NL1020568C2 - Glasvezelversterkte polycarbonaatsamenstelling met verbeterde taaiheid. - Google Patents

Description

-1 -

5 GLASVEZELVERSTERKTE POLYCARBONAATSAMENSTELLING MET

VERBETERDE TAAIHEID

De uitvinding heeft betrekking op een glasvezelversterkte en 10 elastomeergemodificeerde polycarbonaat samenstelling. De uitvinding heeft tevens betrekking op een werkwijze voor het maken van een polycarbonaatsamenstelling volgens de uitvinding, op een vormdeel dat deze samenstelling bevat, en op een artikel dat zo’n vormdeel bevat.

Een dergelijke polycarbonaatsamenstelling is onder meer bekend uit 15 de octrooiaanvraag DE 3926904 A1. In deze publicatie wordt een polycarbonaatsamenstelling beschreven die 30 tot 93 massa% polycarbonaat, 5 tot 50 massa% glasvezels, en 2 tot 20 massa% van ten minste een elastomeer bevat. Bij voorkeur wordt in deze samenstelling als elastomeer 6 tot 15 massa% van een ABS toegepast, dat wil zeggen een entcopolymeer van ten minste styreen en acrylonitril op 20 een rubberachtig polymeer van ten minste butadieen, eventueel gemengd met een copolymeer van ten minste styreen en acrylonitril.

Een glasvezelversterkte polycarbonaat samenstelling met relatief grote hoeveelheden glasvezels, bijvoorbeeld 30 tot 50 massa%, vertoont hoge stijfheid, sterkte en dimensiestabiliteit, en kan worden toegepast in plaats van een metaal. Een 25 dergelijke samenstelling dient veelal ook een goede taaiheid te hebben, met name een voorwerp verkregen uit zo’n samenstelling moet voldoende rek bij breuk vertonen om bijvoorbeeld vervorming die ontstaat tijdens het indraaien van een schroef te kunnen weerstaan zonder barst- en/of scheurvorming. Hoewel polycarbonaat bekend staat als een zeer taai materiaal, blijkt een glasvezelversterkte polycarbonaat samenstelling 30 veeleer een bros karakter te vertonen. De taaiheid van een polymeersamenstelling kan in het algemeen worden verhoogd door een hoeveelheid van een taaiheidbevorderend, ook wel slagvastheidverbeterend genoemd, elastomeer toe te voegen.

Een nadeel van de bekende polycarbonaatsamenstelling volgens DE 3926904 A1 is dat deze niet de gewenste taaiheid vertoont, met name wanneer deze 35 relatief grote hoeveelheden glasvezels bevat, bijvoorbeeld 30 tot 50 massa%. Het doel van de uitvinding is daarom een glasvezelversterkte en elastomeergemodificeerde polycarbonaatsamenstelling te verschaffen, welke genoemd nadeel niet of in mindere -2- mate vertoont.

Dit doel wordt volgens de uitvinding bereikt met een polycarbonaatsamenstelling die de volgende componenten bevat: a) 40 - 69,5 massa% aromatisch polycarbonaat, 5 b) 30 - 50 massa% glasvezels, c) 0,5 - 5 massa% van ten minste één partieel gehydrogeneerd blokcopolymeer bestaande uit minstens twee eindstandige polymeerblokken A van een monoalkenylareen en minstens één tussengelegen polymeerblok B van een geconjugeerd dieen, en optioneel 10 d) 0-25 massa% andere toeslagstoffen, en waarbij de som van a)-d) 100% is.

De polycarbonaatsamenstelling volgens de uitvinding vertoont een hoge taaiheid, zich bijvoorbeeld uitend in een verhoogde rek bij breuk in een trekproef. Een ander voordeel is dat de samenstelling tevens een goede kleur en kleurstabiliteit 15 heeft. Een verder voordeel van de polycarbonaatsamenstelling volgens de uitvinding is dat deze een relatief geringe hoeveelheid elastomeer bevat, waardoor de samenstelling hoge sterkte en stijfheid vertoont. Een verder voordeel van de uitvinding is, dat de samenstelling een relatief lage smeltviscositeit vertoont, zodat ook voorwerpen met geringe wanddikte zonder problemen hiermee kunnen worden 20 vervaardigd. Nog een voordeel is dat de polycarbonaatsamenstelling volgens de uitvinding een verbeterde bestandheid tegen barst- en/of scheurvorming door inwerking van bepaalde chemicaliën vertoont (verbeterde ESCR, ofwel environmental stress cracking resistance).

Uit GB 2004284 A, DE 2839356 A1 en US 453790 is weliswaar 25 bekend dat toevoegen van een hoeveelheid van genoemd partieel gehydrogeneerd blokcopolymeer aan een polycarbonaat kan resulteren in verbetering van een aantal eigenschappen, maar deze publicaties beschrijven of suggereren niet dat dit ook effectief is voor verhogen van de taaiheid van samenstellingen die tevens 30 tot 50 massa% glasvezel bevatten.

30 De polycarbonaatsamenstelling volgens de uitvinding bevat onder meer 40 - 69,5 massa% aromatisch polycarbonaat. Geschikte aromatische polycarbonaten zijn polycarbonaten gemaakt uit ten minste een tweewaardig fenol en een carbonaat-voorprodukt, bijvoorbeeld door middel van een grensvlakpolymerisatieproces. Geschikte tweewaardige fenolen die kunnen worden 35 toegepast, zijn verbindingen met een of meer aromatische ringen die twee hydroxy- 1n?0568 -3- groepen bevatten, ieder direct verbonden aan een koolstof atoom dat deel uit maakt van een aromatische ring. Voorbeelden van dergelijke verbindingen zijn 4,4'-dihydroxybifenyl, 2,2-bis(4-hydroxyfenyl)propaan (bisfenol A), 2,2-bis(4-hydroxy-3-methylfenyl)propaan, 2,2-bis-(3-chloor-4-hydroxyfenyl)-propaan, 5 2,2-bis-(3,5-dimethyl-4-hydroxyfenyl)-propaan, 2.4- bis-(4-hydroxyfenyl)-2-methylbutaan, 2.4- bis-(3,5-dimethyl-4-hydroxyfenyl)-2-methylbutaan) 4,4-bis(4-hydroxyfenyl)heptaan, bis-(3,5-dimethyl-4-hydroxyfenyl)-methaan, 1,1-bis-(4-hydroxyfenyl)-cyclohexaan, 1.1- bis-(3,5-dimethyl-4-hydroxyfenyl)-cyclohexaan, 10 2,2-(3,5,3',5'-tetrachloor-4,4,-dihydroxydifenyl)propaan1 2.2- (3,5,3',5'-tetrabroom-4,4'-dihydroxydifenyl)propaan, (3,3'-dichloor-4,4'-dihydroxyfenyl)methaan, bis-(3,5-dimethyl-4-hydroxyfenyl)-sulfon, bis-4-hydroxyfenylsulfon, bis-4-hydroxyfenylsulfide.

Het carbonaat-voorprodukt kan een carbonylhalogenide, een 15 halogeenformiaat of een carbonaatester zijn. Voorbeelden van carbonylhalogeniden zijn carbonylchloride en carbonylbromide. Voorbeelden van toe te passen halogeen-formiaten zijn bis-halogeenformiaten van tweewaardige fenolen zoals hydrochinon of van glycolen zoals ethyleenglycol. Voorbeelden van toe te passen carbonaatesters zijn difenylcarbonaat, di(chloorfenyl)carbonaat, di(broomfenyl)carbonaat, 20 di(alkylfenyl)carbonaat, fenyltolylcarbonaat enz. en mengsels hiervan. Hoewel ook andere carbonaat-voorprodukten toegepast kunnen worden, wordt de voorkeur gegeven aan de carbonylhalogeniden en in het bijzonder aan carbonylchloride, ook wel bekend onder de naam fosgeen.

De aromatische polycarbonaten in de samenstelling volgens de 25 uitvinding kunnen worden bereid onder toepassing van een katalysator, een zuuracceptor en een verbinding voor het regelen van de molecuulmassa.

Voorbeelden van katalysatoren zijn tertiaire aminen zoals triethylamine, tripropylamine en Ν,Ν-dimethylaniline, quaternaire ammoniumverbindingen zoals tetraethylammoniumbromide en quaternaire 30 fosfoniumverbindingen zoals methyltrifenylfosfoniumbromide.

Voorbeelden van organische zuuracceptoren zijn pyridine, triethylamine, dimethylaniline enz. Voorbeelden van anorganische zuuracceptoren zijn hydroxiden, carbonaten, bicarbonaten en fosfaten van een alkalimetaal of aardalkalimetaal.

35 Voorbeelden van verbindingen voor het regelen van de -4- molecuulmassa zijn eenwaardige fenolen zoals fenol, p-alkylfenolen en para-broomfenol en secundaire aminen.

Dergelijke polycarbonaten, hun bereiding en eigenschappen zijn onder meer uitvoerig beschreven in Encycl. Polym. Sci. Eng., 11, p. 648-718 (Wiley, 5 New York, 1988) en in Kunststoff Handbuch, 3/1, p. 117-297 (Hanser Verlag, Muenchen, 1992).

Bij voorkeur bevat de samenstelling volgens de uitvinding een polycarbonaat afgeleid van bisfenol A en fosgeen, en eventueel kleinere hoeveelheden van andere verbindingen met een, twee of meer dan twee reactieve groepen als 10 comonomeren, om bijvoorbeeld de smeltviscositeit te beïnvloeden.

De polycarbonaatsamenstelling volgens de uitvinding bevat onder meer 30-50 massa% glasvezels. Geschikte glasvezels hebben in het algemeen een diameter van 5 tot 25 micron, bij voorkeur van 7 tot 15 micron, en zijn in het algemeen voorzien van een deklaag die zowel de verwerkbaarheid als de hechting met 15 polycarbonaat beoogt te verbeteren. Glasvezels kunnen aan de samenstelling volgens de uitvinding zijn toegevoegd als gesneden vezels van enkele millimeters lengte (zogenaamde ‘chopped strands’). Het is echter ook mogelijk dat de samenstelling glasvezels bevat die als continue vezels (‘rovings’) zijn toegevoerd aan een extruder. Bij voorkeur bevat de polycarbonaatsamenstelling gesneden vezels. De gemiddelde 20 lengte van de glasvezels in de samenstelling volgens de uitvinding kan binnen ruime grenzen variëren, bij voorkeur is de gemiddelde lengte echter ongeveer 0.1 tot 0.5 mm. Een grotere lengte heeft als voordeel een hogere sterkte van de samenstelling, terwijl kortere vezels de verwerkbaarheid van de samenstelling bevorderen. Een verder voordeel is dat hiermee vervaardigde artikelen een meer isotroop karakter hebben.

25 De polycarbonaatsamenstelling volgens de uitvinding bevat tevens 0,5 - 5 massa% van ten minste één partieel gehydrogeneerd blokcopolymeer bestaande uit minstens twee eindstandige polymeerblokken A van een monoalkenylareen en minstens één tussengelegen polymeerblok B van een geconjugeerd dieen. Geschikte partieel gehydrogeneerde blokcopolymeren bestaan uit 30 ten minste twee eindstandige polymeerblokken A van een monoalkenylareen met een gemiddelde molecuulmassa van 5000-125000 en tenminste één tussengelegen polymeerblok B van een geconjugeerd dieen met een gemiddelde molecuulmassa van 10000-300000 g/mol, waarbij de eindstandige polymeerblokken A 8-55 massa% van het blokcopolymeer vormen, terwijl niet meer dan 25 % van de aromatische dubbele 35 bindingen van de polymeerblokken A en tenminste 80 % van de alifatische dubbele u^uoo8 -5- bindingen van de polymeerblokken B door hydrogenering zijn gereduceerd. Dergeiijke blokcopolymeren waarin het monoalkenylareen styreen is, worden ook wel aangegeven als styreen/etheen-co-buteen/styreen blokcopolymeren, kortweg SEBS. Deze SEBS blokcopolymeren kunnen verder voorzien zijn van een functionele groep 5 om polariteit te verhogen of reactiviteit met andere polymeren te verkrijgen. De polycarbonaatsamenstelling kan ook een mengsel van verschillende typen blokcopolymeren bevatten, bijvoorbeeld van verschillende molecuulmassa, of een mengsel van blokcopolymeren die wel en niet voorzien zijn van een functionele groep. Geschikte blokcopolymeren voor de samenstellingen volgens de uitvinding zijn 10 beschreven in het octrooischrift NL 183467 A en zijn onder meer in de handel verkrijgbaar onder de aanduiding Kraton™ G1650, G1651, G1652, G1657, G1726 en G1855 (Kraton Polymers, BE).

Bij voorkeur bevat de samenstelling volgens de uitvinding 35 tot 45 massa% glasvezels. Bij dergelijke hoge concentraties aan glasvezels komen de 15 voordelen van de uitvinding het beste tot uiting, en wordt een gewenste combinatie van sterkte, stijfheid en taaiheid verkregen. In een bijzondere uitvoeringsvorm volgens de uitvinding bevat de samenstelling ongeveer 40 massa% glasvezels.

In een verdere voorkeursuitvoeringsvorm bevat de samenstelling volgens de uitvinding tussen 1 en 3 massa% blokcopolymeer. Een dergeiijke 20 samenstelling vertoont een goede taaiheid bij behoud van sterkte en stijfheid, een goede vloei, en een verbeterde ESCR. Met meer voorkeur bevat de samenstelling volgens de uitvinding ongeveer 2 massa% blokcopolymeer, omdat deze samenstelling een optimale combinatie van eigenschappen vertoont.

De polycarbonaatsamenstelling volgens de uitvinding kan verder nog 25 0 tot 25 massa% van een of meer andere toeslagstoffen bevatten. Hieronder worden verstaan de gebruikelijke toeslagstoffen, zoals stabilisatoren tegen thermische of thermo-oxidative afbraak, stabilisatoren tegen hydrolytische afbraak, stabilisatoren tegen afbraak door licht, met name UV licht, en/of foto-oxidatieve afbraak, verwerkingshulpstoffen zoals los- en glijmiddelen, kleurmiddelen zoals pigmenten en 30 kleurstoffen, vulstoffen waaronder mineralen zoals wollastoniet of aluminiumsilicaten, of vlamdovende stoffen. Geschikte voorbeelden van dergeiijke toeslagstoffen en gebruikelijke hoeveelheden staan onder meer vermeld in het boven genoemde Kunststoff Handbuch, 3/1.

Hoewel een polycarbonaat zoals bisfenol-A polycarbonaat van 35 zichzelf een redelijk vlamwerend gedrag heeft, wordt een polycarbonaatsamenstelling -6- bij voorkeur vlamdovend gemaakt door toevoegen van een of meer vlamdovende verbindingen. Geschikte voorbeelden van vlamdovende verbindingen zijn bepaalde alkali- of aardalkalisulfonaten, sulfonamidezouten, perfluorboraten, gehaiogeneerde verbinden, met name gebromeerde aromatische verbindingen, en fosforhoudende 5 organische verbindingen, met name fosfaatesters, zoals trifenylfosfaat. Geschikte fosforhoudende verbindingen zijn onder meer beschreven in DE 19828535 A1 (Komponente E), in EP 0640655 A2 (Komponente D) en in EP 0363608 A1 (component C). Bij voorkeur wordt als vlamdovende verbinding ten minste een oligomere fosfaatester gebruikt, zoals resorcinol difenylfosfaat (RDP), bisfenol-A 10 difenylfosfaat (BDP), of mengsels daarvan. Dergelijke samenstellingen vertonen een uitstekende combinatie van mechanische, vlamdovende en verwerkingseigenschappen. Om drupgedrag tijdens een brandproef te verbeteren bevat de samenstelling verder veelal een fluorpolymeer zoals polytetrafluorethyleen.

De uitvinding betreft ook een werkwijze voor het maken van een 15 glasvezelversterkte en elastomeergemodificeerde polycarbonaatsamenstelling volgens de uitvinding.

In de publicatie DE 3926904 A1 wordt een werkwijze voor het maken van een polycarbonaat samenstelling beschreven, welke samenstelling 30 tot 93 massa% polycarbonaat, 5 tot 50 massa% glasvezel en 2 tot 20 massa% van ten 20 minste een elastomeer bevat. Bij voorkeur wordt in dé samenstelling als elastomeer 6 tot 15 massa% van een ABS toegepast. DE 3926904 A1 leert deze samenstellingen te maken met een werkwijze waarbij eerst ten minste polycarbonaat en glasvezels in de smelt gemengd worden, waaraan vervolgens elastomeer wordt toegevoerd. Doel van deze werkwijze is om temperatuurstijging tijdens mengen in de smelt, en daardoor 25 degradatie van elastomeer, te verminderen en aldus een glasvezelversterkte polycarbonaat samenstelling met verbeterde taaiheid te maken.

Een nadeel van de bekende werkwijze volgens DE 3926904 A1 is dat de temperatuurstijging tijdens mengen in de smelt van polycarbonaat en relatief grote hoeveelheden glasvezels, bijvoorbeeld 30 tot 50 massa% zodanig is dat niet een 30 samenstelling met de gewenste taaiheid wordt verkregen. Een verder nadeel van de genoemde werkwijze is dat de voorgeschreven getrapte dosering en menging van componenten in de praktijk lastig uit te voeren is en bovendien resulteert in meer breuk van glasvezels, met name in geval van relatief grote hoeveelheden glasvezels, waardoor de sterkte van de samenstelling achteruit gaat.

’ ^0588 -7-

Het doel van de uitvinding is daarom een werkwijze voor het maken van glasvezelversterkte en elastomeergemodificeerde polycarbonaatsamenstelling te verschaffen die genoemde nadelen niet of in mindere mate vertoont.

Dit doel wordt volgens de uitvinding bereikt met een werkwijze 5 waarbij de componenten zoals gedefinieerd in conclusie 1 in de smelt worden gemengd.

Met de werkwijze volgens de uitvinding wordt een polycarbonaatsamenstelling verkregen die een gewenste combinatie van stijfheid, sterkte en taaiheid vertoont, terwijl de volgorde van toevoegen van componenten niet 10 kritisch is, en er minder stijging van temperatuur bij verwerking in de smelt optreedt. Hierdoor heeft de samenstelling tevens een verbeterde kleur en kleurstabiliteit. Een verder voordeel is dat gesneden glasvezels kunnen worden toegevoerd aan een gesmolten mengsel dat ten minste polycarbonaat en blokcopolymeer bevat, met behulp van een mengextruder, zoals een dubbelschroefextruder. Het voordeel hiervan 15 is dat een goede verdeling van glasvezels verkregen wordt en de glasvezels niet te zeer breken, terwijl tevens de smelttemperatuur niet te ver stijgt.

De werkwijze volgens de uitvinding kan met de gebruikelijke mengapparaten voor het maken van een polymeersamenstelling door mengen van componenten in de smelt worden uitgevoerd. Geschikte mengapparaten zijn enkel- of 20 dubbelschroefextruders, bij voorkeur dubbelschroefextruders met toevoer mogelijkheid aan de smelt, in het bijzonder voor toevoeren van glasvezels. In het algemeen worden de componenten in droge vorm, eventueel voorgemengd, aan de extruder toegevoerd, en in de smelt gemengd; waarna het verkregen mengsel tot strengen wordt geëxtrudeerd en tot korrels gehakt. De temperatuur van de smelt kan door de hoge 25 viscositeit en hoge afschuifkrachten tot ruim boven 300°C stijgen. Bij voorkeur is de temperatuur van de smelt tijdens het mengen echter niet hoger dan 350°C, in het bijzonder niet hoger dan 340°C.

De uitvinding heeft tevens betrekking op vormdelen die de polycarbonaat samenstelling volgens de uitvinding bevatten. In het bijzonder heeft de 30 uitvinding betrekking op een vormdeel dat is vervaardigd door spuitgieten van de samenstelling volgens de uitvinding. Voordelen van zo’n vormdeel zijn goede mechanische eigenschappen, met name een hoge sterkte en stijfheid, en goede taaiheid, in het bijzonder een verbeterde bestandheid tegen barst- en/of scheurvorming door inwerking van bepaalde chemicaliën zoals organische

I (, ·, ? D O

-8- oplosmiddelen (dat wil zeggen, een goede spanningsbreukbestendigheid of ESCR). Dergelijke vormdelen kunnen bijvoorbeeld metalen vormdelen vervangen, waarbij met name een lager gewicht en meer vrijheid in vormgeving van voordeel zijn. Dit is in het bijzonder van voordeel voor vormdelen die een constructief onderdeel vormen van een 5 klein maar complex gebruiksartikel; zoals een mobiele telefoon (GSM), een ‘personal digital assitant’ (PDA), enzovoort. De verbeterde taaiheid staat een hogere belasting van een onderlinge verbinding van vormdelen door middel van schroefverbindingen of ‘snap fit’ verbindingen toe.

De uitvinding betreft daarom ook een artikel dat een vormdeel, 10 vervaardigd uit de samenstelling volgens de uitvinding bevat.

De uitvinding wordt nu verder toegelicht aan de hand van de volgende voorbeelden en vergelijkende experimenten.

Materialen 15 · Polycarbonaat: als polycarbonaat component werd een bisfenol A polycarbonaat met een limiting viscosity number van ongeveer 48 ml/g gebruikt (LVN, gemeten aaneen oplossing van polycarbonaat in dichloormethaan volgens ISO 1628/4); • Glasvezels: standaard glasvezels met diameter 14 micron, snijlengte 4 mm en een voor polycarbonaat geschikte deklaag; 20 · Blokcopolymeer: een SEBS, type Kraton™ G1650 (Kraton Polymers, BE); • ABS: een mengsel van Ronfalin® FZ311 en Ronfalin® FZ330 in de verhouding 10/6.5 (DSM, NL).

Bepalen van eigenschappen 25 · MFI: de melt flow index werd bepaald bij 300°C en een belasting van 1.2 kg, volgens ISO 1133; • Treksterkte en rek bij breuk werden bepaald volgens ISO 527-1 aan een standaard teststaaf, gespuitgiet volgens Campus richtlijnen; • Slagvastheid: slagvastheid van een standaard teststaaf werd gemeten volgens 30 de Izod reversed notched methode (ISO 180-4AR); • ESCR: de environmental stress cracking resistance werd bepaald door de rek bij breuk te bepalen van een trekstaaf na blootstelling aan een 1/3 tolueen/propanol mengsel gedurende 30 seconden en aanbrengen van een bepaalde voorrek met behulp van een pasmal (ASTM 638/M3); 10?0RRft -9- • Schroeftest: de weerstand tegen barst- en/of scheurvorming door deformatie en aanwezigheid van chemicaliën werd bepaald aan een uit de samenstelling gespuitgiet voorwerp met een holle cylindrische uitstulping met buiten- en binnendiameter van respectievelijk 4.1 en 2.0 mm. Met behulp van een torque-5 schroevendraaier werd een cylindrische schroef met buitendiameter 2.35 mm met een kracht van 0.4 Nm in de holle cylinder gedraaid. Vervolgens werd het voorwerp met schroef gedurende 30 seconden ondergedompeld in een 1/3 tolueen/propanol mengsel. Eventueel optreden van barsten en scheuren werd visueel vastgesteld.

10

Voorbeeld 1 en vergelijkende experimenten A-C

De in Tabel 1 aangegeven componenten, plus een stabilisator combinatie bestaande uit 0.05 massa% van een fosfietverbinding (Irgafos 168) en 0.2 massa% gehinderde fenolverbinding (Irganox 1076), 0.4 massa% losmiddel (Loxiol 15 EP861), en een mengsel van kleurmiddelen, voornamelijk bestaand uit ongeveer 1.5 massa% Ti02, werden gemengd in een W&P ZSK40 dubbelschroefextruder met een toerental van 350 rpm en insteltemperatuur van 260-280°C, door polycarbonaat, elastomeer en additieven in de keel te doseren en glasvezels via een zijdosering aan de smelt toe te voeren. Bij de samenstellingen die SEBS bevatten werd een lagere 20 smelttemperatuur waargenomen, terwijl doorzet en koppel van de extruder hoger respectievelijk lager waren (met name Voorbeeld 1 versus Verg. exp. A).

De aldus verkregen donker grijze korrels werden daarna gespuitgiet tot teststaven bij een temperatuur instelling van 280-290°C.

Voorbeeld 1 vertoont duidelijk betere taaiheid, zowel hogere rek bij 25 breuk, als hogere slagvastheid dan de samenstelling zonder elastomeer; terwijl de aanwezigheid van ABS wel resulteert in een daling in treksterkte, maar niet in een betere taaiheid. De gespuitgiete producten waarin ABS aanwezig is vertonen bovendien een wat lagere stijfheid (trekmodulus). 1

Voorbeeld 2 en vergelijkende experimenten D-F

Analoog aan Voorbeeld 1 en vergelijkende experimenten A-C werden de in Tabel 2 aangegeven samenstellingen gemaakt, maar het toerental van de extruder was nu hoger. De samenstellingen bevatten ook het hierboven aangegeven pakket aan additieven. De waargenomen smelttemperatuur voor Verg. exp. A steeg -10- hierdoor tot 350°C, terwijl toevoeging van slechts 2 massa% SEBS tot een aanzienlijke daling in temperatuur leidde, ook als tevens ABS aanwezig was.

Gespuitgiete producten volgens Voorbeeld 2 vertonen weer een hogere taaiheid dan samenstellingen D-F, terwijl ook de treksterkte hoger is dan voor E 5 en F. Ook uit de ESCR proeven blijkt de betere taaiheid en bestendigheid tegen organische oplosmiddelen.

In een schroeftest bleek enkel bij Voorbeeld 2 geen beschadiging te worden waargenomen na deformatie door indraaien van een schroef en blootstelling aan een oplosmiddelmengsel.

1020568 -11 -

Tabel 1

Voorbeeld 1 Verg. Verg. Verg.

exp. A Exp. B exp. C

Samenstelling eenheid

Polycarbonaat 58 60 43.5 41.5

Glasvezel Massa 40 40 40 40

Blokcopolymeer delen 2 0 0 2 ABS Ö Ö Ïif5 16.5

Mengen bij 350 rpm

Doorzet kg/uur Ï39 Ï22 Ï38 Ï4Ö

Koppel % 80 85 76 76

Smelt temperatuur °C 336 345 327 312

Eigenschappen MFI (300°C/1.2 kg) dg/min ÏÖ7 ÏÖ5 67 &3

Treksterkte MPa 93 90 80 81

Rek bij breuk % T8 Ï4 Ï2 Ï3

Slagvastheid kJ/m2 24 23 15 16 1 -12-

Tabel 2

Voorbeeld 2 Verg. Verg. Verg.

exp. D Exp. E exp. F

Samenstelling eenheid

Polycarbonaat 58 60 43.5 41.5

Glasvezel Massa 40 40 40 40

Blokcopolymeer delen 2 0 0 2 __ _ q ^5 16.5

Mengen bij 417 rpm

Doorzet kg/uur 140 140 142 140

Torque % 75 82 78 72

Smelt temperatuur °C 326 350 325 315

Eigenschappen

MFI (300°C/1.2 kg) dg/mïn 9^ ÏÖ7 7Ό 6A

Treksterkte MPa 95 98 80 80

Rek bij breuk % 1.8 1.5 1.2 1.3

Slagvastheid kJ/m2 29 26 14 15 ESCR; rek bij breuk 0 % voorrek % 1.9 1.4 1.2 1.3 0.5% voorrek % 1.8 1.4 1.2 1.3 0.8% voorrek % 1.8 1.7 1.2 1.2

Schroeftest geen barsten barsten barsten barsten \ : ‘ // ·

Claims (11)

1. Glasvezelversterkte en elastomeergemodificeerde polycarbonaatsamenstelling bevattende de volgende componenten: 5 a) 40 - 69,5 massa% aromatisch polycarbonaat, b) 30 - 50 massa% glasvezels, c) 0,5 - 5 massa% van ten minste één partieel gehydrogeneerd blokcopolymeer bestaande uit minstens twee eindstandige polymeerblokken A van een monoalkenylareen en minstens één 10 tussengelegen polymeerblok B van een geconjugeerd dieen, en optioneel d) 0-25 massa% andere toeslagstoffen, waarbij de som van a)-d) 100% is.

2. Polycarbonaatsamenstelling volgens conclusie 1, waarin het polycarbonaat is afgeleid van bisfenol A en fosgeen.

3. Polycarbonaatsamenstelling volgens een van de conclusies 1-2, waarin de glasvezels een gemiddelde lengte van 0.1 tot 0.5 mm hebben.

4. Polycarbonaatsamenstelling volgens een van de conclusies 1-3, waarin het blokcopolymeer een styreen/etheen-co-buteen/styreen blokcopolymeer (SEBS) is.

5. Polycarbonaatsamenstelling volgens een van de conclusies 1-4, welke 35 - 45 massa% glasvezels bevat.

6. Polycarbonaatsamenstelling volgens een van de conclusies 1-5, welke 1-3 massa% blokcopolymeer bevat.

7. Werkwijze voor het maken van een glasvezelversterkte en 25 elastomeergemodificeerde polycarbonaatsamenstelling volgens een van de conclusies 1-6, waarbij de verschillende componenten in de smelt worden gemengd.

8. Werkwijze volgens conclusie 7, waarbij gesneden glasvezels worden toegevoerd aan een gesmolten mengsel dat ten minste polycarbonaat en 30 blokcopolymeer bevat.

9. Vormdeel dat de polycarbonaat samenstelling volgens een van de conclusies 1-6 bevat.

10. Vormdeel dat is vervaardigd door spuitgieten van de polycarbonaat samenstelling volgens een van de conclusies 1-6.

11. Artikel dat ten minste een vormdeel volgens conclusie 9 of 10 bevat.