PL226647B1 - Zestaw konstrukcyjny do pokrycia podłoża, zwłaszcza podłogowego - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest zestaw konstrukcyjny do pokrycia podłoża, zwłaszcza podłogowego, np. podłóg tarasów, altan, części ogrodów, pomieszczeń kąpielowych, czy rekreacyjnych elementów nadbrzeża basenów lub innych zbiorników wodnych. Zestaw może być, po pewnej adaptacji, stosowany również do innych celów np. wykończenia elewacji.

Znane są systemy podłóg zestawianych z powtarzalnych elementów, w szczególności podłóg tarasowych z elementów drewnianych lub z modyfikowanych tworzyw sztucznych, które wymagają ich docinania w zależności od rozmiaru podłogi, a ich montaż jest skomplikowany i zazwyczaj czasochłonny. Systemy takie nie są przeznaczone do prostego, samodzielnego, wielokrotnego montażu i demontażu.

Z opisu polskiego zgłoszenia patentowego P.388172 znana jest konstrukcja systemów tarasowych, w których konieczne jest nawiercanie w podłożu otworów i mocowanie elementów nośnych tarasu za pomocą wkrętów. W systemie tym konieczne jest także docinanie poszczególnych elementów podłogi w zależności od rozmiarów tarasu czy innego wykańczanego podłoża. Co prawda, same elementy podłogowe są w sposób prosty „wpinane” w mocujące je łączniki, jednak prosty i szybki demontaż owych łączników i pozostałych elementów nośnych podłogi tarasowej nie jest możliwy.

Z opisu niemieckiego zgłoszenia patentowego DE 10323916A1 znany jest system polegający na montażu elementów podłogowych za pomocą wyprofilowanych łączników spinających sąsiednie elementy podłogowe. Łączniki są wsuwane w dostosowane kształtem otwory wydrążone w elementach podłogowych. Montaż i demontaż systemu jest prosty, jednak system ten wymaga wydrążenia w łączonych elementach otworów o specyficznym, dosyć skomplikowanym kształcie. W systemie tym zastosowano identyczne elementy podłogowe, co nie pozwala uzyskać zróżnicowanych wzorów podłogi. Niekorzystne jest również to, że ze względu na zastosowany kształt łącznika, otwory montażowe są wydrążone w deskach podłogowych od strony spodniej i także od strony bocznych krawędzi - otwory są więc widoczne od strony szczelin dylatacyjnych, co negatywnie wpływa na trwałość drewnianych lub drewnopochodnych elementów podłogowych. Elementy łączące w omawianym systemie nie posiadają podstawy, która pozwala na odizolowanie drewnianych elementów podłogowych od podłoża.

Zestaw konstrukcyjny do pokrycia podłoża, zwłaszcza podłogowego, zawierający płytowe elementy konstrukcyjne do pokrycia podłoża, oraz elementy łączące do łączenia ze sobą sąsiednich płytowych elementów, ewentualnie z zachowaniem ustalonej między nimi odległości stanowiącej szczelinę dylatacyjną, według wynalazku charakteryzuje się tym, że elementy łączące zawierają co najmniej dwa umieszczone na podstawie, występy montażowe osadzone w sąsiadujących, połączonych elementach płytowych zaopatrzonych od strony podłoża w jednakowe sekcje montażowe zawierające co najmniej jeden wydrążony otwór montażowy, w których to otworach osadzone są poprzez występy montażowe, elementy łączące zespalające sąsiednie elementy płytowe, korzystnie prostopadłościenne, o jednakowej grubości, przy czym ich długość i/lub szerokość jest funkcją wartości A stanowiącej, pomniejszoną o szerokość szczeliny dylatacyjnej C, odległość pomiędzy dwoma sąsiednimi sekcjami montażowymi, położonymi wzdłuż tego samego boku elementu płytowego, i ewentualnie szerokości szczeliny dylatacyjnej C, tak, że długość i/lub szerokość elementów płytowych wyznacza zależność A + n(A + C), gdzie n stanowi 0 lub dodatnią liczbę całkowitą a ponadto wzdłuż boku elementu płytowego wyznaczane jest położenie sekcji montażowych zgodnie z zależnością 1/2A + n(A + C), tak, że każda sekcja jest w stałej odległości od najbliższej krawędzi elementu płytowego, w którym się znajduje i w ustalonym położeniu w stosunku do najbliższej sekcji montażowej sąsiedniego elementu płytowego (1), przy czym zestaw zawiera elementy płytowe o rozmiarach wyznaczonych co najmniej dla niektórych wartości parametru n i zawiera sekcje montażowe wyznaczone co najmniej dla niektórych wartości parametru n.

Korzystnie każda sekcja montażowa stanowi jeden otwór montażowy lub składa się z dwóch lub trzech lub czterech otworów montażowych, które korzystnie są wydrążone w kształcie walca prostopadle do eksploatacyjnej powierzchni elementu płytowego, a występy montażowe mają również kształt walca lub kształt wielościanu wpisanego w walec o średnicy odpowiadającej średnicy otworów montażowych.

Korzystnie każda sekcja montażowa zawiera jeden otwór montażowy, a element łączący jest zaopatrzony w dwa występy montażowe.

PL 226 647 B1

Zestaw według wynalazku jest przeznaczony do samodzielnego, szybkiego i prostego, ewentualnie wielokrotnego, montażu i demontażu, nie wymagającego żadnych specjalistycznych czynności, takich jak docinanie elementów konstrukcyjnych, nawiercanie otworów montażowych itp. Elementy płytowe zawarte w zestawie, zazwyczaj w postaci prostopadłościennych desek, są zaopatrzone w otwory montażowe znajdujące się od strony podłoża (od spodu elementów podłogowych), co ogranicza wnikanie wilgoci w głąb tych otworów, ponieważ w otworach tych znajdują się elementy łączące. Takie usytuowanie otworów w elementach płytowych podnosi także walory estetyczne zestawionych elementów podłogowych - krawędzie boczne elementów płytowych widoczne w szczelinach dylatacyjnych nie zawierają żadnych wydrążonych fragmentów (nie są uszkodzone). Zestaw zawiera elementy łączące posiadające podstawę, na której opierają się elementy podłogowe, i która izoluje te elementy od podłoża - możliwe jest wyeliminowanie bezpośredniego kontaktu elementów podłogowych z podłożem.

Zestaw według wynalazku pozwala na montaż elementów podłogowych bez uszkadzania podłoża nawiercaniem otworów lub innym rodzajem obróbki mechanicznej. Dzięki temu nie powstaje ryzyko np. uszkodzenia powłok izolacyjnych w podłożach tarasów czy innych powierzchniach, na które nakłada się elementy zestawu.

Opisany zestaw modularny pozwala na wykonanie podłogi w systemie tzw. pływającym (podłoga swobodnie leżąca na podłożu), tj. podłoga w żaden sposób nie jest połączona z podłożem. Pozwala to na ułożenie podłogi tarasowej również w miejscu gdzie istnieje innego rodzaju gotowa podłoga np. trwale przyklejone płytki ceramiczne. Elementy pokryć posadzkowych (płytowe elementy podłogowe) mogą być łatwo wymieniane, jeśli ulegną uszkodzeniu.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym na fig. 1 pokazano prostopadłościenny element płytowy zestawu w widoku od strony podłoża z uwidocznionymi otworami montażowymi, na fig. 2 przedstawiono zestawienie równoległe kilku elementów płytowych, na fig. 3 pokazano element płytowy z pokazanym przebiegiem linii odniesienia (siatka linii odniesienia), które określają położenie sekcji montażowych na elemencie płytowym, na fig. 4 przedstawiono zestawienie prostopadłe kilku elementów płytowych połączonych elementami łączącymi, a na fig. 5 szczegółowy widok fragmentu „S” z fig. 4, na fig. 6 pokazano zestawienie elementów płytowych, które mogą mieć zmienne (wzrastające) wymiary zarówno szerokości jak i długości, na fig. 7 przedstawiono sekcję montażową (owalna linia przerywana) z otworem o kształcie okrągłym, leżącym na linii odniesienia, na fig. 8 przedstawiono sekcję montażową z analogicznym otworem, ale przesuniętym w stosunku do linii odniesienia, na fig. 9 pokazano sekcję montażową zawierającą dwa otwory montażowe umieszczone po dwóch stronach linii odniesienia, na fig. 10 przedstawiono sekcję montażową zawierającą owalny w przekroju otwór montażowy położony na linii odniesienia, na fig. 11A i 11B, 12A i 12B, 13A i 13B, 14A i 14B, 15A i 15B, 16A i 16B, 17A i 17B, 18A i 18B pokazano różne warianty wykonania elementów łączących w widoku perspektywicznym i schematycznym z góry, na fig. 19A, B, C, D przedstawiono element łączący sąsiednie elementy płytowe w wykonaniu, kiedy jest on zestawiony z części tj. z podstawy i występów montażowych mocowanych w tej podstawie, przy czym na fig. 19A pokazano schematycznie w widoku z góry taki wariant elementu łączącego, na fig. 19B pokazano przekrój poprzeczny B-B takiego elementu, na fig. 19C pokazano przekrój A-A, a na fig. 19D pokazano przestrzenny układ kilku łączników i dwóch elementów płytowych w wymienionym wcześniej wariancie wykonania.

Zestaw modularny według wynalazku zawiera elementy płytowe 1, w kształcie prostopadłościanów oraz elementy łączące (łączniki) 4, przy czym elementy płytowe są zaopatrzone od strony podłoża w identyczne sekcje montażowe 2, a każda z tych sekcji zawiera, co najmniej jeden wklęsły otwór montażowy 3, w których to otworach umiejscowione są wypukłe występy montażowe 6 elementów łączących sąsiednie elementy płytowe 1. Sekcje montażowe 2 na elementach płytowych i otwory montażowe 3 we wszystkich elementach płytowych korzystnie są identyczne.

Element łączący 4 zbudowany jest z podstawy 5, zaopatrzonej ewentualnie w antypoślizgowe wyprofilowania 9, na której usytuowane są, co najmniej dwa jednakowe wypukłe występy montażowe 6, korzystnie symetrycznie, na przeciwległych końcach podstawy 5. Elementy łączące 4 w takim przykładowym wariancie wykonania pokazano na fig. 11A i B, 13A i B oraz 14A i B. Występy montażowe mogą być zaopatrzone na swych bocznych ścianach we wzdłużne wyprofilowania 8.

Element łączący w zestawie według wynalazku stanowi powtarzalny element, który jest wsuwany „na wcisk” w sąsiadujące ze sobą elementy płytowe i nie wymaga dodatkowego mocowania. Trwałość połączenia elementów łączących z elementami płytowymi jest zapewniona poprzez dostosowanie

PL 226 647 B1 rozmiarów i kształtów występów montażowych do kształtu otworów montażowych znajdujących się w sekcjach montażowych elementów płytowych. W najprostszym wariancie wykonania wynalazku element łączący zawiera dwa takie występy montażowe osadzone na podstawie. Wtedy każda sekcja montażowa elementu płytowego zawiera jeden otwór montażowy i łącznik spina sąsiednie elementy płytowe, tj. jeden występ łącznika znajduje się w jednym elemencie płytowym, a drugi w sąsiednim elemencie płytowym.

W innym przykładowym wykonaniu element łączący może mieć więcej niż dwa występy montażowe np. cztery występy, przy czym po dwa z nich są umieszczane w sekcji montażowej elementu płytowego tj. dwa występy są osadzone w otworach montażowych jednego elementu płytowego, a naprzeciwległe dwa występy osadzone są w drugim elemencie płytowym sąsiadującym z pierwszym elementem płytowym. Taki wariant wykonania elementu łączącego pokazano na fig. 15A i B oraz 16A i B. Element łączący 4 może być dodatkowo zaopatrzony w występy pozycjonujące 7, które po jego umieszczeniu w elementach płytowych znajdują się w szczelinach dylatacyjnych, dodatkowo ustawiając całą ułożoną konstrukcję podłogi w prawidłowym położeniu i stabilizując ją. Elementy łączące w takim przykładowym wykonaniu z dodatkowymi występami pozycjonującymi 7 pokazano na fig. 11A i B, fig. 17A i B oraz fig. 18A i B. Dla fachowca będzie oczywiste, że występy pozycjonujące mogą mieć różny kształt, ograniczony jedynie wyznaczonym celem - ich rozmiar jest warunkowany rozmiarem szczeliny dylatacyjnej zachowanej pomiędzy sąsiednimi elementami płytowymi. Element łączący może też być zaopatrzony w jeden występ pozycjonujący lub trzy występy pozycjonujące.

Przedstawione powyżej elementy łączące zaopatrzone w więcej niż dwa występy montażowe, tj. np. cztery występy montażowe (fig. 15A i 16A) mogą być też zastosowane do konstruowania zestawu, w taki sposób, że łączą one więcej niż dwa sąsiadujące elementy płytowe np. cztery elementy płytowe - wtedy każdy z czterech występów montażowych umieszczony jest w otworze montażowym innego sąsiadującego elementu płytowego.

Na fig. 19A, 19B, 19C i 19D przedstawiono element łączący w jeszcze innym wariancie wykonania. Nie stanowi on jednorodnego elementu jak opisane powyżej, lecz składa się z odrębnej podstawy, w której mocowane są występy montażowe (tu w postaci walcowych kołków) i dopiero w drugim kroku element łączący jest umieszczany w elementach płytowych. W takim wariancie wykonania podstawa zawiera otwory do osadzenia występów montażowych. Taka budowa łącznika nie zmienia jego zasadniczych funkcji polegających na spinaniu sąsiednich elementów płytowych poprzez umieszczenie występów montażowych w otworach montażowych.

Na figurach od 11A i B do 19A-C pokazano przykładowe różne warianty ukształtowania elementów łączących - tj. różne przykładowe kształty podstawy elementów łączących oraz różne kształty występów montażowych. Dla fachowca oczywiste będzie, że wypukłe występy montażowe zawarte w elemencie łączącym współpracują z wklęsłymi otworami montażowymi wydrążonymi w elementach płytowych, a więc możliwe jest dowolne dobranie kształtów tych elementów zestawu, przy czym ograniczeniem jest dostosowanie rozmiaru otworu do rozmiaru występu montażowego. Dostosowanie to nie musi oznaczać idealną zgodność kształtów, lecz możliwość zestawienia tych elementów „na wcisk”. Tak więc np. występy o przekroju wielokąta (np. w przybliżeniu ośmiokąta) pokazane na fig. 11A i B mogą współpracować z otworami o przekroju okrągłym (fig. 1), występy pokazane na fig. 14A i B mogą współpracować z elipsoidalnymi otworami (fig. 10), a występy umieszczone na podstawie elementu łączącego parami (2 x 2) jak pokazano na fig. 15A i B będą współpracowały z otworami podobnie umieszczonymi parami w sekcjach montażowych (fig. 9). Występy montażowe mogą mieć także kształt o przekroju trójkąta, kwadratu, wielokąta np. sześciokąta lub ośmiokąta, o przekroju okrągłym lub elipsoidalnym lub jeszcze bardziej złożonym. Otwory montażowe również mogą mieć podobne zróżnicowane kształty. Podstawa elementów łączących może być kwadratowa, prostokątna, okrągła, elipsoidalna, romboidalna itp. Może być zaopatrzona w dodatkowe otwory lub wgłębienia na bocznych krawędziach. Podstawa elementu łączącego korzystnie jest szersza od średnicy występów montażowych tak, aby stanowić stabilną podporę dla elementów płytowych po ich zespoleniu z elementami łączącymi.

Korzystnie, występy montażowe są zaopatrzone na swych bocznych ściankach w karbowania (karbowane wyprofilowania), które są umieszczone wzdłuż ścian bocznych występu, prostopadle do podstawy elementu łączącego. Takie ukształtowanie bocznych ścian występów montażowych zapobiega obracaniu się tego elementu w otworze montażowym. Jednocześnie zewnętrzne ściany występów mocniej przylegają do wewnętrznych ścian otworów montażowych i nie jest możliwe niepożądane wysuwanie się występów w trakcie eksploatacji zestawionej podłogi.

PL 226 647 B1

Dla szczegółowego przedstawienia zestawu według wynalazku w niniejszym opisie zastosowano pojęcie „sekcja montażowa”, które należy rozumieć, jako powtarzalny obszar elementu płytowego, który zawiera otwór/otwory montażowe i przeznaczony jest do łączenia elementu z sąsiednimi elementami płytowymi poprzez element łączący spajający te sąsiednie elementy płytowe. W najprostszym przykładzie wykonania sekcja montażowa zawiera jeden otwór montażowy, korzystnie o okrągłym przekroju, w bardziej złożonym przykładzie wykonania sekcja montażowa zawiera dwa lub trzy otwory montażowe, które współpracują z dwoma lub trzema występami umieszczonymi po jednej stronie elementów łączących. Sekcja montażowa może zawierać otwory bezpośrednio wydrążone w materiale elementu płytowego, ale może także składać się z dodatkowych elementów sekcji tj. np. w elemencie płytowym od strony podłoża może być wydrążona przestrzeń, w którą wsuwa się lub wkleja się np. element z tworzywa sztucznego (gniazdo montażowe) zawierający mniejsze otwory montażowe współpracujące z występami montażowymi elementów łączących. Takie rozwiązanie może być zwłaszcza korzystne, kiedy otwory montażowe i występy montażowe mają nieco bardziej złożony kształt i ewentualnie dodatkowe zatrzaski pozycjonujące występy montażowe w prawidłowym położeniu w otworach montażowych. Wtedy technologicznie uzasadnione jest wytwarzanie, np. z uformowanych z tworzyw sztucznych, dodatkowych gniazd montażowych umieszczanych w sekcjach montażowych elementów płytowych. Gniazda takie są zaopatrzone w otwory montażowe i dopiero one bezpośrednio współpracują z występami łączników.

Położenie otworów montażowych w sekcjach montażowych nie musi być symetryczne w jej centralnej części (ten wariant pokazano na fig. 8), jednak w elementach płytowych położenie otworu lub otworów jest w sposób powtarzalny wyznaczany przez pomocnicze linie odniesienia L i ułożenie otworów względem tych linii oraz względem sąsiedniej, połączonej elementem łączącym, najbliższej sekcji montażowej jest takie same. Te parametry określają bowiem jednocześnie rozmiary łączników. Tak więc, opisane ścisłe ustalenie położenia sekcji montażowych i zawartych w nich otworów montażowych zapewnia ich współpracę z elementami łączącymi. Możliwe jest opracowanie takiej konstrukcji zestawu, że otwór montażowy należy jednocześnie do dwóch sekcji montażowych (otwór wspólny dla dwóch sekcji montażowych). Wtedy sąsiednie sekcje montażowe zachodzą na siebie.

Linie odniesienia L zapewniają utworzenie w układanym na podłożu zestawie siatkę wytyczającą położenie wszystkich możliwych sekcji montażowych. Linie te przebiegają równolegle do dwóch brzegów elementów płytowych i prostopadle do pozostałych dwóch brzegów elementów płytowych. Linie odniesienia przecinają się pod kątem prostym. Możliwe jest, że ze względów technologicznych elementy płytowe nie zostaną zaopatrzone we wszystkie wytyczone sekcje montażowe i otwory montażowe (niektóre zostaną pominięte). Taką sytuację przedstawiono na fig. 4 (element po prawej stronie rysunku nie zawiera wszystkich możliwych sekcji montażowych) - w dłuższych elementach płytowych nie jest konieczne umieszczanie wszystkich możliwych otworów montażowych, jednak linie odniesienia nadal spełniają swe funkcje dla pozostałych elementów płytowych zestawu.

Zestaw zawiera elementy płytowe o rozmiarach wyznaczonych, co najmniej dla niektórych wartości parametru n i zawiera sekcje montażowe wyznaczone co najmniej dla niektórych wartości parametru n, co oznacza, że zestaw może się składać zarówno z elementów o coraz większych długościach dla kolejnych wartości parametru n, jak również może się składać z jednakowych elementów płytowych wyznaczonych dla konkretnej wybranej wartości parametru n. Dobór długości elementów płytowych może być np. wyznaczony dla n = 2, 4, 6 i stałej szerokości wynoszącej A albo dla długości i szerokości zmieniających się dla n wynoszącego od 1 do 5 itd. Podobnie w odniesieniu do umiejscowienia sekcji montażowych - elementy płytowe nie muszą zawierać sekcji montażowych dla każdej kolejnej wartości n, lecz np. część sekcji może zostać pominięta. Położenie każdej sekcji, o ile istnieje, jest obliczone według wskazanej zależności, lecz nie wszystkie wyznaczone położenia muszą rzeczywiście zawierać sekcje montażowe.

Istotne jest, że otwory montażowe nie muszą bezpośrednio być położone w miejscu przebiegu linii odniesienia, bowiem linie odniesienia wyznaczają położenie sekcji montażowej, jako całości. Jeśli sekcja zawiera dwa otwory montażowe to mogą być one położone symetrycznie po obu stronach linii odniesienia, ale mogą też być zawsze przesunięte względem tej linii. Możliwe jest więc, że położenie otworów względem linii odniesienia nie jest symetryczne, lecz powtarzalne w każdej sekcji i w całym zestawie. Przykładowo pokazano taką sytuację na fig. 8, gdzie otwór montażowy jest przesunięty względem linii odniesienia. Wszystkie sekcje montażowe w zestawie będą wyglądały tak samo - będą przesunięte względem linii odniesienia.

PL 226 647 B1

W takim przypadku powtarzalny element łączący współpracujący z sekcjami montażowymi sąsiednich elementów płytowych może mieć kształt pokazany na fig. 12A i B.

Położenie ww. linii odniesienia w zestawie można opisać następującą zależnością:

D = 1/2A + n(A + C), gdzie: D oznacza odległość kolejnych linii odniesienia L od równoległego boku pierwszego (brzegowego) elementu płytowego, A oznacza odległość pomiędzy dwoma sąsiednimi sekcjami montażowymi, położonymi wzdłuż tego samego boku elementu płytowego, pomniejszoną o wartość C, a C oznacza szerokość szczeliny dylatacyjnej, przy czym wartość C może także równać się zero, a n stanowi zero lub dodatnią liczbę całkowitą.

Linie odniesienia wytyczają położenie sekcji montażowych w taki sposób, że sekcje montażowe położone są wzdłuż boków elementów płytowych, w odległościach 1/2A + n(A + C) od boku elementu płytowego prostopadłego do boku, do którego sekcja montażowa przylega, tak że, położenie otworów montażowych sekcji montażowej w stosunku do przyległego boku elementu płytowego jest takie samo dla każdej sekcji montażowej w zestawie. Naprzeciwległe sekcje montażowe w sąsiednich elementach płytowych są obrócone o 180 stopni (w osi prostopadłej do płaszczyzny sekcji) w stosunku do siebie. Jednocześnie długości boków elementów płytowych opisane są zależnością:

B = A + n(A + C), gdzie: B oznacza długość i/lub szerokość elementu płytowego, a A, C i n mają powyżej określone znaczenie.

Zgodnie z powyższym, zestaw jest złożony z elementów płytowych, których rozmiary oraz usytuowanie na nich sekcji montażowych i bezpośrednio lub pośrednio także otworów montażowych jest ściśle ustalona - jest przede wszystkim funkcją A odległości między sekcjami montażowymi oraz ewentualnie także zależy od szerokości szczeliny dylatacyjnej D. W ten sposób uzyskuje się pewność, że zestawiane ze sobą elementy płytowe mogą być zespalane identycznymi elementami łączącymi, bowiem zawsze sekcje montażowe na brzegu jednego elementu płytowego sąsiadują z sekcjami kolejnego elementu płytowego. Ponieważ odległość otworów montażowych jest zawsze taka sama od najbliższej sekcji montażowej, wszystkie łączniki mogą mieć jednakowy rozmiar i jednakowe ustawienie występów montażowych.

Na fig. 4 i 6 pokazano przykładowe ułożenie zestawu, gdzie naniesiono kolejne odległości D i B uzyskane dla zadanej wartości A. Na fig. 4 pokazano zestaw złożony z płytowych elementów wzdłużnych (w kształcie desek). Najmniejsze kwadratowe elementy zestawu mają szerokość równą długości i równą A (B = A). W takim przypadku podane powyżej zależności wytyczające położenie linii odniesienia oraz wartość B stanowią funkcję ww. najmniejszej szerokości elementu płytowego A oraz szczeliny D. Na fig. 6 pokazano zestaw zawierający większe elementy płytowe, których obydwa boki stanowią wielokrotność wartości A i ewentualnie C.

Na fig. 6 pokazano zestaw w takim wykonaniu, że elementy płytowe są zaopatrzone we wszystkie sekcje montażowe wytyczone zgodnie z ww. zależnością, jednak możliwe jest także, że część sekcji montażowych zostanie pominięta jak przedstawiono np. na fig. 4.

Poprzez wytyczenie odległości D powstaje siatka kolejnych linii odniesienia L, która wytycza położenie sekcji montażowych i przy najprostszym przykładzie (jeden symetryczny otwór w każdej sekcji) również bezpośrednio położenie otworów montażowych w elementach płytowych. W ten sposób pokazano, że sąsiadujące elementy płytowe mają tak wyznaczone otwory montażowe, że są one w bliskim sąsiedztwie względem siebie i są usytuowane zawsze w ten sam sposób względem siebie tak, że w zestawie zastosowane są identyczne łączniki.

Wszystkie elementy zestawu są korzystnie wykonane z materiałów odpornych na warunki atmosferyczne. Elementy łączące, wykonane z tworzywa sztucznego, gumy, kauczuku czy ich mieszanek, izolują od strony podłoża poprzez swoją podstawę podłogowe elementy płytowe, lekko amortyzują całą ułożoną podłogę i zapobiegają przenoszeniu kapilarnemu wilgoci do wnętrza np. drewnianych elementów podłogowych. Nie ulegają przez to deformacji.

Elementy płytowe, korzystnie drewniane prostopadłościenne deski (ich górna powierzchnia ma kształt prostokąta lub kwadratu) mogą być także wytworzone z materiałów drewnopodobnych lub drewnopochodnych, np. mieszanek tworzyw sztucznych z trocinami czy pyłem drewnianym, lub w całości z tworzyw sztucznych, korzystnie imitujących drewno, a także z odpowiednio uformowanej blachy metalowej. Płytowe elementy podłogowe mogą być wykonane z drewna wysokiej klasy przeznaczonego do stosowania na zewnątrz budynków. Może to być materiał z drzew egzotycznych lub europejskich. Elementy mogą być na etapie wytwarzania poddawane dowolnej obróbce

PL 226 647 B1 podnoszącej ich jakość, zwłaszcza odporność na warunki atmosferyczne np. mogą być olejowane i/lub impregnowane i/lub modyfikowane termicznie (termo-drewno).

Elementy płytowe mogą być pełne (bez pustych przestrzeni/kanałów wewnątrz) lub mogą zawierać takie przestrzenie wewnątrz. Jedynym ograniczeniem jest tu konieczność wykonania otworów montażowych i stabilnego mocowania elementów łączących.

Elementy płytowe mogą mieć różną długość i szerokość.

Krawędzie kończące powierzchnię podłogi ułożonej z zestawu według wynalazku mogą być wykonane tak, że albo w otwory krańcowych elementów podłogowych wsuwa się połówkowe elementy łącznikowe, albo na wolny koniec zwykłych elementów łącznikowych wsuwa się listwy wykończeniowe.

W pierwszym wariancie wykonania wynalazku elementy płytowe mają stałą szerokość A, która determinuje rozmiary pozostałych elementów zestawu tj. szerokość wszystkich elementów jest stała, o wartości A, a długość elementów może być różna i jest funkcją tego parametru A i ewentualnie parametru D.

W drugim wariancie wykonania wynalazku zarówno szerokość jak i długość elementów płytowych jest zmienna, przy czym jest ona funkcją tego samego wyjściowego parametru A. W takim wariancie wykonania elementy płytowe nie muszą mieć kształtu wzdłużnych desek, lecz większych kwadratów lub prostokątów (płyt).

Takie ustalenie rozmiarów elementów płytowych umożliwia układanie podłóg w dowolne estetyczne formy mozaikowe, co pokazano np. na fig. 6. Pokazany zestaw zawiera na krańcach większe prostokątne elementy płytowe, a pozostałe elementy mają szerokość wynoszącą A (kształt wzdłużnej deski).

Rozwiązanie według wynalazku obejmuje obydwa powyższe warianty.

Zestaw według wynalazku może być dodatkowo wzmocniony poprzez zastosowanie kleju w miejscach, gdzie elementy łączące zostają wsunięte w otwory montażowe. Mogą to być typowe kleje stosowane w takich przypadkach, np. na bazie silikonu. Takie dodatkowe klejenie elementów zestawu uszczelnia mikroszczeliny i zapobiega dostawaniu się do nich wilgoci.

Claims (4)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Zestaw konstrukcyjny do pokrycia podłoża, zwłaszcza podłogowego, zawierający płytowe elementy konstrukcyjne do pokrycia podłoża, oraz elementy łączące do łączenia ze sobą sąsiednich płytowych elementów, ewentualnie z zachowaniem ustalonej między nimi odległości stanowiącej szczelinę dylatacyjną, znamienny tym, że elementy łączące (4) zawierają co najmniej dwa, umieszczone na podstawie (5), występy montażowe (6) osadzone w sąsiadujących, połączonych elementach płytowych (1) zaopatrzonych od strony podłoża, w jednakowe sekcje montażowe (2) zawierające co najmniej jeden wydrążony otwór montażowy (3), w których to otworach osadzone są, poprzez występy montażowe (6), elementy łączące (4) zespalające sąsiednie elementy płytowe (1), korzystnie prostopadłościenne, o jednakowej grubości, przy czym ich długość i/lub szerokość (B) jest funkcją wartości (A) stanowiącej, pomniejszoną o szerokość szczeliny dylatacyjnej C, odległość pomiędzy dwoma sąsiednimi sekcjami montażowymi (2), położonymi wzdłuż tego samego boku elementu płytowego, i ewentualnie szerokości szczeliny (C), tak, że długość i/lub szerokość elementów (1) wyznacza zależność A + n(A + C), gdzie n stanowi 0 lub dodatnią liczbę całkowitą, a ponadto wzdłuż boku elementu płytowego wyznaczane jest położenie sekcji montażowych (2) zgodnie z zależnością 1/2A + n(A + C), tak, że każda sekcja jest w stałej odległości od najbliższej krawędzi elementu płytowego, w którym się znajduje i w ustalonym położeniu w stosunku do najbliższej sekcji montażowej sąsiedniego elementu płytowego (1), przy czym zestaw zawiera elementy płytowe o rozmiarach wyznaczonych co najmniej dla niektórych wartości parametru n i zawiera sekcje montażowe wyznaczone co najmniej dla niektórych wartości parametru n.
2. 2. Zestaw według zastrz. 1, znamienny tym, że każda sekcja montażowa (2) stanowi jeden otwór montażowy (3) lub składa się z dwóch lub trzech lub czterech otworów montażowych (3).

   PL 226 647 B1
3. 3. Zestaw według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że otwory montażowe (3) są wydrążone w kształcie walca prostopadle do eksploatacyjnej powierzchni elementu płytowego (1), a występy montażowe (6) mają również kształt walca lub kształt wielościanu wpisanego w walec o średnicy odpowiadającej średnicy otworów montażowych (3).
4. 4. Zestaw według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienny tym, że każda sekcja montażowa zawiera jeden otwór montażowy (3), a element łączący jest zaopatrzony w dwa występy montażowe (6).