PL105955B1 - Sposob ciaglego wytwarzania polimerow i kopolimerow chlorku winylu w wodnej emulsji - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób ciaglego wytwarzaia homo-kopolimerów chlorku winylu, które zawieraja co najmniej 85% wagowych, w odniesieniu do ogólnej ilosci polimeru, spolimeryzowanego chlorku winylu, w obecnosci rozpuszczalnych w wodzie katalizatorów, oraz mieszaniny emulgatora skladajacej sie z soli dwuestrów kwasu su Ifobiirsztynowego i kwasów alkilosulfonowych lub kwasów alkiloarylosulfonowych. Otrzy¬ mane, wysuszone polimery nadaja sie szczególnie do wytwarzania past (plastizoli).

Znane jest z opisu patentowego RFN nr 1119513 stosowanie do ciaglego wytwarzania homo- i kopolime¬ rów chlorku winylu soli metali alkalicznych dwuestrów kwasu suIfobursztynowego. Otrzymuje sie tak stabilne lateksy o zawartosci okolo 45% substancji stalej, otrzymany z tego suchy polimer daje pasty o szczególnie niskiej lepkosci, która przy skladowaniu tylko powoli wzrasta. Termostabilnosc tych past jest jednakze niewystarczajaca dla nowoczesnej przeróbki past. Emulgatory takie jak alkilosiarczany, sulfoniany albo alkiloarylosulfoniany nie nadaja sie podobno dla tego procesu polimeryzacji do wytwarzania past o niskiej lepkosci.

Znane jest równiez z opisu patentowego RFN nr 1271403 wytwarzania nadajacych sie do sporzadzania plastizoli polimerów chlorku winylu przez polimeryzacje chlorku winylu w wcdnej emulsji technika zarodków w obecnosci rozpuszczalnej w wodzie soli nadtlenowej jako katalizatora i mieszaniny emulgatora, która w czasie trwania calego procesu polimeryzacji dodaje sie w sposób ciagly. Mieszanina emulgatora sklada sie z jednej strony z alkilosiarczanu metalu alkalicznego, soli metalu alkalicznego sulfonowanych alkilonaftalenów i alkiloben- zenów albo soli metalu alkalicznego sulfonowanych parafin i soli metalu alkalicznego albo amonowej estru kwasu suIfoburszty nowego.

Periodyczny sposób prowadzenia procesu przy uprzednim wytwarzaniu lateksu zarodkowego jest uciazliwy czasochlonny, umozliwia na ogól tylko wytwarzanie lateksów o zawartosci stalej maksymalnie okolo 35% i przez to mniejsza, odniesiona do czasu i objetosci kotla polimeryzacyjnego wydajnosc polimerów, niz w ciaglym procesie bez zastosowania lateksu zarodkowego i nastrecza czesto trudnosci z powodu wrazliwosci lateksu na scinanie.2 105 955 Obecnie nieoczekiwanie znaleziono, ze mieszaniny emulgatora, skladajace sie z soli metali alkalicznych albo amonowych dwuestrów kwasu suIfoburszty nowego z jednej strony i kwasów alkilosu Ifonowych i kwasów alkiloarylosulfonowych z drugiej strony wbrew opisowi w opisie patentowym RFN nr 1119513 mozna stosowac z korzyscia do ciaglej polimeryzacji chlorku winylu w wodnej emulsji, jesli zachowuje sie okreslone stosunki zmieszania.

Przedmiotem wynalazku jest zatem sposób wytwarzania homo- i kopolimerów chlorku winylu z co najmniej 85% wagowych, w odniesieniu do calego polimeru, polimeryzowanych jednostek chlorku winylu przez ciagla polimeryzacje monomerów w wodnej emulsji w obecnosci rozpuszczalnych w wodzie katalizatorów, soli metali alkalicznych albo amonowych dwuestrów kwasu sulfobursztynowego, których 0,05% wodny i nie zawierajacy obcych soli roztwór w stalagmometrze wedlug Traube'go ma napiecie powierzchniowe najwyzej 32 dyn/cm, jak równiez jednej albo ewentualnie kilku pomocniczych substancji do polimeryzacji, z nastepujacym ""suszeniem polimeru, który polega na tym, ze prowadzi sie polimeryzacje w obecnosci 1,5—3% wagowych, w odniesieniu do uzytych monomerów, mieszaniny emulgatora skladajacej sie z a/ 95—65% wagowych, w odniesieniu do calej mieszaniny, soli metalu alkalicznego albo amonowej dwu- strów kwasu suIfobursztynowego albo ich mieszanin i b/ 5—35% wagowych, w odniesieniu do calej mieszaniny, soli metalu alkalicznego albo amonowej kwasów alkilosulfonowych o 10—18 atomach wegla w rodniku alkilowym ii/albo kwasów alkiloarylosulfonowych o ogó¬ lem 6—16 atomach wegla w rodnikach alkilowych albo ich mieszanin.

Ponizej 1,5% wagowego mieszaniny emulgatora nie otrzymuje sie juz na ogól lateksów wystarczajaco stabilnych do dalszej przeróbki, wystepuja trudnosci spowodowane przez koagulacje. Powyzej 3% wagpwych mieszaniny emulgatora otrzymuje sie polimery o pogorszonych wlasciwosciach uzytkowych jak przezroczystosc, wrazliwosc na dzialanie wody, nieszkodliwosc fizjologiczna.

Korzystnie stosuje sie 1,8—2,4% wagowego, w odniesieniu do uzytych monomerów, mieszaniny emulgato¬ ra.

Mieszanina emulgatora, która zawiera mniej niz 5% wagowych skladnika b/, nie wykazuje juz praktycznie zadnego polepszenia termostabilnosci wytworzonego za jej pomoca polimeru. Powyzej 35% wagowych zawartosci skladnika b/ obserwuje sie silny wzrost lekosci pasty. Szczególnie dobre wyniki otrzymuje sie, jesli w mieszaninie emulgatora zawartych jest 10—25% wagowych skladnika b/.

Jako skladnik a/ mieszaniny emulgatora wedlug niniejszego wynalazku mozna stosowac wszystkie sole metali alkalicznych i/albo sole amonowe dwuestrów kwasu suIfoburszty nowego, których 0,05% wodny i nie zawierajacy obcych soli roztwór w stalagmometrze wedlug Traube'go ma napiecie powierzchniowe najwyzej 32 dyn/cm, np. sole metali alkalicznych i/albo amonowe, w szczególnosci sole sodowe nastepujacych kwasów: kwasu bis-izononylobursztynianosulfonowego; kwasu bis-izodecylobursztynianosulfonowego, kwasu bis-trójdecy- lobursztynianosulfonowego; kwasu izodecyloalkilobursztynianosulfonowego.

Mozna równiez stosowac sole kwasów suIfoburszty nowych, które sa zestryfikowane za pomoca dwóch róznych skladników alkoholowych, a takze mieszaniny soli róznych estrów kwasu su Ifobursztynowego.

Jako skladnik b/ mieszaniny emulgatora stosuje sie np. sole metali alkalicznych i/albo amonowe, w szczególnosci sole sodowe kwasów alkilosulfonowych o 10—18 atomach wegla, korzystnie o 12—16 atomach wegla jak równiez korzystnie nastepujacych kwasów: zawierajacych grupy kwasu sulfonowego, nasyconych rozgalezionych i prostolancuchowych alkanów, z których co najmniej 80% wagowych wszystkich kwasów alkanosulfonowych zawiera 12—16 atomów wegla. Szczególnie korzystne sa takie kwasy alkanosulfonowe, które co najmniej w 80% wagowych skladaja sie z kwasów alkilosulfonowych zawierajacych 14—16 atomów wegla.

Ponadto jako skladnik b/ mozna stosowac sole metali alkalicznych i/albo amonowe, w szczególnosci sole sodowe kwasów alkiloarylosulfonowych o ogólem 6—16 atomach wegla w rodnikach alkilowych i korzystnie takie kwasy alkiloarylosulfonowe, których grupy arylowe sa podstawione jednym albo kilkoma rodnikami alkilowymi, przy czym te rodniki alkilowe moga byc jednakowe albo rózne i wszystkie podstawniki alkilowe przy jednej grupie arylowej maja razem 8—12 atomów wegla. Jako rodnik aryIowy korzystne sa rodnik feny Iowy i naftylowy. Nalezy np. wymienic: kwas dwubutylonaftalenosulfonowy i w szczególnosci kwas dodecylobenzeno- sulfonowy. Mozna równiez stosowac mieszaniny róznych soli kwasów sulfonowych wymienionych jako skladnik b/.

Polimeryzacje przeprowadza sie w wodnej emulsji w obecnosci 0,001—1% wagowego, korzystnie 0,01—0,3% wagowego, w odniesieniu do monomerów, rodnikotwórczych rozpuszczalnych w wodzie katalizato¬ rów. Nadaja sie do tego np. nadsiarczany, jak nadsiarczan potasu, sodu albo amonu, nadtlenek wodoru, wodoronadtlenek lll-rzed.-butylowy, nadtlenodwufosforany albo inne rozpuszczalne w wodzie nadtlenki, jak równiez mieszaniny róznych katalizatorów, przy czym te katalizatory mozna równiez stosowac w obecnosci 0,001—1% wagowego, w odniesieniu do monomerów, jednej albo kilku substancji redukujacych, które nadaja sie105955 3 do budowy ukladu katalizatora redoksy, jak np. siarczyny, wodorosiarczyny, podsiarczyny, tiosiarczany, aldehydo-sulfoksylany, np. formaldehydosulfoksylan. Mozna ewentualnie przeprowadzic polimeryzacje w obec¬ nosci 0,05—10 ppm, w odniesieniu do metalu na monomer, rozpuszczalnych soli metalu, np. miedzi, srebra, zelaza, niklu, kobaltu albo chromu.

Obok katalizatorów i emulgatorów mozna przeprowadzic polimeryzacje w obecnosci substancji buforo¬ wych, np. octanów metali alkalicznych, boraksu; fosforanów metali alkalicznych, weglanów metali alkalicznych, amoniaku albo soli amonowych kwasów karboksylowych jak równiez regulatorów wielkosci czasteczek, jak np. alifatyczne aldehydy o 2—4 atomach wegla, ehlorowcoweglowodory, jak np. dwu- i trójchloroetylen, chloroform, bromoform, chlorek metylenu, merkaptany.

Do kopolimeryzacji z chlorkiem winylu stosuje sie np. jeden albo kilka z nastepujacych monomerów: olefiny, jak etylen, albo propylen, estry winylowe prostolancuchowych albo rozgalezionych kwasów karboksylo¬ wych o 2—20, korzystnie 2—4 atomach wegla, jak octan, propionian, maslan, 1-etylo-pentanokarboksylan winylu; halogenki winylu, jak fluorek winylu, fluorek winylidenu, chlorek winylidenu, etery winylowe, nienasycone kwasy, jak kwas maleinowy, fumarowy, akrylowy, metakrylowy i ich mono- albo dwuestry z alkoholami jedno- albo dwuwodorotlenowymi o 1—10 atomach wegla; imid kwasu maleinowego, jak równiez jego produkty N-substytucji z aromatycznymi, cykloalifatycznymi, jak równiez ewentualnie rozgalezionymi alifatycznymi podstawnikami.

Po polimeryzacji mozna do otrzymywanych jako wodna emulsje lub po wysuszeniu jako proszek polimerów dodac dalsze substancje do stabilizowania lub polepszenia ich wlasciwosci dalszej przeróbki. Takie substancje stanowia np. mono-, dwu- albo trójestry kwasów tluszczowych alkoholi wielowodorotlenowych, jak sorbit, pentaerytryt, gliceryna, dwugliceryna.

Polimeryzacje przeprowadza sie na ogól w temperaturze 35-80°C, korzystnie 40—70°C az do przemiany 89—95%, korzystnie 91—93% w odniesieniu do uzytych monomerów. Procentowa przemiane w ciaglym procesie polimeryzacji emulsyjnej definiuje sie najlepiej przez ciezar piany. Mierzy go sie w sposób dalej opisany.

Wyzej wymienionym stopniom przemiany odpowiadaja w przyblizeniu nastepujace ciezary piany: 89% przemiana = ciezar piany 90 g/2 litry 91% przemiana = ciezar piany 110 g/2 litry 93% przemiana = ciezar piany 140 g/2 litry 95% przemiana = ciezar piany 190 g/2 i itry Stosunek ilosci kapieli do ilosci monomerów dobiera sie celowo tak, ze aby otrzymac lateksy o zawartosci substancji stalej okolo 40—48%, korzystnie 43-46%.

Po zakonczeniu polimeryzacji i usunieciu przewazajacej ilosci nieprzereagowanych monomerów usuwa sie polimer na ogól przez odparowanie wody, np. w suszarce rozpryskowej. Mozna ewentualnie uwolnic lateks przed suszeniem od czesci wodnej kapieli metodami fizycznymi np. przez ultrasaczenie.

Sposób wedlug wynalazku umozliwia, z technicznymi zaletami ciaglej polimeryzacji emulsyjnej i porówny¬ walnie nizszymi kosztami emulgatora wytwarzac szczególnie odpowiedni do przeróbki ze srodkami zmiekczajacy¬ mi jako pasty (plastizole) homo- albo kopolimer chlorku winylu, który odznacza sie bardzo niskimi lepkosciami past i wykazuje bardzo dobra termostabilnosc. Ta ostatnia jest znacznie polepszona w porównaniu z polimerami wytwarzanymi wedlug opisu patentowego RFN nr 1119513.

W porównaniu ze sposobem wedlug opisu patentowego RFN nr 1119513 osiaga sie za pomoca mieszaniny emulgatora wedlug wynalazku okreslona wartosc K polimeru w wyzszej temperaturze i przez to wieksza przerobowosc. Dzieki temu uzyskuje sie z 30—100% korzystniejsza wydajnosc na jednostke czasu i objetosci.

W porównaniu z procesem nieciaglym z zastosowaniem lateksu do zaszczepiania wedlug opisu patentowego RFN nr 1271403 polepszenie wydajosci na jednostke czasu i objetosci wynosi nawet 70—250%, oprócz tego lepkosc pasty jest wyraznie obnizona.

Przez wydajnosc na jednostke czasu i objetosci rozumie sie ilosc polimeru, która mozna wytworzyc w jednostce czasu, np. 1 roku, w okreslonej, bedacej do dyspozycji dla polimeryzacji przestrzeni. Jest ona dalej podana w ilosci ton na rok na m3, przy czym za podstawe przyjeto 8000 godzin produkcyjnych w ciagu roku.

Z powodu swej niskiej lepkosci past polimery, wytworzone sposobem wedlug wynalazku, nadaja sie szczególnie dobrze do wytwarzania past o wyzszej zawartosci wypelniacza i/albo wyzszej zawartosci polimeru (tak zwane twardziej nastawione pasty). Wytworzone z tego artykuly odznaczaja sie mniejsza kleistoscia, zmniejszonym przyciaganiem pylu, polepszonymi .wlasciwosciami mechanicznymi i mniejszym scieraniem, np. wykladzin podlogowych, wytworzonych w procesie powlekania.

Nastepujace przyklady blizej wyjasniaja wynalazek.

Podane wartosci pomiarowe wyznaczono w nastepujacy sposób.

Wartosc K: wedlug DIN 53726.4 105 955 Ciezar piany: krótko za otworem wylotowym kotla, w którym przeprowada sie ciagla polimeryzacje, umieszczony jest zamykany otwór wyplywowy o srednicy 15 mm. Do pomiaru wypuszcza sie znajdujacy sie pod cisnieniem lateks, przy czym spienia sie on wskutek zawartych w nim niepolimeryzowanych monomerów. Gdy strumien piany stanie sie równomierny, wpuszcza sie go do zwazonego uprzednio naczynia metalowego, które do brzegu zawiera dokladnie 2 litry. Po calkowitym napelnieniu naczynia odgarnia sie piane wystajaca nad brzeg naczynia i wypelnione naczynie natychmiast potem wazy.

Przyrost ciezaru stanowi ciezar piany w g/2 litry.

Termostabilnosc: przepis: 100 czesci polimeru 50 czesci dwu-etyloheksylo-ftalanu (DOP) 1 czesc stabilizatora barowego*/ 1 czesc stabilizatora kadmowego*/. •/sole baru lub kadmu mieszaniny kwasów, skladajacej sie z kwasu p-lll-rzed.-butylo-benzoesowego i rozgalezionych, alifatycznych kwasów karboksylowych o 9-11 atomach wegla.

DOP i obydwa stabilizatory poddaje sie wymieszaniu i dodaje równomiernie w ciagu 3 minut polichlorek winylu. Mieszanine homogenizuje sie teraz za pomoca mieszadla krzyzowego Jahnke'go i Kunkel'a przy 750 obrotach na minute wciagu 12 minut. Z tak otrzymanej pasty umieszcza sie w kilku probówkach po jednej kropli na probówke i zawiesza w kapieli olejowej, która jest ogrzana do temperatury 170° ±0,2oc. Najpierw okresla sie w próbie wstepnej, w ciagu ilu minut wystepuje wyraznie zólto-brunatne zabarwienie probówek. Do wlasciwego pomiaru wprowadza sie do lazni olejowej 10 zaladowanych probówek i 5 minut pred czasem oznaczonym w badaniu wstepnym wyjmuje sie z kapieli pierwsza probówke, potem po kazdej nastepnej minucie jedna probówke i tak okresla sie dokladniej czas az do pierwszego wyraznego zólto-brunatnego zabarwienia.

Uklad stabilizatora jest tak dobrany, ze nastepuje stosunkowo ostre, dobrze odtwarzalne przejscie zabarwienia.

Lepkosc pasty:W zlewce o pojemnosci 400 ml odwaza sie 80 g dwuetyloheksyloftalanu, nastepnie wprowa¬ dza sie mieszajac w ciagu 3 minut przy 500 obrotach na minute 60 g polimeru i w ciagu dalszych 3 minut przy 760 obrotach na minute dalszych 60 g polimeru. Teraz miesza sie dalej w ciagu 10 minut przy 750 obrotach na minute i potem mieszanine temperuje sie w ciagu 60 minut w temperaturze 20°C. Po uplywie tego czasu z jednej próbki okresla sie lepkosc w paskalach (Pa) w wiskozymetrze obrotowym („Rotavisco" firmy Haake) przy spadku scinania 40 sek"1, przy czym po napelnieniu komory pomiarowej przyrzadu czeka sie jeszcze 15 minut, aby zapewnic dokladne ustalenie temperatury 20°C. Analogicznie przeprowadza sie pomiar dalszej próbki po uplywie 24 lub 96 godzin. Podczas calego czasu pozostaje pierwotna mieszanina temperowana na temperature °C.

Przyklad I—VII i próby porównawcze I—111 przeprowadzono nastepujaco.

W ustawionym pionowo autoklawie o pojemnosci 10 m3, w którego górnej czesci obiega mieszadlo lopatkowe, wprowadza sie oddzielnie od siebie, w sposób ciagly monomer lub mieszanine monomerów 2% wodny rotwór nadsiarczanu potasu i wodny roztwór emulgatora albo emulgatorów. Na kg monomerów dodaje sie 1,16 kg roztworu emulgatora i 0,05 kg roztworu nadsiarczanu. Stezenie roztworu emulgatora jest tak wymierzo¬ ne, ze w mieszaninie reakcyjnej znajduja sie 2% wagowe ogólnej ilosci emulgatora. Utrzymuje sie stala temperature mieszaniny reakcyjnej. Utworzona emulsje polimeru (lateks) odprowadza sie w dolnej czesci autoklawu i mierzy przy tym ciezar piany.

Lateks zawiera okolo 45% wagowych substancji stalej, jest mechanicznie stabilny i moze byc transporto¬ wany za pomoca pomp wirowych. Suszy sie go przez rozpryskiwanie, odsiewa suchy polimer, czastki powyzej okolo 35/i miele sie do sredniej wtórnej wielkosci czastek 10—12/i i laczy ponownie z odsianym drobnoziarnis¬ tym produktem. W tym produkcie mierzy sie wartosc K, lepkosc pasty i termostabilnosc. Wyznaczone wartosci podano w tablicy. W tablicy oznaczaja: I; II; III = badania porównawcze wedlug ciaglej metody polimeryzacji 1—7 = przyklady 1—7 wedlug wynalazku VC = chlorek winylu VAc = octan winylu a1 = sól sodowa kwasu bis-izodecylobursztynianosulfonowego a2 = sól sodowa kwasu bis-izononylobursztynianosulfonowego b1 = sol sodowa mieszaniny kwasu alkilsulfonowego, która zawiera 80% wagowych, w odniesieniu, do mieszaniny kwasów alkilosulfonowych o 14—16 atomach wegla b2 = sól sodowa kwasu dodecylobenzenosulfonowego.

Dane procentowe w tablicy oznaczaja % wagowe w odniesieniu do uzytych monomerów.105 955 5 Próby porównawcze z lateksem zaszczepiajacym w nieciaglym procesie polimeryzacji wedlug opisu patento¬ wego RFN nr 1271403.

Próba A. Mieszanine skladajaca sie 5,2 czesci lateksu zarodkowego, który zawiera homopolimer chlorku winylu i zostal uprzednio wytworzony analogicznie jak w nastepujacym opisie, o zawartosci 29% substancji stalej i srednicy czastek okolo 0,1 mikrona, 195 czesci wody i 0,15 czesci wodoroweglanu sodu wprowadza sie do autoklawu z mieszadlem z nierdzewnej stali szlachetnej o pojemnosci 600 litrów.

Przez ewakuowanie i plukanie azotem usuwa sie powietrze z reaktora i nastepnie dodaje sie 0,15 czesci wodorosiarczynu sodu i 30 czesci chlorku winylu. Zawartosc ogrzewa sie do temperatury 50°C i uruchamia polimeryzacje przez ciagle dodawanie 0,03 czesci rozpuszczonego w wodzie nadsiarczanu potasu. Po uplywie okolo 1 godziny, znów w sposób ciagly, doprowadza sie 120 czesci chlorku winylu i roztwór 1,12 czesci emulgatora a1 i 22,5 czesciach wody.

Te roztwory dozuje sie podczas calego przebiegu reakcji, który na ogól trwa 6—8 godzin. Gdy cisnienie w reaktorze spadnie do 4 barów nadcisnienia, dodaje sie dalsze 0,3 czesci emulgatora a1 i oziebia sie zawartosc reaktora. Odpedza sie resztkowy monomer, emulsje suszy sie za pomoca suszenia rozpryskowego i poddaje zmieleniu do sredniej wtórnej wielkosci czastek 10—12 mikronów.

Ogólem zastosowano 0,95% wagowego emulgatora, w odniesieniu do uzytego chlorku winylu. Stosunek emulgatora w mieszaninie 100/0.

Lepkosc pasty: po uplywie 1 godziny: 6,3 Pa, po uplywie 24 godzin: 8,00 Pa, wartosc K: 74.

Próba porównawcza B. Postepuje sie jak w próbie A, jednakze stosuje sie mieszanine emulgatora skladajaca sie z 1,14 czesci emulgatora a1 i 0,28 czesci emulgatora b1. Ogólna ilosc mieszaniny emulgatora wynosi 0,95% wagowego, w odniesieniu do uzytego chlorku winylu. Stosunek emulgatora w mieszaninie 80/20.

Lepkosc pasty: po uplywie 1 godziny: 5,9 Pa, po uplywie 24 godzin 7,9 Pa. Wartosc K: 74.

Próba porównawcza C. Postepuje sie jak w próbie A, jednakze stosuje sie mieszanine emulgatora skladajaca sie z 0,71 czesci emulgatora a 1 i 0,71 czesci emulgatora b1. Ogólna ilosc mieszaniny emulgatora wynosi znowu 0,95% wagowych, w odniesieniu do uzytego chlorku winylu. Stosunek emulgatora w mieszaninie: 50/50.

Lepkosc pasty: po uplywie 1 godziny: 5,8 Pa, po uplywie 24 godzin: 7,7rPa. Wartosc K: 74.

Próba porównawcza D. W autoklawie z mieszadlem ze stali szlachetnej o pojemnosci 12 m3 umieszcza sie 156 kg lateksu zarodkowego z homopolimeru chlorku winylu, wytworzonego najpierw analogicznie wedlug nastepujacego opisu, o zawartosci 29% substancji stalej i wielkosci czastek 0,2 mikrona, 5850 kg wody i 4^5 kg wodoroweglanu sodu. Po usunieciu powietrza doprowadza sie 4,5 kg wodorosiarczynu sodu, 900 kg chlorku winylu i w sposób ciagly roztwór zawierajacy 900 g nadsiarczanu potasu i zawartosci reaktora ogrzewa sie do temperatury 50°C.

Po uplywie 1 godziny dozuje sie nieprzerwanie 3600 kg chlorku winylu i jednoczesnie roztwór 26,9 kg emulgatora a1 i 6,7 kg emulgatora b1 w 675 litrach wody.

Polimeryzacja, az do cisnienia w reaktorze 4 barów nadcisnienia, przy temperaturze wody chlodzacej okolo 20°C trwa 6—7 godzin. Pod koniec polimeryzacji w celu stabilizowania lateksu dodaje sie mieszanine emulgatora skladajaca sie z 7,2 kg emulgatora a1 i 1,8 kg emulgatora b1. Odpedza sie resztkowy monomer i otrzymany lateks suszy sie w suszarce rozpryskowej i poddaje zmieleniu. Ogólna ilosc mieszaniny emulgatora wynosi 0,95% w odniesieniu do uzytego chlorku winylu. Stosunek zmieszania emulgatora: 80/20.

Lepkosc pasty: po uplywie 1 godziny: 5,7 Pa, po uplywie 24 godzin: 7,6 Pa. Wartosc K: 74. Wydajnosc na jednostke czasu i objetosci: 245 jato/m3.

Claims (6)

Zastrzezenia patentowe

1. Sposób wytwarzania homo- i kopolimerów chlorku winylu z co najmniej 85% wagowych, w odniesieniu do ogólnej ilosci polimeru, polimeryzowanych jednostek chlorku winylu przez ciagla polimeryzacje monomerów w wodnej emulsji w obecnosci rozpuszczalnych w wodzie katalizatorów i soli metali alkalicznych albo amonowych dwuestrów kwasu suIfobursztynowego, których 0,05% wodny i nie zawierajacy obcych soli roztwór w stalagmometrze wedlug Traube'go ma napiecie powierzchniowe najwyzej 32 dyn/cm, jak równiez jednej albo ewentualnie kilku pomocniczych substancji do polimeryzacji , z nastepujacym suszeniem polimeru, znamien¬ ny tym, ze polimeryzacje przeprowadza sie w obecnosci 1,5—3% wagowych, w odniesieniu do uzytych monomerów, mieszaniny emulgatora skladajacej sie z a/ 95—65% wagowych, w odniesieniu do calej mieszaniny, soli metalu alkalicznego albo amonowej dwu¬ estrów kwasu sulfobursztynowego albo ich mieszanin i b/ 5-35% wagowych, w odniesieniu do calej mieszaniny, soli metalu alkalicznego albo amonowej kwasów alkilosulfonowych o 10-18 atomach wegla w rodniku alkilowym i/albo kwasów alkiloarylosulfonowych o ogó¬ lem 6—16 atomach wegla w rodnikach alkilowych albo ich mieszanin.

2. Sposób wedlug zastrz. V znamienny tym, ze stosuje sie 1,8-2,4% wagowego, w odniesieniu do monomerów, mieszaniny emulgatora.6 105 955

3. Sposób wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze stosuje sie mieszanine emulgatora zawierajaca. 90—75% wagowych, w odniesieniu do calej mieszaniny, skladnika a/ i 10-25% wagowych, w odniesieniu do calej mieszaniny, skladnika b/.

4. Sposób wedlug zastrz. 1, znamiennytym, ze stosuje sie mieszanine emulgatora zawierajaca, sole metalu alkalicznego albo amonowe mieszaniny kwasu alkilosulfonowego, która sklada sie wiecej niz z 80% wagowych kwasów alkilosulfonowych o 14—16 atomach wegla.

5. Sposób wedlug zastrz. 1, albo 4, znamienny tym, ze stosuje sie mieszanine emulgatora zawierajaca sól metalu alkalicznego albo amonowa kwasu bis-izodecylobursztynianosulfonowego.

6. Sposób wedlug zastrz. 1 albo 4, znamienny tym, ze stosuje sie mieszanine emulgatora zawierajaca sole metalu alkalicznego albo amonowe kwasu dodecylobenzenosulfonowego.105 955 S O CD a o) CN a co o o a E i_ .N c .r E £ U = L° ° c Q) I- 0 C O c i 83 ca c co a n> b N > k_ O •»-• ca O) D E LU > a> E o £ o ¦*-• co O) D F CD s 3 o co 8 O (X) co ID LD CO CO ID ID O *r o CN CO O O CN CN CO CO O O T— *— *r co io co LO LD o o o o LD ^T LD CO *¦* ^r ^P ^ o o co r* LD LD LD CO CS OJ 00 00 LO r- -¦- LO LD ID O) 00 00 ^t r^ LD O o co o LD O CO o o LD O o o co o LD 00 o o LD LD LD CO O CN O LO CN <- CO O) O) O LO LD ^ CN LD "" 00 LD LO > ^_ to -Q co "co S^ S? S? S? O* ^ f^ n + o o o o co co o o ID LD O O 00 00 co "*¦ CN 00 ID ^t LD <^ CN KO CN LD LD CO 00 O) CO CN LO O CO CO O 00 LD <^ lo o oo o + + + + -O co -Q co -O co -Q co-O ^S?^S5^S?^^S? COLOLDCOl^OOf^CO CNi-Oi-Or- ^Oi-Oi-Oi-i-»-OtN U U U > > > 88 8 o > 8 u > # o o u > 8 u > o o u > o o LD LO O) — i- CN