NL8801650A - Intracavitale radiotherapie-inrichting voor het behandelen van kwaadaardige rectale tumor. - Google Patents

Description

Intraeavitale radiotherapie-inrichting voor het behandelen van kwaadaardige rectale tumor.__

Aanvraagster noemt als uitvinders: 1. Vyacheslav Olegovlch SIDORCHENKOV en 2. Viktor Anatolievich KOZLOV.

De uitvinding heeft in het algemeen betrekking op medische technieken en meer in het bijzonder op een inrichting voor intracavitale radiotherapie voor het behandelen van kwaadaardige rectale tumor waarbij gebruik wordt gemaakt van nabelastingstechniek.

In de stand van de techniek is een inrichting voor intracavitale radiotherapie bekend welke ballonnen, katheters, en dergelijke omvat (vergelijk Methodological letter of instruction "Radiotherapy of recta! carcinoma", door A.V. Kozlov, Yu.Kh. Sarkisian, M.M. Khrushchov,

Moskou, 1966 (in het Russisch), waarbij gebruik wordt gemaakt van meerdimensionale en lineaire stralingsbronnen. Als meerdimensionale bronnen voor straling worden bol vormige bronnen van 60Co gebruikt, waarbij een macrosuspensie wordt bereid uit het hiervoor genoemde isotoop waarmede dan rubberen balonnen worden gevuld. De hierboven genoemde macrosuspensie moet ex tempore worden bereid juist voor een bestralingsbe-handeling, waarna dit in een rubberen ballonsonde wordt gedrukt die van tevoren in de rectale holte is aangebracht. Eerst wordt de ballonsonde in het rectum aangebracht en in positie ter hoogte van de tumor gefixeerd, waarna een metalen katheter in de ballonsonde wordt gestoken, welke katheter is verbonden met de toevoerinrichting voor de macrosuspensie, waarbij de macrosuspensie onder druk wordt gevoerd in de ballon. Dan wordt de katheter uit de ballonsonde weggetrokken en de laatstgenoemde met een Kocher-tang vastgeklemd. De toedieninrichting blijft gedurende 3 tot 6 uur in het rectum.

Het gebruik echter van ballonnen en katheters in de klinische praktijk gaat gepaard met veel moeilijkheden ten gevolge van de extem-porale met de hand uitgevoerde bereiding van de macrosuspensie direct voor een bestralingsbehandeling. Tengevolge hiervan worden de medische staf en de assistenten blootgesteld aan een sterke bestraling, waardoor een groot gevaar van stralingsbesmetting van de medische staf, assistenten en de patiënt zelf optreedt. Vatbaar voor behandeling zijn alleen maar tumoren die aanwezig zijn in de inwendige segmenten van het rectum en alleen maar bij de beginstadia van de ziekte als rectosteno-sis nog niet uitgesproken wordt waargenomen. De behandeling wordt "blindelings" uitgevoerd zodat het ónmogelijk is om de stralingsbel as -ting te bepalen die wordt uitgevoerd op de tumor en op het omgevende zachte weefsel terwijl het ook niet mogelijk is om dezelfde stralings-omstandigheden te reproduceren gedurende verdere bestralingsbehandelin-gen. Zeer actieve bestralingsbronnen kunnen niet met de hand worden toegepast. Als de patiënt eenmaal is onderworpen aan behandeling moet hij of zij naar een speciale bewaking worden overgebracht. De behandeling duurt vrij lange perioden, dat wil zeggen 3 tot 6 uur. Radioactieve ballonnen, katheters kunnen gemakkelijk worden verplaatst ten opzichte van de tumor tijdens de behandeling, en dergelijke.

Het dichtst bij de uitvinding ligt een inrichting voor intracavi-tale radiotherapie voor het behandelen van kwaadaardige rectale tumor (zie "Use of a hosepipe intracavitary gamma-therapy apparatus for treatment of rectal carcinoma" door A.S. Pavlov et al., in het tijdschrift "Medical radiology", 1974, nr. 7, blz. 33-39 (in het Russisch), bestaande uit een proctoscoop en een endostaat die stevig met elkaar zijn verbonden via een koppeling, waarbij de endostaat wordt vastgehouden op het statief van een stralingsbehandelingstafel via een vasthoud-bus.

De proctoscoop is bestemd voor het zichtbaar gecontroleerd laten naderen van de endostaat tot de rectale tumor en is gevormd in de vorm van een holle cilindrische buis die is bevestigd aan de kop van de handgreep van de proctoscoop en bevat een lamphouder, een beschermings-deksel, een opblaasbare ballon, en een doorn.

De endostaat is bedoeld voor het inbrengen van stralingsbronnen en is uitgevoerd als een holle cilindrische buis die in de proctoscoop wordt gebracht en waarin de stralingsbronnen worden aangebracht; de endostaat is voorzien van een verloopbus voor het bevestigen daarvan aan het statief van een stralingsbehandelingstafel.

De proctoscoopbuis wordt in de rectale holte gebracht, de doorn wordt verwijderd, de belichting wordt aangedraaid, lucht wordt voor het opblazen toegelaten, en de buis wordt naar de tumor gebracht. Dan wordt de kop met de handgreep en de lamphouder van de proctoscoopbuis verwijderd, de endostaat "blindelings" in volledige duisternis tegen schaal-merktekens in de proctoscoopbuis gestoken en aan de proctoscoopbuis in positie gehouden met behulp van de vasthoudbus, waarna de endostaat met behulp van een vasthoudorgaan stevig wordt verbonden met het statief van de bestralingsbehandelingstafel. Vervolgens worden de stralingsbronnen in het inwendige van de endostaat gebracht en wordt intracavi-tale therapie uitgevoerd.

De inrichting bezit echter vrij ingewikkelde constructiekenmerken met inbegrip van het samen vasthouden van de proctoscoop en de endostaat, hetgeen het organiseren voor het bestralen zeer ingewikkeld maakt en ook de behandeling zelf zowel voor de dokter als voor de patiënt. Bovendien wordt de doseringsverdeling van de straling in het gebied van de pathologische focus en in het omringende gezonde weefsel verstoord tengevolge van de aanwezigheid van de metalen proctoscoopbuis in de rectale holte tijdens de behandeling.

Alleen kleine tumoren zijn vatbaar voor de behandeling in de beginstadia van de ziekte bij afwezigheid van rectostenosis.

Verder wordt de klinische tolerantie van de intracavitale bestra-lingstherapie schadelijk beïnvloed, terwijl ernstige complicaties worden opgemerkt, omdat de proctoscoopbuis gedurende een lange periode (15 tot 90 minuten) van de intracavitale behandeling in het anale kanaal blijft, hetgeen pareses en verlamming van de anale sphincter tot gevolg heeft, irritatie veroorzaakt en extra mechanische verwonding aan de rectale mucosa met zich meebrengt, alsmede de stralingsreactie verhevigt, dat wil zeggen stralingsproctitis.

Hoofddoel van de onderhavige uitvinding is een zodanige inrichting voor intracavitale radiotherapie te verschaffen voor het behandelen van een kwaadaardige rectale tumor die, tengevolge van een geschikte constructie van de endostaat daarvan, visuele controle van de nadering van de actieve endostaatzone tot de tumor die zich in een of ander rectaal segment bevindt, bevordert en tegelijkertijd elke verstoring van de doserende verdeling van de bestraling vermijdt.

Dit doel wordt bereikt als gevolg van het feit dat in een inrichting voor intracavitale radiotherapie voor het behandelen van een kwaadaardige rectale tumor, welke een proctoscoop omvat waarvan de buis een lamphouder bevat, en een endostaat die is gevormd in de vorm van een holle buis voorzien van een vasthoudorgaan voor het in positie houden daarvan, volgens de uitvinding, het distale einde van de endostaat-buis een knotsvormig gedeelte bezit vervaardigd uit biologisch inert materiaal en dat is voorzien van een in lengterichting lopende gelei -dingsspleet aan het oppervlak daarvan, waarbij deze spleet is bestemd om de endostaat daarlangs te laten bewegen ten opzichte van de lamphouder.

Een dergelijke constructie van de inrichting verschaft voor het, onder visuele controle, naderen van de actieve endostaatzone tot de tumor die zich bevindt in een of ander rectaal segment, een stevige bevestiging van de endostaat aan de stralingsbehandelingstafel terwijl elke verstoring van de doseringsverdel ing van de straling binnen de zone van de pathologische focus wordt vermeden.

Het verdient aanbeveling dat de endostaat tenminste twee keer zo lang is als de gehele proctoscoop.

Een dergelijk construct!ekenmerk maakt het mogelijk om de proctos-coopbuis vrij terug te trekken uit de rectale holte en deze buiten het rectum te plaatsen op het proximale endostaatgedeelte, waardoor elke verstoring van de doseringsverdeling van de straling binnen het gebied van de pathologische focus wordt vermeden, waardoor verwonding aan de rectale mucosa, het ontstaan van pijnlijk syndroom, pareses en verlamming van de anale sphincter wordt vermeden, terwijl tegelijkertijd het functioneel vermogen van de musculus sphincter ani wordt behouden. De endostaatlengte van meer dan tweemaal de lengte van de gehele proctoscoop is niet aanbevelenswaardig, omdat dit gepaard gaat met ongemakken en moeilijkheden voor de dokter om behandelingen aan het rectum uit te voeren.

Het verdient aanbeveling om de lineaire afmetingen van het knots-vormige deel van de endostaatbuis te bepalen in afhankelijkheid van de plaats van de tumor, de mate van uitstrooiing van het tumorigenische proces en de mate van reetostenosis.

Ook verdient het aanbeveling dat het knotsvormige deel een diameter bezit van 8 tot 18 mm en een lengte van 50 tot 100 mm.

De hiervoor vermelde afmetingseigenschappen verschaffen vrije beweging van het knotsvormige deel binnen de proctoscoopbuis en een afzonderlijke keuze van de diameter daarvan zodanig dat deze geschikt is voor de afmeting van de intrarectale tumorcomponent, dat wil zeggen de mate van rectostenosis.

Als de tumor zich bevindt in de inwendige rectale segmenten, moet gebruik worden gemaakt van endostaten met een knotsvormig deel van ongeveer 50 mm lengte om verwonding aan de anale sphincter te vermijden, terwijl, als de tumor zich in de mediale en superieure rectale segmenten bevindt, endostaten met een knotsvormig deel van ongeveer 100 mm lengte moeten worden gebruikt.

Hierna zal thans de onderhavige uitvinding nader worden uiteengezet aan de hand van een gedetailleerde beschrijving van enige specifieke uitvoeringsvoorbeelden daarvan aan de hand van de bijgaande tekeningen.

Fig. 1 geeft een algemeen aanzicht weer van een inrichting voor intracavitale radiotherapie voor het behandelen van een kwaadaardige rectale tumor, volgens de uitvinding.

Flg. 2 geeft een schematisch aanzicht weer van een inrichting voor intracavitale radiotherapie voor het behandelen van een kwaadaardige rectale tumor volgens de uitvinding.

Fig. 3 geeft een algemeen aanzicht weer van een endostaat voor intracavitale radiotherapie van een kwaadaardige rectale tumor volgens de uitvinding.

Fig. 4 geeft een doorsnede weer volgens de lijn IV-IV in fig. 3.

Fig. 5 geeft een doorsnede weer volgens de lijn V-V in fig. 3.

Fig. 6 geeft een doorsnede weer volgens de lijn VI-VI in fig. 2.

Fig. 7 geeft een doorsnede weer volgens de lijn VII-VII in fig. 3.

De hierin beschreven inrichting voor intracavitale radiotherapie voor het behandelen van een kwaadaardige rectale tumor omvat: een proc-toscoop 1 (fig. 1) en een endostaat 2. De proctoscoop 1 bestaat uit een buis 3 met een doorn (weggelaten in de tekening), een kop 4 met een handgreep 5 waarin een lamphouder 6 (fig. 2) zijn ingebouwd, een be-schermingsdeksel, en een opblaasbare ballon 7 (het beschermingsdeksel is in de tekening weggelaten).

De endostaat 2 (fig. 3) bestaat uit een holle dubbelwandige cilindrische buis 8 met een knotsvormig deel 9 (fig. 4) aan het distale einde daarvan. Het knotsvormige deel 9 gaat geleidelijk over in de buitenwand van de buis 8 en bezit een spleet 10 (fig. 5) in een axiaal gedeelte daarvan, die dient als een geleiding voor de lamphouder 6 (fig. 6). Het nulteken is aangebracht op een schaalverdeling 11 welke de diepte van het aanbrengen aangeeft, waarbij dit merkteken op afstand ligt van het distale einde van de buis 8 (fig. 3), met een lengte die gelijk is aan de lengte van de samengestelde proctoscoop (fig. 1), dat wil zeggen de totale lengte van de buis 3, de kop 4 en het beschermingsdeksel. Het proximale einde van de buis 8 bezit een vasthoudbus 12 (fig. 7) bedoeld om de endostaat 2 vast te houden aan de stralingsbe-handelingstafel.

De lineaire afmetingen van de endostaat 2 (fig. 1) moeten tenminste twee keer de lengte bedragen van de samengestelde proctoscoop 1, zodat de buis 3 van de proctoscoop 1 volledig kan worden weggetrokken uit de rectale holte en buiten het rectum aan het proximale deel van de endostaat 2 kan worden aangebracht. Het verdient geen aanbeveling om de lengte van de endostaat 2 meer dan tweemaal de lengte van de samengestelde proctoscoop 1 te maken, omdat dit gepaard gaat met ongemakken en moeilijkheden voor de dokter voor het uitvoeren van handelingen aan het rectum.

Als de patiënt op de stralingsbehandelingstafel is geplaatst waar- bij deze ligt in de linker laterale decubituspositie, waarbij de benen tegen de buik zijn gebogen, wordt de buis 3 (fig. 1) van de proctoscoop 1 in de rectale holte gebracht, wordt de doorn verwijderd, het bescher-mingsdeksel in de kop 4 aangebracht, terwijl lucht vanuit de ballon 7 wordt gepompt om de rectale wanden uit te zetten. Vervolgens wordt de buis 3 voortbewogen tot voorbij de rand van de bovenste tumorpool, wordt het beschermingsdeksel uit de kop 4 verwijderd terwijl de endo-staat 2 (fig. 3) in het inwendige van de buis 3 wordt gestoken, waarna de endostaat 2, onder directe visuele controle, wordt gebracht tot voorbij de rand van de bovenste tumorpool, terwijl het knotsvormige deel 9 (fig. 4) vrij kan glijden langs de gel ei di ngsspleet 10 (fig. 5) in lengterichting van de lamphouder 6 (fig. 6). Als de buis 3 niet tot voorbij de bovenste tumorpool kan worden gebracht moet als volgt te werk worden gegaan: op basis van de mate waarin de tumor zich in lengterichting langs de rectale wand uitstrekt, welk gegeven is verkregen uit klinische onderzoekingen, en uitgaande van het plaatsingsniveau van het distale einde van de buis 3 in de rectale holte, moeten de lineaire afmetingen van het niet-bereikte bovenste tumorsegment worden gemeten. Dan wordt in het inwendige van de proctoscoop 1 (fig. 1) de endostaat 2 (fig. 3) zonder het knotsvormig deel 9 (fig. 4) aangebracht, waarna de endostaat 2, ook onder visuele controle, zo ver wordt getrokken dat het nulmerkteken op de aanbrengdiepteschaalverdeling 11 in lijn komt te liggen met het eindvlak van de kop 4. Als een dergelijke positie door de endostaat 2 in het inwendige van de proctoscoop 1 (fig. 1) is aangenomen valt het initiële deel van de actieve zone van het knotsvormige deel 9 (fig. 4) van de endostaat 2 samen met het eind van de buis 3 van de proctoscoop 1. Verder wordt de endostaat 2 (fig. 1) zonder forcering over een afstand gelijk aan de lengte van het niet-bereikte bovenste tumorsegment getrokken. Aldus bevindt de actieve zone van de endostaat 2 (fig. 3) zich tot voorbij de rand van de bovenste tumorpool, waarna de endostaat 2 (fig. 3), met behulp van de vasthoudbus 12 (fig. 7) stevig wordt vastgehouden aan de stralingsbehandelingstafel, wordt de buis 3 uit de rectale holte weggetrokken en aan het proximale einde van de buis 8 uit de rectale holte geplaatst. Vervolgens wordt een inrichting voor het toevoeren van de stralingsbronnen verbonden met het proximale deel van de endostaat 2 (fig. 7), waarna intracavitale radiotherapie wordt uitgevoerd.

De inrichting voor intracavitale radiotherapie voor het behandelen van kwaadaardige rectale tumor bestaat in hoofdzaak uit een stel van verscheidene endostaten 2 welke in diameter en lineaire afmetingen van het knotsvormige deel 9 (fig· 4) van elkaar verschillen. Als de tumor is gelokaliseerd in de inwendige rectale segmenten (dat wil zeggen in de ampulla recti inferior en het anale kanaal) wordt gebruik gemaakt van endostaten waarvan het knotsvormige deel 9 een lengte bezit van ongeveer 50 mm om verwonding aan de anale sphincter te voorkomen, terwijl, als de tumor is gelokaliseerd in de ampulla recti medialis of superior, of in de rectosigmoide, wordt gebruik gemaakt van endostaten waarvan het knotsvormige deel 9 een lengte heeft van ongeveer 100 mm.

De diameter van het knotsvormig deel 9 van de endostaat 2 wordt zodanig gekozen dat deze geschikt is voor de afmeting van de intrarectale tu-morcomponent, dat wil zeggen de mate van rectostenosis en ook zodanig dat een vrije beweging van het knotsvormige deel binnen de buis 3 van de proctoscoop 1 wordt verschaft.

Aldus stelt de hierin beschreven inrichting iemand in staat om voor de eerste keer in de proctologische praktijk intracavitale radiotherapie uit te voeren van kwaadaardige tumoren die zijn gelokaliseerd in de verschillende rectale segmenten met directe visuele controle.

Eenvoudige constructie van de inrichting maakt het mogelijk om de actieve zone van de endostaat 2 op geschikte wijze, met directe visuele controle, de tumor te laten naderen die is geplaatst in een of ander rectaal segment en de buis 3 van de proctoscoop 1 terug te trekken uit de rectale holte. Aldus is elk gevaar van verstoring van de doserings-verdeling van de straling in de nabijheid van de pathologische focus en het omringende gezonde weefsel vermeden, omdat de buis 3 van de proctoscoop 1 volledig uit de rectale holte wordt teruggetrokken en daarom uit de actieve zone gedurende de behandelingsperiode. Dit verbetert op zijn beurt aanzienlijk de klinische tolerantie van intracavitale bestraling, schakelt pareses en verlamming van de anale sphincter uit, vermijdt irritatie en verwonding van de rectale mucosa door de buis 3 van de proctoscoop 1. Bovendien is de stralingsreactie (stralingsproc-titis) minder uitgesproken, omdat het knotsvormige deel 9 van de endostaat 2 is geplaatst alleen maar in het gebied van de pathologische focussen, terwijl de buis 3, in tegenstelling tot het voorafgaande type, gedurende de gehele stralingsbehandelingstijd uit de rectale holte is teruggetrokken en buiten het rectum is geplaatst bij het proximale einde van de endostaat 2.

Claims (4)

1. Inrichting voor intracavitale radiotherapie voor het behandelen van een kwaadaardige rectale tumor, welke een proctoscoop omvat waarvan de buis een lamphouder bevat, en een endostaat die is ondergebracht in de proctoscoop en is vervaardigd in de vorm van een holle buis voorzien van een vasthoudorgaan voor het in positie houden daarvan, met het kenmerk, dat het distal0 einde van de buis (8) van de endostaat (2) een knotsvormig deel (9) bezit vervaardigd uit biologisch inert materiaal en voorzien van een in lengterichting lopende geleidingsspleet (10) bestemd voor het doen bewegen van de endostaat (2) daarlangs ten opzichte van de lamphouder (6).

2. Inrichting volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de endostaat (2) tenminste twee keer zo lang is als de gehele proctoscoop (1).

3. Inrichting volgens conclusies 1 en 2, met het kenmerk, dat de diameter en lineaire afmetingen van het knotsvormige deel (9) afhankelijk zijn van de plaats van de tumor, de mate van uitstrooiing van het tumorigenische proces en de mate van rectostenosis.

4. Inrichting volgens conclusie 3, met het kenmerk, dat het knotsvormige deel (9) een diameter bezit van 8 tot 18 mm en een lengte van 50 tot 100 mm.