PL171875B1

PL171875B1 - Bezpieczna okulistycznie kompozycja do pielegnacji soczewek kontaktowych PL PL

Info

Publication number: PL171875B1
Application number: PL92299186A
Authority: PL
Inventors: John Y Park; James N Cook; Anthony J Dziabo Jr
Original assignee: Allergan Inc
Priority date: 1991-08-30
Filing date: 1992-08-25
Publication date: 1997-06-30
Also published as: NO931571D0; NO305538B1; JPH06501643A; JP3234600B2; DK0555464T3; ZA926522B; HUT64240A; IL102905A0; CA2095022C; FI931940A0; US5578240A; DE69221463T2; FI931940A; EP0555464A1; IL102905A; RU2114638C1; US5989847A; NZ243749A; GR3024488T3; ATE156367T1

Abstract

1. BEZPIECZNA OKULISTYCZNIE KOMPOZYCJA DO PIELEGNACJI SOCZEWEK KONTAKTOWYCH, ZAWIERAJACA SUBSTANCJE CZYNNA DO TRAKTOWANIA SOCZEWEK WYBRANA Z GRUPY SKLADAJACEJ SIE ZE ZWIAZKU WYTWARZAJACEGO NADTLENEK, SUBSTANCJI ZOBOJETNIAJACEJ NADTLENEK, SRODKA CZYSZCZACEGO, SRODKA DEZYNFEKUJACEGO I ICH MIESZANIN, ZNAMIENNA TYM, ZE OBOK WYMIE- NIONEJ SUBSTANCJI CZYNNEJ ZAWIERA WITAMINE B12 W ILOSCI OD 0,005 DO 1,0% WAGOWYCH ORAZ EWENTUALNIE INNE KONWENCJONALNE SKLADNIKI, TAKIE JAK WYPELNIACZE, SRODKI REGULUJACE IZOTONICZNOSC, SRODKI BUFORUJACE, SMARUJACE, WIAZACE, KONDYCJONUJACE/NAWILZAJACE SZKLA KONTAKTOWE I PODOBNE. PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest bezpieczna okulistycznie kompozycja do pielęgnacji soczewek kontaktowych.

Szkła kontaktowe są okresowo czyszczone i dezynfekowane przez użytkownika dla zapobieżenia infekcji lub innym szkodliwym dla zdrowia oczu efektom, które mogą być związane z noszeniem szkieł kontaktowych. Obecnie istnieje kilka różnych konwencjonalnych układów i metod, które umożliwiają użytkownikowi czyszczenie i dezynfekcję szkieł kontaktowych pomiędzy okresami ich noszenia. W jednej z metod noszący szkła wyjmuje je z oczu i

171 875 następnie czyści je stosując roztwór zawierający środek czyszczący i roztwór płuczący zawierający sól. Soczewki umieszcza się następnie w roztworze dezynfekującym na odpowiedni czas np. na noc, tak aby, kiedy użytkownik budzi się, soczewki były czyste i zdezynfekowane, gotowe

Amool·» ηΓΎΡηίιιΙ'-οηΰι r w/juviii i\v1zj » ονιιιν u/M pViiv »Tii j ni υίζ^νυιν4ΐ\.ΰ1ϋΐΛ ivzjlh v!vi1ij mies ich w rającym sól. Wszystkie wymienione roztwory są klarowne, co stwarza możliwość pomylenia ich.

Konwencjonalne układy czyszczące i dezynfekujące można podzielić na gorące i zimne. Układy gorące wymagają ciepła do dezynfekcji szkieł kontaktowych, podczas gdy zimne układy wykorzystują do dezynfekcji soczewek chemiczne środki dezynfekujące w temperaturze otoczenia. W zakresie zimnych układów dezynfekujących znajdują się układy dezynfekujące z nadtlenkiem wodoru. Roztwory dezynfekujące z nadtlenkiem wodoru skutecznie zabijają bakterie i grzyby, które mogą skazić szkła kontaktowe. Po zabiciu bakterii i grzybów pozostaje czasem resztkowy nieprzereagowany nadtlenek wodoru. Na powierzchni soczewek, po ich wyjęciu z roztworu, może znajdować się nadtlenek wodoru. Taka pozostałość nadtlenku wodoru na zdezynfekowanych szkłach kontaktowych może powodować podrażnienie, oparzenie lub uszkodzenie oka, o ile nadtlenek wodoru nie zostanie zobojętniony. Dlatego potrzebne jest zobojętnienie pozostałości nadtlenku wodoru w ciekłym ośrodku zawierającym dezynfekowane szkła kontaktowe tak, aby stworzyć możliwość bezpiecznego i wygodnego użytkowania zdezynfekowanych szkieł kontaktowych.

Wodne roztwory zawierające nadtlenek wodoru obecnie stosowanejako środki dezynfekujące do szkieł kontaktowych zawierają nadtlenek wodoru w stosunkowo wysokich stężeniach, na przykład rzędu 3 % wag./obj. T ak duże stężenia nadtlenku wodoru stosuje się po to, aby można było zdezynfekować szkła kontaktowe w rozsądnym okresie czasu np. 10 minut.

Korzystnie byłoby dostarczyć takich układów do dezynfekcji szkieł kontaktowych, w których można byłoby łatwo rozpoznać wizualnie, czy w ciekłym ośrodku zawierającym dezynfekowane szkła kontaktowe nie ma już pozostałości nadtlenku.

W typowym sposobie czyszczenia szkieł kontaktowych stosuje się klarowny roztwór zawierający sól, klarowny środek czyszczący do codziennego stosowania, klarowny roztwór dezynfekujący zawierający 3% nadtlenku wodoru oraz tabletki zobojętniające, które zawierają katalazę zobojętniającą nadtlenek wodoru. Patrz opis patentowy USA nr 4 585 488 udzielony Giefer'owi.

Tryb postępowania obejmuje na ogół następujące etapy:

1. Czyszczenie soczewek przy pomocy klarownego sterylnego roztworu zawierającego sól i klarownego roztworu codziennego środka czyszczącego.

2. Umieszczenie czystych soczewek w klarownym roztworze dezynfekującym i moczenie ich przez 10 minut do całej nocy; oraz

3. Dodanie do klarownego roztworu tabletek zobojętniających w celu zobojętnienia wszelkich pozostałości nadtlenku; przy czym powstały roztwór jest również klarowny.

Szczególny problem związany z tym trybem postępowania wynika z faktu, że wszystkie stosowane roztwory są klarowne. Tak więc użytkownik, zwłaszcza kiedy jest zmęczony, może łatwo pomylić roztwory. Jeśli użytkownik nie jest świadomy, że niesłusznie zaniedbuje zobojętnianie pozostałości nadtlenku w roztworze dezynfekującym, mógłby wyjmować soczewki z roztworu dezynfekującego i umieszczać je wprost na gałkach ocznych powodując przez to podrażnienie oczu. Ponieważ obydwa roztwory tj. roztwór dezynfekujący zawierający resztki nadtlenku oraz roztwór zawierający zobojętniony nadtlenek są klarowne, łatwo jest je pomylić. Dlatego byłoby korzystnie zapewnić taki tryb dezynfekowania szkieł kontaktowych, w którym noszący szkła mógłby łatwo rozróżnić wizualnie roztwór zawierający nadtlenek od roztworu, który nie zawiera nadtlenku bądź w którym nadtlenek został zobojętniony.

W opisie patentowym USA nr 4 863 627 udzielonym Daviesowi ujawniono kompozycję do dezynfekcji szkieł kontaktowych w postaci stałej, którą dodaje się do wody, a która obejmuje środek do dezynfekcji szkieł kontaktowych będących źródłem nadtlenku wodoru po rozpuszczeniu w wodzie, środek dezaktywujący do zobojętniania źródła nadtlenku oraz wskaźnik zmiany barwy, taki jak fenoloftaleina, która zmienia się od barwnej postaci w roztworach z nadtlenkiem wodoru do bezbarwnej w zasadniczo obojętnych roztworach. Jednakże fenoloftaleina jest niekompatybilna ze szkłami kontaktowymi ponieważ plami soczewki podczas ich moczenia.

171 875

W czasopiśmie Spectrum z maja 1990 roku znajduje się artykuł zatytułowany Vitamin and Polymers in the Treatment of Ocular Surface Disease, w którym opisano formułę sztucznej łzy zwanej Nutratear, która zawiera około 0,05% (wagowo-objętościowych) lub około 500 ppm witaminy B12. Artykuł ujawnia, że witaminaB 12 nadaje preparatowi różową barwę, ale roztwór nie plami ani odzieży, ani szkieł kontaktowych. Preparat z witaminą B12 jest stosowany miejscowo do oczu przynosząc ulgę w przypadku suchych oczu. Witamina B12 jest również wskazana jako środek znacznie odwracający lub nawet eliminujący uszkodzenie nabłonkowe, które jest powszechnie obserwowanym czynnikiem w chorobach powierzchni oka.

Allergan France we Francji rozprowadza również produkt - sztuczną łzę zwany Dulcis, który zawiera 0,05% witaminy B12.

Znane są również tabletki z czasowym uwalnianiem o rdzeniu zawierającym składnik rozkładający nadtlenek wodoru, taki jak katalaza, z powłoką opóźniającą uwalnianie na rdzeniu (patrz np. europejskie zgłoszenie patentowe Schafera i innych oraz opis patentowy USA nr 4 568 517 udzielony Kasparowi). Niniejszy wynalazek dotyczy bezpiecznej okulistycznie kompozycji do pielęgnacji soczewek kontaktowych.

Niniejszy wynalazek korzysta z odkrycia, że witamina B12 jest bezpieczna okulistycznie, a w roztworze jest zabarwiona na różowo. Ta różowa barwa może spełniać rolę oznakowania roztworu, w którym rozpuszczona jest witamina B12- Przez zmieszanie witaminy B12 ze składnikiem funkcjonalnym, takim jak katalaza lub środek dezynfekujący można łatwo określić, czy dodano funkcjonalnego składnika do klarownego roztworu. Kompozycja według wynalazku zawiera substancję czynną do traktowania soczewek wybraną z grupy składającej się ze związku wytwarzającego nadtlenek, substancji zobojętniającej nadtlenek, środka czyszczącego, środka dezynfekującego i ich mieszanin' witaminę B12 w ilości od 0,005 do 1,0% wag. oraz ewentualnie inne konwencjonalne składniki, takie jak wypełniacze, środki regulujące izotoniczność, środki buforujące, smarujące, wiążące, kondycjonujące/nawilżające szkła kontaktowe i podobne.

W kompozycji wykorzystuje sięjako wskaźnik okulistycznie bezpieczną nadającą roztworowi różową barwę witaminę B12·

Kompozycja według wynalazku może mieć postać roztworu okulistycznego zawierającego rozcieńczalnik, takijak woda, barwiącą ilość witaminy B12 ijeden składnik wybrany z grupy obejmującej środek zobojętniający nadtlenek, środek czyszczący, środek dezynfekujący oraz sól, taką jak chlorek sodu.

W innym wykonaniu wynalazku kompozycja może mieć postać tabletki okulistycznej zawierającej skuteczną ilość witaminy B12 i składnik funkcjonalny, taki jak np. środek zobojętniający nadtlenek, środek czyszczący lub środek dezynfekujący.

Jako środek zobojętniający kompozycja może zawierać katalazę, a jeśli jest w postaci tabletki może zawierać powłokę opóźniającą uwalnianie pokrywającą katalazę.

Kompozycję według wynalazku stosuje się w sposobie pielęgnacji soczewek z użyciem nadtlenku wodoru. Soczewki umieszcza się zazwyczaj w roztworze zawierającym około 10 ml 3% (wag.-obj.) nadtlenku wodoru. Roztwór ten jest klarowny. Soczewki są zdezynfekowane po okresie moczenia ich w roztworze nadtlenku wodoru od 10 minut do całej nocy, ale w roztworze mogą pozostać resztki nadtlenku wodoru. Jednakże użytkownik nie może stwierdzić, czy pozostały takie resztki nadtlenku wodoru, ponieważ roztwór pozostaje klarowny. W takim sposobie pielęgnacji użytkownik dodaje do roztworu związku zobojętniającego nadtlenek, takiego jak katalaza. Zwykle katalaza jest w postaci wodnego roztworu lub w formie tabletki, która ewentualnie może być pokryta powłoką spowalniającą uwalnianie.

Gdy w takim sposobie użyje się kompozycji według wynalazku w postaci roztworu lub tabletki zawierających katalazę i witaminę B12 i doda się do roztworu zawierającego resztki nadtlenku wodoru, roztwór stanie się różowy (kolor goździka bądź róży). Kolor ten wskaże użytkownikowi, że dodał tabletkę zawierającą związek zobojętniający nadtlenek wodoru do roztworu nadtlenku wodoru zawierającego dezynfekowane soczewki. Kompozycje według wynalazku mogą zawierać każdy, konwencjonalnie stosowany w kompozycjach okulistycznych składnik zobojętniający nadtlenek wodoru. Taki składnik zobojętniający nadtlenek wodoru powinien skutecznie niszczyć resztki nadtlenku wodoru oraz nie mieć niewłaściwego, szkodliwego wpływu na dezynfekowane soczewki bądź na oczy, w których umieszcza się zdezynfekowane

171 875 soczewki. Wśród użytecznych składników zobojętniających nadtlenek wodoru są środki redukujące nadtlenek wodoru, enzymy użyteczne do ruszczenia nadtlenku wodoru, takie jak peroksydazy i katalaza oraz ich mieszaniny.

Do przykładowych środków redukujących nadtlenek wodoru użytecznych w niniejszym wynalazku należą siarczyny metali alkalicznych, szczególnie sodowy; tiosiarczany; tiomocznik; tiogliceryna; N-acetylocysteina, mrówczany metali alkalicznych, zwłaszcza sodowy; kwas askorbinowy; kwas izoaskorbinowy; kwas glioksalowy; kwas pirogronowy; możliwe do przyjęcia ze względów okulistycznych sole, takie jak sole metali alkalicznych, zwłaszcza sodowe tychże kwasów; ich mieszaniny i tym podobne. Szczególnie użytecznym składnikiem zobojętniającym nadtlenek wodoru jest katalaza, ponieważ jest często skuteczna w rzeczywistym wyeliminowaniu z ciekłego ośrodka nadtlenku wodoru w rozsądnym okresie czasu, np. w czasie rzędu około 1 minuty do około 12 godzin, korzystnie około 5 minut do około 1 godziny, od zainicjowania uwolnienia jej w ośrodkach zawierających nadtlenek wodoru.

Ilość zastosowanego składnika zobojętniającego nadtlenek wodoru jest korzystnie wystarczająca do zniszczenia całości nadtlenku wodoru obecnego w ośrodkach zawierających nadtlenek wodoru, do których wprowadza się składnik zobojętniający nadtlenek wodoru. Można zastosować nadmiar składnika zobojętniającego nadtlenek wodoru. Należy unikać bardzo dużego nadmiaru składnika zobojętniającego nadtlenek wodoru ponieważ sam składnik zobojętniający nadtlenek wodoru może stwarzać problemy dla zdezynfekowanych szkieł kontaktowych i/lub możliwości bezpiecznego i wygodnego noszenia takich zdezynfekowanych szkieł kontaktowych. Kiedy jako składnik zobojętniający nadtlenek wodoru, stosuje się katalazę, występuje ona korzystnie w ilościach od około 100 do około 1000, bardziej korzystnie około 150 do około 700 jednostek aktywności katalazy na milimetr ciekłego ośrodka. Przykładowo szczególnie użyteczna ilość katalazy stosowanej w wodnym roztworze zawierającym około 3% (wag. objęt.) nadtlenek wodoru wynosi około 520jednostek aktywności katalazy na mililitr roztworu.

Składnik zobojętniający nadtlenek wodoru może być łączony przykładowo z jednym lub większą liczbą innych składników w rdzeniu tabletki spreparowanej według niniejszego wynalazku. Dla przykładu, takie inne składniki mogą obejmować wypełniacze, substancje wiążące, środki nadające izotoniczność, środki kondycjonujące/nawilżające szkła kontaktowe, środki buforujące, środki smarujące i tym podobne. Każdy z tych składników może występować, jeśli w ogóle występuje, w ilościach skutecznych do spełniania im wyznaczonej bądź wyznaczonych funkcji. Przykłady każdego z tych typów składników są typowe i dobrze znane w technice. Z tego powodu szczegółowy opis tych składników nie jest tu prezentowany.

Użyteczne środki nadające izotoniczność obejmują, nie ograniczając się do nich, chlorek sodowy, chlorek potasowy, mannit, dekstrozę, glicerynę, glikol propylenowy i ich mieszaniny.

Użyteczne środki kondycjonujące/nawilżające do szkieł kontaktowych obejmują, nie ograniczając się do nich, polialkohol winylowy, polioksamery, poliwinylopirolidon, hydroksypropylometylocelulozę i ich mieszaniny. Niektóre ze składników powlekających w kompozycji według niniejszego wynalazku mogą spełniać, jak to wynika z poniższego omówienia, jedną bądź więcej użytecznych funkcji po rozpuszczeniu ich w ośrodkach zawierających nadtlenek wodoru.

Typowe roztwory zawierające sól mają pH w zakresie od około 6 do 8 i zawierają składnik stanowiący bufor, który występuje w ilości odpowiedniej do utrzymania pH roztworu zawierającego sól w pożądanym zakresie. Wśród odpowiednich buforów lub środków buforujących, które można zastosować znajdują się te, których używa się tradycyjnie w produktach do pielęgnacji szkieł kontaktowych. Przykłady składników stanowiących bufory obejmują komponenty z grupami funkcyjnymi węglanową, wodorowęglanową, fosforanową, boranową i tym podobnymi oraz ich mieszaniny. Bufory mogą być solami metali alkalicznych lub metali ziem alkalicznych, szczególnie sodu i potasu. W razie potrzeby można użyć kwasów i zasad w celu nastawienia pH kompozycji według wynalazku.

Użyteczne środki smarujące obejmują, nie ograniczając się do nich, glikolepolialkilenowe, takie jak glikole polietylenowe, korzystnie o ciężarach cząsteczkowych w zakresie od około 500 do około 10 000. W tabletkach według niniejszego wynalazku można zastosować inne substancje, tradycyjnie używane jako środki smarujące w tabletkach nadających się do celów okulistycznych.

Wprowadzenie jednego lub więcej z takich innych składników do kompozycji według niniejszego wynalazku może być ważne dla ułatwienia działania tych kompozycji. Może być pożądane na przykład, utrzymanie pH i/lub osmolalnośei ciekłego, wodnego ośrodka w pewnych zakresach dla uzyskania, na przykład, korzystnych aktywności enzymu, rozpuszczalności składnika powlekającego i/lub akceptacji fizjologicznej. Można włączyć jeden lub więcej takich innych składników do mieszaniny, którą nanosi się na rdzeń i które pozostają w powłoce. Taki inny składnik bądź składniki można włączyć do kompozycji według wynalazku odrębnie i poza powlekanym rdzeniem.

Należy uznać, że kiedy doda się do roztworu zawierającego pozostałość nadtlenku wodoru tabletkę zawierającą katalazę, katalaza reaguje z nadtlenkiem wodoru uwalniając tlen. To co ukazuje się użytkownikowi, to wydzielanie baniek i pienienie roztworu, który staje się nieco cieplejszy. Reakcja między katalazą i nadtlenkiem wodoru dobiega końca, gdy ustaje wydzielanie baniek i pienienie. Wówczas można bezpiecznie umieścić soczewki na gałce ocznej aczkolwiek korzystnie należy je wczcśnicj przepłukać izotonicznym roztworem zawierającym sól.

W innym wykonaniu niniejszego wynalazku witamina B12 może być wprowadzona właściwie do każdego roztworu okulistycznego w ilości, która zabarwia ten roztwór na różowawo lub różowo. Dzięki temu konkretny roztwór można zidentyfikować i odróżnić od innych roztworów. Na przykład można dodać skuteczną ilość witaminy B12 do izotonicznego roztworu soli nadając mu przez to różowawą barwę. W ten sposób można odróżnić roztwór zawierający sól od innych roztworów. Kompozycja według wynalazku może zawierać witaminę B12 w wodnym roztworze nadtlenku, bądź razem z substancjami wytwarzającymi nadtlenek w postaci stałej, takimi jak nadborany i nadsiarczany, w roztworach lub w postaciach stałych, które zawierają razem środki czyszcząceidezynfekujące. Kompozycja może zawierać dostępne w handlu środki, takie jak Optifree™ (czwartorzędowa poliamina), ReNu™, Oxysęot 1™ (nadtlenek wodoru), Liquid Enzyme (ciekły enzym), Oxysept 2 (katalaza) i Ultrazyme ^m oraz Heat Enzyme (subtylizyna) razem z witaminą B12.

Alternatywnie kompozycja według wynalazku może zawierać witaminę B12 i chemiczny środek dezynfekujący, taki jak Miramine [(chlorek tris(2-hydroksy-etylo)(grupa węglowodorowa z łoju)amoniowy] lub WSCP [dichlorek poli(oksyetyleno(dimetyloiminio)etyleno(dimetyloimino)etylenu]. Można, na przykład, dodać witaminę B12 do roztworu dezynfekującego i czyszczącego Hydrocare® firmy Allergan, który zawiera 0,013 % Miramine, 0,002% thimerosal, chlorek bis(2-hydroksy-etylo)(grupa węglowodorowa z łoju)amoniowy, wodorowęglan sodowy, ortofosforan disodowy, bezwodny; ortofosforan monosodowy; glikol propylenowy; polioksyetylenowany monooleinian sorbitu, oraz kwas solny w sterylnym izotonicznym roztworze buforowym. Roztwór ten stałby się wówczas roztworem zabarwionym na różowo, który można by odróżnić od zwykłych izotonicznych roztworów zawierających sól, które pozostają klarowne.

Witamina B12, którą zawiera kompozycja według wynalazku może być albo cyjanokobalaminą albo każdą pochodną kobalaminy, taką jak metylokobalamina, hydroksykobalamina i dezoksyadenozylokobalamina pod warunkiem, że takie pochodne są bezpieczne dla oczu i powodują dającą się zauważyć zmianę zabarwienia w wodnym roztworze. Korzystnie stosuje się cyjanokobalaminę.

Dość witaminy B12 w kompozycji według wynalazku jest co najmniej taka, aby po rozpuszczeniu w wodnym roztworze następowała dająca się zauważyć zmiana barwy, korzystnie do barwy różowej (róży lub goździka). Ogólnie ilość witaminy B12 w roztworze korzystnie jest w zakresie 5 do 50 części na milion, bardziej korzystnie 8 do 10 części na milion.

Kompozycja według wynalazku może mieć postać tabletki, jak to zilustrowano poniżej w przykładach, kapsułek i podobnych form. Tabletka może obejmować na przykład rdzeń zawierający witaminę B12 i na przykład katalazę oraz powłokę ze składnika ochronnego. Składnik ochronny ma za zadanie opóźnić na jakiś czas uwolnienie katalazy i witaminy B12 z części stanowiącej rdzeń, korzystnie wystarczający, aby umożliwić zdezynfekowanie soczewek.

Opóźnione uwalniania witaminy B12 i/lub katalazy, to jest przechodzenie jej do ciekłego ośrodka, może być zrealizowane każdym z wielu odpowiednich sposobów, typowych i dobrze

171 875 znanych w technice. Na przykład składnik ochronny, np. powłoka, może składać się z powoli rozpuszczających się substancji powlekających.

Odpowiednie jako powłoka lub jako matryca składniki ochronne obejmują rozpuszczalne w wodzie polimery winylowe, takie jak poliwinylopirolidon, polialkohol winylowy i glikol polietylenowy; rozpuszczalne w wodzie białko; pochodne polisacharydów i celulozy, takie jak metyloceluloza, hydroksypropylbmetyloceluloza, karboksymetyloceluloza sodowa; kwas alginowy i jego sole oraz inne pochodne; i tym podobne oraz ich mieszaniny.

Zastosowana ilość składnika ochronnego nie jest wielkością krytyczną w niniejszym wynalazku, pod warunkiem, że taki składnik ochronny spełnia opisane tutaj funkcje. Składnik bądź składniki ochronne mogą być odpowiednio obecne w zakresie od około 1% do około 60%, w stosunku do masy katalazy i witaminy B12.

Korzystną powłokę opóźniającą uwalnianie lub powłokę ochronną uzyskuje się z mieszaniny składającej się z wody, składnika ketonowego i składnika powlekającego rozpuszczalnego w wodzie. Mieszaninę tę nanosi się na rdzeń zawierający składnik zobojętniający nadtlenek wodoru w ilości wystarczającej do pokrycia rdzenia, w szczególności zasadniczo całego rdzenia i formuje wstępnie powleczony rdzeń. Przynajmniej część wody i składnika ketonowego usuwa się z wstępnie powleczonego rdzenia, aby uformować powlekany rdzeń tj. rdzeń z powłoką ochronną.

Rozpuszczalne w wodzie składniki powłoki użyteczne dla celów niniejszego wynalazku obejmują te składniki powłoki, które rozpuszczają się w wodzie w ciągu okresu czasu. Wybrane do zastosowania składnik lub składniki powłoki nie powinny mieć istotnego szkodliwego działania na poddane obróbce soczewki, proces dezynfekcji i czyszczenia soczewek oraz nie powinny oddziaływać szkodliwie na osobę, która ma umieścić w swoich oczach zdezynfekowane/oczyszczone soczewki. Składnik bądź składniki powłoki zastosowane w powłokach ochronnych oraz ilość bądź grubość powłoki ochronnej są korzystnie dobrane tak, aby powłoka ochronna rozpuszczała się w ośrodku zawierającym nadtlenek wodoru, po okresie czasu wystarczającym do zdezynfekowania nadtlenkiem wodoru soczewek umieszczonych w ośrodku zawierającym nadtlenek wodoru.

Rozpuszczalny w wodzie składnik powłoki bądź składniki wybiera się spośród substancji nadających się do stosowania do celów okulistycznych, korzystnie substancji polimerycznych, które spełniają opisane tu funkcje. Szczególnie użyteczne składniki powłoki obejmują rozpuszczalne w wodzie pochodne celulozy, rozpuszczalne w wodzie polimery na bazie metakrylanu, rozpuszczalne w wodzie polimery na bazie winylopirolidonu i ich mieszaniny. Można również stosować polimery mieszane eteru metylowinylowego i bezwodnika kwasu maleinowego.

Do rozpuszczalnych w wodzie polimerów na bazie metakrylanów należą polimery uzyskane z kwasu metakrylowego i/lub estrów kwasu metakrylowego. Rozpuszczalne w wodzie polimery na bazie winylopirolidonu, użyteczne w niniejszym wynalazku, obejmują polimery pochodzące w całości bądź w części od winylopirolidonu, takiejak poliwinylopirolidon, pochodne poliwinylopirolidonu, takie jak etery i estry, oraz ich mieszaniny. Konkretny przykład użytecznego, rozpuszczalnego w wodzie polimeru na bazie winylopirolidonu stanowi octan poliwinylopirolidonu, taki jak produkt sprzedawany przez BASF pod znakiem firmowym Kollidon VA-64. Całkiem użyteczne są rozpuszczalne w wodzie polimery na bazie metakrylanu, rozpuszczalne w wodzie polimery na bazie winylopirolidonu i ich mieszaniny.

Bardziej korzystne składniki powłoki rozpuszczalne w wodzie obejmują co najmniej jedną pochodną celulozy, rozpuszczalną w wodzie.

Użyteczne w niniejszym wynalazku rozpuszczalne w wodzie pochodne celulozy można otrzymać z celulozy, osiągając pożądany stopień rozpuszczalności w wodzie. Grupy podstawnikowe wybrane z grup węglowodorów i grupy podstawionych węglowodorów są szczególnie użyteczne w pochodnych celulozy w niniejszym wynalazku. Bardzo skuteczne w nadawaniu pochodnym celulozy pożądanej rozpuszczalności w wodzie są takie podstawniki, które obejmują 1 do około 10 atomów węgla oraz takie grupy, które zawierają grupę polarną, taką jak grupa hydroksylowa, grupa karbonylową, grupa karboksylowa i tym podobne. Takie pochodne celulozy rozpuszczalne w wodzie wytwarza się konwencjonalnymi i dobrze znanymi technikami syntezy organicznej.

171 875

Rozpuszczalne w wodzie pochodne celulozy można wybrać spośród rozpuszczalnych w wodzie eterów celulozowych, rozpuszczalnych w wodzie estrów celulozowych i ich mieszanin, korzystnie z rozpuszczalnych w wodzie eterów celulozowych i ich mieszanin. Przykłady rozpuszczalnych w wodzie estrów celulozowych obejmują octanoftalan celulozy, ftalan hydroksypropylometylocelulozy i tym podobne.

Wśród rozpuszczalnych w wodzie eterów celulozowych, które można zastosować znajdują się rozpuszczalne w wodzie etery alkilowe i/lub etery hydroksyalkilowe celulozy. Grupy alkilowe mają korzystnie 1 do około 6, bardziej korzystnie 1 do około 3 lub 4 atomów węgla. Do konkretnych przykładów użytecznych eterów celulozowych, rozpuszczalnych w wodzie należą hydroksypropylometyloceluloza, etyloceluloza, metyloceluloza, hydroksyetylometyloceluloza, hydroksypropyloceluloza, hydroksyetyloceluloza, sole metali eterów celulozowych, w szczególności metali alkalicznych, takie jak karboksymetyloceluloza sodowa i tym podobne oraz ich mieszaniny. Szczególnie użyteczną pochodną celulozy, rozpuszczalną w wodzie jest hydroksypropylometyloceluloza.

Użyteczny składnik ketonowy bądź składniki dobiera się po to, aby zapewnić skuteczne powłoki ochronne oraz brak istotnego niepomyślnego wpływu na aktywność składnika zobojętniającego nadtlenek wodoru, w szczególności katalazy, bądź na aktywność enzymu czyszczącego lub enzymów, o ile są one obecne, występujących w kompozycji według wynalazku. Składnik ketonowy lub składniki mają charakterystyczną strukturę ketonową i są korzystnie wybrane spośród ketonów o 3 do około 6 atomach węgla w cząsteczce. Składnik bądź składniki ketonowe mogą zawierać jedną lub więcej grup podstawnikowych, pod warunkiem, że grupa taka bądź grupy nie będą istotnie zakłócać funkcjonowania składnika bądź składników ketonowych w niniejszym wynalazku. Konkretne przykłady użytecznych składników ketonowych obejmują aceton, metyloetyloketon, metyloizobutyloketon i tym podobne oraz ich mieszaniny.

Korzystnie dobiera się względne ilości wody, zastosowanego składnika ketonowego i rozpuszczalnego w wodzie składnika powłoki, aby osiągnąć skuteczne powłoki ochronne przy niewielkim zmniejszeniu lub braku zmniejszenia aktywności składnika zobojętniającego nadtlenek wodoru oraz enzymu czyszczącego lub enzymów, o ile są one obecne. Bardziej korzystnie woda występuje w mieszaninie w mniejszej ilości tj. mniej niż około 50% (objęt. - objęt.), zaś składnik ketonowy występuje w mieszaninie w większej ilości tj. więcej niż około 50% (objęt. - objęt.) całkowitej ilości wody i składnika ketonowego obecnych w mieszaninie. Stwierdzono, że stosunkowo wysoka zawartość wody ma szkodliwy wpływ na aktywność składnika zobojętniającego nadtlenek wodoru, w szczególności katalazy. Z tego powodu jeszcze bardziej korzystnie jest, aby zawartość wody w mieszaninie nie była większa niż około 20% (objęt. objęt.). Jednakże korzystnie występuje w mieszaninie wystarczająca ilość wody, aby zapewnić całkowitą solubilizację w mieszaninie składników powłoki rozpuszczalnych w wodzie. Przy całkowitej solubilizacji w mieszaninie składnika powłoki składnik ochronny posiada dobrą jednorodność, na przykład zasadniczo jednolitą grubość i posiada wiarygodną i przewidywalną charakterystykę opóźniania uwalniania. Powlekane rdzenie wytwarzane z mieszanin pozbawionych wody wykazują skłonności do mniej jednolitych powłok ochronnych i mają mniej wiarygodną i przewidywalną charakterystykę opóźniania uwalniania.

Ilość zawartego w mieszaninie rozpuszczalnego w wodzie składnika powłoki jest taka, aby można było uformować na rdzeniu powłokę ochronną o pożądanej charakterystyce opóźniania uwalniania. Korzystnie jest to taka ilość składnika powłoki, aby był on całkowicie solubiłizowany w mieszaninie. W jednym wykonaniu ilość występującego w mieszaninie składnika powłoki wynosi w zakresie około 0,1% do około 20%, korzystnie około 0,2% do około 10% i bardziej korzystnie około 0,5% do około 5% (wag. - objęt.) całkowitej ilości mieszaniny.

Szczególnie użyteczna mieszanina zawiera 3% (wag. - objęt.) hydroksypropylometylocelulozy w ciekłym ośrodku o 90% (objęL - objęt.) acetonu i 10% (objęt. - objęt.) wody.

Mieszanina może zawierać jeden lub więcej innych składników, których działanie polega, na przykład, na ułatwieniu nanoszenia mieszaniny na rdzeń, ułatwieniu usuwania wody i/lub składnika ketonowego bądź składników ze wstępnie powleczonego rdzenia i/lub nadaniu powłoce ochronnej jednej lub więcej użytecznych właściwości i/lub składniki, które są użyteczne w pielęgnacji soczewek, gdy następuje ich uwolnienie w ośrodkach zawierających nadtlenek

171 875 wodoru. Na przykład mieszanina może zawierać jeden lub więcej środków smarujących i/lub środków zapobiegających powstawaniu osadu, które pomagają w utrzymaniu nienaruszalności powłoki ochronnej i zmniejszają tworzenie osadu w ciekłym ośrodku wodnym, w którym stosuje się kompozycję.

W pewnych przypadkach, np. gdy składnik powłoki jest stosunkowo higroskopijny można nanieść końcową powłokę zabezpieczającą, na przykład zawierającą jedną lub więcej rozpuszczalnych w wodzie pochodnych celulozy na już powleczoną tabletkę. Ta powłoka zabezpieczająca, często stosunkowo cienka, rozpuszcza się w ciekłym, wodnym ośrodku bardzo szybko, korzystnie zasadniczo natychmiast po kontakcie zabezpieczonej tabletki z ciekłym, wodnym ośrodkiem.

Mieszaninę, korzystnie ciekły roztwór, można nanieść na powleczony ochronnie rdzeń wykorzystując każdą konwencjonalną technikę stosowaną, na przykład, aby nanieść ciekły prekursor powłoki opóźniającej uwalnianie na taką formę jak tabletka, pigułka, mikrogranulka, proszek i tym podobne. Na przykład mieszaninę można napylić na ochronnie powleczony rdzeń. Alternatywnie, można zanurzyć w mieszaninie ochronnie powleczony rdzeń. Można również zastosować konwencjonalne techniki ze złożem fluidalnym.

Powleczony ochronnie rdzeń poddaje się działaniu warunków skutecznych, aby usunąć np. odparować co najmniej część wody i składnika ketonowego z powleczonego ochronnie rdzenia i uformować powlekany rdzeń. Te warunki obejmują, na przykład, temperaturę otoczenia lub lekko podwyższoną.

W szczególnie użytecznej postaci wynalazku kompozycje zawierają co najmniej jeden enzym skuteczny w usuwaniu resztek zanieczyszczeń ze szkieł kontaktowych. Wśród zanieczyszczeń, które tworzą się na szkłach kontaktowych podczas normalnego użytkowania są zanieczyszczenia o podłożu białkowym, o podłożu mucyny, o podłożu lipidowym i węglowodanowym. Na pojedynczym szkle kontaktowym może występować jeden lub więcej typów zanieczyszczenia.

Zastosowany enzym może być dobrany spośród enzymów aktywnych wobec nadtlenku, które stosuje się tradycyjnie do enzymatycznego czyszczenia szkieł kontaktowych. Na przykład wiele enzymów ujawnionych w ponownie wydanym patencie USA nr 32 672 oraz w patencie USA nr 3 - 910 296 użytecznych jest w kompozycji według wynalazku. Wśród użytecznych enzymów znajdują się wybrane z grupy enzymów proteolitycznych, lipaz i ich mieszanin.

Korzystną grupę enzymów proteolitycznych stanowią pochodne proteazy alkalicznej zwane subtylizynami (L. Deayl, P. W. Moser i B. S. Wildi Proteases of the Genus Bacillus. II Alkaline Proteases, Biotechnology and Bioengineering, Vol. XII, str. 213-249 (1970) oraz L. Keay i P. W. Moser, Differentiation of Alkaline Proteases from Bacillus Species Biochemical and Biophysical Research Comm., Vo. 34, Nr 5, str. 600-604 (1969).

Enzymy subtylizyny dzielą się na dwie podklasy, subtylizynę A i subtylizynę B. W grupie subtylizyny A znajdują się enzymy pochodzące z takiego gatunkujak B. subtilis, B. licheniformis i B. pumilis. Organizmy w tej podklasie wytwarzają niewiele lub nie wytwarzają w ogóle obojętnej proteazy lub amylazy. Podklasa subtylizyny B składa się z enzymów od takich organizmów jak B. subtilis, B. subtilis var. amylosacchariticus, B. amyloliquefaciens iB. subtilis NRRL B 3411. Organizmy te wytwarzają obojętne proteazy i amylazy na poziomie mniej więcej porównywalnym do produkowanej przez nie proteazy alkalicznej. Szczególnie użyteczne są jeden lub więcej enzymów z podklasy subtylizyny A.

Ponadto innymi korzystnymi enzymami są, na przykład, pankreatyna, trypsyna, kolagenaza, kreatynaza, karboksylaza, aminopeptydaza, elastaza i aspergilopeptydaza A i B, pronaza E (z 5. griseus) oraz dyspaza (z Bacillus polymyxa).

Przy wykonańiu tej postaci niniejszego wynalazku powinna być użyta skuteczna ilość enzymu. Będzie to taka ilość, która powoduje usunięcie z soczewek w rozsądnym czasie (na przykład przez noc) zasadniczo całości co najmniej jednego typu zanieczyszczeń powstałych przy normalnym użytkowaniu.

Normę tę ustala się na podstawie typowego przebiegu narastania zanieczyszczeń na soczewce u niezbyt małej grupy użytkowników szkieł kontaktowych, którzy mogą w -takim czy innym czasie mieć znacznie zwiększone tempo narastania zanieczyszczeń, tak że poleca się czyszczenie codzienne lub co 2 lub 3 dni.

171 875

Ilość enzymu wymagana do wytworzenia skutecznego środka czyszczącego zależy od kilku czynników, w tym od naturalnej aktywności enzymu i od stopnia jego wzajemnego oddziaływania z obecnym nadtlenkiem wodoru.

Podstawowym miernikiem jest to, że roztwór roboczy powinien zawierać wystarczającą ilość enzymu, aby dostarczyć około 0,001 do około 3 jednostek aktywności Ansona, korzystnie około 0,01 do około 1 jednostki Ansona do obróbki pojedynczej soczewki. Można stosować większe lub mniejsze ilości. ,

Aktywność enzymu zależy od pH, tak więc dla danego enzymu istnieje szczególny zakres pH, w którym ten enzym funkcjonuje najlepiej. Zakres ten można łatwo określić znanymi sposobami.

W jeszcze innej postaci niniejszego wynalazku kompozycja może stanowić tabletkę lub roztwór zawierający razem z witaminą B12 środki dezynfekujące bądź środki do zwalczania drobnoustrojów, takie jak używane do celów okulistycznych czwartorzędowe sole amoniowe, takie j ak chlorek poli[2-buteno-1,4-diylo(dimetylo)iminiowy], dichlorek [(a,-tris(2-hy droksyetylo)amonio-2-butyleno-(0-tris(2-hydroksyetylo)amonk)wy] (numer klasyfikacji chemicznej 75345-27-6) ogólnie dostępny jako Polyquatemium 1® z firmy ONYX Corporation i halogenki benzalkoniowe, WSCP, WSCP/Croquat [mieszanina dichiorku poli(oksyetyleno(dimetyloiminio)etyleno(dimetyloimino)etylenu i zhydrolizowanego kolagenu zwierzęcego zawierającego grupy chlorku trimetyloamoniowego, ditlenek chloru oraz biguanidy, takie jak sole aleksydyny, aleksydyna - wolna zasada, sole chlorheksydyny, heksametylenobiguanidy i ich polimery. Patrz opis patentowy Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4 758 595.

Sole aleksydyny i chlorheksydyny mogą być albo organicznymi albo nieorganicznymi solami i są typowo dezynfekującymi azotanami, octanami, fosforanami, siarczanami i halogenkami. Do korzystnych środków do zwalczania drobnoustrojów należą biguanidy wraz z heksametylenobiguanidami, ich polimery i rozpuszczalne w wodzie sole, które są najbardziej korzystne. Zazwyczaj polimery heksametylenobiguanidowe, jak również poliaminopropylobiguanid (PAPB), mają ciężary cząsteczkowe do około 1.00 000. Związki takie są znane i ujawnione w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4 758 595.

Innym związkiem, który spełnia powyższe kryteria po detoksykacji jest związek o wzorze strukturalnym A. Patrz patent Stanów Zjedn. Ameryki nr 4 029 817 przyznany Allergan Inc.

Wzór A

R.

— OH

R _ N⁺ — R₂0H r₃oh w którym R jest rodnikiem alkilowym lub alkenylowym o 12-20 atomach węgla, a korzystnie rodnikiem ze związków występujących w łoju tj. złożony jest z mieszanin -C17H34 i -C17H35; zaś R1, R2 i R3 są takimi samymi lub różnymi rodnikami alkilowymi o 1-3 atomach węgla. Związek ten powinien być stosowany razem z odtruwającą ilością nietoksycznego związku wybranego z grupy składającej się z rozpuszczalnych w wodzie polihydroksyetylometakrylanu, karboksymetylocelulozy, niejonowych środków powierzchniowo czynnych, takich jak polioksyetylenowe sorbitanowe estry kwasów tłuszczowych i polioksyetylenowe etery, poliwinylopirolidon, polialkohol winylowy, hydroksypropylometyloceluloza i ich mieszaniny.

Korzystnym związkiem o powyższym wzorze A jest chlorek alkilotrietanoloamoniowy, w którym grupę alkilową itUmt^wii rodnik z łoju. Związek ten znany jett jako

Miramine TA-30'® i jest dostarczany na rynek przez Miranol Chemical Company. Korzystny związek może być otrzymany jako 30% kwaśny roztwór wodny. Związek jest dość trwały w kwasowym pH lecz ma skłonność do wytrącania się z roztworu jako zasada w środowisku alkalicznym.

Poniżej przedstawiono przykłady tabletek zobojętniających nadtlenek wodoru według wynalazku, nie ograniczając zakresu niniejszego wynalazku.

Przykład 1

	Procent wagowy
Składnik zobojętniający nadtlenek wodoru	1-30
Witamina B12	0,005-1,0
Wypełniacz	15-90
Środek nadający izotoniczność	1-90
Środek buforujący	1-50
Środek smarujący	0-30

Przykład 2 (Bez powłoki opóźniającej uwalnianie)

Składniki	mg/tabletkę
Katalaza krystaliczna jakości 1 Boehringera	1,5
Chlorek sodowy	89,40
Bezwodny ortofosforan disodowy USP (Farmakopea Sianów Zjedn. Ameryki)	12,50
Glikol polietylenowy 3350	1,05
Ortofosforan monosodowy, monohydrat USP	1,00
Cyjanokobalamina	0,081

Przykład 3 (Z powłoką opóźniającą uwalnianie)

Składniki	mg/tabletkę
Katalaza krystaliczna jakości 1 Boehringera	1,5
Chlorek sodowy	89,40
Bezwodny ortofosforan disodowy USP	12,50
Glikol polietylenowy 3350	1,05
Ortofosforan monosodowy, monohydrat USP	1,00
Cyjanokobalamina	0,081
Methocel E15LV Premium (powłoka) (eter metylowy celulozy)	5,00

Przykład 4 (Z powłoką opóźniającą uwalnianie oraz enzymem o właściwościach czyszczących)

Składniki	mg/tabletkę
Katalaza krystaliczna jakości 1 Boehringera	1,5
Chlorek sodowy	89,40
Bezwodny ortofosforan disodowy USP	12,50
Glikol polietylenowy 3350	1,05
Ortofosforan monosodowy, monohydrat USP	1,00
Cyjanokobalamina	0,081
Subtylizyna A (w powłoce)	0,0031
Methocel E15LV Premium (powłoka)	5,00

Ilość dodanej katalazy określono za pomocą badania porcji produktu do użycia. Tabletki wytworzone w/g powyższej receptury zawierały około 5200 jednostek aktywności katalazy.

W typowym trybie postępowania można dodać jedną tabletkę wytworzoną według podanych przykładów do 10 ml 3% roztworu nadtlenku wodoru po co najmniej 10 minutowym okresie moczenia szkieł kontaktowych w roztworze nadtlenku. Kiedy w powstałym roztworze nastąpi koniec wydzielania baniek tj. po czasie około 10 minut, roztwór ma barwę różową, soczewki są zdezynfekowane i stosunkowo wolne od pozostałości nadtlenku.

Tabletkę z czasowo uwalniającą powłoką według Przykładu 2 stosuje się do dezynfekcji konwencjonalnych miękkich szkieł kontaktowych w następujący sposób. Bierze się 10 ml 3% (wag. - objęt.) wodnego roztworu nadtlenku wodoru o temperaturze pokojowej. W roztworze umieszcza się jednocześnie szkła kontaktowe przeznaczone do dezynfekcji oraz warstwową tabletkę. Przez mniej więcej dziesięć minut (10 minut) roztwór pozostaje zasadniczo spokojny tj. zasadniczo nie ma miejsca wydzielanie baniek (wydzielanie gazu), a roztwór pozostaje klarowny. Przez następne mniej więcej 20 do 25 minut z roztworu wydzielają się bańki. Po tym okresie czasu roztwór uspokaja się i pozostaje niewzburzony, zaś barwa roztworu zmienia się do jasnoróżowej. Po dwóch godzinach od włożenia szkieł kontaktowych do roztworu usuwa się je z roztworu i bezpośrednio umieszcza w oczach. Stwierdzono, że szkła kontaktowe są skuteczne zdezynfekowane po jednej godzinie. Ponadto noszący soczewki nie doświadcza niewygody ani podrażnienia oczu spowodowanych noszeniem zdezynfekowanych szkieł kontaktowych. Wydzielanie bąbelków z roztworu wskazuje, że następuje destrukcja nadtlenku wodoru. Ustanie wydzielania baniek i zabarwienie roztworu na różowo wskazują na zakończenie procesu destrukcji nadtlenku.

Tabletkę powlekaną sporządzoną według Przykładu 3 stosuje się do dezynfekcji i czyszczenia miękkich szkieł kontaktowych obarczonych zanieczyszczeniem o podłożu białkowym w następujący sposób. Bierze się 10 ml 3% (wag. - objęt.) wodnego .roztworu nadtlenku wodoru o temperaturze pokojowej. W roztworze umieszcza się jednocześnie przeznaczone do dezynfekcji i czyszczenia szkła kontaktowe oraz tabletkę powlekaną zawierającą enzym. Roztwór pozostaje zasadniczo spokojny przez mniej więcej dziesięć minut (10 minut). W ciągu następnych mniej więcej 20 do 25 minut z roztworu wydzielają się bańki i staje się on różowy.. Po tym okresie czasu roztwór uspokaja się i taki pozostaje. Po dwóch godzinach od pierwotnego umieszczenia szkieł kontaktowych w roztworze użytkownik wyjmuje je z roztworu, płucze- za pomocą fizjologicznego roztworu soli w celu usunięcia subtylizyny A i umieszcza w swoich oczach. Stwierdzono, że po upływie jednej godziny szkła kontaktowe są skutecznie zdezynfekowane i oczyszczone z zanieczyszczeń o podłożu białkowym. Noszący soczewki nie doświadcza ani niewygody ani podrażnienia spowodowanego noszeniem zdezynfekowanych i oczyszczonych szkieł kontaktowych.

Departament Wydawnictw UP RP Nakład 90 egz Cena 4,00 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Bezpieczna okulistycznie kompozycja do pielęgnacji soczewek kontaktowych, zawierająca substancję czynną do traktowania soczewek wybraną z grupy składającej się ze związku wytwarzającego nadtlenek, substancji zobojętniającej nadtlenek, środka czyszczącego, środka dezynfekującego i ich mieszanin, znamienna tym, że obok wymienionej substancji czynnej zawiera witaminę B12 w ilości od 0,005 do 1,0% wagowych oraz ewentualnie inne konwencjonalne składniki, takie jak wypełniacze, środki regulujące izotoniczność, środki buforujące, smarujące, wiążące, kondycjonujące/nawilżające szkła kontaktowe i podobne.
2. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że jako substancję czynną zawiera związek zobojętniający nadtlenek.
3. Kompozycja według zastrz. 2, znamienna tym, że jako związek zobojętniający nadtlenek zawiera katalazę.
4. Kompozycja według zastrz. 3, znamienna tym, że ma postać tabletki i zawiera opóźniającą uwalnianie, powłokę pokrywającą katalazę.
5. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że jako środek czyszczący zawiera subtylizynę A.
6. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że jako środek dezynfekujący zawiera chlorek tris(2-hydroksy-etylo) (grupa węglowodorowa z łoju) amoniowy.
7. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że jako składnik wytwarzający nadtlenek zawiera nadtlenek wodoru.
8. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że jako ewentualny składnik zawiera czwartorzędową sól amoniową.
9. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że jako ewentualny składnik zawiera chlorek sodu.
10. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że jako ewentualny składnik zawiera biguanid.
11. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że zawiera ditlenek chloru.
12. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, żejako środek dezynfekujący zawiera dichlorekpoli(oksyetyleno(dimetyloiminio)etyleno(dimetyloimino)etylenu.
13. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że jako środek dezynfekujący zawiera mieszaninę dichlorku poli(oksyetyleno(dimetyloiminio)etyleno(dimetyloimino)etylenu i zhydrolizowanego kolagenu zwierzęcego zawierającego grupy chlorku trimetyloamoniowego.
14. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że zawiera składniki w postaci stałej.
15. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że zawiera składniki w roztworze.
16. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że zawiera składniki w postaci proszku.