PL160866B1 - Sposób wytwarzania karbamlnlanu celulozy - Google Patents

Abstract

1. Sposób wytwarzania karbaminianu celulozy polegający na reakcji celulozy z mocznikiem, a także na ogrzewaniu jej w temperaturze I30-170°C, znamienny tym, że masę celulozową poddaje się działaniu mocznika, zwłaszcza nasyconego wodnego roztworu mocznika, przy zachowaniu modułu celulozy do roztworu mocznika od 1: 2 do 1: 20, w obecności soli kobaltu w ilości 0,001-1% Wagowego w stosunku do masy celulozy, zwłaszcza octanu czy cytrynianu kobaltowego, w czasie 1-600 minut, a następnie, po ewentualnym odprowadzeniu nadmiaru roztworu mocznika, mieszaninę fizyczną celulozy z mocznikiem poddaje się aktywacji za pomocą gazowego amoniaku w czasie 1-3000 minut, zwłaszcza 10-600 minut, po czym ogrzewa się mieszaninę w czasie 1-600 minut w temperaturze 130-170°C, a otrzymany karbaminian celulozy oczyszcza się.

Description

Powyższy sposób został opisany w opracowarU-ach opublikowanych w czasopismach» Terztle Research Journal t. 12, s. 671, 1981 r., Cceiulose Chemietry and eeóhnology, t. 12, s. 671, 1978 r. i t. 16, s. 463, 1982, Jounnal of Applied, Polymer Science, t. 26, s. 2103, 1981 r. oraz w opisach patentowych» USA nr 2 134 825, Europpjekiego Urzędu Patentowego nr 178 292 i pd^k^m nr 150 981.

Inny znany sposób wytwarzania karbamlnianu celulozy polega na tym, że celulozę, w celu obniżenia jej średniego stopnia polimeryzacci, poddaje się działaniu ltciieniclania radiacyjnego promieniami beta lub gama, przy dawce wynoszącej 0,5 - 10 Mind, do osiągnięcia wartości tego param^ru około 400, po czym otrzymaną msę celulozową obrabia się ciekłym amooitkiei z rozpuszczonym w nim woznikiem dla zwiększenia jej ^βΜ^ηοόοΙ i wprowwdzenia mocznika do struktury polimeru. Następnie meszaninę fizyczną celulozy z mocznikiem poddaje się ogrzewaniu w temperaturze powyżej 130°C.

Powyższy sposób został opisany w opracowaniach opublikowanych w czasopismach» Kemmra Newa, nr 2, s. 8, 1987 r., w iococrtfii Cceiulose Structure, Moodffcation and My^Mysie, Wyłdwlicilc John Wiley and Sons, Inc., Nowy Jork, 1986 r., ^cel.ulose and Its DeΜνθΐίνθ3, Wyłdwliciwo Eloas Hardword Ltd,, Nowy York, 1985., w mteriałach konferencyjnych 14 IFATCC Coogrrss, Tamarę, Finlandia, 1987 r. i 23 Internationa! Men-made Fibres Coogrras, Dornbirn, Austria, 1984 r. oraz w opisach patentowych! Finlandii nr 61 033, Wiilkiej Brytanii nr 2 164 941, NRD nr nr 201 908 i 214 135, USA nr 4 404 369.

160 Μ6

W opisie Patentu Europejskiego nr $7 10$ opisano sposób, « którym maeę celulozową poddaje się, przed obróbką mooznikiem, degralaoCi utleniająoej w środowisku alkalicziym· Natomiast według opisu patentowego BEN nr 3 508 611, maeę celulozową poddaje się dagradaoji radiacyjnej oraz działaniu oiekłago amoniaku, z biuretem w temperaturze powyżej 170°C.

Znany jest również z opisu patentowego nr 159 085 sposób wytwarzania karbaminianu celulozy w reskiej i celulozy, poddanej uprzednio degradacji enzymatycznej za pomocą preparatu enzymaaycznego zawierającego glukanazy do osiągnięcia średniego stopnia polimeryzacji w zakresie 300 - 700, z mocznikiem, wprowadzonym w etapie traktowania celulozy ciekłym amoniakiem zawierającym rozpuszczony mooznik w ilości 1 - 15 # wagowych w ozaele od 1 mnuty do 12 godzin, po czym, po odparowaniu nadmiaru amornia^, otrzymaną meszaninę fizyczną z nooznikiem ogrzewa się w czasie 30 - 600 mnut w temperaturze 110 - 160^oC·

Znane sposoby wytwarzania karbaminianu oslu^zy oparte o stosowanie dek^go amoniaku, jako środka zwiększającego reaktywności celulozy, wymgają sto achania niskich temperatur, rzędu -35°C oraz skomplikowanych urządzeń ciśniznOowych, zabezpieczających prowadzenie procesu, co znacznie utrudnia sam proces technologiczny· Nadto stosowane dekłego amoniaku stwarza również określone zagrożenie, zarówno dla obsługi jak i dla aparatury, przy równoczesnym zwiększeniu kosztów procesu· Nadto niedogodnością znanych sposobów jest konieczność stosowania masy celulozowej o obniżonym średnim stopniu polimeI7ZZjji, uzyskiwanym w drodze degradacji, prowadzonej szeregiem metod, jak degradacja rjdljcyjzj, enzymatyczna ozy utleniająca w środowisku alkaliccmym.

Z polskiego opisu patentowego nr 151 598 znany jest sposób wytwarzania karbaιβΙο^ζο celulozy polegający na nasyceniu celulozy wodnym roztworem mocznika z udziałem węglanów meta li alkalicznych jako katalizatorów, a następnie po rozdrobnieniu 1 wyrażeniu nasyconej celulozy dogrzewaniu jej w obecności gazowego amoniaku w temperaturze ok. 16O°C w reaktorze ciśneenCiwym. Sposób ten eliminuje etap aktywami celulozy w roztworze ciekłego amoniaku lub roztworze wodorotlenku sodowego, jednakże karbaminian celulozy wytwarzany tym sposobem nie posiada dobrych własności włóknotw^i^czych.

Sposób wytwarzania karbaminianu celulozy według -wynalazku polega na tym, że misę celulozową poddaje się działaniu mocznika, zwłaszcza nasyconego wodnego roztworu mocznika, przy zachowaniu modułu celulozy do roztworu mocznika od 1i2 do 1(20, w obecności soli kobaltu w ilości 0,001-1,0 % wagowych w stosunku do masy oelulozy, zwłaszcza octanu czy cytrynianu kobaltowego, w czasie 1-600 minut, a następnie, po ewentualnym odparowaniu nadmiaru roztworu mocznika, meszaninę fizyczną celulozy z mocznikiem poddaje się aktywacji za pomocą gazowego amoniaku w drodze jej obróbki gazowym amoniakiem w czasie 1-3000 minut, zwłaszcza 10-600 minut, po czym ogrzewa się ją w czasie 1-600 mnut w tempera turze 13O-17O°C, a otrzymany karbaminian celulozy oczyszcza się w znany sposób.

Sposób wytwarzania karbaminianu celulozy według wynalazku polega także na tym, że masę celulozową poddaje się aktywacji za pomocą gazowego amoniaku w drodze jej obróbki gazowym am^I^a.akiem w czasie 1-3000 minut, zwłaszcza 30-600 minut, po czym do masy celulozowej wprowadza się mocznik w czasie 1-600 minut, zwłaszcza nasycony wodny roztwór mocznika, przy zachowaniu modułu celulozy do roztworu mocznika od 1i2 do l<20, w obecności soli kobaltu w ilości 0,001-1,0 % wagowych w stosunku do masy celulozy, zwłaszcza octanu czy cytrynianu kobaltowego, a następnie, po ewentualnym odprowadzeniu nadmaru roztworu mooznika, poddaje się meszaninę fizyczną celulozy z mooznikiem ogrzewaniu w temperaturze 13O-17O°C, w czasie 1-600 minut, zaś otrzymany karbaminian celulozy oczyszcza się w znany sposób.

180 866

Sposób stwarzania karbaminianu celulozy według wynalazku polega także na tym, że msę celulozową poddaje się działaniu roztworu soli kobaltu, zWłaazoza ootanu lub cytrynianu kobaltowego, w ilości 0,001-1,0 % wagowych w atoaunku do msy celulozy, w czasie 1-600 m.nut, przy zachowaniu modiutu oelulozy do roztworu soli kobaltu od ΙιΟ,Ι do 1(50, po czym, po ewentualnym odproradzeniu nadm.aru roztworu soli kobaltu, poddaje się mmaę oelulozową aktywacji aa pomocą gazowego amoniaku w drodze Jej obróbki gazowym amoniakiem w czasie 1-3000 mnut, zwłaszcza 10-600 minut, przy czym po lub przed procesem aktywacji, wprowadza się do struktury celulozy moczjnLk w czasie 1-600 m.nut, zwłaszcza nasycony wodny roztwór mooznika przy zachowaniu modułu celulozy do roztworu mocznika od 1(2 do 1(20, c następnie, po ewentualnym odprowadzeniu nadmiaru roztworu mocz^ka, meszaninę fizyozną celulozy z mooznikiem poddaje aię ogrzewaniu w ozas^e 1-600 minut w tempera turze 13O-17O°C, zaś otrzymany karbam-nian celulozy oczyszcza dę w znany sposób,

V sposobie według wynalazku aktywację celulozy prowadzi aię metodą statyczną w drodze przepuszczania gazowego amoniaku przez nierachomą warstwę celulozy z szybkością nie niższą niż 1 częśó objętoścoowa gazowego amoniaku na 1 częśó wagową celulozy na 1 godzinę, zwłaazoza 10-2000 części objętoścoowych gazowego amoniaku na 1 częśó wagową celulozy na 1 godzinę, bądś też metodą dynadczną w drodze traktowania gazowym amoniakiem, z szybkością przepływu nie niższą niż 1 częśó objętoścoowa gazowego amoniaku na 1 częśó wagową celulozy na 1 godzinę, zwłaszcza 10-1000 części cbjętcścCooyjh gazowego amoniaku na 1 częśó wagową celulozy na 1 godzinę, masy celulozowej znajdującej aię w ciągłym ruchu.

Zastosowanie w sposobie według wynalazku soli kobaltu wprowadzanych do struktury celulozy przed ogrzewaniem mieszaniny fizycznej polimeru z mocznikiem powoduje, iż łącznie z wytwarzaniem karbaminianu celulozy następuje cdpowOedJi3.e obniżenie średniego stopnia polimeΓyzacji, ^ww^czd^e sole kobaltu wzywają dodatnio na proces aktywacji celulozy gazowym cmoniaklem, a także na proces icsyoeiia celulozy mocznikiem prowadząc w rezultacie do otrzymywania równomiernego podstawienia celulozy grupami karbaminianoraymi. Zapewnia to powatade produktu, który przy stosunkowo niskiej zawartości azotu w zakresie 0,8 - 2 % tworzy w wodnym roztworze wodorotlenku sodowego roztwory przędzalnicze w pełni przydatne do wytwarzania włókien i folii celulozowych. Dzałanie gazowego amoniaku na celulozę w obecności wilgoci, a także mocznika oraz soli kobaltu, powoduje zwiększenie jej reaktywno^! w wyniku zmian struktury nadmiCekujarnej polimeru, prowadzących do zwiększenia parowcrach^ wewoitΓznej celulozy, ułatwiającej penetrację mocznika oraz obniżającej jej kryβtaliczncść, Zaetą sposobu według wynalazku jest także modrość stosowania do wytwarzania karbaminianu celulozy, przydatnego do sporządzania roztworów przędzalniczych i wytwarzania włókien i folii celulozowych o poprawnych parametrach fizyko-mechanlcznych i użytkowych, misy celulozowej nie poddawanej uprzednio procesowi degradacji.

Sposób według wynalazku umożliwia wykorzystanie prostej aparatury stosowanej w przemyśle chemicznym, przy jednoczesnym zmiejszeniu energochłonności procesu wytwarzania karbaminianu celulozy, w stosunku do znanych sposobów o minimum 30 - 60 %, w wyniku za stosowa nia aktywacji gazowym amoniakim oraz wyeliminowanie procesu degradacji masy celulozowej. Sposób według wynalazku u^ooiiw-a takle odejście od miody wiskozowej ^^rngajE^cej stos owania dwuesarczku węgla dla otrzymania rozpuszczalnej pochodnej poataci celulozoksantogenianu sodowego, który zastosowany do wytwarzania włókien wiskozowych powoduje powstawanie emisji toksycznego dwusiarczku węgla i siarkowodoru.

160 866 forbarnliman celulozy wytworzony sposobem według wynalazku odznacza aię dobrą rozpuszczalnością w wodnych roztworach wodorotlenku sodowego, dając w optym^l.nych warunkach roztwory przędzalnicze zawierające 5 - 10 f wagowy^ pochodnej celulozy przy ich lepkości rzędu 3 - 80 sekund. KrbaiminLan celulozy wytworzony epoaobem według wynalazku etanowi pochodną celulozy przydatną do formowania włókien 1 folii, a także gąbek oraz osłonek oelulozcwych.

Badania apektrofotometryczna karbaminianu celulozy wytworzonego epoaobem według wynalazku w podczerwieni wykazują obecność w wid^e produktu paama abaor^pc^yjnego ^prz^y liczbie ^falowej ¹⁷²⁰ - ¹⁷¹⁰ cm'¹, c^harakterye^tycznego dla ugrupowania karbonylowego w grupie karbaminianowej w ugrupornnlu karbamnlanow;ym oraz ^paama abeorpcyjnego ^prz^y UczMe ^falowej ¹⁶3 charakteryst^anego dla grupy - HH- w ugrupowaniu karbaminiarnwym.

Sposób według wyralazku ilustrują bliżej podane niżej przykłady nie ograniczając jego zakresu,

Przykład i· Do szukacza wprowadzono 200 ozęśoi rago^oh maey oe1ulozowej o nazwie handlowej KCBK, charakteryzującej się wartością średniego stopnia DP-900, wskaźnikiem wtórnego pęcznienia WIT· 48 H, indeksem kryetalieznośol KrJ 81,5 &, zewοetością alfa - celulozy równą 93,0 %, lepkością równą 25,5 z 10” Pa.a i zawartością popiołu równą 0,05 % oraz 1000 części wago^ch nasyconego roztworu mocznika i 0,5 części wagowyoh octanu kobaltowego, po czym w czasie 30 minut prowadzono proces rozdrabniania i nle. Baatępnie odprasowano rasę celulozwą otrzymując 700 części wagowyob meazaniny fizycznej celulozy 1 mooznika, którą rozdrabniano przez daleze 60 Mnut. Otrzymaną maaę celuloztwą z mooznikiem poddano następnie aktywacji amoniakiem w kolumnę, przepuszczając gazowy em^Biak z szybkością 40 części objętościowych na 1 część wagową celulozy na 1 godzinę w czasie 60 minut w temperaturze 140°C, po czym oczyszczono otrzymany produkt w drodze wielokrotnego przemywania wodą do całkowitego usunięcia nieprzeraagowanego amoniaku 1 produktów jego rozkładu oraz wysuszono do stałej rasy.

Otrzymano 205 części wagowych karbaminianu celulozy w postaci włóknistej rasy, o barwie białej, charakteryzującego się zawartością 3,3 % wagowych azotu oraz bardzo dobrą rozpuszczalnością w 9 % wodnym roztworze wodorotlenku sodowego w temperaturze -5°C. Badania epektrcfctometryczne w podczerwieni wykazały cbβoicś^ć ^sma absorpcyjnego ^prz^y l-lczble Ulowej Γ72Ο charakteryat^ycznego dla ugrupowania karbonylowego w grupie karbemliieicwej oraz puma absorpcyjnego przy liczne falowej 1.6 3⁰ cm”¹, charakterystycznego dla ^gru^py - Κϋw ugrupowaniu karbaminiantwym.

Przykład II. Do szeΓeecza wprowadzono 200 części wagowych rasy celulozcwej o właściwościach jak w przykładzie I oraz 1000 części wagowych nasyconego wodnego roztworu mocznika i 0,5 części wagowych octanu kobaltowego. Proces nasycenia oraz aktynci gaziwya amoniakiem prowadzono jak w przykładzie I. Następnie mieszaninę fizyczną celulozy z moocnikiem ogrzewano w temperaturze 130°C w czasie 100 minut, po czym oczyszczano otrzymany produkt jak w przykladzie I.

Otrzymano 200 części wagowrch karbaminianu celulozy w postaci włóknnstej rasy o barwie białej, charakteryzującego się zewaetością azotu 0,9% wago^ch oraz bardzo dobrą rozpuszczalnością w 9% wodnym roztworze wodorotlenku sodowego w temperaturze -5°C BiOhiIi aeektrcfctometryczne w podczerwieni wskazały obecność pasma absorpcyjnego ^przy llczbta talowej I⁷²⁰ om^-1, charakter^tycznej da ^gru^py karbonylowej w ugrujjranlu tarłamtatancwtym oraz ^ama absorpcyjnej ^prz^y liczbie falowej Ί630 cm^ charakterystycznego dla grupy -NH- w ugrupowaniu karbem.il^^cwym.

160 866

Przykład HI. Do szarpacza wprowadzono 200 części wagowych masy celulozowej o właściwościach Jak w przykładzie 1 oraz 1000 części wagowyoh nasyconego wodnego roztworu mocznika 1 0,5 części wagowyoh cytrynianu kobaltowego. Proces naaycenia oraz aktywacji gazowym amoniakiem prowadzono jak w przykładzie

1. Następnie mieezaninę fizyczną ceUulozy z mocznikiem ogreewano w temperaUurze 160°C w czasie 20 minut, po czym oczyszczano wytworzony karbaMnlan celulozy jak w przykładzie 1.

Otrzymano 203 części wagowe karbaminianu celulozy w postaci włóknistej maay o barwie białej, charakteryzującego się zawartością 1,9 % wagowych azotu i dość dobrą rozpuszczalnością w 9 % wodnym roztworze wodorotlenku sodowego w temperaturze -5°C. Badania epektroforometryczne w podczerwieni wykazały obecność pasma abso^c^ne^ ^prz^y Hczbie falowej 171.5 cm”¹ charakterystycznego ^dla grup^y karbonylowej w ugrupowaniu karbamini^^ym oraz pasma absorpcyjnego przy UIozble ^falowej 1.630 cm”¹ charakterystycznego ^dla ^grup^y - NH- w ugru^po^^n^u karbaminian<wym.

Przykład IV. Do scaΓpαyza wprowadzono 200 części wagowy^ maay celulozowej o własnościach jak w przykładzie 1 oraz 1000 części wagowych nasyconego wodnego roztworu mocznika 1 0,5 części wagowych octanu kobaltowego. Proces nasycenia i aktywacji gazowym amoniakiem prowadzono jak w przykładzie 1. Następnie mieszaninę fizyczną celulozy z mocznikiem ogrzewano w tempera turze 150°C w czasie 40 minut, po czym otrzymany produkt oczyszczano jak w przykładzie I.

Otrzymano 200 części wagowych karbaminianu celulozy w postaci włóknistej msy o barwie białej, charakteryzującego się zawartością 4,5 % wagowych azotu i dobrą rozpuszczalnością w 9 % wodnym roztworze wodoootlenku sodowego w tempera turze -5°C. Badania spektrofotometryczne w podczerwieni wykazały obecność pasma alasor^^ne^ prz^y Hczme Ulowej i.714 charaktery stycznego ^dla grupy karbonylowej ugrupowaniu karbaminianowego oraz pasma absorpcyjnego przy liczbi.e ^falowej ¹⁶³⁰ cm”¹, charakter^yatycznego ^dla ^gru^py - NH- ugrupowania kartamiikaiσwegl.

Przykład V. Do kolumny wprowadzono 100 części wagowych masy celulozowej o własnościach jak w przykładzie 1 i poddano ją aktywacji za pomocą gazowego amoniaku w czasie 240 minut w temperaturze otoczenia, przy szybkości przepływu 10 części objntośclee’yyh na 1 część wagową celulozy i 1 godzinę, po czym przeniesiono masę celulozową do sziΓpαyzα i dodano do niej 2000 części wagowych nasyconego, wodnego roztworu mocznika oraz 0,01 części wagowych octanu kobaltowego. Następnie zawartość szarpacza meszano w czasie 120 minut, po czym odprasowano nadmiar roztworu uzyskując masę celulozową z mocznikiem w ilości 350 części wagowych, którą rozdrabniano przez dalsze 30 minut. Mieszaninę fizyczną celulozy z modnikiem ogrzewano w tempera turze 140°C w czasie 120 minut, po czym oczyszczam otrzymany produkt jak w przykładzie 1.

Otrzymano 98 części wagowych karbaminiany celulozy w postaci wio^natej masy o barwie bia<ej, charakteryzującego się zawaatością 1,3 % wagowych azotu i dobrą rozpuszczalnością w 9 % wodnym roztworze eolorotUeiku sodowego w temperaturze -5°C. Badania spektrof otomefryczne w podczerwieni wykazały obecność pasma absorpcyjnego Hczbie igłowej 17²⁰ cm^-1, cliara^kterystycznego ^dla gru^{py k}ar^bonylowej ugrupowania karbaminianowego oraz pasma absorpcyjnego przy liczbie falowej I⁶3^O cm^-1, charakte^stycznego tUa ^gru^py - ϊίΗ- ugrujuwania ^rbaminianowego.

Przykład VI. Do scαΓpayzα wprowadzono 100 części wagowych masy celulozowej o własnościach jak w przykładzie 1 oraz 1000 części wagowych roztworu octanu kobaltowego zawierającego 0,8 części wagowych soli kobaltu, po czym mieszano zawartość szarpαcca w czasie 60 minut, po czym odprasowano nadmiar rozβ

160 866 tworu soli kobaltu 1 podano maę celulozową, przy ciągłym mieszaniu, aktywacji gazowym amoniakiem w czasie 240 mnut przy przepływie 100 części objętoścoowych gazowego amoniaku na 1 część wagową celulozy na 1 godzinę. Następnie dodano do szarpacza 20 części wagowych mocznika i mieszano zawartość przez 120 mnit, po czym, po odprasowaniu nadmiaru roztworu mooznika, ogrzewano mieszaninę reakcyjną w temperaturze 140°C w czasie 60 minut. Otrzymany produkt oczyszczano Jak w przykładzie 1.

Otrzymano 99 części wagowych karbaminianu celulozy w poetaci włók^etej masy o barwie białej, charakteryzującego się zawartością 1,5 % wagowch azotu oraz dobrą rozpuszczalnością w 9 % wodnym roztworze oodocotleiku sodowego W tem peraturze -5°C. Badania spekttcfotometryczite w podczerwieni wykazany obecność pasma ahβct^pcyjie^go przy HczHe ^falowej 1.71.5 οζ^ c^harakter^ys^tyczie^gc dla ^gru py karbonylowej w ugrupowamLu karbaminlane^ym oraz pasma absorpcyjnego przy liczbie ^falowej ¹⁶3° cm^-1, c^harakterys^tyczne^go dl,a gru^py - KU- w ugrupowaniu ka rb a minia nowym.

Claims (6)

1. I* Sposób wytwarzania karbaminianu celulozy polegający na reakcji celulozy z mooznikiem, a także na ogrzewaniu jej w temperaturze 130-170°C, znamienny tym, Ze maaę celulozową poddaje się działaniu mocznika, zwłaszcza nasyconego w^^i^^go roztworu mocznika, przy zachowaniu modułu celulozy do roztworu mocznika od 1(2 do 1i20, w obecnróci soli kobaltu w ilości 0,001-1 % wagowego w stosunku do msy oelulozy, zwłaszcza octanu czy cytrynianu kobaltowego, w czasie 1-600 m.nut, a następnie, po ewentualnym odprowadzen.u nadm.aru roztworu mooznika, meszaninę fizyczną celulozy z mooznikiem poddaje się aktywacji za pomocą gazowego amoniaku w czasie 1-3000 mnut, zwłaszcza 10-600 minut, po czym ogrzewa się mieszaninę w czasie 1-600 minut w temperaturze 13O-17O°C, a otrzymany karbaminian celulozy oczyszcza się·
2. 2· Sposób według zastrz. 1,znamienny tym, że aktywację oelulozy prowadzi się mtodą statyczną w drodze przepuszczania gazowego amoniaku przez nieruchomą warstwę oelulozy lub metodą dynamczną w drodze traktuwania gazowym amoniakiem may celulozowej znajdującej się w ciągłym ruchu.
3. 3. Sposób wytwarzania karbaminianu celulozy polegający na reakcji celulozy z mos^r^l-ki^m, a także na ogrzewaniu jej w tempera turze 130-170°C, znamienny t y m, że maaę celulozową poddaje się aktywami za pomocą gazowego amiiiiaku w czasie 1-3000 minut, zwłaszcza w czasie 30-600 minut, po czym do masy celulozowej wprowadza się mocznik w czasie 1-600 minut, zwłaszcza nasycony roztwór mocznika przy zachowaniu modułu celulozy do roztworu mooznika od li2 do 1(20 w obecności sdi kobaltu w ilości 0,001-1 % wagowego w stosunku do masy celulozy, zwłaszcza octanu czy cytrynianu kobaltowego, a następnie, po ewentualnym odprowadzeniu nadmaru roztworu mooznika, meszaninę fizyczną celulozy z mocznikiem ogrzewa się w temperaturze 13O-17O°C w czasie 1-600 minut, a otrzymany karbamnian celulozy oczyszcza się.
4. 4. Sposób według zastrz. 3, znamienny tym, że aktywację celulozy prowadzi się metodą statyczną w drodze przepuszczania gazowego amoniaku przez nieruchomą warstwę celulozy lub metodą dynamiczną w drodze traktowania gazowymi amoniakiem msy celulozowej znajdującej się w ciągłym ruchu.
5. 5· Sposób wytwarzania karbaminianu celulozy polegający na reakcji celulozy z mooznikiem, a także na ogrzewaniu Jej w temperaturze 13O-17O°C, znamienny t y m, że masę celulozową poddaje się działaniu roztworu soli kobaltu, zwłaszcza octanu lub cytrynianu kobaltowego, w ilości 0,001-1 % wagowego w stosunku do masy celulozy, w czasie 1-600 minut, przy zachowaniu modułu celulozy do roztworu soli kobaltu od 1:0,1 do 1:50, a następnie, po ewentualnym odprowadzeniu nadmaru soli kobaltu, poddaje się masę celulozową aktywacji za pomocą gazowego am^i^^aku w czasie 1-3000 minut, zwłaszcza 10-600 minut, przy czym po lub przed procesem aktywacji, wprowadza się do struktury celulozy mocznik w czasie 1-600 minut, zwłaszcza nasycony wodny roztwór mocznika przy zachowaniu modułu celulozy do roztworu mocznika od 1:2 do l>20 i następnie, po ewentualnym odprowadzeniu nadmiaru roztworu mooznika, meszaninę ogrzewa się w tempera turze 13O-17O°C, w czasie 1-600 minut, a otrzymany karbaminian celulozy oczyszcza się.

   160 866
6. 6. Sposób według zaetrz. 5. znamienny tym. Ze aktywację celulozy prowadzi się metodą atatyczną w drodze przepuszczania gazowego amoMaku przez nierachomą warstwę celulozy lub mtodą dynamiczną w drodze traktowania gazowym amoniakiem mey celulozowej znajdującej elę w ciągłym ruohu.

   Przedmiotem ^Miazku jest sposób wytwarzania karbamlnianu celulozy. Znany Jest sposób wytwarzania karbaM-Manu oelulozy, w drodze reakcji oalulozy poddanej uprzednio działaniu meeali alkalioznyoh. Jak wodorotlenku sodowego lub potasowego, z mocznikiem, prowadzonej w temperaturze 130-135° oraz wielokrotnego przemywania otrzymanego produktu, w celu oczyszczania go od nieprzerogcmanego mooznika 1 produktów jego rozkładu* Sposób ten wyraga stosowa Ma celulozy o obniżonej wartości średniego stopnia polimeryzacji uzyskiwanej poprzez degradację tego polimeru, prowadzoną na drodze utleniania alkallcβlulczł otrzymanej w wyniku obróbki oelulozy odp^lednii^ wodorotlenkami metali alkalioznych. Otrzymany w ten sposób karbamnian oelulozy, charakteryzujący się obecnością ugrupowaó karbaminianowych w po^^t^j^ 2 13 meru glukozowego przy jednoczesnej znacznej nierównocieraoCoi lodstawlenia, nie zezwala na otrzy mnie włókien cβlulocllłch o poprawnych własnościach flzyko-mejhanlcznych 1 uży tkowych. Wyt*orzcne z tego karbamlnianu celulozy stabilne roztwory, charakteryzują się niBkim stężeniem polimeru, rzędu 1 - 2 % lub też wykazują tendencję do szybkiego żelowania przy równoczesnej znacznie utrudnionej filtracyjności, oo w kcnsθkwlncjl nie zezwala na wytworzenie włókien czy folii nadających się do praktycznego stosowania.