Przedmiotem wynalazku jest wywolywacz elektrostatograficzny.Materialy do wywolywania utajonego obrazu elektrostatycznego sa dobrze znane i stosowane w róznych technikach w elektrofotografii, np. w procesie wywolywania kaskadowego, w procesie przy uzyciu szczotki magnetycznej, w procesie mgly proszkowej itp. Najczesciej stosowane sa suche mieszaniny skladajace sie z drobno zmielonego zabarwionego proszku wywolujacego i materialu ziarnistego tzw. nosnika. Znane sa one z obszernej literatury patentowej np. z opisów patentowych RFN nr 1233266 czy 1302690.Zarówno proszek barwiacy jak i nosnik musza zajmowac odpowiednie miejsce w szeregu tryboelektrycz- nym. Proszek naladowany tryboelektrycznie zostaje zatrzymany silami elektrostatycznymi na naladowanych miejscach plyty elektrofotograficznej i nastepnie przeniesiony na papier lub inny material podkladowy i na nim utrwalony. Z miejsc nienaladowanych na plycie elektrofotograficznej proszek barwiacy zostaje zebrany przez nosnik.Proszek wywolujacy musi spelniac wiele warunków, z których glównym jest jednorodnosc ladunku elektrycznego powstajacego w procesie tryboelektryzacji, odpowiednie przewodnictwo czastek proszku, odpo¬ wiedni stopien rozdrobnienia zapewniajacy odpowiednia rozdzielczosc obrazu. Proszek nie powinien ponadto wykazywac duzej adhezji do plyty, poniewaz adhezja utrudnia przeniesienie obrazu na podloze i powoduje zadymienie lub inne jego nieprawidlowosci, przy czym po pewnym okresie stosowania proszek taki tworzy na powierzchni fotoreceptora trudna do usuniecia warstwe.Pozostawanie warstwy proszku wywolujacego na powierzchni fotoreceptora powoduje tworzenie sie obrazów widmowych, zadymien i rys na nastepnych kopiach oraz powloczek proszku wywolujacego na powierzchniach fotoreceptorów. Problem ten próbowano rozwiazac przez wprowadzenie domieszek do proszków wywolujacych w celu zmniejszenia ich przyczepnosci do powierzchni fotoreceptorów. Np. w opisie patentowym RFN nr 1089265 zaproponowano wprowadzenie do proszku wywolujacego subtelnie rozdrobnionej koloidalnej krzemionki. W opisie patentowym RFN nr 1597848 proponowano wprowadzanie czastek przewodzacych elektrycznosc np. kuleczek o rdzeniu z izolatora pokrytych powloczka ze srebra lub miedzi, o srednicy równej srednicy nosnika, ale o mniejszej od niego gestosci. Na ogól jednak dla usuniecia pozostalosci proszków barwiacych z powierzchni fotoreceptorów stosuje sie rózne urzadzenia oczyszczajace, np. urzadzenie szczotkowe,2 88884 tasmowe urzadzenia oczyszczajace lub ostrza, które scieraja lub zgarniaja pozostalosci barwnika z fotoreceptora, gdy powierzchnia ta przesuwa sie po ostrzu.Kazdy z ukladów oczyszczajacych zdziera w czasie usuwania pozostalosci czasteczek barwnika równiez powierzchnie fotoreceptora, poniewaz wywiera znaczny nacisk scierajacy. Powoduje to znaczne obnizenie wlasnosci fotoreceptora.Zagadnienie powloczki proszku wywolujacego ma szczególnie duze znaczenie w kopiarkach szybkospraw- nych oraz maszynach do powielania, w których urzadzenia oczyszczajace stykaja sie z pozostaloscia czastek proszku wywolujacego przy znacznie wiekszych szybkosciach niz w konwencjonalnych ukladach elektrostato- graficznych.Przedmiotem wynalazku jest taki material do wywolywania obrazów, który pozwala na ominiecie lub znaczne zmniejszenie wspomnianych wyzej niedogodnosci wynikajacych z adhezji, który pozwala, aby materialy wywolujace byly przekazywane w sposób bardziej pelny, który zmniejsza obnizanie sie jakosci wielokrotnie uzywanego fotoreceptora, przez zmniejszenie tworzenia sie powloczki proszku wywolujacego na jego powierz¬ chni; i który wykazuje wlasnosci fizyczne i chemiczne przewyzszajace wlasnosci dotychczas znanych materialów wywolujacych.Wywolywacz wedlug wynalazku sklada sie z dotychczas znanych i stosowanych nosników i proszku wywolujacego o wymiarach czastek do okolo 30 mikronów, który posiada krytyczna wartosc napiecia powierzchniowego powyzej okolo 24 dyny/cm oraz domieszki trwalych, odpornych na dzialanie mechaniczne, nie rozmazujacych sie substancji polimerycznych o twardosci Rockwellaco najmniej R-10 o wartosci krytycznej napiecia powierzchniowego ponizej okolo 33 dyny/cm i co najmniej 2 dyny/cm nizszej od napiecia powierz* chniowego proszku wywolujacego, przy czym srednia wielkosc czasteczek materialu stanowiacego domieszke winna byc mniejsza od sredniej wielkosci czasteczek proszku wywolujacego.Domieszke do proszku wywolujacego mozna wprowadzic w dowolnej ilosci. Dobre wyniki uzyskuje sie, gdy domieszke wprowadza sie w ilosci 0,05—15% wagowych w przeliczeniu na ilosc proszku wywolujacego, korzystnie 0,2-5,0%.W wywolywaczu wedlug wynalazku jako domieszki moga byc stosowane wszystkie nadajace sie do tego celu trwale, odporne na dzialanie mechaniczne, nie rozmazujace sie, stale substancje polimeryczne posiadajace twardosc wg Rockwella (ASTM Test D/785) co najmniej okolo R-10. Przez zastosowanie czasteczek domieszki posiadajacych twardosc Rockwella okolo R-10 zapobiega sie tworzeniu sie powloczek. Jesli jest to pozadane, moga byc równiez stosowane materialy posiadajace twardosc Rockwella az do okolo R-120. Na ogól czasteczki domieszek winny miec srednia wielkosc czasteczek mniejsza niz wielkosc czasteczek barwnika. Korzystna jest srednia wielkosc czasteczek okolo 0,05-30,0 mikronów, gdyz mozna wtedy otrzymac wiecej kopii o lepszej jakosci obrazu. Szczególnie dobre rezultaty uzyskuje sie przy sredniej wielkosci czasteczek wynoszacej okolo 0,25—8,0 mikronów, gdyz wtedy osiaga sie skuteczne oczyszczanie bez ujemnego wplywu na gestosc obrazu na skutek obecnosci czasteczek domieszek w przekazywanym obrazie barwnym.Domieszki moga byc dowolnego ksztaltu, takiego jak platki, waleczki, kuleczki, granulki i czasteczki nieregularne. Optymalne wyniki uzyskuje sie z czasteczkami domieszek posiadajacymi ksztalt kulisty, a to ze wzgledu na bardziej skuteczne usuwanie pozostalosci czastek proszku wywolujacego przy mniejszych naciskach oczyszczajacych, zwlaszcza kiedy stosuje sie uklad oczyszczania za pomoca ostrza.Wedlug wynalazku stosuje sie polimeryczne materialy domieszkowe bardziej elektroujemne niz siarka, gdyz dzieki temu przy stosowaniu urzadzen zgarniajacych takich jak ostrza nozowe, mozna uzyskiwac wieksza liczbe obrazów o lepszej jakosci, na wielokrotnie uzywanych fotoreceptorach. Czy dany material jest bardziej ujemny niz siarka mozna ustalic za pomoca znanych technik takich jak np. przez okreslenie wlasnosci materialu domieszkowego w porównaniu z siarka za pomoca szeregu wzorców tryboelektrycznych. Kazdy material, który naladowuje sie ujemnymi ladunkami po zwarciu go z siarka moze byc uwazany za bardziej elektroujemny niz siarka i oczywiscie powinien zajac nizsze miejsce niz siarka w szeregu tryboelektrycznym. Liczne szeregi tryboelektryczne opisane sa w literaturze, jak np. Farre-Rius, I.Henniker, G.Guiochon, Nature, 196.63 (1962); H.Greener, Faserforsh V.Testiletech. 4.279 (1953) S.P. Hersh D.l. Montgomery, Textile Research I. 28.903 (1953); V.E. Shashaoua, I. Polym Soi. 1.169 (1963) i V.l. Webers I.Appl. Polm. Soi. 1.1317 (1963).Typowymi trwalymi materialami polimerycznymi zajmujacymi miejsce ponizej siarki w szeregu tryboelek¬ trycznym sa polifluorek winylidenu, policzterofluoroetylen, polichlorotrójfluoroetylen, polifluorek winylu, polichlorek winylu, polichlorek winylidenu, polietylen, polipropylen, chlorowany polietylen, chlorowany polieter, kopolimery czterofluoroetylenu i chlorotrójfluoroetylenu, kopolimery czterofluoroetylenu oraz szescio- fluoropropylenu, kopolimery czterofluoroetylenu i fluorek winylidenu, kopolimery chlorotrójfluoroetylenu i fluorku winylidenu, kopolimery chlorku winylu i fluorku winylu, kopolimery chlorku winylu i polietylenu, kopolimery chlorku winylu i polipropylenu oraz mieszaniny wszystkich wyzej wymienionych homopolimerów88 884 3 czy kopolimerów. Homopolimery lub kopolimery fluoroolefinów wyszczególnionych powyzej nalezy stosowac w pierwszym rzedzie, gdyz przy ich stosowaniu na wielokrotnie uzywanej powierzchni fotoreceptora mozna uzyskiwac wieksza liczbe kopii o wysokiej jakosci.Korzystnie, gdy domieszki wedlug wynalazku sa dobierane z materialów posiadajacych krytyczne napiecie powierzchniowe nizsze niz krytyczne napiecie powierzchniowe proszku wywolujacego. Normalnie, aby uzyskac warunki optymalnego oczyszczania i optymalna jakosc obrazu najlepiej jest, gdy róznice wartosci krytycznego napiecia powierzchniowego miedzy proszkiem wywolujacym a domieszka wynosza co najmniej okolo dwie dyny na centymetr. Dobre wyniki uzyskuje sie równiez, gdy proszek wywolujacy zawiera w sobie czasteczki nadajace barwe, posiadajace wartosc krytycznego napiecia powierzchniowego wieksza niz okolo 24 dyny na centymetr w polaczeniu z domieszkami posiadajacymi wartosc krytycznego napiecia powierzchniowego mniejsza niz okolo 33 dyny na centymetr. Typowe materialy polimeryczne, które posiadaja wartosc krytycznego napiecia powierzchniowego mniejsza niz okolo 33 dyn na centymetr obejmuja polifluorek winylidenu, policzterofluoro- etylen, polichlorotrójfluoroetylen, polifluorek winylu, kopolimery czterofluoroetylenu i chlorotrójfluoroetylenu, kopolimery czterofluoroetylenu i szesciofluoropropylenu, kopolimery chlorotrójfluoroetylenu i fluorek winylide¬ nu oraz ich mieszaniny. Bardzo dobre rezultaty osiaga sie z polifluorkiem winylidenu. Wywolywacze zawierajace domieszki polifluorku winylidenu wytwarzaja na wielokrotnie uzywanych powierzchniach odtwarzajacych wieksza liczbe gestych obrazów pozbawionych tla.Domieszki wedlug wynalazku moga byc dodawane do kazdego nadajacego sie do tego celu pigmontowane¬ go lub barwionego eiektroskopówego proszku wywolujacego takiego jak zywicepolistyrenowe, zywice akrylowe, zywice polietylenowe, zywice polichlorowinylowe, zywice poliakrylo-amidowe, zywice metakrylanowe, zywice polietylenotereftalanowe, zywice-poliamidowe, zywicowy produkt kondensacji propanu 2,2-bis-(4*hydroksyizo- propoksyferrylo)-projanu i kwasu fumarowego, oraz kopolimery, mieszanki wieloskladnikowe oraz ich mieszani¬ ny. Szczególnie odpowiednie sa zywice winylowe posiadajace temperature topnienia lub tez zakres temperatur rozpoczynajacy sie od co najmniej okolo 43°C. Zywice winylowe moga byc homopolimerami lub kopolimerami dwóch lub wiekszej Iic2by monomerów winylu. Typowe monomery, które mozna stosowac do wytwarzania polimerów winylowych obejmuja styren, winylonaftalen, monoolefiny takie jak etylen, propylen, butylen, izobutylen itp., estry winylowe takie jak octan winylu, propionian winylu, benzoesan winylu, maslan winylu itp., estry alfametylenówe alifatycznych kwasów monokarboksylowych takie jak akrylan metylu, akrylan etylu, akrylan n-butylu, akrylan izobutylu, akrylan dodecylu, akrylan n-oktylu, akrylan fenylu, metakrylan metylu, metakrylan etylu, metakrylan butylu itp., etery winylowe takie jak eter metylowinylowy, eter izobutylowinylo- wy, eter winylowowinylowy itp., ketony takie jak eter metylowowinylowy, eter izobutylowowinylowy, eter winylowowinylowy itp., ketony takie jak keton metylowowinylowy, keton heksylowowinylowy, keton izopropy- fenowometylowy itp., oraz maja ciezar czasteczkowy miedzy od okolo 3 000 do okolo 500 000.Szczególnie korzystne sa zabarwione zywice zawierajace stosunkowo wysoki procent zywic styrenowych ze wzgledu na to, ze dzieki nim uzyskuje sie wyzszy stopien wyrazistosci obrazu przy danej ilosci materialu domieszkowego. Ponadto bardziej geste obrazy uzyskuje sie wtedy, gdy w proszku wywolujacym zywica styrenowa stanowi co najmniej okolo 25% wagowych w odniesieniu do calkowitego ciezaru zywic w barwniku.Zywica styrenowa moze byc homopolimerem styrenu lub tez zwiazkami homologicznymi styrenu lub kopolime¬ rami styrenu z innymi grupami monomerycznymi zawierajacymi pojedyncza grupe metylenowa polaczona z atomem wegla za pomoca wiazania podwójnego. Stad tez typowe materialy monomeryczne, które moga byc kopolimeryzowane ze styrenem na drodze polimeryzacji addycyjnej obejmuja winylonaftalen, monoolefiny takie jak etylen, propylen, butylen, izobutylen itp., estry winylu takie jak octan winylu, propionian winylu, benzoesan winylu, maslan winylu itp., estry alfa-metylenowe alifatycznych kwasów monokarboksylowych takie jak akrylan metylu, akrylan etylu, akrylan n-butylu, akrylan izobutylu, akrylan dodecylu, akrylan n-oktylu, akrylan fenylu, metakrylan metylu, metakrylan etylu, metakrylan butylu itp., estry winylu takie jak eter metylowowinylowy, eter izobutylowowinylowy, eter etylowowinylowy itp., ketony winylu takie jak keton metylowowinylowy, keton heksylowowinylowy, ketony izopropylenowometylowe itp., oraz ich mieszaniny. Zywice styrenowe moga byc równiez tworzone przez polimeryzacje mieszaniny dwóch lub wiekszej liczby nienasyconych monomerów z monomerem styrenu.Zywice winylowe polaczone z zywicami styrenowymi moga byc ewentualnie równiez mieszane z jedna lub wieksza liczba innych zywic. Gdy zywica winylowa jest mieszana z inna zywica, korzystnie dodawana zywica powinna byc inna zywica winylowa, gdyz otrzymywana w wyniku tego mieszanina charakteryzuje sie nadzwy¬ czaj dobra stabilnoscia tryboelektryczna oraz jednorodna odpornoscia na rozklad fizyczny. Zywice winylowe stosowane do mieszania z zywicami typu zywic styrenowych lub innych zywic winylowych moga byc sporzadzane przez addycyjna polimeryzacje wszystkich nadajacych sie do tego monomerów winylu takich jak monomery winylu opisane powyzej. Z zywicami winylowymi w wywolywaczu wedlug wynalazku moga byc4 88 884 równiez mieszane inne zywice termoplastyczne. Typowe zywice termoplastyczne typu niewinylowego obejmuja modyfikowane kalafonia zywice fenylowoformaldehydowe, modyfikowane olejami zywice epoksydowe, zywice poliuretanowe, zywice celulozowe, zywice polieterowe, zywice poliweglanowe oraz ich mieszaniny. Jak wspomniano powyzej, jesli skladnik zywicowy barwnika zawiera styren kopolimeryzowany z innym nienasyco¬ nym monomerem lub mieszanina polistyrenu lub innych zywic, zaleca sie stosowac przede wszystkim udzial skladnika styrenu w ilosci co najmniej okolo 25% wagowych calkowitego ciezaru zywicy zawartej w proszku wywolujacym, gdyz dzieki temu otrzymuje sie gesciejsze obrazy oraz wyzszy stopien wyrazistosci obrazu przy zastosowaniu tej samej okreslonej ilosci materialu domieszkowego.Okreslone skladniki zawarte w domieszce oraz zywicach stanowia glówna czesc wystepujacych skladni- ków, ale nie wykluczaja wystepowania w nich innych skladników monomerycznyeh lub substancji reagujacych niz te, które zostaly poprzednio wymienione. Na przyklad niektóre dostepne w handlu materialy, takie jak polistyreny zawieraja w sobie sladowe lub bardzo niewielkie ilosci homologów lub tez niereagujacych lub czesciowo reagujacych monomerów. W materialach zgodnie z niniejszym wynalazkiem moga wystepowac w mniejszych ilosciach wszelkie skladniki tego rodzaju.Jako srodki zabarwiajace czasteczki proszku wywolujacego moga byc zastosowane wszelkie znane barwniki lub pigmenty. Srodki barwiace sa dobrze znane i zawieraja np. sadze, barwniki nigrozynowe, blekit anilinowy, blekit olejowy Calco, zólcien chromowa, blekit ultramarynowy, czerwien oleista du Pont, zólcien chinolinowa, chlorek blekitu metylenowego, blekit ftalocyaninowy, szczawian zieleni melachitowej, sadze lampowa, róz bengalski oraz ich mieszaniny. Barwniki lub pigmenty powinny wystepowac w proszku wywolujacym w dosta¬ tecznej ilosci, tak aby nadawaly mu intensywna barwe, dzieki której mozna bedzie wytwarzac wyraznie widoczny obraz na czlonie rejestrujacym. Stad tez na przyklad, gdy chce sie otrzymac na drodze konwencjonal¬ nej kserografii kopie drukowanych dokumentów, material barwiacy moze zawierac pigmenty czarne takie jak sadza lub farby czarne takie jak Amaplast Black Dye. Zaleca sie stosowanie w pierwszym rzedzie pigmentów w ilosci 1—20% wagowych. Jesli zastosowany srodek zabarwiajacy proszek wywolujacy jest farba, mozna uzywac znacznie mniejszych ilosci srodka zabarwiajacego.Polaczenie skladników zywicowych, srodków zabarwiajacych oraz domieszek, bez wzgledu na to czy skladnik zywiczny jest homopolimerem, kopolimerem lub mieszanina, powinno miec temperature blokowania co najmniej okolo 43°C. Gdy material barwiacy wykazuje temperature blokowania nizsza od okolo 43°C czasteczki proszku wywolujacego maja sklonnosc do zestalania sie w czasie skladowania oraz dzialania kopiarki, a ponadto tworza one niepozadane powloczki na powierzchni wielokrotnie uzywanego fotoreceptora, co ujemnie wplywa na jakosc obrazu.Zestawy skladników proszku wywolujacego wedlug wynalazku moga byc przygotowywane dobrze znanymi sposobami mieszania materialów oraz technikami rozdrabniania. Tak na przyklad skladniki moga byc dokladnie mieszane ze soba za pomoca mieszania w stanie suchym, mieszania i mielenia skladowych a nastepnie rozdrabniania mieszaniny na bardzo drobny pyl. Inna dobrze znana technika wytwarzania czasteczek proszku wywolujacego jest suszenie rozpryskowe zmielonego do postaci kuleczek zestawu proszku wywolujacego skladajacego sie ze srodka zabarwiajacego, zywicy i rozpuszczalnika. Gdy mamy do czynienia ze stosowaniem proszku wywolujacego wedlug wynalazku w kaskadowym procesie wywolywania, srodek barwiacy powinien miec srednia wielkosc czasteczek wagowo znacznie mniejsza od okolo 30 mikronów, a najkorzystniej dla osiagniecia optymalnych wyników okolo 4 do 20 mikronów.W literaturze patentowej opisany jest szereg pigmentowanych lub barwionych elektroskopowych proszków wywolujacych posiadajacych wartosc krytycznego napiecia powierzchniowego wieksza niz okolo 24 dyny na centymetr. Typowymi materialami posiadajacymi wartosc krytycznego napiecia powierzchniowego wieksza niz okolo 24 dyny na centymetr sa zywice polistyrenowe, zywice akrylowe, zywice polietylenowe* polichlorek winylu, zywice poliakrylo-amidowe, zywice metakrylanowe, zywice polietylenowo-tereftalanowe, zywice polia¬ midowe, zywice epichlorohydryny poliamidowej, zywicowe produkty kondensacji 2,2-bis-(4-hydroksyizopropo- ksyfenylo)-propanu oraz kwasu fumarowego, jak równiez kopolimery, mieszanki wieloskladnikowe i ich mieszaniny.Wartosci krytycznego napiecia powierzchniowego wielu powierzchni cial stalych sa dobrze znane. Na ogól krytyczne napiecie powierzchniowe okresla zwilzalnosc powierzchni ciala stalego przez stwierdzenie najnizszego napiecia powierzchniowego, które moze miec ciecz wykazujac z tym cialem stalym nadal kat zetkniecia wiekszy od zera stopni. Wartosc krytycznego napiecia powierzchniowego dla danego ciala stalego okresla sie za pomoca obserwacji zachowania sie przy rozposcieraniu sie ciala stalego i kata zwilzania szeregu cieczy o obnizajacym sie napieciu powierzchniowym. Istnieje prostoliniowa zaleznosc miedzy cosinusem kata zwilzania oraz napieciem powierzchniowym cieczy. Przeciecie tej linii z linia w punkcie, w którym cosinus kata zwilzania równa sie 1 daje wartosc krytycznego napiecia powierzchniowego, która jest niezalezna od rodzaju cieczy badanej i jest88 884 5 parametrem charakterystycznym jedynie dla powierzchni danego ciala stalego. Blizsze szczególy odnosnie oznaczania krytycznego napiecia powierzchniowego mozna znalezc w Journal of Colloid Science tom VII, str. 109 (1952). Wartosci krytycznego napiecia powierzchniowego w niniejszym opisie oparte sa na pomiarach przeprowadzonych w temperaturze okolo 20°C do 25°C.Nosniki niepowlekane i kombinowane do wywolywania kaskadowego sa w przemysle dobrze znane.Czasteczki nosnika moga skladac sie z dowolnego materialu wstanie stalym, pod warunkiem, ze czasteczki nosnika przyciagaja do siebie, gdy zostana wprowadzone w scisly styk z czasteczkami proszku wywolujacego, ladunki majace przeciwna biegunowosc w porównaniu z ladunkami czasteczek barwnika tak, ze czasteczki te przywieraja do czasteczek nosnika. Gdy zachodzi potrzeba reprodukowania pozytywowego obrazów elektrosta¬ tycznych, czasteczki nosnika dobierane sa tak, ze przyciagaja ladunki majace biegunowosc przeciwna do biegunowosci obrazu elektrostatycznego. Typowymi nosnikami sa stal, srut krzemienny, chlorek potasowo-glino- wy, sól Saigrtette'a, sól RochelTa (winian sodowo-potasowy), nikiei, siarczan glinu, chloran potasu, granulowany cyrkon, granulowany krzem, metakrylan metylu, szklo, dwutlenek krzemu itp. Moga byc stosowane nosniki kombinowane lub bez powleczenia. Wiele z wymienionych wyzej i innych typowych nosników opisanych zostalo przez L.E.Walkup i innych w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych nr 2.638.416 oraz E.N. Wise'a w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych nr 2.518.652. Nalezy stosowac w pierwszym rzedzie powleczone czasteczki o maksymalnej srednicy okolo 50 do 2000 mikronów, gdyz wtedy czasteczki nosnika posiadaja dostateczna gestosc i bezwladnosc zapobiegajaca w czasie kaskadowego procesu wywolywania przywieraniu czasteczek do obrazów elektrostatycznych.Przywieranie kuleczek nosnika do bebna kserograficznego jest niepozadane, ze wzgledu na tworzenie sie glebokich rys na jego powierzchni podczas zabiegów przekazywania obrazu i oczyszczania bebna, zwlaszcza gdy oczyszczanie przeprowadzane jest przy zastosowaniu urzadzenia tasmowego, takiego jak opisany zostal przez W.P.GraffaJr i innych w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych nr 3 186 838 lub tez gdy jest ono przeprowadzane za pomoca sprezystego ostrza oczyszczajacego. Gdy kuleczki nosnika przywieraja do kserogra¬ ficznych powierzchni odtwarzajacych obraz, zachodzi równiez usuwanie nalozonego druku. Na ogól zadowalaja¬ ce wyniki osiaga sie wtedy, gdy okolo 1 czesc barwnika stosowana jest wraz z okolo od 10 do 1000 czesciami wagowymi nosnika.Zestawy proszków wywolujacych wedlug wynalazku moga byc stosowane do wywolywania elektrosta¬ tycznych obrazów utajonych wytworzonych na wszelkich nadajacych sie do tego powierzchniach utrzymujacych na sobie utajone obrazy elektrostatyczne nie wylaczajac konwencjonalnych materialów fotoprzewodzacych.Dobrze znane materialy fotoprzewodzace obejmuja selen w postaci szklistej (nieporowaty), organiczne lub nieorganiczne fotoprzewodniki osadzone w osnowie fotonieprzewodzacej, organiczne lub nieorganiczne fotoprze- wodniki osadzone w osnowie fotoprzewodzacej lubtp. Materialy fotoprzewodzace opisane zostaly w opisach patentowych St. Zjednoczonych nr 2 803 542, nr 2 970 906, nr 3 121 006, nr 3 121 007 i nr 3 151 092.Urzadzenia oczyszczajace, które usuwaja za pomoca tarcia pozostalosci czastek proszku wywolujacego z powierzchni nadajacego sie do wielokrotnego ponownego uzycia fotoreceptora sa w przemysle znane. Ogólnie w pierwszym rzedzie zaleca sie stosowac ostrza sprezyste zawierajace materialy elastomeryczne takie jak poliuretany, gdyz przy ich zastosowaniu usuwanie pozostalosci czasteczek proszku wywolujacego z nadajacej sie do ponownego wielokrotnego uzycia powierzchni fotoreceptora jest bardziej skuteczne. Inne materialy elastomeryczne obejmuja naturalny kauczuk, kauczuki syntetyczne takie jak buna S i neopren oraz uplastycznio¬ ne polichlorki winylu.Ponizej podane przyklady podaja sposoby przygotowywania proszków wywolujacych wedlug wynalazku oraz ich zastosowanie w procesie wywolywania. Dane dotyczace udzialów i procentów podane sa wagowo, o ile nie podano przy nich innych okreslen. Podane przyklady, wylaczajac z nich przyklady kontrolne maja równiez za zadanie zilustrowac korzysci wynikajace z ich stosowania.Przyklad I (kontrolny). Przeprowadzono próbe kontrolna przy. uzyciu znanego wywolywacza zawierajacego 1 czesc proszku wywolujacego, posiadajacego wartosc krytycznego napiecia powierzchniowego okolo 30 dyn/cm, skladajacego sie z kopolimeru metakrylanbutylu-styren i 10% wagowych sadzy, o wielkosci czastek okolo 10/u oraz okolo 100 czesci kuleczek nosnika o rdzeniu stalowym, o sredniej wielkosci czastek okolo 450 mikronów. Próbe prowadzono nastepujaco: beben automatycznej kopiarki wykonany ze szklistego nieporowatego selenu naladowywano ladunkami ulotowymi (koronowymi) do potencjalu dodatniego okolo 800 wolt i wystawiono na dzialanie obrazu swiatla i cieni w celu wytworzenia elektrostatycznego obrazu utajonego. Beben selenowy nastepnie obracano w urzadzeniu do kaskadowego wywolywania. Po wywolaniu elektrostatycznego obrazu utajonego w urzadzeniu wywolujacym otrzymany obraz barwny przekazywano6 88 884 w urzadzeniu przekazujacym na arkusz papieru. Pozostalosci czasteczek proszku wywolujacego pozostajace na bebnie selenowym po przejsciu przez urzadzenie przekazujace obraz usuwano za pomoca ostrza oczyszczajacego w postaci prostokatnego paska z elastomerycznego poliuretanu o grubosci okolo 2,3 mm, którego krawedz dociskana byla sprezyna do powierzchni fotoreceptora. Nie pracujaca krawedz ostrza oczyszczajacego uastawio- na byla tak, aby tworzyla kat ostry o 22° ze styczna przebiegajaca przez Uni* styku ostrza. Celem uzyskania maksymalnej zdolnosci usuwania czasteczek proszku wywolujacego z powierzchni bebna, na ostrze wywierano odpowiedni nacisk. Powierzchnie bebna obracano z szybkoscia okolo 25,4 mm na sekunde wzgledem ostrza oczyszczajacego, po czym wykonano 500 kopii. Po wykonaniu kilku pierwszych kopii — kopie te i powierzchnie bebna sprawdzono pod wzgledem jakosci oraz warunków, jakie na nich wystepuja. Kopie wykonane na poczatku oraz na koncu próby kontrolnej charakteryzowalo intensywne tlo smugi, oraz nieregularna gestosc obrazu. Duze polacie bebna pokryte zostaly ciagla powloczka proszku wywolujacego oraz wystepujacymi miejscami smugami i rysami. Nastepnie mierzono elektryczne wlasnosci bebna dla stwierdzenia co powinno byc poprawione, biorac pod uwage ilosc osadzonego proszku i rysy na powierzchni bebna.Przyklad II. Próbke* wywolywacza skladajacego sie z 1 czesci proszku wywolujacego i 100 czesci nosnika opisanych w przykladzie I, ale z dodatkiem 0,01 czesci polifluorku winylidenu, w którym czasteczki polifluorku winylidenu (Kynar 201 — Pennwalt Chemical Corporation) mialy ksztalt kulisty, wielkosc czaste¬ czek okolo 0,3-0,4 mikrona, twardosc Shore'a D (ASTM - Test D676) okolo 70-80 (twardosc Rockwella 80—85) poddano próbom w sposób opisany w przykladzie I z tym, ze zastosowano nowy beben z selenu szklistego. Po wykonaniu okolo 110 000 kopii, kopie te oraz powierzchnie kserograficzne bebna zbadano pod wzgledem jakosci oraz warunków jakie wystepuja na bebnie. Kopie wykonane podczas calej próby charakteryzo¬ wala wysoka gestosc druku oraz w zasadzie brak jakichkolwiek sladów proszku wywolujacego na tle. Nastepnie zmierzono elektryczne wlasnosci bebna i stwierdzono, ze wartosci po wykonaniu próby byly w zasadzie identyczne z wartosciami pomiarów dokonanych przed próba. Powierzchnia bebna nie wykazywala oznak tworzenia sie powloczki proszku, smug lub rys.Przyklad III. Powtórzono postepowanie omówione w przykladzie II w prawie takich samych warunkach z wyjatkiem tego, ze na okolo 1 czesc czasteczek proszku wywolujacego zamiast 0,01 czesci dodano okolo 0,0025 czesci czasteczek polifluorku winylidenu. Stwierdzono, ze jakosc kopii uzyskiwanych pod koniec próby oraz stopien obnizenia wlasnosci bebna byly w zasadzie takie same jak opisano w przykladzie II.Przyklad IV. Wywolywacz skladajacy sie z 1 czesci proszku wywolujacego i 100czesci nosnika opisanych w przykladzie I oraz 0,015 czesci polifluorku winylidenu, w którym—czasteczki polifluorku winylide¬ nu mialy wielkosc czastek 0,3-0,4 mikrona, twardosc Rockwella wyzsza niz okolo R-20, a krytyczne napiecie powierzchniowe okolo 25 dyn/cm poddano próbom wedlug przykladu II. Po wykonaniu okolo 85.000 kopii badano jakosc kopii i warunki wystepujace na kserograficznej powierzchni bebna. Kopie wykonane pod koniec próby odznaczaly sie dobra jakoscia druku bez smug. W czasie badan bebna nie stwierdzono osadów.Przyklad V. Powtórzono próbe wywolywania wedlug przykladu IV w zasadniczo takich samych warunkach z wyjatkiem tego, ze w miejsce czasteczek polifluorku winylidenu (Kynar 201) stosowano taka sama ilosc polifluorku winylidenu (Kynar 401) majacych srednia wielkosc czasteczki okolo 0,4—0,6 mikrona.Sprawdzono jakosc wykonanych kopii oraz stopien obnizenia wlasnosci bebna i stwierdzono, ze byly w zasadzie takie same jak opisano w przykladzie IV.Przyklad VI. Wywolywacz skladajacy sie.z 1 czesci proszku wywolujacego i 100czesci nosnika opisanych w przykladzie I ale z dodatkiem 0,01 czesci policzterofluoroetylenu, w którym czasteczki policztero- fluoroetylenu mialy ksztalt nieregularny, wielkosc czasteczek wynosila od okolo 7—8 mikronów, twardosc Rockwella wynosila R-58 (ASTM Test 785) a krytyczne napiecie powierzchniowe okolo 18,5 dyny/cm podano próbom takim jak opisano w przykladzie I, z tym, ze uzyto nowy beben. Po wykonaniu okolo 79 500 kopii, badano jakosc kopii oraz warunki na powierzchni bebna kserograficznego. Kopie wykonywane pod koniec próby odznaczaly sie dobra jakoscia druku bez smug i tla. W czasie badania powierzchni bebna stwierdzono nieznaczne utworzenie sie^wloczki proszku wywolujacego oraz brak jakichkolwiek oznak zuzycia fotoreceptora.Przyklad VII. Wywolywacz skladajacy sie z 1 czesci proszku wywolujacego i 100czesci nosnika opisanych w przykladzie I, ale z dodatkiem 0,0125 czesci kopolimeru szesciofluoropropylenu i czterofluoroety¬ lenu, w którym czasteczki zywicy kopolimeru mialy ksztalt zblizony do kulek, wielkosc czasteczek powyzej okolo 5 mikronów, twardosc Rockwella okolo R-25 a krytyczne napiecie powierzchniowe okolo 17 dyn/cm poddano próbom opisanym w przykladzie I z tym, ze uzyto nowy beben. Po wykonaniu okolo 10 000 kopii badano jakosc kopii oraz warunki na powierzchni bebna kserograficznego. Kopie wykonane pod koniec próby odznaczaly sie dobra jakoscia druku o nieznacznym tle. W czasie badania powierzchni bebna stwierdzono bardzo nieznaczne tworzenie sie powloczki proszku wywolujacego i brak widocznych oznak zuzycia fotoreceptora.Przyklad VIII. Wywolywacz skladajacy sie z 1 czesci proszku wywolujacego i 100czesci nosnika88 884 7 omówionych w przykladzie I ale z dodatkiem 0,01 czesci polifluorku winylu, w którym czasteczki polifluorku winylu mialy ksztalt zblizony do kulek, wielkosc czasteczek okolo 0,4—0,8 mikrona, twardosc Rockwella powyzej okolo R-20, a krytyczne napiecie powierzchniowe okolo 28 dyn/cm poddano próbom analogicznym jak w przykladzie I z tym, ze uzyto nowy beben. Po wykonaniu okolo 10 000 kopii badano jakosc wykonanych kopii i warunki na powierzchni bebna kserograficznego. Kopie wykonane pod koniec próby odznaczaly sie dobra jakoscia druku i nieznacznym tlem. W czasie badania powierzchni bebna stwierdzono czysta powierzchnie bez oznak tworzenia sie powlóczki proszku wywolujacego.Przyklad IX. Wywolywacz skladajacy sie z 1 czesci proszku wywolujacego i 100czesci nosnika omówionych w przykladzie I, ale z dodatkiem 0,01 czesci polichlorotrójfluoroetylenu, w którym czasteczki polichlorotrójfluoroetylenu mialy ksztalt prawie kulisty, wielkosc-czasteczki okolo 6—7 mikronów, twardosc Rockwella okolo R-75-R-95, a krytyczne napiecie powierzchniowe okolo 31 dyn/cm podano próbom takim jak w przykladzie I z tym, ze uzyto nowy beben. Po wykonaniu okolo 15 000 kopii badano jakosc i stan kopii i powierzchni bebna kserograficznego. Kopie wykonane pod koniec próby odznaczaly sie dobra jakoscia druku oraz nieznacznym tlem. W czasie badania powierzchni bebna stwierdzono oznaki dobrego oczyszczania.Przyklad X. Wywolywacz skladajacy sie z 1 czesci proszku wywolujacego i 100czesci nosnika opisanych w przykladzie I, ale z dodatkiem 0,01 czesci polifluorku winylidenu (Kynar 401), w którym czasteczki polifluorku winylidenu mialy ksztalt kulisty, wielkosc czasteczek w granicach okolo 0,4—0,6 mikrona, twardosc Rockwella wieksza od R-20 i krytyczne napiecie powierzchniowe okolo 25 dyn/cm poddano analogicznym próbom jak w przykladzie I z tym, ze Uzyto równiez nowy beben. Po wykonaniu okolo 10 000 kopii badano jakosc i stan kopii i powierzchni bebna. Kopie wykonane pod koniec próby odznaczaly sie dobra . jakoscia druku oraz nieznacznym tlem. W czasie badania powierzchni bebna stwierdzono oznaki dobrego oczyszczania oraz w zasadzie brak zmian wlasnosci elektrycznych.Przyklad XI. Do wywolywacza skladajacego sie z 1 czesci proszku wywolujacego i 100czesci nosnika omówionych w przykladzie I dodano 0,01 czesc polifluorku winylidenu oraz okolo 0,002 czesci czasteczek stearynianu cynku. Czasteczki polifluorku winylidenu mialy ksztalt prawie kulisty, wielkosc czasteczki okolo 0,3—0,4 mikrona, twardosc Rockwella wyzsza niz R-20, a krytyczne napiecie powierzchniowe okolo 26 dyn/cm. Czasteczki stearynianu cynku mialy srednia wielkosc czasteczki okolo 7—40 mikronów.Wywolywacz poddano próbom opisanym w przykladzie I, przy czym zalozono nowy beben. Po wykonaniu okolo 10000 kopii badano jakosc, stan kopii i powierzchnie bebna. Kopie wykonane pod koniec próby odznaczaly sie dobra jakoscia druku i nieznacznym tlem. W czasie badania powierzchni bebna stwierdzono oznaki dobrego oczyszczania oraz nieznaczne objawy tworzenia sie powloczki proszku wywolujacego.Przyklad XII (kontrolny). Próbke kontrolna wywolywacza zawierajacego 1 czesc proszku wywoluj¬ acego skladajacego sie z kopolimeru styren-metakrylan izobutylu, ftalanu dwufenylu i sadzy oraz 100 czesci nosnika opisanego w przykladzie I poddano próbom opisanym w przykladzie I. Proszek wywolujacy mial wartosc krytycznego napiecia powierzchniowego okolo 33 dyn/cm, wielkosc czasteczek okolo 15 mikronów, przy czym w miejsce bebna stosowanego w przykladzie I uzyto nowy beben. Po wykonaniu okolo 300 kopii badano jakosc i stan kopii oraz powierzchnie bebna. Kopie odznaczaly sie duzymi osadami proszku wywolujace¬ go na tle oraz smugami. Na powierzchni bebna stwierdzono znaczne ilosci proszku wywolujacego osadzonego w postaci powloczki oraz objawy zuzycia.Przyklad XIII. Wywolywacz skladajacy sie z 1 czesci proszku wywolujacego i 100czesci nosnika wedlug przykladu XII, ale z dodatkiem okolo 0,01 czesci polifluorku winylidenu, w którym czasteczki polifluorku winylidenu mialy ksztalt kulisty, wielkosc czasteczki okolo 0,3-0,4 mikrona, twardosc Rockwella wyzsza niz okolo R-20 i krytyczne napiecie powierzchniowe okolo 25 dyn/cm poddano próbom opisanym w przykladzie XII, przy czym w miejsce bebna stosowanego w przykladzie XII uzyto nowy beben ze szklistego selenu. Po wykonaniu okolo 60 000 kopii badano jakosc i stan kopii oraz powierzchni kserograficznych bebna.Kopie odznaczaly sie dobra jakoscia druku i bardzo nieznacznym tlem. Powierzchnia bebna wykazywala bardzo dobre oczyszczenie i bardzo nieznaczne tworzenie sie powloczki proszku wywolujacego oraz brak zuzycia.Przyklad XIV. Postepowanie omówione w przykladzie XIII powtórzono zasadniczo w prawie tych samych warunkach z wyjatkiem tego, ze na okolo 1 czesc czastek proszku wywolujacego dodano okolo 0,01 czesci czastek policzterofluoroetylenu. Czasteczki policzterofluoroetylenu mialy do pewnego stopnia ksztalt kuleczek, wielkosc czasteczek okolo 7-8 mikronów, twardosc Rockwella wyzsza niz okolo R-20, a krytyczne napiecie powierzchniowe okolo 18,5 dyny na centymetr. Po wykonaniu okolo 10 000 kopii badano jakosc i stan kopii oraz kserograficznych powierzchni bebna. Uzyskana jakosc kopii oraz stopien obnizenia wlasnosci bebna obserwowana przy koncu próby byly analogiczne do opisanych w przykladzie XIII.Przyklad XV (kontrolny). Omówione w przykladzie I postepowanie powtórzono zasadniczo w prawie takich samych warunkach z wyjatkiem tego, ze proszek wywolujacy opisany w przykladzie I zastapiono8 88 884 zabarwionym polimerycznym produktem estryfikacji kwasu fumarowego i 2,2-bis(4-hydroksyizopropoksyfenyfó~ Ipropanu. Uzyty proszek wywolujacy mial wartosc krytycznego napiecia powierzchniowego okolo 33 dyny/cm i srednia wielkosc czasteczki okolo 15 mikronów. Ponadto w miejsce bebna zastosowanego w przykladzie I uzyto nowy beben. Po wykonaniu okolo 300 kopii, badano jakosc i stan kopii oraz wykonywanych przy koncu próby kserograficznych powierzchni bebna. Kopie odznaczaly sie znacznymi osadzeniami proszku wywolujace¬ go na polach tla. Na powierzchni bebna stwierdzono obecnosc powloczki proszku oraz smugi, jak równiez erozje fotoreceptora.Przyklad XVI. Wywolywacz skladajacy sie z 1 czesci proszku wywolujacego wedlug przykladu XV, ale z dodatkiem 0,01 czesci polifluorku winylidenu, w którym czasteczki polifluorku winylidenu mialy ksztalt kulisty, wielkosc czasteczek okolo 0,3-0,4 mikrona, twardosc Rockwella okolo 60 do 95 i krytyczne napiecie powierzchniowe okolo 25 dyn/cm poddano próbom, przy czym w miejsce bebna zastosowanego w przykla¬ dzie XII uzyto nowy beben ze szklistego, nieporowatego selenu. Po wykonaniu okolo 60 000 kopii badano jakosc, stan kopii i kserograficznych powierzchni bebna. Kopie byly dobrej jakosci i stwierdzono tylko 1 nieznaczne tlo. Powierzchnia bebna dawala sie latwo oczyszczac, a na powierzchni bebna dostrzezono bardzo nieznaczne tworzenie sie powloczki proszku wywolujacego oraz jego nieznaczne zuzycie.Przyklad XVII. Omówione w przykladzie XVI postepowanie powtórzono zasadniczo w prawie takich samych warunkach z wyjatkiem tego, ze ne okolo 1 czesc czasteczek proszku wywolujacego dodano zamiast 0,01 czesci czasteczek polifluorku winylidenu, 0,01 czesc czasteczek policzterofluoroetylenu. Czasteczki policzterofluoroetylenu mialy do pewnego stopnia ksztalt kulisty, wielkosc czasteczki wynosila okolo 7-8 mikronów, twardosc Rockwella wyzsza niz okolo R-20, a krytyczne napiecie powierzchniowe okolo 18,6 dyny/cm. Po wykonaniu okolo 10 000 kopii badano jakosc kopii, stan kserograficznych powierzchni bebna. Jakosc kopii wykonywanych pod koniec próby oraz stopien obnizenia wlasnosci bebna byly podobne do Wyników uzyskanych w przykladzie XVI.Pr zy k lad XVIII. Wywolywacz zlozony z 1 czesci proszku wywolujacego skladajacego sie z kopoli¬ meru styren-metakrylan butylu zabarwionego 10% sadzy i 100 czesci nosnika z dodatkiem 0,01 czesci polichlorku winylu (Geon PVC-121, B.G. Goodrich), w którym czasteczki polichlorku winylu mialy wielkosc ciasteczki okolo 0,1-2 mikronów oraz twardosc Rockwella od okolo R-110 do okolo R-120 poddano próbom opisanym w przykladzie II z tym, ze uzyto nowy beben. Po wykonaniu okolo 500 kopii badano jakosc kopii oraz stan kserograficznych powierzchni bebna. Kopie wykonywane zarówno na poczatku juz i pod koniec próby odznaczaly sie dobra jakoscia druku przy umiarkowanych smugach oraz minimalnym tle. Przy badaniu bebna stwierdzono tworzenie sie bardzo nieznacznej powloczki proszku wywolujacego.Przyklad XIX. Omówione w przykladzie XVIII postepowanie powtórzono zasadniczo prawie w tych samych warunkach, z wyjatkiem tego, ze 0,01 czesc polichlorku winylu zastapiono okolo 0,01 czescia dimeru kwasowo-zasadowego zywicy poliamidowej (Emeraz, Emery Industries Inc.). Czasteczki polichlorku winylu mialy nieregularna wielkosc czasteczki okolo 11 mikronów. Ponadto w miejsce bebna stosowanego w przykla¬ dzie II uzyto nowy beben. Po wykonaniu okolo 500 kopii, badano jakosc, stan kopii oraz powierzchni kserograficznych bebna. Otrzymane wyniki byly podobne do wyników opisanych w przykladzie XVII.Przyklad XX (kontrolny). Wywolywacz skladajacy sie z proszku wywolujacego posiadajacego wartosc krytycznego napiecia powierzchniowego okolo 35 dyn/cm, stanowiacego zabarwiony polimeryczny produkt estryfikacji kwasu fumarowego i 2,2-bis(4-hydroksyizopropoksyfenylo)propanu oraz kuleczek nosnika o rdzeniu magnetycznym, w którym czasteczki proszku wywolujacego mialy srednia wielkosc czasteczki okolo mikronów, a kuleczki nosnika mialy srednia wielkosc czasteczki okolo 100 mikronów, poddano próbom w sposób nastepujacy: w kopiarce automatycznej zastosowano beben fotoreceptora skladajacy sie z metalowego podkladu przewodzacego powleczonego nadajaca sie do wielokrotnego ponownego stosowania warstwa wiazaca fotoreceptora ftalocyjaniny. Lepiszczem dla warstwy wiazacej z ftalocyjaniny byla fenolowa zywica epoksydo¬ wa. Powierzchnia fotoreceptora naladowywana zostala wyladowaniami ulotowymi do potencjalu okolo 400 wolt i wystawiona na dzialanie obrazu swiatla I cieni w celu wytworzenia utajonego obrazu elektrostatyczne* go. Beben z ftalocyjaniny nastepnie obracano przez magnetyczne szczotkowe urzadzenie wywolujace. Po wywolaniu utajonego obrazu elektrostatycznego w urzadzeniu wywolujacym powstaly obraz barwny przenoszo¬ ny byl elektrostatycznie przez urzadzenie przekazujace na arkusz papieru. Pozostalosci czasteczek proszku wywolujacego pozostajace na powierzchni fotoreceptora z ftalocyjaniny usuwano, po przejsciu przez urzadzenie przekazujace, za pomoca ostrza oczyszczajacego skladajacego sie z prostokatnego paska elastomerycznego poliuretanu o grubosci 2,4 mm, którego krawedz przyciskano do powierzchni fotoreceptora za pomoca sprezyny. Zgarniajace czolo ostrza oczyszczajacego ustawione bylo w ten sposób, ze tworzylo ostry kat o okolo ° z linia stycznosci przechodzaca przez linie ostrza. Na ostrze to, celem uzyskania maksymalnego usuwania czasteczek barwnika z powierzchni bebna, wywierany byl dostatecznie duzy nacisk. Powierzchnie bebna88 884 9 obracano wzgledem ostrza oczyszczajacego. Po wykonaniu okolo 80 kopii badano jakosc oraz stan kopii i powierzchni bebna. Kopie wykonane pod koniec próby odznaczaly sie zla jakoscia druku oraz ciemnym tlem spowodowanym tworzeniem sie powloczki oraz porysowaniem fotoreceptora.Przyklad XXI. Omówione w przykladzie XX postepowanie powtórzono zasadniczo prawie w tych samych warunkach z wyjatkiem tego, ie na okolo 1 czesc czasteczek proszku wywolujacego dodano okolo 0,01 czesci czasteczek polichlorotrójfluoroetylenu. Czasteczki polichlorotrójfluoroetylenu mialy ksztalt prawie kulisty, wielkosc czasteczek wynosila okolo 6-7 mikronów, twardosc Rockwella okolo R-75—R-95, a krytycz¬ ne napiecie powierzchniowe okolo 31 dyn/cm, przy czym w miejsce bebna stosowanego w przykladzie XX uzyto nowy beben z ftalocyjaniny. Po wykonaniu okolo 80 kopii badano jakosc oraz stan kopii i kserograficz¬ nych powierzchni bebna. Kopie wykonane pod koniec próby odznaczaly sie dobra jakoscia druku i bardzo nieznacznym tlem. W czasie badania powierzchni bebna stwierdzono bardzo male zuzycie fotoreceptora oraz nieznaczne tworzenie sie powloczki. PL PL