Uprawniony z patentu: The Upjohn Company, Kalamazoo (Stany Zjed¬ noczone Ameryki) Sposób wytwarzania 7-chlorowco-7-dezoksylinkomycyny i jej analogów Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarza¬ nia 7-ichlorawco-7^dezolksyMn!kamycyny i jej ana¬ logów.Nowym zwiazkom ocflpowiada wzór 1, w którym R ozniaoza grupe allkiiawa o nie wiecej niz 20 ato¬ mach wegla, korzysltnie nie wtiecej niz 8 aitomach wegla, cylkOloalkiiowa o 3—8 atomach wegla oraz ariallkilowa o nde wiecej niz 12 atamiach wegla, korzystnie nie wiecej niz 8 atomach wegla, a Ac oznacza podstawiany w pozycji 4 rodnlik acylo- wy kwasu L-2Hpyrolidynjdkanhctaylowego o wzo¬ rze 2 i 3, w których Rx i R2 oznaczaja grupe al- kiilidenowa o nliie Wiecej niz 20 aitomach wegla, karzysitnie o nie wiecej nliz 8 aJtomiach wegla, cy- kloaTkiliidenowa o 3—8 atomach wegla luib aral- biliideniawa o nie wiecej niz 12 aitomach wegla, korzystmlie nie wiecej nliz 8 atomach wegla, a R3 ozniaicza atom woldoroi lub grupe HR2.Przylkladaimi grup alkilowych o nde wiecej niz 20 aitomaloh wegla (R, HR i HR2) sa grupy: me- tylllowta, etyllowa, propylowa, buitylowa, penitylowa, heksylawa, hepltylowa, oktyliowa, nonylowa, de- cylowa, uindecyilowa, dodecylowa, tridecylowa, te- triadecylawa, pemtadecylowa, heksaidecylowa, hep- tadecytowa, óktaldecylowa, nonaidecyloiwa i ekozy- llawia onaz ich izomery.PrzylkLaldiaimli grup cyfcloallkilowych sa grupy: cylkloprapyflowa, cyklobutylowa, cylkOopanftylowa, cyOdioheksylowa, cyklohepitylowa, cylkOioolktylowa, 2nmieityliacyklio(peinltylowa, 2,3-td!wuime!tylocylklabuity- 10 15 20 25 Iowa, 4nme(tylacylkliobultylofwa i 3^cylkiopeinityloipiro- pylowa. Przykladami grup aralkilowych sa grupy: benzylowa, fenetyiowa, a^fenylopropyiliawa i cnnia- ftylometylowa. Pnzylklaidy grup allkillideniowych i cyklioaiMlideniawycih i grup arallkilildieinowyicih (Rx i R2) sa grupy takie jiak: metylenowa, etylideno- wa, propyllidenowa, buitylidenoiwa, penltyliMemowa, helkisyflideiniawa, hepltyllidenowa, okttyliidenowia, no- nylidenowa, decylideoojwa, uindecyHidenowta, dode- cyliidenldwa, tridecyilidenjowa, tetnaidecylidenowa, pentadecyliidenowa, helksadecyillidejnowia, hepitadie- cyldfdeniowa, aktadecylidenojwa, momaldecyliidenowa, eilkozylidenowa i ich izomeryczne odimliainy, cyklo- propylidenloiwa, cyklobutyiliidenowa, cykloheksylli- denowa, cykloheptyllidenowa, cyklooktyllideiniawa, 2^cykiqprapyioetylidenowa, 3^cyk!l)opien'tylopropyli- denowa, banzyllidenowa, 2^fenyloeityllidieiniofwta, 3-fe- nylloprcpyliidenlowa i anniaftyloimetyllenowa.Weldlug wynalazku nawe zwiajzki o wzorze 1 wytwarza sie zastepujac gruipe 7-hydroksylowa w zwiajzku o wzorze 4 chlorem.W tym celu zwiazek o wzonze 4, w którym R oznacza grupe alkilowa a Ac oznacza grupe acy- Iciwa poiddaje sie reakcji z odczynnikiem Rydon'a.Reakcje prowadzi slie korzystnie przez zmieszanie zwialz!ku o wzorze 4 z odczyinindlklieim Rydoa^a i ogrzewianiu tej mieszaniny. We wzonze 4 pod- stawinikiami Ac i R moga byc wyzej wymienione rodinlM, nlie reagujace z odczynnikiem Rydon'a.Na przyklad, jezeli jako produlkt wyjsciowy sfto- 7907879078 4 suje sie zwiazek o wzorze 4, w którym Ac ozna¬ cza rodnik acylowy kwasu o wzorze 2, otrzymuje sie zwiazek o Wzanze 1, w któryim Aic oznacza rwintik acylowy kwasu o wzorze 2. Jezeli ten zwiazek albo zwiazek wyjsdiowy o wzorze 4, w kft6ryim Ac oznacza rodnik aicylowy kwasu o wzionze 2, uiwodainniia sie w olbecnlosci katalizato¬ ra akltywneigo dla nasycenia podlwójmego wiazania etylenowego, Otrzymuje sie zwiazek o wzorze 1 w którym Ac oznacza rodnik acylowy kwasu o wzoirze 3 jialko mieszanine cis i trans epiimerów o wzorach 5 i 6, które jesli plotrzeba rozdziela sie metoda przeciWIpradowa lub chromaitoigraifiicznie.Jezefli R3 we wzorze 3, we wzorze 1 w przy¬ padku, gidy Ac oznacza rodniilk acylowy kwasu o wzonze 3, i we wzonze 4 w przypadku, gidy Ac oznacza nodnlik acylowy kwasu o wzonze 3, ozna¬ cza wodór, to moznia go zastapic przez grupe HR2 na dradze alkiladji, korzystnie pnzez reakcje zwliazku o wzonze 3, zwiazku o wzlorze 1, w któ¬ rym Ac oznacza rodnik acylowy kwasu o wzorze 3 albo zwiazku o wzoirze 4, w któryim Ac ozna¬ cza noldmlk acylowy kwasu o wzonze 3, w których R8 ozmacza wodór, z oksozwiazkiem (aldehydem lub ketbinem) i uwodortnliemlie otnzymianiego zwiazku w obecnosci katalizatora aktywnego dla nasyce- niia podwójnego wiazanlia ettylenowego. Jako kata¬ lizator moznia stosowac albo platyne albo pallad.Odpowiednie zwiazki okso posiadaja wzór R4RgCO, w któryim R4R$C= ma to samo znacze¬ nie co R2.PrzykladamJi odpowiedhlidh zwiazków okso sa: aldehyd mrówkowy, alldehyd octowy, aldehyd pro- ptiioniowy, aldehyd maslblwy, aoeltlon, izobutylomety- lokeltom, aldehyd benzoesowy, aldeihyd fenyloocto¬ wy, aldehyd hydrocynamonowy, acetotfenon, keton etylowoifenyfljowy, 3-me!tylo-4nfeny11|o-2Hmetylo-5-fe- nylo-3-pen'tanon, aldehyd 3^yklopentianopropiiono- wy, aldehyd cyfcloheksanooctowy, aldehyd cylklo- hepifcanokarboksyllowy, aldehyd 2,2-idwuimetyiocy- kllolpropj^oootowy, kelton 2,2- pylometylowy, kelton cyklopentylametyloWy, keton cyklobutylometylowy, cylklobuitanon, cyfcloheksa- non, 4-metylocykllohekisainon i tym podobne.Produkty wyjsciowe o wzonze 4 wytwarza sie ipnzez acyloiwanie zwiazku o wzorze 7, w którym R mla wyzej podane znaczenie, kwasiem L-2-pyro- lildynokailboksylowym podstawionym w pozycji 4 o wizonze 2 lulb 3. Reakcje acylowania przepro¬ wadza sie w znany fachowcom sposób stosowa¬ ny do acylowania amlkiocuikrów. Kwas wyjscio¬ wy o wzonze 2 otrzymuje sie pnzez reakcje zwiazku 4-todtlo- o wzorze 8, w którym Z oznacza ochronna grupe hyldlrokarlbyloksykartolonylawa, któ¬ ra moznia usunac droga wodorolizy, trytyiowa np. teójfenyloimetyLawa, dwutfenyiaflpHmetoksyfeny- lo)meltylo(wa, biMP^Wtoksyfenylo)tfienyiometylowa, benizyllawa lub p-niitrobenzylowa z odczynnikiem Wiititliiga, na pnzyklad alkilidenotrójifienylofiosforanu [zob. Wiitltliig i inni, Ber., 87, 1348 (1954); Trippett Quair(teiUy Reviews, XVII, Nr 4, s!tr. 406 (1963)].Przykladami grup hydrofcarbyloksykairbonylo- wych (Z) sa grupy trzeciorzedowa4)uitoksyfcarfbo- nyHoiwa; grupy benzyloksykarbonylowe o wzorze 9, w którym X oznacza wodór, grupe riitirowa, me- toksylowa, dhlor, br,om, na przyklad grupe karbo- benizoksyilowa, pnriitrokarbobeniz!oksy!lowa, p-lbromo- i pHchilorokasrlboibenizoIksylowa; oraz gmupy fenylo- ksykarlbonylowa o wzorze 10, w którym Xx azna- cza wodór, gruipe alilowa lub alkilowa o nie wie¬ cej niz 4 atomach wegla, takie jak fenylloksykar- bonylowa, p-toMloksykalrbonylowa, pHetylofenyllo- ksyfcarbanylowa, p-alilofenylioksykarfbonylowa i tym podobne.W procesie tym kwas 4^keto-L.-2-pyrollidynokar- bolksyliowy o wzorze 8 dodaje sie do swiezo przy¬ gotowanego odczynnika Wlittiiga. Sltosiowany od¬ czynnik Wittga mozna ogólnie okreslic wzorem: Ri = Pi(C6H5)3, w któirym Rx ma wyzej podane znaczenie. Odczynnik Wittiga otrzymuje sie przez reakcje halogenku ailkilo-, cykloalkilo-, lub aral- kiloltrójcfenylafoislonlilowegio z zasada taka jak amd- dek siodowy, wodorek sodu lulb potasu, sól sodo¬ wa lub potasowa sulflotUenku dwumetylu i tym podobna. Przykladowo pnzez usuniecie chlorowo¬ doru z halogenku alkilotrójifeny:liofoisifoiniowego otrzymuje sie alkilidenoltrójfenyioiteforan.WytWanzanie tego zwiazku flosfionOweigo omó¬ wione jest szlozególowo przez Tri|petta w Quart.Rev. XVII, Nr 4 str. 406 (1963). Najczesciej re¬ akcje przeprowadza sie w organdicznym rozpusz¬ czalniku, takim jiak benlzen, tdluen, eter, sulfotle- nek dwuimetylu, czlterohydrofuran, lub tym po¬ dobne, w temipenaltiuirze zawartej miejdzy 10°C a temperatura skraplania miesizaniny reakcyjnej.Otrzymiany produkt w positadi 4-alkillideno-, 4-cy- kloalkiliideno- lub 4^atfalkilideno-L-pirioliny o wzo¬ rze Ul z grupa odhrohma w pozycji 1, odzyskuje slie z mieszaniny reakcyjnej w znany sposób, najczesciej przez ekstrakcje e wodnego roztworu miesizaniny reakcyjnej. Surowy produkt oczyszcza sie w znany sposób, na przyklad: pnzez krystali¬ zacje, chnomaltognafie lub pnzez przekrystallizowa- niie latwo uzyskiwanych podhodlnych, takich jak sole aminowe aminokwasu, na przyklad sól dwu- cylkldhdksyldaminawa i tym poidobne i uwalnianie aminokwasów z tydh zwiazków. Przez uwodornie- niie kwasu o wzorze 11 w obeanlosci katalizatora, na przyklad platyny, WEtfywajacelgo na nasycenie podwójnego Wiazania, letcz nie powodujacego wo¬ dorolizy, Otrzymuje sie zwiazek o wzorze 12 W reakcji stosuje sie platyne osadzona na nosni¬ ku, np. na weglu lub zywice anioniltiowa typu Do- wex-l, sieoiowana zywiice polisityreno-itróijimietylo- benzylloialmlandlawa o cyklu wodorotlenowym.Ewenltualnlie zwiazki wyjsciowe o wzorze 4 mo¬ zna acylowac kwasami o wzorach 8, 11 lub 12 w celu utworzenia odpowiednich zwiazlków o wzo¬ rze 2 w któryim Ac oznacza rodnik acylowy kwa¬ su o wzorze 8 lub o wzlorze 11, albo o wzorze 12.Nastepnie zwiazek o wzorze 2, w którym Ac ozna- czla rodnik acyilowy kwasu o wzonze 8, mozna przepnowaldzlic w zwiazek o wzorze 2, w którym Ac oznacza rodnik acylowy kwasu o wzorze 11, dzialajac odczynnikiem Wittinga, a nastepnie uwo- djonnic do zwiazku o wzonze 2, w którym Ac ozna¬ cza rodnik acylowy kwasu o wzorze 112, sposobami opisianymi powyzej. Uwodorniienlie zarówno kwasu o wzorze 11, jak równiez acyllowego zwiazku o 10 15 20 25 30 35 40 45 50 55 60 I5 79078 6 wizonze 4, w kltóryim Ac oznacza rodnik acylowy kiwalsai o wzorze 11, da|je mieszamline cis i trans ruerów, która ewentualnie rozdziela sie na dro- przediwipradoweigo rozdzialu lub chromatogra¬ ficznie. Wyjsciowy kwas o wzonze 3, w którym R3 oznacza wioldór, uzyskuje sie przez poddanie kwtasiu o wizonze 11 Luib 12 wodorolizie w obecnosci katalizatora palladowego, np. paillaidu osadzonego na wegdu. Podoibniie zwiazki o wzorze 4, w któ¬ rym Ac oznacza rodnik acyiiowy kwasu o wzorze 11, jak równiez zwiazki o wzorze 4, w którym Ac oznacza rodnik acylowy kwasu o wzorze 12, przeprowadza sie w zwiazki o wzonze 4, w którym Ac oznacza rodnilk acylowy o wzorze 3, w którym R3 oznacza wodór, w ten sam sposób.Wyjsciowe kwasy o wlzJonze 3, w Jktórym R3 ozna¬ aza wodór, jak rówlniez zwiazki o wzonze 4, w kltóryim Ac oznacza nodriik acylowy o wzorze 3, w którym R3 oznacza wodór, mozna przeprowa¬ dzic adjpowiednio w zwiazki o wzonze 3 i wzorze 4, w którym Ac oznaaza rodnik aicylowy kwasu o wlzonze 3, w którym R3 oznacza gtrupe NH2, sposobem wyzej opisanym. Wyj'sdiowe kwasy o wzonze 2 otnzymuje sie przez dzialanie na kwasy o wzorach 11 i 12 bnomowadorem w kwasie octo¬ wym w celu usiuinieaia gnupy Z i zastapienia N- -wodoru gnuipa HR2, sposobem wyzej opisanym.Zwiaziek o wzorze 4, w którym Ac oznaaza rodnik aicylowy ktwasu o wzonze 11 i zwiazek o wzo¬ rze 4, w którym Ac oznaaza rodriilk acylowy kwa¬ su o wlzonze 12, przeprowadza sie w zwiazek o wlzonze 4, w którym Ac oznaaza rofdnik acylowy klwlasiu o wzonze 3, w ten siam spiosób.Mektóne z wyjisciowych prdduktów o wzonze 4 uzyskuje sde na drodze biosyntezy. Diinlkomycyne, mieltylo^6,8-dwuldezolksy^6-l(tnains-1nmetyllo^ipropy - lo-L-:2ipi'rloQidyinokaalbolksyiamiiido)' - l-ltilo-D-ery!tro-ia- -DHgialatato-;okltio|pliiranosytd oltnzyimiuije siie jako pro¬ dukt wytworzony pnzez alktynomyicyiny limkomy- cyndtwónaze, zgddnie z opisem patentowym St Zjedn. Am. nr 3086912. Zwiazkowi temu od¬ powiada, wzór 13, w którym R i R3 oznaczaja grupe aikullolwa, a RxH oznaaza grupe propylowa.Loinlkomycynla B, metyio^,8Hdwudezdksy-6Ktnans- -1nmetyilb-4neltylo-LH2-pirolildymokanbolklsyamiido)-1 - ^o-D^ryltoo^-D-ga/lakJtonOifltoipliirialniOzyd, o wzorze 13, w 'którym R i R3 oznaczaja grupe metylowa, a RxH azinaaza gnupe etylowa, jest równiez pro¬ duktem wyltwlanzonym pnzez ten sam milkroorga- niizm, wylhodowany sposobem podanym w opisie patentowym St. Zijedn. Am. nr 3.086.912.Unlkomycyne C, etylo-6,8ndwudezoksy-7^6-(itrans- -lnme;tylo-4ipriopylo-L-2ipdti^l,i!dynoklanbolksyamiido)- -lHtio-Dnery1ro-a-DHg!dlalktioHolktqpiinalniozyd o wzo¬ nze 13, w którym R oznacza gnupe etyllowa, RiH oznacza grupe propylowa, ta R3 oznacza grupe me¬ tylowa, uzyskuje sie, gdy proces zgodnlie z opi¬ sem patentowym st. Zjedn. Am. nr 3.086.912 pro¬ wadzi siie w Obecnosci etioniny. Linkomycyna, D, metylo^,8-dwuideziak!sy^6-(to^ liidynokadlbckByami^ D -galakto- oktopinanozyd o wzorze 13, w którym R oznacza gnupe metylowa RXH oznacza grupe propylowa, a R3 oznacza wodór, otrzymuje sie na drodze fer¬ mentacji, prowadzonej wedlug opliisu patentowego St. Zjedn. Am. nr 3.086.912 w obecnosci «-MTL, meltylo-e-am^o-e^-idwu^zoIksy-D-erytro-l-ltio - a - -DHgallalkbocMtoipiinainiozydu, zwiazku otrzymanego iprzez hydnazynollize liinlkomycyiny. Metylo-6,8^dwu- 5 dazclkisy - 6 - (itrains^^etylo-L-2Hpdrollidynokarlbokisy- amido)-lJtio-D-erytax)^a-D^gaiakto-okt^^ o wzonze 13, w którym R oiznacza gnupe metylowa, -RiH oznacza gnuipe etylowa, a R3 oznacza wo¬ dór, wytwarza sie równiez pnzez fenmientaoje, pro- 10 wadzona wedlug opisu patenitowego St. Zjedn. Am, nr 3.086.912 z dodatkiem' a-MTL. Plodobinie liin!kJo- mycyne K, etylo-6,8-ldwaijdezolcsy^6- lo-L-2-pinolidyiniakarlbolksyaimlildo) - 1-ftiio^D-erytnoHa- -D^galakito^oktoptiinainozyd o wzonzie 13, w którym 15 R ozinaicza gnuipe etylowa, —RiH oznacza grupe propylowa, a R3 oznatoza wodór, uzyskuje siie pnzez fermentacje, prlowajdzona wedlug wyzej wymienio¬ nego opisu patentowego w obeanosdi dodanego a-ETL, etyio^^amiino-6,8-'diw^ 20 -(t^-D- nefgo droga hydnazyinolizy liinlkomycyiny C. Rów¬ niez etylo-6,8- nolidynokarlbtctayamiMo)-1-tio^ D Herytrona-D^gallak- to-idtótoipiranozyd o wzorze 13, w którym R ozna- 25 cza gnuipe etylowa, —-^R{H. oznacza grupe etylowa, a R3 oznacza wlodor, otrzymuje sie przez dodanie a-ETL do fermentacji wedlug wyzej wspomnia¬ nego opisu patenitowego.Wyzej opisane produkty N-idemetylowe pnzez 30 prowaidzenie fermentacji w obecnosci a-MTL i a-ETL stanowia przyklady wyjsciowych produk¬ tów o wzonze 4, w którym Ac oznaicza rodnik aicylowy kwasu o wzonze 3, przy czym R3 aznaiaza wodór, który sposobem opisanym wyzej ewenituial- 35 nie mozna zastajplic grupa HR2, na pnzyklad w pnzypadku, gdy jest pozadane uzyskanie metylo- -6,8ndwudezK)kisy-6^(ltrans-l-etylo-4-|pr!apylo-L^2Hpi- nallidyinckianbolksyamifdo) ^1 ^tio^D^erytino-a-DHerytno- -a-Dngalakto^oIktoipJiranozydu luib etyOo 6,8ndiwuide- 40 zdksy-^-lCtirainisJljmetylo^-etylo-L-2ipinoliidynokar- boiksyami^-l-ltilo-D^erytro^a-DHgaliakitio - oktopdira - intpizyfdu albo etylo-6,8^dwUidezoksy-6H(traais-l^etyljO- -4^tyllo-L-2-pyrolidynokailbk]ks -U- Hi© - D - erytro^a-D^galakto-okltopinanozydu lriiib metyllo-6,8- 45 -d|wuidezofcsy-6-(ltirains-lHetylo^^ipyrolidyniokartbo- ksyamido)-l-(tio-D-erytro-a-D-galaikto - oktopirano - zydu.Dimkomycyne lub inny z wyjsciowych produktów o wzorze 4, który, posiada uklad Dnerytno, motana 50 przepnowaldzic w ukiad L-treo przez przeprowa¬ dzenie gnuipy 7-hydnoksy w grupe 7-okso, a na¬ stepnie z powroitem w gnupe 7-hydnoksy. Sposób ten pinzeidsitawiia sahemat 1 podany na rysunku.Na przyklad, linkcimycyne pnaez traktowanie s5 aoeltomem w obeianosai kwiasu p-itdlueilosullifoaiiono- wiego prizeiprowaidza sie w 3,4<)Hiizopropylidiejioliiin- koimylcyine, z której przez 'Utlenienie^ tlenkieim dhnomowyim otnzymuje sie 74^to-3,,4-0-izopropyli- deiioiilinklomycyne (imietylo-6,8Hdwuidezoksy-3,4-0-iizo- 60 prx|pylld^o-6^0trans-l-metyio-4-pno|pylo-^ idynolkarboksyamaido)^l-ltio^DHgliiceiro- a - Dngalakto- -okton€ipinano-7Huloizyld, który przez dzialamie bo¬ rowodorkiem sodowym pnzepnowadza sie w 7-epi- linklbimycyne (inietylo^,8idwudezokByH6- 65 meityllb-4-|pffopylo-L-2ipirolidynokarboksya(m^ -1-79078 -tio-L4jreo-a-Dngail'all^^olk)tlo|pdraniozy prodlulktów wyjsciowych wzoru 4, posiadajacy uklad D^eTyitno mozna przeprowadzic tyim sposo¬ bem w odpowiedni uMlaid D^treb.Poniewaz IMdomycylny wytworzone pnzez bio¬ synteze, Jak równiez cukry aminowe z nich po¬ chodzace sa tilo^iiikozydami meltylu albo etylu, to niekiedy pozadane jesit przeprowadzenie ich w niz¬ sze lufo wyzsze gfllikozydy. Czasami jest tez poza- dane przeiprowaidzenie któregokolwiek ze zwiazków o wzorze 1, 4 luib 7 w wyzsze lufo niizsze glikozy¬ dy. Moizna to osiagnac skutecznie przez reakcje tego zwiazku, poddawanego przemianie z merkap- taneim o wzorze R^SH, w którym R6 oznacza gru¬ pe alkilowa o nie wiecej niz 20 atoniach wegla, lecz admiiiemma Oid R, na przyklad, zie zwiazków o wzoriach 1 i 4, dzialajac meifciajpltalnem o wzorze RdSH, otrzymuje sie dwultioaceltale o wziorach 18 lufo 19, w których to wzorach X oznacza grupe hydroksylowa lub chlorowiec, które po traktowa¬ niu kwasem i/lufo ojgrzetwaniu ulegaja cylklizacji dajac zwiazki o wzorze 20.Sposób tein mozna stosowac bezposrednio do kaz¬ dego z wyjiadowych produktów o wzorze 4, na przyklad do zwiazku o wzorze 4, w którym Ac oznacza rodnik kwasu o wzorze 2, 3, 8, 11 i 12.Otrzymanie produkty, poddane hydrazynoilizlie daja zwiazki o wzorze 21, które mtoizmia N-acylowac w sposób wyzej opisany kwasami o wzorach 2, 3, 8, 11 i 12, uzyskujac zwiazki o wzorze 20, w któ¬ rym X oznacza gnu|pe hydroksylowa. Siposób mo¬ zna sjtosowac równiez do produktów wyjsciowych o wztcirlze 7. Nia przyklad,. a-MTL po poddaniu traktowaniu merkajpltainem etylowym, a nastepnie cylklizacji w sposób opisany wyzej, przeptrowadza sie w a-ETL.Alternatywnym sposobem wytwiarzaniia zwiazków o wzoraich 18 lufo 19 jesit biX)niowanie produktu wyjsciowego, a nastepnie reakcja z merikaptanem zgtadinie ze sclhematem 2. Produkt wyjisicdlowy o wzorze 22 rozpuszcza sie w wodzie w posltaci roz- puiszczallneg solili, na przyklad chlorowodorku i wiproiwadza sie bnam chlodzac, korzystnie do temlperialtury od —10 do 20°C. Korzystanie wodny rozitiwÓT dhlJodtzi sie do temperatury 0°C i wknapla brom. Birotm stosuje sie w ilosci stechiotmetrycz- nej, a imiainowklie 1 mol bnomu na mol produktu wyjsciowego, jakkolwiek mozna stosowac ilosci wieksze lufo mnieijsze. Rorzysityny jesit lekki nad¬ miar bromu, wynoszacy 5^20°/o. Poczatkowo brom zasitepuje gruipe RS— i powsitaly produkt posred¬ ni hydroliizaije do oukru, w którym ptiranoza o wzorze 23 jesit w równowadze z allldoza o wzo¬ rze 24. W dbeenosci kwasu, na przyklad kwasu soflinego, lufo innego silnego nieutilenjiajaaego kwasu, takiego jak kwas p^tic^enosulifonowy i zywice anioniltcwe typu kwasu sulfonowego, merfcaptan o wizorze ReSH reaguje z cukrem o wzorze 23 lub 24, przy czym powsltaje tiogOlikozyd o wzorze 25. Równoczesnie molze powstawac dwuacetal o wzorce 18 lufo o wzorze 19, który po dddzieleniu mozna cyfclizciwac, jak opisano wyzej, do bardziej pozadanego zwiazku, a mianowicie tioglikozydu o wzorze 25, Mechanlizim dzialania odczynnika Ryden'a, w wy- 10 15 20 25 30 35 40 45 50 55 60 niku którego wylsltepuje zastapienie grupy 7^hydro- iklsy- chlorow/ceim, nie jesit w pelni zrozumialy.Przypuszczalnie jddnakze mechanizm ten powoduje zmiane w konfiguracji. I tak ze zwiazku o kon¬ figuracji D^erytro powsltaje zwiazek 7Hohlorowiec o kcimfilguiraojii L-treo.Odczyniniki Rydon'a o wzorach 26, 27 i 38 wy¬ twarza sie .przez doldlainie chlorowca do trójfemy- lofoiSifmy lufo trójifenylofosforynu lufo prziez doda¬ nie halogenku alkilu do trójfenylofosforynu. W wzoraclh 26, 27 i 38 X oznaicza dhJlorowiec, na przyklad dhlior, brom i jod (Rydon i immi, J. Ohem.SfoC. 2224 (19S5); ibiid, 2281 (1954); ibild, 3043 (1956).Odczynnik Rydc;n'a mozna wyltwarzac ki siitu przez doldamlie dhlonowca lub halogenku metylu do roz¬ tworu trójfenylolosfiiny aOlbo tróljfeinylioiflosilorynu w rozpuszazalniku obojejtnym, takim jak aceitoni- tryi luib dwumetyioftMlmaimild, lufo mozna go po wytworzeniu wyoldrebnic. W kazdym przylpadku reakcja z liinkomycyna lub jej analogiem naslte- puje przez wiprowaidzenie w zetkniecie z dckzyn- niikiem Ryldlante w ofooljetmym rozpaiszozaMku na przyfcftad w acetoniltrylu lufo w dwuimeityloforima- miijdzie, alz do uzyskamdla pozadanego zastapienia gruipy 7-hydiioksyloweij chlorowoem. Reakcja prze¬ biega w intoffimalnej temperaturze, jalWkodwiek mo¬ zna sltosfowac lekkie podgrzanie, jezeli jest to po¬ zadane. Korzyisitna temtperiatura reakcji jest tem¬ peratura okolo 20°C-^55°C. Produlkt odzyskuje sie z mieszandlny reakcyjoej w znany siposób, np. od¬ sadzenie, eksftoahowainie za pomoca rozpuszczalni¬ ka iltp. Korzysltnie miiesizianiine reakcyjna traktuje sie aikoftioliem metyllowyim w celu rozlozenia nad¬ miaru dclczyninilka RydemJa odsacza w celu usuinie- dila osadu substaniajii nielroz^uszlczallnyiclh takich, jak tlenek trójfenyflblfotefiiny powsltajaicy w czasie reakcji, a nalsitepnie odzyskuje sie ptrojdukt kon¬ cowy. Alkohol metylowy mozna idodalwac przed, allbo po fiUtnacji. Korzylsltin-ie po obróbce i prze¬ saczeniu miesizanina reakcyjna odjparowuje sie do suidha i oczyszcza przez eks'trahowiainlie rozpusz- czalllnikieim lufo/l chr^omlaltogiraiiiczniie. zwiazki o wzorze 1, w którym Aic oznacza rod¬ nik acylowy kwasu o wzorze 2 i 3, zwiazki o wzorze 4, w którym Ac oznacza rodnik ateyflowy o wzorze 2 i 3 oraz zwiazki o wzorze 7 wyste¬ puja aiibo w postaci protonowanej lub nieprotono- wamej w zale»zmois(ói od wartosci ,pH otoczenia. Je¬ zeli zaimierza sie otrzymlac zwiazek w polstaci pro¬ tonowej, to przeprowaldzia sie go w sól addycyjna kwasu, w przyipaidlku zas wystepowania zwiazku jako wolnej zasady, wówczas ma on pkxsltac niepro- tanowa. WloOine zasady mozna przeprowladizac w sta¬ le sole addycyjne kwasów przez zobojetnianie wol¬ nej zasady oo^powiednim kwasem do wantosci pH ponizej 7,0, korzysttnde do War.tosci pH okolo 2—6.Oclpowiedlniimi kwasami do tego celu sa kwas sol¬ ny, kwas siarkowy, kwas fostflorowy,. kwas tio- cyjanowy, kwas fluorokrzemowy, kwas szescioflu- oroariseinowy, kwas szesbibiluoiroifosiroiowy, kwas octowy, ikwas burszitynowy, kwas cytrynowy, kwas mlekowy, kwas maleainbwy, kwas fumarowy, kwas pamowy, 'kwas choOeihowy, kwtas palmiityniowy, kwas sluzowy, kwas kamforowy, kwas glutarowy, kwas glilkolowy, kwas ftalowy, kwas winowy, kwas9 79078 10 la/uryinowy, kiwias stearynowy, kwas salicylowy, kwas 3rfenylosalicylowy, kwas 5-fenylosalicylowy, kiwais 3nmetylioiglutarowy, kwas aitosulfobenzoeso- wy, kwas cyMobetasainosulfoiniawy, kwas cyklopen- tanopriopitaowy, kwas 1,2-cyklOheksainddwulkaTlw^ fcsylowy, kwas 4HcyikI^h€lksainiolka(rtK)lksyioWy, kwas okt^decenyiabuirszitynowy, kwas oktanylolxiirszty- nlowy, kwas meltainosulfanowy, kwas foenzenosulfo- nowy, kwas heliaritynowy, kwas Redinecka, kwas dwulmetyitodwultdlokar^ kwas cykloihefesy- lOsulIfanylowy, kwas heksialdecylosulfamylowy, kwas oktadecyiosulfamylowy, kwas sorfainowy, kwas mlonodbloroodtlowy, kwas unldecyilowy, kwas 4'-hydroksyaKotoeflizeiio-4Hs^^ kwas oktylo- decylosiarkowy, kwas pikrynowy, kwas benzoeso- wy, kwas cynamonowy i tyim ptadolbne kwasy.Sole addycyjne kwasów mozna stosowac do tych aaimych celów co wolina zasade. Ponadto, dla aazysziazeinia wdllniej zasady przelprowaidlza sie ja nip. w niezrozpuszicizaina sól, taka jialk pdlkrynian, która oczyszcza sie na przyklad przez ekstraho¬ wanie rozipusaczainilkiem, i ipraemywainlLe, chroma¬ tografie, frakcjonowana ekstrakcje cieczy — cie¬ cza oraz krystalidoiwanie, a nastepnie odzyskuje z niej wolina zasade traktujac aLUkaliaimi lub dla wyltiworzenlia innej solid poddaje reakcji podwójnej wymiany. Moizna tez wcflina zasalde przeprowadzic w sól rozlpusaozalina w wodzie, taka jak chloro¬ wodorek lufo siarczan i wodny roztwór soli eks- tralhiowac róznymi nie iriieszaljacymii sie z woda rozpuszczalnikami, a nasltepnlie regenerowac wolna zasaide lub przeprowaidzic ja w inina sól przez re- alkcje po Widlne zasady o wzorze 1, w któryim Ac ozna¬ cza radlnilk acylowy kwasu o wzorze 2 i 3, wolne zasady o wzorze 4, w którym Ac oznadza rodmilk aicyllOwy kwasu o wzorze 2 i 3, oraz wolina zasade o wzorze 7 mozna stosowac jako buifloiry lufo anty- -4qwasy to jest srodki zobojetniajace kwasy. Zwiaz¬ ki o wzonze 1, 4, 7 reaguja z izocyjanianami, da¬ jac uretany, które moga byc stoofwiane do mody¬ fikowania zywic ploliureltainowych. Zwiazki o dlu¬ gim lancuchu na przyklad te, w których grupa HR2 oznacza grupe alkilowa o wiecej niz 8 ato¬ mach wejgila, posiadaja wlaslaiwosici powierzchnio- woczyinne i mozna je stosowac Jako czynniki zwil¬ zajace i emailgujape. Sól addycyjna kwasiu tiocy- jamowiegb w reakcji koodensaeji z aldehydeim mrówkowym daje substancje zywiczne uzyteczne jalko imhibdltary wytrawiania (opisy patentowe St.Zjedn. Am. nir nr 2425320 i 2606155). Wdtoe zasa¬ dy sitanowia równiez dobre nosniki kwasów tru¬ jacych, np. sole addycyjne kwasu fluortofcrizemo- wego stosuje sie jalko czyniniM zabezpieczajace pdnzecdw molom (opisy patentowe St. Zjedh. Am. nir nr lv.915.334 i 2,075.359), a sole addycyjne kwasu sziescioflluortolkrzemlowegio i kwasu szeslciofluorofo- sforowego stosowane sa jako srodki pasozytobójcze (opisy patentowe St. Zjeldn. Am. nr nr 3.122.536 i 3.122.552).Bliskie analogii linkomycyn, na przyklad zwiaz¬ ki, w któryiclh grupla -^RiH oznacza grupe ois- lulb transalfcilowa o nie wiecej niz 8 atomach we¬ gla, R3 ozniaaza grupe metylowa lub etylowa, R oznacza grupe alkilowa o nie wiecej niz 8 ato¬ mach wegla, posiadaja wlasciwosci bakteriobój¬ cze, przy czyim wlasciwosci niektórych zwiazków sa zblizone kub przewyzszaja wlasciwosci linfcomay- cyny i moga byc stosowane do tyiclh samych ce¬ lów, oo linkomyicyna. Inne analogi i izomery wy¬ kazuja podobne wlascaiwlosci balkteriobójcze, lecz w mniejiszyim stopniu i moga byc uzywane dla tych samych celów co linkomycynla, gidy nie ma zalstirzezen co do wiekszych dawek.Nizej pddane przyklady wyjasniaja sposób we¬ dlug wynalazku, nie ograniczajac jegk zakresu.Czesci i procenty sa czesciami i procentami wa¬ gowymi z ilosci rozpuszczalnika podane sa obje¬ tosciowo, o ile nie okreslono iniaczej.Przyklad I. 74nxinio-l7HdezOksyli|]il^^ i jiej óhlkMtowodorek.Rloizltwór odczynnika Rydemte ptrzygofoowuje sie przez mieszanie suclhegio roztworu 52,6 g (-0,2 m) trójlfenyloflostfihy i 800 ml acelttonliltiryllu w tempe- r-altuirze 30*C w srodtowiiislku azotu i po 20 minu¬ tach dodaje sie 10 ml (0,19 m) bromu. Po dalezytm miesizaniiu w ciaigu 10 minut doidaje sde 8,2 g linlkomycylny i miesza w temperaturze 30°C przsz 18 gioidzin. Wyltraioa sie bialy osad. MielszaJnalne filturje sie, a osad odrzuca. Do przesajcau dodaje sie 100 ml aflkoholu meltyioweglo, a nastepnie od- panoiwulje rozpusizczalnik pad próznia. Kleista po- zJos!ta'losc rozpusaoza sie w 100 ml aflfeohlalu mety- lojwegb, rozcienlcza 1800 ml wody i szesediolkrotnie elksitiralhuje 200 ml ipioncljami eteru. Wydiajgi ete¬ rowe Odrzuca sie wodna faze dioprowladza sie do wartosci pH = lii dlzialaijaic wodnym raztwarem KOH, a nasltepnie czterokrotnie ekstrahuje sie 200 ml pioriojami chlarku metylu. Wyciajgli suszy sie i ódjparowuje, otrzymujac 11 g zóltego osadu, kltóry oozyislzcza sie chroniatogiriafiiclznie naid 1 kg zelu krzemowegfo stosiujac jako rozpusz<3zailnJk al¬ koholi metylowy i ohloroforim w sittosuinlku objeto¬ sciowym 1: 9. Nlas'tepnie zbiera sie 1200 ml przed¬ gonu i lajozy sie 22 frakcje po 56 -ml. 6 ostatniclh fnakcji (17—^22) umiiesizciza sie w zbionnJiku i od¬ parowuje do sucha uzyskujac 2,8 g 7-bromo-7-tde- zoksyllinkamycyny. Produkt ten prizelprowaidiza sie w bromowodorek piraez ilozpusziczenie w wod'zie, dodania HBr do wartosci pH = 1, OdfiUtrlowanie i lilofi!l'ilzdcje. BriomciWodorek posiadal aD + 114° (C, 0,9314, H2O). Oltrizymuje sie nastepajajce wyni¬ ki analizy: obldiazlano dla C^H^Br^^O^S; c 39^8; H 6,23; N 5,09; S 5,83; Br 29,04; 2nlalezi|ano: C 39,64; H 6,19; N 5,07; S 6,04; Br 28^9.W mieijsice bromu mozna podstawic inne chlo¬ rowce na przyklad: w przypaldku chloru uzyskuje sie 7^dhlotro-7^ezdksyQd^ która jest identyczna z produktem otrzymanym przez chlo¬ rowanie linkomycyny chlorkiem tionylu. Zamiast trójfenyMosfiny mozna stosowac fosforan trójfe- nyiowy. Równiez w tym przypadku mozna uzyc halogenku metylu zamiasit ahlorowca. W miejsce linkomycyny mozna stosowac dmne linifcomycyny lub jej analogi. W ten sposób stosujac jako lin- komycyne linkomycytne C otrzymuje sie 7^bromo- -7-tde2olksyiliinkamycyneC. i: Linkoimycyne C wytwarza sie przez reakcje lin¬ komycyny z merfcaptanem etylowym, otrzymujac dwutioaoetial dwuetylowy, który nasltepnie ogrze- 10 15 20 25 30 35 40 45 50 55 6011 79078 12 wia sie w dbeanosci kwasu pHtoluenosulfonowego lToJb stapia. 6,8^dwuidezokisy-6-!(tm'ris-l-inetylo-4-irQpyl'0-L-2-pi- rolMyinioikairl^IksyamLdoJ-D-erytTo-DHgalalkito- aide - hydooflctozo-idwuetyloaioacetal o wzorze 28. Do je- dnolitrowej trójazyjnej kolby wlewa sie kwas sol¬ ny (150 cm8), merkapitan etylowy (50 cm8, uprzed¬ nio ochlodzony do temperatury 0°), a nastepnie chlorowodorek linkomycyny i( 15,0 g). Po 5 godzin¬ nym mieszaniu mieszadlem magnetycznym w tem¬ peraturze pokojowej, mieszanine rozciencza sie równa iloscia lodowatej wody, a roztwór ekstrahu¬ je technicznym heksanem (Skellysolve B). Wyciagi te odrzuca sie. Wiefkszosc kwasiu nautiralizuje sie przez osltndzne do!dawanAe stalego wiodorotlenfcu po/tasu (100 g), utrzymujac toniperialore dobrze wymieszanej mieszaniny reakcyjnej w granicach 20^30°C, chlodzac ja suahyim Hodiem aiceitoiniowym.Staly chlorek potasu odfiiltrowuje sie, a osad do¬ kladnie przemywa cshloTodtoiTmem. Do przesaczu dodaje sie dodatkowo okolo 150 om8 chloroformu i mieszanine (miesza mieszadlem magnetycznym, a nasltejpoie doprowadza wartosc pH do 10 przez dodanie wodnego roztworu wodorotlenku sodu (2 N). Osad chflor-otforirnowy oddziela sie wodny osald dokladnie ekstrahuje chloiroifommeim, polaczo¬ ne ekstrakty dwukrotnie przemywa woda i suszy nad bezwodnym siarczanem sodu.Po usunieciu rozpuszczalnika w temperaturze 30°C, w prózni, otrzymuje sie pól-sitaly osad, z którego po przekirysitalizowaniu z aceltonu uzy¬ skuje sde 5,41 g — 6,8-dwudezoksy-6H(tranis-l-me- tylo - 4 - propylo - pirolidynokarboksyamido)-D-ery- tro - D - galakto - aldehydo-oktozo-dwuetylodwutio- aceibad w postaci bezbarwnych spdaszczanyclh igiel o temperaturze topnienia 130—132°C. Z zageszczo¬ nych roztworów macierzystych uzyskuje sie do¬ datkowa substancje o temperaturze topnienia 129— 131°C (1,50 g). CaJboiwitta wydajnosc 6,91 g 42,4°/o).Analiza: obliczono idOla 02^^0^282; C 52,25; H 8,77; N 5,81; S 13,29%. Znaleziono: C 52,38; H 8,7,1; N 5,93; S 13,46%.Cyklizacja w linkomycyne C Jedna czesc ikazdego poprzednio otrzymanego dwuiacebalu dwueltylowego i jednowodzianu kwa¬ su p-ftoluenosulflonowego ogrzewa sie pfod kolum¬ na zwrotna w 25 czesiciadh aodtoniltirylu, az do uizyisikania istotnej aktywnosci antyfoalkteryjnej.Mieszanine reagujaca chlodzi sie, odparowuje do sucha i oczyszcza chromatograficznie na zelu krzemowym, sltoisujac mieszanine rozpuszcizalniJko- wa ootan etylowy, aceton i wode w sitosainku 8:5:1. Frakcje 102 do 131 wylkazuija dzialanie anitylbafoteryjine. Z tych fralkcji, frakcje 105—125 uimiesizicza sie w naczyniu, odparowuje do sucha i przekrysitaildizlowuje z acetonu, zakwasza kwasem solnym i przekrysitalizOwuje, rozpuszczajac w wo¬ dzie i dodajac aceton w celu uzyskania kryszta¬ lów chlorowodorku liinlkomycyny C; temperatura topnienia wynosi 149—153°C.Otrzymany diwuacetal dwuetylowy podgrzewa sie do temperatury 260°C przez okolo 3 minuty, (stwierdza sie zapach merkapltianu etylowego).Z produkttu po ohirioimatolgraficznym oczyszczeniu, w sposób poprzednio opisany, uzyskuje sie lin¬ komycyne C.Wytwarzanie linkomycyny C przez fermentacje Chlorowodorek linkomycyny C przygotowuje sie w splosób nastepujacy: Skos glebowy grzyfcka Stireipltamyceis linlkoilnenisiis var. linlkolnenisis, NURL 2936 uzywa sie dla zaszczepienia serii 500 ml kolb Erlenmeyera, z których kazda zawie¬ ra 100 mil pozywki siewnej skladajacej sie z na¬ stepujacych substancji: yeastoflac V10g, jednowo- dzian glukozy 10 g, N-Z-amina Bu/5g, woda wo¬ dociagowa 1 d.I) Yeastolac jest produktem hydrolizy komórek dirozidlzy.II) N-Z-amina B jeslt enzymatyczna tnawienna kazeina Shaffieilida.Wartosc, pH prestterylizacji pozywki siewnej wy¬ nosi 7,3. Posiew roziraslta sie przez 2 dni w tem¬ peraturze 28°C na obrotowej ws/brzasiarice Gump'a, o 25i0 Obr/imin. 5% szczepionki posiewu opisanego powyzej, do¬ daje sie ido kazdej z 30^500 ml kolb Erlenmeye- ra, z których kazda zawiera: jednowodzian gluko¬ zy 15 g, krochmal 40 g, melasa 20 g, plyn pepto- nbwy Wilsona Nr 1591) — 10 g, plyn, w którym moczono kukurydze — 20 g, weglan wapnia 8 g, smalec — 0,5 ml, woda wodociagowa (q. s) — 1 litr jako srodowisko fermenitacji. 1) plyn peptonowy Wilsona nr 159 jesit preparatem proteinowym po¬ chodzenia zwierzecego enzymatycznie hydrolizo- wianym.W czasie szczepienia dodaje sie DL^etioniny do ostatecznego stezenia 2 mig/iml.Zawartosc kolb zbiera sie po 4 dniach fermen¬ tacji w (temperaturze 28°C na wisitmza&ance Gump'a o 250 obr./min. Próba w analizie S. lutea ponizej opisanej daje wynik 200 mlg/iml. Calko¬ wita ilosc osadu pofermentacyjnego wynosi okolo 20 g/liltr.Oczyszczanie CaJly zacier (235 litrów) z fermenltaoji DL-etio- ninowej przefilitrowuje sie, dodajac srodek pomoc- niczy. Placek z grzybem przemywa sie woda i od¬ rzuca. Prizefiilltrowany zacier i popluczyny wodne (275 litirów) miesza sie w ciagu 45 minuft z 12,5 kg wegla aktywnego i 2,5 kg ziemi okrzemkowej.Mieszanine filtruje sie i przesacz odrzuca. Placek z wegla przemywa sie 60 litrami wody, wode wy¬ lewa, a placek przemywa 70 litrami 20% wodne¬ go roz3tw rozltworu acetonu odrzuca. Nasitejpnie placek plu¬ cze sie dwulkrotnie 100 litrowymi porcjami 90% wodnego roztworu acetonu. Plyny pluczace laczy sie (215 litrów) i rozltwór zageszcza do objetosci 18 lirbrcw. Warttosc pH konoantraltu doprowadza sie do wiellkosci 10,0 za pomoca 50% wodnego roz¬ tworu wodonotlenlku sodu i trzylkrotnie dksitrahuje piarcljami po 20 litrów clhllorlku metylenu. Wyciagi chlorku metylenu laczy sie (60 litrów) i zateza do uzyskania oleistego preparatu (7,(14 g), aawie- 10 15 30 25 30 35 40 45 50 55 6079078 13 rajacego linkomycyne i linkomycyne C, w rów- nyidh ilosiciaoh i obie w postaci wolnych zasad.Preparat ten rozpuszcza sie w 200 ml chlorku metytaiu. Rozltiwór fiUtinuje sie, a nafsltejpniie zalteza do sucha w prózni. Pozostalosc rozpuszcza sie w 100 ml 1 N metanolowego chlorowodorku. Roz¬ twór metandlowy miesila sie nasltejpinie z 3,2 li¬ trami eteru. Wytracony bezbarwny, zanieczyszczo¬ ny chlorowodorek liinlkloimyicyny i chQJarowodorek liinlkfoimyicyiny C oddziela sie przez filtracje i su¬ szy; wydajnosc — 7,14 g; próba na Saircina lu/tes wykazuje wartosc 940 mcg/mg. Próba na Sarcina. lultea przeprowaflza sie na agarze zbufiorowanytm do watftosci pH 6—8 buforem fosforanowym o war¬ tosci pH = 7,0 (0,1 M). 0.08 ml roztworu za¬ wierajacego badana siutolsltanjoje umieszcza sie na krazku próbnym o pojemnosci 12,7 ml, który na¬ stepnie luirnieisacza sie nia plytce agaru obsianego mikroorganizmem konltrolnym. Chromatografia oiemkiowairsftwowa wykazuje obecnosc zarówno chlorowodorku linltóamycyny, jak i linfcomycyny C, w przyblizeniu w jednakowych ilosciaioh.Zanieczyszczony chlorowodorek linkomycyny C (7,0 g) rozpuszcza sie w 20 ml wody i 20 ml al¬ koholu buityiloiwego, dofprowadza wartosc ipH do 4,'2, dzialajac IN HC1, a nastepnie roziiwór roz¬ dziela na przecilwptadowym aiparfacie rozdzielaja¬ cym ma 1000 frakcji. Analiza metoda chromalto- grafii cienkowarstwowej wykazuje, ze frakcje 135 dio 190 zawieraja linkomycyne C. Frakcje te laczy sie, a roztwór zageszcza, a nastepnie suszy ze sta¬ niu zamrozenia uzyskujac 2,44 g chlorowodorku linfcomycyny C wykazujacego w próbie Sarcdna lultea waritosc 1400 imog/mg. 500 mg tego prepa¬ ratu rozipuszcza sie w 2 ml wody. 1 ml alkoholu meltylowego i 100 ml acetonu a nastepnie rozitwór filtruje. Przesacz miesza sie z eterem az do mo- miemitiu wytracenia sile krysztalów. Mieszanke utrzymuje sie w temperaturze pdkoj'Owej przez okres 1 godziny. Krysltaliiczny dhlccdwodarek lin- komycyiny C (szesciany) oddziela sie od roztworu przez dekantacje. Krysztaly krystalizuje sie z 1 ml woidy, 1 iml alkdhdlu metytlowego, 80 nil aceitonu i 20 mi eteru; wydajnosc 250 mig krystalicznego chlorowodorku linfcomycyny C (szesciany).. Ciecz ziniald osadu pozostawiono na 4 godziny w tempe- raltunzie 5°C. Krysztaly chlorowodorku (ilgly), fil¬ truje sie i susizy; wydajnosc 1\50 mg (krystaliczne¬ go idMiordwddorfcu linikomycyny C (iigly) o tempe¬ raturze topnienia 151—il57°C.Linkomycyne mozna otrizymac takze w inny sposób. Chlorowodorek linkomycyny (8,85 mig— 0,02 mldle) rozpuszcza sie w 20 ml wody, chlodzi db temperatury 0°C i miesza, dodajac kroplami, w ciagu 1 mimulty, brom (3,52 g—0,022 mola). Na- sitepmie dodaje sie nrerikapltan etylowy (25 ml) i miesza przez 2 igodziny w temperaturze 25°C.Klarowny, bezbarwny dwufazowy ufclajd (imerkap- tan etyilowy jiest sitosunlkiowo trudhorozpusiziczalny w wodizie) chlodzi sie w kapieli lodowej i wpro¬ wadza do niego za pomoca belkotki przez okolo 5 miihiult gazowy chlorowodorek. Ddlnia wodna faza zabarwia sie na czerwono. Mieslzjaniine reakcyjna ekstrahuje sie nastepnie 3nkirothie 100 ml porcja¬ mi heksanu tedhniicznego {„SkeHysolYe B") i do- 14 daje wodny rozitwór wodorotlenku sodu dla do¬ prowadzenia fazy wodnej do wartosci pH = 11.Faze zasadowa ekstrahuje sie dokladnie chloro¬ formem. Wyciagi Chloroformowe przemywa sie 5 nasyconym riozltiwarem dhlorfciu sodiu, siuszy i od¬ parowuje w prózni uzyskujac 6,2 g bialego osaidu. 4,8 g tego osadu ohromatogirafiuje slie 800 g zelu krzemowego sposobem opisanym w pnzyJkftaidizie II, stosujac jako rozpuszczalnik uklad alkohol mety- 10 Iowy — chloroform w stosunku 1 : 7. Po odpedze¬ niu 800 im! przedgonu zbiera sie 80 frakcji po 25 mil kazda. Frakcje 40^58 laazy sie i odparo¬ wuje do sucha, a pozostaly osad przekrystalizo- wuje z acetonu uzyislkujac 0,5 g subsitatnicji iden- 15 tycznej z idwuetylodwutioacetalem otnzymanym weldLug poprzedniego opisu. Frakcje 65—75 laczy sie, odparowuje do sudha i rozpuszcza w miesza¬ ninie 5 ml alkoholu metylowego i 400 ml eteru dwuetyflu. Dodaje sie gazowy chlorowodorek 20 i zbiera wytracony bialy osad. Po fcrysftaliizaicjii z wodnego roztworu acetonu otrzymuje sie 0,5 g chlorowodorku 'llinkomyicyny C, idenityczniego z oitrzymianym wedlug pdprzedniiegio opdsiu.Inne alkilo 7^dhlorowco-6,7^8^trójide2oiklsy^6- 25 -/(trans - 1 - metylo-4-propylo-L-2-pyrolidynokarbo - ksyamiido)-l-itio-«-D-g^lalktookitapiranozydy ofcrzy- mujie sie przez zastapienie merlkaptaniu etylowego z popirjzediniej czesidi opisu merkaptanami alkilo¬ wymi takimi jak na przyklad merklaptanem pro- 30 pylowym, bultylowym, pemtylowyim, hetasylowym, heptylowym, dkitylowyim, nonyloiwylm, decylowym, unideicyloiwym, dodecylowym, Wdecyllowym, tdtra- decyllfowym, pentaidecylowyim, heksiaidecyHowym, heip!ta(decytlowym, oktadecylowym, mionaidecylowym 35 i eikozylowym lub ich izomerycznymi odmianami, merkaptanaimi cyteloalkilowymi, na przyklad merkaptanem cylklopropylowym, cyklobutylo- wym, cyklopendyUowym, cylklolheksyllowym, cyfklo- heptylowym, cykUoolktylowym, 2nmieityllocylklopen- 4o tylowym, 2,3-dwaimdtyUocykldboity(llowylm, 2Hmety- loicylklobultylowym i 3-cyiklopenitylopriapylliowym lub menkaptanami ii aralkidowymi na przyklad: mer¬ kaptanem benzylowym, fenetylowym, 3-fenltylo- ipropylowym i a-nafltylometylowym, dtirzymoje sie 45 ddjpiowiednie lalkilowe, cykloallkilawe i arafeidiowe 6,8-dwudezoksy-6-[(trans-l-metylo - 4 - propylo-L-2- ^p!irolidynióka]^oksylamildo)^14iilo-DHeryfteOH^ lalkto-iolktopiranozyidy, które w sposób ipoprzedinio opisiany iprzeiprowaldza sie w ddplawiednie alfldlo- 50 we, cylkloalkiilowe i arallkilawe 7-chfloilbiwico-6,7,'8- Htrójdezoksy^6n(ltoalns-/I Hmetyllo-4-prapylio-L-^Hpliro- liidyndkarlboksyam,ido)-1 ^io^a-DHgadatetOHokltanbpi- ranozydy zarówno zwiazki 6,8-dwuldezoksy, jiak i 7-\ohloro(Wcio-6,7,8Ht[ró;jdezoksy, w któirycn girmpa a'l- 55 kilowa jest gruipa propylliowia, bultyiLawa, penltyllo- wa i hdksylowa sa szczególnie siku-tecanymi srod¬ kami antybakteryjnymi i posiadaja to samo wid¬ mo, co linkomycyna i równa lub wieksza aktyw¬ nosc.W W przypadku, gdy linkomycyne zasitajpi sie 6,8- ndwudielzdksy-e^trans-llMmetylo- lulb l-etylo-4-)bu- tylo-L-2-«pirolidynokarbolksyamiido)-l^o-Dnaryti^ ^a-Dngaaiaikto-oktopiiraniazydem metylu, oltirzyimiuje sie ddlpowiiedni zwiazek 7-br'Omo-7-(dezoksy, 7^bro- 65 mo - 6,7,8-trójdezoksy-6-i(trans-l-metylo-l-etylo - 4 -15 79078 16 butylo-L-2-pirolidynokarboksyamido)- 1 -tio - a - D - Hg!a3dkfto-ioltótiO(pdiraHiozyd imeitylu o tydh samych wlasnosciiach anitylbaklteryjnych, co liiinkomycyna i równej lub wiekszej aktywnosci.Przez zastapienie cis epiimerów otrzymuje slie 7^briomo^6,7,8-ttii^jldezolksy-6H0oiiSnlHmietyl;o i 1-ety- lo-4-ibuitylo-L-i2Hpiinnolidynoikarboksyamido) ^1 Slo^a- -DHgiallalkttlo-oikltojpliinainHDizyidy meitylu, wykazujace te samie wlasnosci anitylbakteryjine.Cis i trans-eplimery stosowane jako materialy wyjsciowe. 4-butylideno-l-karbobenzoksy-L-prolina i jej sól cyldoheksyloaminowej.Wodorek sodu (19 g) jako 53°/o zawiesine w ole- - }u mmeraOnym ogrzewa sie z 350 mil dwometylo- suOtfofllenku w temperaturze 70—75°C, az do za¬ konczienlia reakcji (okolo 30 mimiult).' Po ochlodze¬ niu do temperaltiuiry 32°C dodaje slie 16,2 g brom¬ ku butylioitirólJEfenyaofostoiiiiaweigo i oiiesza przez 1 gbldizine do calkowitego zakonczenia reakcji. Do¬ daje s&e roztwór 26 g 44setonl4Laribobenzofcsy*L- proliny w 100 ml dwumetylosuWottaiku i uzy¬ skana mieszanine ogmzewa w ftemperiaituinze 70°C prizez 3 gadziny. Mesizandne reakcyjna chlodzi sie dlo temiparaituiry 25°C i dodaje 1 litr 2,5°/o wod¬ nego nozltwonu kwasnego weglanu potasu. Miesza¬ nine pnzeimyiwa sie dwukrotnie 700 imi porcjaimi eteru, eter usuwa sie i ponownie ekstrahuje 1150 mil 2,5°/o wodnego rozitworu kwasnego wegla¬ nu potasu. Rozitiwory kwasnego weglanu laczy sie i zakwasza kwasem siolnyim. Zakwaszona miesza- nline ekstrahuje sie czterema 500 ml pioncjianii ete¬ ru, polaczone wyciagi eterowe pnzeimywia 250 ml wady, tuziema porcjami po 250 mi nasyconego wodnego roztworu kwasnego sliarczianu sodu i 250 md wody i suszy nad bezwodnym siarczanem so¬ du. Po odparowaniu rozpuszczalnika w prózni otrzymuje sie 24 g oleistej 4^buJtylideno-l^karfbo- benizokisy-Liproliny.Piozostalosc rozpuszcza sie w 31 ml aceitonitry- lu, (traktuje 18 ml dwucykloheksyloaminy i za¬ mraza. Kryszitaly przemywa sie acetonlitrylem i su¬ szy w prózni uzyskujac 21 g (46,8%) krystalicznej soli dwucykloheksyloatminiowej o tempera/tiurze topnienia 136—140°C. Po dwukrotnym przekrysta- ldizowaniu z acetoniitirylu otrzymuje sie próbke analityczna o temperaturze topnienia 142—144°C; sfarecalnosc \a\D — 4° (C = 0,99, CH03). Anali¬ za: obliczono dla C29H44N2O4 C 71,86; H 9,15; N 5,78; znaleziono: C 71,69; H 9,30; N 5,74.Dziesiec gramów soli dwucytolohefcsyloaiminowej 4^butyiiden;onl-fcaTtbobenzioksy-L-|prolliny wytrzasa sie z eterem i nadmiarem 5°/o wodnegio roztworu wodorotlenku (potasu az do calkowitego zaniku osialdu. Warstwy oddziela sde i kazda z nich plu¬ cze. Wodna warstwe alkaliczna laczy sie z poplu- ozyniami z warstwy eterowej i zakwasza 4N-kwa¬ sem solnym. Mieszanine ponownie ekstrahuje sie eteireim, a wyciagi eterowe laczy, suszy nad siar¬ czanem sodu i odparowuje w prózni uzyskujac 6,3 g (93%) 4-bu!tyliideno-14cair^bobenizokisy-LHpro- liny w positaci oleju. 4-lbuitylo-kiaTibObenzIoksy-Lipa:a]lm'^ Poprzednio uzyskany olej uwodairnlia sie w 200 ml alkoholu metylowego nad 2?1 g H0°/o kataliza¬ tora platynowego na Dowex-l, wjprowiadjzaijac wo¬ dór pod cisnieniem (18,2 kg). Katalizator adfiiiLtro- wuje sie, a przesadz oidjparowuje uzyskujac 6,3 g 4-bultylo-l^aiibo)benzoklsy-L-proliny w ipositadi ole- 5 ju. Produkt zawiera oikolo 2 czesci dis-44wityilo-l- 4oaolbobenzoksy-L^praliriy na kazda czesc trans- -44)ulty Jezeli jesit to ipozajdiane, uwodornienie grupy 4- -ylildenioweij mozna przeprowadzic w pózniejszym 10 etapie lub nawelt w ostatnim etapfie pirocesu.Przez zastapienie bromlku buityllotrójfenylofosfo- niowelgio ottmzymianego ' wedlug poprzeidniegfo opisu innym podstawionym bromkiem Itrójiflenyloiosfio- niowym, w którym podstawnikiem w pozycji 4 15 jeslt grulpa metylowa, etyllowa, propylowa, penity- Icwa, heksylowa, hepltyiowa, oktyOowa, nonylowa, decylowa, undecylowa, dodecylowa, trtiadecylowa, teltiradecylowa, penitaldeicylowa, heksadecyflowa, bep- tadecylowia, olktadecyllowa, nonodecylowa i eiko- 20 zylowa oraz ich odmiany izomeryczne; grupa cy- kllopropylawa, cyklobuitylowa, cykfliopenltylowa, cy- kioheksylowia, cylkloheptylawa, cylklookftylowa, 2- -tcykaoipiiofpyloettyfllawa i 3^cyiklbpentyilopLriapy!Lowia, benzydowa, fenetylowa, 3^£enyaopandpylowa i a-ma- 25 fitylometyilowia, otirzymiije sie odpowiednie 4-aiki- lideno, 4^cyiMoalkli[Lideinlo, 4Haralkiaideno-14carbo- benzoksy-Liproliny i odpowiednlie 4naQIkil(o-, 4-cy- kHoalkiilo-, i 4^aralkliJLo-.l-kartoobenz!olksy-L-|proliny.I tak ma przyklad, jezeli bromek buitylo trój- 30 fenylonfosifoniowy, zastapi sie bromkliem eitylo-, propyiio-, izjabutylo-, ,penlty1]k)-, lulb heksyllatrójfe- nyMosifioniowym, o)tirzyma Sie 4-eltyllideno-'l-karbo- benizoksy-L^proline, 4- ksy-L-iproiline, 44izobultyUdeno-lHkarlbolbenizolksy- 35 -Liproliine, 4npentyliidenio-lHkai^bolbenizolksy-L-pro- l'ine i 44helkisylideno^l^a!rbolbenzioksy-L-proline oraz cis i trans 4-etyllo-l-lkarbobenzoksy-L-iproli- ne, 4-p(TO|pylo^l!-feair^bolbenziolksy-L^p(rloiline, 4-izobu- tyllo-1-karlbobeinzoksy-LHproil'ine, 4Hpenltyilio-lHkair- 40 boibenaokisy-1-ipnolline i 4-"hdksyQo-14Da!iib(óbenizo- ksy-L-iprolline. 6-iamiino^6 ^8Hdwiudezoksy^ 1 Htio-D ^eryte)-a-D-gia- lakto-lolkltopklan-ozyd metylu (a-MTL). Rozitiwór 40 g wolimej .zasady Uinkolmycyny, (opis patentowy Sta- 45 nów Zjednoczonych Ameryki nr 3.086.912) w 20 ml wodzlianu hydrazyny (98—il00^/o) podgirzelwa sie pod kolumna zwrdtna 'przez 21 godzin. Nadmiar wo- dzianu hydrazyny usuwa sie nastepnie w prózni w atmosferze azoltu w terniperalturze kalpieli pa¬ so rciwelj; wytracony osad w poataoi ciastlotwattej ma¬ sy krysztalów dhlodlzi sie, dodaje aceftolntiitiryl ana- Steipnie mlieszanine miesza az do uzyskiania za- wlieisiny krysztalów. Krysztaly 'zlbiera sie na sacz¬ ku, przemywa aoetaniitryleim i eterem. Po osusze- 55 niu w próznti w teimperaltuirze pokojowej uzyskuje sie 21 g (84%) bialej krystaliaznej wioinej zasady a^MTL, która ipomownie krystalizuje slie rozpusz¬ czajac ja w goracym dwumetyloformamidzie, oraz dodajac równowazna ilosc eteru oYwfitaeJtylowego 60 i gllikdlu etylelnowego.Wiólna zasada 6-amino-6,8-idwu(dieziolksy-l-tioHD- -erytm-ia-DHgiall^ktojo:kiJoipd!ilan meftylu posia¬ dla temperaltuire topnienlia 225—'228°C, skrejoalnosc optyczna (a) 2j +276° (c = 768, woda) i pKa'7,45. 55 Analza; olblilozono dla CgH19N05S C 42,7;17 roro 18 H 7,56; N 5,53; S 12,66; Znaleziono: C 42,6; H 7,40; N 5,75; S 112,38. Przez zastapienie linkomycyny dininyimi alfcUto, cylkloalkilo lufo arallkilo 6,8 dlwuide- z)aQray^6-'Gtrans-l-metyio-4-propyllo -L ^-pyrollLdymo- kaadboikByaimikio) -lntilo-D^eiryltro^^Hgialiakitio-ekitopii- rattiozyfdaimi, w których alllkileim jesit grupa etylo¬ wa, propylowa, butylowa, pentylowa, heksylowa, heptyflowa, dktylowa, nonyloiwa, decylowa, unideey- loiwa, dodecylowa, tridecylowa, tentadecyllowa, pen- tadecyllciwa, helksiaidecyilowa, heptadecylowa, olkto- delcyiloiwla, nonadecylowa i eikozyilowia i ióh od¬ miany izomeryczne; cyMoallknem jesit grupa cy- klopiopylowa, cyiklolbuitylowa, cykloheksyllowa, cy- kloheptykiwa, cyikloolkityiowa, 2nme!tylllocylklopenty- lowa, 2,3-idiwiU)mietjHlo-tcylkilabu-tyilowa, 2-metyiocy- tolobuityfljaiwa i 3^cyiM'apentylopropyl'0wa; artaillklilem jesit grupa benzylowa, femetyilowa, 3-fenyiloprapy- Lowa i a-:naftylome|tylow1a, otrzymuje sie odpo- wiiedin(io afllkilo, cykloalMlo, aralkillo 6^amino-6,8- ^dlwudezoktey-l-tio-D-eryltirio^a -Dngalalkito-okltanopi- raimcizyidy. I talk nla przylklad przez zasitajpienie linlkoimycyny ejS-idtwuidezioikisy^e-^trainB-l-jmetylo^- ipriC|pylo-L-2-pyriC)lllidynyikaiiibakisyaimlidlo) -1 -(tio-D-€- rytirio-«-Dj(galaiklto-olktainqpiryzyidaaiii etylliu, propy¬ lu, butyilu, ipanityilu i helksyllu otrzymuje sie 6-amino-6,8-id{wuldez]aksy-l-4iio-^ lafcto-cManopiranoizyd etylu, 6-amino-6,8-;dwud3ZO- ksy-lJtiio-D-eryttro-a - D - galakto - aktanopiranozyd propylu, 6-aminio-6,8-dwudezOksy-l-!tio-D-eryltro-a- -D-galakto-oktainopiiraniozyid butylu, 6-amino-6,8- -idwudezoksy-l- ranozyd pentylu oraz 6-amiino-6,8-idwuidezoiksy-l- -itio-D-erytn^o-a-D-galalkito-ciIktianiopkainozyd helksylu.Jezeli jesit to pozajdame, sposób z pierwszej cze¬ sci przykladu mozna zastosowac dio zjwdaizfców z ostatniej czesci przylkladu stosuj ajc ofoloirowodo- reik lub inna sól silnego kwasu, a ido uzyskanych zwiazków 7-ichlJOToiwclo Stosowac proces odnoszacy sie do koncowych produktów tego przykladu.Wolina zasade 6,8-idwudezcfcSy-6- -lksy-4-ibutylo-L-2-pir!olidyniolkarbciksyaimido) -1 - tio- -D-erytoo-«jD^galakto-Ok!topiran^ imeltyiu o- trzyimuje sie zgodnie ze schamaiteim 3 podanym na rysiuinikai.Do raztwloiru 6,3 g 4-butylo^li4carbabenzoksy-L- -iprolliny w 175 ml destylowanego aeetonitrylu dhloidzonego do temperatury 0°C dodaje 3,46 ml tróijdtyilloamdiny, a nastepnie 3,34 ml chlonamTÓw- czainu izobuityllowego. Mieszanine miesza sie utrzy- mujajc temperature 0°C (±3°) przez 15 mlinut. Do¬ daje sie roztwór 6,2 g wolnej zasady a-MTL- w 85 nil wady i miesza mieszanine reakcyjna w temperaturze 0°C pnzez pól godziny a nastep- ntie w temperalturze 25°C pnzez 1 godzine. Uzy- staany produkt filtruje sie i suszy otrzymujac 4,57 g (37,7°/o) walnej zasady 6,8-idezoksy-6-{l-fcar- boibenziokisy -4-ibultylo - L - 2-pyrolMynokanbctoyaimli- do)-l-itio-D-erytroHa-DHgalakto-oMa^ tylu. Plyn macierzysty zasteza sie w prózni, pnzez co uzyskuje sie dodatkowo 4,25 g (35,2%) produktu. Fo pnzekirystalizoiwaniu z aeetonitrylu, otrzymuje stie krysztaly wiolnej zasady 6,8-dezoksy- -6-(1 -tarbdbenzoksy-4 Jbuitylo-L-2ipiriollidyn'Oikairtoo- ksyamido) -1 -tio -D-erytro^aHD^galaikto^dkitoipiinano- zytdu metylu o temperatuinze topnienia 194—196°C.Fo .wtórnej krystalizacji z aoetanjitryflu uzyskuje sie próbke analityczna o temperaturze topnienia 105,5^2OO°C, (ia/D + llll0/ci = 0,86, MeOH).Anaffliiza: otolkazono dla C26H4oN20flS ; C 57,75; H 7,46; N 5J13; S 5,93; znalezianlo: C 57,58; H 7,16; N 5,50; S 6,07.CMorowodorek 6,8-«dezioiksy-6H(443fuitylo-L-2ipiiro- l;idyfn)o-lkarObiokByamiido)-iiHtio-DHeryitrona-D-igialalkito- 10 -ofctanopiiranozydu meltylu otrzymuije sie zgodnie ze sicihemaibem 4 podanym na rysunku.Rjozitwór 7,8 g wolnej zasady 6,8^dezoksy^6- -lkar(bolbenzio(kisy-4-burt;y(lo -L -<2ipirolliidyinokarfoolnsya- m'ido)-l^io-Dneryltao^-Digalatato-o^ 15 metylu w 200 ml alkoholu metylowego wytrzasa sie nad 2 g 10% palladu na weglu pold cisnie- ndem oikolo 18,1 kg wodoru pnaez 17 godzin. Ka- tadiizaitor usuwa siie pnzeiz filitralcje, a roztwór za- teza w prózni. Pozostalosc rozpusziciza sie w mie- 20 sizaninie 20 mil acetonu i 20 ml wody i zatewft- siza 6 N kwasem solnym. Przeiz iroacienczienfie 4 o0bljeto(siciiami acetonu wytraiaa siie dMorowodo- rek 6,8ndezolksy-6^(4^buitylio-L-2-pirol§dynoka^ ksy-2miido)-l-itliOHDHa-D-igalalki1toKDiklt^^ roe- 25 ityiliu, który od/dziela sie przez jfilltaacje l suszy.Krysztaly suszy sie w temperaturze 55°C w próz- nli otrzymuljajc 4,7 g prdduiktu posiada}jajoeigo tem- pera/tuire topndonia 188—il94°C. Pirólbflaa analitycz¬ na uzyskania pnzez prizejkryistalliizowanie z aceltonu 30 posliaida temperature topnliemia 107^19O°C; K/ ?f + 150°) woda, c = 0,89).Analiza: obliczkn|o dla C1gH3^N^Oes- HC — C 48,80; H 7,96; N 6,32; S 7,24. Znateziopo: (po¬ prawiala dla 5,54% woidy) — C 48,58; H 819; 35 N 6;04; S 7,36. Subatiancja ta wylcaKuje 8°/o afatyw- niosici anjtybaikteryijmej linlklomycyny przy próbie na S. luites.Przez zastajFlienie a-MTL innymi 6-amkio-6,8- -?dlwuidezolkisyHli-liio -D -eryitJX)^-D-(g)alaMo-iolkitafliiqpii- 40 itainozydamli allkilorwymi cjrtkloadltóilowym&i albo analikiU-ciwymi, w kttóryioh alkilem jesit grupa ety- l'c heptylloiwa, olktylowa, nonylawa, decylowa, unide- cyflowta, 'dodecyOowa, (trild»ecyiliowa, teitra(deicylowa, 45 ipentaldecyllowa, heiksadeicylowa, heptaldeicylowa, clktadecylowia, nonadecyllowa i eikozylowa oraz ich lizomeryidzne odmiany; cyikloaHMLem jesit grupa cylklopiropylloiwa, cytelobuftylowa, cylMopentylowa, cylklolheiksylowa, cykloh-eptylowa, cyftrilooitótylowia, 50 2-!mieltyilocy(kl'openltylowa, 2y3Hdwuim€ltyilioiGyflLlfalbuiy- loiwa, 2nmeltylocylklobultylawia i 3^ykloienitylapato- pyilowa; arallkilem jest grupa benzylowa, fenetylo- wa, 3^enylo;pTopylowa i a-nalfltylometyiloiwa otrzy- mutje sie odploiwliiekinio ejS^wuKiezoiklsy^^il-flDaffiJbio- 55 bendctay^Hbutylo-L-12-^^ -ttlio-D-eryttro^a-D-galialkito-okitotpiranozydy alikrilawe, cytkUoiaUkilciwe i amaOkilowe oraz 6,8nd(wujdejzoksy-6- -(443Ultyilo-L^2HpiflMfllidyn|oL^^ irytro-'a-DigalaMtoK)Dri^ alfcilloiwe, cytalo- 60 alkilowe i aralkilowe. I tak na pnzyklad pnzez aa- stajplieinie a-MTL, e^amMio^^^dwujdeziakBy-l-tio-D- -erytro-D-fgalaikto-ioiktapiiranozydem otyHowytm^ pro¬ pylowym, bUftyilowym, pemtyilowymj i heitasylowym otaymuje sie 6,8-dwu^e^Oksy^H(14oadbKbenzoksy- 65 ^^uftylo-L-2iplko3didy(nokarfolkisyian^19 79078 20 -L-2ipiifldlidynofcaifookEyaimido)-4ntio^Dnery HgaiLalkitoolkit^pairatnoizydy metylu, etyOiu, propylu, butylu, pentylu i heksylu; 6,8Hdwu!dezo!ksy-i6-(l- -kiailbolbenizKjksy^ -pirollMyinokartooksy- an^dlo)-l-tio^-erytiro-a-D-g^ metylu, etylu, propylu, butylu, pentylu i heksy- iu; 6,8- ibdkisyaimiiidio)^l-(tiio-D ^erytno -a-D -galaik!to-okltopira< nozydy metylu, etylu, propylu, butylu, pentylu i heksylu; 6,8ndwudezloksy^(4^etylio-L-2ipiroridy- nokairbolksyairrtido)-!^^ pirannozydy metylu, etylu, proipylu, butylu, penlty- lu i heksylu; 6,8^dlwuidezidkisy^6^(4iprio|pyio-L-2-lpli- rolidyin«olkairlba;k!syaimiildo)^lntio -D-erytiro -LDngalalkto- -oktolpirianoizydy metylu, etylu, propylu, bultylu, pentylu i heksylu; 6,8-tdwudezralksy^H(4Hpentylo-L- -tfnpiriolidynlolkarboksyamlido) - lwtio-D-eryitiro-ia-D- -galaktookitoptiirianozydy metylu, etylu, propylu, butylu, ipenityilu i heksylu oraz 6,8idwuidezoksy-6- -(4-heksylo-L-2ipirolMynQkaifoo^ -1 -.Kio-D- -erytTia^a-D^galalkto-oktoipirainioizydy metylu, etylu, propylu, butylu, pentylu i heksylu.Jezeli jest to pozadane, zwiazki 14Lairbobenizo- ksy chlorowicuje sie, a z uzyskanego zwiazku 7- -ohianoweo usuwa sie grupe l-kiaofoobenzoksy i po wymianie azotu proliiny uzyskuje sie (konco¬ wy produkt. rytró^-D^galakJto-oiktiopiiriazinlozyid etylu, 6,8- deaoksy -6-i(l-karfoobenizioksy^-!biity^ ndkairfooksyaimlildloM-4io-D-ery tek-«-DHgallalkk)^olkltx- ptorainozyd etylu, 6,8- ksy-4-buityilo -L-2-pdrofllMynokandboksyató -D-eryttro^-D-gial^to-dkto^ piropylu, 6,8- dv^de5iolksy-6-(l^ax1botben!zloksy^-buitylo-L- 2ipitro- lidymflfcariboksyamAdo) -ii -tilo -D^erytro^cHD^galalkto- -oktopiiranozyd butylu, 6,8-tdwudezokisy-6^(l-karbo- benizolkBy-4-lbutylo-L-2Hplirolid^^ - -/tib-^D-eryta^-D-:gialjalkfto-iolktQpkainozyd pentylu, 6,8-dwaidezolksy-6KlJkarbobenizolksy-4 -butylo-L- 2 - Hpdfl^olli)dyoolkairbdksyamiido)-l-tii)o-D -erytiro -a-Dngia- lakrtto-folktoi^iirainjoizyd heksylu, 6,8-idrwuidezfoiksy^6^(4- -foutylo-L-2ipkoilidynolkarb^ - 1-tlib-D-ery- trona-D^gialaltóto-oktopdi^^ etylu, 6,8Hdwude- zOksy-6-{4^butyio-L -2 -pirolAdynolkarboksyami^ Htk-D-eryftiriOHa-DHgalakito-^^ propy¬ lu, 6,8-diw[ufdezldksy-6-{4-buty 'boksyaimiiidb)-1-4tio-D^erytro-a -D -(galialkito-okitopira- nozyd butylu, 6,8-idwudezo(klsy-6H(4Hbutylo-L-2-pi- rio(IlidyinK)lka(rlboksyamlido)-l -itlio-D -erytiro^a-D^gialalk- to-otetopiinainozydu pentylu i 6,8Hdwuidezolksy-6K4- ^botylo-L^2-pirOlMyniiokai1bo!ksyalmildO')-lHtio-D-ery- 1n:o-«-DHgalakto-olkto(piiir!ainazyd heksylu.. Przez za¬ stapienie 4-foutylo-l-kai^benraolksy-LHprolmy in- nymii 4^alMllo-(l^aalbobenizdksy-LipToTi(niami, w iktó- rydh 4-alkilem jest grupa propylowa, butylowa, pemltylciwa, heksylowa, heptylowa, oktylowa, no- nyliawia, decylowa, uindecylawa, dodecylowa, tride- cyNowa, tetradecyiawa, pentodecyiowa, heksadecy- lowa, hepltaidecylowa, oktodecylowa, nomiadecyIo¬ wa, eikazylawa oraiz ich izomeryazine odmia¬ ny; 4Hcykloalkilo-l^axlbolben^^ w których 4-icykloallkileim jest ginupia cyklopriopylo- wa, cykUobutylowa, cykliqpentylowa, cykloheksyilo- wa, cytkioheptyiowa, cylklooktyiowa, 2nmetylocy- klopenitylowa, 2,3^dwuimetylocyMobutylotw;a, 2-me- tyteyklobutylowia, 3-icyklopentylopropylowa; oraz 4-CTalkilo-l-karbolbenKc^ w których 4-alailieim jest grupa benzylowa, fenetylowa, 3-fe- nylopropylowia i annaiitylometyiowa, uzyskuje sie Odpowiednie 6,8-dwudezoksy^6-i(14cairboibeirizoksy- -4-allkilo-, 4-*cyildlloiaTJk!iilo i 4-aral!kilo-L-2-plirolMy- nokaafooksyamido)-lHtio-D^ea:yfo^ cfiainozydy alkilowe, cykioallkilowe i aralkilowe oraz odjpowiiednie 6-(4-alki!Io-, 4-icytokallkilo- i 4^airal- kifllo-L ^2np,iJOillidynolklariboiksyamlido)-'l-tiio -D-erytro- -a-D-»gailakito^oktopiiraln'Ozydy alkilowe, cylkloallki- lowe i airalkilowe.I tak na przylklad przez zastapienie 4^butylo-l- -katfbobenzoksy-Lnprdliny przez 4-imetylo-, 4^ety- lo-, 4-projpylo-, 4-penltylo i 4-^heksylo-Hkarbo(ben- zoksy-L-proliny uizyslkuje sie 6,8-dwuidezoiksy-6-(l- -"kaa^boJbenlz)ctksy-4^metyio-L - 2 -plirolMyinokarboksy- iamid0)-l^tio-D-eryitxo-a-D^al^ metylu, etylu, .proipyiu, butylu, pentylu i heksy¬ lu; 6,8-.dwu)de2oksy-6H(;i-kia(r!bobenlzolkBy-4^etylo-L- -2-ipiroflidyiniokiarboksyamiido)-1-tiio-D-erytiro - lalkto-oksbopiranoizydy metylu, etylu, propylu, bu¬ tylu, pentylu i heksylu; 6,8-"oYwuidezokBy-6-i(lnkar- bdbenziolkBy-4-propylo-L - 2 - pirolidyndkarlboksyamli- djo)^l-itio-D -erytiro -« -D ngallakito - oktaniopiiraniozydy metylu, etylu, propylu, butylu, pentylu i heksy¬ lu ; 6,8^dtwudezolksy^6-(l^karibdben)zoksy^4-pentylo- 6,8-'dezjoksy-6H( 1-metylo4*utylo^H2-piroluidynolkar- bolksyam'ido)-l-tlio-D-erytro -a- D - galaiktio nokrt^apiira- inozyd metyki otrzymuje w sposób podany na sidhemaicie 5.Roztwór 2,0 g chlorowodorku 6,8- -ibutylo-L-i2^piroDidymokacnbdksyajmidio)-1ntio-D-ery- 35 itro^a^D-igalialktook^opinainoizydu metylowelgo i 2^0 ml 3"r°/o formialtiny w 150 ml alkoholu metylowego wytrzasa sie nad 500 m|g 10% palladu na weglu pod cisffiieniem wodoru przez 3^5 godz. (18^ 'kg).Bo adfiltirowanliu kataTizatora i oddestylowaniu 40 p'Cid ;prózniia ro.zipuls.ztizlalnlilka uzyskuje sie czescio¬ wo krystaliczny dhlorowodoreik 6,8-ldieizokisy-'6-(l- metylo - 4 - butylo-L-2-pirolidynokarboksyamido) -1- -tio-D-eryt)]X)-tt-D-ga)laktOHoktop(iranioizydu metylo¬ wego, który, j(ak wykazuge idhroimaltoigriaifia clienko- 4 wa plynu wymywajacego m'ieszanliny octanu etylu, alcie/tomu i wady w stosunku 8:4:1 i roztworu KMn04 idla wylkrywiania, siklada slie glównie z dwóch subsltanioji: cis d trans epimerów dh'l!orowo- 50 dorkiu 6,8HdezOkBy-6^(l^metylo-4^butylo^L-2-pirO'li- dynokarboksyamido)-il-tio - D - erytro- -olktigpfranozydu metylowelgo w sitosuinlku 3: 2.(Uhromiatogiraficznie odjdzdelanlie postaci cis d trans prizepro Chlorowodorek 6,8ndezoksy-6^(l-metyilo-4- 55 -lbultylo-L-2-ipirolMynotkarboksyaimlido)-il4;io-D-ery- tiro-ia-D^galalklto-lolkltopiTianoizydu metylowego (po- ipirizedinijo otrzymytwanego) roapuszicza slie w mie- siziaiminlie ialkdholu metylowego i iclhlorku imetylenu (1 : 1) 'dioida|ja'c 1,5 ml trójetyioamliny. Do tej mie- 60 srtariiny idodaje sie 7 g zelu iknzemowego i ódpa- fowujie (rozpuszczalnik w prózni, dtazyimuljac osad antybiotyku na zelu. Zel ten odsiewa sie na szczy- ciie kolumny chromatoglriaficznej, wypelnionej 200 g zelu ikrzemowego i mieszanina rozpusizczalnika, 65 Ukladajaca sie z lacetonu etylu, (acetonu, wody w 10 15 20 25 30 35 40 45 50 55 6021 79078 22 pncip-cwcji 8:4:1. Wyplukujac tym samym rozpusz- czalnikieim zibii-ena sie 20- -ml frakcje. Chromato¬ grafia ickirJkawmsitwtojwa kazdej frakcji wyikazuje. ze frafcieje 31 — 38, 310 img sa czysltym toansepi- merem, a frakcje 49 — 74 — 32 mg, byly czy- sitym idis epliimerem. Frakcje 39 — 48 skladaja sie z miiesizianuny epimerów, które mozna powtórnie rcodzielic dhramatogiraficz-niie. Kazdy epiimier roz¬ puszcza sie iw feilDnu kroplach roizicienicizjonego kwa¬ su solnego i wytraca osad chlorowodorku przez dodarle aoelomu. W ten spoisób otrzymuje sie 50 mg ^chlorowodorku 6,8 dezickisy^6-( lo-4-fbultylo-L-2-piiDolidyir^^ - aim!idK)-l-itio - -D-erytGD-a-DHgalakto^oktcpiiranozydu metylowego o teroiperalturzje topnienia 135—137°C oraz okolo 15<0 iiri3 lOhlCffowacraiGHu S^-deaolkisy^B-ciiis-l-Jmetylo- -4-lbuity^-L-2-ipkoliidyiniolkai1bQlkisyaimido)-l-ti(-D-iga- lakto-oM:.fX,r:inozydu imetylofwego io (temperaturze imdeknlieccla 105°€ z tdalsizym topnieniem ipmzy 175— 185°C. Trans epiimer przekrystalizowany z tego samego rozpuisziczailniilka topi sie iw temperaturze 13©—ill41° i ipoislalda nastepujacy slklad: analiza: obliczono dla C19H36Ni06 . HC1 — C 48 49 — 93; H 8,16; S 7,02. Znaleziloino: i(fpiqpnaiwiano idlla 4,07% H20) — C 48,81; H 8,54; N 6,49; S 6,67.- Z podolbnlie przetoysitaltizowanego epimeru cis citaymulje tne produkt o temperaturze imieknienia 108°C ii temperaturze topnienia 18iO°C, o nastepu¬ jacym skladzie: aWaliza: znaleziono (ipoprawliono dla 4,95°/o wody) — C 50,27; H 9,0; N — 6,05; S 6,65.Trans epiimer jest 2,2 nazy bardziej aktywny niz linkcimycynia przy próbie na S. lutes, okolo 2 razy ibairdiziiej aktywny iprzy próbie irozlcieriazo- nyich bulionem i -okolo 2,5 razy aktywniejszy w dzialaniu na myszy zarazane S. aureuis.Cis epiimer jest idkiolo 1/2 -do 1/3 tak aktywny, jak itrtainis epiimer, iczyli prawie równie aktywny, jak liinlkcimyeyna.Chlorowodorek 6,8- -L-2Hpirolidynakarboksyaimdido)-l-tio-D-eryit:ro-a-D- -galalklto-iolktiopirain(ozyd metylowy.Mieszainiine 2,0 g chlorowodorku 6,8ndezioksy-6- -'(4-ibutydiO-L^2-plkio!lildynokarboksyamLdo) - 1 - tio-D- -erytro - (poprzednio otrzymanego) 1,5 ml acetaldehydu, 150 imig 10°/o (palladu ma weglu w 150 ml alkoholu metylowego wytrzasa sie pod cisnieniem okolo 15,9 ikig wodoru cirizez 5,5 godz. Katalizator odfil- tmiwiuje sie i otrzymuje osad, skladajacy stie gllów- iniie z ciis i itrtans epimerów lOhlotrowodonkiu 6,8-de- zclksy-6-(l - etylo-4^buitylo-L-2-piroliidyn'Okariboksy - .amiiido)-l-itio-D-ierytro-ia-D-,galak:t:o - okitopiranozydu metylowego.Oddzielanie epi merów W sposób poprzednio opisany imieszankie otrzy¬ manych epdimeirciw (i2 g) chromatografuje sie na 200 g .zelu krzemowego, uzywajac 'd'la wymywania .uklai-iu ncqpiusiziC2jailni!ka z ^ octanu etylu, acetonu wody (8:4:1). Frakcje 33 — 42 sa czystymi epi- meiisimi, które laczy sde frakcje 49 — 64 sa czy¬ stymi cls-epiiimeraimi równiez sie je laczy. Frakcje 43 — 48 sa mliesziariiina epimerów, które oczyszcza sie przez powtórna chromatografie. Kazdy eptaer ro!z«piuszj:c;a sie w kilku kroplach slabego kwasu so-ncgo. Po rcacienczeniu duza iloscia eteru otaray- 5 miuje siie osad Ikrysitalicziriiego oWorowodoitou.Z 415 img :z!aniieazys otazymiuje sie 340 im|g (15,4%) krystaliczaiego cMo- rc(wodioikiu 6,8-dez -2'pirodiidyriclkarloksyaimiHio)-lHtiio-^ - a - D - 10 -galafcta-cktopiramozydu metylowego o iterjaperatiu- rze topaiieniia 144—151°C. Po przieftaryfirtalizowanioi z iruzidleniczciniago acetomi ternlperiaitura topnienia wzrasta do wartosoi 148—151°C. Z 645 mg fratocji clis-eipiimeiu uzysikuje sde 300 ouig (14,lf/o) krysta- 15 li:LX©go dh[LoTO«woidoriku 6,8ide2ioikBy-6H(tcis-l-«tylo- ^-ibuitylo-L-2npi^olidyndkaii,bokisyiamiido) -1 - tio-D -. -eryjro-«-D-gallailrtoHdktcpiirainioizy metylawe^o o ijaxr:ieratunze topnienia 135—«i390C. Po pffiaefcrysffca- liizowainJu z roziciefrezoniego acetonu uzyislkujie siie 50 krysmtialy o temperatiuirzie tcpnienlia 134—138°C. Iizo- mer tinarsepiimeru rwyka'ziuje aktywiiiosc 1—1,2 razy wielksiza inlz ilinlkomycyna przy próbie ma S. lutea, 2,4 razy wieksza niz linkomycyna w stosunku do cirigamizimu ibartwiiacego sie metoda 'Graima i 8 25 liufo wiiecej razy iw sitosuiniku do orgamiizimu sni-e ibariwiaceigo sie metoda Giraima. U myszy zakazonej S. eiuraus tnains-epimer wyfltaziuje diwutorótnie wieksza aktywnosc niz linikomycyraa. Cis-epdimer jest w polowie tdk aktywny jak trans-epiimer. 30 RicizidziLelanie iclis ii trans-izomerójw nie j^t ko¬ nieczne, pcniewaz 7-'dhlarvo poclhbjdnie mieszanych epiimetrów sa w tym samym stopniu uzyteczne.Pozadane jest jednak otrzymyWaniie itiraiiB^izome- rciw, (gdyz jest to postac niajlbamdzdelj oJktyr^aa. 35 Stosujac sposób wedlug wynalazku mozna oltrzy- mac produkty ep'imieryczne zawierajace trans i dis- -fciptoieiry w proporcji 3:1 do 1:5. Zastepujac aldehyd imirciwlkoiwy i acetaldehyd z p^przectóich icizesicii przykladu innymi loteozwiazkiamd o wzorze 40 R4R5OO, itakimii na iprzyklad, jak aldehyd propio- noiwy, aceton, alddhyd m^aslowy, keton izobutylo- -metylliowy,. aldelhyd benzoesowy, aldehyd fenylo¬ octowy, aldehyd hydrlocyniamoniawy, acetoifenon, prcpiioifenion, butyrofenon, 3HmetyHo-4Hfebylo-2-liu- 45 tamom, 2-imeltyloj5Hfeniylo-3-ipentanion, al -cyCdcpefn-tianioipropioinowy, aldehyd cyfclolhefcsiam©- dcitowy, aildehyd icykLioheptanolkarboksylotwy, alde¬ hyd 2,2-idiwiUimetylo-cylkl'opropanooc!tolwy, keton me- tylo 2,2-diwiumetylocyklofpropylowy, keton metylo- 50 icyklcL-enitylojwy, keton imetylocykUobuitylowy, cy- kdlabutainon, icyikloiheksanion i 4Hmetyloicylkilohetaa^ . non oraz stosujac odpowiednie 6,8-dfwutdezokisy-6- -(4-aGlki:lo, 4-Jcykloalkilo lub 4-arialkilo-L-2-pirolidy- midkaiboksyamiido)nintio-D-ierytro^^DngalakltOHoIkta- 55 piranozydy alkilowe, cykloalkilowe lub aralkilowe, otrzymuje sie odpowiedni 6,8-dwudezoksy-Ml- ^R4R5CH-4-alkilo, 4 cykloalkilo i 4-aralkilo^L-2- -Ipiir.oliidynokarbioksyamido^-l-D-erytro^aHD-fiailal^ oktiOipiranioizyd alkiloiwy, cykloalkiiliawy i araJrfiio- 60 iwy z (kitórych ^po potraktowaniu chlorkiem tionylu sipoisobem pOp:iZ€'dnio opisianym otrzymuje siie od- powiiedmJe 7Hdhloriqwico-6,7,8-'trójdezo(kBy-6- ^R4R$CH-4-,aClkilo, 4Hcykloalkilo, 4-aradikliillo-L-2-pi- ri^lidynickarbolksyaimidio)-l-.'tio-D-galakto - oktopira - 65 nozydy alkilu, cylkloalkilu d araJkilu, w których23 79078 24 R4R5CH oznacza girupe (propylowa, iaopropylowa, butyiowa i 4-im'etylb^2npieinityliawa, benzylowa, fe- netyHoiwa, 3Hfenylqproipylowa, 1-ifienylbetyibowa, 1- -fanyllapirclpylloiwa, 1- femyilobuitydowa, 3-imietylo-4- -fenyiLo-[2-itau|tyll|C(wa i 2HmetyloH5Hfenylo-3ipentylo- -3-penityliqwa, 3-cykilopenityk)propylbiwa, 2^cyklohe- ksyioetylowa, cykloheptyLo-metylowa, 2- metyfloicyklopirioipyll-ojieltyllowa, 1 -\(2j2Hdjwuimetylocy- kQoprcpyil|o)etylawa, 1-|(.2^2-4wumety11ocykl!opiropylo)- -etylowa, l^yikliqpenityloetylawa, lncylklolbuityloety- lqwa, cyCdobutylawa, cylkldhekisyllowa i 4-imetylo- cyikldluefeisyloiwa. Stosujac aldehyd imrówkowy, al- idehyd octowy lub 'inne allkanale, ma przyklad al¬ dehyd propkmowy, aldehyd maslowy, aldehyd wa¬ lerianowy lub aldehyr kapronowy z 6,8-dwude- zictoy-6-'(4-al!kno-L-2Hpkl3lHdyn^ -1- Htio-D-erytitHa-DHgalakbo-dktapiiranozydBm afllkilu, gdzie alkilemi i 4-alkilem sa grupy metylowe, ety- 10 15 lowe, (propylowe, butylowe, ipenltyilowe lub heksy- loiwe, uzyskuje sie konzyistne zrwiiazkd wyjsciowe o iwizonze 34, w którym X oznacza grupe hydro¬ ksylowa, a R, HRi i R3 ozinaczalja igrupe alkilowa o aide wiecej niz szesdiu atomach wegla, korzyst¬ nie o nie wiecej niz 12 laltomadh wegla, w iktórych p"o potraktowaniu odczynnikiem Rydon'a sposobem poprzednio opisanym otrzymuje sie zwiazki o wzo¬ rze 34, w którym X oznacza 'Chlorowiec, a R, HR i R3 oznaczaja grupe alkilowa taka jak powyzej.Zwiazki 6,8-idiwiudeaaikisy o wzorze 31, jak okre¬ slono powyzej, maja te sama aktywnosc iprzeciw- bakteryjna ido lilnlkomycyma. 7^halo-6,7,8-t!rójdezD- ksy izwaazlki o wzorze 31, jalk qpisano (powyzej — piosdada/ja te same cechy antybakteryjme, ale sa bardziej aktywne. Najwazniejsze izwiaiziki o wzorze 34, w którydh X ciznalcza brom, podano w poniz¬ szej tablicy: Tablica I zwiazki o wizorze 34, w iktórycJh X oznacza brom 4A 4B 4C 4D 4E 4F 4G 4H 41 4J 4K 4L 4M 4N 40 4P 4Q 4R 4S 4T 4U 4V 4W 4X 4Y 4Z 4AA 4AB 4AC 4AD 4AE 4AF 4AG 4AH 4AI 4AJ 4AK 4AL 4AM 4AN {7-toomo-7-dezok!syliinkomycynia) i(7-bramo-7-idezoklsyalllolinkomycyna) C74bromo^-dezoksylin!komycyna E) (7-lbromo-7-'dezióksyalloil'inlkomycyna E) R metyl » t a a metyl etyl n metyl » a ii etyl a metyl » a a etyl ii metyl a etyl a metyl a butyl a etyl ii butyl a a a cyiklo- heksyl a butyl » pentyl a HRX itrans-etyl cis-etyl trans-propyl etos-propyl itiranis propyli oisnpropyl tirans prqpyl cis^propyl transnbutyl edls^buityl transnpropyl cis-propyl ¦tranis-propyl cdls-propyli -trans4xityl cis^butyl 'trans-perutyl cisHpenityl 'trans-butyl cis^butyl toans ipentyl cis-pen/tyl trans-pentyl cis-pentyl trans-heksyl cisHheksyl toans-propyl cis-propyl trans -ipentyl oisipentyl trans ^butyl ciis-fbuityi trans-pentyl dis-penltyl trans-propyl cis-(propyl trans-pentyl cis^penltyl itranis-pentyl cis- R3 metyl metyl etyl etyl imetyl etyl a a etyl ii metyl a etyl ii a a metyl etyl metyl etyl25 T9078 26 Pirodutoty posrednie stosowane do wytwarzania powyzsizyclh zwiazków wymienione sa w tablicy 1 w pozycjach, ©dzie i(l) X oznaciza griuipe hydro¬ ksylowa (2) R3 oznacza wodór; <3) X oznacza gru¬ pe hydroksylowa ia R3 oznacza wodór; (4) X .ozna¬ cza grupe hydroksylowa, a R3 oznacza grape kar- bdbenzoksyilowa; (5) X oznacza broim, a R3 oznacza griuipe karlbolbaniziclksylicwa, ('6) X oznaaza grupe hyldiTiolklsylowa, R3 cizinacza grupe karlbolbeinzoksylo- wa, a HRj i H w 4 pozycji sa zastapione grupa ylidencwa, Rx; <7) X oznacza broim, ia R3 oznacza gruipe karfbolbenizoksyljowa, a HRX fi H w pozycji 4 sa zasitaipiome gruipa ylidenowa, R^ (8) X ozna¬ cza grupe hydroksylowa, R3 oznacza wodór, a HRi i H w pozycji 4 zastapione sa giriupa ylidenowa, Ri; (9) X oznacza 'brom, R3 oiznacza wodór, HRi i H w pozycji 4 jiesit zastapiony griu|pa ylMemowa, Ri; (10) X cizinacza grupe hydroksylowa, a HRi i H w pozycji 4 zastaipiione sa gnupa yliidenowa, Ri i (11) X oznacza brolm, a HRi i H w pozycji 4 izastaipione sa giruipa yliidenowa Rv Gdy liinko- anyicyne otrzymana w poipnztedniieij czesioi zastapi sie 6^am'iniO-6,fi-ldwuideizoksy-lHtiio-[D-eirytiro-(a-D-(gia- laklto-iokitoipiTianozyideim aiUkilu, cykloallkiiilu lulb aral - kilu, otrzymuje sie zwiazki o wzorze 35, w któ¬ rych R oznacza griupe etylowa, piropyloiwa, butylo- wa, pentylowa, heksylowa, beptylawa, oktylowa, nonylowa, decylowa, undecylowa, lójoidecylowa, trójidecyiowa, itietnadecylowa, penltadecyllowa, hek- sadecylowa, hiepitadecyllowa, dktadecyliowa, nonade- cylowa i eikozylowa lub którakolwiek z ich izo¬ merycznych odmian, cyklopropylowa, cyfelofouity- -lowa, cyfclopenitylowa, icykttoheksylowa, cylklidhepty- lowa, cyklicokityilowa, 2-lmetylocyMopenltyiowa, 2,3- -(dwuimetylacylklobultyflowa, 2-metyllo(cyklo(b(uity'lowa i 3-cylklioipentylqp1ropylowa, benzylowa, fenetylowa, 3^fenyllaprcpylqwa, annafitylometyllowa, które moz¬ na ,allkiill'Owac sposobem opisanym w przykladzie IV, w celu uitwonzenia analogów 7-dh/larowioo-7-de- zoksyllinkcimycyny, na pirizylklad zwiajzków o wzio- irze 34, (jak to pioprzednio opisano, jiak równiez ich iprodiukty (posrednie. Przez podsitawiieniie linko- mycyny epllinlkcimycyny uzyskalje sfie 7-bramo- -6,7,8-ltr6jdezoksy-6-i(tirans-l-metylo-il-4-propylo-L - -2-piroMynokarboksyamido) - l-tio-a-ioktopiranozyd metylu ^-Ibromo^-idezdksy-e^piliinkomycyna), który posiada Ite same cechy przeciwlbalkteryjne, co lin- toomycyna. EpilinJkomycyne wytwarza sie, jak w przykladzie II.Przyklad II. 3,4-0-izopiX)pylidenali,nkomycy- na o wzorze 36 Roztwór 9,8 g linkomycyny w 150 ml acetonu dodaje sie do roztworu 9,8 g jednowodzianu kwa¬ su p-toluenosulfonowego w 100 ml acetonu, do¬ kladnie mieszajac i chroniac przed wilgocia. Mie¬ szanine miesza sie w temperaturze pokojowej przez 1 godzine, a nastepnie dodaje 100 ml bezwodnego eteru i kontynuuje mieszanie w kapieli lodowej przez l/2godziny. Mieszanine filtruje sie, a osad suszy w temperaturze 50°C uzyskujac 13,35 g (86,5%) p-itoluenosulfoniianu 3,4-0-izopropyilidenio- linkomycyny. Dodatkowe 1,15 g uzyskuje sie (7,4%) z plynów macierzystych przez dodanie 350 ml bezwodnego eteru do plynu macierzystego z poprzedniego procesu przefiltrowywanie i. ozie¬ bia roztwór przez 1 godzine. Otrzymano w ten sposób 14,5 g produktu zawiesza sie w 200 ml eteru i wytrzasa energicznie z 125 ml 5% roz- 5 tworu kwasnego weglanu potasu. Wodny osad ekstrahuje sie dwoma porcjami 100 ml eteru, wy¬ ciagi eterowe przemywa 50 ml nasyconego roz¬ tworu chlorku sodu, a nastepnie przefiltrowuje przez bezwodny siarczan sodu. 10 Eter odparowywuije sie w prózni, uzyskujac 7,9 g (73,1%) 3,4-0-izopropylidenolinkomycyny, która rozpuszcza sie w 25 ml octanu etylu i zate^a do 10—15 ml. Koncentrat pozostawia sie w tempe¬ raturze pokojowej na kilka godzin, a nastepnie 5 zamraza przez kilkanascie godzin. Z roztworu od- filtrowuje sie krysztaly i przemywa lekko octa¬ nem etylu; uzyskuje sie 4,55 g (42,2%) 3,4-0-izo- propylidenolinkomycyny o temperaturze topnie¬ nia 1,26—(128°C oraz skirecalnoscti optycznej 10 \z) ^ 101—102°C (c = 1, chlorek metylenu). 7-dehydro-3,4-0-izopropylidenolinkomycyna.Do roztworu 6 g (0,0135 mola) izopropylideno- linkomycyny w 75 ml pirydyny dodaje sie 12 g (nadmiar) tlenku chromu. Roztwór ogrzewa sie do temperatury okolo 20°C. Po jednej godzinie mie¬ szania dodaje sie mieszanine do roztworu, zawie¬ rajacego po 250 ml eteru etylowego i octanu ety¬ lowego. Nastepnie mieszanine filtruje sie i odpa¬ rowuje otrzymujac 8,4 g syropu. Syrop ten roz¬ dziela sie w przeciwpradzie na 500 frakcji sto¬ sujac uklad: woda: octan etylu: alkohol etylowy: cykloheksan w stosunku 1:1:1:1. Frakcje 330^380, o K = 2,45 stanowia 7-idehyckrio-3,4-0- -izopropylidenolinkomycyne. Analiza: obliczono 35 dla C31H36N206S — C 56,72; H 8,16; N 6,30; S 7,21; znaleziono: C5 56,37; H 7,62; N 6,51; S 6,84. 3,4-O-izopropylideno-epilinkomycyna.Do 1,6 g 7-dehydro-3,4-0-izopropylidenolinko- 40 mycyny oczyszczonej systemem Craige'a, rozpusz¬ czonej w 75 ml alkoholu metylowego dodaje sie 400 mg borowodorku sodu. Po 1,5 godz. roztwór ten odparowuje sie do sucha na wyparce obroto¬ wej. Pozostalosc dodaje do 25 ml wody i eks- 5 trahuje trzykrotnie 25 ml porcjami chlorku me¬ tylenu. Wyciag plucze sie 15 ml wody, a nastep¬ nie suszy nad chlorkiem magnezu i odparowuje do sucha. Pozostalosc rozdziela sie metoda roz¬ dzialu w przeciwpradzie na 500 frakcji, stosujac uklad rozpuszczajacy, woda: octan etylu: alkohol etylowy: cykloheksan w stosunku 1:1:1:1. Je¬ dyny szczyt, jaki odpowiadal teoretycznemu, za¬ obserwowano przy K = 1,05. Frakcje 240—280 oddziela sie w postaci syropu. Analiza: obliczono 55 dla C21H38H306S — C 56,47; H 8,58; N 6,27; S 7,18; znaleziono: C 56,24; H 8,54; N 6,13; S 7,01.Chromatografia cienkowarstwowa wykazuje, ze produkt ten sklada sie z dwóch substancji: 3,4-0- -izopropylidenolinkomycyny i 3,4-0-izopropylide- noepilinkomycyny.Epilinkomycyna Otrzymany poprzednio syrop przechowuje sie 65 w temperaturze pokojowej przez 5 godzin w roz-27 79678 28 tworze, zawierajacym 60 ml 0,25 kwasu solnego i 40 ml alkoholu etylowego. Nastepnie utrzymuje sie temperature 0°C przez 4 dni, neutralizuje sie kwasnym weglanem sodu, odparowuje do objeto¬ sci 25 ml, a nastepnie ekstrahuje chloroformem.Wyciag przemywa sie niewielka iloscia wody, su¬ szy nad siarczanem magnezu i odparowuje do uzyskania osadu. Cienkowarstwowa chromatogra¬ fia osadu wykazuje dwie substancje, wykazujace aktywnosc na S. lutes. Osad chromatografuje sie na kolumnie typu Florisil 14" X 3/4" {syntetycz¬ ny krzemian opisano w opisie patentowym Sta¬ nów Zjednoczonych Ameryki nr 2.393.625), która wyplukane stopniowo rozpuszczalnikiem zawiera¬ jacym od 100% Skellysolve B (techniczny heksan) do 100*/« acetonu. Calkowita obojetnosc wynosi 5006 mL Otrzymuje sie dwa zwiazki: Frakcja I — rurki 53—65 (40 ml frakcja) epilinkomycyna. Pró¬ ba 450 mcg/ml. Analiza: obliczono dla C18H34N206S — C 50,92; H 8,55; N 6,60; S 7,56.Znaleziono: C 50,19! H 7,91; N 6,05; S 6,42.Frakcja II — rurki 73—104 — linkomycyna.Próba 950 mcg/mg. 7-brorno- 7 -dezoksyepilinkomycyna Stosujac sposób, jak w przykladzie I, zastepu¬ jac linkomycyne epilinkomycyna uzyskuje sie 7- -bromo-7-dezoksyepilinkomycyne o wzorze 37 ja¬ ko wolna zasade i jako chlorowodorek. Przez za¬ stapienie linkomycyny analogami linkomycyny o wzorze 4, w którym Z, R, Rx, R2, R3 grupy Ac maja wyzej podane znaczenie uzyskuje sie odpo¬ wiednie analogi 7-chlorowco-7-dezoksyepilinkomy- cyne o wzorze 1, w którym Z, R, Rlf R2 i R3 grupy Ac maja wyzej podane znaczenie. Wszyst¬ kie opisane powyzej, zwiazki, posiadaja odpowied¬ nie pochodne formy 7-epi. Jezeli przeprowadza sie przemiane przez zastapienie grupy 7-hydroksy przez odczynnik Rydon'a, wtedy epi-zwiazki, po¬ siadajace uklad L-treo, przeprowadza sie w uklad D-erytro. W kazdym przypadku obie postacie D- -erytro i L-treo otrzymuje sie w zaleznosci od tego, czy stosuje sie normalnie linkomycyny (D- erytro), czy tez epi-linkomycyny (L-treo). Mimo, ze sposób wedlug wynalazku omówiono w odnie¬ sieniu do wytwarzania okreslonych zwiazków, sposób ten mozna zastosowac do wytwarzania zwiazku o wzorze 4, w którym Ac i R sa rodni¬ kami nie reagujacymi z odczynnikiem Rydon'a.Jak z tego wynika podstawnik Ac moze oznaczac wodór lub grupe acylowa nie reagujaca z odczyn¬ nikiem Rydon'a, a R moze oznaczac grupe alki¬ lowa niezaleznie od ilosci atomów wegla lub rod¬ nik taki, jak na przyklad rodnik aralkilowy taki, jak benzylowy, naftobemzylowy i benzohyrdrylowy lub rodniki weglowodorowe, które nie wchodza w reakcje z odczynnikiem Rydon'a. PL PL PL PL