PL168881B1

PL168881B1 - Element zabezpieczajacy PL PL PL

Info

Publication number: PL168881B1
Application number: PL91299353A
Authority: PL
Inventors: David Edwards
Original assignee: Portals Ltd
Priority date: 1990-12-04
Filing date: 1991-12-03
Publication date: 1996-04-30
Also published as: BR9107204A; GB2250474A; KR930703511A; HUT67614A; ES2070625T3; ATE121150T1; CN1064832A; EP0563109B1; TW206273B; MX9102350A; FI932532A; JPH06503128A; SI9111840A; GB2250474B; US5388862A; AU9031791A; DK0563109T3; DE69108932D1; AU651857B2; WO1992010608A1

Abstract

1. Element zabezpieczajacy, dostrze- galny wzrokowo w swietle przechodzacym zawierajacy odcinki przepuszczajace swiatlo i odcinki nieprzezroczyste oraz wiele warstw, znamienny tym, ze zawiera co najmniej dwa rzedy nieprzezroczystych odcinków (2) roz- dzielonych co najmniej jedna przepu- szczajaca swiatlo warstwa (1, 4), z których jedne nieprzezroczyste odcinki (2) znajduja- ce sie po jednej stronie przepuszczajacej swiatlo warstwy (1, 4) pokrywaja sie z prze- ciwleglymi im nieprzezroczystymi odcinka- mi (2) znajdujacymi sie po drugiej stronie przepuszczajacej swiatlo warstwy (1,4) unie- mozliwiajac przechodzenie swiatla, a pozo- stale nieprzezroczyste odcinki (2) znajdujace sie po jednej stronie przepuszczajacej swiatlo warstwy (1,4) sa przesuniete wzgledem prze- ciwleglych im nieprzezroczystych odcinków (2) znajdujacych sie po drugiej stronie przepuszczajacej swiatlo warstwy (1, 4). F I G 1 PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest element zabezpieczający, stosowany zwłaszcza do wytwarzania banknotów, czeków, kart kredytowych i tym podobnych artykułów.

Powszechnie znane jest stosowanie elementów zabezpieczających takich jak na przykład nitki lub taśmy zabezpieczające wykonane z przezroczystej folii z naniesioną ciągłą odblaskową warstewką metalu, takiego jak aluminium, naparowywaną próżniowo na przykład na folię poliestrową. Jeżeli elementy zabezpieczające są osadzone w papierze zabezpieczonym służącym następnie do drukowania papierów wartościowych, wówczas elementu zabezpieczającego nie można od razu zauważyć w świetle odblaskowym, ale staje się on natychmiast widoczny jako ciemna przezroczysta linia, gdy dokument oglądany jest w świetle przez niego przechodzącym.

Z brytyjskiego opisu patentowego nr 1.095.286 znany jest element zabezpieczający do stosowania w papierze zabezpieczonym składający się z ciągłej cienkiej taśmy o szerokości 0,75 mm, na której nadrukowany jest deseń, litery lub wzór składający się z drukowanych znaków o wysokości 0,4 mm. Element zabezpieczający przedstawiony w opisie patentowym GB 1,095.286 jest wykonany z folii metalowej, przykładowo aluminiowej, a ponadto może być w postaci laminatu. Drukowany deseń, litery lub wzór, jak podano w opisie, jest bardzo mały, tj. 0,4 mm i nie jest widoczny bez pomocy przyrządów pomocniczych, na przykład szkła powiększającego.

Znane jest również stosowanie, w celu zwiększenia zabezpieczenia szczególnie banknotów, przed nowoczesnymi technikami fałszerstwa wykorzystującymi bardzo nowoczesną, precyzyjną i skomplikowaną technologię fotokopii druku i kolorów o wysokiej rozdzielczości barw, elementu zabezpieczającego składającego się z cienkiej warstewki aluminium na podłożu z tworzywa sztucznego. Element zabezpieczający jest osadzony w arkuszu i jest odsłonięty w pewnych odstępach na całej swej długości, przy czym obszar odsłonięty nazywany jest okienkiem. W brytyjskich opisach patentowych nr 1.522.853 i 1.604.463 przedstawiono banknoty posiadające takie okienka. Powszechne zastosowanie banknotów posiadających element zabezpieczający odsłonięty w okienkach na całej jego długości zwiększyło ich zabezpieczenie, ponieważ podczas oglądania takiego banknotu w świetle przechodzącym element zabezpieczający widoczny jest jako ciemna linia, a przy oglądaniu banknotu z odpowiedniej strony w świetle odblaskowym, od razu stają się widoczne jasne błyszczące części aluminiowe odsłonięte w okienkach.

Z opisu patentowego Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4 941 687 znany jest element zabezpieczający w postaci metalizowanego paska składającego się z warstwy poliestrowej zawierającej metalizowane litery. Warstwa kolorowej żywicy po obu stronach metalizowanych

168 881 liter zabezpiecza wykrycie elementu zabezpieczającego w świetle odbitym, natomiast jest on widoczny i dający się odczytać w świetle przechodzącym. Żywica kolorowa jest umieszczona po obu stronach metalizowanych liter. Warstwa kolorowej żywicy po obu stronach metalizowanych liter zabezpiecza wykrycie elementu zabezpieczającego w świetle odbitym, natomiast jest on widoczny i dający się odczytać w świetle przechodzącym.

Z opisu patentowego Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4 943 093 znany jest element zabezpieczający zawierający jednolity podkład metalizowany jednostronnie, z odmetalizowanymi fragmentami całkowicie otoczonymi metalem.

Z opisu patentowego EP 0 319 157 znane jest rozwiązanie analogicznie z powyżej opisanym, w którym dodatkowo warstwa metalowa może być umieszczona po obu stronach podkładu elementu zabezpieczającego, przy czym wolne od metalu odcinki są całkowicie otoczone odcinkami metalowymi.

Celem niniejszego wynalazku jest wykonanie nowego elementu zabezpieczającego, mającego przykładowo postać taśmy lub nitki o zwiększonym zabezpieczeniu, przeznaczonego do zabezpieczania banknotów, czeków, kart kredytowych, plakietek identyfikacyjnych, biletów podróżnych i temu podobnych a jeszcze trudniejszego do podrobienia niż obecnie stosowany.

Element zabezpieczający według wynalazku dostrzegalny wzrokowo w świetle przechodzącym zawierający odcinki przepuszczające światło i odcinki nieprzezroczyste oraz wiele warstw charakteryzuje się tym, że zawiera co najmniej dwa rzędy nieprzezroczystych odcinków rozdzielonych co najmniej jedną przepuszczającą światło warstwą, z których jedne nieprzezroczyste odcinki znajdujące się po jednej stronie przepuszczającej światło warstwy pokrywają się z przeciwległymi im nieprzezroczystymi odcinkami znajdującymi się po drugiej stronie przepuszczającej światło warstwy uniemożliwiając przechodzenie światła, a pozostałe nieprzezroczyste odcinki znajdujące się po jednej stronie przepuszczającej światło warstwy są przesunięte względem przeciwległych im nieprzezroczystych odcinków znajdujących się po drugiej stronie przepuszczającej światło warstwy.

Korzystnie pozostałe nieprzezroczyste odcinki znajdujące się po jednej stronie przepuszczającej światło warstwy pokrywają się częściowo z przeciwległymi im nieprzezroczystymi odcinkami leżącymi po drugiej stronie przepuszczającej światło warstwy.

Korzystnie pozostałe nieprzezroczyste odcinki znajdujące się po jednej stronie przepuszczającej światło warstwy mijają się z przeciwległymi im nieprzezroczystymi odcinkami leżącymi po drugiej stronie przepuszczającej światło warstwy.

Korzystnie przezroczysta warstwa jest warstwą nośną.

Korzystnie przynajmniej część nieprzezroczystego odcinka leżącego po jednej stronie przezroczystej warstwy częściowo zachodzi na szczelinę drugiej strony przezroczystej warstwy.

Korzystnie między szeregami nieprzezroczystych odcinków jest umieszczona przynajmniej jedna cienka warstwa metalowa o gęstości optycznej od 0,1 do 1,2, przy czym gęstość ta stanowi łączną gęstość wszystkich cienkich warstw metalowych.

Korzystnie gęstość cienkiej warstwy metalowej wynosi od 0,3 do 0,9.

Taka cienka warstwa metalu, jeżeli jest wykonana z aluminium, które się prederuje, służy do uczynienia elementu zabezpieczającego mniej widoczny w świetle odbitym. W jednym z wykonań element zabezpieczający oglądany w świetle odbitym wykazuje właściwości nie różniące się w istotny sposób od znanego ze stanu techniki elementu zabezpieczającego wykonanego drogą próżniowego naparowywania aluminium na podłoże poliestrowe, chociaż oczywiście wygląd elementu zabezpieczającego według niniejszego wynalazku jest zasadniczo różny gdy ogląda się go w świetle przechodzącym.

Korzystnie nieprzezroczyste odcinki są metalowe o gęstości optycznej od 2,0 do 2,5.

Korzystnie element zabezpieczający jest utworzony z dwóch części, pierwsza z nich ma pierwszą przezroczystą warstwę nośną mającą po jednej stronie pierwsze nieprzezroczyste odcinki z aluminium rozmieszczone z odstępami, a po drugiej stronie pierwszą cienką warstwę z aluminium, pierwsza część jest sklejona z drugą częścią zawierającą drugą przezroczystą warstwę nośną mającą po jedeej stronie drugą cienką warstwę z aluminium, a łączna gęstość optyczna obu cienkich warstw pierwszej i drugiej z aluminium wynosi od 0,15 do 1,0, a po drugiej stronie druga przezroczysta warstwa nośna ma drugie nieprzezroczyste odcinki z

168 881 aluminium, przy czym obie części są ze sobą połączone warstwą kleju umieszczoną między cienkimi warstwami pierwszą i drugą z aluminium.

Korzystnie pierwsze nieprzezroczyste odcinki leżące po jednej stronie elementu zabezpieczającego mają szerokość równą odstępowi pomiędzy tymi nieprzezroczystymi odcinkami , a drugie przezroczyste odcinki mają równą szerokość i odstęp, który jest 5 do 15% szerszy, niż szerokość pierwszych nieprzezroczystych odcinków.

Korzystnie element zabezpieczający zawiera warstwę nośną mającą po jednej stronie pierwszy szereg nieprzezroczystych odcinków pokrytych przezroczystą powłoką osłaniającą je szczelnie i spojoną z drugą powłoką osłaniającą szczelnie drugi szereg nieprzezroczystych odcinków posiadających drugą warstwę nośną stykającą się z tymi nieprzezroczystymi odcinkami.

Korzystnie element zabezpieczający posiadana swojej stronie warstwę lakieru osłaniającą szczelnie nieprzezroczyste odcinki znajdujące się na tym elemencie zabezpieczającym.

Korzystnie element zabezpieczający posiada na każdej swojej stronie warstwę kleju osłaniającą szczelnie nieprzezroczyste odcinki znajdujące się na tym elemencie zabezpieczającym.

Korzystnie warstwa nośna stanowi bezbarwny polimer i zawiera przepuszczającą światło luminescencyjną, korzystnie barwną substancję. Polimerem jest tereftalen polietylenowy.

Korzystnie element zawiera przezroczystą warstwę na każdym nieprzezroczystym odcinku.

Korzystnie przezroczysta warstwa na nieprzezroczystych odcinkach jest warstwą ochronną bezbarwną.

Korzystnie przezroczysta warstwa na nieprzezroczystych odcinkach jest warstwą ochronną bezbarwną i luminescencyjną.

Korzystnie przezroczysta warstwa na nieprzezroczystych odcinkach jest warstwą ochronną barwną.

Korzystnie przezroczysta warstwa na nieprzezroczystych odcinkach jest warstwą ochronną barwną i luminescencyjną.

Korzystnie przezroczysta warstwa na nieprzezroczystych odcinkach jest warstwą ochronną luminescencyjną.

Korzystnie warstwa kleju jest bezbarwna.

Korzystnie warstwa kleju jest bezbarwna i luminescencyjna.

Korzystnie warstwa kleju jest barwna.

Korzystnie warstwa kleju jest barwna i luminescencyjna.

Korzystnie warstwa kleju jest luminescencyjna.

Korzystnie warstwa lakieru jest bezbarwna.

Korzystnie warstwa lakieru jest bezbarwna i luminescencyjna.

Korzystnie warstwa lakieru jest barwna.

Korzystnie warstwa lakieru jest barwna i luminescencyjna.

Korzystnie warstwa lakieru jest luminescencyjna.

Korzystnie przezroczysta powłoka jest bezbarwna.

Korzystnie przezroczysta powłoka jest bezbarwna i luminescencyjna.

Korzystnie przezroczysta powłoka jest bezbarwna i ma własności klejące.

Korzystnie przezroczysta powłoka jest bezbarwna i luminescencyjna i ma własności klejące.

Korzystnie przezroczysta powłoka jest barwna.

Korzystnie przezroczysta powłoka jest barwna i luminescencyjna.

Korzystnie przezroczysta powłoka jest barwna i ma własności klejące.

Korzystnie przezroczysta powłoka jest barwna, luminescencyjna i ma własności klejące.

Korzystnie przezroczysta powłoka jest luminescencyjna.

Korzystnie przezroczysta powłoka jest luminescencyjna i ma własności klejące.

Korzystnie przezroczysta powłoka ma własności klejące.

Korzystnie przynajmniej jeden, korzystnie wszystkie metalowe części składowe są wykonane z materiału magnetycznego.

Materiałem magnetycznym jest przykładowo nikiel, kobalt, stop niklowy, stop materiału magnetycznego.

168 881

W preferowanej postaci wynalazku, nieprzezroczyste obszary na elemencie zabezpieczającym otrzymuje się poprzez próżniowe naparowywanie aluminium lub innych odpowiednich metali. Aby otrzymać takie obszary można również techniką drukarską nakładać metaliczne farby drukarskie o wysokim współczynniku odbicia lub niemetaliczne nieprzezroczyste farby drukarskie.

Wynalazek w przykładach wykonania jest przedstawiony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia przekrój wzdłużny elementu zabezpieczającego, fig. 1, 3, 4 przedstawiają górną połowę elementu zabezpieczającego w widoku z góry, fig. 5 przedstawia widok z góry elementu zabezpieczającego osadzonego w papierze, a fig. 6 i-7 przedstawiają przekrój wzdłużny elementu zabezpieczającego.

Przykład I. Element zabezpieczający przedstawiony na fig. 1 jest utworzony z dwóch części połączonych ze sobą klejem. Obie części składają się z przepuszczającej światło warstwy nośnej 1A i 1B, z których każda ma 12 gm grubości i zawiera zielony barwnik. Obie warstwy nośne mają nieprzezroczyste obszary 2A i 2B z aluminium, których gęstość optyczna wynosi od 2,0 do 2,5. Odpowiada to w przybliżeniu grubości 0,03 mikrona. Nieprzezroczyste obszary 2A i 2B utworzone zostały poprzez selektywne odmetalizowanie pometalizowanej aluminium folii poliestrowej o nazwie handlowej EMBLET 1200, przy użyciu dobrze znanej techniki nakładania substancji ochronnej i wytrawiania, w której stosuje się taki środek jak roztwór wodorotlenku sodowego w celu usunięcia aluminium z tych obszarów folii, na których aluminium jest wystawione na działanie tego środka. Odcinki 3A i 3B stanowią warstwy substancji ochronnej nałożonej na obszary 2A i 2B w celu zabezpieczenia aluminium przed działaniem płynu do trawienia.

W niniejszym przykładzie, na górnej stronie elementu zabezpieczającego znajdują się rozstawione co 1,0 mm paseczki 2A o szerokości 1,0 mm. Nieprzezroczyste obszary 2B na dolnej stronie elementu zabezpieczającego mają szerokość 1,1 mm i są rozstawione co 1,1 mm. Wymiary te dotyczą kierunku wzdłużnego na całej długości elementu zabezpieczającego.

Odcinki nałożonej substancji ochronnej 3A i 3B są do wyboru bezbarwne, barwne i/lub luminescencyjne (to jest fluorescencyjne lub fosforyzowane).

Obszary 4A i 4B stanowią cienkie warstwy aluminium, dostatecznie cienkie aby światło mogło przenikać przez element zabezpieczający, przy czym łączna gęstość optyczna warstw 4 powinna zawierać się w zakresie od 0,15 do 1,2, a korzystnie od 0,3 do 0,9, np. 0,6.

Pomiędzy tworzącymi element zabezpieczający według fig. 1 częściami górną i dolną znajduje się przezroczysty laminujący klej 5. Klej ten jest do wyboru barwny i/lub luminescencyjny.

Przezroczyste powłoki 6A i 6B, które również są według wyboru barwne i/lub luminescencyjne, zapewniają ochronę mechaniczną i chemiczną poprzez szczelne osłonięcie obszarów aluminium 2. Dodatkowo powłoki 6A i 6B mogą posiadać właściwości klejące, wklejając element zabezpieczający w papier.

Jedna z cienkich warstw aluminium 4A i 4B może zostać pominięta, ale pozostała warstwa powinna mieć gęstość optyczną zawartą w podanym wyżej zakresie.

W dalszej odmianie elementu pokazanego na fig. 1 przezroczysta powłoka 6A i 6B osłania szczelnie obszary 2A i 2B i może też być zastosowana oddzielna warstwa kleju w celu uzyskania optymalnego przyklejenia do papieru.

Element zabezpieczający jak przedstawiono na fig. 1 może być wytwarzany z foli z tereftalanu polietylenowego zawierającego zielony barwnik, na której jedną ze stron, naparowuje się potem próżniowo warstwą aluminium o gęstości od 2,0 do 2,5. Następnie na aluminium nadrukowuje się określony wzór przy użyciu substancji ochronnej, którą potem utwardza się na gorąco i/lub z zastosowaniem promieni ultrafioletowych. W celu odmetalizowania podłoża otrzymaną warstewkę zalewa się roztworem wodorotlenku sodowego o stężeniu 5% wagowo i temperaturze 60°C za pomocą szeregu dysz rozpylających. W wyniku tej obróbki obszary aluminium niezabezpieczone utwardzoną substancją ochronną ulegają rozpuszczeniu. Następnie folię płucze się zimną wodą i suszy, uzyskując po jednej stronie selektywnie metalizowany wzór odpowiadający wzorowi nałożonej w procesie drukowania substancji ochronnej. Następnie na drugą stronę folii poliestrowej naparowywuje się próżniowo ciągłą warstwę aluminium w taki

168 881 sposób, aby uzyskać gęstość optyczną 0,3. Otrzymaną w ten sposób folię łączy się następnie przy użyciu przepuszczającego światło kleju z równoważną folią posiadający inny wzór taki aby pewne części uzyskanych nieprzezroczystych obszarów elementu zabezpieczającego zachodziły na nieprzezroczyste lub przepuszczające światło obszary w celu uniemożliwienia przechodzenia światła, zaś w innych miejscach na długości elementu zabezpieczającego nieprzezroczyste obszary są tak umieszczone, aby powstały obszary przepuszczające światło. Następnie folię przecina się, aby otrzymać wąskie nitki lub taśmy korzystnie o szerokości co najmiej 0,8 mm, korzystnie od 1 do 3 mm, a nawet o szerokości do 5 lub 8 mm.

Metalizowane obszary 2A i 2B przebiegają w poprzek elementu zabezpieczającego i mogą tworzyć wzór w postaci paseczków takjak pokazano na fig. 2 i fig. 3 załączonych rysunków ponadto fig. 4 pokazuje alternatywny wzór jaki może być używany w praktyce wynalazku. Na fig. 2, 3 i 4 górna połowa elementu zabezpieczającego pokazana jest w widoku z góry, aby uzyskać odpowiednie wzory dla obszarów aluminium 2A z nałożoną na aluminium substancją ochronną 3A. Przepuszczające światło powierzchnie górnej połowy elementu są oznaczone cyfrą 7.

Jeżeli element zabezpieczający według fig. 1 znajduje się w papierze jako wbudowana nitka zabezpieczająca, wówczas metalizowane obszary 2A i 2B wyglądają w świetle odbitym jak jasne barwne płaszczyzny i są dobrze włączone w otaczający je papier, podobnie jak ma to miejsce w przypadku dobrze osadzonej całkowicie metalizowanej nitki. Odstępy między obszarami 2A i 2B w świetle odbitym są zielone. W świetle odbitym oglądana gołym okiem nitka wygląda tak samo z obu stron. Należy odnotować, że niełatwo jest dostrzec nieco inne wymiary wzoru paseczkowego, a nitka wygląda jak szereg rozmieszczonych w odstępach ciemnozielonych prostokątnych obszarów przeplatających się z obszarami, które z wyglądu są dokładnie dopasowane do otaczającego je papieru lub są nieco od niego jaśniejsze. Jeżeli jednak element zabezpieczający oglądany jest w świetle przez niego przechodzącym, wówczas widać obszary, gdzie metalizowane paseczki są ułożone fazowo nie zachodząc na siebie w istotny sposób takjak to pokazuje strzałka przy X na fig. 1. W punkcie tym światło przechodzi przez element zabezpieczający ukazując jasnozielony prostokąt (o odcieniu jaśniejszym niż wtedy, gdy ogląda się go w świetle odbitym) z ciemnymi nieprzezroczystymi obszarami po obu stronach w kierunku wzdłużnym. W innych punktach, takich jak pokazuje strzałka Y na fig. 1, selektywnie metalizowane paseczki są przesunięte w fazie i zachodzą na siebie tak, że nie przechodzi przez nie światło i wskutek tego w świetle przechodzącym wyglądają jak całkowicie ciemne obszary. Między strzałkami X i Y znajdują się obszary przepuszczające światło, a ich wielkość zwiększa się w kierunku wzdłużnym. Odstęp między ekstremami fazy X i fazy Y powinien korzystnie stanowić funkcję wielkości i rozstawu selektywnie metalizowanych obszarów 2A i 2B po każdej stronie co najmniej jednej warstwy nośnej. Element zabezpieczający powinien być korzystnie tak zaprojektowany, aby w banknocie było kilka, np. co najmniej dwa obszary przepuszczające światło zgodnie z położeniem X, ale jednocześnie tak aby odstęp między X a Y był co najmniej 5 a typowo 10 razy większy od wzdłużnego wymiaru obszarów aluminium 2.

W przeciwieństwie do równomiernie metalizowanej nitki, fałszerz nie będzie w stanie naśladować ogólnego efektu poprzez na przykład włożenie paska gotowej folii, metalizowanej warstewki lub paska folii tłoczonej na gorąco pomiędzy dwa cienkie arkusze papieru lub poprzez nadrukowanie linii po jednej stronie pojedynczego arkusza. Niezwykle mało prawdopodobne jest aby fałszerz był w stanie uzyskać gotową warstewkę lub folię tłoczoną, która przypomniałaby autentyczną nitkę znajdującą się w banknotach wytwarzanych zgodnie z niniejszym wynalazkiem, a w szczególności zgodnie z tym jak ilustruje fig.1. Fałszerz musiałby zastosować wielorakie złożone operacje. Fałszerz mógłby na przykład usiłować naśladować ten złożony efekt poprzez wydrukowanie ciągłej zielonej linii po obu stronach arkusza papieru, a następnie nadrukować na niej szereg prostokątnych bloków nieprzezroczystą białą farbą drukarską lub farbą dopasowaną do koloru papieru po każdej stronie, dobierając wymiary i rozstaw tych bloków tak, aby zgadzały się one z odpowiednimi wymiarami autentycznej nitki. Technika ta wymaga więc przeprowadzenia czterech oddzielnych operacji drukowania, co ogromnie komplikuje pracę fałszerza. Ponadto, nie do uniknięcia będzie wystąpienie pewnej niedokładności w ostrości w kierunku wzdłużnym, co spowoduje, że przy oglądaniu w przechodzącym świetle krawędź nitki będzie nierówna.

168 881

Poniższy opis dotyczy fig. 5 przedstawiającej widok z góry dokumentu wartościowego wykonanego z papieru zabezpieczonego zawierającego element zabezpieczający według wynalazku. Dokument wartościowy 20, taki jak banknot, obejmuje papier zabezpieczony 21 z elementem zabezpieczającym 22. Papier zabezpieczony 21 ma dwie powierzchnie służące do nadrukowania w celu otrzymania dokumentu wartościowego. Element zabezpieczający 22 umieszczony jest w papierze zabezpieczonym 21 między niektórymi obszarami, ale w innych obszarach element zabezpieczający jest odsłonięty w okienkach 23. Element zabezpieczający przechodzi również przez znak wodny 24. Powierzchnie dokumentu opatrzone są nadrukiem 25 identyfikującym dokument.

Element zabezpieczający zilustrowany na fig. 1, jeżeli znajduje się w posiadającym okienka papierze jak przedstawiono na fig. 5, zapewnia lepszy efekt wizualny. Gdy element zabezpieczający jest oglądany w świetle odbitym po stronie posiadającej okienka, wówczas w okienkach widać go jako nitkę w postaci odblaskowych zielonych prostokątów przeplatających się na przemian z odblaskowymi srebrnymi prostokątami. W mostkach włókien, gdzie element zabezpieczający jest wbudowany wewnątrz papieru efekt jest oczywiście podobny do tego jaki daje opisana wyżej całkowicie wbudowana nitka. W świetle przechodzącym wyżej opisane efekty dotyczą również wbudowanej nitki, z wyjątkiem tego, że zmniejszone pokrycie włóknami w obszarach okienek sprawia, iż zielona powierzchnia w obszarze takim jak X ma jaśniejszy odcień. Tak więc fałszerz ma jeszcze trudniejsze zadanie przy podrobieniu dwóch metalicznych kolorów, jak również przy uzyskaniu zmiennego wyglądu w świetle przechodzącym. Tym samym okienek nie można podrobić poprzez zastosowanie procesu wytłaczania folii. Fałszerstwojest ponadto utrudnione dzięki zmianom wprowadzanym przez paski znaku wodnego, które związane są z procesem wytwarzania obejmującym produkcję papieru z odsłoniętą w okienkach nitką.

W odmianie, w której odcinki substancji ochronnej 3A i 3B zawierają nadfioletowy środek fluorescencyjny dający w oświetleniu nadfioletowym kolor niebieski, element zabezpieczający typu zilustrowanego na fig. 1 będzie tworzyć niebieskie paski, co dodatkowo utrudnia zadanie fałszerzowi.

Przykład II. W tym przykładzie element zabezpieczający opisany wyżej w odniesieniu do fig. 1 ma warstwy nośne 1 bezbarwne. W papierze posiadającym wbudowaną nitkę i okienka w świetle odbitym widać prostą równomiernie metalizowaną nitkę, (aczkolwiek mogą występować pewne zaciemnienia w obszarach X), natomiast w świetle przechodzącym obszary Y są ciemne i nieprzezroczyste a obszary X sąjasne, takjak w przykładzie 1, ale bez zielonego koloru.

Przykład III. Element zabezpieczający opisany powyżej w odniesieniu do fig. 1 ma części 1, 3, 5 i 6 takie same jak w przykładzie 1. Natomiast obszary 2A i 2B są selektywnie metalizowane i stanowią nieprzezroczystą warstwę miedzi o gęstości optycznej od 2,0 do 2,5 tworząc wzór paskowy lub inny. Ponadto, cienkie warstwy 4A i 4B przepuszczają światło i są wykonane z aluminium, przy czym obie warstwy mają łączną gęstość optyczną wynoszącą 0,7.

Ten element zabezpieczający można stosować w postaci wbudowanej lub okienkowej. W świetle odbitym nitka jest widoczna jako paski miedziane przeplatające się z obszarami aluminium. W świetle przechodzącym obszary Y są ciemne i nieprzezroczyste, natomiast obszary X przepuszczają światło tak jak w przykładzie 1. Element zabezpieczający według niniejszego przykładu ma obszary 2A i 2B zawierające nieprzezroczyste aluminium a obszary 4A i 4B stanowią częściowo przepuszczającą światło ciągłą warstwę miedzianą o łącznej gęstości optycznej wynoszącej 0,7.

Przykład IV. W niniejszym przykładzie struktura jest taka jak w przykładzie 1, z wyjątkiem tego, że obszary 4A i 4B obejmują jednolite mieniące się warstwy wytwarzane techniką próżniowego napylania katodowego. Najdogodniej jest gdy występuje tylko jeden taki obszar. Nitka może być zastosowana w postaci wbudowanej lub okienkowej. Obszary aluminiowe 2A i 2B wyglądają tak jak opisano w przykładzie 1. Leżące między nimi obszary stają się zielone w świetle odbitym a karmazynowe w świetle przechodzącym. Występują tu pozostałe efekty wynikające z różnych wymiarów/rozstawu pasków z przykładu 1.

Przykład V. Inna realizacja elementu zabezpieczającego do osadzania w papierze przedstawiona jest na fig. 6. Na fig. 6 warstwy nośne 11A i 11B mają na swoich zewnętrznych stronach obszary 16A i 16B stanowiące przezroczyste powłoki, które mogą być według wyboru

168 881 barwne i/lub luminescencyjne i które zapewniają ochronę dla struktury i/lub właściwości lepiących w celu połączenia elementu zabezpieczającego z papierem. Po stronie wewnętrznej warstw nośnych 11A i 11B znajdują się obszary 12A i 12B, które są selektywnie metalizowane, np. zawierają nieprzezroczystą warstwę miedzianą o gęstości optycznej 2,0 do 2,5 w postaci wzoru paskowego lub literowego, tak jak poprzednio opisano. Obszary 13A i 13B są odcinkami substancji ochronnej pozostałej po zastosowaniu techniki wytrawiania, przy pomocy której usunięto metal przywarty do warstw nośnych. Substancja ochronna może być bezbarwna lub kolorowa. Obszary 14A i 14B stanowią przezroczyste powłoki, które są według wyrobu kolorowe i/lub luminescencyjne i które zapewniają ochronę dla struktury obszarów 12A i 12B. Środkową warstwę 15 stanowi klej 15 zastosowany do ukształtowania elementu zabezpieczającego, jak pokazano, poprzez połączenie w całość warstw górnej i dolnej.

Górne obszary 12A mają szerokość 1 mm i są rozmieszczone w odstępach 1 mm, natomiast odpowiadające im dolne obszary 12B mają szerokość 1,1 mm i są rozmieszczone w odstępach 1,1 mm. Jeżeli element zabezpieczający jest umieszczony w papierze i ogląda się go w świetle przechodzącym w Y, wówczas światło przez niego nie przechodzi, natomiast gdy ogląda się go w X, wówczas światło może przejść przez element zabezpieczający ukazując jasny obszar.

Przykład VI. W dalszym przykładzie, podobnym do przykładu 5, w odniesieniu do fig. 6, warstwy 11A i 11B wykonane są z bezbarwnego poliestru, o nazwie handlowej Melinex 840, o grubości 12 pm. Obszary 12A i 12B to nieprzezroczyste aluminium o gęstości optycznej od 2,0 do 2,5. Obszary 13A i 13B, 15 i 16A i 16B są bezbarwne. Obszary 14A i 14B to ciągłe warstwy aluminium naparowanego próżniowo do łącznej gęstości optycznej 0,7.

Jeżeli nitka jest wbudowana w papier, wówczas daje ogólny efekt optyczny jak opisano w przykładzie 2. Zaletą struktury według niniejszego przykładu jest to, że selektywnie metalizowane obszary \2A i 12B znajdują się wewnątrz laminatu, a zatem uzyskują zwiększoną odporność mechaniczną i chemiczną.

Przykład VII. W innym przykładzie, w odniesieniu do fig. 6, obszary 11A i 11B zawierają poliester o grubości 12 pm, np. o nazwie handlowej Melinex 800, zabarwiony na zielono. Pozostałe obszary są takie jak opisane dla przykładu 6. Folię przecina się i wbudowuje w papier tak jak opisano poprzednio.

W świetle odbitym nitka wygląda jak mniej więcej równomiernie odblaskowa zielona taśma. Może ona być nieco ciemniejsza w obszarach X, gdzie odstępy między selektywnymi nieprzezroczystymi matalizowanymi obszarami 2A i 2B zbiegają się ze sobą. W świetle przechodzącym obszary przy strzałce X są widoczne jako jasne zielone powierzchnie, natomiast obszary przy strzałce Y są nieprzezroczyste. Leżące między nimi obszary mają kilka jasnych zielonych powierzchni odpowiednio do stopnia zachodzenia na siebie obszarów 12A i 12B.

Korzyści wynikające z trwałości mechanicznej i chemicznej według przykładu 6 dotyczą również i niniejszego przykładu.

Przykład VIII. Odnośnie fig. 7, bezbarwna siatka poliestrowa 31A o grubości 12 pm (np. o nazwie handlowej EMBLET) zostaje powleczona próżniowo nieprzezroczystąjednorodną warstwą aluminium o gęstości optycznej od 2,0 do 2,5. Następnie siatkę odmetalizowuje się częściowo, otrzymując wzór paskowy jak opisano w przykładzie 1. Paski mają, korzystnie szerokość 1,0 mm i są rozstawione co 1,0 mm, tak jak to przedstawiają obszary 32 na fig. 7. Po odmetalizowaniu paski mają na swojej górnej powierzchni powłokę ochronną 33A. Następnie na selektywnie odmetalizowaną stronę, zostaje naparowana próżniowo częściowo przepuszczająca światło warstwa aluminium 34A o gęstości optycznej 0,6, tak że ta druga warstwa metalu znajduje się na warstwach ochronnych 33A oraz między nieprzezroczystymi warstwami metalowymi 32A. Ta częściowo przepuszczająca światło warstwa jest oznaczona 34A.

Druga siatka poliestrowa 31B o grubości 12 pm jest poddawana obróbce w podobny sposób jednakże w tym przypadku nieprzezroczyste obszary aluminium mają szerokość 1,1 mm i są rozmieszczone w odstępach 1,1 mm.

Obie siatki zostają ze sobą połączone w laminat przy użyciu odpowiedniego kleju 35 w taki sposób, że metalizowane obszary 32 i 34 znajdują się na zewnątrz laminatu, jak pokazano na fig. 7. Mogą być nałożone również powłoki ochronne i/lub lepiące, tak jak opisano w poprzednich przykładach.

168 881

Struktura opisana w niniejszym przykładzie daje efekty podobne do opisanych w przykładzie 2, lub przykładzie 1, jeśli warstwa 31A lub 31B lub obie zawierają zielony barwnik, lecz częściowo przepuszczające światło aluminiowe warstwy 34 są obecnie po tej samej stronie poliestrowej warstwy nośnej 31 co selektywnie metalizowane obszary 32.

Strukturę opisaną w przykładzie 8 i zilustrowaną na fig. 7 można otrzymać inną drogą. Na przykład, poliestrowa warstwa nośna 31A zostaje równomiernie pometalizowana, selektywnie odmetalizowana w celu otrzymania obszarów 32A, a potem połączona w laminat z inną warstwą również uprzednio pometalizowaną i selektywnie odmetalizowaną w celu otrzymania obszarów 32B, zanim obszary 34 o niskiej gęstości optycznej zostaną z kolei naparowane próżniowo na obie strony laminatu. Alternatywnie, warstwa nośna 31A jest łączona w laminat z drugą warstwą nośną 31B zanim każda z zewnętrznych powierzchni laminatu zostanie równomiernie pometalizowana i selektywnie odmetalizowana w celu uzyskania obszarów 32A i 32B, po czym nakłada się warstwy 34A i 34B.

Przykład IX. W odniesieniu do fig.6, element zabezpieczający jest zbudowany według przykładu 6 jednak w niniejszym przykładzie obszary 16 zawierają klej. Siatka z przezroczystego elastycznego tworzywa sztucznego zostaje powleczona odpowiednim klejem przy pomocy powlekarki walcowej, a element zabezpieczający zostaje wciągnięty w zacisk między wałkiem powlekarki a siatką. Następnie druga siatka z takiego samego lub innego przezroczystego elastycznego tworzywa sztucznego zostaje połączona w laminat pod naciskiem rozgrzanego wałka z pierwszą siatką tak, że element zabezpieczający zostaje osadzony między siatkami.

Po dalszej obróbce, która może obejmować wykonanie nadruku, dalszą laminację i przymocowanie zdjęć fotograficznych, laminat siatkowy z osadzonym w nim elementem zabezpieczającym zostaje podzielony na zabezpieczone plakietki identyfikacyjne.

W jednej z odmian tylko jedna strona elementu zabezpieczającego jest powlekana klejem

16. Następnie element jest umieszczany stroną powleczoną klejem na powierzchni siatki z przezroczystego elastycznego tworzywa sztucznego i wprowadzony w zacisk powlekarki walcowej w celu spojenia go z siatką. W użytkowaniu element pozostaje na powierzchni zabezpieczonej plakietki identyfikacyjnej ukształtowanej z siatki.

Dla wszystkich wyżej opisanych przykładów, do obszarów 1, 3, 5, 6, 11, 13, 14, 15, 16, 31 i 35 mogą być dodane barwniki/pigmenty w celu zmiany ich naturalnych kolorów. Dla wszystkich przykładów, do obszarów tych mogą być dodawane substancje luminescencyjne zwiększające utrudnienie w podrabianiu nitki, a luminescencja taka obejmować może fluorescencję i fosforescencję i pobudzanie promieniami nadfioletowymi, podczerwonymi, światłem widzialnym lub innym odpowiednim promieniowaniem.

Należy również odnotować, że warstwę aluminium w każdym z przykładów można zastąpić warstwą niklu lub innego metalu magnetycznego w celu otrzymania elementu zabezpieczającego o właściwościach magnetycznych.

168 881

FTP F

168 881

Departament Wydawnictw UP RP Nakład 90 egz. Cena 1,50 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Element zabezpieczający, dostrzegalny wzrokowo w świetle przechodzącym zawierający odcinki przepuszczające światło i odcinki nieprzezroczyste oraz wiele warstw, znamienny tym, że zawiera co najmniej dwa rzędy nieprzezroczystych odcinków (2) rozdzielonych co najmniej jedną przepuszczającą światło warstwą (1,4), z których jedne nieprzezroczyste odcinki (2) znajdujące się po jednej stronie przepuszczającej światło warstwy (1, 4) pokrywają się z przeciwległymi im nieprzezroczystymi odcinkami (2) znajdującymi się po drugiej stronie przepuszczającej światło warstwy (1, 4) uniemożliwiając przechodzenie światła, a pozostałe nieprzezroczyste odcinki (2) znajdujące się po jednej stronie przepuszczającej światło warstwy (1, 4) są przesunięte względem przeciwległych im nieprzezroczystych odcinków (2) znajdujących się po drugiej stronie przepuszczającej światło warstwy (1, 4).
2. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że pozostałe nieprzezroczyste odcinki (2) znajdujące się po jednej stronie przepuszczającej światło warstwy (1,4) pokrywają się częściowo z przeciwległymi im nieprzezroczystymi odcinkami (2) leżącymi po drugiej stronie przepuszczającej światło warstwy (1,4).
3. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że pozostałe nieprzezroczyste odcinki (2) znajdujące się po jednej stronie przepuszczającej światło warstwy (1,4) mijają się z przeciwległymi im nieprzezroczystymi odcinkami (2) leżącymi po drugiej stronie przepuszczającej światło warstwy (1, 4).
4. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że przezroczysta warstwa (1) jest warstwą nośną.
5. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że przynajmniej cześć nieprzezroczystego odcinka (2) leżącego po jednej stronie przezroczystej warstwy (1) częściowo zachodzi na szczelinę drugiej strony przezroczystej warstwy (1).
6. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że między szeregami nieprzezroczystymi odcinków (2) jest umieszczona przynajmniej jedna cienka warstwa (4) metalowa o gęstości optycznej 0,1 do 1,2, przy czym gęstość ta stanowi łączną gęstość wszystkich cienkich warstw (4) metalowych.
7. Element według zastrz. 6, znamienny tym, że gęstość optyczna cienkiej warstwy (4) metalowej wynosi od 0,3 do 0,9.
8. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że nieprzezroczyste odcinki (2) są metalowe o gęstości optycznej od 2,0 do 2,5.
9. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że jest utworzony z dwóch części, pierwsza z nich ma pierwszą przezroczystą warstwę (1A) nośną mającą po jednej stronie pierwsze nieprzezroczyste odcinki (2A) z aluminium rozmieszczone z odstępami, a po drugiej stronie pierwszą cienką warstwę (4A) z aluminium, pierwsza część jest sklejona z drugą częścią zawierającą drugą przezroczystą warstwę (1B) nośną mającą po jednej stronie drugą cienką warstwę (4B) z aluminium, a łączna gęstość optyczna obu cienkich warstw pierwszej (4A) i drugiej (4B) z aluminium wynosi od 0,15 do 1,0, a po drugiej stronie druga przezroczysta warstwa (1B) nośna na drugie nieprzezroczyste odcinki (2B) z aluminium, przy czym obie części są ze sobą połączone warstwą kleju (5) umieszczoną między cienkimi warstwami pierwszą (4A) i drugą (4B) z aluminium.
10. Element według zastrz. 9, znamienny tym, że pierwsze nieprzezroczyste odcinki (2A) leżące po jednej stronie elementu zabezpieczającego mają szerokość równą odstępowi pomiędzy tymi nieprzezroczystymi odcinkami (2A) a drugie przezroczyste odcinki (2B) mają równą szerokość i odstęp, który jest 5% do 15% szerszy, niż szerokość pierwszych nieprzezroczystych odcinków (2B).
11. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera warstwę nośną (11A) mającą po jednej stronie pierwszy szereg nieprzezroczystych odcinków (12A) pokrytych przezroczystą

168 881 powłoką (14A) osłaniającą je szczelnie i spojoną z drugą powłoką (14B) osłaniającą szczelnie drugi szereg nieprzezroczystych odcinków (12B) posiadających drugą warstwę nośną (11B) stykającą się z tymi nieprzezroczystymi odcinkami (12B).
12. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że posiada na swojej stronie warstwę lakieru (6A, 6B, 16A, 16B) osłaniającą szczelnie nieprzezroczyste odcinki (2A, 2B, 12A, 12B) znajdujące się na tym elemencie zabezpieczającym.
13. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że posiada na każdej swojej stronie warstwę kleju (6A, 6B, 16A, 16B) osłaniającą szczelnie nieprzezroczyste odcinki (2A, 2B, 12A, 12B) znajdujące się na tym elemencie zabezpieczającym.
14. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że warstwa nośna (1A, 1 B, 11A, 11B) stanowi bezbarwny polimer i zawiera przepuszczającą światło luminescencyjną, korzystnie barwną substancję.
15. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera przezroczystą warstwę (3A, 3B, 13A, 13B) na każdym nieprzezroczystym odcinku (2A, 2B, 12A, 12B).
16. Element według zastrz. 15, znamienny tym, że przezroczysta warstwa (3A, 3B, 13A, 13B) na nieprzezroczystych odcinkach (2A, 2B, 12A, 12B) jest warstwą ochronną bezbarwną.
17. Element według zastrz. 15, znamienny tym, że przezroczysta warstwa (3a, 3B, 13A, 13B) na nieprzezroczystych odcinkach (2A, 2B, 12A, 12B) jest warstwą ochronną bezbarwną i luminescencyjną.
18. Element według zastrz. 15, znamienny tym, że przezroczysta warstwa (3A, 3B, 13A, 13B) na nieprzezroczystych odcinkach (2A, 2B, 12A, 12B) jest warstwą ochronną barwną.
19. Element według zastrz. 15, znamienny tym, że przezroczysta warstwa (3a, 3B, 13A, 13B) na nieprzezroczystych odcinkach (2A, 2B, 12A, 12B) jest warstwą ochronną barwną i luminescencyjną.
20. Element według zastrz. 15, znamienny tym, że przezroczysta warstwa (3A, 3B, 13A,

13B) na nieprzezroczystych odcinkach (2A, 2B, 12A, 12B) jest warstwą ochronną luminescencyjną. .
21. Element według zastrz. 13, znamienny tym, że warstwa kleju (6A, 6B, 16A, 16B) jest bezbarwna.
22. Element według zastrz. 13, znamienny tym, że warstwa kleju (6A, 6B, 16A, 16B) jest bezbarwna i luminescencyjną.
23. Element według zastrz. 13, znamienny tym, że warstwa kleju (6A, 6B, 16A, 16B) jest barwna.
24. Element według zastrz. 13, znamienny tym, że warstwa kleju (6A, 6B, 16A, 16B) jest barwna i luminescencyjną. ·
25. Element według zastrz. 13, znamienny tym, że warstwa kleju (6A, 6B, 16A, 16B) jest luminescencyjną.
26. Element według zastrz. 12, znamienny tym, że warstwa lakieru (6A, 6B, 16A, 16B) jest bezbarwna.
27. Element według zastrz. 12, znamienny tym, że warstwa lakieru (6A, 6B, 16A, 16B) jest bezbarwna i luminescencyjną.
28. Element według zastrz. 12, znamienny tym, że warstwa lakieru (6A, 6B, 16A, 16B) jest barwna.
29. Element według zastrz. 12, znamienny tym, że warstwa lakieru (6A, 6B, 16A, 16B) jest barwna i luminescencyjną.
30. Element według zastrz. 12, znamienny tym, że warstwa lakieru (6A, 6B, 16A, 16B) jest luminescencyjną.
31. Element według zastrz. 11, znamienny tym, że przezroczysta powłoka (14A, 14B) jest bezbarwna.
32. Element według zastrz. 11, znamienny tym, że przezroczysta powłoka (14A, 14B) jest bezbarwna i luminescencyjną.
33. Element według zastrz. 11, znamienny tym, że przezroczysta powłoka (14A, 14B) jest bezbarwna i ma własności klejące.

168 881
34. Element według zastrz. 11, znamienny tym, że przezroczysta powłoka (14A, 14B) jest bezbarwna i luminescencyjna i ma własności klejące.
35. Element według zastrz. 11, znamienny tym, że przezroczysta powłoka (14A, 14B) jest barwna.
36. Element według zastrz. 11, znamienny tym, że przezroczysta powłoka (14A, 14B) jest barwna i luminescencyjna.
37. Element według zastrz. 11, znamienny tym, że przezroczysta powłoka (14A, 14B) jest barwna i ma własności klejące.
38. Element według zastrz. 11, znamienny tym, że przezroczysta powłoka (14A, 14B) jest barwna, luminescencyjną i ma własności klejące.
39. Element według zastrz. 11, znamienny tym, że przezroczysta powłoka (14A, 14B) jest luminescencyjna.
40. Element według zastrz. 11, znamienny tym, że przezroczysta powłoka (14A, 14B) jest luminescencyjną i ma własności klejące.
41. Element według zastrz. 11, znamienny tym, że przezroczysta powłoka (14A, 14B) ma własności klejące.
42. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że przynajmniej jeden, korzystnie wszystkie metalowe części składowe są wykonane z materiału magnetycznego.