PL247582B1 - Zespół mocujący - Google Patents

Abstract

Przedmiotem zgłoszenia przedstawionym na rysunku jest zespół mocujący zawierający korpus oraz elementy ustalające charakteryzujący się tym, że korpus zasadniczo ma postać cylindra, którego pobocznica ma niekołowy przekrój poprzeczny, zawierający wypusty, które powstały ze złożenia pierścienia centralnego stanowiącego zewnętrzną ścianę cylindra oraz pierścieni z1, z2, …, których liczba odpowiada liczbie wypustów, ściętych na średnicy maksymalnej zespołu mocującego, przy czym osie pierścieni z1, z2, … są przesunięte względem osi głównej mimośrodowo i są styczne do średnicy zewnętrznej cylindra, a kąt na jakim są wyciągnięte pierścienie, od punktu styczności do średnicy maksymalnej zespołu, wynosi 180°/2n<α<180°/0,5n, gdzie n to liczba pierścieni, ponadto wypusty, od miejsca przecięcia pierścieni ze średnicą maksymalną zespołu mocującego, dopełniają się, po średnicy zewnętrznej zespołu mocującego, do kąta 360°/n, mierzonego od miejsca styczności, natomiast elementy ustalające stanowią geometryczne dopełnienie zewnętrznych powierzchni korpusu, przy czym każdy wypust oraz dopełniający go element ustalający zaopatrzone są w wycięcie zwężające się ku środkowi stanowiące kanały wlotowe, przy czym długość kanałów wlotowych wynosi od 0,01L do 0,5L, gdzie L to długość całego zespołu mocującego.

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest zespół mocujący mający zastosowanie w szczególności w systemach liniowych instalacji hydraulicznych i pneumatycznych.

Wzrastające koszty energii wpływają na potrzebę optymalizacji wydajności urządzeń w tym urządzeń hydraulicznych oraz pneumatycznych. Coraz powszechniej stosowane są układy optymalizujące oraz systemy zarządzania przepływem gazu lub cieczy, monitorujące wskaźniki wydajności np. prędkość przepływu, temperaturę, czas, mające na celu zminimalizowanie wydatków energetycznych. W tym celu, wykorzystuje się czujniki pomiarowe pozwalające na dobranie obciążenia przepływu tak, by spełniał wymagania w odniesieniu do dostaw np. sprężonego powietrza czy cieczy do linii fabrycznych. By wykonać efektywnie to zadanie konieczne jest montowanie czujników na różnych odcinkach linii rurociągu. Obecnie, czujniki takie, montowane są zewnętrznie, najczęściej przez zastosowanie specjalnych trójników montażowych w linii rurociągu. Rozwój technologii bezprzewodowych daje jednak nowe możliwości instalowania ww. elementów pomiarowych wewnątrz rurociągów bez konieczności wyprowadzania sygnału pomiarowego przewodem z zewnątrz. Pozostaje jednak do rozwiązania kwestia stabilizowania tych elementów wewnątrz rurociągu.

Ze stanu techniki znane są różnego rodzaju elementy rozprężne lub zaciskowe, które z reguły wykorzystywane są jak złączki służące do łączenia rur.

Z opisu patentowego EP1607669A2 znana jest złączka zaciskowa służąca do łączenia rur z tworzywa sztucznego i/lub rur wielowarstwowych w systemach hydraulicznych, hydraulicznych i/lub grzewczych. Złączka zawiera korpus rurowy mający co najmniej jedną tuleję podtrzymującą rurę i tuleję dociskową rozmieszczoną współosiowo wokół tulei podtrzymującej rurę. Tuleja podtrzymująca rurę jest wyposażona w pierwszą i drugą uszczelkę uszczelniającą w rowkach gniazda, z których każda zapewnia jeden lub więcej rozciągających się osiowo obszarów ściskania, aby uszczelnić wewnętrzną powierzchnię rury.

Z innego opisu patentowego - GB2335013A - znana jest podtrzymująca, rurowa tuleja wkładana, która jest umieszczona wewnątrz końca rury, przy czym tuleja ma nieciągłość na swoim obwodzie, która rozciąga się wzdłuż niej osiowo, tak aby zdefiniować dwie podłużne krawędzie. Podłużne krawędzie po włożeniu do końca rury zachodzą na siebie tak, że jedna jest promieniowo wewnątrz drugiej. Elementy rozszerzające są umieszczone wewnątrz wkładki tulei i rozszerzają ją promieniowo w stosunku do wewnętrznej powierzchni końca rury tak, aby rozszerzać koniec rury promieniowo, przy czym promieniowe rozszerzanie tulei wkładki jest kontynuowane, aż nie będzie zachodzić na siebie pomiędzy podłużne krawędzie tak, że podłużne krawędzie spotykają się i blokują przed obwodowym, a zatem promieniowym, skurczem. Koniec rury jest następnie wkładany do członu łączącego.

Celem zespołu mocującego według wynalazku jest zapewnienie stabilnego mocowania różnego typu elementów, w szczególności regulujących, sterujących, kontrolnych i pomiarowych np. aparatury pomiarowej, kontrolnej, wszelkiego rodzaju automatyki wewnątrz rurociągu, elementów regulujących przepływ, bez dodatkowej ingerencji w ciągłość linii rurociągu oraz konieczności montowania dodatkowych trójników.

Zespół mocujący zawierający korpus oraz elementy ustalające charakteryzuje się tym, że korpus zasadniczo ma postać cylindra, którego pobocznica ma niekołowy przekrój poprzeczny. Ponadto korpus zawiera wypusty, które powstały ze złożenia pierścienia centralnego stanowiącego zewnętrzną ścianę cylindra oraz pierścieni z1, z2, ..., których liczba odpowiada liczbie wypustów, ściętych na średnicy maksymalnej zespołu mocującego. Osie pierścieni z1, z2, ... są przesunięte względem osi głównej mimośrodowo, i są styczne do średnicy zewnętrznej cylindra. Kąt na jakim są wyciągnięte pierścienie zł, z2, .... od punktu styczności z pierścieniem centralnym do średnicy maksymalnej zespołu, wynosi 180°/2n < α < 180°/0,5n, gdzie n to liczba pierścieni. Ponadto wypusty, od miejsca przecięcia pierścieni ze średnicą maksymalną zespołu mocującego, dopełniają się, po średnicy zewnętrznej zespołu mocującego, do kąta 360°/n, mierzonego od miejsca styczności. Natomiast elementy ustalające stanowią geometryczne dopełnienie zewnętrznych powierzchni korpusu, przy czym każdy wypust oraz dopełniający go element ustalający zaopatrzone są w wycięcie zwężające się ku środkowi. Wycięcia te stanowią kanały wlotowe. Długość kanałów wlotowych wynosi od 0,01 L do 0,5L, gdzie L to długość całego zespołu mocującego.

Korzystnie średnica wewnętrzna korpusu stanowi od 50% do 95% średnicy wewnętrznej rurociągu, w którym zespół ma być montowany.

Korzystnie średnica wewnętrzna elementów ustalających stanowi od 55% do 99% średnicy wewnętrznej rurociągu, w którym zespół ma być montowany.

Korzystnie zewnętrzna część korpusu zaopatrzona jest w wypusty umożliwiające pozycjonowanie elementów ustalających względem korpusu.

Korzystnie wewnętrzna powierzchnia korpusu zaopatrzona jest w wypusty, wgłębienia lub otwory.

Mocowanie różnego typu elementów np. pomiarowych w zespole mocującym odbywa się poprzez wcześniejsze wykonanie połączenia pomiędzy mocowanym elementem np. pomiarowym, a wewnętrzną powierzchnią korpusu w szczególności przez przykręcenie, wklejenie lub wprawienie na wcisk lub na zatrzask. Korpus zespołu mocującego może również być wytworzony jako jeden zintegrowany obiekt wraz z mocowanym elementem (np. pomiarowym), przy użyciu technik druku 3D. W momencie montażu w rurociągu korpus i umieszczony w nim element muszą być połączone w jeden obiekt.

Zespół mocujący (korpus wraz z elementami ustalającymi, przylegającymi do pobocznicy korpusu), wsuwa się do rurociągu a następnie przekręca się w stronę przeciwną do wskazówek zegara, aż do zablokowania. Kąt o jaki należy przekręcić będzie uzależniony od stopnia dopasowania zespołu mocującego do średnicy rurociągu i dokładności wykonania rurociągu na długości, w obszarze, w którym montujemy zespół mocujący. Przekręcenie korpusu powoduje rozszerzanie się elementów ustalających, tym samym zwiększa średnicę całego zespołu mocującego, i wywołuje nacisk na wewnętrzne ścianki rurociągu powodując tym samym blokowanie elementów ustalających. Ustalenie położenia zapewnione jest przez docisk dośrodkowy przyłożony do elementów ustalających w wyniku docisku osiowego korpusu wewnętrznego. Elementy ustalające geometrycznie są dopełnieniem rdzenia (+/-5%) do walca o średnicy wewnętrznej rurociągu, w którym układ ma być montowany. Kanał wlotowe wyprofilowane są w taki sposób, że część wlotowa ma większe pole powierzchni niż część znajdująca się na całej długości mocowania. Dzięki temu pomiędzy mocowaniem a ścianką rurociągu po dokręceniu zespołu powstaje podciśnienie generujące dodatkową siłę utrzymującą zespół mocujący na miejscu. Rozwarcie kanału ograniczone jest kątem, na którym fragment pierścienia mimośrodowego obcięty jest średnicą zewnętrzną zespołu mocującego.

Zaletą zespołu mocującego jest możliwość sztywnego mocowania, wewnątrz rurociągu różnego typu elementów regulujących, sterujących, kontrolnych i pomiarowych (np. aparatury pomiarowej, kontrolnej, wszelkiego rodzaju automatyki wewnątrz rurociągu, elementów regulujących przepływ). Rozwiązanie według wynalazku nie wymaga montowania dodatkowych trójników a co za tym idzie nie wymaga przerywania ciągłości rurociągu. Zamontowany zespół mocujący zapewnia stabilne zakotwiczenie elementu mocującego, na którym można umieścić niezbędne urządzenia w szczególności urządzenia bezprzewodowe, które nie wymagają doprowadzania zasilania z zewnątrz. Cylindryczna wewnętrzna powierzchnia korpusu stanowi bazę, do której można montować np. czujniki, zwężki, elementy tłumiące oraz inne elementy.

Zespół mocujący w przykładzie wykonania przedstawiono na rysunku, na którym fig. 1. przedstawia przekrój podłużny A-A przez zespół mocujący zamontowanych w rurociągu, fig. 2. przedstawia widok od czoła zespołu mocującego, fig. 3. przedstawia widok od czoła korpusu zespołu mocującego fig. 4. przedstawia rzut aksonometryczny korpusu, fig. 5. przedstawia widok od czoła korpusu wraz z elementami ustalającymi fig. 6. przedstawia rzut aksonometryczny elementów ustalających, fig. 7. przedstawia widok od czoła elementów ustalających zespołu mocującego.

Zespół mocujący w przykładzie wykonania składa się z korpusu A oraz czterech elementów ustalających B. Korpus A ma postać cylindra, którego pobocznica ma niekołowy przekrój poprzeczny. Dodatkowo korpus A ma na swojej powierzchni 4 wypusty 1, które powstały ze złożenia pierścienia centralnego stanowiącego zewnętrzną ścianę cylindra oraz pierścieni z1, z2, z3 i z4, ściętych na średnicy maksymalnej zespołu mocującego. Osie pierścieni z1, z2, z3 i z4 są przesunięte względem osi głównej mimośrodowo o odcinek a równy 19 mm i są styczne do średnicy zewnętrznej cylindra. Kąt na jakim są wyciągnięte pierścienie z1, z2, z3 i z4 od punktu styczności z pierścieniem centralnym do średnicy maksymalnej zespołu, wynosi 77°. Ponadto wypusty 1, od miejsca przecięcia pierścieni ze średnicą maksymalną zespołu mocującego, dopełniają się, po średnicy zewnętrznej zespołu mocującego, do kąta 90°. Natomiast elementy ustalające B stanowią geometryczne dopełnienie zewnętrznych powierzchni korpusu A, przy czym każdy wypust 1 oraz dopełniający go element ustalający B zaopatrzone są w wycięcie zwężające się ku środkowi. Wycięcia te, stanowią kanały wlotowe 5. Długość kanałów wlotowych 5 wynosi 11 mm. Ponadto zewnętrzna część korpusu ma prostopadłościenne wypusty 6, które umożliwiają pozycjonowanie elementów ustalających B względem korpusu A. Natomiast powierzchnia wewnętrzna korpusu A w przykładzie wykonania zaopatrzona jest dodatkowo w prostokątne wypusty 4, które umożliwiają złapanie klucza dokręcającego. Ponadto w elementach ustalających znajdują w otwory 2 służące do kontrowania zespołu mocującego.

Claims (5)

1. Zespół mocujący zawierający korpus oraz elementy ustalające, znamienny tym, że korpus (A) zasadniczo ma postać cylindra, którego pobocznica ma niekołowy przekrój poprzeczny, zawierający co najmniej dwa wypusty (1), które powstały ze złożenia pierścienia centralnego stanowiącego zewnętrzną ścianę cylindra oraz pierścieni z1, z2, ..., których liczba odpowiada liczbie wypustów, ściętych na średnicy maksymalnej zespołu mocującego, przy czym osie pierścieni z1, z2, ... są przesunięte względem osi głównej mimośrodowo, i są styczne do średnicy zewnętrznej cylindra, a kąt na jakim są wyciągnięte pierścienie, od punktu styczności do średnicy maksymalnej zespołu, wynosi 182°/n < α < 180°/0,5n, gdzie n to liczba pierścieni, ponadto wypusty (1), od miejsca przecięcia pierścieni ze średnicą maksymalną zespołu mocującego, dopełniają się, po średnicy zewnętrznej zespołu mocującego, do kąta 360°/n, mierzonego od miejsca styczności, natomiast elementy ustalające (B) stanowią geometryczne dopełnienie zewnętrznych powierzchni korpusu (A), przy czym każdy wypust (1) oraz dopełniający go element ustalający (B) zaopatrzone są w wycięcie zwężające się ku środkowi, stanowiące kanały wlotowe (5), przy czym długość kanałów wlotowych (5) wynosi od 0,01L do 0,5L, gdzie L to długość całego zespołu mocującego.

2. Zespół mocujący według zastrz. 1, znamienny tym, że średnica wewnętrzna korpusu (A) stanowi od 50% do 95% średnicy wewnętrznej rurociągu (Z), w którym zespół ma być montowany.

3. Zespół mocujący według zastrz. 1 i 2, znamienny tym, że średnica wewnętrzna elementów ustalających (B) stanowi od 55% do 99% średnicy wewnętrznej rurociągu (Z), w którym zespół ma być montowany.

4. Zespół mocujący według zastrz. 1 i 2 i 3, znamienny tym, że zewnętrzna część korpusu zaopatrzona jest w wypusty (6) umożliwiające pozycjonowanie elementów ustalających (B) względem korpusu (A).

5. Zespół mocujący według zastrz. 1 i 2 i 3 i 4, znamienny tym, że wewnętrzna powierzchnia korpusu (A) zaopatrzona jest w wypusty, wgłębienia lub otwory.