NL9001548A - Bedrukbare meerlaagsfolie. - Google Patents

Description

Bedrukbare meerlaagsfolie

De uitvinding heeft betrekking op foliën, in het bijzonder zelfklevende foliën, die bedrukbaar zijn met verschillende druksystemen.

Zelfklevende foliën worden dikwijls bedrukt voor decoratieve doeleinden. Voor het aanbrengen van zo'n bedrukking kunnen verschillende technieken worden toegepast, zoals zeefdruk, boekdruk, offset, flexografie, tampondruk, laserprinting, rotogravure, enzovoort. Tevens kan een keuze worden gemaakt uit verschillende inktsoorten, zoals één- en tweecomponentinkten, oxydatief of UV drogende inkten, opgeloste of gedispergeerde of 100%-ige inktsyste-men. Op deze wijze lijken de combinatiemogelijkheden folie/drukinkt/druktechniek in ruime mate aanwezig. In de praktijk hebben zich echter gebruiken ontwikkeld, waarbij bepaalde foliën ten behoeve van bepaalde doeleinden met behulp van specifieke drukinkt/druktechniek-combinaties worden bedrukt. Zo worden bijvoorbeeld zelfklevende polyvinylchloride (PVC) foliën voor buitentoepassingen doorgaans bedrukt met zeefdruktechnieken, waarbij traditionele PVC-oplosmiddelinkten of UV-drogende inkten worden gebruikt.

Naast de vele voordelen van PVC, zoals duurzaamheid, chemische resistentie, mechanische eigenschappen, vlamwerendheid, enzovoort, kleven er ook enkele nadelen aan het gebruik van PVC als folie: PVC kan weekmaker bevatten die schadelijk kan zijn voor de gezondheid; PVC bevat zware metalen als hittestabilisator; PVC veroorzaakt bij veroudering en verbranding zoutzuurvorming; PVC kan onder bepaalde omstandigheden dioxines doen ontstaan.

Er is derhalve behoefte aan een produkt dat deze nadelen niet, maar de fysische eigenschappen van PVC wel bezit, in het bijzonder de flexibiliteit en bedrukkingska-rakteristieken. Voor het vervaardigen van een dergelijk produkt staan de vakman in het algemeen twee wegen open: a) het vervaardigen van een folie waarop een bedrukbare toplaag wordt aangebracht en b) het vervaardigen van een meerlaagsfolie met een bedrukbare toplaag met behulp van coëxtrusie. Wat methode a) betreft, is het reeds bekend om polyetheentereftalaat (PET) foliën geschikt te maken voor bedrukken met PVC-zeefdrukinkt door ze te voorzien van een dunne toplaag van polyvinylideenchloride (PVDC). Ook is het bekend om polyolefinefoliën voor dit type bedrukking te voorzien van een nitrocellulose- of acrylaattoplaag. Het opbrengen van dergelijke toplagen vindt veelal plaats in het produktieproces nadat de folie gevormd is. Het zou voordelig zijn wanneer een folie met een door PVC-zeefdruk-inkt bedrukbare toplaag kan worden verkregen in één stap, bijvoorbeeld door coextrusie. Bovendien, en dit is het voornaamste, zou het voordelig zijn indien een folie wordt verschaft die niet alleen met PVC-zeefdrukinkt maar ook met andere inkt/druksystemen kan worden bedrukt.

Gevonden is nu dat een bepaald mengsel van polymeren uitstekend geschikt is als toplaag voor een meerlaagsfolie met de bovengenoemde gewenste eigenschappen.

Volgens één aspect voorziet de uitvinding in een meerlaagsfolie omvattende een toplaag A, welke bestaat uit een mengsel van één of meer polyesters en één of meer polyacrylaten, en één of meer andere lagen.

Het polyacrylaat is op zichzelf bedrukbaar met PVC-zeefdrukinkt, maar het heeft niet de mechanische eigenschappen die het geschikt zouden kunnen maken voor flexibele film. Deformatie veroorzaakt relatief snel haarscheur- en breukvorming. Ook is het niet mogelijk gebleken om een voldoende hechting te realiseren tussen het zuivere polyacrylaat en een hechtlaag die gewoonlijk gebruikt wordt in meerlaagsfoliën. Het mengsel van polyester en polyacrylaat geeft een goede hechting op hechtlagen die gebruikelijk zijn in polyolefine bevattende coëxtruda-ten. Het toplaagmengsel volgens de uitvinding blijkt verrassenderwijs zeer goed bedrukbaar te zijn met een groot aantal verschillende drukinktsysternen.

De polyesters die gebruikt kunnen worden in de toplaag A, kunnen elke conventionele polyester of copolyes-ter zijn. Bij voorkeur worden copolyesters toegepast die zijn opgebouwd uit tereftaalzuur of 1,4-cyclohexaandicar-bonzuur als dizuur en uit 1,4-cyclohexaandimethanol, polyalkyleenglycol en/of alkyleenglycol als diol.Dergelijke copolyesters worden bijvoorbeeld beschreven in de Amerikaanse octrooischriften 3.523.923, 3.943.189 en 2.901.466. Voorbeelden zijn copolyesters die commercieel verkrijgbaar zijn onder de naam Ecdel® van Eastman Kodak, Arnitel® van Akzo, Hytrel® van DuPont de Nemours en Kodar® van Eastman Kodak Company. Geschikte copolyesters zijn bijvoorbeeld polymeren bestaande uit 1,4-cyclohexaandicarbonzuur, 1,4-cyclohexaandimethanol en polytetramethyleenglycol; poly-etheentereftalaat (PET); PETG (tereftaalzuur + ethyleengly-col + polyalkyleenglycol); polybuteentereftalaat (PBT). Naast de genoemde dizuren en diolen kunnen eventueel nog andere dizuren en diolen aanwezig zijn. Ook kunnen mengsels van de genoemde polyesters worden toegepast.

De polyacrylaten die gebruikt kunnen worden in de toplaag A, kunnen een homopolymeer, copolymeer of terpoly-meer van acrylaten, methacrylaten, acrylzuur en methacryl-zuur zijn. Bij voorkeur worden polyacrylaten toegepast die gebaseerd zijn op (C.,-C4 alkyl) methacrylaten, zoals methyl-methacrylaat (MMA), ethylmethacrylaat (EMA), butylmethacry-laat (BMA) en isobutylmethacrylaat (IBMA), die bijvoorbeeld de volgende polymeren geven: PMMA, ΡΕΜΑ, PBMA, PIBMA, P(MMA/IBMA), P(MMA/BMA), P(BMA/MMA), P(EA/MMA), P(EA/EMA/-MMA) en copolymeren met acrylzuur. Voorbeelden zijn polyacrylaten die commercieel verkrijgbaar zijn onder de naam Paraloid® van Rohm en Haas, en Neocryl® van ICI.

De verhouding van de polyester tot het polyacry-laat in het mengsel dat de toplaag A vormt is niet erg kritisch voor het verkrijgen van de gewenste bedrukbaar-heidseigenschappen. De verhouding kan variëren van 1:99 tot 95:5. Voor het verkrijgen van een goede hechting aan de onderliggende laag is het echter gewenst dat de polyester in overwegende hoeveelheid aanwezig is. De verhouding polyester tot polyacrylaat bedraagt bij voorkeur 95:5 tot 50:50 en met de grootste voorkeur 90:10 tot 60:40.

De toplaag A kan naast de polyester en het polyacrylaat eventueel nog andere polymeren, zoals bijvoorbeeld rubbers, in kleine hoeveelheden bevatten ter verkrijging van speciale eigenschappen.

Volgens een uitvoeringsvorm bestaat de meerlaags-folie uit drie lagen, en wel achtereenvolgens de toplaag A, een polymere hechtlaag B en een centrale polymeerlaag C, waarbij de centrale laag C de dikste laag is.

De hechtlaag B dient om de lagen A en C aan elkaar te hechten. Het gebruik van hechtlagen in meerlaagsfoliën is op zichzelf bekend. De hechtlagen zijn doorgaans gemodificeerde polyolefines, opgebouwd uit polyolefine hoofdketens, zoals polyetheen, polypropeen, etheenvinylacetaat (EVA), enzovoort, waarop funktionele groepen, zoals ethyl-methacrylaat, enzvoort geënt zijn. Ook kan in plaats van een enting een blok- of terpolymerisaat worden gemaakt. Voorbeelden van geschikte hechtlagen in de onderhavige meerlaagsfoliën zijn de commerciële produkten Admer® van Mitsui Petrochemical Industries, Ltd. en Lotader® van Orkem en Orevac® van Atochem.

De centrale laag C kan bestaan uit allerlei materialen, zowel kunststoffen als niet-kunststoffen. Meestal zal om economische redenen worden gekozen voor een materiaal zoals een polyolefine. Gebruikelijke polyolefinen zijn lage-dichtheid polyetheen (LDPE), hoge-dichtheid polyetheen (HDPE), polypropeen (PP), propeen-etheen-copoly-meer, ethyleenvinylacetaat en mengsels van dergelijke materialen of mengsels die dergelijke materialen bevatten. Ook kunnen bijvoorbeeld polyamiden, polyesters, polystyreen, enzovoort worden gebruikt als centrale laag C.

Zoals hierboven vermeld is de centrale laag C de dikste laag. Deze is tenminste 5 μπι dik en kan verder elke gewenste dikte hebben. Gewoonlijk zal de laag C ongeveer 30-90 Mm dik zijn. De hechtlaag heeft gebruikelijk een dikte van 3-30 μια, meestal 5-15 μια, en de toplaag heeft een dikte van 4-30 μια, bij voorkeur 5-15 μια.

Volgens een andere uitvoeringsvorm van de uitvinding bestaat de meerlaagsfolie uit twee lagen, de toplaag A en de hechtlaag B. De samenstelling en verdere eigenschappen van deze twee lagen zijn hierboven besproken.

Volgens nog een andere uitvoeringsvorm is de meerlaagsfolie een symmetrische vijflaagsfolie A/B/C/B/A. Een dergelijke folie met aan beide zijden een toplaag A zoals hierboven gedefinieerd is derhalve aan beide zijden bedrukbaar met veel druk/inktsystemen.

Volgens een tweede aspect voorziet de uitvinding in een zelfklevende meerlaagsfolie bestaande uit een meerlaagsfolie zoals hierboven omschreven, waarvan de ruglaag (in het geval van een drielaagsfolie laag C en in het geval van een symmetrische vijflaagsfolie één van de toplagen A) voorzien is van een zelfklevende lijmlaag. De lijm kan elke in de techniek bekende zelfklevende lijm zijn.

De zelfklevende meerlaagsfolie volgens de uitvinding is voor vele toepassingen geschikt, bijvoorbeeld voor etiketten en voor buitentoepassingen, zoals voor het maken van reclame op winkelruiten, bussen, enzovoort.

De meerlaagsfolie volgens de uitvinding is transparant, maar in sommige gevallen kan het gewenst zijn de folie in te kleuren met bijvoorbeeld titaandioxyde (wit) of roet (zwart) of een andere gewenste pigmentcombinatie.

Ter verbetering van de weersbestendigheid van de folie kunnen de toplaag A, de hechtlaag B en/of de centrale laag C gestabiliseerd worden met geschikte UV-absorbers/-stabilisatoren, zoals benzotriazool, benzofenon, gehinderde amines of combinaties hiervan, in concentraties tot 3 gew.%.

Volgens een derde aspect voorziet de uitvinding in een werkwijze voor de vervaardiging van de hierboven omschreven meerlaagsfoliën. In principe kan elke gebruikelijke werkwijze voor de vervaardiging van meerlaagsfoliën worden gebruikt, zoals coextrusie, extrusie-coating en laminering. De voorkeur wordt gegeven aan coextrusie, omdat hiermee in één stap het produkt kan worden verkregen.

Volgens een vierde aspect voorziet de uitvinding in een samenstelling bestaande uit een polyester en een polyacrylaat zoals hierboven omschreven. Dit mengsel geeft bij toepassing als toplaag A van een meerlaagsfolie bijzondere eigenschappen, zoals een zeer ruime bedrukbaarheid en goede hechtingsmogelijkheden aan gebruikelijke hechtlagen. Deze samenstelling kan voorkomen in elke gewenste vorm en ook in de vorm van een folie. De toepassing van een dergelijke folie ligt echter uit economisch oogpunt niet voor de hand.

Hieronder volgen enkele voorbeelden die de uitvinding nader toelichten.

Voorbeeld I

a) Drielaagsfolie met als toplaag een mengsel van Ecdel 9966 (copolyester van 1,4-cyclohexaandicarbonzuur, 1,4-cyclohexaandimethanol en polytetramethyleenglycol) en Paraloid B 48 N (copolymeer van BMA en ΜΜΆ).

Ecdel 9966 granulaat en Paraloid B 48 N granulaat worden in een gewichtsverhouding 60:40 in een vat geschept. Dit vat wordt in een zg. tumbler gedaan en gedurende een half uur getumbled.

Het macroscopisch homogeen getumbled materiaal wordt in een hete luchtdroger (mol. zeven) gedurende 4 uur bij 70°C gedroogd. Het gedroogde mengsel wordt nu in een extruder gevoed bij temperaturen van 50-60°C.

De enkelschroefsextruder heeft een lengte van 27 L/D (>20) en een schroefdiameter van 45 mm. De schroef dient bij voorkeur uitgerust te zijn met een mengelement (zg. Maddock sectie en dispersiekop); dit is echter niet noodzakelijk, daar een gewone schroef ’van nature’ reeds een mengwerking heeft. Het mengsel wordt geëxtrudeerd bij temperaturen van de smelt rond de 250°C. De schroef zorgt door zijn mengwerking voor een homogene smelt, die na het verlaten van de extruder het zg. feedblock (volgens Dow patent) binnenstroomt. In dit feedblock stromen ook de extrudaten uit de andere 2 extruders. De hoofdextruder (in dit geval 60 mm en 33 L/D) verwerkt een polypropeen-etheen random copolymeer (Appryl 3080 FG3) en de andere 45 mm extruder verwerkt het hechtlaagmateriaal (Admer S 3000 van Mitsui Petrochemical Industries, Ltd.). In het feedblock worden deze polymeerstromen tot een A/B/C sandwich gevormd.

De koelrol die volgt op de vlakfoliekop heeft een temperatuur tussen de 10 en 60°C, zodat de vloeibare film nu vast wordt. Afhankelijk van de oppervlaktestructuur van de koelrol kan een hoogglanzende dan wel matte folie worden verkregen. De polyester/acrylaat blend heeft bij voorkeur contact met deze koelrol. Na het koelen worden de zijranden afgesneden en de folie wordt opgewikkeld. Een transparante flexibele folie wordt op deze wijze verkregen. De dikten van de lagen A, B en C zijn respectievelijk 10, 10 en 60 μιη.

De aldus verkregen rollen kunnen op een coater weer worden afgewikkeld en voorzien van een laagje zelfklevende lijm op de laag C. Hiertoe dient deze laag van de folie eerst behandeld te worden met corona (oppervlakte-spanningsverhoging door gedeeltelijke oppervlakteoxydatie), zodat een goede lijmhechting wordt verkregen. De lijm kan een smeltlijm zijn dan wel op basis van oplosmiddel of water (emulsie) zijn. Deze rollen zelfklevende folie kunnen worden bewerkt tot vellen of etiketten die dan weer bedrukt kunnen worden.

De vellen worden bedrukt met zeefdruktechnieken en verschillende zeefdrukinkten, Visprox HSV (geschikt voor PVC; producent Visprox B.V., Haarlem) en Sericol Polydyne YD (geschikt voor plastics met een lage oppervlaktespanning; producent Sericol Group Ltd., Kent, Engeland). De krasvastheid en de slijtvastheid van de bedrukking worden beoordeeld met de zogenaamde "scratch test" en de "Taber abrasion test", en de hechting van de bedrukking op het oppervlak met de zogenaamde "tape test". De scratch test is een subjectieve test waarbij een scherp voorwerp over de bedrukking gehaald wordt; de aldus aangebrachte beschadiging is een maat voor de krasvastheid van de inktlaag op het oppervlak. Het scherpe voorwerp is in de drukkerspraktijk veelal niet genormeerd (vingernagel). Voor de inkt-hechting op het oppervlak wordt in de zg. tape test een bepaalde plakband op de bedrukking aangebracht. Daarna wordt dit met een ruk losgetrokken en de hoeveelheid inkt die aan deze tape gekleefd zit is een maat voor de inkt-hechting (geen inkt op de tape is goed, inkt op de tape is slecht).Bij de Taber test wordt het bedrukte filmmonster op een aluminiumplaatje geplakt en hierin wordt in het midden een gaatje gemaakt, zodat het monster in de Taber tester past. De abrasion test moet worden uitgevoerd in een geconditioneerde ruimte (lab); de te testen monsters moeten minstens 24 uur in deze ruimte geconditioneerd worden. In de Taber test wordt bij voorkeur gebruikt de combinatie van wiel CS 17 met de 500 g gewichten . Het apparaat wordt ingesteld op 300 cycli. Na 300 cycli wordt het monster visueel beoordeeld; dit kan ook tot uitdrukking worden gebracht in een getal op de schaal 1 t/m 5, waarbij geldt: 1 = zeer slecht 2 = slecht 3 = matig 4 = voldoende 5 = goed

De resultaten van de verschillende testmethoden zijn vermeld in de tabel die na de voorbeelden is opgenomen.

Voor decoratieve doeleinden kunnen met daartoe geschikte apparatuur (Fasson-Graphix) letters en logo's worden gesneden uit deze films, die dan bijv. op winkelruiten etc. geplakt kunnen worden t.b.v. reclamedoeleinden.

Voor etiketten geven de bedrukkingsmethoden boekdruk (UV-curende inkten) en laserprinting goede resultaten. De films kunnen worden gestanst en matrixgestript, zodat een backing met bedrukte etiketten overblijft.

b) Idem als a) maar nu wordt de Ecdel/Paraloid samen met een masterbatch getumbled, zodat de uiteindelijke samenstelling van de toplaag Ecdel/Paraloid (60/40) is met daarin l%-2% benzotriazool en 0/5-1% HALS. Tevens wordt aan de PP ook een masterbatch toegevoegd, zodat de concentratie HALS 0/3% is. Op deze wijze wordt een weersbestendige folie gemaakt die geschikt is voor een langer buitengebruik dan a) .De resultaten van de testmethoden zijn vermeld in de tabel.

c) Idem als a) maar nu met 12% Ti02 en 6% micro-talcum in de PP-laag, zodat een witte opake film wordt verkregen.

d) Idem als b) maar nu met 12% Ti02 en 6% micro-talcum in de PP-laag, zodat een witte opake film voor langdurig buitengebruik wordt verkregen.

Voorbeeld II

Drielaagsfolie met als toplaag een mengsel van Ecdel 9966 en Paraloid K 120 N (polymethylmethacrylaat)

De werkwijze van voorbeeld I wordt gevolgd, met dien verstande dat nu Paraloid K 120 N wordt gebruikt in plaats van Paraloid B 48 N. De gewichtsverhouding copolyester tot polyacrylaat is 90:10. Het mengsel van Ecdel/Paraloid K 120 N wordt eerst voorgemengd in een dubbelschroefs extruder, vanwege het feit, dat het Paraloid K 120 N een poeder is en het Ecdel een granulaat, zodat mengen in de vaste fase onmogelijk is. De mengverhouding in de dubbelschroefsextru-der is 50/50 en wordt gerealiseerd door gravimetrisch gedoseerde voedingssystemen. Het extrudaat wordt gegranuleerd.

Het aldus verkregen 50/50 granulaat kan volgens voorbeeld I weer verdund worden met Ecdel tot een 90/10 samenstelling in een tumbler, waarna drogen en extrusie volgen. De zo verkregen film is translucent, omdat deze Paraloid (PMMA) minder compatible is met het Ecdel dan B48N. In dit geval is een andere hechtlaag gebruikt, namelijk Admer 469 van Mitsui Petrochemicals Industries Ltd., die eenzelfde resultaat geeft als Admer 3000. De laagdikten zijn gelijk aan die van voorbeeld I. De resultaten van de testmethoden zijn vermeld in de tabel.

Voorbeeld III

Vijflaagsfolie met als buitenste (top)lagen een mengsel van Ecdel 9966 en Neocryl B 802 (copolymeer van IBMA)

De werkwijze van voorbeeld I wordt gevolgd, met dien verstande dat nu Neocryl B 802 wordt gebruikt in plaats van Paraloid B 48 N. De gewichtsverhouding copolyes-ter tot polyacrylaat is 80:20. De centrale laag C bestaat uit Eltex P KS 413, een ander propeen-etheen random copolymeer.

Het Neocryl B 802 perlgranulaat (fijn granulaat) wordt in de dubbelschroefsextruder geblend met Ecdel (50/50). Dit granulaat wordt verdund met de methode van voorbeeld I tot een 80/20 mengsel. Coëxtrusie met Eltex P KS 413 vindt plaats onder vergelijkbare condities als in voorbeeld I.

In het feedblock worden de polymeerstromen uit beide 45 mm extruders gesplitst in 2 stromen per materiaal en het geheel wordt samengevoegd tot een A/B/C/B/A sandwich, die in een vlakfoliekop met instelbare spleetbreedte tot 80 jum dikke folie gevormd wordt, met respectievelijke laagdikten 10/5/50/5/10 /jm.De resultaten van de testmethoden zijn vermeld in de tabel.

Voorbeeld IV

Drielaagsfolie met als toplaag een mengsel van Arnitel UX 4723 (polybuteentereftalaatcopolymeer) en Paraloid B 44 (EA/MMA-copolymeer).

De werkwijze van voorbeeld I wordt gevolgd, behalve dat nu een op polybuteentereftalaat gebaseerd thermoplastisch elastomeer wordt gebruikt in plaats van Ecdel 9966. De gewichtsverhouding polyester tot polyacry-laat is 70:30. De laagdikten van de film A/B/C zijn respectievelijk 20/10/50. Een opake film ontstaat, waarvan de bedrukkingsresultaten zijn vermeld in de tabel.

Voorbeeld V

Drielaagsfolie met als toplaag een mengsel van Kodar PETG 6763 en Paraloid B 48 N.

De werkwijze van voorbeeld I wordt gevolgd, behalve dat nu een PETG als (co) polyester wordt gebruikt.

De mengbaarheid van polyester en polyacrylaat is slechter dan in voorbeeld I, maar er ontstaat een film met een grotere hardheid dan die van voorbeeld I.De resultaten van de testmethoden zijn vermeld in de tabel.De laagdikten van de A/B/C-folie waren 10/10/60 μια.

Vergelijkend voorbeeld

Drielaagsfolie met als toplaag een mengsel van Nylon 6(ültramid S3 van BASF) en Paraloid B 48 N.

De werkwijze van voorbeeld I wordt gevolgd, behalve dat nu Nylon 6 in plaats van de polyester wordt gebruikt. De mengbaarheid van de toplaag-componenten is slechter dan in voorbeeld I. De verkregen film heeft wel een grotere hardheid dan in voorbeeld I. De bedrukkingska-rakteristieken zijn echter slechter zoals blijkt uit de in de tabel vermelde resultaten.

In onderstaande tabel zijn de resultaten van de verschillende testmethoden vermeld. Ter vergelijking zijn ook de resultaten vermeld die verkregen zijn met een PVC-film.

TABEL

tape test scratch test Taber test

Voorbeeld Kal zeefdruk

Sericol Polydyne YD goed goed 5

Visprox HSV goed aanvaardbaar 4 flexografie inkt op waterbasis slecht UV-boekdruk

Uvonyl goed aanvaardbaar 2

Voorbeeld Ifb)

Zeefdruk

Sericol Polydyne YD goed goed

Visprox USV goed aanvaardbaar

Voorbeeld II Zeefdruk

Sericol Polydyne YD goed goed 3

Visprox HSV goed goed 2

Voorbeeld III zeefdruk

Sericol Polydyne YD goed goed 5

Visprox HSV goed goed 5

Voorbeeld IV zeefdruk

Sericol Polydyne YD goed goed 4

Visprox HSV goed aanvaardbaar 3 flexografie inkt op waterbasis slecht slecht 1

Voorbeeld V zeefdruk

Sericol Polydyne YD goed goed 4

Visprox HSV goed goed 3 flexografie inkt op waterbasis slecht slecht 2

Vergelijkend Voorbeeld zeefdruk

Sericol Polydyne YD slecht slecht 1

Visprox HSV slecht slecht 1 flexografie inkt op waterbasis slecht slecht 1 PVC-film zeefdruk

Sericol Polydyne YD goed goed 5

Visprox HSV goed goed 4 flexografie inkt op waterbasis slecht slecht UV-boekdruk

Uvonyl goed goed

Claims (20)

1. Meerlaagsfolie omvattende een toplaag A# welke bestaat uit een mengsel van een of meer polyesters en een of meer polyacrylaten, en een of meer andere lagen.

2. Meerlaagsfolie volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de polyester van de toplaag A een copolyester is van een dizuur bestaande uit tereftaalzuur of 1,4-cyclohexaandicarbonzuur, en een diol bestaande uit 1,4-cyclohexaandimethanol, polyalkyleenglycol en/of alkyleen-glycol.

3. Meerlaagsfolie volgens conclusie 1 of 2, met het kenmerk, dat het polyacrylaat van de toplaag A een copolymeer van (C1-C4 alkyl)methacrylaten is.

4. Meerlaagsfolie volgens conclusie 1-3, met het kenmerk, dat de verhouding van de polyester tot het polyacrylaat in de toplaag A 95:5 tot 50:50 bedraagt.

5. Meerlaagsfolie volgens conclusie 4, met het kenmerk, dat de verhouding van de polyester tot het polyacrylaat in de toplaag A 90:10 tot 60:40 bedraagt.

6. Meerlaagsfolie volgens conclusie 1-5, bestaande uit een toplaag A en een polymere hechtlaag B.

7. Meerlaagsfolie volgens conclusie 1-5, bestaande uit achtereenvolgens een toplaag A, een polymere hechtlaag B en een centrale polymeerlaag C, waarbij de centrale laag C de dikste laag is.

8. Meerlaagsfolie volgens conclusie 7, met het kenmerk, dat de toplaag A een dikte heeft van 4-30 μια , de hechtlaag B een dikte heeft van 3-30 μιη, en de centrale laag C een dikte heeft van tenminste 5 μιη.

9. Meerlaagsfolie volgens conclusie 1-5, bestaande uit achtereenvolgens een toplaag A, een polymere hechtlaag B, een centrale polymeerlaag C, een polymere hechtlaag B en een toplaag A.

10. Meerlaagsfolie volgens conclusie 6-9, met het kenmerk, dat de hechtlaag B bestaat uit een gemodificeerd polyolefine.

11. Meerlaagsfolie volgens conclusie 6-10, met het kenmerk, dat de centrale laag C bestaat uit een polyolefine.

12. Meerlaagsfolie volgens conclusie 11, met het kenmerk, dat de centrale laag C bestaat uit polyetheen, polypropeen of etheen-propeen-copolymeer.

13. Zelfklevende meerlaagsfolie bestaande uit een meerlaagsfolie volgens conclusie 1-12, waarvan de ruglaag voorzien is van een zelfklevende lijmlaag.

14. Werkwijze voor de vervaardiging van een meerlaagsfolie volgens conclusie 1-12 omvattende de coëx-trusie van de twee of meer verschillende polymeren.

15. Samenstelling bestaande uit een of meer polyesters en een of meer polyacrylaten.

16. Samenstelling volgens conclusie 15, met het kenmerk, dat de polyester een copolyester is van een dizuur bestaande uit tereftaalzuur of 1,4-cyclohexaandicarbonzuur, en een diol bestaande uit 1,4-cyclohexaandimethanol, polyalkyleenglycol en/of alkyleenglycol.

17. Samenstelling volgens conclusie 15 of 16, met het kenmerk, dat het polyacrylaat een copolymeer van (Ο,-04 alkyl)methacrylaten is.

18. Samenstelling volgens conclusie 15-17, met het kenmerk, dat de verhouding van de polyester tot het polyacrylaat 95:5 tot 50:50 bedraagt.

19. Samenstelling volgens conclusie 18, met het kenmerk, dat de verhouding van de polyester tot het acry-laat 90:10 tot 60:40 bedraagt.

20. Samenstelling volgens conclusie 15-19 in de vorm van een folie.