PL233051B1 - Zestaw wyrzutni pocisków rakietowych - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest zestaw wyrzutni pocisków rakietowych niekierowanych. Zestaw wyrzutni zawiera układ zdalnego sterowania wyrzutni w zakresie ilości odpalanych pocisków, w zakresie elewacji i w zakresie azymutu. Zestaw zawiera więcej niż jedną wyrzutnię wielu pocisków typu ziemia-ziemia.

Znanych jest szereg rozwiązań wyrzutni pocisków rakietowych niekierowanych typu ziemia-ziemia. Wyrzutnie tego rodzaju nierzadko mocowane są na pojazdach lądowych lub wodnych.

Znane rozwiązanie tego rodzaju wyrzutni przedstawiono w opisie patentowym wynalazku nr EP 1186848. Według tego znanego rozwiązania środkiem transportu jest opancerzony pojazd, na którym znajduje się wyrzutnia rakiet składająca się z górnej lawety złożonej z dwóch równoległych części. Na lawecie zamocowano zespół wyrzutni rakiet. Obrotowe ramię pozycjonujące jest zamocowane na ryglu we wgłębieniu pomiędzy częściami lawety i może być podnoszone przez elektrycznie sterowaną przekładnię śrubową. Na górnym końcu ramienia znajduje się dodatkowe ramię obrotowe z dźwignią dla zespołów rakiet zamocowanych na niej. Urządzenia do odpalania rakiet są umieszczone na podwoziu pojazdu, w kabinie kierowcy. Urządzenie do odpalania ma gór ny uchwyt do przyjmowania pojemników z rakietami przy czym ten górny uchwyt jest umieszczony niedaleko obrotowo zamocowanego na dolnym uchwycie, obrotowo wokół pierścienia obrotowego. Granicę azymutu stanowi dolna rama pojazdu. Ruch obrotowy wyrzutni następuje pomiędzy wózkiem dolnym i górnym pomiędzy którymi umieszczony jest zespół środków mechanicznych do obrotu i do podnoszenia wyrzutni. Wyrzutnia zamocowana na pojeździe zawiera hydrauliczno-elektryczny napęd elewacji i azymutu.

W innym rozwiązaniu, znanym z opisu patentowego nr US 2016/018187, przedstawiono system wyrzutni pocisków łuskowych zawierający wiele luf wraz z zestawem odpalania, który zawiera szereg detonatorów, z których każdy jest dedykowany do właściwej lufy. Każdy detonator według tego znanego rozwiązania zawiera tłok połączony z iglicą oraz cewkę do skierowania tłoka i iglicy w stronę właściwej lufy przed wystrzałem. Urządzenie wyposażone jest w mechaniczny zespół zabezpieczający napędzany siłownikiem, zawierający powierzchnię ślizgową, która pozwala na przemieszczanie się zespołu wyrzutni pomiędzy pierwszą i drugą pozycją boczną. Powierzchnia ślizgowa może zawierać wiele bolców blokujących, z których każdy odpowiada jednemu z detonatorów. Kiedy powierzchnia ślizgowa znajduje się w pierwszej pozycji bocznej, każdy z bolców blokujących jest ustawiony w taki sposób, by zablokować ruch tłoka w odpowiednim detonatorze. Czyni to tym samym odpowiedni detonator niezdolnym do odpalenia, nawet jeśli odpowiednia cewka jest uruchomiona. Z drugiej strony, kiedy powierzchnia ślizgowa znajduje się w drugiej pozycji bocznej, każdy z detonatorów jest gotowy do odpalenia, gdy odpowiednia cewka jest uruchomiona.

Kolejne znane rozwiązanie wyrzutni pocisków przedstawiono w opisie patentowym nr US 2015/354920. Przedstawiono tu rozwiązanie uniwersalnego systemu rurowego wystrzału amunicji. Urządzenie posiada podstawę wyrzutni z szeregiem pozycji inicjujących ostrzał i wyposażone jest w pierwszą i drugą kasetę z urządzeniami do montażu, pozwalającymi na rozłączne połączenie wyrzutni z podstawą wyrzutni. Każda z kaset wyrzutni posiada wiele luf. Lufy pierwszej kasety zostały osiowo połączone z pierwszą bazą pozycji inicjujących, lufy drugiej kasety zostały osiowo połączone z drugą bazą pozycji inicjujących. Lufy pierwszej kasety mogą być osiowo ustawione we wszystkich pozycjach inicjujących. Lufy drugiej kasety mogą być osiowo połączone z drugim podzestawem pozycji inicjujących, na przykład z tymi, z którymi lufy pierwszej kasety są połączone osiowo. Lufy pierwszej kasety mogą mieć inną średnicę niż lufy drugiej kasety.

Dalsze znane rozwiązanie zespołu uzbrojonego pojazdu przedstawiono w opisie patentowym nr US 2012/060673. Aspekty niniejszego ujawnienia wykazują zestaw nadbudowy pancernej, która jest całkowicie lub częściowo montowana i szybko mocowana na pojeździe w celu utworzenia pojazdu wojskowego. Zestaw nadbudowy pancernej zapewnia ochronę, broń, kamery i inny sprzęt dla kierowcy. Jeśli jest to potrzebne, zestaw nadbudowy pancernej w postaci całkowicie zmontowanej zostaje odblokowany i usunięty z centralnego pojazdu. Centralny pojazd jest zwykle typowym pojazdem budowlanym i jako taki jest przydatny dla celów odpalania pocisków rakietowych. W niektórych wersjach, zestaw wyrzutni jest montowany na zestawie nadbudowy. Inna wersja uwzględnia jedną lub więcej rozkładanych tarcz bojowych, przedni pojemnik na przechowywanie sprzętu lub broni oraz moduł nadzorowania dowodzenia. W pewnych wersjach, poza zestawem nadbudowy pancernej, dodatkowy, niższy zestaw pancerny całkowicie zmontowany montuje się na niższej części centralnego pojazdu.

PL 233 051 B1

Kolejne rozwiązanie wyrzutni amunicji przedstawiono w amerykańskim opisie patentowym nr US 2012055321. W dokumencie tym przedstawiono urządzenia i sposoby wystrzału amunicji. W niektórych wersjach system może zawierać pokrywę do używania z wyrzutnią amunicji włączając w to także rozwiązanie osłony ze zdejmowaną tarczą. Tarcza może zawierać pokrywkę zapewniającą jedynie określonym pociskom przelot przez tarczę, oraz może zawierać siłownik sterujący. Pokrywka jest tak skonstruowania, aby mogła być połączona z tarczą zakrywającą wylot wyrzutni amunicji. Wielkość przelotu przez pokrywkę może być zmieniona, by umożliwić amunicji przejście przez otwór w tarczy i przez pokrywkę po wystrzale z wyrzutni. Tarcza przykrywa pozostałą amunicję gotową do użycia w innych lufach wyrzutni. Siłownik do operowania pokrywką może być zaprojektowany tak, aby otwierać określony przelot w tarczy wyrzutni amunicji. W tym rozwiązaniu pokazano cylindryczną wyrzutnię wielolufową. Wyrzutnia może być podpięta na przykład do śmigłowca.

Kolejne znane rozwiązanie wyrzutni pocisków przedstawiono w opisie patentowym nr US 5381721. W tym znanym rozwiązaniu przedstawiono wyrzutnię pocisków z możliwością jej zainstalowania na pojeździe. Pierwszy moduł wyrzutni ma formę centralnego kadłuba zamontowanego na pojeździe. Pierwszy moduł zawiera przynajmniej trzy otwory: pierwszy otwór jest ustawiony przodem do pojazdu, gdy pierwszy moduł jest zamontowany na pojeździe, drugi i trzeci otwór są skierowane ukośnie względem pierwszego otworu w znacząco przeciwnych kierunkach od siebie. Kierunki, w które jest zwrócony drugi i trzeci otwór są oddzielone w mierze kątowej o 60-120 stopni. Drugi moduł i trzeci moduł mają formę kaset zwalniających, są mocowane rozłącznie odpowiednio do drugiego i trzeciego otworu w pierwszym module. Każda kaseta zwalniająca zawiera wiele otworów do przyjmowania amunicji. Otwory na amunicję w określonej kasecie są skierowane zasadniczo w tym samym kierunku. Wiele środków rażenia jest wypuszczanych do komór każdej kasety, tworząc osobne jednostki amunicji bez żadnego ruchu jednostki zwalniającej względem pojazdu, na którym jest zamontowana. Środki rażenia wypuszczone z drugiego modułu są wystrzeliwane z dala od pojazdu zasadniczo w pierwszym kierunku tworząc pierwszy wabik i środki zaradcze wypuszczane z trzeciego modułu są wystrzeliwane z dala od pojazdu zasadniczo w drugim kierunku oddzielonym od pierwszego kierunku o 60-120 stopni. Pierwszy i drugi kierunek nie nachodzą na siebie i są od siebie oddzielone odległością odpowiadającą kątowi pomiędzy kasetami.

Dalsze rozwiązanie mobilnej wyrzutni przedstawiono w opisie patentowym nr US 4353284. W tym znanym rozwiązaniu zaproponowano rozwiązanie dotyczące przewozu broni z wysoką mobilnością orientacyjną w podnoszeniu i przenoszeniu. Mobilność podnoszenia jest zapewniona poprzez wyeliminowanie wieżyczki i zapewnienie kanału w nadbudówce pojazdu zgodnie z osią wzdłużną, oraz przymocowanie broni do kolebki w wymienionym kanale, który jest otwarty od góry i przodu, a jego dno znajduje się pod lufami wyrzutni pocisków. Mobilność wyrzutni wynika z układu kierowniczego kół, pozwalającego na samoobracanie się pojazdu.

Inne znane rozwiązanie wyrzutni pocisków przedstawiono w opisie patentowym nr US 9080826. To rozwiązanie dotyczy mobilnych wyrzutni artyleryjskich zawierających ramę podtrzymującą płytę podstawy, płytę obrotową zawierającą pierwszy łącznik obrotowy osi pionowej, płytę obrotową zawierającą co najmniej jedne obrotowe środki do obracania podstawy wyrzutni wokół pierwszego łącznika obrotowego dla zmiany azymutu.

Zadaniem wynalazku jest opracowanie nowej konstrukcji zestawu wyrzutni wielolufowej pocisków rakietowych, gdzie mobilna wyrzutnia może być osadzona na pojeździe i obsługuje azymut 360°. Problemem w logistyce użytkowania tego rodzaju wyrzutni jest dostarczenie ich na miejsce przeznaczenia i przenoszenie ich do kolejnych miejsc użycia. Wynalazek proponuje rozwiązania ułatwiające te operacje i umożliwiające użycie różnych środków transportu dla przewozu tego samego zestawu wyrzutni. Jednocześnie zadaniem wynalazku jest opracowanie układu sterowania pracą wyrzutni za pomocą danych generowanych drogą komputerową, z wykorzystaniem głowicy optoelektronicznej.

Według wynalazku, zestaw wyrzutni pocisków rakietowych, zawiera wyrzutnię wielolufową pocisków rakietowych, osadzoną na kołysce o osi obrotu równoległej do podstawy tego zestawu wyrzutni. Oś obrotu kołyski osadzona jest na tej poziomej osi obrotu pomiędzy ramionami obrotnicy osadzonej na wieńcu zębatym, którego oś obrotu jest prostopadła do podstawy zestawu wyrzutni. Obrotnica z wieńcem zębatym połączona jest poprzez przekładnię z urządzeniami napędowymi zmiany azymutu. Natomiast kołyska za pośrednictwem wycinka koła zębatego połączona jest poprzez przekładnię z urządzeniami napędowymi zmiany elewacji. Urządzenia napędowe zmiany azymutu oraz zmiany elewacji, jak również urządzenia obsługi wyrzutni zasilane są z bloku energoelektroniki. Każda lufa wyrzutni zawiera własny system odpalania pocisku rakietowego.

PL 233 051 B1

Według wynalazku, zestaw wyrzutni charakteryzuje się tym, że na kołysce osadzone są dwa zespoły wielolufowe wyrzutni pocisków rakietowych jeden obok drugiego, przy czym zestaw wyrzutni wyposażony jest w głowicę optoelektroniczną, zaś podstawa wyposażona jest w zespół złącz kontenerowych. Głowica optoelektroniczna zawiera co najmniej kamerę do światła widzialnego, kamerę na podczerwień, a także w korzystnej wersji, dalmierz laserowy.

W rozwiązaniu według wynalazku układ sterowania zespołów napędu azymutu i napędu elewacji połączony jest korzystnie poprzez złącze obrotowe z komputerem pokładowym ulokowanym w pulpicie sterującym z którym także połączony jest manipulator oraz także przez złącze obrotowe głowica optoelektroniczna.

Według wynalazku, blok energoelektroniki zestawu wyrzutni korzystnie wyposażony jest w blok podtrzymania zasilania zawierający blok kondensatorów ładowany przez programowane źródło prądowe bezpośrednio ze źródła zasilania. W układzie bloku podtrzymania zasilania korzystnie znajduje się układ komparatora z kluczem wysokoprądowym. Klucz wysokoprądowy korzystnie stanowi tranzystor typu MOSFET z kanałem N.

W innej wersji, klucz wysokoprądowy może stanowić zestaw równolegle połączonych tranzystorów typu MOSFET z kanałem N.

Zestaw wyrzutni pocisków rakietowych typu ziemia-ziemia według wynalazku zapewnia możliwość ostrzału celów naziemnych w dowolnym kącie z zakresu pracy wyrzutni z wyłączeniem stref zabronionych zawierających elementy konstrukcyjne wchodzące w światło przewodu lufy lub znajdujące się w jej bliskości uznanej jako niebezpieczną. Dzięki zastosowaniu komputerowego systemu kierowania ogniem SKO operator zestawu ma zapewnione bezpieczeństwo prowadzenia działań ogniowych poprzez zaprogramowanie ww. strefy. Możliwe jest także wprowadzanie dodatkowych stref zabronionych wynikających z aktualnego położenia zestawu i rozmieszczenia jednostek i obiektów swój/obcy. Zastosowanie złącza obrotowego zapewnia optymalny czas dojścia do zadanej pozycji w zakresie kąta n χ 360°. Zestaw jest wyposażony w głowicę optoelektroniczną zaopatrzoną w kamerę dzienną, nocną i dalmierz, dzięki której możliwe jest zdalne poszukiwanie obiektów, ich identyfikacja oraz naprowadzanie z zamiarem likwidacji celu. Dzięki SKO zestaw odpracowuje poprawkę balistyczną przed dokonaniem wystrzału, co wydatnie zwiększa prawdopodobieństwo trafienia. Poprzez zastosowanie ustandaryzowanego systemu mocowań, zestaw łatwo może być przewożony w standardowych kontenerach i łatwo montowany na szerokim spektrum pojazdów.

Zestaw wyrzutni pocisków rakietowych umieszczonych na mobilnym nosicielu umożliwia sprawną realizację zadań w trybie strzelania z natychmiastową ewakuacją z miejsca odpalenia rakiet, dzięki czemu zmniejsza szanse wykrycia i likwidacji zestawu. W rozwiązaniu energoelektronicznych układów zasilania i sterowania zastosowano nowoczesny układ podtrzymania i stabilizacji zasilania, uzyskując wysoką i niezmienną dynamikę działania napędów, niezależnie od aktualnie panujących warunków termicznych otoczenia.

Przedmiot wynalazku pokazany został w przykładach wykonania na załączonych rysunkach, na których poszczególne figury rysunku ilustrują:

Fig. 1 - zestaw wyrzutni w widoku zgodnym z osią obrotu kołyski,

Fig. 2 - zestaw według fig. 1 w widoku prostopadłym do osi kołyski,

Fig. 3 - zestaw według fig. 1 oraz fig. 2 zamocowany na pojeździe,

Fig. 4 - układ zespołu zasilania i sterowania,

Fig. 5 - układ bloku podtrzymania zasilania.

Jak to pokazano na rysunku fig. 1 oraz fig. 2 zestaw wyrzutni według wynalazku zawiera w tym przykładzie wykonania dwie wyrzutnie 1 wielolufowe w postaci cylindrycznych korpusów z których każdy zawiera uformowany wewnątrz szereg równoległych luf 2, z których każda przeznaczona jest do załadowania nie pokazanym na rysunkach pociskiem rakietowym. Każda lufa 2 zakończona jest znaną instalacją do odpalenia pocisku rakietowego, czego także nie pokazano na załączonych rysunkach. Określenie zestaw wyrzutni należy w tym opisie patentowym rozumieć jako przykładowe dwie wyrzutnie wielolufowe 1. W innych przykładach wykonania nie wyklucza się innej ilości wyrzutni wielolufowych 1 w zestawie według wynalazku, jak również innej formy geometrycznej wyrzutni wchodzących w skład zespołu, na przykład wyrzutni prostopadłościennych zamiast cylindrycznych.

Zestaw wyrzutni 1 osadzony jest na podstawie 3. Podstawa 3 połączona jest z obrotnicą 4 za pomocą znanego łożyska obrotowego zintegrowanego ze znanym wieńcem zębatym. Tego rodzaju połączenie umożliwia obrót obrotnicy 4 w osi pionowej czyli ustawianie azymutu. Obrotnica 4 zawiera zintegrowane ramiona boczne 5 na końcach których osadzona jest na dwóch poziomych

PL 233 051 B1 osiach 6 kołyska 7. Osie poziome 6 kołyski 7 osadzone są w obrotnicy 4 za pośrednictwem znanych łożysk zabudowanych w krytych oprawach w ramionach bocznych 5. Osadzenie wyrzutni 1 na kołysce 7 o poziomej osi obrotu umożliwia obrót kołyski 7 w osi poziomej czyli ustawianie elewacji. Na kołysce 7 zamocowane są dwie wyrzutnie 1 rakiet, za pomocą belek mocujących stanowiących integralną część wyrzutni 1 rakiet.

W poziomej osi obrotu czyli przy zmianie elewacji, moment obrotowy przenoszony jest za pomocą znanej przekładni zębatej na którą składa się znane koło zębate wyjściowe z napędu elektrycznego elewacji i wycinek koła zębatego 9 zamocowanego do kołyski 7. Zakres obrotu w osi poziomej czyli zakres zmiany elewacji w tym przykładzie wykonania odpowiada kątowi od -10° do +80°.

W pionowej osi obrotu czyli przy zmianie azymutu moment obrotowy przenoszony jest za pomocą przekładni zębatej na którą składa się niepokazane koło wyjściowe z napędu elektrycznego azymutu i znany wieniec zębaty zintegrowany z łożyskiem obrotowym. Zakres zmiany azymutu, czyli zakres obrotu w osi pionowej odpowiada w tym przykładzie wykonania kątowi n χ 360°. Oznacza to, że zespół wyrzutni 1 według wynalazku pozwala na wykonanie wielokrotnego obrotu o kąt pełny. Takie rozwiązanie konstrukcyjne pokrywa pełny kąt sferyczny operowania wyrzutni ponad poziomem gruntu. Napęd elewacji 11 i napęd azymutu 12 stanowią napędy elektryczne ze znaną wyjściową zębatką, współpracującą z kołem zębatym obrotnicy azymutu lub z wycinkiem koła zębatego 9 zespołu elewacji. Napęd azymutu 16 i napęd elewacji 11 sterowane są za pomocą bloku energoelektroniki 10 zawierającego sterowniki umieszczone w obudowie tego bloku 10 odpornej na warunki atmosferyczne i zapewniającej wymaganą szczelność. Sygnały sterujące przekazywane są pomiędzy podstawą 3 a obrotnicą 4 za pomocą złącza obrotowego 13 zapewniającego sterowanie elementów wykonawczych wyrzutni 1 przy wielokrotnych obrotach obrotnicy 4.

Zestaw wyrzutni 1 wyposażony jest w głowicę optoelektroniczną 8. Głowica 8 zawiera znaną kamerę na światło widzialne, znaną kamerę na podczerwień oraz znany dalmierz laserowy, zapewniając obserwację terenu. Głowica 8 stanowi źródło sygnałów pozwalających na poprawne namierzenie celu. Namierzony cel może być śledzony automatycznie. Wizualizacja celu jest przedstawiana na ekranie pulpitu komputera sterującego. Dodatkową funkcją systemu jest możliwość operowania wyrzutnią rakiet za pomocą manipulatora 14. W tym przykładzie wykonania manipulator 14 jest połączony przewodowo do pulpitu 15 komputera. Poprzez komputer pokładowy ulokowany w pulpicie 15, a dalej poprzez złącze obrotowe 13, manipulator 14 wysyła sygnały sterujące do sterowników napędów elewacji i azymutu, ulokowanych w bloku energoelektronicznym 10. Ekran pulpitu 15 komputera może być oddalony od samego zespołu wyrzutni. W tym przykładzie wykonania, ekran stanowi wbudowaną część pulpitu komputera. Sygnały sterujące wyrzutnią 1 mogą być przekazywane za pośrednictwem przewodu lub drogą radiową.

Obrót poszczególnych elementów, czyli ustawianie azymutu oraz elewacji, realizowany jest za pomocą specjalizowanego napędu azymutu 16 oraz napędu elewacji 11 zasilanych z bloku energoelektroniki 10. Precyzję sterowania w azymucie i elewacji zapewniają enkodery położenia, pracujące w układzie sprzężenia zwrotnego z odpowiednimi pakietami energoelektronicznymi sterowników napędów. Układ zasilania i sterowania elementów wykonawczych zespołu wyrzutni pokazano na rysunku fig. 4.

Cały zestaw wyrzutni zasilany jest z autonomicznego bloku typowych akumulatorów ołowiowo-kwasowych 101 o typowym napięciu pracy 24 V / 27 V, posadowionych na ruchomej w azymucie części wyrzutni 4. Tam także posadowiony jest blok energoelektroniki 10, zawierający wszystkie niezbędne systemy elektroniczne w postaci łatwo wymienialnych modułów-pakietów, służące do sterowania urządzeniami wykonawczymi wyrzutni. Cechą charakterystyczną wyposażenia bloku energoelektroniki, poza typowymi sterownikami, kontrolerem i zasilaczami, jest zainstalowanie w nim systemu podtrzymania i stabilizacji zasilania w postaci bloku 102. Ten blok 12 pokazano na rysunku fig. 4. Blok podtrzymania zasilania 102 zawiera zestaw kondensatorów o pojemności 200 faradów. Korzystnie są to kondensatory typu supercaps, gwarantujące stabilizację napięcia zasilania podczas dużych poborów prądu przez systemy napędowe i odpalania. W innych przykładach wykonania zestaw kondensatorów może mieć większe lub mniejsze pojemności. Zapobiega to spadkom napięcia zasilania, typowo występującym przy zastosowaniu samych akumulatorów w przypadkach dużych poborów prądu, zwłaszcza w obniżonych temperaturach.

Schemat bloku podtrzymania zasilania 102 ilustruje rysunek Fig. 5. Podstawowym elementem bloku podtrzymania zasilania 102 jest blok kondensatorów 18. Blok 18 zawiera w tym przykładzie wykonania 15 sekcji szeregowo połączonych kondensatorów, każdy o pojemności 3000 faradów.

PL 233 051 B1

Wypadkowa pojemność bloku w tym przykładzie wykonania wynosi 200 faradów. W każdej sekcji zainstalowany jest rezystor, gwarantujący równomierny rozkład napięć w poszczególnych sekcjach. W innych przykładach wykonania mogą być zastosowane inne ilości sekcji o innej wypadkowej pojemności.

Blok kondensatorów 18 ładowany jest przez programowane źródło prądowe 19 bezpośrednio ze znanego źródła zasilania U, jak to pokazano na załączonym rysunku fig. 5.

W układzie bloku podtrzymania zasilania 102 pokazanym na rysunku fig. 5 znajduje się układ komparatora 21 z kluczem wysokoprądowym 20. W tym przykładzie wykonania klucz 20 stanowi tranzystor typu MOSFET z kanałem N. Celem poprawienia wytrzymałości prądowej możliwe jest zastosowanie w innych przykładach wykonania kilku, równolegle połączonych tranzystorów, których łączna obciążalność prądowa sprosta spodziewanym udarom prądu. Celem uniknięcia oscylacji, układ komparatora 21 w tym przykładzie wykonania charakteryzuje się niewielką histerezą, uzyskanie której jest powszechnie znane w technologii stosowania komparatorów.

Istotną częścią każdego układu bojowego jest System Kierowania Ogniem SKO. W przykładzie wykonania pokazanym na rysunku fig. 4, jest on zaimplementowany w komputerze pokładowym w pulpicie 15. System kierowania ogniem stanowi w swej istocie fragmenty sprzętowe w postaci przełączników i spustów ze znanymi zabezpieczeniami, realizujących bezpośrednio funkcję generowania sygnałów sterujących odpalaniem pocisków, ale także implementację oprogramowania i odpowiednich przeliczeń dla nastaw uzbrojenia związanych z cechami balistycznymi pocisków. W znanych przykładach wykonania, system kierowania ogniem SKO może stanowić odrębny, wydzielony system komputerowy.

Zestaw wyrzutni według wynalazku przystosowany jest do montażu na pojeździe samochodowym, wagonie kolejowym lub na naczepie kontenerowej. Możliwość transportu różnymi środkami transportowymi osiągnięto dzięki zastosowaniu w podstawie 3 złącz kontenerowych 17. Zastosowanie w podstawie złącz kontenerowych 17 pozwoliło znacznie rozszerzyć możliwości korzystania z różnych środków transportowych, ale także posadowić zestaw wyrzutni na fundamencie poprzez zabetonowanie współpracujących elementów złącz kontenerowych na etapie wylewania fundamentu, lub w fundamencie istniejącym. Wyrzutnia może więc stanowić niezależne urządzenie posadowione rozłącznie na fundamencie. Gabaryty zestawu wyrzutni 1 pozwalają na umieszczenie całości urządzenia w standardowej zabudowie kontenerowej, co zwiększa dodatkowo możliwości transportowe lądowe, drogami wodnymi oraz powietrznymi środkami przenoszenia.

Jak pokazano na rysunku fig. 1, w tym przykładzie wykonania zestaw wyrzutni zamocowany jest za pośrednictwem gniazd kontenerowych na platformie 12 pojazdu drogowego.

Claims (5)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Zestaw wyrzutni pocisków rakietowych, zawierający wyrzutnię wielolufową pocisków rakietowych, osadzoną na kołysce o osi obrotu równoległej do podstawy zestawu wyrzutni, przy czym ta oś obrotu kołyski osadzona jest obrotowo pomiędzy ramionami obrotnicy osadzonej na wieńcu zębatym, którego oś obrotu jest prostopadła do podstawy zestawu wyrzutni, zaś obrotnica z wieńcem zębatym połączona jest poprzez przekładnię z urządzeniami napędowymi zmiany azymutu, zaś kołyska za pośrednictwem wycinka koła zębatego połączona jest poprzez przekładnię z urządzeniami napędowymi zmiany elewacji, przy czym urządzenia napędowe zmiany azymutu oraz zmiany elewacji zasilane są z bloku energoelektroniki, zaś każda lufa wyrzutni zawiera własny system odpalania pocisku rakietowego, znamienny tym, że na kołysce (7) osadzone są dwa zespoły wielolufowe wyrzutni (1) pocisków rakietowych jeden obok drugiego, przy czym zestaw wyrzutni (1) wyposażony jest w głowicę optoelektroniczną (8), zaś podstawa (3) wyposażona jest w zespół złącz kontenerowych (17).
2. 2. Zestaw wyrzutni według zastrz. 1, znamienny tym, że układ sterowania zespołów napędu azymutu (16) i napędu elewacji (11) połączony jest poprzez złącze obrotowe (13) z komputerem pokładowym stanowiącym część pulpitu sterującego, z którym także połączony jest manipulator (14) oraz głowica optoelektroniczna (8).
3. 3. Zestaw wyrzutni według zastrz. 1, znamienny tym, że blok energoelektroniki (10) zawiera blok podtrzymania zasilania (102) zawierający blok kondensatorów (18) ładowany przez programowane źródło prądowe (19) bezpośrednio ze źródła zasilania (U), przy czym w układzie bloku podtrzymania zasilania (102) znajduje się układ komparatora (21) z kluczem wysokoprądowym (20).

   PL 233 051 Β1
4. 4. Zestaw wyrzutni według zastrz. 3, znamienny tym, że klucz wysokoprądowy (20) stanowi pojedynczy tranzystor typu MOSFET z kanałem N.
5. 5. Zestaw wyrzutni według zastrz. 3, znamienny tym, że klucz wysokoprądowy (20) stanowi zestaw równolegle połączonych tranzystorów typu MOSFET z kanałem N.