cm2.

Uzyskane wyniki przedstawiono na fig. 68, na której obszar zraszany wodą z dysz α1 do α 2jest zaOreskowanpIn obszarem α6, a obszar zraszany wodą z dysz β1 do β7 jest zakreskowanym obszarem β6. Jak z tego wynika, głowica 1 według niniejszego wynalazku umożliwia zraszanie obszaru 6 o określonym kształcie, w tym przypadku kwadratowym.

Mierzono objętość wody zraszającej przypadająca na jednostkę pola powierzchni, a uzyskane wyniki przedstawiono na fig. 69, gdzie krzywa (a) obrazuje wyniki zraszania za pomocą głowicy 1 według niniejszego wynalazku.

W takich samych warunkach jak powyżej przeprowadzono również badania konwencjonalnych głowic, każdej z dyszami tylko do zraszania pod kątem podniesienia 27° lub 15°, ale o takim s^iopo polu powierzchni otworów jak w głowicy 1 według niniejszego wynalazku. Uzyskane wyniki przedstawiono na fig. 69, gdzie krzywa (b) obrazuje wyniki dla konwencjonalnej głowicy zraszacza z dyszą pod kątem podniezienia 27°, a krzywa (c) wyniki dla konwencjonalnej głowicy zraszacza z dyszą pod kątem podniesienia 15°.

Jak widać na fig. 69, głowica 1 według niniejszego wynalazku umożliwia w zasadzie równomierne zrazzanie wodą całego obszaru, natomiast objętość wody zraszającej przypadająca naJedążztkę pola powierzchni dla głowic konwencjonalnych jezt zmienna i zależy od odległości od rury wznośnej 11, to jest, objętość wody zraszającej przypadająca na jednostkę pola powie174 332 rzchni niejest równomierna, a nawet istnieją strefy w ogóle nie zraszane wodą. Jak z tego wynika, konwencjonalne głowice zraszające nie są w stanie zapewnić równomiernego zraszania wodą.

Poniżej opisano maksymalną wysokość lotu kropelek wody wyrzucanych z dysz pod różnymi kątami podniesienia znajdujących się w głowicy według niniejszego wynalazku. Opis zilustrowano fig. 70 i Tabelą 5.

Jak widać na fig. 70, na zraszanym obszarze ustawiono prostopadle rurę wznośną 11 z głowicą z dyszami znajdującymi się na poziomie 0,33 m od powierzchni gleby. Do rury wznośnej doprowadzono wodę pod ciśnieniem wynoszącym w dyszach 2 kG/cm².

W Tabeli 5 podano kąty podniesienia dysz, średnice dysz, maksymalna wysokość h lotu kropelek wody wyrzucanych z dysz. odległość x od rury wznośnej 11 do punktu o maksymalnej wysokości, oraz objętościowe natężenie przepływu wody zraszającej.

Tabela 5

Kąt podniesienia dyszy (°)	Średnica (mm)	Maksymalna wysokość h (m)	Odległość (m)	Objętościowe natęż, przep. wody (ml/min)
27	0,4	1,65	3,1	105
27	0,6	1,8	4,1	210
27	0,8	1,8	4,7	350
60	0,4	3,6	2,6	105
60	0,6	4,2	3,7	210
60	0,8	4,6	4,0	350

Jak widać z Tabeli 5, dla tych samych średnic dysz nie ma żadnej istotnej różnicy w odległości x dla dysz o kącie podniesienia 27° i 60°, natomiast występuje zasadnicza różnica w maksymalnej wysokości. Jak wynika z Tabeli 5, przy kącie podniesienia dyszy równym 27°, maksymalna wysokość h wynosi 1,65 m dla dysz o średnicy 0,4 mm, 1,8 m dla dysz o średnicy 0,6 mm i 1,8 m dla dysz o średnicy 0,5 i mm. Z kolei, przy kącie podniesienia dyszy równym 60°, maksymalna wysokość h wynosi 3,6 m dla dysz o średnicy 0,4 mm, 4,2 m dla dysz o średnicy 0,6 mm i 4,6 m dla dysz o średnicy 0,8 mm. Zatem maksymalna wysokość h przy kącie podniesienia dyszy 60° jest co najmniej dwa razy większa niż przy kącie podniesienia 27°.

W związku z tym, że kąty podniesienia dysz 2 na półkulistej części 1 a według niniejszego przykładu wykonania są wybierane z przedziału wartości nie większych niż 27°, maksymalna wysokość lotu kropelek wyrzucanych z dysz 2 może wynosić około 1,8 m. Zatem, nawet w przypadku stosowania zraszacza cieczowego według niniejszego wynalazku w sadach z tak zwanym ograniczeniem wysokości zraszania, jak pokazano na fig. 67, kropelki wody nigdy nie przywierają do wiszących owoców, co występuje w przypadku stosowania zraszacza z porównawczą głowicą 1' z dyszami ustawionymi pod kątem podniesienia naprzykład 60°, jak pokazano na fig. 71.

Ponadto łączne pole powierzchni otworków w dyszach 2 dlatego samego kąta podniesienia maleje w miarę spadku kąta podniesienia, w wyniku czego istnieje możliwość takiego zraszania, że objętość wody zraszającej przypadająca na jednostkę pola powierzchni może być taka sama w obszarze znajdującym się w stosunkowo niewielkiej odległości zraszania, to jest, w obszarze znajdującym się w pobliżu zraszacza cieczowego, i w obszarze znajdującym się w stosunkowo dużej odległości zraszania, tj. w obszarze leżącym daleko od zraszacza, co zapewnia bardziej równomierne zraszanie całego obszaru.

W powyższych przykładach wykonania głowica 1 zraszacza może być wykonana z dowolnych materiałów, ale zaleca się stosowanie materiałów odpornych na warunki atmosferyczne, wysokoudarowych, odpornych na środki chemiczne, etc. Zaleca się stosowanie, na przykład, metali, żywic syntetycznych i kauczuku syntetycznego. Do metali nadających się do

174 332 tego celu zalicza się, na przykład, stal nierdzewną, a do żywic syntetycznych, na przykład, polietylen wysokiej gęstości, polietyleny średniej i małej gęstości, polipropylen, polichlorek winylu, poliolefiny, takie jak kopolimer etylenu z octanem winylu, etc., żywica akrylonitrylobutadienowo-styrenowa (żywica ABS), techniczne tworzywa sztuczne, wzmacniane tworzywa sztuczne, etc. Materiały te należy dobierać w zalezności od zastosowań głowicy 1 zraszacza.

Nie ma żadnych ograniczeń co do technologii produkcji głowicy 1, ale zaleca się stosowanie technologii umożliwiających produkcję na skalę masową przy niskich kosztach. Na przykład, w przypadku metali zaleca się tłoczenie, a w przypadku żywic i kauczuków syntetycznych formowanie wtryskowe.

Nie ma żadnych ograniczeń co do technologii wytwarzania dysz 2, ale zaleca się stosowanie technologii umożliwiających produkcję na skalę masowąprzy niskich kosztach. Naprzykład, można stosować laserowe formowanie otworków lub wiercenie.

Na fig. 72 przedstawiono przykład zastosowania wielu zraszaczy cieczowych według niniejszego wynalazku. Liczbą 40 oznaczono pompę, a 50 zbiornik cieczy.

Zraszacz cieczowy z głowicą według niniejszego wynalazku można używać do zraszania roślin na farmach lub w ogrodach z warzywami, kwiatami, etc, rosnącymi na wolnym powietrzu, albo w farmach lub ogrodach szklarniowych, w sadach, parkach lub ogrodach z trawnikami i kwiatami, albo na drogach.

W przedstawionych powyżej przykładach wykonania opisano wyłącznie zraszacz wodny, co nie oznacza, że nadaje się on tylko do wody. Można go z równym powodzeniem stosować do zraszania innymi roztworami rolniczych środków chemicznych, takimi jak środki owadobójcze, pestycydy, etc, lub ciekłymi nawozami sztucznymi, stosowanymi w rolnictwie, ogrodnictwie, etc. Ponadto zraszacz cieczowy według niniejszego wynalazku można używać do ochrony przed solą pochodzącą z rozpylonej mgły z wody morskiej lub do ochrony ogrodów herbacianych przed mrozami, etc.

FIG. 2

FIG. 3

174 332

ROZKŁAD ZRASZANIA

DYSZA a

FIG. 4

DYSZA c

DYSZA d

DYSZA e

DYSZA f

DYSZA b (mm)

CIŚNIENIE WODY 4

2,0 kg/cnr

POŁOŻENIE ZRASZACZA

INTENSYWNOŚĆ ZRASZANIA a PONIŻEJ 5 mm Θ 5mm DO PONIŻEJ 10 mm El 10mm DO PONIŻEJ 20mm S 20mm DO PONIŻEJ 40mm B 40 mm LUB WIECEJ

DYSZA

174 332

FIG. 5

DYSZA a

DYSZA c

DYSZA d

DYSZA e

DYSZA f

(m) 0

ŚREDNICA DYSZY 0,7 mm CIŚNIENIE WODY 2,0kg/cm²INTENSYWNOŚĆ ZRASZANIA 0 PONIŻEJ 5mm 0 5 mm PONIŻEJ 10 mm Θ 10 mm PONIŻEJ 20 mm 0 20 mm PONIŻEJ 40mm ffl 40 mm LUB WIECEJ (mm)

DYSZA b

POŁOŻENIE ZRASZACZA

174 332

ROZKŁAD ZRASZANIA

FIG. 6

ŚREDNICA DYSZY 0,6 mm CIŚNIENIE WODY 2,0kg/cm²INTENSYWNOŚĆ ZRASZANIA a PONIŻEJ 5 mm

5mmD0 PONIŻEJ 10mm θ 10mm DO PONIŻEJ 20mm S 20 mm DO PONIŻEJ 40 mm Θ 40mm LUB WIĘCEJ (mm)

POŁOŻENIE ZRASZACZA

174 332

ROZKŁAD ZRASZANIA

FIG. 7

DYSZA

INTENSYWNOŚĆ ZRASZANIA 0 PONIŻEJ 5 mm 0 5 mm DO PONIŻEJ 10 mm 13 10mm DO PONIŻEJ 20mm 0 20mm DO PONIŻEJ 40 mm a 40mm LUB WIECEJ CIŚNIENIE WODY 2,Okg/cm² (mm)

DYSZA k 1 (m)

DYSZA l DYSZA m 3

POŁOŻENIE ZRASZACZA

174 332

ROZKŁAD ZRASZANIA y¹

FSG. 8

/ '1(m)

DYSZA q

INTENSYWNOŚĆ ZRASZANIA Ξ PONIŻEJ 5mm 0 5mm DO PONIŻEJ 10mm

10mm DO PONIŻEJ 20 mm 0 20 mm 00 PONIŻEJ 40 mm a 40mm LUB WIĘCEJ CIŚNIENIE WODY 2,0 kg/cm² [mm

0 e o	0 fl fl	S 0	o O o	O Δ Δ
fl 0	£ fl	Q o	fl Ω	A fl

POŁOŻENIE ZRASZACZA

174 332

FIG. 9

FIG. 10

POŁOŻENIE

ZRASZACZA

FIG. 11

ZRASZACZA

FIG. 12

POŁOŻENIE

ZRASZACZA

174 332

FIG. 13

ROZKŁAD ZRASZANIA

DYSZA

ŚREDNICA DYSZY 0,7 mm CIŚNIENIE WODY: 2,0 kg/cm²INTENSYWNOŚĆ ZRASZANIA

PONIŻEJ 5 mm

S 5 mm DO PONIŻEJ 10mm E3 10mm DO PONIŻEJ 20mm 0 20mm DO PONIŻEJ 40mm ffl 40mm LUB WIECEJ

POŁOŻENIE

ZRASZACZA (mm)

174 332

OBJĘTOŚĆ WODY ZRASZAJĄCEJ

FIG. 14

FIG. 15

FIG. 17

174 332

FIG. 18

FIG. 19

174 332

FIG. 22

FIG. 23

ODLEGŁOŚĆ OD RURY WZNOŚNEJ

174 332 —i-to

FIG. 25

174 332

FIG. 28

FIG. 29

OBJĘTOŚĆ WODY ZRASZAJĄCEJ

FIG. 30

ODLEGŁOŚĆ OD RURY WZNOŚNEJ

FIG. 33B

174 332

FIG. 31

FIG. 33A

174 332

FIG. 34

FIG. 36

174 332

FIG. 37A

FIG. 37B \ α6 \ α5 ' σ4 \ α3 \ α2 ’₍al ''χ \ \ \ \ I

X \ \ \ \ ι α5 \

a3 α2 αΙ \ /34 \/33 \βΖ\0\ \ \ \ \ \ \ \ £3\ Χ/Γξζι

174 332

FIG. 40

FIG. 41

—Ic

174 332

FIG. 43A

FIG. 43B

FIG. 44

f 20

FIG. 45

13e

174 332

FIG. 47

z 21

FIG. 48

FIG. 49

FIG. 50

174 332

FIG. 51A

FIG. 51B

174 332

FIG. 53A

FIG. 53B

FIG. 53C

FIG. 54A

FIG. 54B

174 332

FIG. 57


22—

FIG. 58A

FIG. 59

FIG. 58B

FIG. 60

174 332

FIG. 61 j~-—15

15a 15b

FIG. 62 FIG.65

12a

174 332

FIG.67

FIG.68

6« 6β

174 332

FIG.69

FIG.70

FIG.71

174 332

FIG.72

FIG.73 FIG.74

174 332

KROPELKI WODY

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 6,00 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Zraszacz cieczowy umieszczony prostopadle w odpowiednim miejscu obszaru przeznaczonego do zraszania cieczą, znamienny tym, że zawiera rurę wznośną umieszczoną prostopadle w odpowiednim miejscu obszaru przeznaczonego do zraszania cieczą, sterczącą do góry, w zasadzie półkulistą głowicę z licznymi dyszami umożliwiającymi zraszanie cieczą odpowiedniego obszaru, zamontowaną na górnym końcu rury wznośnej w sposób umożliwiający demontaż, oraz rurę doprowadzającą ciecz do dolnego końca rury wznośnej.
2. Zraszacz cieczowy według zastrz. 1, znamienny tym, że głowica zraszacza jest skonstruowana w sposób umożliwiający zadawanie odpowiedniego zasięgu zraszania cieczą poprzez dobór kombinacji takich parametrów jak średnice dysz, kąty podniesienia dysz oraz ciśnienia cieczy działającego na dysze.
3. Zraszacz cieczowy według zastrz. 2, znamienny tym, że kąt podniesienia dyszy jest wybierany z przedziału wartości od 20° do poniżej 90°.
4. Zraszacz cieczowy według zastrz. 2, znamienny tym, że średnica dyszy jest wybierana z przedziału wartości od 0,1 mm do 2 mm.
5. Zraszacz cieczowy według zastrz. 2, znamienny tym, że na rurze doprowadzającej ciecz lub na rurze wznośnej jest zamontowane urządzenie zmieniające ciśnienie cieczy będące w stanie zmieniać ciśnienie cieczy do pożądanej wartości.
6. Zraszacz cieczowy według zastrz. 1, znamienny tym, że w głowicy zraszacza znajdują się dysze leżące wzdłuż licznych linii teoretycznych przecinających się w wierzchołku w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza i biegnących w zasadzie promieniowo po powierzchni w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza, przy czym średnice dysz lezących wzdłuż tych samych linii teoretycznych zwiększają się w miarę wzrostu odległości dysz od wierzchołka.
7. Zraszacz cieczowy według zastrz. 1, znamienny tym, że w głowicy zraszacza znajdują się dysze leżące wzdłuż pierwszych linii teoretycznych wyznaczonych przez odpowiednie boki wieloboku otaczającego wierzchołek w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza, przy czym wspomniane pierwsze linie teoretyczne, wyznaczone przez odpowiednie boki wieloboku, są zakrzywione ku w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza, patrząc na rzut główny poziomy w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza od strony wierzchołka, a także dysze leżące wzdłuż drugich linii teoretycznych, biegnących równolegle do pierwszych linii teoretycznych, ale odsuniętych od pierwszych linii teoretycznych ku wierzchołkowi.
8. Zraszacz cieczowy według zastrz. 7, znamienny tym, że wielobok jest rombem.
9. Zraszacz cieczowy według zastrz. 7, znamienny tym, że dysze znajdujące się na tych samych liniach teoretycznych mają takie same średnice.
10. Zraszacz cieczowy według zastrz. 1, znamienny tym, że w głowicy zraszacza znajdują się dysze leżące w strefie pasmowej ograniczonej przez dwie drugie linie teoretyczne, w zasadzie równoległe do pierwszej prostej teoretycznej przechodzącej przez wierzchołek w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza, patrząc na rzut główny poziomy w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza od strony wierzchołka.
11. Zraszacz cieczowy według zastrz. 10, znamienny tym, że z każdej strony pierwszej prostej teoretycznej znajduje się co najmniej jedna strefa pasmowa.
12. Zraszacz cieczowy według zastrz. 10, znamienny tym, że strefa pasmowa leży w przedziale kątów podniesienia od 0° do 85° od środka w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza w przekroju pionowym głowicy zraszacza, przechodzącym przez wierzchołek i pionowo do pierwszej prostej teoretycznej.
13. Zraszacz cieczowy według zastrz. 1, znamienny tym, że w głowicy zraszacza znajdują się dysze leżące w prostokątnej strefie ograniczonej dwiema pierwszymi prostymi teoretycznymi, w zasadzie równoległymi do siebie, oraz dwiema drugimi prostymi teoretycznymi, przecinającymi pierwsze proste teoretyczne w zasadzie pod kątem prostym, i w zasadzie równoległymi

174 332 do siebie, patrząc na rzut główny poziomy w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza od strony wierzchołka w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza, przy czym wspomniany wierzchołek leży we wspomnianej prostokątnej strefie.
14. Zraszacz cieczowy według zastrz. 13, znamienny tym, że prostokątna strefa leży w przedziale kątów podniesienia od 30° do poniżej 90° względem środka w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza w przekroju pionowym głowicy zraszacza, przechodzącym przez wierzchołek i pionowo do pierwszych prostych teoretycznych, a także w przedziale kątów podniesienia od 30° do poniżej 90° względem środka w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza w przekroju pionowym głowicy zraszacza, przechodzącym przez wierzchołek i pionowo do drugich prostych teoretycznych.
15. Zraszacz cieczowy według zastrz. 1, znamienny tym, że w głowicy zraszacza znajdują się dysze leżące w dwóch dzielonych strefach w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza, podzielonych prostą teoretyczną przechodzącą przez wierzchołek w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza, przy czym dysze w jednej z dwóch stref dzielonych są rozmieszczone gęściej w miarę wzrostu odległości od wierzchołka, natomiast dysze w pozostałej strefie dzielonej są rozmieszczone rzadziej w miarę wzrostu odległości od wierzchołka.
16. Zraszacz cieczowy według zastrz. 1, znamienny tym, że w głowicy zraszacza znajdują się dysze leżące w strefie ograniczonej dwiema drugimi liniami teoretycznymi przecinającymi pierwszą prostą teoretyczną, przechodzącą przez wierzchołek w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza, pod kątem prostym i w zasadzie równoległymi do siebie; strefa tajest dalej podzielona na dwie podstrefy za pomocą pierwszej prostej teoretycznej; każda z odpowiednich dzielonych podstrefjest dalej podzielona na dwie podsekcje za pomocą elipsy teoretycznej poprowadzonej za pomocą odcinka linii pomiędzy dwoma przecięciami pierwszej prostej teoretycznej a dwiema drugimi prostymi teoretycznymi, jako linia od strony górnej; oraz łączne pole powierzchni otworów dysz w podsekcji leżącej na zewnątrz elipsy teoretycznej w jednej z podstref jest większe niż odpowiednie pole powierzchni otworów dysz w podsekcji znajdujących się wewnątrz elipsy teoretycznej, natomiast łączne pole powierzchni otworów dysz w podsekcji leżącej na zewnątrz teoretycznej elipsy w pozostałej podstrefie jest mniejsze niż odpowiednie pole powierzchni otworów dysz znajdujących się w podsekcji leżącej wewnątrz elipsy teoretycznej.
17. Zraszacz cieczowy według zastrz. 1, znamienny tym, że w głowicy zraszacza znajdują się dysze leżące wzdłuż linii koncentrycznych ze środkiem w wierzchołku w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza, oraz średnice dysz leżących wzdłuż linii koncentrycznych zwiększają się w miarę wzrostu odległości od licznych linii teoretycznych biegnących w zasadzie promieniowo od wierzchołka wzdłuż powierzchni w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza.
18. Zraszacz cieczowy według zastrz. 17, znamienny tym, że liniami te<^)r<^tt^^i^^i^;ymi są cztery linie, każda przecinająca sąsiadującą z nią linię pod kątem prostym.
19. Zraszacz cieczowy według zastrz. 17, znamienny tym, ze łączne pole powierzchni otworów dysz leżących wzdłuż linii koncentrycznych na powierzchni w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza rośnie w miarę wzrostu odległości linii koncentrycznych od wierzchołka.
20. Zraszacz cieczowy według zastrz. 1, znamienny tym, że głowica zraszacza jest zaopatrzona w zespół wytrzymujący zraszanie, służący do wstrzymywania zraszania cieczą przez inne dysze niż te, które mają zraszać potrzebny obszar.
21. Zraszacz cieczowy według zastrz. 20, znamienny tym, ze głowica zraszacza jest wyposażona w element uszczelniający do uszczelniania szczelin pomiędzy zespołem wstrzymującym zraszanie a głowicą zraszacza.
22. Zraszacz cieczowy według zastrz. 1, znamienny tym, ze w głowicy zraszacza, pomiędzy głowicą zraszacza a uchwytem mocującym znajduje się filtr; wielkość oczek filtrajest mniejsza niż średnica dysz, a pole jego powierzchni roboczej jest większe od pola przekroju poprzecznego rury wznośnej.
23. Zraszacz cieczowy według zastrz. 1, znamienny tym, że w głowicy zraszacza znajdują się dysze usytuowane pod kątami podniesienia dysz nie większymi niż 27° względem środka w zasadzie półkulistej głowicy i leżące wzdłuż licznych linii teoretycznych, biegnących w zasadzie promieniowo od wierzchołka w zasadzie półkulistej głowicy zraszacza wzdłuż jej powierzchni,

174 332 przy czym średnice dysz leżących wzdłuż tych samych linii teoretycznych zmniejszają się w miarę wzrostu odległości od wierzchołka.
24. Zraszacz ciaczowe według eastrz. 23r znamienny tym, że lącżnepoln powierzchni otworków dysz usytuowanych przed takim samym kątem podniesienia zmniejsza się w miarę zmniejszania się kąta podniesienia dysz.