PL166328B1

PL166328B1 - Hamulec tarczowy z czesciowa okladzina PL PL PL PL PL PL

Info

Publication number: PL166328B1
Application number: PL91295410A
Authority: PL
Inventors: Uve Bach; Rolf Weiler; Claus-Peter Panek
Original assignee: Teves Gmbh Alfred
Priority date: 1990-11-13
Filing date: 1991-10-26
Publication date: 1995-05-31
Also published as: HUT62688A; HU217294B; CZ282629B6; US5257679A; DE4131130B4; EP0510138A1; CS212092A3; ES2090356T3; SK279935B6; WO1992008908A1; DE59107214D1; DE4131130A1; PL295410A1; EP0510138B1; JPH05503345A

Abstract

1 Hamulec tarczowy z czesciowa okladzina, z obudowa hamulcowa zawierajaca tarcze hamulcowa oraz dwa klocki hamulcowe umieszczone w otwartej na zewnatrz, patrzac w kierunku promieniowym, luce w obu- dowie hamulcowej wyjmowane na zewnatrz w kierunku promieniowym, które za pomoca hydraulicznego urzadze- nia uruchamiajacego, dzialajacego bezposrednio na co najmniej jeden klocek hamulcowy i posiadajacego co najmniej jeden cylindar ek hamulcowy, sa dociskane do ta- rczy hamulcowa, dalej posiadaja umieszczone osiowo w kierunku tarczy hamulcowej wystepy obudowy hamul- cowa, które ograniczaja luke w kierunku obwodowym i maja powierzchnie oporowe dla klocków hamulcowych przeznaczone do p r zejmowania sil obwodowych, zna- mienny tym, ze powierzchnie oponowe (1 4, 15, 4 7) wy- stepów ( 1 2, 13, 43, 4 4, 45, 4 6), umieszczone parami na- przeciw siebie w kierunku obwodowym tarczy hamulco- wej ( 6, 34), sa uksztaltowane podobnie do segmentów powierzchni cylindra, którego os pokrywa sie z osia cylin- derka hamulcowego (11, 40, 41) i sa usytuowane w kieru- nku zewnetrznego, patrza: promieniowo, otworu luki (7, 35), wystaja tylko tak daleko, aby bylo mozliwe wyjmo- wanie na zewnatrz klocków hamulcowych (8, 36, 37) po- przez te luke (7, 35) Fig. 1 PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest hamulec tarczowy z okładziną częściową.

Tego rodzaju hamulec tarczowy z okładziną częściową jest znany na przykład z niemieckiego opisu zgłoszeniowego DE-OS 38 33 553. W tym przypadku szczęki hamulcowe można wyjmować w kierunku promieniowym na zewnątrz z luki w obudowie hamulcowej bez konieczności wymontowywania lub odchylania obudowy hamulcowej. Siły obwodowe, występujące podczas hamowania, są przenoszone tu z klocków hamulcowych na osiowe występy obudowy hamulcowej. Występy te mają płaskie powierzchnie oporowe, ograniczające wnętrze obudowy w kierunku obwodowym, do których przylegają klocki hamulcowe. Dla zabezpieczenia klocków hamulcowych przed przesunięciami ich w kierunku promieniowym, przewidziane są kołki przetrzemujące. Kołki przytrzymujące są umieszczone w zewnętrznej części luki, w kierunku osiowym obudowy w poprzek nad otworem luki i są zamocowane w sposób rozłączałby na obudowie hamulcowej. Płytki mocujące okładziny klocków ciernych posiadają występy z otworami, umożliwiającymi przechodzenie przez nie kołków przytrzymujących. Zamocowana rozłączalnie sprężyna, umieszczona w obszarze kołków przytrzymujących, dociska klocki hamulcowe w kierunku promieniowym do kołków przytrzymujących, co ma na celu zapobieganie stukaniu klocków hamulcowych. Dla wymontowania klocków hamulcowych trzeba wyjąć sprężynę oraz kołki przytrzymujące.

Ten znany hamulec tarczowy z częściową okładziną wykazuje taką wadę, że podczas wytwarzania obudowy hamulcowej mają miejsce stosunkowo kłopotliwe operacje frezowania, niezbędne dla przeprowadzenia obróbki wspomnianych już płaskich powierzchni oporowych dla klocków hamulcowych. Również i sam układ prowadzenia oraz mocowania klocków hamulcowych na kołkach przytrzymujących wymaga znacznego nakładu produkcyjnego i montażowego

W przypadku innego znanego z niemieckiego opisu zgłoszeniowego DE-OS 14 75 288 hamulca tarczowego z częściową okładziną dla klocków hamulcowych są przewidziane dwie powierzchnie oporowe o kształcie kołowym, które nie są wyfrezowane lecz są wytoczone razem z cylindrycznymi otworami czterech cylinderków hamulcowych. Klocki cierne opierają się tu o powierzchnie oporowe zarówno w kierunku promieniowym jak i w kierunku obwodowym. Przy tym rozwiązaniu wadę stanowi jednak to, że klocków hamulcowych nie można wyjmować z obudowy na zewnątrz w kierunku promieniowym. Dla dokonania wymiany klocków trzeba tu wymontować obudowę hamulca, co powoduje dodatkowe operacje montażowe oraz związane z tym koszty.

Podobne rozwiązanie znane jest z opisu patentowego RFN nr DE-OS 20 38 649.

Celem wynalazku jest skonstruowanie takiego hamulca tarczowego z częściową okładziną, w którym powierzchnie oporowe dla klocków hamulcowych, przewidziane do przejmowania sił obwodowych, będą mogły być wytaczane razem z otworem cylinderka hamulcowego i przy tak wykonanym hamulcu tarczowym będzie możliwe wyjmowanie w kierunku promieniowym klocków hamulcowych poprzez otwartą promieniowo na zewnątrz lukę w obudowie hamulcowej.

Cel ten został osiągnięty dzięki temu, że powierzchnie oporowe występów, umieszczone parami naprzeciw siebie w kierunku obwodowym tarczy hamulcowej, są ukształtowane podobnie do segmentów powierzchni cylindra, którego oś pokrywa się z osią cyli^^^rka hamulcowego i są usytuowane w kierunku zewnętrznego, patrząc promieniowo, otworu luki, wysta4

166 328 jąc tylko tak daleko, aby było możliwe wyjmowanie na zewnątrz klocków hamulcowych poprzez tę lukę.

Korzystnie umieszczone parami naprzeciw siebie w kierunku obwodowym tarczy hamulcowej występy obudowy hamulcowej mają kolejne, korzystnie płaskie powierzchnie oporowe zwrócone w kierunku zewnętrznego, patrząc promieniowo, otworu luki, przy czym wprowadzone do wnętrza obudowy poprzez lukę klocki hamulcowe są dociskane w kierunku promieniowym do wewnątrz, do powierzchni oporowych przez sprężynę i dzięki temu są zabezpieczone przed wypadnięciem i stukaniem.

Korzystnie hamulec według wynalazku posiada co najmniej jeden kołek przytrzymujący, prowadzący klocki hamulcowe, umieszczony równolegle do osi tarczy hamulcowej, który jest zamocowany w sposób rozłączalny na obudowie hamulcowej i jest umieszczony jako przechodzący poprzecznie przez ukierunkowaną promieniowo lukę obudowy hamulcowej, przy czym każdy z klocków hamulcowych posiada umieszczony jako wystający promieniowo na zewnątrz występ z co najmniej jednym otworem, umożliwiającym przechodzenie przez niego kołka przytrzymującego

Korzystnie przewidziany jest tylko jeden kołek przytrzymujący, umieszczony pośrodku luki.

Korzystnie klocki hamulcowe są dociskane wstępnie do obudowy hamulcowej za pomocą sprężyny dociskającej, przylegającej do kołka przytrzymującego.

Korzystnie sprężyna dociskająca jest uformowana z jednego odcinka drutu sprężynowego i posiada kształt prostokątny, przy czym jej dwa równoległe wzajemnie i znajdujące się w pewnej odległości od kołka przytrzymującego odcinki drutu przylegają każdy do zewnętrznej, patrząc w kierunku promieniowym, powierzchni bocznej przynależnego klocka hamulcowego, przy czym dwa, usytuowane prostopadle względem kołka przytrzymującego odcinki drutu, są ukształtowane wężykująco i przylegają do kołka przytrzymującego.

Korzystnie przewidziane są dwa kołki przytrzymujące, umieszczone we wzajemnym odstępie od siebie w luce.

Korzystnie płytka na każdym ze swoich węższych boków, usytuowana w kierunku obwodowym tarczy hamulcowej ma po jednym odcinku, ograniczonym przez wygiętą powierzchnię przylegania, przy czym obie powierzchnie przylegania są ukształtowane na kształt segmentów okręgu, zatoczonego wokół środkowego punktu klocka hamulcowego.

Korzystnie płytka do mocowania okładziny posiada dwa występy, które wystają w kierunku obwodowym bezpośrednio obok powierzchni przylegania, przy czym węższe boki występów graniczące bezpośrednio z wygiętymi powierzchniami przylegania, są usytuowane prostopadle do wygiętych powierzchni przylegania.

Korzystnie płytka do mocowania okładziny posiada występ, wystający na zewnątrz, poza krawędź tarczy hamulcowej, który ma co najmniej jeden otwór do przechodzenia kołka przytrzymującego.

Powierzchnie oporowe według wynalazku posiadają kształt segmentów cylindra, mającego większy promień niż promień cylinderka hamulcowego, przy czym osie obu tych cylindrów pokrywają się ze sobą. Taki układ umożliwia wiercenie lub wytaczanie powierzchni oporowych razem z otworem cylinderka hamulcowego podczas tej samej operacji roboczej i przy zastosowaniu stopniowanego narzędzia, które na różnych swoich odcinkach ma zróżnicowany promień. Na skutek tego korzystnie unika się konieczności osobnego frezowania powierzchni oporowych, jak również związanych z tym zwiększonych kosztów wytwarzania.

Równocześnie tak ukształtowane według wynalazku powierzchnie oporowe ciągną się tylko tak daleko w kierunku promieniowo zewnętrznego otworu luki w obudowie hamulcowej, zawierającej klocki hamulcowe, aby było jeszcze możliwe wyjmowanie klocków z luki obudowy w kierunku promieniowym. Ma to korzystny wpływ na koszty związane z montażem i z konserwacją. Niewielkie powierzchnie oporowe mają ponadto tę zaletę, że zmniejsza się tu podatność na korozję układu mocowania klocków hamulcowych.

Jeśli na ukształtowanych według wynalazku występach na obudowie hamulcowej są przewidziane kolejne powierzchnie oporowe w kierunku promieniowym dla podparcia klocków hamulcowych, do których to powierzchni klocki są dociskane za pomocą sprężyny, działającej w kierunku osi tarczy hamulcowej, to wtedy można zrezygnować z kołków przytrzymu166 328 jących klocki hamulcowe. Dzięki temu odpadają koszty wyprodukowania kołków przytrzymujących oraz wykonania otworów do ich mocowania w obudowie hamulcowej.

W przypadku proponowanego zamocowania i prowadzenia klocka hamulcowego na występach obudowy hamulcowej w pewnych okolicznościach występują wady działania spowodowane technologią odlewniczą. Jeśli mianowicie powierzchnie występów, przewidziane do promieniowego podpierania, nie zostaną dokładnie uformowane podczas odlewania obudowy hamulcowej, to ma to wpływ później na prowadzenie klocka hamulcowego w kierunku osiowym. W rezultacie może nastąpić przechylanie się klocka hamulcowego i niekorzystne zeszlifowywanie tarczy hamulcowej. Wprawdzie jest możliwe usunięcie tej wady przez późniejsze frezowanie wygładzające odlewanych powierzchni, jednak zwiększyłoby to koszty wytwarzania.

W takim przypadku celem uniknięcia wspomnianej wady zaleca się ukształtowanie, w którym dla mocowania i prowadzenia klocków hamulcowych przewidziany został tu kołek przytrzymujący, który przechodzi poprzecznie przez otwartą na zewnątrz, patrząc w kierunku promieniowym, lukę w obudowie hamulcowej i jest tam zamocowany w sposób rozłączalny.

Płytki do mocowania okładziny klocków hamulcowych posiadają występy skierowane promieniowo na zewnątrz, a w tych występach znajdują się otwory. Poprzez te otwory przechodzi na wylot kołek przytrzymujący, tak że klocki hamulcowe są prowadzone przesuwnie na kołku przytrzymującym w kierunku osiowym.

Rozwiązanie to ma taką zaletę, że klocki hamulcowe nie są tu prowadzone na ukierunkowanych promieniowo występach obudowy hamulcowej. Uwarunkowane techniką odlewania nierówności powierzchni nie mogą w tym przypadku oddziaływać niekorzystnie na prowadzenie klocków hamulcowych. Ponadto końcowa, dodatkowa obróbka tych powierzchni nie jest tu już konieczna. Oprócz tego konstrukcja klocków ciernych ulega uproszczeniu, ponieważ zbędne są tu specjalne noski na płytkach dla mocowania okładziny, przewidziane dla prowadzenia. Na węższych bokach płytek do mocowania okładziny, usytuowanych w kierunku obwodowym tarczy hamulcowej, przewidziane jest dla każdej płytki jedno tylko wybrzuszenie krawędzi o kształcie łuku, które przylega do przynależnego występu obudowy hamulcowej dla przenoszenia siły obwodowej.

Kolejną zaletą omawianego układu według wynalazku jest to, że takie prowadzenie klocków hamulcowych jest mniej podatne na korozję.

W szczególnie korzystnym przykładzie wykonania przewidziany jest tylko jeden kołek przytrzymujący. Tego rodzaju układ jest szczególnie prosty i powoduje niewielkie koszty materiałowe i montażowe. Celem wymiany zużytych klocków hamulcowych na nowe monter musi jedynie odłączyć jeden tylko kołek przytrzymujący, a następnie może wyjąć na zewnątrz w kierunku promieniowym klocki hamulcowe przez lukę w obudowie hamulcowej.

W celu uniknięcia stukania klocków hamulcowych w ich prowadnicach zaleca się zastosowanie sprężyny dociskowej, która będzie dociskała wstępnie klocki hamulcowe do kołka przytrzymującego. W prostej postaci ukształtowania sprężyna dociskowa jest wygięta z drutu sprężynowego i zakleszczona w sposób zabezpieczający przed jej zgubieniem pomiędzy kołkiem przytrzymującym a klockami hamulcowymi.

W innym przykładzie wykonania przewidziane zostały dwa kołki przytrzymujące Taki układ wymaga jednak większych nakładów i jest zalecany tylko wtedy, kiedy przy stosowaniu jednego kołka przytrzymującego mogłyby występować usterki lub nieprawidłowości funkcjonowania.

Dla odpowiednio ukształtowanych klocków hamulcowych przy ich zastosowaniu w obudowie hamulcowej należy zastosować dla nich osłonę.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia jedną część dwuczęściowej obudowy hamulcowej według wynalazku, ukazaną w pierwszej odmianie wykonania, widzianą od strony płaszczyzny tarczy hamulcowej, fig. 2 - szczegół zaznaczony na fig. 1 literą A, ukazany w powiększeniu, fig. 3 - hamulec tarczowy z częściową okładziną według wynalazku, ukazany w drugiej odmianie wykonania, w częściowym przekroju w widoku z boku oraz fig. 4 - hamulec tarczowy z częściową okła6

166 328 dziną z fig. 3, pokazany w częściowym przekroju i w widoku od'góry, z kierunku zaznaczonego strzałką D na fig. 3.

Pokazana na fig. 1 obudowa hamulcowa według wynalazku składa się z dwóch części odlewanych, przy czym pierwsza część odlewana 1 połączona jest śrubami 2 przez skręcenie z drugą częścią odlewaną. Otwory 3 są przeznaczone do zamocowania obudowy hamulcowej na zwrotnicy pojazdu. Dwa elementy mostkowe 4, 5 wystają z płaszczyzny rysunku w kierunku patrzącego na rysunek i tworzą razem z odpowiednimi elementami nie pokazanej tu drugiej części odlewanej siodłowego kształtu mostek zachodzący z boku nad tarczę hamulcową. Kontur obwodu tarczy hamulcowej został zaznaczony linią kreskowaną 6. Pomiędzy oboma elementami mostkowymi 4, 5 znajduje się, otwarte w kierunku promieniowym na zewnątrz luka 7, przez którą można wyjmować w kierunku promieniowym na zewnątrz klocki hamulcowe lub wprowadzać je z powrotem do wnętrza obudowy hamulcowej. Klocek hamulcowy 8 składa się z płytki 9 do mocowania okładziny i z zamocowanej do niej okładziny ciernej 10. Przy uruchomieniu nie pokazanego tu hydraulicznego urządzenia hamulcowego klocek hamulcowy 8 jest przesuwany przez tłoczek, przemieszczający się ślizgowo w cylinderku hamulcowym w kierunku patrzącego na rysunek, do zetknięcia się klocka z tarczą hamulcową. Otwór zakrytego przez klocek hamulcowy 8 cylinderka hamulcowego zaznaczony jest linią kreskową 11.

W środkowym obszarze obudowy hamulcowej, na pokazanej pierwszej części odlewanej 1, jak również na nie pokazanej tu drugiej części odlewanej, są umieszczone po dwa występy 12, 13, usytuowane naprzeciw siebie patrząc w kierunku obwodowym tarczy hamulcowej Występy 12, 13 są usytuowane jako wystające z płaszczyzny rysunku w kierunku patrzącego na rysunek. Pomiędzy występami 12, 13, zarówno na pierwszej części odlewanej 1, jak i na drugiej części odlewanej, umieszczone są po jednym klocku hamulcowym 8. Jak to lepiej widać na fig. 2 występy 12, 13 posiadają powierzchnie oporowe 14, 15, do których przylegają odpowiednio wygięte powierzchnie przylegania 16, 17 płytek 9 dla mocowania okładzin ciernych. Na skutek tego siły obwodowe, występujące na klocku hamulcowym 8 przy uruchamianiu hamulca są przenoszone na część odlewaną 1, a zatem na obudowę hamulcową Powierzchnie oporowe 14, 15 mają kształt segmentów cylindra, którego promień C jest zaznaczony na fig. 1 i którego oś środkowa B pokrywa się z osią zaznaczonego linią kreskową cylinderka hamulcowego 11. Ukształtowane jako wygięte, powierzchnie przylegania 16, 17 płytek 9 mocujących okładzinę są dopasowane do powierzchni oporowych 14, 15. Pomiędzy powierzchniami 14 i 16, względnie 15 i 17 przewidziany jest luz dla skompensowania tolerancji wymiarowania, wynikających z przyczyn techniczno-produkcyjnych oraz dla skompensowania zjawiska rozszerzalności cieplnej. Powierzchnie oporowe 14, 15 ciągną się w kierunku usytuowanego w układzie promieniowym zewnętrznie otworu luki 7 tylko tak daleko, aby występy 12, 13 nie utrudniały wyjmowania w kierunku promieniowym przez lukę 7 klocka hamulcowego 8. Płytka 9 do mocowania okładziny ciernej posiada dwa występy 18, 19, które są usytuowane bezpośrednio obok obszarów powierzchni przylegania 16 i 17 i które wystają w kierunku obwodowym. Graniczące bezpośrednio z powierzchniami przylegania 16, 17 i usytuowane prostopadle do nich węższe boki 20, 21 występów 18, 19 przylegają do zewnętrznych w układzie promieniowym boków 22, 23 występów 12, 13 części odlewanej 1, co najlepiej widać na fig. 2. Klocek hamulcowy 8 jest zatem oparty na występach 12, 13 również i w kierunku promieniowym i jest do nich dociskany w kierunku promieniowym do wewnątrz za pomocą sprężyny drutowej 24. Sprężyna drutowa 24 jest zamocowana w wybraniach 25, 26 elementów mostkowych 4, 5, wchodząc w nie. Oparta jest ona z jednej strony na obudowie hamulcowej, a z drugiej strony na węższym, zewnętrznym w układzie promieniowym boku płytki 9, służącej do mocowania okładziny ciernej klocków hamulcowych 8.

Obudowa hamulcowa 31, 32 pokazanego na fig. 3 i 4 hamulca tarczowego z okładziną częściową składa się z dwóch części odlewanych 31, 32, połączonych ze sobą przez skręcenie nawzajem śrubami 33. Obudowa 31, 32 obejmuje zewnętrzną krawędź tarczy hamulcowej 34 i posiada w swoim obszarze środkowym otwartą na zewnątrz, patrząc w kierunku promieniowym, lukę 35, przez którą można wymontowywać i zamontowywać klocki hamulcowe 36, 37, umieszczone po obu stronach tarczy hamulcowej 34. Każdy z klocków hamulcowych 36, 37 jest utworzony przez płytkę 38 do mocowania okładziny oraz przez okładzinę cierną 39. Przy

166 328 oddziaływaniu ciśnienia na hydrauliczne cylinderki hamulcowe 40, 41 klocki hamulcowe 36, 37 są dociskane w kierunku osiowym do tarczy hamulcowej 34 przez dwa, umieszczone w cylinderkach hamulcowych 40, 41 tłoczki hamulcowe 42, zaznaczone linią kreskową na fig. 3. Obudowa hydrauliczna 31, 32 posiada cztery wystające w kierunku tarczy hamulcowej 34 występy 43, 44, 45, 46, z których po dwa są umieszczone na odpowiedniej części odlewanej 31, 32 i są usytuowane w kierunku obwodowym tarczy hamulcowej 34 obok klocków hamulcowych 36, 37. Odpowiednio zakrzywione łukowo względem cylindra o osi B powierzchnie oporowe 47 występów 43, 44, 45, 46 są przewidziane do przylegania do nich odpowiednio wygiętych wybrzuszeń 48 płytek 38 do mocowania okładzin, przy czym występujące podczas hamowania siły obwodowe są przenoszone poprzez klocki hamulcowe 36, 37 na obudowę hamulcową 31,32.

Do przytrzymywania i prowadzenia klocków hamulcowych 36, 37 przewidziany jest kołek przytrzymujący 49, który w obszarze luki 35 jest usytuowany w kierunku osiowym i jest zamocowany w sposób rozłączalny w dwóch otworach 50, 51 w obudowie hamulcowej 31, 32. Płytki 38 do mocowania okładziny, stanowiące część klocków hamulcowych 36, 37 posiadają każda wystający na zewnątrz promieniowo występ 52 z otworem 53, przewidzianym dla przechodzenia przez niego kołka przytrzymującego 49. Klocki hamulcowe 36, 37 są prowadzone na kołku przytrzymującym 49 jako przesuwne poosiowo. Klocki te są dociskane wstępnie za pomocą sprężyny drutowej 54 do kołka przytrzymującego 49 aby zapobiec w ten sposób ich stukaniu. Sprężyna drutowa 54 ma dwa równoległe odcinki 55, 56, usytuowane w kierunku osiowym i naciskające na węższy bok płytek 38 na klockach hamulcowych 36, 37.

Dwa pozostałe, wygięte faliście odcinki 57, 58 sprężyny drutowej 54 usytuowane są w zasadzie prostopadle względem kołka przytrzymującego 49 i naciskają na kołek przytrzymujący 49. Ze względu na falisty kształt odcinków 57, 58 drutu sprężyny drutowej 54 napięta sprężyna 54 jest zakleszczona w sposób zabezpieczający ją przed wypadnięciem. W obszarze odcinka 55 każdy z obu swobodnych końców 59, 60 drutu jest wygięty półkoliście i zapleciony z drugim końcem nawzajem, co powoduje, że sprężyna drutowa 54 ma zamknięty obwód.

166 328

Fig. 1

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 1,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1 Hamulec tarczowy z częściową okładziną, z obudową hamulcową zawierającą tarczę hamulcową oraz dwa klocki hamulcowe umieszczone w otwartej na zewnątrz, patrząc w kierunku promieniowym, luce w obudowie hamulcowej wyjmowane na zewnątrz w kierunku promieniowym, które za pomocą hydraulicznego urządzenia uruchamiającego, działającego bezpośrednio na co najmniej jeden klocek hamulcowy i posiadającego co najmniej jeden cylinderek hamulcowy, są dociskane do tarczy hamulcowej, dalej posiadającą umieszczone osiowo w kierunku tarczy hamulcowej występy obudowy hamulcowej, które ograniczają lukę w kierunku obwodowym i mają powierzchnie oporowe dla klocków hamulcowych przeznaczone do przejmowania sił obwodowych, znamienny tym, że powierzchnie oporowe (14, 15, 47) występów (12, 13, 43, 44, 45, 46), umieszczone parami naprzeciw siebie w kierunku obwodowym tarczy hamulcowej (6, 34), są ukształtowane podobnie do segmentów powierzchni cylindra, którego oś pokrywa się z osią cylinderka hamulcowego (11, 40, 41) i są usytuowane w kierunku zewnętrznego, patrząc promieniowo, otworu luki (7, 35), wystając tylko tak daleko, aby było możliwe wyjmowanie na zewnątrz klocków hamulcowych (8, 36, 37) poprzez tę lukę (7, 35).
2. Hamulec według zastrz. 1, znamienny tym, że umieszczone parami naprzeciw siebie w kierunku obwodowym tarczy hamulcowej (6) występy (12, 13) obudowy hamulcowej (1) mają kolejne, korzystnie płaskie powierzchnie oporowe (22, 23) zwrócone w kierunku zewnętrznego otworu luki (7), przy czym wprowadzone do wnętrza obudowy poprzez lukę (7) klocki hamulcowe (8) są dociskane w kierunku promieniowym do wewnątrz, do powierzchni oporowych (22, 23) przez sprężynę (24) i dzięki temu są zabezpieczone przed wypadnięciem i stukaniem.
3. Hamulec według zastrz. 1, znamienny tym, że posiada co najmniej jeden kołek przytrzymujący (49) prowadzący klocki hamulcowe (36,37) umieszczony równolegle do osi tarczy hamulcowej (31, 32), który jest zamocowany w sposób rozłączalny na obudowie hamulcowej (31, 32) i jest umieszczony jako przechodzący poprzecznie przez ukierunkowaną promieniowo lukę (35) obudowy hamulcowej (31, 32), przy czym każdy z klocków hamulcowych (36, 37) posiada umieszczony jako wystający promieniowo na zewnątrz występ (52) z co najmniej jednym otworem (53), umożliwiającym przechodzenie przez niego kołka przytrzymującego (49).
4. Hamulec według zastrz. 3, znamienny tym, że ma tylko jeden kołek przytrzymujący (49), umieszczony po środku luki (35).
5. Hamulec według zastrz. 3 albo 4, znamienny tym, że klocki hamulcowe (36, 37) są dociskane wstępnie do obudowy hamulcowej (31, 32) za pomocą sprężyny dociskającej (54), przylegającej do kołka przytrzymującego (49).
6. Hamulec według zastrz. 5, znamienny tym, że sprężyna dociskająca (54) jest uformowana z jednego odcinka drutu sprężynowego i posiada kształt prostokątny, przy czym jej dwa równoległe wzajemnie i znajdujące się w pewnej odległości od kołka przytrzymującego (49) odcinki (55, 56) drutu przylegają każdy do zewnętrznej, patrząc w kierunku promieniowym, powierzchni bocznej przynależnego klocka hamulcowego (36, 37), przy czym dwa, usytuowane prostopadle względem kołka przytrzymującego (49) odcinki (57, 58) drutu, są ukształtowane wężykująco i przylegają do kołka przytrzymującego (49).
7. Hamulec według zastrz. 3, znamienny tym, że ma dwa kołki przytrzymujące, umieszczone we wzajemnym odstępie od siebie w luce (35).
8. Hamulec według zastrz. 1, znamienny tym, że płytka (9, 38) na każdym ze swoich węższych boków, usytuowana w kierunku obwodowym tarczy hamulcowej (6, 34) ma po jednym odcinku, ograniczonym przez wygiętą powierzchnię przylegania (16, 17, 48), przy czym obie powierzchnie przylegania (16,17, 48) są ukształtowane na kształt segmentów okręgu, zatoczonego wokół środkowego punktu (B) klocka hamulcowego (8,36,37).
9. Hamulec według zastrz. 8, znamienny tym, że płytka (9) do mocowania okładziny posiada dwa występy (18,19), które wystają w kierunku obwodowym bezpośrednio obok po166 328 wierzchni przylegania (16,17), przy czym węższe boki (20, 21) występów (18,19), graniczące bezpośrednio z wygiętymi powierzchniami przylegania (16, 17) są usytuowane prostopadle do wygiętych powierzchni przylegania (16,17).
10. Hamulec według ził5trz.8, rrnamtamy tym, że płytka (38) do mocomania okładziky posiada występ (52), wystający na zewnątrz, poza krawędź tarczy hamulcowej, który ma co najmniej jeden otwór (53) do przechodzenia kołka przytrzymującego (49).