PL233874B1 - Sposób wytwarzania chusteczek impregnowanych ekstraktem z korzenia jeżówki purpurowej - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania chusteczek impregnowanych ekstraktem z korzenia jeżówki purpurowej (Echinacea purpurea).

Wśród wielu drobnoustrojów znajdujących się na ludzkich rękach, poza przyjazną człowiekowi mikroflorą fizjologiczną znajdują się również mikroorganizmy chorobotwórcze, przykładowo: gronkowiec złocisty (Staphylococcus aureus), paciorkowiec kałowy (Enterococcus spp.), pałeczka okrężnicy (Escherichia coli), a także grzyby, wirusy i jaja pasożytów.

Każdorazowy kontakt dłoni z powierzchnią zanieczyszczoną drobnoustrojami może powodować przeniesienie na powierzchnię skóry dłoni od 100 do 10 tys. mikroorganizmów, przy czym pałeczki E. coli, Salmonella, gronkowiec złocisty oraz wirusy Rhino czy Rota są drobnoustrojami najłatwiej przylegającymi do skóry. W związku z tym organizm ludzki każdego dnia jest narażony na kontakt z mikroorganizmami występującymi w powietrzu oraz na różnych powierzchniach. Stosowanie higieny osobistej pozwala na zminimalizowanie zakażeń drobnoustrojami.

Regularne mycie rąk jest bardzo efektywnym środkiem ochrony higieny osobistej, który w dużym stopniu zapobiega występowaniu zakażeń, między innymi układu pokarmowego. Z raportu marki Dettol i Centrum Zdrowia Dziecka dotyczącego higieny rąk i otoczenia Polaków wynika że częstość występowania zapaleń płuc była wyższa o 50%, chorób biegunkowych o ponad 40%, a liszajca zakaźnego o 47% u dzieci, które mieszkały w domach nie stosujących zachowań higienicznych takich jak mycie rąk czy codzienne kąpanie dzieci.

Niestety często nie ma warunków na to, aby zadbać w odpowiedni sposób o higienę rąk. Szczególnie w miejscach przepełnionych ludźmi takich jak dworce, stacje benzynowe, środki komunikacji miejskiej czy publiczne toalety bardzo często ciężko jest zadbać o odpowiednią higienę dłoni, co może prowadzić do uczucia braku komfortu. W sytuacjach braku dostępu do wody oraz mydła odpowiednim wyjściem może być stosowanie chusteczek higienicznych o właściwościach antybakteryjnych.

Uzyskiwanie właściwości antybakteryjnych chusteczek higienicznych może być osiągnięte na kilka sposobów, znanych w stanie techniki. Do podstawowych metod uzyskiwania antybakteryjności tego typu wyrobów jest nasączanie ich w roztworze bakteryjnym na bazie alkoholu. Stosowanie tego typu chusteczek niesie za sobą niekorzystne skutki uboczne dla kondycji skóry, spowodowane wysuszaniem skóry przez alkohol nanoszony na powierzchnię skóry. Alternatywą dla takich rozwiązań jest stosowanie roztworów nie zawierających alkoholu, z dodatkiem substancji aktywnych zawartych w roślinach takich jak dzika róża, cynamon, nagietek, aloes, herbata czy jeżówka.

Preparaty z jeżówki purpurowej (Echinacea purpurea) są często używanymi ziołowymi środkami leczniczymi. Jeżówka purpurowa jest rośliną pochodzącą z Ameryki Północnej, uprawianą również w Europie i Azji dla celów leczniczych. Właściwości jeżówki purpurowej zostały opisane m.in. w opracowaniu Henryka Różańskiego „Naturalne substancje immunostymulujące”. Jeżówka jest byliną zawierającą glikozydy, flawonoidy w formie wolnej i związanej glikozydowo, olejek eteryczny (do 0,32%), polisacharydy, a także aktywne poliacetyleny, alkaloidy pirolizydynowe, alkiloaminy oraz alkiloamidy. Korzeń jeżówki zawiera glikozyd fenolowy, kwas chlorogenowy, kwas izo-chlorogenowy, inulinę (ok. 4-6%), cynarynę, glikoproteiny, olejek eteryczny (do 0,2%), seskwiterpeny i poliacetyleny, alkaloidy pirolizydynowe oraz związki aminowe. W związku z zawartością tych związków chemicznych w jeżówce, ekstrakt z tej rośliny działa korzystnie na przyspieszenie przemiany materii, działa immunostymulująco, przeciwbakteryjnie, przeciwwirusowo, przeciwgrzybiczo, przeciwbólowo, rozkurczowo, żółciotwórczo, żółciopędnie, napotnie, przeciwgorączkowo, przeciwzapalnie oraz przeciwwysiękowo. Pobudza wydzielanie soku żołądkowego, trzustkowego oraz jelitowego, a także stymuluje procesy regeneracyjne.

Mechanizm działania związków zawartych w jeżówce jest złożony i wielokierunkowy. Pierwszym ważnym kierunkiem jest dezaktywacja hialuronidazy, enzymu odpowiedzialnego za degradację kwasu hialuronowego. Hialuronidaza jest wydzielana przez bakterie w celu rozłożenia kwasu hialuronowego i zwiększenia przepuszczalności cementu międzykomórkowego, co ułatwia bakteriom przenikanie w głąb skóry. Kwas hialuronowy, jako substancja wielkocząsteczkowa charakteryzuje się dużą lepkością i jest jednym z głównych składników cementu międzykomórkowego oraz jest odpowiedzialna za spoistość tkanki łącznej oraz elastyczność skóry. Dezaktywacja hialuronidazy zabezpiecza więc kwas hialuronowy przed depolimeryzacją, organizm przed infekcją bakteryjną lub wirusową, a skórę przed utratą elastyczności. Kolejnym kierunkiem jest aktywacja procesów regeneracyjnych przez stymulowanie różnicowania fibrocytów z fibroblastów oraz funkcyjnych komórek naskórka, w tym komórek Langer

PL 233 874 B1 hansa, z warstwy podstawnej, najbardziej aktywnej w procesie odnowy naskórka. Efektem tego działania jest wzmożone wytwarzanie włókien kolagenowych, włókien sprężystych i kwasu hialuronowego. Stymuluje także makrofagi do fagocytozy, czyli rozkładu substancji obcych, co zwiększa odporność organizmu na infekcje bakteryjne, wirusowe oraz grzyby i drożdżaki. Zwiększa aktywność monocytów do wydzielania interferonu, związku o działaniu przeciwwirusowym. Dezaktywuje aktywny tlen, powstający pod wpływem promieniowania UV, dzięki czemu zapobiega procesom starzenia skóry. Badania in vitro wykazały, że pochodne kwasu kawowego, obecne w jeżówce, skutecznie wiążą tlen rodnikowy, przez co hamują przebieg reakcji wolnorodnikowych, w wyniku których następuje sieciowanie kolagenu III. Sieciowanie kolagenu prowadzi do utraty jego rozpuszczalności w wodzie oraz sprężystości, co skutkuje powstawaniem zmarszczek. Chroniąc kolagen przed degradacją, zapobiega się temu procesowi.

Preparaty z jeżówki stosuje się do leczenia chorób wirusowych i grzybiczych. Zalecana jest również w terapii uzupełniającej chorób pasożytniczych. Ponadto jako środek wspomagający odporność organizmu na choroby i do leczenia trudno gojących się ran, oparzeń, odmrożeń, odleżyn i owrzodzeń. Preparaty galenowe z jeżówki są skuteczne w leczeniu i w profilaktyce chorób dróg żółciowych, zaburzeń trawiennych, niektórych alergii, zapalenia dziąseł, przewlekłych stanów zapalnych układu rozrodczego i moczowego.

W celu zwiększenia skuteczności działania preparatów leczniczych istotną kwestią, poza dostarczeniem odpowiedniej substancji aktywnej, jest zapewnienie odpowiedniego, kontrolowanego jej uwalniania z czasie. W tym celu substancję aktywną dysperguje się w materiałach matrycy, które tworzą agregaty, w tym przykładowo struktury micelarne. Ze względu na wysoką biozgodność, biodegradowalność, małą cytotoksyczność oraz łatwość usuwania produktów degradacji z organizmu wysokim zainteresowaniem w powyższym zastosowaniu cieszą się polimery naturalne, takie jak polisacharydy, przykładowo alginiany, chitozan, dekstran czy też kwas hialuronowy oraz białka takie jak fibryna i kolagen.

Chitozan jest polisacharydem, który jest pochodną chityny, powstały na drodze jej N-deacetylacji. Jego łańcuch składa się z losowo rozmieszczonych deacetylowanych jednostek β-(1>>4) D-glukozaminy i acetylowanych jednostek N-acetylo-D-glukozaminy. W praktyce jest wytwarzany między innymi poprzez obróbkę pancerzyków chitynowych krewetek, innych skorupiaków oraz owadów czynnikiem alkalicznym w nadmiarze, takim jak wodorotlenek sodu w wodnym środowisku reakcji. Średni ciężar cząsteczkowy otrzymanego chitozanu wynosi od 3800 do 20 000 Da. Chitozan jest polimerem biodegradowalnym, biokompatybilnym, nie wykazującym właściwości antygenowych, nietoksycznym i biofunkcjonalnym. Wśród komercyjnie dostępnych, produkowanych w skali wielkotonażowej polimerów naturalnych, chitozan jest jedynym polimerem, który wykazuje aktywność przeciwdrobnoustrojową. Jego spektrum aktywności obejmuje grzyby, drożdżaki, algi, niektóre wirusy oraz bakterie, przy czym większą aktywność stwierdzono wobec bakterii Gram(+) niż wobec bakterii Gram (-). Jednak to właśnie zdolność chitozanu do biodegradacji jest cechą decydującą o przydatności tego biopolimeru w systemach kontrolowanego uwalniania substancji aktywnych.

Chitozan jest degradowalny enzymatycznie, reakcja ta jest katalizowana przez lizozymy, chitynazy, celulazy, hemicelulazy, proteazy, lipazy oraz β-1,3-1,4-glukanazy. Chitozan ulega również hydrolizie pod wpływem chitozanaz, które są enzymami nieaktywnymi względem chityny. Zaletą chitozanu jest również możliwość modyfikacji jego właściwości, na przykład poprzez kowalencyjne sieciowanie, między innymi takimi czynnikami jak glioksal czy aldehyd glutarowy, co pozwala na uzyskanie pożądanego uwalniania substancji aktywnej.

Rozwiązania polegające na wytwarzaniu chusteczek nawilżanych mieszaniną zawierającą ekstrakt z korzenia jeżówki oraz chitozan są również znane w literaturze patentowej.

Z amerykańskiego zgłoszenia patentowego US2012053108A1 znany jest sposób dostarczania składnika aktywnego za pomocą nośnika dzianego. W sposobie według wynalazku na nośnik w postaci włókniny wytwarzanej z włóknotwórczego roztworu nakłada się m.in. składnik aktywny. W materiale włókien może znajdować się również polimer rozpuszczalny w polarnej cieczy (przykładowo wodzie). Jednym z przykładów takich polimerów jest chitozan i jego pochodne, a źródłem składnika aktywnego w produkcie może być przykładowo ekstrakt z jeżówki.

Z polskiego dokumentu patentowego PL 216 635 B1 znany jest roślinny środek przeciwutleniający, przeznaczony do zastosowania w przemyśle spożywczym, kosmetycznym oraz w lecznictwie, zwłaszcza w zapobieganiu powstawania chorób związanych ze szkodliwym działaniem wolnych rodników. Sposób wytwarzania roślinnego środka przeciwutleniającego według wynalazku polega na tym, że surowiec roślinny poddaje się ekstrakcji wodą, mieszaniną wody z alkoholem lub wodnym roztworem alkalicznym. Po czym roztwór zobojętnia się do pH wynoszącego od 5,5 do 7 za pomocą wodnych

PL 233 874 B1 roztworów kwasów nieorganicznych, a następnie sączy się przez barierę nieprzepuszczającą składników ekstraktu roślinnego o masie cząsteczkowej większej lub równej 5000 Da, przykładowo przez sito molekularne, po czym suszy się do uzyskania konsystencji proszku.

Z polskiego dokumentu patentowego PL 222 739 znany jest sposób otrzymywania kompozycji chitozanowej, polegający na tym, że kompozycję otrzymuje się poprzez zmieszanie dwóch składników, przy czym pierwszy składnik, w ilości nie mniejszej niż 80% wagowych, otrzymany jest w ten sposób, że przygotowuje się roztwór chitozanu w kwasie octowym lub mlekowym, który następnie poddaje się zobojętnieniu i separacji, po czym korzystnie otrzymany strąt, czyli chitozan mikrokrystaliczny przemywa się wodą, a następnie otrzymany roztwór niemodyfikowanego chemicznie chitozanu mikrokrystalicznego uzupełnia się wodą w ilości, w której stężenie chitozanu względem jego suchej masy w wodnym roztworze wynosi nie mniej niż 0,001% wagowego, a następnie tak otrzymany roztwór miesza się w temperaturze nie niższej niż 0°C korzystnie w warunkach ciśnienia atmosferycznego, zaś w trakcie mieszania roztwór nasyca się dwutlenkiem węgla do momentu uzyskania klarowności roztworu oraz rozpuszczenia chitozanu, a drugi składnik, w ilości nie większej niż 20% wagowych, jest co najmniej jednym związkiem biologicznie czynnym z grupy: związków i substancji o działaniu przeciwdrobnoustrojowym; związków z grupy leków przeciwgrzybicznych; związków uznanych za dodatki do żywności, przykładowo konserwantów, barwników, aromatów, przeciwutleniaczy, substancji smakowych; witamin, białek i peptydów w tym enzymów i hormonów korzystnie androgenów, estrogenów, kortykosteroidów, insuliny, melatoniny; mikroelementów i makroelementów w tym soli zawierających jony wapnia, magnezu, potasu, żelaza, cynku, fosforu; związków z grupy leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych; związków z grupy leków przeciwłuszczycowych; związków z grupy środków miejscowo znieczulających; związków z grupy leków o działaniu przeciwwirusowym; olejków i ekstraktów roślinnych; biologicznie czynnych związków niskocząsteczkowych w tym mentolu i jego pochodnych, kapsaicyny, kofeiny, tauryny, D-pantenolu, chininy i/lub związkiem sieciującym, takim jak genipina.

Z polskiego dokumentu patentowego PL 223 280 znany jest sposób wytwarzania chitozanowo-białkowego materiału biopolimerowego polegający na tym, że przygotowuje się roztwór chitozanu w mieszaninie kwasów, który następnie poddaje się zobojętnieniu i separacji, po czym otrzymany strąt przemywa się wodą, miesza się z dodatkami modyfikacyjnymi, takimi jak związki sieciujące, plastyfikatory, związki biologicznie czynne, środki konserwujące, formuje, inkubuje i kondycjonuje w znany sposób, w którym przed dodaniem dodatków modyfikacyjnych roztwór chitozanu nasyca się w warunkach ciśnienia atmosferycznego, korzystnie w trakcie procesu homogenizacji, ditlenkiem węgla w postaci gazowej i/lub suchego lodu, aż do rozpuszczenia się chitozanu, a następnie miesza się z dyspersją białek kolagenu i/lub żelatyny.

Z amerykańskiego zgłoszenia patentowego US2002/0064542 znany jest produkt w postaci chusteczki nawilżanej kompozycją antywirusową oraz sposób jego wytwarzania. Kompozycja przeciwwirusowa zawiera błonotwórcze nośniki wodorozpuszczalne, stanowiące od około 1% do 90% wagowych kompozycji przeciwwirusowej i środek przeciwwirusowy, który stanowi od około 0,1% do 80% wagowych kompozycji przeciwwirusowej. Odpowiednie błonotwórcze nośniki wodorozpuszczalne obejmują między innymi poli-N-winylopirolidon, kopolimery winylo pirolidonu i octanu winylu, metylocelulozę, etylocelulozę, wodorozpuszczalne etery hydroksyalkilowe celulozy, hydroksyetylocelulozę, etylohydroksyetylocelulozę, hydroksyetylocelulozę, hydroksypropyloguar, hydroksypropyloskrobia, chitozan, karboksymetylochitozan, arabinogalaktan, hydroksypropyloceluloza lub ich mieszaniny. Środki przeciwwirusowe odpowiednie do stosowania obejmują, ale nie są ograniczone do naturalnych ekstraktów takich roślin jak: akonit, aloes, astragal, tarczyca bajkalska, melisa, czerń katechu, nagietek, cang zhu, olejek z cedru, dzika róża, cynamon, goździki, kubeb, jeżówka, epimedium, eukaliptus, owoce forsycji, czosnek, rdestowiec sachaliński, kwiaty wiciokrzewu, dziurawiec, hyzop lekarski, kwiaty magnolii, majeranek, mięty, ekstrakt z liści oliwek, kora piwonii drzewiastej, korzeń piwonii, olej igły sosnowej, szałwia, lubczyk syczuański, kwas taninowy i herbata.

Mimo istniejących rozwiązań dotyczących wytwarzania wyrobów włókienniczych impregnowanych środkiem zawierającym chitozan oraz ekstrakt z korzenia jeżówki, nadal istnieje problem utrudnionej penetracji żelu w głąb struktury wyrobu włókienniczego, który jest spowodowany wysoką lepkością roztworu chitozanu. Dodatkowo należałoby ograniczyć degradację substancji aktywnej w czasie przechowywania gotowego wyrobu włókienniczego. Celowym zatem byłoby opracowanie sposobu wytwarzania chusteczek jednorazowych, który rozwiąże co najmniej część ze wskazanych powyżej problemów.

PL 233 874 B1

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania chusteczek impregnowanych mieszaniną nawilżającą zawierającą chitozan oraz ekstrakt z korzenia jeżówki purpurowej (Echinacea purpurea) charakteryzujący się tym, że uprzednio przygotowaną mieszaninę nawilżającą wprowadza się do zbiornika ciśnieniowego w postaci wanny; do zbiornika ciśnieniowego wkłada się pakiety chusteczek z materiału celulozowego z dodatkiem włókien syntetycznych i zamyka się szczelnie zbiornik; do wnętrza zbiornika, przez dysze umieszczone w dnie zbiornika, wprowadza się mieszaninę gazów składającą się z dwutlenku węgla (CO2) w ilości od 55 do 65% wag. oraz azotu (N2) w ilości od 35 do 45% wag., do uzyskania ciśnienia 5 bar w zbiorniku, przez czas do momentu obniżenia pH mieszaniny nawilżającej do poziomu od 5,4 do 5,6; po czym tak nasączone mieszaniną nawilżającą pakiety chusteczek pakuje się szczelnie w opakowania foliowe.

Korzystnie, stosuje się mieszaninę nawilżającą w postaci żelu.

Korzystnie, stosuje się mieszaninę nawilżającą w postaci kremo-żelu.

Przedmiot wynalazku został przedstawiony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schemat sposobu wytwarzania chusteczek.

W pierwszym etapie 103 procesu wytwarza się kompozycję do nawilżania chusteczek, w postaci żelu (na przykład według receptury przedstawionej w przykładzie 2) lub kremo-żelu (na przykład według receptury przedstawionej w przykładzie 3), stosując jako istotne składniki ekstrakt z korzenia jeżówki purpurowej (Echinacea purpurea) 101 (na przykład przygotowany według receptury przedstawionej w przykładzie 1a lub 1b), chitozan 102 i inne składniki typowe dla żelu lub kremo-żelu, zgodnie z recepturą.

Następnie tak otrzymany roztwór wprowadza się do zbiornika ciśnieniowego w postaci wanny, którą wypełnia się roztworem. Do napełnionej roztworem wanny wkłada się pakiety chusteczek 104 z materiału celulozowego z dodatkiem włókien syntetycznych (przykładowo, poliestrowych), przykładowo w postaci rulonów, tak aby zostały całkowicie pokryte roztworem. Następnie zamyka się wieko wanny. Przez dysze umieszczone w dnie wanny wprowadza się następnie do jej wnętrza mieszaninę gazów 105 składającą się z dwutlenku węgla (CO2) w ilości od 55 do 65% wag. oraz azotu (N2) w ilości od 35 do 45% wag., do uzyskania ciśnienia 5 bar w zbiorniku. Dzięki wytworzonemu ciśnieniu zwiększa się penetrację mieszaniny nawilżającej w głąb pakietów chusteczek 104. Ponadto, obecność CO 2 w mieszaninie prowadzi do obniżenia pH mieszaniny nawilżającej. Nasycanie prowadzi się do momentu, w którym pH mieszaniny nawilżającej zostanie obniżone do poziomu od 5,4 do 5,6, tj. poziomu optymalnego dla ludzkiej skóry. Po uzyskaniu pożądanych parametrów otwiera się zbiornik i usuwa z niego chusteczki. W zależności od potrzeb, można na tym etapie przeprowadzić na prasie odciśnięcie nadmiaru mieszaniny nawilżającej z chusteczek lub pozostawić chusteczki do samoczynnego ocieku. Następnie nasączone chusteczki pakuje się w etapie 107 do opakowań foliowych, które zamyka się szczelnie, a następnie można umieścić w opakowaniach handlowych.

Chusteczki impregnowane wytworzone sposobem według wynalazku charakteryzują się skutecznymi właściwościami antybakteryjnymi i dużym stopniem nasączenia mieszaniną nawilżającą o poziomie pH, który ma wartość optymalną dla skóry i zapobiega degradacji składnika aktywnego kompozycji nawilżającej.

P R Z Y K Ł A D 1a - przygotowanie ekstraktu wodnego z korzenia jeżówki:

Przeprowadzono destylację z parą wodną 1 kg suchego korzenia z jeżówki. Zebrano około 5 I hydrolatu.

P R Z Y K Ł A D 1b - przygotowanie ekstraktu wodnego z korzenia jeżówki:

kg suchego korzenia jeżówki umieszczono w 5 I wody o temperaturze 80°C, po czym mieszaninę pozostawiono do ostygnięcia i poddano filtracji.

P R Z Y K Ł A D 2 - przygotowanie żelu chitozanowego:

Naważkę chitozanu o masie 0,5 g rozpuszczono w początkowym etapie w 100 cm³ 0,1 M roztworu kwasu mlekowego, po czym dodano stopniowo 0,5 M roztworu wodorotlenku sodu, przy ciągłym mieszaniu i kontroli pH, do momentu osiągnięcia pH wynoszącego 8,5, odpowiadającego całkowitemu strąceniu chitozanu z roztworu. Osad następnie odseparowano poprzez wirowanie przy względnej sile odśrodkowej wynoszącej 9000 x g przez 30 min, a następnie trzykrotnie przemyto wodą destylowaną i ponownie odwirowano.

P R Z Y K Ł A D 3 - przygotowanie kremo-żelu:

Składniki w ilości na całkowitą masę kremo-żelu:

Frakcja tłuszczowa:

Olej z orzechów arachidowych 5% wag.

Gliceryna 5% wag.

PL 233 874 B1

Utwardzony (uwodorniony) olej kokosowy	5% wag.
Seskwistearynian metyloglukozy	5% wag.
Alkohol cetylowy	3% wag.
Parafina	1% wag.
Frakcja wodna:
Sorbitol	0,4% wag.
Pantenol	0,1% wag.
Glikol propylenowy	0,1% wag.
Żel chitozanowy z ekstraktem z jeżówki (wg przykładu 2)	75,1% wag.
Składniki frakcji wodnej wymieszano ze sobą oraz ogrzano do temperatury 50°C. Następnie

składniki frakcji tłuszczowej stopiono w topniku w temperaturze 50°C i wymieszano ze sobą, po czym frakcję tłuszczową wprowadzono powoli do frakcji wodnej cały czas mieszając w temperaturze 50°C. Po połączeniu ze sobą frakcji tłuszczowej i wodnej, mieszaninę ochłodzono do temperatury 20°C.

Claims (3)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Sposób wytwarzania chusteczek impregnowanych mieszaniną nawilżającą zawierającą chitozan oraz ekstrakt z korzenia jeżówki purpurowej (Echinacea purpurea), znamienny tym, że

   - uprzednio przygotowaną mieszaninę nawilżającą wprowadza się do zbiornika ciśnieniowego w postaci wanny;

   - do zbiornika ciśnieniowego wkłada się pakiety chusteczek z materiału celulozowego z dodatkiem włókien syntetycznych i zamyka się szczelnie zbiornik;

   - do wnętrza zbiornika, przez dysze umieszczone w dnie zbiornika, wprowadza się mieszaninę gazów składającą się z dwutlenku węgla (CO2) w ilości od 55 do 65% wag. oraz azotu (N2) w ilości od 35 do 45% wag., do uzyskania ciśnienia 5 bar w zbiorniku, przez czas do momentu obniżenia pH mieszaniny nawilżającej do poziomu od 5,4 do 5,6;

   - po czym tak nasączone mieszaniną nawilżającą pakiety chusteczek pakuje się szczelnie w opakowania foliowe.
2. 2. Sposób wytwarzania chusteczek według zastrz. 1, znamienny tym, że stosuje się mieszaninę nawilżającą w postaci żelu.
3. 3. Sposób wytwarzania chusteczek według zastrz. 1, znamienny tym, że stosuje się mieszaninę nawilżającą w postaci kremo-żelu.