PL71758B1

PL71758B1 - Process for the preparation of alkene polymers[ca924450a]

Info

Publication number: PL71758B1
Application number: PL14102070A
Authority: PL
Original assignee: Stamicarbon Bv Geleen (Niederlande)
Priority date: 1969-06-03
Filing date: 1970-06-01
Publication date: 1974-06-29
Also published as: AT301869B; BE751315A; GB1251177A; SE388619B; DE2027302B2; FR2054561A1; CS174153B2; FI51594C; FR2054561B1; HU163327B; ES380314A1; CA924450A; DE2027302C3; FI51594B; DE2027302A1

Description

Sposób wytwarzania polimerów alkilenowych Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania polimerów alkilenowych na drodze polimeryzacji jednego lub wielu alkilenów, prowadzonej w cieklym srodowisku dyspergujacym, w temperaturze podwyzszonej, w obe¬ cnosci katalizatora wytworzonego przez zmieszanie zwiazku tytanu ze zdolnym do redukcji zwiazkiem metalo¬ organicznym.Znany jest sposób wytwarzania polietylenu w roztworze przez polimeryzacje etylenu w temperaturze 150—230°C, w obecnosci katalizatora wytworzonego ze zwiazku tytanu i zdolnego do redukcji zwiazku metalo¬ organicznego lub z wodorku metalu, przy utrzymaniu stosunku skladników katalizatora odpowiednio w zakresie wartosci jak 0,4 :1 i 1,4 :1, przy czym wiadomo, ze przy nieprzestrzeganiu zakresu podanych wartosci szybkosc procesu polimeryzacji szybko spada tak, ze utrudnia to regulowanie procesu i osiagniecie odpowiedniego stopnia polimeryzacji albo doprowadza do wytworzenia polimeru o nieodpowiednim stopniu plyniecia (patrz opis patentowy Wielkiej Brytanii nr 783487).Obecnie stwierdzono, ze przy polimeryzacji alkilenów w cieklym srodowisku dyspergujacym, w tempe¬ raturze podwyzszonej, w obecnosci okreslonego katalizatora, wytworzonego przez zmieszanie skladników w scisle okreslonym stosunku, mozna wytworzyc polimer zawierajacy tak mala domieszke uzytego katalizatora, ze ewentualnie mozna zaniechac usuwania tej domieszki z wytworzonego roztworu polimeru. Katalizator wytworzo¬ ny sposobem wedlug wynalazku odznacza sie wybitna aktywnoscia, a otrzymany roztwór polimeru charaktery¬ zujacy sie dobrym plynieciem znajduje szereg zastosowan.Wedlug wynalazku wytwarzanie polimerów alkilenowych przez polimeryzacje jednego lub kilku alkilenów, w cieklym srodowisku srodka dyspergujacego, w temperaturze podwyzszonej, w obecnosci katalizatora otrzy¬ manego przez zmieszanie zwiazku tytanu i zdolnego do redukcji zwiazku metaloorganicznego, prowadzonej dd wytworzenia roztworu polimeru alkilenowego, polega na tym, ze polimeryzacje prowadzi sie w temperaturze wyzszej od 110°C, w obecnosci katalizatora wytworzonego przez zmieszanie halogenku tytanu ze zwiazkiem o ogólnym wzorze Al R3-mXmf w którym R oznacza grupe weglowodoru o 1-30 atomach wegla, X oznacza atom chlorowca, a symbol m oznacza wartosc liczbowa 1-3, oraz ze zwiazkiem magnezoorganicznym, przy utrzymaniu odpowiedniego stosunku molowego zwiazku magnezoorganicznego do zwiazku glinowego okres-2 71758 lonego wzorem (m-A) : B, w którym symbol m oznacza ilosc atomów chlorowca zwiazanych z jednym atomem glinu zwiazku glinowego, A oznacza wartosc liczbowa od -0,75 do 0,97, zas B oznacza wartosc liczbowa 2,2 - 2,7, przy utrzymaniu stosunku molowego zwiazku glinowego do zwiazku tytanu w zakresie wartosci liczbo¬ wej 8-2000.Jako zwiazek glinowy o ogólnym wzorze AIR3mXm, w którym R, X i m maja wyzej podane znaczenie, mozna stosowac trójchlorek glinu lub trójbromek glinu albo organiczne pochodne halogenku glinu, jak równiez i mieszaniny zwiazków glinu. Odpowiednie sa takie organiczne pochodne glinu, które zawieraja przecietnie na 1 atom glinu co najmniej 1 a nie wiecej jak 2 atomy chlorowca, przy czym co najmniej 1 atom jest bezposrednio zwiazany z atomem wegla rodnika weglowodorowego zwiazanego z atomem glinu bezposrednim wiazaniem.Rodnik weglowodorowy moze stanowic rodnik alkilowy, cykloalkilowy, alkiloarylowy, arylowy lub aryloalkilo- wy. Przykladowo wymienia sie nastepujace chlorowcoorganiczne zwiazki glinu jak dwuetylochloroglin, mono etylochloroglin, dwuizobutylochloroglin, dwuizobutylobromoglin, glinoetyloszesciochlorek lub monoheksylogli- nodwuchlorek, korzystne sa trójchlorek glinu i seskwichlorek etylogiinu.Do stosowanych w reakcji wedlug wynalazku zwiazków glinu mozna dodawac trójweglowodorowy zwia¬ zek glinu tak jak trójetyloglin, np. w ilosci nie przekraczajacej 15% w przeliczeniu na halogenek dwuorganicznej pochodnej glinu.Jako zwiazek tytanu korzystnie stosuje sie halogenek tytanu zwlaszcza chlorek 3 lub 4 wartosciowego tytanu, przy czym ewentualnie mozna wprowadzac dodatkowo inne metale jak np. wanad, molibden, cyrkon lub chrom, np. VCI4, MoCI3 , ZrCI4 i chromacetyloaceton.Stosowane zwiazki magnezoorganiczne powinny zawierac co najmniej jeden rodnik alkilowy, cykloalki- lowy, alkiloarylowy, arylowy lub aryloalkilowy. Z atomem rragnezu moga byc równiez zwiazane ewentualnie 2 rózne rodniki, korzystne jest wówczas aby przynajmniej jeden z nich stanowil rodnik weglowodorowy, alkilo¬ wy, cykloalkilowy lub aryloalkilowy, zwlaszcza stosuje sie roztwory zwiazków magnezoorganicznych np. zwia¬ zek dwualkilomagnezowy zawierajacy grupy alkilowe o 1—20 atomach wegla, przy czym szczególnie odpowiedni jest dwubutylomagnez.Cenna zaleta takich zwiazków alkilcmagnezowych jest to, ze umozliwiaja one uzyskanie katalizatora o- wyjatkowej aktywnosci, który nie doprowadza do wytworzenia produktów zabarwiajacych roztwór polimeru.Zwiazki magnezowe moga ewentualnie zawierac atom chlorowca np. chloru.Jako odpowiednie zwiazki magnezu stosuje sie n-dwufenylomagnez, dwuetylomagnez, dwu izobuty Io ma¬ gnez, dwuoktylomagnez, dwudodecylomagnez, butylofenylomagnez, etylobutylomagnez, chlorek etylomagnezu, bromek butylomagnezu chlorek fenylomagnezu i chlorek dodecylomagnezu.Zgodnie z wynalazkiem zwiazki glinu i tytanu wprowadza sie w reakcje w stosunku molowym odpowiada¬ jacym wartosci liczbowej 8-2000, korzystnie 10-1500 a zwlaszcza 10—600. Jezeli zastosuje sie nieodpowiednie ilosci tych metali odpowiadajace wartosci nizszej od podanych, wówczas wytworzony katalizator charakteryzuje sie mniejsza aktywnoscia i uzyskuje sie zarówno gorsze wyniki a katalizator jest bardziej czuly na zanieczyszcz¬ enia wystepujace w srodowisku polimeryzacji tak, ze prowadzony proces staje sie trudny do kontrolowania.Molarny stosunek zwiazku magnezu do zwiazku glinowego wylicza sie w latwy sposób przy pomocy wyzej podanego równania. Nie przestrzeganie wartosci okreslonych tym równaniem powoduje wytworzenie katalizatora o wybitnie mniejszej aktywnosci, natomiast korzystny jest taki dobór tych zwiazków, aby stosunek molarny byl nizszy od wartosci liczbowej 1. Zmieniajac odpowiednio stosunek tych pierwiastków uzyskuje sie roztwory polimerów nadajace sie do róznego zastosowania, np. wyrobu butelek, folii, artykulów wtryskowo-odlewowych, powlok itp.Zazwyczaj nalezy dobrac taka ilosc zwiazku tytanu, aby stezenie w srodowisku polimeryzacji odpowiadalo 2,10"1 -5,10"4mM, korzystnie 1,10 "3-5,10"2 mM na 1 litr.Sposób wedlug wynalazku jest odpowiedni do wytwarzania polimerów jednorodnych jak i mieszanych J&slkilenów jak np. takich jak polietylen, polipropylen, polibutylen, oraz poli-4-metylopenten-1, a takze roztwór polimerów mieszanych, blokowych, wytworzonych zwlaszcza z jednego JE-alkilenu ze znikomym dodatkiem np. do 15% M jednego lub kilku innych alkilenów. Korzystnie prowadzi sie polimeryzacje lub mieszaniny etylenu z nie wiecej jak 15% M. innego monomeru o charakterze alkilenu. Polimeryzacje mozna prowadzic pod bardzo wysokim cisnieniem, np. 5000 ata. lub wyzszym, korzystnie pod stosunkowo niskim cisnieniem zwlaszcza 200 ata, ewentualnie w procesie ciaglym lub w jednym, lub kilku stopniach, korzystnie w reaktorze calkowicie wypelnionym ciecza.Jako srodowisko dyspersji stosuje sie ogólnie znane srodki dyspergujace stosowane z katalizatorem Zieglera np. heksan, heptan, metyloheptan, benzyne, kerozyne, benzen, cykloheksan, ewentualnie w mieszaninie. Mozna równiez jako srodek dyspergujacy stosowac sam alkilen ale w tych warunkach cisnienia i temperatury, w których wystepuje on w fazie cieklej. I nny srodek dyspergujacy jest podany ponizej.Polimeryzacje mozna prowadzic w temperaturze nizszej lub wyzszej od temperatury topnienia polimeru, korzystnie w temperaturze 120-260°C, a zwlaszcza 130-200°C, gdyz w warunkach tych otrzymuje sie roztwór71758 3 polimeru w srodowisku srodka dyspergujacego, w którym katalizator jest niezwykle aktywny, jak i ulega latwiej homogenizacji.Skladniki tworzace katalizator mozna zmieszac w srodowisku srodka dyspergujacego, zawierajacego rozpuszczony alkil, np. wprowadzajac zwiazek tytanu do mieszaniny zwiazku glinowego ze zwiazkiem tytnu, korzystnie srodek dyspergujacy zawierajacy rozpuszczone w nim trzy skladniki wprowadza sie do strefy reakqi polimeryzacji lub polimeryzacji mieszanej, na skutek czego uzyskuje sie subtelne rozdzielenie aktywnego katalizatora w srodowisku dyspersji co doprowadza do zwiekszenia aktywnosci katalizatora.Po zmieszaniu skladników proces dojrzewania katalizatora prowadzi sie korzystnie np. w okrasie od kilku sekund do mniej niz 600 sekund, zwlaszcza w temperaturzeponizej 0°C, np. —40 °C, przy czym mozna równiez stosowac dluzszy okres dojrzewania np. od kilku sekund do kilku dni, przy czym wytwarza sie katalizator ewentualnie w stezeniu np. 100—250 krotnie wyzszym niz wprowadzany do strefy reakcji.Zalety sposobu wedlug wynalazku wynikaja z wysokiej aktywnosci katalizatora, co umozliwia prowadzania procesu w ten sposób, ze roztwór polimeru pozostaje w strefie polimeryzacji w okrasie czasu nie dluzszym niz 5minut szczególnie przy zastosowaniu zwiazków magnezu jako skladnika katalizatora..Mozliwy jest równiez dlugi okres czasu kontaktu wynoszacy do kilku godzin.Sposobem wedlug wynalazku roztwór polimeru otrzymuje sie zazwyczaj w tak wysokiej wydajnosci w przeliczeniu na 1 g katalizatora, ze pozostalosc katalizatora mozna nie wyodrebniac z otrzymanego produktu, poniewaz ilosc tej pozostalosci jest nizsza od dozwolonej ilosci zanieczyszczen. Powyzsza zaleta jest szczególnie cenna, poniewaz wyodrebnianie pozostalosci katalizatora z roztworu polimeru jest kosztowne i pracochlonna, przy czym jest istotne iz po utracie aktywnosci katalizatora, nie usuniete z roztworu polimeru resztki katalizatora umozliwiaja jednak otrzymanie bezbarwnego produktu.Uzyteczne roztwory polimeru charakteryzuja sie wysokim ciezarem czasteczkowym, np. wyzszym od 10000, oznaczanym za pomoca pomiaru lepkosci wlasciwej przy uzyciu 1 g roztworu polimeru w II dekaliny, w 135°C, lub wedlug testu ASTM D 1238-62T dla okreslenia temperatury topnienia. Zazwyczaj lepkosc wlaso- iwa wytworzonego polimeru odpowiada wartosci liczbowej 0,5—10.Wytworzony sposobem wedlug wynalazku roztwór polimeru odznacza sie duza gestoscia, np. wyzsza od wartosci liczbowej 0,95.Indeks topnienia polimeru zawarty jest zazwyczaj w granicy wartosci liczbowych 0 do okolo 50.Roztwór polimeru mozna stosowac wedlug znanych sposobów np. do wytwarzania folii lub rur za pomoca techniki odlewu wtryskowego, formowania pod obnizonym cisnieniem.Przyklady I—XLVIII. Przyklady ilustruja sposób wytwarzania katalizatora.przy utrzymaniu róznych stosunków ilosciowych skladników tego katalizatora, wymienionych w tabeli I, w której liczba 1 umieszczona obok przykladu oznacza iz jest to przyklad porównawczy, nie lezacy w zakresie sposobu wedlug wynalazku, natomiast w podobny sposób u mieszczona liczba 2 oznacza iz polimeryzacje prowadzono 30 minut. Reakcje polimeryzacji prowadzone w róznych warunkach temperatury podanej wtabeli,l, przy czym nteumieszczenie danych odnosnie temperatury oznacza, ze reakcje prowadzono w temperaturze 140°C.W podanych w tabeli I przykladach reakcje prowadzono w dwusciennym szklanym reaktorze, zaopatrzo nym w mieszadlo, termometr oraz przewód doprowadzajacy i odprowadzajacy gaz. W reaktorze umieszczono 0,5 I pieciometyloheptanu i po podgrzaniu go do odpowiedniej temperatury reakcji, wysycono etylenem, po czym dodano roztwór katalizatora w pieciometyloheptanie, wytworzony przez kolejna dodawanie zwiazków magnezu, glinu i tytanu do pieciometyloheptanu i przy intensywnym mieszaniu roztwór wysycano etylenem prowadzac polimeryzacje pod normalnym cisnieniem, w ciagu 10 minut. Otrzymane wyniki ilustruje tabela 1.Przyklady XLIX—L. Do reaktora metalowego o pojemnosci 4,4 I, wyposazonego w plaszcz met* Iowy, mieszadlo, termometr oraz przewód doprowadzajacy i odprowadzajacy gaz, doprowadzano w sposób ci^ gly (o ile nie zaznaczono w tabeli II, ze postepowano inaczej) roztwór benzenowy szesciochlorku etylogiinu, zwiazku dwubutylomagnezu i czterochlorku tytanu, w ilosciach podanych w tabeli II. Skladniki katalizatora przed wprowadzeniem do reaktora, w strumieniach benzyny, mieszano w ciagu 1 minuty w temperaturze —20°C.W niektórych przykladach podanych w objasnieniu tabeli II zamiast etylenu stosowano roztwór benzynowy etylami i propylenu lub butylenu i wodoru w ilosciach podanych w tabeli II, przy czym skladniki te wprowa¬ dzano do calkowicie wypelnionego reaktora. Reakcje prowadzono przy intensywnym mieszaniu.W tabeli II podano warunki cisnienia, temperatury procesu jak i wydajnosci reakcji oraz temperature tof nienia otrzymanego polimeru, przy czym zawartosc tytanu jako zanieczyszczenia polimeru okreslono w ppm.W przykladzie L zamiast dwubutylomagnezu wprowadzono dwudodecylomagnez a zamiast czterochlorku tytanu wprowadzono czterobromek tytanu, natomiast w przykladzie LI, zamiast propylenu wprowadzono bu¬ tylen, a w przykladzie LV, zamiast organicznej pochodnej halogenku glinu uzyto trójchlorek glinu i zamiast dwubutylomagnezu wprowadzono dwuetylomagnez.4 71758 PL PL

Claims

1. Zastrzezenia patentowe 1. Sposób wytwarzania polimerów alkilenowych na drodze polimeryzacji jednego lub wielu alkilenów, prowadzonej w dyspersji, w temperaturze podwyzszonej, w obecnosci katalizatora wytworzonego przez zmie¬ szanie zwiazku tytanu ze zdolnym do redukcji zwiazkiem metaloorganicznym, znamienny tym, ze po¬ limeryzacje prowadzi sie w temperaturze wyzszej od 110°C, w obecnosci katalizatora wytworzonego przez zmie¬ szanie halogenku tytanu ze zwiazkiem o ogólnym wzorze AIR3"mXm, w którym R oznacza grupe weglowo¬ dorowa o 1—30 atomach wegla, X oznacza atom chlorowca, a symbol m oznacza wartosc liczbowa 1—3 i zwia¬ zkiem magnezoorganicznym, przy utrzymaniu odpowiedniego stosunku molowego zwiazku magnezoorganicznego do zwiazku glinowego okreslonego wzorem (m—A) : B, w którym symbol m oznacza ilosc atomów chlorowca zwiazanych z jednym atomem glinu zwiazku glinowego, A oznacza wartosc liczbowa od —0,75, do 0,97, zas B oznacza wartosc liczbowa 2,2—2,7, przy utrzymaniu stosunku molowego zwiazku glinowego do zwiazku tytanu w zakresie wartosci liczbowej nie wyzszej od 2000.

2. Sposób wedlug zastrz. 1,znamienny tym, ze stosunek molowy zwiazku glinowego do zwiazku tytanu utrzymuje sie w zakresie wartosci 8—2000.

3. Sposób wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze jako zwiazek glinu stosuje sie seskwihalogenek glinu lub trójchlorek glinu.

4. Sposób wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze jako zwiazek organiczny magnezu stosuje sie zwiazek alkilomagnezowy w postaci roztworu.

5. Sposób wedlug zastrz. 4, znamienny tym, ze jako organiczny zwiazek magnezu stosuje sie zwiazek dwualkilomagnezowy zawierajacy w grupie alkilowej 1—20 atomów wegla.

6. Sposób wedlug zastrz. 1,znamienny tym, ze stosuje sie dwubutylomagnez.

7. Sposób wedlug zastrz. 1—6, znamienny tym, ze stosuje sie zwiazek glinu i tytanu w stosunku molowym Al : Ti odpowiadajacym wartosci liczbowej 10—1500.

8. Sposób wedlug zastrz. 6, znamienny tym, ze stosuje sie zwiazek glinu i tytanu w stosunku odpowiadajacym wartosci liczbowej 10—600.

9. Sposób wedlug zastrz. 1—8, znamienny tym, ze stosuje sie zwiazek tytanu w ilosci odpowia¬ dajacej stezeniu 5,10~4—2,10_1 mM na litr srodowiska polimeryzacji.

10. Sposób wedlug zastrz. 1—9, znamienny tym, ze polimeryzacje prowadzi sie w temperaturze 120-260°C.

11. Sposób wedlug zastrz. 10, znamienny tym, ze polimeryzacje prowadzi sie w temperaturze 130-200°C.

12. Sposób wedlug zastrz. 1-11, znamienny tym, ze polimeryzuje sie etylen lub mieszanine ety¬ lenu z innym nienasyconym etylenowo monomerem uzytym w ilosci nie wiekszej niz 15% M.

13. Sposób wedlug zastrz. 1—12, znamienny tym, ze polimeryzacje prowadzi sie w strefie polimeryzacji przy utrzymaniu roztworu polimeru w tej strefie w okresie czasu nie dluzszym od 600 sekund.

14. Sposób wedlug zastrz. 13, z n a m i e n n y t y m, ze polimeryzacje prowadzi sie w strefie polime¬ ryzacji, przy utrzymaniu roztworu polimeru w strefie polimeryzacji w okresie czasu nie dluzszym niz 300 sekund.

15. Sposób wedlug zastrz. 1—14, z n a m i e n n y t y m, ze polimeryzacje prowadzi sie w reaktorze cal¬ kowicie wypelnionym ciecza stanowiaca srodek dyspergujacy.71758 Przyklad Nr i i ii iii IV V VI VII VIII IX X XI2) XII2) XIII1) XIV XV XVI XVII1) XVIII1) XIX1) XX1) XXI XXII XXIII XXIV1) XXV1) XXVI XXVII XXVIII XXIX1) XXX1) XXXI1) XXXII XXXIII XXXIV xxxv XXXVI XXXVII1) XXXVIII XXXIX XL XLI1) XLII1) XLIII XLIV XLIV XLV XLVI1) XLVII1) XLVIII Al »-¦"' T~ A1(C2H4)2 » » » ij ») » » ? 99 Al(i-C4H9)2a J » »? Al(C2H4)it5ai^ „ 99 » ? J l? J „ 99 J Al(C2H4)i,5ai,5 Al(C2H4)a2 99 » ll 99 »» A1C13 J l J l* Aia3 » » Al(izoprenyl)3 j Aia3 Tabela I Ilosc skladników katalizatora w mM ~~To 1,0 1,0 1,0 0,4 2,0 2,0 2,0 2,0 2,0 2,0 2,0 2,0 2,0 2,0 2,0 02 0,2 0,2 1,0 1,0 1,0 1,0 2,0 2,0 2,0 ¦ 2,0 2,0 2,0 2,0 2,0 2,0 2,0 2,0 2,0 2,0 0,5 0,85 1,0 1,25 1,0 1,0 2,0 2,0 2,0 2,0 2,0 2,0 1,5 na 1 litr pieciometylohept, Skladniki N (CH^Mg 02 Mg (C4H9)2Mg (C4H9)aMg — (CH^Mg » * » »» „ » »» » ?» » » (C4H9)2Mg ? * 1 »» —c (CH^Mg » Mg 1 ~ 0^05 0,1 0^ 0,4 0,1 0,05 0,1 0,2 0,1 0,2 0,1 0,2 0 0,1 0,2 0,3 0,05 0,1 0,4 0,1 02 0,4 0,6 0,1 0,2 0,4 0,6 0,8 — 0,2 0,2 0,8 1,0 1,2 1,4 1,6 1,0 1,0 1,0 1,0 0,2 0,6 1,7 2,0 2,0 2,3 — 0,2 13 anu TiO, 99 » » » » r 99 » » )» TiCU » »» » 7 » » l » »l » TiO, » »» » » » »» »» J » » TiCl4 »» » » 99 J Ti ~3 01 0,1 0,1 0,1 0,02 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 - 0,1 0,05 Wydaj nosc wgns 1 mM Lep¬ kosc 1 wlas¬ ciwa tytanu przy Oata S- TT~ 88 52 24 40 75 80 64 36 23 68 57 19 102 82 53 10 22 12 16 39 127 23 14 22 93 128 50 2- 9 12 60 100 138 44 40 7 123 208 165 7 16 200 146 146 110 27 10 246 5 5,07 4,31 4^1 3,63 — 4,78 3,96 4,71 — 3,58 — — 437 5,06 4,67 5,51 2,1A 3,77 336 233 233 3,71 327 2,39 — 2,93 2,67 3^4 — - — — 4,04 326 — — — 3,36 3^4 323 — — 2,99 237 237 235 2,95 - -71758 Tabela II Przyklad Przyklad Przyklad Przyklad Przyklad Przyklad Przyklad XLIX L LI LII LIII LIV LV 2 3 4 5 6 7 8 Warunki procesu 1 Dozowanie benzyny l/godzine Dozowanie etylenu Mol/godzine Dozowanie skladnika glinowego w mMol/godzine Dozowanie zwiazku dwualkilomag- nezowego w mMol/godzine Dozowanie halogenku tytanu w mMol/godzine Dozowanie wodoru w mMol/1 Dozowanie propylenu w Mol/godzine Zastosowane cisnienie polimery¬ zacji kd/cm2 Temperatura polimeryzacji w °C Wydajnosc reakcji kg/godzine Temperatura topnienia polimeru Zawartosc tytanu w polimerze ppm 30,0 160 30,0 18,0 0,2 40 — 32 160 4,04 04 24 304 162 30,1 17,7 01 158 — 34 167 4,27 144 2,3 29,6 166 29,4 17,22) 0,24) 63 — 34 151 3,95 0,8 2,4 30,4 104 29,9 - 173 0,09 108 3,9 31 147 2,65 6 1,6 30,0 104 33,3 10,0 0,077 — 625) 32 130 2,67 0,3 1,4 52,2 292 674 36,6 041 102 - 30 180 7,62 94 32 36,2 102 424') 4133) 0,08 — 6,1 35 133 2,62 022 14 W tabeli II wprowadzono nastepujace oznaczeniu: 1) oznacza, ze wprowadzono trójchlorek glinu zamiaU szcsciochlorku etyloglinu 2) oznacza, ze zastosowano dwudodecylomagnez zamiast dwubutylomagnezu 3) oznacza, ze zastosowano dwuetylomagnez zamiast dwubutylomagnezu 4) oznacza, ze zastosowano czterobromek tytanu zamiast czterochlorku tytanu 5) oznacza, ze zastosowano butylen zamiast propylenu. Prac. Poligraf. UP PRL Naklad 120+18 egz. Cena 10 zl PL PL