NL9202249A

NL9202249A - Verdovingsinrichting voor slachtvee.

Info

Publication number: NL9202249A
Application number: NL9202249A
Authority: NL
Original assignee: Stork Rms Bv
Priority date: 1992-04-02
Filing date: 1992-12-23
Publication date: 1993-11-01
Also published as: DE69304381T2; US5326307A; DE69304381D1; EP0564052A1; EP0564052B1; ES2091544T3; DK0564052T3

Description

VERDOVINGSINRICHTING VOOR SLACHTVEE

In aanvraagsters niet-voorgepubliceerde Nederlandse octrooiaanvrage NL-92 00104 is een inrichting voor het verdoven van slachtvee, zoals varkens, schapen en dergelijke, beschreven. Voorafgaand aan het doden van het dier vindt een verdovingsbewerking plaats, waarbij een stroomstoot door de kop van het dier wordt geleid. Daartoe wordt gebruik gemaakt van twee elektroden die van twee van elkaar afgewende zijden tegen de kop van het dier worden gedrukt. Na het aldus aandrukken van de elektroden vindt er stroomdoorgang door de elektroden plaats, waardoor het dier verdoofd raakt.

Gebleken is, dat bij een dergelijke verdovingsbewerking een kramptoestand in de nek- en/of rugspieren van het dier optreedt, waardoor de kop zich met kracht omhoog beweegt. Dit kan de aangedrukte positionering van de elektroden nadelig beïnvloeden, hetgeen ten koste kan gaan van de kwaliteit van de verdoving.

Het doel van de uitvinding is, een verdovingsinrichting zodanig uit te voeren, dat de elektroden met volledige betrouwbaarheid in de gewenste aangedrukte positie worden gehouden gedurende de volledige tijd, waarin de stroomdoorgang door de kop plaatsvindt.

In verband hiermee vertoont de inrichting volgens de uitvinding de bijzonderheid, dat de elektroden in in hoofdzaak verticale richting een onafhankelijke eerste translatie-vrijheidsgraad bezitten. De elektroden kunnen in rust in een voorafbepaalde referentiepositie worden gehouden. Hiertoe kunnen bijvoorbeeld veermiddelen worden toegepast.

Opgemerkt wordt, dat uit NL-A-7904935 een verdovingsinrichting bekend is, waarbij de elektroden zwaaibaar zijn opgehangen. Door deze zwaaibaarheid in een verticaal vlak bezitten de elektroden twee gekoppelde graden van vrijheid, één horizontaal en één verticaal. In de vrijhangende toestand domineert de horizontale vrijheidsgraad, terwijl de verticale graad van vrijheid afhankelijk is van de horizontale graad van vrijheid en correspondeert met een tweede-orde effect. Deze opbouw volgens de stand der techniek is derhalve niet in staat, de werkelijke beweging van de kop van een dier tijdens het doorleiden van de stroomstoot te volgen, waardoor de gewenste betrouwbaarheid van aandrukking van elektroden niet kan worden gegarandeerd.

Bij voorkeur vertoont de inrichting de bijzonderheid, dat de elektroden in horizontale richting een onafhankelijke tweede translatie-vrijheidsgraad bezitten, de richtingen van welke eerste en tweede vrijheidsgraden een vlak bepalen, dat in de lengterichting van een te behandelen dier ligt. Deze uitvoering heeft het voordeel, dat de elektroden op deze wijze in staat zijn, de beweging van de kop van het dier bij het doorleiden van de stroomstoot door de kop te volgen.

De hiervoor beschreven uitvoeringen hebben gemeen, dat de elektroden in een in hoofdzaak verticaal vlak beweegbaar zijn. Het kan onder omstandigheden voorkomen, dat de omhoog gerichte beweging van de kop ook een zijdelingse component bezit. Om ook in een dergelijk geval te verzekeren, dat de aandruk van de elektroden gehandhaafd blijft, kunnen met voordeel de elektroden onafhankelijk' van elkaar beweegbaar zijn.

Gebleken is, dat de genoemde onwillekeurige beweging van de kop bij het doorleiden van de stroomstoot in hoofdzaak plaatsvindt rond een scharnier-hartlijn, die zich bevindt in een gebied in de rugzone van het dier. Aangenomen kan worden, dat deze imaginaire scharnier-hartlijn voor dieren van vergelijkbare lengte ongeveer op dezelfde plaats ligt. Dit biedt voor een zo goed mogelijk volgen van de beweging van de kop de mogelijkheid dat de elektroden beweegbaar zijn rond een hartlijn, die in hoofdzaak samenvalt met de scharnier-hartlijn, rond welke de kop van een te verdoven dier zich beweegt als gevolg van het doorleiden van de stroomstoot.

Als alternatief kunnen de elektroden zwenkbaar zijn opgesteld. Voorwaarde is natuurlijk altijd, dat de elektroden met een gewenste kracht tegen de kop van het dier aangedrukt kunnen worden, voorafgaand aan het doorleiden van de stroomstoot. Bijvoorbeeld kunnen de elektroden worden gedragen door schroefveren.

Om, zoals boven reeds aangegeven, een zijdelingse beweegbaarheid van de elektroden mogelijk te maken kan een bepaalde uitvoering de bijzonderheid vertonen dat de elektroden een derde translatie-vrijheidsgraad bezitten. Deze graad van vrijheid behoeft niet onafhankelijk te zijn.

Bij een zwenkende beweging van de elektroden moet bij voorkeur worden voorkomen, dat een schuiven van de elektroden ten opzichte van het contactvlak met de kop optreedt. Hiertoe kan de inrichting het kenmerk vertonen dat de elektroden roteerbaar zijn rond een hartlijn die ligt in een horizontaal vlak en die in hoofdzaak dwars op de lengterichting van een te verdoven dier ligt, en aldus een rotatie-vrijheidsgraad bezitten. Verder kunnen de elektroden worden gedragen door armen, die zwenkbaar zijn rond de genoemde scharnier-hartlijn, in welk geval de elektroden ten opzichte van die armen niet scharnierbaar behoeven te zijn. Door de elektroden te koppelen aan schroefveren kan ook de gewenste roteerbaarheid worden bereikt.

De uitvinding zal nu worden toegelicht aan de hand van bijgaande tekening. Hierin tonen: figuur 1 een schematisch vooraanzicht van een inrichting volgens de uitvinding in een eerste uitvoeringsvoorbeeld; en figuur 2 een gedeeltelijk weggebroken perspectivisch aanzicht van een tweede uitvoeringsvoorbeeld.

Eerst wordt nu verwezen naar figuur 1.

Twee zijgeleidingsorganen 1, 2 beperken de vrijheid van de kop van het dier, zoals beschreven in de genoemde Nederlandse octrooiaanvrage 92 00104. Gebruik wordt daartoe gemaakt van een cilinder 3, die onder invloed van een niet getekend besturingssysteem van lengte kan variëren, tegen de veerkracht van twee veren 4, 5, die zijn verbonden met een schematisch aangeduid gestel 6. De einden van de cilinder 3 zijn respectievelijk verbonden met een geleiding 7 en 8, welke geleidingen geleidbaar zijn over een met het gestel verbonden leistang 9. Met de geleidingen 7, 8 zijn de zijgeleidingsorganen, respectievelijk 1, 2 verbonden.

Duidelijk zal zijn dat de cilinder 3 van het enkelwerkende type kan zijn, in zijn bekrachtigde toestand de zijgeleidingsorganen 1, 2 naar elkaar toe drukt en dat de veren 4, 5 voor het terugstellen in de rusttoestand dienen.

De leistang 9 draagt verder een daarover schuifbaar geleide geleiding 10. Deze geleiding 10 is via veren 11, 12 gekoppeld met de leistang 9. Doordat het knooppunt 13 van de veren 11, 12 op de in de figuur aangeduide wijze met de leistang 9 is verbonden, bepalen ze aldus een rustpositie van de geleiding ten opzichte van de leistang 9.

De aldus tegen de kracht van de veren 11, 12 heen en weer beweegbare geleiding 10 draagt een gestel 14, dat via scharnieren 15, 16 elektroden 17, 18 dragende armen 19, 20 draagt. Deze armen 19, 20 zijn zwenkbaar door middel van een cilinder 21, die eveneens bestuurbaar is door middel van niet getekende middelen tussen een stand, waarin de elektroden 17, 18 met een gewenste kracht drukken tegen de kop 22 van een te verdoven dier en een tweede stand, waarin de elektroden vrij zijn.

Het gestel 14 wordt door de geleiding 10 op en neer beweegbaar gedragen via een geleiding 23 die schuifbaar is over een leistang 24, die is verbonden met de geleiding 10.

De geleiding 23 is via een veer 25 met de horizontale geleiding 10 gekoppeld en draagt via een veer 26 het gestel 14. Desgewenst kan de veer 26 zijn vervangen door een starre koppeling.

Op de hierboven beschreven wijze is de gewenste horizontale en verticale beweeglijkheid van de elektroden 17, 18 gewaarborgd.

Figuur 2 toont een varken 27, dat wordt gedragen door een zogenaamde "restrainer" 88. Op deze restrainer, die als transportband is uitgevoerd, ligt een te behandelen varken 27 rustig en wordt daarop liggend met een bepaalde snelheid getransporteerd. Wanneer de kop 22 van het varken de elektroden 17, 18 heeft bereikt, vindt door bekrachtiging van de cilinder 21 aandrukking van deze gepunt uitgevoerde elektroden tegen de kop 22 plaats. Door middel van niet-getekende middelen, zoals een hydraulische cilinder, wordt een wagen 29, die door middel van een gestel 30 de elektroden 17, 18 draagt, met dezelfde snelheid aangedreven als de restrainer 28. Aldus kunnen de elektroden 17, 18 het varken 27 tijdens de verdovingsbewerking volgen. Het zal duidelijk zijn dat de tijd, gedurende welke de wagen 29 met het varken moet meebewegen overeenkomt met de tijd, gedurende welke de stroomstoot moet worden doorgeleid door de elektroden 17, 18.

De wagen 29 is rolbaar geleid in rails 31, 32, die zich evenwijdig aan de restrainer 28 uitstrekken.

Het gestel 30 is scharnierbaar gedragen door een tweede gestel 32, dat op zijn beurt scharnierbaar wordt gedragen door de wagen 29. Het gestel 32 kan ten opzichte van de wagen zwenken onder invloed van een cilinder 33, die enerzijds met het gestel 32 en anderzijds met een uitsteeksel 34 aan de wegen 29 gekoppeld is.

Het zwenkbare gestel 30 vertoont een omhoog uitstekend deel met horizontale arm 35, welke arm via een tweede cilinder 36 met de wagen 29 verbonden is.

Voor de goede orde wordt opgemerkt, dat de besturing van de cilinders 3, 21, 33, 36 en de aandrijfcilinder voor de heen en weer gaande beweging van de wagen 29 niet zijn getekend. Ook is afgezien van het tekenen van de elektrische eenheid, die zorgt voor het doorleiden van een stroomstoot via de elektroden 17, 18.

Zoals reeds opgemerkt, wordt voorafgaand aan het doorleiden van de stroomstoot door de elektroden 17, 18 de wagen 29 met het varken 27 meebewogen. De cilinder 36 wordt in een vaste stand gebracht, terwijl de cilinder 33 zodanig wordt bestuurd, dat hij als veer kan werken. Als gevolg van de getoonde constructie zijn de elektroden 17, 18 in een in hoofdzaak verticaal vlak beweegbaar rond een scharnier-hartlijn 37. Dit is de hartlijn, rond welke de kop 22 van het dier zich door samentrekking van de nekspieren zal bewegen tijdens het doorleiden van de stroomstoot. Door deze constructie wordt verzekerd, dat de elektroden 17 op de correcte wijze aangedrukt blijven tegen de kop en de kwaliteit van de bedwelming verzekerd is.

Na het uitvoeren van de bedwelmingsoperatie wordt de cilinder 33 in een vaste stand gebracht en wordt de cilinder 36 bekrachtigd voor het naar zich toe trekken van de arm 35, waardoor het onderste deel van het gestel 30 met de elektroden 17, 18 omhoog wordt geklapt. In deze toestand is de inrichting gereed voor het bedwelmen van het volgende varken en kan de wagen 29 terugbewegen naar zijn uitgangspositie.

Met het eerste gestel 30 zijn gekromde platen 38, 39 verbonden die ervoor dienen, tijdens de toevoer van een dier 27 de kop 22 correct te positioneren ten opzichte van de elektroden 17, 18. Zoals figuur 2 toont vertonen de richtplaten 38, 39 daartoe een zodanige vorm,, dat ze samen een algemeen trechtervormige mantel vormen, waardoor een correcte, naar voren gerichte positionering van de kop 22 altijd is verzekerd.

De aandacht wordt erop gevestigd, dat de richtplaten 38, 39 de elektroden zelf kunnen zijn, in welk geval de elektroden 17, 18 en de bijbehorende draag- en besturingsconstructie achterwege zou kunnen blijven. In dit verband wordt er evenwel op gewezen, dat het, naar de huidige inzichten, de voorkeur verdient, de vorm van de elektroden 17, 18 zodanig te kiezen, dat althans het buitenste deel van de huid van de kop 22 enigszins wordt gepenetreerd om een optimale stroomdoorgang te waarborgen. Daartoe kunnen de elektroden gepunt zijn, een scherpe rand vertonen of een aantal, bijvoorbeeld kransgewijs gerangschikte scherpe delen vertonen.

Claims

1. Inrichting voor het door middel van een stroomstoot door de kop verdoven van slachtvee, zoals varkens en schapen, omvattende twee met een gewenste druk van weerskanten tegen de kop van een dier te drukken elektroden, met het kenmerk, dat de elektroden in in hoofdzaak verticale richting een onafhankelijke eerste translatie-vrijheidsgraad bezitten.

2. Inrichting volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de elektroden in horizontale richting een onafhankelijke tweede translatie-vrijheidsgraad bezitten, de richtingen van welke eerste en tweede vrijheidsgraden een vlak bepalen, dat in de lengterichting van een te behandelen dier ligt.

3. Inrichting volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de elektroden onafhankelijk van elkaar beweegbaar zijn.

4. Inrichting volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de elektroden beweegbaar zijn rond een hartlijn, die in hoofdzaak samenvalt met de scharnier-hartlijn, rond welke de kop van een te verdoven dier zich beweegt als gevolg van het doorleiden van de, stroomstoot.

5. Inrichting volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de elektroden zwenkbaar zijn opgesteld.

6. Inrichting volgens conclusie 2, met het kenmerk, dat de elektroden een derde translatie-vrijheidsgraad bezitten.

7. Inrichting volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de elektroden roteerbaar zijn rond een hartlijn die ligt in een horizontaal vlak en die in hoofdzaak dwars op de lengterichting van een te verdoven dier ligt, en aldus een rotatie-vrijheidsgraad bezitten.