BE1019726A3

BE1019726A3 - Systeem, inrichting en werkwijze voor ablatie van een vatwand vanaf.

Info

Publication number: BE1019726A3
Application number: BE2012/0223A
Authority: BE
Inventors: Bruno Schwagten; Langenhove Glenn Van
Original assignee: Flux Medical N V
Priority date: 2011-04-01
Filing date: 2012-04-02
Publication date: 2012-10-02
Also published as: IL228634A0; EP2694158B1; WO2012131107A1; US9572618B2; JP6482625B2; US20170156781A1; CA2831845C; WO2012130337A1; IL228634A; JP2014513615A; JP2017221696A; US11020164B2; JP2018029987A; US10849676B2; CN103561814A; ZA201308190B; AU2016244345B2; US20140031785A1; JP6415655B2; AU2012237263A1

Abstract

De onderhavige uitvinding betreft systemen, inrichtingen en methodes voor de ablatie van de binnenkant van de wand van een vat, meer specifiek betreft de uitvinding implantaten en de ablatie van de wand van één of meer longaders vanaf de binnenkant, bij voorkeur transmurale ablatie en bij voorkeur ter hoogte van het antrum. Hierbij kunnen één of meer implantaten geïmplanteerd worden in de vaten en kunnen ze daaropvolgend verhit worden door externe energie-leverende middelen.

Description

SYSTEEM, INRICHTING EN WERKWIJZE VOOR ABLATIE VAN EEN VATWAND VANAF DE BINNENKANT

TECHNISCH VELD

De uitvinding heeft betrekking op de technische behandeling van lichaamsvaten door ablatie, meer specifiek op de behandeling van cardiale aandoeningen, zoals atriumfibriHatie (AF). De voorliggende uitvinding heeft vooral betrekking op de systemen, inrichtingen en werkwijzen voor ablatie van de wand van een of meer longaders (PV) van binnenuit, liefst transmurale ablatie en bij voorkeur op het niveau van de antrum.

ACHTERGROND

De onderhavige uitvinding betreft een systeem van een of meer implantaten en excitatie-apparatuur, een implantaat en een werkwijze, die het systeem gebruikt en een of meer inrichtingen voor de behandeling van arteriële en veneuze structuren.

Deze uitvinding betreft dus een implantaat, een systeem van implantaten en externe excitatiemiddelen, en een werkwijze voor het positioneren van een of meer implantaten in een vat en het vervolgens verhitten van deze inrichtingen, bij voorkeur tegelijkertijd, waarbij hitte van het implantaat wordt overgebracht op de -binnenwand van het vat.

Het systeem, inrichting en de werkwijze kunnen bijv. worden gebruikt bij behandeling van hartritmestoornissen, meer specifiek bij atriumfibrillatie (AF). Nog specifieker gesteld bij paroxysmale stoornissen, persistente of permanente. Deze uitvinding beschrijft in het bijzonder een werkwijze, die het mogelijk maakt herhaaldelijk grote laesies in het hart te creëren, in het bijzonder in de atria, vooral in de rechter en linkerboezem en in het bijzonder in het antrum of ostium van de longaders of pulmonaire venen (PVs). Hierbij is het algemene concept om een of meer implantaten in de PVs of andere vaten te plaatsen, zodat implantaten contact maken met de binnenwanden van de vaten op de plekken waar ablatie noodzakelijk wordt geacht om PV isolatie (PVI) te hebben. In tegenstelling tot de stand der techniek, wordt ablatie niet onmiddellijk uitgevoerd, maar worden een of meerdere implantaten verhit tot een bepaalde temperatuur door externe energieleverende middelen, die ruimtelijk gescheiden zijn van, i.e. geen aanraking hebben met, de

Z

implantaten. Zij kunnen op afstand energie voorzien aan het implantaat om de temperatuur van het ablatiegebied van het implantaat te verhogen tot een ablatietemperatuur. De maximumtemperatuur die het implantaat kan bereiken, wordt gelimiteerd door de Curie of Néel temperatuur van het gebruikte magnetisch : materiaal. Boven deze temperatuur verdwijnt het magnetisch hystérésis effect.

Deze Curie of Néel temperatuur kan worden geconstrueerd op de exact benodigde ablatietemperatuur bijv. door het wijzigen van de samenstelling van de gebruikte magnetische legering. In een andere vorm kan niet-magnetische materiaal gebruikt worden en isolatiemateriaal kan dan gebruikt worden om voldoende temperatuurregelende middelen te bieden. In een uitvoering wordt de verhitting van het implantaat uitgevoerd door middel van Joule verhitting of directe opwarming of een ander opwarmingssysteem.

Het implantaat kan volgens deze uitvinding zo binnen het hart gebruikt worden, zowel rechts als links, binnenin de longaders maar ook, indien nodig, in de arteriële en veneuze structuren buiten het hart.

Het systeem, het implantaat en de werkwijze volgens deze uitvinding kunnen ook gebruikt worden om ablatie uit te voeren bij het zenuwstelsel rond de renale slagaders, om ablatie uit te voeren van het sympathische zenuwstelsel, in het bijzonder ablatie uit te voeren bij de renale sympathische zenuwen in de adventitia rond de nierslagaders en ablatie uit te voeren van renale afferente en/or efferente zenuwen.

Het implantaat kan gebruikt worden in de renale slagaders. In dat geval kunnen de inrichting, het systeem en de werkwijze worden gebruikt om arteriële hypertensie, norepinephrine spillover, hartfalen en orgaanschade gerelateerd aan hypertensie, etc. behandeld worden.

De inrichting kan gebruikt worden in de rénale slagaders. In dat geval kunnen het implantaat, het systeem en de werkwijze worden gebruikt om arteriële hypertensie te behandelen, met in het bijzonder, maar niet uitsluitend beperkt tot, milde, middelmatige en/of ernstige hypertensie, gemaskeerde hypertensie, witte-jassen hypertensie, omgekeerd dalende hypertensie, niet-dalende hypertensie, dalende hypertension end neuroadrenergische hypertensie.

De inrichtingen, systemen en werkwijzen, zoals beschreven in dit document kunnen dus ingezet worden in menselijke en dierlijke lichamen of in modellen hiervan bijv. voor practicumoefening of opleidingsdoeleinden, waarbij de verhitting van de implantaten ablatiesporen nalaat op de binnenwand van het vat. Dit kan worden aangewend om te controleren of het implantaat correct is gepositioneerd en of voldoende ablatie optrad.

Het voórliggende document focust pp de beschrijving van de toepassing van het implantaat binnen het hart zowel rechts als links en binnen de longaders.

Een deskundige in het vakgebied kan het implantaat, het systeem en de werkwijze op zijn juiste waarde inschatten. Hij zal in staat zijn hieraan specifieke kenmerken, componenten of stappen te bieden als ze gebruikt worden in andere gebieden.

Het welzijn van mensen wordt bedreigd door talrijke stoornissen die,-allengs veranderen. Voor het medische vakgebied is continue innovatie en aanpassing aan deze veranderingen noodzakelijk. Ondanks aanhoudende therapeutische verbeteringen, blijven hart- en vaatziektes nog steeds de belangrijkste oorzaak van dood en hospitalisatie in de westerse maatschappij.

Atriumfibrillatie, vaak aangeduid als AF, is een ritmestoornis van het hart, die leidt tot onregelmatige elektrische activiteit, gevolgde door ongeorganiseerde en ineffectieve contracties.

Patiënten met AF hebben last van hartkloppingen, vermoeidheid, ernstige afname van kwaliteit van leven, verslechtering van hartfalen, cerebrale beroerte, verhoogde mortaliteit en vele andere symptomen.

Prevalentie en incidentie van AF neemt geleidelijk toe, zodat AF langzaam de omvang van epidemische proporties bereikt.

Tot nu toe is medicinale behandeling tegen ritmestoornissen voor AF gekenmerkt door twee belangrijke bevindingen: ineffiëntie en/of onaanvaardbare nevenwerkingen.

De medicatie, die momenteel beschikbaar is en gewoonlijk gericht is op het voorkomen of genezen van AF, kan in twee groepen worden ingedeeld.

De eerste groep omvat de zogenaamde klasse-I medicijnen, betablockers, dronedarone en sotalol.

Deze medicijnen hebben een relatief laag rendement van tussen de 20 tot 40%. Initiëren en continueren van deze medicatie vraagt om nauwlettende monitoring van de patiënt, omdat deze medicijnen op zichzelf makkelijk tot levensbedreigende hartritmestoornissen kunnen leiden.

De tweede groep bestaat slechts uit een middel, namelijk amiodarone. Dit is het meest potente beschikbare medicijn om AF te behandelen.

Het rendement kan oplopen tot 65% De lijst van mogelijke bijwerkingen is echter vrijwel onbeperkt: ernstige schildklier problemen, ernstige longaandoening, onomkeerbaar verkleuren van de huid, visuele gebreken, mogelijke kankerverwekkende werking etc.

Onlangs is een nieuwe invasieve behahdelingsmodaliteit voor atriumfibrillatie ontdekt toen de Bordeaux groep van Prof. Dr. Haissaguerre ontdekte, dat de longaders, vaak aangeduid als de PV's, de locatie vormde voor de prikkel voor AF.

In de jaren daarna werden verschillende technieken ontwikkeld om de PV's te omcirkelen als een alternatief voor de farmacologische therapie voor de behandeling van AF.

Deze techniek wordt pulmonaalvenenisolatie genoemd, vaak afgekort tot PVI.

Het doel is de elektrische isolatie van de prikkels in de PV's en om te zorgen dat geen enkele elektrische connectie tussen de PV's en het linker atrium blijft bestaan.

Snel daarna ontdekte men dat zelfs een kleine opening van bijv. 1 mm in de lijn, die de PV's omcircelden al kon leiden tot herstel van de elektrische connectie van de PV's. Dus faalde de procedure door hernieuwd optreden van AF.

Elektrofysiologie, de kunst van het behandelen van hartritmestoornissen, wordt gekenmerkt door het gebruik van high-tech gereedschap om te diagnosticeren en om therapeutische interventies in het hart uit te voeren.

Tegenwoordig is het mogelijk elke ritmestoornis succesvol te behandelen door middel een percutané interventie. Desalniettemin blijft het genezen van een patiënt van AF op een veilige en effectieve manier een grote hindernis in electrofysiologie.

Er zijn twee soorten procedures, waarmee PVI kan worden bereikt.

De eerste groep bestaat uit technologieën en apparaten, die zo gebouwd zijn dat de PV's punt voor punt omcirkeld worden. Zo is men er zeker van de een continue lijn wordt gevormd zonder enige opening.

In de meeste gevallen wordt een combinatie gebruikt van een niet-fluoroscopische techniek om het linker atrium met zijn PV's te visualiseren en een katheter die radiofrequentie (RF) of cryo-energie kan afleveren.

Met deze eerste groep procedures is echter niet altijd gegarandeerd, dateer een doorlopende lijn wordt gevormd zonder enige opening. Dit kan optreden daar de druk waarmee een ablatie tip tegen de wand wordt gedrukt, de hoeveelheid energie die door de ablatie tip wordt doorgegeven aan de wand en de omvang van de ablatie plek op de vaatwand etc. niet geheel te controleren is. In sommige gevallen, kan een gat in de orde van lmm al te groot zijn om een succesvol resultaat van de PVI procedure te waarborgen. In deze gevallen is meestal een herhaling van de hele procedure, met daarmee gepaard gaand gevaar en kostenplaatje etc. voor de patiënt, noodzakelijk.

De andere groep bestaat uit inrichtingen, die ontworpen zijn om PVI uit te voeren in 'één enkel schot' bij elk van de vier PV's achtereenvolgens. '

Een heel assortiment katheters of schachten is bedacht: ba II on katheters met cryo-energie, laser-energie, high intensity focused ultrasound, thermische energie, circulaire katheters met pulserende golf RF-energie, mand-achtige katheters met RF energie, etc.

PVI is van een experimentele therapie uitgegroeid tot een progressieve interventie die mogelijk AF genezen kan.

Acuut slagingspercentage bij paroxysmale AF kan oplopen tot 90% in de meest optimale1 omstandigheden, met een complicatiepercentage van ongeveer 6%. De meest voorkomende complicatie bij PVI is harttamponade, door perforatie van het linker atrium met de ablatiekatheter.

Meestal kan dit verholpen worden door een percutané punctie van het hartzakje met evacuatie van het bloed. Als dit onvoldoende blijkt is een chirurgische ingreep door middel van een thoractomie nodig.

De meest gevreesde en meestal dodelijke complicatie is de vorming van een fistula tussen de slokdarm en het linker atrium.

In de laatste 10 jaar hebben katheter ablatie technieken bij patiënten met AF zich ontwikkeld van een initiële benadering gefocust op de PV's en hun verbindingen met het linker atrium, verder vaak afgekort als LA, tot een meer uitgebreide interventie, hoofdzakelijk, maar niet uitsluitend op het LA myocardium en de bijbehorende neurovegetatieve innervatie gericht.

Nu wordt onderkend dat de hoeksteen van de meeste katheter en chirurgische ablatie benaderingen het elektrisch isoleren van de PV's van de LA is.

Ondanks meer of minder substantiële verschillen tussen de verschillende kathetertechnieken, die wereldwijd gebruikt worden, lijken de resultaten uniform vergelijkbaar te zijn. Slagingspercentages liggen binnen het bereik van 50% tot 90% afhankelijk van de patiënten en hun type AF (permanent, langdurig aanhoudend persistent, kort aanhoudend persistent of paroxysmal AF).

Vaak is een tweede AF ablatie procedure nodig om het procedurele resultaat te verbeteren.

Procedure tijd om een PVI te doen is de laatste jaren enorm ontwikkeld. In het begin kon de punt voor punt PVI regelmatig meer dan 6 uur in beslag nemen.

Nieuwe visualiseringstechnieken hebben deze omslachtige procedures tot ongeveer vier tot zes uur verkort.

De 'één-schot' procedures maakten het nog wat korter, maar nemen nog steeds drie tot vier uur procedurele tijd over het algemeen.

Fluoroscopie tijd, die nodig is om deze procedures te doen is evenredig afgenomen, maar duurt over het algemeen 20-40 minuten.

Vanwege het grote ongemak voor de patiënt en de noodzaak dat de patiënt gedurende de hele ingreep bewegingsloos blijft, wordt PVI in veel centra over de hele wereld onder volledige narcose gedaan.

De andere centra gebruiken 'bewuste sedatie'. Dit betekent dat de patiënt gesedeerd is met verschillende medicijnen, maar zonder de bedoeling de patiënt te intuberen of te beademen.

De noodzaak om de patiënt te sederen kan verschillende schadelijke bijwerkingen veroorzaken.

Allereerst brengt algehele anesthesie altijd een zeker mortaliteitsrisico met zich mee voor de patiënt. Goede 'bewuste sedatie' is aan de andere kant moeilijk te realiseren.

Onderdosering van de medicatie leidt tot ongemak voor de patiënt en ongewenst bewegen van de patiënt.

Overdosering kan tot de noodzaak leiden over te schakelen op algehele anesthesie gedurende de procedure, wat verre van duidelijk is en zelfs gevaarlijk kan zijn in veel gevallen.

De onderhavige uitvinding heeft de intentie een techniek té introduceren, die beter te accepteren is voor patiënt, minder tijdrovend en veiliger is en tenminste even effectief is bij het uitvoeren van PVI.

US octrooi 6,632,223 beschrijft een systeem om atriële fibrillatie te behandelen, omvattende een stent en een katheter om de stent op de te behandelen locatie te brengen. De stent is zelf-expanderend en, eenmaal aangekomen, breidt zich uit tot hij blijft steken tegen de binnenwand van de longader. De stent kan verhit worden door stroom door de elektrische draden in de katheter te voeren. De draden zijn verbonden met de stent. De zo verhitte stent kan een omringende blokkerende laesie op de PV wand ableren. De ablatie gebeurt terwijl.de katheter fysiek verbonden is met de stent. Daarom dient na de ablatie de stent losgekoppeld te worden van de katheter. Hij blijft op zijn plek zitten bijv. om stenose te voorkomen. Dit octrooi omvat niet de mogelijkheid om de stent door externe energieleverende middelen te verhitten, bijv. de mogelijkheid de stent te verhitten terwijl hij niet met de katheter is verbonden. Het omvat ook niet de mogelijkheid om voor tenminste een gedeelte van de stent materialen te gebruiken die magnetische hystérésis vertonen. Bovendien is het niet eenvoudig de ablatietemperatuur van de stent te regelen. In feite dient de energie, die aan de stent geboden wordt zeer nauwkeurig gemonitord te worden, omdat dit van een veelvoud aan factoren afhangt, zoals de elektrische weerstand van de stent, de hoeveelheid en het soort elektrische stroom, die door de draden gevoerd wordt, de weerstand van deze draden de kwaliteit van het thermisch contact tussen stent en vaatwand.

Us octrooi aanvrage 2005/0027306 omvat een katheterisatieinrichting om de zelf-expanderende stent op zijn plek te brengen. Het implantaat heeft een binnenschacht en éen buitenschacht, die beweegbaar is ten opzicht -van de binnenschacht. De zelf-expanderende stent wordt opgenomen in de binnenschacht op het aangrenzende distale uiteinde daarvan. Een taps toelopende tip is op het distale uiteinde van de innerlijke schacht aangebracht en vormt een vloeiende overgang in de bezorgingssinrichting voor een geleidingsdraad die zich daar doorheen uitstrekt. Met een handgreep kan een arts de stent met één hand ontplooien. De stent kan zijn segmenten in een eerste radiale configuratie voor plaatsing van de stent hebben of de stent kan een veelvoud aan segmenten in een eerste radiale configuratie en een veelvoud van tweede segmenten in een tweede . radiale positie hebben.

US octrooi aanvrage 2005/0101946 omvat een andere werkwijze en systeem voor dé behandeling van AF door ablatie van een longader, met behulp van een stent, die een resonerend circuit heeft. De stent kan geïmplanteerd worden op de positie van de ablatie en vervolgens geactiveerd door externe energieleverende middelen, in het bijzonder door een elektromagnetisch veld met behulp van het resonerende . circuit van de stent. De aanvrage omvat niet de mogelijkheid om materialen te gebruiken die magnetische hystérésis laten zien voor tenminste een gedeelte van de stent en om het hystérésis effect te gebruiken om de stent te activeren. Bovendien is het ook op deze manier niet eenvoudig de ablatietemperatuur van de stent te beheersen. De energie, die aan de stent geboden wordt, moet zeer nauwkeurig gemonitord worden, omdat deze van een veelvoud aan . factoren afhankelijk is en de temperatuur van de stent niet onder controle staat, voor wat betreft de elektrische weerstand van de stent en het resonantie circuit van de stent, de magnitude van het. RF-veld op de positie van de stent en de kwaliteit van het thermische contact tussen stent en vaatwand.

Europese octrooi aanvrage EP 1 036 574 omvat een andere inrichting en werkwijze om een geïmplanteerde stent te verhitten tot een bepaalde temperatuur, met behulp van externe energieleverende middelen. De stent kan verhit worden door het magnetische hystérésis effect. In deze octrooi aanvrage wordt echter de temperatuur geregeld door een extern stuursysteem, dat de temperatuur van een stent met behulp van bijv. een infrarood camera controleert en dienovereenkomstig de energie, die geleverd wordt met behulp van externe energieleverende middelen, wijzigt. Hierbij wordt niet expliciet vermeld, dat het systeem wordt gebruikt voor ablatie. Bovendien wordt de temperatuur bestuurd door een extern feedback systeem en niet bijv. door de materiaal eigenschappen van de stent. Daarenboven omvat de Europese octrooi aanvrage EP 1 036 574 niet dat de stents of het implantaat tenminste een substantiële complete omringende band in de binnenwand van de vaatwand onderhoudt.

Er blijft behoefte aan verbeterde inrichtingen en werkwijzen voor ablatie aan een substantiële complete omringende band aan de binnenkant van een vat. De voorliggende uitvinding beoogt tenminste enkele van de boven genoemde problemen op te lossen, bijv. door zeker te zorgen, dat de ablatie wordt uitgevoerd voor een substantiële complete omringende band in de binnenwand van een vat, dat de ablatie zelf met externe middelen kan worden opgewekt en dit eventueel meerdere malen, er tevens voor te zorgen dat de ablatietemperatuur goed gemonitord wordt en niet afhankelijk is van minder beheersbare elementen in de behandeling of een complex controle systeem, etc.

SAMENVATTING VAN DE UITVINDING

De onderhavige uitvinding betreft een systeem van een of meer implantaten en excitatie-apparatuur, een implantaat en een werkwijze die het systeem en een of meer implantaten gebruikt voor de behandeling van arteriële en veneuze structuren. Deze onderhavige uitvinding betreft dus implantaten, een systeem van implantaten en externe excitatie en een werkwijze voor het positioneren van een of meer implantaten in een vat en het vervolgens verhitten van deze implantaten, bij voorkeur tegelijkertijd, waarbij hitte van de implantaten wordt doorgegeven aan de binnenwand van het vat.

In een eerste aspect voorziet de onderhavige uitvinding in een systeem voor ablatie van tenminste een gedeelte van een wand van een vat van binnenuit. Het systeem is opgebouwd uit - een zelf-expanderende implantaat, dat aangepast is om geïmplanteerd en ontplooid te worden binnen in genoemd vat; waarbij genoemd implantaat een ablatiegebied omvat langs tenminste een deel van zijn lengte, waarbij genoemd ablatiegebied is aangepast voor oppervlaktecontact met het genoemd vat en het ablatiegebied aangepast voor het onderspannen van tenminste een substantiële complete omringende band in de binnenwand en effectief om een signaal-blokkerend pad in genoemd vat te ableren bij toevoer van energie naar de implantaat; - externe energieleverende middelen, die ruimtelijk gescheiden zijn van het implantaat en energie kunnen bieden aan het implantaat om de temperatuur van het ablatiegebied van het implantaat te verhogen tot een ablatietemperatuur.

In een voorkeursuitvoering is tenminste een deel van de één of meerdere implantaten van het systeem vervaardigd van tenminste een soort materiaal dat magnetische hystérésis vertoont, zoals ferromagnetisch, ferrimagnetisch of antiferromagnetisch materiaal. Bovendien kunnen de extern energieleverende middelen een tijdsafhankelijk magnetisch veld creëren op de positie van de één of meerdere implantaten. In een meer geprefereerde uitvoering wordt dit tijdsafhankelijk magnetisch veld gecreëerd door een elektrische spoel waardoor een tijdsafhankelijk elektrische stroom wordt gestuurd.

In een tweede aspect voorziet de huidige uitvinding in een zelf-expanderend implantaat, dat aangepast is om geïmplanteerd en ontplooid te worden binnen in een vat, waarbij genoemd implantaat een ablatiegebied omvat langs tenminste een deel van zijn lengte, waarbij het genoemd ablatiegebied is aangepast voor oppervlaktecontact met het vat en voor het onderspannen van tenminste een substantiële complete omringende band en effectief een signaal-blokkerend pad binnenin genoemd vat te ableren bij toevoer van energie aan het implantaat; waarbij genoemd ablatiegebied bestaat uit tenminste één soort materiaal dat magnetische hystérésis vertoont, zoals ferromagnetisch, ferrimagnetisch of antiferromagnetisch materiaal.

In een gelijkaardig aspect voorziet de huidige uitvinding in een bij voorkeur zelf-expanderend implantaat, dat aangepast is om geïmplanteerd en ontplooid te worden binnenin een vat; waarbij genoemd implantaat een ablatiegebied omvat langs tenminste een deel van zijn lengte, waarbij het ablatiegebied is aangepast voor oppervlaktecontact met het vat en voor het onderspannen van tenminste een substantieel complete omringende band of een spiraalvormige band en waarbij genoemd ablatiegebied effectief is om een signaal-blokkerend pad te ableren binnenin genoemd vat bij toevoer van energie naar het implantaat, waarbij genoemd ablatiegebied bij voorkeur tenminste één soort materiaal omvat dat magnetische hystérésis vertoont, zoals ferromagnetisch, ferrimagnetisch of antiferromagnetisch materiaal.

In een voorkeursuitvoering is het implantaat aangepast om te worden geïmplanteerd en ontplooid binnen in eeri longader. In een meer geprefereerde uitvoering is genoemd ablatiegebied van het genoemd implantaat aangepast voor oppervlaktecontact met genoemde longader en voor het onderspannen van tenminste een substantieel complete omringende band om PVI te waarborgen.

In een voorkeursuitvoering, omvat het implantaat een vorm die aangepast is aan een nierslagader. In een meer geprefereerde uitvoering is genoemd ablatiegebied van het genoemd implantaat aangepast voor oppervlaktecontact met genoemde nierslagader en voor het onderspannen van tenminste een substantieel spiraalvormige band voor bijv. de behandeling van renale hypertensie door ablatie en daaruit voortvloeiende blokkering van signalen van een renale sympathetische zenuw.

In een voorkéursuitvoering, is een deel van het genoemde implantaat dat in contact kan komen met het bloed van de patiënt als genoemd implantaat is geïmplanteerd, thermisch geïsoleerd van de rest van het implantaat zodat het bloed niet verhit of oververhit wordt tijdens de excitatie van het implantaat. Een dergelijk deel kan een adluminale coating omvatten of een laag met hoge isolatiekenmerken.

In een voorkeursuitvoering omvat het implantaat een thermo-actieve coating die een activeringstemperatuur bevat tussen de 35°C en 37°C zodat de lichaamstemperatuur activatie opwekt. In een voorkeursuitvoering bestaat genoemd implantaat uit een thermo-actieve coating die een activeringstemperatuur bevat boven de 45°C zodat activatie alleen wordt opgewekt als het genoemde ablatiegebied verhit wordt door de externe energieleverende middelen.

In een uitvoering omvat genoemd implantaat substanties, die een laesie kunnen produceren van beperkte nécrosé en/of neurotoxiciteit.

In een volgend aspect voorziet de onderhavige uitvinding in een systeem bestaande uit een, twee, drie, vier of meer implantaten, zoals 5, 6, 7, 8, 9 of 10 of meer implantaten volgens de onderhavige uitvinding. Dit systeem omvat bij voorkeur externe energieleverende middelen; die ruimtelijk gescheiden zijn van de implantaten en die energie kunnen voorzien aan de implantaten om de temperatuur van het ablatiegebied van de implantaten te verhogen tot een ablatietemperatuur, en/of een schacht voor het transporteren en leveren van één of meer implantaten aan of nabij de gewenste positie in één of meer vaten, en/of een geleidingsdraad geschikt voor de opeenvolgende geleiding van de schacht met de één of meer implantaten naar de gewenste positie in genoemde één of meer vaten. In een voorkeursuitvoeringsvorm omvat het systeem een, twee, drie of vier implantaten volgens de onderhavige uitvinding, waarbij elk implantaat is aangepast aan een corresponderende longader, en/of een of twee implantaten volgens de onderhavige uitvinding, waarbij elk implantaat is aangepast aan een corresponderende nierslagader.

In een verder aspect voorziet de onderhavige uitvinding in een werkwijze voor de behandeling van een patiënt met atriumfibrillatie door longaderisolatie door middel van ablatie van een substantieel complete omringende band rond wanden van één of meerdere longaders van binnenuit,, de werkwijze omvattende de volgende stappen: - implanteren van één of meer implantaten in één of meer longaders door middel van een schacht en een geleidingsdraad, waarbij elk van de implantaten een ablatiegebied omvat langs tenminste een deel van zijn lengte, waarbij deze. ablatiegebieden aangepast zijn voor oppervlaktecontact met de betreffende longaders en waarbij de ablatiegebieden aangepast zijn om tenminste een substantieel complete omringende band te onderspannen en effectief zijn om een signaalblokkerend pad te ableren binnenin genoemde1 longaders bij toevoer van energie aan de implantaten;! - terugtrekken van de schacht en geleidingsdraad; - daaropvolgend verhitten van het ablatiegebied van de één of meer implantaten door externe energieleverende middelen, die ruimtelijk gescheiden zijn van het implantaat.

In een gelijkaardig aspect voorziet de onderhavige uitvinding in een werkwijze voor het verhitten van een, twee of meer implantaten, die geschikt zijn om in een, twee of meer vaten te worden geïmplanteerd, waarbij de werkwijze de stappen omvat van: - achtereenvolgens positioneren van genoemde implantaten in genoemde vaten door middel van een schacht en. een geleidingsdraad, waarbij deze implantaten elk een ablatiegebied omvatten langs tenminste een deel van hun. lengte, waarbij het ablatiegebied tenminste een substantieel complete omringende band of een spiraalvormige band onderspannen, waarbij de implantaten effectief zijn om een signaalblokkerend pad te ableren in de vaten bij toevoer van energie aan de implantaten; - terugtrekken van de schacht en geleidingsdraad; - verhitten van het ablatiegebied van de implantaten door externe energieleverende middelen, die ruimtelijk gescheiden zijn van de implantaten, daardoor gekenmerkt dat het verhitten gebeurt nadat de schacht en geleidingsdraad zijn teruggetrokken en waarbij het verhitten van de implantaten tegelijkertijd gebeurt.

In een verdere voorkeursuitvoeringsvorm van de werkwijze, wordt de stap van het verhitten van het ablatiegebied van een of meer implantaten door externe energieleverende middelen die ruimtelijk gescheiden zijn van het implantaat, meer dan eens uitgevoerd, bijv. met goed getimede tijdsintervallen, wanneer het nodig wórdt geacht enz..

In een verder voorkeursuitvoering van de werkwijze, worden een of meer implantaatinrichtingen zoals beschreven in dit document gebruikt.

In een nog meer geprefereerde uitvoeringsvorm van de werkwijze, wordt gebruik gemaakt van een systeem zoals beschreven in dit document.

I »

BESCHRIJVING VAN DE AFBEELDINGEN

Afbeeldingen 1 tot 5, en 9 tot 11 tonen schematisch verschillende uitvoeringsvormen van een implantaat voor de behandeling van arteriële en veneuze structuren volgens de uitvinding.

Afbeeldingen 6 tot 8 geven schematisch een detail van een deel van een implantaat weer volgens de uitvinding.

Afbeelding 12 geeft schematisch een uitvoeringsvorm van een schacht met ?i geleidingsdraad en implantaat weer.

Afbeelding 13 toont schematisch de wijze waarop katheterisatie kan worden uitgevoerd om een of meer implantaten in de PVs te brengen. >>

Afbeelding 14 geeft schematisch een uitvoeringsvorm van de extern energieleverende middelen weer, zoals die toegepast kunnen worden bij de behandeling van een patiënt.

Afbeelding 15 geeft schematisch een uitvoeringsvorm van een implantaat op zijn plaats in een PV weer.

Afbeelding 16 toont een magnetische hysteresislus van een ferromagneet: H is de intensiviteit van het magnetische veld, M is het magnetische moment van het voorbeeld, Hc is het opgelegde veld, Mr is het residuele magnetische moment en Ms is het verzadigde magnetische moment. De niet-limiterende hysteresislus wordt getoond door de stippellijn. De domeinstructuur van het voorbeeld wordt voor bepaalde punten op de lus schematisch aangegeven.

Afbeelding 17 laat de typische temperatuurafhankelijkheid van de hysteresislus van een magnetisch materiaal met Curie of Néel temperatuur van 140 °C.

Afbeelding 18 toont een uitvoeringsvorm van een implantaat, dat de vorm heeft van een zandloper, waarbij het middengebied, waar de diameter kleiner wordt, een set verhittingsringen omvat rond het deel van het implantaat dat de vorm van een zandloper heeft.

Afbeelding 19 toont een uitvoering van een implantaat voorzien van een zekering, zodat bij bepaalde temperaturen, het circuit dat kan gegenereerd worden, onderbroken wordt. Afbeelding 19a illustreert een detailzicht van de zekering.

In een andere configuratie, zoals getoond in afb. 20, kan het metalen implantaat opgebouwd zijn uit vormgeheugenlegeringen. Details van de aan en uit positie van de schakelaar of zekering worden getoond in afbn. 20a en 20b resp.

In nog een verschillende configuratie zoals getoond in afb. 21 en een detailzicht in afb. 21a, bestaat het implantaat uit twee verschillende materialen.

Een uitvoering van het implantaat met een uitgebreide coating aangebracht rond hçt implantaat, maar bijna exclusief aan de adluminale zijde wordt geïllustreerd in afb. 22.

GEDETAILLEERDE BESCHRIJVING VAN DE UITVINDING

De onderhavige uitvinding betreft een systeem van één of meer implantaten en een excitatie-inrichting, een implantaat en een werkwijze die het systeem en één of meer implantaten gebruikt voor de behandeling van arteriële en veneuze structuren. De onderhavige uitvinding betreft dus implantaten, een systeem van implantaten en externe excitatie middelen en een werkwijze voor het positioneren van één of meer implantaten in een vat en het vervolgens verhitten van deze implantaten, bij voorkeur tegelijkertijd, waarbij de warmte van het implantaat wordt overgebracht naar de binnenwand van het vat.

Tenzij anders vermeld, hebben alle termen, die gebruikt worden in de uitleg van de uitvinding, met inbegrip van technische en wetenschappelijke termen, een normaal te begrijpen betekenis voor een deskundige uit het vakgebied, waartoe deze inrichting behoort. Door middel van nadere aanwijzingen .zijn termdefinities opgenomen om de uitleg van de onderhavige uitvinding beter te kunnen appreciëren.

Zoals hier gebruikt, hebben de volgende termen de volgende betekenis: "De", "het", en "een" verwijzen, zoals ze hier gebruikt worden, zowel naar enkelvoud en meervoud, tenzij de context duidelijk anders voorschrijft. Bijvoorbeeld "een compartiment" verwijst naar een of meer compartimenten.

"Ongeveer" of "rond" verwijst, zoals het hier gebruikt wordt in combinatie met een meetbare waarde zoals een parameter, een hoeveelheid, een tijdsduur, en dergelijke, slaat op afwijkingen van dergelijke waarden van +/-20% of minder, bij voorkeur +/-10% of minder of nog liever +/-5% of minder of zelfs nog beter +/-1% of minder, en het allerliefst van +/-0.1% of minder dan de aangegeven gespecificeerde waarde, in zoverre dat afwijkingen toepasselijk zijn in hun uitvoering in de beschreven uitvinding. Het is natuurlijk duidelijk dat de waarde waar de bepaling "ongeveer" naar verwijst, zelf ook vermeld wordt.

"Bestaan uit", "bestaand uit" en "bestaat uit " en "is opgebouwd uit" zoals het hier gebruikt, zijn synoniemen van "bevatten", "bevattend", "bevat" of "omvatten", "omvattend", "omvat". Het zijn inclusieve of open termen die de aanwezigheid van wat volgt specificeren bijv. componenten. Ze sluiten niet uit en excluderen niet de aanwezigheid van andere, niet vermelde componenten, kenmerken, elementen, onderdelen, stappen, die bekend zijn in het vakgebied of daarin beschreven zijn.

Het opsommen van numerieke intervallen door eindpunten bevat alle nummers en fracties, die binnen die intervallen zijn ondergebracht, evenals de genoemde eindpunten.

De uitdrukking "% per gewicht" (gewichtspercentage), hier en door de beschrijving-heen, verwijst tenzij anders gedefinieerd, naar het relatieve gewicht van de respectievelijke component, gebaseerd op het overall gewicht van de formulering.

De uitdrukkingen "implantaat" en "implantaatinrichting" zijn onderling inwisselbaar in gebruik. Een implantaatinrichting zoals in de onderhavige, context gebruikt, verwijst naar een kunstmatige buis of buisachtige Inrichting, bijv. een inrichting die een omringende wand heeft en tenminste gedeeltelijk open is aan de boven- en onderkant. De genoemde omringende wand kan al dan niet openingen of gaten hebben. Het genoemde buisje of de buisachtige inrichting is bedoeld om in een bloedvat van het lichaam van een patiënt te worden geplaatst, bijv. een ader, of in een bloedvat van een menselijk of dierlijk kadaver of een model van een menselijk of dierlijk lichaam. In de voorliggende context, betekenen de termen "implantaat" y~ en "implantaatinrichting" niet noodzakelijkerwijs dat de inrichting iri een vat wordt geplaatst om dit vat open te houden voor vloeistoffen, alhoewel dit een van de effecten van de inrichting kan zijn. De implantaatinrichting moet echter op een vaste plek zitten ten opzichte van het vat en niet bewegen door vloeistof die door het vat stroomt. Als de term "geïmplanteerde" inrichting wordt gebruikt, wordt bedoeld dat het implantaat of de implantaatinrichting geïmplanteerd is. In een uitvoeringsvorm is de implantaatinrichting een stent, dat wil zeggen dat de inrichting als bedoeling heeft het vat open té houden voor vloeistoffen, indien geïmplanteerd.

De uitdrukkingen "katheter" en "schacht" zijn onderling inwisselbaar in gebruik.

De term "geleidingsdraad" wordt in deze beschrijving gebruikt voor een inrichting die beheersbaar kan worden geleid, als hij in een lichaam wordt gebracht. In een voorkeursuitvoering, is het een katheter, bijv. een geleidingskatheter. ,/In een andere uitvoering, waar men voorkeur voor kan hebben, is het solide en heeft het geen lumen.

De termen "Curie temperatuur" en "IMéel temperatuur" verwijzen naar de temperatuur waarboven ferromagnetisch, anti-ferromagnetisch en ferrimagnetische materialen para- of diamagnetisch worden en zijn onderling inwisselbaar in hetgeen volgt.

In een eerste aspect voorziet de onderhavige uitvinding in een systeem voor ablatie van tenminste een gedeelte van een wand van een vat van binnenuit. Het systeem is opgebouwd uit - een zelf-expanderende implantaat, dat aangepast is om geïmplanteerd en ontplooid te worden binnen in genoemd vat; waarbij genoemd implantaat een ablatiegebied omvat langs tenminste een deel van zijn lengte, waarbij genoemd ablatiegebied is aangepast voor oppervlaktecontact met het genoemd vat en het ablatiegebied aangepast voor het onderspannen van tenminste een substantiële complete omringende band in de binnenwand en effectief om een signaal-blokkerend pad in genoemd vat te ableren bij toevoer van energie naar de implantaat; externe energieleverende middelen, die ruimtelijk gescheiden zijn van het implantaat en energie kunnen bieden aan het implantaat om de temperatuur van het ablatiegebied van het implantaat te verhogen tot een abl'atietemperatuur.

De implantaatinrichting is zelfexpanderend en wordt bijv. gevormd door een vormgeheugenlegering en is zo geconfigureerd dat hij blijft steken tegen de binnenwand van bijv. een longader. Het implantaat kan de vorm aannemen van een lus, een helix, een progressief gewonden helix of een andere geschikte vorm. Het kan verankeringsmiddelen hebben, zoals haakjes of weerhaakjes aan de uiteinden. Bij voorkeur zitten deze in de buurt van het proximale eind aan de kant van het antrum of bij de.distale uiteinden aan de kant van het ostium of dieper in het bloedvat indien geïmplanteerd in een PV bij het linker atrium. De implantaatinrichting kan een ablatiegebied beslaan dat in contact is met het ablatiegebied van de wand van het vat. Bij voorkeur omvat het ablatiegebied een substantieel complete omringende band. rondom de wand van het vat. Het ablatiegebied kan een compleet omringende band rond de binnenwand vamhet vat omvatten of het ablatiegebied kan een compleet omringende band rond de wand van het vat omvatten en dit voor de volledige dikte van de wand. Met 'substantieel' wordt bedoeld dat het ablatiegebied zodanig is dat alle elektrische signalen die opgewekt worden aan de ene kant van het ablatiegebied de andere kant niet bereiken, d,w.z. een signaalblokkerend pad is geablateerd.

Eén van de voordelen van de onderhavige uitvinding boven gekende technieken, is dat de één of meer implantaten tegelijkertijd verhit kunnen worden. Dit betekent dat het leveren van energie aan de implantaten op hetzelfde moment plaatsvindt en niet achtereenvolgend gedaan hoeft te worden. Dit bespaart tijd en verhoogt het gemak voor de patiënt. Door ingebouwde controle van de temperatuur, bijv. door gebruik van magnetisch materiaal met een gespecificeerd Curie temperatuur of door gebruik van het juiste isolatiemateriaal in het implantaat, zal de extra geleverde energie de temperatuur die opgebouwd is in het implantaat niet verder doen toenemen.

Met 'externe' energieleverende middelen worden middelen bedoeld die ruimtelijk gescheiden zijn van de implantaatinrichting. Dat wil zeggen dat er geen fysieke connectie is tussen de energieleverende middelen en het implantaatinrichting, of beter gezegd, de energieleverende middelen zijn compleet buiten het lichaam van de patiënt en de huid van de patiënt kan intact blijven terwijl energie wordt verstrekt.'

De temperatuur van het ablatiegebied wordt ingesteld op de vereisten van de behandeling. Afhankelijk van de benodigde ablatietemperatuur kan de implantaatinrichting worden geconstrueerd op heter in sommige gebieden dan in andere gebieden met behulp van de magnetisch en thermale eigenschappen van de materialen waaruit het implantaatinrichting is samengesteld. In een uitvoeringsvorm, kunnen delen van de implantaatinrichting thermaal van. andere delen van de implantaatinrichting of van lichaamsdelen of lichaamsvloeistoffen worden geïsoleerd.

In een voorkeursuitvoering, bestaat het systeem uit meer dan een implantaatinrichting. Hierbij is elke inrichting aangepast om te worden geïmplanteerd en ontplooid binnen één of meer vaten. Deze implantaten kunnen ieder voor zich worden aangepast om te worden geïmplanteerd en ontplooid binnen een of meer longaders.

Bij ongeveer 60% van de patiënten monden vier PVs afzonderlijk in het linker atrium uit. Bij andere patiënten monden echter twee PVs op één plaats uit en bij weer andere patiënten kan er een vijfde uitmonding zijn in het linker atrium. Het moge duidelijk zijn dat de een of meer implantaten kunnen worden aangepast om in al deze aders te passen, ook bij de minder voorkomende gevallen.

In een bijzondere voorkeursuitvoeringsvorm, omvatten één of meer implantaten van het systeem een proximaal gedeelte, dat een eerste diameter heeft en een distaai gedeelte dat een tweede diameter heeft, die kleiner is dan de eerste diameter en die voldoende is om betreffende implantaten binnen een of meer vaten vast te zitten.

Vooral bij de rechter PVs, kan een implantaat zoals boven beschreven worden gebruikt, omdat deze PVs meestal een verschillende diameter in hun ostium hebben dan in hun antrum.

In een bijzondere voorkeursuitvoeringsvorm, omvatten een of meer implantaten van het systeem een proximaal gedeelte, dat een eerste diameter heeft en een distaai gedeelte dat een tweede diameter heeft, die groter dan of gelijk aan de eerste diameter en die voldoende is om genoemde implantaten binnen een of meer bloedvaten te settelen.

Vooral bij de linker PVs, kan een implantaat zoals boven beschreven worden gebruikt, omdat deze PVs meestal dezelfde of een gelijkwaardige diameter in hun ostium hebben dan in hun antrum. In sommige gevallen is de diameter in het distale gedeelte van de PV groter dan de diameter van het proximale gedeelte.

Klaarblijkelijk is de manier waarop een PV verbonden is met het linker atrium patiëntafhankelijk. De vorm van antrum en ostium kan anders zijn voor iedere PV en elke patiënt. Het moge echter duidelijk 'zijn voor een deskundige in het vakgebied dat het proximale gedeelte met de grotere diameter bij het antrum dient te worden geplaatst, terwijl het distale gedeelte met de kleinere diameter bij het ostium of dieper in de PV wordt gezet. In geval dat de implantaatinrichting is, geïmplanteerd in een ander soort vat, dient het duidelijk te zijn dat de vorm van de implantaatinrichting zo kan worden aangepast dat het in het specifieke vat past.

Om de vorm en afmetingen van de implantaten te determineren, kunnen door een scantechniek als CT-scan of MRI gegevens verzameld worden over de variërende diameter van het vat gaande van het ostiüm naar het antrum. Uit deze gegevens kunnen de noodzakelijke vorm en afmetingen van de implantaten afgeleid worden, voor bijv. alle vier de PVs van een patiënt. Ook deze meting kan wederom uitgevoerd worden zonder een chirurgische procedure. Daardoor wordt het comfort en het welzijn van de patiënt verhoogd en de medische risico's verlaagd. Na deze meting kunnen de implantaten op maat gemaakt worden om in het bloedvat of de bloedvaten van de patiënt te passen.

Magnetische hystérésis komt voor bij veel materialen. Meest bekend en gebruikt zijn de ferromagnetisch, anti-ferromagnetisch en ferrimagnetische materialen. Zij hebben sterke niet-lineaire magnetische eigenschappen, d.w.z. het magnetisch inductieveld is niet recht evenredig met het toegepaste magnetisch veld in het materiaal. Al deze materialen verliezen echter hun specifieke, magnetische eigenschappen boven een bepaalde temperatuur, de zogenaamde Curie of Néel temperatuur. Deze temperatuur is materiaalspecifiek. Boven deze temperatuur worden de ferromagnetisch, anti-ferromagnetisch en ferrimagnetische materialen para- of diamagnetisch en verliezen daarbij hun niet-lineaire magnetische eigenschappen. De niet-lineaire magnetische eigenschappen van ferromagnetisch, anti-ferromagnetisch en ferrimagnetische materialen kunnen worden afgeleid uit de hystérésis die wordt waargenomen bij het aanleggen van een tijdsafhankelijk magnetisch veld. . '

Magnetische hystérésis wordt waargenomen in magnetisch materialen, zoals ferromagneten. Het belangrijkste kenmerk van ferromagneet is de aanwezigheid van spontane magnetisatie. Een ferromagneet is meestal niet gelijkmatig gemagnetiseerd maar wordt verdeeld in domeinenregio's van gelijke spontane magnetisatie. De mate van magnetisatie van deze domeinenregio's (het magnetisch moment per unit volume) is identiek, hoewel de richtingen verschillend zijn. Onder invloed van een extern magnetisch veld neemt het aantal en de omvang van de gemagnetiseerde domeinen langs het veld toe ten nadele van andere domeinen. Bovendien kunnen de magnetische momenten van bepaalde domeinen roteren in de richting van het veld. Als gevolg neemt het magnetisch moment van het sample toe.

De afhankelijkheid van het magnetisch moment M van een ferromagnetisch sample van de intensiteit H van het externe magnetische veld (de magnetisatie curve) is afgebeeld in afb. 16. In een voldoende sterk magnetisch veld wordt het sample tot verzadiging gemagnetiseerd (als het veld nog sterker wordt, blijft de waarde van M virtueel ongewijzigdigd - punt A). Hier bestaat het sample uit een domein met een magnetisch verzadigingsmoment van Ms, georiënteerd langs het veld. Als de intensiteit H van het magnetische veld verminderd wordt, zal M, het magnetische moment van het sample lager worden volgens de curve I, voornamelijk vanwege de het voorkomen en de groei van de domeinen, waarvan het magnetisch moment georiënteerd is ten opzichte van het veld. De groei van de domeinen is te wijten aan de beweging van de domeinwanden. Deze beweging wordt tegengegaan door de aanwezigheid in samples van verschillende defecten (zoals verontreinigingen of inhomogeniteiten) die de domeinwanden versterken op sommige punten; zeer sterke magnetisch velden zijn nodig deze te verplaatsen. Daarom wordt als het veld H zakt tot nul, het zogenaamde residuele magnetisch moment Mr (punt B) gehandhaafd. Een sample kan uitsluitend compleet gedemagnetiseerd worden in een voldoende sterk veld van de omgekeerde richting. Dit wordt een dwingend veld (dwingende kracht) Hc (punt C) genoemd. Als het magnetische veld van omgekeerde oriëntatie verder wordt verhoogd, dan wordt het sample opnieuw gemagnetiseerd tot verzadigjng langs het veld (punt D). Magnetisch omkering (van punt D tot punt A) vindt plaats volgens curve II. Dus als het veld een cyclische verandering ondergaat, vormt de curve, die de verandering in hét magnetisch moment van het sample karakteriseert, een magnetisch hysteresislus. Als het veld H cyclisch verandert met zodanige beperkingen dat magnetisatie geen verzadiging bereikt, dan wordt een niet gelimiteerde magnetisch hysteresislus geproduceerd (curve III). Door vermindering van de omvang van de verandering in veld H tot nul, kan het volledig gedemagnetiseerd raken (punt O kan worden bereikt). De magnetisatie van het sample vanaf punt O verloopt volgens curve IV.

In magnetische hystérésis corresponderen verschillende waarden van het magnetisch moment M met dezelfde waarden van de externe veldintensiteit H. Dit niet uniek zijn is te wijten aan de invloed van de staat van het sample, die aan de gegeven status voorafging (d.w.z. aan de magnetische voorgeschiedenis van het sample).

De vorm en omvang van de magnetische hysteresislussen en de kwantiteit Hc kan sterk variëren bij verschillende ferromagneten. Bijvoorbeeld in zuiver ijzer is Hc= 1 oersted (= Angelsaksische eenheid van magnetisch veld) en in een magnico legering is Hc= 580 oersteds. Een magnetische hysteresislus wordt sterk beïnvloed door de bewerking van het materiaal, tijdens dewelke het aantal defecten verandert. Het gebied van een magnetische hysteresislus is gelijk aan de verloren energie in het sample in één veldveranderihgscyclus. Deze energie is ook evenredig aan het totale volume ferromagnetisch materiaal in het sample. Deze energie wordt uiteindelijk gebruikt om het sample te verhitten. Dergelijk energieverliezen worden hysteresisverliezen genoemd. In gevallen waarin verliezen aan hystérésis, ongewenst zijn (bij voorbeeld, in transformatorkernen en in de stators en rotors van een elektrisch machinepark), worden magnetisch zachte materialen met een lage Hc en een klein hysteresislusgebied gebruikt. Anderzijds zijn magnetisch harde materialen met een hoog Hc nodig om permanente magneten te produceren.

Als de frequentie van het alternerende magnetisch veld (het aantal magnetische omkeercycli per unit tijd) toeneemt, worden andere verliezen, die veroorzaakt worden door turbulenties en magnetische viscositeit toegevoegd aan het hysteresisverliezen. Bij hoge frequenties neemt het gebied van de hysteresislus overeenkomstig toe. Een dergelijke lus wordt soms een dynamische lus genoemd, in tegenstelling met de statische lus die hiervoor werd beschreven.

Veel andere eigenschappen van een ferromagneet, zoals elektrische weerstand en mechanische deformatie, zijn afhankelijk van het magnetische moment. Een wijziging in het magnetische moment, brengt ook een verandering in deze eigenschappen met zich mee - bijvoorbeeld respectievelijk galvanomagnetische en magnetostrictieve hystérésis zijn waargenomen. 1

De hysteresislus is afhankelijk van de temperatuur. Afbeelding 17 laat de typische temperatuurafhankelijkheid van de hysteresislus van een magnetisch materiaal met Curie of Néel temperatuur van 140 °C zien. Merk hierbij op dat de temperatuurafhankelijkheid van de vorm karakteristiek is en geen eenheden op de assen zijn weergegeven. De afbeelding is bedoeld voor illustratiedoeleinden. Waargenomen is dat de hysteresislus verandert met de temperatuur. Hij wordt scherper en dunner en verdwijnt bij de Curie of Néel temperatuur. Vanaf deze temperatuur worden de materialen para- of diamagnetisch en zijn er geen warmteverliezen, die te wijten zouden zijn aan hystérésis gezien. Dit betekent dat het materiaal niet verder verhit, tenminste niet als gevolg van hysteresis-effecten en op de Curie of Néel temperatuur blijven. (In het volgende kunnen de twee termen 'Curie' en 'Néel' temperatuur inwisselbaar aan elkaar gebruikt worden.) .Opgemerkt moet worden dat verhitting door andere oorzaken, zoals directe of indirecte inductie nog steeds mogelijk blijft. Dit is echter verwaarloosbaar in het huidige geval, vooral vergeleken met de gigantische verhittingsmogelijkheden van hysteresis-effecten.

Het zou nu duidelijk moeten zijn aan de deskundige dat als het ablatiegebied van een implantaatinrichting materiaal bevat met Curie temperatuur van bijv. 40°C, het implantaat dan verhit wordt tot deze temperatuur en niet hoger, bij onderwerping aan een tijdsafhankelijk magnetisch veld, bijv. door de externe energieleverende middelen van het systeem van de onderhavige uitvinding. Als de âblatietemperatuur 42 °C of 45°C dient te zijn, kan het magnetisch materiaal, dat gebruikt wordt in het implantaat aangepast worden om deze temperatuur als Curie temperatuur te hebben. Dit kan door bijv. de samenstelling van een legering van magnetisch materiaal te veranderen. De Curie temperatuur van een magnetisch materiaal kan zeer nauwkeurig geconstrueerd worden.

In een voorkeursuitvoering zijn de magnetische materialen, die gebruikt worden in de implantaatinrichting een combinatie van legering van de volgende materialen: MnAs, Gd, Gd met een dunne Fe laag, Ni-Fe legering met ongeveer 29.5 at.% Ni, dat langzaam is afgekoeld van 1000°C, Ni-Fe met 30 at.% Ni, Cr, CoO, ZnFe204, zijn allemaal magnetische materialen met Curie of Néel temperatuur boven 10, 20, 25, 30, 35, 40°C en/of onder 75, 70, 65, 60, 55, 50,,45, 40°C.

De Curie of Néel temperaturen van legeringen of composietmaterialen kunnen sterk afhankelijk zijn van de procedure van1 vervaardiging van deze materialen. Vooral herstelprocedures kunnen van belang zijn. Ook andere manieren om de Curie temperatuur te wijzigen zoals ionenstraling kan gebruikt worden om het gewenste materiaal te verkrijgen. Men kan elk materiaal gebruiken: iedere legering, binaire legering, ternaire legering of quaternaire legering met de gewenste Curie en\of Néel temperatuur zoals gespecificeerd in standaard naslagwerken als het Landolt-Börnstein gegevensbestand.

In een andere uitvoeringsvorm, omvat het systeem ook - een schacht, die geschikt is voor transport en levering van de één of meer implantaten op of nabij de gewenste positie in een of meer vaten; - een geleidingsdraad die geschikt is voor het achtereenvolgens geleiden van de schacht met een of meer implantaten naar de gewenste positie in de één of meer vaten.

De schacht omvat in dit model een implantaat-afleveringssysteem, dat een of meer implantaten kan afleveren zoals beschreven in deze tekst. Een uitvoeringsvorm van een dergelijke schacht met afleveringsmogelijkheid en geleidingsdraad wordt getoond in afbeelding 12.

In een uitvoeringsvorm omvat het ablatiegebied van de implantaatinrichting tenminste één materiaal, dat magnetische hystérésis toont, zoals ferromagnetisch, ferrimagnetisch of .anti-ferromagnetisch materiaal.

Bij voorkeur omvat genoemd materiaal een ferro-vloeistof, d.w.z. ferromagnetische, ferrimagnetische en/of anti-ferromagnetische deeltjes, zwevend in een warmtegeleidend fluïdum, waarbij genoemd materiaal liefst binnen genoemd implantaatinrichting wordt vastgehouden. In een voorkeursuitvoering, omvat de implantaatinrichting één of meer vloeistofdichte holtes, die genoemde ferromagnetisch, ferrimagnetisch en/of anti-ferromagnetisch deeltjes in het warmtegeleidend fluïdum omvatten. In een voorkeursuitvoering omvatten de deeltjes één van de volgende materialen of een combinatie daarvan: SrFei20i9, Mea-2W, Mea-2Y, en Mea-2Z, waarin 2W BaO : 2 MeaO : 8 Fe203 is, 2Y is 2 (BaO : MeaO : 3 Fe203), en 2Z is 3 BaO : 2 MeaO : 12 Fe203, en waarin Mea een divalent kation is, waarbij het divalent kation bij voorkeur geselecteerd is uit Mg, Co, Mn en Zn, en/of 1 MebO : 1 Fe203, waar MebO een transitie metaaloxide I, geselecteerd uit Ni, Co, Mn, en Zn, en/of metaallegeringen zoals La0.8Sr0.2MnO3, Y3Fe5.xMxOi2 waar M Al is of Gd en 0<x<2, en/of metaillegeringen van elke combinatie van Pd, Co, Ni, Fe, Cu, Al, en Si en/of metaallegeringen van elke combinatie van Gd, Th, Dy, Ho,

Er, en Tm met elke combinatie van Ni, Co, en Fe en/of metaallegering RMn2X waar R een rare-earth is, zoals La, Ce, Pr, of Nb en X is Ge of Si. Een bijzonder voorkeur gaat uit naar elke of elke combinatie van volgende legeringen: NiCu met 28% of 29.6% Ni, NiPd, PdCo met 6.15% Pd, NiSi met 4% Ni, (Ni,Zn0)Fe203, La0.8Sr0.2MnOx, Y3Fe5-xAlx012 met 1.0 < x < 1.7. De deeltjes kunnen elke omvang hebben, bij voorkeur langer dan 10 nanometers, nog liever langer dan 20 nanometers bij de langste afmetingen en kleiner dan 500 micrometers, bij voorkeur kleiner dan 100 micrometers in de langste afmetingen. In bepaalde uitvoeringsvormen, zijn bedoelde deeltjes kleiner dan 1 micrometer, liever nog kleiner dan 200 nanometers in de langste dimensie. In andere uitvoeringsvormen, zijn betreffende deeltjes langer dan 1 micrometer, liever nog langer dan 20 micrometer in de langste dimensie. Bij voorkeur bevat genoemd fluïdum waarin genoemde deeltjes zijn gesuspendeerd optimale warmtegeleidende eigenschappen. In een voorkeursuitvoering, bezit dit fluïdum een grote warmtecapaciteit. In een andere uitvoering, bezit het betreffende fluïdum een lage warmtecapaciteit. De exacte aard en hoeveelheid en combinatie van welke magnetische materialen gebruikt kunnen worden voor de deeltjes en welk fluïdum geschikt is, hangt af van de gewenste temperatuur en hitte om bijv. een complete omringende ablatie van de binnenwand van een longader te induceren. In een voorkeursuitvoering bezitten genoemde magnetische materialen een Curie of Néel temperatuur van 37, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 45, 46, 47, 48, 49, 50, 51, 52, 53, 54, 55°C of een waarde daartussen of een combinatie daarvan. Bij voorkeur is de genoemde Curie of Néel temperatuur kleiner dan 75°C, nog liever kleiner dan 70°C. Nog liever zelfs kleiner dan 65°C, en het allerliefst kleiner dan 62°C met nog meer voorkeur voor kleiner dan 59°C, of zelfs kleiner dan 57°C, of kleiner dan 55°C.

In een bijzondere voorkeursuitvoeringsvorm, zijn delen van de implantaatinrichting gemaakt uit meerdere materialen die magnetische hystérésis toont en die verschillende Curie of Néel temperaturen bezitten.

Verschillende temperaturen leiden tot verschillende laesies op verschillende plaatsen, afhankelijk van welke ablatiegebieden van de implantaatinrichting welk materiaal omvat. Door thermisch isoleren van . de implantaatinrichting, die materialen met verschillende Curie temperaturen omvat, is een gradatie in ablatietemperatuur langs de implantaatinrichting mogelijk. Bovendien zullen delen die materiaal omvatten met hogere warmtecapaciteit, verhit worden, maar ze zullen later langer heet blijven etc. Construeren van ablatiekarakteristieken kan gedaan worden door het vervaardigen van het implantaat volgens de magnetische en thermale eigenschappen of van de materialen in het implantaat.

In een voorkeursuitvoering is de implantaatinrichting geschikt voor lange-termijn implantatie. In een andere uitvoeringsvorm is de implantaatinrichting een bio-resorbeerbare implantaatinrichting of een implantaat, dat verdwijnt, bijv. door evaporatie, na een of meerdere ablatieprocedures. In een voorkeursuitvoering, kunnen implantaten een proximaal gedeelte omvatten, dat een eerste diameter heeft en een distaai gedeelte dat een tweede diameter heeft, die kleiner is dan de eerste diameter en die voldoende is om de implantaatinrichting binnen een vat vast te zetten. De implantaatinrichting kan verder verankeringmiddelen hebben, aan of. in de buurt van het proximale of distale gedeelte van deze implantaatinrichting, de genoemde verankeringmiddelen geschikt zijnde om de-inrichting op of nabij een vaste positie te houden in vergelijking met de binnenwand van het vat. De verankeringmiddelen kunnen haakjes of weerhaakjes omvatten of iets anders, dat bekend is in het vakgebied, om het implantaat op de gewenste positie te houden.

In een voorkeursuitvoering omvat de implantaatinrichting een elastisch samendrukbaar lichaam met extern exciteerbare gedeeltes en voorzien van verankeringmiddelen. Het lichaam kan hoofdzakelijk van draden gemaakt zijn en kan in uitgezette of vrijgegeven positie, voorzien zijn van een vernauwende buisvorm en/of een ietwat afvlakkende vernauwende buisvorm, i.e. de dwarsdoorsneden op de meeste plaatsen langs de longitudinale as zijn ovaal gevormd of iets dergelijks, waardoor ze geschikt zijn om binnen het antrum van een longader geplaatst te worden. Het lichaam kan ook tussen de twee en vijf omringende draden omvatten. Een eerste grotere circulaire of ovale draad en verder circulaire of ovale draden met afnemende diameter. Ze zijn op een afstand van elkaar gepositioneerd en worden zo gehouden, tenminste als het lichaam zich in een vrijgegeven en niet-samengedrukte positie bevindt. Het lichaam kan opgebouwd zijn uit gevlochten metalen draden die meerdere verbindingen, kruisingen en/of lagen hebben, die talrijke connecties met de vasculaire wand in het hart mogelijk maken, vooral in de atria, meer specifiek in het linker en rechter atrium, in het bijzonder in het antrum of ostium van de longaders. Het lichaam kan geconcipieerd zijn als een spiraalvormige draad waarvan de diameter geleidelijk afneemt langs zijn longitudinale as. De windingen van de implantaatinrichting kunnen ten opzichte van elkaar verbonden zijn met overbruggende opstaande draadgedeeltes, die gesloten lussen bieden om te zorgen voor een volledige omringende dekking van bij voorbeeld het antrum/ostium van de longaders zodra de inrichting wordt vrijgegeven. Het lichaam kan longitudinale metalen kralen laten zien, die naar buiten buigen en die nog steeds verschillende onderlinge verbindingen tonen tussen hen, om uiteindelijk een metalen kooi te vormen. De implantaatinrichting kan worden gekarakteriseerd doordat de grootste afstand tussen twee punten, die gemeten kan worden op de circulaire of ovale draden van de lichaam zal variëren tussen de 3 tot 30 mm, meer specifiek tussen de 5 mm tot 20 mrri, zelfs meer in het bijzonder tussen de 9 mm tot 13 mm, als ze geïmplanteerd moeten worden bij de ostia van de longader. De implantaatinrichting kan worden gekarakteriseerd doordat de grootste afstand tussen twee punten, die gemeten kan worden op de circulaire of ovale draden of de implantaatinrichting zal variëren tussen de 5 tot 50 mm, meer specifiek tussen de 8 mm tot 40 mm en dan vqoral tussen de 10 mm tot 13 mm, ais ze geïmplanteerd moeten worden aan de kant van het antrum. Het lichaam van de implantaatinrichting kan voornamelijk gemaakt zijn uit een of meer metaallegeringen. Het lichaam van de implantaatinrichting kan gedeeltes omvatten, die extern te triggeren zijn door middel van een energieveid of een combinatie van energievelden, gekozen uit elektromagnetische straling, directe of indirecte inductie, akoestische energie, mechanische vibratie, verhitting en/of wijziging van karakteristieken van het implantaat of gedeeltes daarvan, Sommige materialen, die gebruikt worden in de impiantaatinrichting kunnen van het type zijn dat reageert, bij voorbeeld heet wordt, in reactie op een extern aangebracht alternerend magnetisch veld. Energie kan verstrekt worden aan de implantaatinrichting door externe middelen door elektromagnetische straling, door hystérésis verhitting via een tijdsafhankelijk magnetisch veld, door directe en indirecte inductie en door Joule verhitting, door akoestische, mechanisch-vibrationele en chemische middelen, door een thermaal/chemisch of mechanisch/chemisch losmaaksysteem. Het lichaam kan vervaardigd zijn uit gedeeltes van verschillende metaallegeringen met optioneel verschillende ferromagnetische eigenschappen en/of absorptie coëfficiënten, met specifieke respons op een alternerende magnetisch veld. Delen van de implantaatinrichting kunnenvoorzien zijn van een of meer coatings met verschillende eigenschappen. De draad of draden of andere delen van het lichaam van de implantaatinrichting zijn samengesteld uit verschillende lagen, vervaardigd uit verschillende legeringen en/of andere materialen. De implantaatinrichting kan verder worden gekarakteriseerd in dat verschillende coatings of lagen verschillende reacties geven op extern toegepaste energievelden, bij voorbeeld pp extern toegepaste alternerende magnetisch velden. Een adluminale coating of laag met hoge isolatie kenmerken kan aari de implantaatinrichting voorzien worden. Het lichaam van de implantaatinrichting kan zelfexpanderende eigenschappen hebben dankzij de elastische eigenschappen van het gebruikte materiaal en dankzij de geometrie van het lichaam. Verdere expansie wordt gestopt als een tegendruk wordt ervaren van ongeveer 10 tot 40, bij voorkeur 2Ö tot 30, liever nog 22 tot 28, zelfs nog liever van ongeveer 25 mm Hg, gelijk aan de distensie druk die nodig is om de anatomie van het linker atrium te wijzigen. De implantaatinrichting kan gekarakteriseerd worden doordat het voorzien is van toxische stoffen die alleen worden vrijgegeven bij introductie in de longader/antrum, bij voorbeeld na het aanbrengen van een extern energieveld, waarmee toxische substanties dan een laesie maken van beperkte necrose/neurotoxidteit. Deze toxische stoffen kunnen bestaan uit, maar zijn niet beperkt tot ethanol, tetrodotoxine en batrachotoxine, maurotoxine, agitoxine, charybdotoxine, margatoxine, slotoxine, scyllatoxine en hefutoxine, calciseptine, taicatoxine, calcicludine, en PhTx3, botulinum toxine, cytochalasine D, rapamycine, sirolimus, zotarolimus, everolimus, paclitaxel, glutamaat, isoquinoline, N-methyl-(R)-salsolinol, Beta-carboline derivaten. De implantaatinrichting kan voorzien zijn van microporiën, waarin substanties zitten, die kunnen worden losgelaten door een triggering energieveld. De implantaatinrichting kan verankeringmiddelen hebben die voornamelijk bestaan uit de langwerpige vorm en/of expanderende krachten optioneel in combinatie met de draad structuur, die gedeeltelijke insertie of impressie mogelijk maakt in de wand van het hart, meer specifiek van de atria, meer specifiek van het linker en rechter atrium, meer specifiek van het antrum of ostium van de longaders. De verankeringmiddelen kunnen haakjes of weerhaakjes of iets dergelijks omvatten, optioneel aangebracht op de naar buiten gerichte gedeeltes van het implantaat.

In een voorkeursuitvoering omvat de bedoelde implantaatinrichting holtes die gevuld zijn met een of meer stoffen die zich openen als het implantaat wordt verhit en/of als het implantaat op de lichaamstemperatuur komt en/of waarbij dit implantaat een coating omvat die voorzien is van één of meer substanties.

In een voorkeursuitvoering omvat een implantaatinrichting van de onderhavige uitvinding een maximale omtrek en een minimale omtrek en een verhouding daartussen, waarbij, de verhouding tussen maximale en minimale omtrek kleiner is dan 10, bij voorkeur kleiner dan 9, liever nog dan 8, zelfs nog liever kleiner dan 7, het allerliefst kleiner dan 6 en groter dan 1.1, bij voorkeur groter dan 1.5, liever groter dan 2,'zelfs nog liever groter dan 2.5, het allerliefst groter dan 3. In een andere uitvoering omvat de implantaatinrichting een variabele omtrek langs een longitudinale richting van het implantaat, waarbij genoemde omtrek varieert tussen tenminste 20 mm, bij voorkeur tenminste 25 mm, liever tenminste 30mm, tenminste 36 mm, zelfs nog liever tenminste 42 mm, het allerliefst tenminste 48 mm en maximaal 375 mm, bij voorkeur maximaal 350 mm, het liefst maximaal 325 mm, zelfs liever nog maximaal 300 mm, nog liever zelfs maximaal 275 mm, het allerliefst maximaal 250 mm. Een dergelijke verhouding of afmeting kan noodzakelijk zijn om te waarborgen dat een essentieel omringende band van de binnenwand van het vat onderspannen wordt, in het bijzonder aan of nabij het antrum van genoemde vat, vooral als het vat een longader is.

In een bijzonder geprefereerde uitvoeringsvorm, kan genoemde ömtrek maximaal 200%, bij voorkeur maximaal 190%, liever maximaal 180%, zelfs liever nog maximaal 170%, het allerliefst maximaal 160%, zelfs meer nog dan allerliefst maximaal 150% omvatten van de originele diameter van het vat waaraan de implantaatinrichting is aangepast, bijv. van de longader of van het antrum van de longader, of van de nierslagadér, etc. als de zelfexpanderende implantaatinrichting in een geëxpandeerde staat is.

In een uitvoering omvat de implantaatinrichting een buitenoppervlak van zigzag of geweven of gevlochten materiaal, getrokken buizen, excentrisch getrokken buizen, holle stutten, holle stutten gevuld met vloeistof of een combinatie van deze.

In een andere vorm omvat een implantaatinrichting volgéns de onderhavige uitvinding een essentieel cilindrische vorm bij voorkeur met een diameter van tenminste 2 mm, liever van tenminste 3 mm, nog liever van tenminste 4 mm, zelfs nog liever van tenminste 5 mm, het allerliefst van tenminste 6 mm en ten hoogste 20 mm, bij voorkeur ten hoogste 16 mm, liever ten’ hoogste 13 mm, nog liever ten hoogste 10 mm, zelfs ten hoogste 9 mm. Een dergelijke vorm of afmeting kan nodig zijn om te zorgen dat een omringende of spiraalvormige band van de binnenwand of het vat onderspannen wordt, in het bijzonder een essentieel cilindrisch gedeelte van genoem vat, vooral als het vat een nierslagader betreft.

In een voorkeursuitvoering, bevat een implantaatinrichting volgens de onderhavige uitvinding een distaai gedeelte en een proximaal gedeelte, waarbij het ablatiegebied gelokaliseerd is binnen 50%, bij voorkeur binnen 40%, liever nog binnen 30% van de totale lengte van het implantaat vanaf het proximale deel. In een voorkeursuitvoering, omvat een implantaatinrichting volgens de onderhavige uitvinding, een distaai deel en een proximaal deel, waarbij het genoemde ablatiegebied gelokaliseerd is binnen 25 mm, liever binnen 20 mm, nog liever binnen 15 mm vanaf het proximale gedeelte. Als de impi a ntaatin richting in een longader is gepositioneerd voor bijv. PVI, is het de bedoeling dat het proximale gedeelte bij het antrum wordt gepositioneerd. Het distale gedeelte wordt dan gepositioneerd naar het ostium. Het dichter bij het proximale gedeelte lokaliseren van het ablatiegebied van het implantaatinrichting is dus efficiënter om een omringende ablatie in het antrum van de PV te krijgen.

In een voorkeursuitvoering, omvat een implantaatinrichting volgens de onderhavige uitvinding een distaai gedeelte en een proximaal'gedeelte en is het voorzien van een verankeringsinrichting, die. verbonden is met het ablatiegebied van dit implantaat door middel van een thermisch isolerende verbinding om overhitting van genoemde verankeringsinrichting te voorkomen, waarbij genoemde verankeringsinrichting bij voorkeur verbonden is aan het distale gedeelte. De verankeringsinrichting kan uit ander materiaal bestaan dan de rest van de implantaatinrichting. De verankeringsinrichting kan in het bijzonder andere thermale eigenschappen hebben dankzij zijn afmetingen, vorm of materiaal. De verankeringsinrichting kan verbonden worden met het distale gedeelte de implantaatinrichting om een optimale verankering in bijv. het ostium van een PV. De thermale isolerende verbinding kan thermisch isolerend materiaal bezitten of zijn vorm en afmetingen kunnen de thermale isolatie verhogen, bijv. een aantal dunne banden of draden, die de verankeringsinrichting aan het ablatiegebied bevestigen.

In een voorkeursuitvoering omvat het systeem voor de behandeling, van arteriële en veneuze structuren, een implantaatinrichting volgens een van de bovenstaande uitvoeringsvormen en een excitatie of energieleverende inrichting. Dit is bij voorkeur geconcipieerd om gebruikt te worden van buitenaf de patiënt, nadat deze een implantaatinrichting geïmplanteerd heeft gekregen, waarbij de excitatie dient om de kenmerken van de implantaatinrichting te wijzigen om de arteriële of veneuze structuur waar het implantaatinrichting is gelokaliseerd,.te behandelen. De excitatie inrichting voor de behandeling van arteriële en veneuze structuren, kan worden gezien als bruikbaar in coöperatie met een implantaatinrichting volgens een van de in de tekst beschreven uitvoeringsvormen.

i

In een voorkeursuitvoering wördt het gedeelte van de implantaatinrichting dat in contact kan komen met het bloed van de patiënt als de implantaatinrichting is geïmplanteerd, thermaal geïsoleerd van de rest van de implantaatinrichting, zodat het bloed niet wordt verhit of overhit . tijdens de excitatie van de implantaatinrichting. Een dergelijk gedeelte kan uit een adluminale coating of laag bestaan met hoog isolerende eigenschappen. Het is duidelijk dat verhitting van het bloed zo veel mogelijk vermeden dient te worden voor het welzijn en comfort van een patiënt.

In een andere uitvoeringsvorm, bestaat de implantaatinrichting uit een kerngebied van materiaal met een bepaalde Curie temperatuur, omgeven door ander materiaal met thermische en/of elastische eigenschappen, passend bij het doel van de implantaatinrichting. Als zodanig kan het temperatuurprofiel geconstrueerd wordendoorheen de implantaatinrichting. Het moge duidelijk zijn dat de gedeeltes van implantaat die bedoeld zijn om in contact te komen met de wand yan het bloedvat en om laesies door ablatie aan te brengen, de meeste verhitting dienen te ontvangen terwijl andere gedeeltes van het implantaat, die in contact komen met het bloedvat of het bloed en die geen laesies moeten vormen, zo min mogelijk hitte zouden moeten krijgen voor het welzijn van de patiënt.

In weer een andere uitvoeringsvorm, omvat de implantaatinrichting holtes, gevuld met een of meer substantie, die openen als het implantaat wordt verhit. In een voorkeursuitvoering, worden de substanties gemengd voordat ze worden vrijgegeven aan het lichaam van de patiënt of aan de wand van het vat, bijv. om een tweecomponenten neurotoxine af te geven. In een voorkeursuitvoering zijn deze substanties een selectie uit of een samenstelling van een of meer van de volgende stoffen: -ethanol; - tetrodotoxine en batrachotoxin; - maurotoxin, agitoxin, charybdotoxin, margatoxin, slotoxin, scyllatoxin of hefutoxin; - calciseptine, taicatoxin, calcicludine, of PhTx3; - botulinum toxide; - cytochalasine D, rapamycine, sirolimus, zotarolimus, everolimus, paclitaxel; - glutamaat; - isoquinoline; - N-methy1-(R)-salsolinol; - Beta-carboline derivaten.

Met dèrgelijke implantaten wordt het mogelijk de gewenste stoffen aan de wand van het vat of aan de bloedstroom op het gewenste moment vrij te geven, door verhitting van het implantaat met bijv. extern energieleverende middelen. Bovendien kunnen het implantaat en holtes in het implantaat zo worden ontworpen, dat de twee componenten van bijv. een tweecomponenten neurotixine, gemengd worden voordat ze worden vrijgegeven in het lichaam.

In een voorkeursuitvoering, omvat een implantaatinrichting volgens de onderhavige uitvinding een of meer toxinedeposito's, bij voorkeur op een buitenoppervlak van genoemde inrichting. De genoemde deposito's kunnen afgedekt zijn met een metaallaag, die opgelost kan worden door verhitting, bij voorkeur hystérésis verhitting.

In een verder aspect voorziet de onderhavige uitvinding in een werkwijze,voor de behandeling van een patiënt met atriumfibrillatie door longaderisolatie door middel van ablatie van een substantieel complete omringende band rond wanden van één of meerdere longaders van binnenuit, de werkwijze omvattende de volgende stappen: - implanteren van één of meer implantaten in één of meer longaders door middel van een schacht en een geleidingsdraad, waarbij elk van de implantaten een ablatiegebied omvat langs tenminste een deel van zijn lengte, waarbij deze ablatiegebieden aangepast zijn voor oppervlaktecontact met de betreffende longaders en waarbij de ablatiegebieden aangepast zijn om tenminste een substantieel complete omringende band te onderspannen en effectief zijn om een signaalblokkerend pad te ableren binnenin genoemde longaders bij toevoer van energie aan de implantaten; - terugtrekken van de schacht en geleidingsdraad; - daaropvolgend verhitten van het ablatiegebied van de één of meer implantaten door externe energieleverende middelen, die ruimtelijk gescheiden zijn van het implantaat.

Benadrukt dient te worden dat de bovenstaande werkwijze, de verhitting van het implantaatinrichting na de chirurgische procedure plaatsvindt. Dit verbetert het gemak van de verhittingsprocedure en het comfort van de patiënt.

In een voorkeursuitvoering van de werkwijze wordt een herstelperiode nageleefd vóór het verhitten van het ablatiegebied van een of meer implantaten door externe energieleverende middelen. Bovendien duurt deze herstelperiode lang genoeg om een of meer implantaten te laten overgroeien door lichaamsweefsel. Deze herstelperiode kan ook lang genoeg zijn om te testen of het implantaten correct gepositioneerd en substantieel niet bewegen binnen het bloedvat.

De voordelen van het naleven van een wachttijd zijn veelvoudig: de patiënt heeft tijd om te herstellen van de chirurgische procedure, extra testen kunnen worden uitgevoerd gedurende de wachtperiode om te controleren of de implantaatinrichting goed geïmplanteerd is, lichaamsweefsel kan over de implantaatinrichting heen groeien, waardoor het contact van de implantaatinrichting met de binnenwand van het vat verbeterd wordt en zo de efficiëntie van de ablatie procedure verbeterd, etc..

y

In een bijzonder geprefereerde uitvoeringsvorm van de werkwijze, wordt de stap van verhitten van het ablatiegebied van de één of meer implantaten door externe energieleverende middelen, die ruimtelijk gescheiden zijn van de implantaten, herhaaldelijk uitgevoerd op goed gespreide tijdsintervallen.

De gepresenteerde werkwijze heeft het belangrijkste voordeel dat in geval meerdere ablatie procedures nodig zijn, geen tweede chirurgische procedure vereist is, d.w.z. de geïmplanteerde implantaatinrichting of inrichtingen kunnen opnieuw worden gebruikt voor een tweede, derde,... ablatie procedure.

In een voorkeursuitvoering van de werkwijze wordên een of meer implantaten zoals beschreven in dit document gebruikt. Daarbij kunnen het implantaten zo geconstrueerd worden dat het vereiste effect door hun vorm, omvang, materiaal compositie, magnetische en thermale eigenschappen, etc. wordt bewerkstelligd.

In een nog meer geprefereerde uitvoeringsvorm van de werkwijze, wordt gebruik gemaakt van een systeem zoals beschreven in dit document. In dit geval kan de implantaatinrichting worden verhit met behulp van de externe energieleverende middelen en kan een zeer goed gecontroleerde temperatuur van het ablatiegebied van het implantaat worden bereikt.

In een voorkeursuitvoering omvat tenminste een implantaatinrichting een vorm die aan een longader is aangepast.

In een voorkeursuitvoering omvatten de vaten één of meer longaders en zijn genoemde ablatiegebieden van genoemde implantaten aangepast voor oppervlaktecontact met genoemde longaders en voor het onderspannen van tenminste een substantieel complete omringende band om een signaalblokkerend ' pad binnen genoemde longaders te ableren bij toepassing van energie aan genoemde implantaten. In een voorkeursuitvoering worden de implantaten gepositioneerd aan of bij de atria van de longaders en/of de ablatiegebieden van de implantaten worden zo gepositioneerd zij essentieel omringende paden aan of nabij de antra van de longaders onderspannen.

In een voorkeursuitvoering omvat tenminste één implantaatinrichting een vorm die is aangepast aan een nierslagader.

In een voorkeursuitvoering omvatten genoemde vaten één of meer renale slagaders en zijn genoemde ablatiegebiedeh van genoemde implantaten aangepast voor oppervlaktecontact met genoemde renale slagaders en voor het onderspannen van tenminste een substantieel spiraalvormige band voor de ablatie van een signaalblokkerend pad binnen genoemde renale slagaders bij toepassing van energie aan genoemde implantaten.

In een uitvoeringsvorm van de methode, worden de bloedvaten van de patiënt, waarin een implantaat moet worden geïmplanteerd gescand door middel van een 3D scantechniek zoals CT of MRI om gegevens te verzamelen over de variërende diameter van het bloedvat bijv. in het traject van het ostium naar het antrum. Uit deze gegevens kan men de vereiste vorm en afmetingen van de implantaten afleiden bijv. voor alle vier de PVs van een patiënt. Deze meting kan gedaan worden zonder een chirurgische procedure, waardoor het comfort en welzijn van de patiënt toeneemt en de medische risico's afnemen. Na deze meting kunnen de implantaten passend op maat in het bloedvat of de bloedvaten van de patiënt worden ingebracht. Natuurlijk verhogen op maat gemaakte implantaten, in contrast tot implantaten met een standaardomvang het slagingspercentage van elke medische procedure.

t ’

De volgende test beschrijft het systeem, de inrichting en methode volgens uitvoeringsvormen van de onderhavige uitvinding zoals toegepast op en getest in de behandeling van varkens.

Twaalf varkens werden verdoofd volgen goede dierkundige principes. Nä katheterisatie van het rechter atrium en daarop volgende succesvolle transseptale punctie, wordt een geleidingskatheter geplaatst in het linker atrium. Naar vrije keuze van de cardioloog, worden de vier longaders achtereenvolgens onder handen genomen door de geleidingskatheter. Hierop volgend wordt een 0.014" geleidingsdraad is in de longader van keuze geplaatst. Een van te voren geselecteerde (op basis van preprocedurele CT scan) implantaatinrichting wordt gepositioneerd in het antrum/ostium van de longader. Bij het controleren van de exacte positie - met gebruik van de vijf radio-opaque markers op de implantaatinrichting - wordt de zelfexpanderende implantaatinrichting daarna vrijgegeven in het antrum/ostium/ de longaders op zo'n manier dat de vier meest proximale markers buiten de longader en alleen de vijfde meest distale marker in de longader gepositioneerd zit. Deze procedure wordt bij vier verschillende longader ostia herhaald, zódat aan het eind van de procedure alle vier de implantaten geplaatst zijn. De procedure is dan voltooid. Alle vier de katheters worden teruggetrokken, hémostase wordt bereikt en de dieren worden weer wakker gemaakt.

Gemiddeld twee weken later (14+/- 5 dagen) worden de dieren in een magnetisch veldgenerator geplaatst, volgens het vooraf gesteld protocol om de implantaatinrichtingen te activeren.

De dag na de activering van het implantaat worden de dieren gerekatheteriseerd door opnieuw het transseptaal plaatsen van een geleidingskatheter in het linker atrium. Elektrofysiologische katheters worden zo binnenin het linker atrium geplaatst zodat signalen in ‘kaart kunnen worden gebracht. In de longaders wordt een lassokatheter geplaatst zodat na stimulatie de volledige ingangsblokkering wordt aangetoond. Vervolgens wordt exit pacing uitgevoerd, bewijzend dat er geen atriale invanging vanuit de longaders (die een uitgangsblokkering tonen) te zien is, zodat uiteindelijk (bidirectionele) complete isolatie wordt bevestigd.

Alle procedures, die met succes zijn uitgevoerd, zijn met complete isolatie te zien in 47/48 longaders (98%). Er zijn geen bijwerkingen of complicaties waargenomen.

Anatoompathologie toont goede aanhechting in 46/48 cases. Transmurale laesies zijn aanwezig bij 43/48 (96%) cases.

Het volgende beschrijft een andere test van het systeem, de inrichting en de werkwijze volgens uitvoeringsvormen van de onderhavige uitvinding voor dè behandeling van varkens.

Twintig tamme varkens zullen worden gebruikt, ongeveer 6 maand oud en ongeveer 75 kg zwar (165 pond). Alle dieren zullen 325 mg acetylsalicylzuur krijgen eii een laaddosis Clopidogrel van 600 mg op de dag van de procedure. Een MRI van de hersenen wordt gemaakt voor de procedure.

Anesthesie zal worden geïnduceerd met ketamine van 33 mg/kg en midazolam van 0.5 mg/kg, gesupplementeerd met een 5-mg/kg ketamine bolus en een 0.25-mg/kg midazolam bolus voor intubatie. Volgend op de intubatie zal anesthesie worden gehandhaafd met isofluraan 1-3% en fentanyl 30-100 mcg/kg/u. Toegang tot de dijbeenslagader zal pércutaan worden verkregen voor hemodynamisch monitoring. Lidocaïne 2-4mg/kg intravene (IV) bolus, gevolgd door 50 mcg/kg/min continue IV infusie zal worden toegediend voor profylactische' behandeling van ritmestoornissen. Vitale functies en ECG worden continu gemonitord.

Bilaterale femurale adertoegang zal percutaan worden verkregen, en twee 9-Fr 80-cm schachten zullen worden gepositioneerd in het hart met fluoroscopische geleiding. IV heparine zal worden toegediend om een geactiveerde stollingstijd > 250s te bekomen. Een 8.5-Fr intracardische echo (ICE) katheter zal worden geïntroduceerd om de anatomie te visualiseren en om transseptale punctie te vergemakkelijken. Dubbele transeptale punctie zal worden uitgevoerd, en de ICE katheter wordt in het LA geplaatst. Een 14-Fr buigbare geleidingsschacht zal worden geïntroduceerd over een uitwisselingsdraad doorheen één van de 9-Fr schachten. De geleidingsschacht zal achtereenvolgens worden voortgeduwd in elk van de separate longaders (PV). Angiogrammen van de verschillende PVs zullen verkregen worden door contrastinjectie (indien nodig met behulp van een multifunctionele katheter). Vervolgens zullen PV elektrogrammen worden opgenomen met een multipolaire circulaire elektrodekatheter.

Met behulp van de PV angiogrammen, zal de meest toepasselijke grootte van de implant worden geselecteerd. Ideaal: worden twee implanten in elk varken geïmplanteerd. Implantgrootte wordt geselecteerd opdat deze de natuurlijke diameter van de PV zou overstijgen met 15-20%.

De buigbare geleidingsschacht wordt gericht naar het ostium van de geselecteerde PV en een nieuw angiogram wordt gemaakt van de bedoelde ader. Een tweede, speciaal ontwikkelde, buigbare 13-Fr schact geladen met het implantaat en een hydrofiele 0.016" radio-opake geleidingsdraad met J-tip wordt voorbereid buiten het lichaam van het varken. Het implantaat wordt grondig uitgespoeld om te verzekeren dat er geen lucht meer is in het lumen van de schacht or in het implantaat. Na te hebben nagekekn dater geen lucht meer in het lumen is, worden de 13-Fr schacht, het implantaat en de geleidingsdraad geïntroduceerd doorheen voornoemde schacht. De 13Fr schacht wordt verbonden aan een gepressuriseerde zoutinfusie en aan een contrastinjectiesysteem. De geleidingsdraad wordt diep voortgeduwd in de gelecteerde PV. Een nieuw angiogram van de PV wordt gemaakt door contrastvloeistof te ijecteren doorheen de schacht met het implantaat. De schacht met implantaat worden voortgeduwd in de PV voor tenminste de lengte van het geselecteerde implantaat. Een ander angiogram wordt gemaakt om te de optimale positie van het implantaat te verifiëren. Nü wordt het implantaat traag losgelaten in het lumen van de PV door de 13 Fr schacht terug te trekken. Op het laatste moment voor het definitef loslaten van de inrichting, wordt de positie gechecked door een angiografie en door het trekken e duwen van de inrichting zelf die al deels op zijn plaats zit. Enkel na te hebben geverifieerd dat het implantaat in de optimale positie is, wordt het lossysteem van het implantaat geactiveerd, ontplooit het implantaat zich volledig in de ader en wordt de 13Fr schact teruggetrokken en verwijderd uit het lichaam na nog een laatste angiogram te hebben gemaakt.

Na het gewenste aantal implantaten te hebben geïmplanteerd, wordt de magneet geïnstalleerd waarbij verzekerd wordt dat het hart van het varken zich in de doelzone bevindt. Een specfiek ontworpen thermometer wordt naast het implantaat geplaatste door de 14Fr schacht. De magneet wordt geactiveerd met de voorgedefinieerde settings (Amplitude, Frekwentie, Duur). De ICE katheter monitorti continu de productie van micro-bubbels in het linker atrium.

C

Na de vervollediging van de aderablatie, wordt de multipolaire circulaire elektrodekatheter terug naar de aders gebracht en worden opnieuw PV elektrogrammen opgenomen en vergeleken met de originele elektrogrammen voor ablatie. Exit pacing van de circulaire elektrodekatheter wordt uitgevoerd om bidirectionele blokkering aan te tonen. Nieuwe angiogrammen zullen nodig zijn in dit stadium.

De katheters zullen worden verwijderd en tien acute dieren zullen worden gedood met een overdosis barbituraten. Tien chronische dieren zullen herstellen en zullen dagelijks 325 mg aspirine en 75 mg Clopidogrel toegediend krijgen en zullen 30 dagen na de procedure worden gedood. Een post-mortem mediane sternotomie zal worden uitgevoerd, en de longen en hart zullen worden verwijderd uit de borstkas. De longen zullen zorgvuldig worden gedissecteerd van het hart, waarbij moeite wordt gedaan om de PVs intakt te houden. Het LA zal worden geopend langs boven en in grote lijnen worden geïnspecteerd. Een weefselblok dat elk een PV bevat zal worden gedissecteerd uit het LA. De aders die de implantaten bevatten zullen dan rondom gesectioneerd worden voor histopathologisch onderzoek. De PV weefselblokken zullen worden gefixeerd in formaline en dan gekleurd met hematoxyline en eosine, Movat's pentachroom, en Masson's trichrome kleuringen.

De uitvinding wordt verder beschreven door de volgende niet-limiterende voorbeelden, die de uitvinding verder illustreren en die niet bedoeld zijn om de omvang van de uitvinding in te perken en ook niet zo mogen worden geïnterpreteerd.

VOORBEELDEN

Afbeelding 1 toont een uitvoeringsvorm van een implantaat 1 volgens de onderhavige uitvinding met circulaire dwarsdoorsnede (afbeelding 1B) en elliptische dwarsdoorsnede (afbeelding IC). Het moge duidelijk zijn dat in de andere afbeeldingen van uitvoeringsvormen van implantaten, de dwarsdoorsneden circulair of elliptisch kunnen zijn of elke andere basisvorm kunnen hebben die past bij het vat waarin deze het beste kan worden geïmplanteerd.

Het weergegeven implantaat . 1 bestaat uit een lichaam 2. Deze is in dit geval gevormd als een vernauwende buisvormige kooi, met metalen draden of dergelijke 3, geschikt om in het antrum van een longader te worden geplaatst.

Meer in het bijzonder is lichaam 2 voorzien in dit geval van drie ronde draden. Een eerste grotere cirkelvormige draad 4, een tweede middenmaat circulaire draad 5, en een derde kleinere circulaire draad 6.

Het uiterlijk van lichaam 2 kan echter meer of minder dan drie ringen omvatten, bij voorbeeld twee tot vijf, meer in het bijzonder drie of vier of zelfs meer dan vijf ringen.

De eerste, grotere circulaire draad 4 wordt verbonden met de tweede middenmaat circulaire draad 5 in dit geval door middel van ' drie schuine maar opstaande . draadgedeeltes 7.

Op soortgelijke manier wordt de tweede middenmaat circulaire draad 5 verbonden met de derde kleinere circulaire draad 6 in dit geval ook door middel van drie schuine maar opstaande draadgedeeltes 8.

De draadgedeeltes 8 worden gelokaliseerd op intermediërende posities ten opzichte van draadgedeeltes 7.

Het resultaat is een vernauwende buisvormige kooi, die ook beschreven kan worden als omvattende een hoofdzakelijk conisch of trechtervormig lichaam 2, voorzien van drie circulaire draden, die op een afstand van elkaar zijn, tenminste als lichaam 2 in een vrijgegeven of niet samengedrukte positie is.

In algemene termen is het zelf-expanderend lichaam 2 bij voorkeur voorzien van een vorm, die aangepast is aan de anatomie van de ader, bijvoorbeeld een longader.

De circulaire draden kunnen volgens een geprefereerde uitvoeringsvorm worden uitgerust met een hoofdzakelijk ovale vorm, zodat het lichaam 2 wordt opgebouwd uit verschillende ovale ringen met convergerende diameter, uitstekend aangepast aan de anatomie van de longaders.

Deze ringen van het lichaam 2 variëren meestal in diameter van 3 tot 30 mm, in het bijzonder tussen 5 mm en 20 mm, zelfs vooral tussen 9 mm en 13 mm als ze geïmplanteerd moeten worden in het hart, meer in het bijzonder in de atria, in het bijzonder in het linker en rechter atrium, vooral in het antrum of ostium van de longaders.

Deze ringen van het lichaam 2 variëren meestal in diameter van 5 tot 50 mm, in het bijzonder tussen 8 mm tot 40 mm, zelfs vooral tussen 10 mm en 30 mm als ze geïmplanteerd moeten worden aan de kant van het antrum.

Het lichaam 2 heeft zelfexpanderende eigenschappen dankzij het elastisch karakter van het gebruikte materiaal en dankzij de geometrie van het lichaam. 2.

Als een metaal wordt gebruikt, kan het op nitinol gebaseerd zijn. Dit staat bekend om zijn superieure zelfexpanderende eigenschappen.

Het zelfexpanderend lichaam 2 is ontworpen te stoppen met expanderen als het een druk van ongeveer 1 tot 150 mm Hg, meer in het bijzonder 3 tot 80 mm Hg, in hét bijzonder 5 tot 60 mm Hg of ook wel 10 tot 40 mm Hg ondervindt, gelijk aan de distensie druk die nodig is om de anatomie van het linker atrium te wijzigen.

\

Als alternatief kan een zelfexpanderende kooi ontworpen worden, die bestaat uit verschillende circulaire of ovaalvormige ringen, die onderling verbonden zijn. De ringen kunnen zo gevormd zijn dat ze een spiraal vormen. De verschillende ringen van de spiraal zijn ook onderling verbonden, zodat bij verhitting of vrijgeven van de stoffen uit de kooi geen dorgangen voor het opnieuw optreden van elektrische signalen worden open gelaten.

In dit geval is het gebruikte materiaal van het soort dat reageert, bijvoorbeeld heet wordt, in respons op een op afstand aangebracht, alternerend magnetisch veld.

Het principe van hystérésis leidt ertoe dat het metaal van de kooi verhit, afhankelijk van de absorberende eigenschappen of de metaallegering waaruit lichaam 2 is samengesteld.

Alternatief is een elektromagnetische veldgenerator, die polariteit wijzigt en daardoor hystérésis induceert bij materialen in het veld. Het systeem kan gebruik maken van de Curie temperaturen (de temperatuur tot waar een bepaald materiaal kan worden verhit, waarbij verdere energielevering niet langer de temperatuur wijzigt) die bepaalden materialen bezitten, voor de doeltemperatuur, die bereikt dient te worden en daadwerkelijk bereikt kan worden. Bijvoorbeeld, ZnFe204 is een materiaal met een Curie temperatuur tussen 30 en 45 graden Celsius.

Een kooi van een metaallegering, die voorzien is van ZnFe204 in zijn structuur kan daarom verhit worden tot exact 45 graden, dicht bij de doeltemperatuur die gewenst is voor toepasselijke ablatie doeleinden.

Een ander alternatief om energie te leveren aan de kooi zou directe inductie kunnen zijn, met gebruik van een magnetische kern, daarbij opnieuw gebruik makend van hystérésis verhitting maar op een gerichte manier.

Een ander alternatief om energie te leveren aan de kooi zou elektromagnetisch straling door een thermisch-chemisch afgiftesysteem met een externe trigger, waarbij de chemische stoffen alleen worden vrijgegeven op verzoek en op de juiste plekken.

Het is duidelijk dat elk ander energieveld gebruikt kunnen worden zoals elektromagnetische straling, hystérésis verhitting, bereiken van Curie temperatuur, directe inductie, thermaal/chemisch afgiftesysteem, mechanisch/chemisch afgiftesysteem, indirect inductie, Joule verhitting, akoestische energie, mechanische vibratie, chemisch afgiftesysteem.

Als alternatief kan het lichaam 2 voorzien worden van toxische stoffen, die uitsluitend vrijgegeven worden bij introductie in de longader/antrum, bijvoorbeeld na gebruik van een extern energieveld, waarbij de toxische stoffen dan een laesie maken van beperkte necrose/neurotöxiciteit.

In Afbeelding 2 wordt een alternatieve uitvoeringsvorm van het implantaat i volgens de uitvinding gepresenteerd.

Het lichaam is opgebouwd uit gevlochten metaaldraden 9 die meerdere onderlinge verbindingen, kruisingen en lagen hebben. Deze iteratie maakt talloze verbindingen met de atriale vasculaire of andere wand mogelijk.

In Afbeelding 3 wordt het implantaat 1 ontworpen als een spiraalvormige draad 10 waarvan de diameter geleidelijk daalt langs de longitudinale as.

1 '

De windingen ÎOA-IOD· in dit geval vier, zijn ten opzichte van elkaar verbonden door overbruggende opstaande draadgedeeltes 8.

Deze uitvoeringsvorm verschilt aldus van de uitvoeringsvorm zoals gerepresenteerd in Afbeelding 1 door de enkele of doorgaande spiraalvormige draad in plaats van dè verschillende circulaire draden 4-6.

De overbruggende opstaande draadgedeeltes 8 bieden afgezien van het geven van structuur en sterkte aan het implantaat 1, ook gesloten lussen.

Inderdaad, de verschillende windingen 10A-10D zijn nog onderling verbonden om te verzekeren dat, na het ontplooien van het implantaat, volle en circulaire laesies in het hart, meer in het bijzonder in de atria, meer in het bijzonder in het linker en rechter atrium en vooral ook in het antrum of ostium van de longaders worden gevormd.

In Afbeelding 4 toont het implantaat longitudinale metalen kralen 11 die naar buiten gebogen zijn en nog steeds verscheidene onderlinge verbindingen laten zien om uiteindelijk een metalen kooi te vormen.

Een implantaat 1 volgens de onderhavige uitvinding kan uit gedeeltes bestaan die gemaakt zijn van verschillende metaal legeringen met optioneel verschillende ferromagnetisch eigenschappen en/of absorberende coëfficiënten, met specifieke response op alternerende magnetisch velden.

Als alternatief kan de basisstructuur van het implantaat 1 gemaakt worden uit een en hetzelfde materiaal, dat uitgerust kan zijn met coating gedeeltes met variërende eigenschappen.

De uitvoeringsvorm geïllustreerd in afbeelding 5 toont een implantaat in een spiraalvormïge draad 10 waarvan de diameter geleidelijk afneemt langs de longitudinale as, maar waar, in tegenstelling tot de uitvoeringsvorm die in afbeelding 3 is gepresenteerd, de windingen 10A-10E, in dit geval vijf, met elkaar verbonden zijn door overbruggende opstaande draadgedeeltes 12, vanaf de grootste winding 10A up tot de kleinste winding 10E.

I «

De grootste winding iOA van implantaat 1 is opgebouwd uit een metalen legering met zelfexpanderende eigenschappen, en gecoat met een laag van een metaal dat minimale ferromagnetisch eigenschappen 100 heeft.

De volgende winding 10B is opgebouwd uit dezelfde zelfexpanderende legering, gecoat met een laag van materiaal, die een hogere energie-absorptiegraad heeft gedurende het hystérésis fenomeen en dat dus met wisselende magnetische velden met verschillende thermale verhittingseigenschappen 200 te voorschijn zal komen.

De windingen 10D en 10E, die het meest distaai liggen van de grootste winding 10A, die gelokaliseerd dienen te worden in het gedeelte van de longader ver van het hart, worden uitgerust met een laag van materiaal, dat een nog hogere energie-absorptiegraad heeft gedurende het hystérésis fenomeen 400.

Volgens een ander uitvoeringsvorm van het implantaat 1, waarvan een gedeelte schematisch is weergegeven in afbeelding 6, is de draad, die het lichaam 2 vormt van het implantaat 1 samengesteld uit verschillende lagen, in dit geval drie lagen, gemaakt uit verschillende legeringen 15, 16 en 17.

Deze verschillende legeringen staan in contact met elkaar en, afhankelijk van verschillende magnetisch velden die toegepast worden, laten zij verschillende eigenschappen zien.

Helder is dat als alternatief of in combinatie met bovenstaande of andere kenmerken, een of meer lagen hoge thermische isolatiekarakteristieken kunnen hebben. Dit om de hitte daar naartoe te geleiden waar deze nodig is en gedeeltes te isoleren waar ongewenste verhitting van bloed of weefsel moet voorkomen worden.

Volgens een andere uitvoeringsvorm van het implantaat 1, waarvan een gedeelte schematisch is weergegeven afbeelding 7, is lichaam 2 voorzien van microporiën 18 aan de abluminale kant 13 (in tegenstelling met de adluminale zijde 14) waarin stoffen worden voozien.

Dergelijke stoffen kunnen bijvoorbeeld een selectie of samenstelling zijn van. een of meer van de volgende stoffen: - ethanol; - tetrodotoxine en batrachotoxin; - maurotoxin, agitoxin, charybdotoxin, margatoxin, slotoxin, scyllatoxin of hefutoxin; - calciseptine, taicatoxin, calcicludine, of PhTx3; .

- botulinum toxide; - cytochalasine D, rapamycine, sirolimus, zotarolimus, everolimus, paclitaxel; - glutamaat; - isochinoline; - N-methyl-(R)-salsolinol; - Beta-carboline derivaten.

De microporiën 18 zijn gesloten als het lichaam samengewonden is, bijvoorbeeld voorafgaand aan het voorzien in een geleidingskathetersysteem, en deze microporiën 18 openen zich bij ontplooing van het lichaam op de plaats van bestemming, bij expansie, zo dat de stoffen binnen de metaalarmen van.de kooi vrijgegeven kunnen worden.

Volgens een ander uitvoeringsvorm van het implantaat 1, waarvan een gedeelte schematisch is weergegeven in afbeelding 8, wordt het lichaam 2 bedekt met een thermoactieve coating 19 die uitsluitend geactiveerd wordt bij.temperaturen boven de 35°C, zodat de lichaamstemperatuur de trigger vormt voor activatie.

Als alternatief kan een thermoactieve coating 19 worden voorzien, die alleen geactiveerd wordt bij temperaturen boven de 45°C, zodat gebruik van een extern energieveid de trigger vormt voor activatie.

Als alternatief kan een isolerend materiaal 44 worden aangebracht op gedeeltes van het implantaat, die in contact komen met lichaamsdelen, die beter niet verhit kunnen worden, zoals sommige delen van de vatwand of het bloed. Hierbij zijn de gedeeltes van het implantaat, die verhit worden, thermisch geïsoleerd van bijv. het bloed.

Het energieveid kan bijvoorbeeld een op afstand aangelegd alternerende magnetisch veld zijn, dat het lichaam 2 van het implantaat 1 verhit dankzij een hysteresis-effect.

Bij de genoemde activatietemperatuur, wordt de coating 19 geabsorbeerd en wordt de actieve component onder de coating 20 vrijgegeven aan de vasculaire wand.

Merk op dat de langwerpige vorm en/of de expanderende krachten een aanzienlijke verankering kunnen bieden en beschouwd kunnen worden als verankeringmiddeleh van het implantaat 1.

Als alternatief kunnen haakjes en weerhaken of dergelijks 29 vooraen worden zoals in afbeelding 11 op de naar buiten gerichte gedeeltes van het implantaat 1, die voorzien in gegarandeerde verankering van het implantaat 1 zodra dit op zijn plaats is gebracht.

Volgens nog een andere uitvoeringsvorm, kunnen de buitenringen of andere kooi structuren, die in het antrum zijn gepast, ofwel de hele kooi, uitgerust worden met structuren om de degelijkheid van de onbeweeglijkheid van de kooi te verhogen, om de vaste positie van het implantaat te verzekeren, om de mogelijkheid van bewegen van het implantaat na de implantatie te verminderen.

De plaatsingsmethode van het implantaat is eenvoudig en kan uitgevoerd worden, zoals hierna beschreven.

Volgens de bekende praktijken wordt een katheter 30 met geleidingsdraad 31 zover ingebracht tot de plaats waar het implantaat 1 moet worden achtergelaten. Dit wordt schematisch getoond in afbeeldingen 12 en 13.

Terugtrekken van de katheter met achterlating van het'implantaat 1 in positie leidt tot expansie van het implantaat 1.

Omdat de vorm en/of elastische eigenschappen van of het implantaat 1 passend is/zijn gemaakt om goed te zitten en optioneel te drukken tegen de arteriële of veneuze structuur, bijvoorbeeld in de longader, wordt het implantaat 1 achtergelaten op een veilige en zelfverankerende wijze.

Na het terugtrekken van de katheter, wordt het implantaat 1 volledig vrijgegeven. Als alternatief kan de welbekende ballon expansie worden toegepast.

Voor het gebruik van een extern energie veld om de exciteerbare gedeeltes van het implantaat 1 te prikkelen kan eerst een toepasselijke periode gewacht worden.

Het belangrijkste voordeel van het implantaat en het systeem volgens de onderhavige ' uitvinding is, dat verschillende opéenvolgende behandelingen simpelweg door het aanleggen van een geschikt energieveld kunnen worden overwogen zonder de noodzaak opnieuw invasieve chirurgie uit te voeren.

Bovendien kan in geval het implantaat 1 is uitgerust met variërende substructuren, eik met hun eigen respons op een extern toegepast energieveld, aan variërende behandelingen worden gedacht, bijvoorbeeld met toenemende intensiteit.

Elk gedeelte kan bijvoorbeeld getriggerd worden met een op afstand aangelegd alternerende magnetisch veld gekarakteriseerd door een specifieke frequentie.

Het is duidelijk, dat wanneer wordt verwezen naar laesies, dit transmurale laesies kan betreffen, die zich uitstrekken tot de buitenwand, en dat de laesies continu kunnen zijn, in tegenstelling tot discrete of samengestelde partiële laesies. In feite, wanneer de uitvinding die in deze tekst wordt behandeld, wordt gebruikt voor de behandeling van AF met PVI, is het te prefereren dat de laesies continu zijn en dus een substantieel omringende band vormen rond de wand van het vat, waarbij ze elektrische isolatie van de PV(s) van het linker atrium creëren.

De onderhavige uitvinding is op geen enkele wijze beperkt tot de uitvoeringsvormen die als voorbeeld zijn beschreven en gepresenteerd in de begeleidende tekeningen; in tegendeel, een dergelijk implantaat en systeem van een implantaat en excitatievoorziening voor de behandeling van arteriële en veneuze structuren volgens de uitvinding kan in alle soorten van vormen en afmetingen gedaan worden terwijl dit binnen de omvang van deze uitvinding blijft vallen.

Afbeelding .9 toont een gevlochten circulair implantaat 21 waarin een omtrekregio 22 voorzien is van een legering met een specifieke Curie temperatuur en waarin en tweede omtrekregio 23 voorzien is van een legering met een andere specifieke Curie temperatuur.

t

Afbeelding 10 toont een gevlochten trechtervormig implantaat 24 waarin een omtrekregio 25 voorzien is van een legering met een specifieke Curie temperatuur en waarin een tweede omtrekregio 26 voorzien is van een legering met een andere specifieke Curie temperatuur en waarin een derde omtrekregio 27 voorzien is van een weer een andere legering met een andere specifieke Curie temperatuur.

Afbeelding 11 toont een gevlochten trechtervormig implantaat 28 met verankeringmiddelen 29 in de vorm van kleine weerhaakjes.

Afbeelding 13 toont hoe de katheter 30 geleid kan worden door de insertieader 34, door het rechter atrium 36, door een gat naar het linker atrium 35 naar de longader 37. In detail zijn het ostium 38 en antrum 39 van de PV aangegeven.

Afbeelding 14 vertegenwoordigt een uitvoeringsvorm van de externe energieleverende middelen 42 zoals die gebruikt kunnen worden om een patiënt te behandelen tijdens de ablatieprocedure 43.

Afbeelding 15 toont een implantaat op zijn piek 40 en het ablatiegebied in dwarsdoorsnede 41 in het antrum van de PV.

Afbeelding 18 toont een andere uitvoeringsvorm van een implantaat, dat de vorm van een zandloper 45 heeft, waar bij het middengebied, waar de diameter minder wordt, een set verhittingsringen 46 is bevestigd rond het als een zandloper gevormde gedeelte van de implantaat. De verhittingsringen zijn vastgemaakt aan het als een. zandloper gevormde gedeelte op een thermisch geïsoleerde wijze, zodat weinig warnte wordt doorgevoerd naar de bloedstroom als de verhittingsringen worden verhit. Bovendien is het de bedoeling dat de verhittingsringen volledig gescheiden zijn van deze bloedstroom, daar het als een zandloper gevormde gedeelte bedekt kan zijn met bloedondoorlatend weefsel en vast kan worden geklemd in het bloedvat aan of bij de uiteinden van implantaat 47 en 48.

Afbeelding 19 toont een uitvoering van een implantaat voorzien van een zekering, zodat bij bepaalde temperaturen, meer specifiek bde temperatuur die wordt bereikt om optimale ablatie te verkrijgen, tussen 40 en 80 °C, meer specifiek tussen 45 en 60 °C, het circuit dat kan gegenereerd worden, onderbroken wordt. Dit gebeurt volgens het fenomeen dat wanneer een implantaat, meer specifiek een metaarimplantaat, meer specifiek een nitinol implantaat,' in een alternerend magnetisch veld wordt gebracht, dat dan een elektrische stroom wordt gegenereerd door het metalen implantaat zelf, daarbij zelf versnelde verhitting genererend. De fenomeen resulteert in een extreem vlugge opwarming van het implantaat, die kan gestopt worden door het onderbreken van de elektrische stroom die doorheen het implantaat stroomt. Dit stroom kan worden gestopt dooreen zekering die in het metalen implantaat is aangebracht, en die bij voorbeeld kan bestaan uit een weerstand die breekt wanneer deze wordt verhit tot boven een bepaalde temperatuur. In dit geval zal de zekering de verdere verhitting tot boven een temperatuur van 45-60 °C, meer specifiek 50-55 °C stoppen. Afbeelding 19a illustreert een detailzicht van de zekering.

In een andere configuratie, zoals getond in afb. 20, kan het metalen implantaat opgebouwd zijn uit vormgeheugenlegeringen, zodat bij het verhitten van de inrichting, de verschillende metalen delen een andere configuratie innemen, daarbij de elektrische stroom onderbrekend die door het implantaat kan stromen;·* Details van de aan en uit positie van de schakelaar of zekering worden getoond in afbn. 20a en 20b resp. Deze andere, i.e. open, configuratie bestaat mogelijks uit de originele vorm van het metaal, zodat het teruggaat naar zijn oorspronkelijke vorm. Dit wordt een vormgeheugenmetaal genoemd.

In nog een verschillende configuratie zoals getoond in afb. 21 en een detailzicht in afb. 21a, bestaat het implantaat uit twee verschillende materialen, waarbij bij verwarming de binding tussen de twee metalen onderbroken wordt, waarbij de elektrische stroom verhinderd wordt om door het implantaat te stromen.

Een andere toevoeging van deze aanvrage is dat de verwarming unidirectioneel moet zijn. Het bloed moet geïsoleerd worden van de verwarming om twee redenen: ten eerste wordt bloed best niet verwarmd omdat eiwitten in het bloed dan kunnen denatureren en klonteren, en ten tweede omdat bloed een goede warmtedissipator is dat teveel aan warmte zou kunnen wegvoeren van het implantaat, zodat te veel energie zou moeten toegevoerd worden om het ablatiegebied van het implantaat op de gewenste temperatuur te brengen. Daarom kan een uitgebreide coating worden aangebracht rond het implantaat, maar bijna exclusief aan de adluminale zijde zoals geïllustreerd in afb. 22, zodat wanneer het implantaat wordt verhit, geen warmte wordt gedissipeerd naar de bloedstroom.

Verondersteld wordt dat de onderhavige uitvinding niet beperkt is tot enige vorm van realisatie zoals eerder beschreven en dat sommige modificaties kunnen worden toegevoegd aan het gepresenteerde voorbeeld zonder herwaardering van de bijgevoegde conclusies. Bijvoorbeeld, de onderhavige uitvinding is beschreven met betrekking tot PVs, maar het is bij voorbeeld duidelijk dat de uitvinding ook kan worden toegepast bij andere vaten.

Claims

1. Werkwijze voor het verhitten van een, twee of meer implantaten, die geschikt zijn om in een, twee of meer vaten te worden geïmplanteerd, waarbij de werkzijze de stappen omvat van: - achtereenvolgens positioneren van genoemde implantaten in genoemde vaten door middel van een schacht en een geleidingsdraad, waarbij deze implantaten elk een ablatiegebied omvatten langs tenminste een deel . van hun lengte, waarbij het ablatiegebied tenminste een substantieel complete omringende band -of een spiraalvormige band onderspannen, waarbij de implantaten effectief zijn om een signaalblokkerend pad te ableren in de vaten bij toevoer van energie aan de implantaten; - terugtrekken van de schacht en geleidingsdraad; - verhitten van het ablatiegebied van de implantaten door externe energieleverende middelen, die ruimtelijk gescheiden zijn .van de implantaten, daardoor gekenmerkt dat het verhitten gebeurt nadat de schacht en geleidingsdraad zijn teruggetrokken en waarbij het verhitten van de implantaten tegelijkertijd gebeurt.

2. Werkwijze volgens conclusie 1, waarbij tenminste een gedeelte van elk van de genoemde implantaatinrichtingen vervaardigd is van tenminste een soort materiaal dat magnetische hystérésis vertoont, zoals ferromagnetisch, ferrimagnetisch of anti-ferromagnetisch materiaal.

3. Werkwijze volgens conclusie 2, waarbij genoemd implantaten een ferro-vloeistof omvatten,

4. Werkwijze volgens een van de conclusies 1 tot 3, waarbij verhitting plaatsvindt door externe energieleverende middelen, die een tijdsafhankelijk magnetisch veld creëren op de positie van genoemde implantaten.

5. Werkwijze volgens een van de conclusies 1 tot 4, waarbij tenminste een van. de genoemde implantaten voorzien is van een thermoactieve coating, die een activatietemperatuur omvat tussen 35°C en 37°C zodat de lichaamstemperatuur tot activatie aanzet.

6. Werkwijze volgens een van de conclusies 1 tot 4, waarbij tenminste een van de genoemde implantaten voorzien is van een thermoactieve coating, die een activatietemperatùur boven de 45°C omvat zodat activatie alleen wordt getriggered als genoemd ablatiegebied wordt verhit door genoemde externe energieleverende middelen.

7. Werkwijze volgens een van de conclusies 1 tot 6, waarbij genoemde implantaten voorzien zijn van substanties, die een laesie kunnen produceren van beperkte nécrosé en/of neurotoxiciteit.

8. Werkwijze volgens conclusie 7, waarbij tenminste een van de genoemde implantaten voorzien is van holtes die gevuld zijn met genoemde substanties en die zich openen als het implantaat wordt verhit.

9. Werkwijze volgens een van de conclusies 6 tot 8, waarbij twee substanties gemengd worden voordat ze worden vrijgegeven, bijv. om een tweecomponenten neurotoxine af te geven.

10. Werkwijze volgens een van de conclusies 6 tot 9, waarbij de substanties een selectie uit of een samenstelling van een of meer van de volgende stoffen zijn: - ethanol; - tetrodotoxine en batrachotoxin; - maurotoxin, agitoxin, charybdotoxin, margatoxin, slotoxin, scyllatoxin of hefutoxin; - calciseptine, taicatoxin, calcicludine, of PhTx3; - botulinum toxide; - cytochalasine D, rapamycine, sirolimus, zotarolimus, everolimus, paclitaxel; - glutamaat; - isoquinoline; - N-methyl-(R)-salsolinol; - Beta-carboline derivaten.

11. Werkwijze volgens een van de conclusies 1 tot 10, waarbij tenminste één implantaat een vorm omvat die is aangepast aan een longader.

12. Werkwijze volgens een van de conclusies 1 tot 11, waarbij genoemde bloedvaten een of meer longaders omvatten en waarbij genoemde ablatiegebieden van' genoemde implantaten zijn aangepast voor oppervlaktecontact met genoemde longaders en voor het onderspannen van tenminste een substantieel complete omringende band voor het ableren van een signaalblokkerend pad binnenin genoemde longaders bij toepassing van energie aan de genoemde implantaten.

13. Werkwijze volgens een van de conclusies 1 tot 12, waarbij tenminste één implantaat èen vorm omvat die is aangepast aan een nierslagader.

14. Werkwijze volgens een van de conclusies 1 tot 13, waarbij genoemde vaten één of meer renale slagaders omvatten en waarbij genoemde ablatiegebieden van genoemde implantaten aangepast zijn voor opperviaktecontact met genoemde renale slagaders en voor het onderspannen van tenminste een substantieel spiraalvormige band voor de ablatie van een signaalblokkerend pad binnen genoemde renale slagaders bij toepassing van energie aan genoemde implantaten.

15. Werkwijze volgens een van de conclusies 1 tot 14, waarbij een herstelperiode wordt nageleefd vóór het verhitten van het ablatiegebied van een of meer implantaten door externe energieleverende middelen, waarbij deze herstelperiode lang genoeg duurt om de implantaten geïncorporeerd te laten worden in de wand van het vat.

16. Werkwijze volgens een van de conclusies 1 tot 15, waarbij de stap van het verhitten van het ablatiegebied van de implantaten door externe energieleverende middelen die ruimtelijk gescheiden zijn van de implantaatinrichting, herhaaldelijk wordt uitgevoerd op goed geplande tijdstippen.

17. Een zelfexpanderende implantaat dat aangepast is om geïmplanteerd en ontplooid te worden binnenin een vat; waarbij genoemd implantaat een ablatiegebied omvat langs tenminste een deel van zijn lengte, waarbij het ablatiegebied is aangepast voor oppervlaktecontact met het vat en voor het onderspannen van tenminste een substantieel complete omringende band of een spiraalvormige band en waarbij genoemd ablatiegebied effectief is om een signaal-blokkerend pad te ableren binnenin genoemd vat bij toevoer van energie naar het implantaat.

18. Een implantaat volgens conclusie 17, waarbij genoemd ablatiegebied tenminste één soort materiaal omvat dat magnetische hystérésis vertoont, zoals ferromagnetisch, ferrimagnetisch of anti-ferromagnetisch materiaal.

19. Een implantaat volgens conclusie 18, waarbij genoemd implantaat een ferro-vloeistof omvat.

20. Een implantaat volgens een van de conclusies 17 tot 19, dat voorzien is van een thermoactieve coating die een activatietemperatuur omvat tussen 35°C en 37°C zodat de lichaamstemperatuur tot activatie aanzet.

21. Een implantaat volgens een van de conclusies 17 tot 19, dat voorzien is van een thermoactieve coating, die een activatietemperatuur boven de 45°C omvat zodat activatie alleen wordt getriggered als genoemd ablatiegebied wordt verhit door externe energieleverende middelen.

22. Een implantaat volgens een van de conclusies 17 tot 21, dat voorzien is van substanties, die een laesie kunnen produceren van beperkte nécrosé en/of neurotoxiciteit.

23. Een implantaat volgens conclusie 22, dat holtes omvat die gevuld zijn met genoemde substanties en die zich openen als het implantaat wordt verhit.

24. Een implantaat volgens een van de conclusies 22 of 23, waarbij twee substanties gemengd worden voordat ze worden vrijgegeven, bijv. om een tweecomponenten neurotoxine af te geven.

25. Een implantaat volgens een van de conclusies 22 tot 24, waarbij de substanties een selectie uit of een samenstelling van een of meer van de volgende stoffen zijn: - ethanol; - tetrodotoxine en batrachotoxin; - maurotoxin, agitoxin, charybdotoxin, margatoxin, slotoxin, scyllatoxin of hefutoxin; - calciseptine, taicatoxin, calcicludine, of PhTx3; - botulinum toxide; - cytochalasine D, rapamycine, sirolimus, zotarolimus, everolimus, paclitaxel; - glutamaat; - isoquinoline; - N-methyl-(R)-salsolinol; - Beta-carboline derivaten.

26. Een implantaat volgens een van de conclusies 17 tot 25, dat een vorm omvat die is aangepast aan een longader.

27. Een implantaat volgens conclusie 26, waarbij genoemde ablatiegebieden van genoemde implantaten zijn aangepast voor oppervlaktecontact met genoemde longaders en voor het onderspannen van tenminste een substantieel complete omringende band.

28. Een implantaat volgens een van de conclusies 17 tot 25, dat een vorm omvat die is aangepast aan een nierslagader.

29. Een implantaat volgens conclusie 28, waarbij genoemde ablatiegebieden van genoemde implantaten aangepast zijn voor ' oppervlaktecontact met genoemde renale slagaders en voor het onderspannen van tenminste een substantieel spiraalvormige band. ;

30. Een implantaat volgens een van de conclusies 17 tot 29, dat voorzien is van een maximale omtrek en een minimale omtrek en een verhouding daartussen, waarbij de verhouding tussen maximale en minimale omtrek kleiner is dan 7 en groter dan 3.

31. Een implantaat volgens een van de conclusies 17 tot 30, dat voorzien is van een variabele omtrek langs een longitudinale richting van het implantaat, waarbij genoemde omtrek varieert tussen tenminste 36 mm en maximaal 250 mm.

32. Een implantaat volgens een van de conclusies 17 tot 29, dat voorzien is van een essentieel cilindrische vorm voorzien van een diameter van tenminste5 mm en ten hoogste 10 mm.

33. Een implantaat volgens een van de conclusies 17 tot 32, dat voorzien is van een distaai gedeelte en een proximaal gedeelte, waarbij het ablatiegebied gelokaliseerd is binnen 50% van de totale lengte van het implantaat vanaf het proximale deel.

34. Een implantaat volgens een van de conclusies 17 tot 33, dat voorzien is van een distaai deel en een proximaal deel, waarbij het genoemde ablatiegebied gelokaliseerd is binnen 15 mm vanaf het proximale gedeelte.

35. Een implantaat volgens een van de conclusies 17 tot 34, dat voorzien is van een distaai gedeelte en een proximaal gedeelte en dat voorzien is van een verankeringsinrichting, die verbonden is met het ablatiegebied van het implantaat door middel van een thermisch isolerende verbinding om overhitting van genoemde verankeringsinrichting te voorkomen, waarbij genoemde verankeringsinrichting verbonden is aan het distale gedeelte.

36. Een systeem dat voorzien is van één, twee, drie, vier of meer implantaten volgens een van de conclusies 17 tot 35.

37. Een systeem volgens conclusie 36, dat externe energieleverende middelen omvat, die ruimtelijk gescheiden zijn van genoemde implantaten en die in staat zijn energie te verstrekken aan genoemde implantaten om de temperatuur van de ablatiegebieden van de implantaten te verhogen tot een ablatietemperatuur.

38. Een systeem volgens een van de conclusies 36 of 37, voorzien van - een schacht, die geschikt is voor transport en levering van de één of meer implantaten op of nabij de gewenste positie in een of meer vaten; - een geleidingsdraad die geschikt is voor het achtereenvolgens geleiden van de schacht met een of meer implantaten naar de gewenste positie in de één of meer vaten.

39. Een systeem volgens een van de conclusies 36 tot 38, voorzien van één, twee, drie of vier implantaten volgens een van de conclusies 17 tot 35, waarbij elk van deze implantaten aangepast is aan een corresponderende longader.

40. Een systeem volgens een van de conclusies 36 tot 39, voorzien van één of twee implantaten volgens een van de conclusies 17 tot 39, waarbij elk van deze implantaten aangepast is aan een corresponderende .nierslagader. ;