NL8801413A - Tv-ontvanger. - Google Patents

Description

N.V. Philips' Gloeilampenfabrieken te Eindhoven TV-ontvanger.

De uitvinding betreft een TV-ontvanger voorzien van een aan een antenne-ingang gekoppelde HF-signaalsplitter met eerste en tweede HF-signaalklemmen, waarmee respektievelijk eerste en tweede afstemschakelingen voor een afstemming op eerste en tweede TV-programma's zijn verbonden, welke eerste en tweede afstemschakelingen via eerste en tweede TV-MF-signaalverwerkingsschakelingen verbonden zijn met een inrichting voor een weergave van het beeld van het tweede TV-programma in het beeld van het eerste TV-programma.

Een dergelijke TV-ontvanger is bekend bijvoorbeeld uit het artikel "Monitor braucht 5% Schirmfldche", gepubliceerd in "Radio Mentor Elektronik", nummer 43, augustus 1977, pagina 334.

De bekende TV-ontvanger maakt een gelijktijdige ontvangst van een tweetal TV-programma's mogelijk. Daartoe wordt de ontvangen HF-signaalenergie in de HF-signaalsplitter gelijkelijk verdeéld tussen de eerste en tweede signaalklemmen en via deze toegevoerd aan de genoemde eerste en tweede afstemschakelingen. Deze afstemschakelingen zijn op onderling verschillende televisie-zenderfrequenties afstembaar en leveren respektievelijk eerste en tweede MF-TV-programmasignalen, welke via de genoemde eerste en tweede TV-MF-signaalverwerkingsschakelingen omgezet worden in een tweetal basisband-TV-programma's. De video-informatie van deze twee basisband-TV-programmasignalen wordt vervolgens in de genoemde inrichting voor beeld-in-beeld-weergave gevormd tot een beeld-in-beeld-videosignaal waarmee het eerste TV-programma wordt weergegeven op het totale beeldvlak van het TV-scherm met uitzondering van een vlakuitsparing, in welke vlakuitsparing het tweede TV-programma wordt weergegeven.

Om een afstemschakeling in de TV-ontvanger uit te sparen is het bekend de afstemschakeling van een videorecorder te gebruiken. Dergelijke videorecorders zijn voorzien van een aan een antenne-ingang gekoppelde HF-signaalsplitter zoals hiervoor genoemd, welke de ontvangen HF-signaalenergie in twee onderling gelijke delen splitst en respektievelijk toevoert aan de afstemschakeling van de videorecorder en aan een HF-signaaluitgang van de videorecorder. De TV-ontvanger in kwestie wordt daarbij vanuit de videorecorder voorzien van enerzijds via de antenne-ingang een HF-TV-frequentiegebied, waaruit door middel van de afstemschakeling van de TV-ontvanger een eerste TV-programma gekozen kan worden en anderzijds via een basisband-video- ofwel CVBS-ingang een tweede TV-programma in basisband, welke geleverd wordt door de afstemschakeling, een MF-signaalverwerkingsschakeling en een videodetektor van de videorecorder.

In de praktijk blijkt toepassing van een passieve HF-signaalsplitter vanwege de daarin optredende signaalverliezen niet altijd mogelijk te zijn en is het gebruik van een actieve HF-signaalsplitter ter verkrijging van een voldoend grote signaalruisverhouding meestal onvermijdelijk. Deze actieve HF-signaalsplitters bevatten een breedband-HF-signaalversterker welke voorafgaat aan de eigenlijke HF-signaalsplitter en welke de signaalverliezen daarin compenseert. Dergelijke breedband-HF-signaalversterkers dragen er echter toe bij dat ongewenste sterke signalen in of nabij het HF-TV-frequentiegebied, zoals bijvoorbeeld mobilofoonsignalen, tot oversturing van de schakelingen in het TV-HF-ingangsdeel aanleiding kunnen geven.

Bovendien dient de vanuit de oscillatoren van beide afstemschakelingen naar de HF-signaalsplitter gerichte öscillatorstraling voldoend gering te zijn om te voorkomen dat deze oscillatoren elkaar onderling beïnvloeden. Om dit te bereiken dienen daartoe geschikte maateregelen in de beide afsteminrichtingên te worden genomen of dienen bufferversterkers te worden opgenomen tussen de respektievelijke signaalklemmen van de HF-signaalsplitter enerzijds en de afstemschakelingen anderzijds.

De uitvinding beoogt voor de genoemde problemen een eenvoudiger en goedkoper te realiseren oplossing aan te geven.

Een TV-ontvanger van de in de aanhef vermelde soort vertoont daartoe het kenmerk, dat de HF-signaalsplitter asymmetrisch is en aan de eerste afstemschakeling meer signaalenergie levert dan aan de tweede.

Bij toepassing van de maatregel volgens de uitvinding wordt het signaalverlies van het TV-HF-signaal, welke naar de eerste afstemschakeling toegevoerd wordt, belangrijk beperkt ten koste van de signaalenergie van het TV-HF-signaal dat naar de tweede afstemschakeling wordt toegevoerd. Tegelijkertijd wordt door deze maatregel de signaaldemping van de oscillator van de tweede afstemschakeling via de HF-signaalsplitter naar de oscillator van de eerste afstemschakeling en omgekeerd vergroot, zodat de beide oscillatoren elkaar onderling minder beïnvloeden.

De uitvinding berust op het inzicht dat daardoor een breedbandige HF-versterking van de ontvangen en op te splitsen TV-HF-signalen zeer gering kan zijn of zelfs achterwege kan worden gelaten zonder zichtbare kwaliteitsverliezen- in de weergave van het met de eerste afstemschakeling gekozen eerste TV-programma. Daarentegen geeft de afname van de signaalruisverhouding van het aan de tweede afstemschakeling toegevoerde TV-HF-signaal, welke het gevolg is van de toename van de signaalenergie aan de eerste HF-signaalklem, nauwelijks aanleiding tot zichtbare kwaliteitsverliezen bij de weergave van het in het beeld van het eerste TV-programma geprojekteerde beeld van het tweede TV-programma, vanwege het kleinere oppervlak waarin het tweede TV-programma wordt weergegeven.

Bovendien kan vanwege de toelaatbaarheid van een grotere oscillatorstraling van de beide afstemschakelingen naar de HF-signaalsplitter de toepassing van bufferversterkers en/of dure afstemschakelingen worden vermeden.

De grotere signaaldemping van de HF-signaalsplitter voor het signaal aan de tweede signaalklem heeft als verder voordeel dat ook de signaaldynamiek aan deze tweede signaalklem kleiner is dan dat aan de eerste signaalklem.

Een voorkeursuitvoering van een TV-ontvanger volgens de uitvinding vertoont dan ook het kenmerk, dat het ingangsdynamiekbereik van de tweede afstemschakeling, waarbinnen een in hoofdzaak lineaire signaalverwerking mogelijk is, kleiner is dan dat van de eerste afstemschakeling, waardoor het mogelijk wordt een betrekkelijk goedkope afstemschakeling voor de tweede afstemschakeling te gebruiken en daardoor de kostprijs van de TV-ontvanger volgens de uitvinding verder te reduceren.

Een verdere voorkeursuitvoering van een dergelijke TV-ontvanger is gekenmerkt door een onderlinge verwisseling van de afstemfreguenties van de beide afstemschakelingen bij het bereiken van een zekere onderlinge verhouding tussen de oppervlakte-waarden van de weergave-vlakken der beide programma's.

Deze maatregel verschaft de mogelijkheid om het beeld van het tweede TV-programma te vergroten ten koste van het beeld van het eerste TV-programma zonder zichtbaar kwaliteitsverlies in de beeld-in-beeld-weergave.

De uitvinding zal nader worden uiteengezet aan de hand van de in de tekening weergegeven enkele figuur, welke slechts dient ter illustratie.

Deze enkele figuur toont een blokdiagram van een TV-ontvanger volgens de uitvinding bevattende een met een antenne A verbonden antenne-ingang I, waaraan gekoppeld is een als HF-signaalsplitter S fungerende HF-vermogenssplitter voorzien van eerste en tweede HF-signaalklemmen C1 respektievelijk C2, waarmee respektievelijk eerste en tweede afstemschakelingen T1 en T2 gekoppeld zijn, gevolgd door eerste en tweede TV-MF- en basisband-signaalverwerkingsschakelingen P1 en P2. Deze schakelingen PI en P2 zijn gekoppeld aan een inrichting P3 voor het vormen van een beeld-in-beeld (picture in picture - ook wel als PIP aangeduid) videosignaal gevolgd door een beeldweergeefinrichting (display) D.

De werking van de schakelingen T1, T2, P1-P3 en D zijn in principe bekend bijvoorbeeld uit het eerstgenoemde artikel uit "Radio Mentor Electronic". Eenvoudigheidshalve zijn de schakelingen voor het versterken en weergeven van de TV-geluidsignalen niet getoond. Voor het begrijpen van de uitvinding volstaat het gegeven dat de eerste en tweede afstemschakelingen T1 en T2 respektievelijk eerste en tweede afstemoscillatoren T01 en T02 bevatten met behulp waarvan uit een aan de HF-ingangen van T1 en T2 aangeboden HF-TV-frequentiegebied eerste en tweede gewenste HF-TV-programmasignalen naar een TV-middenfrequentie kunnen worden geconverteerd, welke na selectie, versterking en detektie in de TV-MF en basisbandverwerkingsschakelingen P1 en P2 worden omgezet in eerste en tweede basisband-TV-programmasignalen. Deze beide basisband-TV-programmasignalen worden vervolgens in de inrichting P3 samengesteld tot een enkel beeld-in-beeld-videosignaal, welke bij weergave op het scherm van de beeldweergeefinrichting D een deelvlak D2 met het beeldsignaal van het tweede TV-programma en het resterende vlak D1 met het beeldsignaal van het eerste TV-programma vult.

In tegenstelling tot de bekende TV-ontvanger is in de getoonde TV-ontvanger volgens de uitvinding in plaats van een symmetrische 3 dB HF-signaalsplitter een asymmetrische HF-vermogenssplitter gebruikt. Deze splitst de ontvangen HF-signaalenergie naar de eerste en tweede HF-signaalklemmen C1 en C2 op in een verhouding, welke bij voorkeur in hoofdzaak bepaald is door de verhouding in oppervlak tussen D1 en D2. In de praktijk blijkt een onderlinge verhouding in signaalenergie tussen C1 en C2 van 9:1 bij een oppervlakteverhouding van de beeldvlakken D1 en D2 van in hoofdzaak eveneens 9:1 een goede beeld-in-beeld-weergave van de eerste en tweede TV-programma's op te leveren.

Vanwege de grotere demping die het HF-signaal ondervindt van 11 naar C2 ten opzichte van 11 naar C1 wordt het genoemd resultaat nauwelijks beïnvloed wanneer voor de tweede afstemschakeling T2 een afstemschakeling wordt gebruikt met een kleiner dynamisch ingangsbereik dan dat van de eerste afstemschakeling T1. Deze lagere specificatie-eis maakt het mogelijk voor T1 een belangrijk goedkopere afstemschakeling te gebruiken dan voor T2.

Bovendien is het mogelijk de signaaldemping van C1 naar C2 en omgekeerd voldoende groot te maken om zonder toepassing van bufferversterkers tussen C1 en T1 respektievelijk C2 en T2 en/of daartoe geschikte maatregelen in T1 en T2 een onderlinge beïnvloeding van T01 en T02 te voorkomen.

Verder kan de getoonde TV-ontvanger worden voorzien van op zichzelf bekende middelen voor het vergroten van het oppervlak van D2 ten koste van dat van Dl. Daarbij kan het van voordeel zijn bij overschrijding van een drempelwaarde in de oppervlakteverhouding tussen D2 en D1 de afstemfrequenties van T1 en T2 onderling te verwisselen, waardoor voor het tweede TV-programma een grotere signaalruisverhouding beschikbaar komt dan voor het eerste TV-programma. Het zal voor een vakman niet moeilijk zijn uitgaande van de vermogensverhouding van de TV-HF-signalen aan C1 en C2 een daarvoor geschikte drempelwaarde te vinden en de omschakeling (niet weergegeven) automatisch te doen plaatsvinden.

Claims (3)

1. TV-ontvanger voorzien van een aan een antenne-ingang gekoppelde HF-signaalsplitter met eerste en tweede HF-signaalklemmen, waarmee respektievelijk eerste en tweede afstemschake1ingen voor een afstemming op eerste en tweede TV-programma's zijn verbonden, welke eerste en tweede afstemschakelingen via eerste en tweede TV-MF-signaalverwerkingsschakelingen verbonden zijn met een inrichting voor een weergave van het beeld van het tweede TV-programma in het beeld van het eerste TV-programma, met het kenmerk, dat de HF-signaalsplitter asymmetrisch is en aan de eerste afstemschakeling meer signaalenergie levert dan aan de tweede.

2. TV-ontvanger volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat ingangsdynamiekbereik van de tweede afstemschakeling, waarbinnen een in hoofdzaak lineaire signaalverwerking mogelijk is, kleiner is dan dat van de tweede afstemschakeling.

3. TV-ontvanger volgens conclusie t of 2 voorzien van middelen voor het vergroten van het weergave-vlak van het tweede programma ten koste van dat van het eerste programma en omgekeerd, gekenmerkt door een onderlinge verwisseling van de afstemfrequenties van de beide afstemschakelingen bij het bereiken van een zekere onderlinge verhouding tussen de oppervlakte-waarden van de weergave-vlakken der beide programma's.