NL9100906A - Besturingssignaaluitspreider. - Google Patents

Description

UITTREKSEL

Inrichting voor het uitspreiden van een besturingssignaal, omvattende verbredingsketens voor het horizontaal en vertikaal verlengen van het besturingssignaal. een lijn-signaaluitspreidingsketen voor het opwekken van een hellende funktie van toenemende waarden tijdens een bepaald interval aan hetbegin van elk verlengd besturingssignaal, het handhaven van de maximale waarde van de hellende funktie gedurende het resterende gedeelte van de verlengde besturingssignalen en het opwekken van een hellende funktie van afnemende waarden aan het einde van elk verlengd besturingssignaal. De inrichting omvat tevens een keten voor het combineren van de waarden op overeenkomstige punten langs een aantal lijnen wanneer de lijnen worden afgetast.

Korte aanduiding: Besturingssignaaluitspreider.

De onderhavige uitvinding heeft betrekking op een systeem voor het afvlakken of uitspreiden van overgangen tussen gebieden van een beeld dat wordt verzonden door middel van een televisiesignaal, welke gebieden worden verwerkt op een eerste wijze, en gebieden welke worden verwerkt op een tweede, verschillende wijze.

De verwerking van standaard televisiesignalen (zoals NTSC of PAL), welke beelden weergeven, wordt vaak veranderd ter aanpassing aan de omgeving van het signaal. Deze adaptieve verwerking kan tot resultaat hebben dat sommige gebieden van een beeld op één wijze verwerkt worden en andere aangrenzende gebieden worden verwerkt op een daarvan verschillende wijze. Indien de verwerkingsverschillen door een kijker waargenomen kunnen worden, kunnen de verschillende gebieden en de overgang daartussen onderscheiden worden, en de beeldkwaliteit verslechtert.

Voor het scheiden van chrominantie- en luminantiecom-ponenten van het samengestelde videosignaal kan bijvoorbeeld een beeldkamfilter gebruikt worden. Zo lang er geen verandering in het beeld plaatsvindt gedurende het beeld-tijdsinterval kunnen de luminantie- en chrominantiecompo-nenten volledig gescheiden worden. Indien de scène verandert over het beeldtijdsinterval, zal enige kleurinforma-tie aanwezig zijn in de afgescheiden luminantiecomponent en enige helderheidsinformatie aanwezig zijn in de chromi-nantiecomponent.

Een lijnkamfilter zal de luminantie- en chrominantie-componenten ook afscheiden uit het samengestelde videosignaal en wekt geen aanzienlijk verslechterde componentsig-nalen op in de aanwezigheid van beweging van het beeld. Een lijnkamfilter vermindert echter de vertikale definitie van het weergegeven beeld in vergelijking tot een beeldkamf il ter. Bovendien kan een beeld dat wordt verwerkt door een lijnkamfilter op plaatsen waar een vertikale overgang optreedt verslechteren als gevolg van het feit dat kleur-informatie in de luminantiecomponent wordt geïntroduceerd, hetgeen een beeldartefakt opwekt dat bekend is als hangen de punten; en helderheidsinformatie in de chrominantie wordt gebracht, waardoor onjuiste kleuren worden opgewekt in de nabijheid van de overgang.

Het televisiesignaal kan adaptief verwerkt worden door het detecteren van de aanwezigheid of afwezigheid van beeldbeweging. In gebieden waarin het beeld stationair is kan het beeldkamfilter gebruikt worden, en in gebieden waarin het beeld verandert wordt het lijnkamfilter gebruikt .

Een ander voorbeeld van een dergelijke adaptieve verwerking is een adaptieve dubbel afgetaste niet-geïnter-linieerde aftastomzetter. In een dergelijke omzetter worden tussenliggende lijnen weergegeven tussen lijnen van geldende raster. De tussenliggende lijnen kunnen die van het voorafgaande raster zijn, maar dan treden in de aanwezigheid van dergelijke beeldveranderingen zichtbare arte-fakten, zoals getande randen op. De tussenliggende lijnen kunnen ook geïnterpoleerd worden op basis van lijnen binnen het geldende raster, maar de vertikale definitie wordt verminderd en er kan lijnflikkering optreden. In gebieden waarin beeldveranderingen waargenomen worden, worden tussenliggende lijnen weergegeven die zijn verkregen door interpolatie tussen rasters en in andere gevallen worden raster-vertraagde tussenliggende lijnen weergegeven.

Nog een ander voorbeeld is een adaptieve differen-tieerschakeling waarin gebieden met een relatief hoge ruis worden verwerkt met een relatief lage differentieerfaktor en gebieden met een relatief lage ruis worden verwerkt met een relatief hoge differentieerfaktor.

In alle voorgaande voorbeelden wordt de verwerking van de televisiesignalen gewijzigd in reaktie op de waarde van een geschatte parameter van het beeld. De parameter is beweging in het geval van luminantie-/chrominantieschei-ding en dubbel-aftastende niet-geïnterlinieerde omzetting, en het is het relatieve ruisniveau in het geval van de differentiëring. Verschillend verwerkte gebieden, en waarneembare grenzen tussen deze gebieden waar de parameter aanwezig is en waar deze afwezig is, is een ongewenste artefakt die wordt geïntroduceerd door de bovenstaande soorten adaptieve verwerking. Het is wenselijk de zichtbaarheid van dit artefakt in dergelijke systemen te verminderen waardoor de waargenomen kwaliteit van het beeld wordt verbeterd.

In het Amerikaanse octrooischrift 4.868.650 wordt beschreven dat een parameter van het samengestelde videosignaal wordt geschat voor punten in het beeld. Daarna wordt een besturingssignaal opgewekt dat is gebaseerd op de parameter. Dit besturingssignaal kan gebruikt worden voor het besturen van de keuze van de verwerkingsmodi. De waarde van het besturingssignaal wordt dan symmetrisch uitgespreid op een geleidelijk afnemende wijze rond het gebied waarin het besturingssignaal in tenminste één richting wordt opgewekt. Dit wekt een gebied op waarin de verwerking geleidelijk verandert vanaf een gebied waarin één soort verwerking wordt uitgevoerd naar een gebied waarin de andere soort verwerking wordt uitgevoerd.

In de volgende beschrijving van een toestel voor het uitspreiden van een besturingssignaal heeft het woord ’’horizontaal” betrekking op een richting langs de aftast-lijnen en het woord ’•vertikaal" op een richting loodrecht op de aftastlijnen. Alhoewel de uitvinding toegepast kan worden met behulp van analoge ketens, zal deze beschreven worden in digitale vorm.

Aangezien de besturingssignalen voor beeldpunten langs de aftastlijnen worden afgeleid, hebben deze een vaste besturingssignaalamplitude zoals één, en de overige signalen hebben referentiewaarden zoals nul. Voor de vakman is duidelijk dat elke aftastlijn een vast aantal beeldpunten heeft, en wanneer dit aantal beeldpunten is ontvangen, plaatst een beeldvormingstoestel het volgende beeldpunt aan het begin van de volgende lijn.

Volgens deze uitvinding wordt het besturingssignaal toegevoerd aan een horizontale verbreder en een vertikale verbreder die in serie zijn verbonden in één van de twee volgordes. De horizontale verbreder herhaalt elke logische 1 van een besturingssignaal n maal, waarbij n gelijk is aan het aantal klokvertragingselementen in de horizontale verbreder, en de vertikale verbreder herhaalt elke aftast-lijn m maal, waarin m gelijk is aan het aantal lijnvertragingen, aangeduid door "l-H" vertragingen, in de vertikale verbreder. Aldus worden m+1 identieke aftastlijnen opgewekt, die elk 1-en hebben op de plaatsen langs de lijnen waar de oorspronkelijke besturingssignalen optraden en n 1-en extra die onmiddellijk daarna optreden.

Wanneer de uitgebreide verzameling besturingssig-naalwaarden, omvattende de herhaalde aftastlijnen, tevoorschijn komt uit de horizontale en vertikale verbreders, wordt deze toegevoerd aan een lijnsignaaluitspreider welke een hellende funktie van toenemende waarden opwekt, beginnend bij het eerste oorspronkelijke besturingssignaal-beeldpunt en zich voortzettend over de 1-beeldpunten die daarop volgen. De lijnsignaaluitspreider behoudt de maximale daardoor opgewekte waarde aan het einde van de hellende funktie van n beeldpunten totdat de laatste 1 is ontvangen. Op dit punt wekt de li jnsignaaluitspreider een hellende funktie van afnemende waarden op tijdens de volgende r beeldpunten, waarbij duidelijk zal zijn dat r gelijk kan zijn aan n voor het bereiken van een symmetrie tussen de hellende funktie van toenemende waarden en de hellende funktie van afnemende waarden.

Aldus wekt de lijnsignaaluitspreider een signaal op dat, in plaats van een besturingssignaal dat abrupt verandert van een 0 naar een 1 en terug naar een 0, geleidelijk verandert van 0 naar een maximale waarde, zoals 7, op het punt waar het oorspronkelijke besturingssignaal juist verscheen, behoudt deze waarde tijdens een aantal klokcycli dat gelijk is aan het aantal opeenvolgende besturingssignalen en verlaagt dan geleidelijk dat signaal terug naar een waarde 0. Op dit punt zijn er m+1 identieke lijnen.

Hoewel dit het besturingssignaal horizontaal uitspreidt langs elk van de m+1 lijnen, vindt geen vertikale uitspreiding plaats omdat alle lijnen dezelfde waarden hebben. Vertikale uitspreiding wordt overeenkomstig de voorkeursuitvoeringsvorm van de uitvinding bereikt door in feite een venster te vormen dat één klokcyclus breed en m+1 lijnen hoog is. Dit venster wordt horizontaal afgetast totdat het einde van de lijnen is bereikt en daarna met één lijn omlaag gebracht alvorens opnieuw langs de lijnen af te tasten. De besturingssignaalwaarde voor het punt dat overeenkomt met de onderzijde van het venster is een funktie van alle waarden binnen het venster. Er is gevonden dat een eenvoudige optelling van de waarden binnen dit venster goed werkt.

Voor de vakman zal duidelijk zijn dat de noodzakelijke vertragingen die zijn vereist voor het verkrijgen van de uitspreidingsbesturingssignalen op deze wijze de uit-spreidingsbesturingswaarden voor de oorspronkelijke bestu-ringssignalen zullen vertragen met n beeldpuntintervallen plus m aftastlijnintervallen ten opzichte van het bijbehorende videosignaal. Dit kan gecorrigeerd worden door de videosignalen over n beeldpunten en m lijnaftastinterval-len te vertragen.

Een duidelijk voordeel van deze werkwijze voor het uitspreiden van besturingssignalen is dat de maximale waarde van de stijgende hellende funktie optreedt bij het eerste oorspronkelijke besturingssignaalbeeldpunt en niet bij een willekeurig later beeldpunt zoals in andere werkwijzen.

De uitvinding wordt toegelicht aan de hand van de tekening, waarin:

Fig. 1 een blokschema is van televisie-apparatuur waarin een besturingssignaal dat beweging weergeeft wordt uitgespreid voor het opwekken van een beter kleurenbeeld uit signalen welke zijn uitgezonden overeenkomstig de NTSC-standaard;

Fig. 2 een blokschema is van een besturingssignaal-uitspreider die is opgebouwd volgens deze uitvinding;

Fig. 3 de ketens van één uitvoeringsvorm van de uitvinding toont;

Fig. 3A-3E respektievelijk signaalwaarden weergeven welke optreden op de overeenkomstige van letters voorziene punten in fig. 3;

Fig. 3B' de werking weergeeft wanneer de positie van de horizontale en vertikale verbreders omgekeerd zijn;

Fig. 4A-4E respektievelijk signaalwaarden weergeven welke worden opgewekt op overeenkomstige van letters voorziene punten in fig. 3 zoals deze berekend zouden worden voor het afleiden van de definitieve besturingssig-naalwaarden zoals wordt getoond in fig. 4E;

Fig. 5 een lijnsignaaluitspreider weergeeft welke gebruik maakt van PROM's in plaats van multiplexers zoals in fig. 3 ; en

Fig. 5A een tabel is voor het verklaren van schakel-funkties van fig. 5.

De weergegeven uitvoeringsvorm zal hieronder beschreven worden in termen van een bewegings-adaptieve luminan-tie-/chrominantiescheider. Een gelijksoortige opstelling zou gebruikt kunnen worden voor andere adaptieve verwer-kingsketens zoals een dubbel-afgetaste niet-geïnterli-nieerde adaptieve aftastingsomzetting, of adaptieve differentiëring.

In fig. 1 wordt een samengesteld videosignaal zoals het signaal dat door een televisie-ontvanger wordt afgeleid van een NTSC-uitzending toegevoerd aan klem 10. Een bewegingsdetector 12 verschaft een signaal met een waarde zoals 1 wanneer beweging wordt geacht aanwezig te zijn en een referentiesignaal 0 wanneer beweging wordt geacht niet aanwezig te zijn, aan een signaaluitspreider 14 zoals hierin beschreven zal worden. Een ,,k-waarde,,-generator 16 reageert op het signaal aan de uitgang van de signaaluitspreider 14 met het afgeven van waarden van k en 1-k voor de besturing van zachte schakelaars 18 en 20. Het samengestelde videosignaal bij klem 10 wordt via een aanpassings-vertragingselement 22 toegevoerd aan een beeldkamfilter 24 en via een aanpassingsvertragingselement 26 aan een lijn-kamfilter 28.

Wanneer er geen beweging in het beeld is, wordt het uitgangssignaal van de beeldkamfilter 24 gebruikt voor het verschaffen van het luminantiesignaal Ypc en het chromi-nantiesignaal Cpc. Beeldkamfliters maken gebruik van het feit dat bij afwezigheid van beweging twee samengestelde videobeelden die zijn gescheiden door een beeldtijdsinter-val uitsluitend verschillen ten aanzien van de fase van het chrominantiesignaal. Daarom wordt, wanneer twee samengestelde videosignalen op één beeld afstand bij elkaar opgeteld worden, de chrominantie verwijderd terwijl de luminantie versterkt wordt, waardoor een luminantiesignaal verschaft wordt dat vrij is van kleurcontaminatie. Op een gelijksoortige wijze verwijdert de aftrekking van deze twee signalen de luminantie en verschaft een chrominantie-signaal dat vrij is van luminantiecontaminatie. Wanneer echter sprake is van beweging wordt het uitgangssignaal van de lijnkamfilter 28 gebruikt. Aangezien er normaal slechts weinig veranderingen optreden van één lijn naar de volgende en het chrominantiesignaal 180 graden in fase verschoven is op aangrenzende lijnen, verwijdert een optelling van de signalen van gelijke punten op aangrenzende lijnen de chrominantiecomponenten en versterkt de luminantiecomponenten, en een aftrekking verwijdert de luminantie en versterkt de chrominantie waardoor ongecontamineerde luminantie- en chrominantiesignalen worden verschaft. Het lijnkamfilter vermindert de vertikale definitie echter met de helft.

Indien de beelkamsignalen afkomstig van het beeldkam-filter 24 uitsluitend zouden worden gebruikt wanneer er geen beweging is en de lijnkamsignalen afkomstig van het lijnkamfilter 28 uitsluitend zouden worden gebruikt wanneer er beweging is, zou het verschil tussen gebieden van het beeld waar geen beweging is en gebieden waar wel beweging is, in de meeste gevallen zeer aanmerkelijk zijn. Het is daarom beter om geleidelijk minder van de signalen afkomstig van het beeldkamfilter 24 en meer van de signalen afkomstig van het lijnkamfilter 28 te gebruiken wanneer het aftasten van het beeld dichter komt bij het gebied waarin beweging is. Daar waar beweging is, is k=l, en daar waar geen beweging is, is k=0. In het gebied dat gebieden met beweging omringt, neemt k tussenliggende waarden aan. Aldus bepaalt de waarde van k de relatieve aandelen van de uitgangssignalen van de kamfliters 24 en 28 die onderling worden gemengd in de zachte schakelaars 18 en 20.

De signaaluitspreider 14 geeft een maximale waarde af op punten waar beweging is en waarden die geleideli jk kleiner worden wanneer de afstand tot het gebied waarin beweging is, toeneemt.

Het blokschema van fig. 2 geeft de hoofdcomponenten weer van een besturingssignaaluitspreider die is opgebouwd volgens de uitvinding.

Besturingssignalen met waarden 1 wanneer een verschijnsel zoals beweging aanwezig is en een waarde 0 wanneer dit niet aanwezig is, worden toegevoerd aan klem 30. Een geschikt middel voor het verschaffen van dergelijke besturingssignalen is de bewegingsdetector 12 van fig. 1.

Een horizontale verbreder 32 is gekoppeld met de ingangsklem 30 en laat alle 1-en door die worden toegevoerd aan klem 30 en levert aanvullend n 1-en nadat de laatste 1 is toegevoerd aan klem 30. Een vertikale verbreder 34 die is gekoppeld met de uitgang van de horizontale verbreder 32 herhaalt elke lijn die tevoorschijn komt uit de horizontale verbreder m maal.

Een lijnsignaaluitspreider 36 die is gekoppeld met verbreder 34 verschaft een hellende funktie van toenemende waarden tijdens de eerste n+1 1-en van elke lijn die tevoorschijn komt uit de vertikale verbreder 34, handhaaft de maximale waarde van de hellende funktie zolang 1-en aanwezig zijn, en verschaft een hellende funktie van afnemende waarden tijdens de volgende r beeldpunten. In het gebruikelijke geval is n=r voor het bereiken van symmetrie tussen de twee hellende funkties. Aldus zijn er m+1 lijnen met een hellende funktie van toenemende waarden, een serie maximale waarden en een reeks afnemende waarden.

Een vertikale signaaluitspreider 38 en tijdsuitsprei-der 40 die respektievelijk zijn gekoppeld met lijnsignaal-uitspreider 36, bepalen de besturingssignaalwaarden die gebruikt worden door de k-waarde-generator 16 voor het opwekken van k en 1-k die op hun beurt worden gebruikt voor het besturen van de zachte schakelaars 18 en 20. Tijdsuitspreider 40 is, indien gewenst, op een geschikte wijze een laagdoorlaatfilter. Dit verschaft geleidelijke overgangen tussen stilstaande en bewegende gedeelten van een scène in het tijdsdomein.

Deze besturingssignaalwaarden worden gevormd door het schuiven van een venster dat één klokcyclus breed en m+1 lijnen hoog is langs het raster en het combineren van de waarden binnen dit venster op een bepaalde wijze. Hoewel verschillende funkties voor het combineren van deze waarden mogelijk zijn. is gevonden dat een eenvoudige optelling goed werkt.

Er wordt nu verwezen naar fig. 3 voor een beschrijving van een gedetailleerde uitvoeringsvorm van de uitvinding die wordt getoond in het blokschema van fig. 2 met uitzondering van de tijdsuitspreider 40 welke een optioneel element is dat gewoonlijk niet wordt toegepast. De horizontale verbreder 32 heeft een ingangsklem 44 waarmee een reeks van n klokvertragingselementen in serie zijn verbonden. In dit voorbeeld worden zes klokvertragingselementen 46-56 gebruikt. De uitgang van een OF-poort 58 is verbonden met een uitgangsklem 60, en zeven ingangen van de OF-poort 58 zijn respektievelijk verbonden met de ingangsklem 44 en de einden van de klokvertragingselementen 46-56 die van de ingangsklem 44 zijn afgekeerd. Een willekeurig besturingssignaal met een amplitude 1 welke de aanwezigheid van een verschijnsel zoals beweging aanduidt, zal zes maal herhaald worden aan de uitgangsklem 60.

De vertikale verbreder 34 van fig. 3 is op een gelijksoortige wijze opgebouwd. Er zijn m 1-H vertragings-elementen in serie verbonden met een ingangsklem 62. In dit voorbeeld zijn er vier 1-H vertragingselementen 64, 66, 68 en 70, zodat m=4. De uitgang van een OF-poort 72 is verbonden met een uitgangsklem 74 en de vijf ingangen daarvan zijn respektievelijk verbonden met de ingangsklem 62 en de einden van de 1-H vertragingselementen 64-70 die van de ingangsklem 62 afgekeerd zijn. Een willekeurige lijn van besturingssignalen die wordt toegevoerd aan de ingangsklem 62 zal vier maal herhaald worden aan de uitgangsklem 74.

De horizontale verbreder 32 en de vertikale verbreder 34 worden in serie verbonden getoond, in de genoemde volgorde, tussen de ingangsklem 30 voor het uitspreider-systeem en een uitgangsklem 76 voor de verbrederketens. Zoals nog beschreven zal worden, zou de volgorde van de horizontale en vertikale verbreders omgekeerd kunnen worden. In beide gevallen passeren besturingssignalen met de logische waarde 0 de verbrederketens 32 en 34 zonder enige vertraging en de logische waarde 1, welke de aanwezigheid van een verschijnsel aanduidt, wordt herhaald voor het vormen van een rechthoek van logische 1-en die n+1 klokcycli breed en m+1 lijnen hoog is.

De lijnsignaaluitspreider 36 is gekoppeld met de uitgangsklem 76 en levert een hellende funktie van toenemende signaalwaarden langs een lijn die toeneemt vanaf de waarde 0 tot een maximale waarde, zoals 7, tijdens de eerste n besturingssignaalperioden waarnaar is verwezen. De uitspreider houdt daarna de maximale waarde vast zolang 1-en verschijnen aan de klem 76, en wanneer dit ophoudt levert de uitspreider een hellende funktie van afnemende signaalwaarden langs de lijn gedurende een periode van r klokcycli. In het gebruikelijke geval is r=n. Dit wordt op dezelfde wijze langs de lijn gedaan telkens wanneer het besturingssignaal de logische waarde 1 aanneemt, en langs de m navolgende lijnen zodat er m+1 identieke lijnen zijn.

In de keten die wordt getoond in fig. 3 voor het uitvoeren van de zojuist beschreven lijnsignaaluitsprei-dingsfunktie, heeft een multiplexer MUX 78 een uitgang 80, een met 0 gemerkte ingang, een met 1 gemerkte ingang en een schakelbesturingsingang 82 waaraan logische waarden 0 en 1 toegevoerd kunnen worden. Wanneer een logische 0 wordt toegevoerd aan de besturingsingang 82, wordt de uitgang 80 verbonden met de met 0 gemerkte ingang, en wanneer een logische 1 wordt toegevoerd aan de ingang 82, wordt de uitgang 80 verbonden met de met 1 gemerkte ingang. Een vertragingselement 84 voor één klokpuls en een generator 86 die de funktie f(x)=x-l uitvoert zijn in serie verbonden en aangebracht tussen de uitgang 80 en de met 0 gemerkte ingang. De generator 86 kan niet lager dan een waarde O gaan. Aldus worden, wanneer geen beweging wordt waargenomen en een logische 0 aanwezig is op de ingangsklem 30, logische 0-en door de verbrederketens 32 en 34 naar de klem 76 gevoerd, en de uitgang 80 van de MUX 78 zal 0 zijn. Indien door welke oorzaak dan ook het signaal aan de uitgang 80 van de MUX 78 van 0 zou afwijken, zal dit teruggebracht worden tot 0 in ten hoogste m klokcycli door de werking van de generator 86. Zoals beschreven zal worden, zal de MUX 78 de hiervoor beschreven hellende funktie van afnemende waarden leveren.

De hiervoor beschreven hellende funktie. van toenemende waarden wordt gevormd door een MUX 88. Deze heeft een uitgang 90 die is verbonden met de ingang van MUX 78 die met 1 is gemerkt, een met 0 gemerkte ingang, een met 1 gemerkte ingang en een schakelbesturingsingang 92 waaraan logische waarden 0 of 1 toegevoerd kunnen worden. Evenals in de MUX 78 verbindt een logische 1 aan de besturingsin-gang 92 de uitgang 90 met de met 1 gemerkte ingang, en een logische 0 aan de besturingsingang 92 verbindt de uitgang 90 met de met 0 gemerkte ingang. Een vertragingselement 94 Voor één klokpuls en een generator 96 die de funktie f(x)=x+l uitvoert, zijn in serie verbonden en aangebracht tussen de uitgang 86 en de met 1 gemerkte ingang. De generator 96 kan geen signaalwaarde leveren boven een bepaald gekozen maximum, zoals 7. De met 0 gemerkte ingang van de MUX 88 is gekoppeld met de uitgang 80 van de MUX 78.

De vertikale signaaluitspreider 38 die de signaal-waarden verschaft die gebruikt worden door de k-waarde-generator 16 van fig. 2 voor het opwekken van de waarde van k en 1-k voor elke beeldpuntplaats, is samengesteld uit middelen voor het achtereenvolgens beschikbaar stellen van de signaalwaarden voor elke positie langs de aftast-lijn waarvoor een waarde van k wordt gezocht en de signaalwaarden van posities daarboven en middelen voor het combineren van elke verzameling waarden volgens een voorafbepaalde funktie.

De middelen voor het beschikbaar stellen van de signaalwaarden voor overeenkomstige beeldpunten langs de aftastlijnen worden hierin getoond als zijnde opgebouwd uit m 1-H vertragingselementen. Vertragingselementen 98, 100, 102 en 104 worden getoond, zodat in deze bijzondere uitvoeringsvorm m=4 is.

Aangezien de signaalwaarden aan de uitgang 80 en aan de einden van de vier 1-H vertragingselementen 98-104 die van de uitgang 80 zijn afgekeerd respektievelijk gewogen zouden kunnen worden voordat zij worden gecombineerd, omvatten de middelen voor het combineren daarvan een opteller 106.

De werking van de keten volgens fig. 3 zal nu beschreven worden onder verwijzing naar fig. 3A-3E die signaalwaarden tonen die aanwezig kunnen zijn op overeenkomstige van letters voorziene punten in fig. 3.

Voor de beschrijving wordt aangenomen dat de bestu-ringssignalen die worden toegevoerd aan de ingangsklem 30, welke punt A van de besturingssignaaluitspreider is, slechts twee achtereenvolgende waarden 1 hebben die de aanwezigheid van een bepaald verschijnsel, zoals beweging, aangeven en dat alle andere posities op de aftastlijn de referentiewaarde van een logische 0 hebben. Een dergelijke situatie is afgebeeld in fig. 3A waar deze oorspronkelijke besturingssignalen 1 die optreden langs een aftastlijn LI zijn omsloten door een rechthoek 108. Het zal duidelijk zijn dat lijn LI veel meer signaalwaarden heeft dan die welke getoond worden.

Fig. 3B toont de signalen die verschijnen op punt B dat zich aan de uitgangsklem 60 van de horizontale uit-spreider 32 bevindt. Dit signaal omvat de oorspronkelijke besturingssignalen die zich binnen de rechthoek 108 bevinden en n herhalingen van de logische 1 van de tweede besturingssignaalwaarde. In dit voorbeeld wordt aangenomen dat n=6 zodat er acht logische 1-en langs de aftastlijn LI zijn.

De signalen op punt B worden toegevoerd aan de ingangsklem 62 van de vertikale verbreder 34 welke de lijn LI m maal herhaalt. In dit voorbeeld is m=4, zodat logische 1-en worden geleverd op een punt C, welke 1-en zijn opgenomen in een rechthoek van signaalwaarden met een breedte die gelijk is aan het aantal opeenvolgende bestu-ringssignalen plus n herhaalde besturingssignalen en een hoogte van m+1 lijnen.

Indien de vertikale verbreder 34 vooraf zou gaan aan de horizontale verbreder 32. zou het uitgangssignaal daarvan zijn zoals weergegeven in fig. 3B', en het is zonder meer duidelijk dat, nadat deze signalen zijn toegevoerd aan de horizontale verbreder 32, de signalen van fig. 3C geleverd zullen worden.

De lijnsignaaluitspreider 36 werkt als volgt. De besturingssignaalwaarden voor alle lijnen omvattende de lijnen L1-L5 van fig. 3C, worden achtereenvolgens toegevoerd aan klem 76, welke, zoals getoond, is verbonden met de schakelbesturingsingangen 82 en 92 van de multiplexers 78 en 88. Indien de uitgang 80 van de MUX 78 niet 0 is, zal de toevoer van een klein aantal 0-en aan de klem 76 tot gevolg hebben dat de MUX 78 terugtelt naar 0 en dit zal verschijnen aan de uitgang 80. De uitgang 90 van de MUX 88 zal ook 0 zijn omdat de met 0 gemerkte ingang daarvan is gekoppeld aan de uitgang 80 van de MUX 78 zolang de schakelingangen 92 daarvan een logische 0 ontvangen .

Zodra de eerste logische 1 van het oorspronkelijke besturingssignaal in de rechthoek 108 de klem 76 bereikt, worden de uitgangen 80 en 90 van de multiplexers 78 en 88 verbonden met hun ingangen die met 1 gemerkt zijn. Dit betekent dat de uitgang 80 van de MUX 78 is verbonden met de uitgang 90 van de MUX 88 en dat de uitgang 90 van de MUX 88 is verbonden met de met 1 gemerkte ingang daarvan voor het ontvangen van de verhoogde waarden die klokpuls voor klokpuls worden verschaft door de generator 76. Na n klokpulsen, in dit geval 6, is de signaalwaarde 7, en de generator 96 is zodanig ingericht dat het maximale uitgangssignaal daarvan 7 is. Tijdens de volgende twee logische 1-en van de lijn LI wordt de maximale waarde 7 behouden. De volgende besturingssignaalwaarde is echter een logische 0 zodat de multiplexers 78 en 88 worden geschakeld. De uitgang 80 van de MUX 78 is nu verbonden met de ingang daarvan die met 0 gemerkt is zodat de waarde aan de uitgang 80 daarvan bij elke klokpuls met één wordt verminderd. De generator 86 is zodanig ingericht dat deze niet lager dan 0 kan gaan. Wanneer een ander besturings-signaal wordt ontmoet, dat natuurlijk een waarde van een logische 1 heeft, wordt het gehele proces herhaald.

Fig. 3D toont de uitgangswaarden aan de uitgang 80 van de MUX 78, welke uitgang het punt D is in de keten. Elk van de lijnen wordt verwerkt zoals hiervoor is beschreven, zodat deze identieke waarden hebben op overeenkomstige posities.

Er dient opgemerkt te worden dat de generatoren 86 en 96 geprogrammeerd zouden kunnen worden voor het opwekken van hellende funkties die niet-lineair zijn in plaats van lineair zoals getoond, zij zouden bijvoorbeeld geprogrammeerd kunnen worden voor verschillende verhogingen of verlagingen voor gegeven ingangswaarden.

De werking van de vertikale uitspreider 38 zal nu beschreven worden onder verwijzing naar fig. 3D en 3E. Zoals hierboven is opgemerkt, geeft fig. 3D achtereenvolgende identieke lijnen van waarden weer welke zich voordoen op het punt D dat de ingang is van de vertikale uitspreider. De uitgang 80 en de 1-H vertragingselementen 98-104 vormen in feite een vertikaal venster zoals W1 in fig. 3D, welk venster één klokcyclus breed en m+1 lijnen hoog is. Na het aftasten langs de lijnen gaat dit één aftastlijn naar beneden en tast af langs de volgende verzameling lijnen. In deze bijzondere uitvoeringsvorm zal de werking van de 1-H vertragingselementen 98-104 en de opteller 106 in de positie W1 een waarde 1 opleveren, en dit is de waarde die wordt gebruikt voor de eerste positie die wordt getoond in LI. Aangezien de bovenste vier beeldpunten 0-en zijn, zal het uitgangssignaal van de opteller 106 hetzelfde zijn als dat in LI van fig. 3D.

Bij de volgende aftasting wordt het venster één lijn verlaagd naar een vertikale positie die wordt aangegeven door W2 en het uitgangssignaal van de opteller 106 zal zijn zoals is aangegeven in L2 van fig. 3E. Wanneer het venster achtereenvolgende aftastingen uitvoert zullen de resulterende signaalwaarden zijn zoals is aangegeven in fig. 3E. Ter illustratie wordt het uitgangssignaal van de opteller 106 beschouwd wanneer het venster vertikaal naar beneden gaat met één lijn tegelijk, beginnend bij de positie van de rechthoek W1. De verkregen waarden zullen de waarden van de eerste kolom zijn, beïnvloed door de uitspreider volgens de uitvinding. Op achtereenvolgende vertikale posities zal de som van de waarden binnen het venster verhoogd worden met 1 totdat een maximum van 5 is bereikt. Bij de volgende stap zal het laagste beeldpunt in het venster 0 zijn zodat een waarde 4 geleverd zal worden.

Uit de waarden van de lijnen in fig. 3D is duidelijk dat de sommen van de waarden binnen het venster toe zullen nemen zoals wordt getoond in fig. 3E naarmate het venster voortgaat vanaf links naar het midden en zal afnemen wanneer dit verder naar rechts voortgaat. Het is eveneens duideli jk dat de som van de waarden zal toenemen wanneer het venster naar beneden naar de onderste lijn van fig. 3D gaat en dat de som van de waarden zal afnemen wanneer het venster naar beneden gaat onder dat punt.

De maximale waarden van 35, benadrukt door rechthoek 110 in fig. 3E, geven de posities van de oorspronkelijke besturingssignalen in rechthoek 108 aan. Zij treden n klokpulsen (6 in dit voorbeeld) plus m lijnen (4 in dit voorbeeld) later op dan de oorspronkelijke besturingssignalen. Er kan voor gezorgd worden dat de waarden van 35 op hetzelfde tijdstip optreden als de video door de juiste aanpassingsvertragingen in het videosignaalpad in te brengen.

Fig. 4A-4E tonen de signaalwaarden die geleverd zouden worden door de besturingssignaaluitspreider van fig. 3 in reaktie op een andere reeks besturingssignaal-pulsen die wordt getoond in fig. 4A. Er is echter één verschil. Fig. 3A-3E tonen toekomstige voorbeelden bij het bewegen naar rechts en naar beneden terwijl fig. 4A-4E deze voorbeelden tonen wanneer zij naar links en naar boven bewegen. Dit zijn slechts twee verschillende beschouwingswijzen van dezelfde situatie.

Fig. 5 toont een andere keten voor de lijnsignaaluit-spreider 36. Componenten en punten in de keten van fig. 5 welke overeenkomen met die van fig. 3 zijn op een gelijksoortige wijze aangeduid. Het belangrijkste verschil is dat een PROM 110 is geprogrammeerd voor het uitvoeren van de funkties van de generator 86 en de MUX 78 en de PROM 112 zijn geprogrammeerd voor het uitvoeren van de funkties van de generator 96 en de MUX 88. De tabel van fig. 5A beschrijft de werking van de keten van fig. 5 in reaktie op besturingssignaalwaarden 0 en 1 welke verschijnen aan de klem 76 van MUX 78 (fig. 3). Aangezien deze keten de lijnsignalen in principe op dezelfde wijze uitspreidt als de keten die wordt getoond in fig. 3. is het niet noodzakelijk nadere uitleg te geven zoals duidelijk zal zijn voor de vakman.

Claims (6)

1. Inrichting voor het uitspreiden van besturingssig-nalen welke optreden langs één vah een aantal afgetaste 1i jnen, gekenmerkt door: een ingangsklem waaraan besturingssignalen toegevoerd kunnen worden, besturingssignaalverbredingsmiddelen die zijn gekoppeld met de ingangsklem, welke horizontale verbredingsmid-delen hebben voor het verlengen van elk besturingssignaal over een interval langs de lijn waarin dit optreedt voor het vormen van een verlengd besturingssignaal en vertikale verbredingsmiddelen voor het een bepaald aantal malen herhalen van de lijn, lijnsignaaluitspreidingsmiddelen die zijn gekoppeld met de verbredingsmiddelen voor het tijdens het eerste gedeelte van het verlengde besturingssignaal op elke lijn opwekken van een hellende funktie van toenemende waarden, voor het handhaven van de maximale waarde van de hellende funktie tijdens het resterende gedeelte van het verlengde besturingssignaal en voor het opwekken van een hellende funktie van afnemende waarden aan het einde van het verlengde besturingssignaal, en vertikale uitspreidingsmiddelen die zijn gekoppeld met de lijnsignaaluitspreidingsmiddelen voor het afleiden van een funktie van de overeenkomstige signaalwaarden langs een aantal lijnen.

2. Inrichting volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat het besturingssignaal een één-bits signaal is en de besturingssignaaluitspreidingsmiddelen eerste en tweede ketens omvatten welke in serie verbonden zijn, de eerste keten een ingangsklem en een uitgangsklem heeft, alsmede n in serie verbonden klokvertragingselemen-ten, een OF-poort met n+1 ingangen die respektievelijk verbonden zijn met de ingangsklem en de einden van de van de ingangsklem afgekeerde klokvertragingselementen en een uitgang die is verbonden met de uitgangsklem, de tweede keten een ingangsklem en een uitgangsklem heeft, alsmede m in serie verbonden lijnvertragingselemen- ten, een OF-poort met m+1 ingangen die respekt.ieveli jk verbonden zijn met de ingangsklem van de tweede keten en de einden van de van de andere ingangsklem afgekeerde lijnvertragingselementen en een uitgang die is verbonden met de uitgangsklem van de tweede keten.

3. Inrichting volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat het besturingssignaal een één-bits signaal is en de lijnsignaaluitspreidingsmiddelen de volgende elementen omvatten : een eerste multiplexer met een uitgang en eerste en tweede ingangen, een vertragingselement voor één klokpuls en verminde-ringsmiddelen welke in serie zijn verbonden en zijn aangebracht tussen de uitgang van de eerste multiplexer en de eerste ingang van de eerste multiplexer, waarbij de ver-minderingsmiddelen een lagere waarde hebben die gelijk is aan een referentiewaarde, een tweede multiplexer met een uitgang en eerste en tweede ingangen, een vertragingselement voor één klokpuls en vermeer-deringsmiddelen welke in serie zijn verbonden en zijn aangebracht tussen de uitgang van de tweede multiplexer en de eerste ingang daarvan, waarbij de vermeerderingsmidde-len een maximale waarde hebben, middelen voor het koppelen van de uitgang van de eerste multiplexer met de tweede ingang van de tweede multiplexer, middelen die de uitgang van de tweede multiplexer met de tweede ingang van de eerste multiplexer verbinden, waarbij de eerste multiplexer middelen omvat welke reageren op referentiewaarden voor het verbinden van de uitgang daarvan met de eerste ingang daarvan en op een besturingssignaal voor het verbinden van de uitgang daarvan met de tweede ingang daarvan, waarbij de tweede multiplexer reageert op een referentiewaarde voor het verbinden van de uitgang daarvan met de tweede ingang daarvan en op een besturingssignaal voor het verbinden van de uitgang daarvan met de eerste ingang daarvan.

4. Inrichting volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat het besturingssignaal een één-bits signaal is en de lijnsignaaluitspreidingsmiddelen de volgende elementen omvatten : een eerste PROM met een uitgang en eerste en tweede ingangen, een één-beeldpunt-vertragingselement, dat is aangebracht tussen de uitgang van het eerste PROM en de eerste ingang van het eerste PROM, een tweede PROM met een uitgang en een eerste en tweede ingang, een één-beeldpunt-vertragingselement, dat is aangebracht tussen de uitgang van het tweede PROM en de eerste ingang daarvan, middelen welke de uitgang van het eerste PROM met de tweede ingang van het tweede PROM koppelen, middelen welke de uitgang van het tweede PROM met de tweede ingang van het eerste PROM verbinden, waarbij het eerste PROM zodanig is geprogrammeerd dat dit reageert op een referentiewaarde voor het verlagen van de waarde die verschijnt aan de eerste ingang daarvan bij opeenvolgende klokpulsen totdat de referentiewaarde is bereikt en op een besturingssignaalwaarde voor het verbinden van de tweede ingang daarvan met de uitgang daarvan en met de uitgang van het tweede PROM, en waarbij het tweede PROM zodanig is geprogrammeerd dat dit reageert op een referentiewaarde voor het verbinden van de uitgang daarvan met de tweede ingang daarvan en op een besturingssignaalwaarde voor het opwekken aan de uitgang daarvan van een verhoging van de waarde die verschijnt aan de eerste ingang daarvan bij elke klokpuls totdat een maximale waarde is bereikt en voor het vasthouden van de maximale waarde totdat een referentiewaarde optreedt.

5. Inrichting voor het uitspreiden van een één-bits besturingssignaal dat optreedt langs een willekeurige lijn van een aantal aftastlijnen, gekenmerkt door: een serieketen die is samengesteld uit horizontale besturingssignaalverbredingsmiddelen en vertikale bestu-ringssignaalverbredingsmiddelen,. waarbij de horizontale besturingssignaalverbredings-middelen bestaan uit een ingangsklem en een uitgangsklem, een aantal vertragingselementen voor één klokpuls welke in serie zijn verbonden met de ingangsklem, een OF-poort met een aantal ingangen die respektievelijk zijn verbonden met de ingangsklem en de van de ingangsklem afgekeerde einden van de vertragingselementen en een uitgang die is verbonden met de uitgangsklem, waarbij de vertikale besturingssignaalverbredings-middelen bestaan uit een tweede ingangsklem en een tweede uitgangsklem, een aantal één-lijn-vertragingselementen welke in serie verbonden zijn met de tweede ingangsklem, een OF-poort met een aantal ingangen die respektievelijk zijn verbonden met de tweede ingangsklem en de van de tweede ingangsklem afgekeerde einden van de één-lijn-vertragingselementen en een uitgang die is verbonden met de tweede uitgangsklem, lijnsignaaluitspreidingsmiddelen die zijn gekoppeld met de serieketen en middelen omvatten voor het opwekken van een hellende funktie van toenemende digitale waarden in reaktie op het optreden van een één-bits waarde, voor het handhaven van de maximale waarde van de hellende funktie wanneer het signaal afkomstig van de serieketen een één-bits waarde heeft en voor het opwekken van een hellende funktie van afnemende digitale waarden wanneer de één-bits waarde ophoudt, en vertikale uitspreidingsmiddelen met een ingangsklem die is gekoppeld met de lijnsignaaluitspreidingsmiddelen, een aantal één-lijn-vertragingselementen die in serie verbonden zijn met de laatstgenoemde ingangsklem en middelen voor het afleiden van een signaal dat een funktie is van de signalen die verschijnen aan de laatstgenoemde ingangsklem en de daarvan afgekeerde einden van de één-li jn-vertragingselementen.

6. Inrichting voor het uitspreiden van één-bits geklokte besturingssignalen die optreden langs afgetaste lijnen, gekenmerkt door: een ingangsklem waaraan het besturingssignaal toegevoerd kan worden, besturingssignaalverbredingsmiddelen die zijn gekoppeld met de ingangsklem voor het vormen van een verlengd één-bits besturingssignaal door het herhalen van elk bit van het besturingssignaal gedurende n klokpulsen en voor het m maal herhalen van elke lijn, lijnsignaaluitspreidingsmiddelen die zijn gekoppeld met de besturingssignaalverbredingsmiddelen voor het opwekken van een hellende funktie van toenemende waarden gedurende n klokpulsen, voor het handhaven van de maximale waarden tijdens het resterende gedeelte van het verlengde besturingssignaal en voor . het opwekken van een hellende funktie van afnemende waarden gedurende r klokpulsen nadat het één-bits besturingssignaal eindigt, en vertikale uitspreidingsmiddelen die zijn gekoppeld met de lijnsignaaluitspreidingsmiddelen voor het afleiden van een funktie van signalen die optreden op overeenkomstige klokpulsen langs m+1 lijnen.