PL235787B1 - Sposób połączenia oraz połączenie rozłączne paneli podłogowych - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest sposób połączenia paneli podłogowych oraz połączenie rozłączne paneli podłogowych układanych w jodełkę.

Układanie paneli realizowane jest przez mechaniczne łączenie wzdłuż graniczących krawędzi bocznych, przy czym zasadniczo krawędzie poprzeczne i krawędzie wzdłużne leżące po przeciwnych stronach mają wpust i wypust, dolne ścięte brzegi krawędzi podłużnych mają występ łączący się na zewnątrz z drugą powierzchnią styku, i dolna strona wypustu krawędzi podłużnej ma zagłębienie.

Sposób wymienionego powyżej typu służy przeważnie do budowania wykładziny podłogowej z paneli podłogowych z materiałów drewnianych, takich jak płyta MDF, płyta HDF, lub z innych materiałów.

Z EP 1 200 690 A1 znany jest tego rodzaju sposób układania paneli podłogowych, w którym po ułożeniu pierwszego rzędu paneli, panele drugiego rzędu kolejno po sobie doprowadzane są do ich ostatecznego położenia. W tym celu pierwszy panel drugiego rzędu doprowadzany jest wzdłuż swojej krawędzi podłużnej do zaczepienia z krawędzią podłużną paneli pierwszego rzędu. W tym celu nowy panel osadzany jest przy pierwszym rzędzie w pozycji pod kątem, a następnie przechylany do dołu tak, że środek ryglujący krawędzi podłużnej wchodzi całkowicie w zazębienie. Później każdy następny nowy panel drugiego rzędu najpierw jest ryglowany na poprzecznej krawędzi wcześniej położonego panelu, przy czym ten nowy panel, wzdłuż krawędzi podłużnej ułożony jest z odstępem względem pierwszego rzędu. Dla ostatecznego ułożenia nowego panelu jest wtedy konieczne podniesienie tego nowego panelu wraz z położonym wcześniej panelem drugiego rzędu, żeby nowy panel przesunąć wzdłuż krawędzi poprzecznej tak, aby element ryglujący krawędzi podłużnej nowego panelu szedł w kontakt z elementem ryglującym krawędzi wzdłużnej paneli pierwszego rzędu. Następujące potem opuszczenie na dół nowego panelu razem z położonym wcześniej panelem drugiego rzędu powoduje to, że nowy panel także wzdłuż krawędzi podłużnej wchodzi w całkowite zazębienie z pierwszym rzędem, a tym samym w swoje ostateczne położenie. W ten sposób każdy nowy panel każdego nowego rzędu doprowadzany jest najpierw w swoje ostateczne położenie, zanim nowy panel zostanie ułożony.

Znany jest również sposób gdzie poszczególne panele układane są osobno, niezależnie od siebie.

Z publikacji US 4,426,820 i WO 94/26999 znane są także sposoby, w których panele łączone są przez każdorazowo dwa ruchy kątowe wzdłuż krawędzi poprzecznej i podłużnej.

Z EP 1 462 587 A1 jest znany sposób układania wielu paneli w płaską jednostkę przez mechaniczne łączenie wzdłuż graniczących wzajemnie ze sobą krawędzi bocznych. Przy tym panele mają każdorazowo dwie pary leżących po przeciwnych stronach pierwszych i drugich krawędzi bocznych. Pierwszy panel umieszczany jest razem z drugim panelem na podłożu, przy czym już pierwsza krawędź boczna pierwszego panelu połączona jest z drugą krawędzią boczną drugiego panelu. Nowy panel osadzany jest drugą krawędzią przy pierwszej krawędzi bocznej drugiego panelu pod kątem, przy czym zagłębienie dalszej drugiej krawędzi bocznej nowego panelu umieszczane jest powyżej wypustu pierwszej krawędzi bocznej pierwszego panelu. Nowy panel łączony jest wtedy z pierwszą krawędzią boczną drugiego panelu przez wychylenie do dołu, przy czym zagłębienie nowego panelu doprowadzane jest do zazębienia z wypustem pierwszego panelu. Następnie nowy panel razem z drugim panelem jest nachylany pod kątem, przy czym druga krawędź boczna nowego panelu pozostaje w kontakcie z pierwszą krawędzią boczną pierwszego panelu. Nowy panel przemieszczany jest w pozycji pod kątem w kierunku pierwszej krawędzi bocznej pierwszego panelu aż do oparcia się górnych naroży krawędzi bocznych. Przy tym nowy panel jest przesuwany względem pierwszej krawędzi bocznej drugiego panelu. Krawędzie boczne drugiego i nowego panelu pozostają jednak w tym czasie ze sobą połączone. Następnie nowy panel wraz z drugim panelem są opuszczane, aż powierzchnie pasowania i powierzchnie przylegania pierwszej krawędzi bocznej pierwszego panelu i drugiej krawędzi bocznej nowego panelu zetkną się. Następnie nowy panel może być w taki sam sposób mocno łączony z wcześniej położonymi panelami, aby w ten sposób umożliwić powstanie kawałek po kawałku wykładziny podłogowej.

EP 1 462 587 A1 ujawnia więc tak samo jak poprzednio opisany w EP 1 200 690 A1 sposób, w którym panele układane są w ich ostateczne położenie pojedynczo jeden po drugim.

Wadą tego sposobu układania jest to, że potrzebny jest cały szereg manewrów, żeby ułożyć w znany sposób wykładzinę podłogową. Są one wprawdzie stosunkowo proste do wykonania, wymagają jednak pewnego minimalnego czasu dla ich przeprowadzenia.

PL 235 787 B1

Z EP 1 251 219 A1 znany jest poza tym sposób układania, w którym panele nowego drugiego rzędu łączone są najpierw ze sobą na swoich krawędziach poprzecznych niezależnie od już położonego pierwszego rzędu paneli i bez mechanicznego kontaktu z nimi. Następnie odbywa się łączenie nowego drugiego rzędu paneli przez podniesienie paneli drugiego rzędu, przez co nowe panele doprowadzane są do kontaktu z panelami pierwszego rzędu. Następnie panele nowego drugiego rzędu są odchylane do dołu, tak że nowe panele wchodzą w zazębienie z panelami pierwszego rzędu. Sposób ten wykazuje trudność polegającą na tym, że przy podnoszeniu paneli nowego drugiego rzędu z powodu braku kontaktu z pierwszym rzędem mogą one wyjść z zazębienia, tak że konieczna jest podwyższona staranność przy układaniu paneli nowego rzędu. Wykonywanie ujawnionego w EP 1 251 219 A1 sposobu jest zatem skomplikowane i wolne.

Podstawę niniejszego wynalazku stanowi problem techniczny podania sposobu łączenia poszczególnych paneli, który może być realizowany szybciej.

Sposób połączenia rozłącznego paneli, według wynalazku, charakteryzuje się tym, że wykonuje się lustrzane elementy złącza w postaci piór na krótkich bokach panela, przy czym na jednym wykonuje się pióro lewe a na drugim krótkim boku wykonuje się pióro prawe, które łączy się z profilami usytuowanymi na długich bokach wzdłużnych paneli, przy czym panele układa się wzajemnie pod kątem prostym względem osi podłużnej paneli.

Układanie paneli pod kątem prostym w tzw. jodełkę, realizuje się tak, że łączy się długi bok do długiego boku drugiego panela i długi bok do krótkiego boku panela, gdzie długie boki paneli mają pary przeciwległych łączników mechanicznych, które zapewniają wspólne połączenie, w kierunku poziomym jak i pionowym, poprzez pochylanie panela do wewnątrz, a krótkie boki paneli, o ujednoliconych kształtach elementów łącznikowych łączy się z długimi bokami paneli co umożliwia wspólne połączenie ryglowe, zabezpieczające panele przed wzajemnym przesuwaniem się wskutek występujących naturalnych zmienności mikroklimatycznych w miejscu ich użytkowania, co najmniej w kierunku poziomym.

Zaletą sposobu, według wynalazku jest to, że panele podłogowe można układać długim bokiem na krótkim boku w wzór jodełki i że połączenie może być wykonane szybko i łatwo ze wszystkich boków panela podłogowego. Może być stosowany we wszystkich czterech kierunkach od środka panela początkowego.

Znane dotychczas rozwiązania połączeń rozłącznych dla krótszych boków paneli nie posiadają uniwersalnej funkcji składania z elementami zamka wzdłużnego tj. wzdłuż dłuższych boków paneli.

Celem wynalazku jest więc opracowanie uniwersalnego połączenia na krótkich bokach panela podłogowego, które łączone są długimi bokami panela.

Połączenie rozłączne paneli podłogowych, według wynalazku, charakteryzuje się tym, że stanowi je połączenie jednego z krótszych boków panela z wypustem lub wpustem usytuowanym na jednym z dłuższych boków panela, przy czym na obu krótszych bokach panela podłogowego umieszczone są w lustrzanym odbiciu pióra, z których każde, w przekroju poprzecznym, ma profil zawierający szereg wzdłużnych płaszczyzn, i tak pionowa płaszczyzna wzdłużna, jedną krawędzią połączona pod kątem prostym z płaszczyzną wierzchnią panela, a druga krawędź wzdłużna płaszczyzny pionowej połączona jest z płaszczyzną wzdłużną ukośną, pochyloną pod kątem β w stosunku do poziomu, tworząc występ zamka a druga krawędź płaszczyzny ukośnej połączona jest z krawędzią kolejnej ukośnej płaszczyzny pod kątem γ. Natomiast ukośna płaszczyzna połączona jest z kolejną poziomą płaszczyzną, na końcu której usytuowana jest następna pionowa płaszczyzna, z którą połączona jest ukośna płaszczyzna pochylona pod katem δ, a jej krawędź wzdłużna połączona jest z płaszczyzną walcową o promieniu R. Kolejną płaszczyzną połączoną wzdłużnie z płaszczyzną walcową jest płaszczyzna pozioma, z którą łączy się wzdłużnie następna płaszczyzna pionowa, która połączona jest wzdłużnie z ukośną płaszczyzną pochyloną pod kątem λ, której druga krawędź łączy się z płaszczyzną spodnią panela. Natomiast wypust usytuowany na dłuższym boku panela ma wycięte gniazdo, w którym osadzony jest występ, który tworzą płaszczyzny pionowa, ukośna i kolejna ukośna pióra usytuowanego na krótszym boku panela.

Na obu krótszych bokach panela usytuowane są pióra, identycznie wykonane w lustrzanym odbiciu, względem środka panelu, współpracujące z profilowanymi wpustami i wypustami usytuowanymi na dłuższych bokach panelu.

Przy połączeniu układania paneli w jodełkę, panele usytuowane są pod kątem prostym względem siebie.

Połączenie rozłączne paneli podłogowych, według wynalazku, umożliwia poszerzenie dostępnego wzornictwa podłóg wykonywanych z klejonych warstwowo drewnianych paneli podłogowych.

PL 235 787 B1

Jednocześnie w przypadku połączenia rozłącznego umożliwia zdemontowanie podłogi ułożonej w jodełkę i ułożenie podłogi w inne wzory jak np. Altdeutscher Verband, Fischgraf, Flechtboden, Kassette, Leiter, Wirfel.

Zamki łączące na długich i krótkich bokach mogą składać się z różnych materiałów, albo z tego samego materiału o różnych właściwościach, na przykład drewna lub forniru różnych materiałów drewnianych lub drzewnych materiałów płytowych, takich jak HDF, MDF lub różnych rodzajów płyt pilśniowych.

Przedmiot wynalazku został uwidoczniony na załączonym rysunku, gdzie fig. 1 - przedstawia, w widoku z boku, panel z obu dłuższymi bokami, z którymi mechanicznie połączono krótsze boki panela, fig. 2 - przedstawia schematycznie profil obu krótszych krawędzi panela w widoku z boku, fig. 3 - przedstawia panel w widoku przestrzennym, fig. 4 - przedstawia ułożenie paneli w jodełkę, fig. 5 - przedstawia ułożenie paneli typu: a) - Fischgraf, b) - Altdeutscher Verband, c) - Leiter, d) - Wurfel, e) - Flechtboden, f) - Kassette.

Panel podłogowy ma kształt prostokątnej płyty, wykonanej z drewna lub materiału drewnopodobnego warstwowo klejonego, składającej się z rdzenia 20, warstwy dolnej 24 oraz warstwy wierzchniej 17. Na przeciwległych bocznych krawędziach wzdłużnych 21 i 22 panela 1 znajdują się profilowane zamki wzdłużne, natomiast na poprzecznych krótszych krawędziach 23 panela 1 znajdują się obustronnie identycznie wykonane w lustrzanym odbiciu, względem środka panela 1, profilowane zamki poprzeczne współpracujące z profilowanymi zamkami na wzdłużnych krawędziach 21 i 22.

Połączenie uniwersalne paneli układanych wzajemnie pod kątem prostym charakteryzuje się tym, że stanowi je połączenie jednego z krótszych boków 23 panela 1 z wypustem 2 lub wpustem 3 usytuowanym na jednym z dłuższych boków 21, 22 drugiego panela 1', przy czym na obu krótszych bokach 23 panela 1 podłogowego umieszczone są w lustrzanym odbiciu lewe pióro 4 i prawe pióro 4', z których każde, w przekroju poprzecznym, ma profil zawierający szereg wzdłużnych płaszczyzn. Natomiast wpust 3, na jednym z dłuższych boków 21 panela 1, ma standardowy profil, a przeciwległy do wpustu 3 wypust 2 usytuowany na drugim przeciwległym dłuższym boku 22 panela 1 ma w stosunku do standartowego profilu wykonane gniazdo 18, w które po połączeniu paneli 1 i 1' wchodzi występ 19 usytuowany w profilu prawego pióra 4' krótszej krawędzi 23, tworząc zamek dla tego połączenia panela 1 z panelem 1'.

Prawe pióro 4' usytuowane na krótszej krawędzi 23 panela 1 prostopadle do górnej (wierzchniej) płaszczyzny 15 panela 1 ma usytuowaną pionową płaszczyznę wzdłużną 5, a druga krawędź wzdłużna płaszczyzny pionowej 5 połączona jest z płaszczyzną wzdłużną ukośną 6, pochyloną pod kątem β w stosunku do poziomu, tworząc występ 19 zamka a druga krawędź płaszczyzny ukośnej 6 połączona jest z krawędzią kolejnej ukośnej płaszczyzny 7 pod kątem γ, natomiast ukośna płaszczyzna 7 połączona jest z kolejną poziomą płaszczyzną 8, połączona drugą krawędzią z następną pionową płaszczyzną 9, z którą połączona jest ukośna płaszczyzna 10 pochylona pod kątem δ, a jej krawędź wzdłużna połączona jest z płaszczyzną walcową 11 o promieniu R, kolejną płaszczyzną połączoną wzdłużnie z płaszczyzną walcową 11 jest płaszczyzna pozioma 12, z którą łączy się wzdłużnie następna płaszczyzna pionowa 13, która połączona jest wzdłużnie z ukośną płaszczyzną 14, pochyloną pod kątem λ, której druga krawędź łączy się z płaszczyzną spodnią 16 panela 1.

Lewe pióro 4 ma identyczny profil wzajemnie ukształtowanych płaszczyzn, na krótszym boku panela 1, jednak w lustrzanym odbiciu w stosunku do środka panela 1.

Prawe pióro 4' i lewe pióro 4 usytuowane na krótszych bokach 23 panela 1 współpracują z profilowanymi wpustami 3 i wypustami 2 usytuowanymi na krawędziach dłuższych boków 21 i 22 panela 1'.

Połączenie paneli, według wynalazku, pozwala na ułożenie wzoru podłogi z paneli 1 w tzw. jodełkę, co przedstawiono na fig. 4. Połączenie paneli 1 i 1' jest rozłączne.

Kolejne wzory podłóg ułożonych z wykorzystaniem połączenia, według wynalazku, przedstawiono na:

- fig. 5a wzór typu Fischgraf, panele 1 klejone są podłoża,

- fig. 5b przedstawia ułożenie paneli 1 typu Altdeutscher Verband, panele 1 klejone są podłoża,

- fig. 5c, jest wzór typu Leiter, panele 1 klejone są podłoża,

- fig. 5d, jest wzór typu Wurfel, panele 1 klejone są podłoża,

- fig. 5e, jest wzór typu Flechtboden, panele 1 klejone są podłoża,

- fig. 5f, jest wzór typu Kassette, panele 1 klejone są podłoża.

Claims (5)

1. Sposób połączenia rozłącznego paneli łączonych długimi bokami, znamienny tym, że wykonuje się lustrzane elementy złącza w postaci piór (4) i (4') na krótkich bokach panela (1) przy czym na jednym wykonuje się pióro (4) lewe a na drugim krótkim boku wykonuje się pióro (4') prawe, które łączy się z profilami usytuowanymi na długich bokach wzdłużnych paneli (1'), przy czym panele (1) i (1') układa się wzajemnie pod kątem prostym względem osi podłużnej paneli (1').

2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że układanie paneli (1) pod kątem prostym w tzw. jodełkę lub inny wzór realizuje się tak, że łączy się długi bok (21) panela (1) do długiego boku drugiego (22) panela (1') i długi bok (22) do krótkiego boku (23) panela (1'), gdzie długie boki (21), (22) paneli (1) mają pary przeciwległych łączników mechanicznych, które zapewniają wspólne połączenie, w kierunku poziomym jak i pionowym, poprzez pochylanie panela (1') do wewnątrz, a krótkie boki (23) paneli (1) o ujednoliconych kształtach elementów łącznikowych piór (4) i (4') łączy się z długimi bokami paneli (1') co umożliwia wspólne połączenie ryglowe, zabezpieczające panele (1) przed wzajemnym przesuwaniem się wskutek występujących naturalnych zmienności mikroklimatycznych w miejscu ich użytkowania, co najmniej w kierunku poziomym.

3. Połączenie rozłączne paneli podłogowych zawierających na swoich bokach pióra, wpusty i wypusty, znamienne tym, że stanowi je połączenie jednego z krótszych boków (23) panela (1) z wypustem (2) lub wpustem (3) usytuowanym na jednym z dłuższych boków panela (1), przy czym na obu krótszych bokach panela (1) podłogowego umieszczone są w lustrzanym odbiciu pióra lewe (4) i prawe (4'), z których każde, w przekroju poprzecznym, ma profil zawierający szereg wzdłużnych płaszczyzn, i tak pionowa płaszczyzna wzdłużna (5), jedną krawędzią połączona pod kątem prostym z płaszczyzną wierzchnią (15) panela (1), a druga krawędź wzdłużna płaszczyzny pionowej (5) połączona jest z płaszczyzną wzdłużną ukośną (6), pochyloną pod kątem β w stosunku do poziomu, tworząc występ (19) zamka a druga krawędź płaszczyzny ukośnej (6) połączona jest z krawędzią kolejnej ukośnej płaszczyzny (7) pod kątem γ, natomiast ukośna płaszczyzna (7) połączona jest z kolejną poziomą płaszczyzną (8), na końcu której usytuowana jest następna pionowa płaszczyzna (9), z którą połączona jest ukośna płaszczyzna (10) pochylona pod katem (δ), a jej krawędź wzdłużna połączona jest z płaszczyzną walcową (11) o promieniu R, kolejną płaszczyzną połączoną wzdłużnie z płaszczyzną walcową (11) jest płaszczyzna pozioma (12), z którą łączy się wzdłużnie następna płaszczyzna pionowa (13), która połączona jest wzdłużnie z ukośną płaszczyzną (14), pochyloną pod kątem λ, której druga krawędź łączy się z płaszczyzną spodnią panela (16), natomiast wypust (2) usytuowany na dłuższym boku (22) panela (1) ma wycięte gniazdo (18), w którym osadzony jest występ (19), który tworzą płaszczyzny pionowa (5), ukośna (6) i kolejna ukośna (7) pióra (4') usytuowanego na krótszym boku panela (1).

4. Połączenie według zastrz. 3, znamienne tym, że na obu krótszych bokach panela (1) usytuowane są pióra lewe (4) i prawe (4'), identycznie i wykonane w lustrzanym odbiciu, względem środka panelu (1), współpracujące z profilowanymi wpustami (3) i wypustami (2) usytuowanymi na dłuższych bokach (21) i (22) panelu (1').

5. Połączenie według zastrz. 3, znamienne tym, że przy układaniu paneli (1) i (1') w jodełkę, panele usytuowane są pod kątem prostym względem siebie.