PL243500B1 - Szalunek tracony - Google Patents

Abstract

Przedmiotem zgłoszenia jest szalunek tracony składający się z dwóch płyt, przy czym co najmniej jedna płyta stanowi izolację, połączonych ze sobą łącznikami. Przedmiotowy szalunek charakteryzuje się tym, że płyta zewnętrzna (1) wykonana jest ze spienionego polistyrenu o grubości nie mniejszej niż 10 cm, natomiast płytę wewnętrzną (2) stanowi płyta gipsowo-kartonowa lub włóknowo-gipsowa o grubości od 9 do 24 mm ustawiona na prowadnicy (3) i przymocowana do niej wkrętami (4), a płyty zewnętrzna (1) i wewnętrzna (2) połączone są ze sobą siecią łączników (5) oddalonych od siebie w pionie i w poziomie o odległość od 20 do 50 cm, przy czym każdy łącznik składa się z trzpienia (6) wyposażonego w dwa talerzyki (7, 8), których powierzchnie są prostopadłe do osi wzdłużnej trzpienia (6), a talerzyk (7) przylegający do płyty wewnętrznej (2) ma centralnie wykonany otwór zagłębiony (9) do wewnątrz trzpienia (6), natomiast przeciwny koniec trzpienia (6) na długości mniejszej niż grubość płyty zewnętrznej (1) jest gwintowany, a na granicy gwintu znajduje się talerzyk oporowy (8).

Description

Przedmiotem wynalazku jest konstrukcja szalunku traconego do ścian osłonowych.

Szalunek tracony jest znaną od pewnego czasu metodą stawiania ścian, pozwalającą przyspieszyć znacznie prace budowlane i obniżyć koszty ich wykonania, zarówno materiałowe jak i te, związane z robocizną.

Z opisu patentowego UA97412 (C2) znany jest blok łączony wykonany w szalunku traconym. Od strony zewnętrznej szalunek wykonany jest z paneli z piankowego polistyrenu, stanowiących jednocześnie izolację termiczną, natomiast odporna na wilgoć część wewnętrza szalunku wykonana jest z gipsu. Oba elementy szalunku połączone są ze sobą sprzęgłami dystansowymi przy pomocy piast umiejscowionych w panelach po stronie zewnętrznej mocowania.

W opisie ochronnym wzoru użytkowego PL69685 (Y1) ujawniony został szalunek tracony do wykonania ściany budynku energooszczędnego. Według zastrzeżeń ochronnych płyta zewnętrzna, którą stanowi płyta styropianowa, oraz płyta wewnętrzna wykonana z płyty cementowo-drzazgowej połączone są nagwintowanymi na obu końcach prętami zakończonymi od strony zewnętrznej łączenia pierścieniami scalającymi. Szalunek zabezpieczony jest od stron zewnętrznych konstrukcją wsporczą, do której za pomocą nakrętek mocowane są obustronnie gwintowanymi stalowymi prętami montażowymi płyty szalunkowe.

Ze zgłoszenia patentowego EP0834624 (A1) znany jest element formujący do szalunku traconego. System prefabrykowanego szalunku traconego składa się z dwóch płyt, z których przynajmniej jedna stanowi warstwę izolacyjną. Łączenie ścian szalunku stanowi co najmniej częściowe zbrojenie w postaci przestrzennej siatki. Ściany szalunkowe wykonane są w szczególności z drewna, paneli drewnopochodnych, płyty wiórowej, cementu lub płyt gipsowych a warstwa izolacyjna ze styropianu, włókien mineralnych, włókien szklanych lub korka.

Konstrukcja szalunku traconego składa się z dwóch płyt połączonych ze sobą łącznikami, przy czym co najmniej jedna płyta osadzona jest w prowadnicy, gdzie płyta zewnętrza wykonana jest ze spienionego polistyrenu o grubości nie mniejszej niż 10 cm, natomiast płytę wewnętrzną stanowi płyta gipsowo-kartonowa lub włóknowo-gipsowa o grubości od 9 do 24 mm ustawiona na prowadnicy i przymocowana do niej wkrętami. Połączenia obu płyt za pomocą łączników tworzą sieć i są oddalone od siebie w pionie i w poziomie o odległość od 20 do 50 cm. Każdy łącznik składa się z trzpienia, wyposażonego w dwa talerzyki, których powierzchnie są prostopadłe do osi wzdłużnej trzpienia, a talerzyk przylegający do płyty wewnętrznej ma centralnie wykonany otwór zagłębiony do wewnątrz trzpienia. Istota rozwiązania według wynalazku polega na tym, że przeciwny koniec trzpienia na długości mniejszej niż grubość płyty zewnętrznej jest gwintowany i ma ścięty stożkowo koniec, a na granicy gwintu znajduje się talerzyk oporowy, przy czym płyta wewnętrzna przylega do drugiej płyty gipsowo-kartonowej lub włókno-gipsowej połączonej z nią za pomocą kleju montażowego.

Korzystnie płyta zewnętrzna ma grubość do 12 do 24 cm.

W korzystnym wykonaniu płyta wewnętrzna ma grubość 12,5 mm.

Korzystnie prowadnica ma kształt ceownika.

Korzystnie prowadnica ma kształt teownika.

Korzystnie prowadnica wykonana jest z kształtownika zimnogiętego.

Zaletą rozwiązania według wynalazku jest szybki i bardzo pewny system stabilizacji płyt. Wymiar łącznika dostosowuje się do zakładanej grubości ściany. Dzięki zastosowaniu szalunku według wynalazku stawianie nowych ścian jest łatwe i sprawne i nie wymaga specjalistycznych umiejętności. Również koszt wykonania takiej ściany jest stosunkowo niski.

Przedmiot wynalazku przedstawiony jest w przykładzie wykonania na rysunku, gdzie Fig. 1 stanowi przekrój podłużny łącznika, Fig. 2 - widok z boku połączenia płyt zewnętrznej i wewnętrznej, Fig. 3 a - widok prowadnicy w kształcie teownika, Fig. 3b - widok prowadnicy w kształcie ceownika, Fig. 4 - widok aksonometryczny szalunku zalanego betonem, Fig. 5 - widok aksonometryczny szalunku zalanego betonem.

Szalunek tracony składa się z dwóch płyt zewnętrznej 1 i wewnętrznej 2 oraz łączników 5. Płyta zewnętrzna 1 wykonana jest ze spienionego polistyrenu o grubości nie mniejszej niż 10 cm, przeciętnie od 12 do 24 cm. Płytę wewnętrzną 2 stanowi płyta gipsowo-kartonowa lub włóknowo-gipsowa o grubości od 9 do 24 mm ustawiona na prowadnicy 3 i przymocowana do niej wkrętami 4. Najczęściej grubość płyty wewnętrznej wynosi 12,5 mm. Prowadnica ma kształt teownika jak pokazano na rysunku Fig. 3a lub ceownika jak pokazano na rysunku Fig. 3b i jest wykonana ze z kształtownika zimnogiętego.

Płyty zewnętrzna 1 i wewnętrzna 2 połączone są ze sobą siecią łączników 5 oddalonych od siebie w pionie i w poziomie o odległość od 20 do 50 cm. Każdy łącznik składa się z trzpienia 6 wyposażonego w dwa talerzyki 7, 8, których powierzchnie są prostopadłe do osi wzdłużnej trzpienia 6.

Talerzyk 7 przylegający do płyty wewnętrznej 2 ma centralnie wykonany otwór 9 zagłębiony do wewnątrz trzpienia 6, natomiast przeciwny koniec trzpienia 6 na długości mniejszej niż grubość płyty zewnętrznej 1 jest gwintowany. Na granicy gwintu znajduje się talerzyk oporowy 8. Gwintowany koniec trzpienia jest ścięty stożkowo.

Gwintowane części trzpieni 6 wkręca się w płytę zewnętrzną, tak, aby talerzyk 8 przywarł do jej powierzchni. Płytę wewnętrzną 2 umieszcza się w prowadnicy 3 i przykręca wkrętami 5. Następnie talerzyki 7 przykłada się do płyty wewnętrznej 2, a z jej drugiej strony wkręca się wkręty 11 tak, by przeszły przez płytę wewnętrzną 2 na wylot i przez otwór 9 weszły w głąb otworów wzdłużnych w trzpieniach 6. W przestrzeń pomiędzy płytami 1 i 2 wlewa się beton, korzystnie pianobeton. Grubość rdzenia betonowego wynosi przeciętnie od 10 do 24 cm, czasem więcej. Na końcu dokonuje się demontażu prowadnicy 3, a do płyty wewnętrznej mocuje się drugą płytę gipsowo-kartonową lub włóknowo-gipsową, przyklejając ją za pomocą kleju montażowego.

Claims (6)

1. Szalunek tracony składający się z dwóch płyt połączonych ze sobą łącznikami, przy czym co najmniej jedna płyta stanowi izolację i co najmniej jedna płyta osadzona jest w prowadnicy, gdzie płyta zewnętrzna (1) wykonana jest ze spienionego polistyrenu o grubości nie mniejszej niż 10 cm, natomiast płytę wewnętrzną (2) stanowi płyta gipsowo-kartonowa lub włóknowo-gipsowa o grubości od 9 do 24 mm ustawiona na prowadnicy (3) i przymocowana do niej wkrętami (4), ponadto połączenia obu płyt za pomocą łączników (5) tworzą sieć i są oddalone od siebie w pionie i w poziomie o odległość od 20 do 50 cm, przy czym każdy łącznik składa się z trzpienia (6), wyposażonego w dwa talerzyki (7, 8), których powierzchnie są prostopadłe do osi wzdłużnej trzpienia (6), a talerzyk (7) przylegający do płyty wewnętrznej (2) ma centralnie wykonany otwór zagłębiony (9) do wewnątrz trzpienia (6), znamienny tym, że przeciwny koniec trzpienia (6) na długości mniejszej niż grubość płyty zewnętrznej (1) jest gwintowany i ma ścięty stożkowo koniec, a na granicy gwintu znajduje się talerzyk oporowy (8), przy czym płyta wewnętrzna (2) przylega do drugiej płyty gipsowo-kartonowej lub włóknowo-gipsowej (10) połączonej z nią za pomocą kleju montażowego.

2. Szalunek tracony według zastrz. 1 znamienny tym, że płyta zewnętrzna (1) ma grubość do 12 do 24 cm.

3. Szalunek tracony według zastrz. 1 znamienny tym, że płyta wewnętrzna (2) gipsowo-kartonowa ma grubość 12,5 mm.

4. Szalunek tracony według zastrz. 1 znamienny tym, że prowadnica (3) ma kształt ceownika.

5. Szalunek tracony według zastrz. 1 znamienny tym, że prowadnica (3) ma kształt teownika.

6. Szalunek tracony według zastrz. 1 znamienny tym, że prowadnica (3) wykonana jest z kształtownika zimnogiętego.