Przedmiotem wynalazku jest sposób wydzielania olo¬ wiu i ewentualnie cynku z silnie rozdrobnionego mineralnego koncentratu siarczków olowiu zawierajacych siarczek zelaza i ewentualnie siarczki cynku.Siarczek olowiu (galena) wystepuje w przyrodzie zwykle razem z siarczkiem zelaza (piryt), a czesto razem z siarcz¬ kiem cynku (sfaleryt). Znana przeróbka rud o takim skla¬ dzie polega na selektywnej flotacji pianowej, w celu otrzy¬ mania olowiu w postaci koncentratu o wysokim stezeniu i cynku w postaci koncentratu równiez wysoce stezonego.Oba te koncentraty przerabia sie nastepnie oddzielnie otrzymujac zawarte w nich metale.Jednakze z licznych drobnoziarnistych, litych rud siarczkowych olowio-cynkowych nie mozna na drodze flotacji uzyskiwac w sposób zadowalajacy wysoce stezonych koncentratów olowiu i jezeli nie mozna uwolnic dostatecznie olowiu przez mielenie, to na skutek rozcienczenia pirytem uzyskuje sie koncentrat nie dajacy sie przerabiac znanymi sposobami, albo tez nie udaje sie otrzymac oddzielnie koncentratu olowiu pozbawionego cynku i koncentratu cynku pozbawionego olowiu.Dotychczas usilowano wytwarzac z takich rud koncen¬ traty glównie przez rafinowanie metodami flotacyjnymi, ale wyniki byly mierne.Z drugiej zas strony, proponowane przerabianie miesza¬ nych koncentratów olowio-cynkowych i niskiej jakosci kon¬ centratów olowiowych o wysokiej zawartosci siarczku zelaza na drodze wytapiania jest kosztowne i nie daje do* brych wyników. lt 15 20 SB Wiadomo równiez, ze cynk zawartyw rudach siarczkowych cynku i ich koncentratach mozna rozpuszczac w roztworze amoniakalnym w srodowisku utleniajacym.Na przyklad, z opisu patentowego St.Zjedn.Am. nr 2822263 znany jest proces otrzymywania miedzi i niklu z rud siarczkowych zawierajacych cynk, albo z koncentra¬ tów, przez lugowanie pod zwiekszonym cisnieniem za pomoca amoniakalnego roztworu w srodowisku utleniaja¬ cym, przy czym równiez i cynk ulega rozpuszczeniu w ta¬ kich warunkach. Jednakze siarczek olowiu nie rozpuszcza sie w amoniakalnych roztworach i dotychczas nie propono¬ wano stosowania takich roztworów do uzyskiwania olowiu lub zwiekszania zawartosci olowiu w koncentratach siarczku olowiu.Wynalazek umozliwia wydzielanie olowiu z silnie roz¬ drobnionych mineralnych koncentratów olowiu zawieraja¬ cych siarczek zelaza. Cecha sposobu wedlug wynalazku jest to, ze z takiego koncentratu wytwarza sie zawiesine w wodnym srodowisku zawierajacym siarczan amonowy i wolny amoniak i zawiesine te miesza intensywnie w zamknietym reaktorze pod cisnieniem nie wiekszym niz 2,1 atn i w obecnosci tlenu o czasteczkowym cisnieniu co najmniej kilku dziesiatych czesci 1 atmosfery. W tych warunkach siarczek olowiu zawarty w minerale ulega utlenieniu, tworzac zasadniczo nierozpuszczalne w wodzie zwiazki tlenowe olowiu. Nastepnie odprowadza sie zawie¬ sine z reaktora, oddziela stala pozostalosc od wodnego roztworu i poddaje ja procesowi pianowej flotacji, otrzy¬ mujac koncentrat zawierajacy praktycznie biorac caly 111 479111 479 3 siarczek zelaza i odpady zawierajace w zasadzie wszystkie tlenowe zwiazki olowiu.Jezli poddawany przeróbce koncentrat zawiera oprócz siarczków olowiu równiez i siarczki cynku, wówczas siarczki cynku rozpuszcza sie w wodnym roztworze amoniakalnym i otrzymany roztwór po oddzieleniu od stalej pozostalosci mozna poddawac przeróbce w dowolny sposób, w celu odzyskania cjniku zawartego w tym roztworze.Siarczek zelaza (piryty) nie ulega zmianie podczas utleniajacego traktowania amoniakalnym roztworem i ten wlasnie fakt umozliwia latwe oddzielanie pozostalego pirytu droga pianowej flotacji od utlenionych zwiazków olowiu.Zawiesine utrzymuje sie w reaktorze w temperaturze od 50—60°C do temperatury wrzenia pod cisnieniem pa¬ nujacym w reaktorze. Zawiesine miesza sie mechanicznie w reaktorze z moca wynoszaca co najmniej 117 lub nawet 234 kGm/m3. Nie ma potrzeby stosowania wysokiego cisnienia w reaktorze i zwykle cisnienie to wynosi nie wiecej niz 0,21—0,56 atm. Wartosc pH zawiesiny nie ma decyduja¬ cego znaczenia, ale korzystnie wynosi ona 9—11.Szczególnie korzystnie jest zawracac gaz zawierajacy tlen z przestrzeni ponad zawiesina w reaktorze i wprowa¬ dzic go do zawiesiny na dosc znaczna glebokosc pod po¬ wierzchnia. Zabieg ten ma znaczenie, gdyz nasila i przys¬ piesza proces utleniania siarczku olowiu.Rysunek przedstawia schemat przykladu przebiegu procesu prowadzonego sposobem wedlug wynalazku i po¬ nizej opisano sposób wedlug wynalazku w odniesieniu do rysunku.Przed rozpoczeciem procesu siarczkowe rudy, zawierajace takie mineraly jak siarczek olowiu (galena), siarczek ze¬ laza (glównie piryt) i ewentualnie równiez siarczek cynku (zwykle sfaleryt), korzystnie wzbogaca sie na drodze pia¬ nowej flotacji. Zabieg ten ma znaczenie, gdyz umozliwia usuwanie niesiarczkowej skaly plonnej, która, gdyby weszla do procesu, towarzyszylaby przez jego wieksza czesc olowiowi i rozcienczala ostatecznie produkt.Wzbogacenie prowadzi sie zwyklymi sposobami flotacji, ale nie jest konieczne uzyskiwanie koncentratu wysoce wzbogaconego, a jezeli wytwarza sie koncentrat o duzej' zawartosci olowiu, to nie jest konieczne calkowite usuwanie z niego cynku.Jezeli koncentrat jest w znacznym stopniu uwolniony od plonnej skaly, to sposobem wedlug wynalazku mozna otrzymywac produkt olowiowy nie zawierajacy wcale cynku i zelaza. Obecnosc innych mineralów siarczkowych, takich jak siarczki miedzi, np. chalkozyn lub chalkopiryt albo siarczek kadmu (grenokit) nie wplywa niekorzystnie na przebieg procesu. Miedz rozpuszcza sie razem z cynkiem i moze byc oddzielana podczas obróbki roztworu w celu odzyskania cynku, a siarczek kadmu równiez rozpuszcza sie z cynkiem i moze byc wydzielony z roztworu.Procesowi wedlug wynalazku poddaje sie siarczkowy koncentrat rozdrobniony w takim stopniu, w jakim zwykle rozdrabnia sie koncentraty flotacyjne. Znaczne rozdrobnie¬ nie czastek ma znaczenie dla procesu, gdyz umozliwia szybka i skuteczna reakqe z amoniakalnym roztworem.Z rozdrobnionego produktu wyjsciowego wytwarza sie zawiesine w roztworze siarczanu amonowego zawierajacym wolny amoniak.Stezenie siarczanu amonowego nie ma decydujacego znaczenia i faktycznie nie jest nawet konieczne, aby siarczan amonowy znajdowal sie w roztworze juz w chwili sporza¬ dzenia, zawiesiny, ale zwiazek ten wytwarza sie podczas 4 procesu w reaktorze i znajduje sie nastepnie w amoniakal¬ nym roztworze zawracanym do reaktora. W zwiazku z tym, w praktyce amoniakalny roztwór zawsze zawiera siarczan amonowy w ciagu calego procesu. Zawiesine koncentratu 5 w amoniakalnym roztworze, korzystnie zawierajaca 15—20% wagowych substancji stalych, wprowadza sie do zamknietego naczynia reakcyjnego i przez zawiesine przepuszcza sie ga¬ zowy tlen. Wartosc pH wodnej fazy zawiesiny w reaktorze korzystnie utrzymuje sie w granicach 9—11, w celu za- 10 pewnienia optymalnego stezenia amoniaku. Mozna to osiagnac wprowadzajac do reaktora w sposób regulowany gazowy amoniak. Stezenie wolnego amoniaku korzystnie dostosowuje sie do temperatury zawiesiny tak, aby utrzy¬ mac wartosc pH 9—11 i aby suma czasteczkowych cisnien 15 amoniaku i pary wodnej ponad powierzchnia zawiesiny byla co najmniej o kilka dziesiatych czesci 1 atmosfery mniejsza od calkowitego cisnienia w reaktorze. Calkowite cisnienie w reaktorze powinno byc oczywiscie wyzsze od sumy tych cisnien czastkowych, aby mozna w ukladzie 20 utrzymac czastkowe cisnienie tlenu wynoszace kilka dzie¬ siatych czesci 1 atmosfery, korzystnie 0,35—0,42 atm.Zgodnie z wynalazkiem tlen stosuje sie korzystnie w po¬ staci zwyklego technicznego tlenu. Stosowanie powietrza nie jest korzystne, gdyz zawarty w nim azot zwieksza su- 25 maryczne cisnienie w ukladzie, a poniewaz z glównych cech sposobu wedlug wynalazku jest to, ze proces prowadzi sie pod cisnieniem atmosferycznym lub niewiele tylko wyzszym, przeto najkorzystniej jest stosowac zasadniczo czysty tlen, nie wprowadzajac stale azotu. 30 Sposobem wedlug wynalazku mozna prowadzic proces pod cisnieniem atmosferycznym, ale stosowanie zamknietego naczynia do lugowania jest konieczne w celu unikniecia strat amoniaku i umozliwienia kontrolowania przebiegu procesu. Poza tym, w temperaturze zblizonej do górnej 35 granicy temperatur podanych wyzej (50—100 °C) reakcje utleniania zachodza szybciej i w tych temperaturach oraz przy wartosci pH 9—11 suma czastkowych cisnien amonia¬ ku i pary wodnej zbliza sie znacznie do cisnienia atmosfery¬ cznego, totez korzystnie jest prowadzic proces lugowania 40 pod cisnieniemnieco wyzszym od atmosferycznego. Jednakze ta nadwyzka powinna byc niewielka, aby mozna bylo stosowac urzadzenie wraz z osprzetem (naczynia do lugo¬ wania, uszczelnienia gazowe, uszczelnienia walu mieszadla itp.) zaprojektowane dla cisnienia atmosferycznego, dzieki 45 czemu unika sie kosztownych autoklawów. W zwiazku z po¬ wyzszym nalezy stosowac cisnienie ponizej 2,1 atm, a czesto stosuje sie cisnienie nizsze niz 1,4 atm, a nawet nizsze niz 0,7 atm. Zwykle wystarcza cisnienie 0,21—0,56 atm.Jak wspomniano, temperatura zawiesiny w reaktorze 50 wynosi korzystnie od 50 °C do temperatury wrzenia fazy wodnej zawiesiny pod cisnieniem panujacym w reaktorze.Jezeli koncentraty zawieraja dosc znaczna ilosc cynku, to korzystnie stosuje sie temperature powyzej 60—65 °C, az do temperatury wrzenia mieszaniny, gdyz temperatura 55 wyzsza od 90°C jest najodpowiedniejsza dla szybkiego i calkowitego rozpuszczenia siarczku cynku.Energiczne mieszanie mechaniczne zawiesiny, korzystnie za pomoca mieszadla napedzanego silnikiem za posrednic¬ twem walu mieszadla przechodzacego przez pokrywe 60 reaktora, ma istotne znaczenie dla przyspieszenia reakcji.Jak wspomniano wyzej, moc przykladana do walu mieszadla wynosi co najmniej okolo 117 kGm lub nawet powyzej 234 kGm na 1 m3 zawiesiny w reaktorze. Przy mniej ener¬ gicznym mieszaniu sprawnosc i predkosc utleniania wy- 65 raznie malaje.111 479 5 Jest rzecza szczególnie korzystna zawracac podczas lu¬ gowania w ciagly sposób gaz zawierajacy tlen znad powierz¬ chni zawiesiny do zawiesiny na znaczna glebokosc. Takie zawracanie tlenu moze byc prowadzone niezaleznie od mieszania, przy uzyciu zewnetrznej pompy zawracajacej gaz albo dmuchawy, która zasysa gaz znad zawiesiny i wtlacza go do zawiesiny w poblizu dna reaktora.Mozna tez zawracac tlen równoczesnie z procesem mie¬ szania, stosujac do mieszania zawiesiny znane mieszadlo które niezaleznie od mieszania wciaga gaz zawierajacy tlen znad zawiesiny i wtlacza go w rejon najsilniejszego mieszania.Wprawdzie wymuszone zawracanie tlenu do masy zawie¬ siny nie jest istotne we wszystkich przypadkach dla uzyska¬ nia dobrych wyników procesu, ale zawsze ulatwia i przyspie¬ sza proces utleniania.Siarczek cynku i siarczek kadmu ulegaja w reaktorze rozpuszczeniu zgodnie z nastepujacymi równaniami: ZnS+4NH3+202 ? Zn (NH3)4+ + +S04 (1) CdS + 4NH3 +202 Cd (NH3)4+ + +S04 (2) Jezeli obecny jest siarczek miedzi, to i on ulega rozpusz¬ czeniu : Cu2S +8NH3+202 2Cu (NH3)4+ + + S04 (3) Natomiast siarczek olowiu ulega przeksztalceniu w zasado¬ wy siarczan olowiu albo w siarczan olowiu, przy czym oba te zwiazki sa zasadniczo nierozpuszczalne: 2PbS+402+H20 PbO.PbS04+S04 +2H+(4) PbS+02 *PbS04 (5) Z drugiej zas strony siarczek zelaza nie ulega utlenieniu w amoniakalnym roztworze i przechodzi przez reaktor nie zmieniony pod wzgledem chemicznym.W celu doprowadzenia tych reakcji utleniania do konca trzeba zwykle stosowac czas trwania procesu 3—8 godzin, a przewaznie 5—7 godzin. W tym czasie do fazy wodnej przechodzi zazwyczaj okolo 95% lub wiecej cynku i kadmu, ewentualnie obecnych zwykle w koncentracie siarczku olowiu, zawierajacym znaczne ilosci sfalerytu i grenokitu.Czas lugowania mozna znacznie skrócic, jezeli proces pro¬ wadzi sie pod cisnieniem nieco wyzszym od atmosferycz¬ nego, np wynoszacym 1,0—1,75 atm.Wodna faza zawiesiny odprowadzanej z reaktora zawiera rozpuszczony cynk i kadm oraz ewentualnie miedz, w po¬ staci zwiazków kompleksowych z amoniakiem, jak równiez siarczan amonowy, wytworzony z siarki zawartej w tych mineralach. Faza ta zawiera takze reszte wolnego amoniaku i pewne male ilosci amidosulfonianów i tionianów. Z fazy tej wyosobnia sie znanymi sposobami cynk oraz ewentu¬ alnie kadm i miedz.Stala faza zawiesiny, której masa ulegla zmniejszeniu o te mineraly, które zostaly rozpuszczone, zawiera zasadniczo reszte produktów wyjsciowych, a w szczególnosci nierozpu¬ szczalne tlenowe zwiazki olowiu, utworzone w warunkach panujacych w reaktorze, jak równiez piryt zawarty w kon¬ centracie i materialy ziemiste, takie jak dwutlenek krzemu i dwutlenek glinu. Poza tym faza ta zawiera zwykle co najmniej czesc innych nierozpuszczalnych metali, takich jak srebro i zloto. Po zakonczeniu lugowania faze wodna za¬ wiesiny oddziela sie od fazy stalej w dowolny, znany spo¬ sób, taki jak dekantacja lub filtracji i poddaje pianowej flotacji, w celu oddzielenia tlenowych zwiazków olowiu od siarczku zelaza. Flotacje te prowadzi sie w znany sposób, korzystnie w dwóch stadiach, to jest w stadium wstepnym i stadium ostatecznym. W toku oddzielania fazy stalej od cieklej przemywa sie staly produkt i miesza go z woda, wytwarzajac szlam flotacyjny o zwyklej gestosci, np. za¬ wierajacy 30—35% wagowych substancji stalych. Szlam 6 ten kondycjonuje sie z odczynnikiem zbierajacym, np. ksantogenianem, zdolnym do zbierania siarczku zelaza iz odczynnikiem pianotwórczym, takim jak np. 1-amylo-l- izopropylokarbinol oraz z wapnem, w celu uzyskania 5 wartosci pH 6—10. Tak przygotowany szlam flotacyjny wprowadza sie do komór flotacji wstepnej, w których za¬ sadniczo wszystek siarczek zelaza zostaje zebrany, a wiek¬ szosc tlenowych zwiazków olowiu pozostaje w odpadzie.Odpady z wstepnej flotacji zawieraja zadany olów i mozna je przerabiac w dowolny, znany sposób, w celu uzyskania olowiu metalicznego lub w innej postaci handlowej. Jezeli poczatkowy produkt wyjsciowy zawiera zloto lub srebro, to pewna czesc tych cennych produktów ubocznych znajduje sie w odpadach z wstepnej flotacji i moze byc odzyskana przy dalszej przeróbce odpadów. Odpady z wstepnej flotacji poddaje sie nastepnie ostatecznej flotacji, otrzymujac jako czesty produkt wzbogacony siarczek zelaza, zasadniczo nie zawierajacy zwiazków olowiu. Siarczek ten mozna od¬ rzucic lub przerabiac w dowolny sposób. Pewna czesc zlota lub srebra moze znajdowac sie w czystym koncentra¬ cie i wyosobniana z niego. Odpady z ostatecznej flotacji zawieraja tlenowe zwiazki olowiu zebrane w czasie flotacji wstepnej i korzystnie zawraca sie je do wstepnej flotacji, w celu ponownej obróbki. 25 Przyklad. Z rozdrobnionej lijej rudy siarczkowej olowiu i cynku wytwarza sie koncentrat olowiowy niskiej jakosci, zawierajacy 29,0% wagowych olowiu, glównie w postaci galeny, : 2,32% wagowych cynku, glównie w po¬ staci sfalerytu, 0,98% wagowych miedzi w postaci trudno 30 rozpuszczalnego chalkopirytu, okolo 40% wagowych ze¬ laza w postaci pirytu i srebro w ilosci 296 g/tone. Koncen¬ trat miesza sie z wodnym roztworem siarczanu amonowego i wodorotlenku amonowego i otrzymana zawiesine wprowa¬ dza sie do zamknietego reaktora i ogrzewa do temperatury 35 okolo 85°C. Nastepnie do reaktora wprowadza sie technicz¬ ny tlen az do otrzymania sumarycznego cisnienia 0,42 atm oraz gazowy amoniak w ilosci niezbednej do uzyskania i utrzymania wartosci pH zawiesiny okolo 10,0. Zawiesine miesza sie za pomoca mechanicznego mieszadla z moca 40 wynoszaca okolo 11,7 kGm/m3. Gaz zawierajacy tlen zawraca sie znad powierzchni zawiesiny za pomoca pompy umieszczonej na zewnatrz reaktora i wprowadza ponownie do zawiesiny w poblizu mieszadla.W celu zasadniczo calkowitego rozpuszczenia cynku i utlenienia siarczku olowiu zawiesine utrzymuje sie w reak¬ torze w ciagu okolo 2 godzin. Nastepnie zawiesine odpro¬ wadza sie z reaktora i faze wodna oddziela od fazy stalej.Wodny roztwór zawierajacy cynk poddaje sie znanej prze* _0 róbce w celu wyosobnienia cynku i oddzielenia amoniakal¬ nego roztworu, który zawraca sie do procesu i/albo przera¬ bia regenerujac amoniak.Stala faze poddaje sie najpierw flotacji wstepnej, otrzymu¬ jac odpad o wysokiej zawartosci olowiu, a nastepnie flotacji 55 wtórnej, w celu otrzymania koncentratu pirytu nie zawiera¬ jacego praktycznie wcale olowiu. W przykladzie tym odpadu otrzymanego przy wtórnej flotacji nie zawraca sie do powtórnej rafinacji wstepnej.W rubrykach 2—7 tablicy podano zawartosci poszczegól- 6o nych pierwiastków w produkcie wyjsciowym, w roztworze po lugowaniu i w produktach flotacji przy czym wartosci te podano w procentach wagowych, a jedynie zawartosc srebra (rubryka 5) podano w g/tone. W rubrykach 8—13 tablicy podano procentowy rozdzial poszczególnych pier- 65 wiastków na rózne frakq'e otrzymywane w procesie. 15111 479 Tablica 1 1 Produkt wyjsciowy Roztwór po lugowaniu Koncentrat po wtórnej flotacji Odpady z wtórnej flotacji Odpady z wstepnej flotacji 1 2 Pb 29,0 0,23 3,94 2,18 29,0 1 3 | Cu 0,98 0,88 0,37 1,24 0,68 1 4 1 Zn 2,32 3,72 1,58 0,07 0,06 1 5 1 A* 296 — 482 743 443 1 6 1 Fe 23,4 — 38,0 28,5 10,5 7 S 33,7 47,4 45,7 30,7 15,7 8 Pb 100 0,60 5,18 4,84 89,38 9 Cu 100 45,18 14,32 8,08 32,42 10 Zn 100 74,72 23,98 0,19 1,19 11 Ag 100 — 43,03 10,62 46,35 12 Fe 100 — 68,09 8,61 23,30 13 S 100 15,47 54,94 6,23 23,26 | Praktycznie biorac calkowicie piryt zawarty w wyjscio¬ wym koncentracie zbiera sie jako koncentrat po wtórnej flotacji. Dzieki warunkom, w jakich prowadzi sie lugowanie, tylko w przyblizeniu polowa miedzi do roztworu* Srebro równiez zostaje oddzielone i okolo polowa jego znajduje sie w koncentracie po wtórnej flotacji, a reszta w odpadach z pierwotnej flotacji, totez oba te produkty mozna nastepnie poddawac przeróbce, w celu otrzymania srebra. Jak wynika z tablicy, prawie 90% olowiu znajduje sie w koncentracie z wstepnej flotacji, a okolo 75% cynku i znaczna ilosc miedzi znajduje sie w roztworze po lugowaniu. Przedlu¬ zajac czas lugowania, korzystnie w temperaturze powyzej 90 °C, mozna zwiekszyc zawartosc cynku i miedzi w roz¬ tworze i zmniejszyc strate olowiu, który jest zawarty w kon¬ centracie z wtórnej flotacji.Zastrzezenia pat en to we 1. Sposób wydzielania olowiu z rozdrobnionych koncen¬ tratów siarczków olowiu, zawierajacych siarczek zelaza, znamienny tym, ze zawiesine silnie rozdrobnionego koncentratu mineralnego w wodnym roztworze zawieraja¬ cym siarczan amonowy i wolny amoniak miesza sie w zam¬ knietym reaktorze pod cisnieniem wynoszacym najwyzej 2,1 atm i w obecnosci tlenu o czastkowym cisnieniu wy¬ noszacym co najmniej kilka dziesietnych czesci 1 atm, powodujac utlenianie siarczku olowiu zawartego w koncen¬ tracie w nierozpuszczalne w wodzie tlenowe zwiazki olowiu, po czym zawiesine odprowadza sie z reaktora, oddziela nierozpuszczalna pozostalosc od wodnego roztworu i pod¬ daje pianowej flotacji, otrzymujac jako koncentrat siarczek zelaza oraz odpady flotacyjne zawierajace olów w postaci tlenowych zwiazków olowiu. - 2. Sposób wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze za¬ wiesine w reaktorze utrzymuje sie w temperaturze od 50°C do temperatury wrzenia zawiesiny pod cisnieniem panu¬ jacym w reaktorze. 3. Sposób wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze zawie¬ sine w reaktorze miesza sie mechanicznie z moca wynoszaca co najmniej 117 kGm na 1 m3 zawiesiny. 20 25 30 35 40 45 50 4. Sposób wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze w re¬ aktorze utrzymuje sie calkowicie cisnienie 0,21—0,56 atm. 5. Sposób wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze wartosc pH zawiesiny w reaktorze wynosi 9—11. 6. Sposób wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze gaz zawierajacy tlen zawraca sie znad zawiesiny w reaktorze i wprowadza w glab tej zawiesiny na znaczna glebokosc ponizej powierzchni. 7. Sposób wydzielania olowiu i cynku z rozdrobnionych koncentratów siarczków olowiu i cynku, zawierajacych siarczek zelaza, znamienny tym, ze zawiesine silnie roz¬ drobnionego koncentratu w wodnym roztworze zawieraja¬ cym siarczan amonowy i wolny amoniak miesza sie w zam¬ knietym reaktorze pod cisnieniem wynoszacym najwyzej 2,1 atn, w temperaturze od 60 °C do temperatury wrzenia zawiesiny i w obecnosci tlenu o czastkowym cisnieniu wynoszacym co najmniej kilka dziesiatych czesci 1 atm, przy czym gaz zawierajacy tlen zawraca sie znad powierzchni zawiesiny i wprowadza pod powierzchnie zawiesiny na znaczna glebokosc, powodujac rozpuszczanie siarczków cynku i utlenianie siarczków olowiu zawartych w koncentra¬ cie do nierozpuszczalnych w wodzie tlenowych zwiazków olowiu, po czym zawiesine odprowadza sie z reaktora, oddziela nierozpuszczalna pozostalosc od roztworu zawie¬ rajacego cynk, wyosobnia sie z tego roztworu znanymi sposobami cynk, a pozostalosc poddaje pianowej flotacji, otrzymujac koncentrat zawierajacy zasadniczo wszystek siarczek zelaza i odpady flotacyjne zawierajace olów w po¬ staci zwiazków tlenowych, z których nastepnie wyosobia sie olów. 8. Sposób wedlug zastrz. 7, znamienny tym, ze za¬ wiesine w reaktorze miesza sie mechanicznie z moca wy¬ noszaca co najmniej 117 kGm na 1 m3 zawiesiny. 9. Sposób wedlug zastrz. 7, znamienny tym, ze w reak¬ torze utrzymuje sie calkowite cisnienie 0,21—0,56 atm. 10. Sposób wedlug zastrz. 7, znamienny tym, ze war¬ tosc pH zawiesiny w reaktorze wynosi 9—11.111 479 02 Pb-Zn-Fe Ruda siarczkowa | ^^1" Reaktor do tugowania /NH3 ~lsr ' Rozdzielanie 1 cieczy i ciat I stalych 1 1 l * Ciolra state r Wstepna flotacja Koncentraty 1 Odpady 1 ' Roztwór amoniakalny | l Zn(NH3)4S04 1 Przeróbka | i ' Zn metaliczny Odpady T Wtórna flotacja f | i Kon Pb0-PbS04,PbS0, Przeróbka il 1 1 Pb metaliczny centraty FeS2 odpad lub do przerobu PL