PL247553B1 - Zespół mocujący - Google Patents

Abstract

Przedmiotem zgłoszenia przedstawionym na rysunku jest zespół mocujący zawierający korpus, elementy ustalające oraz trzpienie charakteryzujący się tym, że korpus zasadniczo ma postać cylindra, którego pobocznica ma niekołowy przekrój poprzeczny, taki iż zawiera dwa półcylindry niewspółśrodkowe z osią wzdłużną korpusu, dla których osie okręgów, w które wpisane są półcylindry, przesunięte są względem osi wzdłużnej o odcinek, „a”, w przeciwnym kierunku, dla każdego z półcylindrów, w stosunku do osi wzdłużnej korpusu, ponadto zewnętrzna powierzchnia korpusu wyposażona jest w półokrągłe wzdłużne wyżłobienia, rozmieszczonych co kąt α, a elementy ustalające ukształtowane są tak, że ich wewnętrzne powierzchnie stanowią dopełnienie korpusu, przy czym zaopatrzone są w półokrągłe wzdłużne wyżłobienia rozmieszczone co kąt β, a powierzchnie zewnętrzne elementów ustalających stanowią dopełnienie średnicy wewnętrznej rurociągu, w którym zespół ma być montowany, natomiast trzpienie mają zakończenie stożkowe.

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest zespół mocujący mający zastosowanie w szczególności w systemach liniowych instalacji hydraulicznych i pneumatycznych.

Wzrastające koszty energii wpływają na potrzebę optymalizacji wydajności urządzeń w tym urządzeń hydraulicznych oraz pneumatycznych. Coraz powszechniej stosowane są układy optymalizujące oraz systemy zarządzania przepływem gazu lub cieczy, monitorujące wskaźniki wydajności np. prędkość przepływu, temperaturę, czas, mające na celu zminimalizowanie wydatków energetycznych. W tym celu, wykorzystuje się czujniki pomiarowe pozwalające na dobranie obciążenia przepływu tak, by spełniał wymagania w odniesieniu do dostaw np. sprężonego powietrza czy cieczy do linii fabrycznych. By wykonać efektywnie to zadanie konieczne jest montowanie czujników na różnych odcinkach linii rurociągu. Obecnie, czujniki takie, montowane są zewnętrznie, najczęściej przez zastosowanie specjalnych trójników montażowych w linii rurociągu. Rozwój technologii bezprzewodowych daje jednak nowe możliwości instalowania ww. elementów pomiarowych wewnątrz rurociągów bez konieczności wyprowadzania sygnału pomiarowego przewodem z zewnątrz. Pozostaje jednak do rozwiązania kwestia stabilizowania tych elementów wewnątrz rurociągu.

Ze stanu techniki znane są różnego rodzaju elementy rozprężne lub zaciskowe, które z reguły wykorzystywane są jak złączki służące do łączenia rur.

Z opisu patentowego EP1607669A2 znana jest złączka zaciskowa służąca do łączenia rur z tworzywa sztucznego i/lub rur wielowarstwowych w systemach hydraulicznych, hydraulicznych i/lub grzewczych. Złączka zawiera korpus rurowy mający co najmniej jedną tuleję podtrzymującą rurę i tuleję dociskową rozmieszczoną współosiowo wokół tulei podtrzymującej rurę. Tuleja podtrzymująca rurę jest wyposażona w pierwszą i drugą uszczelkę uszczelniającą w rowkach gniazda, z których każda zapewnia jeden lub więcej rozciągających się osiowo obszarów ściskania, aby uszczelnić wewnętrzną powierzchnię rury.

Z innego opisu patentowego - GB2335013A - znana jest podtrzymująca, rurowa tuleja wkładana, która jest umieszczona wewnątrz końca rury, przy czym tuleja ma nieciągłość na swoim obwodzie, która rozciąga się wzdłuż niej osiowo, tak aby zdefiniować dwie podłużne krawędzie. Podłużne krawędzie po włożeniu do końca rury zachodzą na siebie tak, że jedna jest promieniowo wewnątrz drugiej. Elementy rozszerzające są umieszczone wewnątrz wkładki tulei i rozszerzają ją promieniowo w stosunku do wewnętrznej powierzchni końca rury tak, aby rozszerzać koniec rury promieniowo, przy czym promieniowe rozszerzanie tulei wkładki jest kontynuowane, aż nie będzie zachodzić na siebie pomiędzy podłużne krawędzie tak, że podłużne krawędzie spotykają się i blokują przed obwodowym, a zatem promieniowym, skurczem. Koniec rury jest następnie wkładany do członu łączącego.

Celem zespołu mocującego według wynalazku jest zapewnienie stabilnego mocowania różnego typu elementów, w szczególności regulujących, sterujących, kontrolnych i pomiarowych np. aparatury pomiarowej, kontrolnej, wszelkiego rodzaju automatyki wewnątrz rurociągu, elementów regulujących przepływ, bez dodatkowej ingerencji w ciągłość linii rurociągu oraz konieczności montowania dodatkowych trójników.

Zespół mocujący zawierający korpus, elementy ustalające oraz trzpienie charakteryzuje się tym, że korpus zasadniczo ma postać cylindra, którego pobocznica ma niekołowy przekrój poprzeczny. Pobocznica ukształtowana jest w taki sposób, że stanowi dwa półcylindry niewspółśrodkowe z osią wzdłużną korpusu. Osie okręgów, w które wpisane są półcylindry, przesunięte są względem osi wzdłużnej o odcinek „a”, w przeciwnym kierunku, dla każdego z półcylindrów, w stosunku do osi wzdłużnej korpusu. Zewnętrzna powierzchnia korpusu wyposażona jest w półokrągłe wzdłużne wyżłobienia, rozmieszczone co kąt α. Natomiast wewnętrzne powierzchnie elementów ustalających ukształtowane są w taki sposób, że ich wewnętrzne powierzchnie stanowią dopełnienie korpusu, przy czym zaopatrzone są w półokrągłe wzdłużne wyżłobienia rozmieszczone co kąt β. Powierzchnie zewnętrzne elementów ustalających stanowią dopełnienie średnicy wewnętrznej rurociągu, w którym zespół ma być montowany. Trzpienie mają zakończenie stożkowe.

Korzystnie odcinek „a” mieści się w przedziale 0,0075D < a < 0,15D, gdzie D to średnica wewnętrzna rurociągu, w którym zespół ma być montowany.

Korzystnie kąt α jest większy niż kąt β a różnica między kątem α a β wynosi od 0,1° do 20°.

Korzystnie trzpienie są co najmniej cztery, różnej długości i dobierane są w pary o równych długościach.

Korzystnie średnica wewnętrzna korpusu stanowi od 50% do 95% średnicy wewnętrznej rurociągu, w którym zespół ma być montowany.

Korzystnie średnica wewnętrzna elementów ustalających stanowi od 55% do 99% średnicy wewnętrznej powierzchni rurociągu, w którym zespół ma być montowany.

Korzystnie wewnętrzna powierzchnia korpusu zaopatrzona jest w wypusty, wgłębienia lub otwory.

Mocowanie różnego typu elementów np. pomiarowych w zespole mocującym odbywa się poprzez wcześniejsze wykonanie połączenia pomiędzy mocowanym elementem np. pomiarowym, a wewnętrzną powierzchnią korpusu w szczególności przez przykręcenie, wklejenie lub wprawienie na wcisk lub na zatrzask. Korpus zespołu mocującego może również być wytworzony jako jeden zintegrowany obiekt wraz z mocowanym elementem (np. pomiarowym), przy użyciu technik druku 3D. W momencie montażu w rurociągu korpus i umieszczony w nim element muszą być połączone w jeden obiekt.

Zespół mocujący (korpus wraz z elementami ustalającymi, przylegającymi do pobocznicy korpusu), wsuwa się do rurociągu. Następnie pierwszą parę trzpieni mocujących, długich E, wsuwa się w otwory położone na średnicy korpusu. Drugą parę trzpieni mocujących, długich E, wprowadza się w kolejne otwory, przesunięte względem poprzednich (już zapełnionych otworów), zgodnie ze wskazówkami zegara. Następnie, parę trzpieni, wsuniętych w pierwszym kroku, wyciąga się i przekłada do kolejnych wolnych otworów, przesuniętych względem poprzednich, zgodnie ze wskazówkami zegara. Proces powtarza się aż do zablokowania układu wewnątrz rurociągu. Na koniec można trzpienie mocujące, długie E, zastąpić trzpieniami stabilizującymi krótkimi C, uniemożliwiającymi wyjęcie ich z korpusu. Tym samym uzyskuje się połączenie stałe, nierozłączne.

Przekładanie trzpieni mocujących w kolejne otwory zgodnie z ruchem wskazówek zegara powoduje zwiększanie średnicy całego zespołu mocującego i wywołuje nacisk na wewnętrzne ścianki rurociągu blokując tym samym zespół mocujący.

Zaletą zespołu mocującego jest możliwość sztywnego mocowania, wewnątrz rurociągu różnego typu elementów regulujących, sterujących, kontrolnych i pomiarowych (np. aparatury pomiarowej, kontrolnej, wszelkiego rodzaju automatyki wewnątrz rurociągu, elementów regulujących przepływ). Rozwiązanie według wynalazku nie wymaga montowania dodatkowych trójników a co za tym idzie nie wymaga przerywania ciągłości rurociągu. Zamontowany zespół mocujący zapewnia stabilne zakotwiczenie elementu mocującego, na którym można umieścić niezbędne urządzenia w szczególności urządzenia bezprzewodowe, które nie wymagają doprowadzania zasilania z zewnątrz. Cylindryczna wewnętrzna powierzchnia korpusu stanowi bazę, do której można montować np. czujniki, zwężki, elementy tłumiące oraz inne elementy.

Zespół mocujący w przykładzie wykonania przedstawiono na rysunku, na którym fig. 1. przedstawia przekrój podłużny A-A przez zespół mocujący zamontowanych w rurociągu, fig. 2. przedstawia widok od czoła zespołu mocującego, fig. 3. przedstawia rzut aksonometryczny korpusu, fig. 4. przedstawia widok od czoła korpusu zespołu mocującego, fig. 5. przedstawia rzut aksonometryczny elementów ustalających wraz z parami trzpieni, fig. 6. przedstawia widok od czoła jednego z elementów ustalających zespołu mocującego.

Zespół mocujący w przykładzie wykonania składa się z korpusu A, dwóch elementów ustalających B oraz sześciu trzpieni (czterech długich E i dwóch stabilizujących, krótkich C). Korpus A ma postać cylindra, którego pobocznica ma niekołowy przekrój poprzeczny. Pobocznica cylindra powstała ze złożenia dwóch półcylindrów niewspółśrodkowych z osią wzdłużną korpusu. Osie okręgów, w które wpisane są półcylindry przesunięte są względem osi wzdłużnej o odcinek a = 1 mm, w przeciwnym kierunku, dla każdego z półcylindrów, w stosunku do osi wzdłużnej korpusu A. Zewnętrzna powierzchnia korpusu A ma półokrągłe wzdłużne wyżłobienia 2, rozmieszczone co kąt α = 20°.

Natomiast wewnętrzne powierzchnie elementów ustalających B ukształtowane są w taki sposób, że ich wewnętrzne powierzchnie stanowią dopełnienie korpusu A, przy czym mają półokrągłe wzdłużne wyżłobienia rozmieszczone co kąt β = 19,5°. Powierzchnie zewnętrzne elementów ustalających B stanowią dopełnienie średnicy wewnętrznej rurociągu Z, w którym zespół ma być montowany.

Trzpienie C, E zakończone są stożkowo, co umożliwia wsunięcie ich do wzdłużnych wyżłobień 2, 3.

Claims (7)

1. Zespół mocujący zawierający korpus, elementy ustalające oraz trzpienie znamienny tym, że korpus (A) zasadniczo ma postać cylindra, którego pobocznica ma niekołowy przekrój poprzeczny, taki iż zawiera dwa półcylindry niewspółśrodkowe z osią wzdłużną korpusu (A), dla których osie okręgów, w które wpisane są półcylindry, przesunięte są względem osi wzdłużnej o odcinek „a”, w przeciwnym kierunku, dla każdego z półcylindrów, w stosunku do osi wzdłużnej korpusu (A), ponadto zewnętrzna powierzchnia korpusu (A) wyposażona jest w półokrągłe wzdłużne wyżłobienia (2), rozmieszczonych co kąt α, a elementy ustalające (B) ukształtowane są tak, że ich wewnętrzne powierzchnie stanowią dopełnienie korpusu (A), przy czym zaopatrzone są w półokrągłe wzdłużne wyżłobienia (3) rozmieszczone co kąt β, a powierzchnie zewnętrzne elementów ustalających (B) stanowią dopełnienie średnicy wewnętrznej rurociągu, w którym zespół ma być montowany, natomiast trzpienie (C, E) mają zakończenie stożkowe.

2. Zespół mocujący według zastrz. 1, znamienny tym, że odcinek „a” mieści się w przedziale 0,0075D < a < 0,15D, gdzie D to średnica wewnętrzna rurociągu, w którym zespół ma być montowany.

3. Zespół mocujący według zastrz. 1 i 2 znamienny tym, że kąt α jest większy niż kąt β a różnica między kątem α a β wynosi od 0,1° do 20°.

4. Zespół mocujący według zastrz. 1 i 2 znamienny tym, że trzpienie (C, E) są co najmniej cztery, różnej długości i dobierane są w pary pod względem długości parami.

5. Zespół mocujący według zastrz. 1 i 2 i 3 i 4 znamienny tym, że średnica wewnętrzna korpusu (A) stanowi od 50% do 95% średnicy wewnętrznej rurociągu (Z), w którym zespół ma być montowany.

6. Zespół mocujący według zastrz. 1 i 2 i 3 i 4 i 5 znamienny tym, że średnica wewnętrzna elementów ustalających (B) stanowi od 55% do 99% średnicy wewnętrznej powierzchni rurociągu (Z), w którym zespół ma być montowany.

7. Zespół mocujący według zastrz. 1 i 2 i 3 i 4 i 5 i 6 znamienny tym, że wewnętrzna powierzchnia korpusu (A) zaopatrzona jest w wypusty, wgłębienia lub otwory.