PL172800B1 - Zamek bebenkowy z kluczem PL PL PL PL PL - Google Patents

Abstract

1. Zamek bebenkowy z kluczem, zawierajacy korpus wkladki bebenkowej i obracajacy sie w nim bebenek wewnetrzny majacy stos tarcz, w tym sze- reg tarcz blokujacych z wycieciami obwodowymi, pret blokujacy, który w swojej pozycji blokowania razem z tarcza blokujaca ogranicza obrót bebenka wewnetrznego wzgledem korpusu wkladki beben- kowej, przez co tarcze blokujace sa napedzane za pomoca klucza zamka w pozycji zwolnienia mecha- nizmu zamkowego, oraz zawierajacy element pro- wadzacy klucz w kanale przebiegajacym wzdluznie przez otwory w tarczach znajdujacych sie w stosie tarcz, i obracajacy sie wraz z kluczem podczas jego obrotu ,w zamku, znamienny tym, ze otwory ( 6, 7) na klucz w tarczach blokujacych (3, 4) maja co naj- mniej jeden wystep ( 2 1) skierowany do srodka otwo- ru ( 6, 7), przy czym jeden bok tego wystepu (21) stanowi powierzchnie nastawcza ( 2 2 ) tarcz bloku- jacych (3,4) wspólpracujaca z odpowiadajaca jej powierzchnia nastawcza (27) trzonu (12) klucza, a drugi bok tego wystepu ( 2 1 ) stanowi powierzchnie powrotna (23) tarcz blokujacych (3,4) wspólpracu- jaca z elementem prowadzacym (14). F ig .1 PL PL PL PL PL

Description

Zamki bębenkowe z obracającymi się tarczami blokującymi są powszechnie znane. Nawet jeśli osiągalna liczba różnych kombinacji otwierania zamka tego rodzaju jest znacząca, to istnieje potrzeba tworzenia dalszych różnych odmian otwierania tak, aby uniknąć przypadkowej zgodności, to znaczy aby klucz nie otwierał przez przypadek zamka dii ktnapzn nip ip«t nwenaennv m Hizdza rzadko cip vdaγ7ω a takw abu

---a---,------------J---_r----— ~ umożliwić dostarczenie indywidualnym klientom grupy zamków zawierających dużą liczbę zamków i kluczy stanowiących, możliwe do hierarchicznego zestawiania, nadrzędne systemy zamykania.

Jednym z rozwiązań jest zwiększenie liczby tarcz blokujących w zamku. Jednakże wtedy zamek zajmuje więcej przestrzeni w kierunku osiowym, a więc w praktyce traci swoją stosowalność do drzwi lub tym podobnych obiektów o normalnej grubości. Dlatego korzystniejsze jest zapewnienie różnych nowych profili klucza, które są co najmniej częściowo, a korzystnie całkowicie wzajemnie niekompatybilne.

W fińskim opisie patentowym FI 68 290, odpowiadającym amerykańskiemu opisowi patentowemu US 4 127 996, zostało ujawnione rozwiązanie zapewniające nowe profile klucza. Zwykle zamek tego rodzaju jest uruchamiany kluczem, którego podstawowy profil jest półkołowy w płaszczyźnie poprzecznego przekroju jego trzonu. Jednakże, z powodu technik wytwarzania, zapewnienie nowych, wzajemnie niekompatybilnych odmian profili jest w praktyce raczej ograniczone. Jako, że rozpatrywany półkołowy profil podstawowy klucza jest od dłuższego czasu ciągle powszechnie stosowany, zabezpieczenie klucza o takim profilu, stanowi czynnik ryzyka. Wykonując bowiem potrzebne dodatkowe rowki na profilach już stosowanych kluczy, można doprowadzić do zgodności i umożliwienia współpracy tych kluczy także z zamkami przewidzianymi tylko do nowych profili klucza.

W innym fińskim w opisie patentowym FI 74 320, odpowiadającym amerykańskiemu opisowi US 4 351 172, zostało ujawnione rozwiązanie zamka z wykorzystaniem klucza, którego podstawowy profil jest w pewnym stopniu prostokątny w płaszczyźnie poprzecznego przekroju jego trzonu. Rozwiązanie to odnosi się do specyficznych, dwukierunkowo uruchamianych zamków bębenkowych zaopatrzonych w obracające się tarcze blokujące. W tym zamku obrót powrotny tarcz blokujących odbywa się za pośrednictwem jednego lub więcej prętów powrotnych, mających możliwość poruszania się na ich obrzeżu, i do których przenoszenie siły z klucza dokonuje się poprzez tak zwaną podnoszącą tarczę 0-blokowania.

W jeszcze innym fińskim opisie patentowym FI 81 429, odpowiadającym amerykańskiemu opisowi patentowemu US 4 686 843, został ujawniony inny element prowadzący wkładany w kanał klucza, którego celem jest, razem z układem ograniczenia obrotu, zapobieganie mimowolnemu popychaniu zestawu tarcz blokujących podczas ukierunkowanej zmiany położenia klucza przy wkładaniu i wyjmowaniu go z zamka. Może to mieć jednak miejsce tylko w pewnej pozycji obrotu. Dodatkowym celem elementu prowadzącego jest utrudnienie otworzenia zamka wytrychem. W dodatku, dzięki zmianie kształtu elementu prowadzącego, można zrealizować nowe profile

172 800 klucza. Jednakże w rozwiązaniu tym element prowadzący w ogóle nie działa bezpośrednio na same tarcze blokujące.

W publikacji WO 89/11014 zostało ujawnione jeszcze inne rozwiązanie bazujące na L^rnTkVPnrnnnalrwm nnłVOP^wKnm tnor^wiim VI p w 'W. _a-- _{s t} .

A*»-*. iYw±i I. vŁi*yj wiiuuuj *J« Jf J lii |7XV1.AIW XVX V* WXjVXj TT Ikw/AjrAAi p/ W TT lUi Λ powierzchnie powrotne zapewniające powrotne obrócenie tarcz blokujących usytuowane są zwykle na bocznej płaszczyźnie trzonu klucza. Urządzenie to dodatkowo zawiera dwa pręty przymocowane do podnoszącej tarczy 0-blokowania, z których jeden jest umieszczony w samym kanale na klucz. Pręty te razem obracają powrotnie tarcze blokujące, gdy klucz jest z powrotem obracany w kierunku pozycji blokującej mechanizm zamka. Celem tego urządzenia jest również ochrona przed otworzeniem zamka wytrychem, poprzez zabezpieczenie przed sondowaniem i przemieszczaniem poszczególnych tarcz blokujących za pomocą wytrycha. W przeciwnym razie, przy normalnym stosowaniu mechanizmu zamkowego, obrót powrotny tarcz blokujących odbywa się za pomocą klucza w sposób całkiem konwencjonalny.

Celem wynalazku jest zapewnienie nowych odmian profilu zamka podstawowego typu przytoczonego wyżej, prscująccgo w’ jednym kiCΓuunu i zaopatrzonego w obracające się tarcze blokujące.

Cel ten został osiągnięty w rozwiązaniu według wynalazku, w którym znany element prowadzący umieszczony w kanale klucza jest tak wykorzystany, że przy zachowaniu zalet rozwiązań znanych zostały wyeliminowane ich wady. Jednocześnie dzięki nowym profilom klucza poprawione zostało zabezpieczenie właściwe dla zamka tego rodzaju.

Zgodnie z wynalazkiem zamek bębenkowy z kluczem zawiera korpus wkładki bębenkowej i obracający się w nim wewnętrzny bębenek mający stos tarcz, w tym szereg tarcz blokujących z wycięciami obwodowymi. Zamek ten posiada też pręt blokujący, który w swojej pozycji blokowania razem z tarczą blokującą ogranicza obrót bębenka wewnętrznego względem korpusu wkładki bębenkowej. Tarcze blokujące są napędzane za pomocą klucza zamka w pozycji zwolnienia mechanizmu zamkowego. Zamek zawiera też element prowadzący klucz w kanale, przebiegającym wzdłużnie przez otwory w tarczach znajdujących się w stosie tarcz, i obracający się wraz z kluczem podczas jego obrotu w zamku.

Istotę wynalazku stanowi to, że otwory na klucz w tarczach blokujących mają co najmniej jeden występ skierowany do środka otworu. Jeden bok tego występu stanowi powierzchnię nastawczą tarcz blokujących współpracującą z odpowiadającą jej powierzchnią nastawczą trzonu klucza. Drugi bok tego występu stanowi powierzchnię powrotną tarcz blokujących współpracującą z elementem prowadzącym.

Korzystnie, przyległe boki występu w otworach na klucz w tarczach blokujących są prostopadłe do siebie.

Szerokość powierzchni powrotnej występu w otworach na klucz w tarczach blokujących jest znacznie krótsza od szerokości powierzchni nastawczej tego występu, a korzystnie stanowi mniej niż jedną trzecią jej szerokości.

Usytuowana w obszarze wycięcia obwodowego, a sąsiadująca z powierzchnią powrotną występu, część powierzchni otworu na klucz tarczy blokującej jest powierzchnią zakrzywioną, przy czym odległość między wymienioną powierzchnią zakrzywioną otworu na klucz a naciętym wycięciem obwodowym korzystnie wynosi co najmniej 1 mm.

Korzystnie, element prowadzący klucz w kanale ma dwa ramiona usytuowane symetrycznie po obu stronach kanału na klucz w jego kierunku osiowym, a otwór na klucz tarczy blokującej ma dwa oddzielne występy, stykające się ich powierzchniami powrotnymi z odpowiadającymi im osiowymi ramionami elementu prowadzącego.

Tarcza profilowa zamka, obracająca się wraz z trzonem klucza i ograniczająca kanał na klucz, jest usytuowana między korpusem wkładki bębenkowej a bębenkiem wewnętrznym w miejscu wprowadzania klucza do zamka. Element prowadzący jest oparty jednym końcem na tarczy profilowej, przy czym kształt otworu tarczy profilowej na klucz odpowiada każdorazowo profilowi trzonu klucza.

172 800

Element prowadzący jest oparty drugim zamkniętym końcem tarczy 0-blokowania, umieszczonej wzdłuż kanałU na klucz wewnątrz części bębenka wewnętrznego, a kształt otworu na klucz w tarczy 0-blokowania odpowiada każdorazowo profilowi trzonu klucza.

co najmniej jednym osiowym rowkie^m, a korzystnie z dwoma,

Tr7nn V1t»p*7Q 7 r*r\ naimmoi leriwwn usytuowanymi symetrycznie po każdej stronie trzonu rowkami, ma zasadniczo prostokątny przekrój poprzeczny. Powierzchnie nastawcze z zestawem nacięć, usytuowanych w odstępach od siebie, przebiegają w płaszczyźnie bocznej trzonu klucza od ostrej krawędzi w kierunku drugiej zaokrąglonej krawędzi położonej obok ostrej krawędzi.

Trzon klucza ma dwa szeregi powierzchni nastawczych położonych symetrycznie po przeciwnych stronach osi środkowej trzonu klucza, a krawędzie trzonu klucza położone obok wymienionych szeregów powierzchni nastawczych są zaokrąglone.

Dzięki zastosowaniu nowego rodzaju kombinacji otworów na klucz w tarczach blokujących i profili klucza, nowego rozwiązania ruchu powrotnego tarcz blokujących napędzanych za pomocą elementu prowadzącego umieszczonego w kanale na klucz oraz dzięki nowemu profilowi podstawowemu i jego nowym powierzchniom powstała możliwość uzyskania wielu odmian profin zamka.

Rozwinięcie powierzchni powrotnej w tarczy blokującej nie musi być tak duże jak powierzchni nastawczej. Pozostaje zatem więcej powierzchni na trzonie klucza do wykorzystania na odmiany profilu.

Dzięki zachowaniu odległości nie mniejszej niż 1 mm między wycięciem obwodowym tarczy blokującej i zakrzywioną krawędzią otworu na klucz w tej tarczy zapewniono prostotę technologii wykonania i dużą wytrzymałość tarczy blokującej.

Dwuramienny element prowadzący oraz dwa oddzielne występy z powrotnymi powierzchniami w otworze na klucz tarczy blokującej, a także dwa szeregi powierzchni nastawczych, usytuowanych symetrycznie po przeciwnych stronach osi środkowej trzonowej części klucza, umożliwiają wkładanie klucza do kanału w dwóch różnych położeniach obróconych o kąt 180° względem siebie, a zamek może być obrotowo otworzony z każdego z tych dwóch położeń, co jest bardzo wygodne dla użytkownika. Jeśli z kolei klucz zawiera tylko jeden szereg powierzchni nastawczych, to osiąga się więcej możliwości odmian profili zanika, ale kosztem wspomnianej wygody.

Otwór na klucz tarczy profilowej może być różny co daje możliwość tworzenia różnych zestawów zamek-klucz, opartych na różnych profilach klucza. Liczba odmian profili zwiększona została przez oparcie elementu prowadzącego na tarczy 0-blokowania, której otwór na klucz odpowiada każdorazowo profilowi trzonu klucza.

Zapewniona została w ten sposób zgodność klucza z zamkiem i uzyskane zostało zwiększenie bezpieczeństwa zamka przez uniemożliwienie zastosowania w rozpatrywanym zamku kluczy o podobnych, w jakimś stopniu, profilach.

Przedmiot wynalazku w przykładzie wykonania jest pokazany na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia zamek bębenkowy z kluczem w stanie rozłożonym, fig. 2 - tarczę blokującą zamka z fig. 1, fig. 3 - tarczę profilową zamka z fig. 1 z dodatkowymi odmianami profili zaznaczonymi liniami przerywanymi, fig. 4 - tarczę podnoszenia 0-blokowania zamka z dodatkowymi odmianami profili zaznaczonymi liniami przerywanymi, fig. 5 - profil podstawowego klucza do zamka z nacięciami nastawczymi zaznaczonymi linią przerywaną, w przekroju poprzecznym, fig. 6a - profil klucza odpowiadający kształtem otworowi w tarczy profilowej według fig. 3, w przekroju poprzecznym, zaś fig. 6b przedstawia profil klucza odpowiadający kształtem otworowi w tarczy podnoszącej 0-blokowania według fig. 4, w przekroju poprzecznym.

Na rysunku pokazano korpus wkładki bębenkowej 1 z obracającym się w nim bębenkiem wewnętrznym 2. Bębenek 2 zawiera stos tarcz obejmujący szereg tarcz blokujących 4, obracających się wraz z trzonem 12 klucza zamka. Każda tarcza 4 ma otwór 7 na trzon 12 klucza oraz wycięcie obwodowe 20, wyznaczające kombinację otwierania mechanizmu zamkowego. Ponadto w stosie tarcz znajduje się co najmniej jedna tarcza podnosząca 0-blokowania 3 z otworem 6 na trzon 12 klucza.

172 800

Tarcze blokujące 3 i 4 są oddzielone od siebie tarczami pośrednimi 5 z otworami 8 na klucz. Mechanizm zamkowy zawiera również pręt blokujący 10, któiy w pozycji blokowania mechanizmu zamkowego znajduje się częściowo w rowku 30 korpusu wkładki bębenkowej 1 i częściowo w szczelinie 9 bębenka wewnętrznego 2, uniemożliwiając obrót tego bębenka 2 względem korpusu wkładki bębenkowej 1. Tarcze blokujące 3 i 4 mogą być obracane wraz z trzonem 12 klucza zamka tylko wtedy, gdy wycięcia obwodowe 20 znajdują się naprzeciwko szczeliny 9 bębenka wewnętrznego 2 tworząc jednorodny kanał w kierunku osiowym zamka. W kanał ten wchodzi pręt blokujący 10 z rowka 30 korpusu wkładki bębenkowej 1, co zwalnia blokadę obrotu bębenka wewnętrznego 2 razem z trzonem 12 klucza względem korpusu wkładki bębenkowej 1. Ruch obrotowy bębenka wewnętrznego 12 jest dalej przenoszony na żądany człon wykonawczy, na przykład na rygiel zamka. Na fig. 1 odsyłaczem 13 oznaczono ogólnie stos tarcz i elementów, którymi bębenek wewnętrzny 2 jest blokowany osiowo w obudowie bębenkowej 1, i za pomocą których może mieć miejsce przeniesienie siły z bębenka wewnętrznego 2 na człon wykonawczy.

Zazwyczaj w zamkach tego typu mechanizm zamkowy działa pod wpływem wymuszonego prowadzenia, gdzie podnosząca tarcza 0-blokowania 3 jest przewidziana do wciskania z powrotem pręta blokującego 10 w rowek 30 w obudowie bębenkowej 1, w czasie gdy mechanizm zamkowy jest zablokowany. W związku z tym zastosowano sprężynę 11 do wspomagania ruchu pręta blokującego 10 i dla ułatwienia tego działania.

Zamek zawiera również element prowadzący 14 ułożony w kanale utworzonym łącznie przez otwory 6, 7 i 8 w tarczach 3, 4 i 5 stosu tarczowego. W przykładzie wykonania z fig. 1 element prowadzący 14 złożony jest dwu równoległych ramion wsuniętych osiowo po obu stronach kanału na klucz w stos tarcz i połączonych razem przy zakończeniu kanału. Trzon 12 klucza ma rowki 25 dla elementu prowadzącego 14. W przypadku z fig. 1 element prowadzący 14 jest oparty swoim zamkniętym końcem na podnoszącej tarczy 0-blokowania 3, a drugim końcem na tarczy profilowej 15. Obie tarcze 3 i 15 obracają się wraz z kluczem podczas jego obrotu w zamku. Obrót powrotny tarcz blokujących jest przeprowadzany w sposób niekonwencjonalny przez działanie ścianek rowka 25 w trzonie 12 klucza na ramiona elementu prowadzącego 14, które z kolei naciskają na powierzchnię powrotną 23 występu 21 wykonanego w otworze 7 na klucz tarcz blokujących 4 (patrz fig. 2).

Zamek z fig. 1 zawiera również element odporny na przewiercenie 19 i elementy ograniczające 16 i 17, które są korzystne z punktu widzenia niezakłóconego działanie zamka. Pozwalają one na włożenie trzonu 12 klucza w zamek i na jego wyjęcie tylko w pewnym ściśle określonym położeniu. Zapobiegają one mimowolnemu dociskaniu stosu tarcz, a razem z elementem prowadzącym 14 zapobiegają zużyciu zamka powodowanego zwłaszcza wkładaniem i wyjmowaniem klucza przy uruchamianiu zamka. W praktyce wspomniane ograniczenie może być wykonane w różny sposób. W tym przypadku płytki ograniczające 17a i 17b są oparte na tulejce 16, która opiera się stale na bębenku wewnętrznym 2. Gdy klucz zostaje obrócony w zamku płytki ograniczające 17a i 17b poruszają się promieniowo w kierunku trzonu 12 klucza i za pomocą wykonanych w nim wgłębień 31 zabezpieczają przed wyjęciem klucza z zamka dopóki klucz nie zostanie obrócony z powrotem do swojej pozycji początkowej odpowiadającej pozycji wkładania. Płytka 18 wspiera elementy ograniczające 16 i 17 od wnętrza zamka.

Figura 2 przedstawia zwykłą tarczę blokowania 4 znajdującą się w zamku. Otwór na klucz 7 tarczy blokującej 4 ma, usytuowane symetrycznie naprzeciwko siebie, dwa występy 21, których jeden bok stanowi powierzchnię nastawczą 22 tarcz blokujących 3 i 4 współpracującą z powierzchnią nastawczą 27 naciętą w trzonie 12 klucza (patrz fig. 5). Drugi bok występów 21 stanowi powierzchnię powrotną 23 tarcz blokujących 3 i 4, która gdy klucz jest cofany do pozycji początkowej po odblokowaniu mechanizmu zamkowego powoduje, pod wpływem elementu prowadzącego 14, obrót

172 800 tarcz blokujących 4 z powrotem do ich pozycji początkowej, odpowiadającej pozycji zablokowania mechanizmu zamkowego jak przedstawiono wyżej.

Część powierzchni otworu 7 na klucz tarczy blokującej 4, usytuowana w obszarze jpi jwwprifl nhwcHnwpnn 9Π ioct 2001,2 mńnsQ 0Λ LOi-o ior+ łcl·

J'-'J »» ''φ'·' A-»'-') *_< AA AVA j- ▼ T A VJ A A L£ AWV/A CA J\_/l5L ACAA. UA-TAJZu LCL1 towana, że odległość A pomiędzy tą powierzchnią 24 otworu 7 a wydęciem obwodowym 20 jest wystarczająca z punktu widzenia wymagań technologii wytwarzania i wytrzymałości materiału. Odległość A wynosi korzystnie co najmniej 1 mm.

Figura 3 przedstawia tarczę profilową 15, wykorzystywaną w zamku według wynalazku, z wykonanym w niej otworem 32 na klucz. Otwór 32 ma kształt odpowiadający każdorazowo profilowi trzonu 12 klucza, a zaznaczony jest liniami przerywanymi na fig. 3. Trzon 12 klucza z długimi rowkami profilowymi przebiegającymi wzdłuż całego trzonu 12 jest wprowadzany w otwór 32 tarczy profilowej 15. Dodatkowo mogą być przewidziane na trzonie 12 klucza również krótkie rowki współpracujące z otworem 6 na klucz w podnoszącej tarczy 0-blokowania 3 co przedstawiono na fig. 4. Profile klucza odpowiadające odpwiednio otworowi 32 tarczy profilweej 55, według fig. 3, i owvorwvi 6

.......... O /λ1τζ->τ»τγ\ -ρ-ΐ «-» O -£«/-* A prylrryr^r,^ rt £. p . ĆAp

La.L\^y ν^_οι<7Λ.νννα.ιιια wuuiug jutg. τ? ροΛ,αζ^αιΐο na Hg. υα i uu.

W przykładzie wykonania z fig. 1 podnosząca tarcza O-blokowania 3 esst tarczą skrajną w stosie tarcz w głębi bębenka wewnętrznego 2. Nie jest to niezbędne z punktu widzenia działania mechanizmu zamkowego. W razie potrzeby podnosząca tarcza O-blokowania 3 może być przesunięta w stosie tarcz do części przedniej bębenka wewnętrznego 2. Wtedy na trzonie 12 klucza muszą być wykonane dłuższe rowki dppfilpwc dla zapewnienia dalszych odmian profilowych. Naturalnie również kształt i wielkość rowków mogą być zmienione według potrzeby.

Profil trzonu 12 klucza ma dwa szeregi powierzchni nastawczych 27, co jest widoczne zwłaszcza na fig. 5, których nacięcia rozpoczynają się od ostrej krawędzi 26 i przylegającego do niej boku 33. Krawędzie 28 znajdujące się obok krawędzi 26 są zaokrąglone z uwzględnieniem wymagań projektowych otworu 7 na klucz w tarczy blokującej 4, co zostało wyżej opisane. Jednocześnie należy zauważyć, że powierzchnia nastawcza 27 nacięta w trzonie 12 klucza może być dostatecznie długa tak, aby zapewnić niezawodne działanie mechanizmu zamkowego.

Claims (9)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Zamek bębenkowy z kluczem, zawierający korpus wkładki bębenkowej i obracający się w nim bębenek wewnętrzny mający stos tarcz, w tym szereg tarcz blokujących z wycięciami obwodowymi, pręt blokujący, który w swojej pozycji blokowania razem z tarczą blokującą ogranicza obrót bębenka wewnętrznego względem korpusu wkładki bębenkowej, przez co tarcze blokujące są napędzane za pomocą klucza zamka w pozycji zwolnienia mechanizmu zamkowego, oraz zawierający element prowadzący klucz w kanale przebiegającym wzdłużnie przez otwory w tarczach znajdujących się w stosie tarcz, i obracający się wraz z kluczem podczas jego obrotu w zamku, znamienny tym, że otwory (6, 7) na klucz w tarczach blokujących (3, 4) mają co najmniej jeden występ (21) skierowany do środka otworu (6, 7), przy czym jeden bok tego występu (21) stanowi powierzchnię nastawczą (22) tarcz blokujących (3,4) współpracującą z odpowiadającą jej powierzchnią nastawczą (27) trzonu (12) klucza, a drugi bok tego występu (21) stanowi powierzchnię powrotną (23) tarcz blokujących (3, 4) współpracującą z elementem prowadzącym (14).
2. 2. Zamek według zastrz. 1, znamienny tym, że przyległe boki występu (21) w otworach (6, 7) na klucz w tarczach blokujących (3, 4) są korzystnie prostopadłe do siebie.
3. 3. Zamek według zastrz. 1, znamienny tym, że szerokość powierzchni powrotnej (23) występu (21) w otworach (6, 7) na klucz w tarczach blokujących (3, 4) jest znacznie krótsza od szerokości powierzchni nastawczej (22) tego występu (21), a korzystnie stanowi mniej niż jedną trzecią jej szerokości.
4. 4. Zamek według zastrz. 1, albo 3, znamienny tym, że usytuowana w obszarze wycięcia obwodowego (20), a sąsiadująca z powierzchnią powrotną (23) występu (21), część powierzchni otworu (7) na klucz tarczy blokującej (4) jest powierzchnią zakrzewioną (24), przy czym odległość między wymienioną powierzchnią zakrzywioną (24) otworu (7) na klucz a naciętym wycięciem obwodowym (20) korzystnie wynosi co najmniej .1 mm.
5. 5. Zamek według zastrz. 1, znamienny tym, że element prowadzący (14) klucz w kanale ma dwa ramiona usytuowane symetrycznie po obu stronach kanału na klucz w jego kierunku osiowym, a otwór (6, 7) na klucz tarczy blokującej (4) ma dwa oddzielne występy (21), stykające się swoimi powierzchniami powrotnymi (23) z odpowiadającymi im osiowymi ramionami elementu prowadzącego (14).
6. 6. Zamek według zastrz. 1, znamienny tym, że tarcza profilowa (15) zamka, obracająca się wraz z trzonem (12) klucza i ograniczająca kanał na klucz, jest usytuowana między korpusem (1) wkładki bębenkowej a bębenkiem wewnętrznym (2) w miejscu wprowadzania klucza do zamka, a element prowadzący (14) jest oparty jednym końcem na tarczy profilowej (15), przy czym kształt otworu (32) tarczy profilowej (15) na klucz odpowiada każdorazowo profilowi trzonu (12) klucza.
7. 7. Zam'ek według zastrz. 6, znamienny tym, że element prowadzący (14) jest oparty drugim zamkniętym końcem na tarczy 0-blokowania (3), umieszczonej w głębi kanału na klucz wewnątrz części bębenka wewnętrznego (2), a kształt otworu (6) na klucz w tarczy 0-blokowania (3) odpowiada każdorazowo profilowi trzonu (12) klucza.
8. 8. Zamek według zastrz. 1, znamienny tym, że trzon (12) klucza z co najmniej jednym osiowym rowkiem (25), a korzystnie z dwoma, usytuowanymi symetrycznie po każdej stronie trzonu (12), rowkami (25) ma zasadniczo prostokątny przekrój poprzeczny oraz, że powierzchnie nastawcze (27) z zestawem nacięć usytuowanych w odstępach

   172 800 od siebie przebiegają w płaszczyźnie bocznej (33) tzonu (12) klucza od ostrej krawędzi (26) w kierunku zaokrąglonej krawędzi (28) położonej obok ostrej krawędzi (26).
9. 9. Zamek według zastrz. 8, znamienny tym. że trzon (12) klucza ma dwa szeregi nnunAfTOlini nocfoerzc rhłrn /na\ TwczArdipk rt^Małłożrrrny «hA-» ..1-. .-...J suni^.vuiu V¹/? pun^u^eu ayuwunvyuv pu pii.ruw.uyvii auunodi uai środkowej trzonu (12) klucza oraz, że krawędzie (28) trzonu (12) klucza położone przylegle do wymienionych szeregów nastawczych (27) są zaokrąglone.

   Wynalazek dotyczy zamka bębenkowego z kluczem.