NL8300150A - Daunorubicine en doxorubicine-analoga, hun bereiding en toepassing. - Google Patents

Description

i -¾ 4 V.O.3899

Daunorubicine en doxorubicine-analoga, hun bereiding en toepassing.

De uitvinding betreft in de vorm van een aspect antracyclineglycosiden met de formule 1 van het formuleblad, waarin X waterstof of hydroxyl, waterstof of methyl, éexi van de groepen R2 en Rj methoxy en de ander waterstof voorstellen, alsmede de farmaceutisch geschikte zuuradditie-5 zouten daarvan.

Deze verbindingen heten als volgt: 4-demethoxy-4 *-O-methyl-daunorubicine (Ta: r1=r*3=x=h, r2=och3), 4-demethoxy-4*-epi-41-O-methyl-daunorubicine 10 (rb: r1=r2=x=h, r3=och3), 4-demethoxy-2,3-dimethyl-41-O-methyl-daunorubicine (Ic: R1=CH3, R2=OCH3, R3=X=H),, 4-demethoxy-2,3-dimethyl-4’-epi-4’-O-methyl-daunorubicine (ld: R1=CH3, R2=X=H, R3=OCH3), 15 4-demethoxy-4'-O-methyl-doxorubicine (Ie: R1*R3=H, R2=OCH3, X=OH), 4-demehtoxy-4*-epi-4'-O-methyl-doxorubicine, (If: R1=R2=H, R3=OCH3, X=OH), 4-demethoxy-2,3-dimethyl-4'-O-methyl-doxorubicine 20 (Ig: R1"GB3f R2=OCH3, R3=H, X=OH) en 4-demehtoxy-2,3-dimethyl-41 -epi-41 -O-methyl-doxorubicine (Ih: R1=CS3, R2=H, R3=OHC3, X=0H).

Een verder aspect van de uitvinding betreft een werkwijze voor de bereiding van de anthracyclineglycosideimet de formule 1 van het formule-25 blad. Volgens deze werkwijze wordt 4-demethoxydaunomycinon of 2,3-di-methyl-4-demehtoxydaunomycinon (Amerikaans octrooischrift 4.046.878) gecondenseerd met 2,3,6-tridesoxy-3-?trifluoracetamido-4-0-methyl-L-lyxohexapyranosylchloride of 2,3,6-tridesoxy-3-trifluoracetamido-4-0-methyl-L-arabino-hexopyranosylchloride (Amerikaans octrooischrift 30 4.183.919) tot een van de beschermde α-glycosiden met de formules 2a tot en met 2d, vervolgens de N-trifluoracetyl— schermgroep door een milde alkalische hydrolyse verwijderd^waardoor de overeenkomstige daunorubicine-derivaten la-ld.ontstaan, al of niet gevolgd door een omzetting van het daunorubicinederivaat in het overeenkomstige doxorubicinederivaat le-lh 35 door een bromering en een behandeling van het verkregen 14-broomderivaat —83 00 1 5 0 .......-.......................

* Si -2- met waterig natriumformiaat.

De omzetting van de- daunorubicinederivaten la-ld in de overeenkomstige doxorub icinederivaten le-lh volgt de methode beschreven in het Amerikaanse octrooischrift 3.803.124.

5 Een verder aspect van de uitvinding betreft farmaceutische preparaten met daarin een antracyclineglycoside met formule 1 of een farmaceutisch geschikt zout daarvan^ gemengd met een farmaceutisch geschikt verdunnings-middel of een passende drager.

De uitvinding wordt nader toegelicht door de volgende voorbeelden 10 en biologische gegevens.

Voorbeeld 1 4-demethoxy-41-O-methyl-daunorubicine (Ia) ' 3

Een oplossing van 3,68 g 4-demehtoxy-daunomycinon in 400 cm water- vrij methyleendichloride met daarin 1,4 g l-chloor-4-0-methyl-N-tri- 15 fluoracetyldaunosamine werd bij aanwezigheid van een molecuul-zeef (30 g, 4AMerck) en 1,3 g zilvertrifluormethaansulfonaat goed geroerd. Na 10 minuten staan bij kamertemperatuur werd het reactiemengsel geneutra- 3 liseepd met 0,55 cm sym-collidine. Na 40 minuten werd deze suspensie gefiltreerd en de organische fase gewassen met 0,01 N zoutzuur, met 20 water, met een verzadigde waterige oplossing van natriumbicarbonaat en tenslotte met water tot neutrale reactie. Het residu, verkregen door 3 het oplosmiddel in vacuo af te destilleren, werd opgelost in 150 cm 3 3 aceton, behandeld met 600 cm 0,2N natronloog en verdund met 450 cm water. Na 5 uren staan bij. 0°C werd de oplossing op pH 8,5 gebracht en : 25 met chloroform geëxtraheerd tot de chloroformextracten niet langer waren gekleurd. De organische extracten werden gecombineerd en op pH 5 aange- zuurd met.0,1 N methanolisch zoutzuur. Door in vacuo in te dampen tot een klein volume van 150 cm^ kristalliseerde zuiver 4-demehtoxy-4·- 0-methyldaunorubicine (0,6 g). De moederloog werd gezuiverd, over een 30 kolom silicagel, gebufferd op pH 7 met een fosfaatbuffer M/15, onder toepassing van het oplosmiddelsysteem chloroform rmethanol:water (10:2:0,2 volumina). Het.eluaat met daarin de zuivere verbinding werd met water verdund en de. organische fase afgescheiden, met water gewassen en tot een klein volume ingedampt, waarna met 0,1 N methanolisch 35 zoutzuur werd aangezuurd op pH‘5. Een verdere hoeveelheid van 0,4 g 4-demethoxy-4,-0-methyldaunorubicinehydrochloride werd aldus met een ——8300 150 ------------------------- * * Λ -3- smeltpunt van 189-190eC (coder ontleding) verkregen. DLC over kiezelgel-platen (Merck F 254) onder toepassing van het oplosmiddelsysteem chlorofozm:methanol:water (10:2:0,2' volumina): HPLC: experimentele analyse: kolom microbondapack C, 0; lö 5 mobiele fase: water:acetonitrile (69:31 volumina) bij pH 2 met 10% ortho- 3 fosforzuur: stroomsnelheid 1,5 cm per minuut; retentietijd 22 minuten. Massaspectrum: m/z 511 (M+’).

Voorbeeld II

4-demethoxy-41-O-methyl-doxorubicine (Ie) 10 Een oplossing van 0,5 g 4-demethoxy-4'-0-methyldaunorubicine, ver- 3 3 kregen volgens voorbeeld I, gemengd met 8 cm methanol en 20 cm dioxan werd met broom omgezet in het 14-broomderivaat. Behandeling van dit 14-broomderivaat met een waterige oplossing van natriumformiaat bij kamertemperatuur gedurende 18 uren leverde 310 mg 4-demethoxy-4'-0-methyl-15 doxorubicine, dat in de vorm van zijn hydrochloride met smeltpunt 164-165eC onder ontleding werd geïsoleerd; DLC op kiezelgelplaten (Merck F 254) oplosmiddelsysteem chloroform:methanol:water (10:2:0,2 volumina): Rf is 0,18.

HPLC: experimental voorwaarden: kolom microbondapack C^;

20 mobiele fase water:acetonitrile (69:31 volumina) bij pH2 met 10% ortho-fosforzuur? stroomsnelheid 1,5 cm^ per minuut; retentietijd: 10 minuten. Voorbeeld III

» 4-demethoxy-2,3-dimethyl-41-0-methyl-daunorubicine (Ic)

De koppelingsreactie tussen 4-demehtoxy-2,3-dimethyldaunomycinon 25 en l-chloor-4-0-methyl-N-trifluoracetyldaunosamine onder de voorwaarden volgens voorbeeld I leverde de titelverbinding.

Voorbeeld IV

4-demethoxy-2,3-dimethyl-4*-O-methyl-doxorubicine (Ig)

De omzetting van verbinding Ic in de titelverbinding werd uitgevoerd 30 onder toepassing van de werkwijze beschreven in voorbeeld II.

Voorbeeld V

4-demehtoxy-41-epi-41-Q-mehtyldaunorublclne (Ib) en 4-demethoxy-2,3-di-methyl-4'-epi-41-0-metyyl-daunorubicine (ld)

De koppelingsreacties als beschreven in voorbeeld I van 4-demehtoxy-35 daunomycinon en 4-demethoxy-2,3-dimehtyldaunomycinon met 2,3,6-trldesoxy- 3-trifluoracetamido-4-0-methyl-L-arabino-hexopyranosylchloride leverde ---830 0 15 0 ------------------- “ . « I--j---------------------------------------- " * ...... .......

-4- na een hydrolyse van de N-schermgroep de titelverbindingen.

Voorbeeld VI

4-demehtoxy-4,-epi-4l-0-methyldodorubicine (If) en 4-methoxy-2,3-dime- thyl-4'-epi-4'-O-methyl-doxorubicine.

5 ! De verbindingen Ib en ld werden via hun 14-broomderivaten onder de in voorbeeld II beschreven, voorwaarden omgezet in de verbindingen If en Ih.

Biologische activiteit van Ia en Ie.

De verbindingen Ia en Ie werden vergeleken met de basisverbindingen, 10 : respectievelijk daunorubicina (DNR) en doxorubicina (DX) bij diverse experimentele systemen en hun cytotoxociteit, antitumoractiviteiten en activiteiten op het hart bij proefdieren bepaald .

i

De cijfers van tabel D tonen aan, dat Ia circa 5 x cytotöxischer dan DNR en Ie 9 x cytotoxischer dan DX.

15 De primaire in vivoscreening werd uitgevoerd op CDF-1 muizen met g P388 ascites leukamie (10 cellen per muis). De resultaten zijn weergegeven in tabel :s. Zowel Ia als Ib bleken giftiger en actiever dan de basisverbindingen. Vergelijking bij de maximaal getolereerde dosis (MxTD) toont aan, dat Ia even effectief is als DNR (levert een ongeveer 20 gelijke verlenging van de leversduur) '.en Ie een goede antitumoractiviteit bezit die van dezelfde orde van grootte is als die van DX.

Diverse onderzoekingen werden uitgevoerd bij C3H muizen met Gross g leukamie, intraveneus geïnjecteerd (2x10 cellen per muis). De cijfers voor Ia zijn weergegeven in tabel C.Bij een intraveneuze toediening op 25 dag 1 na.de tumorinoculatie bleek Ia duidelijk giftiger en actiever dan DNR. Bij de MxTD van 1,25-1,3 mg/kg bleek Ia effectiever dan DX bij diens MxTD van 10 mg/kg. Het is bekend dat DNR niet actief is bij orale toediening, tenzij zeer hoge doses van meer dan 50 mg per kg worden gegeven.

De cijfers van tabel C tonen aan dat Ia een goede antitumoractiviteit 30 heeft tegen Gross leukemie ook wanneer Ia oraal wordt toegediend. Bij ‘ slechts orale toediening op dag 1 is Ia actief in een dosis van 1,25-1,3 mg per kg, hetgeen tevens de optimale dosis is'.hij een intraveneuze behandeling. Dit resultaat suggereert, dat de resorptie van Ia in het maagdarmkanaal ί byzonder effectief is. Toegediend op de dagen 1,2 en 3 langs oralëweg 35 'is Ia actiever dan bij een toediening op dag 1 alleen; bij de optimale dosis van 0,66 mg/kg per dag heeft deze stof een antitumoractiviteit van { ^ ” STÖÓ 1 50 -5- • Λ dezelfde orde van grootte als 4-demethoxydaunorubicine, hetgeen werd aangetoond parallel bij de optimale dosis van 1,9 mg per kg per dag.

De waarneming, dat de optimale dosis van IA lager is dan die van 4-demethoxy-daunorubicine suggereert een duidelijk effectievere resorp-5 tie door het maagdaxmkanaal vergeleken met deze verbinding.

Cijfers omtrent de antitumoractiviteit van Ie vergeleken met DX tegen Gross leukemie zijn weergegeven in tabel D. De verbindingen werden op de dag 1 na de tumorcellen-inoculatie toegediend; DX werd i.v. toegediend, Ie werd zowel i.v. als oraal toegediend. Bij i.v.toediening 10 vertoonde Ie bij de MxTD van 1 mg/kg een goede antitumoractiviteit die gelijkelijk was aan die, waargenomen na een behandeling met DX. Bovendien was Ie ook actief bij een orale toediening in doses vanaf 1,3 mg per kg.

Ie werd voorts onderzocht tegen L1210 leukemie, die was gelnóculeerd 5 15 in CDF-1 muizen (i.p. in de ascites vorm of i.v. 10 cellen/muis). Op dag 1 na de tumorinoculatie volgde een i.v. of i.p. behandeling. De cijfers van tabel E tonen aan dat bij dit experiment Ie bij de MxTD van 0,83 mg Ag even actief was als DX bij zijn MxTD van 4,2 mg Ag.

Bij dit experiment Ie bij doses van 1 en 1,3 mg Ag actiever was tegen 20 tumoren dan DX.

Tegen vaste tumoren werd Ie vergeleken met DX tegen mamma-carcinomen van vrouwelijke C^H-muizen. Een derde generatie tumor-transplantaat werd gébruikt. 15 dagen na deze transplantatie werd met de behandeling begonnen en eens per week.gedurende 4 weken uitgevoerd. De tumorgrootte 25 werd elke week met een passer gemeten. Muizen zonder tumor werden parallel behandeld om de giftigheid en de gevaren voor het hart te bepalen. Hiervoor werden 5 muizen gebruikt, die 5 weken na de laatste behandeling werden gedood. De resultaten zijn vervat in Tabel F.

DX bleek zeer effectief en de tumorgroei met 93-94% te remmen 30 (zowel bij 6 als 7,5 mgAg· Bij de tumorvrije muizen, die DX- toegediend kregen, stierf 2/3 aan vergiftiging, 8300150

4 W

.-6- terwijl alle onderzochte muizen histologisch aantoonbare hartbeschadi-ging vertoonden. Ie in een dosis van 0,4 mg/kg was iets actiever; in . dosis van 0,6 en 0,75 mg/kg vertoonde het’ een zeer duidelijke remming van de tumorgroei. Bij tumorvrije muizen behandeld met Ie in een dosering ; 5 van 0,75 mg/kg werden geen atriumbeschadigingen waargenomen, terwijl slechts twee van de vijf muizen aantoonbare ventrikelbeschadigingen vertoond® die overigens aanmerkelijk minder ernstig waren dan die na een . DX-behandeling.

De hier weergegeven cijfers tonen aan, dat Ia en Ie nieuwe anthra-10 'cycline-analogen zijn die bijzonder goede biologische eigenschappen bezitten. Vergelijkend met DNR is Ia circa driemaal zo actief bij intra-periotoniale toediening en achtmaal zo actief bij intraveneuze toediening. Bij de MxTD heeft Ia een antitumoractiviteit tegen axcites P388 en systemische Gross leukemie die gelijk is aan die van DNR. Bovendien is 15 het tevens actief bij orale toediening, speciaal wanneer drie achtereenvolgende dagen behandeld wordt, en wel bij doses die lager zijn dan die van 4-methoxydaunorubicine.

Ie is circa tienmaal zo actief als DX in vivo. Vergeleken bij de MxTD is Ie even actief als DX tegen ascites P388 en Li210 leukemie; 20 tegen systemische Gross leukemie en een vast mamma-carcinoom is het eveneens even actief, terwijl het bij intraveneuze injectie effectiever is dan de DX" tegen systemisch L1210 leukemie.* Bovendien is deze stof actief tegen Gross leukemie bij orale „toediening en bij een preliminaire hart-giftigheidsproef bij C3H muizen die chronisch i.v. werden behandeld ver-25 oorzaakte deze stof slechts minimale hartbeschadigingen. De stof la is onderzocht bij P388 leükemie-cellen die resistent waren tegen : doxorubicine (P388/DX) in vitro en in vivo. P388 leukemiecellen die re-| sistent zijn tegen doxorubicine worden in leven .gehouden door een serie — ! overbrenging in muizen die behandeld worden met DX i.p.. Voor experimen- i 4 30 tele doeleinden werden BDF-1 muizen geïnjecteerd met 10 leukemiecellen i.p. en daarna op dag 1 na de tumoren ting i.p. behandeld. De resultaten zijn weergegeven in tabel G en tonen aan dat daunorubicine niet actief is tegen deze tumor, terwijl de verbinding Ia bij de optimale dosis van 0,8 mg/kg de levensduur van de behandelde muizen duidelijk verlengt.

35 P388 en P388/DX leukemiecellen werden gewonnen uit muizen-ascites vloei stof en geadapteerd om ze in suspensie in vitro te laten groeien.

1 8Γ3 0ΊΠ5 0 ’ ........'.................. " -7-

Cytotoxiciteitsproeven werden uitgevoerd waarbij deze cellen aan diverse geneesmiddelconcentraties gedurende 48 uur werden blootgesteld; na afloop van deze periode werden de cellen geteld met een Coulter Cell teller, en de ID^ (een dosis die een 50% vermindering van het aantal 5 cellen vergeleken met onbehandelde controles oplevert) berekend. De resultaten zijn weergegeven in Tabel H en tonen aan dat Ia ongeveer tweemaal zo cytotoxisch is als DNR op leukemiecellen, en ook bijzonder actief tegen P388/DX leukemiecellen, terwijl DNR 163-152 maal minder actief was jegens de resistente cellen dan jegens de gevoelige lijn.

10 De vertin ding Ie werd verder-onder zócht hij mamma-ea τχ· ·! nmwn in C3H muizen.

Muizen met een meetbare tumor (derde generatie transplantaat) werden eenmaal'per week gedurende vier weken i.v. met Ie of met DX behandeld.

Ook normale muizen werden hiermede behandeld ter bepaling van de giftigheid. De resultaten zijn weergegeven in tabel I en bevestigen dat Ie 15 circa tienmaal zo actief is als DX en een bijzonder uitgesproken anti-tumoractiviteit bij dit experiment bezit bij dosis die nog niet giftig zijn, terwijl DX dan wel zeer giftig is.

Vanwege de goede anti-tumoractiviteit tegen mamma-carcinoom werd de verbinding Ie ook onderzocht tegen twee andere vaste tumoren: de 20 colon 26 en de colon 38 adenocarcinomen, s.c. getransplanteerd in BAlB/c muizen en in BDF-1 muizen. De behandeling begon op de dag 1 na de tumor— . . inoculatie (vroeg) of wanneer de tumor al voelbaar (voortgeschreden) was, en werd i.v. eenmaal per week of elke zes dagen en wel drie tot viermaal in totaal uitgevoerd.. De tumorgroei werd met een passer gemeten. Muizen 25 zonder tumoren werden parallel behandeld voor een bepaling van de giftig-; heid en daarbij negentig dagen bekeken. De resultaten van deze drie experimenten zijn weergegeven in tabel J. Tegen vroege colon 26 bleek Ie bij de maximaal getolereerde dosis van 0,9 mg/kg per dag actiever dan DX bij zijn maximaal getolereerde dosis van 7,5 mg/kg per dag. Tegen 30 voortgeschreden colon 26 was Ie bij de maximale dosis van 0,7 mg/kg per dag niet giftig en vertoonde hij een.hogere tumorgroeiremming dan DX bij zijn maximaal getolereerde dosis van 6 mg/kg per dag. Tegen voortgeschreden colon 38 was Ie bij de maximale onderzochte dosis van 0,9 mg/kg per dag even actief als DX bij 9 mg/kg per dag wat betreft het remmen van 35 de tumorgroei, maar de overlevingstijd was voor Ie gunstiger.

8 3ΊΓ0Ϊ 5 0' ~~ -8- I --- —

Conclusie, alle cijfers bevestigen, dat de verbindingen Ia en Ie bijzonder gunstige nieuwe anthracyclinen zijn met een hoge activiteit, een goede activiteit bij toediening langs orale weg tegen anthracycline-resistente tumoren (Ia), een activiteit tegen vaste tumoren, die beter ; 5 is dan die van DX, terwijl vooral Ie zeer weinig giftig is voor het hart.

TABEL A

Colonie-remmingsproef tegen Hela cellen in vitro (24-uurs behandeling) ; ___________________ __β

Verbinding dosis a ID__ (ng/ml) % (ng/ml) DNR 12,5 42 6,2 66 12 3.1 121

Ia 25 0 6.2 0 λ, 2,5 1,5 73 DX 12,5 20 6.2 79 λ, 9 ; 3,1 177 ‘ 1 .

Ie 10 0 ; 2,5 9,9 ^ 1 0,62 82 • 0,15 84 } a: aantal colonies; % berekend op de controles.

1--830 0 1 5 0 ---------------- -9-

TABEL B

Antitumor-activiteit tegen P-388 leukemie i.p. op dag 1

Verbinding dosis T/Ca LTS*3 dood door vergifti- (mg/kg) % ging0 DNRd 2,9 154 0/10 0/10 4.4 140,154 Ö/20 4/20 6.6 109,163 0/20 13/20

Ia 0,5 127 0/10 0/10 0,64 127 0/10 0/10 0,8 172,127 0/20 0/20 1.0 145 0/10 ' 0/10 1,3 95 0/10 10/10 - · DX 4,4 180 0/10 0/10 6.6 200 2/10 0/10 10,0e 315 4/10 0/10

Ie 0,44 180 0/10 0/10 0,66 215 0/10 0/10 1.0 250 0/7 1/7 1.5 245 2/10 4/10

cL

Mediane overlevingstijd; % boven de controles; langdurig overlevenden (>60 dagen) c Beoordeeld op basis van de autopsie van dode muizen d Cijfers van twee experimenten 6

Dit is de maximaal getolereerde dosis van DX bij dit experimentele systeem.

830 0 1 5 0

A

-10-TABEL C

Activiteit van Ia tegen Gross leukemie

Behandeling T/Cb *** aoor . .....................................-...........- vergifti- - - - route schema verbinding mg/kg/dag ging i.v. 1 DNR 10 133,150 0/20 15 175,175,166 3/20 22,5 208,191,216 6/30 i.v. 1 la 0,58 116 . 0/10 0,76 133 0/10 1,0 158,166 , 0/20 1.25- 1,3183,208 0/20 1,56 100 9/10 • 1,95 116 6/10 oraal 1 1,1 133 0/10 1.25- 1,3 133,166 1/20 1,56-1,6 166,166 3/20 1,95-2,0 175,183 2/20 oraal 1/2,3 4-demethoxy 1,31 125 0/10 DNR 1,58-1,46 133,150 1/20 1,9 133,190 1/20 2,5 210 2/10 3,3 140 6/10 oraal 1/2,3 la 0,44 133 0/9 0,66 183 0/10 I : I : 1,0 200,220 9/20 I j 1,25 140 8/10

• a Dagen na tumor-inoculatie , k'c zie tabel B

* { 8Τ0ΊΓΓΙΠΓ" — i ,

-11-TABEL D

Activiteit van Ie tegen Gross leukemie behandeling3, T/C*3 dood door vergif- % tiging route verbinding mg Ag i.v. DX 10 200 2/8 13 200,216 2/18 16,9 250,266 3/18

Ie 1,0 183,233 0/18 1,3 192,208 4/18 1,7 217,200 . 7/18 2.2 142 7/10 oraal Ie 1,0 125 0/8 1.3 150 0/8 1',7 166 0/8 2,5 166 0/8 a Op dag 1 na de tumor inoculatie

b> c zie Tabel B

TABEL· E

Activiteit van Ie tegen B1210 leukemie L1210 behandeling verbinding mg/kg T/Ca LTSb dood door inoculum % vergiftiging i-p. i.p. DX 4,4 150 0/9 0/9 6,6 150 0/10 1/10 10,0 162 . 0/10 1/10 I e 0,83 162 2/10 0/10 ‘ 1,0 187 1/10 1/10 1.2 393 4/10 3/10 i.v i.v. DX 10,0 120 0/10 0/10 13,0 120 0/10 0/10 16,9 133 0/10 0/10

Ie 1,0 200 0/10 0/10 1.3 173 0/10 0/10 :_: 1,7 >580 5/10 0/10 - zie ' ————————————————————

a, b, C, TABEL· B

8Τ0ΤΓ5Ύ -12- i ^ in cm ISO I %

10 H O

I O' I a >

. I H

I O'

Xi h in in

Ql Ό \ \ I 0 c I in cm 4JI Λ 0)1 o

Si in I 0) SI H Λ ra

<01 Q +3 · ·> O CD

J4I S M C5 I —* 0

01 3 0 H

HI +) rC W

0)1 · 0 ox M ^ m oh

Ml <U (¾ \ \ O

0)1 *0 · I ^ · Ο ή i-^ 0) >1 G G Ο Ό 10 X o

01 N h C

hi a ... Si ns 100) Ό ra Ό Ό mp c ,x >

Cl 0 Ό I · \ · · ·Ν* H

(01 NO c CM G C Η H 0) , >1 Η Ό 0) CO +) 10 Ό 0 0 +)1 S G H - s- HI (0 0

Φ ....... 1 Λ Μ II

+)1 0 +) U

HI -Λ G

uio in o m ra ra O «*

HI \.dP nasein 0)0 H

^ I f) .“i *—t H W Η Ο lO

01 i-ι 0 +)1 C H +) +11 (0ΛΟ

Ml > +> (01 0 +) v.

ΛΙ E« m t" «3· in id π c ,G <n hi oi mp'r^cor^oo ho ω

Gl S 0> h h Λ <01 0) 5 co WIG Λ 0) 0) 0)-.+)10) Ο» Η < HI N I +> Μ Ε* 0)1 Η ΗΛ (1) Ο +) +)ΐ ο ο <» λ ε α)

Hl s Ο Ο S

ΟΙ Μ 01 1-1 +) HI 0) O' C m υ in η Hv» ο χι *0 μη ι σι σι ιοωσι λ G α> οι c ·· ο ε ο +> +)| ο) i S +) Ν Μ I Ό 3 0) Λ Η (0 -I Ο +> Μ Ο Ο Λ

GI Ο Η S

0) I Λ Η ? Η SJ μ α) α) ο) (ΰ ΟΙ Ο Ο (0 θ' 03 — +>

► ClSM# in oor* ο co <ί MHGGG

HI Ο θ’ «3* · Η Ι" •Ό' Ό'Ό· 00)0)010 ΟΙ +) ΜΗ OT Π CM C^P'PO S Ό Ο» Ο» (0

Ml Q 0 «3< 3 . C 0 0 II

: , ei ε ο +> 0 ό ό c ΟΙ 3 Μ Λ w I I +) β> \ 0 Ο ·' I ιοί η Λ Ό σι tn j - SI Ό1 ·η Η ! §1 - \ 1-1 Η 0 0

01 θ' Η +) Ό X

SI 0 ΟΙ Λ Cl) G Η ΙΌ ιη 0 θ’ 0 Μ Βίν. in-siior- ό +) c μ +)

ral θ' ·***»· λ η 3 C

UI ,Χ ΙΙΟΓ- ΟΟΟ CM Ο > Ό 0 ι I Ο Η 0 0 > ; C! θ' , ϊ Η θ' ί ! 01 S +) 0 Μ >

ΟΊ Λ θ' 0 C

01 Ο Μ > 0 +>ι η ο ο ε ε , ι s ε ο ρ +JI 0 3 0 G Η ! 1 ΗI θ' +) G 0 Μ 01 θ' Μ >—> 0 θ' +) 4JI G O I Η Μ Μ I HI Η Ε Ο Ό 0 0 >1 Ό 'X 0 3 Ο 0 01 II .

HIG IÖI Η +) η S 5 < ; +ΐι η QI Λ > <1 Μ ' _ I 0 0 Λ Ο Ό 0 I > ί ι i ! - 8 3 0 0 ΤΊΤΟ ..................” -13-

TABEL G

Effect op doxorubicine-resistente P-388 leukemie in vivo

Verbinding dosie T/Ca dood ^ varglft.

(mg/kg) % DNR 2,9 93 0/10 0/10 4,4 87 0/10 0/10 6,6 84 0/10 3/10

Ia 0,53 133 0/10 0/10 0,8 142 1/10 0/10 1,2 106 0/10 4/10 a Mediane overlevingstijd; % boven onbehandelde controles 13 Langdurige overlevenden (> 60 dagen) c

Beoordeeld na autopsie op dode muizen.

Ψ 83 0 0 1 5 0 " I j ' "" * *' ' “ ..........

-14- i :

« I

i

I TABEL H

Effect op gevoelige en doxorubicine-resistente P-388 leukemie in vivo

i I

ID50 (ng/ml)b e

Verbinding -.,- R

, P-388c P-388/DXd j DNR 5.8,2,3 950,350 163,152 la 0,35,1.3 1.4,5 4,3.8 ! a . * ’ cijfers van twee experimenten

Jj ” . dosisvoor een 50% vermindering van het aantal cellen vergeleken met de » controles • c

P-388 leukemie cellen gevoelig voor DX

«3 ! p-388 leukemie cellen resistent tegen DX , 0 verhouding tussen ID__ op P388/DX en ID op p-388 50 50 . t t · * ' i \ \ .

| j -

! I

~ ΠΤϋΤΤΟ ......................" -15- φ Οι Ω O' P> g 2 3 ft O' 1! β Μ Φ g ® η Η· *3 Οι 3 ο 2.

Ν Η- Ο Ο ,, , Η, φ Ο* » « « Η Ο 1 ? 3 Φ 3 ·<Ω Ωι ΟΝ 3 3* Φ ® ® £“ ζ Ο S ® £7 ® 3 Ο W- Η 3 H Q, < Ω Ω· & ® ® 3* ©MUrt·— 3 Φ Φ < ί & ιο < Φ ® 1+.

° I 3 3 Λ* -f Οι η· to ετ ρ.

® Μ ® 3 a s § <2 3· Ο I φ Φ 3 Ω» g ϊ* μ.

3 \ Φ 3 & *! !Γ 5C ιΩ Ωι Φ 2 ** να μ ® ® ο ο σι ;Ω > m .h3 3 Ι-* CT Ν Γ« ο ^ « ft » σ υι ο ο. g σ' ο ® g* υι » 3 φ ο „2 ^ w ® 3 3 3 Ο Κ ft C. Ω» , " Φ Ο Ν Η £ Φ Η Φ Η* ,§ Κ Ο 3 3 Ο - - Ο* β > 10 -νΩ rt 3 Λ β Μ ft Μ Μ Φ 3 Φ g w μ 5 σι μ ο co ui ί ί 3 3 £. ο U Μ ΙΟ CD w Η· ο 2 Ο Η a* I 4 S <§ i? ^ I | I * g s o 1 B t·

5! Η Ω W

** 3* H* O' °5 H- t3 β 0 uu ft φ U Ui # > & 3 o m to "J Og, ® ® ® ® 0* η H· O S 3 <-*· a tn C _

Cf H* |-> (-» t—· t-* Η· Π a m k* ο λ »-* °S ni o cn ω o vc ui ® * sr *« ». s « &

w ·, N

κ Φ _ «3 o ·(-»!-» *— dP \ o ►* o CO to Ω . ο ω 'J VO Ω· I i H-

N

Φ . 3

N

Ωι 0 0 3 Ο Ο "1 ►* O 0 ft \ \ \ \ \ cu o μ* Η» Η* >— Ι-» _ Π o o o o o ® .

g 0 n 8TÖ0 150 I -16-

TABEL J

Effect van Ie en DX tegen twee getransplanteerde colon-adeno-carcinomen bij /muizen

Tumor stadium schema*3 verbinding dosis %c _T/.C dood door (mg/kg) remming % vergift. e ; Colon 26 vroeg q7dx4 DX 6 . 56 217 0/10 ; : 7,5 82 224 0/10 9,3 81 161 9/10

Ie 0,6 81 258 0/10 0,75 85 227 0/10 0,9 93 246 1/10 i voortgeschreden q6dx3 DX 6 34 237 0/9 I 9 62 237 4/9

Ie 0,6 48 232 0/9 0,7 52 195 0/9 colon 38 voortge- .

schreden q7x4 DX 6 65 92 0/10 9 83 144 1/10 le 0,6 55 133 0/10 0,75 60 129 0/10 0,9 81 184 0/10 if a tijdstip begin behandeling wat betreft tumorstadium i ^ dagen i.v.toediening ! ; · ’ j remming tumorgewicht vergeleken met de controles I ' ! mediane overleving behandelde muizen/mediane overleving controles x 100 l ‘ e bij muizen zonder tumor parallel behandeld en 90 dagen geobserveerd.· ( i ' . i : j ; -

j I

8300150

Claims (3)

1. Anthracycline-glycos ide-verbindingen met de formule 1, waarin X waterstof of hydroxyl, R^ waterstof of methyl, een van de groepen R^ en R^ methoxy en de ander waterstof voorstellen, alsmede de farmaceutisch geschikte zuuradditiezouten daarvan. 5 2. 4-Demethoxy-4'-0-methyl-daunorubicine. 3. 4-Demethoxy-4'-O-methyl-doxorubicine. 4. 4-Demethoxy-4’-epi-4'-O-methyl-daunorubicine. 5. 4-Demethoxy-4'-epi-41-O-methyl-doxorubicine·. 6. 4-Demethoxy-2,3-dimethyl-4 *-O-methyl-daunorubicine. 10 7. 4-Demethoxy-2,3-dimethyl-4'-O-methyl-doxorubicine. . 8. 4-Demethoxy-2,3-dimethyl-4 *-epi-4’-O-methyl-daunorubicine. 9. 4-Demethoxy-2,3-dimethyl-4'-epi-4’-O-methyl-doxorubicine.

10. Werkwijze voor het bereiden van de anthraglycosiden volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat men 4-demethoxy-daunomycinon of 2,3- 15 dimethyl-4-demethoxy-daunomycinon, opgelost in watervrij methyleendi-chloride omzet met 2,3,6-tridesoxy-3-trifluoraceetamido-4_0-methyl-L-lyxo-hexopyranosylchloride of 2,3,6-tridesoxy-3-trifluoraceetamido-4-0-methy1-L-arabinohexopyranosylchloride en wel bij aanwezigheid van zilvertrifluormethaansulfonaat en een molecuulzeef waarbij de overeen-20 komstige N-trifluoracetyl-beschermde α-glycosiden worcbn verkregen, vervolgens de N-trifluoracetyl-schermgroep door een milde alkalische hydrolyse met 0,2 N waterige natronloog verwijdert^waardoor de overeenkomstige daunorubicinederivaten worden verkregen, die men desgewenst omzet in de overeenkomstige doxorubicinederivaten door een bromering 25 en een behandeling van de daarbij gevormde 14-broom-tussenproducten met waterig natriumformiaat.

11. Farmaceutisch.preparaat met daarin een thèrapeutisch effectieve hoeveelheid van een anthracyclineglycoside volgens conclusie 1 in combinatie met een inerte drager.

12. Werkwijze voor het remmen van de groei van een tumor gekozen uit P-388 leukemie, Gross leukemie, L1210 leukemie en mamma-carcinomen met het kenmerk, dat .. men aan een daarmee aangedane patient een therapeurische effectieve hoeveelheid van een in conclusie 1 gedefinieerd anthracyclineglycoside toedient. ΒΤϋΊΠΊΓϋ ' 4 ψ S ' ......... ............. I -18- i I * " : 13. Een beschermd glycoside met de formule 3, waarin R^ waterstof of methyl, R^ waterstof of methoxy en waterstof of methoxy voorstellen - met dien verstande dat R£ en R^ niet gelijk zijn. i ; \ : i .T i ; · , i i . i . i ; ' ; I : > -; i - * | j i , i 1 - . • \ t I : t i j ' l l ί = 83 0 0 15J3.................................-..............- - ~ ff 9 OH o o OH l.....

«2 2 O OH O '0H ° OH o 2a: Rj=R ®H; R2=OCH3 2b: Rx=R2=H; R3=OCH3 HQ—J-Ο-γ 2c: VCK3? R2=OCH3; R3=ii /^1-' 2d: R1=CH3; R2=H; R ^OCH^ R ^—/-^

3 NHCOCF *2 \ 8300150 Farmitalia Carlo Erba S.p.A. * 3 o oa o ^XXjCXJ^- 0 oh ί O H^~7~0 / R3 NHCOCF, ¾ 8300150 Farmitalia Carlo Erba S.p.A.