NL9401615A - Dakconstructie. - Google Patents

Description

Dakconstructie.

De uitvinding heeft betrekking op een dakconstructie volgens de aanhef van conclusie 1.

Traditionele dakconstructies - afgezien van diverse platte daken - bestaan gewoonlijk uit een door een houten balkenopstelling gevormde dakstoel die - eventueel met daarin een warmte-isolatie - dakpannen draagt. Deze dakstoel is vaak opgelegd op een gewoon metselwerk. Wezenlijk kenmerk van deze wijze van bouwen is bijgevolg het zich naast elkaar bevinden van verschillende materialen, die niet alleen een verschillend verouderings- en slijtge-drag vertonen, maar daarenboven ook in aanzienlijke mate van elkaar verschillen in vele andere bouwfysische eigenschappen. Dit komt bijvoorbeeld tot uitdrukking in de verschillende elasticiteit van hout, dakpannen, metselwerk en metaaldelen, waarbij in het bijzonder metaaldelen zich van de eerstgenoemde bouwmaterialen onderscheiden door een aanzienlijke mate van warmte-uitzetting. Metaaldelen worden bijvoorbeeld gebruikt bij dakgoten, maar ook als wapeningselementen in betonmaterialen. Ook is deze traditionele wijze van bouwen gekenmerkt door een aanzienlijke hoeveelheid ^landwerkzaamheden, hetgeen, met het oog op beperking van kosten het gebruik van industrieel geprefabriceerde constructiedelen bevordert.

Aan een industriële prefabricage zijn echter grenzen gesteld met het oog op de flexibiliteit op de bouwplaats.

Bij de gewoonlijk in de bouw gebruikte bouwmaterialen gaat het in veel gevallen om gietbare, in de uit-gangstoestand of onder de invloed van warmte plastisch vervormbare massa's. Zo worden bijvoorbeeld anorganische massa's op cementbasis of een ander hydraulisch bindmiddel of ook wel keramische massa's gebruikt.

Een bijzonder voordelige, in de bouw te gebrui- ken materialen wordt gezien in de groep van de geopoly-meermaterialen, die in talrijke modificaties, bijvoorbeeld geschuimd of ongeschuimd, te gebruiken zijn en in het bijzonder in ongeschuimde toestand in hoofdzaak de eigenschappen van de keramische materialen bezitten, waarbij echter het voor de laatstgenoemde materiaalgroep kenmerkende installatie- en energie-intensieve verbrandingsproces vervalt, omdat deze materialen bij temperaturen beneden 100°C in een vorm uitharden.

Deze geopolymeermaterialen zijn bijvoorbeeld bekend uit het Duitse octrooischrift 32.29.339-C2, het Duitse octrooischrift 33.03.409-C2 of uit "Ceramic Matrix for Composites" (Ceram. Eng. Sci. Proc., bladzijden 853-841). Deze bestaan in het uitgangsmengsel uit een vaste-stofmengsel van oxiden met gehaltes aan amorf Si02 en aluminiumoxide in verbinding met een waterhoudend amorf, gedispergeerd - poedervormig kiezelzuur alsook vulstoffen, zoals bijvoorbeeld zwaarspaat, zirkoonzand, glimmer, afval van bauxietsmelt, basaltpoeder, kwarts, veldspaat, gra-nietgruis enzovoort, alsook een waterige kali-alkalische kaliumsilicaatoplossing. De uit deze componenten bestaande massa kan in een vorm gebracht worden en daarin uitharden. Door gebruik van een schuimmiddel kan het op deze manier vervaardigde deel ook uitgevoerd worden in schuimmateri-aal. Een bijzonder voordeel van deze materiaalgroep bestaat ook daarin, dat deze door middel van gebruikelijke verspanende werkwijzen zoals bijvoorbeeld boren, zagen, frezen enzovoort, ook later willekeurig vorm te geven is, zodat latere veranderingen op eenvoudige wijze uit te voeren zijn. Verder kunnen constructiedelen van dit materiaal middels stoffelijk homogene hechting, dat wil zeggen weer met gebruikmaking van een geopolymeermateriaal als hechtmiddel, samengevoegd worden tot grotere, voor wat betreft materiaal geheel homogene constructiegroepen.

Uit staalbeton bestaande, plaatvormige dakele-menten, die aan de buitenzijde overeenkomstig gebruikelijke dakbedekkingen geprofileerd zijn, zijn bijvoorbeeld bekend uit "Das Fertigdachelement - eine Systementwick-lung", Betonwerk + Fertigteil-Technik, 1989, nummer 10, bladzijden 94-95 en uit DD-229.740-A1. Deze dakelementen worden ter vorming van een gesloten dakvlak in het om-treksgebied op afdichtende wijze tegen elkaar geplaatst en op geschikte wijze in horizontale en/of verticale reeksen ondersteund op verdiepingsplafonds, dwarswanden en dergelijke. Wegens het bekende geringe warmte-isolatievermogen van staalbeton moet in het algemeen een extra warmte-isolatielaag aangebracht worden.

Uit de Duitse octrooiaanvrage 41.35.243 is een uit prefab-betondelen bestaand dak bekend, waarvan de buitenzijde weer overeenkomstig een gebruikelijke dakbedekking geprofileerd is. Ter vermindering van het gewicht van de betondelen wordt een gemodificeerd polystyreenbeton voorgesteld, dat bestaat uit zuiver zand, polystyreen, stapelvezels en cement, waarbij nog een schuimvormend middel bijgemengd wordt bij dit mengsel, terwijl het op deze wijze verkregen polystyreenbeton met een materiaal-dikte bij bulkvervoer (Rohdichte) van ongeveer 700 kg/m3 gebruikt kan worden. De uit dit materiaal bestaande, gewapende plaatvormige dakelementen worden gevormd met een grootvlak en kunnen zich bij zadeldaken uitstrekken van dakvorst tot benedendakrand.

Uit gasbeton bestaande, plaatvormige dakelementen zijn bekend uit "Gasbeton-Montagebauteile für massive GebSude", Betonwerk + Fertigteiltechnik, 1986, nummer 11, bladzijden 731-735 en uit Duits octrooischrift 32.21.407-Cl. Bij zadeldaken liggen de dakelementen op steundelen, waarvan de voor oplegging bestemde bovenzijde een met de dakhelling overeenkomende schuinte bezit. De afzonderlijke dakelementen staan zodanig middels met stortbeton en wapeningen gevulde voegen met elkaar in verbinding in het omtreksgebied, dat dit stortbeton na het harden een ring-ankersysteem vormt, dat door middel van bijzondere uitsparingen in de hoekgebieden van de dakelementen in werkzame verbinding staat met betonpennen, via welke de in de richting van de dakhelling werkende krachten opgenomen worden. Daar zowel in de genoemde, zich in de richting van de dakhelling respectievelijk dwars op die richting uitstrekkende voegen en de voor het vormen van betonpennen dienende uitsparingen bijzondere wapeningselementen geplaatst moeten worden, bezit de montage van een dergelijk zadeldak een in verhouding groot aandeel van handwerkzaam-heden.

Tenslotte is uit het Duitse gebruiksmodel 91.09.213.2 een vakwerkvormige, zowel de zijwanden als het zadeldak betreffende opstelling bekend, waarbij de tussenruimten van zowel de daksparren als de steunstijlen van tenminste één zijwand gevuld zijn met plat uitgevoerde vloeistofhouders, waarbij deze vloeistofhouders op vele manieren te gebruiken zijn, bijvoorbeeld als opslag voor niet-drinkwater, dat verkregen wordt door het opvangen van neer slagwater, als warmte-opslag of als warmtebufferop-slag, eventueel in verband met een warmtepompinstallatie, een lage-temperatuurverwarming en/of een zonnecollector. De genoemde vloeistofhouders vormen een volgens vlakken verdeeld leidingnetwerk, dat uitgevoerd is overeenkomstig het nagestreefde gebruik, zoals voor niet-drinkwater, voor warmwatervoorraad enzovoort.

Voor al deze bekende dakconstructies is wezenlijk dat deze enkel betrekking hebben op de uitvoering voor wat betreft materiaal en constructie van de eigenlijke dakbedekking, waarbij dakgoten, respectievelijk regengoten op gebruikelijke wijze uitgevoerd zijn.

Doel van de uitvinding is een dakconstructie van de in de aanhef genoemde soort te verschaffen die met eenvoudige opbouw, in het bijzonder met een, met het oog op de gebruikte constructiedelen eenvoudige montagemogelijkheid op de meest vergaande wijze voldoet aan de aan een dakconstructie te stellen bouwfysische eisen. Dit doel wordt bij een dergelijke constructie bereikt door de kenmerkende maatregelen van conclusie 1.

Het volgens de uitvinding uit platen samenge- stelde dak is opgelegd op naar materiaal gelijke steunde-len, waarvan de bovenzijden onder een hoek ten opzichte van de horizontaal staan, die overeenkomt met de helling-hoek van het dakvlak. De platen zijn ter vorming van een gesloten dakvlak op afdichtende wijze aan elkaar gehecht en vormen samen met de steundelen een eenheid naar materiaal. Dit betekent dat voor de dakconstructie geen gebruik wordt gemaakt van organische, brandbare bestanddelen. Dit betekent ook dat de dakconstructie materiaalhomogeen uitgevoerd is, zodat problemen, die anders voortkomen uit het naast elkaar liggen van verschillende materialen, vermeden worden. Zowel de dakplaten als de steundelen bestaan uit een geopolymeermateriaal en zijn op stoffelijk homogene wijze aan elkaar gehecht. Dit laatste betekent dat als hechtmiddel een geschuimd of een ongeschuimd geopolymeermateriaal gebruikt wordt. In de dakplaten en in de steundelen kan dit materiaal overeenkomstig de daarvoor geldende statische eigen geschuimd of ongeschuimd gebruikt worden, waarbij in het geval van geschuimde toepassing bijkomende maatregelen voor warmte-isolatie vervallen. De steundelen zijn op een afstand van elkaar geplaatst die overeenkomt met de overspanninglengte die bereikbaar is met de platen respectievelijk de platenopstelling gezien de statische sterkte daarvan en kunnen tegelijkertijd gevormd zijn uit architectonisch gezichtspunt. Ook de volgens de uitvinding gebruikte dakgootelementen zijn in materiaal gelijk aan de dakplaten en de steundelen. Deze dakgootelementen bestaan derhalve eveneens uit een geopolymeermateriaal en bevatten een stromingskanaal, dat een naar een verticale afvoer gericht verval bezit. De dakgootelementen kunnen bijgevolg horizontaal geplaatst worden, waarbij dan toch een voor het af voer en van neer-slagwater voldoende verval verzekerd is. De hechting van de dakgootelementen vindt op doelmatige wijze plaats in een verticaal vlak en wel tenminste met de toegekeerde verticale zijden respectievelijk verticaal aangevormde zijden van de dakplaten. Om een groter hechtvlak te ver krijgen kan de hechting echter tegelijkertijd ook plaatsvinden op toegekeerde zijden van de steundelen. Het resultaat is derhalve een dakvlak, dat met inbegrip van de dakgoten een eenheid naar materiaal vormt.

De kenmerken van de conclusies 2 en 3 zijn gericht op de verdere oplegging van de steundelen en daarmee van de dakconstructie. Hierbij zijn deze opgelegd op een plafond, die een deel vormt van het betreffende gebouw, waarbij de plafond op haar beurt uitgevoerd kan zijn op gebruikelijke wijze, dat wil zeggen gevormd is uit beton of een houtconstructie. Zij kan echter ook bestaan uit een geopolymeermateriaal, en wel in gewapende of ongewapende, geschuimde of ongeschuimde vorm. Verder kan de buitenwand van het gebouw op gebruikelijke wijze bestaan uit metselwerk, maar dit metselwerk kan echter ook tenminste in zijn bovenste, bij de dakconstructie gelegen gebied bestaan uit een geopolymeermateriaal, dat hier bijzonder eenvoudige architectonische vormgevingsmogelijk-heden biedt. Verder kan een gebruikelijk metselwerk aan de buitenzijde, ter verbetering van de warmte-isolatie-eigen-schappen daarvan, bedekt zijn met een laag geopolymeer-schuimmateriaal, dat ter plaatse van de dakconstructie op stofhomogene wijze aan de delen daarvan gehecht kan zijn.

De kenmerken van conclusie 5 zijn in zoverre gericht op de opname van de dakconstructie in de constructie van het gebouw, dat de op het plafond liggende, bij voorkeur stofhomogeen aan de steundelen gehechte, uit geopolymeermateriaal bestaande bekleding een voortzetting vormt van de warmte-isolatie van de dakplaten, hetgeen in het bijzonder voordelig is ter plaatse van dakoverstekken.

De kenmerken van de conclusies 6 en 7 zijn gericht op verschillende varianten van de uiterlijke vorm van de dakplaatopstelling. Als resultaat bezit een op deze wijze uitgevoerd dak het voorkomen van een gebruikelijk, met klassieke dakpannen bedekt dak, hetgeen tegelijkertijd bereikt kan worden door overeenkomstige kleuring van ofwel de buitenste lagen van de uit geopolymeermateriaal be- staande dakplaten of van de daarop gehechte dakpannen.

De dakplaten zijn volgens het kenmerk van conclusie 8 strookvormig uitgevoerd en kunnen door de naar verhouding geringe dichtheid van het gebruikte geopoly-meermateriaal relatief lang uitgevoerd zijn. Dit brengt een verkorting van de montagetijden met zich mee.

Verdere uitvoeringen van de dakconstructie bestaan volgens het kenmerk van conclusie 9 daaruit, dat in de substantie van de dakplaten, maar ook van het plafond en eventueel van de buitenwand, een leidingnet kan zijn ingevormd, dat dient voor transport van een warmte-dragend medium, via welk ofwel een warmte-opname, bijvoorbeeld van invallende zonnestralen respectievelijk omge-vingswarmte, ofwel een warmte-afgifte plaatsvindt. Beschouwd voor het afzonderlijke constructiedeel betekent dit, dat een warmte-overdracht enkel in één richting plaatsvindt, maar in de tegengestelde richting verhinderd wordt. Dit laat zich bereiken doordat het betreffende constructiedeel aan zijn, het netwerk bevattende zijde ongeschuimd uitgevoerd is, en derhalve een verhoogde transporterend vermogen bezit, maar aan zijn van het netwerk afgekeerde zijde geschuimd uitgevoerd is en aldaar een dienovereenkomstig verminderd transporterend vermogen bezit. Deze deels geschuimde en deels ongeschuimde uitvoering laat zich op meerdere wijze praktisch realiseren door ofwel de betreffende verschillende lagen te verenigen tot een constructiedeel ofwel het schuimproces overeenkomstig te sturen.

Een op deze wijze gevormde dakconstructie vervult naast de gebruikelijke functies van een dak ook die van warmte-isolatie en kan bovendien een bijdrage leveren in klimaatbeheersing en wel op velerlei manieren, bijvoorbeeld op een manier waarbij de invallende zonnestralen omgezet worden in een warmtepompinstallatie.

De uitvinding wordt in het onderstaande onder verwijzing naar het op schematische wijze in de tekeningen weergegeven uitvoeringsvoorbeeld nader verduidelijkt.

Getoond wordt in: figuur 1 een perspectivisch, gedeeltelijk doorgesneden weergave van de wand en het dak van een gebouw; figuur 2 een bovenaanzicht op een hoekgebied van een dakgoot; figuur 3 een doorsnede volgens vlak III-III van de dakgoot van figuur 2; en figuur 4 een doorsnede volgens vlak IV-IV van de dakgoot van figuur 2.

In figuur 1 is met 1 het plafond van het gebouw aangegeven, welke plafond opgelegd is op een buitenwand 2. Het plafond 1 kan van de gebruikelijke soort zijn, zoals een hout- of betonconstructie, terwijl volgens de weergave in de tekening het daarnaar toegekeerde deel van de buitenwand 2 bestaat uit een geopolymeerwerkstof. De buitenwand 2 is aan haar boveneind in doorsnede verbreed en bezit een naar de buitenzijde 3 uitstekend deel 4, dat het oplegvlak 5 voor het plafond 1 vormt. De buitenwand 2 bestaat in dit geval uit een compact, dat wil zeggen ongeschuimd gevormd geopolymeermateriaal.

Als alternatief kan de buitenwand 2 ook op gebruikelijke wijze uitgevoerd zijn, dat wil zeggen bestaan uit gebruikelijk metselwerk, dat aan de buitenzijde een bekleding van geopolymeerschuimmateriaal draagt, welke bekleding aan haar bovenste eindgedeelte uitgevoerd is overeenkomstig het met verwijzingscijfer 2 aangegeven buitenwandgedeelte. Deze bekleding kan uitsluitend dienen voor warmte-isolatie, maar wegens de eenvoudige vormbaar-heid van constructiedelen uit geopolymeerschuimmateriaal kan deze bekleding ook tegelijkertijd zuiver architectonische doelen dienen.

Het plafond 1 draagt op haar beurt een bekleding 6 van geopolymeermateriaal, dat bij voorkeur geschuimd is. Een zich over de totale lengte van het plafond 1 - in de richting van de pijl 7 beschouwd - uitstrekkend steundeel 8 is opgelegd op het plafond 1.

Het steundeel 8 bezit een vlakke, voor oplegging op het plafond 1 bestemde onderzijde 9, twee met elkaar evenwijdige, zich loodrecht op het plafond 1 uitstrekkende zijden 10, 11 en een zich onder een hoek 12 met de horizontaal respectievelijk met het vlak van het plafond 1 uitstrekkende bovenzijde 13. Het steundeel 8 bestaat weer uit een geopolymeermateriaal dat geschuimd of ongeschuimd kan zijn.

De hoek 12 komt overeen met de hellinghoek van een dakvlak 14, dat zelf samengesteld is uit platen 15 van geopolymeermateriaal, waarbij de afzonderlijke platen 15 op stofhomogene wijze aan elkaar gehecht zijn, ter vorming van een samenhangend dakvlak. Het in de tekening niet weergegeven boveneind van de platen 15 respectievelijk van het dakvlak 14 is in het nokgebied op geschikte wijze ondersteund. De plaatdikte is zodanig gekozen, dat deze een voldoende eigen stijfheid bezit en in het algemeen geen verdere ondersteuning nodig heeft. In bepaalde gevallen kunnen de platen 15 echter voor verdere verbetering van de stijfheid voorzien zijn van geschikte wapeningsele-menten van metaal, bijvoorbeeld een vlechtwerk van metaaldraad, spoorstaven of glasvezels. Gevlochten wapeningsele-menten kunnen in het bijzonder opgenomen zijn in de nabij het oppervlakte gelegen lagen van de platen 15.

De verbinding van de platen 15 met het steundeel 8 vindt weer plaats door hechting, zodat de bekleding 6, het steundeel 8 en de dakplaten 15 en daarmee het gehele dak een naar materiaal geheel homogeen systeem vormen. De bovenzijde 16 van de platen 15 kan bijvoorbeeld zover op decoratieve wijze uitgevoerd worden, dat dit het aanzien van een met gebruikelijke dakpannen of andere dakbedek-kingselementen bedekt dak verkrijgt. Deze oppervlaktevorm-geving kan vergezeld worden van een overeenkomstige kleur-geving. Alternatief hiertoe is het ook mogelijk op de buitenzijde 16 van de platen 15 een opstelling van gebruikelijke dakpannen te maken, die tijdens het vervaardigen van de platen 15 daaraan gehecht worden.

Wezenlijk is dat het ondereind van de platen 15, de zijden 11 van het steundeel 8 en de kopzijden van het plafond 1 in een gemeenschappelijk verticaal vlak 17 liggen, dat een hechtvlak vormt waarop de dakgootelementen 18 aangebracht zijn. De hieronder nog nader te beschrijven dakgootelementen 18 zijn globaal doosvormig uitgevoerd en bestaan uit een geopolymeermateriaal, dat geschuimd of ongeschuimd kan zijn, waarbij het ene zijvlak 19 van deze dakgootelementen gebruikt wordt als hechtvlak, via welk in het vlak 17 een hechting met de dakplaten 15, het steundeel 8 en het plafond 1 verkregen wordt. Deze hechting vindt wederom op stofhomogene wijze plaats, dat wil zeggen met gebruikmaking van een geopolymeermateriaal.

Men zal zien dat de gehele dakconstructie met inbegrip van dakgoten een naar materiaal homogeen systeem vormt, dat wegens de speciale eigenschappen van het geopolymeermateriaal als buitengewoon bestand tegen omgevingsinvloeden te beschouwen is en in gelijke mate bouwstati-sche en warmte-isolatie-functies vervult.

De dakgootelementen 18 bezitten een zich naar de bodem toe in breedte versmallend stromingskanaal 20, dat eventueel voorzien kan zijn van een oppervlaktelaag om het weerstandsvermogen tegen omgevingsinvloeden verder te verbeteren, maar ook om gladde, de vorming van afzetting verhinderende oppervlakken te bereiken. Het stromingskanaal 20 bezit een geïntegreerd verval, zodat, ondanks horizontale aan-elkaar-hechting van de dakgootelementen 18, het stromingskanaal een voldoende verval naar een afvoer- of valpijp toe bezit.

In het onderstaande wordt aanvullend verwezen naar de afbeeldingen van de figuren 2-4, waarin functionele elementen, die overeenstemmen met die van figuur l, overeenkomstig genummerd zijn.

Ter versnelling van de afvoer van neerslagwater is de, door de dakgootelementen gevormde dakgoot, uitgevoerd met meerdere, dat wil zeggen tenminste twee verticale uitlopen of valpijpen, waarbij het stromingskanaal 20 zodanig uitgevoerd is, dat naar elke uitloop toe, ondanks horizontale plaatsing van de dakgootelementen 18, een geïntegreerd verval aanwezig is. Dit betekent dat - overeenkomstig het aantal uitlopen - in elke dakgoot tenminste één scheidingsvlak 21 aanwezig is, aan weerszijden waarvan het verval van het stromingskanaal 20 tegengesteld gericht is. In principe kan hierbij het in het scheidingsvlak 21 gelegen beginpunt 22 van een verval aangebracht zijn in een direct bij de bovenzijde 23 van een dakgootelement 18 gelegen gebied. Het verval kan een lineair maar ook een progressief of degressief verloop bezitten.

De afzonderlijke dakgootelementen van een dak-gootdeel worden op industriële wijze op voorafbepaalde lengten vervaardigd en op de bouw gesneden op de benodigde lengtes, waarbij een een eenheid vormend dakgootdeel ontstaat door het op stofhomogene wijze hechten van de kopzijden. Het scheidingsvlak 21 is in het weergegeven uitvoeringsvoorbeeld direct in het hoekgebied van een dakgoot gelegen en strekt zich uit onder een hoek 24 van 45° ten opzichte van de langshartlijnen 25 van de dakgootelementen 18. In principe kan het scheidingsvlak 21 echter op elke willekeurige plaats in een dakgoot gelegd worden. In het geval van een om een hoekgebied gelegde dakgoot is echter de lokatie van het scheidingsvlak 21 in het hoekgebied op de in figuur 2 getoonde manier doelmatig met het oog op een zo gering mogelijke stromingsweerstand voor het afstromende neerslagwater. Ook wordt hierdoor de vorming van afzettingen door ongunstige stromingsomstandigheden tegengegaan.

Het in de figuren 1-4 getoonde concept van een dakuitvoering kan met behoud van de principiële kenmerken op veelvoudige wijze gewijzigd worden. Zo bestaat er bijvoorbeeld de mogelijkheid om de aan de buitenzijde van een huis opstijgende warmte op te nemen ter plaatse van het dakoverstek en bijvoorbeeld om te zetten in een warm-tepompinstallatie. Voor dit doel is het plafond 1 gevormd uit een geopolymeerschuimmateriaal en aan de onderzijde voorzien van ribben, die een voor warmte-overdracht ter beschikking staand oppervlak vergroten, waarbij in de ribben respectievelijk in het plafond kanalen ingevormd zijn, die dienen voor transport van een warmtedragend medium. De kanalen beslaan op netwerkachtige wijze de gehele onderzijde van het dakoverstek en het plafond 1 is zodanig uitgevoerd, dat haar buitenzijde, dat de voor transport van het warmtedragend medium dienende kanalen bevat, gevormd is uit compact geopolymeermateriaal, maar haar van de buitenzijde afgekeerde achterzijde uitgevoerd is in geschuimd geopolymeer. Op deze manier wordt bereikt dat de via de buitenzijde opgenomen warmte onder benutting van de gunstige warmtegeleidingseigenschappen van het compacte geopolymeermateriaal overgedragen wordt naar de kanalen en daarmee naar het daarin stromende warmtetrans-porterende medium, maar niet in het plafond 1 doordringt, omdat het geschuimde gedeelte daarvan warmte-isolerend werkt. Op gelijke wijze kunnen ook de buitenwand van het gebouw en het dakvlak uitgevoerd zijn, dat wil zeggen dat ze aan hun buitenzijde gevormd zijn uit compact geopolymeermateriaal, waarbij in de buitenste lagen een buislei-dingnetwerk of op over de vlakken verdeelde wijze kanalen voor transport van een warmtetransporterend medium ingevormd respectievelijk opgenomen zijn, en waarbij deze constructiedelen in tegenstelling daartoe aan hun binnenzijde gevormd zijn uit geschuimd geopolymeermateriaal, zodat de via de buitenzijde opgenomen warmte in hoofdzaak slechts afgevoerd kan worden via het warmtetransporterende medium.

Zowel in de buitenwand van het gebouw als in de dakconstructie kunnen ventilatiespleten respectievelijk ventilatie-uitsparingen gevormd zijn. De hierboven uiteengezette, voor warmte-opname dienende uitvoering van dak, dakoverstek en buitenwand bevindt zich aan de zuidzijde van een gebouw. Aan de noordzijde wordt daarentegen gebruik gemaakt van een laagopbouw, waarin aan de buitenzijde warmte-isolerende, dat wil zeggen uit geschuimd geopolymeermateriaal bestaande lagen aanwezig zijn en aan de binnenzijde dergelijke lagen aanwezig zijn, voor warmteoverdracht, dat wil zeggen uitgevoerd uit een ongeschuimd compact geopolymeermateriaal aanwezig zijn, waarbij aan de binnenzijde, ter vergroting van het warmte-overdragende oppervlak ribben of andere oppervlaktestructuurelementen aanwezig kunnen zijn. Men zal erkennen dat de dakconstructie volgens de uitvinding op vele manieren statische, warmte-isolerende, ventilerende en verwarmingstechnische functies vervult, waarbij tegelijkertijd de afwatering van het dak verzorgd is. Het dak kan opgebouwd zijn uit slechts enkele, industrieel geprefabriceerde maar op de bouw op individueel gewenste afmetingen en schuintes en dergelijke af te stemmen constructiedelen, die enerzijds middels stoffelijk homogene hechting tot grotere eenheden te verbinden zijn maar anderzijds wegens de gemakkelijk verspanende bewerkbaarheid op eenvoudige wijze latere veranderingen mogelijk maken. Tenslotte kan wegens de eenvoudige vormgeving van geopolymeermaterialen ook rekening gehouden worden met zuiver architectonische opvattingen.

Claims (9)

1. Dakconstructie tenminste bestaande uit een onder een hoek (12) ten opzichte van de horizontaal hellend, uit een aantal van uit anorganisch materiaal bestaande dakplaten (15) samengesteld dakvlak (14), waarbij de dakplaten (15) ter vorming van een gesloten dakvlak (14) zijdelings op afdichtende wijze aan elkaar gehecht zijn en opgelegd zijn op steundelen (8), waarvan de als oplegvlak gevormde bovenzijden (13) onder de hoek (12) hellen ten opzichte van de horizontaal, waarbij de steundelen (8) van hetzelfde materiaal gevormd zijn als de dakplaten (15), met het kenmerk, dat de dakplaten (15) gehecht zijn aan de steundelen (8), dat langs de onderrand van het dakvlak (14) dakgootelementen (18) aangebracht zijn, dat de dakgootelementen (18) tenminste gehecht zijn aan de toegekeerde zijden van de dakplaten (15) en dat de dakplaten (15), de dakgootelementen (18) en de steundelen (8) bestaan uit een geopolymeermateriaal en op stoffelijk homogene wijze aan elkaar gehecht zijn.

2. Dakconstructie volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de dakgootelementen (18) in een in hoofdzaak verticaal vlak (17) gehecht zijn aan de toegekeerde zijden van tenminste de dakplaten (15).

3. Dakconstructie volgens conclusie 1 of 2, met het kenmerk, dat de steundelen (8) opgelegd zijn op een plafond (l), dat het plafond (1) uitsteekt van de buitenwand (2) van een gebouw om een dakoverstek (26) te vormen en dat het vrije eind van het plafond (1), één zijde (11) van het steundeel (8) en het ondereind van de dakplaatop-stelling gelegen zijn in een gemeenschappelijk vlak (17).

4. Dakconstructie volgens conclusie 3, met het kenmerk, dat het plafond (1) bestaat uit beton, een houten constructie of een geopolymeermateriaal en dat de buitenwand (2) bestaat uit metselwerk, eventueel bekleed, of uit een geopolymeermateriaal.

5. Dakconstructie volgens conclusie 3 of 4, met het kenmerk, dat op het plafond (1) een bekleding (6) van geopolymeermateriaal opgebracht is en dat de bekleding (6) tenminste gehecht is aan de steundelen (8).

6. Dakconstructie volgens een der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat in de buitenzijde van de dakplaten (15) een op gebruikelijke dakpannen gelijkende structuur gevormd is.

7. Dakconstructie volgens een der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat op de buitenzijde van de dakplaten (15) gebruikelijke dakpannen gehecht zijn.

8. Dakconstructie volgens een der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de dakplaten (15) strook-vormig zijn.

9. Dakconstructie volgens een der conclusies 3-8, met het kenmerk, dat in het plafond (1) en/of de dakplaten (15) en/of de buitenwand (2) kanalen gevormd zijn voor transport van een warmtetransporterend medium, dat de kanalen een vlakdekkend, eventueel voor opname of afgifte van warmte over het vlak bestemd leidingnetwerk vormen en dat de de kanalen opnemende constructiedelen aan hun voor warmte-afgifte of warmte-opname zijde bestaan uit compact, dat wil zeggen ongeschuimd geopolymeermateriaal en op de daaraan tegengestelde zijde uit geschuimd geopolymeermateriaal.