PL170882B1 - Beben kablowy z wymiennymi segmentami bocznymi PL PL PL - Google Patents

Abstract

1. Beben kablow y z w ym iennym i segm entam i bocznym i do naw ijania kabli elektrycznych i przewodów z cylindrycznym , skladajacym sie z centralnych listew korpusem bebna, na którym opieraja sie w arstw y kabla 1 bocznym i sciankam i, które tworza boczne ograniczenie dla w arstw kabla 1 które skladaja sie z polaczonych ze soba bocznych segmentów, a ich zew netrzna kraw edz je s t oslonieta obrecza zewnetrzna, przy czym zew netrz- n a obrecz utrzym uje zarazem boczne segm enty, a w srodku przew idziana je st os obrotu, aby caly beben byl obrotowy, znam ienny tym , ze boczne scianki (3, 4) skladaja sie z usytuowanych promieniscie wzgledem osi obrotu (5) szprych (7), które sa polaczone jednoczesnie z zew netrzna obrecza ( 6) 1 korpusem ( 2) bebna a ponad- to do szprych ( 7 ) przym ocowane sa w staw ione miedzy nie p lyty przekladkowe ( 1 2, 1 2. 1). przy czym zewnetrz- n a obrecz (6) w yposazona je st w rozlaczne polaczenie (58) Fig 1 PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest bęben kablowy z wymiennymi segmentami bocznymi do nawijania kabli elektrycznych i przewodów z cylindrycznym, składającym się z centralnych listew korpusem bębna, na którym opierają się warstwy kabla, i ściankami bocznymi, które tworzą boczne ograniczenie dla warstw kabla i które składają się z połączonych ze sobą bocznych segmentów, i których zewnętrzna krawędź jest osłonięta zewnętrzną obręczą, przy czym obręcz zewnętrzna przytrzymuje zarazem od zewnątrz boczne segmenty, a w środku przewidziana jest oś obrotu, aby cały bęben był obrotowy.

Kable stosowane sączęstojako elementy nośne mostów, łańcuchów kotwicznych itp. Duża ilość pojedynczych drutów w tego rodzaju kablach nadaje takiej stalowej linie wysoką wytrzymałość, przy czym zależnie od nośności odpowiednio wiele takich drutów jest łączonych ze sobą w całość. Przede wszystkim do przesyłania prądu przeznaczone są kable elektryczne o dużej liczbie drutów miedzianych, które podobnie do kabli przeznaczonych na elementy nośne są w celach magazynowania i transportu nawijane na bębny kablowe, przy czym odpowiednie ułożenie zabezpiecza je przed wzajemnym oddziaływaniem poszczególnych warstw na siebie, a także przed ewentualnym wzajemnym uszkadzaniem. Niezależnie od rodzaju kabla tego rodzaju bęben kablowy musi zapewniać właściwe ułożenie i oparcie dla poszczególnych warstw kabla, a ponadto musi być tak stabilny, aby mógł pełnić rolę zarówno bębna stacjonarnego, jak też nadawać się do przetaczania, tzn. aby mógł być stosowany przy transportowaniu od producenta do klienta. Najczęściej stosowane są cylindryczne bębny kablowe, ponieważ mogą one być przetaczane po podłożu lub obracane wokół osi, co umożliwia swobodne i łatwe nawijanie kabli lub ich odwijanie. Odnośnie zakresu stosowania jako bębny stacjonarne lub bębny obiegowe w przypadku znanych bębnów nie robiono dotychczas żadnych różnic. Wyglądają one podobnie do znanego z niemieckiego opisu patentowego nr DE-OS 38 42 162 bębna kablowego, w którym ścianki boczne są wykonane z drewna. W tym celu pojedyncze deski są łączone ze sobą w taki sposób, że częściowo zachodzą na siebie i są ustawione poprzecznie względem siebie, co pozwala na uzyskanie wystarczająco stabilnych ścianek. Również sam korpus bębna składa się z pojedynczych desek, które na wąskich bokach są osadzone na pierścieniu lub z nim połączone, tak że w efekcie powstaje odpowiednio stabilny cylinder, przy czym deski nazywane są tutaj listwami centralnymi. Przeznaczone do stosowania w zakładzie bębny stacjonarne muszą posiadać szczególną stabilność, dlatego też znane jest tutaj stosowanie metalowych ścianek. W ogólności mają one tę wadę, że boczne ścianki mogą ulegać odkształceniom, co uniemożliwia dalsze swobodne nawijanie kabli.

Niekorzystne w przypadku bębnów kablowych jest to, że są one wytwarzane za stosunkowo drogiego materiału, przy czym znaczne utrudnienie stanowi to, że nie każde drewno nadaje się do obróbki. Tylko w przypadku wysokowartościowego drewna istnieje pewność, że pod odpowiednim obciążeniem nie będzie się ono odłupywało, łamało lub pękało. Zwłaszcza podczas transportu, zarówno w zakładzie, jak też podczas transportu do klienta używanie wózków widłowych może prowadzić do uszkodzeń, zwłaszcza ścianek bocznych. W znanych bębnach kablowych konieczna jest wówczas z reguły całkowita wymiana ścianek bocznych. Koszt naprawy jest wówczas znaczny.

Celem wynalazku jest opracowanie bębna kablowego, przeznaczonego również dla ciężkich kabli i nadającego się do stosowania zarówno jako bęben stacjonarny, jak też jako bęben obiegowy, który byłby prosty do naprawy, łatwy w obsłudze i pozwalał oczekiwać wysokiej trwałości.

Bęben kablowy z wymiennymi segmentami do nawijaniakabli elektrycznych i przewodów z cylindrycznym, składającym się z centralnych listew korpusem bębna, na którym opierają się warstwy kabla, i bocznymi ściankami, które tworzą boczne ograniczenie dla warstw kabla i które składają się z połączonych ze sobą bocznych segmentów, a ich zewnętrzna krawędź jest osłonięta obręczą zewnętrzną, przy czym zewnętrzna obręcz utrzymuje zarazem boczne segmenty, a w środku przewidziana jest oś obrotu, aby cały bęben był obrotowy, według wynalazku charakteryzuje się tym, że boczne ścianki składają się z usytuowanych promieniście względem osi obrotu szprych, które są połączone jednocześnie z zewnętrzną obręczą i korpusem bębna, a ponadto do szprych przymocowane są wstawione między nie płyty przekładkowe, przy czym zewnętrzna obręcz wyposażona jest w rozłączne połączenie.

170 882

Korzystnie szprychy posiadają otwory, które są rozmieszczone odpowiednio do otworów płyt przekładkowych, wykonanych w postaci płyt usztywniających.

Korzystnie szprychy posiadają wpuszczony z obu stron w boczne krawędzie rowek, zaś płyty przekładkowe mają korespondujące z nimi krawędzie, wykonane w postaci piór.

Korzystnie płyty przekładkowe składają się z płyty zewnętrznej i płyty wewnętrznej, które są w sposób rozłączny połączone ze sobą wzajemnie i ze szprychami.

Korzystnie płyty przekładkowe posiadają boczne krawędzie, korespondujące z sąsiednimi płytami i zachodzące wzajemnie na zasadzie zębów i piły.

Korzystnie płyty przekładkowe są połączone ze sobą wzajemnie i ze szprychami przy pomocy śrub z łbem wpuszczanym.

Korzystnie szprychy i płyty przekładkowe posiadają na wewnętrznej, skierowanej w stronę korpusu bębna powierzchni podtrzymujące centralne listwy odsądzenie, przy czym bęben zawiera obejmujący centralne listwy pierścień oporowy o przekroju w kształcie litery U.

Korzystnie korpus bębna utworzony jest z kilku, korzystnie czterech, skorupowych, jednakowo wykonanych listew centralnych.

Korzystnie centralne listwy i wewnętrzna płyta lub wewnętrzna obręcz współpracując ze sobą są połączone przy pomocy śrub zaciskowych.

Korzystnie płyty przekładkowe i centralne listwy są wykonane z tworzywa sztucznego, zaś zewnętrzna obręcz i wewnętrzna obręcz oraz szprychy są wykonane ze stali.

Korzystnie płyty przekładkowe są wykonane z tworzywa sztucznego, zaś zewnętrzna obręcz i wewnętrzna obręcz są wykonane ze stali, a szprychy i centralne listwy są wykonane z drewna lub temu podobnego materiału.

Korzystnie na zewnętrznej obręczy uformowane są zewnętrzne żebra, obejmujące szprychy.

Korzystnie zewnętrzna obręcz ma przekrój w kształcie litery U i posiada wewnętrzny pierścień oporowy, który jest wpasowany w pierścieniowe wybranie w szprychach i płytach przekładkowych.

Korzystnie zewnętrzna obręcz posiada na obu końcach wybranie, w którym jest zamocowana wkładka w postaci kostki salmiaku.

Przy pomocy tego rodzaju bębna kablowego można realizować zarówno prace związane z nawijaniem i przewijaniem w zakładzie produkcyjnym, jak też transport, zwłaszcza kabli elektrycznych, do odbiorcy ewentualnie klienta. Szprychy nadają korzystnie bocznym ściankom z jednej strony wystarczającą stabilność, a z drugiej strony elastyczność ścianek bocznych, porównywalną z drewnianymi bębnami kablowymi, wzdłuż szprych. Dzięki temu bębny kablowe podlegają podczas transportu, podczas zdejmowania z samochodu dostawczego, ale również podczas przetaczania, takim obciążeniom, że nie jest możliwe uszkodzenie lub przeciążenie ścianek bocznych.

Gdy zgodnie z korzystną postacią wynalazku przeznaczony, zwłaszcza na bęben stacjonarny bęben kablowy jest wykonany w ten sposób, że szprychy posiadają poprzeczne otwory, które są rozmieszczone w sposób korespondujący z rozstawieniem otworów w płytach przekładkowych, wykonanych w postaci płyt usztywniających, wówczas boki tego rodzaju bębnów kablowych posiadają wyjątkowo wysoką stabilność, ponieważ szprychy tworzą niby-szkielet, w który następnie są wstawiane lub, lepiej powiedziawszy, w którym są osadzone płyty usztywniające. Płyty usztywniające, tzn. płyty przekładkowe i szprychy są następnie łączone ze sobą, tak że w efekcie powstaje stabilna całość. Jeżeli w tym wykonaniu miałoby dojść do uszkodzenia płyt przekładkowych, które wraz z bocznymi ściankami tworzą niby-powłokę zewnętrzną, wówczas trzeba jedynie rozłączyć połączenie i wymienić odpowiednią część, tzn. odpowiednią płytę przekładkową. Daje to pewność, że przechowywane lub transportowane pełnowartościowe elektryczne kable i przewody nie zostaną uszkodzone na skutek zużycia lub częściowego zniszczenia bębna kablowego, natomiast naprawy można przeprowadzić w tak łatwy i szybki sposób, że występujące uszkodzenia nie zdążą dać się we znaki. Korzystne jest tutaj zwłaszcza to, że z uwagi na łatwość dokonywania napraw materiał płyt przekładkowych nie musi być wysokowartościowy. Płyty usztywniające jako takie mogąbyć również wymieniane między sobą lub między różnymi bębnami kablowymi, ponieważ mają one takie same wymiary, przynajmniej w wypadku bębnów kablowych o porównywalnych wielkościach.

170 882

Dzięki temu, że szprychy mają po obu stronach rowki, wpuszczone w krawędzie boczne, i że płyty przekładkowe mają korespondujące z nimi krawędzie wykonane w postaci piór, ścianki boczne posiadają znaczną elastyczność w płaszczyźnie ścianki, ponieważ płyty przekładkowe mogą być przemieszczane lub mogą przemieszczać się w szprychach w różne strony. Płyty przekładkowe są przy tym podparte i mocowane jedynie przez zewnętrzną obręcz i wewnętrzną obręcz. Przy upadku takiego bębna kablowego, nawet jeżeli nawiniętych jest na nim wiele warstw kabli, nie zostaje on uszkodzony, ponieważ cała boczna ścianka lub obie boczne ścianki posiadają podatność. Również w tym przypadku obsługa i naprawa jest łatwa, ponieważ uszkodzone płyty przekładkowe można wymienić poprzez łatwe zdjęcie zewnętrznej obręczy w ten sposób, że jest ona po prostu wyciągana z połączenia na pióro i wpust. Uszkodzenie bocznych ścianek, a w związku z tym pojedynczych płyt przekładkowych, mogą mieć miejsce zwłaszcza w przypadku stosowania wózków widłowych, gdy pojedyncze bębny kablowe należy np. zdjąć z samochodu.

W korzystnej postaci wynalazku, w której płyty przekładkowe składają się z płyty zewnętrznej i płyty wewnętrznej, które są w sposób rozłączny połączone ze sobą wzajemnie i ze szprychami, obejmując je całkowicie lub częściowo, w przypadku bębna stacjonarnego, połączenie to jest realizowane przykładowo przy pomocy śrub, zaś w przypadku bębna obiegowego, jak wspomniano wcześniej, przy pomocy połączeń na wpust i pióro między szprychami i poszczególnymi płytami przekładkowymi lub poszczególnymi płytami. Podział na płytę zewnętrzną i wewnętrzną jest korzystny, ponieważ z reguły zachodzi jedynie częściowe uszkodzenie, tak że przykładowo płyta wewnętrzna może praktycznie pozostawać nienaruszona, podczas gdy istnieje potrzeba wymiany jedynie płyty zewnętrznej.

Poza tym wykonanie to jest szczególnie korzystne w przypadku bębnów obiegowych, ponieważ w ten sposób osiąga się dalszy wzrost elastyczności w płaszczyźnie pojedynczej bocznej ścianki.

W przypadku bębnów stacjonarnych wzrost usztywnienia osiąga się przeważnie w ten sposób, ze płyty przekładkowe posiadają boczne krawędzie odpowiadające sąsiednim płytom i współpracujące z nimi na zasadzie zębów piły.

Dzięki temu wzajemnemu zazębieniu płyt usztywniających zachodzą one częściowo na siebie, co powoduje dalszy wzrost stabilności, ponieważ każda ze szprych jest automatycznie połączona z dwiema tego rodzaju płytami przekładkowymi, co pozwala na osiągnięcie korzystnego wzmocnienia, zwłaszcza w kierunku promieniowym.

Z kolei zwłaszcza w przypadku bębnów stacjonarnych połączenie poszczególnych płyt przekładkowych ze sobą i ze szprychami realizowane jest przy pomocy śrub z łbem wpuszczanym, dzięki czemu nie należy obawiać się uszkodzenia nawiniętych warstwami kabli elektrycznych lub innych przewodów i kabli, zwłaszcza od strony wewnętrznej.

Dla podparcia pojedynczych listew centralnych lub całego korpusu bębna korzystne jest, jeżeli szprychy i płyty przekładkowe mają na zewnętrznej, skierowanej w stronę korpusu bębna stronie służące do podparcia listwy centralnej odsądzenie i jeżeli przewidziany został obejmujący listwy centralne pierścień oporowy o przekroju w kształcie litery U. W ten sposób zapewnione jest, zwłaszcza w bębnach obiegowych, korzystne podparcie korpusu bębna, tak że nawet w razie upadku z samochodu nie należy z reguły obawiać się uszkodzenia korpusu bębna ewentualnie całego bębna kablowego, ponieważ przy istniejącej elastyczności ewentualnie podatności zapewnione zostaje wystarczające podparcie osadzonego prostopadle do ścianek bocznych korpusu bębna.

Dzięki temu, że korpus bębna składa się korzystnie z kilku, przeważnie czterech, skorupowych, jednakowo wykonanych listew centralnych, można przy montażu uwzględnić odpowiednio małą ilość części. Tego rodzaju duze listwy centralne nie mogą być z reguły wykonane z drewna, można je natomiast wykonać z odpowiedniego tworzywa sztucznego lub tworzywa z odzysku, co zostanie jeszcze szczegółowo objaśnione.

Wymagana sztywność bębna stacjonarnego zachowana jest również w obszarze przejściowym między listwami centralnymi i bocznymi ściankami w ten sposób, ze listwy centralne i wewnętrzna płyta lub wewnętrzna obręcz współpracują ze sobą i są ze sobą połączone przy pomocy śrub zaciskowych. Tego rodzaju śruby zaciskowe są stosowane również w bębnach

170 882 obiegowych, w bębnach stacjonarnych służą natomiast przede wszystkim do trwałego połączenia listew centralnych i bocznych ścianek.

Ponadto wcześniej już zwrócono uwagę na to, że zgodne z wynalazkiem wykonanie bębna kablowego ma m. in. tę zaletę, że płyty usztywniające można wykonać z różnego materiału, przede wszystkim również z materiału odzyskanego, przy czym szczególnie korzystnie jest, gdy płyty przekładkowe i listwy centralne są wykonane z tworzywa sztucznego, a obręcz zewnętrzna, obręcz wewnętrzna i szprychy są wykonane ze stali.

Tego rodzaju dobór materiału na płyty przekładkowe ma ponadto tę zaletę, że można zredukować ciężar całkowity bębna kablowego. Ponadto można uwzględniać materiały, które jako takie podlegają jedynie zużyciu na skutek ścierania, a nie są zagrożone pękaniem lub rozwarstwianiem. W ten sposób wykluczone zostaje uszkodzenie kabli i przewodów, które są przechowywane i transportowane w tego typu bębnach kablowych. Obręcz zewnętrzna, obręcz wewnętrzna, żebro wewnętrzne i szprychy tworzą stabilny szkielet, który jest dodatkowo stabilizowany z jednej strony przez płyty przekładkowe, a z drugiej strony przez listwy centralne. Szkielet ten może być stosowany wielokrotnie, ponieważ praktycznie nie podlega zużyciu. Obszary podlegające zużyciu, lub obszary, zagrożone awariami lub innymi czynnikami zewnętrznymi, są natomiast wyposażone w łatwo wymienialne płyty przekładkowe i szprychy centralne.

W przypadku bębnów przeznaczonych do obiegu przewidziano, że płyty przekładkowe są podobnie jak w bębnach stacjonarnych wykonane z tworzywa sztucznego, natomiast obręcz zewnętrzna i obręcz wewnętrzna ze stali, a szprychy i listwy centralne z drewna lub podobnego materiału. Możliwe jest również wykonanie listew centralnych i szprych z podobnego lub nieco bardziej stabilnego tworzywa sztucznego aby w ten sposób otrzymać bęben kablowy, wykonany w całości z tworzywa sztucznego.

Częstokroć poprzez skręcenie wspomnianego już stalowego szkieletu, składającego się z obręczy zewnętrznej, obręczy wewnętrznej, zebra wewnętrznego i szprych, bęben kablowy można zmontować poprzez proste przykręcenie lub wstawienie płyt przekładkowych. W ten sposób można znacznie skrócić czas wytwarzania tego rodzaju bębnów kablowych, przy czym, jak już wspomniano, rozwiązany został jednocześnie problem zanieczyszczenia środowiska, a mianowicie przez odzyskiwanie zużytego tworzywa sztucznego.

Dzięki temu, że na zewnętrznej obręczy ukształtowane zostały zewnętrzne żebra, obejmujące szprychy, uzyskuje się znaczne ułatwienie montażu i demontażu zewnętrznej obręczy, W ten sposób można łatwo łączyć obie części. Jednocześnie po zdjęciu zewnętrznej obręczy można odkręcić tylko tę część, która ma zostać wymieniona na skutek uszkodzenia. To wykonanie przeznaczone jest zwłaszcza dla ogólnie bardzo stabilnych i sztywnych bębnów stacjonarnych. W bębnach obiegowych natomiast, zgodnie z wynalazkiem zewnętrzna obręcz ma przekrój w kształcie litery U i oosiada wewnętrzyy pierścień poorowy, który jes t wpasowayy w pieśścieniowe wybrania szprych i płyt przekładkowych. Zewnętrzna obręcz, która służy do podparcia i zamocowania płyt przekładkowych, opiera się zatem o zjwzntrrze krawędzie płyt przekładkowych i ustalaich położenie, może być jednak łatwo zdjęta, jeżeli zjakichkolwiek przyczyn należy wymienić poszczególne płyty przekładkowe.

W ceiu zapewnienia połączenia zewnętrzna obręcz posiada na obu końcach wybranie, w które wpasowana jest, przeważnie przy pomocy zgrzewania, wkładka w postaci kostki salmiaku. Poprzez rozdarcie szwu można w razie potrzeby zdjąć zewnętrzną obręcz w ceiu wymiany jednej lub wszystkich płyt przekładkowych, jeżeli okaże się to konieczne lub celowe. Możliwe są również inne połączenia, jednak to opisαze ma tę zaletę, że nadaje zewnętrznej obręczy wymaganą grubość.

Dzięki rozwiązaniu według wynalazku zapewnione zostały typy bębnów kablowych, które praktycznie niezależnie od danej wielkości posiadają wymaganą stabilność lub elastyczność bez konieczności przeprowadzania kosztownych obróbek wstępnych i ponoszenia dużych kosztów wytwarzania. Bębny kablowe składają się jako takie ze zbudowanego ze szprych szkieletu, w którym w ceiu podwyższenia stabilności i osiągnięcia wymaganej stabilności produktu końcowego wstawiane są elementy z tworzywa sztucznego, a mianowicie płyty przekładkowe, które są w taki sposób skręcane lub osadzane, że osiągany jest cel w postaci wysokiej stabilności lub korzystnej elastyczności. Korzystne jest obniżenie ilości elementów konstrukcyjnych, przy czym

170 882 mogą one ponadto być łączone ze sobą w prosty sposób. Ponadto w przypadku zużycia lub częściowego uszkodzenia zawsze istnieje możliwość wymiany uszkodzonej części, tak ze ponownie otrzymuje sie do dyspozycji zdatny do użytku bęben kablowy. Zjawisko zużycia tak ze w ±aści w

dnio często również wówczas, gdy osadzone w nim płyty przekładkowe ulegną z jakichkolwiek powodów częściowemu lub całkowitemu uszkodzeniu. Na zakończenie, korzystne jest to, że duża część potrzebnego do wykonania bębnów kablowych materiału składa się z odzyskanego tworzywa sztucznego, przy czym wówczas bęben kablowy podlega w całości ponownemu odzyskowi, ponieważ zarówno elementy z tworzywa sztucznego, jak też części stalowe i drewniane mogą być kierowane do ponownego wykorzystania.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia bęben kablowy w widoku z boku, częściowo w' przekroju, fig. 2 - bęben kablowy w widoku z przodu, częściowo w przekroju, fig. 3 - usztywniającą płytę przekładkową jako część w widoku, fig. 4 - ściankę boczną bębna kablowego w przekroju, fig. 5 - bęben kablowy w obszarze obręczy zewnętrznej, w widoku z boku, fig. 6 - ujęcie według fig. 5, w przekroju, fig. 7 - obszar obręczy wewnętrznej w powiększeniu, fig. 8 - przeznaczony na bęben obiegowy bęben kablowy w widoku z boku, fig. 9 - jedną z bocznych ścianek w przekroju poprzecznym, fig. 10 - ściankę boczną z nasadzonym korpusem bębna w przekroju wzdłużnym, fig. 11 - połączenie zewnętrznej obręczy, a fig. 12 - szczegół rysunku w obszarze połączenia (według fig. 11).

Figura 1 ukazuje bęben kablowy 1 w widoku z boku, przy czym chodzi w tym przypadku o bęben stacjonarny, który posiada wysoką stabilność, a z utrzymującego kabel korpusu 2 bębna widoczna jest jedynie krawędź zewnętrzna. Dobrze widoczne są natomiast boczne ścianki 3, a w przekroju również boczna ścianka 4, która składa się z pojedynczych elementów konstrukcyjnych, co zostanie objaśnione w dalszej części opisu.

Cały bęben kablowy 1 jest podczas transportu najczęściej przetaczany, przy czym ścieraniu krawędzi zewnętrznej zapobiega się w ten sposób, że w tym miejscu umieszczona zostaje wykonana ze stali obręcz zewnętrzna 6.

Obręcz zewnętrzna 6 jest połączona z korpusem 2 bębna przy pomocy promieniście ustawionych szprych 7. Zastosowane są tu połączenia śrubowe, które nie zostały oddzielnie oznaczone.

Poszczególne szprychy 7 są wyposażone w otwory poprzeczne 10, 11. Poprzeczne otwory 10, 11 w szprychach 7 umożliwiają skuteczne zamocowanie usztywniających płyt przekładkowych 12, łączących ze sobą poszczególne szprychy 7.

Widać wyraźnie, zwłaszcza na dolnej części fig. 1, że poszczególne usztywniające płyty przekładkowe 12 mają tak wykonane krawędzie boczne 14, 17, że tworzą one wzajemnie zazębiające się powierzchnie, przy czym są one w tym obszarze połączone równocześnie z odpowiednią szprychą 7. Górna krawędź oporowa 15 i dolna krawędź oporowa 16 znajdują się natomiast na korpusie 2 bębna ewentualnie na obręczy zewnętrznej względnie na odpowiednim pierścieniu.

Rozumie się, że poszczególne usztywniające płyty przekładkowe 12, muszą mieć otwory 18, 19, odpowiednio do otworów poprzecznych 10, 11, przy czym już na fig. 1 widać, że te otwory 18, 19 są zawsze połączone w grupy 20, 21. Dzięki takiemu połączeniu ewentualnie ustawieniu otworów 18, 19 w grupy 20, 21 poszczególne usztywniające płyty przekładkowe 12 nie są zamocowane jedynie w kilku punktach każdej ze szprych 7 lecz wykazują również korzystne usztywnienie wzdłuż szprych 7.

Na podstawie fig. 2 widać wyraźnie, że poszczególne usztywniające płyty przekładkowe 12 składają się z zewnętrznej płyty 22 i wewnętrznej płyty 23. W płytach 22, 23 wykonane są otwory 24 pod śruby ze łbem wpuszczanym, tak że śruby 25 po wykonaniu połączenia z każdą ze szprych 7 zagłębiają się w płytach, w taki sposób, że każda z usztywniających płyt przekładkowych 12 uzyskuje w efekcie gładką powierzchnię. Dzięki temu nie przedstawione tutaj kable lub przewody nie mogą ulegać uszkodzeniu. Fig. 2 pokazuje ponadto, że obie boczne ścianki 3, 4, które są utworzone ze szkieletu stalowego, na który składają się obręcze zewnętrzne 6, szprychy 7 i korpus, 2 bębna lub obręcz wewnętrzna 26, są połączone ze sobą, tworząc korpus 2 bębna. Do

170 882 tego celu służy przyporządkowane obręczy wewnętrznej 26 lub współtworzące je, otwarte od strony wewnętrznej 27 żebro wewnętrzne 28 o przekroju w kształcie litery U. Żebro wewnętrzne 28 o przekroju w kształcie litery U jest wyposażone w otwór 30 pod śrubę, przez który może być przeprowadzona śruba zaciskowa 29. Dzięki wykonaniu żebra wewnętrznego 28 osiąga się korzystną stabilizację obręczy wewnętrznej 26, a z drugiej strony istnieje· możliwość łatwego umieszczenia śruby zaciskowej 29. Obręcz wewnętrzna 26 jest w całości stabilizowana przy pomocy pasa wewnętrznego 31 i odpowiednich elementów usztywniających w taki sposób, że poszczególne śruby zaciskowe 29 mogą być skutecznie mocowane tak, że będą one zarazem mocowały segmenty 32, 33 rdzenie współtworzące korpus 2 bębna. Po prawej stronie fig. 2 widać, że wąskie boki 35 segmentów 32, 33 rdzenia są wykonane w ten sposób, że mogą być wkładane w odpowiednie fragmenty obręczy wewnętrznej 26, tak że mogą one być mocowane jednocześnie z dociąganiem śrub zaciskowych 29. Dłuższymi bokami 36 poszczególne segmenty 32, 33 rdzenia przylegają płasko do siebie, przy czym możliwe jest również, aby zachodziły one na siebie, aby w ten sposób uzyskać dodatkowo szczelną powierzchnię czynną.

Między obręczami wewnętrznymi 26 mocowane są płyty wewnętrzne 34, przy czym w tych płytach wewnętrznych wykonany jest z reguły otwór 35, który umożliwia przełożenie osi lub temu podobnych elementów pomocniczych.

W górnej części fig. 2 przedstawione są boczne ścianki 3, 4 bez usztywniających płyt przekładkowych 12 lub zewnętrznej i wewnętrznej płyty 22, 23. W podobny sposób uwidoczniona została również płyta wewnętrzna 34, co pozwala zobaczyć, że osiągnięto bardzo stabilne wykonanie bocznych ścianek 3, 4.

Figura 3 pokazuje tego rodzaju usztywniającą płytę przekładkową 12 oraz zewnętrzną płytę 22 względnie wewnętrzną płytę 23. Jak widać chodzi w tym przypadku o mający możliwość różnorodnego zastosowania pojedynczy element, z którego bez specjalnych przygotowań można zestawiać boczne ścianki 3, 4. Wszystkie pojedyncze elementy mają kształt widoczny na fig. 3. Możliwe jest jednak również nadąnie każdej z usztywniających płyt przekładkowych 12 kształtu, który odpowiadałby sąsiednim płytom. Istotne jest to, że pojedyncze, odpowiadające sobie kształtem, płyty przekładkowe 12 wczepiają się w siebie krawędziami 14, 17 co uwidacznia przykład wykonania według fig. 3.

Figura 4 przedstawia przekrój bocznej ścianki 3, przy czym fig. 4 ma za zadanie jeszcze raz podkreślić, że w wyniku zamocowania usztywniających płyt przekładkowych 12 uzyskuje się bardzo stabilną boczną ściankę 3, 4. Na podstawie tego przekroju widać wyraźnie, że poszczególne płyty przekładkowe 12 lub zewnętrzna płyta 22 i wewnętrzna płyta 23 wchodzą w siebie nawzajem, co pozwala na osiągnięcie korzystnej stabilności również w kierunku wzdłużnym. Zostało to odpowiednio zaznaczone przy pomocy kreskowania.

Przewidziane otwory 18,19 służą po pierwsze do zamocowania usztywniającej płyty przekładkowej 12, a po drugie do zamocowania sąsiedniej usztywniającej płyty przekładkowej 12.

W poszczególnych usztywniających płytach przekładkowych 12 lub płycie zewnętrznej i płycie wewnętrznej otwory 18, 19 są wykonane w postaci otworów nieprzelotowych, tak że umieszczone w nich śruby mogą zostać całkowicie schowane.

Szprychy 7 są zgodnie z fig. 5 i 6 połączone śrubami z obręczą zewnętrzną 6. Na obu tych figurach pokazano, że w tym celu na obręczy zewnętrznej 6 umieszczone są żebra zewnętrzne 39, 40, w które wsuwane są szprychy 7, przy czym mocowanie realizowane jest tutaj przy pomocy śruby łączącej 38.

Wcześniej wytłumaczono już, że przy pomocy żebra wewnętrznego 28 osiągnięto stabilizację w obszarze osadzenia śruby zaciskowej 29. Figura 7 pokazuje ten obszar, przy czym pokazane są tutaj dodatkowe usztywniające elementy oporowe 42, które przyczyniają się do dodatkowej stabilizacji, podobnie jak to czyni usztywniający element 41, widoczny na fig. 6 w obszarze połączenia szprychy 7 i obręczy zewnętrznej 6.

Bęben do nawijania kabli energetycznych składa się z niewielkiej ilości różnych elementów stalowych i jednakowych kształtek poliuretanowych. Okładzina z poliuretanu ma bardzo gładką powierzchnię, co jest korzystne przy nawijaniu kabli. Całkowicie zrezygnowano z gwoździ, co pozwala na wyeliminowanie uszkodzeń kabli i przewodów. Zaleta w postaci możliwości wymiany kształtek w razie uszkodzenia lub zużycia została omówiona wcześniej.

170 882

Następną zaletą jest to, że kształtki mają jednakową konstrukcję niezależnie od wielkości bębna, co również daje korzystne efekty ekonomiczne. Korzystne jest ponadto, że przynajmniej ścianki boczne są całkowicie wodoodporne, nie mogą ulegać wydłUżeniu lub pączeniu pod e' UM/L-ηηαηο t^izrtr^z^zuzo O7tnr7nprrn inlzn cn -r\r-7załTzr»r?^nr»£a

ROZjiLUUM »r j t-ι ν r» \jx t->j ” w OzjLuv£jiiv^v J mw ιιιηιν iivv v/V1Zj££W.

Figura 8 pokazuje bęben kablowy 1', przeznaczony na bęben obiegowy. W przeciwieństwie do opisywanych na podstawie fig. 1 do 7 bębnów kablowych 1 w pokazanym tutaj bębnie kablowym 1' nacisk został położony na to, aby boczne ścianki 3, 4 były w dużym stopniu elastyczne, tzn. aby części w płaszczyźnie bocznej ścianki miały możliwość wzajemnego przemieszczania się. W środku pokazana została oś obrotu 5, wokół której obracany jest cały bęben kablowy 1' oraz oczywiście, także bęben kablowy 1 pokazany na fig. 1. W przedstawionym tu wykonaniu oś obrotu 5 jest osią płytki łączącej 45, która za pośrednictwem śrub mocujących 44 jest połączona z poszczególnymi szprychami 7. Śruby mocujące 44 tworzą obwodowe połączenie śrubowe 46.

Między poszczególnymi szprychami 7, umieszczone są wykonane z odzyskiwanego tworzywa sztucznego płyty przekładkowe 12.1. Płyty przekładkowe 12.1. różnią się od płyt przekładkowych 12, wykonanych jako płyty usztywniające.

Figura 9 uwidacznia połączenie między szprychami 7, i płytami przekładkowymi 12.1. Poszczególne szprychy 7 są wyposażone w biegnący wzdłuż bocznej krawędzi 48 rowek 47. W rowek 47 wpasowane są pióra 49, 50, tworzące krawędzie 51 płyt przekładkowych 12.1. Ponieważ płyty przekładkowe 12.1 składają się z płyty zewnętrznej 22 i płyty wewnętrznej 23, każda z tych płyt częściowych posiada również częściowe pióro 49 lub 50. Już na podstawie fig. 9 widać, ze ten przykład wykonania umożliwia przemieszczanie płyt wzdłuż szprych 7.

Figura 10 pokazuje wzdłużny przekrój takiej szprychy 7, przy czym widać wyraźnie, że to specjalne wykonanie szprychy umożliwia zamocowanie i podparcie poszczególnych listew centralnych 32, 33. Po wewnętrznej stronie 53 szprychy 7 wykonane jest odsądzenie 54, na którym opiera się pierścień oporowy 55 o przekroju w kształcie litery U, w który wsuwana jest odpowiednia swobodna krawędź listwy centralnej 32, 33. Ponieważ obie przeciwległe boczne ścianki 3 lub 4 są dociskane do siebie przez śruby zaciskowe 29, pozwala to zarazem na ustalenie położenia listew centralnych 32, 33. Z drugiej strony odsadzeń 54 umieszczone są płytki łączące 45 i płyta wewnętrzna 56, które w tym przypadku są połączone ze sobą przy pomocy śrub mocujących 44, 46, przy czym dzięki temu wykonaniu, tzn. dzięki obecności obu płyt nawet przy bardziej elastycznym materiale szprych 7 zapewnione jest dokładne ustawienie osi obrotu 5.

Figura 11 pokazuje połączenie 58 zewnętrznej obręczy 6, które zostało zaznaczone również na fig. 8. Oba końce 59, 60 zewnętrznej obręczy 6 zostały tu połączone ze sobą. W widocznym na fig. 11 i 12 układzie końce 59, 60 są wyposażone w wybrania 61, 62. W te wybrania 61, 62 zostaje włożona, a następnie zgrzana wkładka 63 w postaci kostki salmiaku.

Odpowiedni szew 64, co widać zwłaszcza na fig. 12, służy przede wszystkim do połączenia zewnętrznego końca 59 i wewnętrznego końca 60. W tym przykładzie wykonania wkładka 63 jest odpowiednio uzupełniona i ma wewnętrzny koniec 63'. Ponadto oba końce 59,60 mogą być połączone ze sobą przy pomocy szwu 65. Jeżeli naprawa okaże się niezbędna to, oba szwy 64, 65 zostają po prostu usunięte w celu następnego zdjęcia zewnętrznej obręczy 6 i umożliwienia wymiany odpowiednich płyt przekładkowych 12.1.

Figura 12 pokazuje na zakończenie specjalny przykład wykonania zewnętrznej obręczy 6, która na wolnym końcu bocznych skrzydełek profiku o przekroju w kształcie litery U posiada wewnętrzny pierścień oporowy 66, który biegnie naokoło i zapewnia niezawodne mocowanie w ten sposób, że ten wewnętrzny pierścień oporowy 66 wychodzi w pierścieniowe wybrania 67 poszczególnych szprych 7, jak również płyt przekładkowych 12.1. To specjalne wykonanie umożliwia wzajemne przemieszczanie poszczególnych części ponieważ przesunięcie przestaje być możliwe, gdy wewnętrzny pierścień oporowy 66 oprze się według fig. 12 np. o dolną krawędź 70. Ta dolna krawędź stanowi ograniczenie pierścieniowego wybrania 67 i tworzy jednocześnie występ 68, który jest niezbędny do dokładnego ustalenia położenia wsuniętego końca 60 zewnętrznej obręczy 6. Wkładka 63 i wewnętrzny koniec 60 zewnętrznej obręczy 6 łączy szew 69.

170 882

Wytwarzanie odpowiednich płyt i innych części z tworzywa sztucznego jest proste, ponieważ do tego celu potrzebna jest praktycznie jedna forma. Jedynie w przypadku zróżnicowanych wielkości również pojedyncze części należy do siebie dopasować. W ten sposób jednak bęben kablowy lub określony typ bębna kablowego zyskuje tę zaletę, że składa się z niewielu części. Aby nie przyczyniać się dzięki stosowaniu odpowiednich tworzyw sztucznych do dalszego zanieczyszczania środowiska, płyty przekładkowe i inne elementy z tworzyw sztucznych wykonywane mogą być z odzyskiwanej twardej pianki poliuretanowej, zawierającej od 30 do 90% poliuretanu, mieszanej wstępnie z twardym granulatem do wyrobu pianki, rozdrabnianej do wielkości ziarna poniżej 10 mm, mieszanej ze spoiwem (izocyjanianem), a następnie zagęszczanej najpierw pod ciśnieniem około 2 NN/mm², a potem pod ciśnieniem poniżej 4 NN/mm2, i na zakończenie odprężanej w sposób ciągły. Korzystnie jest zwłaszcza, gdy poszczególne części są umieszczane w przewidzianej do tego celu formie, odpowiedniej dla każdego typu części, bez konieczności obróbki wykańczającej.

Wszystkie podane cechy, również te wynikające oddzielnie z rysunków, należy uważać za istotne dla wynalazku, tak oddzielnie, jak w kombinacji.

Claims (13)

1. Bęben kablowy z wymiennymi segmentami bocznymi

   1. Bęben kablowy z wymiennymi segmentami bocznymi do nawijania kabli elektrycznych i przewodów z cylindrycznym, składającym się z centralnych listew korpusem bębna, na którym opierają się warstwy kabla, i bocznymi ściankami, które tworzą boczne ograniczenie dla warstw kabla i które składają się z połączonych ze sobą bocznych segmentów, a ich zewnętrzna krawędź jest osłonięta obręczą zewnętrzną, przy czym zewnętrzna obręcz utrzymuje zarazem boczne segmenty, a w środku przewidziana jest oś obrotu, aby cały bęben był obrotowy, znamienny tym, że boczne ścianki (3, 4) składają się z usytuowanych promieniście względem osi obrotu (5) szprych (7), które są połączone jednocześnie z zewnętrzną obręczą (6) i korpusem (2) bębna, a ponadto do szprych (7) przymocowane są wstawione między nie płyty przekładkowe (12,12.1), przy czym zewnętrzna obręcz (6) wyposażona jest w rozłączne połączenie (58).
2. 2. Bęben według zastrz. 1, znamienny tym, że szprychy (7) posiadają otwory poprzeczne (10.,11), które są rozmieszczone odpowiednio do otworów (18,19) płyt przekładkowych (12), wykonanych w postaci płyt usztywniających.
3. 3. Bęben według zastrz. 1, znamienny tym, że szprychy (7) posiadają wpuszczony z obu stron w boczne krawędzie (48) rowek (47), zaś płyty przekładkowe (12.1) mają korespondujące z nimi krawędzie (51), wykonane w postaci piór (49, 50).
4. 4. Bęben według zastrz. 1, albo 2, albo 3, znamienny tym, że płyty przekładkowe (12,12.1) składają się z płyty zewnętrznej (22) i płyty wewnętrznej (23), które są w sposób rozłączny połączone ze sobą wzajemnie i ze szprychami.
5. 5. Bęben według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że płyty przekładkowe (12) posiadają boczne krawędzie (14, 17), korespondujące z sąsiednimi płytami i zachodzące wzajemnie na zasadzie zębów piły.
6. 6. Bęben według zastrz. 1, znamienny tym, że płyty przekładkowe (12, 12.1) są połączone ze sobą wzajemnie i zc szprychami (7) przy pomocy śrub z łbem wpuszczanym.
7. 7. Bęben według zastrz. 1 albo 3, znamienny tym, że szprychy (7) i płyty przekładkowe (12.1) posiadają na wewnętrznej, skierowanej w stronę korpusu (2) bębna powierzchni (53) podtrzymujące centralne listwy (32,33) odsądzenie (54), przy czym bęben zawiera obejmujący centralne listwy pierścień oporowy (55) o przekroju w kształcie literyU. ..
8. 8. Bęben według zastrz. 1, znamienny tym, że korpus (2) bębna utworzony jest z kilku, korzystnie czterech, skorupowych, jednakowo wykonanych listew centralnych (32, 33).
9. 9. Bęben według zastrz. 8, znamienny tym, ze centralne listwy (32, 33) i wewnętrzna płyta (34) lub wewnętrzna obręcz (26) współpracując ze sobą są połączone przy pomocy śrub zaciskowych (29).
10. 10. Bęben według zastrz. 1 albo 9, znamienny tym, że płyty przekładkowe (12) i centralne listwy (32, 33) są wykonane z tworzywa sztucznego, zaś zewnętrzna obręcz (6) i wewnętrzna obręcz (26) oraz szprychy (7) są wykonane ze stali.

    U. Bęben według zastrz. 1, albo 3, albo 9, znamienny tym, że płyty przekładkowe (12.1) są wykonane z tworzywa sztucznego, zaś zewnętrzna obręcz (6) i wewnętrzna obręcz (26) są wykonane ze stali, aszprychy (7) i centralne listwy (32,33) są wykonane z drewna lub temu podobnego materiału.
11. 12. Bęben według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że na zewnętrznej obręczy (6) uformowane są zewnętrzne żebra (39, 40), obejmujące szprychy (7).
12. 13. Bęben według zastrz. 1 albo 3, znamienny tym, że zewnętrzna obręcz (6) ma przekrój w kształcie litery U i posiada wewnętrzny pierścień oporowy (66), który jest wpasowany w pierścieniowe wybranie (67) w szprychach (7) i płytach przekładkowych (12.1).
13. 14. Bęben według zastrz. 13, znamienny tym, że zewnętrzna obręcz (6) posiada na obu końcach (59,60) wybranie (61, 62), w którym jest zamocowana wkładka (63) w postaci kostki salmiaku.